موسیقی در تایلند

از دانشنامه ملل

«این هنر در ابتدا از سبک چینی شروع شد و در کنار معابد و جزو مراسم مذهبی قرار داشت، بعدها درامای هندی از تمدن هند به مملکت [تایلند] نفوذ کرد. موسیقی، براساس مذهب بودایی برای راهبان ممنوع است، ولی عملاً در بسیاری از تشریفات مذهبی به‌کار می‌رفت و برای تحریک احساسات و عواطف دینی لازم شمرده می‌شد، تا این‌که اکنون به‌صورت فن مستقلی درآمده است»[۱].

پیش از آشنایی اقوام تایی با فرهنگ هندی، آلات گوناگونی از موسیقی در میان اقوام رایج بوده است. پس از تأسیس دولت تایی و تماس آن با فرهنگ هندی، به‌ویژه با موسیقی هندی که نخست در تمدن‌های مون و خمر به‌کار می‌رفت، اقوام تایی این ابزار را بومی‌سازی کردند و ابزار و آلات جدید موسیقی برای خود ساختند که در کتاب تری بومیکاتا (Tribhomikatha) یکی از کتاب‌های نخست که به زبان تایی نوشته شده است، از آن‌ها یاد شده است و در سنگ نوشتهٔ باقی‌مانده از دوران سوخوتای نیز دیده می‌شود. برخی از آهنگ‌های مربوط به دوران سوخوتای از جمله آهنگ «فلنگ تپ تونگ» (Phleng Thep Thong) پس از هفتصد سال هنوز نواخته می‌شود.

در دوران آیوتایا، گروه کامل موسیقی تایلندی از ۴ تا ۸ نفر نوازنده داشت، در این دوره آهنگ‌ها طولانی‌تر و تکنیک خوانندگی هم بهتر شد و ترانه‌ها به‌صورت داستان‌های کوتاه و بیشتر برگرفته از حماسهٔ راماکیئن سروده می‌شد؛ هنوز هم بسیاری از این آهنگ‌ها در تایلند امروزی نواخته می‌شود.

در آغاز دوران بانکوک، هنر تایلندی، به‌ویژه موسیقی و نمایش رشد کرد و گروه هم‌نوازی موسیقی به ۱۲ نفر رسید؛ با همراه‌شدن نمایش با موسیقی، شاهکارهای ادبیات تایلند ساخته شد. با آغاز روابط تایلند با اروپا و آمریکا، برخی از آلات موسیقی مانند درام، ویالون و ارگ وارد جامعهٔ تایلند شد و به مرور نواختن آن‌ها رواج پیدا کرد. در مجموع حدود ۵۰ نوع آلات و ابزار موسیقی تایلندی، از جمله انواع فلوت، سازهای زهی و سازهای زنگی در انواع مراسم، جشنواره‌ها، نمایش‌های محلی، عروسی، سوگواری و مراسم برداشت محصول، نواخته می‌شود.

«وسایل موسیقی تایلندی متنوع و گوناگون است که این نتیجهٔ نفوذ موسیقی سرزمین‌های مختلف است. از جملهٔ آن‌ها کلونگ تپ (Klong Thap) (شبیه تنبک)، خیم (Khim) (شبیه سنتور ایرانی)، جاکی (Jakhe) (هندی)، کلونگ جین (Klong Jin) (چینی) و کلونگ کائک (Klong Kaek) که اندونزیایی است ... لوک تانگ (Luk Thung) و مورلام (Mor Lam) دو سبک بسیار مشهور موسیقی سنتی تایلند، اخیراً به موسیقی لائوس نزدیک شده است»[۲]. پیش از آغاز سدهٔ بیستم بودکه تایلند با موسیقی کلاسیک غرب آشنا شد و در ۱۹۸۲م ارکستر سمفونیک بانکوک تشکیل شد و نخستین کنسرت خود را در نوامبر همان سال اجرا کرد. در دههٔ ۱۹۵۰م موسیقی پاپ غربی به تایلند آمد و استقبال بسیاری از آن شد؛ امروزه گروه‌های متعدد نوازندگان، ترکیبی از موسیقی غربی و موسیقی سنتی تایلند را می‌نوازند.

پادشاه تایلند به هنر موسیقی بسیار توجه می‌کند و خود یکی از نوازندگان برجستهٔ جاز و موسیقی غربی است؛ انجمن موسیقی تایلند که با هدف حمایت و بهبود موسیقی تایلندی و رفاه نوازندگان تأسیس شده است، زیر نظر مستقیم پادشاه است[۳].

نیز نگاه کنید به

موسیقی در زیمبابوه؛ موسیقی در ژاپن؛ موسیقی در روسیه؛ موسیقی در کانادا؛ موسیقی در کوبا؛ موسیقی در لبنان؛ موسیقی در مصر؛ موسیقی در تونس؛ موسیقی در افغانستان؛ موسیقی سنتی چین؛ موسیقی در سنگال؛ موسیقی در فرانسه؛ موسیقی در آرژانتین؛ موسیقی در مالی؛ موسیقی در ساحل عاج؛ موسیقی در اوکراین؛ موسیقی در اردن؛ موسیقی در اتیوپی؛ موسیقی در سیرالئون؛ موسیقی در قطر؛ موسیقی در بنگلادش؛ موسیقی در سریلانکا؛ موسیقی در تاجیکستان؛ موسیقی در گرجستان

کتابشناسی

  1. حکمت، علی اصغر (۱۳۷۹).«سفرنامه برما (میانمار) و سیام (تایلند) با ضمیمه سفرنامه». رهاورد حکمت. ج۲. به کوشش محمد دبیرسیاقی. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی،ص.584.
  2. برازش، محمودرضا(۱۳۸۹). تایلند .مشهد. آفتاب هشتم،ص.46.
  3. الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی،ص.250-252.