روابط خارجی تونس

تونس با اروپا، آفریقا و آسیا دارای روابط عمیق تاریخی است و خواهرخوانده مصر نامیده شده است. امروزه، تونس معاصر بیشترین ارتباط سیاسی اقتصادی فرهنگی اجتماعی را با کشور فرانسه دارد. نخستین کنسولگری فرانسه در تونس به سال ۱۵۷۷ میلادی افتتاح شد و فردی به نام هوده بریونی نخستین سفیر فرانسه در تونس بود که در سال ۱۶۰۶ عازم این کشور شده است، روابط خارجی تونس با بسیاری از کشورها، به‌ویژه کشورهای حوزه دریای مدیترانه، براساس احترام متقابل، حسن هم‌جواری و دخالت‌نکردن در امور داخلی استوار است، تونس عضو فعال اتحادیه مغرب عربی است؛ اتحادیه‌ای که در سال ۱۹۸۸ با مشارکت این کشور و کشورهای الجزایر، مغرب، لیبی و موریتانی تشکیل شده است، روابط تونس با الجزایر و لیبی، به‌ویژه در زمینه اختلافات مرزی، دچار فرازوفرودهایی بوده است. شهر تونس مقر دائمی برخی از سازمان‌های بین‌المللی مانند الکسو، اتحادیه رادیو و تلویزیون عرب، مؤسسه عربی ویژه حقوق بشر، کمیته زنان عرب و سازمان روزنامه‌نگاران مدیترانه است، تونس در سال ۱۹۵۶ به عضویت سازمان ملل درآمد و در سال ۱۹۵۸ میلادی نیز به عضویت اتحادیه کشورهای عربی درآمد و در نهادهای بین‌المللی، مانند سازمان کنفرانس اسلامی، سازمان تجارت جهانی، مجموعه گفت‌وگوهای مدیترانه‌ای، سازمان کشورهای فرانکوفون، سازمان وحدت آفریقا، کنفرانس تجارت و توسعه ملل متحد، سازمان یونیسف، سازمان فائو، سازمان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، بانک توسعه جهانی، سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری، انجمن بین‌المللی توسعه، بنگاه مالی بین‌المللی، سازمان بین‌المللی کار، صندوق بین‌المللی پول، سازمان کشتیرانی، اتحادیه‌بین‌المللی مخابرات راه دور، سازمان یونسکو، یونیدو، اتحادیه جهانی پست، سازمان جهانی بهداشت، سازمان جهانی مالکیت معنوی، سازمان جهانی هواشناسی، بانک توسعه اسلامی و جنبش عدم تعهد عضویت دارد. تونس از نظر سرمایه‌گذاری خارجی رتبه نهم را در میان کشورهای آفریقایی دارد. اولویت سیاست خارجی تونس ارتباط با کشورهای آفریقایی، به‌ویژه حوزه غرب آفریقاست؛ اما درواقع، کشورهای اروپایی به‌خصوص فرانسه، ایتالیا و اسپانیا بیشترین مراودات سیاسی را با تونس دارند. البته نباید فراموش کرد تونس، عضوی ناگسستنی از پیکره جهان اسلام است.

روابط تونس و فلسطین

تونس از نخستین مدافعان حقوق مردم فلسطین است، نمایش فیلم صهیونیستی «سرزمین موعود» در سالن‌کولیزی پایتخت به سال ۱۹۳۷، خشم مردم تونس را برانگیخت و تظاهرات دانشجویی را به دنبال داشت. در سال ۱۹۴۸ میلادی، نزدیک به ۲۶۷۶ جوان تونسی برای مبارزه با اسرائیل به عرب‌ها ملحق شدند. پیشنهاد غیرمنتظره بورقیبه در آوریل ۱۹۶۵ میلادی، مبنی بر سازش اعراب با اسرائیل طبق مفاد قطعنامه ۱۹۴۷ میلادی، سازمان ملل، خشم برخی کشورهای عربی را برانگیخت؛ اما با شروع درگیری اعراب و اسرائیل در ماه می ۱۹۶۷ میلادی برابر با اردیبهشت سال ۱۳۴۶ شمسی، تونس در صف مخالفان اسرائیل قرار گرفت. پس از اشغال لبنان توسط اسرائیل در سال ۱۹۸۲، تونس به‌منزله مقر سازمان آزادی‌بخش فلسطین انتخاب شد. جنگنده‌های رژیم اشغالگر اسرائیل نیز در سال ۱۹۸۵ با حمله به مقر فلسطینی‌ها در منطقه حمام‌الانف در نزدیکی پایتخت تونس بیش از ۷۰ نفر را شهید کردند. ابوجهاد، از فرماندهان فلسطینی، را نیز در سال ۱۹۸۸، نیروهای امنیتی اسرائیل در منطقه سیدی بوسعید شهر تونس ترور کردند. شهید حسین تریکی (۱۹۱۵-۲۰۱۲م) نویسنده کتاب «هذه فلسطین» از نخبگان تونسی پیشگام در دفاع از حقوق مردم فلسطین است، پس از انقلاب تونس مجلس مؤسسان این کشور به جرم دانستن برقراری رابطه با اسرائیل و گنجاندن آن در قانون اساسی جدید تونس رأی مثبت نداد.شایان ذکر است که جریان سیاسی صهیونیسم بین‌الملل نمودی ظاهری در جامعه و فرهنگ تونس ندارد؛ اما به‌نظر می‌رسد قدرت لابی و تشکیلات مخفیانه و قویی را نه‌تنها در تونس، بلکه در شمال آفریقا داراست. این جریان از سوی محافل فراماسونری بین‌الملل، به‌ویژه فرانسه، حمایت می‌شود و در ساختارهای سیاسی اقتصادی و فرهنگی تونس نفوذ دارد. نگارنده خود شاهد بودکه به رغم تعداد بسیار کم یهودیان در تونس، حکومت بن علی با تمام قدرت از معابد، مدارس و مراکز وابسته به یهودیان محافظت می‌کرد و با هرگونه تعرض و اهانت به این نهادها به‌شدت برخورد می‌کرد. گردهمایی سالانه یهودیان در جزیره جربه تونس نیز برگزار می‌شد.

نیز نگاه کنید به

روابط خارجی روسیه؛ گستره روابط دیپلماتیک چین با کشورهای جهان؛ روابط خارجی کانادا؛ روابط خارجی کوبا؛ روابط خارجی لبنان؛ روابط خارجی مصر؛ روابط خارجی سنگال؛ روابط خارجی تایلند؛ روابط خارجی فرانسه؛ روابط خارجی اسپانیا؛ روابط خارجی سودان؛ روابط خارجی قطر؛ روابط خارجی اردن؛ روابط خارجی زیمبابوه؛ روابط خارجی اوکراین؛ روابط خارجی ساحل عاج؛ روابط خارجی اتیوپی؛ روابط خارجی کشور مالی

منبع اصلی

عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ تونس. تهران: موسسه فرهنگی, هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی, ص 80-91.

نویسنده مقاله

سید حسن عصمتی بایگی