زبان و خط رسمی بنگلادش: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''8. 1.''' '''معرفی زبان و خط رسمی و زبان های رایج'''


زبان پديده اي منحصر به فرد است كه روند تكامل انسان در جامعه و انتقال آن به نسل هاي بعد را بر عهده دارد. اگر زبان از جامعه انساني گرفته شود، چرخه اجتماعي از حركت مي ايستد، جامعه انساني از هم گسسته می شود و فرهنگ وتمدن بشري نيز نابود مي شود. زبان كليد شبـــكه هاي ارتبــــاطي و گاهي نيز سرمايه فرهنگي است كه افراد با تسلط بر آن مي توانند علاوه بر برقراري روابط اجتماعي، نوعي هويت ويژه كسب كنند. از این جهت، هويت فرد چه در سطح قومي و چه در سطح ملي تا حدود بسیاری بستگي به زباني دارد كه او فرا مي گيرد. وقتي كه از حفظ تقويت وتوسعه فرهنـــگ جامعه، سخن به ميان مي آيد، زبان نيز عاملی اساسي است، زیرا زبان در حكم رشته اي است كه فرهنگ گذشته و حال را به هم پيوند مي دهد.


    در سه قرن اخير روند نابودي زبان ها به نحو فزاينده گسترش یافته است. براساس هشدار جدي زبان شناسي مبني بر احتمال نابودي 40 درصد زبان ها در قرن حاضر، سازمان ملل و يونسكو اقدام به تدوين طرحي براي حفظ زبان هاي موجود كرده اند. نام گذاري روز 21 فوريه به نام روز جهاني زبان مادري به همین دلیل کی باشد.
زبان پدیده ای منحصر به فرد است که روند تکامل انسان در جامعه و انتقال آن به نسل های بعد را بر عهده دارد. اگر زبان از جامعه انسانی گرفته شود، چرخه اجتماعی از حرکت می ایستد، جامعه انسانی از هم گسسته می شود و فرهنگ وتمدن بشری نیز نابود می شود. زبان کلید شبـــکه های ارتبــــاطی و گاهی نیز سرمایه فرهنگی است که افراد با تسلط بر آن می توانند علاوه بر برقراری روابط اجتماعی، نوعی هویت ویژه کسب کنند. از این جهت، هویت فرد چه در سطح قومی و چه در سطح ملی تا حدود بسیاری بستگی به زبانی دارد که او فرا می گیرد. وقتی که از حفظ تقویت وتوسعه فرهنـــگ جامعه، سخن به میان می آید، زبان نیز عاملی اساسی است، زیرا زبان در حکم رشته ای است که فرهنگ گذشته و حال را به هم پیوند می دهد.


    [[بنگلادش]] اولين كشوري بود كه در نوامبر سال 1999 پيشنهاد رسمي خود را مبني بر نامگذاري روز 21 فوريه ( 3 اسفند ) به نام روز جهاني زبان مادري به سازمان يونسكو مطرح كرد. طرح ارائه شده را که دولت بنگلادش و انجمن جهاني طرفداران زبان مادري در سي امين نشست عمومي سازمان يونسكو مطرح کرد، به تصويب نمايندگان كشورهاي عضو رسيد. با تعيين اين روز با نام   «روز جهاني زبان مادري»، يونسكو طرحی تهيه و به كشورهاي عضو ابلاغ کرد كه در آن برنامه هاي متنوعي براي مردم جهان تدارك ديده شده بود. كشورهاي جهان از آن پس در 21 فوريه اين روز را جشن مي گيرند. از جمله كشورهاي پيشرو در پاسداشت روز جهاني زبان مادري مي توان به آمريكا، انگليس، كانادا، جمهوري چك، هند و بنگلادش اشاره كرد (Bangladeshpedia  , National Encyclopedia , Asiatic society , Bangladesh , 2006 ).
در سه قرن اخیر روند نابودی زبان ها به نحو فزاینده گسترش یافته است. براساس هشدار جدی زبان شناسی مبنی بر احتمال نابودی 40 درصد زبان ها در قرن حاضر، [https://www.un.org/en/ سازمان ملل] و [https://www.unesco.org/en یونسکو]<ref name=":0">برگرفته از  https://www.unesco.org</ref> اقدام به تدوین طرحی برای حفظ زبان های موجود کرده اند. نام گذاری روز 21 فوریه به نام روز جهانی زبان مادری به همین دلیل می باشد.


    زبان بنگالي زبان 95 درصد از مردم بنگلادش محسوب مي شود كه در زمره زبان هاي خانواده هند و آريايي است. ادبيات مذهبي با كلمات مسجع، پايه و اساس  ادبيات كشور بنگلادش در قرون وسطي محسوب مي شود. بعدها ادبيات مذهبي اسلامي با نثر غني ظاهر شد. در سال هاي نخستين شكل گيري ادبيات بنگالی، سرودن شعر فقط ابزار ادبي شناخته مي شد، اما در قرن 8 ، نثر وارد ادبيات شد و بدين ترتيب رمان نويسي و نمايشنامه نويسي در بنگال رونق گرفت.  
[[بنگلادش]] اولین کشوری بود که در نوامبر سال 1999 پیشنهاد رسمی خود را مبنی بر نامگذاری روز 21 فوریه (3 اسفند) به نام روز جهانی زبان مادری به سازمان [https://www.unesco.org/en یونسکو]<ref name=":0" /> مطرح کرد. طرح ارائه شده را که دولت [[بنگلادش]] و انجمن جهانی طرفداران زبان مادری در سی امین نشست عمومی [https://www.unesco.org/en سازمان یونسکو]<ref name=":0" /> مطرح کرد، به تصویب نمایندگان کشورهای عضو رسید. با تعیین این روز با نام «روز جهانی زبان مادری»، [https://www.unesco.org/en یونسکو]<ref name=":0" /> طرحی تهیه و به کشورهای عضو ابلاغ کرد که در آن برنامه های متنوعی برای مردم جهان تدارک دیده شده بود. کشورهای جهان از آن پس در 21 فوریه این روز را جشن می گیرند. از جمله کشورهای پیشرو در پاسداشت روز جهانی زبان مادری می توان به [[آمریکا]]، انگلیس، [[کانادا|کانادا،]] جمهوری چک، هند و [[بنگلادش]] اشاره کرد<ref>Bangladesh pedia .(2006). National Encyclopedia of Bangladesh. Asiatic society  of Bangladesh , CD Edition </ref>.
 
زبان بنگالی زبان 95 درصد از مردم [[بنگلادش]] محسوب می شود که در زمره زبان های خانواده هند و آریایی است. ادبیات مذهبی با کلمات مسجع، پایه و اساس  ادبیات کشور [[بنگلادش]] در قرون وسطی محسوب می شود. بعدها ادبیات مذهبی اسلامی با نثر غنی ظاهر شد. در سال های نخستین شکل گیری ادبیات بنگالی، سرودن شعر فقط ابزار ادبی شناخته می شد، اما در قرن 8 ، نثر وارد ادبیات شد و بدین ترتیب رمان نویسی و نمایشنامه نویسی در بنگال رونق گرفت<ref>توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ [[بنگلادش]]. تهران: [https://www.icro.ir سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>.
 
== نیز نگاه کنید به ==
[[زبان ژاپنی]]؛ [[زبان روسی]]؛ [[زبان رسمی کانادا]]؛ [[زبان و خط تونسی]]؛ [[زبان افغانستان]]؛ [[زبان چینی]]؛ [[زبان سنگال]]؛ [[زبان و خط فرانسوی]]؛ [[زبان و خط آرژانتینی]]؛ [[زبان و خط رسمی مالی]]؛ [[زبان و خط رسمی ساحل عاج]]؛ [[زبان و خط رسمی تایلند]]؛ [[زبان اوکراین]]؛ [[زبان اسپانیایی]]؛ [[زبان و خط رسمی اردن]]؛ [[زبان و خط رسمی اتیوپی]]؛ [[زبان و خط رسمی سیرالئون]]؛ [[زبان و خط رسمی قطر]]؛ [[زبان گرجی]]؛ [[زبان و خط رسمی سریلانکا]]؛ [[زبان و خط قزاقستان]]؛ [[زبان تاجیکی]]؛ [[خط ژاپنی]]؛ [[خط روسی]]؛ [[خط افغانی]]؛ [[خط چینی]]؛ [[خط سنگالی]]؛ [[خط گرجی]]؛ [[خط رسمی تاجیکستان]]
 
== کتابشناسی ==
<references />
[[رده:زبان]]
[[رده:خط]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۱۲


زبان پدیده ای منحصر به فرد است که روند تکامل انسان در جامعه و انتقال آن به نسل های بعد را بر عهده دارد. اگر زبان از جامعه انسانی گرفته شود، چرخه اجتماعی از حرکت می ایستد، جامعه انسانی از هم گسسته می شود و فرهنگ وتمدن بشری نیز نابود می شود. زبان کلید شبـــکه های ارتبــــاطی و گاهی نیز سرمایه فرهنگی است که افراد با تسلط بر آن می توانند علاوه بر برقراری روابط اجتماعی، نوعی هویت ویژه کسب کنند. از این جهت، هویت فرد چه در سطح قومی و چه در سطح ملی تا حدود بسیاری بستگی به زبانی دارد که او فرا می گیرد. وقتی که از حفظ تقویت وتوسعه فرهنـــگ جامعه، سخن به میان می آید، زبان نیز عاملی اساسی است، زیرا زبان در حکم رشته ای است که فرهنگ گذشته و حال را به هم پیوند می دهد.

در سه قرن اخیر روند نابودی زبان ها به نحو فزاینده گسترش یافته است. براساس هشدار جدی زبان شناسی مبنی بر احتمال نابودی 40 درصد زبان ها در قرن حاضر، سازمان ملل و یونسکو[۱] اقدام به تدوین طرحی برای حفظ زبان های موجود کرده اند. نام گذاری روز 21 فوریه به نام روز جهانی زبان مادری به همین دلیل می باشد.

بنگلادش اولین کشوری بود که در نوامبر سال 1999 پیشنهاد رسمی خود را مبنی بر نامگذاری روز 21 فوریه (3 اسفند) به نام روز جهانی زبان مادری به سازمان یونسکو[۱] مطرح کرد. طرح ارائه شده را که دولت بنگلادش و انجمن جهانی طرفداران زبان مادری در سی امین نشست عمومی سازمان یونسکو[۱] مطرح کرد، به تصویب نمایندگان کشورهای عضو رسید. با تعیین این روز با نام «روز جهانی زبان مادری»، یونسکو[۱] طرحی تهیه و به کشورهای عضو ابلاغ کرد که در آن برنامه های متنوعی برای مردم جهان تدارک دیده شده بود. کشورهای جهان از آن پس در 21 فوریه این روز را جشن می گیرند. از جمله کشورهای پیشرو در پاسداشت روز جهانی زبان مادری می توان به آمریکا، انگلیس، کانادا، جمهوری چک، هند و بنگلادش اشاره کرد[۲].

زبان بنگالی زبان 95 درصد از مردم بنگلادش محسوب می شود که در زمره زبان های خانواده هند و آریایی است. ادبیات مذهبی با کلمات مسجع، پایه و اساس  ادبیات کشور بنگلادش در قرون وسطی محسوب می شود. بعدها ادبیات مذهبی اسلامی با نثر غنی ظاهر شد. در سال های نخستین شکل گیری ادبیات بنگالی، سرودن شعر فقط ابزار ادبی شناخته می شد، اما در قرن 8 ، نثر وارد ادبیات شد و بدین ترتیب رمان نویسی و نمایشنامه نویسی در بنگال رونق گرفت[۳].

نیز نگاه کنید به

زبان ژاپنی؛ زبان روسی؛ زبان رسمی کانادا؛ زبان و خط تونسی؛ زبان افغانستان؛ زبان چینی؛ زبان سنگال؛ زبان و خط فرانسوی؛ زبان و خط آرژانتینی؛ زبان و خط رسمی مالی؛ زبان و خط رسمی ساحل عاج؛ زبان و خط رسمی تایلند؛ زبان اوکراین؛ زبان اسپانیایی؛ زبان و خط رسمی اردن؛ زبان و خط رسمی اتیوپی؛ زبان و خط رسمی سیرالئون؛ زبان و خط رسمی قطر؛ زبان گرجی؛ زبان و خط رسمی سریلانکا؛ زبان و خط قزاقستان؛ زبان تاجیکی؛ خط ژاپنی؛ خط روسی؛ خط افغانی؛ خط چینی؛ خط سنگالی؛ خط گرجی؛ خط رسمی تاجیکستان

کتابشناسی

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ برگرفته از https://www.unesco.org
  2. Bangladesh pedia .(2006). National Encyclopedia of Bangladesh. Asiatic society  of Bangladesh , CD Edition
  3. توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ بنگلادش. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)