سیاستگذاری فرهنگی زیمبابوه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۷ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۴۸

تاریخ سیاسی زیمبابوه به سه دوره تقسیم می‌شود: دوران قبل از استعمار، دوران استعمار و دوران بعد از استقلال. هر یک از این دوره‌های سه گانه بر سیاست‌های فرهنگی و سیاست گذاری‌های این بخش مؤثر بودند.

هیچ گونه مستنداتی از ادبیات مکتوب و شفاهی گروه‌های نژادی مختلف در دوران پیش از استعمار باقی نمانده است.

مستندات سیاست فرهنگی به جا مانده از دوران استعمار، بیشتر در محورهای آموزش، توسعه اجتماعی (شهری)، اقتصادی و سیاسی حکومت رودزیا است. سیاست فرهنگی این دوره تاریخی، از دل قوانین مصوب مربوط به فعالیت‌های فرهنگی کشور قابل استخراج است. وجه غالب سیاست فرهنگی حکومت دوران استعمار جدا سازی فرهنگ سنتی آفریقایی زیمبابوه از هویت اصلی خود بود. "اون سدا" (Owen Seda)، معتقد است در رودزیای مستعمره، حیات فرهنگی و اجتماعی به زور قدرت استعماری از هویت اصلی خود جدا شده بود و "کارشولم" (Kaarsholm) اعتقاد دارد همه گونه مسائل مربوط به فرهنگ جامعه بومی رودزیای مستعمره به خارج از حوزه فرهنگ اصیل بومی کشور نسبت داده می‌شد و از منظر انسان شناسی چهره تاریکی از آن ارائه می گردید. اغلب این مستندات در آرشیو شورای هنری بریتانیا و گالری ملی رودزیا نگهداری می‌شود.

هم زمان با استقلال زیمبابوه، سیاست فرهنگی کشور تغییر کرد. توجه دولت جدید زیمبابوه به نقش مهم فرهنگ و هنر در مبارزات آزادی بخش، به تدریج سیاست فرهنگی زیمبابوه را با تحولات مهمی روبرو ساخت. از اقدامات مهم دولت در این زمینه از بین بردن شکاف فرهنگی طبقاتی و نژادی میان سیاهان و سفیدپوستان بود.

زیمبابوه پس از استقلال در سال 1982 در کنفرانس جهانی یونسکو در مکزیک شرکت کرد و مصمم شد بر اساس موضوع کنفرانس که پیرامون سیاست‌های فرهنگی بود، نسبت به تدوین سیاست فرهنگ ملی اقدام کند. ادغام برخی وزارتخانه‌ها در دل یک وزارتخانه، تدوین سیاست فرهنگی جدید را به تأخیر انداخت. کنفرانس جهانی یونسکو در سال 1998 در استکهلم سوئد برگزار شد و بار دیگر ضرورت تدوین سیاست فرهنگی ملی در زیمبابوه احساس شد. اما مشکلات کشور دوباره تهیه و تدوین آن را تا سال 2005 به تعویق انداخت و نهایتاً در این سال دولت زیمبابوه موفق به انجام آن شد^[۱].

اصول کلی و اهداف سیاست فرهنگی

اصول کلی سیاست فرهنگی زیمبابوه مبتنی بر مبارزه با استعمار قدیم (سلطه انگلیس و حکومت یان اسمیت) و استعمار جدید (سلطه سیاسی و فرهنگی غرب) و تداوم مبارزه با تبعیض نژادی و احقاق حقوق سیاه‌پوستان بومی در برابر سفیدپوستان است^[۲].

مبارزه علیه استثمار فرهنگی در دوران استعمار در قالب "چیمورنگا"ها نقش مهمی در استقلال کشور داشته است. در چیمورنگای اول نفوذ مستقیم استعمار توانسته بود به ارزش‌های فرهنگی کشور آسیب وارد سازد. در چیمورنگای دوم، مذهب نقش مهمی ایفا می‌کرد. در دوره چیمورنگای سوم، مردم با زندگی دینی و اعتقادات نو و با هویتی تازه در جامعه دیده می‌شوند. به واسطه نفوذ استعمار غرب، برخی از آداب و سنن فرهنگی زیمبابوه آسیب جدی دیده بود و این امر باعث شد دولت برای نجات میراث فرهنگی در صدد تهیه و اجرای سیاست فرهنگی جدید برآید.

در مقدمه گزارش 37 صفحه‌ای سیاست فرهنگی زیمبابوه، به ضرورت رفع تضاد فرهنگی بین دو فرهنگ آفریقایی و اروپایی اشاره شده است. چشم انداز چنین سیاستی ارزش‌های سنتی، باورها و اعتقاداتی است که به خلاقیت، شخصیت و غرور مردم بومی جامعه احترام بگذارد.

اهداف سیاست فرهنگی

1- تشویق و حمایت از تنوع فرهنگی (نژادی، زبانی و مذاهب)

2- تقویت فرهنگ بومی در ابعاد مختلف زندگی اجتماعی

3- تشویق به تحول زایی و پویایی فرهنگ ملی که امکان تأثیر گذاری روی تاریخ زیمبابوه داشته بتواند تغییرات مهمی را در حال و آینده کشور ایجاد کند.

4- تشویق "آفریقا نگری" با توسعه‌ی دانش و بهره گیری از تجارب فرهنگی دیگر کشورهای آفریقایی در سازمان‌های منطقه‌ای "سادک" و "کومسا" از طریق تبادل فرهنگی نمایشگاهی و جشنواره‌ها

5- توسعه و تشویق جایگاه فرهنگ زیمبابوه در سطح بین المللی

6- رشد و توسعه زبان‌های آفریقایی در جهت تأثیرگذاری بر پیشرفت اجتماعی و اقتصادی کشور

اصول سیاست فرهنگی

توجه به اصولی چون:

1- هویت فرهنگی و شاخص‌های مهم آن (زبان‌های قبیله‌ای)

2- مذهب و اعتقادات و باورهای سنتی (تساهل برای تنوع دینی)

3- آداب و سنن و ارزش‌های فرهنگی و اخلاقی (احترام به یکدیگر، هم‌گرایی و تساهل)

4- آموزش فرهنگی در جهت ارتقای هویت ملی (لزوم درک و انطباق با ارزش‌‌های جهانی با حفظ اولویت فرهنگ زیمبابوه)

5- لباس ملی (منطبق با ارزش‌های فرهنگی)

6- میراث فرهنگ ملی (سرمایه گذاری روی سنن شفاهی نسل گذشته و تجربیات غنی تاریخچه فرهنگی)

7- آموزش (نظام آموزش سنتی در مدارس و مراکز آموزشی)

8- ارتباطات (رسانه‌های مکتوب مانند مطبوعات، رسانه‌های شنیداری و دیداری نظیر رادیو و تلویزیون)^[۳]^[۴].

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ برگرفته از https://www.worldcp.org/zimbabwe.php/2015
↑ برگرفته از https://www.zambuko.com/mbirapage/2015
↑ برگرفته از https://www.artsinafrica.com/uploads/2011/06/CULTURAL_POLICY_OF_ZIMBABWE_2007.pdf
↑ ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص114-119.

[1] برگرفته از https://www.worldcp.org/zimbabwe.php/2015

[2] برگرفته از https://www.zambuko.com/mbirapage/2015

[3] برگرفته از https://www.artsinafrica.com/uploads/2011/06/CULTURAL_POLICY_OF_ZIMBABWE_2007.pdf

[4] ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص114-119.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''سياست فرهنگی'''
+[[تاریخ زیمبابوه|تاریخ سیاسی زیمبابوه]] به سه دوره تقسیم می‌شود: [[تاریخ دوره باستان زیمبابوه|دوران قبل از استعمار]]، [[تاریخ دوران استعمار زیمبابوه|دوران استعمار]] و [[تاریخ معاصر زیمبابوه|دوران بعد از استقلال]]. هر یک از این دوره‌های سه گانه بر سیاست‌های فرهنگی و سیاست گذاری‌های این بخش مؤثر بودند.
-تاريخ سياسی [[زيمبابوه]] به سه دوره تقسيم می شود: دوران قبل از استعمار،دوران استعمار و دوران بعد از استقلال.هر یک از اين دوره های سه گانه بر سياست های فرهنگی و سیاست گذاری های این بخش  مؤثر بودند.
+هیچ گونه مستنداتی از ادبیات مکتوب و شفاهی گروه‌های نژادی مختلف در [[تاریخ دوره باستان زیمبابوه|دوران پیش از استعمار]] باقی نمانده است.
-هیچ گونه مستنداتی از ادبیات مکتوب و شفاهی  گروه هاي نژادی مختلف در دوران پیش از استعمار باقی نمانده است.
+مستندات سیاست فرهنگی به جا مانده از [[تاریخ دوران استعمار زیمبابوه|دوران استعمار]]، بیشتر در محورهای آموزش، توسعه اجتماعی (شهری)، اقتصادی و سیاسی حکومت رودزیا است. سیاست فرهنگی این دوره تاریخی، از دل قوانین مصوب مربوط به فعالیت‌های فرهنگی کشور قابل استخراج است. وجه غالب سیاست فرهنگی حکومت دوران استعمار جدا سازی فرهنگ سنتی آفریقایی [[زيمبابوه|زیمبابوه]] از هویت اصلی خود بود. "اون سدا" (Owen Seda)، معتقد است در رودزیای مستعمره، حیات فرهنگی و اجتماعی به زور قدرت استعماری از هویت اصلی خود جدا شده بود و "کارشولم" (Kaarsholm) اعتقاد دارد همه گونه مسائل مربوط به فرهنگ جامعه بومی رودزیای مستعمره به خارج از حوزه فرهنگ اصیل بومی کشور نسبت داده می‌شد و از منظر انسان شناسی چهره تاریکی از آن ارائه می گردید. اغلب این مستندات در آرشیو شورای هنری بریتانیا و گالری ملی رودزیا نگهداری می‌شود.
-مستندات سياست فرهنگی به جا مانده از دوران استعمار،بيشتر در محورهای آموزش، توسعه اجتماعی(شهری)،اقتصادی و سياسي حکومت رودزیا  است.سياست فرهنگی اين دوره تاريخی،از دل قوانين مصوب مربوط به فعاليت های فرهنگی كشور قابل استخراج است. وجه غالب سياست فرهنگی حكومت دوران استعمار جدا سازی فرهنگ سنتی آفريقايی زيمبابوه از هويت اصلی خود بود."اون سدا"<sup>[1]</sup>،معتقد است در رودزيای مستعمره، حيات فرهنگی و اجتماعی به زور قدرت استعماری از هويت اصلی خود جدا شده بود و "كارشولم"<sup>[2]</sup> اعتقاد دارد همه گونه مسائل مربوط به فرهنگ جامعه بومی رودزيای مستعمره به خارج از حوزه فرهنگ اصيل بومي كشور نسبت داده می شد و از منظر انسان شناسی چهره تاريكی از آن ارائه می گرديد.اغلب اين مستندات در آرشيو شورای هنری بريتانيا و گالری ملی رودزيا نگهداری می شود.
+هم زمان با [[تاریخ معاصر زیمبابوه|استقلال زیمبابوه،]] سیاست فرهنگی کشور تغییر کرد. توجه دولت جدید [[زيمبابوه|زیمبابوه]] به نقش مهم فرهنگ و هنر در مبارزات آزادی بخش، به تدریج [[سیاستگذاری فرهنگی زیمبابوه|سیاست فرهنگی زیمبابوه]] را با تحولات مهمی روبرو ساخت. از اقدامات مهم دولت در این زمینه از بین بردن شکاف فرهنگی طبقاتی و نژادی میان سیاهان و سفیدپوستان بود.
-هم زمان با استقلال زيمبابوه،سياست فرهنگی کشور تغییر کرد.توجه دولت جديد زيمبابوه به نقش مهم فرهنگ و هنر در مبارزات آزادی بخش،به تدريج سياست فرهنگی زيمبابوه را با تحولات مهمی روبرو ساخت.از اقدامات مهم دولت در این زمینه از بین بردن شکاف فرهنگی طبقاتی و نژادی میان سیاهان و سفید پوستان بود.
+[[زيمبابوه|زیمبابوه]] پس از استقلال در سال 1982 در [https://www.unesco.org/en کنفرانس جهانی یونسکو] در مکزیک شرکت کرد و مصمم شد بر اساس موضوع کنفرانس که پیرامون سیاست‌های فرهنگی بود، نسبت به تدوین سیاست فرهنگ ملی اقدام کند. ادغام برخی وزارتخانه‌ها در دل یک وزارتخانه، تدوین سیاست فرهنگی جدید را به تأخیر انداخت. کنفرانس جهانی یونسکو در سال 1998 در استکهلم سوئد برگزار شد و بار دیگر ضرورت تدوین سیاست فرهنگی ملی در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] احساس شد. اما مشکلات کشور دوباره تهیه و تدوین آن را تا سال 2005 به تعویق انداخت و نهایتاً در این سال دولت [[زيمبابوه|زیمبابوه]] موفق به انجام آن شد<ref>برگرفته از https://www.worldcp.org/zimbabwe.php/2015</ref>.
-زیمبابوه پس از استقلال در سال 1982 در کنفرانس جهانی یونسکو در مکزیک شرکت کرد و مصمم شد بر اساس موضوع کنفرانس که پیرامون سیاست های فرهنگی بود،نسبت به تدوین سیاست فرهنگ ملی اقدام کند.ادغام برخی وزارتخانه ها در دل یک وزارتخانه، تدوین سیاست فرهنگی جدید را به تأخیر انداخت.کنفرانس جهانی یونسکو در سال 1998 در استکهلم سوئد برگزار شد و بار دیگر ضرورت تدوین سیاست فرهنگی ملی در زیمبابوه احساس شد.اما مشکلات کشور دوباره تهیه و تدوین آن را تا سال 2005 به تعویق انداخت و نهایتاً در این سال دولت زیمبابوه موفق به انجام آن شد.    (www.worldcp.org/zimbabwe.php/2015)
+=== اصول کلی و اهداف سیاست فرهنگی ===
+اصول کلی سیاست فرهنگی [[زيمبابوه|زیمبابوه]] مبتنی بر مبارزه با استعمار قدیم (سلطه انگلیس و حکومت یان اسمیت) و استعمار جدید (سلطه سیاسی و فرهنگی غرب) و تداوم مبارزه با تبعیض نژادی و احقاق حقوق سیاه‌پوستان بومی در برابر سفیدپوستان است<ref>برگرفته از https://www.zambuko.com/mbirapage/2015</ref>.
+مبارزه علیه استثمار فرهنگی در دوران استعمار در قالب "چیمورنگا"ها نقش مهمی در استقلال کشور داشته است. در چیمورنگای اول نفوذ مستقیم استعمار توانسته بود به ارزش‌های فرهنگی کشور آسیب وارد سازد. در چیمورنگای دوم، مذهب نقش مهمی ایفا می‌کرد. در دوره چیمورنگای سوم، مردم با زندگی دینی و اعتقادات نو و با هویتی تازه در [[جامعه زیمبابوه|جامعه]] دیده می‌شوند. به واسطه نفوذ استعمار غرب، برخی از آداب و سنن فرهنگی [[زيمبابوه|زیمبابوه]] آسیب جدی دیده بود و این امر باعث شد دولت برای نجات میراث فرهنگی در صدد تهیه و اجرای سیاست فرهنگی جدید برآید.
-'''. اصول كلی واهداف سيا ست فرهنگی'''
+در مقدمه گزارش 37 صفحه‌ای سیاست فرهنگی [[زيمبابوه|زیمبابوه]]، به ضرورت رفع تضاد فرهنگی بین دو فرهنگ آفریقایی و اروپایی اشاره شده است. چشم انداز چنین سیاستی ارزش‌های سنتی، باورها و اعتقاداتی است که به خلاقیت، شخصیت و غرور مردم بومی جامعه احترام بگذارد.
-اصول كلی سياست فرهنگی زيمبابوه مبتنی بر مبارزه با استعمار قديم (سلطه انگليس و حكومت يان اسميت) و استعمار جديد(سلطه سیاسی و فرهنگی غرب) و تداوم مبارزه با تبعيض نژادی و احقاق حقوق سياه پوستان بومی در برابر سفيد پوستان است.      (www.zambuko.com/mbirapage/2015)
+=== اهداف سیاست فرهنگی ===
+- تشویق و حمایت از تنوع فرهنگی (نژادی، زبانی و مذاهب)
-مبارزه علیه استثمار فرهنگی در دوران استعمار در قالب "چیمورنگا"ها نقش مهمي در استقلال كشور داشته است. در چيمورنگای اول نفوذ مستقيم استعمار توانسته بود به ارزش های فرهنگی كشور آسيب وارد سازد. در چيمورنگای دوم،مذهب نقش مهمي ايفا می کرد. در دوره چیمورنگای سوم،مردم با زندگی دینی و اعتقادات نو و با هویتی تازه در جامعه دیده می شوند.به واسطه نفوذ استعمار غرب ، برخی از آداب و سنن فرهنگی زیمبابوه آسیب جدی دیده بود و این امر باعث شد دولت برای نجات میراث فرهنگی در صدد تهیه و اجرای سیاست فرهنگی جدید برآید.
+- تقویت فرهنگ بومی در ابعاد مختلف زندگی اجتماعی
-در مقدمه گزارش 37  صفحه ای سیاست فرهنگی زیمبابوه، به ضرورت رفع تضاد فرهنگی بین دو فرهنگ آفریقایی و اروپایی اشاره شده است.چشم انداز چنین سیاستی ارزش های سنتی، باورها و اعتقاداتی است که به خلاقیت ،شخصیت و غرور مردم بومی جامعه احترام بگذارد.
+- تشویق به تحول زایی و پویایی فرهنگ ملی که امکان تأثیر گذاری روی [[تاریخ زیمبابوه]] داشته بتواند تغییرات مهمی را در حال و آینده کشور ایجاد کند.
-'''. اهداف سیا ست فرهنگی:'''
+- تشویق "آفریقا نگری" با توسعه‌ی دانش و بهره گیری از تجارب فرهنگی دیگر کشورهای آفریقایی در سازمان‌های منطقه‌ای "سادک" و "کومسا" از طریق تبادل فرهنگی نمایشگاهی و جشنواره‌ها
--   تشویق و حمایت از تنوع فرهنگی (نژادی،زبانی و مذاهب)
+- توسعه و تشویق جایگاه فرهنگ زیمبابوه در سطح بین المللی
--   تقویت فرهنگ بومی در ابعاد مختلف زندگی اجتماعی
+- رشد و توسعه زبان‌های آفریقایی در جهت تأثیرگذاری بر پیشرفت اجتماعی و اقتصادی کشور
--   تشویق به تحول زایی و پویایی فرهنگ ملی که امکان تأثیر گذاری روی [[تاریخ زیمبابوه]] داشته بتواند تغییرات مهمی را در حال و آینده کشور ایجاد کند.
+=== اصول سیاست فرهنگی ===
+توجه به اصولی چون:
--   تشویق "آفریقا نگری" با توسعه ی دانش و بهره گیری از تجارب فرهنگی دیگر کشورهای آفریقایی در سازمان های منطقه ای "سادک"و "کومسا" از طريق تبادل فرهنگی نمایشگاهی و جشنواره ها
+- هویت فرهنگی و شاخص‌های مهم آن (زبان‌های قبیله‌ای)
--   توسعه و تشویق جایگاه فرهنگ زیمبابوه در سطح بین المللی
+- مذهب و اعتقادات و باورهای سنتی (تساهل برای تنوع دینی)
--   رشد و توسعه زبان های آفریقایی در جهت تأثیرگذاری بر پیشرفت اجتماعی و اقتصادی کشور
+- آداب و سنن و ارزش‌های فرهنگی و اخلاقی (احترام به یکدیگر، هم‌گرایی و تساهل)
+- آموزش فرهنگی در جهت ارتقای هویت ملی (لزوم درک و انطباق با ارزش‌‌های جهانی با حفظ اولویت فرهنگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]])
-'''.اصول سیا ست فرهنگی :'''
+- لباس ملی (منطبق با ارزش‌های فرهنگی)
-توجه به اصولی چون :
+- میراث فرهنگ ملی (سرمایه گذاری روی سنن شفاهی نسل گذشته و تجربیات غنی تاریخچه فرهنگی)
--        هویت فرهنگی و شاخص های مهم آن (زبان های قبیله ای(
+- آموزش (نظام آموزش سنتی در مدارس و مراکز آموزشی)
--         مذهب و اعتقادات و باورهای سنتی(تساهل برای تنوع دینی)
+- ارتباطات (رسانه‌های مکتوب مانند مطبوعات، رسانه‌های شنیداری و دیداری نظیر رادیو و تلویزیون)<ref>برگرفته از https://www.artsinafrica.com/uploads/2011/06/CULTURAL_POLICY_OF_ZIMBABWE_2007.pdf</ref><ref>ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ [[زیمبابوه در یک نگاه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص114-119.</ref>.
--        آداب و سنن و ارزش های فرهنگی و اخلاقی(احترام به یکدیگر،هم گرایی و تساهل)
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[سیاست های فرهنگی چین]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی روسیه]]؛ [[سياست فرهنگی ژاپن]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی کانادا]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی کوبا]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی لبنان]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی مصر]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی سنگال]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی فرانسه]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی ساحل عاج]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی کشور مالی]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی سوریه]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی سودان]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی تایلند]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی اوکراین]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی اسپانیا]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی اردن]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی قطر]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی سیرالئون]]؛ [[سیاستگذاری فرهنگی اتیوپی]]
--        آموزش فرهنگی در جهت ارتقای هویت ملی (لزوم درک و انطباق با ارزش های جهانی با حفظ اولویت فرهنگ زیمبابوه)
+== کتابشناسی ==
--        لباس ملی(منطبق با ارزش های فرهنگی)
--        میراث فرهنگ ملی(سرمایه گذاری روی سنن شفاهی نسل گذشته و تجربیات غنی تاریخچه فرهنگی)
--        آموزش ( نظام آموزش سنتی در مدارس و مراکز آموزشی)
--        ارتباطات(رسانه های مکتوب مانند مطبوعات،رسانه های شنیداری و دیداری نظیر رادیو و تلویزیون)
-(www.artsinafrica.com/uploads/2011/06/CULTURAL_POLICY_OF_ZIMBABWE_2007.pdf)