نقاشی تایلند: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
نقاشی سنتی [[تایلند]] در دوران [[آیوتایا]] منحصر به پرده‌سازی در درون کاخ‌ها و معابد و تصویرگری کتاب‌ها بوده است. برای نمایاندن شکوه و زیبایی هرچه بیشتر مفاهیم و اسباب درباری و مذهبی، نقاشی دیواری رشد بسیاری پیدا کرد و به درجات ممتازی رسید. تکنیک نقاشی سنتی به همان شکل در دوران [[بانکوک]] نیز ادامه یافت و نقاشی‌ها با اثر رنگ‌های وارداتی از چین پرمایه‌تر شد. در میانه سده نوزدهم، با رواج رنگ‌های شیمیایی، هنرمندان به کشیدن نماهای غربی روی آوردند.
نقاشی سنتی [[تایلند]] در دوران [[آیوتایا]] منحصر به پرده‌سازی در درون کاخ‌ها و معابد و تصویرگری کتاب‌ها بوده است. برای نمایاندن شکوه و زیبایی هرچه بیشتر مفاهیم و اسباب درباری و مذهبی، نقاشی دیواری رشد بسیاری پیدا کرد و به درجات ممتازی رسید. تکنیک نقاشی سنتی به همان شکل در دوران [[بانکوک]] نیز ادامه یافت و نقاشی‌ها با اثر رنگ‌های وارداتی از [[چین]] پرمایه‌تر شد. در میانه سده نوزدهم، با رواج رنگ‌های شیمیایی، هنرمندان به کشیدن نماهای غربی روی آوردند.


در میان نقاشان معاصر [[تایلند]] باید از فواهاری پیتاک (Fua Hariphitak)، چالرم ناکی راکسا (Chalerm Nakiraksa)، سانیت دیسپاندا (Sanit Dispandha) و تاوی نانتاکوانگ (Tawee Nanthakwang) و سیریچای چانسونگ سائن (Sirichai Chansongsaeng) نام برد<ref>الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی]،ص.266.</ref>.  
در میان نقاشان معاصر [[تایلند]] باید از فواهاری پیتاک (Fua Hariphitak)، چالرم ناکی راکسا (Chalerm Nakiraksa)، سانیت دیسپاندا (Sanit Dispandha) و تاوی نانتاکوانگ (Tawee Nanthakwang) و سیریچای چانسونگ سائن (Sirichai Chansongsaeng) نام برد<ref>الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی]،ص.266.</ref>.  
== نیز نگاه کنید به ==
[[نقاشی سیرالئون]]؛ [[نقاشی ژاپن]]؛ [[نقاشی روسیه]]؛ [[نقاشی افغانستان]]؛ [[نقاشی تونس]]؛ [[نقاشی کوبا]]؛ [[نقاشی لبنان]]؛ [[نقاشی مصر]]؛ [[هنر نقاشی در چین]]؛ [[نقاشی سنگال]]؛ [[نقاشی و مجسمه‌سازی آرژانتین]]؛ [[نقاشی در مالی]]؛ [[نقاشی در ساحل عاج]]؛ [[نقاشی اسپانیا]]؛ [[نقاشی در اردن]]؛ [[نقاشی در اتیوپی]]؛ [[نقاشی قطر]]؛ [[نقاشی و مجسمه سازی در قزاقستان]]؛ [[نقاشی تاجیکستان]]؛ [[نقاشی بنگلادش]]؛ [[نقاشی سریلانکا]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==
<references />
[[رده:هنرهای تجسمی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۴

نقاشی سنتی تایلند در دوران آیوتایا منحصر به پرده‌سازی در درون کاخ‌ها و معابد و تصویرگری کتاب‌ها بوده است. برای نمایاندن شکوه و زیبایی هرچه بیشتر مفاهیم و اسباب درباری و مذهبی، نقاشی دیواری رشد بسیاری پیدا کرد و به درجات ممتازی رسید. تکنیک نقاشی سنتی به همان شکل در دوران بانکوک نیز ادامه یافت و نقاشی‌ها با اثر رنگ‌های وارداتی از چین پرمایه‌تر شد. در میانه سده نوزدهم، با رواج رنگ‌های شیمیایی، هنرمندان به کشیدن نماهای غربی روی آوردند.

در میان نقاشان معاصر تایلند باید از فواهاری پیتاک (Fua Hariphitak)، چالرم ناکی راکسا (Chalerm Nakiraksa)، سانیت دیسپاندا (Sanit Dispandha) و تاوی نانتاکوانگ (Tawee Nanthakwang) و سیریچای چانسونگ سائن (Sirichai Chansongsaeng) نام برد[۱].

نیز نگاه کنید به

نقاشی سیرالئون؛ نقاشی ژاپن؛ نقاشی روسیه؛ نقاشی افغانستان؛ نقاشی تونس؛ نقاشی کوبا؛ نقاشی لبنان؛ نقاشی مصر؛ هنر نقاشی در چین؛ نقاشی سنگال؛ نقاشی و مجسمه‌سازی آرژانتین؛ نقاشی در مالی؛ نقاشی در ساحل عاج؛ نقاشی اسپانیا؛ نقاشی در اردن؛ نقاشی در اتیوپی؛ نقاشی قطر؛ نقاشی و مجسمه سازی در قزاقستان؛ نقاشی تاجیکستان؛ نقاشی بنگلادش؛ نقاشی سریلانکا

کتابشناسی

  1. الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی،ص.266.