نقاشی سنگال: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۵

نقاشی سنگال. قابل بازیابی از https://www.npr.org/

در سنگال نقاشی به سبک های زیر بسیار رواج دارد:

نقاشی زیر شیشه

نقاشی زیر شیشه یک حرفه هنری خاص مردم سنگال است و به ولوف، سوور (Suwer) و یا نقاشی فیکس نامیده می‌شود. فن آن از دوران باستان در غرب شناخته شده است. در قرون وسطی از آن در شمایل عیسی مصلوب و صندوقچه متبرکات استفاده می‌کردند. در دوران رنسانس این هنر خاص عالمان بود، در شهر ونیز و مورانو نقاشی زیر شیشه در اروپا در قرن هجدهم تبدیل به یک هنر مردمی شد. در حدود سال 1890 این هنر با عبور از ایتالیا و خاورمیانه (ترکیه) وارد مغرب شد، سپس در قرن بیستم از آنجا از طریق تجار عرب، مارابوت ها و متفکران مسلمان سنگالی در سنگال رواج پیدا کرد.

در سنگال نقاشی های زیر شیشه معرف حماسه‌های اسلام و صحنه‌های جنگ، حامیان پیغمبر و انسان های قدیمی است. موضوعات آن امروزه بسیار متنوع شده است و شامل صحنه‌هایی از زندگی روزمره خانواده‌ها، چهره‌های زنان و مردان، موضوعات مذهبی مانند زندگی بنیان‌گذار موریدیسم شیخ احمدو بامبا (Cheikh Amadou Bamba)، داستان های مصور" تَن تَن" (Tintin) که الهامات آن به اخبار روز و درخواست جهانگردان بستگی دارد و غیره است. در این نوع نقاشی یک تکه شیشه‌ی فرم داده شده بیشتر به شکل دایره را انتخاب کرده و سپس طرح نقاشی را از پشت به صورت وارونه پشت شیشه کشیده و سپس نقاشی را با کمک گواش کامل می کنند.

از جمله هنرمندان معروف در این رشته موسی ساخو (Moussa Sakho) سیرین اندای (Serigne Ndiaye)، فالودولی (Fallou Dolly) گورا ام نگ (Gora Mbengue) و علیون فال (Alioune Fall) و غیره هستند.^[۱]

نقاشی‌های شنی

در این نوع تابلوهای نقاشی، موضوع همان صحنه‌های زندگی است و با شن‌های رنگی به تصویر کشیده شده‌اند. این هنر جزء صنایع دستی هستند که خیلی برای توریست‌ها گران قیمت نیست. این کار در منطقه تفریحی سالی (Saly) و شهر داکار بسیار رایج است.

نقاشی سنگالی در خارج از سنگال هم به فروش می‌رسد اما سود چندانی ندارد. به طور مثال در شهر پاریس، نیویورک و یا بروکسل گالری‌های هنر معاصر و یا هنر آفریقایی هستند که به مشهور شدن نقاش‌های ماهر و بزرگ سنگالی مانند موسی بیدی (Mussa Beydi)، آسیا دیون (Aïssa Dione)، زولو (zulu) و غیره کمک می‌کنند.

داستان های تصویری

داستان های تصویری و کارتون در آفریقا هنوز توسعه چندانی نیافته است. اغلب این نقاشان در روزنامه‌ها مشغول کار هستند. مثلاً سامبافال (Samba Fall) در روزنامه سولی (Soleil) و یا تی جان (Tijan) در روزنامه کوتی دین (Quotidien) فعال هستند. هر هفته سنگالی‌ها یک داستان را که الهام گرفته از اخبار روز است را دنبال کرده و آن را تحسین می‌کنند.

آیدا اندای (Aida Ndiaye) و پیر سووال (Pierre Sauvalle) اولین استادیوی ساخت کارتون را در آفریقا تأسیس کردند. نام شرکت آنها پیکتون (Pictoon) است که در سال 1998 در داکار بازگشایی شد و حدود 50 نقاش در آن فعالند.^[۲]

نیز نگاه کنید به

نقاشی سیرالئون؛ نقاشی ژاپن؛ نقاشی روسیه؛ نقاشی افغانستان؛ نقاشی تونس؛ نقاشی کوبا؛ نقاشی لبنان؛ نقاشی مصر؛ هنر نقاشی در چین؛ نقاشی و مجسمه‌سازی آرژانتین؛ نقاشی در مالی؛ نقاشی در ساحل عاج؛ نقاشی تایلند؛ نقاشی اسپانیا؛ نقاشی در اردن؛ نقاشی در اتیوپی؛ نقاشی قطر؛ نقاشی و مجسمه سازی در قزاقستان؛ نقاشی تاجیکستان؛ نقاشی بنگلادش؛ نقاشی سریلانکا

کتابشناسی

↑ Baj strobel.(1984).107
↑ بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401).جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)

[1] Baj strobel.(1984).107

[2] بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401).جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)

[۱]

[۲]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 در [[سنگال]] نقاشی به سبک های زیر بسیار رواج دارد:
-=== '''[[نقاشی زير شيشه|نقاشی زیر شیشه]]''' ===
+=== [[نقاشی زير شيشه|نقاشی زیر شیشه]] ===
 نقاشی زیر شیشه یک حرفه هنری خاص مردم [[سنگال]] است و به ولوف، سوور (Suwer) و یا نقاشی فیکس نامیده می‌شود. فن آن از دوران باستان در غرب شناخته شده است. در قرون وسطی از آن در شمایل عیسی مصلوب و صندوقچه متبرکات استفاده می‌کردند. در دوران رنسانس این هنر خاص عالمان بود، در شهر ونیز و مورانو نقاشی زیر شیشه در اروپا در قرن هجدهم تبدیل به یک هنر مردمی شد. در حدود سال 1890 این هنر با عبور از ایتالیا و خاورمیانه (ترکیه) وارد مغرب شد، سپس در قرن بیستم از آنجا از طریق تجار عرب، مارابوت ها و متفکران [[اسلام و مسلمانان سنگال|مسلمان سنگالی]] در [[سنگال]] رواج پیدا کرد.
-در [[سنگال]] نقاشی های زیر شیشه معرف حماسه‌های اسلام و صحنه‌های جنگ، حامیان پیغمبر و انسان های قدیمی است. موضوعات آن امروزه بسیار متنوع شده است و شامل صحنه‌هایی از زندگی روزمره خانواده‌ها، چهره‌های زنان و مردان، موضوعات مذهبی مانند زندگی بنیان‌گذار موریدیسم شیخ احمدو بامبا (Cheikh Amadou Bamba)، داستان های مصور" تَن تَن" (Tintin) که الهامات آن به اخبار روز و درخواست جهانگردان بستگی دارد و غیره است. در این نوع نقاشی یک تکه شیشه ی فرم داده شده بیشتر به شکل دایره را انتخاب کرده و سپس طرح نقاشی را از پشت به صورت وارونه پشت شیشه کشیده و سپس نقاشی را با کمک گواش کامل می کنند.
+در [[سنگال]] نقاشی های زیر شیشه معرف حماسه‌های اسلام و صحنه‌های جنگ، حامیان پیغمبر و انسان های قدیمی است. موضوعات آن امروزه بسیار متنوع شده است و شامل صحنه‌هایی از زندگی روزمره خانواده‌ها، چهره‌های زنان و مردان، موضوعات مذهبی مانند زندگی بنیان‌گذار موریدیسم شیخ احمدو بامبا (Cheikh Amadou Bamba)، داستان های مصور" تَن تَن" (Tintin) که الهامات آن به اخبار روز و درخواست جهانگردان بستگی دارد و غیره است. در این نوع نقاشی یک تکه شیشه‌ی فرم داده شده بیشتر به شکل دایره را انتخاب کرده و سپس طرح نقاشی را از پشت به صورت وارونه پشت شیشه کشیده و سپس نقاشی را با کمک گواش کامل می کنند.
 از جمله هنرمندان معروف در این رشته موسی ساخو (Moussa Sakho) سیرین اندای (Serigne Ndiaye)، فالودولی (Fallou Dolly) گورا ام نگ (Gora Mbengue) و علیون فال (Alioune Fall) و غیره هستند.<ref>Baj strobel.(1984).107</ref>
-=== '''[[نقاشی های شنی|نقاشی‌های شنی]]''' ===
+=== [[نقاشی های شنی|نقاشی‌های شنی]] ===
 در این نوع تابلوهای نقاشی، موضوع همان صحنه‌های زندگی است و با شن‌های رنگی به تصویر کشیده شده‌اند. این هنر جزء [[صنایع دستی در سنگال|صنایع دستی]] هستند که خیلی برای توریست‌ها گران قیمت نیست. این کار در منطقه تفریحی سالی (Saly) و شهر داکار بسیار رایج است.
 نقاشی سنگالی در خارج از [[سنگال]] هم به فروش می‌رسد اما سود چندانی ندارد. به طور مثال در شهر پاریس، نیویورک و یا بروکسل گالری‌های هنر معاصر و یا هنر آفریقایی هستند که به مشهور شدن نقاش‌های ماهر و بزرگ سنگالی مانند موسی بیدی (Mussa Beydi)، آسیا دیون (Aïssa Dione)، زولو (zulu) و غیره کمک می‌کنند.
-=== '''داستان های تصویری''' ===
+=== داستان های تصویری ===
 داستان های تصویری و کارتون در آفریقا هنوز توسعه چندانی نیافته است. اغلب این نقاشان در روزنامه‌ها مشغول کار هستند. مثلاً سامبافال (Samba Fall) در روزنامه سولی (Soleil) و یا تی جان (Tijan) در روزنامه کوتی دین (Quotidien) فعال هستند. هر هفته سنگالی‌ها یک داستان را که الهام گرفته از اخبار روز است را دنبال کرده و آن را تحسین می‌کنند.
-آیدا اندای (Aida Ndiaye) و پیر سووال (Pierre Sauvalle) اولین استادیوی ساخت کارتون را در آفریقا تأسیس کردند. نام شرکت آنها پیکتون (Pictoon) است که در سال 1998 در داکار بازگشایی شد و حدود 50 نقاش در آن فعالند.<ref>بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401 ).جامعه و فرهنگ [[سنگال]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](در دست انتشار)</ref>
+آیدا اندای (Aida Ndiaye) و پیر سووال (Pierre Sauvalle) اولین استادیوی ساخت کارتون را در آفریقا تأسیس کردند. نام شرکت آنها پیکتون (Pictoon) است که در سال 1998 در داکار بازگشایی شد و حدود 50 نقاش در آن فعالند.<ref>بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401).جامعه و فرهنگ [[سنگال]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](در دست انتشار)</ref>
 == نیز نگاه کنید به ==
 [[نقاشی سیرالئون]]؛ [[نقاشی ژاپن]]؛ [[نقاشی روسیه]]؛ [[نقاشی افغانستان]]؛ [[نقاشی تونس]]؛ [[نقاشی کوبا]]؛ [[نقاشی لبنان]]؛ [[نقاشی مصر]]؛ [[هنر نقاشی در چین]]؛ [[نقاشی و مجسمه‌سازی آرژانتین]]؛ [[نقاشی در مالی]]؛ [[نقاشی در ساحل عاج]]؛ [[نقاشی تایلند]]؛ [[نقاشی اسپانیا]]؛ [[نقاشی در اردن]]؛ [[نقاشی در اتیوپی]]؛ [[نقاشی قطر]]؛ [[نقاشی و مجسمه سازی در قزاقستان]]؛ [[نقاشی تاجیکستان]]؛ [[نقاشی بنگلادش]]؛ [[نقاشی سریلانکا]]