موسیقی مدرن در اتیوپی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تاریخ [[موسیقی در | تاریخ [[موسیقی در اتیوپی|موسیقی]] مدرن و استفاده از ابزارهای [[موسیقی در اتیوپی|موسیقی]] غربی به دهه 1930 و اشغال کوتاه مدت این کشور توسط ایتالیا باز میگردد.دراین دوره گروههای [[موسیقی در اتیوپی|موسیقی]] ایتالیایی برای سربازان و برخی اتباع ایتالیایی که در این کشور سکونت داشتند برنامههایی اجرا میکردند وبه تدریج مردم این سرزمین با سبک [[موسیقی در اتیوپی|موسیقی]] غربی آشنا شدند. | ||
نخستین گروه [[موسیقی در | نخستین گروه [[موسیقی در اتیوپی|موسیقی]] به سبک جدید در دهه 1950 بدستور امپراطور هایلا سلاسی در این کشور تاسیس شد و به تدریج اقدام به برگزاری کنسرتهایی در مراسم و [[مناسبتهای ملی و مذهبی اتیوپی|مناسبتهای ملی]] نمود. در دهه 1960 و با انجام کنسرتهایی توسط گروههای مشهور [[موسیقی در اتیوپی|موسیقی]] [[آمریکا]] مانند گلن میلر و سول [[موسیقی در اتیوپی|موسیقی]] مدرن جاز و پاپ اتیوپی بتدریج شکل گرفت و گروهی از جوانان نیز جذب این سبک از [[موسیقی در اتیوپی|موسیقی]] روز شدند. | ||
پس از | پس از کودتای نظامیان گروههای [[موسیقی در اتیوپی|موسیقی]] غربی در این کشور تحت نظر دولت قرار گرفتند و به دلیل دیدگاههای کمونیستی هایلا ماریام فعالیت آنها محدود گردید با این حال از زمان سرنگونی دولت نظامی ماریام در سال 1991 و ایجاد فضای نسبتا باز سیاسی در کشور [[موسیقی در اتیوپی|موسیقی]] نوین نیز بار دیگر فعالیت خود را در این کشور آغاز کرد که این وضعیت تاکنون ادامه یافتهاست. با وجود علاقه برخی از جوانان شهری به موسیقیهای متداول غربی و تقلید هنرمندان [[اتیوپی]] از این سبکها؛ موسیقی غربی از جایگاه عمیقی در بین مردم این [[کشورها و مجامع تاثیرگذار دینی مذهبی در ساحل عاج|کشور]] برخوردار نیست و اکثر مردم [[اتیوپی]] به ویژه روستاییان [[سازهای زهی سنتی در اتیوپی|موسیقی سنتی]] را بر موسیقی غربی ترجیح داده و روی آوردن برخی از جوانان و نوجوانان شهری به [[موسیقی در اتیوپی|موسیقی]] پاپ را نمادی از تهاجم فرهنگی غرب به ساختارهای سنتی خود میدانند<ref>برگرفته از http://worldmusic.nationalgeographic.com/ethiopia</ref>. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۱۲
تاریخ موسیقی مدرن و استفاده از ابزارهای موسیقی غربی به دهه 1930 و اشغال کوتاه مدت این کشور توسط ایتالیا باز میگردد.دراین دوره گروههای موسیقی ایتالیایی برای سربازان و برخی اتباع ایتالیایی که در این کشور سکونت داشتند برنامههایی اجرا میکردند وبه تدریج مردم این سرزمین با سبک موسیقی غربی آشنا شدند.
نخستین گروه موسیقی به سبک جدید در دهه 1950 بدستور امپراطور هایلا سلاسی در این کشور تاسیس شد و به تدریج اقدام به برگزاری کنسرتهایی در مراسم و مناسبتهای ملی نمود. در دهه 1960 و با انجام کنسرتهایی توسط گروههای مشهور موسیقی آمریکا مانند گلن میلر و سول موسیقی مدرن جاز و پاپ اتیوپی بتدریج شکل گرفت و گروهی از جوانان نیز جذب این سبک از موسیقی روز شدند.
پس از کودتای نظامیان گروههای موسیقی غربی در این کشور تحت نظر دولت قرار گرفتند و به دلیل دیدگاههای کمونیستی هایلا ماریام فعالیت آنها محدود گردید با این حال از زمان سرنگونی دولت نظامی ماریام در سال 1991 و ایجاد فضای نسبتا باز سیاسی در کشور موسیقی نوین نیز بار دیگر فعالیت خود را در این کشور آغاز کرد که این وضعیت تاکنون ادامه یافتهاست. با وجود علاقه برخی از جوانان شهری به موسیقیهای متداول غربی و تقلید هنرمندان اتیوپی از این سبکها؛ موسیقی غربی از جایگاه عمیقی در بین مردم این کشور برخوردار نیست و اکثر مردم اتیوپی به ویژه روستاییان موسیقی سنتی را بر موسیقی غربی ترجیح داده و روی آوردن برخی از جوانان و نوجوانان شهری به موسیقی پاپ را نمادی از تهاجم فرهنگی غرب به ساختارهای سنتی خود میدانند[۱].
نیز نگاه کنید به
هنر اتیوپی؛ موسیقی در اتیوپی؛ سازهای زهی سنتی در اتیوپی؛ سازهای بادی در اتیوپی؛ سازهای کوبه ای در اتیوپی؛ موسیقی دینی در اتیوپی؛موسیقی در زیمبابوه؛ موسیقی در ژاپن؛ موسیقی در روسیه؛ موسیقی در کانادا؛ موسیقی در کوبا؛ موسیقی در لبنان؛ موسیقی در مصر؛ موسیقی در تونس؛ موسیقی در افغانستان؛ موسیقی سنتی چین؛ موسیقی در سنگال؛ موسیقی در فرانسه؛ موسیقی در آرژانتین؛ موسیقی در مالی؛ موسیقی در ساحل عاج؛ موسیقی در تایلند؛ موسیقی در اوکراین؛ موسیقی در اردن؛ موسیقی در سیرالئون؛ موسیقی در قطر؛ موسیقی در بنگلادش؛ موسیقی در سریلانکا؛ موسیقی در تاجیکستان؛ موسیقی در گرجستان
کتابشناسی
منبع اصلی
عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ اتیوپی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 236-237.
نویسندگان مقاله
امیر بهرام عرب احمدی و مهرداد کریمی