زبان و خط رسمی مالی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:Tamachak language in Mali.gif|بندانگشتی|زبان تماچک]]
[[پرونده:Tamachak language in Mali.gif|بندانگشتی|زبان تماچک، برگرفته از عرب احمدی، امیر بهرام(1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی].]]
زبان رسمی ‌و اداری کشور [[مالی]] زبان [[فرانسه]] است که در سراسر کشور کاربرد وسیعی دارد<sup>[i]</sup> زبان‌های محلی [[بامبارا در مالی|بامبارا]]، پل، سونرای، [[دوگون در مالی|دوگون]]، تماچگ، [[مالینکه در مالی|مالینکه]]، بوبو، مور، سنوفوو خاسونگه نیز زبان قبایل اصلی مالی به‌شمار می‌روند. گروهی از [[طوارق در مالی|طوارق]] و مورها نیز به زبان عربی با لهجه خاص اقوام صحرا صحبت می‌کنند. در این بین مهم‌ترین زبان محلی که تقریباً تمام مردم این کشور به آن آشنایی دارند، زبان [[بامبارا در مالی|بامبارا]]<nowiki/>ست. علاوه ‌بر این زبان‌های محلی، حدود سی زبان محلی دیگر هم در شهرها، روستاها و بیابان‌های مالی مورد استفاده قرار می‌گیرند. البته هیچ یک از زبان‌های فوق دارای خط نوشتاری نیستند و فقط زبان تماچک که زبان [[طوارق در مالی|طوارق]] و لهجه‌ای از خانواده زبان‌های بربری است، خط نوشتاری خاص خود را داراست.<ref>www.the africa guide.com</ref><ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [https://wikimelal.ir/%D9%85%D8%A7%D9%84%DB%8C مالی]. ناظرعلمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص243.</ref>
زبان رسمی ‌و اداری کشور [[مالی]] زبان [[فرانسه]] است که در سراسر کشور کاربرد وسیعی دارد<sup>[i]</sup> زبان‌های محلی [[بامبارا در مالی|بامبارا]]، پل، سونرای، [[دوگون در مالی|دوگون]]، تماچگ، [[مالینکه در مالی|مالینکه]]، بوبو، مور، سنوفوو خاسونگه نیز زبان قبایل اصلی مالی به‌شمار می‌روند. گروهی از [[طوارق در مالی|طوارق]] و مورها نیز به زبان عربی با لهجه خاص اقوام صحرا صحبت می‌کنند.  
 
در این بین مهم‌ترین زبان محلی که تقریباً تمام مردم این کشور به آن آشنایی دارند، زبان [[بامبارا در مالی|بامبارا]]<nowiki/>ست. علاوه ‌بر این زبان‌های محلی، حدود سی زبان محلی دیگر هم در شهرها، روستاها و بیابان‌های مالی مورد استفاده قرار می‌گیرند. البته هیچ یک از زبان‌های فوق دارای خط نوشتاری نیستند و فقط زبان تماچک که زبان [[طوارق در مالی|طوارق]] و لهجه‌ای از خانواده زبان‌های بربری است، خط نوشتاری خاص خود را داراست<ref>برگرفته از https://www.theafricaguide.com</ref><ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظرعلمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص243.</ref>.


== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==
 
[[زبان و خط رسمی سودان]]؛ [[زبان و خط رسمی تایلند]]؛ [[زبان و خط رسمی اردن]]؛ [[زبان و خط رسمی اتیوپی]]؛ [[زبان و خط رسمی قطر]]؛ [[زبان و خط رسمی سیرالئون]]؛ [[زبان و خط رسمی ساحل عاج]]؛ [[زبان و خط آرژانتینی]]؛ [[زبان و خط رسمی سریلانکا]]؛ [[زبان و خط رسمی بنگلادش]]؛ [[زبان و خط قزاقستان]]
* [[زبان و ادبیات مالی]]


== پاورقی ==
== پاورقی ==
[i] - عدم تسلّط بسیاری از مسلمانان مالیایی به زبان فرانسه، از ضعف‌های جامعه اسلامی [[مالی]] است. بسیاری از مسلمانانی که در مدارس اسلامی [[مالی]] تحصیل می‌کنند، به‌دلیل آنکه زبان اول این مراکز آموزشی عربی است، به فرانسه زبان رسمی این کشور، تسلّط نمی‌یابند. بنابراین، پس از پایان تحصیلات، در دست‌یابی به فرصت‌ شغلی مناسب و استخدام در مر<nowiki/>اکز دولتی یا شرکت‌های خصوصی، با مشکلات فراوانی مواجه می‌شوند. زیرا اولین شرط استخدام در این مراکز توانایی تکلم به زبان فرانسه است. این موضوع به نوبه خود موجب ضعف جامعه اسلامی [[مالی]] و به حاشیه رانده شدن بسیاری از افراد واجد صلاحیت از گردونه فعالیت‌های مختلف در عرصه اجتماعی می‌شود.
<small>[i] - عدم تسلّط بسیاری از مسلمانان مالیایی به زبان فرانسه، از ضعف‌های جامعه اسلامی [[مالی]] است. بسیاری از مسلمانانی که در مدارس اسلامی [[مالی]] تحصیل می‌کنند، به‌دلیل آنکه زبان اول این مراکز آموزشی عربی است، به فرانسه زبان رسمی این کشور، تسلّط نمی‌یابند. بنابراین، پس از پایان تحصیلات، در دست‌یابی به فرصت‌ شغلی مناسب و استخدام در مراکز دولتی یا شرکت‌های خصوصی، با مشکلات فراوانی مواجه می‌شوند. زیرا اولین شرط استخدام در این مراکز توانایی تکلم به زبان فرانسه است. این موضوع به نوبه خود موجب ضعف جامعه اسلامی [[مالی]] و به حاشیه رانده شدن بسیاری از افراد واجد صلاحیت از گردونه فعالیت‌های مختلف در عرصه اجتماعی می‌شود.</small>


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==
<references />
[[رده:زبان]]
[[رده:خط]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۰۳

زبان تماچک، برگرفته از عرب احمدی، امیر بهرام(1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی.

زبان رسمی ‌و اداری کشور مالی زبان فرانسه است که در سراسر کشور کاربرد وسیعی دارد[i] زبان‌های محلی بامبارا، پل، سونرای، دوگون، تماچگ، مالینکه، بوبو، مور، سنوفوو خاسونگه نیز زبان قبایل اصلی مالی به‌شمار می‌روند. گروهی از طوارق و مورها نیز به زبان عربی با لهجه خاص اقوام صحرا صحبت می‌کنند.

در این بین مهم‌ترین زبان محلی که تقریباً تمام مردم این کشور به آن آشنایی دارند، زبان بامباراست. علاوه ‌بر این زبان‌های محلی، حدود سی زبان محلی دیگر هم در شهرها، روستاها و بیابان‌های مالی مورد استفاده قرار می‌گیرند. البته هیچ یک از زبان‌های فوق دارای خط نوشتاری نیستند و فقط زبان تماچک که زبان طوارق و لهجه‌ای از خانواده زبان‌های بربری است، خط نوشتاری خاص خود را داراست[۱][۲].

نیز نگاه کنید به

زبان و خط رسمی سودان؛ زبان و خط رسمی تایلند؛ زبان و خط رسمی اردن؛ زبان و خط رسمی اتیوپی؛ زبان و خط رسمی قطر؛ زبان و خط رسمی سیرالئون؛ زبان و خط رسمی ساحل عاج؛ زبان و خط آرژانتینی؛ زبان و خط رسمی سریلانکا؛ زبان و خط رسمی بنگلادش؛ زبان و خط قزاقستان

پاورقی

[i] - عدم تسلّط بسیاری از مسلمانان مالیایی به زبان فرانسه، از ضعف‌های جامعه اسلامی مالی است. بسیاری از مسلمانانی که در مدارس اسلامی مالی تحصیل می‌کنند، به‌دلیل آنکه زبان اول این مراکز آموزشی عربی است، به فرانسه زبان رسمی این کشور، تسلّط نمی‌یابند. بنابراین، پس از پایان تحصیلات، در دست‌یابی به فرصت‌ شغلی مناسب و استخدام در مراکز دولتی یا شرکت‌های خصوصی، با مشکلات فراوانی مواجه می‌شوند. زیرا اولین شرط استخدام در این مراکز توانایی تکلم به زبان فرانسه است. این موضوع به نوبه خود موجب ضعف جامعه اسلامی مالی و به حاشیه رانده شدن بسیاری از افراد واجد صلاحیت از گردونه فعالیت‌های مختلف در عرصه اجتماعی می‌شود.

کتابشناسی

  1. برگرفته از https://www.theafricaguide.com
  2. عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظرعلمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص243.