پرش به محتوا

زبان سنگال: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
Rashid (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Amani (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:زبان سنگال.png|بندانگشتی|زبان سنگال. قابل بازیابی از https://africanperceptions.org/]]
[[پرونده:زبان سنگال.png|بندانگشتی|زبان سنگال. قابل بازیابی از https://africanperceptions.org/]]
زبان [[فرانسه]]، زبان رسمی، اداری، آموزشی و رسانه ای [[سنگال]] است. با این وجود این کشور دارای حدود بیست زبان ملی و محلی دیگری هم است که مهم ترین آنها شامل زبان های زیر می شود:
زبان [[فرانسه]]، [[زبان سنگال|زبان رسمی]]، اداری، آموزشی و رسانه‌ای [[سنگال]] است. با این وجود این کشور دارای حدود بیست [[زبان سنگال|زبان]] ملی و محلی دیگری هم است که مهم ترین آنها شامل زبان های زیر می شود:


1- زبان ولوف(wolof): هشتاد درصد مردم [[سنگال]] به زبان ولوف مخصوصاً در شهرها صحبت می کنند، زبان ولوف زبانی است که نه تنها در [[سنگال]] بلکه در گامبیا و موریتانی هم به عنوان زبان ملی محسوب می شود. این زبان به شاخه‌ی زبان های حوزه‌ی اقیانوس اطلس وصل می شود و زیر مجموعه‌ی خانواده‌ی زبان های نیجریا-کونگو است. ریشه‌ی اصلی این زبان به مردم(ماهیگیران و کشاورزان) دماغه‌ی سبز بر می گردد که اکثر آنها مسلمان هستند؛
1. زبان ولوف(wolof): هشتاد درصد مردم [[سنگال]] به زبان ولوف مخصوصاً در شهرها صحبت می کنند، زبان ولوف زبانی است که نه تنها در [[سنگال]] بلکه در گامبیا و موریتانی هم به عنوان زبان ملی محسوب می شود. این زبان به شاخه‌ی زبان های حوزه‌ی اقیانوس اطلس وصل می شود و زیر مجموعه‌ی خانواده‌ی زبان های نیجریا-کونگو است. ریشه‌ی اصلی این زبان به مردم(ماهیگیران و کشاورزان) دماغه‌ی سبز بر می گردد که اکثر آنها مسلمان هستند؛


2- سِرِر(Sérère) زبان ملی است که همان ریشه های زبان ولوف را دارد و بیشتر در مناطق مرکز- غرب صحبت می شود؛
2. سِرِر(Sérère) زبان ملی است که همان ریشه های زبان ولوف را دارد و بیشتر در مناطق مرکز- غرب صحبت می شود؛


3- دیولا(Diola): این زبان ملی نیجریایی-کنگویی است که در گامبیا نیز رایج است. در [[سنگال]] در استان کازامانس بیش از یک میلیون نفر به این زبان صحبت می کنند؛
3. دیولا(Diola): این زبان ملی نیجریایی-کنگویی است که در گامبیا نیز رایج است. در [[سنگال]] در استان کازامانس بیش از یک میلیون نفر به این زبان صحبت می کنند؛


4- ماندیگ(Mandigue): خاستگاه این زبان ملی آفریقای غربی است و در [[سنگال]]، گینه، [[مالی]] و گامبیا هم رایج است.
4. ماندیگ(Mandigue): خاستگاه این زبان ملی آفریقای غربی است و در [[سنگال]]، گینه، [[مالی]] و گامبیا هم رایج است؛
 
5. پُل(Peul): این زبان در حدود بیست کشور آفریقای غربی و مرکزی به عنوان زبان دوم صحبت می شود، در [https://dmelal.ir/%D8%B3%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%84 سنگال] تیره‌ی پُل به این زبان صحبت می کنند<ref>Dumont, P. (1983). Le français et les langues africaines au Sénégal. Karthala et ACCT.</ref>.


5- پُل(Peul): این زبان در حدود بیست کشور آفریقای غربی و مرکزی به عنوان زبان دوم صحبت می شود، در [[سنگال]] تیره‌ی پُل به این زبان صحبت می کنند.<ref>Dumont, P. (1983). Le français et les langues africaines au Sénégal. Karthala et ACCT.</ref><ref>بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401).جامعه و فرهنگ [[سنگال]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](در دست انتشار)</ref>
== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==
[[زبان ژاپنی]]؛ [[زبان روسی]]؛ [[زبان رسمی کانادا]]؛ [[زبان و خط کوبایی]]؛ [[زبان و خط تونسی]]؛ [[زبان افغانستان]]؛ [[زبان چینی]]؛ [[زبان و خط فرانسوی]]؛ [[زبان و خط آرژانتینی]]؛ [[زبان و خط رسمی مالی]]؛ [[زبان و خط رسمی ساحل عاج]]؛ [[زبان و خط رسمی تایلند]]؛ [[زبان اوکراین]]؛ [[زبان اسپانیایی]]؛ [[زبان و خط رسمی اردن]]؛ [[زبان و خط رسمی اتیوپی]]؛ [[زبان و خط رسمی سیرالئون]]؛ [[زبان و خط رسمی قطر]]؛ [[زبان گرجی]]؛ [[زبان و خط رسمی سریلانکا]]؛ [[زبان و خط رسمی بنگلادش]]؛ [[زبان و خط قزاقستان]]؛ [[زبان تاجیکی]]
[[زبان ژاپنی]]؛ [[زبان روسی]]؛ [[زبان رسمی کانادا]]؛ [[زبان و خط کوبایی]]؛ [[زبان و خط تونسی]]؛ [[زبان افغانستان]]؛ [[زبان چینی]]؛ [[زبان و خط فرانسوی]]؛ [[زبان و خط آرژانتینی]]؛ [[زبان و خط رسمی مالی]]؛ [[زبان و خط رسمی ساحل عاج]]؛ [[زبان و خط رسمی تایلند]]؛ [[زبان اوکراین]]؛ [[زبان اسپانیایی]]؛ [[زبان و خط رسمی اردن]]؛ [[زبان و خط رسمی اتیوپی]]؛ [[زبان و خط رسمی سیرالئون]]؛ [[زبان و خط رسمی قطر]]؛ [[زبان گرجی]]؛ [[زبان و خط رسمی سریلانکا]]؛ [[زبان و خط رسمی بنگلادش]]؛ [[زبان و خط قزاقستان]]؛ [[زبان تاجیکی]]
خط ۱۶: خط ۱۷:
== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==
<references />
<references />
== منبع اصلی ==
بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401). جامعه و فرهنگ [[سنگال]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](در دست انتشار).
== نویسندگان مقاله ==
محمدعلی بصیری و ریحانه فتحی پور
[[رده:زبان]]
[[رده:زبان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۱۶

زبان سنگال. قابل بازیابی از https://africanperceptions.org/

زبان فرانسه، زبان رسمی، اداری، آموزشی و رسانه‌ای سنگال است. با این وجود این کشور دارای حدود بیست زبان ملی و محلی دیگری هم است که مهم ترین آنها شامل زبان های زیر می شود:

1. زبان ولوف(wolof): هشتاد درصد مردم سنگال به زبان ولوف مخصوصاً در شهرها صحبت می کنند، زبان ولوف زبانی است که نه تنها در سنگال بلکه در گامبیا و موریتانی هم به عنوان زبان ملی محسوب می شود. این زبان به شاخه‌ی زبان های حوزه‌ی اقیانوس اطلس وصل می شود و زیر مجموعه‌ی خانواده‌ی زبان های نیجریا-کونگو است. ریشه‌ی اصلی این زبان به مردم(ماهیگیران و کشاورزان) دماغه‌ی سبز بر می گردد که اکثر آنها مسلمان هستند؛

2. سِرِر(Sérère) زبان ملی است که همان ریشه های زبان ولوف را دارد و بیشتر در مناطق مرکز- غرب صحبت می شود؛

3. دیولا(Diola): این زبان ملی نیجریایی-کنگویی است که در گامبیا نیز رایج است. در سنگال در استان کازامانس بیش از یک میلیون نفر به این زبان صحبت می کنند؛

4. ماندیگ(Mandigue): خاستگاه این زبان ملی آفریقای غربی است و در سنگال، گینه، مالی و گامبیا هم رایج است؛

5. پُل(Peul): این زبان در حدود بیست کشور آفریقای غربی و مرکزی به عنوان زبان دوم صحبت می شود، در سنگال تیره‌ی پُل به این زبان صحبت می کنند[۱].

نیز نگاه کنید به

زبان ژاپنی؛ زبان روسی؛ زبان رسمی کانادا؛ زبان و خط کوبایی؛ زبان و خط تونسی؛ زبان افغانستان؛ زبان چینی؛ زبان و خط فرانسوی؛ زبان و خط آرژانتینی؛ زبان و خط رسمی مالی؛ زبان و خط رسمی ساحل عاج؛ زبان و خط رسمی تایلند؛ زبان اوکراین؛ زبان اسپانیایی؛ زبان و خط رسمی اردن؛ زبان و خط رسمی اتیوپی؛ زبان و خط رسمی سیرالئون؛ زبان و خط رسمی قطر؛ زبان گرجی؛ زبان و خط رسمی سریلانکا؛ زبان و خط رسمی بنگلادش؛ زبان و خط قزاقستان؛ زبان تاجیکی

کتابشناسی

  1. Dumont, P. (1983). Le français et les langues africaines au Sénégal. Karthala et ACCT.

منبع اصلی

بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401). جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار).

نویسندگان مقاله

محمدعلی بصیری و ریحانه فتحی پور