روابط سیاسی تونس و ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
رویکرد [[سیاست و حکومت تونس|نظام سیاسی تونس]] به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران همیشه با عملکردی محتاطانه همراه بوده است که بیشترین عامل آن اعمال فشارهای سیاسی محیطی و منطقه‌ای به این کشور از یک سو و تبلیغ ایران‌هراسی و شیعه‌هراسی از سوی دیگر بوده است، با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، تبلیغات ایران‌هراسی و شیعه‌هراسی در [[تونس]] فراوان شد. [[سیاست و حکومت تونس|نظام سیاسی تونس]] چه پیش از انقلاب کرامت در تونس و چه پس از آن به اهداف و آرمان‌های جمهوری اسلامی ایران علاقه‌مند است و بسیاری از سیاستمداران و فعالان سیاسی این کشور، به امام خمینی (ره)، بنیان‌گذار انقلاب اسلامی، عشق می‌ورزند و خاطرات خوش و هیجان‌انگیزی از ماه‌های نخستین پیروزی انقلاب در ذهن و دل دارند؛ اما از آنجا که ارتباط با کشورهای عربی و اروپایی برای آنها نقش راهبردی مهمی دارد، در برقراری ارتباط با ایران احتیاط خاصی دارند. چگونگی تعامل سیاسی ایران با کشورهای منطقه‌ای و جهانی عامل مهمی در تعیین | رویکرد [[سیاست و حکومت تونس|نظام سیاسی تونس]] به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران همیشه با عملکردی محتاطانه همراه بوده است که بیشترین عامل آن اعمال فشارهای سیاسی محیطی و منطقه‌ای به این کشور از یک سو و تبلیغ ایران‌هراسی و شیعه‌هراسی از سوی دیگر بوده است، با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، تبلیغات ایران‌هراسی و شیعه‌هراسی در [[تونس]] فراوان شد. [[سیاست و حکومت تونس|نظام سیاسی تونس]] چه پیش از انقلاب کرامت در تونس و چه پس از آن به اهداف و آرمان‌های جمهوری اسلامی ایران علاقه‌مند است و بسیاری از سیاستمداران و فعالان سیاسی این کشور، به امام خمینی (ره)، بنیان‌گذار انقلاب اسلامی، عشق می‌ورزند و خاطرات خوش و هیجان‌انگیزی از ماه‌های نخستین پیروزی انقلاب در ذهن و دل دارند؛ اما از آنجا که ارتباط با کشورهای عربی و اروپایی برای آنها نقش راهبردی مهمی دارد، در برقراری ارتباط با ایران احتیاط خاصی دارند. چگونگی تعامل سیاسی ایران با کشورهای منطقه‌ای و جهانی عامل مهمی در تعیین موضع نظام سیاسی تونس با کشورمان دارد که از آن می‌توان به‌منزله قبض و بسط روابط سیاسی یاد کرد.[[پرونده:مسلمانان در تونس.jpg|بندانگشتی|مسلمانان در تونس]]پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) با استقبال و خوشحالی بسیار مردم [[تونس]] روبه‌رو شد و موجب شد تا مراجعه تونسی‌ها به محل سفارت ایران افزایش یابد. جمعیت بسیاری از تونسی‌ها برای بازدید از نمایشگاه عکس انقلاب و اقامه باشکوه نماز جماعت به محل سفارت ایران می‌آمدند و این موضوع نگرانی حکومت و دولتمردان [[تونس]] را به دنبال داشت. | ||
حکومت بورقیبه با شروع [https://fa.wikiazadegan.com/index.php?title=%D8%AC%D9%86%DA%AF_%D8%AA%D8%AD%D9%85%DB%8C%D9%84%DB%8C_%D8%B9%D8%B1%D8%A7%D9%82_%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86 جنگ تحمیلی عراق علیه ایران] این فرصت را به دست آورد تا به بهانه حمایت از حکومت عراق، ولی با هدف جلوگیری از گسترش تفکر انقلاب اسلامی ایران در [[تونس]]، اقدام به قطع روابط سیاسی خود با ایران‌کند. بورقیبه در سال ۱۳۶۱ شمسی (۱۹۸۲م) به بهانه صرفه‌جویی در امور مالی، اقدام به قطع رابطه سیاسی با جمهوری اسلامی ایران کرد و به‌صورت یک‌طرفه سفارت [[تونس]] را در تهران تعطیل کرد و با اعزام سربازان تونسی برای شرکت در [https://fa.wikiazadegan.com/index.php?title=%D8%AC%D9%86%DA%AF_%D8%AA%D8%AD%D9%85%DB%8C%D9%84%DB%8C_%D8%B9%D8%B1%D8%A7%D9%82_%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86 جنگ عراق علیه ایران]، حمایت آشکار خود را از صدام‌حسین اعلام کرد. سردی و انجماد [[روابط سیاسی تونس و ایران|روابط سیاسی تونس با ایران]] تا ۵ سال ادامه داشت؛ تا این‌که سرانجام دولت [[تونس]] کاردار ایران را در روز پنجشنبه ۶ فروردین ۱۳۶۶ شمسی (۲۶ مارس ۱۹۸۷م) از [[تونس]] اخراج کرد و روابط دو کشور به‌طورکامل قطع شد. | حکومت بورقیبه با شروع [https://fa.wikiazadegan.com/index.php?title=%D8%AC%D9%86%DA%AF_%D8%AA%D8%AD%D9%85%DB%8C%D9%84%DB%8C_%D8%B9%D8%B1%D8%A7%D9%82_%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86 جنگ تحمیلی عراق علیه ایران] این فرصت را به دست آورد تا به بهانه حمایت از حکومت عراق، ولی با هدف جلوگیری از گسترش تفکر انقلاب اسلامی ایران در [[تونس]]، اقدام به قطع روابط سیاسی خود با ایران‌کند. بورقیبه در سال ۱۳۶۱ شمسی (۱۹۸۲م) به بهانه صرفه‌جویی در امور مالی، اقدام به قطع رابطه سیاسی با جمهوری اسلامی ایران کرد و به‌صورت یک‌طرفه سفارت [[تونس]] را در تهران تعطیل کرد و با اعزام سربازان تونسی برای شرکت در [https://fa.wikiazadegan.com/index.php?title=%D8%AC%D9%86%DA%AF_%D8%AA%D8%AD%D9%85%DB%8C%D9%84%DB%8C_%D8%B9%D8%B1%D8%A7%D9%82_%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86 جنگ عراق علیه ایران]، حمایت آشکار خود را از صدام‌حسین اعلام کرد. سردی و انجماد [[روابط سیاسی تونس و ایران|روابط سیاسی تونس با ایران]] تا ۵ سال ادامه داشت؛ تا این‌که سرانجام دولت [[تونس]] کاردار ایران را در روز پنجشنبه ۶ فروردین ۱۳۶۶ شمسی (۲۶ مارس ۱۹۸۷م) از [[تونس]] اخراج کرد و روابط دو کشور به‌طورکامل قطع شد. | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[روابط سیاسی کانادا و ایران]]؛ [[روابط سیاسی، اقتصادی ژاپن با جمهوری اسلامی]]؛ [[روابط سیاسی و اقتصادی کوبا و ج.ا.ایران]]؛ [[روابط سیاسی لبنان و ایران]]؛ [[روابط سیاسی مصر و ایران]]؛ [[آغاز روابط رسمی دیپلماتیک ایران و چین]]؛ [[روابط سیاسی سنگال و ج.ا.ایران]]؛ [[روابط سیاسی ایران و فرانسه]]؛ [[روابط سیاسی ایران و مالی]]؛ [[روابط سیاسی و اقتصادی زیمبابوه و ایران]]؛ [[روابط سیاسی و اقتصادی تایلند و ایران]]؛ [[روابط سیاسی اردن و ج.ا.ایران]]؛ [[روابط سیاسی ایران و اتیوپی]]؛ [[روابط سیاسی سیرالئون و ایران]]؛ [[روابط سیاسی و اقتصادی سریلانکا و ج. ا. ایران]]؛ [[روابط سیاسی ایران و گرجستان]]؛ [[روابط سیاسی ایران و قزاقستان]]؛ [[روابط سیاسی ایران و آرژانتین]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
[[رده:روابط، همکاری و مبادلات تجاری و سیاسی ایران و سایر کشورها]] | |||
نسخهٔ ۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۱۷
رویکرد نظام سیاسی تونس به انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران همیشه با عملکردی محتاطانه همراه بوده است که بیشترین عامل آن اعمال فشارهای سیاسی محیطی و منطقه‌ای به این کشور از یک سو و تبلیغ ایران‌هراسی و شیعه‌هراسی از سوی دیگر بوده است، با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، تبلیغات ایران‌هراسی و شیعه‌هراسی در تونس فراوان شد. نظام سیاسی تونس چه پیش از انقلاب کرامت در تونس و چه پس از آن به اهداف و آرمان‌های جمهوری اسلامی ایران علاقه‌مند است و بسیاری از سیاستمداران و فعالان سیاسی این کشور، به امام خمینی (ره)، بنیان‌گذار انقلاب اسلامی، عشق می‌ورزند و خاطرات خوش و هیجان‌انگیزی از ماه‌های نخستین پیروزی انقلاب در ذهن و دل دارند؛ اما از آنجا که ارتباط با کشورهای عربی و اروپایی برای آنها نقش راهبردی مهمی دارد، در برقراری ارتباط با ایران احتیاط خاصی دارند. چگونگی تعامل سیاسی ایران با کشورهای منطقه‌ای و جهانی عامل مهمی در تعیین موضع نظام سیاسی تونس با کشورمان دارد که از آن می‌توان به‌منزله قبض و بسط روابط سیاسی یاد کرد.
پیروزی انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) با استقبال و خوشحالی بسیار مردم تونس روبه‌رو شد و موجب شد تا مراجعه تونسی‌ها به محل سفارت ایران افزایش یابد. جمعیت بسیاری از تونسی‌ها برای بازدید از نمایشگاه عکس انقلاب و اقامه باشکوه نماز جماعت به محل سفارت ایران می‌آمدند و این موضوع نگرانی حکومت و دولتمردان تونس را به دنبال داشت.
حکومت بورقیبه با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران این فرصت را به دست آورد تا به بهانه حمایت از حکومت عراق، ولی با هدف جلوگیری از گسترش تفکر انقلاب اسلامی ایران در تونس، اقدام به قطع روابط سیاسی خود با ایران‌کند. بورقیبه در سال ۱۳۶۱ شمسی (۱۹۸۲م) به بهانه صرفه‌جویی در امور مالی، اقدام به قطع رابطه سیاسی با جمهوری اسلامی ایران کرد و به‌صورت یک‌طرفه سفارت تونس را در تهران تعطیل کرد و با اعزام سربازان تونسی برای شرکت در جنگ عراق علیه ایران، حمایت آشکار خود را از صدام‌حسین اعلام کرد. سردی و انجماد روابط سیاسی تونس با ایران تا ۵ سال ادامه داشت؛ تا این‌که سرانجام دولت تونس کاردار ایران را در روز پنجشنبه ۶ فروردین ۱۳۶۶ شمسی (۲۶ مارس ۱۹۸۷م) از تونس اخراج کرد و روابط دو کشور به‌طورکامل قطع شد.
با روی‌کارآمدن زین‌العابدین بن علی روابط سیاسی دو کشور از مهر ۱۳۶۹ شمسی برابر با سپتامبر ۱۹۹۰ میلادی از سر گرفته شد و در سال ۱۳۷۲ شمسی (۱۹۹۳ م) نیز به سطح سفیر ارتقا یافت. اسامی سفرا وکارداران ایران در تونس از آغاز تاکنون به شرح زیر است: عبدالاحد یکتا (۱۳۳۶ تا ۱۳۴۰ش)؛ عبدالحسین مفتاح (۱۳۴۰-۱۳۴۱ش)؛ عبدالامیر رشیدی حائری (۱۳۴۳ - ۱۳۴۷ش)؛ مرتضی قدیمی (۱۳۴۷-۱۳۵۱ش)؛ محمد صالحی (۱۳۵۱-۱۳۵۲ش)؛ اکبر دارایی (۱۳۵۲-۱۳۵۵ش)؛ سلطان حسین وکیلی سنندجی (۱۳۵۵-۱۳۵۶ش)؛ ایرج امین مجدی (۱۳۵۶-۱۳۵۷ش)؛ منوچهر بیگدلی آذری (کاردار موقت ۱۳۵۷ - ۱۳۵۸ش)؛ احمد طالب‌زاده (تیر تا بهمن ۱۳۵۸ش)؛ ابراهیم عباس دهکردی (کاردار موقت از ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۱ش)؛ ناصر پویا (کاردار موقت از اردیبهشت تا آبان ۱۳۶۱ش)؛ سیدمحمود سیف افجه‌ای (کاردار موقت از ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۴ش)؛ احمد کنعانی بندگهر (کاردار موقت از ۱۳۶۴ -۱۳۶۶ش)؛ غلامعلی فهیمی دواتگر (کاردار موقت از ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۲ش)؛ جهانبخش مظفری (۱۳۷۲-۱۳۷۷ش)؛ محمود محمدی (۱۳۷۷-۱۳۸۱ش)؛ سیدباقر سخایی (۱۳۸۱-۱۳۸۵ش)؛ محمدتقی موید (۱۳۸۵ - ۱۳۸۹ش)؛ پیمان جبلی (اسفند ۱۳۸۹ تا مهر ۱۳۹۳ش) و مصطفی بروجردی (۱۳۹۳ش).[۱]
نیز نگاه کنید به
روابط سیاسی کانادا و ایران؛ روابط سیاسی، اقتصادی ژاپن با جمهوری اسلامی؛ روابط سیاسی و اقتصادی کوبا و ج.ا.ایران؛ روابط سیاسی لبنان و ایران؛ روابط سیاسی مصر و ایران؛ آغاز روابط رسمی دیپلماتیک ایران و چین؛ روابط سیاسی سنگال و ج.ا.ایران؛ روابط سیاسی ایران و فرانسه؛ روابط سیاسی ایران و مالی؛ روابط سیاسی و اقتصادی زیمبابوه و ایران؛ روابط سیاسی و اقتصادی تایلند و ایران؛ روابط سیاسی اردن و ج.ا.ایران؛ روابط سیاسی ایران و اتیوپی؛ روابط سیاسی سیرالئون و ایران؛ روابط سیاسی و اقتصادی سریلانکا و ج. ا. ایران؛ روابط سیاسی ایران و گرجستان؛ روابط سیاسی ایران و قزاقستان؛ روابط سیاسی ایران و آرژانتین
کتابشناسی
- ↑ عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ تونس. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص254-257.