تئاتر و هنرهای نمایشی زیمبابوه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۲۸

تئاتر و هنرهای نمایشی زیمبابوه(1403). برگرفته از سایت Global Lab Georgetown، قابل بازیابی از https://globallab.georgetown.edu/zimbabwes-theatre-renaissance-how-the-zimbabwe-theatre-academy-is-shaping-the-future-of-perfor

نمایش در "فرهنگ عامه"ی زیمبابوه از عناصر فرهنگی این کشور به شمار می‌آید. سابقه تئاتر در این کشور به دهه‌ی70 می‌رسد. در میان بزرگان ادبی این کشور پروفسور کاهاری از معدود نویسندگانی بود که برای اولین بار یکی از آثار خود (The Imaginative Writings of Paul Chidyausika) را در سال 1975 در قالب نمایشنامه به زبان شونا ارائه نمود.

هم زمان با استقلال زیمبابوه و توسعه‌ی سیاست‌های سوسیالیستی در برنامه‌های اجتماعی و آموزشی، تئاتر سنتی با شکل و سبکی جدید و مدرن اجرا شد. در سبک مدرن نمایش، دو عنصر بازیگر و تماشاچی از اهمیت بیشتری برخوردار شدند^[۱].

طبق نظر "اوون سدا" (Owen Seda)، ریشه تئاتر زیمبابوه در دوران پس از استقلال را که کاملاً مردمی است، باید در گذشته‌های دور این سرزمین جستجو نمود. این تئاتر سعی دارد مشکلات مهم جامعه را از طریق تزریق امید و آرزو حل شدنی نشان دهد. محتوای این تئاتر مایه‌های اصلی خود را به ویژه از تفکرات نسل فرهنگی استقلال که در متن مبارزات آزادی بخش بودند، گرفته است. اندکی پس از استقلال و در فوریه 1986 چندین گروه تئاتر با همکاری یکدیگر و با هدف سر و سامان دادن به برنامه‌های نمایشی کشور، موفق به تأسیس سازمانی به نام "انجمن تئاتر زیمبابوه" (Zimbabwe Association of Community Theatre(ZACT)) شدند.

تلاش‌های این انجمن که بیشتر توجه آن بر اجرای تئاتر بومی بود، موجب توسعه هنر قصه گویی به ویژه به زبان شونا گردید و به تدریج تحت مدیریت "کارگاه هنری کودکان"^[I] آموزش کودکان و علاقمندان 13 تا 18 ساله این رشته آغاز شد. این کارگاه در سال 1989 در حراره کار خود را شروع کرد. وظیفه اصلی این مرکز قادر ساختن کودکان به بروز خلاقیت و شرکت فعال در اجرای برنامه‌های هنری است.

برنامه‌های تئاتر توسط برخی مراکز هنری توسعه یافت که مهم‌ترین آن‌ها مرکز "آماخوسی" (Amakhosi) در شهر بولاوایو بود که بعدها به یکی از مراکز حرفه‌ای تئاتر در زیمبابوه تبدیل شد. در سال 2002، مرکز هنری یاد شده که بسیاری از نمایش‌های انتقادی، اجتماعی و سیاسی را اجرا کرده بود برای ارائه برنامه هفتگی در تلویزیون سراسری زیمبابوه اعلام آمادگی کرد.

تاثیر فرهنگ سیاسی بر جامعه در این دوران محتوای بسیاری از نمایش‌ها را کاملاً سیاسی کرده بود. این مرکز در ادامه فعالیت هنری خود طی سال‌های گذشته، همکاری‌ها و اجراهای مشترکی با گروه‌های نمایشی خارجی داشته است^[۲]^[۳].

نیز نگاه کنید به

پاورقی

[i]- Children Performing Arts Workshop(CHIPAWO)عبارت "چیپاوو" درزبان محلی شونا به معنی "بادیگران باش" است.

کتابشناسی

↑ برگرفته از https://nai.uu.se/
↑ برگرفته از https://www.newzimbabwe.com/showbiz
↑ ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص. 214-215.

[1] برگرفته از https://nai.uu.se/

[2] برگرفته از https://www.newzimbabwe.com/showbiz

[3] ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص. 214-215.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
+[[پرونده:تئاتر و هنرهای نمایشی زیمبابوه.png|بندانگشتی|تئاتر و هنرهای نمایشی زیمبابوه(1403). برگرفته از سایت Global Lab Georgetown، قابل بازیابی از https://globallab.georgetown.edu/zimbabwes-theatre-renaissance-how-the-zimbabwe-theatre-academy-is-shaping-the-future-of-perfor]]
+نمایش در "فرهنگ عامه"ی [[زيمبابوه|زیمبابوه]] از عناصر فرهنگی این کشور به شمار می‌آید. سابقه تئاتر در این کشور به دهه‌ی70 می‌رسد. در میان بزرگان ادبی این کشور پروفسور کاهاری از معدود نویسندگانی بود که برای اولین بار یکی از آثار خود (The Imaginative Writings of Paul Chidyausika) را در سال 1975 در قالب نمایشنامه به زبان شونا ارائه نمود.
+هم زمان با [[تاریخ استقلال زیمبابوه|استقلال زیمبابوه]] و توسعه‌ی سیاست‌های سوسیالیستی در برنامه‌های اجتماعی و آموزشی، تئاتر سنتی با شکل و سبکی جدید و مدرن اجرا شد. در سبک مدرن نمایش، دو عنصر بازیگر و تماشاچی از اهمیت بیشتری برخوردار شدند<ref>برگرفته از https://nai.uu.se/</ref>.
-'''2.تئاتر'''
+طبق نظر "اوون سدا" (Owen Seda)، ریشه تئاتر [[زيمبابوه|زیمبابوه]] در دوران [[تاریخ معاصر زیمبابوه|پس از استقلال]] را که کاملاً مردمی است، باید در گذشته‌های دور این سرزمین جستجو نمود. این تئاتر سعی دارد مشکلات مهم [[جامعه زیمبابوه|جامعه]] را از طریق تزریق امید و آرزو حل شدنی نشان دهد. محتوای این تئاتر مایه‌های اصلی خود را به ویژه از تفکرات نسل فرهنگی استقلال که در متن مبارزات آزادی بخش بودند، گرفته است. اندکی پس از استقلال و در فوریه 1986 چندین گروه تئاتر با همکاری یکدیگر و با هدف سر و سامان دادن به برنامه‌های نمایشی کشور، موفق به تأسیس سازمانی به نام "انجمن تئاتر زیمبابوه" (Zimbabwe Association of Community Theatre(ZACT)) شدند.
-نمايش در "فرهنگ عامه"ی زیمبابوه  از عناصر فرهنگی این کشور به شمار می آید.
+تلاش‌های این انجمن که بیشتر توجه آن بر اجرای تئاتر بومی بود، موجب توسعه هنر قصه گویی به ویژه به زبان شونا گردید و به تدریج تحت مدیریت "کارگاه هنری کودکان"<sup>[I]</sup> آموزش کودکان و علاقمندان 13 تا 18 ساله این رشته آغاز شد. این کارگاه در سال 1989 در [[حراره]] کار خود را شروع کرد. وظیفه اصلی این مرکز قادر ساختن کودکان به بروز خلاقیت و شرکت فعال در اجرای برنامه‌های هنری است.
-سابقه تئاتر در این کشور به دهه ی70 می رسد.در میان بزرگان ادبی این کشور پروفسور کاهاری از معدود نویسندگانی بود که برای اولین بار یکی از آثار خود <sup>[1]</sup> را در سال 1975 در قالب نمایشنامه  به زبان شوناارائه نمود.
+برنامه‌های تئاتر توسط برخی مراکز هنری توسعه یافت که مهم‌ترین آن‌ها مرکز "آماخوسی" (Amakhosi) در شهر [[بولاوایو]] بود که بعدها به یکی از مراکز حرفه‌ای تئاتر در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] تبدیل شد. در سال 2002، مرکز هنری یاد شده که بسیاری از نمایش‌های انتقادی، اجتماعی و سیاسی را اجرا کرده بود برای ارائه برنامه هفتگی در تلویزیون سراسری [[زيمبابوه|زیمبابوه]] اعلام آمادگی کرد.
-هم زمان با استقلال زيمبابوه و توسعه ی سياست های سوسياليستی در برنامه های اجتماعی و آموزشی،تئاتر سنتی با شکل و سبکی جديد و مدرن اجرا شد.در سبك مدرن نمایش،دو عنصر   بازيگر و تماشاچی از اهميت بيشتری برخوردار شدند.www.nai.uu.se))
+تاثیر فرهنگ سیاسی بر [[جامعه زیمبابوه|جامعه]] در این دوران محتوای بسیاری از نمایش‌ها را کاملاً سیاسی کرده بود. این مرکز در ادامه فعالیت هنری خود طی سال‌های گذشته، همکاری‌ها و اجراهای مشترکی با گروه‌های نمایشی خارجی داشته است<ref>برگرفته از https://www.newzimbabwe.com/showbiz</ref><ref>ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص. 214-215.</ref>.
-طبق نظر "اوون سدا"<sup>[2]</sup>، ريشه تئاتر زيمبابوه در دوران پس از استقلال را كه كاملاً مردمی است،بايد در گذشته های دور این سرزمین جستجو نمود. اين تئاتر سعی دارد مشكلات مهم جامعه  را از طريق تزريق اميد و آرزو حل شدنی نشان دهد.محتوای این تئاتر مایه های اصلی خود را به ویژه از  تفکرات نسل فرهنگی استقلال كه در متن مبارزات آزادی بخش بودند،گرفته است.اندکی پس از استقلال و در فوریه 1986 چندين گروه تئاتر با همکاری یکدیگر و با هدف سر و سامان دادن به برنامه های نمایشی کشور، موفق به تأسیس سازماني به نام " انجمن تئاتر زيمبابوه"<sup>[3]</sup> شدند.
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[تئاتر و هنرهای نمایشی کانادا]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی روسیه]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی تونس]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی ژاپن]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی کوبا]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی لبنان]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی مصر]]؛ [[هنر تئاتر مدرن چین]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی سنگال]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی آرژانتین]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی فرانسه]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی مالی]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی ساحل عاج]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی تایلند]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی اوکراین]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی اسپانیا]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی اردن]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی اتیوپی]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی سیرالئون]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی قطر]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی تاجیکستان]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی سریلانکا]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی گرجستان]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی قزاقستان]]؛ [[تئاتر و هنرهای نمایشی بنگلادش]]
-تلاش های این انجمن كه بيشتر توجه آن بر اجرای تئاتر بومی بود،موجب توسعه هنر قصه گویی به ويژه به زبان شونا گردید و به تدریج تحت مدیریت "کارگاه هنری کودکان"<sup>[4]</sup> آموزش کودکان و علاقمندان 13 تا 18 ساله این رشته آغاز شد.اين كارگاه در سال 1989 در حراره كار خود را شروع کرد.وظيفه اصلی اين مركز قادر ساختن كودكان به بروز خلاقيت و شركت فعال در اجرای برنامه های هنری است.
+==پاورقی==
+[i]- <small>Children Performing Arts Workshop(CHIPAWO)عبارت "چیپاوو" درزبان محلی شونا به معنی "بادیگران باش" است.</small>
-برنامه های تئاتر توسط برخی مراكز هنری توسعه يافت كه مهم ترين آنها مركز "آماخوسی" <sup>[5]</sup> در شهر بولاوايو بود كه بعدها به يكي از مراكز حرفه ای تئاتر در زيمبابوه تبديل شد.در سال 2002،مركز هنری ياد شده كه بسياری از نمايش های انتقادی، اجتماعی و سياسی را اجرا كرده بود برای ارائه برنامه هفتگی در تلويزيون سراسری زيمبابوه اعلام آمادگی کرد.
+== کتابشناسی ==
+<references />
-تاثير فرهنگ سياسی بر جامعه در اين دوران محتوای بسیاری از نمايش ها را كاملاً سياسی کرده بود.اين مركز در ادامه فعاليت هنری خود طي سال های گذشته، همكاری ها و اجراهای مشترکی با گروه های نمايشی  خارجی داشته است.  )www.newzimbabwe.com/showbiz(
+[[رده:هنرهای نمایشی]]