روابط سیاسی و اقتصادی سریلانکا و ج. ا. ایران

از دانشنامه ملل

سال 1341 ایران سفیر خود در پاکستان را به عنوان سفیر اکرودیته در سریلانکا به مقامات سریلانکایی معرفی کرد. سریلانکا نیز به وسیله سفارتش در پاکستان امور مربوط به روابط دو کشور را پی می­گرفت.  روابط رسمی دو کشور از طریق نمایندگی­ هایشان در اسلام آباد جریان داشت تا این که در سال 1354 ایران با افتتاح سفارت در کلمبو به صورت یکجانبه سطح روابطش را بالا برد. سریلانکا تا سال 1990 میلادی در ایران سفارت نداشت.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران رییس جمهور و نخست وزیر سریلانکا در بین اولین مقامات دنیا بودند که به صورت جداگانه به دولت و مردم ایران این پیروزی را تبریک گفتند. در طول چند دهه اخیر مقامات این دو کشور تا کنون همواره روابط خوب و مبتنی بر احترام متقابل با یکدیگر به مناسبت های مختلف رفت و آمدهایی به کشورهای یکدیگر داشته و به صورت مرتب نشست­ های "کمیسیون مشترک همکاری­های اقتصادی" در تهران و کلمبو برگزار کرده ­اند. اوج این روابط و رفت و آمدها سفرهای خانم چاندریکا باندرانایکه (آذر سال 1383) و سفر ماهیندا راجا پاکسه (آذر سال 1386 و اردیبهشت سال1389) به ایران و سفر آقای احمدی نژاد (اردیبهشت سال 1387) به سریلانکا است. این سفرها حکایت از سطح مطلوب روابط فیمابین دارد.

در سفر رئیس جمهور سریلانکا به ایران در سال 1386 دو طرف در عرصه­ های مختلف انرژی (احداث نیروگاه، برق روستایی، فروش نفت و گاز، پالایشگاه)، مسکن،  کشتیرانی، گمرکی، خدمات مهندسی و  همکاری­های رسانه­ای سند همکاری امضاء کردند. بنا بر آنچه در رسانه ها منتشر شده ارزش پروژه های در دست اقدام ایران در سریلانکا حدوداً  معادل 5/1 میلیارد دلار است[۱]. بنا بر گفته مهدی غضنفری (وزیر صنعت، معدن و تجارت) روابط سیاسی ایران و سریلانکا در حد بسیار خوب در جریان است و حجم روابط تجاری میان دو کشور نیز با درنظر گرفتن صادرات نفت حدود یک و شش دهم میلیارد دلار است و حجم روابط تجاری میان دو کشور بدون درنظر گرفتن نفت حدود سیصد میلیون دلار است. ایران از سریلانکا چای، کائوچو، نارگیل و برخی موادشیمیایی و سریلانکا نیز از ایران قیر، نفت، سرب و خشکبار وارد می­کند[۲].

به رغم وجود روابط دوستانه فیمابین دو کشور، نماینده سریلانکا در آژانس بین ­المللی انرژی اتمی در هنگام طرح موضوع ارجاع  پرونده هسته ­ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل به آن رای مثبت داد. این موضوع به عنوان سندی سیاه در تاریخ روابط دو کشور تا ابد باقی خواهد ماند. البته مقامات این کشور در قضیه تحریم­ های یکجانبه امریکا علیه ایران با تن دادن به تحریم نفت ایران به دلیل ضعف در برابر فشار خارجی حتی علیه منافع خودشان نیز اقدام کردند؛ چرا که پالایشگاه نفت سریلانکا فقط با نفت ایران سازگار است و به علت خرید نفت از منابع دیگر باعث کاهش کیفیت تولیدات و زیان بیست درصدی این کشور شد [۱][۳].

نیز نگاه کنید به

روابط سیاسی کانادا و ایران؛ روابط سیاسی تونس و ایران؛ روابط سیاسی، اقتصادی ژاپن با جمهوری اسلامی؛ روابط سیاسی و اقتصادی کوبا و ج.ا.ایران؛ روابط سیاسی لبنان و ایران؛ روابط سیاسی مصر و ایران؛ آغاز روابط رسمی دیپلماتیک ایران و چین؛ روابط سیاسی سنگال و ج.ا.ایران؛ روابط سیاسی ایران و فرانسه؛ روابط سیاسی ایران و مالی؛ روابط سیاسی و اقتصادی زیمبابوه و ایران؛ روابط سیاسی و اقتصادی تایلند و ایران؛ روابط سیاسی اردن و ج.ا.ایران؛ روابط سیاسی ایران و اتیوپی؛ روابط سیاسی سیرالئون و ایران؛ روابط سیاسی ایران و گرجستان؛ روابط سیاسی ایران و قزاقستان؛ روابط سیاسی ایران و آرژانتین

کتابشناسی

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ برگرفته از سایت ایسنا(2009)، هزینه تحریم نفت ایران روی دوش مردم سریلانکا، قابل بازیابی از http://isna.ir/fa/news/91120805217
  2. برگرفته از http://khabarfarsi.com/n/4004747/
  3. رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)