پژوهش های ایرانشناسی در چین
پژوهش در مورد ایران موضوع مهمی در پژوهش پیرامون منطقهی خاورمیانه در چین است. طبق آمار «فهرست راهنمای آثار و رسالههای پژوهشی پیرامون ایران شناسی در چین» که توسط آقای دکتر یائوجیدهارایه شده است[۱]، از سال1911 تا 2007، تعداد آثار پژوهشی در مورد ایران در چین 1599 مورد است که شامل مقاله، پایان نامه، اثر مستقل و آثار ترجمه شده میباشد.
از این میان آثار مستقل 217 جلد، آثار ترجمه شده 102جلد، و رساله و پایان نامه1280 مورد بوده و تعداد رسالهها و آثار ترجمه شده در مورد ایران بیش از10 درصد کل رسالهها و آثار ترجمه شده و تحقیق شده در مورد خاورمیانه را تشکیل میدهند. همچنین در 38 سالِ پیش از تأسیس چین نوین در سال1949، نیز 57 اثر پژوهشی به صورت مقاله در مورد ایران صورت گرفته که 3/56 درصد از کل پژوهشهای صورت گرفته در مورد خاورمیانه را تشکیل می دهد؛ از طرف دیگر، پژوهش ایران شناسی در چین معاصر تقریبا پس از تأسیس چین نوین به صورت جدی شکل گرفته و پیشرفت کرده و آثار پژوهشی صورت گرفته از سال 1949 تا 2007 حدودا 96/44 درصد از میزان کل پژوهشهای خاورمیانه را شامل میشود. بعد از دههی هشتاد از قرن بیستم، پژوهش گران چینی در زمینهی ایرانشناسی هم پروژههای مورد درخواست دولت و وزارتخانهها را انجام دادهاند و هم پژوهشهای علمی دانشگاهی مستقلی صورت گرفته که علاوه بر اصل انجام پژوهشهای اساسی، هرچه بیشتر با واقعیتها و نیازهای این کشور منطبق بوده است.[۲]
از نظر موضوع، پژوهشهای ایرانشناسی در چین در دوران معاصر، بیشتر در زمینههای تاریخ، مذهب، مسئلهی هسته ای، منابع انرژی، پیشرفتهای اقتصادی، مسایل فرهنگی، اوضاع کشوری، روابط بین المللی، زبان و ادبیات فارسی و غیره صورت گرفته است و در سالهای اخیر نیز به سرمایه گذاری، تجارت، جهانگردی در ایران و معرفی قوانین و مقررات آن کشور میپردازد. البته در سالهای گذشته و پس از حمله ی آمریکا به عراق و افغانستان و شدت یافتن نیاز چین به انرژی خاورمیانه، و جنگ 33 روزهی اسراییل علیه حزب الله در لبنان و همچنین به قدرت رسیدن احزاب شیعی در عراق، و تلاش شیعیان بحرین برای دستیابی به حقوق قانونی خود، مراکز علمی و پژوهشی وابسته به دولت چین و مؤسسات پژوهشی وابسته به دانشگاههای این کشور، به توصیهی دولت، به شدت به انجام تحقیق و پژوهش در مورد اسلام، تشیع، ایران و خاورمیانه روی آوردهاند. براساس آمار سایت علمی وزارت آموزش چین، از سال2000 تا 2010 جمعا بالغ بر 4000 مورد پایان نامه در مقطع فوق لیسانس و دکتری در مورد ایران[۳]، اسلام، تشیع، و خاورمیانه توسط دانشجویان دانشگاههای مختلف چین تدوین شده که بیانگر توجه ویژهی مراکز علمی و دانشگاهی چین به این موضوعات است. براساس آمار غیر رسمی، از ابتدای قرن بیستم تا اوایل دههی1990، در چین مجموعا، 692 عنوان کتاب به صورت ترجمه(320 عنوان) و تألیف( 372 عنوان) پیرامون ایران منتشر شده است که شامل موضوعاتی همچون ادبیات کهن، ادبیات معاصر، ادبیات عامیانه و فولکلور، هنر، تاریخ، ادیان ایرانی، اسلام، فلسفه، و سایر موضوعات متفرقه می گردد[۴]. البته، در اواخر دههی1990، به ویژه در دههی نخست قرن 21، تعداد عناوین و موضوعات کتب منتشر شده در مورد ایران در چین، به شدت افزایش یافته و مسایل سیاسی، اقتصادی، اعتقادی، بین المللی، توریستی و جهانگردی، مسایل نفت و انرژی نیز بر موضوعات پیشین افزوده شده است.[۵]
همچنین، طی سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در ایران نیز طبق آمارِ کتابخانهی ملی جمهوری اسلامی ایران، مجموعا 593 عنوان کتاب در خصوص چین تألیف و ترجمه شده است که از این تعداد 265 عنوان در موضوعات فرهنگی و اجتماعی، 138 عنوان در زمینههای اعتقادی و ادیان چین، 73 عنوان در موضوعات سیاست داخلی و بین المللی این کشور، 34 عنوان به موضوعات اقتصادی، و 28 عنوان به مسایل ورزشی اختصاص یافته است. موضوعات این کتابها شامل گفتارهای کنفوسیوس و اندیشههای آیین تائو، مدیتیشن، در بخش ادیان و مذاهب چین؛ اصلاحات سیاسی در چین، سیاست خارجی چین، روابط ایران و چین، روابط چین با سایر کشورها، سیاست و حکومت داخلی چین، جایگاه چین در نظام بین الملل، در بخش سیاست چین؛ تمدن چین، تاریخ، ادبیات و داستان، اسطورهها و افسانهها، خاطرات سفر به چین، فرهنگ و مردم چین، قوانین و مقررات چین، جهانی سازی در چین، مسلمانان چین، علوم و آموزش، طب سنتی در چین، گردشگری و میراث فرهنگی چین، زبان و آداب و رسوم چینی، مربوط به بخش فرهنگی و اجتماعی است؛ و موضوعات ورزشی شامل وو شو و سایر هنرهای رزمی چین میگردد[۶]. البته این تعداد تمامی کتابهای منتشره در ایران پیرامون چین را شامل نمیشود، بلکه کتابهایی هستند که در فهرست کتابخانهی ملی ایران قرار دارند. به این تعداد بایستی پایان نامههای دانشگاهها و مقالات علمی و پژوهشی منتشره در مجلات و روزنامهها را نیز اضافه کرد.
نیز نگاه کنید به
ایرانشناسی و ایرانشناسان در چین؛ سمینارهای ایرانشناسی در چین؛ ایرانشناسان معاصر چین؛ کرسی ها، مراکز آموزشی و استادان زبان فارسی در چين
کتابشناسی
- ↑ جیده، یائو (2008). مراجعه شود به ( مجموعه مقالات ایرانشناسی در چین) ادره نشریات خلق، ص 237-324، نینگ شیا.
- ↑ شینگ لی، یانگ (2010). شصت سال پژوهش پیرامون ایران در چین، مجله ی مطالعات آسیای غربی و آفریقا، فرهنگستان علوم اجتماعی چین، شماره 4.
- ↑ ونچی، ایوان (1994). فهرست کتب و مقالات فارسی تألیف و ترجمه شده به زبان چینی از سال 1911 تا 1992، انتشارات فرهنگستان علوم اجتماعی چین، پکن.
- ↑ گزارش رایزنی فرهنگی(1388). سفارت جمهوری اسلامی ایران در پکن.
- ↑ -مشاهدات حضوری در ملاقات و گفتگو با اساتید (1379-1383)، و فرهیختگان چینی.
- ↑ دشتکی، مرضیه (12شهریور.1390). کتاب های منتشره در ایران در باره ی چین بعد از انقلاب اسلامی در ایران، ارایه شده در سمینار«مبادلات فرهنگی و همکاریهای استراتژیک بین چین و ایران، پکن، فرهنگستان علوم اجتماعی چین.
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی