اسلام و مسلمانان زیمبابوه: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''اسلام و مسلمانان'''
ورود دین اسلام به [[زيمبابوه|زیمبابوه]] هم زمان با تأسیس برخی سلسله‌های پادشاهی در منطقه سواحل شرق آفریقا در قرن چهارم هجری بوده است. طی این دوران، تجار مسلمان که بیشتر از هند و مناطق هم جوار مهاجرت کرده بودند، داد و ستد و تجارت را به داخل مناطق شرق و از آنجا به سمت جنوب آفریقا و منطقه امروزی [[زيمبابوه|زیمبابوه]] گسترش دادند. حضور بازرگانان مسلمان هندی در منطقه [[زيمبابوه|زیمبابوه]] امروز، با تعاملات فرهنگی و دینی با دیگر مهاجران مسلمان از منطقه خاورمیانه، شمال و غرب آفریقا توأم بود<ref>برگرفته از https://en.icro.ir/National-News</ref>.


ورود دین اسلام به زیمبابوه هم زمان با تأسیس برخی سلسله های پادشاهی در منطقه سواحل شرق آفریقا در قرن چهارم هجری بوده است.طی این دوران، تجار مسلمان  که بیشتر از هند و مناطق هم جوار مهاجرت کرده بودند،داد و ستد و تجارت را به داخل مناطق شرق و از آنجا به سمت جنوب آفریقا و منطقه امروزی زیمبابوه گسترش دادند.حضور بازرگانان مسلمان هندی در منطقه زیمبابوه امروز،با تعاملات فرهنگی و دینی با دیگر مهاجران مسلمان از منطقه خاورمیانه، شمال و غرب آفریقا توأم بود.                  FATIMA ZAHRA (A.S) WOMEN’S ORGANISATION.2015)''')'''
از نقطه نظر زبانی، گروه‌های زبانی آفریقایی سواحیلی و [[قبيله شونا|شونا]] نقش مهمی در تقویت حضور اسلام در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] داشتند. بخشی از این گروه‌های زبانی در حدود قرن پانزدهم میلادی از سواحل شرق آفریقا به این کشور مهاجرت و دراطراف منطقه صخره‌ای "[[زيمبابوه|زیمبابوه]] بزرگ" مستقر شدند. بومیان این سرزمین به ویژه مردم قبیله "وارمبا" به تدریج به دین اسلام گرویدند. مشابهت‌ها و قرابت‌های زیادی بین آداب و رسوم اسلامی و اعتقادات فرهنگی بومی در میان مسلمانان [[زيمبابوه|زیمبابوه]] دیده می‌شود.


از نقطه نظر زبانی، گروه های زبانی آفریقایی  سواحیلی و شونا نقش مهمی در تقویت حضور اسلام در زیمبابوه داشتند.بخشی از این گروه های زبانی در حدود قرن پانزدهم میلادی از سواحل شرق آفریقا به این کشور مهاجرت و دراطراف منطقه صخره ای " زیمبابوه بزرگ" مستقر شدند.بومیان این سرزمین به ویژه مردم قبیله "وارمبا" به تدریج به دین اسلام گرویدند.مشابهت ها و قرابت های زیادی بین آداب و رسوم اسلامی و اعتقادات فرهنگی بومی در میان مسلمانان  زیمبابوه دیده می شود.
تا دهه 1960 بیشتر مسلمانان [[زيمبابوه|زیمبابوه]] مهاجرینی از کشورهای مالاوی، هند، سو[[مالی]] و موزامبیک بودند.(مهاجرت مسلمانان مالاوی به این کشور در سطح بسیار گسترده‌ای صورت گرفت) امروزه بیشتر مسلمانان این کشور را گروه های مهاجر آسیایی (هند و پاکستان)، آفریقایی (مالاوی و موزامبیک) و شمال آفریقا و خاورمیانه تشکیل می‌دهد.


تا دهه 1960 بیشتر مسلمانان زیمبابوه مهاجرینی از کشورهای مالاوی،هند،سو[[مالی]] و موزامبیک بودند.(مهاجرت مسلمانان مالاوی به این کشور در سطح بسیار گسترده ای صورت گرفت) امروزه بیشتر مسلمانان این کشور را گروه های مهاجر آسیایی(هند و پاکستان)،آفریقایی ( مالاوی و موزامبیک) و  شمال آفریقا و خاورمیانه تشکیل می دهد.
فقر مسلمانان بومی مشکلات بسیاری از جمله کم‌سوادی، ناآگاهی و عدم امکان دسترسی به آموزش‌های آکادمیک و اسلامی را تشدید کرده است. فقدان آموزش‌های اسلامی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی اقلیت مسلمان این کشور بوده و می‌باشد. این نیاز باعث تأسیس سازمان رسمی "[[مجلس العلمای زیمبابوه]]" در دهه 1970 با کمک و حمایت عربستان شد و در سال 1977 "مرکز دارالعلم" از طرف این سازمان و با حمایت مالی بانک توسعه اسلامی جده جهت ارایه آموزش‌های اسلامی به جوانان مسلمان ایجاد شد.


فقر مسلمانان بومی  مشکلات بسیاری از جمله کم سوادی ، ناآگاهی و عدم امکان دسترسی به آموزش های  آکادمیک و اسلامی را تشدید کرده است. فقدان آموزش های اسلامی از مهم ترین چالش های پیش روی اقلیت مسلمان این کشور بوده و می باشد.این نیاز باعث تأسیس سازمان رسمی "[[مجلس العلمای زیمبابوه]]" در دهه 1970  با کمک و حمایت عربستان شد و در سال 1977 "مرکز دارالعلم" از طرف این سازمان و با حمایت مالی بانک توسعه اسلامی جده جهت ارایه آموزش های اسلامی به جوانان مسلمان ایجاد شد.
مسلمانان [[زيمبابوه|زیمبابوه]] پس از آفریقای جنوبی بهترین شرایط را در میان کشورهای واقع در جنوب آفریقا دارند. بعد از دهه 1980، سازمان‌های اسلامی [[زيمبابوه|زیمبابوه]] توسعه یافته هم اکنون سازمان‌هایی چون: [[مجلس العلمای زیمبابوه|مجلس العلما]]، شورای عالی اموراسلامی، سازمان جوانان مسلمان، سازمان زنان مسلمان حضرت زهرا(س)، مرکز اسلامی موتاره، مجتمع امام خمینی(ره) کادوما، آژانس مسلمانان آفریقا، صندوق خیریه زکات و... در این کشور فعالیت دارند. علی رغم علاقمندی مسلمانان به گسترش دین اسلام، مشکلات فراوان اقتصادی آن‌ها را از پیشرفت باز داشته است<ref>برگرفته از https://en.icro.ir/National-News</ref><ref>ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.140-141.</ref>.
===[[تشیع در زیمبابوه|شیعیان]]===
شیعیان در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] به دو گروه بومی و غیر بومی تقسیم می شوند. جمعیت شیعیان بومی در این کشور بسیار محدود بوده و حضور قابل توجهی در جامعه مسلمان این کشور ندارند. شیعیان بومی را عمدتاً گروهی از جوانان در شهرهای [[حراره]], کادوما, [[بولاوایو]] تشکیل می‌دهند. به نظر می‌رسد جمعیت شیعیان بومی در حدود 1000 نفر باشد.


مسلمانان زیمبابوه پس از آفریقای جنوبی بهترین شرایط را در میان کشورهای واقع در جنوب آفریقا دارند. بعد از دهه 1980 ، سازمان های اسلامی زیمبابوه توسعه یافته هم اکنون سازمان هایی چون : مجلس العلما،شورای عالی اموراسلامی،سازمان جوانان مسلمان، سازمان زنان مسلمان  حضرت زهرا(س)، مرکز اسلامی موتاره،مجتمع امام خمینی(ره) کادوما،آژانس مسلمانان آفریقا ، صندوق خیریه زکات و... در این کشور فعالیت دارند.علی رغم علاقمندی مسلمانان به گسترش دین اسلام ، مشکلات فراوان اقتصادی آنها را از پیشرفت باز داشته است.(همان)
حضور آشکار و علنی شیعیان در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] هم زمان با تأسیس مرکز اسلامی امام خمینی (ره) توسط شیخ جولا در سال 1987 در این کشور آغاز شد.


'''- شیعیان'''
شیعیان غیر بومی این کشور را به دو گروه مهاجران هندی و لبنانی می‌توان تقسیم کرد:
====[[شیعیان مهاجر هندی(خوجه) زیمبابوه|شیعیان مهاجر هندی (خوجه)]]====
دولت بریتانیا براساس سیاست‌های استعماری خود همیشه از نیروی کار مردم مستعمرات مختلف خود به ویژه هند در سایر مستعمرات استفاده می‌کرد. با استقرار استعمار بریتانیا در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] گروهی از مردم هند به عنوان سرباز و یا کارگر به این کشور آورده شدند. اقامت آن‌ها در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] سبب مهاجرت اقوام و بستگانشان و نیز گروه‌های دیگری از مردم هند به این کشور شد. گروهی از مسلمانان سنی و شیعه‌ی هندی نیز در این مهاجرت‌ها وارد [[زيمبابوه|زیمبابوه]] شدند. هندی‌ها در [[تاریخ دوران استعمار زیمبابوه|دوران استعمار]] و پس از استقلال هم‌چنان دراین کشور باقی ماندند. هم اکنون نیز تعداد زیادی هندی تبار با ادیان و مذاهب مختلف دراین کشور زندگی می‌کنند.


شیعیان در زیمبابوه به دو گروه بومی و غیر بومی تقسیم می شوند.جمعیت شیعیان بومی در این کشور بسیار محدود بوده و حضور قابل توجهی در جامعه مسلمان این کشور ندارند.
شیعیان خوجه هندی سال‌ها به صورت غیر علنی و در حالت تقیه در این کشور به سر می‌بردند<ref>برگرفته از https://en.icro.ir/National-News</ref>.
====شیعیان لبنانی====
اکثریت شیعیان غیر بومی را لبنانی‌ها تشکل می‌دهند که غالباً در زمینه امور تجاری فعالیت دارند. جمعیت شیعیان لبنانی در حدود 150 نفر بوده معمولاً در امور خیریه فعال هستند<ref>ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ [https://wikimelal.ir/%D8%B2%D9%8A%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%88%D9%87 زیمبابوه]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.142-143.</ref>.
=== [[مساجد زیمبابوه|مساجد]]===
در همه‌ی ادیان مؤسسات وابسته به آنان می‌کوشند اعتقادات، فرهنگ، آداب، رسوم و هویت‌های دینی پیروان خود را حفظ نمایند. مسلمانان [[زيمبابوه|زیمبابوه]] نیز از اواخر دهه‌ی چهل با ساخت مساجدی فعالیت‌های فرهنگی و دینی خود را شروع کردند. محور فعالیت آنان در [[زيمبابوه|زیمبابوه]]، آموزش تعلیمات دینی به مسلمانان به ویژه جوانان در مساجد و مدارس بوده هم اکنون نیز این مؤسسات فرهنگی - اسلامی با رهبری و کمک علما، تجار و جوانان مسلمان، فعالیت خود را ادامه می‌دهند.


شیعیان بومی را عمدتاً گروهی از جوانان در شهرهای [[حراره]], کادوما, [[بولاوایو]] تشکیل می دهند.به نظر می رسد جمعیت  شیعیان بومی در حدود 1000 نفر باشد.
در شهرهای بزرگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]] مسجد جامعی برای برپایی نماز جمعه بنا شده که در آن‌ها مانند سایر مساجد علوم قرآنی، احکام، احادیث و عقاید اسلامی آموزش داده می‌شود. در [[حراره]] 18 مسجد، در [[بولاوایو]] 8 مسجد و نیز بیش از چهل مسجد در شهرهای دیگر مانند کوئه کوئه، مگونیگور، موتاره، کادوما و روستاها وجود دارد که توسط مسلمانان برای اجتماعات دینی و اقامه‌ی نماز ساخته شده است. اولین مسجدی که در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] بنا شده مسجد "حراره" است و این مسجد هر روز پذیرای هزاران نمازگزار می‌باشد.


حضور آشکار و علنی شیعیان در زیمبابوه هم زمان با تأسیس مرکز اسلامی امام خمینی(ره) توسط شیخ جولا در سال 1987 در این کشور آغاز شد.
مدارسی که در کنار این مساجد ساخته شده‌اند توسط علما و استادان مسلمان هندی و پاکستانی که برای تبلیغ به [[زيمبابوه|زیمبابوه]] آمده‌اند، اداره می‌شود. شمار اندکی از آفریقایی‌ها نیز متولی و رئیس هیأت امنای مساجد هستند و مساجد کوچکی که توسط مالزیایی‌ها ساخته شده توسط خودشان اداره می‌شود. مشکل اساسی پیش روی این مساجد عدم تأثیر گذاری مناسب علما و استادان مدعو می‌باشد. مهم‌ترین دلایل آن عبارتند از:


شیعیان غیر بومی این کشور را به دو گروه مهاجران هندی و لبنانی می توان تقسیم کرد:
1-عدم شناخت کافی و جامع از مردم و فرهنگ منطقه‌ی جنوب آفریقا و مسلمانان آفریقایی به ویژه [[زيمبابوه|زیمبابوه]]؛


2-عدم آشنایی با علوم جدید و آکادمیک و ناآگاهی نسبت به مسایل اجتماعی منطقه؛


'''1-شیعیان  مهاجر هندی ( خوجه ):'''
3- تفاوت‌های عمیق فرهنگ شبه قاره با فرهنگ پیچیده [[زيمبابوه|زیمبابوه]].
=====[[مسجد ریجیویو در زیمبابوه|مسجد ریجیویو]]=====
مسلمانان هندی به دلیل برخورداری از امکانات اقتصادی بسیار قوی توانسته‌اند مراکز، مساجد و مدارس بسیاری راتأسیس نمایند. بزرگترین مسجد کشور با گنجایش دو هزار نماز گزار در منطقه "ریجیویو"ی [[حراره]]، متعلق به مسلمانان هندی بوده و خدمات بسیاری از جمله فعالیت‌های فرهنگی – اسلامی برای آموزش دینی کودکان و نوجوانان مسلمان ارائه می‌کند. برگزاری نماز جمعه با شرکت جمعیتی بالغ بر هشتصد تا هزار نفر که اکثراً مهاجرین هندی و پاکستانی هستند، از فعالیت‌های این مسجد می‌باشد.


دولت بریتانیا براساس سیاست های استعماری خود همیشه از نیروی کار مردم مستعمرات مختلف خود به ویژه هند در سایر مستعمرات استفاده می کرد.با استقرار استعمار بریتانیا در زیمبابوه گروهی از مردم هند به عنوان سرباز و یا کارگر به این کشور آورده شدند.اقامت آن ها در زیمبابوه سبب مهاجرت اقوام و بستگانشان و نیز گروه های دیگری از مردم هند به این کشور شد.گروهی از مسلمانان سنی و شیعه ی هندی نیز در این مهاجرت ها وارد زیمبابوه شدند.هندی ها در دوران استعمار و پس از استقلال هم چنان دراین کشور باقی ماندند . هم اکنون نیز تعداد زیادی هندی تبار با ادیان و مذاهب مختلف دراین کشور زندگی می کنند.
امامت جمعه و جماعت مسجد اکثراً با رؤسای [[مجلس العلمای زیمبابوه|مجلس العلما]] می‌باشد. یک مدرسه دینی برای کودکان (که تنها مدرسه اسلامی است) در مسجد تأسیس شده و برای نوجوانان و جوانان کلاس‌های آموزش قرآن و اصول عقاید به سبک و سیاق وهابی‌ها برگزار می‌کند<ref>برگرفته از https://en.icro.ir/National-News</ref>.
=====[[مسجد مدینه در زیمبابوه|مسجد مدینه]]=====
دومین مسجد بزرگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]] است و به هندی‌های شافعی مذهب قبیله کاتری تعلق دارد. آن‌ها مخالف وهابیون بوده و با ج.ا.ایران نیز چندان همراه نیستند. دراین مسجد همه ساله، مراسم میلادالنبی(ص) با شکوه خاصی برگزار می‌شود.
=====[[مسجد مرکزی حراره]]=====
این مسجد در مرکز تجاری شهر قرار گرفته و تحت نفوذ [[مجلس العلمای زیمبابوه|مجلس العلما]] می‌باشد. این مسجد محل برگزاری اجتماعات و نماز جمعه توسط شیخ موسی منک می‌باشد. عمده افرادی که در این مسجد نماز به جای می‌آورند، از سیاه‌پوستان بومی کشور بوده و امام جماعت معمولاً فردی هندی تبار می‌باشد.
=====[[مسجد هایفیلد در زیمبابوه|مسجد هایفیلد]]=====
این مسجد در محله فقیرنشین سیاهان قرار دارد. سال‌ها امامت نمازها در آن بر عهده شیخ اسماعیل تیپانی بود. وی در سال 1387 فوت نمود<ref>مفرحی، احمد(1388).[[زیمبابوه در یک نگاه|زیمبابوه]]. تهران: [https://mfa.ir/portal/viewpage/14736/%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%B4%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D8%AA اداره نشر وزارت امور خارجه]، ص. 41.</ref>.
=====[[مسجد امباره در زیمبابوه|مسجد امباره]]=====
مسجدی بسیار بزرگ است که در محله فقیر و سیاه‌پوست نشین امباره واقع شده است. معمولاً جمعیت زیادی در این مسجد به اقامه نماز می‌پردازند.


شیعیان خوجه هندی سال ها به صورت غیر علنی و در حالت تقیه در این کشور به سر می بردند. (همان)
مساجد مرکزی شهرهای گوئرو، بولاوایو، ماشوینگو و [[موتاره]]


این مساجد نیز دارای اهمیت بوده از مساجدی هستند که به وفور مورد استفاده مسلمانان زیادی قرار می‌گیرند.
=====[[مسجد چينويی در زیمبابوه|مسجد چینویی]]=====
این مسجد توسط رایزنی فرهنگی و با حمایت‌های جمهوری اسلامی ایران در شهر چینویی احداث و نام مرکز اسلامی امام خمینی (ره) بر آن گذاشته شد. در ساخت این مسجد، سنگ‌های زیبای ایرانی به کار رفته بود. در اوایل دهه‌ی 90 نفوذ برخی از طرفداران وهابی‌ها و اقدامات "آژانس مسلمانان آفریقا" موجب گردید مسجد چینویی از دست ایران خارج و آژانس کنترل و نظارت بر آن را به دست گیرد. بعدها نام امام خمینی (ره) توسط وهابی‌ها از سر در مسجد برداشته و تابلویی با عنوان "مسجد عمر بن خطاب" بر آن نهاده شد.


'''2-شیعیان لبنانی'''
مساجد دیگری نیز در شهر [[حراره]] و دیگر شهرها وجود دارند که از اهمیت کمتری برخوردارند. از جمله این مساجد می‌توان به مساجد آرکادیا، زنگزا، سکه، تافارا، موفاکوسی، زراسکوا، هاتفیلد، سنت‌مری و اپورت اشاره کرد<ref>ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.143-146.</ref>.
=== [[نهادها و مراکز دینی مسلمانان زیمبابوه|سازمان‌های اسلامی]] ===
====[[شورای عالی امور اسلامی در زیمبابوه|شورای عالی امور اسلامی]]====
این شورا در سال 1984 به رهبری "شیخ اسماعیل تیپانی" (مالاوی الاصل) تشکیل گردید. مواضع شورا نسبت به ایران کاملاً مثبت و هم سو با جمهوری اسلامی ایران بود. شیخ تیپانی در زمان حیات خود در میان مسلمانان بومی از محبوبیت فراوانی برخوردار بود. وی هم چنین امام جماعت مسجد هایفیلد در حومه [[حراره]] بوده همواره نسبت به برگزاری مراسم و مناسبت‌هایی چون سالگرد رحلت حضرت امام خمینی (ره)، میلادالنبی (ص) و غیره اهتمام خاصی داشت. شیخ تیپانی یک بار برای شرکت در مراسم اربعین رحلت حضرت امام خمینی (ره) به ایران سفر نموده بود. پس از درگذشت وی، "شیخ اسماعیل دعا" جانشین وی شد. عمده فعالیت‌های این شورا عبارتند از:


اکثریت شیعیان غیر بومی را لبنانی ها تشکل می دهند که غالباً در زمینه امور تجاری فعالیت دارند.جمعیت شیعیان لبنانی در حدود 150  نفر بوده معمولاً در امور خیریه فعال هستند.
1- برگزاری نماز و مناسبت‌های اسلامی در مساجد


2- آموزش علوم اسلامی، برگزاری سمینار ائمه جمعه و جماعات، بررسی مشکلات ائمه جمعه و جماعات، بررسی روش‌های تبلیغ، هماهنگی برنامه‌های مساجد طرفدار و بحث در خصوص سایر مسائل اجتماعی و فرهنگی مسلمانان


'''- مساجد'''
3- بازدید ماهانه از شهرهای مختلف به منظور ملاقات با مسلمانان و شیوخ


در همه ی ادیان مؤسسات وابسته به آنان  می کوشند اعتقادات، فرهنگ، آداب، رسوم و هویت های دینی پیروان خود را حفظ نمایند.مسلمانان زیمبابوه نیز از اواخر دهه ی چهل با ساخت مساجدی  فعالیت های فرهنگی و دینی خود را شروع کردند.
4- برگزاری جلسات منظم هفتگی شورا، حضور در مساجد مختلف و فعالیت‌های دینی و سخنرانی


محور فعالیت آنان در زیمبابوه، آموزش تعلیمات دینی به مسلمانان  به ویژه جوانان در مساجد و مدارس بوده هم اکنون نیز این مؤسسات فرهنگی - اسلامی با رهبری و کمک علما، تجار و جوانان مسلمان، فعالیت خود را ادامه می دهند.
ایجاد تفرقه بین سازمان‌های اسلامی از اهداف مراکز وهابی در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] است. [[شورای عالی امور اسلامی در زیمبابوه|شورای عالی امور اسلامی]] که توسط مرحوم شیخ تیپانی تأسیس شده بود و به هواداری از ایران و بهره مندی از کمک‌های آن شناخته می‌شد، با تحریکات وهابی‌ها به انشعاب کشیده شد و سازمان دیگری توسط وهابی‌ها در برابر این گروه ایجاد شد<ref>ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ [[زیمبابوه در یک نگاه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.147-148.</ref>.
=====[[آژانس مسلمانان آفریقا در زیمبابوه|آژانس مسلمانان آفریقا]] =====
این آژانس در سال 1984 اقدام به تأسیس دفتر نمایندگی خود در [[حراره]] نمود. در همان سال شیخ عبدالجلیل روحانی سودانی الاصل، مسئولیت اداره این دفتر را بر عهده گرفت. طبق شواهد موجود، وی فردی نسبتاً روشنفکر و مستقل بود و به جمهوری اسلامی ایران علاقمند بوده در زمان جنگ تحمیلی از مواضع ج.ا.ایران حمایت می‌کرد.


در شهرهای بزرگ زیمبابوه مسجد جامعی برای برپایی نماز جمعه بنا شده که در آن ها مانند سایر مساجد علوم قرآنی، احکام، احادیث و عقاید اسلامی آموزش داده می شود.
در سال 1992، مسئولیت دفتر این آژانس در [[حراره]] به شیخ باقر که مصری الاصل بود، واگذار شد. به دلیل تندروی‌های وی، پس از شش ماه شیخ احمد عبدالرحمن مسئولیت امور آن را در اختیار گرفت و شیخ باقر دستیار وی شد. برخی از فعالیت‌های آژانس فوق به شرح ذیل می‌باشد:


در حراره 18 مسجد،در بولاوایو 8 مسجد و نیز بیش از چهل مسجد در شهرهای دیگر مانند کوئه کوئه،مگونیگور،موتاره،کادوما و روستاها وجود دارد که توسط مسلمانان برای اجتماعات دینی و اقامه ی نماز ساخته شده است.
1- ثبت مساجد با نام آژانس مسلمانان آفریقا
 
اولین مسجدی که در زیمبابوه بنا شده مسجد "حراره" است و این مسجد هر روز پذیرای هزاران نمازگزار می باشد.
 
مدارسی که در کنار این مساجد ساخته شده اند توسط علما و استادان مسلمان هندی و پاکستانی که برای تبلیغ به زیمبابوه آمده اند، اداره می شود. شمار اندکی از آفریقایی ها نیز متولی و رئیس هیأت امنای مساجد هستند و مساجد کوچکی که توسط مالزیایی ها ساخته شده  توسط خودشان اداره می شود.
 
مشکل اساسی پیش روی این مساجد عدم تأثیر گذاری مناسب علما و استادان مدعو می باشد.مهم ترین دلایل آن عبارتنداز:
 
1-عدم شناخت کافی و جامع از مردم و فرهنگ منطقه ی جنوب آفریقا و مسلمانان آفریقایی به ویژه زیمبابوه
 
2-عدم آشنایی با علوم جدید و آکادمیک و ناآگاهی نسبت به مسایل اجتماعی منطقه
 
3- تفاوت های عمیق فرهنگ شبه قاره با فرهنگ پیچیده زیمبابوه
 
1-   '''مسجد ریجیویو'''
 
مسلمانان هندی به دلیل برخورداری از امکانات اقتصادی بسیار قوی توانسته اند مراکز ، مساجد و مدارس بسیاری راتأسیس نمایند.بزرگترین مسجد کشور با گنجایش دو هزار نماز گزار در منطقه "ریجیویو"ی حراره، متعلق به مسلمانان هندی بوده و خدمات بسیاری  از جمله فعالیت های فرهنگی –اسلامی برای آموزش دینی کودکان و نوجوانان مسلمان ارائه می کند. برگزاری نماز جمعه با شرکت جمعیتی بالغ بر هشتصد تا هزار نفر که اکثراً مهاجرین هندی و پاکستانی هستند،از فعالیت های این مسجد می باشد.
 
امامت جمعه و جماعت مسجد اکثراً با رؤسای مجلس العلما می باشد.یک مدرسه دینی برای کودکان(که تنها مدرسه اسلامی است)در مسجد تأسیس شده و برای نوجوانان و جوانان کلاس های آموزش قرآن و اصول عقاید به سبک و سیاق وهابی ها برگزار می کند.(همان)
 
2-   '''مسجد مدینه'''
 
دومین مسجد بزرگ زیمبابوه است و به هندی های شافعی مذهب قبيله كاتری تعلق دارد.آنها مخالف وهابيون بوده و با ج.ا.ايران نيز چندان همراه نيستند.دراين مسجد همه ساله، مراسم ميلادالنبی(ص) با شكوه خاصي برگزار می شود.
 
3-   '''[[مسجد مرکزی حراره]]'''
 
این مسجد در مرکز تجاری شهر قرار گرفته و تحت نفوذ مجلس العلما می باشد.این مسجد محل برگزاری اجتماعات و نماز جمعه توسط شیخ موسی منک می باشد.عمده افرادي كه در اين مسجد نماز به جای می آورند، از سياهپوستان بومي كشور بوده و امام جماعت معمولاً فردی هندی تبار می باشد.
 
4-   '''مسجد هایفیلد''':
 
این مسجد در محله فقیرنشین سیاهان قرار دارد.سال ها امامت نمازها در آن بر عهده شیخ اسماعیل تیپانی بود.وی در سال 1387 فوت نمود. (وزارت امور خارجه،زیمبابوه ،1388: 41)
 
 
'''5-   مسجد امباره'''
 
مسجدی بسیار بزرگ است که در محله فقير و سياهپوست نشين امباره واقع شده است.معمولاً جمعيت زیادی در اين مسجد به اقامه نماز می پردازند.
 
 
'''6-مساجد مركزی شهرهای گوئرو، بولاوايو، ماشوينگو و [[موتاره]]'''
 
 
اين مساجد نيز دارای اهميت بوده از مساجدی هستند که به وفور مورد استفاده مسلمانان زیادی قرار می گیرند.
 
 
'''7-مسجد چينويی'''
 
اين مسجد توسط رایزنی فرهنگی و با حمایت های جمهوری اسلامی ايران در شهر چینویی احداث و نام مرکز اسلامی امام خمینی(ره) بر آن گذاشته شد.در ساخت این مسجد،سنگ های زیبای ایرانی به کار رفته بود.در اوایل دهه ی 90 نفوذ برخی از طرفداران وهابی ها و اقدامات "آژانس مسلمانان آفریقا" موجب گردید مسجد چینویی از دست ایران خارج و آژانس کنترل و نظارت بر آن را به دست گیرد. بعدها  نام امام خمینی(ره) توسط وهابی ها از سر در مسجد برداشته  و تابلویی با عنوان "مسجد عمر بن خطاب" بر آن نهاده شد.
 
 
مساجد ديگری نيز در شهر حراره و ديگر شهرها وجود دارند كه از اهميت كمتری برخوردارند.از جمله این مساجد می توان به مساجد آركاديا، زنگزا، سكه ، تافارا، موفاكوسی، زراسكوا، هاتفيلد، سنت مری و اپورت اشاره کرد.
 
 
'''- سازمان های اسلامی'''
 
'''1-شورای عالی امور اسلامی'''
 
اين شورا در سال 1984 به رهبری "شيخ اسماعيل تيپانی"( مالاوی الاصل) تشكيل گرديد.مواضع شورا نسبت به ایران كاملاً مثبت و هم سو با جمهوری اسلامی ايران بود.شيخ تيپانی در زمان حيات خود در میان مسلمانان بومی از محبوبيت فراوانی برخوردار بود.وی هم چنین امام جماعت مسجد هايفيلد در حومه حراره بوده همواره نسبت به برگزاری مراسم و مناسبت هایی چون سالگرد رحلت حضرت امام خمينی(ره) ، ميلادالنبی(ص) و غيره اهتمام خاصی داشت.شیخ تیپانی یک بار برای  شركت در مراسم اربعين رحلت حضرت امام خمينی(ره) به ايران سفر نموده بود.پس از درگذشت وی ، "شيخ اسماعيل دعا" جانشین وی شد.عمده فعاليت های اين شورا عبارتند از:
 
1-    برگزاری نماز و مناسبت های اسلامی در مساجد
 
2-    آموزش علوم اسلامی،برگزاری سمینار ائمه جمعه و جماعات،بررسی مشكلات ائمه جمعه و جماعات،بررسی روش های تبليغ،هماهنگی برنامه های مساجد طرفدار و بحث در خصوص ساير مسائل اجتماعی و فرهنگی مسلمانان
 
3-    بازديد ماهانه از شهرهای مختلف به منظور ملاقات با مسلمانان و شيوخ
 
4-    برگزاری جلسات منظم هفتگی شورا، حضور در مساجد مختلف و فعاليت های دينی و سخنرانی
 
 
ایجاد تفرقه بین سازمان های اسلامی از اهداف مراکز وهابی در زیمبابوه است .شورای عالی اموراسلامی که توسط مرحوم شیخ تیپانی تأسیس شده بود و به هواداری از ایران و بهره مندی از کمک های آن شناخته می شد،با تحریکات وهابی ها به انشعاب کشیده شد و سازمان دیگری توسط وهابی ها در برابر این گروه ایجاد شد.
 
 
2'''-آژانس مسلمانان آفریقا'''
 
این آژانس در سال 1984 اقدام به تأسیس دفتر نمایندگی خود در حراره نمود.در همان سال شیخ عبدالجلیل روحانی سودانی الاصل،مسئولیت اداره این دفتر را بر عهده گرفت. طبق شواهد موجود،وی فردی نسبتاً روشنفکر و مستقل بود و به جمهوری اسلامی ایران علاقمند بوده  در زمان جنگ تحمیلی از مواضع ج.ا.ایران حمایت می کرد.
 
در  سال 1992،مسئولیت دفتر این آژانس در حراره به شیخ باقر که مصری الاصل بود،واگذار شد.به دلیل تند روی های وی، پس از شش ماه شیخ احمد عبدالرحمن مسئولیت امور آن را در اختیار گرفت و شیخ باقر دستیار وی شد.برخی از فعالیت های آژانس فوق به شرح ذیل می باشد:
 
1-ثبت مساجد با نام آژانس مسلمانان آفریقا


2- توزیع کتب و جزوات تبلیغی دریافتی از وزارت اوقاف کویت و دفتر مرکزی آژانس در آفریقای جنوبی
2- توزیع کتب و جزوات تبلیغی دریافتی از وزارت اوقاف کویت و دفتر مرکزی آژانس در آفریقای جنوبی


3-حمایت و نظارت بر کار ائمه جماعات و مراکز اسلامی
3- حمایت و نظارت بر کار ائمه جماعات و مراکز اسلامی
 
بیش از 80 درصد بودجه این آژانس توسط وزارت اوقاف و امور خیریه کویت و بخشی نیز از سوی تجاری چون شیخ احمد توتونچی از عربستان سعودی تأمین می شود.این مرکز ارتباط بسیار نزدیکی با مجلس العلمای زیمبابوه داشته  با شیخ موسی منک همکاری خوبی دارد.
 
سرپرستی ایتام،حفر چاه های عمیق برای مسلمانان، اطعام مسلمانان در ماه مبارک رمضان،تهیه لباس و اونیفورم برای دانش آموزان و دایر نمودن مسجد در مناطق مختلف از جمله فعالیت های آژانس می باشد.<sup>(</sup>طالبی بیدهندی، صص36-35)
 
همان گونه که در معرفی مسجد چینویی گفته شد،آژانس در سال های نخستین دهه ی 90 (1992)کنترل مسجدی را که ایران برای بومیان بنا کرده بود،به دست گرفت.بسیاری از بومیان مسلمان منطقه چینوئی زیمبابوه از فعالیت آژانس مسلمانان آفریقا بر علیه اقلیت شیعیان آگاهی نداشته و قول مساعدت به مسلمانان و رسیدگی به زندگی آن ها از جمله ساخت مساجد،حمایت از یتیمان ،پرداخت مساعدت های مالی ، بورس تحصیلی و... را نشانه ای از تعامل مثبت آژانس با مسلمانان منطقه تلقی  می کردند.(مشاهدات مولف)
 
 
3'''- سازمان جوانان مسلمان زیمبابوه:'''
 
این سازمان در سال 1983 تأسیس شده در زمینه های تبلیغی وآموزشی جوانان اهل سنت فعالیت دارد.
 
'''4- مجلس العلمای زیمبابوه:'''
 
فعالیت های آموزشی،تبلیغی و خدماتی گسترده برای اهل تسنن داشته و موسسه ای وابسته به سازمان رابطه العالم الاسلامی است و بزرگ ترین مسجد هندی ها و نیز برخی جمعیت های اسلا می،مؤسسات اسلامی و حتی جماعات مسلمان زیمبابوه را هدایت و مدیریت می کند. شعبات آن تقریباً در تمام شهرهای زیمبابوه وجود دارند.ریاست این سازمان با"شیخ موسی منک" (هندی الاصل)می باشد.وی تاکنون نسبت به تأسیس مدارس آموزشی و تبلیغی چون دارالقرآن اقدام نموده است.
 
تمام جمعیت های اسلامی تحت نظارت مجلس العلما، ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند و به طور هماهنگ فعالیت می کنند.
 
نقش مجلس علما همانند «شورای مفتی» در سایر کشورهای اسلا می است.تعداد اعضای آن اکنون هشتاد نفر و بیش تر آنها مالزیایی هستند.در سال های اخیر، تعدادی از علمای بومی آفریقایی نیز در آن عضویت پیدا کرده اند. هدف اصلی از تأسیس این مجلس، توسعه و تقویت تعالیم دینی و تبلیغات اسلا می بر اساس مذهب تسنن در زیمبابوه است. به جهت رعايت مسائل امنيتی، اين سازمان هيچ گاه فعاليت درونی خود را علنی نساخته است.
 
 
'''-فعالیت ها'''
 
شیخ موسی منک در تمام امور دینی و فعالیت های اسلامی، مجلس العلما را هدایت کرده از اقدامات آن به شدت پشتیبانی می کند.بعضی از مراکز اسلامی که توسط این مجلس ایجاد شده و یا حمایت می شود،عبارتند از:
 
'''1-   ''' دارالعلم:مرکزآموزشی دارالعلم در سال 1977 تأسیس شد.این مرکز دارای واحدهای آموزشی دختران و پسران، یتیم خانه،مرکز رایانه و خوابگاه بوده تعداد دانش آموزان آن در سال 2004 بالغ بر400 نفر بود.
 
مرکز اسلامی مجلس العلمای زیمبابوه دانش آموزان و دانشجویان  مسلمان زیادی را تحت تعلیم و آموزش قرار داده و امکاناتی چون اعطای بورس تحصیلی،تسهیلات درمانی و کاریابی برای آنان و خانواده هایشان فراهم نموده است. دوره تحصیل واحد پسران با پنج سال آموزش اسلامی شروع شده و هم زمان با پایان دوره اسلامی،مقطع دبیرستان نیز به اتمام می رسد.
 
واحد دختران در سال 1996 تأسیس شده است.دوره تحصیلی  آموزش اسلامی برای دختران دو سال به صورت تمام وقت بوده مهارت هایی مانند خیاطی،آشپزی،منشی گری و... نیز به دانش آموزان آموزش داده می شود.در سال 2004 دارالعلم 200  فارغ التحصیل دختر داشته است.
 
در کنار آموزش های رسمی دانش آموزان، مجلس العلما تلاش زیادی برای ارائه آموزش علوم قرآنی مانند قرائت  و حفظ قرآن می کند.
 
تعدادی از فارغ التحصیلان این مرکز،برای تبلیغ و آموزش به کشورهای دیگر از جمله کشورهای همسایه اعزام می شوند.امکانات رایانه ای مجلس از سال 2000 برقرار و در حال حاضر با تجهیزات کامل در خدمت دانش آموزان است.
 
مدرسه " اقرأ" در حومه حراره نيز توسط اين مرکز اداره می شود و دانش آموزان در این مدرسه به فراگيری علوم اسلامی می پردازند.
 
2-مرکز نگهداری کودکان بی سرپرست
 
این مرکز در سال1990 تأسیس شد.هدف مرکز جذب مسلمانان و غیر مسلمانان و آموزش آنان اعلام شده است.این مرکز غیر دولتی بوده از کمک های مجلس العلما برخوردار می باشد.کودکانی که در این مرکز نگهداری می شوند، با رسیدن به سن تحصیل مانند سایر دانش آموزان وارد دوره های تحصیلی آکادمیک و دینی می شوند.
 
3-ساخت مساجد و مراکز اسلامی
 
تاکنون مجلس العلما نسبت به ساخت مساجد و مراکز اسلامی متعددی در مناطق مختلف کشور اقدام نموده است.
 
4-انتشارات
 
چاپ جزوات آموزشی پیرامون موضوعات مختلف اسلامی،بولتن هفتگی،کتابچه های قرآنی،مجموعه احادیث نبوی(ص) و چاپ مقالات و مطالب متعدد و متنوع اسلامی در هفته نامه ملی کشور"ساندی میل" با بیش از سه میلیون خواننده و روزنامه رسمی زیمبابوه "هرالد" در مناسبت های خاص اسلامی نظیر اعیاد فطر و قربان از فعالیت های انتشاراتی مجلس العلما می باشد.چاپ فصلنامه اسلامی "رسالت امن" یا "پیام صلح" نیز از دیگر فعالیت های انتشاراتی مجلس است.
 
5-دعوت و تبلیغ
 
مرکز تبلیغ و دعوت دینی مجلس العلمای زیمبابوه در تمام هشت ایالت کشور فعال است.میانگین شرکت کنندگان در هر یک از دفاتر تبلیغی استانی آن بین 350 الی 2000 نفر می باشد.موضوعاتی که در این مراکز طرح شده درباره آنان گفت و گو می شود،شامل:عقاید،عبادات واحکام،اخلاق اجتماعی می باشد.
 
واحد بورس تحصیلی برای دانش آموزان، مرکز تهیه مواد غذایی حلال،کمک و حمایت از دیگر مراکز اسلامی و تلاش برای ارائه آموزش های اسلامی به جوانان و بزرگسالان، ساخت واحدهای مسکونی برای مسلمانان نیازمند،کمک به امور ذبح و قربانی برای مسلمانان و برنامه های ویژه ماه مبارک رمضان(ضیافت های افطاری) از دیگر فعالیت های مجلس العلما در داخل و خارج کشور است.طرح وام دهی به هزاران نفر از مسلمانان نیازمند از سال 1994 تاکنون با هدف خودکفا سازی جامعه اقلیت مسلمان زیمبابوه،باعث شهرت و خوش نامی مجلس العلما بین مسلمانان بومی شده است.( طالبي بيدهندی ، همان مأخذ، ص 39)
 
مجلس العلما جهت مقابله با رشد و تقویت فرهنگ شیعی زنان مسلمان اقدام به تأسیس سازمان اسلامی زنان با همکاری آژانس مسلمانان آفریقا کرده است.
 
هم چنین با اعطای بورس تحصیلی به مسلمانان به منظور تقویت گرایشات ضد شیعی،افراد مستعد را پس از سپری کردن دوره چهار ساله برای ادامه تحصیل به خارج از کشور(عربستان سعودی،کویت،هند و [[مصر]])اعزام می کند.شیوه دیگر وهابی ها در دشمنی با تشیع،اعطای کمک های اقتصادی به اهل تسنن زیمبابوه در جهت خود کفایی اقتصادی آنان است.در ماه مبارک رمضان با دادن کمک های غذایی و برپا کردن مراسم افطاری برای هوداران خود،آنان را مورد حمایت قرار می دهند.
 
اهل تسنن در زیمبابوه به دلیل آموزش های وهابیت،معتقدند تشیع مذهبی ساختگی و جعلی بوده شیعیان قرآن مخصوص به خود دارند.این باور با چاپ کتابی از "مفتی افضل حسین الیاس" از علمای آفریقای جنوبی و توزیع آن در زیمبابوه و دیگر کشورهای منطقه تقویت شده است.
 
در جزوه ای که از سوی آکادمی اسلامی منچستر در بریتانیا چاپ و از سوی کمیته اسلامی الهدی در حراره با عنوان" اعتقادات شیعه" توزیع شد،انقلاب اسلامی ایران نه یک انقلاب سیاسی بلکه طراحی امام خمینی(ره) برای عملی ساختن تبلیغات گسترده اعتقادات شیعی و مبارزه با مذهب تسنن معرفی شد.
 
متأسفانه بیشتر مسلمانان سنی مذهب زیمبابوه از فعالیت وهابی ها در پوشش تسنن بی اطلاعند و با آنها همکاری می کنند.
 
 
'''6-[[مركز تبليغات اسلامی بولاوايو]]:'''
 
رهبر اين مركز"شيخ ابراهيم علمی" بوده كه در شهر بولاوايو مستقر می باشد. وي نابينا و در گذشته از مخالفان سر سخت مذهب تشيع بود ولی پس از آشنایی با آموزه ها و كتب شيعی از جمله تفسير الميزان،به تشیع گروید و از علاقمندان و حامیان انقلاب و جمهوری اسلامي و از مدافعين اهل بیت(ع) شد.تلاش های وی باعث رسمی شدن  و آزادی حجاب در [[زيمبابوه]] گردید.وی نقش بسيار مهمی در پيگيري ممنوعيت ورود كتاب آيات شيطانی به كشور زيمبابوه داشت.
 
'''7-سازمان زنان حضرت فاطمه زهرا(س)'''
 
این سازمان ارگان اسلامی متعلق به زنان مسلمان کشور است که توسط شیعیان بومی تأسیس شده و تنها سازمان شیعی آموزشی-تربیتی اسلامی در زیمبابوه محسوب می شود.در سال 1993 به همت رایزنی فرهنگی ایجاد و در سال 1994 رسماً دراین کشور به ثبت رسید.این مرکز با جذب نوجوانان و جوانان مسلمان و معدودی غیر مسلمان،به تربیت و نگهداری(اکثراً یتیم و یا بد سرپرست) و آموزش آنان پرداخته است.سازمان از ابتدای تأسیس دارای برنامه های آموزشی تبلیغی مختلف اسلامی-شیعی بوده و در نیمه دوم دهه 90 با تأسیس کالج اسلامی گام مهمی در ادامه آموزش های درسی و شیعی  نوجوانان کشور ایفا نموده است.کودکان و نوجوانان با آموزش و تحصیل در این مرکز  می توانند در کنار آموزش اسلامی،مقطع دبیرستان را منطبق با نظام آموزشی کشور بگذرانند. کالج اسلامی از طریق ارتباط و همکاری با انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه زیمبابوه و سایر سازمان ها و شخصیت های مسلمان زیمبابوه و کشورهای هم جوار به ویژه آفریقای جنوبی موفق به توسعه فعالیت های دینی و آموزشی خود شده است.
 
تلاش های مدیره ی سازمان خانم زهرا ماکوینجا در تربیت و آموزش نسل جوان این کشور،موجب گرایش تعداد زیادی از کودکان مسلمان و مسیحی به اسلام و تشیع شده است. در کنار برنامه های آموزشی و تبلیغی،این سازمان همواره به برگزاری مراسم  و مناسبت های دینی مانند ایام ولادت و شهادت ائمه اطهار(ع) اقدام کرده است.با بازگشت همسر خانم ماکوینجا که برای تحصیل در دانشگاه اسلامی در غنا به سر می برد،فعالیت های این مرکز توسعه یافت.
 
 
'''8-[[مجتمع اسلامی امام خمینی(ره) کادوما]]'''
 
مجتمع اسلامی امام خمینی (ره) کادوما بعداز انقلاب اسلامی در کادوما واقع در 130 کیلومتری حراره توسط شیخ جولا تأسیس شد.این مجتمع در زمینی به مساحت حدود یازده هزار متر مربع بنا شده است.در حال حاضر دارای مسجدی است که به غیر از برپایی نماز جماعت برنامه های عبادی،آموزشی و مراسم و مناسبت های دینی نیز در آن برگزار می شود. مجتمع در نقشه اولیه خود دارای امکاناتی چون مسجد،مدرسه،سالن اجتماعات،مرکز درمانی و منزل مسکونی برای امام جماعت مسجد (مدیر مجتمع) بود که تاکنون تنها مسجد و سکونتگاه مدیر ساخته شده است.
 
فعالیت های تبلیغی و آموزشی شیخ جولا که با عنوان فرزند امام خمینی(ره) در آن کشور مشهور است،از شهر کادوما به چهار گوشه کشور گسترش یافت.دانش آموختگان مرکز اسلامی فوق از اواخر دهه 1980 فعالیت های شیعی خود را توسعه دادند.
 
چند سال بعداز بنای این مرکز اسلامی،مسیحیان اقدام به ساخت کلیسای زیبایی در روبروی آن نمودند.
 
 
'''9-سازمان جوانان مسلمان( زيميو)'''
 
اين سازمان در سال 1983 با هدف اصلي تبليغ اسلام و تبيين برنامه های آموزشی و اسلامی برای جوانان مسلمان شكل گرفت.سازمان بارها به دلیل اختلافات درونی بین اعضای هسته مركزی،با مشکلات فراوانی روبرو شده است.رئيس اين سازمان،"ياسين اولاد ياسين"،سفری به ايران داشته است.
 
از جمله فعاليت های مهم سازمان می توان به:امر به معروف و نهی از منکر،تربیت جوانان مسلمان، برنامه ماهانه برای جوانان مسلمان تحت عنوان" حلقه"، برگزاري دو اردو برای جوانان مسلمان در سال(هر شش ماه یک بار)، برنامه های آموزش اسلامی و شعایر دینی و تلاش در جهت تقویت و حفظ هویت اسلامی اقلیت مسلمان کشور اشاره کرد.این مرکز با آژانس مسلمانان آفریقا شدیداًاختلاف دارد و در سال 1995، رهبران اين گروه طی نامه ای به اداره مهاجرت،به دلیل ایجاد تفرقه و بر هم زدن وحدت مسلمانان کشور از سوی شيخ باقر از مسئولين آژانس فوق،خواستار اخراج وی از زيمبابوه شدند. اجرای برنامه راديویی "آشنایی با اسلام" از جمله همكاری های مشترك آنان با رايزني فرهنگي بود.
 
سازمان جوانان مسلمان نقش مهمی در رشد و توسعه ی فعالیت های اسلامی جوانان زیمبابوه دارد.


بیش از 80 درصد بودجه این آژانس توسط وزارت اوقاف و امور خیریه کویت و بخشی نیز از سوی تجاری چون شیخ احمد توتونچی از عربستان سعودی تأمین می‌شود. این مرکز ارتباط بسیار نزدیکی با [[مجلس العلمای زیمبابوه]] داشته با شیخ موسی منک همکاری خوبی دارد.


'''10-جماعت مسلمانان سنی'''
سرپرستی ایتام، حفر چاه‌های عمیق برای مسلمانان، اطعام مسلمانان در ماه مبارک رمضان، تهیه لباس و اونیفورم برای دانش آموزان و دایر نمودن مسجد در مناطق مختلف از جمله فعالیت‌های آژانس می‌باشد<ref>طالبی بیدهندی، علی محمد(1375). وضعیت فرهنگی و اجتماعی [[زيمبابوه|زیمبابوه]]، رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در [[حراره]]. ص. 35-36.</ref>.


رهبر این گروه دكتر عبدالله قاسم می باشد." مسجد مدينه" در منطقه مسلمان نشين ريجيويو در حراره  متعلق به آنان است.هميشه نسبت به مسائل سياسی مواضع بی طرفانه ای اتخاذ می کنند.بيشتر آنها از تجار می باشند.همه ساله مراسم ميلادالنبی(ص) را باشكوه فراوان جشن گرفته از علمای آفريقای جنوبی براي سخنراني در این مراسم دعوت می کننند.به دليل اعتقاد به مراسم ميلاد النبی(ص) و اختلاف بر سر اوقات شرعي،همیشه با وهابی ها اختلاف و مشكل دارند.( طالبی بيدهندی،40:1375)
همان‌گونه که در معرفی [[مسجد چينويی در زیمبابوه|مسجد چینویی]] گفته شد، آژانس در سال‌های نخستین دهه‌ی 90 (1992) کنترل مسجدی را که ایران برای بومیان بنا کرده بود، به دست گرفت. بسیاری از بومیان مسلمان منطقه چینوئی [[زيمبابوه|زیمبابوه]] از فعالیت آژانس مسلمانان آفریقا بر علیه اقلیت شیعیان آگاهی نداشته و قول مساعدت به مسلمانان و رسیدگی به زندگی آ‌ن‌ها از جمله ساخت مساجد، حمایت از یتیمان، پرداخت مساعدت‌های مالی، بورس تحصیلی و... را نشانه‌ای از تعامل مثبت آژانس با مسلمانان منطقه تلقی می‌کردند<ref>مشاهدات عینی محمدحسن ایپکچی، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در زیمبابوه</ref><ref>ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ [[زیمبابوه در یک نگاه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.148-149.</ref>.
=====[[سازمان جوانان مسلمان(زيميو) در زیمبابوه|سازمان جوانان مسلمان زیمبابوه]] =====
این سازمان در سال 1983 تأسیس شده در زمینه‌های تبلیغی و آموزشی جوانان اهل سنت فعالیت دارد<ref>ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.149.</ref>.
===== [[مجلس العلمای زیمبابوه]]=====
فعالیت‌های آموزشی، تبلیغی و خدماتی گسترده برای اهل تسنن داشته و موسسه‌ای وابسته به سازمان رابطه العالم الاسلامی است و بزرگ‌ترین مسجد هندی‌ها و نیز برخی جمعیت‌های اسلامی، مؤسسات اسلامی و حتی جماعات [[اسلام و مسلمانان زیمبابوه|مسلمان زیمبابوه]] را هدایت و مدیریت می‌کند. شعبات آن تقریباً در تمام شهرهای [[زيمبابوه|زیمبابوه]] وجود دارند. ریاست این سازمان با "شیخ موسی منک" (هندی الاصل) می‌باشد. وی تاکنون نسبت به تأسیس مدارس آموزشی و تبلیغی چون دارالقرآن اقدام نموده است.


تمام جمعیت‌های اسلامی تحت نظارت [[مجلس العلمای زیمبابوه|مجلس العلما]]، ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند و به طور هماهنگ فعالیت می‌کنند.


'''11-سازمان اسلامی كوئه كوئه:'''
نقش مجلس علما همانند «شورای مفتی» در سایر کشورهای اسلامی است. تعداد اعضای آن اکنون هشتاد نفر و بیش‌تر آن‌ها مالزیایی هستند. در سال‌های اخیر، تعدادی از علمای بومی آفریقایی نیز در آن عضویت پیدا کرده‌اند. هدف اصلی از تأسیس این مجلس، توسعه و تقویت تعالیم دینی و تبلیغات اسلامی بر اساس مذهب تسنن در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] است. به جهت رعایت مسائل امنیتی، این سازمان هیچ گاه فعالیت درونی خود را علنی نساخته است.
======فعالیت‌ها======
شیخ موسی منک در تمام امور دینی و فعالیت‌های اسلامی، [[مجلس العلمای زیمبابوه|مجلس العلما]] را هدایت کرده از اقدامات آن به شدت پشتیبانی می‌کند. بعضی از مراکز اسلامی که توسط این مجلس ایجاد شده و یا حمایت می‌شود، عبارتند از:
====== دارالعلم======
مرکز آموزشی دارالعلم در سال 1977 تأسیس شد. این مرکز دارای واحدهای آموزشی دختران و پسران، یتیم خانه، مرکز رایانه و خوابگاه بوده تعداد دانش آموزان آن در سال 2004 بالغ بر400 نفر بود.


رهبر این سازمان شيخ آدم مكدا می باشد كه در ظاهر مواضع مثبت نسبت به ج.ا.ايران داشته ولی در واقع مخالف ج.ا.ایران مي باشد.سازمان وی شاخه ای از مجلس العلمای زيمبابوه در شهرکوئه کوئه بوده امادر تبليغ وهابيت  جدی نمی باشد.وی در دهه 70، با ارائه سخنراني جامعی با عنوان " بنيادگرایی در اسلام" مورد توجه بسیاری از اساتيد قرار گرفت.
[[مجلس العلمای زیمبابوه|مرکز اسلامی مجلس العلمای زیمبابوه]] دانش آموزان و دانشجویان مسلمان زیادی را تحت تعلیم و آموزش قرار داده و امکاناتی چون اعطای بورس تحصیلی، تسهیلات درمانی و کاریابی برای آنان و خانواده‌هایشان فراهم نموده است. دوره تحصیل واحد پسران با پنج سال آموزش اسلامی شروع شده و هم زمان با پایان دوره اسلامی، مقطع دبیرستان نیز به اتمام می‌رسد.


واحد دختران در سال 1996 تأسیس شده است. دوره تحصیلی آموزش اسلامی برای دختران دو سال به صورت تمام وقت بوده مهارت‌هایی مانند خیاطی، آشپزی، منشی‌گری و... نیز به دانش آموزان آموزش داده می‌شود. در سال 2004 دارالعلم 200 فارغ التحصیل دختر داشته است.


'''12-سازمان اسلامي ماشوينگو''':
در کنار آموزش‌های رسمی دانش آموزان، مجلس العلما تلاش زیادی برای ارائه آموزش علوم قرآنی مانند قرائت و حفظ قرآن می‌کند.


رهبر آن شيخ رجب از هواداران انقلاب اسلامی می باشد.
تعدادی از فارغ التحصیلان این مرکز، برای تبلیغ و آموزش به کشورهای دیگر از جمله کشورهای همسایه اعزام می‌شوند. امکانات رایانه‌ای مجلس از سال 2000 برقرار و در حال حاضر با تجهیزات کامل در خدمت دانش آموزان است.


'''13- جمعيت مسلمانان موتاره'''
مدرسه " اقرأ" در حومه [[حراره]] نیز توسط این مرکز اداره می‌شود و دانش آموزان در این مدرسه به فراگیری علوم اسلامی می‌پردازند.
======مرکز نگهداری کودکان بی‌سرپرست======
این مرکز در سال1990 تأسیس شد.هدف مرکز جذب مسلمانان و غیر مسلمانان و آموزش آنان اعلام شده است.این مرکز غیر دولتی بوده از کمک های مجلس العلما برخوردار می باشد.کودکانی که در این مرکز نگهداری می‌شوند، با رسیدن به سن تحصیل مانند سایر دانش آموزان وارد دوره‌های تحصیلی آکادمیک و دینی می‌شوند.
======ساخت مساجد و مراکز اسلامی======
تاکنون [[مجلس العلمای زیمبابوه|مجلس العلما]] نسبت به ساخت مساجد و مراکز اسلامی متعددی در مناطق مختلف کشور اقدام نموده است.
======انتشارات======
چاپ جزوات آموزشی پیرامون موضوعات مختلف اسلامی، بولتن هفتگی، کتابچه‌های قرآنی، مجموعه احادیث نبوی (ص) و چاپ مقالات و مطالب متعدد و متنوع اسلامی در هفته‌نامه ملی کشور "ساندی میل" با بیش از سه میلیون خواننده و روزنامه رسمی [[زيمبابوه|زیمبابوه]] "هرالد" در مناسبت‌های خاص اسلامی نظیر اعیاد فطر و قربان از فعالیت‌های انتشاراتی [[مجلس العلمای زیمبابوه|مجلس العلما]] می‌باشد. چاپ فصلنامه اسلامی "رسالت امن" یا "پیام صلح" نیز از دیگر فعالیت‌های انتشاراتی مجلس است.
======دعوت و تبلیغ======
مرکز تبلیغ و دعوت دینی [[مجلس العلمای زیمبابوه]] در تمام هشت ایالت کشور فعال است. میانگین شرکت کنندگان در هر یک از دفاتر تبلیغی استانی آن بین 350 الی 2000 نفر می‌باشد. موضوعاتی که در این مراکز طرح شده درباره آنان گفت و گو می‌شود، شامل: عقاید، عبادات و احکام، اخلاق اجتماعی می‌باشد.


'''14-سازمان دعوت اسلامی اپورت:'''
واحد بورس تحصیلی برای دانش آموزان، مرکز تهیه مواد غذایی حلال، کمک و حمایت از دیگر مراکز اسلامی و تلاش برای ارائه آموزش‌های اسلامی به جوانان و بزرگسالان، ساخت واحدهای مسکونی برای مسلمانان نیازمند، کمک به امور ذبح و قربانی برای مسلمانان و برنامه‌های ویژه ماه مبارک رمضان (ضیافت‌های افطاری) از دیگر فعالیت‌های مجلس العلما در داخل و خارج کشور است. طرح وام دهی به هزاران نفر از مسلمانان نیازمند از سال 1994 تاکنون با هدف خودکفا سازی جامعه اقلیت مسلمان [[زيمبابوه|زیمبابوه]]، باعث شهرت و خوش نامی مجلس العلما بین مسلمانان بومی شده است<ref>طالبی بیدهندی، علی‌محمد(1375). وضعیت فرهنگی و اجتماعی [[زيمبابوه|زیمبابوه]]، رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در [[حراره]]. ص. 39.</ref>.


رهبر این سازمان "شيخ مصطفی چريمبا" از هواداران انقلاب و جمهوری اسلامی ایران می باشد.شیخ مصطفی در گذشته گاهنامه حقيقت اسلام را به كمك رايزني منتشر مي كرد.
[[مجلس العلمای زیمبابوه|مجلس العلما]] جهت مقابله با رشد و تقویت فرهنگ شیعی زنان مسلمان اقدام به تأسیس سازمان اسلامی زنان با همکاری آژانس مسلمانان آفریقا کرده است.


'''15-سازمان اسلامی كاروئی:'''رهبری این مرکز با فردی به نام شيخ امين سيمبا می باشد.( طالبی بيدهندی:42)
هم‌چنین با اعطای بورس تحصیلی به مسلمانان به منظور تقویت گرایشات ضد شیعی، افراد مستعد را پس از سپری کردن دوره چهار ساله برای ادامه تحصیل به خارج از کشور (عربستان سعودی، کویت، هند و [[مصر]]) اعزام می‌کند. شیوه دیگر وهابی‌ها در دشمنی با تشیع، اعطای کمک‌های اقتصادی به اهل تسنن [[زيمبابوه|زیمبابوه]] در جهت خود کفایی اقتصادی آنان است. در ماه مبارک رمضان با دادن کمک‌های غذایی و برپا کردن مراسم افطاری برای هوداران خود، آنان را مورد حمایت قرار می‌دهند.


'''16-جمعيت مسلمانان واتر فالز'''
اهل تسنن در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] به دلیل آموزش‌های وهابیت، معتقدند تشیع مذهبی ساختگی و جعلی بوده شیعیان قرآن مخصوص به خود دارند. این باور با چاپ کتابی از "مفتی افضل حسین الیاس" از علمای آفریقای جنوبی و توزیع آن در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] و دیگر کشورهای منطقه تقویت شده است.


در جزوه‌ای که از سوی آکادمی اسلامی منچستر در بریتانیا چاپ و از سوی کمیته اسلامی الهدی در حراره با عنوان " اعتقادات شیعه" توزیع شد، انقلاب اسلامی ایران نه یک انقلاب سیاسی بلکه طراحی امام خمینی (ره) برای عملی ساختن تبلیغات گسترده اعتقادات شیعی و مبارزه با مذهب تسنن معرفی شد.


'''17-مرکز اسلامی شیخ موسی مکدا'''
متأسفانه بیشتر مسلمانان سنی مذهب [[زيمبابوه|زیمبابوه]] از فعالیت وهابی‌ها در پوشش تسنن بی‌اطلاعند و با آن‌ها همکاری می‌کنند<ref>ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.149-154.</ref>.
======[[مركز تبليغات اسلامی بولاوايو|مرکز تبلیغات اسلامی بولاوایو]]======
رهبر این مرکز "شیخ ابراهیم علمی" بوده که در شهر [[بولاوایو]] مستقر می‌باشد. وی نابینا و در گذشته از مخالفان سر سخت مذهب تشیع بود ولی پس از آشنایی با آموزه‌ها و کتب شیعی از جمله تفسیر المیزان، به تشیع گروید و از علاقمندان و حامیان انقلاب و جمهوری اسلامی و از مدافعین اهل بیت (ع) شد. تلاش‌های وی باعث رسمی شدن و آزادی حجاب در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] گردید. وی نقش بسیار مهمی در پیگیری ممنوعیت ورود کتاب آیات شیطانی به [[زيمبابوه|کشور زیمبابوه]] داشت<ref>ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.154.</ref>.
=====[[سازمان زنان حضرت فاطمه زهرا(س) در زیمبابوه|سازمان زنان حضرت فاطمه زهرا (س)]]=====
این سازمان ارگان اسلامی متعلق به زنان مسلمان کشور است که توسط شیعیان بومی تأسیس شده و تنها سازمان شیعی آموزشی - تربیتی اسلامی در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] محسوب می‌شود. در سال 1993 به همت رایزنی فرهنگی ایجاد و در سال 1994 رسماً دراین کشور به ثبت رسید. این مرکز با جذب نوجوانان و جوانان مسلمان و معدودی غیر مسلمان، به تربیت و نگهداری (اکثراً یتیم و یا بدسرپرست) و آموزش آنان پرداخته است. سازمان از ابتدای تأسیس دارای برنامه‌های آموزشی تبلیغی مختلف اسلامی - شیعی بوده و در نیمه دوم دهه 90 با تأسیس کالج اسلامی گام مهمی در ادامه آموزش‌های درسی و شیعی نوجوانان کشور ایفا نموده است. کودکان و نوجوانان با آموزش و تحصیل در این مرکز می‌توانند در کنار آموزش اسلامی، مقطع دبیرستان را منطبق با نظام آموزشی کشور بگذرانند. کالج اسلامی از طریق ارتباط و همکاری با انجمن اسلامی دانشجویان [https://www.uz.ac.zw/ دانشگاه زیمبابوه] و سایر سازمان‌ها و شخصیت‌های مسلمان [[زيمبابوه|زیمبابوه]] و کشورهای هم جوار به ویژه آفریقای جنوبی موفق به توسعه فعالیت‌های دینی و آموزشی خود شده است.


'''18-مؤسسه آموزشی اسلامی در شهر KweKwe'''
تلاش‌های مدیره‌ی سازمان خانم زهرا ماکوینجا در تربیت و آموزش نسل جوان این کشور، موجب گرایش تعداد زیادی از کودکان مسلمان و مسیحی به اسلام و تشیع شده است. در کنار برنامه‌های آموزشی و تبلیغی، این سازمان همواره به برگزاری مراسم و مناسبت‌های دینی مانند ایام ولادت و شهادت ائمه اطهار (ع) اقدام کرده است. با بازگشت همسر خانم ماکوینجا که برای تحصیل در دانشگاه اسلامی در غنا به سر می‌برد، فعالیت‌های این مرکز توسعه یافت<ref>ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.154-155.</ref>.
=====[[مجتمع اسلامی امام خمینی(ره) کادوما]]=====
مجتمع اسلامی امام خمینی (ره) کادوما بعداز انقلاب اسلامی در کادوما واقع در 130 کیلومتری [[حراره]] توسط شیخ جولا تأسیس شد. این مجتمع در زمینی به مساحت حدود یازده هزار متر مربع بنا شده است. در حال حاضر دارای مسجدی است که به غیر از برپایی نماز جماعت برنامه‌های عبادی، آموزشی و مراسم و مناسبت‌های دینی نیز در آن برگزار می‌شود. مجتمع در نقشه اولیه خود دارای امکاناتی چون مسجد، مدرسه، سالن اجتماعات، مرکز درمانی و منزل مسکونی برای امام جماعت مسجد (مدیر مجتمع) بود که تاکنون تنها مسجد و سکونتگاه مدیر ساخته شده است.


این مؤسسه در سال 1980 تأسیس و دانش آموزان را از کودکی برای آموزش های اسلامی آماده می کند.ارتباط این واحد آموزشی با مرکز آموزش مجلس العلمای حراره موجب تقویت اهداف آن شده است.
فعالیت‌های تبلیغی و آموزشی شیخ جولا که با عنوان فرزند امام خمینی (ره) در آن کشور مشهور است، از شهر کادوما به چهار گوشه کشور گسترش یافت. دانش آموختگان مرکز اسلامی فوق از اواخر دهه 1980 فعالیت‌های شیعی خود را توسعه دادند.


'''19-مرکز آموزش اسلامی "چينييكا"<sup>[8]</sup>''' در سال 1976 در "گوتو"<sup>[9]</sup> واقع در ایالت "ماشوينگو"<sup>[10]</sup>به منظور جذب  بومیان قبیله "وارمبا"<sup>[11]</sup> که از گذشته های دور بین آنان و اسلام علقه هایی وجود داشته است،تأسیس شد.رهبر مجلس العلما بارها از این منطقه و این مرکز بازدید کرده و مردم قبیله فوق را به اسلام دعوت کرده است.امروزه اسلام در منطقه یاد شده به خوبی جای پای خود را محکم کرده و مرکز فوق دانش آموزان و دانشجویان بسیاری را تحت آموزش های اسلامی قرار داده است.در سال 1982،مؤسسه مزبور اقدام به تأسیس مسجد "امبيزو"<sup>[12]</sup> در منطقه كوئه كوئه،مسجد "سكه"<sup>[13]</sup> در حراره و مساجد "كاروئي"<sup>[14]</sup> و "شانگاني"<sup>[15]</sup> نمود.در سال های گذشته نیز به منظور ارائه آموزش های اسلامی به ویژه به کودکان ونوجوانان مسلمان، مدرسه و مسجد "والي"<sup>[16]</sup> و مدرسه و مسجد "بانكت"<sup>[17]</sup> را تأسیس نمودند و هر ساله بر تعداد دانش آموزان آن افزوده می شود.ازدیگر فعالیت های مرکز اسلامی فوق به موارد ذیل می توان اشاره کرد:
چند سال بعداز بنای این مرکز اسلامی، مسیحیان اقدام به ساخت کلیسای زیبایی در روبروی آن نمودند<ref>ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.155-156.</ref>.
=====[[سازمان جوانان مسلمان(زيميو) در زیمبابوه|سازمان جوانان مسلمان (زیمیو)]]=====
این سازمان در سال 1983 با هدف اصلی تبلیغ اسلام و تبیین برنامه‌های آموزشی و اسلامی برای جوانان مسلمان شکل گرفت. سازمان بارها به دلیل اختلافات درونی بین اعضای هسته مرکزی، با مشکلات فراوانی روبرو شده است. رئیس این سازمان، "یاسین اولاد یاسین"، سفری به ایران داشته است.


از جمله فعالیت‌های مهم سازمان می‌توان به: امر به معروف و نهی از منکر، تربیت جوانان مسلمان، برنامه ماهانه برای جوانان مسلمان تحت عنوان "حلقه"، برگزاری دو اردو برای جوانان مسلمان در سال (هر شش ماه یک بار)، برنامه‌های آموزش اسلامی و شعایر دینی و تلاش در جهت تقویت و حفظ هویت اسلامی اقلیت مسلمان کشور اشاره کرد. این مرکز با آژانس مسلمانان آفریقا شدیداً اختلاف دارد و در سال 1995، رهبران این گروه طی نامه‌ای به اداره مهاجرت، به دلیل ایجاد تفرقه و بر هم زدن وحدت مسلمانان کشور از سوی شیخ باقر از مسئولین آژانس فوق، خواستار اخراج وی از [[زيمبابوه|زیمبابوه]] شدند. اجرای برنامه رادیویی "آشنایی با اسلام" از جمله همکاری‌های مشترک آنان با رایزنی فرهنگی بود. سازمان جوانان مسلمان نقش مهمی در رشد و توسعه‌ی فعالیت‌های اسلامی جوانان [[زيمبابوه|زیمبابوه]] دارد<ref>ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.156-157.</ref>.
=====[[جماعت مسلمانان سنی در زیمبابوه|جماعت مسلمانان سنی]]=====
رهبر این گروه دکتر عبدالله قاسم می‌باشد. "مسجد مدینه" در منطقه مسلمان نشین ریجیویو در [[حراره]] متعلق به آنان است. همیشه نسبت به مسائل سیاسی مواضع بی‌طرفانه‌ای اتخاذ می‌کنند. بیشتر آن‌ها از تجار می‌باشند. همه ساله مراسم میلادالنبی (ص) را باشکوه فراوان جشن گرفته از علمای آفریقای جنوبی برای سخنرانی در این مراسم دعوت می‌کنند. به دلیل اعتقاد به مراسم میلاد النبی (ص) و اختلاف بر سر اوقات شرعی، همیشه با وهابی‌ها اختلاف و مشکل دارند<ref>طالبی بیدهندی، علی‌محمد(1375). وضعیت فرهنگی و اجتماعی [[زيمبابوه|زیمبابوه]]، رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در [[حراره]]. ص. 40.</ref>.
=====[[سازمان اسلامی كوئه كوئه در زیمبابوه|سازمان اسلامی کوئه کوئه]]=====
رهبر این سازمان شیخ آدم مکدا می‌باشد که در ظاهر مواضع مثبت نسبت به ج.ا.ایران داشته ولی در واقع مخالف ج.ا.ایران می‌باشد. سازمان وی شاخه‌ای از [[مجلس العلمای زیمبابوه]] در شهر کوئه کوئه بوده اما در تبلیغ وهابیت جدی نمی‌باشد. وی در دهه 70، با ارائه سخنرانی جامعی با عنوان " بنیادگرایی در اسلام" مورد توجه بسیاری از اساتید قرار گرفت.
=====سازمان اسلامی ماشوینگو=====
رهبر آن شیخ رجب از هواداران انقلاب اسلامی می‌باشد.
=====جمعیت مسلمانان موتاره=====
=====سازمان دعوت اسلامی اپورت=====
رهبر این سازمان "شیخ مصطفی چریمبا" از هواداران انقلاب و جمهوری اسلامی ایران می‌باشد. شیخ مصطفی در گذشته گاهنامه حقیقت اسلام را به کمک رایزنی منتشر می‌کرد.
=====سازمان اسلامی کاروئی=====
رهبری این مرکز با فردی به نام شیخ امین سیمبا می‌باشد<ref>طالبی بیدهندی، علی‌محمد(1375). وضعیت فرهنگی و اجتماعی [[زيمبابوه|زیمبابوه]]، رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در [[حراره]]. ص. 42.</ref>
=====جمعیت مسلمانان واتر فالز=====
=====مرکز اسلامی شیخ موسی مکدا=====
=====مؤسسه آموزشی اسلامی در شهر KweKwe=====
این مؤسسه در سال 1980 تأسیس و دانش آموزان را از کودکی برای آموزش‌های اسلامی آماده می‌کند. ارتباط این واحد آموزشی با مرکز آموزش مجلس العلمای حراره موجب تقویت اهداف آن شده است.


1-    اعطای بورس تحصیلی به دانشجویان مسلمان جهت ادامه تحصیلات دینی
مرکز آموزش اسلامی "چینییکا" (Chinyika) در سال 1976 در "گوتو" (Gutu) واقع در ایالت "ماشوینگو" (Masvingo) به منظور جذب بومیان قبیله "وارمبا" (Varemba) که از گذشته‌های دور بین آنان و اسلام علقه‌هایی وجود داشته است، تأسیس شد. رهبر مجلس العلما بارها از این منطقه و این مرکز بازدید کرده و مردم قبیله فوق را به اسلام دعوت کرده است. امروزه اسلام در منطقه یاد شده به خوبی جای پای خود را محکم کرده و مرکز فوق دانش آموزان و دانشجویان بسیاری را تحت آموزش‌های اسلامی قرار داده است. در سال 1982، مؤسسه مزبور اقدام به تأسیس مسجد "امبیزو" (Mbizo) در منطقه کوئه کوئه، مسجد "سکه" (Seke) در [[حراره]] و مساجد "کاروئی" (Karoi) و "شانگانی" (Shangani) نمود. در سال‌های گذشته نیز به منظور ارائه آموزش‌های اسلامی به ویژه به کودکان و نوجوانان مسلمان، مدرسه و مسجد "والی" (Valley) و مدرسه و مسجد "بانکت" (Banket) را تأسیس نمودند و هر ساله بر تعداد دانش آموزان آن افزوده می‌شود. از دیگر فعالیت‌های مرکز اسلامی فوق به موارد ذیل می‌توان اشاره کرد:


2-    انتشارات:چاپ عناوین متعدد کتاب به زبان انگلیسی و زبان های محلی از جمله کتاب رفتار اجتماعی مسلمانان و کتاب نماز طبق نظر امام شافعی
1- اعطای بورس تحصیلی به دانشجویان مسلمان جهت ادامه تحصیلات دینی


3-    حمایت از دیگر مؤسسات اسلامی در کشور
2- انتشارات: چاپ عناوین متعدد کتاب به زبان انگلیسی و زبان‌های محلی از جمله کتاب رفتار اجتماعی مسلمانان و کتاب نماز طبق نظر امام شافعی


4-    برگزاری اردوهای آموزشی-تفریحی برای جوانان مسلمان علاقمند
3- حمایت از دیگر مؤسسات اسلامی در کشور


4- برگزاری اردوهای آموزشی - تفریحی برای جوانان مسلمان علاقمند


فعالیت های اسلامی در زیمبابوه در سی سال اخیر رشد چشم گیری داشته و موجب تقویت جایگاه مسلمانان کشور شده است.مسلمانان با فعالیت های دینی خود از طریق مؤسسات و مراکز اسلامی موفق به تثبیت هویت دینی خود شده توانسته اند در فعالیت های اجتماعی و اقتصادی  کشور به شکل مؤثرتری وارد شوند.همکاری مسلمانان در مبارزات علیه رژیم نژادپرست رودزیا،جایگاه و موقعیت آنان را در زیمبابوه بهبود بخشیده است.
فعالیت‌های اسلامی در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] در سی سال اخیر رشد چشم گیری داشته و موجب تقویت جایگاه مسلمانان کشور شده است. مسلمانان با فعالیت‌های دینی خود از طریق مؤسسات و مراکز اسلامی موفق به تثبیت هویت دینی خود شده توانسته‌اند در فعالیت‌های اجتماعی و اقتصادی کشور به شکل مؤثرتری وارد شوند. همکاری مسلمانان در مبارزات علیه رژیم نژادپرست رودزیا، جایگاه و موقعیت آنان را در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] بهبود بخشیده است.


'''چالش های پیش روی روی مؤسسات اسلامی'''
چالش‌های پیش‌ روی مؤسسات اسلامی


1.جامعه ی بومی و فرهنگ قبیله ای ریشه دار
1.جامعه‌ی بومی و فرهنگ قبیله‌ای ریشه‌دار


2-نفوذ مسیحیت در سطح بسیار گسترده
2-نفوذ مسیحیت در سطح بسیار گسترده


3-بی سوادی مسلمانان و عدم آگاهی آنان از تعالیم اسلامی
3-بی‌سوادی مسلمانان و عدم آگاهی آنان از تعالیم اسلامی


4-عدم برخورداری جوانان مسلمان از تحصیلات دانشگاهی به دلیل فقر مالی
4-عدم برخورداری جوانان مسلمان از تحصیلات دانشگاهی به دلیل فقر مالی


5-کمبود علمای اسلامی آگاه و مطلع
5-کمبود علمای اسلامی آگاه و مطلع<ref>ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ [[زيمبابوه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.157-160.</ref>.
 
 
'''- علمای مسلمان زیمبابوه'''
 
 
'''-[[شیخ موسی ابراهیم منک]]'''
 
موسی منک در منطقه "وانتارسا"<sup>[18]</sup> در هند به دنیا آمد.تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در هند به پایان رساند و در 16 سالگی حافظ کل قرآن شد.سپس تحصیلات خود را در مطالعات دینی ادامه و در سال 1960 فارغ التحصیل شد.از اساتید هندی وی می توان از شیخ محمد زکریا الکند حلوی و شیخ محمد اسدالله نام برد.
 
دو تن از فرزندان وی به نام های شیخ شبیر منک و مفتی اسماعیل منک نیز متخصص مطالعات دینی و از خطیبان متبحر و مبلغین مبرز  هستند.
 
موسی منک در سال1960 اقدام به تأسیس مرکزاسلامی درشهر"سيتپون"<sup>[19]</sup> گجرات نمود که پانصد دانشجو در رشته های مطالعات اسلامی  در آن به تحصیل مشغول شدند. بعدها این مرکز علمی دینی به دانشگاه اسلامی تبدیل شد.
 
به دنبال درخواست گروهی از مسلمانان زیمبابوه جهت آموزش علوم اسلامی،در سال 1965 به این کشور آمد.پس از ورود به زیمبابوه، ابتدا در مسجد و مدرسه خیابان "چارتر"<sup>[20]</sup> و بعدها در منطقه "ريجيويو"<sup>[21]</sup> در  حراره به فعالیت های دینی پرداخت.شیخ موسی منک از ابتدای ورود خود به زیمبابوه آموزش مسلمانان بومی را هدف قرار داد و در این سال ها پانزده مدرسه تأسیس کرد و هم زمان در مناطق مختلف کشور فعالیت های تبلیغی را انجام داده موفق شد گروهی از بومیان را به دین اسلام درآورد.
 
در سال 1975 "مجلس العلمای زیمبابوه" را تأسیس و  در سال 1977 مرکز آموزشی را در مجلس العلما پایه ریزی کرد.
 
برخی از آثار شیخ موسی منک:
 
1-تعلیم الدین شامل 4 فصل اعتقادات اسلامی،طهارت،صلات،روزه و اعتکاف به زبان انگلیسی بر گرفته از مکتب حنفی که دارای منابعی از فقه شافعی نیز می باشد.
 
2-کتاب حج و عمره
 
'''2-   ''' قواعد تجوید
 
'''3-   ''' اخلاق اجتماعی دراسلام
 
'''4-   ''' قربانی دراسلام
 
 
'''-[[شیخ آدم موسی مکدا]]'''
 
آدم موسی مکدا در سال 1931 در شهر "كوئه كوئه" زیمبابوه به دنیا آمد.تحصیلات خود را در زیمبابوه و آفریقای جنوبی تا مقطع دیپلم متوسطه به پایان رساند.پس از آن وارد فعالیت های تجاری ،فرهنگی و سیاسی شد و در سال 1953 "مجمع جوانان مسلمان رودزیای جنوبی" را تأسیس کرد.
 
در سال 1960 به هند رفت و تحصیلات خود را در کالج علمای "نادواتول"<sup>[22]</sup>ادامه داد.در سال 1966 با درجه استادی فارغ التحصیل شد.دوره مطالعات حدیثی را در دارالعلوم پاکستان در یک سال به پایان رساند و در سال 1967 برای ادامه تحصیلات دینی وارد دانشگاه اسلامی مدینه شده در سال 1973 توانست مدرک کارشناسی خود را در رشته مطالعات اسلامی دریافت کند.گفته می شود نامبرده نخستین مسلمان بومی زیمبابوه ای است که به درجه "عالمی- استادی" در مطالعات اسلامی رسیده است. پس از بازگشت به زیمبابوه،در سال 1975 "مرکز اسلامی زیمبابوه" را با هدف انجام تبلیغات اسلامی و کمک به مسلمانان بومی تأسیس کرد.ازسال 1975 تا 1980 با ایجاد ارتباط با اقشار مختلف مسلمان کشور به گسترش مساجد و مراکز اسلامی در زیمبابوه پرداخت.بعد از استقلال زیمبابوه در سال 1980 ،"موسسه آموزشی اسلامی دارالاسلام" را در شهر كوئه كوئه بنیان نهاد. در سال   1995 مرکز نگهداری از ایتام را با کمک مالی و حمایت مجلس العلما در همان مؤسسه تأسیس کرد.
 
 
سوابق فعالیت های شیخ موسی مکدا:
 
1-ریاست مجلس العلمای زیمبابوه به مدت پانزده سال
 
2-معاونت مجلس العلما (تاکنون)
 
3-مدیریت مؤسسه آموزش اسلامی
 
4-عضویت در آکادمی توسعه آموزش های دینی و فرهنگی کشور تحت قوانین وزارت آموزش و فرهنگ زیمبابوه
 
5-ایراد سخنرانی در دانشگاه زیمبابوه و کالج های آموزش دبیری
 
6-همکاری با دانشکده مطالعات اسلامی ریاض  در عربستان
 
7-تربیت مبلغان اسلام در زیمبابوه.افرادی که در زیر نام برده می شوند از جمله تربیت شدگان این مرکز می باشند و امروزه در مناطق مختلف کشور فعالیت تبلیغی دارند:
 
شیخ عمر مافوسا،شیخ نعمان کاریمانزیرا،شیخ احمد اوکا،شیخ قاسم ممبه


آثار مکتوب شیخ موسی مکدا:
== نیز نگاه کنید به ==
[[اسلام و مسلمانان کانادا]]؛ [[اسلام و مسلمانان کوبا]]؛ [[اسلام و مسلمانان لبنان]]؛ [[اسلام و مسلمانان مصر]]؛ [[اسلام در چین]]؛ [[اسلام و مسلمانان تونس]]؛ [[اسلام و مسلمانان روسیه]]؛ [[اسلام و مسلمانان سنگال]]؛ [[اسلام و مسلمانان فرانسه]]؛ [[اسلام و مسلمانان آرژانتین]]؛ [[اسلام در اردن]]؛ [[اسلام در مالی]]؛ [[اسلام در ساحل عاج]]؛ [[اسلام و مسلمانان تایلند]]؛ [[اسلام و مسلمانان اوکراین]]؛ [[اسلام و مسلمانان اسپانیا]]؛ [[اسلام در اردن]]؛ [[اسلام و مسلمانان اتیوپی]]؛ [[اسلام و مسلمانان سیرالئون]]


1-    نماز در فقه شافعی2-رفتاراجتماعی فرد مسلمان3-ترجمه انگلیسی کتاب "حضرت عیسی و حضرت محمد(ص) درانجیل و قرآن" تألیف تاج الدین هلالی 4-حضرت محمد(ص) 5-عقاید اسلامی.
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۳۱

ورود دین اسلام به زیمبابوه هم زمان با تأسیس برخی سلسله‌های پادشاهی در منطقه سواحل شرق آفریقا در قرن چهارم هجری بوده است. طی این دوران، تجار مسلمان که بیشتر از هند و مناطق هم جوار مهاجرت کرده بودند، داد و ستد و تجارت را به داخل مناطق شرق و از آنجا به سمت جنوب آفریقا و منطقه امروزی زیمبابوه گسترش دادند. حضور بازرگانان مسلمان هندی در منطقه زیمبابوه امروز، با تعاملات فرهنگی و دینی با دیگر مهاجران مسلمان از منطقه خاورمیانه، شمال و غرب آفریقا توأم بود[۱].

از نقطه نظر زبانی، گروه‌های زبانی آفریقایی سواحیلی و شونا نقش مهمی در تقویت حضور اسلام در زیمبابوه داشتند. بخشی از این گروه‌های زبانی در حدود قرن پانزدهم میلادی از سواحل شرق آفریقا به این کشور مهاجرت و دراطراف منطقه صخره‌ای "زیمبابوه بزرگ" مستقر شدند. بومیان این سرزمین به ویژه مردم قبیله "وارمبا" به تدریج به دین اسلام گرویدند. مشابهت‌ها و قرابت‌های زیادی بین آداب و رسوم اسلامی و اعتقادات فرهنگی بومی در میان مسلمانان زیمبابوه دیده می‌شود.

تا دهه 1960 بیشتر مسلمانان زیمبابوه مهاجرینی از کشورهای مالاوی، هند، سومالی و موزامبیک بودند.(مهاجرت مسلمانان مالاوی به این کشور در سطح بسیار گسترده‌ای صورت گرفت) امروزه بیشتر مسلمانان این کشور را گروه های مهاجر آسیایی (هند و پاکستان)، آفریقایی (مالاوی و موزامبیک) و شمال آفریقا و خاورمیانه تشکیل می‌دهد.

فقر مسلمانان بومی مشکلات بسیاری از جمله کم‌سوادی، ناآگاهی و عدم امکان دسترسی به آموزش‌های آکادمیک و اسلامی را تشدید کرده است. فقدان آموزش‌های اسلامی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی اقلیت مسلمان این کشور بوده و می‌باشد. این نیاز باعث تأسیس سازمان رسمی "مجلس العلمای زیمبابوه" در دهه 1970 با کمک و حمایت عربستان شد و در سال 1977 "مرکز دارالعلم" از طرف این سازمان و با حمایت مالی بانک توسعه اسلامی جده جهت ارایه آموزش‌های اسلامی به جوانان مسلمان ایجاد شد.

مسلمانان زیمبابوه پس از آفریقای جنوبی بهترین شرایط را در میان کشورهای واقع در جنوب آفریقا دارند. بعد از دهه 1980، سازمان‌های اسلامی زیمبابوه توسعه یافته هم اکنون سازمان‌هایی چون: مجلس العلما، شورای عالی اموراسلامی، سازمان جوانان مسلمان، سازمان زنان مسلمان حضرت زهرا(س)، مرکز اسلامی موتاره، مجتمع امام خمینی(ره) کادوما، آژانس مسلمانان آفریقا، صندوق خیریه زکات و... در این کشور فعالیت دارند. علی رغم علاقمندی مسلمانان به گسترش دین اسلام، مشکلات فراوان اقتصادی آن‌ها را از پیشرفت باز داشته است[۲][۳].

شیعیان

شیعیان در زیمبابوه به دو گروه بومی و غیر بومی تقسیم می شوند. جمعیت شیعیان بومی در این کشور بسیار محدود بوده و حضور قابل توجهی در جامعه مسلمان این کشور ندارند. شیعیان بومی را عمدتاً گروهی از جوانان در شهرهای حراره, کادوما, بولاوایو تشکیل می‌دهند. به نظر می‌رسد جمعیت شیعیان بومی در حدود 1000 نفر باشد.

حضور آشکار و علنی شیعیان در زیمبابوه هم زمان با تأسیس مرکز اسلامی امام خمینی (ره) توسط شیخ جولا در سال 1987 در این کشور آغاز شد.

شیعیان غیر بومی این کشور را به دو گروه مهاجران هندی و لبنانی می‌توان تقسیم کرد:

شیعیان مهاجر هندی (خوجه)

دولت بریتانیا براساس سیاست‌های استعماری خود همیشه از نیروی کار مردم مستعمرات مختلف خود به ویژه هند در سایر مستعمرات استفاده می‌کرد. با استقرار استعمار بریتانیا در زیمبابوه گروهی از مردم هند به عنوان سرباز و یا کارگر به این کشور آورده شدند. اقامت آن‌ها در زیمبابوه سبب مهاجرت اقوام و بستگانشان و نیز گروه‌های دیگری از مردم هند به این کشور شد. گروهی از مسلمانان سنی و شیعه‌ی هندی نیز در این مهاجرت‌ها وارد زیمبابوه شدند. هندی‌ها در دوران استعمار و پس از استقلال هم‌چنان دراین کشور باقی ماندند. هم اکنون نیز تعداد زیادی هندی تبار با ادیان و مذاهب مختلف دراین کشور زندگی می‌کنند.

شیعیان خوجه هندی سال‌ها به صورت غیر علنی و در حالت تقیه در این کشور به سر می‌بردند[۴].

شیعیان لبنانی

اکثریت شیعیان غیر بومی را لبنانی‌ها تشکل می‌دهند که غالباً در زمینه امور تجاری فعالیت دارند. جمعیت شیعیان لبنانی در حدود 150 نفر بوده معمولاً در امور خیریه فعال هستند[۵].

مساجد

در همه‌ی ادیان مؤسسات وابسته به آنان می‌کوشند اعتقادات، فرهنگ، آداب، رسوم و هویت‌های دینی پیروان خود را حفظ نمایند. مسلمانان زیمبابوه نیز از اواخر دهه‌ی چهل با ساخت مساجدی فعالیت‌های فرهنگی و دینی خود را شروع کردند. محور فعالیت آنان در زیمبابوه، آموزش تعلیمات دینی به مسلمانان به ویژه جوانان در مساجد و مدارس بوده هم اکنون نیز این مؤسسات فرهنگی - اسلامی با رهبری و کمک علما، تجار و جوانان مسلمان، فعالیت خود را ادامه می‌دهند.

در شهرهای بزرگ زیمبابوه مسجد جامعی برای برپایی نماز جمعه بنا شده که در آن‌ها مانند سایر مساجد علوم قرآنی، احکام، احادیث و عقاید اسلامی آموزش داده می‌شود. در حراره 18 مسجد، در بولاوایو 8 مسجد و نیز بیش از چهل مسجد در شهرهای دیگر مانند کوئه کوئه، مگونیگور، موتاره، کادوما و روستاها وجود دارد که توسط مسلمانان برای اجتماعات دینی و اقامه‌ی نماز ساخته شده است. اولین مسجدی که در زیمبابوه بنا شده مسجد "حراره" است و این مسجد هر روز پذیرای هزاران نمازگزار می‌باشد.

مدارسی که در کنار این مساجد ساخته شده‌اند توسط علما و استادان مسلمان هندی و پاکستانی که برای تبلیغ به زیمبابوه آمده‌اند، اداره می‌شود. شمار اندکی از آفریقایی‌ها نیز متولی و رئیس هیأت امنای مساجد هستند و مساجد کوچکی که توسط مالزیایی‌ها ساخته شده توسط خودشان اداره می‌شود. مشکل اساسی پیش روی این مساجد عدم تأثیر گذاری مناسب علما و استادان مدعو می‌باشد. مهم‌ترین دلایل آن عبارتند از:

1-عدم شناخت کافی و جامع از مردم و فرهنگ منطقه‌ی جنوب آفریقا و مسلمانان آفریقایی به ویژه زیمبابوه؛

2-عدم آشنایی با علوم جدید و آکادمیک و ناآگاهی نسبت به مسایل اجتماعی منطقه؛

3- تفاوت‌های عمیق فرهنگ شبه قاره با فرهنگ پیچیده زیمبابوه.

مسجد ریجیویو

مسلمانان هندی به دلیل برخورداری از امکانات اقتصادی بسیار قوی توانسته‌اند مراکز، مساجد و مدارس بسیاری راتأسیس نمایند. بزرگترین مسجد کشور با گنجایش دو هزار نماز گزار در منطقه "ریجیویو"ی حراره، متعلق به مسلمانان هندی بوده و خدمات بسیاری از جمله فعالیت‌های فرهنگی – اسلامی برای آموزش دینی کودکان و نوجوانان مسلمان ارائه می‌کند. برگزاری نماز جمعه با شرکت جمعیتی بالغ بر هشتصد تا هزار نفر که اکثراً مهاجرین هندی و پاکستانی هستند، از فعالیت‌های این مسجد می‌باشد.

امامت جمعه و جماعت مسجد اکثراً با رؤسای مجلس العلما می‌باشد. یک مدرسه دینی برای کودکان (که تنها مدرسه اسلامی است) در مسجد تأسیس شده و برای نوجوانان و جوانان کلاس‌های آموزش قرآن و اصول عقاید به سبک و سیاق وهابی‌ها برگزار می‌کند[۶].

مسجد مدینه

دومین مسجد بزرگ زیمبابوه است و به هندی‌های شافعی مذهب قبیله کاتری تعلق دارد. آن‌ها مخالف وهابیون بوده و با ج.ا.ایران نیز چندان همراه نیستند. دراین مسجد همه ساله، مراسم میلادالنبی(ص) با شکوه خاصی برگزار می‌شود.

مسجد مرکزی حراره

این مسجد در مرکز تجاری شهر قرار گرفته و تحت نفوذ مجلس العلما می‌باشد. این مسجد محل برگزاری اجتماعات و نماز جمعه توسط شیخ موسی منک می‌باشد. عمده افرادی که در این مسجد نماز به جای می‌آورند، از سیاه‌پوستان بومی کشور بوده و امام جماعت معمولاً فردی هندی تبار می‌باشد.

مسجد هایفیلد

این مسجد در محله فقیرنشین سیاهان قرار دارد. سال‌ها امامت نمازها در آن بر عهده شیخ اسماعیل تیپانی بود. وی در سال 1387 فوت نمود[۷].

مسجد امباره

مسجدی بسیار بزرگ است که در محله فقیر و سیاه‌پوست نشین امباره واقع شده است. معمولاً جمعیت زیادی در این مسجد به اقامه نماز می‌پردازند.

مساجد مرکزی شهرهای گوئرو، بولاوایو، ماشوینگو و موتاره

این مساجد نیز دارای اهمیت بوده از مساجدی هستند که به وفور مورد استفاده مسلمانان زیادی قرار می‌گیرند.

مسجد چینویی

این مسجد توسط رایزنی فرهنگی و با حمایت‌های جمهوری اسلامی ایران در شهر چینویی احداث و نام مرکز اسلامی امام خمینی (ره) بر آن گذاشته شد. در ساخت این مسجد، سنگ‌های زیبای ایرانی به کار رفته بود. در اوایل دهه‌ی 90 نفوذ برخی از طرفداران وهابی‌ها و اقدامات "آژانس مسلمانان آفریقا" موجب گردید مسجد چینویی از دست ایران خارج و آژانس کنترل و نظارت بر آن را به دست گیرد. بعدها نام امام خمینی (ره) توسط وهابی‌ها از سر در مسجد برداشته و تابلویی با عنوان "مسجد عمر بن خطاب" بر آن نهاده شد.

مساجد دیگری نیز در شهر حراره و دیگر شهرها وجود دارند که از اهمیت کمتری برخوردارند. از جمله این مساجد می‌توان به مساجد آرکادیا، زنگزا، سکه، تافارا، موفاکوسی، زراسکوا، هاتفیلد، سنت‌مری و اپورت اشاره کرد[۸].

سازمان‌های اسلامی

شورای عالی امور اسلامی

این شورا در سال 1984 به رهبری "شیخ اسماعیل تیپانی" (مالاوی الاصل) تشکیل گردید. مواضع شورا نسبت به ایران کاملاً مثبت و هم سو با جمهوری اسلامی ایران بود. شیخ تیپانی در زمان حیات خود در میان مسلمانان بومی از محبوبیت فراوانی برخوردار بود. وی هم چنین امام جماعت مسجد هایفیلد در حومه حراره بوده همواره نسبت به برگزاری مراسم و مناسبت‌هایی چون سالگرد رحلت حضرت امام خمینی (ره)، میلادالنبی (ص) و غیره اهتمام خاصی داشت. شیخ تیپانی یک بار برای شرکت در مراسم اربعین رحلت حضرت امام خمینی (ره) به ایران سفر نموده بود. پس از درگذشت وی، "شیخ اسماعیل دعا" جانشین وی شد. عمده فعالیت‌های این شورا عبارتند از:

1- برگزاری نماز و مناسبت‌های اسلامی در مساجد

2- آموزش علوم اسلامی، برگزاری سمینار ائمه جمعه و جماعات، بررسی مشکلات ائمه جمعه و جماعات، بررسی روش‌های تبلیغ، هماهنگی برنامه‌های مساجد طرفدار و بحث در خصوص سایر مسائل اجتماعی و فرهنگی مسلمانان

3- بازدید ماهانه از شهرهای مختلف به منظور ملاقات با مسلمانان و شیوخ

4- برگزاری جلسات منظم هفتگی شورا، حضور در مساجد مختلف و فعالیت‌های دینی و سخنرانی

ایجاد تفرقه بین سازمان‌های اسلامی از اهداف مراکز وهابی در زیمبابوه است. شورای عالی امور اسلامی که توسط مرحوم شیخ تیپانی تأسیس شده بود و به هواداری از ایران و بهره مندی از کمک‌های آن شناخته می‌شد، با تحریکات وهابی‌ها به انشعاب کشیده شد و سازمان دیگری توسط وهابی‌ها در برابر این گروه ایجاد شد[۹].

آژانس مسلمانان آفریقا

این آژانس در سال 1984 اقدام به تأسیس دفتر نمایندگی خود در حراره نمود. در همان سال شیخ عبدالجلیل روحانی سودانی الاصل، مسئولیت اداره این دفتر را بر عهده گرفت. طبق شواهد موجود، وی فردی نسبتاً روشنفکر و مستقل بود و به جمهوری اسلامی ایران علاقمند بوده در زمان جنگ تحمیلی از مواضع ج.ا.ایران حمایت می‌کرد.

در سال 1992، مسئولیت دفتر این آژانس در حراره به شیخ باقر که مصری الاصل بود، واگذار شد. به دلیل تندروی‌های وی، پس از شش ماه شیخ احمد عبدالرحمن مسئولیت امور آن را در اختیار گرفت و شیخ باقر دستیار وی شد. برخی از فعالیت‌های آژانس فوق به شرح ذیل می‌باشد:

1- ثبت مساجد با نام آژانس مسلمانان آفریقا

2- توزیع کتب و جزوات تبلیغی دریافتی از وزارت اوقاف کویت و دفتر مرکزی آژانس در آفریقای جنوبی

3- حمایت و نظارت بر کار ائمه جماعات و مراکز اسلامی

بیش از 80 درصد بودجه این آژانس توسط وزارت اوقاف و امور خیریه کویت و بخشی نیز از سوی تجاری چون شیخ احمد توتونچی از عربستان سعودی تأمین می‌شود. این مرکز ارتباط بسیار نزدیکی با مجلس العلمای زیمبابوه داشته با شیخ موسی منک همکاری خوبی دارد.

سرپرستی ایتام، حفر چاه‌های عمیق برای مسلمانان، اطعام مسلمانان در ماه مبارک رمضان، تهیه لباس و اونیفورم برای دانش آموزان و دایر نمودن مسجد در مناطق مختلف از جمله فعالیت‌های آژانس می‌باشد[۱۰].

همان‌گونه که در معرفی مسجد چینویی گفته شد، آژانس در سال‌های نخستین دهه‌ی 90 (1992) کنترل مسجدی را که ایران برای بومیان بنا کرده بود، به دست گرفت. بسیاری از بومیان مسلمان منطقه چینوئی زیمبابوه از فعالیت آژانس مسلمانان آفریقا بر علیه اقلیت شیعیان آگاهی نداشته و قول مساعدت به مسلمانان و رسیدگی به زندگی آ‌ن‌ها از جمله ساخت مساجد، حمایت از یتیمان، پرداخت مساعدت‌های مالی، بورس تحصیلی و... را نشانه‌ای از تعامل مثبت آژانس با مسلمانان منطقه تلقی می‌کردند[۱۱][۱۲].

سازمان جوانان مسلمان زیمبابوه

این سازمان در سال 1983 تأسیس شده در زمینه‌های تبلیغی و آموزشی جوانان اهل سنت فعالیت دارد[۱۳].

مجلس العلمای زیمبابوه

فعالیت‌های آموزشی، تبلیغی و خدماتی گسترده برای اهل تسنن داشته و موسسه‌ای وابسته به سازمان رابطه العالم الاسلامی است و بزرگ‌ترین مسجد هندی‌ها و نیز برخی جمعیت‌های اسلامی، مؤسسات اسلامی و حتی جماعات مسلمان زیمبابوه را هدایت و مدیریت می‌کند. شعبات آن تقریباً در تمام شهرهای زیمبابوه وجود دارند. ریاست این سازمان با "شیخ موسی منک" (هندی الاصل) می‌باشد. وی تاکنون نسبت به تأسیس مدارس آموزشی و تبلیغی چون دارالقرآن اقدام نموده است.

تمام جمعیت‌های اسلامی تحت نظارت مجلس العلما، ارتباط نزدیکی با یکدیگر دارند و به طور هماهنگ فعالیت می‌کنند.

نقش مجلس علما همانند «شورای مفتی» در سایر کشورهای اسلامی است. تعداد اعضای آن اکنون هشتاد نفر و بیش‌تر آن‌ها مالزیایی هستند. در سال‌های اخیر، تعدادی از علمای بومی آفریقایی نیز در آن عضویت پیدا کرده‌اند. هدف اصلی از تأسیس این مجلس، توسعه و تقویت تعالیم دینی و تبلیغات اسلامی بر اساس مذهب تسنن در زیمبابوه است. به جهت رعایت مسائل امنیتی، این سازمان هیچ گاه فعالیت درونی خود را علنی نساخته است.

فعالیت‌ها

شیخ موسی منک در تمام امور دینی و فعالیت‌های اسلامی، مجلس العلما را هدایت کرده از اقدامات آن به شدت پشتیبانی می‌کند. بعضی از مراکز اسلامی که توسط این مجلس ایجاد شده و یا حمایت می‌شود، عبارتند از:

دارالعلم

مرکز آموزشی دارالعلم در سال 1977 تأسیس شد. این مرکز دارای واحدهای آموزشی دختران و پسران، یتیم خانه، مرکز رایانه و خوابگاه بوده تعداد دانش آموزان آن در سال 2004 بالغ بر400 نفر بود.

مرکز اسلامی مجلس العلمای زیمبابوه دانش آموزان و دانشجویان مسلمان زیادی را تحت تعلیم و آموزش قرار داده و امکاناتی چون اعطای بورس تحصیلی، تسهیلات درمانی و کاریابی برای آنان و خانواده‌هایشان فراهم نموده است. دوره تحصیل واحد پسران با پنج سال آموزش اسلامی شروع شده و هم زمان با پایان دوره اسلامی، مقطع دبیرستان نیز به اتمام می‌رسد.

واحد دختران در سال 1996 تأسیس شده است. دوره تحصیلی آموزش اسلامی برای دختران دو سال به صورت تمام وقت بوده مهارت‌هایی مانند خیاطی، آشپزی، منشی‌گری و... نیز به دانش آموزان آموزش داده می‌شود. در سال 2004 دارالعلم 200 فارغ التحصیل دختر داشته است.

در کنار آموزش‌های رسمی دانش آموزان، مجلس العلما تلاش زیادی برای ارائه آموزش علوم قرآنی مانند قرائت و حفظ قرآن می‌کند.

تعدادی از فارغ التحصیلان این مرکز، برای تبلیغ و آموزش به کشورهای دیگر از جمله کشورهای همسایه اعزام می‌شوند. امکانات رایانه‌ای مجلس از سال 2000 برقرار و در حال حاضر با تجهیزات کامل در خدمت دانش آموزان است.

مدرسه " اقرأ" در حومه حراره نیز توسط این مرکز اداره می‌شود و دانش آموزان در این مدرسه به فراگیری علوم اسلامی می‌پردازند.

مرکز نگهداری کودکان بی‌سرپرست

این مرکز در سال1990 تأسیس شد.هدف مرکز جذب مسلمانان و غیر مسلمانان و آموزش آنان اعلام شده است.این مرکز غیر دولتی بوده از کمک های مجلس العلما برخوردار می باشد.کودکانی که در این مرکز نگهداری می‌شوند، با رسیدن به سن تحصیل مانند سایر دانش آموزان وارد دوره‌های تحصیلی آکادمیک و دینی می‌شوند.

ساخت مساجد و مراکز اسلامی

تاکنون مجلس العلما نسبت به ساخت مساجد و مراکز اسلامی متعددی در مناطق مختلف کشور اقدام نموده است.

انتشارات

چاپ جزوات آموزشی پیرامون موضوعات مختلف اسلامی، بولتن هفتگی، کتابچه‌های قرآنی، مجموعه احادیث نبوی (ص) و چاپ مقالات و مطالب متعدد و متنوع اسلامی در هفته‌نامه ملی کشور "ساندی میل" با بیش از سه میلیون خواننده و روزنامه رسمی زیمبابوه "هرالد" در مناسبت‌های خاص اسلامی نظیر اعیاد فطر و قربان از فعالیت‌های انتشاراتی مجلس العلما می‌باشد. چاپ فصلنامه اسلامی "رسالت امن" یا "پیام صلح" نیز از دیگر فعالیت‌های انتشاراتی مجلس است.

دعوت و تبلیغ

مرکز تبلیغ و دعوت دینی مجلس العلمای زیمبابوه در تمام هشت ایالت کشور فعال است. میانگین شرکت کنندگان در هر یک از دفاتر تبلیغی استانی آن بین 350 الی 2000 نفر می‌باشد. موضوعاتی که در این مراکز طرح شده درباره آنان گفت و گو می‌شود، شامل: عقاید، عبادات و احکام، اخلاق اجتماعی می‌باشد.

واحد بورس تحصیلی برای دانش آموزان، مرکز تهیه مواد غذایی حلال، کمک و حمایت از دیگر مراکز اسلامی و تلاش برای ارائه آموزش‌های اسلامی به جوانان و بزرگسالان، ساخت واحدهای مسکونی برای مسلمانان نیازمند، کمک به امور ذبح و قربانی برای مسلمانان و برنامه‌های ویژه ماه مبارک رمضان (ضیافت‌های افطاری) از دیگر فعالیت‌های مجلس العلما در داخل و خارج کشور است. طرح وام دهی به هزاران نفر از مسلمانان نیازمند از سال 1994 تاکنون با هدف خودکفا سازی جامعه اقلیت مسلمان زیمبابوه، باعث شهرت و خوش نامی مجلس العلما بین مسلمانان بومی شده است[۱۴].

مجلس العلما جهت مقابله با رشد و تقویت فرهنگ شیعی زنان مسلمان اقدام به تأسیس سازمان اسلامی زنان با همکاری آژانس مسلمانان آفریقا کرده است.

هم‌چنین با اعطای بورس تحصیلی به مسلمانان به منظور تقویت گرایشات ضد شیعی، افراد مستعد را پس از سپری کردن دوره چهار ساله برای ادامه تحصیل به خارج از کشور (عربستان سعودی، کویت، هند و مصر) اعزام می‌کند. شیوه دیگر وهابی‌ها در دشمنی با تشیع، اعطای کمک‌های اقتصادی به اهل تسنن زیمبابوه در جهت خود کفایی اقتصادی آنان است. در ماه مبارک رمضان با دادن کمک‌های غذایی و برپا کردن مراسم افطاری برای هوداران خود، آنان را مورد حمایت قرار می‌دهند.

اهل تسنن در زیمبابوه به دلیل آموزش‌های وهابیت، معتقدند تشیع مذهبی ساختگی و جعلی بوده شیعیان قرآن مخصوص به خود دارند. این باور با چاپ کتابی از "مفتی افضل حسین الیاس" از علمای آفریقای جنوبی و توزیع آن در زیمبابوه و دیگر کشورهای منطقه تقویت شده است.

در جزوه‌ای که از سوی آکادمی اسلامی منچستر در بریتانیا چاپ و از سوی کمیته اسلامی الهدی در حراره با عنوان " اعتقادات شیعه" توزیع شد، انقلاب اسلامی ایران نه یک انقلاب سیاسی بلکه طراحی امام خمینی (ره) برای عملی ساختن تبلیغات گسترده اعتقادات شیعی و مبارزه با مذهب تسنن معرفی شد.

متأسفانه بیشتر مسلمانان سنی مذهب زیمبابوه از فعالیت وهابی‌ها در پوشش تسنن بی‌اطلاعند و با آن‌ها همکاری می‌کنند[۱۵].

مرکز تبلیغات اسلامی بولاوایو

رهبر این مرکز "شیخ ابراهیم علمی" بوده که در شهر بولاوایو مستقر می‌باشد. وی نابینا و در گذشته از مخالفان سر سخت مذهب تشیع بود ولی پس از آشنایی با آموزه‌ها و کتب شیعی از جمله تفسیر المیزان، به تشیع گروید و از علاقمندان و حامیان انقلاب و جمهوری اسلامی و از مدافعین اهل بیت (ع) شد. تلاش‌های وی باعث رسمی شدن و آزادی حجاب در زیمبابوه گردید. وی نقش بسیار مهمی در پیگیری ممنوعیت ورود کتاب آیات شیطانی به کشور زیمبابوه داشت[۱۶].

سازمان زنان حضرت فاطمه زهرا (س)

این سازمان ارگان اسلامی متعلق به زنان مسلمان کشور است که توسط شیعیان بومی تأسیس شده و تنها سازمان شیعی آموزشی - تربیتی اسلامی در زیمبابوه محسوب می‌شود. در سال 1993 به همت رایزنی فرهنگی ایجاد و در سال 1994 رسماً دراین کشور به ثبت رسید. این مرکز با جذب نوجوانان و جوانان مسلمان و معدودی غیر مسلمان، به تربیت و نگهداری (اکثراً یتیم و یا بدسرپرست) و آموزش آنان پرداخته است. سازمان از ابتدای تأسیس دارای برنامه‌های آموزشی تبلیغی مختلف اسلامی - شیعی بوده و در نیمه دوم دهه 90 با تأسیس کالج اسلامی گام مهمی در ادامه آموزش‌های درسی و شیعی نوجوانان کشور ایفا نموده است. کودکان و نوجوانان با آموزش و تحصیل در این مرکز می‌توانند در کنار آموزش اسلامی، مقطع دبیرستان را منطبق با نظام آموزشی کشور بگذرانند. کالج اسلامی از طریق ارتباط و همکاری با انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه زیمبابوه و سایر سازمان‌ها و شخصیت‌های مسلمان زیمبابوه و کشورهای هم جوار به ویژه آفریقای جنوبی موفق به توسعه فعالیت‌های دینی و آموزشی خود شده است.

تلاش‌های مدیره‌ی سازمان خانم زهرا ماکوینجا در تربیت و آموزش نسل جوان این کشور، موجب گرایش تعداد زیادی از کودکان مسلمان و مسیحی به اسلام و تشیع شده است. در کنار برنامه‌های آموزشی و تبلیغی، این سازمان همواره به برگزاری مراسم و مناسبت‌های دینی مانند ایام ولادت و شهادت ائمه اطهار (ع) اقدام کرده است. با بازگشت همسر خانم ماکوینجا که برای تحصیل در دانشگاه اسلامی در غنا به سر می‌برد، فعالیت‌های این مرکز توسعه یافت[۱۷].

مجتمع اسلامی امام خمینی(ره) کادوما

مجتمع اسلامی امام خمینی (ره) کادوما بعداز انقلاب اسلامی در کادوما واقع در 130 کیلومتری حراره توسط شیخ جولا تأسیس شد. این مجتمع در زمینی به مساحت حدود یازده هزار متر مربع بنا شده است. در حال حاضر دارای مسجدی است که به غیر از برپایی نماز جماعت برنامه‌های عبادی، آموزشی و مراسم و مناسبت‌های دینی نیز در آن برگزار می‌شود. مجتمع در نقشه اولیه خود دارای امکاناتی چون مسجد، مدرسه، سالن اجتماعات، مرکز درمانی و منزل مسکونی برای امام جماعت مسجد (مدیر مجتمع) بود که تاکنون تنها مسجد و سکونتگاه مدیر ساخته شده است.

فعالیت‌های تبلیغی و آموزشی شیخ جولا که با عنوان فرزند امام خمینی (ره) در آن کشور مشهور است، از شهر کادوما به چهار گوشه کشور گسترش یافت. دانش آموختگان مرکز اسلامی فوق از اواخر دهه 1980 فعالیت‌های شیعی خود را توسعه دادند.

چند سال بعداز بنای این مرکز اسلامی، مسیحیان اقدام به ساخت کلیسای زیبایی در روبروی آن نمودند[۱۸].

سازمان جوانان مسلمان (زیمیو)

این سازمان در سال 1983 با هدف اصلی تبلیغ اسلام و تبیین برنامه‌های آموزشی و اسلامی برای جوانان مسلمان شکل گرفت. سازمان بارها به دلیل اختلافات درونی بین اعضای هسته مرکزی، با مشکلات فراوانی روبرو شده است. رئیس این سازمان، "یاسین اولاد یاسین"، سفری به ایران داشته است.

از جمله فعالیت‌های مهم سازمان می‌توان به: امر به معروف و نهی از منکر، تربیت جوانان مسلمان، برنامه ماهانه برای جوانان مسلمان تحت عنوان "حلقه"، برگزاری دو اردو برای جوانان مسلمان در سال (هر شش ماه یک بار)، برنامه‌های آموزش اسلامی و شعایر دینی و تلاش در جهت تقویت و حفظ هویت اسلامی اقلیت مسلمان کشور اشاره کرد. این مرکز با آژانس مسلمانان آفریقا شدیداً اختلاف دارد و در سال 1995، رهبران این گروه طی نامه‌ای به اداره مهاجرت، به دلیل ایجاد تفرقه و بر هم زدن وحدت مسلمانان کشور از سوی شیخ باقر از مسئولین آژانس فوق، خواستار اخراج وی از زیمبابوه شدند. اجرای برنامه رادیویی "آشنایی با اسلام" از جمله همکاری‌های مشترک آنان با رایزنی فرهنگی بود. سازمان جوانان مسلمان نقش مهمی در رشد و توسعه‌ی فعالیت‌های اسلامی جوانان زیمبابوه دارد[۱۹].

جماعت مسلمانان سنی

رهبر این گروه دکتر عبدالله قاسم می‌باشد. "مسجد مدینه" در منطقه مسلمان نشین ریجیویو در حراره متعلق به آنان است. همیشه نسبت به مسائل سیاسی مواضع بی‌طرفانه‌ای اتخاذ می‌کنند. بیشتر آن‌ها از تجار می‌باشند. همه ساله مراسم میلادالنبی (ص) را باشکوه فراوان جشن گرفته از علمای آفریقای جنوبی برای سخنرانی در این مراسم دعوت می‌کنند. به دلیل اعتقاد به مراسم میلاد النبی (ص) و اختلاف بر سر اوقات شرعی، همیشه با وهابی‌ها اختلاف و مشکل دارند[۲۰].

سازمان اسلامی کوئه کوئه

رهبر این سازمان شیخ آدم مکدا می‌باشد که در ظاهر مواضع مثبت نسبت به ج.ا.ایران داشته ولی در واقع مخالف ج.ا.ایران می‌باشد. سازمان وی شاخه‌ای از مجلس العلمای زیمبابوه در شهر کوئه کوئه بوده اما در تبلیغ وهابیت جدی نمی‌باشد. وی در دهه 70، با ارائه سخنرانی جامعی با عنوان " بنیادگرایی در اسلام" مورد توجه بسیاری از اساتید قرار گرفت.

سازمان اسلامی ماشوینگو

رهبر آن شیخ رجب از هواداران انقلاب اسلامی می‌باشد.

جمعیت مسلمانان موتاره
سازمان دعوت اسلامی اپورت

رهبر این سازمان "شیخ مصطفی چریمبا" از هواداران انقلاب و جمهوری اسلامی ایران می‌باشد. شیخ مصطفی در گذشته گاهنامه حقیقت اسلام را به کمک رایزنی منتشر می‌کرد.

سازمان اسلامی کاروئی

رهبری این مرکز با فردی به نام شیخ امین سیمبا می‌باشد[۲۱]

جمعیت مسلمانان واتر فالز
مرکز اسلامی شیخ موسی مکدا
مؤسسه آموزشی اسلامی در شهر KweKwe

این مؤسسه در سال 1980 تأسیس و دانش آموزان را از کودکی برای آموزش‌های اسلامی آماده می‌کند. ارتباط این واحد آموزشی با مرکز آموزش مجلس العلمای حراره موجب تقویت اهداف آن شده است.

مرکز آموزش اسلامی "چینییکا" (Chinyika) در سال 1976 در "گوتو" (Gutu) واقع در ایالت "ماشوینگو" (Masvingo) به منظور جذب بومیان قبیله "وارمبا" (Varemba) که از گذشته‌های دور بین آنان و اسلام علقه‌هایی وجود داشته است، تأسیس شد. رهبر مجلس العلما بارها از این منطقه و این مرکز بازدید کرده و مردم قبیله فوق را به اسلام دعوت کرده است. امروزه اسلام در منطقه یاد شده به خوبی جای پای خود را محکم کرده و مرکز فوق دانش آموزان و دانشجویان بسیاری را تحت آموزش‌های اسلامی قرار داده است. در سال 1982، مؤسسه مزبور اقدام به تأسیس مسجد "امبیزو" (Mbizo) در منطقه کوئه کوئه، مسجد "سکه" (Seke) در حراره و مساجد "کاروئی" (Karoi) و "شانگانی" (Shangani) نمود. در سال‌های گذشته نیز به منظور ارائه آموزش‌های اسلامی به ویژه به کودکان و نوجوانان مسلمان، مدرسه و مسجد "والی" (Valley) و مدرسه و مسجد "بانکت" (Banket) را تأسیس نمودند و هر ساله بر تعداد دانش آموزان آن افزوده می‌شود. از دیگر فعالیت‌های مرکز اسلامی فوق به موارد ذیل می‌توان اشاره کرد:

1- اعطای بورس تحصیلی به دانشجویان مسلمان جهت ادامه تحصیلات دینی

2- انتشارات: چاپ عناوین متعدد کتاب به زبان انگلیسی و زبان‌های محلی از جمله کتاب رفتار اجتماعی مسلمانان و کتاب نماز طبق نظر امام شافعی

3- حمایت از دیگر مؤسسات اسلامی در کشور

4- برگزاری اردوهای آموزشی - تفریحی برای جوانان مسلمان علاقمند

فعالیت‌های اسلامی در زیمبابوه در سی سال اخیر رشد چشم گیری داشته و موجب تقویت جایگاه مسلمانان کشور شده است. مسلمانان با فعالیت‌های دینی خود از طریق مؤسسات و مراکز اسلامی موفق به تثبیت هویت دینی خود شده توانسته‌اند در فعالیت‌های اجتماعی و اقتصادی کشور به شکل مؤثرتری وارد شوند. همکاری مسلمانان در مبارزات علیه رژیم نژادپرست رودزیا، جایگاه و موقعیت آنان را در زیمبابوه بهبود بخشیده است.

چالش‌های پیش‌ روی مؤسسات اسلامی

1.جامعه‌ی بومی و فرهنگ قبیله‌ای ریشه‌دار

2-نفوذ مسیحیت در سطح بسیار گسترده

3-بی‌سوادی مسلمانان و عدم آگاهی آنان از تعالیم اسلامی

4-عدم برخورداری جوانان مسلمان از تحصیلات دانشگاهی به دلیل فقر مالی

5-کمبود علمای اسلامی آگاه و مطلع[۲۲].

نیز نگاه کنید به

اسلام و مسلمانان کانادا؛ اسلام و مسلمانان کوبا؛ اسلام و مسلمانان لبنان؛ اسلام و مسلمانان مصر؛ اسلام در چین؛ اسلام و مسلمانان تونس؛ اسلام و مسلمانان روسیه؛ اسلام و مسلمانان سنگال؛ اسلام و مسلمانان فرانسه؛ اسلام و مسلمانان آرژانتین؛ اسلام در اردن؛ اسلام در مالی؛ اسلام در ساحل عاج؛ اسلام و مسلمانان تایلند؛ اسلام و مسلمانان اوکراین؛ اسلام و مسلمانان اسپانیا؛ اسلام در اردن؛ اسلام و مسلمانان اتیوپی؛ اسلام و مسلمانان سیرالئون

کتابشناسی

  1. ↑ برگرفته از https://en.icro.ir/National-News
  2. ↑ برگرفته از https://en.icro.ir/National-News
  3. ↑ ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.140-141.
  4. ↑ برگرفته از https://en.icro.ir/National-News
  5. ↑ ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.142-143.
  6. ↑ برگرفته از https://en.icro.ir/National-News
  7. ↑ مفرحی، احمد(1388).زیمبابوه. تهران: اداره نشر وزارت امور خارجه، ص. 41.
  8. ↑ ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.143-146.
  9. ↑ ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.147-148.
  10. ↑ طالبی بیدهندی، علی محمد(1375). وضعیت فرهنگی و اجتماعی زیمبابوه، رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در حراره. ص. 35-36.
  11. ↑ مشاهدات عینی محمدحسن ایپکچی، رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در زیمبابوه
  12. ↑ ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.148-149.
  13. ↑ ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.149.
  14. ↑ طالبی بیدهندی، علی‌محمد(1375). وضعیت فرهنگی و اجتماعی زیمبابوه، رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در حراره. ص. 39.
  15. ↑ ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.149-154.
  16. ↑ ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.154.
  17. ↑ ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.154-155.
  18. ↑ ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.155-156.
  19. ↑ ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.156-157.
  20. ↑ طالبی بیدهندی، علی‌محمد(1375). وضعیت فرهنگی و اجتماعی زیمبابوه، رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در حراره. ص. 40.
  21. ↑ طالبی بیدهندی، علی‌محمد(1375). وضعیت فرهنگی و اجتماعی زیمبابوه، رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران در حراره. ص. 42.
  22. ↑ ایپکچی، محمدحسن (1339). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.157-160.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=اسلام_و_مسلمانان_زیمبابوه&oldid=38268»