سینمای آرژانتین

ورود سینما به آرژانتین به قرن نوزدهم برمی‌گردد. از زمان ورود به این کشور، سینما به صورت پیوسته نقش خود را در عرصه اجتماعی، فرهنگی و حتی سیاسی آرژانتین به خوبی ایفا نموده است. بازیگران و کارگردانان سینمای اسپانیا، هنر هفتم این کشور را به یکی از مهم‌ترین سینماهای کشورهای اسپانیولی زبان تبدیل کرده‌اند. در این سینما، سرمایه‌گذاری فیلم‌ها از ترکیبی از یارانه‌های دولتی، استودیوهای فیلم، تهیه‌کنندگان و اتحادیه تهیه‌کنندگان و سازندگان فیلم صورت می‌گیرد.

تاریخچه ورود سینما به کشور

هنری لیپاگ مالک شرکت «عکاسی خانه لیپاک» اولین واردکننده تجهیزات سینماتوگراف فرانسوی به آرژانتین در سال ۱۸۹۶ بود. «ائوجنیو پای» (Eugenio Py) سال بعد از آن با یک دستگاه دوربین گامونت (Gaumont) اولین فیلم تاریخ آرژانتین با نام «پرچم آرژانتین» را ساخت. البته نمایش فیلم از سال ۱۸۹۶ توسط کمپانی لیپاک آغاز شده بود.

اولین فیلم مستند آرژانتین با نام «سفر دکتر کامپوس سایس به بوئنوس‌آیرس» در سال ۱۹۰۰ ساخته شد. تاریخ و ادبیات آرژانتین موضوعات اصلی ساخت فیلم‌های اولیه در آرژانتین بودند. اولین فیلم داستانی آرژانتین نیز بر اساس رمان آمالیا نوشته خوزه مارامول در سال ۱۹۱۴ ساخته شد. در دهه بعد، صنعت سینما کم‌کم در آرژانتین جای خود را باز کرد و کارگردانان و هنرمندان با ارائه فیلم‌های سینمایی شناخته شدند. البته هنوز سینما متعلق به بخش خاصی از جامعه بود.

فیلم «خداحافظ آرژانتین» که در سال ۱۹۳۰ ساخته شد، اولین فیلم ناطق آرژانتین است. در سال ۱۹۳۱ خوزه فریرا فیلم عروسک‌های بوئنوس‌آیرس (munequitas portenas) را ساخت که برای اولین بار سیستم صدای ویتافون در آن استفاده شده بود. وی در حقیقت با این فیلم سایر کارگردانان را ترغیب به ورود به دنیای فیلم ناطق کرد.

در همین سال دو استودیوی مطرح فیلم‌سازی آرژانتین با نام‌های «آرژانتین سونو فیلم» توسط آنخل منتاسی و «لومیتون» با شراکت انریکه سوسانی تأسیس شدند. در اواسط این دهه اولین فیلم‌های کمدی آرژانتین نیز ساخته شدند. «مانوئل رومرو» مطرح‌ترین کارگردان این دوره از سینمای آرژانتین است. شاخصه اصلی این دوره علاوه بر ناطق شدن فیلم‌ها، ورود موسیقی به فیلم‌ها بود. در این دهه تعداد فیلم‌های تولید شده به شکل آشکاری افزایش یافت.

در اواسط دهه ۱۹۴۰ تعداد فیلم‌های تولید شده آرژانتین در یک سال به ۴۲ فیلم می‌رسید که در نوع خود و در مقایسه با سایر کشورهای جهان و منطقه از جمله برزیل و سایرین، بسیار قابل توجه بود. در این دهه افزایش محبوبیت سینمای ایالات متحده آمریکا، فشارهای کلیسای رومن کاتولیک و بالاخره افزایش سانسورها در دوره ریاست جمهوری پرون، محدودیت‌هایی در افزایش تولید فیلم‌های سینمایی آرژانتین بودند.

در نیمه دوم دهه ۱۹۴۰ در نتیجه ورود فیلم‌های آمریکایی و رواج زیرنویس در بازار فیلم آرژانتین، بینندگان فیلم‌های داخلی به تدریج کاهش یافت. در سال ۱۹۵۷ مؤسسه ملی سینماتوگرافی آرژانتین با هدف تأمین آموزش نیروهای انسانی و همچنین منابع مالی سینما تأسیس گردید. مشهورترین کارگردانان حال حاضر آرژانتین عبارتند از: فابیان بیلینسکی، خوان خوزه کامپاندا، ماریانو گاستون و الخاندرو دوریا.

تلویزیون در سال ۱۹۵۱ در آرژانتین کار خود را آغاز کرد.کانال 7 تلویزیون آرژانتین در واقع قدیمی‌ترین کانال آمریکای لاتین است. از اواخر دهه ۱۹۵۰، نسل جدیدی از کارگردانان آرژانتینی، فیلم‌های تولید شده را به جشنواره‌های بین‌المللی بردند. اولین موج این کارگردانان «لئوپولدو تورره نیلسون»، «فرناندو آیالا»، «داوید خوزه‌کوهان» و «سیمون فلدمن» بودند. در همین دوره «فرناندو فینو سولاناس» هم در زمینه سینمای مستند اولین سری از مستندهای سیاسی را در مورد ناآرامی‌های اواخر دهه ۶۰ ساخت آرژانتین یکی از تولیدکنندگان اولیه نقاشی متحرک در جهان می‌باشد. اولین فیلم‌های انیمیشن جهان که در آرژانتین ساخته و عرضه شد، توسط انیماتوری به نام کوییرینو کریستیانی بود.

پس از بازگشت دموکراسی به کشور، صنعت سینمای آرژانتینی مجددا شروع به رشد کرد. در دهه ۱۹۹۰ رشد تولید فیلم بلند آرژانتین ادامه یافت و به رکورد ۶۵ فیلم در سال رسید.

در سال‌های اخیر فیلم‌های بیشتری از این کشور شهرت جهانی یافته‌اند، همچون «داستان رسمی» (La Historia oficial)، «نه ملکه» (Nueve Reinas)، «مرد مواجه با جنوب شرق»، «پسر عروس»، «خاطرات موتورسیکلت» (Diarios de Motorcicleta)، یا «روشنایی‌های ال فیوگو» (Luces del Fuego) و بالاخره فیلم «راز چشم‌هایش» (El Misterio de sus ojos) که در سال ۲۰۰۹ ساخته شد و موفق به دریافت جایزه آکادمی اسکار به عنوان بهترین فیلم خارجی شد.

این فیلم در مهم‌ترین جشنواره آرژانتین نیز بیشترین جایزه‌ها را بدست آورد و در نهایت جایزه بهترین فیلم خارجی اسپانیایی زبان فستیوال گویا در اسپانیا را نیز از آن خود نمود.

بر اساس آمار وزارت فرهنگ آرژانتین، در طول ده سال گذشته به طور متوسط سالیانه حدود ۸۰ فیلم بلند سینمایی در این کشور تولید شده است، این در حالی است که در سال ۲۰۱۰ در کل کشور تعداد ۱۳۸ فیلم بلند سینمایی تولید شده است. در همین مدت ۳۸،۲۴۵،۷۷۵ نفر فیلم‌های اکران شده در سینماها را تماشا کرده‌اند. تا پایان سال ۲۰۱۰ بیش از ۲۵۰۰ فیلم در آرژانتین تولید شده بوده است.

شهر ماردل پلاتای آرژانتین و جشنواره فیلم معروف ماردل پلاتا اکنون بعد از چندین دهه معروفیت جهانی دارد. در حالی‌که بوئنوس‌آیرس دارای جشنواره بین‌المللی سینمای مستقل می‌باشد. نسبت سالن‌های نمایش به ازای هر فرد در این کشور یکی از بالاترین نسبت‌ها در آمریکای لاتین می‌باشد و نمایش فیلم به ازای هر فرد در آن بالاترین میزان در این منطقه از جهان می‌باشد. بر اساس آمار وزارت فرهنگ آرژانتین، در حال حاضر ۴۱۸ سینما در آرژانتین فعال می‌باشند که همگی در اختیار بخش خصوصی است. آرژانتین همچنین بالاترین میزان تماشای فیلم در این منطقه را به خود اختصاص داده است. نسل جدید کارگردانان آرژانتینی توجه منتقدان سراسر جهان را به خود جلب کرده‌اند.

نیز نگاه کنید به

سینمای زیمبابوه؛ سینمای کانادا؛ سینمای روسیه؛ سینمای تونس؛ سینمای ژاپن؛ سینمای کوبا؛ سینمای لبنان؛ سینمای مصر؛ صنعت فیلم و سینمای چین؛ سینمای سنگال؛ سینمای فرانسه؛ سینمای مالی؛ سینمای ساحل عاج؛ سینمای تایلند؛ سینمای اسپانیا؛ سینمای اردن؛ سینمای اتیوپی؛ سینمای سیرالئون؛ سینمای قطر؛ سینمای تاجیکستان؛ سینمای گرجستان؛ سینمای بنگلادش؛ سینمای سریلانکا؛ سینمای قزاقستان