مهاجرت و پناهندگی در تونس

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۱۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۰ توسط Setayesh (بحث | مشارکت‌ها) (←‏نیز نگاه کنید به)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مهاجرت و مهاجرپذیری از ویژگی‌های جامعه تونس در طول تاریخ بوده است و تاکنون نیز ادامه دارد. بربرها ساکنان اصلی تونس هستند؛ آن‌ها در آغاز ساکن فلسطین بودند و جالوت پادشاه ایشان بود، پس از شکست جالوت در برابر حضرت داوود (ع) بسیاری از بربرها به مناطقی که امروزه، لیبی، الجزایر و تونس خوانده می‌شود، مهاجرت کردند.[۱]

فینیقی‌ها، آفریقایی‌ها، آسیایی‌ها، یهودی‌ها، رومی‌ها، وندال‌های آلمانی‌تبار، عرب‌ها، سیسیلی‌ها، اسپانیایی‌ها، ترک‌ها و اروپایی‌ها اقوام و ملیت‌هایی هستند که در طول تاریخ به تونس مهاجرت کردند و در این کشور ساکن شدند. آوارگان مسلمان سیسیلی پس از آنکه سرزمینشان در سال ۱۰۹۱، به تصرف پادشاهان نورمن درآمد، در ساحل تونس اقامت گزیدند.گروه بسیاری از مسلمانان اسپانیایی با سقوط اشبیلیه (سویل) در سال ۱۲۴۸، به تونس مهاجرت کردند و در مناطق شمالی تونس، به‌ویژه در دره مجرده و اطراف آن ساکن شدند و در کنار تجارب کشاورزی و معماری، فرهنگ خاص خودشان را نیز به تونس آوردند.

مسلمانان اندلسی معروف به موریسکیین نیز در سال ۱۶۰۹ میلادی وارد تونس شده و در مناطقی، مانند سلیمانیه، قرمبالیه، طبوره، مجاز الباب، تستور و قلعه اندلسی‌ها سکونت اختیار کردند. امروزه، اسامی خانوادگی اندلسی بسیاری در تونس وجود دارد.شمار مهاجران اروپایی از دو هزار نفر در سال۱۸۰۰ به دوازده هزار نفر در سال ۱۸۵۶ میلادی رسیده است. فرانسه با اجرای دو طرح مهاجرت فرانسوی‌ها به تونس در سال ۱۹۰۰ میلادی و دادن ملیت فرانسوی به تونسی‌ها در سال ۱۹۲۱ کوشید تا زمینه‌سازی لازم را برای الحاق تونس به خاک فرانسه عملیاتی کند؛ اما با مقاومت شدید تونسی‌ها، به‌ویژه علمای جامع اعظم زیتونه، روبه‌رو شد. علمای زیتونه فتوا دادند هرکس ملیت خویش را از تونسی به فرانسوی تغییر دهد از دایره اسلام خارج است و حکم مرتد را دارد. امروزه، عده‌ای از مردم لیبی و الجزایر نیز که جهت کار، درمان، تجارت و تفریح به تونس سفر می‌کنند در این کشور مقیم می‌شوند؛ شمار الجزایری‌های مقیم تونس را در سال ۲۰۱۱ میلادی، ۱۵۰۰۰ نفر تخمین زده‌اند.[۲]

اما از جهت مهاجرت تونسی‌ها به خارج از کشور باید گفت:کشورهای اروپایی، به‌ویژه فرانسه، ایتالیا و آلمان و کشورهای عربی واقع در حوزه خلیج‌فارس بیشترین مقصد مهاجران تونسی است و بسیاری از این مهاجرت‌ها به شکل غیرقانونی و با هدف به‌دست‌آوردن شغل و درآمد مناسب صورت می‌گیرد، مهاجرت برای تکمیل تحصیلات، به‌ویژه در مقاطع دکتری، برای کسانی که از درآمد مناسبی برخوردارند، شایع است. براساس گزارش سازمان جهانی یونیسف، %۵/۱۲ از جوانان تونس برای زندگی بهتر، %۳۱ به دلیل نداشتن آینده‌ای روشن و ۹% آن‌ها نیز با اعتقاد به وجود زندگی بهتر در اروپا به مهاجرت اقدام می‌کنند.[۳] بسیاری از مهاجران تونسی در فصل تابستان و برای دیدن اقوام و گذراندن اوقات فراغت با خودروهای شخصی پر از اسباب و اثاثیه به کشور بازمی‌گردند. برگزاری کلاس‌های آموزش زبان عربی یکی از اقدامات فرهنگی دولت تونس به هنگام حضور مهاجران تونسی در کشورشان است[۴][۵].

در حال به روز رسانی و ویرایش

نیز نگاه کنید به

مهاجرت و پناهندگی در تایلند؛ مهاجرت و پناهندگی در ژاپن؛ مهاجرت و پناهندگی در روسیه؛ مهاجرت و پناهندگی در کانادا؛ مهاجرت و پناهندگی در کوبا؛ مهاجرت و پناهندگی در لبنان؛ مهاجرت و پناهندگی در مصر؛ مهاجرت و پناهندگی در چین؛ مهاجرت و پناهندگی در سنگال؛ مهاجرت و پناهندگی در آرژانتین؛ مهاجرت و پناهندگی در فرانسه؛ مهاجرت و پناهندگی در سودان؛ مهاجرت و پناهندگی در زیمبابوه؛ مهاجرت و پناهندگی در اوکراین؛ مهاجرت و پناهندگی در اسپانیا؛ مهاجرت و پناهندگی در اردن؛ مهاجرت و پناهندگی در سیرالئون؛ مهاجرت و پناهندگی در قطر؛ مهاجرت و پناهندگی در قزاقستان؛ مهاجرت و پناهندگی در بنگلادش؛ مهاجرت و پناهندگی در سریلانکا؛ مهاجرت و پناهندگی در تاجیکستان

کتابشناسی

  1. ابن عبدالحکم (۱۴۱۵). فتوح مصر و المغرب. بی‌جا: مکتبة الثقافة الدینیة.
  2. روزنامه الجزایری الاخبار (۱۷ بهمن ۹۰).
  3. هفته‌نامه تونسی الوطن (۱۰ اوت۲۰۰۷).ص۳.
  4. کلاعی، امین(2002). الهجرهالتونسیه إلی الدول العربیه،تونس: مرکز النشر الجامعی،
  5. عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ تونس. تهران: موسسه فرهنگی, هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی, ص 75.