نظام فرهنگی امارات متحده عربی
از زمانی که موزه لوور(Louvre) در سال 1793 تأسیس شد، تصاویری از نقاشی های گران بها، مجسمه ها و عهد عتیق به ذهن می آورد. بعضی از مردم وقتی که اسم مؤسسه را میشنوند فوراً مونالیزا (Mona Lisa) یا ونوس دومایلو(Venus de Milo) را مجسم می کنند. که در سال 1190 ساخته شد به عنوان یک قلعه و به عنوان یک خانه به اعضای خانواده سلطنتی فرانسه برای چند صد سال خدمت کرد، موزه اکنون به عنوان مقصد مورد علاقه توریست ها در سرتاسر دنیا می باشد. بزودی، هرچند که، عاشقان خاورمیانه نخواهند خواست که به فرانسه مسافرت کنند تا شاهکار هنر کلاسیک اروپا را ببینند. در سال 2007، لوور اعلام کرد که قصد دارد یک شعبه در سعادیات ایسلند(Saadiyat Island)، در کنار کرانه ابوظبی باز کند. سی سال توافق بین وزارت فرانسه و فرهنگ و قدرت توریستی ابوظبی اجازه خواهد داد شاخه ای جدید از لوور، برای نشان دادن شاهکارهایی از مجموعه هایشان و همچنین موزه های بزرگ دیگر فرانسه بوجود بیاید[۱].
ابوظبی برای آوردن لوور به سواحلش هزینه های سنگینی صرف کرد. اسم و علامت موزه 525 میلیون دلار هزینه برداشت و فرانسه پول را برای یک از پروژه های هنری دیگر شامل یک مرکز ترمیم و بازگرداندن هنر، دریافت کرد. به علاوه لوور اصلی وجوهی را برای بازسازی یک بخش که خانه هنر اسلامی خواهد شد دریافت کرد. این بخش نام حاکم امارات شیخ زایدبن سلطان النوحیان را در بر خواهد داشت. به علاوه فرانسه وجوهی را جهت ساخت ساختمان های جدید مورد نیاز تجارت دریافت کردکه به وسیله طراح فرانسوی جین نوول(Jean Nouvel) طراحی شد. لوور جدید یک طراحی مدرن سفید، تخت و گرد با یک پشتبام گنبددار، و تعدادی پنجره در پشت بام که اجازه میدهد نور طبیعی وارد ساختمان شود در بر خواهد داشت. ساخت باید در سال 2012 کامل شده باشد.
در سرمایه گذاری مهم برای نمونه لوور، ابوظبی 300 کار هنری برای نمایش دادن امانت میگیردو کارشناسان اصلی موزه جهت راه اندازی موزه دریافت خواهند کرد. علاوه براین، لوور جدید کارهای هنری را روی اختیار یک کمیته از حاکمان ابوظبی خواهد خرید. با عاریه دادن کارهای بسیاری در لوور، هنر کلاسیک اروپایی به طور آشکاری مهم خواهد شد اما آن تنها یک قسمتی از مجموعه خواهد بود. کمیته همه نوع هنری از تمام دنیا را جستجو میکند. هیأت مدیره توریست ابوظبی امیدوار است که لوور جدید 3 میلیون توریست را در سال 2015 به آنجا خواهد کشید.
یک هدف لوور جدید باز کردن یک مکالمه بین هنر شرق و غرب میباشد. اما لوور بار این مسئولیت را روی شانه اش به تنهایی تحمل نخواهد کرد. درست در پایین خیابان شاخه هایی از موزه گوگنهایم (Guggenhime) یک موزه دریایی و پروژه موزه شیخ زاید خواهد بود. این چهار ساختمان، در کنار یک مرکز هنرهای نمایشی، فرهنگ جدید منطقه ابوظبی را در بر خواهد داشت[۱].
معمار مشهور فرانک گری(Frank Gehry) که طراحی بخش مدیریت موزه سولومون آرگوگنهایم (Solomon R. Guggenheim) را به عهده داشت گفت:
با اعلام اینکه لوور در حال ساختن شعبه ای در خاورمیانه میباشد بسیاری شوکه شدند که از آخرین اخبار گوگنهایم شوکه نشده بودند. این شعبه به شعبه های دیگر در بیلبائو دراسپانیا، و نیز در ایتالیا و برلین در آلمان و علاوه برآن در نیویورک سیتی ولاس وگاس در ایالات متحده آمریکا متصل میشود. این شعبه، به هر حال، بزرگترین در دنیا خواهد بود و علاوه بر اعضای پرسنل اماراتی، پرسنل خارجی هم خواهد داشت. این مجموعه شامل هنر مدرن با یک تأکید روی هنر اصلی خاورمیانه خواهد بود. گوگنهایم ابوظبی قرار است در سال 2011 باز شود[۱].
موزه شیخ زاید حاکم طولانی وقت کشور با تأکیدی روی تاریخ منطقه را گرامی خواهد داشت. موزه به گالری هایی تقسیم خواهد شد که تأثیرات مختلف زندگی حکمران مرحوم قابل تشخیص باشد. یک گالری برای علاقه مندان به محیط زیست خواهد بود. شیخ زاید، در طول زندگیش اعتبار چندین سازمان را دریافت کرد، شامل ایالات متحده و دولت پاکستان، برای فداکاریش در حمایت از حیوانات منطقهای و سیاست های دوستانه محیط زیستی.
گالری دیگر با تصویر تغییراتی که امارات متحده عربی به عنوان مجموعه ای از قبائل کوچک به یکپارچگی، روابط موفق سازمان یافته با قدرت بین المللی متحمل شده است راتوضیح خواهد داد. شیخ زاید خواسته که کشورش از ارزش بدست آمده از فروش تجارت نفت آن برخوردار شود واین اراده در طول صحنه هایی از پیشرفت آشکار شده در گالری، نشان داده شده است.
سومین گالری به بازدیدکنندگان نشان خواهد داد که شیخ زاید چگونه اماراتی ها که بعضی وقتها باهم رقیب هستند را در یک کالبد با سیاست ودلسوزی به صورت یکپارچه درآورده است. توانائیش در ایجاد پیوستگی بین آنان با نقطه نظرات متفاوت درگسترش امارات متحده عربی در این گالری به یادگار نگاه داشته خواهد شد[۱].
وقتی که کشور فرم جدید یافت، آموزش و پرورش یک هدف روشن در بین آنهایی که میخواستند زندگی را برای شهروندان امارات متحده عربی گسترش بدهد شد. قرار گرفتن مردم امارات در سطح اول دنیا از نظر سطح علمی از برنامه ها و آرزوهای حاکمان امارات است. گالری های باقیمانده از خودگذشتگی های شیخ را نشان خواهند داد. شیخ احساس کرد که ارزش بدست آمده از نفت زمانی برای یک کشور مفید می باشد که شهروندانش برای ساخت کشور آماده شده باشند. او همچنین احساس کرد که شهروندان باید از ارزش بدست آمده از فروش نفت سود ببرند. مردم منطقه زندگی سختی داشتند، حاکم تصمیم گرفت که آنها باید از سودهای فرصت خوبشان لذت ببرند. برای مثل خود رئیس موزه شیخ زاید، گواه برخی منازعات و موفقیت هایی که مردم منطقه در مسافرتشان از روزهای قبل از پیدایش نفت تا حال تحمل کرده، بوده است.
موزه دریایی، که توسط معمار ژاپنی تادو آندو(Tado Ando) طراحی شده، تجلیل از تاریخ دریا و اهمیت فعلی در منطقه را انجام خواهد داد. لوور ابوظبی، شعبه امارات گوگنهایم، موزه شیخ زاید، موزه دریایی که در سیادیات ایسلند(Saadiyat Island) مستقر شده، بازدیدکنندگان را از فرصت یادگیری زیاد از گذشته و حال کشور برخوردار خواهد کرد.
مرکز هنرهای نمایشی سیادیات یک محل برای اجرای موسیقی، تئاتر و رقص خواهد اشت. آن توسط زاها حدید(ZahaHadid) یک معمار عراقی – انگلیسی طراحی شده است. مرکز خانه ای که برای 5 تماشاخانه که به موسیقی، اپرا، تئاتر نمایشنامه ای اختصاص داده شده، خواهد بود. به علاوه ساختمان خانه یک سالن چندکاره با صندلی برای 6300 نفر خواهد بود. طرح ها ممکن است شامل فضایی برای آموزش هنرهای نمایشی باشد. ساختمان مکمل موزه های جدید در سیادیات ایسلند خواهد بود و به بازدیدکنندگان اجازه می دهد که زیبایی طبیعی محل استقرار را درک کنند[۱].
موزه جدید در ایسلند(Island) تعدادزیادی از فرصت های فرهنگی که در حال حاضر در امارات متحده عربی وجود دارد، خواهد بود. با وجود آنکه لوور و گوگنهایم شهرت جهانی دارند، امارات با وجود چندین موزه بزرگ با مجموعه هایی گران بها از موضوعات تاریخی و هنر به خود می بالد. موزه ملی العین(Al Ain) یکی از اینهاست. آن در سال 1969 توسط شیخ زاید بن سلطان النوحیان با یک دید رو به جلوی حمایت از میراث منطقه تأسیس شده است. حاکم با گفتن (یک کشور بدون گذشته، حال و آینده ای ندارد)اعتبار کسب کرده است. حفاری های باستان شناسی موفق در محل های گوناگون ابوظبی او را به ساخت یک مؤسسه برای حفظ کردن گذشته واداشته است. در شهر العین، مرکز منطقه شرقی ابوظبی، جایی که شیخ زاید قبل از اینکه امیر ابوظبی شود در سال 1966 درآنجاحکومت داشته است موزه ای توسط مؤسسه توریزم و عهد عتیق برپاست. حدوداً در نیمه ی راه بین خلیج فارس و خلیج عمان، شهری به عنوان نقطه ای برای مسافران بین دو قسمت آب وجود دارد که قدمت آن 5000 سال یا بیشتر است. آن شگفت آور نیست که مصنوعات عصر سنگ و عصر برنز در آنجا پیدا شده بود. به این خاطر که تاریخ غنی آن منطقه و نزدیک به حدود فرودگاه بین المللی ابوظبی، العین، یک نقطه ایده آل برای این موزه میباشد.
موزه العین دو بخش دارد که یکی به باستانشناسی و دیگری به قوم شناسی اختصاص داده شده است. بخش باستان شناسی محتوی قسمت هایی عقب تر از عصر سنگ که قدمت آن به 5 میلیون سال قبل میرسد است. بازدیدکنندگان بخش باستان شناسی، ابزارها، صنایع، هواپیماهای زیر خاکی، نقشه ها، سکه ها و دیگر یافته های مهم باستانشناسی را می بینند. بخش قوم شناسی شامل اطلاعاتی درباره زندگی روزمره در گذشته و حال، شامل دوران کودکی، آموزش و پرورش، حکومت، کشاورزی و ماهی گیری میباشد. بازدیدکنندگان شاید قسمت هایی از پوشاک، اسباب و اثاثیه و جواهرات را بین بخش های دیگر ببینند[۱].
خارج از موزه العین، بینندگان میتوانند قلعه سلطان را ببینند(ساخته شده در حدوداً 1910میلادی). که شامل دیواره های ساخته شده از آجرهای خشتی و خاک رس، مواد ساختمانی سنتی در منطقه، و پشت بام های ساخته شده از تنه های درخت خرما، می باشد. قلعه اتاق هایی برای خوابیدن و آشپزی دارد، علاوه براین یک حیاط و یک چاه که آب را برای قلعه فراهم میکرده می باشد. این قلعه یک تباین جالب بین زندگی روزانه در آغاز قرن گذشته و حال ایجاد کرده است، با تأکیدی که بر روی تأثیرات مهم تکنولوژی و تغییرات اقتصادی به کار آورده در یک صد سال گذشته دارد.
با وجود آنکه موزه های سیادیات ایسلند و العین بااباهت و گیرا هستند، دیگر امیرنشین ها تنوعی از فرصت های فرهنگی را به بازدیدکنندگان ارائه میدهند. شارجه موزه تاریخی ملی را به بازدیدکنندگان ارائه میدهد، یک منطقه باستانی، موزه هنر شارجه که یک مجموعه دائمی با اباهت است و مرکز هنر شارجه، جایی که کودکان و بزرگسالان ممکن است کلاس های هنر بروند. موزه هنرهای خیلی استثنایی برای زندگی های معلولان، با دادن جا به آنها برای یادگیری خلق کردن و نشان دادن هنرشان ایجاد شده است. موزه ملی دبی در قلعه فاهیدی(Fahidi Fort) قرار گرفته و مصنوعات باستانی را نشان میدهد، و نشان میدهد که زندگی ها در گذشته در دبی چگونه بوده است. در نزدیکی رأس الخیمه، بینندگان موزه باستان شناسی رأس الخیمه و مرکز پیوند هنر ظریف وجود دارد، جایی که کارهای هنرمندان جوان منطقه را نشان داده است[۲].
ادبیات و موسیقی
با تشکر از تلویزیون ماهواره ای، برخی برنامه های عربی زبان در دسترس تمام کشورهای عربی و بینندگان عربی زبان سرتاسر دنیا قرار گرفته است. در سال های اخیر، یکی از برنامه های محبوب در تلویزیون امارات شاعر هزار در هزار(million’s poet) می باشد که توسط تلویزیون ابوظبی تهیه شده و بیش از 70 میلیون بیننده در خاورمیانه، اروپا و ایالات متحده جذب کرده است. آنچه که بسیار جالب است، این واقعیت است که مسابقه تلویزیونی روی شاعری به عنوان رقابت خوانندگی و رقصیدن تمرکز کرده میباشد. محبوبیت این برنامه به علت صحبت کردن درباره محترم شمردن و ارزش گذاشتن به شاعری که در کشورهای عربی نگه داشته شده میباشد[۳]
ایجاد زمینه و صحنه مطلوب و همچنین ارائه محصولاتی که یادآور امریکن آیدل(American Idol) است که نشانگر یک بشری محبوب در ایالات متحده میباشد. در میلیونز پوئت(million’s poet) رقبا از شاعران بومی امارات متحده عربی میباشند، آنها شعرمی سرایند و شعر از بر می خوانند برای شنوندگان و شاعران حرفهای و کارشناسان ادبیات که قضاوت میکنند. در نیمه اول نمایش، رقیبان شعری از ساخته های خودشان میخوانند، مطابق با هر نوع شعر که آنها انتخاب میکنند، اما داوران برای ارائه نیمه دوم به آنها نوع خاصی از شعر میدهند. سپس داوران به شرکت کننده ها مطابق با سختی شعرشان نمره میدهد(ریزه کاری قافیه ها، شدت احساسات اجرایشان و دیگر معیارها) جایزه یک میلیون درهم(در حدود 275000 دلار) میباشد که البته بینندگان در خانه امکان تأثیر در انتخاب برنده دارند. شرکت کنندگان بیشتر عرب های بومی میباشند، کسانیکه هنوزهنر از شعر نباتی(Nabati) ارائه میدهند(هنر شعر بومی از شبه جزیره عربستان). همانند قصیده و غزل، شعر نباتی و موضوعات مختلفی که سرفصل های آنها میگیرد، مثل عشق، شکست قلبی، گمگشتگی و غرور قبیله ای. شعرخوانی با گویش محلی عربی معمول می باشد؛ در مقابل آن عربی کلاسیک است. آنچه که عرب ها می نویسند اما صحبت نمی کنند، یک مشکل واقعی برای اشعار مدرن[۳].
میلیونز پوئت(million’s poet) تنها یک نمایش که به عنوان موضوع شعر می گویند نیست. برنامه دیگر محبوب تلویزیون که همچنین توسط تلویزیون ابوظبی تهیه شده پرنس آو پوئتز(princ of poets) (اشعار شاهزاده) میباشد. برخلاف شعر هزار در هزار، شرکت کنندگان اشعار شاهزاده می سرایند و می خوانند. بر عکس آنها از فرم های شعری عربی کلاسیک استفاده میکنند نه شعر نباتی. آنها همچنین موضوعات سیاسی و اجتماعی به عنوان الهام برای اشعارشان انتخاب میکنند.
در امارات متحده عربی، علاوه بر دیگر کشورهای عربی، شعر برای نگه داشتن فرهنگ، مکان مهمی در جامعه دارد. شاعران نقش های مهم فرهنگی، اجتماعی و انتقاد های سیاسی بازی میکنند. در واقع، برخی از شرکتکنندگان در شعر هزار در هزار و اشعار شاهزاده از حمله های ایالات متحده به عراق و علاوه براین سیاست های پیشرو حکومت عرب بومی نسبت به مردمشان انتقاد کرده اند.
شیخ محمدبن راشد المختوم، نائب رئیس امارت متحده عربی و نخست وزیر و والی دبی، یک ادیب و شاعر نباتی مشهور میباشد. او مرجع هنرها و فرهنگ دبی را تأسیس کرد که درواقع توانست دبی را به عنوان مرکز فرهنگی امارات متحده عربی ترقی دهد. این چگونگی رسالت مرجع یک کلاس جهانی هنر و فرهنگ زیربنایی در دبی گسترش خواهد داد و هنرهای بصری، تئاتر، موسیقی، ادبیات شعر و دیگر هنرهای گوناگون راترقی خواهد داد[۳].
موسیقی سنتی امارات متحده عربی تنها به عنوان یک ارتعاش از سواد آن میباشد. فقط به عنوان سنت های بدوئین(بدوی) که به شعر نباتی رنگ داده است. بنابراین آنها به موسیقی امارات متحده عربی شکل میدهند و تأثیر می گذارند. ریتم موسیقی منطقه به موسیقی خلیجی مشهور است، یک ریتم مردمی که از آلات موسیقی سنتی نظیر عود، طبل و رباب استفاده شده است. لغت خلیجی بصورت(مربوط به خلیج)معنی میشود. در سال های اخیر، ریتم موسیقی غربی روی چشم انداز امارات تأثیر گذاشته است و ستارگان جدید یک صدای پاپ غربی دارند. اهلام(Ahlam) یکی از خوانندگان مشهور بحرینی است اما در امارات زندگی میکند. او دوازده آلبوم ضبط کرده که همه آنها فروش خوبی داشته است. خواننده مشهور دیگر اماراتی ابدل مونیم صالح(AbdalMoniemSaleh) می باشد که میخواند، موزیک میزند و آهنگسازی میکند و عود می نوازد. برخی از استودیوهای موسیقی که در امارات وجود دارند، هم آهنگ تهیه میکنند و هم از موزیسین های مشهور پدیدار شده و از اجرا هایشان حمایت میکنند[۳][۲].
نیز نگاه کنید به
نظام فرهنگی روسیه؛ نظام فرهنگی چین؛ نظام فرهنگی تونس؛ نظام فرهنگی کوبا؛ نظام فرهنگی لبنان؛ نظام فرهنگی مصر؛ نظام فرهنگی کانادا؛ نظام فرهنگی افغانستان؛ نظام فرهنگی سودان؛ نظام فرهنگی اردن؛ نظام فرهنگی ساحل عاج؛ نظام فرهنگی مالی؛ نظام فرهنگی ژاپن؛ نظام فرهنگی آرژانتین؛ نظام فرهنگی قطر؛ نظام فرهنگی فرانسه؛ نظام فرهنگی اسپانیا؛ نظام فرهنگی اتیوپی؛ نظام فرهنگی سوریه؛ نظام فرهنگی سیرالئون؛ نظام فرهنگی سنگال؛ نظام فرهنگی اوکراین؛ نظام فرهنگی زیمبابوه؛ نظام فرهنگی بنگلادش؛ نظام فرهنگی گرجستان؛ نظام فرهنگی تایلند