روابط زیمبابوه با ج. ا. ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:رابطه ایران با زیمبابوه.png|بندانگشتی|روابط زیمبابوه با جمهوری اسلامی ایران(1403). برگرفته از سایت ایرنا، قابل بازیابی از [https://www.irna.ir/news/85165718/%D8%B2%DB%8C%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%88%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D9%88%DA%86%DA%A9-%D8%AF%D8%B1-%D8%A2%D9%81%D8%B1%DB%8C%D9%82%D8%A7-%D9%81%D8%B1%D8%B5%D8%AA-%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D9%86%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AF-%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%D8%B3%D8%AA-%D8%AF%D8%A7%D8%AF https://www.irna.ir/news/85165718/]]]
اعمال و رفتارهای ظالمانه رژیم نژاد پرست رودزیا چهره ناخوشایندی از آن در میان مردم دنیا و مجامع بین‌المللی به وجود آورده بود و بسیاری از دولت‌ها با قطع رابطه سیاسی و یا تحریم این رژیم مخالفت خود را با شیوه حکومت ناعادلانه آن ابراز کرده بودند. این رژیم از سوی [https://www.un.org/en/ سازمان ملل] هم مورد تحریم قرار گرفته بود<ref>مفرحی، احمد(1374). کتاب سبز [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://mfa.ir/portal/viewpage/14736/%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%B4%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D8%AA وزارت امور خارجه]، ص. 179.</ref>.


'''1.پیشینه روابط''' 
در زمان حکومت محمدرضا پهلوی ایران و رژیم نژاد پرست رودزیا روابط سیاسی رسمی با یکدیگر نداشتند اما مراودات اقتصادی نسبتاً خوبی بین دو کشور وجود داشت. اسناد موجود مؤید روابط خوب و دوستانه محمدرضا با رژیم آپارتاید و به خصوص شخص یان اسمیت می‌‌باشد.


اعمال و رفتارهای ظالمانه رژیم نژاد پرست رودزیا چهره ناخوشایندی از آن در میان مردم دنیا و مجامع بین المللی به وجود آورده بود و بسیاری از دولت ها با قطع رابطه سیاسی و یا تحریم این رژیم مخالفت خود را با شیوه حکومت ناعادلانه آن ابراز کرده بودند.این رژیم از سوی سازمان ملل هم مورد تحریم قرار گرفته بود.   (مفرحی،179:1374)
محمدرضا پهلوی در جریان بحران رودزیا به کمک یان اسمیت شتافت و با ارسال محموله‌های نفتی اقتصاد رو به زوال رودزیا را از فروپاشی نجات داد همان گونه که حمایت و کمک‌های او به حکومت نژاد پرست آفریقای جنوبی توانست تا مدتی رژیم آپارتاید را  سرپا نگه دارد. حکومت پهلوی از متحدان اصلی رودزیا و آفریقای جنوبی در دوران حکومت نژادپرستان دو کشور بود<ref>دیبا، فریده (1383). دخترم فرح. ترجمه فیروز الهه رییس. تهران: به‌آفرین. ص. 200.</ref>.


در زمان حکومت محمد رضا پهلوی ایران و رژیم نژاد پرست رودزیا روابط سیاسی رسمی با یکدیگر نداشتند اما مراودات اقتصادی نسبتاً خوبی بین دو کشور وجود داشت.اسناد موجود مؤید روابط خوب و دوستانه محمد رضا با رژیم آپارتاید و به خصوص شخص یان اسمیت می باشد.
با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران یه تقریباً هم زمان با استقلال [[زيمبابوه|زیمبابوه]] بود، زمینه‌های برقراری روابط میان دو کشور که دارای دیدگاه‌های مشترک در خصوص نفی اقتدار ظالمانه امپریالیسم غرب بوده ملت‌ها را حاکمان اصلی کشورهایشان می‌دانستند، فراهم شد. ایران و [[زيمبابوه|زیمبابوه]] که با مقاومت، تلاش و از خود گذشتگی مردم دو کشور به پیروزی رسیده بودند، می‌توانستند در سایه روابط سیاسی مبتنی بر احترام متقابل در مسیر اعتلای دو کشور و نیل به اهداف غایی مبارزات ملت‌هایشان در کنار یکدیگر و پشتیبان هم باشند.


محمدرضا پهلوی در جریان بحران رودزیا به کمک یان اسمیت شتافت و با ارسال محموله های نفتی اقتصاد رو به زوال رودزیا را از فروپاشی نجات داد همان گونه که حمایت و کمک های او به حکومت نژاد پرست آفریقای جنوبی توانست تا مدتی رژیم آپارتاید را  سرپا نگه دارد.حکومت پهلوی از متحدان اصلی رودزیا و آفریقای جنوبی در دوران حکومت نژادپرستان  دو کشور بود. (دیبا،200:1383).  
رابرت موگابه، پیروزی انقلاب اسلامی را الهام بخش نهضت مردمی [[زيمبابوه|زیمبابوه]] دانسته و گفته بود: <blockquote>«پیروزی انقلاب اسلامی در ایران یک پیروزی بزرگ برای نیروهای انقلاب در اقصی نقاط جهان محسوب می‌شود، زیرا این انقلاب برای تمامی مردم تحت ستم دنیا الهام بخش بوده است»<ref>روزنامه رسالت، شماره  7303. مورخ  .90/4/12 بازبینی شده در تاریخ  99/8/18 از [https://resalat-news.com/ https://resalat-news.com].</ref>.</blockquote>جمهوری اسلامی ایران همواره از مبارزات مردم [[زيمبابوه|زیمبابوه]] در راه کسب آزادی و استقلال و محو رژیم نژادپرست یان اسمیت حمایت می‌کرد و بعد از استقلال این کشور، در سال 1980 اقدام به گشایش نمایندگی در [[حراره]] نمود. [[زيمبابوه|زیمبابوه]] بعد از کسب استقلال به عضویت جنبش غیر متعهدها در آمد و در رویدادهای بین المللی سیاست عدم دخالت در امور داخلی کشورها را پیش گرفته مواضع مستقلی اتخاذ می‌کرد که از این لحاظ با شیوه‌های دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران هم سو بود. [[زيمبابوه|زیمبابوه]] دوستی نزدیکی با جمهوری اسلامی ایران داشت و در زمان جنگ تحمیلی بارها عراق را متجاوز و آغازگر جنگ خوانده بود<ref>ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ [[زیمبابوه در یک نگاه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.277-279.</ref>.


با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران كه تقریباً هم زمان با استقلال زیمبابوه بود،زمینه های برقراری روابط میان دو کشور که دارای دیدگاه های مشترک در خصوص نفی اقتدار ظالمانه امپریالیسم غرب بوده ملت ها را حاکمان اصلی کشورهایشان می دانستند،فراهم شد.ایران و زیمبابوه که با مقاومت،تلاش و از خود گذشتگی مردم دو کشور به پیروزی رسیده بودند،می توانستند در سایه روابط سیاسی مبتنی بر احترام متقابل در مسیر اعتلای دو کشور و نیل به اهداف غایی مبارزات ملت هایشان در کنار یکدیگر و پشتیبان هم باشند.
=== [[روابط سیاسی و اقتصادی زیمبابوه و ایران|روابط سیاسی و اقتصادی]] ===
روابط سیاسى و اقتصادى ایران با [[زيمبابوه|زیمبابوه]] پس از پیروزی انقلاب اسلامی برقرار شد. به منظور تقویت سطح روابط دو کشور، جمهورى اسلامى ایران در سال 1362 اقدام به گشایش سفارت در [[حراره]] نمود. چند سال بعد نیز سفارت [[زيمبابوه|زیمبابوه]] در تهران افتتاح و آقاى "استفان یلتوس چییتا" در تهران به عنوان سفیر این کشور کار خود را شروع کرد. (Continent Africeue)


   رابرت موگابه ،پيروزی انقلاب اسلامی را الهام بخش نهضت مردمی زيمبابوه دانسته و گفته بود: «پيروزی انقلاب اسلامی در ايران يك پيروزی بزرگ براي نيروهای انقلاب در اقصی نقاط جهان محسوب مي شود، زيرا اين انقلاب برای تمامی مردم تحت ستم دنيا الهام بخش بوده است.(روزنامه رسالت، شماره 7303 مورخ12/4/90)
سفر مقام معظم رهبری (دام ظله العالی) رئیس جمهور وقت ایران به [[زيمبابوه|زیمبابوه]] جهت شرکت در اجلاس سران جنبش عدم تعهد در سال 1365 نقطه عطفی در این روابط بود.  


جمهوری اسلامی ايران همواره از مبارزات مردم زيمبابوه در راه كسب آزادی و استقلال و محو رژيم نژادپرست يان اسميت حمايت می کرد و بعد از استقلال این کشور،در سال 1980 اقدام به گشايش نمايندگی در [[حراره]] نمود. زيمبابوه بعد از كسب استقلال به عضویت جنبش غیر متعهد ها در آمد و در رویدادهای بین المللی سياست عدم دخالت در امور داخلی کشورها را پیش گرفته مواضع مستقلی اتخاذ می کرد که از این لحاظ با شیوه های دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران هم سو بود.زیمبابوه دوستی نزديكی با جمهوری اسلامی ايران داشت و در زمان جنگ تحمیلی بارها عراق را متجاوز و آغازگر جنگ خوانده بود.
هشتمین اجلاس سران جنبش عدم تعهد به ریاست موگابه در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] برگزار شد. موگابه در این اجلاس از دو کشور ایران و عراق درخواست کرد خصومت‌ها را کنار گذاشته جنگ را متوقف سازند و متعهد شد که از هیچ تلاشی در راه تسهیل پایان سریع جنگ دریغ نکند.


مقام معظم رهبری، در بخشی از سخنان خود در این اجلاس فرمودند:<blockquote>"...درایت و لیاقت رهبری [[زيمبابوه|زیمبابوه]] در اداره این کشور تازه مستقل و در مواجهه با مشکلات ناشی از میراث شوم استعمار و هم‌چنین استقامت و شجاعت این کشور در مقابل تهدیدات و فشارهای سبعانه رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی و استکبار جهانی همه مؤید شایستگی انتخابی است که جنبش (عدم تعهد) در یکی از مهم‌ترین مقاطع تاریخی خود به عمل آورده است..."<ref>گزارش سمینار، شماره 5، دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی. ص. 3ـ.4.</ref> </blockquote>ایشان در سال 1366 نیز در چارچوب روابط دو جانبه به [[حراره]] سفر نمودند.  


'''2.روابط سیاسی و اقتصادی'''
با تلاش نمایندگی ج.ا.ایران در [[حراره]]، موگابه در سال 71 به تهران سفر نمود و این سفر زمینه‌های تحکیم روابط دو کشور را فراهم ساخت. بعد از دو سفر مقام معظم رهبری در دی ماه سال 1365 و مرداد ماه 1369 سفر موگابه در ارتقای مناسبات دویشور بسیار مؤثر بود.


پس از آن وزرای دادگستری، کشور و دفاع [[زيمبابوه|زیمبابوه]] به تهران سفر کردند. این دیدارها حاکی از گستردگی سطح همیاری دو کشور بود.


روابط سياسى و اقتصادى ايران با زيمبابوه پس از پيروزی انقلاب اسلامی برقرار شد.به منظور تقویت سطح روابط دو کشور،جمهورى اسلامى ايران در سال 1362اقدام به گشایش سفارت در حراره نمود.چند سال بعد نیز سفارت زيمبابوه در تهران افتتاح و آقاى "استفان كلتوس چيكتا" در تهران به عنوان سفیر این کشور کار خود را شروع کرد.[1]
رابرت موگابه رئیس جمهور [[زيمبابوه|زیمبابوه]] و رئیس دوره‌ای جنبش عدم تعهد در رحلت حضرت امام خمینی (قدس سره) گفت:<blockquote>"...ما عزادار درگذشت اندوهناک یک قهرمان بزرگ روحانی، آیه الله خمینی هستیم شخصیتی که ملت ایران را در مسیر یکی از انقلاب‌ها به بهترین وجه رهبری کرد. خط مشی الهی ایشان باید مورد تعقیب ملت ایران قرار بگیرد و تحقق یابد..."<ref>روزنامه اطلاعات (1377) 20/3/68. گلی زواره. ص. 454.</ref>. </blockquote>در دیدار رسمی دکتر علی اکبر ولایتی وزیر امور خارجه کشورمان در شهریور سال 1374 از  [[زيمبابوه|زیمبابوه]]، موضوع سفر رئیس جمهور وقت حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی به کشورهای آفریقایی از جمله [[زيمبابوه|زیمبابوه]] مورد توجه و بررسی قرار گرفت. در مرداد 1375 با سفر آقای مودنگه وزیر امور خارجه فقید آن کشور به تهران، کمیسیون مشترک بین جمهوری اسلامی ایران و جمهوری [[زيمبابوه|زیمبابوه]] برگزار شد و پس از آن، دیدار رسمی رئیس جمهور وقت از [[زيمبابوه|زیمبابوه]] با همراهی هشت وزیر انجام شد. سفر آیت الله هاشمی رفسنجانی در شهریور سال 1375 به [[حراره]] حاکی از روابط حسنه فی ما بین دو کشور بود.  


سفر مقام معظم رهبری( دام ظله العالی) رئيس جمهور وقت ايران به زيمبابوه جهت شركت در اجلاس سران  جنبش عدم تعهد در سال 1365 نقطه عطفی در اين روابط بود.  
پس از آن [https://www.zim.gov.zw/index.php/en/my-government/government-ministries/industry-and-commerce وزیر صنعت و تجارت زیمبابوه] به تهران سفر کرد. وی در این سفر در خصوص پیشبرد پروژه مونتاژ ترایتور در [[حراره]] با همتای ایرانی خود مذاکره نمود و پروژه مذکور به طور نمادین افتتاح گردید.


هشتمين اجلاس سران  جنبش عدم تعهد به ریاست موگابه در زيمبابوه برگزار شد.موگابه در این اجلاس از دو كشور ايران و عراق درخواست کرد خصومت ها را کنار گذاشته جنگ را متوقف سازند و متعهد شد كه از هيچ تلاشی در راه تسهيل پايان سريع جنگ دريغ نکند.
از موضوعات مهم در توسعه همیاری‌های دو کشور، واگذاری کارخانه منسوجات "مودزون" از سوی طرف [[زيمبابوه|زیمبابوه]]<nowiki/>‌ای به ایران بود که مقدمات آن در سال 1375 فراهم گردید و در تیر 1376 واگذاری کارخانه مذکور به وزارت جهاد کشاورزی با مدیریت مهندسین ایرانی قطعی و نهایی شد.


مقام معظم رهبری،در بخشی از سخنان خود در این اجلاس فرمودند:
در همان سال، جمهوری اسلامی ایران در سازمان وحدت آفریقا (اتحادیه آفریقای امروز) به عنوان ناظر شرکت کرد. پس از تلاش ده ساله نمایندگی ج.ا.ایران، [[زيمبابوه|زیمبابوه]] به عنوان میزبان اجلاس سران سازمان مزبور با هماهنگی دبیرخانه این سازمان در آدیس آبابا، از کشورمان دعوت رسمی به عمل آورد تا به عنوان عضو ناظر در اجلاس حضور بهم رساند. از آن زمان تاکنون، هر ساله این دعوت و حضور در اجلاس انجام می‌شود.


"...درایت و لیاقت رهبری زیمبابوه در اداره این کشور تازه مستقل و در مواجهه با مشکلات ناشی از میراث شوم استعمار و هم چنین استقامت و شجاعت این کشور در مقابل تهدیدات و فشارهای سبعانه رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی و استکبار جهانی همه مؤید شایستگی انتخابی است که جنبش(عدم تعهد) در یکی از مهم ترین مقاطع تاریخی خود به عمل آورده است..."(گزارش سمینار شماره5-دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی صفحات 3و4)
لذا، دهه هفتاد را از نظر زمانی می‌توان طلیعه توسعه همه جانبه مناسبات دو کشور در زمینه‌های مختلف سیاسی و اقتصادی مانند اجرای اولین پروژه صنعتی  ایران در یک کشور آفریقایی، دیدار رسمی روسای جمهور دو کشور از تهران و [[حراره]]، نامید.[i]


ايشان در سال 1366 نيز در چارچوب روابط دو جانبه به حراره سفر نمودند.  
توسعه روابط فی ما بین در دهه 70 در سال‌های بعد نیز ادامه یافت و دو کشور شاهد تحولات مثبت در زمینه همکاری‌های مشترک بودند.


با تلاش نمايندگی ج.ا.ايران در حراره، موگابه در سال 71 به تهران سفر نمود و این سفر زمینه های تحکیم روابط دو کشور را فراهم ساخت.بعد از دو سفر مقام معظم رهبری در دی ماه سال 1365 و مرداد ماه 1369 سفر موگابه در ارتقای مناسبات دوكشور بسيار مؤثر بود.
موگابه دومین دیدار خود از ایران را در دوران ریاست جمهوری حجت الاسلام خاتمی رئیس جمهور وقت و در پی دعوت رسمی ایشان انجام داد.


پس از آن وزرای دادگستری ،كشور و دفاع زيمبابوه به تهران سفر کردند.این دیدارها حاكی از گستردگی سطح همكاری دو کشور بود.
هم‌زمان با این دیدار، کمیسیون مشتری بین دو کشور نیز در تهران برگزار شد.


رابرت موگابه رئیس جمهور زیمبابوه و رئیس دوره ای جنبش عدم تعهد در رحلت حضرت امام خمینی(قدس سره)گفت:
عزم راسخ مقامات عالی رتبه دو کشور در گسترش روابط و برپایی کمیسیون مشتری بین طرفین در سال 1381 در تهران که بسیار با اهمیت بود، مقدمه دیدار رسمی حجت الاسلام خاتمی در بهمن 83 از کشور [[زيمبابوه|زیمبابوه]] گردید.
 
"...ما عزادار درگذشت اندوهناک یک قهرمان بزرگ روحانی،آیه الله خمینی هستیم شخصیتی که ملت ایران را در مسیر یکی از انقلاب ها به بهترین وجه رهبری کرد.خط مشی الهی ایشان باید مورد تعقیب ملت ایران قرار بگیرد و تحقق یابد..." (روزنامه اطلاعات20/3/68:گلی زواره،454:1377).
 
در دیدار رسمی دكتر علی اکبر ولايتی وزير امور خارجه کشورمان در شهريور سال 1374 از  زيمبابوه، موضوع سفر رئيس جمهور وقت حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی به كشورهای آفريقايی از جمله زيمبابوه مورد توجه و بررسی قرار گرفت. در مرداد 1375  با سفر آقای مودنگه وزير امور خارجه فقید آن كشور به تهران ، کمیسیون مشترک بین جمهوری اسلامی ایران و جمهوری زیمبابوه برگزار شد و پس از آن ، ديدار رسمی رئيس جمهور وقت از زيمبابوه با همراهی هشت وزير انجام شد.سفر آیت الله هاشمی رفسنجانی در شهريور سال 1375 به حراره حاکی از روابط حسنه فی ما بین دو کشور بود.
 
پس از آن وزير صنعت و تجارت زيمبابوه به تهران سفر کرد.وی در این سفر در خصوص پیشبرد پروژه مونتاژ تراكتور در حراره با همتای ایرانی خود مذاكره نمود و پروژه مذكور به طور نمادين افتتاح گرديد.
 
از موضوعات مهم در توسعه همكاری های دو كشور،  واگذاری كارخانه منسوجات "مودزون" از سوی طرف زيمبابوه ای به ایران بود كه مقدمات آن در سال 1375 فراهم گرديد و در تير 1376 واگذاری كارخانه مذكور به وزارت جهاد كشاورزی با مديريت مهندسين ايرانی قطعی و نهایی شد.
 
در همان سال،جمهوری اسلامی ایران در سازمان وحدت آفريقا ( اتحاديه آفريقای امروز) به عنوان ناظر شرکت کرد.پس از تلاش ده ساله نمایندگی ج.ا.ایران،زیمبابوه به عنوان ميزبان اجلاس سران سازمان مزبور با هماهنگی دبيرخانه اين سازمان در آديس آبابا،از كشورمان دعوت رسمی به عمل آورد تا به عنوان عضو ناظر در اجلاس حضور بهم رساند.از آن زمان تاکنون،هر ساله اين دعوت و حضور در اجلاس انجام می شود.
 
لذا،دهه هفتاد را از نظر زمانی می توان طليعه توسعه همه جانبه مناسبات دو کشور در زمينه هاي مختلف سیاسی و اقتصادی مانند اجرای اولين پروژه صنعتی  ایران  در يك كشور آفريقایی ،ديدار رسمی روسای جمهور دو كشور از تهران و حراره،نامید.[2]
 
توسعه روابط في ما بين در دهه 70 در سال های بعد نیز ادامه یافت و دو کشور شاهد تحولات مثبت در زمینه همکاری های مشترک بودند.
 
موگابه دومین دیدار خود از ایران را در دوران ریاست جمهوری حجت الاسلام خاتمی رئيس جمهور وقت و در پی دعوت رسمی ایشان انجام داد.
 
هم زمان با این دیدار، كميسيون مشترك بين دو كشور نيز در تهران برگزار شد.
 
عزم راسخ مقامات عالی رتبه دو كشور در گسترش روابط و برپایی كميسيون مشترك بين طرفين در سال 1381 در تهران که بسیار با اهميت بود، مقدمه ديدار رسمي حجت الاسلام خاتمی در بهمن 83 از كشور زيمبابوه گردید.


در دهه هشتاد توسعه روابط سیاسی و اقتصادی با سفرهای مقامات دو کشور و گفت و گوهای فی ما بین ادامه یافت.
در دهه هشتاد توسعه روابط سیاسی و اقتصادی با سفرهای مقامات دو کشور و گفت و گوهای فی ما بین ادامه یافت.


تقویت کمیسیون مشترک اقتصادی واجرایی شدن توافقات حاکی از اهمیت توسعه روابط مشترک بود.
تقویت کمیسیون مشترک اقتصادی و اجرایی شدن توافقات حاکی از اهمیت توسعه روابط مشترک بود.
 
تصویب لایحه موافقت نامه تشویق و حمایت متقابل از سرمایه گذاری فی ما بین در سال 1385 توسط کمیسیون اقتصادی مجلس ،گام دیگری در تقویت و گسترش روابط اقتصادی ایران و زیمبابوه بود.(همان)
 
 
'''دیدار رئیس جمهور زیمبابوه با رهبر معظم انقلاب اسلامی'''
 
موگابه در حاشیه اجلاس سران جنبش عدم تعهد در شهریور 1391با رهبر معظم انقلاب اسلامی دیدار و گفت و گو کرد.رهبر انقلاب اسلامی،موگابه را از شخصیت های برجسته و شجاع آفریقایی خواندند و اقدامات قانونی موگابه مانند تقسیم زمین های سفید پوست اشغالگر میان کشاورزان سیاه پوست را گامی در جهت تحقق خواست های ملت زیمبابوه دانستند.موگابه نیز با ارائه گزارشی از سیاست تقسیم زمین و دشمنی [[آمریکا]] و غرب با این برنامه،خواهان گسترش روابط دو جانبه شد و گفت دراین سفر افق های تازه ای در این زمینه را خواهیم دید.    (<nowiki>http://farsi.khamenei.ir/news</nowiki>)
 
گسترش روابط دو کشور در دهه 90 نیز با تداوم ملاقات ها و گفت و گوهای مسئولین سیاسی و اقتصادی دو کشور دنبال شده است.
 
 
'''3.روابط فرهنگی[3]'''
 
رايزني فرهنگي ج.ا.ايران در حراره در سال 1367 به طور غير رسمي تأسيس  و موافقت نامه فرهنگی در سال 1369 به امضای وزرای فرهنگ دو كشور رسيد.
 
دو سال بعد و متعاقب امضای موافقت نامه فرهنگی،رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران رسماً در سال 1371 در حراره آغاز به کار کرد.نمایندگی فرهنگی از همان آغاز فعالیت خود،معرفی فرهنگ و تمدن ایران اسلامی و اندیشه های بنیانگزار انقلاب اسلامی و رهبری را در کنار فعالیت های دینی و فرهنگی منطبق بر سیاست فرهنگی ج.ا. ایران را دنبال کرده است.
 
 
'''.برنامه مبادلات فرهنگي'''
 
امضای تفاهم نامه همکاری کتابخانه و اسناد ملی دو کشور در پاییز 1387،امضای برنامه مبادلات فرهنگی ،هنری، علمی و آموزشی ميان دو كشور در سال های 1389 تا 1392 و در حاشيه ششمين اجلاس كميسيون مشترك وامضای تفاهم نامه همکاری خبرگزاری های دو کشور در سال 1391 توسعه روابط دو کشور در انجام برنامه مبادلات فرهنگی  را نشان می دهد.(www.mehrnews.com/2015)
 
در هفتمين اجلاس كميسيون مشترك ايران و زيمبابوه در مهر ماه 1391 موارد زیر از مهم ترین مباحثی بود که در بخش فرهنگی کمیسیون طرح گردید:  
 
1-اجرايی نمودن يادداشت تفاهم همكاری های گردشگری منعقده در سال 1389
 
2-طرح پيش نويس يادداشت تفاهم همكاری های ميراث فرهنگی و صنايع دستی
 
3-اعلام آمادگی طرفين در امضای يادداشت تفاهم رسانه ای
 
کمیسیون مشترک ایران و زیمبابوه در سال 1391 با حضور نمایندگان بخش های دولتی و خصوصی برگزار شد و وزارت تعاون،کار و رفاه اجتماعی ریاست کمیسیون را بر عهده داشت.
 
هم چنین،هشتمین اجلاس کمیسیون دائمی مشترک ایران و زیمبابوه از 5 تا 6 مرداد ماه 1394 در حراره برگزار شد.
 
نشست‌های تخصصی کارشناسان بخش های دولتی و خصوصی ایرانی و زیمبابوه‌ای برای بررسی و تهیه پیش‌ نویس یادداشت تفاهم و سند همکاری‌های مشترک جمهوری اسلامی ایران و جمهوری زیمبابوه برپا و کارشناسان دو کشور طرح‌ها و پیشنهادهای تهران و حراره را در قالب ۴ کمیته مورد بررسی قرار دادند.کمیته ها عبارت بودند از:
 
1-کمیته صنعت، بازرگانی، انرژی و کشاورزی
 
ج‌-  کمیته اقتصادی، بانکی و سرمایه‌ گذاری
 
ج‌-  کمیته فرهنگی، آموزشی، علمی، فناوری و بهداشتی
 
ج‌-   کمیته سیاسی 
 
دراین سفر نمایندگانی از بیست ارگان دولتی و غیر دولتی حضور داشتند.نماینده سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی نیز برای بررسی و پیگیری عقد تفاهم نامه فرهنگی فی ما بین،در کمیته تخصصی فرهنگی فعالانه حضور داشت.   www.rooykard.ir)) 


تصویب لایحه موافقت نامه تشویق و حمایت متقابل از سرمایه گذاری فی ما بین در سال 1385 توسط کمیسیون اقتصادی مجلس، گام دیگری در تقویت و گسترش روابط اقتصادی ایران و [[زيمبابوه|زیمبابوه]] بود<ref>روزنامه اطلاعات (1377) 20/3/68. گلی زواره. ص. 454.</ref><ref>ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ [[زیمبابوه در یک نگاه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.279-282.</ref>.


=== دیدار رئیس جمهور زیمبابوه با رهبر معظم انقلاب اسلامی ===
موگابه در حاشیه اجلاس سران جنبش عدم تعهد در شهریور 1391 با رهبر معظم انقلاب اسلامی دیدار و گفت و گو کرد. رهبر انقلاب اسلامی، موگابه را از شخصیت‌های برجسته و شجاع آفریقایی خواندند و اقدامات قانونی موگابه مانند تقسیم زمین‌های سفید پوست اشغالگر میان کشاورزان سیاه‌پوست را گامی در جهت تحقق خواست‌های ملت [[زيمبابوه|زیمبابوه]] دانستند. موگابه نیز با ارائه گزارشی از سیاست تقسیم زمین و دشمنی [[آمریکا]] و غرب با این برنامه، خواهان گسترش روابط دو جانبه شد و گفت دراین سفر افق‌های تازه ای در این زمینه را خواهیم دید<ref>برگرفته از http://farsi.khamenei.ir/news</ref>.


گسترش روابط دو کشور در دهه 90 نیز با تداوم ملاقات‌ها و گفت و گوهای مسئولین سیاسی و اقتصادی دو کشور دنبال شده است.


==== [[روابط فرهنگی زیمبابوه و ایران|روابط فرهنگی]] [ii] ====
رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در [[حراره]] در سال 1367 به طور غیر رسمی تأسیس  و موافقت‌نامه فرهنگی در سال 1369 به امضای وزرای فرهنگ دو کشور رسید. دو سال بعد و متعاقب امضای موافقت نامه فرهنگی، رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران رسماً در سال 1371 در [[حراره]] آغاز به کار کرد. نمایندگی فرهنگی از همان آغاز فعالیت خود، معرفی فرهنگ و تمدن ایران اسلامی و اندیشه‌های بنیانگزار انقلاب اسلامی و رهبری را در کنار فعالیت‌های دینی و فرهنگی منطبق بر سیاست فرهنگی ج.ا. ایران را دنبال کرده است.


==== برنامه مبادلات فرهنگی ====
امضای تفاهم نامه همکاری کتابخانه و اسناد ملی دو کشور در پاییز 1387، امضای برنامه مبادلات فرهنگی، هنری، علمی و آموزشی میان دو کشور در سال‌های 1389 تا 1392 و در حاشیه ششمین اجلاس کمیسیون مشتری و امضای تفاهم نامه همکاری خبرگزاری‌های دو کشور در سال 1391 توسعه روابط دو کشور در انجام برنامه مبادلات فرهنگی  را نشان می‌دهد<ref>برگرفته از https://www.mehrnews.com/2015</ref>.


در هفتمین اجلاس کمیسیون مشتری ایران و [[زيمبابوه|زیمبابوه]] در مهر ماه 1391 موارد زیر از مهم‌ترین مباحثی بود که در بخش فرهنگی کمیسیون طرح گردید:  


* جرایی نمودن یادداشت تفاهم همکاری‌های گردشگری منعقده در سال 1389؛


* طرح پیش نویس یادداشت تفاهم همکاری‌های میراث فرهنگی و صنایع دستی؛


* اعلام آمادگی طرفین در امضای یادداشت تفاهم رسانه‌ای.


کمیسیون مشترک ایران و [[زيمبابوه|زیمبابوه]] در سال 1391 با حضور نمایندگان بخش‌های دولتی و خصوصی برگزار شد و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ریاست کمیسیون را بر عهده داشت.


هم‌چنین، هشتمین اجلاس کمیسیون دائمی مشترک ایران و [[زيمبابوه|زیمبابوه]] از 5 تا 6 مرداد ماه 1394 در [[حراره]] برگزار شد.


نشست‌های تخصصی کارشناسان بخش‌های دولتی و خصوصی ایرانی و [[زيمبابوه|زیمبابوه‌]]<nowiki/>ای برای بررسی و تهیه پیش‌‌نویس یادداشت تفاهم و سند همکاری‌های مشترک جمهوری اسلامی ایران و جمهوری [[زيمبابوه|زیمبابوه]] برپا و کارشناسان دو کشور طرح‌ها و پیشنهادهای تهران و [[حراره]] را در قالب ۴ کمیته مورد بررسی قرار دادند. کمیته‌ها عبارت بودند از:


* کمیته صنعت، بازرگانی، انرژی و کشاورزی؛


* کمیته اقتصادی، بانکی و سرمایه‌ گذاری؛


* کمیته فرهنگی، آموزشی، علمی، فناوری و بهداشتی؛


* کمیته سیاسی.


دراین سفر نمایندگانی از بیست ارگان دولتی و غیر دولتی حضور داشتند. نماینده سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی نیز برای بررسی و پیگیری عقد تفاهم نامه فرهنگی فی ما بین، در کمیته تخصصی فرهنگی فعالانه حضور داشت<ref>برگرفته از https://www.rooykard.ir/</ref><ref>ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ [[زیمبابوه در یک نگاه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص. 282-285.</ref>. 


== نیز نگاه کنید به ==
[[روابط آرژانتین با ج.ا.ایران]]؛ [[روابط کانادا با جمهوری اسلامی ایران]]؛ [[روابط روسیه با جمهوری اسلامی ایران]]؛ [[روابط تونس با جمهوری اسلامی ایران]]؛ [[روابط ژاپن با جمهوری اسلامی ایران]]؛ [[روابط کوبا با جمهوری اسلامی ایران]]؛ [[روابط لبنان با جمهوری اسلامی ایران]]؛ [[روابط ایران و چین]]؛ [[روابط جمهوری سنگال با جمهوری اسلامی ایران]]؛ [[روابط فرانسه با ج.ا. ایران]]؛ [[روابط مالی با جمهوری اسلامی ایران]]؛ [[روابط سودان با جمهوری اسلامی ایران]]؛ [[روابط ساحل عاج با جمهوری اسلامی ایران]]؛ [[روابط تایلند با ج.ا.ایران]]؛ [[روابط اوکراین با ج. ا. ایران]]؛ [[روابط اسپانیا با ج. ا. ایران]]؛ [[روابط اردن با ج.ا.ایران]]؛ [[روابط اتیوپی با ج.ا.ایران]]؛ [[روابط سیرالئون با ج. ا. ایران]]؛ [[روابط قطر با ج. ا. ایران]]؛ [[روابط سریلانکا با ج.ا.ایران]]؛ [[روابط گرجستان با جمهوری اسلامی ایران]]؛ [[روابط تاجیکستان با جمهوری اسلامی ایران]]؛ [[روابط بنگلادش با ج.ا.ایران]]؛ [[روابط قزاقستان با جمهوری اسلامی ایران]]


----[1]-Continent Africeue
== پاورقی ==
[i]- <small>مصاحبه با آقای علیرضا معصومی معاون سفیر وقت ج.ا.ایران در زیمبابوه (74-1371)درتاریخ 10/10/1393</small>


[2]- مصاحبه با آقاي عليرضا معصومي معاون سفير وقت ج.ا.ايران در زيمبابوه (74-1371)درتاریخ 10/10/1393
<small>[ii]- اطلاعات این بخش با استفاده از منبع وب سایت رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در حراره به نشانی:www.harare.icro.ir ، ارائه شده است.</small>


[3]- اطلاعات این بخش با استفاده از منبع وب سایت رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در حراره به نشانی:www.harare.icro.ir ، ارائه شده است.
== کتابشناسی ==
<references />
[[رده:روابط، همکاری و مبادلات تجاری و سیاسی ایران و سایر کشورها]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۵

روابط زیمبابوه با جمهوری اسلامی ایران(1403). برگرفته از سایت ایرنا، قابل بازیابی از https://www.irna.ir/news/85165718/

اعمال و رفتارهای ظالمانه رژیم نژاد پرست رودزیا چهره ناخوشایندی از آن در میان مردم دنیا و مجامع بین‌المللی به وجود آورده بود و بسیاری از دولت‌ها با قطع رابطه سیاسی و یا تحریم این رژیم مخالفت خود را با شیوه حکومت ناعادلانه آن ابراز کرده بودند. این رژیم از سوی سازمان ملل هم مورد تحریم قرار گرفته بود[۱].

در زمان حکومت محمدرضا پهلوی ایران و رژیم نژاد پرست رودزیا روابط سیاسی رسمی با یکدیگر نداشتند اما مراودات اقتصادی نسبتاً خوبی بین دو کشور وجود داشت. اسناد موجود مؤید روابط خوب و دوستانه محمدرضا با رژیم آپارتاید و به خصوص شخص یان اسمیت می‌‌باشد.

محمدرضا پهلوی در جریان بحران رودزیا به کمک یان اسمیت شتافت و با ارسال محموله‌های نفتی اقتصاد رو به زوال رودزیا را از فروپاشی نجات داد همان گونه که حمایت و کمک‌های او به حکومت نژاد پرست آفریقای جنوبی توانست تا مدتی رژیم آپارتاید را  سرپا نگه دارد. حکومت پهلوی از متحدان اصلی رودزیا و آفریقای جنوبی در دوران حکومت نژادپرستان دو کشور بود[۲].

با پیروزی انقلاب اسلامی در ایران یه تقریباً هم زمان با استقلال زیمبابوه بود، زمینه‌های برقراری روابط میان دو کشور که دارای دیدگاه‌های مشترک در خصوص نفی اقتدار ظالمانه امپریالیسم غرب بوده ملت‌ها را حاکمان اصلی کشورهایشان می‌دانستند، فراهم شد. ایران و زیمبابوه که با مقاومت، تلاش و از خود گذشتگی مردم دو کشور به پیروزی رسیده بودند، می‌توانستند در سایه روابط سیاسی مبتنی بر احترام متقابل در مسیر اعتلای دو کشور و نیل به اهداف غایی مبارزات ملت‌هایشان در کنار یکدیگر و پشتیبان هم باشند.

رابرت موگابه، پیروزی انقلاب اسلامی را الهام بخش نهضت مردمی زیمبابوه دانسته و گفته بود:

«پیروزی انقلاب اسلامی در ایران یک پیروزی بزرگ برای نیروهای انقلاب در اقصی نقاط جهان محسوب می‌شود، زیرا این انقلاب برای تمامی مردم تحت ستم دنیا الهام بخش بوده است»[۳].

جمهوری اسلامی ایران همواره از مبارزات مردم زیمبابوه در راه کسب آزادی و استقلال و محو رژیم نژادپرست یان اسمیت حمایت می‌کرد و بعد از استقلال این کشور، در سال 1980 اقدام به گشایش نمایندگی در حراره نمود. زیمبابوه بعد از کسب استقلال به عضویت جنبش غیر متعهدها در آمد و در رویدادهای بین المللی سیاست عدم دخالت در امور داخلی کشورها را پیش گرفته مواضع مستقلی اتخاذ می‌کرد که از این لحاظ با شیوه‌های دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران هم سو بود. زیمبابوه دوستی نزدیکی با جمهوری اسلامی ایران داشت و در زمان جنگ تحمیلی بارها عراق را متجاوز و آغازگر جنگ خوانده بود[۴].

روابط سیاسی و اقتصادی

روابط سیاسى و اقتصادى ایران با زیمبابوه پس از پیروزی انقلاب اسلامی برقرار شد. به منظور تقویت سطح روابط دو کشور، جمهورى اسلامى ایران در سال 1362 اقدام به گشایش سفارت در حراره نمود. چند سال بعد نیز سفارت زیمبابوه در تهران افتتاح و آقاى "استفان یلتوس چییتا" در تهران به عنوان سفیر این کشور کار خود را شروع کرد. (Continent Africeue)

سفر مقام معظم رهبری (دام ظله العالی) رئیس جمهور وقت ایران به زیمبابوه جهت شرکت در اجلاس سران جنبش عدم تعهد در سال 1365 نقطه عطفی در این روابط بود.

هشتمین اجلاس سران جنبش عدم تعهد به ریاست موگابه در زیمبابوه برگزار شد. موگابه در این اجلاس از دو کشور ایران و عراق درخواست کرد خصومت‌ها را کنار گذاشته جنگ را متوقف سازند و متعهد شد که از هیچ تلاشی در راه تسهیل پایان سریع جنگ دریغ نکند.

مقام معظم رهبری، در بخشی از سخنان خود در این اجلاس فرمودند:

"...درایت و لیاقت رهبری زیمبابوه در اداره این کشور تازه مستقل و در مواجهه با مشکلات ناشی از میراث شوم استعمار و هم‌چنین استقامت و شجاعت این کشور در مقابل تهدیدات و فشارهای سبعانه رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی و استکبار جهانی همه مؤید شایستگی انتخابی است که جنبش (عدم تعهد) در یکی از مهم‌ترین مقاطع تاریخی خود به عمل آورده است..."[۵]

ایشان در سال 1366 نیز در چارچوب روابط دو جانبه به حراره سفر نمودند.  

با تلاش نمایندگی ج.ا.ایران در حراره، موگابه در سال 71 به تهران سفر نمود و این سفر زمینه‌های تحکیم روابط دو کشور را فراهم ساخت. بعد از دو سفر مقام معظم رهبری در دی ماه سال 1365 و مرداد ماه 1369 سفر موگابه در ارتقای مناسبات دویشور بسیار مؤثر بود.

پس از آن وزرای دادگستری، کشور و دفاع زیمبابوه به تهران سفر کردند. این دیدارها حاکی از گستردگی سطح همیاری دو کشور بود.

رابرت موگابه رئیس جمهور زیمبابوه و رئیس دوره‌ای جنبش عدم تعهد در رحلت حضرت امام خمینی (قدس سره) گفت:

"...ما عزادار درگذشت اندوهناک یک قهرمان بزرگ روحانی، آیه الله خمینی هستیم شخصیتی که ملت ایران را در مسیر یکی از انقلاب‌ها به بهترین وجه رهبری کرد. خط مشی الهی ایشان باید مورد تعقیب ملت ایران قرار بگیرد و تحقق یابد..."[۶].

در دیدار رسمی دکتر علی اکبر ولایتی وزیر امور خارجه کشورمان در شهریور سال 1374 از  زیمبابوه، موضوع سفر رئیس جمهور وقت حضرت آیت الله هاشمی رفسنجانی به کشورهای آفریقایی از جمله زیمبابوه مورد توجه و بررسی قرار گرفت. در مرداد 1375 با سفر آقای مودنگه وزیر امور خارجه فقید آن کشور به تهران، کمیسیون مشترک بین جمهوری اسلامی ایران و جمهوری زیمبابوه برگزار شد و پس از آن، دیدار رسمی رئیس جمهور وقت از زیمبابوه با همراهی هشت وزیر انجام شد. سفر آیت الله هاشمی رفسنجانی در شهریور سال 1375 به حراره حاکی از روابط حسنه فی ما بین دو کشور بود.

پس از آن وزیر صنعت و تجارت زیمبابوه به تهران سفر کرد. وی در این سفر در خصوص پیشبرد پروژه مونتاژ ترایتور در حراره با همتای ایرانی خود مذاکره نمود و پروژه مذکور به طور نمادین افتتاح گردید.

از موضوعات مهم در توسعه همیاری‌های دو کشور، واگذاری کارخانه منسوجات "مودزون" از سوی طرف زیمبابوه‌ای به ایران بود که مقدمات آن در سال 1375 فراهم گردید و در تیر 1376 واگذاری کارخانه مذکور به وزارت جهاد کشاورزی با مدیریت مهندسین ایرانی قطعی و نهایی شد.

در همان سال، جمهوری اسلامی ایران در سازمان وحدت آفریقا (اتحادیه آفریقای امروز) به عنوان ناظر شرکت کرد. پس از تلاش ده ساله نمایندگی ج.ا.ایران، زیمبابوه به عنوان میزبان اجلاس سران سازمان مزبور با هماهنگی دبیرخانه این سازمان در آدیس آبابا، از کشورمان دعوت رسمی به عمل آورد تا به عنوان عضو ناظر در اجلاس حضور بهم رساند. از آن زمان تاکنون، هر ساله این دعوت و حضور در اجلاس انجام می‌شود.

لذا، دهه هفتاد را از نظر زمانی می‌توان طلیعه توسعه همه جانبه مناسبات دو کشور در زمینه‌های مختلف سیاسی و اقتصادی مانند اجرای اولین پروژه صنعتی  ایران در یک کشور آفریقایی، دیدار رسمی روسای جمهور دو کشور از تهران و حراره، نامید.[i]

توسعه روابط فی ما بین در دهه 70 در سال‌های بعد نیز ادامه یافت و دو کشور شاهد تحولات مثبت در زمینه همکاری‌های مشترک بودند.

موگابه دومین دیدار خود از ایران را در دوران ریاست جمهوری حجت الاسلام خاتمی رئیس جمهور وقت و در پی دعوت رسمی ایشان انجام داد.

هم‌زمان با این دیدار، کمیسیون مشتری بین دو کشور نیز در تهران برگزار شد.

عزم راسخ مقامات عالی رتبه دو کشور در گسترش روابط و برپایی کمیسیون مشتری بین طرفین در سال 1381 در تهران که بسیار با اهمیت بود، مقدمه دیدار رسمی حجت الاسلام خاتمی در بهمن 83 از کشور زیمبابوه گردید.

در دهه هشتاد توسعه روابط سیاسی و اقتصادی با سفرهای مقامات دو کشور و گفت و گوهای فی ما بین ادامه یافت.

تقویت کمیسیون مشترک اقتصادی و اجرایی شدن توافقات حاکی از اهمیت توسعه روابط مشترک بود.

تصویب لایحه موافقت نامه تشویق و حمایت متقابل از سرمایه گذاری فی ما بین در سال 1385 توسط کمیسیون اقتصادی مجلس، گام دیگری در تقویت و گسترش روابط اقتصادی ایران و زیمبابوه بود[۷][۸].

دیدار رئیس جمهور زیمبابوه با رهبر معظم انقلاب اسلامی

موگابه در حاشیه اجلاس سران جنبش عدم تعهد در شهریور 1391 با رهبر معظم انقلاب اسلامی دیدار و گفت و گو کرد. رهبر انقلاب اسلامی، موگابه را از شخصیت‌های برجسته و شجاع آفریقایی خواندند و اقدامات قانونی موگابه مانند تقسیم زمین‌های سفید پوست اشغالگر میان کشاورزان سیاه‌پوست را گامی در جهت تحقق خواست‌های ملت زیمبابوه دانستند. موگابه نیز با ارائه گزارشی از سیاست تقسیم زمین و دشمنی آمریکا و غرب با این برنامه، خواهان گسترش روابط دو جانبه شد و گفت دراین سفر افق‌های تازه ای در این زمینه را خواهیم دید[۹].

گسترش روابط دو کشور در دهه 90 نیز با تداوم ملاقات‌ها و گفت و گوهای مسئولین سیاسی و اقتصادی دو کشور دنبال شده است.

روابط فرهنگی [ii]

رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در حراره در سال 1367 به طور غیر رسمی تأسیس  و موافقت‌نامه فرهنگی در سال 1369 به امضای وزرای فرهنگ دو کشور رسید. دو سال بعد و متعاقب امضای موافقت نامه فرهنگی، رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران رسماً در سال 1371 در حراره آغاز به کار کرد. نمایندگی فرهنگی از همان آغاز فعالیت خود، معرفی فرهنگ و تمدن ایران اسلامی و اندیشه‌های بنیانگزار انقلاب اسلامی و رهبری را در کنار فعالیت‌های دینی و فرهنگی منطبق بر سیاست فرهنگی ج.ا. ایران را دنبال کرده است.

برنامه مبادلات فرهنگی

امضای تفاهم نامه همکاری کتابخانه و اسناد ملی دو کشور در پاییز 1387، امضای برنامه مبادلات فرهنگی، هنری، علمی و آموزشی میان دو کشور در سال‌های 1389 تا 1392 و در حاشیه ششمین اجلاس کمیسیون مشتری و امضای تفاهم نامه همکاری خبرگزاری‌های دو کشور در سال 1391 توسعه روابط دو کشور در انجام برنامه مبادلات فرهنگی  را نشان می‌دهد[۱۰].

در هفتمین اجلاس کمیسیون مشتری ایران و زیمبابوه در مهر ماه 1391 موارد زیر از مهم‌ترین مباحثی بود که در بخش فرهنگی کمیسیون طرح گردید:  

  • جرایی نمودن یادداشت تفاهم همکاری‌های گردشگری منعقده در سال 1389؛
  • طرح پیش نویس یادداشت تفاهم همکاری‌های میراث فرهنگی و صنایع دستی؛
  • اعلام آمادگی طرفین در امضای یادداشت تفاهم رسانه‌ای.

کمیسیون مشترک ایران و زیمبابوه در سال 1391 با حضور نمایندگان بخش‌های دولتی و خصوصی برگزار شد و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ریاست کمیسیون را بر عهده داشت.

هم‌چنین، هشتمین اجلاس کمیسیون دائمی مشترک ایران و زیمبابوه از 5 تا 6 مرداد ماه 1394 در حراره برگزار شد.

نشست‌های تخصصی کارشناسان بخش‌های دولتی و خصوصی ایرانی و زیمبابوه‌ای برای بررسی و تهیه پیش‌‌نویس یادداشت تفاهم و سند همکاری‌های مشترک جمهوری اسلامی ایران و جمهوری زیمبابوه برپا و کارشناسان دو کشور طرح‌ها و پیشنهادهای تهران و حراره را در قالب ۴ کمیته مورد بررسی قرار دادند. کمیته‌ها عبارت بودند از:

  • کمیته صنعت، بازرگانی، انرژی و کشاورزی؛
  • کمیته اقتصادی، بانکی و سرمایه‌ گذاری؛
  • کمیته فرهنگی، آموزشی، علمی، فناوری و بهداشتی؛
  • کمیته سیاسی.

دراین سفر نمایندگانی از بیست ارگان دولتی و غیر دولتی حضور داشتند. نماینده سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی نیز برای بررسی و پیگیری عقد تفاهم نامه فرهنگی فی ما بین، در کمیته تخصصی فرهنگی فعالانه حضور داشت[۱۱][۱۲].

نیز نگاه کنید به

روابط آرژانتین با ج.ا.ایران؛ روابط کانادا با جمهوری اسلامی ایران؛ روابط روسیه با جمهوری اسلامی ایران؛ روابط تونس با جمهوری اسلامی ایران؛ روابط ژاپن با جمهوری اسلامی ایران؛ روابط کوبا با جمهوری اسلامی ایران؛ روابط لبنان با جمهوری اسلامی ایران؛ روابط ایران و چین؛ روابط جمهوری سنگال با جمهوری اسلامی ایران؛ روابط فرانسه با ج.ا. ایران؛ روابط مالی با جمهوری اسلامی ایران؛ روابط سودان با جمهوری اسلامی ایران؛ روابط ساحل عاج با جمهوری اسلامی ایران؛ روابط تایلند با ج.ا.ایران؛ روابط اوکراین با ج. ا. ایران؛ روابط اسپانیا با ج. ا. ایران؛ روابط اردن با ج.ا.ایران؛ روابط اتیوپی با ج.ا.ایران؛ روابط سیرالئون با ج. ا. ایران؛ روابط قطر با ج. ا. ایران؛ روابط سریلانکا با ج.ا.ایران؛ روابط گرجستان با جمهوری اسلامی ایران؛ روابط تاجیکستان با جمهوری اسلامی ایران؛ روابط بنگلادش با ج.ا.ایران؛ روابط قزاقستان با جمهوری اسلامی ایران

پاورقی

[i]- مصاحبه با آقای علیرضا معصومی معاون سفیر وقت ج.ا.ایران در زیمبابوه (74-1371)درتاریخ 10/10/1393

[ii]- اطلاعات این بخش با استفاده از منبع وب سایت رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در حراره به نشانی:www.harare.icro.ir ، ارائه شده است.

کتابشناسی

  1. ↑ مفرحی، احمد(1374). کتاب سبز زیمبابوه. تهران: وزارت امور خارجه، ص. 179.
  2. ↑ دیبا، فریده (1383). دخترم فرح. ترجمه فیروز الهه رییس. تهران: به‌آفرین. ص. 200.
  3. ↑ روزنامه رسالت، شماره 7303. مورخ .90/4/12 بازبینی شده در تاریخ 99/8/18 از https://resalat-news.com.
  4. ↑ ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.277-279.
  5. ↑ گزارش سمینار، شماره 5، دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی. ص. 3ـ.4.
  6. ↑ روزنامه اطلاعات (1377) 20/3/68. گلی زواره. ص. 454.
  7. ↑ روزنامه اطلاعات (1377) 20/3/68. گلی زواره. ص. 454.
  8. ↑ ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.279-282.
  9. ↑ برگرفته از http://farsi.khamenei.ir/news
  10. ↑ برگرفته از https://www.mehrnews.com/2015
  11. ↑ برگرفته از https://www.rooykard.ir/
  12. ↑ ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص. 282-285.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=روابط_زیمبابوه_با_ج._ا._ایران&oldid=51726»