روابط خارجی سنگال

از دانشنامه ملل
نسخهٔ تاریخ ‏۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۱۸ توسط Rashid (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

سنگال پس از استقلال تاکنون روابط خارجی مستمر و مستحکمی با دولت های غربی خصوصا فرانسه داشته است. این امر نفوذ فرانسه را همچنان در این کشور حفظ کرده است و پایگاه های اصلی نظامی و اقتصادی- مالی فرانسه در غرب آفریقا و جنوب صحرای آفریقا همچنان در خاک این کشور مستقر می باشد. اما این ارتباط با غرب مانع بر قراری روابط این کشور با دولت های شرق خصوصا جهان سوم نگردیده است. سنگال یکی از کشورهای آفریقایی فعال در صحنه بین المللی از بعد دیپلماتیک است و در غالب اجلاس ها و سازمان های بین المللی حضور و نقش فعال دارد. بسیاری از اجلاس های بین المللی به میزبانی این کشور در دهه های گذشته بوده است.

اجلاس های مختلف " سازمان وحدت آفریقا" و " سازمان کنفرانس اسلامی" با حضور و فعالیت شخصیت های ذی نفوذ سنگال مانند سنگور، عبدو دیپ و خصوصا عبدالله واد گام های بلند موفق را تاکنون بر داشته است. در بسیاری از بحران های بین المللی مانند بحران اعراب واسرائیل، درگیری های نظامی، سیاسی و قومی در قاره آفریقا و مسئله مبارزه با تروریسم در دهه اخیر سنگال با پادرمیانی یا وساطت و یا اعزام هیات های دیپلماتیک نقش مثبت در آنها بازی کرده است. در زمینه مشارکت در حل و فصل مناقشات بین المللی، این کشور با اعزام قابل ملاحظه ای از فرماندهان نظامی و سرباز به عنوان " پاسداران حفظ صلح" از سوی سازمان ملل متحد نقش برجسته ای در میان کشورهای آفریقایی داشته است.

دولتمردان سنگالی به دلیل ضعف بنیان اقتصادی این کشور که حدود پنجاه درصد مردم آن در زیر خط فقر زندگی می کنند و همواره نیاز مستمر به دریافت کمک های خارجی دارند، تلاش کرده تا با داشتن روابط خارجی مناسب خصوصا با کشورهای ثروتمند و نفت خیز حداکثر کمک های بلاعوض یا وام های با بهره کم را دریافت نمایند تا درصدی از بودجه سالیانه خود را با این مساعدت های مالی و اقتصادی مدیریت کنند.

دولتمردان این کشور علاوه بر روابط خوب با آمریکا، فرانسه، چین و هند و دیگر کشورهای دارای نفوذ در روابط بین الملل با دیگر دولت ها حداکثر رابطه را برقرار کرده اند. این حرکت به عنوان نوعی اهرم جهت تنوع بخشیدن در روابط خود با دیگر کشورها جهت بهره مندی حداکثر از مزایای آنها برای پیشبرد برنامه های توسعه خود و کاهش مشکلات اقتصادی بوده است. در این زمینه روابط خوب و گرم این کشور با کشورهای عربی - اسلامی خصوصا ثروتمند و نفت خیز از جایگاه خاصی برخوردار می باشد. سنگال به تنوع شرکائ در روابط خارجی خود اعتقاد دارد.[۱]

از جمله شرکای روابط خارجی آن حتی دولت اسرائیل نیز می باشد. سنگال که در سال 1960 به استقلال دست یافت. اسرائیل چهارمین کشور در جهان بود که دولت جدید سنگال را به رسمیت شناخت. روابط سنگال با اسرائیل پس از این شناسایی برقرار شد. اسرائیل در داکار سفارت تاسیس و سنگال توسط سفارت آکردیته خود در مصر روابط خود را با اسرائیل برقرار نمود. پس از اوج شکوفایی روابط دو کشور بین سال های 1960 و 1966، روابط به تدریج کاهش یافت. زیرا سنگال با حمایت از اعراب و مسئله فلسطین اولین تلاش ها را برای میانجی‌گری کشوری آفریقایی برای حل و فصل درگیری های اسرائیل و اعراب شروع کرد. آثار جنگ شش روزه شروع به تخریب جدی مواضع اسرائیل در سنگال کرد اشغال قدس شرقی، محل استقرار مسجد القدس، به تقویت احساسات ضد اسرائیلی در میان بسیاری از مسلمانان سنگال و محبوبیت بخشیدن به آرمان فلسطین منجر شد. در سنگال به طور منظم با تظاهرات خیابانی و کنفرانس ها در داکار علیه اسرائیل و علیه حضور سفارت این کشور حرکت های مستمر ادامه داشته است.

سفارت اسرائیل در سنگال در سال 1995، بعد از یک وقفه که به سفارت این کشور حمله شده بود و به قطع روابط منجر شد به برقراری مجدد روابط دیپلماتیک بین دو کشور، اقدام نمود. تأثیر محبوبیت آرمان فلسطین در سنگال نکته برجسته این حمله به سفارت اسرائیل بود. در همین زمان، نمایندگی دیپلماتیک اسرائیل تماس های خود را با بخش های مهم جامعه مدنی سنگال افزایش داد، به ویژه با اقدامات خیرخواهانه به مناسبت اعیاد بزرگ مسلمانان. حتی دیده شده است که سفیر اسرائیل اغلب خود را در لباس بوبو( که لباس محلی سنگال است) ظاهر می کند و به زبان ولوف یا زبان فرانسه با مقامات و مردم سنگال برای جذب آنها به مواضع اسرائیل، صحبت می کند.

همزمان با این حرکت های جذب کننده، اسرائیل همکاری هایی را با هدف توسعه بخش کشاورزی از جمله تاسیس 4000 مزرعه در این کشور فعالیت کرده است. گسترش این نوع همکاری در زمینه های دیگری نیز مانند نوآوری در فن آوری، شیرین سازی آب دریا، بیابان زایی و انرژی های تجدید پذیر ادامه یافته است. گرچه این حرکت های داوطلبانه برای ایجاد احساسات قوی طرفدار اسرائیل در نظر سنگالی ها کافی نبوده و هر از چند گاهی مسئله فلسطین باعث تنش، کاهش و یا قطع روابط بین دو کشور گردیده است.[۲]

مهمترین سازمان های بین المللی که سنگال در آن عضویت دارد. این کشور علاوه‌ بر سازمان‌ ملل‌ متحد(UN)، در سازمان‌ خواروبار و کشاورزی‌ ملل‌ متحد(FAO)، گروه‌ 77 (G-77)، سازمان‌ بین‌المللی‌ کار (ILO)، صندوق‌ بین‌المللی‌ پول‌ (IMF)، سازمان‌ بین‌المللی‌ دریانوردی‌ (IMO)، سازمان‌ بین‌المللی‌ پلیس‌ جنایی‌ (INTERPOL)، کمیسیون‌ بین‌ دولتی‌ اقیانوس‌ شناسی‌ (IOC)، سازمان‌ بین‌المللی‌ مهاجرت‌ (IOM)، جنبش‌ عدم‌ تعهد (NAM)، سازمان‌ وحدت‌ آفریقا (OAU)، سازمان‌ کنفرانس‌ اسلامی‌ (OIC)، سازمان‌ منع‌ سلاح های‌ شیمیایی‌ (OPCW)، کمیسیون‌ سازمان‌ ملل‌ برای‌ تجارت‌ و توسعه‌ (UNCTADسازمان‌ اقتصادی‌، اجتماعی‌ و فرهنگی‌ ملل‌ متحد (UNESCO)، سازمان‌ توسعه‌ صنعتی‌ ملل‌ متحد (UNIDO)، کنفدراسیون‌ جهانی‌ کارگران‌ (WCL)، فدراسیون‌ جهانی‌ اتحادیه‌ کارگری‌ (WFTU)، سازمان‌ بهداشت‌ جهانی‌ (WHO)، سازمان‌ جهانی‌ مالکیت‌ معنوی‌ (WIPO)، سازمان‌ تجارت‌ جهانی‌ (WTO) و بانک‌ جهانی‌ (WB) نیز عضویت‌ دارد.[۳]

نیز نگاه کنید به

روابط خارجی روسیه؛ گستره روابط دیپلماتیک چین با کشورهای جهان؛ روابط خارجی تونس؛ روابط خارجی کانادا؛ روابط خارجی کوبا؛ روابط خارجی لبنان؛ روابط خارجی مصر؛روابط خارجی تایلند؛ روابط خارجی فرانسه؛ روابط خارجی اسپانیا؛ روابط خارجی سودان؛ روابط خارجی قطر؛ روابط خارجی اردن؛ روابط خارجی زیمبابوه؛ روابط خارجی اوکراین؛ روابط خارجی ساحل عاج؛ روابط خارجی اتیوپی؛ روابط خارجی کشور مالی

کتابشناسی

  1. دفتر مطالعات سیاسی بین المللی، (1387)، سنگال، تهران: مرکز چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه، ص 151
  2. Bocar, N. (n.d.). Sénégal-Israël: une relation complexe. Histoire Engagée. Retrieved October 18, 2020, from: http://histoireengagee.ca/senegal-israel-une-relation-complexe
  3. بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401).جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)