فرهنگ عمومی آرژانتین

فولکلور یا فرهنگ عامه این چنین تعریف شده است: «مجموعه‌ای از «دانستنی‌ها»، اعمال و رفتاری‌که در میان عامه مردم سینه به سینه از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود. موضوع فولکلور پرداختن به جنبه‌های سنتی جامعه یعنی شیوه‌های اعمال و رفتار و عادات و باورهای سنت است، بنابراین در فرهنگ‌ عامه‌شناسی، سنت یک واژه بنیادی است که این دانش را از دانش‌های دیگر متمایز می‌کند». خوزه هرناندز یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان آرژانتینی و نویسنده کتاب مارتین فیرو معتقد است: «سنت مجموعه‌ای از فرهنگ، آداب و رسوم یک جامعه است که از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود. سنت مجموعه افکار، اعمال و احساسات و در حقیقت میراث مشترک زندگی اجتماعی یک گروه است که از نسل‌های گذشته به جا مانده است. افراد معمولا برای انجام اعمال، پذیرش افکار و بروز احساساتی که سنتی هستند، نیازی به دلیل ندارند زیرا جنبه‌های سنتی فرهنگ نه تنها میراث گذشته است بلکه هر عنصر سنتی حامل یک ارزش و مبین داوری جامعه درباره چیزی است. هر جامعه‌ای آداب را به خوبی می‌شناسد و پاره‌ای از آن‌ها را پسندیده یا ناپسند می‌داند».

در آرژانتین، سنت‌ها و فرهنگ باقیمانده از بومیان این سرزمین پس از شکل‌گیری شهرنشینی و استقلال یا نابود شد و یا در گوشه‌ای از کشور تنها در بین بومیان باقیمانده، مهجور ماند. بنابراین اطلاعات کمی در مورد سنت‌های رایج بین بومیان اصلی این سرزمین وجود دارد و اطلاعاتی که در مورد کچوآ یاگوارانی موجود است، بیشتر با آداب و سنت‌های همین اقوام در کشورهای اطراف به ویژه بولیوی ترکیب شده است. البته سنت‌های کچوآ در بولیوی بیشتر رایج است. در بخش‌های کوچکی از آرژانتین در مرز بولیوی هنوز می‌توان بخشی از آداب و رسوم بومیان اولیه را یافت.

آداب و رسوم جامعه

عمده سنت‌های به وجود آمده در آرژانتین امروزی در واقع بعد از استقلال و شکل‌گیری کشور آرژانتین به وجود آمده است. در این کشور، اصطلاحات مرتبط با سنت، همچون آداب و رسوم، موسیقی، عادات فرهنگی و... برگرفته از فرهنگ شکل‌گرفته در روستاهاست. «روز سنت» که به عنوان یک جشن ملی در تقویم رسمی آرژانتین درج شده است، در واقع یک مثال خوب از آن معنی خاص است که به معنی پرداختن به عادات و سنت‌های روستایی است، به عنوان مثال، می‌توان به بازی «گائوچو»، «جشن قوم» و...که در آیین‌های مربوط به این روز درج شده است، اشاره کرد.

روز سنت در آرژانتین

روز ۱۰ نوامبر هر سال که مصادف با سالروز تولد خوزه هرناندز نویسنده و شاعر بزرگ آرژانتینی است به این دلیل که وی تلاش‌های زیادی را برای حفظ سنت‌های موجود کشور به کار بست، روز سنت نام‌گذاری شده است. این روز تعطیل رسمی کشور محسوب شده و جشن‌های خاصی که بیشتر خانوادگی و به ویژه مخصوص کودکان می‌باشد، در این روز برگزار می‌گردد. هرناندز علاوه بر کتاب معروف مارتین فیرو، اشعار بسیاری نیز داردکه در آن‌ها به سنت‌ها توجه خاصی مبذول داشته است.

در جستجو در منابع تاریخی و فرهنگی در خصوص سنت‌ها و فرهنگ عامه آرژانتین به نکته‌ای جالب توجه برمی‌خوریم که احتمالا در مورد بسیاری از مناطق دیگر جهان حاکم نیست. تقریبا در همه منابع و مراجع یکی از سنت‌های عمومی مردم بازی فوتبال ذکر شده است. آرژانتینی‌ها فوتبال را در هر موقعیت و حتی در کوتاه‌ترین زمان ممکن انجام می‌دهند و از تماشای آن به همراه خانواده لذت می‌برند. اگر فوتبال در سطح تیم ملی باشد و به ویژه بازی قرار باشد با برزیل و یا انگلیس انجام شود، از حساسیت بسیار بالایی برخوردار است و به تعصب و دلهره‌های وحشت‌آور تبدیل می‌شود. اگرچه به فوتبال و نقش آن در کشور در بخش مربوط به ورزش‌های همگانی و عمومی پرداخته خواهد شد، ذکر آن در این بخش به عنوان معرفی یک سنت و فرهنگ عمومی آرژانتین صورت گرفت. درکنار فوتبال در بخش‌هایی از کشور، ورزش پاتو نیز به همین گونه است.

سنت ازدواج

آرژانتین کشور مهاجرانی است که از سده قبل به این کشور وارد شده و آن را برای اقامت خود انتخاب کرده‌اند. تخمین زده شده است که در مقطعی از تاریخ بیش از ۷۰ درصد جمعیت پایتخت و بیش از ۵۰ درصد جمعیت سایر نقاط کشور را مهاجران تشکیل می‌داده‌اند. این مهاجران از اقوام، مذاهب و ملیت‌های مختلف در سرتاسر کشور گسترده شده و به دلیل این‌که فرهنگ بومی تقریبا وجود نداشته، بر اساس رسوم و سنت‌های قبلی خود عمل نموده‌اند. در اثر امتزاج افراد از مذاهب و فرهنگ‌های مختلف، کم‌کم آداب و رسوم و سنت‌های قبلی، جای خود را به آداب و عادات جدیدی دادند اما این عادات و آداب به یک «فرهنگ عامه» و یا سنت آن‌گونه که در کشوری کهن همچون ایران وجود دارد، تبدیل نشده است. اگر با تساهل، عادات و آداب رایج در آرژانتین را که اکثریت قریب به اتفاق آن‌ها وارداتی است را بتوان سنت نامید، این سنت‌ها در مورد ازدواج به شرح زیر است:

تا زمانی که پسر به دختری پیشنهاد ازدواج بدهد، معمولا چندین مرحله طی می‌شود. از دوستی عادی تا دوستی خاص و سپس زندگی عاشقانه و بالاخره نامزدی، خواستگاری هم معمولا در بین مسیحیان و مهاجران اروپایی تابع سنت و روش خاصی نیست، اگرچه اعراب، یهودیان و اخیرا چینی‌ها ترجیح می‌دهند که بر اساس عادات ملی و یا مذهبی خود عمل نمایند.

در بین مسیحیان که اکثریت جامعه را تشکیل می‌دهند، با پذیرش خواستگاری از سوی دختر معمولا حلقه‌ای بین دو طرف رد و بدل می‌شود. از حدود دو دهه قبل، بلافاصله پس از انجام این مرحله ممکن است زندگی مشترک و مستقل زوج آغاز شود. در سال‌های اخیر این نوع زندگی مشترک به شدت افزایش یافته و به عبارت بهتر زوج‌های جوان مراحل ازدواج را تا این مرحله ادامه داده و متوقف می‌شوند. اما به صورت سنتی، بعد از طی این مرحله، تاریخ ثبت در دفتر ازدواج رسمی دولتی و همچنین انجام مراسم کلیسا باید تعیین شود که بر اساس توافق طرفین صورت می‌گیرد.

شاید اولین تفاوت مراسم عروسی در آرژانتین و اکثر کشورهای غربی در این بخش باشد. در مراسم عروسی در کلیسا که به لحاظ قانونی یک مراسم صرفا تشریفاتی محسوب می‌شود، یکی از والدین از هر طرف، زوجین را تا محل انجام مراسم ازدواج همراهی نموده و با کمی فاصله همان‌جا می‌ماند. بعد از طی مراحل مذهبی، زوجین بدون رد و بدل کردن حلقه ازدواج از کلیسا خارج می‌شوند. در کشورهای دیگر فردی که عروس و داماد را همراهی می‌کند، پس از مستقر شدن عروس و داماد در جایگاه ویژه به صندلی خود در کنار سایر میهمانان مراجعه می‌کند ضمن آن‌که در بسیاری از کشورها در همین مراسم حلقه ازدواج نیز رد و بدل می‌شود.

شاید جالب توجه باشد که گروه‌های مذهبی مسلمانان و یهودیان و گروه‌های قومی ارامنه و چینی‌ها بیشتر علاقه‌مند به عمل‌کردن به سنت‌های خود در خصوص مراسم ازدواج هستند.

نکته آخر در این بحث آن است که در دو دهه اخیر در آرژانتین «زندگی مبتنی بر رضایت طرفین» به صورت گسترده‌ای شایع شده است که دو نفر با توافق مشترک سالیان درازی در کنار یکدیگر زندگی کرده و حتی فرزندانی نیز ممکن است داشته باشند، بدون آن که به لحاظ قانونی ازدواجی صورت‌گرفته باشد. البته این نوع ازدواج از نظر دولت به رسمیت شناخته نمی‌شود و زن در بحث ارث و میراث و یا در صورت طلاق و جدایی، مورد حمایت قانون قرار نخواهد گرفت. کلیسای کاتولیک در آرژانتین بسیار قوی بوده و مخالف طلاق می‌باشد معهذا از اواسط دهه ۱۹۸۰م طلاق در این کشور قانونی شده است.

خداحافظ تجرد

مراسمی در گذشته وجود داشته که امروزه نیز کم و بیش بین جوانان می‌توان آن را مشاهده نمود. یک شب قبل از برگزاری مراسم عروسی، دوستان داماد جشنی را به افتخار وی ترتیب می‌دهند که هزینه‌های آن را نیز خودشان پرداخت می‌کنند. این جشن غیررسمی که «خداحافظ تجرد» نام دارد، سرشار از شادی‌ها و شوخی‌های دوستانه است و ممکن است ساعت‌ها بدون داشتن هیچ‌گونه محدودیتی ادامه یابد. مکان آن می‌تواند یک رستوان تا حتی پارک و اماکن دیگر باشد. در این جشن معمولا فقط گروه دوستان نزدیک حضور دارند و اگر دعوتی هم هست به صورت غیررسمی و دوستانه می‌باشد.

ثبت ازدواج

ازدواج از نظر قانون مدنی آرژانتین زمانی رسمیت می‌یابد که در دفاتر اسناد رسمی ثبت شده باشد. برای ثبت ازدواج سن زوجین باید ۲۱ سال تمام باشد. ثبت ازدواج نیز بدین صورت است که یکی از دو طرف، درخواست ازدواج را حداقل ۳۰ روز قبل از برگزاری مراسم در دفترخانه رسمی به ثبت می‌رساند. سه روز قبل از مراسم نیز مدارک شناسایی خود و شاهدین ازدواج که حداقل یک نفر از هر طرف و حداکثر ۴ نفر از هر دو طرف می‌باشد را به دفترخانه مزبور تحویل داده و درخواست انجام آزمایش‌های پزشکی را دریافت می‌کند. این آزمایش‌ها تنها در بیمارستان‌های مشخص‌شده دولتی انجام می‌شوند.

در روز برگزاری مراسم، زوجین به همراه شهود در محل دفترخانه حضور می‌یابند. به صورت سنتی تعدادی از دوستان نزدیک و خانواده‌های دو طرف نیز این دو را همراهی کرده و در بیرون دفترخانه منتظر می‌مانند. ثبت ازدواج بسیار سریع صورت‌گرفته و سند ازدواج که قبلا آماده شده، پس از امضای زوجین تحویل آن‌ها می‌شود. بدین ترتیب زوج جدید در حالی‌که سند ازدواج خود را در دست دارند، از دفترخانه خارج می‌شوند. در این لحظه خانواده و دوستان از آن‌ها با باران برنج استقبال می‌کنند.گفته می‌شودکه پاشیدن برنج از فرهنگ عربی- اسلامی مهاجران مسلمان‌گرفته شده است چراکه مسلمانان برنج را محصول مقدسی دانسته و معتقدند ریختن برنج بر سر عروس و داماد، شگون داشته و دوام ازدواج آن‌ها را تضمین می‌نماید. جشن عروسی در مناطق مختلف بسیار متفاوت است. به عنوان مثال در بوئنوس‌آیرس، یک مراسم تشریفاتی برگزار می‌شودکه میهمانان رسمی در آن حضور دارند و ممکن است به صرف کوکتل برگزار گردد.این مراسم می‌تواند قبل‌ از ظهر و یا بعد از ظهر باشد. امروزه بسیاری از مراسم عروسی رسمی، تنها به صرف کوکتل انجام می‌شود. مراسم و جشن دیگری با حضور خانواده و دوستان برگزار می‌گردد که بسیار مفصل بوده و همراه با شام و موسیقی است. در مناطق داخلی آرژانتین و استان‌های دورتر از مرکز، سنت‌های متفاوتی برای برگزاری مراسم عروسی وجود دارد. به عنوان مثال در روستاها یک مراسم جشن بسیار طولانی برگزار می‌شود و از ابتدای شب تا سحرگاه ادامه می‌یابد. در حالی که شام که معمولا کباب سنتی «آسادو» است از اواسط مراسم و در حین جشن و پایکوبی داده می‌شود. اینگونه پذیرایی معمولا تا اواخر میهمانی ادامه می‌یابد. دوستان و خانواده و اقوام و همه کسانی که در مراسم شرکت کرده‌اند، معمولا هدایایی را به عروس و داماد هدیه می‌کنند. این هدایا در مراسم عروسی تقدیم نمی‌شود بلکه از قبل از مراسم لیستی از ملزومات مورد نیاز این زوج (جهیزیه) تهیه شده و در اختیار یکی از نزدیکان قرار می‌گیرد و همه خانواده و مدعوین از بین لیست، هدیه مورد علاقه خود را انتخاب و خریداری نموده و بعد از مراسم ارسال می‌کنند. امروزه این لیست در اختیار برخی فروشگاه‌هایی که در این زمینه فعالیت می‌کنند، قرار می‌گیرد و به خانواده و دوستان اطلاع‌رسانی می‌شود. فامیل و دوستانی که علاقه‌مند به هدیه دادن به زوجین هستند با حضور در فروشگاه معرفی شده، نسبت به مشاهده لیست و خریداری اقلام مورد نیاز اقدام می‌کنند. پس از جمع‌آوری کلیه هدایا، این فروشگاه کلیه کالاهای خریداری شده را به صورت یکجا در اختیار عروس و داماد قرار می‌دهد. ممکن است این فروشگاه خود نسبت به حمل و نصب کلیه لوازم و کالاهای خریداری شده اقدام نماید.

سنت‌های سوگواری

سوگواری بعد از فوت یکی از بستگان و نحوه تدفین و... تابع آداب و تشریفات خاصی نیست. مسیحیان کاتولیک‌ که تابع انجام این مراسم به شیوه سنتی هستند، پس از آداب کفن، میت را در مکانی برای وداع قرار می‌دهند. این مکان ممکن است در منزل متوفی و یا مکانی باشد که معمولا درگورستان برای این کار تعبیه می‌شود. این کار بلافاصله صورت می‌گیرد. نحوه تدفین نیز کاملا طبق عرف کلیسای کاتولیک انجام می‌شود. پس از انجام مراسم تدفین، معمولا شرکت‌کنندگان برای عرض تسلیت به فرزندان و بستگان به منزل متوفی می‌روند. در این مراسم صرفا با قهوه از میهمانان پذیرایی می‌شود. برگزاری میهمانی و یا سرو غذا مرسوم نمی‌باشد.

در سال‌های اخیر روش‌های دیگری برای تدفین مرسوم شده است که فرهنگی وارداتی محسوب می‌شود. از جمله این روش‌ها، سوزندان میت و ریختن خاکستر وی در دریا و یا در کوهستان و... است. در بحث ارثیه نیز اموال منقول و غیرمنقول متوفی به صورت مساوی بین دختر و پسر وی تقسیم می‌شود. جواهرآلات و ظروف منزل ممکن است از مادر به دختر به ارثیه داده شود.

عادات کاری

آرژانتین در بیشتر تاریخ خود یک جامعه کشاورزی بوده است و به این صفت شناخته می‌شده است. مهم‌ترین کالاهای تولیدی در این بخش نیز کشت گندم در مزار حاصل‌خیز پامپاس و همچنین پرورش گاو و گوسفند در چراگاه‌های وسیع بخش‌های مرکزی و جنوب کشور بوده است. اما همچون سایر کشورها و مناطق جهان، جامعه آرژانتین نیز تغییر کرده و امروزه قریب ۱۰ درصد نیروی فعال جامعه در بخش کشاورزی کار می‌کنند و برعکس اکثریت جذب بخش خدمات شده‌اند. نفت و گاز، معدن، کشتی‌سازی، غذا، تنباکو و بالاخره بخش صنعت اتومبیل‌سازی و سایر صنعت‌ها، مهم‌ترین بخش‌هایی است که نیروی فعال جذب آن‌ها می‌شود. بیشتر کارخانه‌های کشور در شهرهای بندری واقع شده‌اند، به همین دلیل نیروی در جستجوی کار روستایی و یا مهاجران جذب این شهرها می‌شوند.

ثروتمندترین خانواده‌های آرژانتینی که عمدتا از اروپایی‌های مهاجر بوده و جزء غنی‌ترین خانواده‌های آمریکای جنوبی نیز شمرده می‌شوند، آن‌هایی هستند که سال‌هاست در بخش کشاورزی سرمایه‌گذاری کرده و بزرگ‌ترین مزارع و چراگاه‌ها را در اختیار دارند و مجموعه‌ای از کشاورزی و دامداری و صنایع وابسته به آن را اداره می‌کنند. در دهه‌های اخیر صاحبان شرکت‌ها و مؤسسات بزرگ تجاری و صنعتی به این گروه اضافه شده‌اند. فقیرترین افراد جامعه نیز کارتن‌خواب‌هایی هستند که در حاشیه شهرهای بزرگ به ویژه بوئنوس‌آیرس زندگی می‌کنند و معمولا به واکس زدن و یا دست‌فروشی در خیابان‌ها می‌پردازند.

بین دو گروه فوق، طبقه متوسط جامعه آرژانتین قرار می‌گیرند که شامل کارمندان بخش‌های دولتی، کارگران شاغل در بخش‌های کشاورزی و صنعتی و بخش‌های خدماتی می‌شوند.

در شهرهای کوچک، مغازه‌ها معمولا برای ناهار تعطیل شده و یک خواب نیمروزی که سیستا(Siesta) خوانده می‌شود، به ویژه در فصل تابستان و در بخش گرم کشور مرسوم است. از ساعت ۴ مجددا فروشگاه‌ها و مراکز خدماتی تا ساعت ۹۱۰ شب باز می‌باشند. گفته شد که در فرهنگ سنتی آرژانتین، زن خانه‌دار بوده است اما رشد و توسعه شدید جامعه و صنعتی شدن کشور باعث گردید که زنان نیز وارد جامعه کار شوند. این گروه در حال حاضر حدود ۴۰ درصد شغل‌های کشور را اشغال کرده‌اند. بر اساس آمار مؤسسه دولتی اطلاعات و آمار کشور، زنان سرپرست خانوار یک سوم خانواده‌های آرژانتینی را تشکیل می‌دهند که به نسبت جوامع سنتی بسیار رقم بالایی است.قانون تسهیل مقررات کار زنان و تعیین کار کودکان در آرژانتین در سال ۱۹۰۷ م تصویب شده است که یکی از قدیمی‌ترین قوانین در این خصوص بین کشورهای دنیا محسوب می‌شود.

بحران‌های اقتصادی و مالی دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰م خانواده‌های آرژانتینی را مجبور کردکه برای امرار معاش در دو و یا حتی سه شغل کار کنند. در نتیجه اقدامات مؤثر دولت‌های ۸سال گذشته این کشور، نرخ رشد کشور افزایش مداومی داشته و نرخ بیکاری کاهش یافته است. بر همین اساس بخشی از دهک‌های جامعه که در نتیجه بحران‌های فوق‌الذکر از طبقه متوسط به بخش فقیر جامعه افزوده شده بودند، کم‌کم به سطح زندگی سابق خود بازگشته‌اند اما مشکل بیکاری همچنان جدی است. بر اساس آمارهای رسمی نرخ بیکاری قریب ۱۰ درصد است.

غذاهای آرژانتینی

Dulce de Leche

سبک غذای آرژانتین تحت تأثیر سبک غذای اسپانیا، ایتالیا، آلمان، فرانسه و دیگر کشورهای اروپایی قرار گرفته است. آرژانتین دارای گونه گسترده‌ای از غذاهای فیبردار است که از جمله عبارتند از: «پیراشکی‌گوشت»، نوعی خوراک کماج؛ «لوکرو»، ترکیبی از ذرت، لوبیا، گوشت، کالباس، پیاز، و کدوقلیانی، و «چوریزو»، کالباس ادویه‌دار با پایه گوشت.

قهوه‌خانه‌های آرژانتینی، نقش مهمی را در تاریخ، سنت جامعه و فرهنگ خانوادگی آرژانتینی ایفا نموده‌اند. این سنت که از کشورهای فرانسه، ایتالیا و به ویژه اسپانیا به آرژانتین وارده شده است، جایگاه ویژه‌ای در آرژانتین دارد. خانواده‌ها، دوستان و یا گروه‌های دیگر از جمله روشنفکران، شعرا و... برای صرف عصرانه در این محل‌ها حاضر شده وگاه این گفتگوها ساعت‌ها به طول می‌انجامیده است. این سنت همچنان پابرجاست. در طول زمان قهوه‌خانه‌های مشخصی به پاتوقی برای تجمع شعرا، نویسندگان، هنرمندان و... در روزهای خاصی از هفته و یا ماه تبدیل شدند.

به صورت سنتی، وعده‌های غذایی در آرژانتین به ویژه در بخش‌های کشاورزی و روستایی ۴ نوبت در روز می‌باشد. رژیم غذایی در مناطق مختلف کشور متفاوت است.

صبحانه معمولا شامل یک قطعه‌کیک شکلاتی و پاکیک با مربا و قهوه است. شیر- عسل صبحانه آرژانتینی (Dulce de Leche) که در واقع شبیه شیر کرمدار یا چیزی شبیه خامه با طعم شکلات می‌باشد، به همراه نان، محبوب‌ترین صبحانه آرژانتین است که اکنون شهرت جهانی دارد. یک قطعه بیسکوییت آلفاخر (Alfakhor) همراه با قهوه و یا شیر نیز صبحانه کاملی محسوب می‌شود. آلفاخر نیز نوعی بیسکوییت کرمدار است که در وسط آن از شیر- عسل آرژانتینی استفاده شده است.

Asado

ناهار در آرژانتین یک وعده اصلی است و در آن‌گوشت، سبزیجات یا سالاد سرو می‌شود. تنوع غذایی زیادی برای ناهار وجود دارد و به دلیل تنوع جمعیتی از قومیت‌ها و ملیت‌های مختلف، غذاهای آرژانتینی بسیار متنوع است.

پس از کار معمول روزانه و قبل از شام یک وعده غذایی سبک شامل قهوه اسپرسو همراه با یک ظرف کوچک از میگوی سرخ شده یا گوشت‌گاو خشک شده همراه با بادام زمینی و... به همراه زیتون سرو می‌شود. خانواده‌های سنتی به ویژه در روستاها کماکان به این سنت پایبند هستند. در مناطق شهری به ویژه شهرهای بزرگ و بالاخص بوئنوس‌آیرس، رستوران‌ها مملو از مشتریانی است که به جهت سرو این بخش از وعده غذایی روزانه و در کنار آن گفتگوهای دوستانه و یا خانوادگی عصرها مراجعه می‌کنند.

شام یکی از طولانی‌ترین وعده‌های غذایی روزانه است که بخشی از رهاورد صنعتی شدن جامعه می‌باشد. در این وعده غذایی روزانه گوشت گاو جایگاه ویژه‌ای دارد. آرژانتین بیشترین مصرف سرانه گوشت‌گاو در جهان را داراست. قیمت‌های داخلی‌گوشت بسیار کم بوده و بسیاری از افراد می‌توانند گوشت را هر روز و در تعطیلات آخر هفته صرف‌کنند. به همین دلیل تنوع کباب‌ها در آرژانتین بسیار زیاد است و طرفداران پروپاقرصی دارد. آسادوی (Asado) آرژانتینی‌که نوع خاصی از کباب‌گاو می‌باشد، بسیار معروف می‌باشد. پخت این نوع از کباب درکشورهای همسایه همچون اروگوئه، پاراگوئه و برزیل نیز مرسوم است.

پاریا (Parilla)، چورراسک (Churrasco)، چولیسو (Chorizo) از انواع دیگر کباب با گوشت‌گاو است، شکل ویژه‌ای از آسادو نیز مرسوم شده است که کل لاشه‌گاو سر بریده و تمیز شده را بدون جدا کردن پوست از گوشت روی یک ظرف بزرگ از آتش قرار می دهند، تا به صورت تدریجی کباب شود و کم‌کم از آن جدا کرده و مصرف می‌کنند. این روش اگرچه از سنت‌های بخش‌های روستایی دشت پامپاس است که مکان اصلی پرورش گاو آرژانتین می‌باشد، ولی امروزه در همه جای کشور به ویژه در رستوران‌های توریستی و به عنوان یکی از غذاهای سنتی این کشور ارائه می‌شود. غذای معروف دیگر امپانادا (Empanada) است که در واقع نوعی پیراشکی پرشده با گوشت، سبزیجات و حتی پنیر است. ده‌ها نوع امپانادا وجود دارد. در بخش‌های جنوبی‌تر و سرد آرژانتین، انواع سوپ‌ها که باگوشت، ذرت و سیب‌زمینی تهیه می‌شود، محبوبیت بیشتری دارد.

در بین غذاهای آرژانتینی امروزه بسیاری از غذاهای ایتالیایی، فرانسوی و اسپانیایی وارد شده‌اند، به‌گونه‌ای که تشخیص ریشه اصلی این غذاها مشکل است. نکته آخر و جالب در مورد رژیم غذایی آرژانتین این است که علی‌رغم همجواری این کشور با اقیانوس اطلس و منبع عظیم انواع ماهیان و آبزیان دریایی، در رژیم غذایی آرژانتینی بسیار کم‌تر از حد انتظار، غذاهای دریایی دیده می‌شود. در بسیاری از رستوران‌ها نیز غذاهای دریایی کم‌عرضه شده و جزو گرانترین غذاهای رستوان‌ها محسوب می‌شوند.که از این نظر قابل مقایسه با کشورهای حاشیه مدیترانه به ویژه ایتالیا و اسپانیا نمی‌باشد.

چای ماته

چای ماته

در بخش قبل، از ماته به عنوان یک سنت فرهنگی آرژانتینی نام برده شد. ماته معمولا بعد از صرف هر وعده غذایی در طول شبانه روز مصرف می‌شود. در یک جلسه خانوادگی در قدیم، یک ظرف ماته به جلسه آورده می‌شد و نفر اول مقداری از آن را نوشیده و به نفر بعدی سمت راست می‌داد. این روند به همین ترتیب ادامه می‌یافت تا آب ظرف تمام شود. مجددا مقداری آب اضافه می‌کنند و به همین ترتیب بین اعضای جلسه چرخانیده می‌شود تا به نفر اول برسد.

دید و بازدیدها

آرژانتینی‌ها اغلب بدون اطلاع قبلی به دیدن دوستان و اقوام خود می‌روند و این موضوع را بد تلقی نمی‌کنند. در صورتی که در بسیاری از کشورها، حتما اطلاع قبلی لازم است.آرژانتینی‌ها بسیار میهمان‌نواز هستند و از وجود میهمان در خانه لذت می‌برند. پذیرایی اولیه معمولا با نوشیدنی‌هایی همچون قهوه اسپرسو، ماته یا چای است.

آرژانتینی‌ها در برخورد با میهمان و یا فردی که با وی قرار ملاقات دارند، بسیار آرام، خونسرد و خوش برخورد هستند، حتی اگر فردی که با او قرار ملاقات گذاشته‌اند با یک ساعت تأخیر در محل قرار حاضر شود.

جشن‌ها و سرودها

جشن‌ها و تعطیلات معمولا مناسبت‌هایی برای جمع شدن خانواده با یکدیگر است: در اکثر کشورهای منطقه آمریکای لاتین جشن‌ها و فستیوال‌های زیادی را می‌توان دید. بر اساس گزارش وزارت فرهنگ آرژانتین در حال حاضر ۲۶۵۹ فستیوال و جشن در آرژانتین به ثبت رسیده است. این جشن‌ها از جشن‌های شهری و روستایی گرفته تا استان‌ها و جشن‌های ملی را شامل می‌شود.

از بازی‌ها، جشن‌ها و سنت‌هایی همچون: لاپایادا (La payada)، لادوما (La doma)، ال خوئگو دلاسورکیخا (el Jvego de la Sortija)، لایرا (La yerra)، لاماتشاداه (La mateada)، ال پریسون ناسیونال (el pericon Nacional)، ال مالامبوا (el malambo)، ال کارناوالیتو (el carnavalito)، لاس باگوالاسل (las bagualas)، لاسوئیسا (la cueca)، لازامبا (la zamba)، لاچاکاررا (la chacarera) به عنوان فرهنگ عامه در مناطق مختلف کشور نام برده شده است.

در سال ۲۰۱۰ م دولت آرژانتین با هدف فراهم آمدن زمینه‌ای برای گسترش و افزایش مسافرت‌های داخلی مردم چندین روز به تعطیلات آرژانتین اضافه کرد. این روزها، همگی بین دو روز تعطیلی قرار دارند که در زبان اسپانیایی عبارت «پل زدن» برای آن به کار می‌رود. بدین معنی که بین دو روز تعطیل، یک روزکاری پل زده می‌شود. تا تعطیلات گسترده‌تر شود.

جشن تکلیف

جامعه آرژانتینی در گذشته بسیار مذهبی بوده است و این موضوع اختصاص به مسیحیان، مسلمانان و یا یهودیان نداشته است. در این راستا مراسم و برنامه‌های مذهبی با آداب و رسوم خاص و به صورت کامل برگزار می‌شده است. از جمله رسومی‌که از گذشته‌های دور وجود داشته و هنوز نیز توسط خانواده‌های مذهبی و مدارس وابسته به کلیسا اجرا می‌شود، برگزار جشن تکلیف دخترانی است که به سن ۱۵ سالگی رسیده‌اند و به صورت خاص و باشکوهی برگزار می‌شود.

موسیقی عامه

موسیقی عامه فالک آرژانتین به طور استثنایی گسترش یافته است. بیش از یک دوجین رقص‌های محلی، و یک سبک ملی عامه در دهه ۱۹۳۰ به وجود آمد. شاید شکل‌گیری‌گسترده ترانه‌های عامیانه به دوره پرون بازگردد. این در واقع نماد اعتراضی به وضعیت موجود کشور بود، به همین دلیل هنرمندان می‌کوشیدند مخالفت‌های خود را نسبت به موضوعات سیاسی از طریق موسیقی ابراز کنند. آتاهوالپا یوپانکو، بزرگ‌ترین موسیقیدان سبک فالک آرژانتین، و مرسدس سوسا شخصیت‌هایی بودند که نووا کانسیون (خبر ترانه‌ها) را تعریف می‌کردند و در این فرایند شهرت جهان‌گستر یافتند. این سبک در کشور شیلی با استقبال فراوانی مواجه گردید و در دهه ۱۹۷۰ م به موفقیت دست یافت و به نفوذ خود بر کل موسیقی کشورهای آمریکای لاتین ادامه داد.

تقویم سالیانه، تعطیلات رسمی

تقویم سالیانه آرژانتین، تقویم مسیحی است که از روز اول ژانویه آغاز و تا پایان ماه دسامبر ادامه می‌یابد و از این نظر تفاوتی با تقویم سایر کشورهای مسیحی ندارد.

مناسبت‌های ملی و مذهبی

روز اول سال نو: نیمه‌شب روز آخر سال، خانواده‌ها به صورت دسته‌جمعی در رستوران‌ها و یا امکان دیگر مورد علاقه جمع شده و تا ساعات اولیه صبح به جشن و سرور می‌پردازند. غذاهایی‌که معمولا برای این شب تهیه می‌شود از نقطه‌ای به نقطه دیگر تفاوت می‌کند اما سنت‌های این شب شباهت‌های بسیاری به عادات و رسوم اروپایی به ویژه ایتالیایی و فرانسوی دارد. بیشتر جمع‌ها در این شب ممکن است دوستانه باشد. برخلاف شب و روز کریسمس که معمولا با بزرگترهای فامیل و به ویژه پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها می‌گذرد؛

پنجشنبه مقدس و عید پاک به عنوان تعطیلات مذهبی؛

روز مالویناس:

روز دوم آوریل، نشانه‌ای از تلاش ناموفق برای بازپس‌گیری جزایر مالویناس از اشغال بریتانیاست. این جنگ در سال ۱۹۸۲م رخ داده است: در سال‌های اخیر دولت تلاش‌های زیادی کرده است که با استفاده از تعطیلی این روز، ملی‌گرایی را در بین مردم آرژانتین تقویت کند.گفته می‌شود که مهاجران اروپایی و سایرین علی‌رغم حضور طولانی مدت در این سرزمین، همچنان خود را ایتالیایی، فرانسوی و... می‌دانند و روح دولت- ملت آن گونه که در ملت‌های دیگر وجود دارد، در آرژانتین دیده نمی‌شود؛ روز کارگر: اول ماه می؛

روز استقلال آرژانتین از استعمار اسپانیا: ۲۵ ماه می ۱۸۱۰م - روز ملی؛

سالروز صدور اعلامیه استقلال: ۹ ژوئیه ۱۸۱۶ م- روز استقلال؛

روز پرچم: ۲۰ ژوئن؛

سالروز مرگ ژنرال خوزه د سان مارتین، معروف به لیبرتادور که فاتح پرو، شیلی و آرژانتین از استعمار اسپانیا بود: ۱۷ آگوست؛ کشف قاره آمریکا توسط کریستف کلمب: ۱۲ اکتبر؛ - روز روح القدس: ۸ دسامبر؛

تولد حضرت عیسی مسیح، کریسمس: ۲۵ دسامبر، در آرژانتین هم در شب کریسمس و هم در شب اول سال نو آتش‌بازی انجام می‌شود.خانواده‌ها معمولا شب و روز کریسمس را با بزرگترهای خانواده سپری می‌کنند. به عبارت دیگر جشن شب کریسمس و روز ۲۵ دسامبر بیشتر خانوادگی است. غذای این روز نیز معمولا کباب آسادوی آرژانتینی است. در روز کریسمس بچه‌ها هدایای خود را از بزرگترها دریافت می‌کنند. معمولا کادوی بچه‌ها، اسباب‌بازی است، در گذشته‌های دور، این اسباب‌بازی‌ها بیشتر دست‌ساز بود که پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها برای نوه‌های خود درست می‌کردند و البته این اسباب‌بازی‌های دست‌ساز معمولا در ایام سال نو فروش خوبی نیز داشت. نکته جالب آن است که در آرژانتین معمولا بزرگترها و به ویژه بانوان نیز هدایای سال نو را از همسر و یا بزرگترهای فامیل دریافت می‌کنند.

تفریحات و سرگرمی‌ها

یکی از تفریحات بزرگ آرژانتینی‌ها، دیدن مسابقات فوتبال و یا بازی فوتبال به همراه دوستان خود است. سالن‌های تئاتر، خانه‌های اپرا، سالن‌های اجرای موسیقی، تانگو، سینماها و بالاخره رستوران‌هایی که با سنت‌ها و شیوه‌های مختلف از مشتریان پذیرایی می‌کنند، از دیگر سرگرمی‌های مردم محسوب می‌شوند. این مکان‌ها به ویژه در روزهای آخر هفته از رونق خاصی برخوردارند.

اماکن تاریخی و باستانی و یا مراکزی همچون شنبه‌بازار مرکزی بوئنوس‌آیرس از اماکنی است که به ویژه در روزهای پایانی هفته پذیرای مشتاقان خود است. مردم آرژانتین علاقه خاصی به ورزش دارند و دیدن افراد زیادی که در روزهای پایانی هفته در پارک‌ها و فضاهای سبز به ورزش‌های همگانی بپردازند امری عادی و رایج است.تعداد این افراد در همه ساعات در این روزها بسیار زیاد است. دولت نیز در روزهای یکشنبه یکی از خیابان‌های اصلی شهر را اختصاص به پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری داده است، بنابراین افراد زیادی به همراه خانواده به دوچرخه‌سواری می‌پردازند.

شکل خاص جغرافیایی کشور و وجود سواحل بسیار زیبای اقیانوس اطلس و همچنین وجود رودخانه‌های مهم و پرآبی همچون لاپلاتا، پاراگوئه، اروگوئه و... طبیعتی زیبا و محسورکننده به این کشور بخشیده است، پایتخت آرژانتین «بوئنوس‌آیرس» نامیده می‌شود. معنی لغوی این کلمه «هوای خوب» است و این شهر به واقع آب و هوای مطبوع و دلپذیری دارد. یکی از نقاط دیدنی کشور، همین پایتخت است. در اطراف پایتخت و به فاصله کوتاهی، سواحل رودخانه‌ای و جاذبه‌های بسیار زیبای طبیعی وجود داردکه تفریحگاه مردم پایتخت برای روزهای تعطیل محسوب می‌شود.

مهم‌ترین مکان تفریحی تابستانه مردم آرژانتین سواحل اقیانوس اطلس جنوبی است و مهم‌ترین آن نیز سواحل ماردل پلاتا می‌باشد که در جنوب شرقی کشور واقع شده است. البته سواحل استان‌های دیگر نیز بسیار دیدنی است اما به لحاظ شهرت جهانی، ماردل پلاتا بیشتر شناخته شده است. در زمستان کوه‌های پوشیده از برف سلسه کوه‌های آند برای ورزش‌های مخصوص این فصل به ویژه اسکی، پرش و... و همچنین کوهنوردی طرفداران خاص خود را دارد. دریاچه‌های یخزده نزدیک قطب جنوب از جمله دریاچه آرژانتین از نقاط اصلی جذب‌گردشگران داخلی و خارجی می‌باشد. در کنار نقاط فوق، آبشار عظیم و دیدنی ایگواسو نیز از نقاط بسیار دیدنی کشور است که در همه ایام سال از مقاصد اصلی تفریحی داخل کشور محسوب می‌شود. ساخت صنایع دستی یکی از سرگرمی‌های خانواده‌های آرژانتینی بوده است. امروزه نیز بسیاری از بانوان خانه‌دار به تهیه انواع مختلف صنایع دستی‌که با پشم، چرم، چوب و... تهیه می‌شود، اهتمام خاصی نشان می‌دهند. ساخت مجسمه‌های گائوچوی مشهور آرژانتینی با ژست‌های مختلف و از مواد مختلف و یا نقاشی آن بر روی مواد مختلف، تهیه کیف، کمربند و... با استفاده از چرم گاو و ساخت مجسمه‌های چوبی، برنزی و یاگچی و بالاخره ظروف ماته از صنایع دستی آرژانتین محسوب می‌شوند.

کتابخانه‌ها و مراکز اسناد

طبق اعلام وزارت آموزش کشور و همچنین دبیرخانه فرهنگی کشور، در حال حاضر تعداد ۱۸۵۷ باب کتابخانه عمومی و ۱۳۷۱ باب کتابخانه تخصصی در سرتاسر کشور دائر می‌باشد. در همین حال ۵۰۹۴ کتابخانه در مدارس کشور فعال است. ۲۲۳۷ کتابفروشی بزرگ با شعب مختلف در کشور به ثبت رسیده است. در حال حاضر برگزاری ۱۱۵ نمایشگاه کتاب در طول سال در تقویم وزارت فرهنگ آرژانتین قرار دارد.

کتابخانه ملی آرژانتین

کتابخانه ملی آرژانتین

این‌کتابخانه مهم‌ترین کتابخانه آرژانتین است که با نام کتابخانه عمومی بوئنوس‌آیرس در ۱۳ سپتامبر سال ۱۸۱۰ م به دستور اولین دولت انقلابی ماه می (Primer Gobierno de la Junta) تأسیس گردید و در سال ۱۸۸۴ م مأموریت آن تغییر یافت وکتابخانه ملی کشور شد.

یکی از مشهورترین رؤسای کتابخانه ملی آرژانتین، خورخه لوییس بورخس؛ نویسنده مشهور و جهانی آرژانتین است که از سال ۱۹۵۵ م تا سال ۱۹۷۳م ریاست این کتابخانه را بر عهده داشت.

ساختمان فعلی کتابخانه ملی آرژانتین، یکی از بناهای زیبای شهر بوئنوس‌آیرس است که اثر معماران برجسته این کشور می‌باشد.بنای این ساختمان در سال ۱۹۶۰ م‌گذارده شد اما متعاقب تحولات سیاسی در این کشور و دیکتاتوری‌های نظامی، ساخت و افتتاح آن تا سال ۱۹۹۲م به طول انجامید. زمانی‌که در سال ۱۹۶۰ م معماری این ساختمان در بین ده‌ها طرح برنده شد، یکی از ساختمان‌های بسیار مدرن آمریکای لاتین لقب‌گرفت.

علیرغم جستجوهای مکرر در منابع و مراجع معتبر آرژانتینی در خصوص تعداد کتاب‌های این کتابخانه، آمار دقیقی به دست نیامد. آخرین آمار موجود که بر اساس سرشماری سال ۲۰۰۵ م از کتاب‌های کتابخانه ملی توسط یکصد دانشجوی دانشکده علوم اجتماعی، اقتصادی و فلسفه با بودجه ۸۰۰ هزار پزویی انجام شده است، تعداد کتاب‌های این کتابخانه مجموعا بالغ بر ۷۶۳ هزار نسخه کتاب بوده است.البته این آمار صرفا کتاب‌های‌ کتابخانه ملی می‌باشد. دولت‌ کرچنر برنامه‌های گسترده‌ای را برای ارتقای وضعیت منابع کتابخانه ملی کشور اعلام نموده بود اما از عملی شدن وعده‌ها آمار دقیقی در دست نیست.

نیز نگاه کنید به

فرهنگ عمومی ژاپن؛ فرهنگ عمومی سودان؛ فرهنگ عمومی اردن؛ فرهنگ عمومی سوریه؛ فرهنگ عمومی افغانستان؛ فرهنگ عمومی سنگال؛ فرهنگ عمومی کوبا؛ فرهنگ عمومی کانادا؛ فرهنگ عمومی لبنان؛ فرهنگ عمومی تونس؛ فرهنگ عمومی روسیه؛ فرهنگ عمومی چین؛ فرهنگ عمومی ساحل عاج؛ فرهنگ عمومی مصر؛ فرهنگ عمومی فرانسه؛ فرهنگ عمومی اسپانیا؛ فرهنگ عمومی اوکراین؛ فرهنگ عمومی قطر؛ فرهنگ عمومی زیمبابوه، فرهنگ عمومی سیرالئون؛ فرهنگ عمومی اتیوپی؛ فرهنگ عمومی مالی؛ فرهنگ عمومی تایلند