پرش به محتوا

موسیقی دینی در اتیوپی

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۸ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۱۱ توسط Karimian (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

موسیقی دینی اتیوپی دربرگیرنده عناصری از مسیحیت ارتدوکس؛ دین یهود و دین اسلام است که در موسیقی سنتی این کشور جای گرفته و برخی از آلات و ادوات موسیقی این کشور را عمیقا متاثر از خود ساخته‌اند به طوری که برخی از سازهای بادی و کوبه ای اتیوپی امروزه بیشتر در خدمت مراسم دینی ادیان مختلف این کشور قرار گرفته‌اند.

سناسل (Senasel) که در اصل نوعی عود مصری می‌باشد یکی از سازهای دینی کشور است که در جشن‌ها و آیین‌های کلیسای ارتدوکس اتیوپی کاربرد دارد. در مراسم مذهبی کلیسای ارتدوکس از سازهای کلگری (Glegry) و ماکوامیا (Maqwamia) نیز برای همراهی شرکت کنندگان و برقراری ریتم سرودهای مذهبی استفاده می‌شود.

علاوه بر آن در کلیساهای قدیمی ارتدوکس در مناطق روستایی؛ برای دعوت مؤمنان به مراسم عبادی؛ سازی به نام دوال (Dawal) -که از صفحات استخوانی یا قطعات چوبی ساخته می‌شود- مورد استفاده قرار می‌گیرد. یهودیان بتا اسرائیل نیز در هنگام برگزاری مراسم مذهبی در کنیسه‌ها ساز کوچک زنگ مانندی به نام کچل (Qachel) و طبل‌های کبه رو و ناگاریت (Nagarit) را برای همراهی موسیقی مذهبی به کار می‌گیرند. مسلمانان اتیوپی نیز در هنگام برگزاری جشن‌های مذهبی خود همچون عید قربان و عید فطر از ادوات موسیقی همچون دف، طبل کبه رو و فلوت امبیلتا استفاده می‌کنند[۱].

نیز نگاه کنید به

هنر اتیوپی؛ موسیقی در اتیوپی؛ سازهای زهی سنتی در اتیوپی؛ سازهای بادی در اتیوپی؛ سازهای کوبه ای در اتیوپی؛ موسیقی مدرن در اتیوپی؛موسیقی در زیمبابوه؛ موسیقی در ژاپن؛ موسیقی در روسیه؛ موسیقی در کانادا؛ موسیقی در کوبا؛ موسیقی در لبنان؛ موسیقی در مصر؛ موسیقی در تونس؛ موسیقی در افغانستان؛ موسیقی سنتی چین؛ موسیقی در سنگال؛ موسیقی در فرانسه؛ موسیقی در آرژانتین؛ موسیقی در مالی؛ موسیقی در ساحل عاج؛ موسیقی در تایلند؛ موسیقی در اوکراین؛ موسیقی در اردن؛ موسیقی در اتیوپی؛ موسیقی در سیرالئون؛ موسیقی در قطر؛ موسیقی در بنگلادش؛ موسیقی در سریلانکا؛ موسیقی در تاجیکستان؛ موسیقی در گرجستان

کتابشناسی

منبع اصلی

عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ اتیوپی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 235-236.

نویسندگان مقاله

امیر بهرام عرب احمدی و مهرداد کریمی