رادیو در کوبا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
رسانه‌های ارتباط جمعی ( | رسانه‌های ارتباط جمعی (رادیو و [[تلویزیون در کوبا|تلویزیون]]) در [[کوبا]] دولتی هستند و تحت نظارت دولت مرکزی و شهرداری‌های مربوطه اداره می‌شوند. [[حزب کمونیست کوبا|حزب کمونست کوبا]] (PCC) عهده‌دار تدوین سیاست‌ها و راهبردهای اطلاع رسانی می‌باشد و نظارت بر محتوای برنامه‌های سازمان رادیو و تلویزیون [[کوبا]] (ICRT) توسط دولت انجام می‌شود، و فعالیت‌های رادیو و [[تلویزیون در کوبا|تلویزیون کوبا]] در راستای اهداف و آرمان‌های انقلابی این کشور صورت می‌گیرد. | ||
===[[رادیو در کوبا|رادیو]]=== | ===[[رادیو در کوبا|رادیو]]=== | ||
اولین موج رادیویی در کوبا در ۲۲ آگوست ۱۹۲۲ ارسال شد، و آغاز به کار رسمی | اولین موج رادیویی در [[کوبا]] در ۲۲ آگوست ۱۹۲۲ ارسال شد، و آغاز به کار رسمی رادیو در کوبا همزمان با ارسال دومین موج رادیویی در ۱۰ اکتبر ۱۹۲۲ در نظر گرفته می‌شود و اولین برنامه آن پخش مراسم سخنرانی و تحلیف ریاست جمهوری وقت، آلفردو سایاس (Alfredo Zayas) ، بود. | ||
شبکه ملی رادیویی کوبا ۹۱ ایستگاه دارد که شامل یک ایستگاه بین‌المللی، ۶ ایستگاه ملی، ۱۸ ایستگاه استانی و ۶۶ ایستگاه شهری می‌شود. در دهه آغازین، فعالیت | شبکه ملی رادیویی کوبا ۹۱ ایستگاه دارد که شامل یک ایستگاه بین‌المللی، ۶ ایستگاه ملی، ۱۸ ایستگاه استانی و ۶۶ ایستگاه شهری می‌شود. در دهه آغازین، فعالیت رادیو به اخبار و سرگرمی محدود می‌شد، و در سال‌های دهه ۵۰ نیز رادیو تحت سلطه سردمداران سیاسی بود و از آن به‌عنوان وسیله‌ای برای گسترش و تحمیل سیاست‌ها و ایدئولوژی‌های خود استفاده می‌کردند. در ۲۴ فوریه ۱۹۵۸ رادیوی انقلاب توسط [[ارنستو چه‌گوارا در کوبا|ارنست چه‌گوارا]] راه‌اندازی می‌شود (در مناطق کوهستانی شرق [[کوبا]]) و این امر آغاز فصل جدیدی را در صنعت رادیویی [[کوبا]] رقم زد. هم زمان با پیروزی [[انقلاب کوبا]] در سال ۱۹۵۹ سیاست‌های رادیو نیز تغییر می‌کند و سازمان جبهه مستقل فرستنده‌های آزاد (Frente Independiente de Emisoras Libres (FIEL)) شکل می‌گیرد. این سازمان در ۱۶ نوامبر ۱۹۶۰ همه دارایی‌های خود را به انقلاب می‌دهد و تحت نظارت وزارت فرهنگ به فعالیت می‌پردازد. | ||
پس از پیروزی انقلاب تلاش شد تا [[رادیو در کوبا|رادیو]] در سراسر [[کوبا]] گسترش یابد و به پیشرفت اجتماعی و اقتصادی کشور کمک نماید، و به همین منظور در ۲۴ می ۱۹۶۲ تشکیل موسسه رادیو و [[تلویزیون در کوبا|تلویزیون کوبا]] تصویب می‌شود، ماموریت اصلی این نهاد ترویج فرهنگ سیاسی، ایدئولوژیک، اجتماعی، اخلاقی و زیبایی شناسانه در راستای شناخت، فرهنگ، بازسازی و دفاع از ارزش‌ها و منافع ملی است.هدف اصلی رادیو نهادینه کردن ارزش‌های میهن پرستی و آمادگی برای نبرد در راستای حفظ استقلال، حاکمیت و [[هویت ملی در کوبا|هویت ملی]] است. | |||
[[رادیو در کوبا|رادیو]] | === موسسه کوبایی رادیو و تلویزیون === | ||
موسسه کوبایی رادیو و تلویزیون (Instituto Cubano de Radio y Television (ICRT))، نهادی است که مسئولیت نظارت بر گویندگان [[رادیو در کوبا|رادیو]] و [[تلویزیون در کوبا|تلویزیون]] را بر عهده دارد. | |||
=== رادیو رلوخ === | |||
صاحب امتیاز رادیو رلوخ (Radio Reloj)، دولت [[کوبا]] می‌باشد، و در تاریخ ۱ جولای ۱۹۴۷ تأسیس شد. | |||
[[ | === رادیو ربلده === | ||
صاحب امتیاز رادیو ربلده (Radio Rebelde)، دولت [[کوبا]] می‌باشد، و در تاریخ ۲۴ فوریه ۱۹۵۸ توسط [[ارنستو چه‌گوارا در کوبا|ارنستو چه‌گوارا]] تأسیس شد. | |||
=== رادیو پروگرسو === | |||
رادیو پروگرسو (Radio Progreso)، در۱۵ دسامبر ۱۹۲۹ برای اولین بار راه‌اندازی شد. | |||
=== رادیو آبانا کوبا === | |||
رادیو آبانا کوبا (Radio Habana Cuba)، در تاریخ ۱ می سال ۱۹۶۱ تأسیس شد. صاحب امتیاز آن دولت کوباست. علاوه بر [[زبان اسپانیایی]] دارای برنامه‌هایی به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی و پرتغالی نیز می‌باشد. | |||
=== [[رادیو در کوبا|رادیو]] سورکو === | |||
[[رادیو در کوبا|رادیو]] سورکو (Radio Surco)، ایستگاه رادیویی استانی سپیگودآبیلا است که تاریخ تأسیس آن ۱۰ اکتبر ۱۹۵۲ می‌باشد و در آن زمان نامش رادیو کوبا بود. | |||
=== لا بس دل آتلانتیکو === | |||
لا بس دل آتلانتیکو (La voz del Atlantico) یا صدای آتلانتیک، ۲۴ فوریه سال ۲۰۰۱ تأسیس شد. | |||
لازم به ذکر است که شبکه‌های رادیویی دیگری نیز در استان‌های مختلف [[کوبا]] فعالیت‌های مستمری دارند که ضرورتی بر ذکر نام آن‌ها دیده نشده است | === رادیو آنگولو === | ||
رادیو آنگولو (Radio Angulo)، در تاریخ ۱ آگوست ۱۹۳۶ در الگین (Holguin) ، تأسیس شد. علاوه بر زبان اسپانیایی به زبان انگلیسی نیز پخش برنامه دارد. لازم به ذکر است که شبکه‌های رادیویی دیگری نیز در استان‌های مختلف [[کوبا]] فعالیت‌های مستمری دارند که ضرورتی بر ذکر نام آن‌ها دیده نشده است <ref>حق‌روستا، مریم (1397). جامعه و فرهنگ [[کوبا]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص375-378.</ref> | |||
== نیز نگاه کنید == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[رادیو و تلویزیون در کانادا]]؛ [[رادیو در روسیه]]؛ [[رادیو در افغانستان]]؛ [[رادیو در تونس]]؛ [[رادیو در ژاپن]]؛ [[رادیو در لبنان]]؛ [[رادیو در مصر]] ؛ [[رادیو در چین]]؛ [[رادیو در سنگال]]؛ [[رادیو در آرژانتین]]؛ [[رادیو در فرانسه]]؛ [[رادیو در مالی]]؛ [[رادیو در سودان]]؛ [[رادیو در ساحل عاج]]؛ [[رادیو و تلویزیون در زیمبابوه]]؛ [[رادیو در اسپانیا]]؛ [[رادیو در اردن]]؛ [[رادیو در اتیوپی]]؛ [[رادیو در سیرالئون]]؛ [[رادیو در قطر]]؛ [[رادیو در تایلند]] | |||
== کتابشناسی == | |||
== | |||
نسخهٔ ۱۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۲
رسانه‌های ارتباط جمعی (رادیو و تلویزیون) در کوبا دولتی هستند و تحت نظارت دولت مرکزی و شهرداری‌های مربوطه اداره می‌شوند. حزب کمونست کوبا (PCC) عهده‌دار تدوین سیاست‌ها و راهبردهای اطلاع رسانی می‌باشد و نظارت بر محتوای برنامه‌های سازمان رادیو و تلویزیون کوبا (ICRT) توسط دولت انجام می‌شود، و فعالیت‌های رادیو و تلویزیون کوبا در راستای اهداف و آرمان‌های انقلابی این کشور صورت می‌گیرد.
رادیو
اولین موج رادیویی در کوبا در ۲۲ آگوست ۱۹۲۲ ارسال شد، و آغاز به کار رسمی رادیو در کوبا همزمان با ارسال دومین موج رادیویی در ۱۰ اکتبر ۱۹۲۲ در نظر گرفته می‌شود و اولین برنامه آن پخش مراسم سخنرانی و تحلیف ریاست جمهوری وقت، آلفردو سایاس (Alfredo Zayas) ، بود.
شبکه ملی رادیویی کوبا ۹۱ ایستگاه دارد که شامل یک ایستگاه بین‌المللی، ۶ ایستگاه ملی، ۱۸ ایستگاه استانی و ۶۶ ایستگاه شهری می‌شود. در دهه آغازین، فعالیت رادیو به اخبار و سرگرمی محدود می‌شد، و در سال‌های دهه ۵۰ نیز رادیو تحت سلطه سردمداران سیاسی بود و از آن به‌عنوان وسیله‌ای برای گسترش و تحمیل سیاست‌ها و ایدئولوژی‌های خود استفاده می‌کردند. در ۲۴ فوریه ۱۹۵۸ رادیوی انقلاب توسط ارنست چه‌گوارا راه‌اندازی می‌شود (در مناطق کوهستانی شرق کوبا) و این امر آغاز فصل جدیدی را در صنعت رادیویی کوبا رقم زد. هم زمان با پیروزی انقلاب کوبا در سال ۱۹۵۹ سیاست‌های رادیو نیز تغییر می‌کند و سازمان جبهه مستقل فرستنده‌های آزاد (Frente Independiente de Emisoras Libres (FIEL)) شکل می‌گیرد. این سازمان در ۱۶ نوامبر ۱۹۶۰ همه دارایی‌های خود را به انقلاب می‌دهد و تحت نظارت وزارت فرهنگ به فعالیت می‌پردازد.
پس از پیروزی انقلاب تلاش شد تا رادیو در سراسر کوبا گسترش یابد و به پیشرفت اجتماعی و اقتصادی کشور کمک نماید، و به همین منظور در ۲۴ می ۱۹۶۲ تشکیل موسسه رادیو و تلویزیون کوبا تصویب می‌شود، ماموریت اصلی این نهاد ترویج فرهنگ سیاسی، ایدئولوژیک، اجتماعی، اخلاقی و زیبایی شناسانه در راستای شناخت، فرهنگ، بازسازی و دفاع از ارزش‌ها و منافع ملی است.هدف اصلی رادیو نهادینه کردن ارزش‌های میهن پرستی و آمادگی برای نبرد در راستای حفظ استقلال، حاکمیت و هویت ملی است.
موسسه کوبایی رادیو و تلویزیون
موسسه کوبایی رادیو و تلویزیون (Instituto Cubano de Radio y Television (ICRT))، نهادی است که مسئولیت نظارت بر گویندگان رادیو و تلویزیون را بر عهده دارد.
رادیو رلوخ
صاحب امتیاز رادیو رلوخ (Radio Reloj)، دولت کوبا می‌باشد، و در تاریخ ۱ جولای ۱۹۴۷ تأسیس شد.
رادیو ربلده
صاحب امتیاز رادیو ربلده (Radio Rebelde)، دولت کوبا می‌باشد، و در تاریخ ۲۴ فوریه ۱۹۵۸ توسط ارنستو چه‌گوارا تأسیس شد.
رادیو پروگرسو
رادیو پروگرسو (Radio Progreso)، در۱۵ دسامبر ۱۹۲۹ برای اولین بار راه‌اندازی شد.
رادیو آبانا کوبا
رادیو آبانا کوبا (Radio Habana Cuba)، در تاریخ ۱ می سال ۱۹۶۱ تأسیس شد. صاحب امتیاز آن دولت کوباست. علاوه بر زبان اسپانیایی دارای برنامه‌هایی به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی و پرتغالی نیز می‌باشد.
رادیو سورکو
رادیو سورکو (Radio Surco)، ایستگاه رادیویی استانی سپیگودآبیلا است که تاریخ تأسیس آن ۱۰ اکتبر ۱۹۵۲ می‌باشد و در آن زمان نامش رادیو کوبا بود.
لا بس دل آتلانتیکو
لا بس دل آتلانتیکو (La voz del Atlantico) یا صدای آتلانتیک، ۲۴ فوریه سال ۲۰۰۱ تأسیس شد.
رادیو آنگولو
رادیو آنگولو (Radio Angulo)، در تاریخ ۱ آگوست ۱۹۳۶ در الگین (Holguin) ، تأسیس شد. علاوه بر زبان اسپانیایی به زبان انگلیسی نیز پخش برنامه دارد. لازم به ذکر است که شبکه‌های رادیویی دیگری نیز در استان‌های مختلف کوبا فعالیت‌های مستمری دارند که ضرورتی بر ذکر نام آن‌ها دیده نشده است [۱]
نیز نگاه کنید به
رادیو و تلویزیون در کانادا؛ رادیو در روسیه؛ رادیو در افغانستان؛ رادیو در تونس؛ رادیو در ژاپن؛ رادیو در لبنان؛ رادیو در مصر ؛ رادیو در چین؛ رادیو در سنگال؛ رادیو در آرژانتین؛ رادیو در فرانسه؛ رادیو در مالی؛ رادیو در سودان؛ رادیو در ساحل عاج؛ رادیو و تلویزیون در زیمبابوه؛ رادیو در اسپانیا؛ رادیو در اردن؛ رادیو در اتیوپی؛ رادیو در سیرالئون؛ رادیو در قطر؛ رادیو در تایلند
کتابشناسی
- ↑ حق‌روستا، مریم (1397). جامعه و فرهنگ کوبا. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص375-378.