مطبوعات در مالی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۵۹

پیشینه مطبوعات در کشور مالی به دوره استعمار این کشور بازمی‌گردد و از اوایل دهه 1930 به بعد چند نشریه دولتی با شمارگان محدود و تحت نظارت فرماندار فرانسوی وقت فعالیت خود را در سودان غربی (مالی و سنگال) آغاز کردند. با این حال به دلیل سطح بسیار پایین سواد آموزی و درصد اندک تحصیل‌کردگان مالیایی، این نشریات تنها در سطحی محدود در مراکز و نهادهای دولتی توزیع می‌شد و جنبه فراگیر و عمومی‌ نداشت. نشریات مالی در دهه های 1960 تا 1990 میلادی در سطح محدودی بودند و به چند روزنامه، هفته‌نامه و ماهنامه دولتی خلاصه می‌شدند. با این حال از سال 1992 و با اعلام سیاست فضای باز سیاسی و آزادی احزاب؛ مطبوعات خصوصی فعالیت خود را در کشور آغاز کردند و ظرف مدتی کوتاه ده ها نشریه خصوصی در باماکو و دیگر شهرهای مالی تاسیس شدند^[۱].

از دلایل مهم رشد سریع مطبوعات خصوصی در کشور مالی تأسیس انجمن‌های مستقل روزنامه‌نگاران نظیر شبکه اقتصادی روزنامه‌نگاران مالی، انجمن سردبیران مطبوعات، کمیسیون ملی صدور کارت خبرنگاری و اتحادیه ملی خبرنگاران مالی بود. این سازمان ها معمولاً از حقوق روزنامه‌نگاران و خبرنگاران حمایت کرده و گاه به افشاگری در مورد تضییقات وارده بر اصحاب مطبوعات می‌پردازند مطبوعات مالی در دوره ریاست جمهوری آلفاعمر کناره که فردی معتدل و دموکرات بود به آزادی قابل توجهی دست یافتند. در طی این دوره روزنامه های خصوصی مخالف دولت بارها عملکرد دولت را به زیر سوال برده و حتی شخص رئیس جمهور را آشکارا به چالش می‌کشیدند. با این حال رئیس جمهور مالی هیچ گاه واکنشی به انتقادات روزنامه های مخالف خود نشان نداد که نمایانگر تلاش وی برای رشد فضای باز سیاسی کشور بود. براساس قانون اساسی مالی، مطبوعات این کشور در بیان عقاید و دیدگاه های خود آزاد می‌باشند^[۲].

هرچند تعداد مطبوعات خصوصی مالی اعم از روزنامه، هفته‌نامه و ماهنامه طی دو دهه گذشته بطور قابل توجهی افزایش یافته ولی این نشریات به دلیل سطح پایین سواد عمومی‌ و مشکلات فزاینده اقتصادی با چالش‌های فراوانی مواجهند از این روی بسیاری از این نشریات طی یک دهه گذشته تعطیل شده و یا موقتا فعالیت خود را متوقف ساخته‌اند. از سوی دیگر به دلیل کمبود بودجه این نشریات، حقوق روزنامه‌نگاران و خبرنگاران آنها گاه با تأخیری چندماه پرداخت شده و در برخی موارد برخی روزنامه نگاران ناچاراً اخراج شده و اندک خبرنگاران و نویسندگان مجبورند فعالیت خود را دوچندان سازند. این درحالی است که به دلیل حقوق ناچیزی که به روزنامه نگاران پرداخت می‌شود معمولاً افراد حرفه ای رغبتی برای فعالیت در این نشریات نشان نداده و جذب مؤسسات وابسته به سازمان های بین المللی می‌شوند^[۳].

مهم ترین نشریات ادواری مالی

نشریات فرانسوی زبان

مهم‌ترین نشریات فرانسوی زبان کشور مالی شامل روزنامه، هفته‌نامه و ماه‌نامه عبارتند از:

روزنامه لسور. برگرفته از سایت L’essor، قابل بازیابی از https://lessor.fr/

روزنامه لسور (L’essor): این روزنامه که متعلق به دولت مالی است در سال 1961 و یک سال پس از استقلال این کشور تأسیس شده و عمدتاً در راستای منافع دولت و حزب حاکم گام برمی‌دارد. نسخه ای از این روزنامه بصورت آنلاین بر روی شبکه اینترنت نیز قرار می‌گیرد؛
روزنامه انفوماتن (Info-Matin): این روزنامه در سال 1997 تأسیس شده و بیشتر جنبه خبری دارد؛
روزنامه جمهوری‌خواه (Le Republican): از سال 1992 فعالیت خود را آغاز کرده است و دیدگاهی انتقادی در مقابل دولت مالی برخوردار است؛
روزنامه مستقل (L’independent): در سال 1994 تأسیس شده و دارای دیدگاهی انتقادی نسبت به دولت است؛
روزنامه نوول هوریزون (Nouvel Horizon): در سال 1992 فعالیت خود را آغاز کرد و از روزنامه‌های صریح و انتقادی در کشور به‌شمار می‌آید؛
روزنامه شب باماکو (Soir de Bamako): در سال 1995 تأسیس شده و دیدگاه آن نسبت به دولت انتقادی است؛
روزنامه انعکاسات (Les echos): در سال 1989 در باماکو تأسیس گردید و از روزنامه‌های محافظه‌کار و میانه‌رو به‌شمار می‌رود؛
نشریه سپیده دم (L Aurore): در هفته دوبار منتشر می‌شود و از سال 1990 فعالیت خود را آغاز کرده است؛
هفته‌نامه عقرب (Le Scorpion): بیشتر جنبه طنز و فکاهی دارد و از سال 1991 در باماکو منتشر می‌شود؛

هفته‌نامه پست (Le Courrier): از سال 1996 در باماکو انتشار می‌یابد و رویه انتقادی آن محافظه‌کارانه است؛
نشریه مالی (Le Malien): دوبار در هفته منتشر می‌شود. از سال 1991 فعالیت مطبوعاتی خود را آغاز کرده است و در گروه نشریات مخالف دولت قرار دارد؛
هفته‌نامه آزادی (Liberte): در سال 1999 تأسیس شده و دیدگاه آن نسبت به دولت مالی انتقادی و نسبتاً تند است؛
هفته‌نامه قاره (Le Continent): از سال 2000 فعالیت خود را آغاز کرده است و هر هفته یک بار منتشر می‌شود؛
هفته‌نامه نوول تریبیون (Le Nouvelle Tribune): در سال 2002 و در باماکو تأسیس شده است؛
هفته‌نامه میهن‌پرست (Le Patriote): از سال 2000 فعالیت خود را در این کشور آغاز کرده است؛
هفته‌نامه چالش‌گر (Le Challenger): در سال 2002 در باماکو تأسیس شده است؛
ماهنامه گرین گرین (Grin-Grin): این ماه‌نامه متعلق به جوانان است و دربرگیرنده موضوعات مختلف فرهنگی هنری است؛
ماهنامه هسته امید (Grain d’espoir): بیشترین اخبار این نشریه در رابطه با کشاورزی مالی است و در شهر گائو منتشر می‌شود.

نشریات محلی

ماهنامه کیبارو (Kibaru): به زبان بامبارا منتشر می‌شود و در زمره نشریات قدیمی‌‌مالی به‌شمار می‌رود. از سال 1972 فعالیت خود را در این کشور آغاز کرده و بخش عمده مطالب آن دربرگیرنده اخبار و گزارشات عمومی‌‌است؛
ماهنامه کابارو (Kabaaru): در سال 1983 تأسیس شد. این نشریه به زبان فولانی منتشر می‌شود و شامل اخبار و گزارشات عمومی‌‌است؛
ماهنامه خیبار(Xibaare): به زبان سونینکه انتشار می‌یابد. از سال 1993 فعالیت خود را آغاز کرده و اخبار و گزارشات عمومی‌ کشور مالی را پوشش می‌دهد؛
ماهنامه ژکابارا (Jekabaara): ماه‌نامه ژکابارا به زبان بامبارا منتشر می‌شود و از سال 1986 فعالیت خود را آغاز کرده و بیشتر اخبار و گزارشات عمومی‌ مالی و دیگر کشورهای جهان را انتشار می‌دهد^[۲]^[۴].

مجلات و نشریات اسلامی در مالی

علاوه‌ بر نشریات خصوصی فوق، طیّ دهه گذشته، چندین نشریه اسلامی‌در کشور مالی فعالیت داشته‌اند که اکثر آنها به‌دلیل مشکلات اقتصادی تعطیل شده‌اند. مهم‌ترین این نشریات اسلامی‌ عبارتند از:

روزنامه سیاسی اسلامی

این روزنامه به مسلمانان تیجانی‌مسلک کشور مالی تعلق دارد و عمدتاً اخبار مسلمانان کشور مالی و سراسر جهان را منتشر می‌کند. روزنامه سیاسی اسلامی‌ در موضع‌گیری‌های سیاسی خود، بیشتر جنبه اعتدال را رعایت کرده و کمتر وارد درگیری‌های مذهبی بین مذاهب اسلامی‌ کشور مالی می‌شود. بخش عمده مطالب این نشریه از طریق اخبار و گزارشات دریافتی از روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های کشورهای اسلامی‌‌تأمین می‌شود.

مجله النور

مجله النور از معدود نشریات اسلامی‌ مالی است که از اوایل دهه 2000 میلادی فعالیت خود را آغاز و همچنان انتشار آن ادامه دارد. النور در برگیرنده اخبار و گزارشاتی در خصوص اسلام و مسلمانان در مالی و قاره آفریقا است و علاوه بر آن اخبار جهان اسلام از جمله مشکلات مردم فلسطین، عراق و افغانستان نیز در این نشریه منعکس می‌شود^[۵].

روزنامه شورای

فعالیت این روزنامه در سال 2003 آغاز شد و انتشار آن تا سال 2006 ادامه داشت. شورای، روزنامه‌ای معتدل بود و دست‌اندرکاران آن، بیشتر اخبار و موضوعات مختلف جهان اسلام و کشور مالی را منتشر می‌کردند. این روزنامه با آن که طرفداران زیادی در بین مسلمانان داشت، در سال 2006 به‌دلیل مشکلات مالی تعطیل شد.

ماه‌نامه سکینه (عاشورا)

این نشریه از اوایل 2009 فعالیت خود را آغاز کرده است. سردبیر این نشریه، احمد جالو از شخصیت‌های صاحب ‌نام مطبوعاتی کشور است که پیش از آن، سردبیری روزنامه ملت را به‌ عهده داشته است. ماه‌نامه سکینه، در دوره سه ساله فعالیت خود، تا حدودی جامعه اسلامی‌‌این کشور و بعضی از کشورهای فرانسه زبان همسایه را تحت پوشش قرار داده است.

هفته‌نامه المستقبل

این هفته‌نامه در زمره نشریات خصوصی اسلامی‌‌کشور بود که در سال 2006 به‌دلیل مشکلات ناشی از کسر بودجه تعطیل شد. هفته‌نامه المستقبل از نظر دیدگاه اسلامی، معتدل و میانه‌رو بود.

هفته‌نامه الصدقه

فعالیت نشریه الصدقه از سال 2001 آغاز و در سال2008 به‌دلیل عدم رغبت مردم به خرید آن متوقف شد. این هفته‌نامه را، حسین ترائوره که شغل اصلی وی خطّاطی است، اداره می‌کرد و کادر خبری آن از تخصص چندانی برخوردار نبود.

هفته‌نامه الوظیفه

این هفته‌نامه هم‌چون دیگر نشریات اسلامی‌ مالی، در اوایل دهه 2000 میلادی فعالیت خود را آغاز کرد و در سال 2006 به سبب مشکلات مالی تعطیل شد. مدیر نشریه الوظیفه شیخ موسی محمود کنته از شیوخ صاحب نام قادریّه با درجه مقدمی‌‌بود که تلاش فراوانی برای ادامه فعالیت نشریه کرد ولی به‌دلیل کسر بودجه، در نهایت مجبور شد هفته‌نامه را تعطیل کند^[۶].

سازمان‌های رسانه‌ای

اتّحادیه ملی خبرنگاران مالی، شبکه اقتصادی روزنامه‌نگاران مالی، انجمن سردبیران مطبوعات و کمیسیون ملی صدور کارت خبرنگاری، مهم‌ترین سازمان‌های رسانه‌ای کشور مالی هستند. این مؤسسات همواره حافظ منافع نشریات خصوصی بوده و بارها از روزنامه‌نگاران مخالف دولت حمایت کرده‌اند.^[۷]^[۸].

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ برگرفته از https://www.newspapers.com
↑ ^۲٫۰ ^۲٫۱ برگرفته از https://www.media in mali.com
↑ عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص295-297.
↑ عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص297-300.
↑ عرب احمدی، امیربهرام (1388). "تمبوکتو گوهری تابناک در قلب صحرای بزرگ آفریقا". فصل‌نامه آفریقا، 1(3) ، ص133.
↑ برگرفته از https://www.media in mali.com
↑ عرب احمدی، امیربهرام (1388). "تمبوکتو گوهری تابناک در قلب صحرای بزرگ آفریقا". فصل‌نامه آفریقا، 1(3)،ص133-135.
↑ عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص300-302.

[1] برگرفته از https://www.newspapers.com

[:1-2] ۲٫۰ ^۲٫۱ برگرفته از https://www.media in mali.com

[3] عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص295-297.

[4] عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص297-300.

[5] عرب احمدی، امیربهرام (1388). "تمبوکتو گوهری تابناک در قلب صحرای بزرگ آفریقا". فصل‌نامه آفریقا، 1(3) ، ص133.

[6] برگرفته از https://www.media in mali.com

[7] عرب احمدی، امیربهرام (1388). "تمبوکتو گوهری تابناک در قلب صحرای بزرگ آفریقا". فصل‌نامه آفریقا، 1(3)،ص133-135.

[8] عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص300-302.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-[[پرونده:مجلات و روزنامه در مالی.jpg|بندانگشتی|مجلات و روزنامه در مالی]]
+پیشینه مطبوعات در کشور [[مالی]] به دوره استعمار این کشور بازمی‌گردد و از اوایل دهه 1930 به بعد چند نشریه دولتی با شمارگان محدود و تحت نظارت فرماندار فرانسوی وقت فعالیت خود را در [[سودان]] غربی ([[مالی]] و [[سنگال]]) آغاز کردند. با این حال به دلیل سطح بسیار پایین سواد آموزی و درصد اندک تحصیل‌کردگان مالیایی، این نشریات تنها در سطحی محدود در مراکز و نهادهای دولتی توزیع می‌شد و جنبه فراگیر و عمومی‌ نداشت. نشریات مالی در دهه های 1960 تا 1990 میلادی در سطح محدودی بودند و به چند روزنامه، هفته‌نامه و ماهنامه دولتی خلاصه می‌شدند. با این حال از سال 1992 و با اعلام سیاست فضای باز سیاسی و آزادی احزاب؛ مطبوعات خصوصی فعالیت خود را در کشور آغاز کردند و ظرف مدتی کوتاه ده ها نشریه خصوصی در [[باماکو در مالی|باماکو]] و دیگر شهرهای مالی تاسیس شدند<ref>برگرفته از https://www.newspapers.com</ref>.
-پیشینه مطبوعات در کشور [[مالی]] به دوره استعمار این کشور باز می‌گردد و از اوایل دهه 1930 به بعد چند نشریه دولتی با شمارگان محدود و تحت نظارت فرماندار فرانسوی وقت فعالیت خود را در [[سودان]] غربی ([[مالی]] و [[سنگال]]) آغاز کردند. با این حال به دلیل سطح بسیار پایین سوادآموزی و درصد اندک تحصیل‌کردگان مالیایی، این نشریات تنها در سطحی محدود در مراکز و نهادهای دولتی توزیع می‌شد و جنبه فراگیر و عمومی نداشت. نشریات مالی در دهه های 1960 تا 1990 میلادی در سطح محدودی بودند و به چند روزنامه، هفته‌نامه و ماهنامه دولتی خلاصه می‌شدند. با این حال از سال 1992 و با اعلام سیاست فضای باز سیاسی و آزادی احزاب؛ مطبوعات خصوصی فعالیت خود را در کشور آغاز کردند و ظرف مدتی کوتاه ده ها نشریه خصوصی در باماکو و دیگر شهرهای مالی تاسیس شدند<ref>برگرفته از https://www.newspapers.com</ref>.
-از دلایل مهم رشد سریع مطبوعات خصوصی در کشور مالی تأسیس انجمن‌های مستقل روزنامه‌نگاران نظیر شبکه اقتصادی روزنامه‌نگاران مالی، انجمن سردبیران مطبوعات، کمیسیون ملی صدور کارت خبرنگاری و اتحادیه ملی خبرنگاران مالی بود. این سازمان‌ها معمولاً از حقوق روزنامه‌نگاران و خبرنگاران حمایت کرده و گاه به افشاگری در مورد تضییقات وارده بر اصحاب مطبوعات می‌پردازند مطبوعات [[مالی]] در دوره ریاست جمهوری [[آلفاعمر کناره]] که فردی معتدل و دمکرات بود به آزادی قابل توجهی دست یافتند. در طی این دوره روزنامه‌های خصوصی مخالف دولت بارها عملکرد دولت را به زیر سوال برده و حتی شخص رئیس جمهور را آشکارا به چالش می‌کشیدند. با این حال رئیس‌جمهور مالی هیچ گاه واکنشی به انتقادات روزنامه های مخالف خود نشان نداد که نمایانگر تلاش وی برای رشد فضای باز سیاسی کشور بود. براساس قانون اساسی مالی، مطبوعات این کشور در بیان عقاید و دیدگاه‌های خود آزاد می باشند<ref name=":0">برگرفته از https://www.mediainmali.com</ref>.
+از دلایل مهم رشد سریع مطبوعات خصوصی در کشور مالی تأسیس انجمن‌های مستقل روزنامه‌نگاران نظیر شبکه اقتصادی روزنامه‌نگاران مالی، انجمن سردبیران مطبوعات، کمیسیون ملی صدور کارت خبرنگاری و اتحادیه ملی خبرنگاران مالی بود. این سازمان ها معمولاً از حقوق روزنامه‌نگاران و خبرنگاران حمایت کرده و گاه به افشاگری در مورد تضییقات وارده بر اصحاب مطبوعات می‌پردازند مطبوعات مالی در دوره ریاست جمهوری [[آلفاعمر کناره]] که فردی معتدل و دموکرات بود به آزادی قابل توجهی دست یافتند. در طی این دوره روزنامه های خصوصی مخالف دولت بارها عملکرد دولت را به زیر سوال برده و حتی شخص رئیس جمهور را آشکارا به چالش می‌کشیدند. با این حال رئیس جمهور مالی هیچ گاه واکنشی به انتقادات روزنامه های مخالف خود نشان نداد که نمایانگر تلاش وی برای رشد فضای باز سیاسی کشور بود. براساس قانون اساسی مالی، مطبوعات این کشور در بیان عقاید و دیدگاه های خود آزاد می‌باشند<ref name=":1">برگرفته از [https://www.mediainmali.com https://www.media in mali.com]</ref>.
-هرچند تعداد مطبوعات خصوصی مالی اعم از روزنامه، هفته‌نامه و ماهنامه طی دو دهه گذشته بطور قابل توجهی افزایش یافته ولی این نشریات به دلیل سطح پایین سواد عمومی و مشکلات فزاینده اقتصادی با چالش های فراوانی مواجهند از این روی بسیاری از این نشریات طی یک دهه گذشته تعطیل شده و یا موقتا فعالیت خود را متوقف ساخته‌اند.
+هرچند تعداد مطبوعات خصوصی مالی اعم از روزنامه، هفته‌نامه و ماهنامه طی دو دهه گذشته بطور قابل توجهی افزایش یافته ولی این نشریات به دلیل سطح پایین سواد عمومی‌ و مشکلات فزاینده اقتصادی با چالش‌های فراوانی مواجهند از این روی بسیاری از این نشریات طی یک دهه گذشته تعطیل شده و یا موقتا فعالیت خود را متوقف ساخته‌اند. از سوی دیگر به دلیل کمبود بودجه این نشریات، حقوق روزنامه‌نگاران و خبرنگاران آنها گاه با تأخیری چندماه پرداخت شده و در برخی موارد برخی روزنامه نگاران ناچاراً اخراج شده و اندک خبرنگاران و نویسندگان مجبورند فعالیت خود را دوچندان سازند. این درحالی است که به دلیل حقوق ناچیزی که به روزنامه نگاران پرداخت می‌شود معمولاً افراد حرفه ای رغبتی برای فعالیت در این نشریات نشان نداده و جذب مؤسسات وابسته به سازمان های بین المللی می‌شوند<ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص295-297.</ref>.
+===[[مهم ترین نشریات ادواری مالی]]===
+====نشریات فرانسوی زبان====
+مهم‌ترین نشریات فرانسوی زبان کشور مالی شامل روزنامه، هفته‌نامه و ماه‌نامه عبارتند از:[[پرونده:ImagesL’essor.png|بندانگشتی|روزنامه لسور. برگرفته از سایت L’essor، قابل بازیابی از https://lessor.fr/]]
+*روزنامه لسور (L’essor): این روزنامه که متعلق به دولت مالی است در سال 1961 و یک سال پس از استقلال این کشور تأسیس شده و عمدتاً در راستای منافع دولت و حزب حاکم گام برمی‌دارد. نسخه ای از این روزنامه بصورت آنلاین بر روی شبکه اینترنت نیز قرار می‌گیرد؛
+*روزنامه انفوماتن (Info-Matin): این روزنامه در سال 1997 تأسیس شده و بیشتر جنبه خبری دارد؛
+*روزنامه جمهوری‌خواه (Le Republican): از سال 1992 فعالیت خود را آغاز کرده است و دیدگاهی انتقادی در مقابل دولت مالی برخوردار است؛
+*روزنامه مستقل (L’independent): در سال 1994 تأسیس شده و دارای دیدگاهی انتقادی نسبت به دولت است؛
+*روزنامه نوول هوریزون (Nouvel Horizon): در سال 1992 فعالیت خود را آغاز کرد و از روزنامه‌های صریح و انتقادی در کشور به‌شمار می‌آید؛
+*روزنامه شب باماکو (Soir de Bamako): در سال 1995 تأسیس شده و دیدگاه آن نسبت به دولت انتقادی است؛
+*روزنامه انعکاسات (Les echos): در سال 1989 در باماکو تأسیس گردید و از روزنامه‌های محافظه‌کار و میانه‌رو به‌شمار می‌رود؛
+*نشریه سپیده دم (L Aurore): در هفته دوبار منتشر می‌شود و از سال 1990 فعالیت خود را آغاز کرده است؛
+*هفته‌نامه عقرب (Le Scorpion): بیشتر جنبه طنز و فکاهی دارد و از سال 1991 در [[باماکو در مالی|باماکو]] منتشر می‌شود؛
-از سوی دیگر به دلیل کمبود بودجه این نشریات، حقوق روزنامه‌نگاران و خبرنگاران آنها گاه با تأخیری چندماه پرداخت شده و در برخی موارد برخی روزنامه‌نگاران ناچاراً اخراج شده و اندک خبرنگاران و نویسندگان مجبورند فعالیت خود را دوچندان سازند. این درحالی است که به دلیل حقوق ناچیزی که به روزنامه‌نگاران پرداخت می‌شود معمولاً افراد حرفه‌ای رغبتی برای فعالیت در این نشریات نشان نداده و جذب مؤسسات وابسته به سازمان های بین المللی می شوند<ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص295-297.</ref>.
+*هفته‌نامه پست (Le Courrier): از سال 1996 در [[باماکو در مالی|باماکو]] انتشار می‌یابد و رویه انتقادی آن محافظه‌کارانه است؛
+*نشریه مالی (Le Malien): دوبار در هفته منتشر می‌شود. از سال 1991 فعالیت مطبوعاتی خود را آغاز کرده است و در گروه نشریات مخالف دولت قرار دارد؛
-=== [[مهم ترین نشریات ادواری مالی|مهم‌ ترین نشریات ادواری مالی]] ===
+*هفته‌نامه آزادی (Liberte): در سال 1999 تأسیس شده و دیدگاه آن نسبت به دولت مالی انتقادی و نسبتاً تند است؛
+*هفته‌نامه قاره (Le Continent): از سال 2000 فعالیت خود را آغاز کرده است و هر هفته یک بار منتشر می‌شود؛
-==== نشریات فرانسوی زبان ====
+*هفته‌نامه نوول تریبیون (Le Nouvelle Tribune): در سال 2002 و در [[باماکو در مالی|باماکو]] تأسیس شده است؛
-مهم‌ترین نشریات فرانسوی زبان کشور مالی شامل روزنامه، هفته‌نامه و ماه‌نامه عبارتند از:
+*هفته‌نامه میهن‌پرست (Le Patriote): از سال 2000 فعالیت خود را در این کشور آغاز کرده است؛
-[[پرونده:L'essor in mali.jpg|بندانگشتی|روزنامه لسور]]
+*هفته‌نامه چالش‌گر (Le Challenger): در سال 2002 در [[باماکو در مالی|باماکو]] تأسیس شده است؛
-· روزنامه لسور (L’essor): این روزنامه که متعلق به دولت مالی است در سال 1961 و یک سال پس از استقلال این کشور تأسیس شده و عمدتاً در راستای منافع دولت و حزب حاکم گام برمی‌دارد. نسخه ای از این روزنامه بصورت آنلاین بر روی شبکه اینترنت نیز قرار می‌گیرد.
+*ماهنامه گرین گرین (Grin-Grin): این ماه‌نامه متعلق به جوانان است و دربرگیرنده موضوعات مختلف فرهنگی هنری است؛
+* ماهنامه هسته امید (Grain d’espoir): بیشترین اخبار این نشریه در رابطه با کشاورزی مالی است و در شهر گائو منتشر می‌شود.
-· روزنامه انفوماتن (Info-Matin): این روزنامه در سال 1997 تأسیس شده و بیشتر جنبه خبری دارد.
+====نشریات محلی====
+*ماهنامه کیبارو (Kibaru): به زبان بامبارا منتشر می‌شود و در زمره نشریات قدیمی‌‌مالی به‌شمار می‌رود. از سال 1972 فعالیت خود را در این کشور آغاز کرده و بخش عمده مطالب آن دربرگیرنده اخبار و گزارشات عمومی‌‌است؛
-· روزنامه جمهوری‌خواه (Le Republican): از سال 1992 فعالیت خود را آغاز کرده است و دیدگاهی انتقادی در مقابل دولت مالی برخوردار است.
+*ماهنامه کابارو (Kabaaru): در سال 1983 تأسیس شد. این نشریه به زبان فولانی منتشر می‌شود و شامل اخبار و گزارشات عمومی‌‌است؛
+*ماهنامه خیبار(Xibaare): به زبان سونینکه انتشار می‌یابد. از سال 1993 فعالیت خود را آغاز کرده و اخبار و گزارشات عمومی‌ کشور مالی را پوشش می‌دهد؛
-· روزنامه مستقل (L’independent): در سال 1994 تأسیس شده و دارای دیدگاهی انتقادی نسبت به دولت است.
+*ماهنامه ژکابارا (Jekabaara): ماه‌نامه ژکابارا به زبان بامبارا منتشر می‌شود و از سال 1986 فعالیت خود را آغاز کرده و بیشتر اخبار و گزارشات عمومی‌ مالی و دیگر کشورهای جهان را انتشار می‌دهد<ref name=":1" /><ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص297-300.</ref>.
+===[[مجلات و نشریات اسلامی در مالی]]===
-· روزنامه نوول هوریزون (Nouvel Horizon): در سال 1992 فعالیت خود را آغاز کرد و از روزنامه‌های صریح و انتقادی در کشور به‌شمار می‌آید.
+علاوه‌ بر نشریات خصوصی فوق، طیّ دهه گذشته، چندین نشریه اسلامی‌در کشور مالی فعالیت داشته‌اند که اکثر آنها به‌دلیل مشکلات اقتصادی تعطیل شده‌اند. مهم‌ترین این نشریات اسلامی‌ عبارتند از:
+====روزنامه سیاسی اسلامی====
-· روزنامه شب باماکو (Soir de Bamako): در سال 1995 تأسیس شده و دیدگاه آن نسبت به دولت انتقادی است.
+این روزنامه به مسلمانان تیجانی‌مسلک کشور مالی تعلق دارد و عمدتاً اخبار مسلمانان کشور مالی و سراسر جهان را منتشر می‌کند. روزنامه سیاسی اسلامی‌ در موضع‌گیری‌های سیاسی خود، بیشتر جنبه اعتدال را رعایت کرده و کمتر وارد درگیری‌های مذهبی بین مذاهب اسلامی‌ کشور مالی می‌شود. بخش عمده مطالب این نشریه از طریق اخبار و گزارشات دریافتی از روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های کشورهای اسلامی‌‌تأمین می‌شود.
+====مجله النور====
-· روزنامه انعکاسات (Les echos): در سال 1989 در باماکو تأسیس گردید و از روزنامه‌های محافظه‌کار و میانه‌رو به‌شمار می‌رود.
+مجله النور از معدود نشریات اسلامی‌ مالی است که از اوایل دهه 2000 میلادی فعالیت خود را آغاز و همچنان انتشار آن ادامه دارد. النور در برگیرنده اخبار و گزارشاتی در خصوص اسلام و مسلمانان در مالی و قاره آفریقا است و علاوه بر آن اخبار جهان اسلام از جمله مشکلات مردم فلسطین، عراق و [[افغانستان]] نیز در این نشریه منعکس می‌شود<ref>عرب احمدی، امیربهرام (1388). "تمبوکتو گوهری تابناک در قلب صحرای بزرگ آفریقا". فصل‌نامه آفریقا، 1(3) ، ص133.</ref>.
+====روزنامه شورای====
-· نشریه سپیده دم (L Aurore): در هفته دوبار منتشر می‌شود و از سال 1990 فعالیت خود را آغاز کرده است.
-· هفته‌نامه عقرب (Le Scorpion): بیشتر جنبه طنز و فکاهی دارد و از سال 1991 در [[باماکو در مالی|باماکو]] منتشر می‌شود.
-· هفته‌نامه پست (Le Courrier): از سال 1996 در [[باماکو در مالی|باماکو]] انتشار می‌یابد و رویه انتقادی آن محافظه‌کارانه است.
-· نشریه مالی (Le Malien): دوبار در هفته منتشر می‌شود. از سال 1991 فعالیت مطبوعاتی خود را آغاز کرده است و در گروه نشریات مخالف دولت قرار دارد.
-[[پرونده:Grain d’espoir.jpg|بندانگشتی|ماه‌نامه هسته امید]]
-· هفته‌نامه آزادی (Liberte): در سال 1999 تأسیس شده و دیدگاه آن نسبت به دولت مالی انتقادی و نسبتاً تند است.
-· هفته‌نامه قاره (Le Continent): از سال 2000 فعالیت خود را آغاز کرده است و هر هفته یک بار منتشر می‌شود.
-· هفته‌نامه نوول تریبیون (Le Nouvelle Tribune): در سال 2002 و در [[باماکو در مالی|باماکو]] تأسیس شده است.
-· هفته‌نامه میهن‌پرست (Le Patriote): از سال 2000 فعالیت خود را در این کشور آغاز کرده است.
-· هفته‌نامه چالش‌گر (Le Challenger): در سال 2002 در [[باماکو در مالی|باماکو]] تأسیس شده است.
-· ماه‌نامه گرین گرین (Grin-Grin): این ماه‌نامه متعلق به جوانان است و دربرگیرنده موضوعات مختلف فرهنگی هنری است.
-· ماه‌نامه هسته امید (Grain d’espoir): بیشترین اخبار این نشریه در رابطه با کشاورزی مالی است و در شهر گائو منتشر می‌شود.
-==== نشریات محلی ====
-· ماه‌نامه کیبارو (Kibaru): به زبان بامبارا منتشر می‌شود و در زمره نشریات قدیمی‌‌مالی به‌شمار می‌رود. از سال 1972 فعالیت خود را در این کشور آغاز کرده و بخش عمده مطالب آن دربرگیرنده اخبار و گزارشات عمومی‌‌است.
-· ماه‌نامه کابارو (Kabaaru): در سال 1983 تأسیس شد. این نشریه به زبان فولانی منتشر می‌شود و شامل اخبار و گزارشات عمومی‌‌است.
-· ماه‌نامه خیبار(Xibaare): به زبان سونینکه انتشار می‌یابد. از سال 1993 فعالیت خود را آغاز کرده و اخبار و گزارشات عمومی‌ کشور مالی را پوشش می‌دهد.
-· ماه‌نامه ژکابارا (Jekabaara): ماه‌نامه ژکابارا به زبان بامبارا منتشر می‌شود و از سال 1986 فعالیت خود را آغاز کرده و بیشتر اخبار و گزارشات عمومی‌ مالی و دیگر کشورهای جهان را انتشار می‌دهد<ref name=":0" /><ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص297-300.</ref>.
-==== نشریات اسلامی‌ ====
-علاوه‌ بر نشریات خصوصی فوق، طیّ دهه گذشته، چندین نشریه اسلامی در کشور مالی فعالیت داشته‌اند که اکثر آنها به‌دلیل مشکلات اقتصادی تعطیل شده‌اند. مهم‌ترین این نشریات اسلامی‌ عبارتند از:
-===== روزنامه سیاسی اسلامی =====
-این روزنامه به مسلمانان تیجانی مسلک کشور مالی تعلق دارد و عمدتاً اخبار مسلمانان کشور مالی و سراسر جهان را منتشر می‌کند. روزنامه سیاسی اسلامی‌ در موضع‌گیری‌های سیاسی خود، بیشتر جنبه اعتدال را رعایت کرده و کمتر وارد درگیری‌های مذهبی بین مذاهب اسلامی‌کشور مالی می‌شود. بخش عمده مطالب اين نشريه از طریق اخبار و گزارشات دريافتی از روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های كشورهای اسلامی ‌تأمین می‌شود.
-===== مجله النور =====
-مجله النور از معدود نشریات اسلامی مالی است که از اوایل دهه 2000 میلادی فعالیت خود را آغاز و همچنان انتشار آن ادامه دارد. النور در برگیرنده اخبار و گزارشاتی در خصوص اسلام و مسلمانان در مالی و قاره آفریقا است و علاوه بر آن اخبار جهان اسلام از جمله مشكلات مردم فلسطین، عراق و [[افغانستان]] نیز در این نشریه منعکس می شود<ref>عرب احمدی، امیربهرام (1388). "تمبوکتو گوهری تابناک در قلب صحرای بزرگ آفریقا". فصل‌نامه آفریقا، 1(3)،ص133.</ref>.
-===== روزنامه شورای =====
 فعالیت این روزنامه در سال 2003 آغاز شد و انتشار آن تا سال 2006 ادامه داشت. شورای، روزنامه‌ای معتدل بود و دست‌اندرکاران آن، بیشتر اخبار و موضوعات مختلف جهان اسلام و کشور مالی را منتشر می‌کردند. این روزنامه با آن که طرفداران زیادی در بین مسلمانان داشت، در سال 2006 به‌دلیل مشکلات مالی تعطیل شد.
+====ماه‌نامه سکینه (عاشورا)====
-===== ماه‌نامه سکینه (عاشورا) =====
+این نشریه از اوایل 2009 فعالیت خود را آغاز کرده است. سردبیر این نشریه، احمد جالو از شخصیت‌های صاحب ‌نام مطبوعاتی کشور است که پیش از آن، سردبیری روزنامه ملت را به‌ عهده داشته است. ماه‌نامه سکینه، در دوره سه ساله فعالیت خود، تا حدودی جامعه اسلامی‌‌این کشور و بعضی از کشورهای فرانسه زبان همسایه را تحت پوشش قرار داده است.
-این نشریه از اوایل 2009 فعالیت خود را آغاز کرده است. سردبیر این نشریه، احمد جالو از شخصیت‌های صاحب ‌نام مطبوعاتی کشور است که پیش از آن، سردبیری روزنامه ملت را به‌ عهده داشته است. ماه‌نامه سکینه، در دوره سه ساله فعالیت خود، تا حدودی جامعه اسلامی ‌این کشور و بعضی از کشورهای [[فرانسه]] زبان همسایه را تحت پوشش قرار داده است.
+====هفته‌نامه المستقبل====
+این هفته‌نامه در زمره نشریات خصوصی اسلامی‌‌کشور بود که در سال 2006 به‌دلیل مشکلات ناشی از کسر بودجه تعطیل شد. هفته‌نامه المستقبل از نظر دیدگاه اسلامی، معتدل و میانه‌رو بود.
-===== هفته‌نامه المستقبل =====
+====هفته‌نامه الصدقه====
-این هفته‌نامه در زمره نشریات خصوصی اسلامی ‌کشور بود که در سال 2006 به‌دلیل مشکلات ناشی از کسر بودجه تعطیل شد. هفته‌نامه المستقبل از نظر دیدگاه اسلامی، معتدل و میانه‌رو بود.
-===== هفته‌نامه الصدقه =====
 فعالیت نشریه الصدقه از سال 2001 آغاز و در سال2008 به‌دلیل عدم رغبت مردم به خرید آن متوقف شد. این هفته‌نامه را، حسین ترائوره که شغل اصلی وی خطّاطی است، اداره می‌کرد و کادر خبری آن از تخصص چندانی برخوردار نبود.
+====هفته‌نامه الوظیفه====
-===== هفته‌نامه الوظیفه =====
+این هفته‌نامه هم‌چون دیگر نشریات اسلامی‌ مالی، در اوایل دهه 2000 میلادی فعالیت خود را آغاز کرد و در سال 2006 به سبب مشکلات مالی تعطیل شد. مدیر نشریه الوظیفه شیخ موسی محمود کنته از شیوخ صاحب نام قادریّه با درجه مقدمی‌‌بود که تلاش فراوانی برای ادامه فعالیت نشریه کرد ولی به‌دلیل کسر بودجه، در نهایت مجبور شد هفته‌نامه را تعطیل کند<ref>برگرفته از [https://www.mediainmali.com/ https://www.media in mali.com]</ref>.
-این هفته‌نامه هم‌چون دیگر نشریات اسلامی‌ مالی، در اوایل دهه 2000 میلادی فعالیت خود را آغاز کرد و در سال 2006 به سبب مشکلات مالی تعطیل شد. مدیر نشریه الوظیفه شیخ موسی محمود کنته از شیوخ صاحب نام قادریّه با درجه مقدمی ‌بود که تلاش فراوانی برای ادامه فعالیت نشریه کرد ولی به‌دلیل کسر بودجه، در نهایت مجبور شد هفته‌نامه را تعطیل کند<ref>عرب احمدی، امیربهرام (1388). "تمبوکتو گوهری تابناک در قلب صحرای بزرگ آفریقا". فصل‌نامه آفریقا، 1(3)،ص133-135.</ref><ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص300-302.</ref>.
+===سازمان‌های رسانه‌ای===
+اتّحادیه ملی خبرنگاران مالی، شبکه اقتصادی روزنامه‌نگاران مالی، انجمن سردبیران مطبوعات و کمیسیون ملی صدور کارت خبرنگاری، مهم‌ترین سازمان‌های رسانه‌ای کشور مالی هستند. این مؤسسات همواره حافظ منافع نشریات خصوصی بوده و بارها از روزنامه‌نگاران مخالف دولت حمایت کرده‌اند.<ref>عرب احمدی، امیربهرام (1388). "تمبوکتو گوهری تابناک در قلب صحرای بزرگ آفریقا". فصل‌نامه آفریقا، 1(3)،ص133-135.</ref><ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص300-302.</ref>.
 == نیز نگاه کنید به ==
-[[مطبوعات در چین]]؛ [[مطبوعات در کانادا]]؛ [[مطبوعات در روسیه]]؛ [[مطبوعات در کوبا]]؛ [[مطبوعات در تونس]]؛ [[مطبوعات در لبنان]]؛ [[مطبوعات در افغانستان]]؛ [[مطبوعات در سنگال]]؛ [[مطبوعات در تایلند]]؛ [[مطبوعات در سودان]]؛ [[مطبوعات در ساحل عاج]]؛ [[مطبوعات در زیمبابوه]]؛ [[مطبوعات در اوکراین]]؛ [[مطبوعات در اسپانیا]]؛ [[مطبوعات در اردن]]؛ [[مطبوعات در اتیوپی]]؛ [[مطبوعات در سیرالئون]]؛ [[مطبوعات در قطر]].
+[[مطبوعات در زیمبابوه]]؛ [[مطبوعات در چین]]؛ [[مطبوعات در کانادا]]؛ [[مطبوعات در روسیه]]؛ [[مطبوعات در کوبا]]؛ [[مطبوعات در تونس]]؛ [[مطبوعات در لبنان]]؛ [[مطبوعات در افغانستان]]؛ [[مطبوعات در سنگال]]؛ [[مطبوعات در سودان]]؛ [[مطبوعات در ساحل عاج]]؛ [[مطبوعات در اوکراین]]؛ [[مطبوعات در اسپانیا]]؛ [[مطبوعات در اردن]]؛ [[مطبوعات در اتیوپی]]؛ [[مطبوعات در سیرالئون]]؛ [[مطبوعات در قطر]]؛ [[مطبوعات در تایلند]]؛ [[مطبوعات در گرجستان]]؛ [[مطبوعات در بنگلادش]]؛ [[مطبوعات در تاجیکستان]]؛ [[مطبوعات در سریلانکا]]
 == کتابشناسی ==
+<references />
+[[رده:مطبوعات]]