نظام آموزش، تحقیقات و فناوری آرژانتین

دانشگاه ملی لاپلاتا

اولین رؤسای جمهور کشور استقلال یافته جدید که آرژانتین نام گرفته بود، اعتقاد راسخی به لزوم افزایش سطح سواد مردم داشتند. بنابراین به سرعت یک نظام آموزش عمومی کشوری ایجاد گردید. هدف کسب رتبه‌های بالایی از آموزش و هم‌طراز اروپا تعریف شد. جمعیت در پهنه وسیع ۷/۲ میلیون کیلومتر مربعی آرژانتین تنها حدود یک و نیم میلیون نفر بود و یکی از سیاست‌های کلی نیز جذب مهاجر اروپایی بود. بنابراین می‌توان حدس زد که دسترسی به این هدف شاید سهل‌تر از سایر کشورهایی بود که جمعیتی بی‌سواد در همه رده‌های سنی داشتند. سیاست آموزشی کشور با جدیت دنبال شد، به گونه‌ای‌که از اواسط قرن بیستم جمعیت باسواد آرژانتین بالای ۸۰ درصد گزارش شده است، در اواخر این سده جمعیت باسواد به بالای ۹۴ درصد رسید و امروزه بیش از ۹۸ درصد جمعیت آرژانتین باسواد هستند.

دانشگاه صنعتی ملی UTN

پیگیری این سیاست اساسی و ظهور قشر تحصیل‌کرده جوان که به سرعت مدارج علمی را تا بالاترین سطوح طی می‌کردند، به آرژانتین اجازه داد تا روند صنعتی شدن خود را نیز به سرعت آغاز نماید و در همه بخش‌های علمی و صنعتی کشور به طور متوازن پیشرفت نماید؛ از صنعت فیلم‌سازی و هنر تا ماشین‌آلات صنعتی و حتی هسته‌ای، شایان ذکر است که آرژانتین در اواخر دهه ۱۹۶۰ چرخه سوخت هسته‌ای خود را تکمیل و ضمن تولید میله‌های سوخت هسته‌ای در دهه ۱۹۷۰ شروع به صادرات نمود.

اهداف و مبانی آموزشی

ماده ۱۴ قانون اساسی آرژانتین، آموزش را یک حق اساسی برای جامعه فرض نموده و وظیفه دولت را فراهم نمودن زمینه‌های حضور همه دانش‌آموزان در کلاس‌های رایگان دانسته است. ماده دوم قانون آموزش ملی کشورکه در سال ۲۰۰۶ به تصویب رسیده است، آموزش را یک حق ذاتی و شخصی برای آحاد جامعه و تضمین شده توسط دولت ارزیابی نموده است. ماده سوم همین قانون آموزش را یک اولویت کشوری تعریف می‌کند که هدف آن ساختن جامعه‌ای عدالت‌محور، حفاظت و صیانت از حاکمیت و تمامیت ملی و سرزمینی، تعمیق اجرای قوانین دموکراتیک برای شهروندان، احترام به حقوق بشر و آزادی‌های اساسی و بالاخره تقویت و تضمین توسعه پایدار اقتصادی و اجتماعی کشور دانسته است، نکته جالب در همین قانون آن است که در ماده ۱۰ دولت را از امضای هر معاهده و یا توافقنامه دو جانبه و چند جانبه تجارت آزاد و... که در آن به نوعی آموزش و پرورش یک خدمت انتفاعی ارزیابی‌گردد، منع نموده است. بدین معنی‌که امر آموزش و پرورش را قانونگذار چنان با اهمیت ارزیابی می‌کند که تمامی راه‌ها را برای دولت و مجری قانون در تفسیر رایگان بودن آموزش و حرکت به سمت انتفاعی‌کردن آن می‌بندد.

طبق قانون اساسی کشور، حضورکودکان و نوجوانان بین سنین ۶ تا ۱۴ سال در مدرسه اجباری است. این سیستم توسط بخش‌های دولتی و خصوصی و بخش‌های تعاونی و اجتماعی اجرا می‌شود. طبق همین قانون نظام آموزشی در همه بخش‌های فوق یکسان بوده و علی‌رغم این‌که نظام سیاسی کشور فدرالی است و ایالت‌ها در حداکثر مسائل داخلی خودمختار می‌باشند، اما نظام آموزشی کشور سراسری است.

ساختار و سیاست آموزشی کشور

سیستم مدارس آرژانتین شامل یک مدرسه سطح ابتدایی یا اولیه است که شش یا هفت سال طول می‌کشد؛ یک سال پیش‌دبستانی و ۶ سال ابتدایی و یک دبیرستان یا سطح دوم که بین ۶-۵ سال دوره آن به طول می‌انجامد؛ ۵ سال مقطع دبیرستان و یک سال پیش‌دانشگاهی، در دهه ۱۹۹۰ این نظام به انواع گوناگونی از آموزش دبیرستانی تحت عنوان «آموزش ثانویه» و «چند رشته‌ای» تقسیم شد.

وظیفه تدوین برنامه‌های آموزشی کل مقاطع و پایه‌ها با شورای ملی آموزش و پرورش کشور می‌باشد که مجموعه برنامه‌های درسی استانداردی را برای سیستم آموزشی کشور تدوین نموده و برای اجرا به همه مدارس اعلام می‌کند و در سراسر کشور به همین شکل توسط مدارس دنبال می‌شود زیرا اعتقاد بر این است که یک سیستم آموزش سراسری اتحاد ملی را ارتقاء خواهد بخشید.

ساختار آموزش و پرورش کشور متشکل از آموزش اولیه مهدکودک و پیش‌دبستانی، آموزش ابتدایی، آموزش ثانویه (دبیرستان) و آموزش عالی است. علاوه بر آن ۸ دوره ویژه نیز در این ساختار پیش‌بینی شده است.

مهدکودک و پیش‌دبستانی

این مقطع از سیستم آموزشی کشور، شامل نوزادان ۴۵ روزه تا کودکان ۵ ساله خواهد بود. این بخش از آموزش بر اساس قانون تا سال ۲۰۰۶ اختیاری بود اما از این سال با تصویب قانون جدید حضور دانش‌آموزان در مقطع پیش‌دبستانی در سن ۵ سال تمام اجباری شده است.

آموزش ابتدایی و ثانویه (دبیرستان)

مجموع آموزش در این بخش ۱۲ سال تمام خواهد بود. این بخش ۶ سال آموزش ابتدایی و ۶ سال آموزش دبیرستان را شامل می‌شود. البته این امکان به هر استانی داده شده است که در مورد تقسیم‌بندی با توجه به شرایط محیطی و عوامل مختلف دیگر تصمیم‌گیری نماید که به صورت مساوی در دو بخش ۶ ساله و یا این‌که آموزش ابتدایی ۵ سال و آموزش دبیرستان ۷ سال باشد.

مقطع دبیرستان به نوبه خود به دو بخش عمومی و اختصاصی تقسیم می‌شود که بخش عمومی شامل همه رشته‌ها و دانش‌آموزان می‌باشد و در بخش اختصاصی دانش‌آموزان در رشته‌های مختلف تقسیم شده و به تحصیل ادامه می‌دهند. شایان ذکر است که تمامی مدارس کشور در حال حاضر در دو مقطع ۶ ساله فعالیت می‌کنند.

آموزش‌های خاص

علاوه بر سه مقطع و سطح آموزشی سراسری کشور، نظام آموزشی حالت‌های خاص را نیز پیش‌بینی نموده و دسترسی رایگان برای علاقه‌مندان به فراگیری آن‌ها را تضمین نموده است. این آموزش‌های خاص در واقع عبارت است از آموزش مهارت‌های حرفه‌ای که در داخل یک یا چند پایه و یا مقطع آموزشی برای تأمین نیازهای خاص دائمی و یا موقت تعبیه می‌شود و از تکنیک‌های آموزشی و سطوح مختلف بهره می‌برد. این حالت‌ها عبارتند از:

آموزش فنی و حرفه‌ای

آموزش فنی و حرفه‌ای بخشی از مقطع آموزش ثانویه (دبیرستان) و آموزش عالی کشور است که در واقع وظیفه شکل‌دهی به افکار دانش‌آموزان در خصوص مهارت‌های حرفه‌ای و فنی در دبیرستان و آموزش‌های علمی و فنی تخصصی در دوره آموزش عالی را بر عهده دارد. آموزش فنی و حرفه‌ای خود به رشته‌های مختلفی تقسیم‌بندی می‌شود. در این مدارس رشته‌های تجارت، کشاورزی، مد، بانکداری و یا مهارت‌های تکنیکی همچون مکانیک اتومبیل و برق آموزش داده می‌شود.

آموزش‌های هنری

شامل:

الف) شکل‌دهی فکری و ذهنی و آموزش زبان‌های مختلف هنری به کودکان و نوجوانان و جوانان در همه مقاطع و سطوح تحصیلی از اولیه تا آموزش عالی است.

ب) آموزش‌های هنری در مقاطع اولیه و ابتدایی به صورت عمومی دنبال می‌شود اما در مقطع دبیرستان به صورت تخصصی و در رشته‌های مختلف برای دانش‌آموزان و دانشجویانی‌که علاقه‌مند باشند، دنبال می‌شود.

ج) آموزش‌های هنری در بخش آموزش عالی به صورت متمرکز در دانشکده‌ها و مؤسسات هنری در بخش‌ها و رشته‌های تخصصی جداگانه تعبیه شده است.

دانش‌آموزان خاص

این بخش از سیستم آموزش و پرورش کشور، به صورت اختصاصی برای دانش‌آموزان همه مقاطع و پایه‌های تحصیلی است که شرایط خاص و ویژه‌ای دارند. از جمله ناتوانی‌های موقت و یا دائمی ذهنی و بینایی و گفتاری و...

آموزش دائمی جوانان و بزرگسالان

این آموزش شامل جوانان دهه ۲۰ سالگی و بزرگسالان بالاتر از ۳۰ سال می‌شودکه به هر دلیل پس از اتمام دوره آموزش اجباری تا ۱۴ سالگی و یا قبل از آن موفق به تکمیل دوره‌های آموزشی خود نشده‌اند و علاقه‌مند به تکمیل آن می‌باشند. این مدارس ممکن است در ساعات مقرر سایر مدارس و یا در بعد از ساعات کاری روزانه ادارات و بخش‌های عمومی دایر شود.

آموزش روستایی

حالت خاصی از نظام آموزش و پرورش کشور و متناسب با فضای روستایی است که طبق اهداف عالی دولت مبنی بر تضمین آموزش رایگان دوره اجباری در مقاطع اولیه، ابتدایی و دبیرستان تعبیه شده است، در این حالت برای روستاها، با توجه به وضعیت روستا، تعداد دانش‌آموزان، شرایط محلی و محیطی و... زمان برگزاری کلاس‌ها و تعداد آن‌ها تعیین و برگزار می‌شود.

آموزش بین فرهنگی و دو زبانه

این شکل آموزشی در سال‌های پس از بازگشت مجدد دموکراسی به کشور و اصلاحیه قانون اساسی ۱۹۹۴ به سیستم آموزش و پرورش افزوده شد و در واقع شامل حال بومیانی است که در بخش‌های کوچکی از کشور مستقر هستند. بر اساس بند ۱۷ ماده ۷۵ قانون اساسی کشور، دولت موظف است در اجرای آموزش و پرورش رایگان برای همه فرزندان کشور، توجه ویژه‌ای را به حفظ و تقویت هنجارهای فرهنگی، بومی، زبان‌های محلی و قومی و هویت نژادی همه اتباع کشور و در جهت ارتقاء و بهبود سطح زندگی مردم در جهان چند فرهنگی موجود به کار بندد.

در مدارس خاصی که برای بومیان در چند استان کشور دایر شده است، آموزش‌های اجباری در مقاطع ابتدایی و دبیرستان به دو زبان مادری و زبان رسمی کشور ارائه می‌شود. استان‌ها صلاحیت خاص یافته‌اند که در بافت و ساختار این مدارس توجه ویژه و احترام خاصی به آداب، رسوم و باورهای این اقوام و اقلیت‌ها صورت گیرد. شایان ذکر است که مدارس خاص سایر اقوام و ملیت‌ها نیز در چارچوب همین قانون رسمیت‌گرفته و دایر شده است. در حال حاضر مسلمانان، یهودیان، ارامنه و... مدارس خاصی را دایر نموده‌اند. به ویژه یهودیان اهتمام خاصی را به مدارس اختصاصی و آموزش زبان عبری و باورهای مذهبی یهودی نشان داده‌اند.

مراکز اسلامی مسلمانان نیز، مدارس اسلامی را برای دانش‌آموزان در همه مقاطع دایر کرده و در آن‌ها ضمن آموزش زبان عربی به آموزش آموزه‌های اسلامی و قرآن کریم می‌پردازند.

آموزش بخش‌های محروم از آزادی

منظور اجرای سیستم آموزش و پرورش در همه مقاطع تحصیلی ابتدایی و دبیرستان در اماکنی است که به هر دلیل امکان حضور آزادانه افراد واجد شرایط در مدارس عمومی وجود ندارد.

آموزش خصوصی و بیمارستانی

منظور از آموزش خصوصی، برگزاری کلاس‌های درس در منازل و بیمارستان‌هایی است که کودکان و نوجوانان واجد شرایط به دلیل شرایط سلامتی خود امکان حضور در کلاس‌های عادی را ندارند. قانونگذار این نوع آموزش خاص را به منظور تضمین حق آموزش همه فرزندان کشور در هر سه مقطع اولیه، ابتدایی و دبیرستانی تعبیه نموده است.

علاوه بر مسائل فوق، ذکر چند نکته کلی در خصوص ساختار آموزش و پرورش کشور ضروری است. اول آن که تمامی ۸ حالت اختصاصی فوق جزء سیستم و ساختار آموزش و پرورش کشور محسوب شده و تمامی خدمات ارائه شده در آن‌ها همچون مدارس عادی رایگان است. البته در برخی مدارس خاص که خدمات بیشتری ارائه می‌دهند، امکان دریافت هزینه پیش‌بینی شده است. دولت مسؤول ارائه آموزش‌های رایگان برای همه فرزندان کشور است اما هزینه آموزش‌های خاص توسط والدین پرداخت می‌شود. به همین دلیل به عنوان مثال در مدارس تشکیل شده توسط مسلمانان، معلمان از سوی آموزش و پرورش اعزام شده و برای این کار هیچ مبلغی دریافت نمی‌شود اما مدارس به دلیل ارائه خدمات بیشتری از جمله آموزش زبان عربی و یا دروس اسلامی و... هزینه‌هایی را می‌توانند دریافت‌کنند. علاوه بر آن لباس خاص مدارس، کتاب‌ها و اقلام آموزشی و سرویس مدارس رایگان نمی‌باشد و توسط والدین تدارک دیده می‌شود.

در قانون اساسی سازماندهی مدارس توسط دولت، بخش‌های خصوصی، تعاونی و اجتماعی پیش‌بینی شده است. به غیر از دولت، مدارس دیگر می‌توانند توسط کلیسا و یا سازمان‌های دیگر حمایت مالی شوند. این مدارس سیستم کاملتری دارند و ساعات بیشتری را به تدریس می‌پردازند.

کلاس‌های مقاطع ابتدایی و دبیرستان ممکن است در دو نوبت صبح و عصر و در ۵ روز هفته برگزار شود. آغاز کلاس با مراسم اهتزاز پرچم و سرود ملی در ساعت ۸ صبح آغاز می‌شود و تا ساعت ۱۳ ادامه دارد. نوبت عصر نیز از ساعت ۱۴ یا ۱۴:۳۰ دقیقه آغاز و تا ساعت ۱۷ و یا ۱۷:۳۰ ادامه می‌یابد. البته منظور از دو نوبته بودن مدارس، حضور دانش‌آموزان در کلاس‌های درس هم صبح و هم عصر است نه نوبت‌بندی دانش‌آموزان در دو مدرسه صبح و عصر.

تعداد واحدهای آموزشی

بر اساس اعلام وزارت آموزش و پرورش آرژانتین در سال ۲۰۱۱، تعداد کل مدارس و مؤسسات آموزشی کشورکه زیر نظر این وزارتخانه فعالیت می‌کنند، برابر با ۵۵۴۹۴ واحد آموزشی مستقر و ثابت بوده است، از این تعداد ۴۱۵۰۲ واحد دولتی و بقیه به بخش خصوصی اختصاص دارد. تقسیم‌بندی این واحدهای آموزشی در مقاطع مختلف به شرح زیر می‌باشد:

جدول شماره1. تعداد واحدهای آموزشی بر حسب مقطع

	نام مقطع آموزشی	ردیف
۱۷۷۲۶	مقدماتی (مهدکودک و پیش‌دبستانی)	۱
۲۲۲۲۷	ابتدایی	۲
۱۳۴۱۲	دبیرستان	۳
۲۱۲۹	آموزش عالی غیردانشگاهی	۴

تقویم آموزشی مدارس آرژانتین

به دلیل این‌که این کشور در نیمکره جنوبی واقع شده است و بالطبع فصول سال با نیم‌کره شمالی ۶ ماه اختلاف زمانی دارد، آغاز سال تحصیلی معمولا در هفته آخر فوریه و یا اوایل ماه مارس می‌باشد. هر ساله این زمان به عنوان یک تقویم آموزشی با هماهنگی وزارت آموزش و پرورش و استان‌های مختلف تعیین می‌گردد.آغاز زمانی کلاس‌ها در برخی استان‌ها ممکن است یک هفته زودتر و یا یک هفته دیرتر از برنامه تقویمی اعلام شده باشد. مدت زمان تعطیلات تابستانی مدارس نیز حدود دو ماه تعیین شده است. ضمن این‌که ده روز نیز به تعطیلات زمستانی اختصاص دارد. جدول شماره 2 برای نمونه، تقویم آموزشی سال ۲۰۱۲ مدارس آرژانتین را نشان می‌دهد.

جدول شماره 2. تقویم آموزشی سال ۲۰۱۲ مدارس آرژانتین

پایان سال تحصیلی	تعطیلات زمستانی	آغاز سال تحصیلی	مقاطع و مدالیته‌های آموزشی
۱۸ دسامبر ۲۰۱۲	از ۱۶ تا ۲۶ جولای	۲۸ فوریه ۲۰۱۲	آموزش مقدماتی
۱۸ دسامبر ۲۰۱۲	از ۱۶ تا ۲۶ جولای	۲۸ فوریه ۲۰۱۲	آموزش ابتدایی
۱۸ دسامبر ۲۰۱۲	از ۱۶ تا ۲۶ جولای	۲۸ فوریه ۲۰۱۲	آموزش ویژه
۱۸ سامبر ۲۰۱۲	از ۱۶ تا ۲۶ جولای	اول مارس ۲۰۱۲	آموزرش بزرگسالان و تخصصی
۱۸ دسامبر ۲۰۱۲	از ۱۶ تا ۲۶ جولای	۲۸ فوریه ۲۰۱۲	آموزش‌های هنری
۱۸ دسامبر ۲۰۱۲	از ۱۶ تا ۲۶ جولای	اول مارس ۲۰۱۲	آموزش‌های ثانویه (دبیرستان)

روزهای تعطیل مدارس متناسب با روزهای تعطیل رسمی کشوری است، طبق اصلاحیه قانون اساسی کشور در سال ۱۹۹۴، تعطیلات مدارس خاص کشور شامل مدارس مسلمانان، یهودیان و... نیز مشخص شده است، به دلیل نفوذ بالای یهودیان در سیستم سیاسی کشور، این گروه توانسته‌اند مهم‌ترین تعطیلات مذهبی خود را به عنوان روزهای تعطیل در تقویم آموزشی درج نمایند.برای اعراب تنها روز اول سال نو هجری قمری به عنوان روز تعطیل مسلمانان در تقویم آموزشی قید شده است.

جدول شماره 3. تعداد واحدهای آموزشی آرژانتین (سال ۲۰۱۱)

۳۴۵	واحدهایی که تنها مهدکودک دارند
۱۵۰۳۳	تنها پیش‌دبستانی
۲۳۴۸	واحدهایی که هر دو پایه را پوشش می‌دهند
۲۲۲۲۷	جمع مهدکودک و پیش‌دبستانی
۷۳۲۷	تعدادواحدهایی‌که ابتدایی را در۷ سال‌آموزش می‌دهند	ابتدایی
۱۴۹۰۰	تعداد واحدهایی که ابتدایی را در ۶ سال آموزش می‌دهند
۱۳۴۱۲	جمع کل واحدهای آموزش ابتدایی
۴۸۸۸	واحدهای که تنها بخش عمومی را آموزش می‌دهند	دبیرستان
۱۲۹۴	تنها رشته‌های خاص
۷۲۳۰	واحدهایی که هم رشته‌های عمومی و هم رشته‌های تخصصی را دارند
۲۱۲۹	جمع کل واحدهای دبیرستانی
۵۷۲	تنها واحدهای آموزشی	آموزش‌های خاص
۸۵۰	تنها واحدهای فنی- حرفه‌ای
۶۳۹	واحدهای آموزشی شامل هر دو
۶۸	بدون تبعیض و تفاوت
۱۷۷۲۶	تعداد کل واحدهای آموزشی

دانش‌آموزان و کادر آموزشی تعداد کل دانش‌آموزان

تعداد کل دانش‌آموزان آرژانتین در سال ۲۰۱۱ برابر ۱۱،۴۳۲،۶۱۸ نفر بوده است.از این تعداد ۸،۳۷۹،۷۵۲ نفر در مدارس دولتی و ۳،۰۵۲،۸۶۶ نفر در مدارس خصوصی‌کشورمشغول به‌تحصیل بوده‌اند.

جدول شماره 4. تعداد کل دانش آموزان در مقاطع مختلف (۲۰۱۱)

هنری	فنی حرفه‌ای	بین فرهنگی و دو زباانه	بیمارستانی و خانگی	سایرین	روستائی	کل
۵۹,۲۶۵	۸۰۷,۳۰۷	۵۷,۸۶۶	۵,۶۷۵	۳۲,۹۳۶	۹۵۰۶۰۴	۱۹۱۳۶۵۳	جمع کل
۵۹,۲۶۵	۸۰۷,۳۰۷	۵۴,۱۳۰	۱,۹۷۰	۶,۰۷۲	۹۱۱۶۴۰	۱۰۵۶۱۵۱۶	آموزش عمومی
		۸,۳۲۷	۵۰۵	۱۹۸	۱۲۷,۴۴۱	۱۵۵۳۴۱۸	مقدماتی
		۳۵,۷۶۲	۱,۴۴۲	۲,۵۵۷	۵۱۳۹۲۵	۴۶۳۷۴۶۳	ابتدائی
۲۱,۲۴۶	۶۲۸,۲۴۸	۱۰,۰۴۱	۲۳	۲,۵۲۱	۲۷۰۲۷۴	۳۶۷۹۶۲۸	دبیرستان
۳۸,۰۱۹	۱۷۹,۰۵۹			۷۹۶		۶۹۱۰۰۷	غیردانشگاهی
		۱۴	۳,۷۰۵	۴۶۲	۲,۲۱۲	۱۰۲۷۹۳	آموزش خاص
			۸۲۰	۳۳	۵۰۹	۲۷۹۵۲	مقدماتی
		۱۴	۲,۵۲۷	۴۲۹	۱,۶۵۳	۶۳۶۲۲	ابتدائی
			۳۵۸		۵۰	۱۱۲۱۹	دبیرستان
		۳,۷۲۲		۲۶,۴۰۲	۳۶,۷۵۲	۷۶۸۳۰۹	بزرگسال
		۳,۴۸۶		۱۲,۵۴۱	۱۷,۴۳۲	۲۴۶۰۲۰	ابتدائی
		۲۳۶		۱۳,۸۶۱	۱۹,۳۲۰	۵۲۲۲۸۹	دبیرستان

جدول شماره 5. توزیع دانش آموزان در مدارس دولتی (۲۰۱۱م)

هنری	فنی حرفه‌ای	بین فرهنگی و دو زباانه	بیمارستانی و خانگی	سایرین	روستائی	جمع کل
۵۰,۰۶۸	۶۴۵,۳۳۱	۵۵,۴۴۳	۵,۶۵۶	۳۲,۳۸۷	۹۱۲,۲۴۸	۸,۳۷۲,۷۵۲	جمع کل
۵۰,۰۶۸	۶۴۵,۳۳۱	۵۱,۷۵۶	۱,۹۵۱	۵,۵۵۶	۸۷۳,۶۴۵	۷,۵۷۵,۵۵۸	آموزش عمومی
		۷,۸۹۸	۵۰۱	۱۰۷	۱۲۳,۷۴۲	۱,۰۳۱,۶۴۱	مقدماتی
		۳۴,۷۷۴	۱,۴۲۷	۲,۱۳۲	۵۰۵,۹۲۵	۳,۴۸۴,۲۱۷	ابتدائی
۲۱,۲۴۶	۵۶۴,۸۱۴	۹,۰۸۴	۲۳	۲,۵۲۱	۲۴۳,۹۷۸	۲,۶۵۷,۹۵۶	دبیرستان
۲۸,۸۲۲	۸۰,۵۱۷			۷۹۶		۳۹۷,۷۴۴	غیر دانشگاهی
		۱۴	۳,۷۰۵	۴۴۳	۲,۱۸۷	۸۲,۳۵۱	آموزش خاص
			۸۲۰	۳۳	۵۰۳	۲۴,۱۷۱	مقدماتی
		۱۴	۲,۵۲۷	۴۱۰	۱,۶۴۲	۵۰,۳۹۷	ابتدائی
			۳۵۸		۴۲	۷,۷۸۳	دبیرستان
		۳,۶۷۳		۲۶,۳۸۸	۳۶,۴۱۶	۷۲۱,۸۴۳	بزرگسالان
		۳,۴۳۷		۱۲,۵۲۷	۱۷,۲۰۶	۲۴۳,۱۳۹	ابتدائی
		۲۳۶		۱۳,۸۶۱	۱۹,۲۱۰	۴۷۸,۷۰۴	دبیرستان

تعداد معلمین

بر اساس سرشماری انجام شده در خصوص وضعیت معلمین، قریب ۹۴ درصد معلمین بخش ابتدایی و ۷۰ درصد معلمین دبیرستانی آرژانتین را بانوان تشکیل می‌دهند. این نسبت در مقایسه بین مدارس خصوص و دولتی تقریبا برابر است.

طبق آمار رسمی وزارت آموزش و پرورش، تعداد کل معلمین کشور برابر ۶۹۵، ۵۵۲ نفر می‌باشد. شایان ذکراست که افراد فوق صرفا معلمین بوده و نه کلیه کادر آموزشی، بیش از ۶۲۵ هزار نفر از این تعداد در مدارس عمومی کشور، (مهدکودک و پیش دبستانی، ابتدایی و دبیرستان) مشغول هستند. تعداد کل معلمین شاغل در مدارس ابتدایی کشور برابر ۶۹۵،۵۵۲ نفر بوده است که ۲۰۲،۸۹۲ نفر از این تعداد را بانوان تشکیل می‌دهند. در بخش تحصیلات متوسطه و عالی غیر دانشگاهی نیز ۲۴۲۱۹۵ معلم مشغول به‌کار هستند که ۱۶۸۸۴۲ نفر زن و بقیه مرد می ‌باشند.

جدول شماره 6. تعداد کل معلمین و مسئولین مدارس خصوصی و دولتی

هنری ۵۰,۰۶۸	فنی حرفه‌ای ۵۰,۸۶۱	بین فرهنگی و دو زباانه ۶,۰۵۰	بیمارستانی و خانگی ۱,۲۴۰	سایرین ۱,۵۹۶	روستائی ۷۷,۰۷۶	جمع کل ۶۹۵,۵۵۲
							جمع کل
۵۰,۰۶۸	۵۰,۸۶۱	۵,۸۴۸	۶۷۰	۳۲۹	۷۴,۸۲۹	۶۲۵,۳۲۰	آموزش‌های عمومی
		۸۱۱	۲	۱۷	۹,۱۹۶	۱۱۲,۶۵۳	مقدماتی
		۴,۳۹۵	۶۶۸	۱۸۹	۵۱,۲۱۲	۳۳۴,۳۵۰	ابتدائی
۲۱,۲۴۶	۴۳,۹۳۳	۶۴۲		۱۰۷	۱۴,۴۲۱	۱۵۸,۲۶۸	دبیرستان
۲۸,۸۲۲	۶,۹۲۸			۱۶		۲۰,۰۴۹	غیر دانشگاهی
		۹	۵۰۳	۹۲	۶۴۶	۴۳,۴۰۱	آموزش‌های خاص
		۱۹۳	۶۷	۱, ۱۷۵	۱,۶۰۱	۲۶,۸۳۱	بزرگسالان
		۱۸۶	۶۷	۸۹۵	۱,۰۰۷	۱۵,۰۶۵	ابتدائی
		۷		۲۸۰	۵۹۴	۱۱,۷۶۶	دبیرستان

دانشگاه‌ها

بر اساس اعلام وزارت آموزش کشور، تعداد کل مؤسسات و نهادهای آموزش عالی فعال در کشور ۱۱۵ واحد است که از این تعداد ۴۷ دانشگاه دولتی، ۴۶ دانشگاه خصوصی، ۷ مؤسسه آموزش عالی دولتی، ۱۲ مؤسسه آموزش عالی خصوصی و ۳ واحد دانشگاهی به ترتیب استانی، خارجی و بین‌المللی در کشور فعالیت دارند. در دانشگاه‌های دولتی تمامی امکانات رایگان است اما دانشگاه‌های خصوصی، هزینه‌های خدمات را دریافت می‌کنند. تعداد کل دانشجویان کشور طبق آمار رسمی وزارت آموزش در سال ۲۰۱۰ برابر ۱۶۰۰۵۲۲ نفر بوده است که در رشته‌های مختلف در مقاطع متفاوت دانشگاهی تا سطح دکترا در حال تحصیل بوده‌اند. دانشگاه بوئنوس‌آیرس، دانشگاه ملی‌کوردوبا، دانشگاه ملی لاپلاتا، دانشگاه صنعتی ملی UTN و دانشگاه ملی کویومندوزا از مهم‌ترین دانشگاه‌های این کشور هستند.

بزرگ‌ترین دانشگاه آرژانتین

دانشگاه بوئنوس‌آیرس

دانشگاه بوئنوس‌آیرس در سال ۱۸۲۱ با ابتکار وزیر دولتی استان بوئنوس‌آیرس تأسیس شد. این دانشگاه در حال حاضر بزرگ‌ترین دانشگاه آرژانتین و یکی از مطرحترین دانشگاه‌های قاره آمریکاست. این دانشگاه همچون سایر دانشگاه‌های ملی آرژانتین از نقطه‌نظر مالی وابسته به دولت است اما به لحاظ سازمانی دانشگاهی خودمختار، آزاد، لاییک و رایگان محسوب می‌شود. به دلیل این‌که اداره دانشگاه طبق اصلاحیه قانون دانشگاه‌ها در سال ۱۹۱۸ توسط رئیس دانشگاه انجام می‌شود و رئیس نیز از طریق انتخابات داخلی با رأی اساتید، دانشجویان و فارغ‌التحصیلان انتخاب می‌گردد، دانشگاه خودمختار محسوب می‌شود. دانشگاه بوئنوس‌آیرس از سال 1949 به دستور رئیس‌جمهور خوان دومینگو پرون کاملا رایگان شد و بدین صورت فرزندان تمامی افراد جامعه به صورت برابر امکان ورود به این دانشگاه را پیدا کردند. در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری هزینه‌های تغذیه و خوابگاه از دانشجویان اخذ می‌شود. البته به چنین دانشجویانی فرصت کار دانشجویی برای پرداخت هزینه‌های خود اعطا می‌شود.

دانشگاه بوئنوس‌آیرس در حال حاضر مهم‌ترین و معروف‌ترین دانشگاه کشور است که مدارک آن در اغلب دانشگاه‌های جهان ارزیابی می‌شود. این دانشگاه بر اساس رتبه‌بندی بهترین دانشگاه‌های جهان در رده ۲۴۷ قرار می‌گیرد. و با داشتن بیش از ۳۰۰ هزار دانشجو بزرگ‌ترین دانشگاه کشور است.۱۳ دانشکده زیرمجموعه این دانشگاه محسوب می‌شوند. ۱۰۸ رشته کارشناسی و ۳۱۴ رشته تحصیلات تکمیلی در این دانشگاه وجود دارد. بیشترین دانشجوی پذیرفته شده در رشته پزشکی است. ۱۸ مرکز تحقیقاتی وابسته به دانشگاه در حال فعالیت هستند و ۲۲ مرکز پژوهشی دیگر نیز به صورت مشترک با دیگر مؤسسات فعالیت می‌کنند. این دانشگاه هر ساله بیش از ۵۰ هزار دانشجو می‌پذیرد و بودجه سالیانه آن بیش از ۵۵/۱ میلیارد پزو است.

در سال‌های اخیر دانشگاه بوئنوس‌آیرس به سمت جذب دانشجویان خارجی حرکت کرده است، در سال ۲۰۱۱ بیش از ۹۳۰۰ نفر دانشجوی خارجی در این دانشگاه ثبت نام کرده‌اند که نسبت به سال قبل از آن ۳۰ درصد رشد نشان می‌دهد.۴۹ درصد این دانشجویان از کشورهای آمریکای لاتین، ۴۴ درصد از ایالات متحده، اروپا و کانادا و مابقی از سایر نقاط جهان بوده‌اند.

نکته جالب در مورد دانشگاه بوئنوس‌آیرس این است که ۴ نفر از ۵ دانشمند آرژانتینی‌که تاکنون جایزه نوبل را کسب کرده‌اند، فارغ‌التحصیل و یا استاد این دانشگاه بوده‌اند از این تعداد سه نفر در رشته پزشکی و یک نفر در رشته حقوق موفق به دریافت این جایزه شده‌اند.

قدیمی‌ترین دانشگاه آرژانتین

دانشگاه ملی‌ کوردوبا

«دانشگاه ملی کوردوبا» (Universidad Nacional de Cordoba) که در سال ۱۶۱۳ تأسیس شده است با ۴۰۰ سال فعالیت، قدیمی‌ترین دانشگاه آرژانتین می‌باشد. این دانشگاه در حال حاضر نیز بعد از دانشگاه بوئنوس‌آیرس مهم‌ترین دانشگاه کشور بوده و دومین دانشگاه به لحاظ تعداد دانشجویان در کشور محسوب می‌شود.

دانشگاه مزبور در ابتدا به منظور آموزش دانش‌آموزانی که در مراکز مذهبی وابسته به کلیسا تحصیل می‌کردند و همچنین کشیش‌ها تأسیس شد. دو رشته اولیه این دانشگاه فلسفه و مذهب بوده است. تا سال ۱۷۶۷ این دانشگاه در اختیار کلیسا بود و در این زمان به حکم کارلوس سوم پادشاه اسپانیا، از کلیسا خلع ید شد. در سال ۱۷۹۱ اولین دانشکده این دانشگاه که دانشکده علوم اجتماعی، حقوق و فلسفه نام داشت، تأسیس شد و اولین رشته به غیر از دو رشته مذهب و فلسفه که در دانشگاه ایجاد شد، رشته حقوق بود. بر اساس آمار اعلام شده توسط این دانشگاه از ابتدای فعالیت تا پایان سال ۲۰۱۰ بیش از ۲۵۰ هزار نفر از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شده‌اند. فعالیت این دانشگاه در ابتدا بسیار آرام بوده است به‌گونه‌ای که از سال اول فعالیت تا سال ۱۸۱۰جمعا ۲۲۷۸ مدرک فارغ‌التحصیلی در این دانشگاه صادر شده بود. در حال حاضر در این دانشگاه بیش از ۱۱۰ هزار دانشجو مشغول به تحصیل در ۱۳ دانشکده و بیش از ۲۵۰ رشته تحصیلی هستند. بالغ بر ۱۰۰ مرکز تحقیقات توسط این دانشگاه برای انجام پژوهش محققین ایجاد شده است. 25 کتابخانه و ۱۶ موزه نیز وابسته به این دانشگاه می‌باشند. دانشگاه کوردوبا هر سال از طریق آزمون‌های ورودی ۷۰۰۰ دانشجو می‌پذیرد.

تعداد اساتید دانشگاه تا پایان سال ۲۰۱۰ برابر ۸۹۳۳ نفر بوده است که در این بین نسبت اساتید زن و مرد تقریبا برابر است. علاوه بر آن ۲۸۰۹ نفر محقق نیز در مراکز تحقیقاتی این دانشگاه مشغول به فعالیت هستند. در این دانشگاه مجموعا ۲۸۳۴ نفر کارمند به غیر از اساتید مشغول فعالیت هستند. نکته آخر این‌که بودجه دانشگاه ملی کوردوبا در سال ۲۰۱۱ برابر ۲۱۱/۷۰۲ میلیون پزو بوده است.

تعداد دانشجویان خارجی

طبق آمار منتشره وزارت آموزش، علوم و تکنولوژی آرژانتین، تعداد دانشجویان خارجی در حال تحصیل در آرژانتین بین سال‌های2007 الی 2009 قریب ۲۰۰ درصد افزایش یافته و به ۶۰ هزار نفر رسیده است درحالی‌که این رقم در سال ۲۰۰۸ برابر۷۳۷,۲۳ نفر بوده است. دولت پیش‌بینی کرده است که تعداد این دانشجویان در سال ۲۰۱۲م به ۹۰ هزار نفر برسد.

در بین دانشجویان خارجی، دانشجویان کشورهای شیلی و کلمبیا بیشترین تعداد را شامل می‌شوند. حدود ۷۵ درصد دانشجویان خارجی از آمریکای لاتین به آرژانتین وارد شده‌اند و ۲۵ درصد دانشجویان خارجی شاغل به تحصیل در آرژانتین نیز از اروپا، آمریکا و آسیا هستند، 62/48 درصد دانشجویان خارجی در دانشگاه‌های بوئنوس‌آیرس مشغول به تحصیل هستند.

بر این اساس تنها حدود1/05 درصد دانشجویان شاغل به تحصیل در آرژانتین را دانشجویان خارجی تشکیل می‌دهند که از این نظر در رتبه وسط کشورهای آمریکای لاتین قرار می‌گیرد، از این نظر نسبت دانشجویان خارجی شاغل به تحصیل در برزیل، مکزیک و شیلی بالاتر از این رقم می‌باشد.

بودجه تحقیقاتی کشور

شورای ملی تحقیقات علوم و فناوری آرژانتین، نهاد ملی تحقیقات در کشور است که زیر نظر وزارت علوم و فناوری فعالیت می‌کند. این سازمان در سال ۱۹۵۱ تأسیس شده است و در حال حاضر با ۵۲۰۰ محقق، ۵۶۰۰ بورسیه و ۲۳۰۰ تکنسین در حال فعالیت در چهار زمینه اصلی تعریف شده برای این شورا می‌باشند. زمین‌های فعالیت این مؤسسه عبارتند از: کشاورزی و روستانی، علوم زیستی و بهداشت، علوم اجتماعی و انسانی و علوم مهندسی و مواد و بالاخره علوم طبیعی، بر اساس گزارش سالیانه شورای علوم و تحقیقات آرژانتین، ۶۸ درصد مقالات منتشره در مجلات علمی و پژوهشی کشور از محققین وابسته به این سازمان می‌باشد. بودجه بخش علوم و تحقیقات کشور در سال‌های اخیر رشد قابل توجهی داشته است. در حالی‌که بودجه این بخش در سال ۲۰۰۸ برابر ۱،۱۳۷،۶۳۳،۹۳۳ پزو بوده است در سال ۲۰۱۰م این رقم به ۲،۱۱۵،۷۳۰،۴۰۷ پزو رسیده است. در همین حال بودجه خارجی این بخش برای سال‌های 2009 الی 2012 برابر ۹۲۵۷۰۰۰۰۰ دلار تعیین شده است.

بر اساس قانون بودجه بخش آموزش کشور در سال ۲۰۱۲ در مقایسه با سال قبل از آن 18/8 درصد افزایش یافته است. این در حالی است که بودجه بخش علوم و فناوری در مقایسه با سال ۲۰۱۱ بیش از23/4 درصد افزایش یافت و بدین ترتیب مجموع بودجه دو بخش مذکور برابر ۴۵۶۳۸ میلیون پزو (تقریبا هر 4/5 پزو برابر یک دلار می‌باشد) تعیین گردیده است که حدود ۶ درصد تولید ناخالص داخلی کشور می‌باشد.

نیز نگاه کنید به

نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اتیوپی؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اردن؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اسپانیا؛نظام آموزش، تحقیقات و فناوری افغانستان؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اوکراین؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری تایلند؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری تونس؛ نظام آموزش و پرورش در چین معاصر؛ نظام آموزش و پرورش در چین باستان؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سنگال؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری ژاپن؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری کوبا؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری زیمبابوه؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری قطر؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری مصر؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری لبنان؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری روسیه؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری مالی؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری ساحل عاج؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سیرالئون؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری کانادا؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سودان