رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی تایلند: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۹

MCOT سازمان رسانه های گروهی تایلند.قابل بازیابی ازhttps://investor.mcot.net/en/terms-and-conditions

در میان کشورهای جنوب شرقی آسیا، تایلند با داشتن نظام و قوانین رسانه‌ای مناسب در مقایسه با دیگر کشورهای آن منطقه، کم‌وبیش آزادی بیشتری دارد. در دورهٔ حکومت نظامیان و در سال‌های اخیر، دولت کوشیده است کنترل خود را، به‌ویژه بر رسانه‌های دیداری مانند تلویزیون و اینترنت افزایش دهد. از این‌رو، بیشتر رسانه‌ها به‌ویژه آن‌ها که در دست نهادهای دولتی است، در کنار برنامه‌های سرگرم‌کننده، مانند مسابقات، سریال‌های روزانه، نمایش‌های سنتی و شوهای تلویزیونی، برنامه‌های دیگری همچون فیلم‌های آموزشی و مستند مربوط به کشاورزی، محیط زیست، مراکز گردشگری و تبلیغ نظام سلطنتی و مسائل میهنی پخش می‌کنند. به‌طورکلی، مردم به رسانه‌های گروهی تایلند توجه می‌کنند و جایگاه خوبی در میان قشرهای گوناگون جامعه دارد.

نظام رسانه‌ای تایلند

از نظر اداری، نظام رسانه‌ای تایلند سازمان منسجمی ندارد و نهادهای گوناگون دولتی، هر یک بر بخش‌های گوناگون آن نظارت دارند. مهم‌ترین سازمان‌های دولتی ناظر یا گردانندهٔ رسانه‌های گروهی عبارتند از:

سازمان رسانه‌های گروهی تایلند

سازمان رسانه‌های گروهی تایلند (The Mass Communication Organization of Thailand (MCOT)) که در ۱۹۵۵م تأسیس شده، تاکنون چندبار تغییر نام داده است و از ۱۹۷۷م با عنوان کنونی شناخته می‌شود؛ امروزه دارای یک کانال تلویزیونی (کانال ۹)، یک کانال ماهواره‌ای، چند ایستگاه فرستندهٔ رادیوئی و صاحب امتیاز یگانه خبرگزاری رسمی تایلند است.

سازمان پخش ملی تایلند

سازمان پخش ملی تایلند (National Broadcasting Services of Thailand (NBT)) که یک سازمان دولتی است از ۱۹۳۰م سرگرم فعالیت است و ۸ شبکهٔ تلویزیونی داخلی، ۱۵۰ ایستگاه رادیویی و کانال ۱۱ تلویزیون تایلند را اداره می‌کند. از سال ۱۹۳۸م پخش برنامه‌های خارجی به زبان‌های فرانسه و انگلیسی را آغاز کرده است و امروزه به ۱۲زبان گوناگون (عمدتا منطقه‌ای) برنامهٔ رادیویی پخش می‌کند.

کمیتهٔ اجرایی رادیو و تلویزیون

کمیتهٔ اجرایی رادیو و تلویزیون (Radio and Television Executive Committee (RTEC))وابسته به ادارهٔ کل روابط عمومی دولت است که در ۱۹۷۵م تشکیل شده است و ۱۷ نماینده از ۱۴ سازمان دولتی در آن عضویت دارند. این کمیته بر امور اداری، حقوقی، فنی و برنامه‌ریزی رادیو و تلویزیون تایلند نظارت دارد.

در دسامبر ۲۰۰۷م و در دولت نظامی وقت، قانون جدید پخش امواج رادیو تلویزیونی به تصویب پارلمان رسید که از مارس ۲۰۰۸م اجرایی شد. این قانون جایگزین قانون قبلی می‌شودکه حق انحصاری پخش امواج رادیویی تلویزیونی را فقط در اختیار دولت و سازمان‌های دولتی قرار می‌داد. به‌موجب قانون جدید، همهٔ ایستگاه‌های رادیویی و تلویزیونی خصوصی باید از سازمان پخش کشور که مجلس سنا آن را منصوب می‌کند، مجوز فعالیت دریافت‌کنند.

از دسامبر ۲۰۱۰م، سازمان پخش ملی تایلند (NBTC) کارهای مخابراتی را هم برعهده گرفت و پخش امواج تلویزیونی و رادیویی به بخش خصوصی سپرده شد. ایستگاه‌های تلویزیونی و رادیویی به سه گروه تجاری، غیر تجاری عمومی و اجتماعی تقسیم می‌شوند. ایستگاه‌های تجاری می‌توانند در سه سطح ملی، منطقه‌ای و محلی برنامه پخش‌کنند.

رسانه‌های ارتباطی

رادیو

برپایهٔ آمار سال ۲۰۱۱م در تایلند، ۲۰۴ ایستگاه رادیویی موج متوسط و ۳۳۴ ایستگاه رادیویی موج FM و ۶ فرستندهٔ موج کوتاه سرگرم فعالیت هستند. صدور مجوز پخش امواج رادیویی در دست سازمان‌های دولتی گوناگونی است که هر کدام آن‌ها چند ایستگاه رادیویی را اداره می‌کنند؛ شماری از فرستنده‌های رادیویی هم در دست اشخاص و شرکت‌های خصوصی است. تعدادی از ایستگاه‌های محلی رادیویی نیز متعلق به مسلمانان است که برنامه‌های گوناگون اسلامی پخش می‌کنند. حدود ۴۰۰۰ ایستگاه رادیویی محلی غیرمجاز و ناشناس با فرستنده‌های کم‌قدرت نیز در سراسر تایلند مشغول به‌کارند.

برخی از این ایستگاه‌ها، بدون مجوز و با فرستنده‌های پرقدرت برنامه پخش می‌کردند که از چندی پیش به‌سبب تداخل امواج آن‌ها با امواج رادیوهای دیگر و انتقاد آن‌ها از عملکرد دولت تایلند، جلوی فعالیت آن‌ها گرفته شده است. ایستگاه‌های گوناگون پخش امواج رادیویی به‌شرح زیرند:

رادیو تایلند یا سازمان سخن‌پراکنی ملی تایلند که دولت آن را در ۱۹۳۰م تأسیس کرد و در سراسر کشور ۱۰۹ ایستگاه دارد. این رادیو برنامه‌های گوناگون آموزشی، فرهنگی، خبری، واریته و بخش‌های دیگر اجرا می‌کند؛
بخش درون‌مرزی صدای تایلند که شامل ۱۲ ایستگاه رادیویی در بانکوک و ۹۷ ایستگاه دیگر در ۵۰ استان تایلند است و سه برنامهٔ گوناگون پخش می‌کند؛
سرویس برون‌مرزی رادیو در ۱۹۲۸ م تأسیس شد و به زبان‌های تایی، انگلیسی، فرانسه، ویتنامی، خمر، ژاپنی، برمه‌ای، لائوسی، مالایایی و چینی برنامه پخش می‌کند؛
رادیوی وزارت آموزش تایلند نیز برای مدارس و شب‌ها و بعدازظهرها برای عموم مردم برنامه پخش می‌کند؛
رادیو ساران روم(Radio Saranrom) از ۱۹۶۸م نخست با نام «صدای آسیای آزاد» و از ۱۹۹۸م با نام کنونی، برنامه‌هایی به زبان‌های تایلندی پخش می‌کند و زیرنظر وزارت امور خارجه است؛
رادیوی اسلامی تایلند به نام «جهان اسلام» که متعلق به بنیاد اخلاقیات است، از استان جنوبی «یالا» ۲۴ ساعته و برای ۲۸ استان تایلند برنامه پخش می‌کند؛
در ۱۹۹۷م نزدیک به ۱۴ میلیون دستگاه گیرندهٔ رادیو در تایلند وجود داشته است^[۱].

تلویزیون

تلویزیون یکی از سرگرمی‌های مهم مردم تایلند است و براساس برآوردها، ۹۵ درصد خانواده‌ها دارای تلویزیون هستند و ۸۰ درصد برای وقت‌گذرانی و آگاهی از اخبار به تلویزیون متکی هستند. در ۲۰۰۵م در این کشور از حدود 35/5 میلیون دستگاه تلویزیون استفاده می‌شده است.

تشکیلات تلویزیونی تایلند ۶ شبکهٔ تلویزیونی مستقل رایگان و ۱۱۱ مرکز پخش به‌شرح زیر دارد:

شبکهٔ ۳ تلویزیون: این شبکه را شرکت سرگرمی‌های تلویزیونی بانکوک اداره می‌کند که دارای یک فرستنده اصلی در بانکوک و ۳۱ ایستگاه وابسته است^[۲]؛
شبکهٔ ۵ تلویزیون:کانال تلویزیونی ارتش سلطنتی تایلند است که در ۱۹۵۸ تأسیس شد. این شبکه اکنون برنامه سراسری پخش می‌کند ^[۳]؛
شبکهٔ ۷ تلویزیون: شرکت پخش امواج تلویزیونی بانکوک آن را راه‌اندازی کرده است و ایستگاه اصلی آن در بانکوک است و جنبهٔ بازرگانی دارد^[۴]؛

PBC.قابل بازیابی ازhttps://www.thaipbs.or.th/home

شبکهٔ ۹ تلویزیون: این شبکه که امروزه Modernine TV نامیده می‌شود، زیر نظارت سازمان دولتی رسانه‌های گروهی تایلند قرار دارد، ایستگاه مرکزی آن در بانکوک است و ایستگاه‌های وابستهٔ دیگری نیز دارد ^[۵]؛

شبکهٔ ۱۱ تلویزیون تایلند: در ۱۹۵۸م تأسیس شده است. سازمان پخش ملی تایلند (NBT) آن را اداره می‌کند و ۸ ایستگاه پخش برنامه‌های رنگی منطقه‌ای دارد و ایستگاه اصلی آن در بانکوک است^[۶]؛

شبکهٔ PBS: در ۲۰۰۸م شرکت پخش دولتی تایلند (Thai Public Broadcasting Service) آن را تأسیس کرد و جایگزین کانال تلویزیونی مستقل ITV شد ^[۷].

شبکه‌های ماهواره‌ای

شبکهٔ UBC

این شبکهٔ تلویزیونی که به صورت کابلی است و از ترکیب فیبر نوری و مخابرات ماهواره‌ای برای ارسال صدا و تصویر به مشترکان خاص بهره‌برداری می‌کند، ۴۰ کانال دارد و برنامه‌های بین‌المللی را صداگذاری و دوبله و کنترل می‌کند؛ با این‌کار صحنه‌های بدآموز در سریال‌های غربی حذف می‌شود. این شبکه دارای کانال‌های بین‌المللی‌گوناگون از جمله HBO، MTV، CNN، FTV، Star Movie، T.N.T، UBC Kids، Carton Network، Hallmark و بسیاری از کانال‌های بین‌المللی دیگر است. (کاربرد آنتن‌های گیرندهٔ ماهواره‌ای نیز در تایلند رایج است و منع قانونی ندارد، اما دولت آن را تشویق نمی‌کند.)

Thai TV Global Network.قابل بازیابی ازhttps://appadvice.com/app/thai-global-network/1503471409

شبکهٔ جهانی تلویزیون ماهواره‌ای تایلند

شبکهٔ جهانی تلویزیون ماهواره‌ای تایلند (Thai TV Global Network (TGN)) را ارتش تایلند باکمک ایستگاه‌های تلویزیونی داخلی و شش شبکهٔ ماهواره‌ای، به‌منظور پخش اخبار، اطلاعات و برنامه‌های سرگرم‌کننده به زبان تایلندی برای ۱۷۰ کشور در سراسر جهان تأسیس کرده است و ۲۴ ساعته برنامه پخش می‌کند این شبکه برنامه برون مرزی شبکه ۵ تلویزیون است ^[۸].

شبکهٔ تلویزیون آموزشی تایلند

شبکهٔ تلویزیون آموزشی تایلند (DLTV) از ۱۹۹۶ م راه اندازی شده و دارای ۱۵ کانال آموزشی است و از شهر ساحلی هواهین واقع در جنوب غربی بانکوک برای همه دانش‌آموزان تایلند، به‌ویژه در روستاها و نواحی دوردست کشور که آموزگاران کافی ندارند و شامل ۱۷۰۰۰ مدرسه می‌شود، برنامه‌های آموزشی ماهواره‌ای پخش می‌کند.

نخستین ماهوارهٔ مخابراتی تایلند به‌نام تایکام (Thaicom) در ۱۷ دسامبر ۱۹۹۳م، به فضا پرتاب شد و تا سال ۲۰۰۶م چهار ماهوارهٔ دیگر نیز از این نوع در مدار قرار گرفت.

اینترنت

اینترنت در ۱۹۹۶م به تایلند وارد شد و این کشور سومین کشور آسیای جنوب شرقی بود که این شبکهٔ ارتباطی را به‌کار می‌برد. از آن‌پس کاربرد اینترنت در تایلند افزایش یافت و به شهرها و نواحی گوناگون و دوردست کشور هم گسترش یافت. آنچنان‌که براساس آمار ۲۰۰۹م، شمار کل کاربران اینترنت در تایلند بالغ بر 18/3 میلیون نفر بوده است.

دولت تایلند می‌کوشد که محدودیتی در دسترسی به شبکهٔ اینترنت وجود نداشته باشد اما بر این شبکه نظارت دقیق دارد؛ شرکت‌های خدمات اینترنتی نباید سایت‌های بدآموز، از جمله سایت‌های دارای تصاویر زشت اخلاقی را در دسترس مشتریان قرار دهند. همچنین برخی از سایت‌های سیاسی درصورت نشر اخبار نادرست دربارهٔ مسلمانان جدایی‌طلب در جنوب تایلند یا پخش تصاویر موهن دربارهٔ مقام سلطنت و خاندان سلطنتی، به‌دستور وزارت اطلاعات و فناوری ارتباطات بسته می‌شوند.

در بیشتر شهرهای مهم تایلند، ازجمله در بانکوک، چیانگ مای، پاتایا و پوکت که از مراکز مهم گردشگری و حضور جهانگردان هستتند، اینترنت با پهنای باند زیاد در دسترس است؛ ولی کاربرد آن هنوز در روستاها و شهرهای کوچک، فراگیر نشده است. آمارها نشان می‌دهد که بیشتر کاربران اینترنت در تایلند، فقط از طریق خط تلفن (Dial-Up) به این وسیله دسترسی دارند. مشترکان تلفن ثابت می‌توانند با گرفتن یک شماره به اینترنت وصل شوند و بعد هزینهٔ آن را با قبض تلفن خود بپردازند که در ایران به آن اینترنت هوشمند می‌گویند. بیشتر کسانی که بخواهند از باند اینترنتی با پهنای بیشتر استفاده کنند، باید اشتراک ADSL داشته باشند که شمار این افراد در ۲۰۰۵م، افزایش چشمگیری داشته است[i].

کد ملی اینترنتی تایلند th است و علامات زیر برای سازمان‌های داخلی این کشور به‌کار می‌رود.

ac: برای مؤسسات دانشگاهی؛
co: برای شرکت‌های تجاری؛
in: برای افراد؛
go: برای سازمان‌های دولتی؛
mi: برای سازمان‌های نظامی؛
or: برای سازمان‌های غیر انتفاعی؛
net: برای شرکت‌های اینترنتی (ISP).

درسال۲۰۰۸ م توزیع لوازم ارتباطی در میان ۱۸،۲۷۹،۸۰۷خانوار تایلندی به‌شرح زیر بوده است:

تلفن ۱۳۷،۴۹۴،۴ خانوار؛
نمابر ۳۲۸،۹۶۶؛
رایانه ۳،۵۸۵،۴۸۲؛
اینترنت ۱،۵۷۴،۸۰۵؛
تلفن همراه ۳۱،۸۶۰،۹۴۲ نفر^[۹].

بر اساس آمار سال ۲۰۰۷ از هر یکصد خانوار تایلندی، ۲۰ خانوار، رایانه و ۸ خانوار خط اینترنت داشته‌اند. همچنین درمیان افراد بالای ۶ سال، 26/8 درصد از رایانه، 15/5 درصد از اینترنت و 47/2 درصد از تلفن همراه استفاده می‌کرده‌اند^[۹].

نوار و لوح فشردهٔ صوتی و تصویری

آمار دقیقی از میزان این ابزار در دست نیست. بیش از صدها مرکز ویدئوکلوپ در بانکوک سرگرم فعالیت هستند که انواع و اقسام فیلم‌های سینمایی و کارتونی را به زبان‌های تایی و انگلیسی در اختیار افراد قرار می‌دهند ^[۱۰].

مجلات و روزنامه‌ها

در ۴ ژوئیه ۱۸۴۴ نخستین روزنامه به زبان تایلندی به نام بانکوک ریکوردر (Bangkok Recorder) چاپ شد و در ۱۸۵۸م نخستین نشریه ادواری به نام رویال گازت (Royal Gazzette) به همین زبان منتشر شد، به‌طوری‌که در ۱۹۹۶م تایلند دارای ۳۵ نشریه روزانه (با تیراژ نزدیک به ۴ میلیون نسخه در روز) بود و ۳۲۰ نشریه غیرروزانه مانند هفته‌نامه، ماهنامه و سالنامه داشت. نشریات و روزنامه‌ها در تایلند، جز در موارد تصریح‌شده در قانون مانند اهانت به خاندان سلطنت و مقدسات مذهبی، آزادی کامل دارند.

جدول 1. شمار و تیراژ نشریات و روزنامه‌های مهم تایلند به زبان‌های گوناگون^[۱۱]

نوع	زبان	تایی	انگلیسی	چینی
روزنامه	تعداد	۱۵	۳	۲
روزنامه	تیراژ	4،100،000	۱۶۵،۰۰۰	۱۵۵،۰۰۰
هفتگی	تعداد	۹	۳
هفتگی	تیراژ	۵۰۰،۰۰۰	۲۶۰،۰۰۰
دو هفتگی	تعداد	۳
دو هفتگی	تیراژ	۳۰۰،۰۰۰
ماهانه	تعداد	9	۳
ماهانه	تیراژ	۳۵،۰۰۰

(تعداد و تیراژها تقریبی است و فقط مهم‌ترین نشریات را در بر می‌گیرد).

انتشار روزنامه‌های مهم و بیشتر نشریات ادواری تایلند در دست گروه‌های انتشاراتی خانوادگی است که با تشکیل شرکت‌های تجاری گوناگون، انحصار نشریات را در دست گرفته‌اند و مهم‌ترین و پرطرفدارترین روزنامه‌ها و مجلات را منتشر می‌کنند، مهم‌ترین این گروه‌ها عبارتند از:

Nation Multimedia Group؛
Matichon Plc؛
Post Publishing Plc؛
Manager Media Group؛
Central Group.

نشریات ادواری به زبان تایلندی

در تایلند نشریات و مجلات بی‌شماری به زبان تایلندی منتشر می‌شودکه مشتریان گوناگونی دارد. سازمان‌های دولتی و شرکت‌های تجاری نیز نشریات خاص خود را منتشر می‌کنند. روزنامه‌های مهم و پرتیراژ به زبان تایلندی عبارتند از:

1. The Korat Post, The Korat Daily

نشریهٔ مهم و اثرگذاری که در تیراژ بسیار و نزدیک به یک‌میلیون نسخه منتشر می‌شود، نشریه تایلندی زبان «کورات دیلی» است که در ناکون راچاسیما مرکز منطقهٔ کورات واقع در شمال شرقی بانکوک چاپ و در سراسر تایلند پخش می‌شود. این روزنامه، روزنامه‌ای محلی است و ارتباطات قوی با محافل خبری بین‌المللی دارد و اخبار محلی، منطقه‌ای و بین المللی را چاپ می‌کند؛ خوانندگان آن را تا ۲۲میلیون نفر نیز برآورد کرده‌اند.

این روزنامه نشریهٔ هفتگی انگلیسی‌ای به نام «کورات‌پست» منتشر می‌کند که سردبیر آن همسر یکی از اتباع امریکایی مقیم تایلند است. این هفته‌نامه که از ۱۹۹۹م منتشر می‌شود دارای اخبار محلی و ملی است.

2. Thai Rath

تای رات را می‌توان پرنفوذترین و قدیمی‌ترین (از ۱۹۴۸م) روزنامهٔ تایی‌زبان تایلند دانست که با تیراژ حدود ۸۰۰ هزار نسخه در روز، در بانکوک منتشر می‌شود؛ از آنجا که، اخبار حوادث، جرایم، نظرات و افکار عمومی و اجتماعی اکثر مردم، به‌ویژه روستانشینان را بازتاب می‌دهد، روزنامه‌ای عوام‌پسند است و از نظر سیاسی نیز موضع معتدل دارد.

3. Daily News

این روزنامه نیز که از ۱۹۶۸م منتشر می‌شود مانند تای رات روزنامه‌ای عوام‌پسند است و سبک و سیاق مطالب و تیراژ آن کم‌وبیش برابر با تای رات است. این روزنامه از روزنامه‌های پرفروش به زبان تایی است و دفتر مرکزی آن در بانکوک است و مواضع سیاسی معتدل دارد.

جدول 2. نمودار تیراژ، مواضع سیاسی و گرایش اجتماعی دیگر روزنامه‌های مهم تایلندی زبان

ناشر	گرایش	موضع سیاسی	از سال	تیراژ	نام روزنامه
Matichon Plc	عوام‌پسند	معتدل و لیبرال		۶۵۰،۰۰۰	Kao Sod	1
Nation.M.G	نخبه‌پسند	محافظه‌کار و منتقد		۸۵۰،۰۰۰	Kom Chad Luek	2
Matichon Plc	نخبه‌پسند	منتقد	۱۹۷۷	۶۰۰،۰۰۰	Matichon	3
Post Pub. Plc	نخبه‌پسند	ترقی‌خواه، تندرو		۲۰،۰۰۰	Thai Post	4
	نخبه‌پسند	ترقی‌خواه		۳۰۰،۰۰۰	Naew Na	5
Nation M.G	اقتصادی	ترقی‌خواه	۱۹۸۷	۸۰،۰۰۰	Krungthep Turakij	6
Post Pub.Plc	اقتصادی	ترقی‌خواه	۲۰۰۳	۱۰۰،۰۰۰	Post Today	7
Manager M.G	اقتصادی			۱۰۰،۰۰۰	Phoojad Karn Daily	8

۵ هفته‌نامه و ۷ ماهنامه نیز به زبان تایلندی در تیراژ بالا و در زمینه‌های گوناگون، در بانکوک منتشر می‌شوند که بسته به موضوع، تیراژ آن‌ها، از ۵۰۰۰ تا ۸۰ هزار نسخه در نوسان است.

نشریات ادواری انگلیسی زبان

روزنامه ها

با توجه به حضور چشمگیر شرکت‌های خارجی، بازرگانان، دیپلمات‌ها، نمایندگان سازمان‌های بین‌المللی‌گوناگون و جهانگردان خارجی در تایلند، سه روزنامهٔ مهم انگلیسی‌زبان در بانکوک منتشر می‌شوند که عبارتند از:

Bangkok Post: از روزنامه‌های مهم و قدیمی انگلیسی زبان تایلند است که از ۱۹۴۶م، با قطع بزرگ منتشر شده است. مهم‌ترین سهام‌دار آن، خانوادهٔ چیراتی وات (Chirativat) است که رسانه‌های گروهی دیگری را نیز دراختیار دارند. این روزنامه با حدود ۸۰ هزار نسخه تیراژ، موضعی محافظه‌کار دارد؛
Nation: این روزنامه را گروه انتشاراتی چندرسانه‌ای نیشن از ۱۹۷۱ و با تیراژ ۶۰ الی ۸۰ هزار نسخه منتشر می‌کند و موضعی محافظه‌کارانه و معتدل دارد؛

International Herald Tribune: این روزنامه بین‌المللی با تیراژ حدود ۵ تا ۱۰هزار نسخه در بانکوک چاپ می‌شود و بیشتر اخبار آن اقتصادی و بین‌المللی است.

چند روزنامهٔ انگلیسی‌زبان محلی نیز در شهر شمالی چیانگ‌رای منتشر می‌شوند که عبارتند از:

Chiangrai Times؛
Chiangrai Daily News؛
Travel Information.

هفته‌نامه‌ها

Corat Post هفته‌نامه‌ای است که از ۱۹۹۹ م در شهر کورات تایلند با رویهٔ منتقد دولت، منتشر می‌شود؛
Bangkok Post Weekly Review از ۱۹۸۹م با تیراژ ۱۰هزار نسخه در بانکوک منتشر می‌شود.

ماهنامه

Look East از ۱۹۶۹م با تیراژ ۳۰ هزار نسخه در بانکوک منتشر می‌شود؛
Metro Magazine از ۱۹۹۶م با تیراژ ۳۵ هزار نسخه در بانکوک منتشر می‌شود؛
The Investor این ماهنامه که دارای اخبار و مقالات اقتصادی، تجاری و صنعتی است، از ۱۹۶۸م با تیراژ ۶۰۰۰ نسخه در بانکوک منتشر می‌شود.

خبرگزاری‌ها

خبرگزاری تای.قابل بازیابی ازhttps://tna.mcot.net/

یگانه خبرگزاری داخلی در تایلند «خبرگزاری تای» (Thai News Agency) است که زیرنظر سازمان رسانه‌های گروهی تایلند (MCOT) قرار دارد و خبرهای دریافتی خود را به دو زبان تایی و انگلیسی‌گزارش می‌کند.

همچنین خبرگزاری‌های خارجی مانند:

خبرگزاری فرانسه،(AFP) آسوشیتدپرس،(AP) بلومبرگ (آمریکا)، خبرگزاری ایتالیا،(IPS) خبرگزاری ژاپن، خبرگزاری انگلیس (رویترز)، خبرگزاری آمریکا،(UPI) خبرگزاری چین و خبرگزاری تاس در تایلند دفتر نمایندگی دارند.

کتاب

آخرین آمار انتشارات کتاب در تایلند مربوط به ۱۹۹۶م است. برطبق آمار یونسکو تایلند در این سال بالغ بر ۸۱۴۲ عنوان کتاب، در زمینه‌های گوناگون زیر منتشر کرده است از میزان تیراژ کتاب‌ها آماری در دست نیست.

جدول3. موضوعات کتاب های چاپ شده در تایلند

ردیف	موضوع	تعداد عنوان
۱	عمومی	۴۶۴
۲	فلسفه و روان‌شناسی	۲۰۲
۳	دین و مذهب	۲۷۵
۴	علوم اجتماعی	۲۴۵۶
۵	فرهنگ لغت	۲۵۹
۶	علوم خالص	۶۱۷
۷	علوم کاربردی	۲۳۷۱
۸	هنر	۴۰۷
۹	ادبیات	۶۴۴
۱۰	تاریخ و جغرافی	۴۴۷
۱۱	جمع کل	۸۱۴۲

بر پایهٔ این آمار، بیشترین موضوع عناوین کتاب‌های منتشرشده را به‌ترتیب، علوم اجتماعی، علوم کاربردی، ادبیات، علوم خالص و... تشکیل می‌دهند.

«کشور تایلند در مقایسه با کشورهای منطقه آمار پائینی در چاپ و انتشار کتاب دارد است. در چین روزانه ۳۷۳ عنوان کتاب منتشر می‌شود. این رقم در ژاپن ۲۱۵ عنوان و در تایلند فقط ۳۷ عنوان در روز است. سرانهٔ خواندن کتاب برای هرنفر به‌طور متوسط در سال در تایلند ۵ کتاب، ویتنام ۶۰ کتاب و مالزی ۴۰ کتاب است. از این رو، دولت تایلند طرح‌هایی را برای افزایش سرانهٔ مطالعه در بانکوک و سراسر کشور در دست اقدام دارد».

نیز نگاه کنید به

پاورقی

[i] - در ۲۰۰۸، حدود۲۴ درصد جمعیت کل تایلند کاربر اینترنت بوده‌اند.

کتابشناسی

↑ وزارت امورخارجه(1387). تایلند. تهران: وزارت امور خارجه، دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی،ص.49.
↑ برگرفته از: (www.thaitv3.com).
↑ برگرفته از: (www.tv5.co.th).
↑ برگرفته از: (www.ch7.com).
↑ برگرفته از: (www.mcot.net).
↑ برگرفته از: (www.nbttv.prd.go.th).
↑ برگرفته از: (www.th.or.thaipbs).
↑ برگرفته از: (www.thaitvglobal.com).
↑ ^۹٫۰ ^۹٫۱ برگرفته از مرکز آمار تایلند.
↑ تمهیدی، محمد(۱۳۷۹).تایلند سرزمین طلایی (با تأکید بر نقش مسلمانان در آن کشور به‌انضمام سمینار شیخ احمد قمی و تاریخ سیام). تهران، الهدی، ص.71.
↑ 2011 Europa World Year Book

منبع اصلی

الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی،ص.294-308.

نویسنده مقاله

امیرسعید الهی

[1] وزارت امورخارجه(1387). تایلند. تهران: وزارت امور خارجه، دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی،ص.49.

[2] برگرفته از: (www.thaitv3.com).

[3] برگرفته از: (www.tv5.co.th).

[4] برگرفته از: (www.ch7.com).

[5] برگرفته از: (www.mcot.net).

[6] برگرفته از: (www.nbttv.prd.go.th).

[7] برگرفته از: (www.th.or.thaipbs).

[8] برگرفته از: (www.thaitvglobal.com).

[:0-9] ۹٫۰ ^۹٫۱ برگرفته از مرکز آمار تایلند.

[10] تمهیدی، محمد(۱۳۷۹).تایلند سرزمین طلایی (با تأکید بر نقش مسلمانان در آن کشور به‌انضمام سمینار شیخ احمد قمی و تاریخ سیام). تهران، الهدی، ص.71.

[11] 2011 Europa World Year Book

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

@@ خط ۳۴۵: / خط ۳۴۵: @@
 == نیز نگاه کنید به ==
-[[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی آرژانتین]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی اتیوپی]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی زیمبابوه]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی اسپانیا]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی افغانستان]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی اوکراین]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی تونس]]؛[[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی روسیه]]؛ [[رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی ژاپن]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی کوبا]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی فرانسه]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی مالی]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی ساحل عاج]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی سیرالئون]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی لبنان]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی مصر]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی قطر]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی کانادا]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی سودان]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی گرجستان]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی بنگلادش]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی تاجیکستان]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی سریلانکا]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی قزاقستان]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی اردن]]
+[[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی آرژانتین]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی اتیوپی]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی زیمبابوه]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی اسپانیا]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی افغانستان]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی اوکراین]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی تونس]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی روسیه]]؛ [[رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی ژاپن]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی کوبا]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی فرانسه]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی مالی]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی ساحل عاج]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی سیرالئون]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی لبنان]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی مصر]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی قطر]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی کانادا]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی سودان]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی گرجستان]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی بنگلادش]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی تاجیکستان]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی سریلانکا]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی قزاقستان]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی اردن]]
 == پاورقی ==