موسیقی در اوکراین

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۳۱ توسط Mohammad (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

در طول قرن‌ها در اوکراین نوعی از موسیقی پا گرفته که ریشه ای عمیق در دوران نامشخصی در قبل از میلاد مسیح دارد. آوازهای مذهبی‌‌، رقص‌‌ها و نمایش‌‌ها تا به امروز به شکل سنتی و دست نخورده در رسوم مردمی باقی مانده است . با پیشرفت دولت کی یف – روس در قرون یازدهم و دوازدهم میلادی زمینه مناسبی برای رشد اشعار حماسی به وجود آمد و به حد کمال رسید. تصویر موسیقی دانان که با آب رنگ روی دیوارهای کلیسای صوفیای مقدس نقاشی شده و آنان را جاودانی کرده است، نشانه نقش مهم موسیقی در زندگی شاهزادگان روس می باشد. در قرون پانزده تا هفده میلادی سرودهای تاریخی در ستایش قهرمانان قزاق مبارزه آن‌ها علیه دشمن خارجی بسیار متداول بود. آوازهای سنتی اوکراین حالت غنایی دارد و مضامین آن را فداکاری، هجو، طنز و داستان‌هایی که برای کودکان خوانده می شود، تشکیل می دهند. آلات موسیقی مانند ویولون، تنبور فلوت، دبل باس ابتدایی‌‌، سنتور و چنگ جزو سازهایی سنتی اوکراین است.

با شروع قرن چهاردهم‌‌، آوازهای اوکراینی به اروپا راه یافتند و در آثار موسیقیدانان بزرگی چون باخ،‌‌هایدن، شوپن و موتسارت انعکاس یافتند. موسیقی حرفه ای‌‌، پس از شتاساندن کلیسای ارتدوکس شرق توسط ولادیمیر کبیر به جامعه اوکراینی و مسیحی شدن مردم توسعه یافت. صومعه‌‌ها که آوازهای یونانی و بلغاری در آنجا با سنت‌‌های محلی تطبیق داده می شد و اولین مدرسه آوازهای کلیسایی نیز در آنجا تشکیل شد، مهم‌ترین رمانی بود که موسیقی در آن رشد و نمو یافت. تا قرن شانزدهم تمامی آوازهای کلیسا در اوکراین یک صدایی بود، ولی از سال 1586 مدرسه برادری لووف اقدام به چند صدایی کردن آوازها نمود. در کتابی تحت عنوان ثبت کتاب‌های موزیک در شهر لووف در سال 1697‌‌، به 267 دسته کر برای سه تا دوازده صدا و دوازده اجراکننده هم زمان‌‌، اشاره شده است که در بین آن‌ها دیلتسکی آهنگ ساز، رهبر ارکسترو نویسنده کتاب گرامر موزیک در سال 1677 را می توان نام برد. این اولین کتاب اساسی در مورد تئوری آوازهای چند صدایی بود و راهنمایی برای آهنگ سازان غربی گردید. پس از الحاق اوکراین به روسیه، تبعید توده‌ای موسیقی دانان این کشور به سن پترزبورگ و مسکو آغاز گردید، بورتنیانسکی (1751 - 1825) و برزوفسکی(1745 - 1777) اولین موسیقی دانان کلاسیک روسی و از جمله کسانی بودند که تبعید شدند.

ودل(1767 - 1808) مشهورترین آهنگساز اوکراینی در آن دوره است که بانی سی انجمن بود. در نیمه دوم قرن هجدم آوازهای غیرمذهبی وجهه عام یافت. بسیاری از مالکین اوکراینی، دسته‌‌های نوازنده و خواننده کر‌‌، از رعیت‌‌های خود تشکیل می دادند و حتی شاهزاده روزومسکی‌‌، یک سالن اپرای کوچک شخصی و نیز کتابخانه ای بی نظیر از کتاب‌‌های مربوط به موسیقی داشته است. دسته کر در آکادمی کی یف مرکب از صد نفر بود و ارکستر کی یف در سال 1707 تاسس شد و در سال 1768 یک مدرسه موسیقی نیز ایجاد گردید.

از سال 1797 در بازارهای مکاره که هر سال در کی یف برگزار می شد بهترین دسته‌‌های ارکستر ملاکین‌‌، برنامه اجرا می کردند و هنرمندانی نیز از خارج برای شرکت در آن به کی یف می آمدند. در سال 1826 فرانتز موتسارت پسر موتسارت انجمن موسیقی سیسیلیای مقدس را که به انجمن گالیسیا مشهور شد و نیز یک مدرسه موسیقی که از سال 1854 آن را کنسرواتوار یا هنرستان موسیقی می نامند‌‌، در غرب اوکراین امروزی ایجاد کرد. در قسمت شرق که در آن دوره تحت حاکمیت روسیه بود، در نیمه دوم قرن نوزدهم شعبه‌‌های انجمن سلطنتی موسیقی روسیه گشایش یافت. هر یک از شعب از یک گروه کر و یک مدرسه موسیقی که بعداً به کالج یا هنرستان موسیقی تبدیل گردید، تشکیل می شد. سپس انگیزه بوجود آمدن انجمن فیلارمونیک پیدا شد. در سال 1867 خانه‌‌های اپرای روسی در کی یف، خارکف و اودسا گشایش یافت.

اپراهایی که در آن هنرمندان بزرگی چون لینسکو،چایکوفسکی،ریمسکی کورساکوف و رحمانینف نخستین اپراهای خود را اجرا کرده اند. اوکراین در آن زمان مرکز استعدادهای درخشان در آواز وموسیقی بوده وخوانندگان و رهبران ارکسترهای از آنجا به گروه‌های سلطنتی سن پترزبورگ ومسکو ملحق می گردیدند و طولی نمی کشید که ستاره اول آن می شدند. شخصیت کلیدی موسیقی دوره رنسانس در اوکراین میکولالیسنکو (1842 - 1912) پیانیست، آهنگساز، رهبر ارکستر و فلکلوریست می باشد که از خود میراثی غنی از جمله ده اپرا به جای گذاشته است که از همه مشهورتر تاراس بولبا  و ناتالکا پولتاوکا می باشند. در غرب اوکراین در گالیچ‌‌، میخائیلو وربیتسکی(1815 - 1870) دارای اثر سرود ملی اوکراین هنوز نمرده است و واخنیانین نویسنده اپرای کوپالو و موسس و رهبر انجمن کر بویان و موسسه علی موزیک شهر لووف قابل ذکر می باشند. علاوه بر این‌ها از شاگردان لنسکو در شرق و غرب اوکراین به مدارج بالایی در هنر موسیقی دست یافتند.موسیقی پاپ و راک در اوکراین در دهه‌‌های 50 60 گسترش بسیاری یافت[۱].

نیز نگاه کنید به

موسیقی در زیمبابوه؛ موسیقی در ژاپن؛ موسیقی در روسیه؛ موسیقی در کانادا؛ موسیقی در کوبا؛ موسیقی در لبنان؛ موسیقی در مصر؛ موسیقی در تونس؛ موسیقی در افغانستان؛ موسیقی سنتی چین؛ موسیقی در سنگال؛ موسیقی در فرانسه؛ موسیقی در آرژانتین؛ موسیقی در مالی؛ موسیقی در ساحل عاج؛ موسیقی در تایلند؛ موسیقی در اردن؛ موسیقی در اتیوپی؛ موسیقی در سیرالئون؛ موسیقی در قطر؛ موسیقی در بنگلادش؛ موسیقی در سریلانکا؛ موسیقی در تاجیکستان؛ موسیقی در گرجستان

کتابشناسی

  1. موسسه ایراس(1392). جامعه و فرهنگ اوکراین. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)