پژوهش های ایرانشناسی در چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
پژوهش در مورد ایران موضوع مهمی در پژوهش پیرامون منطقه ی خاورمیانه در [[چین]] است. طبق آمار «فهرست راهنمای آثار و رساله های پژوهشی پیرامون [[ایرانشناسی و ایرانشناسان در چین|ایران شناسی در چین]]» که توسط آقای دکتر یائوجیده<ref>جیده، یائو (2008). مراجعه شود به ( مجموعه مقالات ایرانشناسی در چین) ادره نشریات خلق، ص 237-324، نینگ شیا.</ref> ارایه شده است، از سال1911 تا 2007، تعداد آثار پژوهشی در مورد ایران در [[چین]] 1599 مورد است که شامل مقاله، پایان نامه، اثر مستقل و آثار ترجمه شده می باشد. | |||
پژوهش در مورد ایران موضوع مهمی در پژوهش پیرامون منطقه ی خاورمیانه در [[چین]] است. طبق آمار «فهرست راهنمای آثار و رساله های پژوهشی پیرامون ایران شناسی در | |||
از | از این میان آثار مستقل 217 جلد، آثار ترجمه شده 102جلد، و رساله و پایان نامه1280 مورد بوده و تعداد رساله ها و آثار ترجمه شده در مورد ایران بیش از10 درصد کل رساله ها و آثار ترجمه شده و تحقیق شده در مورد خاورمیانه را تشکیل می دهند. همچنین در 38 سالِ پیش از تأسیس [[چین]] نوین در سال1949، نیز 57 اثر پژوهشی به صورت مقاله در مورد ایران صورت گرفته که 3/56 درصد از کل پژوهش های صورت گرفته در مورد خاورمیانه را تشکیل می دهد؛ از طرف دیگر، پژوهش ایران شناسی در [[چین]] معاصر تقریبا پس از تأسیس [[چین]] نوین به صورت جدی شکل گرفته و پیشرفت کرده و آثار پژوهشی صورت گرفته از سال 1949 تا 2007 حدودا 96/44 درصد از میزان کل پژوهش های خاورمیانه را شامل می شود. بعد از دهه ی هشتاد از قرن بیستم، پژوهش گران چینی در زمینه ی ایرانشناسی هم پروژه های مورد درخواست دولت و وزارتخانه ها را انجام داده اند و هم پژوهش های علمی دانشگاهی مستقلی صورت گرفته که علاوه بر اصل انجام پژوهش های اساسی، هرچه بیشتر با واقعیت ها و نیازهای این کشور منطبق بوده است.<ref>شینگ لی، یانگ (2010). شصت سال پژوهش پیرامون ایران در چین، مجله ی مطالعات آسیای غربی و آفریقا، فرهنگستان علوم اجتماعی چین، شماره 4.</ref> | ||
همچنین، طی سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در ایران نیز طبق آمارِ کتابخانه ی ملی جمهوری اسلامی | از نظر موضوع، پژوهش های ایرانشناسی در [[چین]] در دوران معاصر، بیشتر در زمینه های تاریخ، مذهب، مسئله ی هسته ای، منابع انرژی، پیشرفت های اقتصادی، مسایل فرهنگی، اوضاع کشوری، روابط بین المللی، [[زبان فارسی در چین|زبان و ادبیات فارسی]] و غیره صورت گرفته است و در سال های اخیر نیز به سرمایه گذاری، تجارت، جهانگردی در ایران و معرفی قوانین و مقررات آن کشور می پردازد. البته در سال های گذشته و پس از حمله ی [[آمریکا]] به عراق و [[افغانستان]] و شدت یافتن نیاز [[چین]] به انرژی خاورمیانه، و جنگ 33 روزه ی اسراییل علیه حزب الله در [[لبنان]] و همچنین به قدرت رسیدن احزاب شیعی در عراق، و تلاش شیعیان بحرین برای دستیابی به حقوق قانونی خود، مراکز علمی و پژوهشی وابسته به [[قوه مجريه چین|دولت چین]] و مؤسسات پژوهشی وابسته به دانشگاه های این کشور، به توصیه ی دولت، به شدت به انجام تحقیق و پژوهش در مورد اسلام، تشیع، ایران و خاورمیانه روی آورده اند. براساس آمار سایت علمی [[وزارت فرهنگ چین|وزارت آموزش چین]]، از سال2000 تا 2010 جمعا بالغ بر 4000 مورد پایان نامه در مقطع فوق لیسانس و دکتری در مورد ایران، اسلام، تشیع، و خاورمیانه توسط دانشجویان دانشگاه های مختلف [[چین]] تدوین شده که بیانگر توجه ویژه ی مراکز علمی و دانشگاهی [[چین]] به این موضوعات است.<ref>گزارش رایزنی فرهنگی(1388). سفارت جمهوری اسلامی ایران در [[پکن]].</ref> براساس آمار غیر رسمی، از ابتدای قرن بیستم تا اوایل دهه ی1990، در [[چین]] مجموعا، 692 عنوان کتاب به صورت ترجمه(320 عنوان) و تألیف( 372 عنوان) پیرامون ایران منتشر شده است که شامل موضوعاتی همچون ادبیات کهن، ادبیات معاصر، ادبیات عامیانه و فولکلور، هنر، تاریخ، ادیان ایرانی، اسلام، فلسفه، و سایر موضوعات متفرقه می گردد.<ref>ونچی، ایوان (1994). فهرست کتب و مقالات فارسی تألیف و ترجمه شده به [[زبان چینی]] از سال 1911 تا 1992، انتشارات فرهنگستان علوم اجتماعی چین، پکن.</ref> البته، در اواخر دهه ی1990، به ویژه در دهه ی نخست قرن 21، تعداد عناوین و موضوعات کتب منتشر شده در مورد ایران در [[چین]]، به شدت افزایش یافته و مسایل سیاسی، اقتصادی، اعتقادی، بین المللی، توریستی و جهانگردی، مسایل نفت و انرژی نیز بر موضوعات پیشین افزوده شده است.<ref>-مشاهدات حضوری در ملاقات و گفتگو با اساتید (1379-1383)، و فرهیختگان چینی.</ref> | ||
همچنین، طی سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در ایران نیز طبق آمارِ [https://www.nlai.ir/ کتابخانه ی ملی جمهوری اسلامی ایران]، مجموعا 593 عنوان کتاب در خصوص [[چین]] تألیف و ترجمه شده است که از این تعداد 265 عنوان در موضوعات فرهنگی و اجتماعی، 138 عنوان در زمینه های اعتقادی و ادیان [[چین]]، 73 عنوان در موضوعات سیاست داخلی و بین المللی این کشور، 34 عنوان به موضوعات اقتصادی، و 28 عنوان به مسایل ورزشی اختصاص یافته است. موضوعات این کتاب ها شامل [[آموزه های کنفوسیوس|گفتارهای کنفوسیوس]] و اندیشه های [[آیین بومی تائو|آیین تائو]]، مدیتیشن، در بخش [[ادیان در چین|ادیان و مذاهب چین]]؛ اصلاحات سیاسی در [[چین]]، سیاست خارجی [[چین]]، روابط ایران و [[چین]]، روابط [[چین]] با سایر کشورها، [[سیاست و حکومت چین|سیاست و حکومت داخلی چین]]، جایگاه [[چین]] در نظام بین الملل، در بخش سیاست [[چین]]؛ [[تاریخ و تمدن چین|تمدن چین]]، [[تاریخ چین|تاریخ]]، [[ادبیات چینی|ادبیات و داستان]]، [[اسطوره ها و افسانه های چینی|اسطوره ها و افسانه ها]]، خاطرات سفر به [[چین]]، [[فرهنگ چینی|فرهنگ و مردم چین]]، [[قانون اساسی چین|قوانین و مقررات چین]]، جهانی سازی در [[چین]]، [[اسلام در چین|مسلمانان چین]]، علوم و [[نظام آموزش و پرورش در چین معاصر|آموزش]]، [[طب سنتی چینی|طب سنتی در چین]]، [[صنعت گردشگری در چین|گردشگری و میراث فرهنگی چین]]، [[زبان چینی|زبان]] و [[آداب و رسوم عامیانه ی مردم چین|آداب و رسوم چینی]]، مربوط به بخش فرهنگی و اجتماعی است؛ و موضوعات ورزشی شامل وو شو و سایر هنرهای رزمی [[چین]] میگردد.<ref>دشتکی، مرضیه (12شهریور.1390). کتاب های منتشره در ایران در باره ی چین بعد از انقلاب اسلامی در ایران، ارایه شده در سمینار«مبادلات فرهنگی و همکاری‌های استراتژیک بین چین و ایران، پکن، فرهنگستان علوم اجتماعی چین.</ref> البته این تعداد تمامی کتاب های منتشره در ایران پیرامون [[چین]] را شامل نمی شود، بلکه کتاب هایی هستند که در [https://www.nlai.ir/ فهرست کتابخانه ی ملی ایران] قرار دارند. به این تعداد بایستی پایان نامه های دانشگاه ها و مقالات علمی و پژوهشی منتشره در مجلات و روزنامه ها را نیز اضافه کرد<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد سوم، ص 1403.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[ایرانشناسی و ایرانشناسان در چین]]؛ [[سمینارهای ایرانشناسی در چین]]؛ [[ایرانشناسان معاصر چین]]؛ [[کرسی ها، مراکز آموزشی و استادان زبان فارسی در چين]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
[[رده:منابع ایران شناسی در سایر کشورها]] | |||
[[رده:آثار علمی برجسته تألیف شده در سایر کشورها در زمینه ایران شناسی]] | |||
[[رده:همکاری و مبادلات علمی میان مراکز علمی- دانشگاهی ایران و سایر کشورها درزمینه ایران شناسی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۷
پژوهش در مورد ایران موضوع مهمی در پژوهش پیرامون منطقه ی خاورمیانه در چین است. طبق آمار «فهرست راهنمای آثار و رساله های پژوهشی پیرامون ایران شناسی در چین» که توسط آقای دکتر یائوجیده[۱] ارایه شده است، از سال1911 تا 2007، تعداد آثار پژوهشی در مورد ایران در چین 1599 مورد است که شامل مقاله، پایان نامه، اثر مستقل و آثار ترجمه شده می باشد.
از این میان آثار مستقل 217 جلد، آثار ترجمه شده 102جلد، و رساله و پایان نامه1280 مورد بوده و تعداد رساله ها و آثار ترجمه شده در مورد ایران بیش از10 درصد کل رساله ها و آثار ترجمه شده و تحقیق شده در مورد خاورمیانه را تشکیل می دهند. همچنین در 38 سالِ پیش از تأسیس چین نوین در سال1949، نیز 57 اثر پژوهشی به صورت مقاله در مورد ایران صورت گرفته که 3/56 درصد از کل پژوهش های صورت گرفته در مورد خاورمیانه را تشکیل می دهد؛ از طرف دیگر، پژوهش ایران شناسی در چین معاصر تقریبا پس از تأسیس چین نوین به صورت جدی شکل گرفته و پیشرفت کرده و آثار پژوهشی صورت گرفته از سال 1949 تا 2007 حدودا 96/44 درصد از میزان کل پژوهش های خاورمیانه را شامل می شود. بعد از دهه ی هشتاد از قرن بیستم، پژوهش گران چینی در زمینه ی ایرانشناسی هم پروژه های مورد درخواست دولت و وزارتخانه ها را انجام داده اند و هم پژوهش های علمی دانشگاهی مستقلی صورت گرفته که علاوه بر اصل انجام پژوهش های اساسی، هرچه بیشتر با واقعیت ها و نیازهای این کشور منطبق بوده است.[۲]
از نظر موضوع، پژوهش های ایرانشناسی در چین در دوران معاصر، بیشتر در زمینه های تاریخ، مذهب، مسئله ی هسته ای، منابع انرژی، پیشرفت های اقتصادی، مسایل فرهنگی، اوضاع کشوری، روابط بین المللی، زبان و ادبیات فارسی و غیره صورت گرفته است و در سال های اخیر نیز به سرمایه گذاری، تجارت، جهانگردی در ایران و معرفی قوانین و مقررات آن کشور می پردازد. البته در سال های گذشته و پس از حمله ی آمریکا به عراق و افغانستان و شدت یافتن نیاز چین به انرژی خاورمیانه، و جنگ 33 روزه ی اسراییل علیه حزب الله در لبنان و همچنین به قدرت رسیدن احزاب شیعی در عراق، و تلاش شیعیان بحرین برای دستیابی به حقوق قانونی خود، مراکز علمی و پژوهشی وابسته به دولت چین و مؤسسات پژوهشی وابسته به دانشگاه های این کشور، به توصیه ی دولت، به شدت به انجام تحقیق و پژوهش در مورد اسلام، تشیع، ایران و خاورمیانه روی آورده اند. براساس آمار سایت علمی وزارت آموزش چین، از سال2000 تا 2010 جمعا بالغ بر 4000 مورد پایان نامه در مقطع فوق لیسانس و دکتری در مورد ایران، اسلام، تشیع، و خاورمیانه توسط دانشجویان دانشگاه های مختلف چین تدوین شده که بیانگر توجه ویژه ی مراکز علمی و دانشگاهی چین به این موضوعات است.[۳] براساس آمار غیر رسمی، از ابتدای قرن بیستم تا اوایل دهه ی1990، در چین مجموعا، 692 عنوان کتاب به صورت ترجمه(320 عنوان) و تألیف( 372 عنوان) پیرامون ایران منتشر شده است که شامل موضوعاتی همچون ادبیات کهن، ادبیات معاصر، ادبیات عامیانه و فولکلور، هنر، تاریخ، ادیان ایرانی، اسلام، فلسفه، و سایر موضوعات متفرقه می گردد.[۴] البته، در اواخر دهه ی1990، به ویژه در دهه ی نخست قرن 21، تعداد عناوین و موضوعات کتب منتشر شده در مورد ایران در چین، به شدت افزایش یافته و مسایل سیاسی، اقتصادی، اعتقادی، بین المللی، توریستی و جهانگردی، مسایل نفت و انرژی نیز بر موضوعات پیشین افزوده شده است.[۵]
همچنین، طی سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در ایران نیز طبق آمارِ کتابخانه ی ملی جمهوری اسلامی ایران، مجموعا 593 عنوان کتاب در خصوص چین تألیف و ترجمه شده است که از این تعداد 265 عنوان در موضوعات فرهنگی و اجتماعی، 138 عنوان در زمینه های اعتقادی و ادیان چین، 73 عنوان در موضوعات سیاست داخلی و بین المللی این کشور، 34 عنوان به موضوعات اقتصادی، و 28 عنوان به مسایل ورزشی اختصاص یافته است. موضوعات این کتاب ها شامل گفتارهای کنفوسیوس و اندیشه های آیین تائو، مدیتیشن، در بخش ادیان و مذاهب چین؛ اصلاحات سیاسی در چین، سیاست خارجی چین، روابط ایران و چین، روابط چین با سایر کشورها، سیاست و حکومت داخلی چین، جایگاه چین در نظام بین الملل، در بخش سیاست چین؛ تمدن چین، تاریخ، ادبیات و داستان، اسطوره ها و افسانه ها، خاطرات سفر به چین، فرهنگ و مردم چین، قوانین و مقررات چین، جهانی سازی در چین، مسلمانان چین، علوم و آموزش، طب سنتی در چین، گردشگری و میراث فرهنگی چین، زبان و آداب و رسوم چینی، مربوط به بخش فرهنگی و اجتماعی است؛ و موضوعات ورزشی شامل وو شو و سایر هنرهای رزمی چین میگردد.[۶] البته این تعداد تمامی کتاب های منتشره در ایران پیرامون چین را شامل نمی شود، بلکه کتاب هایی هستند که در فهرست کتابخانه ی ملی ایران قرار دارند. به این تعداد بایستی پایان نامه های دانشگاه ها و مقالات علمی و پژوهشی منتشره در مجلات و روزنامه ها را نیز اضافه کرد[۷].
نیز نگاه کنید به
ایرانشناسی و ایرانشناسان در چین؛ سمینارهای ایرانشناسی در چین؛ ایرانشناسان معاصر چین؛ کرسی ها، مراکز آموزشی و استادان زبان فارسی در چين
کتابشناسی
- ↑ جیده، یائو (2008). مراجعه شود به ( مجموعه مقالات ایرانشناسی در چین) ادره نشریات خلق، ص 237-324، نینگ شیا.
- ↑ شینگ لی، یانگ (2010). شصت سال پژوهش پیرامون ایران در چین، مجله ی مطالعات آسیای غربی و آفریقا، فرهنگستان علوم اجتماعی چین، شماره 4.
- ↑ گزارش رایزنی فرهنگی(1388). سفارت جمهوری اسلامی ایران در پکن.
- ↑ ونچی، ایوان (1994). فهرست کتب و مقالات فارسی تألیف و ترجمه شده به زبان چینی از سال 1911 تا 1992، انتشارات فرهنگستان علوم اجتماعی چین، پکن.
- ↑ -مشاهدات حضوری در ملاقات و گفتگو با اساتید (1379-1383)، و فرهیختگان چینی.
- ↑ دشتکی، مرضیه (12شهریور.1390). کتاب های منتشره در ایران در باره ی چین بعد از انقلاب اسلامی در ایران، ارایه شده در سمینار«مبادلات فرهنگی و همکاری‌های استراتژیک بین چین و ایران، پکن، فرهنگستان علوم اجتماعی چین.
- ↑ سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص 1403.