سریلانکا در یک نگاه

تا سال 1972 سریلانکا به نام "سیلان[Ceylon]" شناخته میشد، تا این که در سال 1972 میلادی پس از تصویب قانون اساسی، نام آن به طور رسمی به "جمهوری دمکراتیک سوسیالیستی سریلانکا[Democratic Socialist Republic of Sri Lanka]" تغییر یافت (Vidyamal, 2009). سریلانکا در زبان سینهالی به معنای "سرزمین درخشان" است (Encyclopedia, 1995). تا پیش از اشغال کشورهای منطقه به وسیله استعمارگران اروپایی و یکه‌تاز شدن آنها در آبراه‌ها و در عرصه تجاری دریانوردان از جمله تجار مسلمان این سرزمین را با نام سراندیب و یا تپربانه[Taporbane] میشناختند. سراندیب[Serendib] به خاطر سنگ‌های قیمتی، جواهرات و ادویه‌هایش نزد بازرگانان آن زمان از اهمیت ویژهای برخوردار بوده است. از آن جا که برخی روایات و متون اسلامی (مجلسی) این جزیره را محل هبوط و فرود حضرت آدم (ع)، هنگام اخراج شدن از بهشت، معرفی کرده‌اند، نام "سراندیب" در تفاسیر قدیم و جدید قرآنی (طباطبایی)، سفرنامه‌های مسلمین (ابن بطوطه، موحد، علی محمد, 1370) و در آثار اسلامی مکرر آمده است.

نیز نگاه کنید به

منبع اصلی

رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)

نویسنده مقاله

مهدیقلی رکنی