فرهنگ عمومی مالی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
فرهنگ عامیانه در کشور مالی مجموعه‌ای از ترانه‌های عامیانه، آوازها، ضرب‌المثل‌ها، افسانه‌ها، اساطیر، جشن‌های سنتی، خرافات و موهومات، زبان و گویش‌ها، بازی‌های محلی، خوراک، پوشاک، هنرهای اصیل دستی، جنبه‌های عمومی ‌زندگی و ... است که بر روی هم فولکلور این کشور را شکل می‌بخشند. فرهنگ عامۀ مالی نقش مهمّی ‌در ایجاد و توسعۀ همبستگی قومی ‌مناطق مختلف کشور ایفا نموده است و سهم به‌سزایی در انتقال نسل‌به‌نسل بخش عمده‌ای از فرهنگ شفاهی مالی دارد. '''(www.historycentral.com).'''
فرهنگ عامیانه در کشور [[مالی]] مجموعه‌ای از ترانه‌های عامیانه، آوازها، ضرب‌المثل‌ها، افسانه‌ها، اساطیر، جشن‌های سنتی، خرافات و موهومات، زبان و گویش‌ها، بازی‌های محلی، خوراک، پوشاک، هنرهای اصیل دستی، جنبه‌های عمومی‌‌زندگی و... است که بر روی هم فولکلور این کشور را شکل می‌بخشند. فرهنگ عامه مالی نقش مهمّی ‌در ایجاد و توسعه همبستگی قومی‌‌مناطق مختلف کشور ایفا نموده‌است و سهم به‌سزایی در انتقال نسل‌به‌نسل بخش عمده‌ای از فرهنگ شفاهی مالی دارد.<ref>برگرفته از https://www.historycentral.com</ref>


=== [[ غذاهای سنتی مالی]] ===
[[پرونده:غذای سنتی انسام.jpg|بندانگشتی|انسام غذای سنتی مالی(2019). برگرفته از سایت travelingeast، قابل بازیابی از https://www.travelingeast.com/africa/mali/malinese-cuisene/]]
هرچند مردم مالی انسان‌های بسیار فقیری به‌شمار می‌روند ولی صرف غذاهای متنوع سنتی اهمیت زیادی در زندگی روزمره مردمان شهری و روستایی این کشور دارد. غذای اصلی مالیایی‌ها ارزن، ذرت خوشه‌ای و فونیو (fONIO) (غذایی حلیم مانند) است که با سس‌های محلی یا گوشت و سبزیجات صرف می‌شود. در مراسم و مناسبت‌هایی همچون جشن ازدواج، میلادالنبی یا مناسبت‌های ملی غذاهایی همچون «انسام» (nSAAME) که مخلوطی از برنج و سبزیجات است، "کاس کاس" که مخلوطی از آرد ارزن و روغن و گوشت است و گوشت کباب شده بز و گاو نیز طبخ و به همراه «جینجیبر» (Jinjinber) (نوشیدنی متشکل از آب، شکر، لیمو و زنجفیل) سرو می‌شوند. این غذاها به همراه برخی نان‌ها و میوه‌های محلی سخت مورد علاقه قبایل مختلف‌اند و مردمان شهری و روستایی این غذاها را با اشتهای فراوان میل می‌کنند.<ref name=":2">برگرفته از https://www.everynation.com/Mali</ref> برنج پخته شده توام با گوشت از دیگر غذاهای سنتی این کشور است با این حال در مناطق روستایی مالی برنج معمولا به عنوان غذایی تجملی درنظر گرفته‌می‌شود و با وجود آن که دهقانان به کاشت برنج اشتغال دارند، کمتر برنج تولیدی خود را صرف نموده و بدلیل نیازهای معیشتی تقریباً تمام تولیدات برنج خود را به فروش می‌رسانند. در واقع روستاییان تنها در هنگام برگزاری جشن‌های مذهبی و ملی این فرصت را می‌یابند تا از برنج پخته شده توأم با گوشت یا سبزیجات به عنوان خوراکی خوشمزه بهره‌مند شوند. آلاباجا (برنج مخلوط با گوشت چرخ کرده و کره)، سورونتو (برنج چرب مخلوط با رب گوجه و گوشت) و لاخوی (مخلوطی از گوشت، ادویه، گوجه و فلفل) از غذاهای مورد علاقه مردمان گایو و طوارق به‌شمار می‌روند.<ref>احمدی، سيروس (1384). فرهنگ و تمدن [[مالی|كشور مالی]]. مشهد: [http://astanprint.ir/ موسسه چاپ و انتشارات آستان قدس]، ص236.</ref> سبزیجات محلی، نان‌ها و سوپ‌های محلی، سیب زمینی و انواع ماهی‌های پخته یا سرخ شده همراه با چاشنی‌های بومی، از دیگر غذاهای سنتی کشور مالی محسوب می‌شود<ref>برگرفته از https://www.newworldencyclopedia.org/mali</ref><ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص225-227.</ref>.


'''1-7 غذاهای سنتی'''
=== [[لباس های سنتی در مالی]] ===
[[پرونده:The traditional dress of the Malays.jpg|بندانگشتی|لباس سنتی زنان و مردان در مالی]]
پوشش و لباس در فرهنگ قبایل [[مالی]] جایگاه خاصی دارد و مردم این کشور، باوجود فقر و تنگ‌دستی، به نوع لباس خود اهمّیت زیادی می‌دهند. لباس سنتی [[مالی]]، ردای بلندی است که زنان و مردان مالیایی برتن می‌کنند و از دو تکه شلوار و بالاتنه یک‌سره بلند تشکیل می‌شود.


هرچند مردم مالی انسان های بسیار فقیری بشمار می روند ولی صرف غذاهای متنوع سنتی اهمیت زیادی در زندگی روزمره مردمان شهری و روستایی این كشور دارد. غذای اصلی مالیایی ها ارزن، ذرت خوشه ای و فونیو[1] (غذایی حلیم مانند) است که با سس های محلی یا گوشت و سبزیجات صرف می شود. در مراسم و مناسبت هایی همچون جشن ازدواج، میلادالنبی یا مناسبت های ملی غذاهایی همچون «انسام»[2] که مخلوطی از برنج و سبزیجات است ، "كاس كاس " كه مخلوطی از آرد ارزن و روغن و گوشت است و گوشت كباب شده بز و گاو  نیز  طبخ و به همراه «جینجیبر»[3] (نوشیدنی متشکل از آب، شکر، لیمو و زنجفیل)سرو می شوند  . این غذاها به همراه برخی نان ها و  میوه های محلی سخت مورد علاقه قبایل مختلف اند و مردمان شهری و روستایی این غذاها را با اشتهای فراوان م می کنند. '''(www.everynation.com/Mali)'''. برنج پخته شده توام با گوشت از دیگر غذاهای سنتی این كشور است با این حال در مناطق روستایی مالی برنج معمولا به عنوان غذایی تجملی درنظر گرفته می شود و با وجود آن که دهقانان به کاشت برنج اشتغال دارند، کمتر برنج تولیدی خود را صرف نموده و بدلیل نیازهای معیشتی تقریباً تمام تولیدات برنج خود را به فروش می رسانند . در واقع روستاییان تنها در هنگام برگزاری جشن های مذهبی و ملی این فرصت را می یابند تا از برنج پخته شده توأم با گوشت یا سبزیجات به عنوان خوراکی خوشمزه بهره مند شوند.آلاباجا (برنج مخلوط با گوشت چرخ کرده و کره ) ، سورونتو (برنج چرب مخلوط با رب گوجه و گوشت ) و لاخوی ( مخلوطی از گوشت ، ادویه ، گوجه و فلفل ) از غذاهای مورد علاقه مردمان گائو و طوارق بشمار می روند. '''(احمدی: 236).''' سبزیجات محلی، نان‌ها و سوپ‌های محلی، سیب زمینی و انواع ماهی‌های پخته یا سرخ شده همراه با چاشنی‌های بومی، از دیگر غذاهای سنتی كشور مالی محسوب می‌شود '''www.newworldencyclopedia.org/mali)).'''
لباس‌های سنتی [[مالی]] به رنگ‌های گوناگون است و مردم این کشور از زن و مرد ترجیح می‌دهند لباس‌هایی با رنگ‌های شاد بر تن کنند و نوع پوشش خود را جلوه‌ای از هنر قبیله خود می‌دانند. مشهور‌‌‌‌ترین لباس سنتی، لباس‌های ربدوشامبر مانند [[طوارق در مالی|طوارق]] است که به ایندیگو (Indigo) شهرت دارد و علاوه‌ بر طوارقی‌ها، مردم قبایل [[بامبارا در مالی|بامبارا]] و [[فولانی در مالی|فولانی]] نیز آن را می‌پوشند.<ref name=":3">برگرفته از https://www.everyculture.com/Ja-Ma/Mali</ref>


علاوه بر آن البسه سنتی دیگری نیز در این کشور وجود دارند که به عنوان بخشی از سنت‌های بسیار قدیمی‌ این کشور درنظر گرفته می‌شوند به گونه‌ای که حتی [[ابن بطوطه]] نیز در سال 1352 هـ.ق و در هنگام سفر به کشور مالی در سفرنامه خود به این ویژگی اشاره کرده و در سفرنامه خود با تحسین البسه سنتی مالیایی‌ها نوشته است:<blockquote>«مردم [[مالی]] اغلب لباس‌های مدل داری برتن می‌کنند...».<ref>ابن‌بطوطه، محمدبن‌عبدالله (1364). سفرنامه ابن‌بطوطه. ترجمه محمد علی موحد. تهران: [https://elmifarhangi.com/ انتشارات علمی و فرهنگی]، ص125.
</ref></blockquote>در حال حاضر مردم روستایی [[مالی]] معمولاً البسه بلند و یکسره سنتی این کشور را دربر می‌کنند و زنان در حفظ حجاب و پوشش خود و پوشیدن لباس‌های بلند و شلوار تأکید دارند با این حال در شهرها جوانان بیشتر ترجیح می‌دهند لباس‌های غربی شامل کت و شلوار و کت و دامن بر تن نمایند که این امر در مراکز دولتی و خصوصی بیشتر به چشم می‌خورد<ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص227-228.</ref>.


'''2-7 لباس‌های سنتی'''
=== [[سنت و مراسم ازدواج در مالی]] ===
[[پرونده:عروس و داماد در کشور مالی.jpg|بندانگشتی|عروس و داماد در کشور مالی(2022). برگرفته از سایت facebook، قابل بازیابی از https://www.facebook.com/p/Les-plus-beaux-mariages-du-Mali-100064652443263/?locale=fr_FR]]
ازدواج در زندگی مردم مالی، همچون دیگر کشورهای آفریقایی، تداوم زندگی اجتماعی و توسعه مناسبات بین قبیلگی محسوب می‌شود. مالیایی‌ها ازدواج را یکی از مهم‌ترین مقاطع زندگی هر فرد می‌دانند و معتقدند دختران و پسران جوان، پس از ازدواج، وارد مرحله جدیدی از زندگی خود می‌شوند.


پوشش و لباس در فرهنگ قبایل مالی جایگاه خاصی دارد و مردم این کشور، باوجود فقر و تنگ‌دستی، به نوع لباس خود اهمّیت زیادی می‌دهند. لباس سنتی مالی، ردای بلندی است که زنان و مردان مالیایی برتن می‌كنند و از دو تکۀ شلوار و بالاتنۀ یک‌سرۀ بلند تشکیل می‌شود.  
[[جامعه مالی]] جامعه‌ای کاملاً سنتی است و با وجود رسوخ برخی شاخصه‌های فرهنگ و تمدن غربی، مالیایی‌ها هم‌چنان به سنت‌ها و آداب و رسوم خود پای‌ بندند. والدین معمولاً فرزندان خود را به ازدواج در اوان جوانی تشویق می‌کنند و معتقدند با این کار، از بسیاری خطرات اجتماعی و اخلاقی مصون می‌مانند. در فرهنگ قبایل مالی، مجرد بودن امری نکوهیده به‌شمار می‌آید و به‌طور مثال [[بامبارا در مالی|بامبارا]]<nowiki/>ها، حتی زنان سالخورده بیوه را به ازدواج با مردان کهنسال هم‌قبیله‌ای خود تشویق می‌کنند و معتقدند زنان موجب تقویت جایگاه شوهران خود می‌شوند<ref>برگرفته از https://www.africaguide.com/mali</ref>.


لباس‌های سنتی مالی به رنگ‌های گوناگون است و مردم این کشور از زن و مرد ترجیح می‌دهند لباس‌هایی با رنگ‌های شاد بر تن کنند و نوع پوشش خود را جلوه‌ای از هنر قبیلۀ خود می‌دانند. مشهور‌‌‌‌ترین لباس سنتی، لباس‌های ربدوشامبر مانند طوارق است که به ایندیگو[4] شهرت دارد و علاوه‌بر طوارقی‌ها، مردم قبایل بامبارا و فولانی نیز آن را می‌پوشند '''(www.everyculture.com/Ja-Ma/Mali)'''.  
ازدواج در مناطق مختلف مالی معمولاً در درون قبایل صورت می‌گیرد و اکثر جوانان ترجیح می‌دهند همسران خود را از روستا یا شهر خود انتخاب کنند با این حال طی دو دهه گذشته ازدواج‌های زیادی نیز بین افراد قبایل مختلف صورت گرفته‌است. جشن‌های عروسی در مالی معمولاً با تشریفات خاصی همراه است و هرچند در شهرهای بزرگ تاحدودی رنگ و بوی غربی به خود گرفته ولی در روستاها با سادگی و صمیمیت توأم با شادی فراوان برگزار می‌شود. پرداخت شیربها از سوی داماد به خانواده عروس از اهمیت زیادی برخوردار است و گاه داماد علاوه بر شیربها چند رأس گاو و گوسفند نیز به پدرزن خود هدیه می‌دهد<ref>برگرفته از https://www.culture&#x20;of&#x20;nation.com/Mali</ref>.


علاوه بر آن البسه سنتی دیگری نیز در این كشور وجود دارند كه به عنوان بخشی از سنت های بسیار قدیمی این كشور درنظر گرفته می شوندبه گونه ای كه حتی ابن بطوطه نیز  در سال 1352 هـ.ق و در هنگام سفر به کشور مالی در سفرنامه خود به این ویژگی اشاره كرده و در سفرنامه خود با تحسین البسه سنتی مالیائی ها  نوشته است: «مردم مالی اغلب لباس های مدل داری برتن می کنند...» '''(ابن‌بطوطه: 125)'''.
هرچند ازدواج در گذشته‌های دور در کشور مالی بصورت سنتی برگزار می‌شد و رؤسای قبایل یا سالخوردگان با اعلام رسمی‌ پیوند زناشویی، زن و شوهر جوان را به زندگی جدید خود رهنمون می‌ساختند ولی طی چند دهه گذشته و بر اثر قوانین موجود و الزام ثبت ازدواج‌ها در دفاتر شهرداری، مراسم ازدواج تاحدودی حالت رسمی‌ و مدنی به خود گرفته که این امر در شهرهای بزرگی همچون [[باماکو در مالی|باماکو]] و کیدال بیشتر مشهود است. البته عدم ثبت ازدواج‌های روستاییان در دفاتر شهرداری در بسیاری موارد و پس از فوت شوهران، مشکلات فراوانی را از نظر تقسیم اموال فرد متوفی پدید آورده‌است از این روی دولت تمامی‌ شهروندان کشور را به ثبت و رسمیت بخشیدن به ازدواج‌های خود موظف ساخته‌است، با این حال هنوز بسیاری از ازدواج‌ها در این کشور، به ویژه در مناطق روستایی، ثبت نمی‌شود و مردمان ساکن دهکده‌ها مخالف ثبت پیوند زناشویی خود در دفاتر شهرداری بوده و آن را آدابی مسیحی می‌دانند و معتقدند این امر با اصول اسلامی‌مغایرت دارد<sup>[i]</sup><ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص228-229.</ref>.


در حال حاضر مردم روستایی مالی معمولاً البسه بلند و یکسره سنتی این کشور را دربر می کنند و زنان در حفظ حجاب و پوشش خود و پوشیدن لباس های بلند و شلوار تأکید دارند با این حال در شهرها جوانان بیشتر ترجیح می دهند لباس های غربی شامل کت و شلوار و کت و دامن بر تن نمایند که این امر در مراکز دولتی و خصوصی بیشتر به چشم می خورد.
=== [[سنت چند همسری در مالی]] ===
یکی از سنت‌های دیرینه جوامع شهری و روستایی [[مالی]] چند همسری و داشتن زنان متعدد است و مردان این کشور ازدواج با چند زن را نوعی تفاخر و برتری برای خود درنظر می‌گیرند. با این حال این سنت به دلیل مشکلات جوامع شهری و هزینه‌های بالای زندگی رسم چند همسری به تدریج در این مناطق کمرنگ شده و بیشتر به روستاهای کشور منحصر گشته است<ref>برگرفته از https://www.emersonvermaat.com</ref>.


'''3-7 ازدواج'''
=== [[مراسم سوگواری در مالی]] ===
هرچند مراسم تدفین مردگان در بین پیروان آیین‌های بومی‌ مالی با تشریفات خاصی همراه است و آنها اشیایی را برای همراهی مرده در سفر به دنیای دیگر در گور فرد متوفی قرار می‌دهند ولی نوع به‌خاک سپاری و تدفین اموات در بین مسلمانان مالیایی به سبک اسلامی‌ و بر اساس دستورات دین مبین اسلام صورت می‌گیرد. در بین مسلمانان مالی این گونه رسم است که پس از به خاک سپرده شدن میت ؛ خانواده متوفی تا روز هفت به عزاداری و نوحه‌سرایی می‌پردازند و اقوام، فامیل، بستگان و همسایگان تا روز چهلم به دیدار خانواده عزادار آمده و سعی می‌کنند با دلداری آنها غم مرگ فرد در گذشته را تخفیف دهند.


ازدواج در زندگی مردم مالی، هم‌چون دیگر کشورهای آفریقایی، تداوم زندگی اجتماعی و توسعۀ مناسبات بین قبیلگی محسوب می‌شود. مالیایی‌ها ازدواج را یکی از مهم‌ترین مقاطع زندگی هر فرد می‌دانند و معتقدند دختران و پسران جوان، پس از ازدواج، وارد مرحلۀ جدیدی از زندگی خود می‌شوند.
در مراسم روز هفتم و چهلم متوفی بسیاری از افرادی که با مرحوم یا مرحومه آشنایی داشته‌اند شرکت می‌کنند و علاوه بر تلاوت آیاتی از قرآن، یکی از روحانیون ضمن سخنرانی برای فرد مرده طلب مغفرت می‌نماید. آیین خاک سپاری و سوگواری اموات در بین مسیحیان نیز تا حدودی شبیه کشورهای غربی است و مرده در داخل تابوت جای داده شده و در گورستان مسیحیان دفن می‌شود با این حال پس از برگزاری آیین سوگواری در کلیسا؛ بسیاری از دوستان و بستگان فرد متوفی در خانه او حضور یافته و با بازماندگان ابراز همردی می‌کنند<ref>برگرفته از دایره المعارف بریتانیکا. قابل بازیابی از<nowiki/>https://www.the&#x20;new&#x20;encyclopedia&#x20;britannica.com


جامعۀ مالی جامعه‌ای کاملاً سنتی است و با وجود رسوخ برخی شاخصه‌های فرهنگ و تمدن غربی، مالیایی‌ها هم‌چنان به سنت‌ها و آداب و رسوم خود پای‌بندند. والدین معمولاً فرزندان خود را به ازدواج در اوان جوانی تشویق می‌کنند و معتقدند با این کار، از بسیاری خطرات اجتماعی و اخلاقی مصون می‌مانند. در فرهنگ قبایل مالی، مجرد بودن امری نکوهیده به‌شمار می‌آید و به‌طور مثال بامباراها، حتی زنان سالخوردۀ بیوه را به ازدواج با مردان کهنسال هم‌قبیله‌ای خود تشویق می‌کنند و معتقدند زنان موجب تقویت جایگاه شوهران خود می‌شوند. '''(www.africaguide.com/mali).'''
</ref><ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی،] ص230.</ref>.


ازدواج در مناطق مختلف مالی معمولاً در درون قبایل صورت می گیرد و اکثر جوانان ترجیح می دهند همسران خود را از روستا یا شهر خود انتخاب کنند با این حال طی دو دهه گذشته ازدواج های زیادی نیز بین افراد قبایل مختلف صورت گرفته است.جشن های عروسی در مالی معمولاً با تشریفات خاصی همراه است و هرچند در شهرهای بزرگ تاحدودی رنگ و بوی غربی به خود گرفته ولی در روستاها با سادگی و صمیمیت توأم با شادی فراوان برگزار می شود. پرداخت شیربها از سوی داماد به خانواده عروس از اهمیت زیادی برخوردار است و گاه داماد علاوه بر شیربها چند رأس گاو و گوسفند نیز به پدرزن خود هدیه می دهد. '''(www.culture of nation.com/Mali).'''
=== [[اساطیر و افسانه‌ها در مالی]] ===
ادبیات شفاهی و مکتوب مالی مملو از افسانه‌ها و اساطیری است که به‌نوعی بر زندگی روزمره مالیایی‌ها سایه افکنده است و بخش قابل تو جهی از رمان‌های ادبی نوین کشور را دربر می‌گیرد. خواندن داستان‌های افسانه‌گونه و گوش دادن به افسانه‌های قدیمی، یکی از بخش‌های مهم فولکلور کشور مالی را تشکیل می‌دهد که در این میان و با تو جه به پیشینه عمیق فرهنگ شفاهی، نقل این داستان‌ها آن هم با شیوه‌ای حماسی، از دیرباز در این کشور اهمیت خاصی داشته‌است. حماسه سنتی سونجاتا یکی از قدیمی‌ترین و باشکوه‌ترین افسانه‌های کشور مالی به‌شمار می‌رود.
[[پرونده:گریوت.jpg|بندانگشتی|280x280پیکسل|گریوت‌ها داستان‌سرایان سنتی(2014). برگرفته از سایتalamy، قابل بازیابی از [https://www.alamyimages.fr/photo-image-senegal-griot-assis-jouant-une-kora-une-harpe-luth-a-21-cordes-qui-a-pris-naissance-dans-la-vallee-du-fleuve-gambie-avec-les-mandinko-mais-est-l-un-des-instruments-les-plus-populaires-au-senegal-la-plupart-des-groupes-de-griots-mande-au-senegal-gambie-mali-guinee-et-guinee-b-105372956.html?imageid=1EAC0817-3178-4137-86AA-37A95709720F&p=181734&pn=1&searchId=645665ffa01ef3f8157703a85ceae5a3&searchtype=0 https://www.alamyimages.fr/]]]
داستان‌های افسانه‌ای زیادی در مورد شخصیت‌های بزرگ تاریخی این کشور همچون امپراطور مانسا موسی، سلطان ابوبکر و سفر اسرارآمیز او به قاره آمریکا، ازکیا محمد،سلطان سنی علی بر، جنگ‌های المامی‌ساموره توره با فرانسویان، مرگ اسرارآمیز الحاج عمرتال و... وجود دارد. بخش دیگری از افسانه‌های مالی را داستان‌ها و حکایاتی درباره غول‌ها، اجنه و موجوداتی اسرارآمیز تشکیل می‌دهند که قادر به کارهای فوق‌ بشری‌ هستند<ref name=":2" />.  


هرچند ازدواج در گذشته های دور در کشور مالی بصورت سنتی برگزار می شد و رؤسای قبایل یا سالخوردگان با اعلام رسمی پیوند زناشویی، زن و شوهر جوان را به زندگی جدید خود رهنمون می ساختند ولی طی چند دهه گذشته و بر اثر قوانین موجود و الزام ثبت ازدواج ها در دفاتر شهرداری، مراسم ازدواج تاحدودی حالت رسمی و مدنی به خود گرفته که این امر در شهرهای بزرگی همچون باماكو و كیدال   بیشتر مشهود است. البته عدم ثبت ازدواج های روستاییان در دفاتر شهرداری در بسیاری موارد و پس از فوت شوهران، مشکلات فراوانی را از نظر تقسیم اموال فرد متوفی پدید آورده است از این روی دولت تمامی شهروندان کشور را به ثبت و رسمیت بخشیدن به ازدواج های خود موظف ساخته است، با این حال هنوز بسیاری از ازدواج ها در این کشور، به ویژه در مناطق روستایی، ثبت نمی شود و مردمان ساکن دهکده ها مخالف ثبت پیوند زناشویی خود در دفاتر شهرداری بوده و آن را آدابی مسیحی می دانند و معتقدند این امر با اصول اسلامی مغایرت دارد..[5]
از گذشته‌های دور، روایت اساطیر و افسانه‌های این کشور را، داستان‌سرایان سنتی موسوم به جلی (Jeli, djeli) یا گریوت (Griot) بر عهده داشته‌اند. این افراد که نسل‌درنسل عهده‌دار این سنت قدیمی‌ بودند، علاوه‌بر توانایی شگرف خود در داستان‌سرایی و نقل افسانه‌های قدیمی، در نواختن آلات و ادوات موسیقی و سرایش شعر نیز تسلّط دارند.  


'''4-7 چند همسری'''
جلی‌ها معمولاً دارای اطلاعات وسیعی در ارتباط با تاریخ و فرهنگ مالی و دیگر کشورهای منطقه غرب آفریقا هستند و در قبایل مختلف مالی از جمله گروه قومی‌ مانده (مالینکه، بامبارا و...)، [[فولانی در مالی|فولانی]]، هوسا، سونگای، [[توکولور در مالی|توکولور]]، وولوف، سرر، داگومبا، اعراب مور و دیگر گروه‌های کوچک قومی‌‌ حضور دارند<ref>Sanders. p. & Others, (1996). Jali Kunda: Griots Of West Africa And Beyond. 65-68.


یکی از سنت های دیرینه جوامع شهری و روستایی مالی چند همسری  و داشتن زنان متعدد  است و مردان این کشور ازدواج با  چند زن را نوعی تفاخر و برتری برای خود درنظر می گیرند. با این حال این سنت به دلیل مشکلات جوامع شهری و هزینه های بالای زندگی رسم چند همسری به تدریج در این مناطق کمرنگ شده و بیشتر به روستاهای کشور منحصر گشته است '''(www.emersonvermaat.com).'''
</ref>.  


'''5-7 آیین سوگواری و تدفین اموات'''
پیشینه گریوت‌ها به دوره سونجاتا بازمی‌گردد. براساس حماسه سونجاتا (Sund Jata)، شاه نارماقان کوناته (Nare Maghann Konate) گریوتی به نام بالافاسه‌ که (Balla Fasseke) را به پسرش سونجاتا بخشید تا او را در اداره حکومتش مشاوره دهد. این فرد نخستین داستان‌سرا و آهنگ‌ساز سنتی موسوم به گریوت و بنیان‌گذار شاخه گریوت‌های کویاته است که تاکنون در این کشور وجود دارد. گریوت‌ها معمولاً خود را به امپراطوران و جنگجویان مشهور نسبت می‌دهند و اجداد خود را جاتیگی (Jatigi) می‌خوانند<ref>Hale, T. A. (1998). Griots And Griottes: Masters Of Words And Music. Bloomington, Indiana: Indiana University Press, 99.


هرچند مراسم تدفین مردگان در بین  پیروان آئین های بومی مالی با تشریفات خاصی همراه است و آنها اشیائی را برای همراهی مرده در سفر به دنیای دیگر در گور فرد متوفی قرار می دهند ولی نوع بخاک سپاری و تدفین اموات در بین مسلمانان مالیائی به سبک اسلامی و بر اساس دستورات دین مبین اسلام صورت می گیرد. در بین مسلمانان مالی این گونه رسم است كه پس از به خاك سپرده شدن میت ؛ خانواده متوفی تا روز هفت به عزاداری و نوحه سرایی می پردازند و اقوام ، فامیل ، بستگان و همسایگان تا روز چهلم به دیدار خانواده عزادار آمده و سعی می کنند با دلداری آنها غم مرگ فرد درگذشته را تخفیف دهند. در مراسم روز هفتم و چهلم متوفی بسیاری از افرادی که با مرحوم یا مرحومه آشنایی داشته اند شرکت می کنند و علاوه بر تلاوت آیاتی از قرآن ،یکی از روحانیون ضمن سخنرانی برای فرد مرده طلت مغفرت می نماید.
</ref><ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص231-232.</ref>.


آئین خاك سپاری و سوگواری اموات در بین مسیحیان نیز تا حدودی شبیه كشورهای غربی است و مرده در داخل تابوت جای داده شده و در گورستان مسیحیان دفن می شود با این حال پس از برگزاری آئین سوگواری در كلیسا؛ بسیاری از دوستان و بستگان فرد متوفی در خانه او حضور یافته و با بازماندگان ابراز همردی می كنند. '''(www.the new encyclopaedia britannica.com).'''
=== [[جشن ها و سرودها در مالی]] ===
جشنواره‌ها، بخش دیگری از فرهنگ عامه مالی را تشکیل می‌دهد. این جشن‌ها که نمادهایی از فرهنگ ملی این کشور را به تصویر می‌کشند، مورد علاقه مردم مالی است و مردم محلی در جشن‌هایی که در شهرها و روستاهای محل اقامت آنان برگزار می‌شود، حضور چشمگیری دارند. مهم‌ترین و جالب‌ترین جشن‌های سنتی کشور مالی عبارتند از:


==== [[جشنواره ماسک در مالی]] ====
این جشنواره هرسال در شهر باندیاگارا که محل استقرار قبیله [[دوگون در مالی|دوگون]] است برگزار می‌شود. این فستیوال فرهنگی هنری در واقع نمایانگر اساطیر مالی، تفسیر مردمان این کشور از جهان و خلقت آن و ارواح ترک‌کننده جهان محسوب می‌شود. افرادی که در این جشنواره به هنرنمایی می‌پردازند در غارهای کوهستانی این منطقه نیز حضور یافته و ماسک‌های ویژه ای را به صورت خود می‌زنند و معتقدند ارواح پیشینیان آنها در مدت 5 روز برگزاری این جشنواره در درون ماسک‌ها جای گرفته و قدرت ویژه ای به این ماسک‌ها می‌بخشند. این فستیوال یکی از قدیمی‌ترین جشن‌های سنتی مالی به‌شمار می‌رود و از یک هزار سال پیش تاکنون به‌طور مرتب برگزار می‌شود<ref name=":3" />.
[[پرونده:Desert festival in Mali.jpg|بندانگشتی|شترسواری در جشنواره صحرا. برگرفته از سایت times of india، قابل بازیابی از https://timesofindia.indiatimes.com/travel/things-to-do/festival-of-the-desert/articleshow/45382843.cms]]


'''6-7 اساطیر و افسانه‏ها'''
==== [[جشنواره صحرا در مالی]] ====
این جشنواره در منطقه طوارق نشین مالی برگزار می‌شود و در برگیرنده مراسم سنتی جالب قبایل طوارق از جمله برگزاری موسیقی و رقص و مسابقات شترسواری است. در طول جشنواره سه روزه صحرا نوازندگان آلات و ادوات مدرن و سنتی طوارق در شب هنگام و پس از غروب خورشید مراسم جالبی را اجرا می‌کنند که تا هنگام طلوع خورشید ادامه می‌یابد. در مدت زمان برگزاری فستیوال صحرا بسیاری از مردمان مالیایی به ویژه طوارق و برخی از گردشگران خارجی در این جشنواره حضور یافته و با بخش‌هایی از فرهنگ و سنت این کشور آشنا می‌شوند. جشنواره صحرا توسط وزارت فرهنگ و وزارت صنایع دستی و گردشگری مالی برگزار می‌شود. علاوه بر آن انجمن‌های غیردولتی نظیر آژانس فرانکفون، جشنواره آفریقا، کارخانه فولکس واگن آلمان، کمیسیون اروپایی مالی و مؤسسه ای خصوصی وابسته به بلژیک نیز در برپایی آن نقش دارند<ref name=":0">برگرفته از https://www.the&#x20;africa&#x20;guide.com</ref>.
[[پرونده:Niger Festival in Mali.jpg|بندانگشتی|فستیوال نیجر(2012). برگرفته از سایت flickr، قابل بازیابی از https://www.flickr.com/photos/ronnyreportage/6862112032 ]]


ادبیات شفاهی و مكتوب مالی مملو از افسانه‌ها و اساطیری است كه به‌نوعی بر زندگی روزمرۀ مالیایی‌ها سایه افكنده است و بخش قابل توجّهی از رمان‌های ادبی نوین كشور را دربر می‌گیرد. خواندن داستان‌های افسانه‌گونه و گوش دادن به افسانه‌های قدیمی، یكی از بخش‌های مهم فولكلور كشور مالی را تشكیل می‌دهد كه در این میان و با توجّه به پیشینۀ عمیق فرهنگ شفاهی، نقل این داستان‌ها آن هم با شیوه‌ای حماسی، از دیرباز در این كشور اهمیّت خاصی داشته است. حماسۀ سنتی سونجاتا یکی از قدیمی‌ترین و باشكوه‌ترین افسانه‌های کشور مالی به‌شمار می‌رود.  
==== [[جشنواره نیجر در مالی]] ====
این فستیوال فرهنگی هنری هر سال در شهر [[سگو در مالی|سگو]] و به مدت چهار روز برگزار می‌شود و نمایشگاهی از فرهنگ و هنر قبایل مختلف مالی به‌شمار می‌رود<ref>برگرفته از https://www.the&#x20;power&#x20;of&#x20;culture.com</ref>. در این جشنواره گردشگران خارجی زیادی شرکت می‌کنند و برگزارکنندگان سعی دارند فرهنگ و آداب و رسوم این کشور را به آنان معرفی کنند.


داستان‌های افسانه‌ای زیادی در مورد شخصیت‌های بزرگ تاریخی این كشور هم‌چون امپراطور مانسا موسی، سلطان ابوبكر و سفر اسرارآمیز او به قارۀ آمریكا، ازكیا محمد ،سلطان سنی علی بر، جنگ‌های المامی ساموره توره با فرانسویان، مرگ اسرارآمیز الحاج عمرتال و ... وجود دارد. بخش دیگری از افسانه‌های مالی را داستان‌ها و حكایاتی دربارۀ غول‌ها، اجنه و موجوداتی اسرارآمیز تشکیل می‌دهند كه قادر به كارهای فوق‌ بشری‌ هستند '''(www.every culture.com/Mali).'''
==== [[جشنواره عبور رمه‌های گاو و گوسفند در مالی]] ====
یکی از رویدادهای مهم فرهنگی هنری کشور مالی، که همه‌ساله در دهکده فولانی‌نشین دیافارابه برگزار می‌شود، تجمع عظیم گله‌های گاو و گوسفند در کناره رودخانه دیافارابه و در مراتع حاصل‌خیز این منطقه است. در طول برگزاری این جشنواره، مردم فولانی در جست‌وجوی چراگاه‌های مناسب، به‌دفعات از رودخانه عبور می‌کنند و دختران و پسران مجرد که لباس‌های نویی بر تن کرده‌اند، با یکدیگر آشنا و در بسیاری موارد این آشنایی‌ها، منجر به ازدواج می‌شود. در این جشن، مسابقات انتخاب بهترین و چاق‌ترین گاو‌ و گوسفند، طی مراسمی‌برگزار می‌شود و با پرداخت جوایزی نفیس همراه است.<ref name=":0" />


از گذشته‌های دور، روایت اساطیر و افسانه‌های این كشور را، داستان‌سرایان سنتی موسوم به جلی[6] یا گریوت[7] بر عهده داشته‌اند. این افراد که نسل‌درنسل عهده‌دار این سنت قدیمی‌ بودند، علاوه‌بر توانایی شگرف خود در داستان‌سرایی و نقل افسانه‌های قدیمی، در نواختن آلات و ادوات موسیقی و سرایش شعر نیز تسلّط دارند.  
هم‌زمان با برگزاری جشنواره عبور رمه‌ها و طبق سنت مردم [[فولانی در مالی|فولانی]]، مردانی که یک سال را دور از خانه‌های خود گذرانده و پس از یک سال، با گله گاو و گوسفند به منازل خود بازگشته‌اند، نیز در این جشن شرکت می‌کنند<ref>برگرفته از https://www.mapsofworld.com</ref>.


جلی‌ها معمولاً دارای اطلاعات وسیعی در ارتباط با تاریخ و فرهنگ مالی و دیگر کشورهای منطقۀ غرب آفریقا هستند و در قبایل مختلف مالی از جمله گروه قومی مانده (مالینکه، بامبارا و...)، فولانی، هوسا، سونگای، توکولور، وولوف، سرر، داگومبا، اعراب مور و دیگر گروه‌های کوچک قومی ‌حضور دارند'''(Sanders & Others, 1996: 65-68)'''
=== [[سرودها در مالی]] ===
سرودن اشعار سنتی از دیگر بخش‌های زیبای فرهنگ عامه کشور [[مالی]] است. خواندن اشعار و سروده‌های محلی را که مردم شهری و روستایی به آنها بسیار علاقه‌مندند، معمولاً گریوت‌ها اجرا می‌کنند. آنها در مناسبت‌ها و جشن‌های قومی- قبیلگی و در لابه‌لای نقل داستان‌ها؛ اشعار و سرودهای جالبی را از حفظ می‌خوانند و با نواختن موسیقی‌ سنتی، باعث شادی حاضران در مجلس می‌شوند. بخش عمده سرودهای کشور مالی در ارتباط با اساطیر، مناسبت‌ها و جشن‌های قومی- قبیلگی، تولد، مرگ، ازدواج، شکار، جنگ‌، زندگی جنگجویان بزرگ و... است<ref>Hoffman, B. G. (2001). Griots At War: Conflict, Conciliation And Caste In Mande. Bloomington, Indiana: Indiana University Press, 78.


پیشینۀ گریوت‌ها به دورۀ سونجاتا بازمی‌گردد. براساس حماسۀ سونجاتا[8]، شاه نارماقان کوناته[9] گریوتی به نام بالافاسه‌که[10] را به پسرش سونجاتا بخشید تا او را در ادارۀ حکومتش مشاوره دهد. این فرد نخستین داستان‌سرا و آهنگ‌ساز سنتی موسوم به گریوت و بنیان‌گذار شاخۀ گریوت‌های کویاته است که تاکنون در این کشور وجود دارد. گریوت‌ها معمولاً خود را به امپراطوران و جنگجویان مشهور نسبت می‌دهند و اجداد خود را جاتیگی[11] می‌خوانند '''(Hale, 1998: 99).''' 
</ref><ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص232-235.</ref>.


'''7-7 جشنواره‏ها'''
=== [[تقویم سالیانه کشور مالی]] ===
تقویم رسمی‌کشور مالی بر مبنای تقویم میلادی است و روزها و ماه‌ها نیز بر اساس آن تنظیم شده‌اند. سال نو در کشور مالی روز اول ژانویه است.


جشنواره‌ها ، بخش دیگری از فرهنگ عامۀ مالی را تشكیل می‌دهد. این جشن‌ها كه نمادهایی از فرهنگ ملی این كشور را به تصویر می‌کشند، مورد علاقۀ مردم مالی است و مردم محلی در جشن‌هایی كه در شهرها و روستاهای محل اقامت آنان برگزار می‌شود، حضور چشمگیری دارند. مهم‌ترین و جالب‌ترین جشن‌های سنتی كشور مالی عبارتند از:
==== تعطیلات رسمی ====
روز ملی کشور مالی 22 سپتامبر است که روز استقلال این کشور نامیده می‌شود.<ref>برگرفته از https://www.mfa.gov.ir</ref> علاوه‌ بر روز ملی، تعطیلات رسمی‌‌ مالی در سال عبارتنداز: عید قربان، میلاد پیامبر اکرم (ص)، عید فطر، میلاد حضرت مسیح، عید ایستر و جمعه پاک<ref>برگرفته از سایت یونسکو. قابل بازیابی از https://www.unesco.org/mali</ref><ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص235.</ref>.
[[پرونده:©musee-national-du-mali.jpg|بندانگشتی|موزه ملی کشور مالی. برگرفته از سایت contemporaryand، قابل بازیابی از https://contemporaryand.com/fr/place/musee-national-du-mali/]]


'''جشنوارۀ ماسک :'''
=== [[موزه های مالی]] ===
کشور مالی از بدو استقلال توجه ویژه‌ای به توسعه مراکز فرهنگی به ویژه موزه‌های تاریخی و فرهنگی داشته و گسترش این مراکز در سیاست فرهنگی این کشور نیز همواره جایگاه خاصی را به خود اختصاص داده است. از این رو با وجود فقر شدید حاکم بر جامعه ده‌ها موزه کوچک و بزرگ در [[باماکو در مالی|باماکو]] و دیگر شهرهای کشور تاسیس شده‌اند. مهم‌ترین و بزرگ‌ترین موزه کشور مالی، موزه ملی این کشور است که در دهه 1930 و در دوره حاکمیت [[فرانسه]] بر این کشور در [[باماکو در مالی|باماکو]] تاسیس گشت و یکی از بزرگ‌ترین و باشکوه‌ترین موزه‌های غرب آفریقا به‌شمار می‌رود. موزه ملی مالی دربرگیرنده 6000 شئ نفیس متعلق به ادوار مختلف تاریخی این کشور، 12000 اسلاید، 40000 عکس سیاه و سفید و مجموعه عظیمی‌ از آلات و ادوات موسیقی قبایل مختلف است و در وب سایت موزه ملی نیز فیلم‌هایی از بخش‌های مختلف موزه در معرض تماشای عموم قرار گرفته است. این موزه در طول سال مورد بازدید اکثر گردشگران خارجی قرار می‌گیرد<ref>برگرفته از https://www.national&#x20;museum&#x20;of&#x20;mali.com</ref><ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص236.</ref>. 


این جشنواره هرسال در شهر باندیاگارا که محل استقرار قبیله دوگون است برگزار می شود. این فستیوال فرهنگی هنری در واقع نمایانگر اساطیر مالی، تفسیر مردمان این کشور از جهان و خلقت آن و ارواح ترک کننده جهان محسوب می شود. افرادی که در این جشنواره به هنرنمایی می پردازند در غارهای کوهستانی این منطقه نیز  حضور یافته و ماسک های ویژه ای را به صورت خود می زنند و معتقدند ارواح پیشینیان آنها در مدت 5 روز برگزاری این جشنواره در درون ماسک ها جای گرفته و قدرت ویژه ای به این ماسک ها می بخشند. این فستیوال یکی از قدیمی ترین جشن های سنتی مالی بشمار می رود و از یک هزار سال پیش تاکنون بطور مرتب برگزار می شود. '''(www.everyculture.com/Ja-Ma/Mali.html).'''
=== [[کتابخانه های عمومی مالی]] ===
با وجود درصد پایین باسوادی‌ در کشور مالی، تأسیس کتابخانه‌های عمومی، ‌یکی از اصول سیاست فرهنگی این کشور طی 52 سال گذشته بوده‌است که بخشی از این امر، به سابقه وجود کتابخانه‌های تاریخی این کشور در قرن‌های میانی باز می‌گردد. مهم‌ترین کتابخانه‌های عمومی‌ این کشور که برخی از آنها به‌دلیل داشتن انبوه نسخه‌های خطی شهرت جهانی دارند عبارتند از:
[[پرونده:کتابخانه ملی.jpg|بندانگشتی|کتابخانه ملی کشور مالی(2023). برگرفته از سایت facebook، قابل بازیابی از https://www.facebook.com/photo/?fbid=287486320524214&set=a.287486290524217]]


'''جشنوارۀ صحرا :'''
==== [[کتابخانه ملی مالی]] ====
این کتابخانه که از جنبه عمومی، مهم‌ترین کتابخانه کشور مالی به‌شمار می‌رود، در سال 1944 تأسیس شد و در حال حاضر بالغ بر 60000 جلد کتاب، نشریات ادواری، اسناد، نوارهای کاست و نرم‌افزار‌های مختلف در آن قرار گرفته است. [[کتابخانه ملی مالی]] همه‌ ساله میزبان جشنواره‌های متعدّد فرهنگی است و فستیوال دوسالانه عکاسی مالی نیز در این کتابخانه برگزار می‌شود<ref>برگرفته از https://www.national&#x20;library&#x20;of&#x20;mali.com</ref>.


<nowiki>:</nowiki> این جشنواره در منطقه طوارق نشین مالی برگزار می شود و دربر گیرنده مراسم سنتی جالب قبایل طوارق از جمله برگزاری موسیقی و رقص و مسابقات شترسواری است. در طول جشنواره سه روزه صحرا نوازندگان آلات و ادوات مدرن و سنتی طوارق در شب هنگام و پس از غروب خورشید مراسم جالبی را اجرا می کنند که تا هنگام طلوع خورشید ادامه می یابد. در مدت زمان برگزاری فستیوال صحرا بسیاری از مردمان مالیایی به ویژه طوارق و برخی از گردشگران خارجی در این جشنواره حضور یافته و با بخش هایی از فرهنگ و سنت این کشور آشنا می شوند. جشنواره صحرا توسط وزارت فرهنگ و وزارت صنایع دستی و گردشگری مالی برگزار می شود. علاوه بر آن انجمن های غیردولتی نظیر آژانس فرانکفون ، جشنواره آفریقا، کارخانه فولکس واگن آلمان، کمیسیون اروپایی مالی و مؤسسه ای خصوصی وابسته به بلژیک نیز در برپایی آن نقش دارند. '''(www.the africa guide.com).'''
==== [[کتابخانه احمد بابا در مالی]] ====
معهد احمدبابا للدراسات العلیا و البحوث‌الاسلامیه مشهور به کتابخانه احمدبابا، یکی از مشهورترین مراکز حفظ و نگهداری کتب و نسخ خطی قرون نخستین و میانه اسلامی‌ است که به‌دلیل کثرت این اسناد، به شهرت جهانی دست یافته‌است.  


'''جشنوارۀ نیجر''' :
کتابخانه احمدبابا در قرن شانزدهم میلادی در روستای بمبا در 140 کیلومتری [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] احداث و به‌تدریج، با گردآوری کتب و نسخ خطی از روستاهای مختلف و حتی از دیگر کشورها، به کتابخانه‌ا‌‌ی بزرگ تبدیل شد. این کتابخانه‌‌ بخش‌های مختلف شامل مخزن کتب علمی، ترمیم کتب و نسخ خطی، نسخه‌برداری و فهرست، میکروفیلم و بخش چاپ و نشر دارد. موضوعات کتب و نسخه‌های خطی کتابخانه احمدبابا عبارتند از: علوم قرآنی، زبان، حدیث، فناوری، ادبیات، فقه، تاریخ، نحو، فلسفه، جغرافی، صرف، تصوف، پزشکی، تفسیر، فلک، موسیقی، منطق، تفسیر، ریاضیات و....[[پرونده:کتابخانه احمد بابا.jpg|بندانگشتی|کتابخانه احمد بابا. برگرفته از سایت architectural record، قابل بازیابی از https://www.architecturalrecord.com/articles/7482-ahmed-baba-institute-library]]
درصد آماری کتب و نسخ موجود براساس موضوعات طبقه‌بندی شده عبارت است از:


این فستیوال فرهنگی هنری هرسال در شهر سگو و به مدت چهار روز برگزار می شود و نمایشگاهی از فرهنگ و هنر قبایل مختلف مالی بشمار می رود. '''(www.the power of culture .com)'''. در این جشنواره گردشگران خارجی زیادی شرکت می‌کنند و برگزارکنندگان سعی دارند فرهنگ و آداب و رسوم این کشور را به آنان معرفی کنند.
جدول شماره 1. درصد کتابهای موجود در کتابخانه احمدبابا
 
'''جشنوارۀ عبور رمه‌های گاو و گوسفند''' :
 
یکی از رویدادهای مهم فرهنگی هنری کشور مالی، که همه‌ساله در دهکدۀ فولانی‌نشین دیافارابه برگزار می‌شود، تجمع عظیم گله‌های گاو و گوسفند در کنارۀ رودخانه دیافارابه و در مراتع حاصل‌خیز این منطقه است. در طول برگزاری این جشنواره، مردم فولانی در جست‌وجوی چراگاه‌های مناسب، به‌دفعات از رودخانه عبور می‌کنند و دختران و پسران مجرد که لباس‌های نویی بر تن کرده‌اند، با یکدیگر آشنا و در بسیاری موارد این آشنایی‌ها، منجر به ازدواج می‌شود. در این جشن، مسابقات انتخاب بهترین و چاق‌ترین گاو‌ و گوسفند، طیّ مراسمی برگزار می‌شود و با پرداخت جوایزی نفیس همراه است '''(www.the africa guide.com).'''
 
هم‌زمان با برگزاری جشنوارۀ عبور رمه‌ها و طبق سنت مردم فولانی، مردانی که یک سال را دور از خانه‌های خود گذرانده و پس از یک سال، با گلۀ گاو و گوسفند به منازل خود بازگشته‌اند، نیز در این جشن شرکت می‌کنند '''(www.mapsofworld.com)'''
 
 
'''8-7 سرودها'''
 
سرودن اشعار سنتی از دیگر بخش‌های زیبای فرهنگ عامۀ كشور مالی است. خواندن اشعار و سروده‌های محلی را كه مردم شهری و روستایی به آنها بسیار علاقه‌مندند، معمولاً گریوت‌ها اجرا می‌کنند. آنها در مناسبت‌ها و جشن‌های قومی- قبیلگی و در لابه‌لای نقل داستان‌ها؛ اشعار و سرودهای جالبی را از حفظ می‌خوانند و با نواختن موسیقی‌ سنتی، باعث شادی حاضران در مجلس می‌شوند. بخش عمدۀ سرودهای كشور مالی در ارتباط با اساطیر، مناسبت‌ها و جشن‌های قومی- قبیلگی، تولد، مرگ، ازدواج، شکار، جنگ‌، زندگی جنگجویان بزرگ و ... است '''(Hoffman, 2001:78).'''
 
'''9-7-تاریخچه و مبنای سال نو'''
 
تقویم رسمی كشور مالی بر مبنای تقویم میلادی است و روزها و ماه‌ها نیز بر اساس آن تنظیم شده‌اند. سال نو در كشور مالی روز اول ژانویه است.
 
 
'''10-7 تعطیلات رسمی'''
 
روز ملی کشور مالی 22 سپتامبر است که روز استقلال این کشور نامیده می‌شود '''(www.mfa.gov.ir).''' علاوه‌بر روز ملی، تعطیّلات رسمی ‌مالی در سال عبارتنداز: عید قربان، میلاد پیامبر اکرم (ص)، عید فطر، میلاد حضرت مسیح، عید ایستر و جمعۀ پاک '''(www.unesco .org/mali)'''.
 
'''11-7 موزه‌ها'''
 
کشور مالی از بدو استقلال توجه ویژه ای به توسعه مراکز فرهنگی بویژه موزه های تاریخی و فرهنگی داشته و گسترش این مراکز در سیاست فرهنگی این کشور نیز همواره جایگاه خاصی را بخود اختصاص داده است. از این رو با وجود فقر شدید حاکم بر جامعه ده ها موزه کوچک و بزرگ در باماکو و دیگر شهرهای کشور تاسیس شده اند. مهم ترین و بزرگ ترین موزه کشور مالی ، موزه ملی این کشور است که در دهه 1930 و در دوره حاکمیت فرانسه بر این کشور در باماکو تاسیس گشت و یکی از بزرگ ترین و باشکوه ترین موزه های غرب آفریقا بشمار می رود. موزه ملی مالی دربرگیرنده 6000 شیئی نفیس متعلق به ادوار مختلف تاریخی این کشور، 12000 اسلاید ، 40000 عکس سیاه و سفید و مجموعه عظیمی از آلات و ادوات موسیقی قبایل مختلف  است و در وب سایت موزه ملی  نیز فیلم هایی از بخش های مختلف موزه  در معرض تماشای عموم قرار گرفته است.این موزه  در طول سال مورد بازدید اکثر گردشگران خارجی قرار می گیرد.  '''(www.national museum of mali.com)'''.
 
 
'''12-7 كتابخانه‌های عمومی'''
 
با وجود درصد پایین باسوادی‌ در کشور مالی، تأسیس کتابخانه‌های عمومی، ‌یکی از اصول سیاست فرهنگی این کشور طیّ 52 سال گذشته بوده است که بخشی از این امر، به سابقۀ وجود کتابخانه‌های تاریخی این کشور در قرن‌های میانی بازمی‌گردد. مهم‌ترین کتابخانه‌های عمومی این كشور كه برخی از آنها به‌دلیل داشتن انبوه نسخه‌های خطّی شهرت جهانی دارند عبارتند از:
 
'''1-12-7 کتابخانۀ ملی'''
 
این كتابخانه که از جنبۀ عمومی، مهم‌ترین كتابخانۀ كشور مالی به‌شمار می‌رود، در سال 1944 تأسیس شد و در حال حاضر بالغ بر 60000 جلد کتاب، نشریات ادواری، اسناد، نوارهای کاست و نرم‌افزار‌های مختلف در آن قرار گرفته است.
 
کتابخانۀ ملی مالی همه‌ساله میزبان جشنواره‌های متعدّد فرهنگی است و فستیوال دوسالانۀ عکاسی مالی نیز در این کتابخانه برگزار می‌شود '''(www.national library of mali.com).'''
 
'''2-12-7 كتابخانۀ احمدبابا'''
 
معهد احمدبابا للدراسات العلیا و البحوث‌الاسلامیه مشهور به كتابخانۀ احمدبابا، یكی از مشهورترین مراكز حفظ و نگهداری كتب و نسخ خطّی قرون نخستین و میانه اسلامی است كه به‌دلیل كثرت این اسناد، به شهرت جهانی دست یافته است.
 
كتابخانۀ احمد بابا در قرن شانزدهم میلادی در روستای بمبا در 140 كیلومتری تمبوكتو احداث و به‌تدریج، با گردآوری كتب و نسخ خطّی از روستاهای مختلف و حتی از دیگر كشورها، به كتابخانه‌ا‌‌ی بزرگ تبدیل شد. این كتابخانه‌‌ بخش‌های مختلف شامل مخزن كتب علمی، ترمیم كتب و نسخ خطّی، نسخه‌برداری و فهرست، میكروفیلم و بخش چاپ و نشر دارد. موضوعات كتب و نسخه‌های خطّی كتابخانۀ احمدبابا عبارتنداز:
 
'''علوم قرآنی،زبان،حدیث'''،فناوری،ادبیات،فقه،تاریخ،نحو،فلسفه،جغرافی،صرف،تصوف،پزشكی،تفسیر،فلك،موسیقی،منطق،تفسیر،ریاضیات و....
 
درصد آماری كتب و نسخ موجود براساس موضوعات طبقه‌بندی شده عبارت است از:
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
|<nowiki>- فقه و اصول</nowiki>
| - فقه و اصول
|30 درصد
|30 درصد
|-
|-
خط ۱۲۴: خط ۱۱۱:
|-
|-
| - حدیث
| - حدیث
|10 درصد (معهد احمدبابا للدراسات العلیا و البحوث الاسلامیه، 2007)
|10 درصد <ref>معهد احمدبابا للدراسات العليا و البحوث الاسلاميه، (2007). تمبوكتو.</ref>
|}
|}
در حال حاضر تعداد نسخه‌های خطّی كتابخانۀ احمد بابا بیش از 25 هزار نسخه است که برخی از آنها به قرن دوم هجری تعلق دارد.[12] 9 هزار نسخه از اسناد این كتابخانه، طیّ چند سال گذشته، در 5 مجلد بزرگ، از سوی مؤسسۀ الفرقان التراث‌الاسلامی لندن چاپ و منتشر شده است. '''(www.islamic''' '''manuscript from mail.com)'''
در حال حاضر تعداد نسخه‌های خطی کتابخانه احمد بابا بیش از 25 هزار نسخه است که برخی از آنها به قرن دوم هجری تعلق دارد<sup>[ii]</sup>. 9 هزار نسخه از اسناد این کتابخانه، طی چند سال گذشته، در 5 مجلد بزرگ، از سوی مؤسسه الفرقان التراث‌ الاسلامی‌ لندن چاپ و منتشر شده‌است.<ref>برگرفته از https://www.islamic&#x20;manuscript&#x20;from&#x20;mail.com</ref> کتابخانه احمدبابا براساس قراردادی که در سال 1967 با سازمان یونسکو منعقد شد، فعالیت خود را از 1970 به‌طور رسمی‌ و تحت حمایت دولت مالی آغاز کرد<sup>[iii]</sup>. در حال حاضر، این مرکز علمی‌فرهنگی، چند موافقت‌نامه با دانشگاه‌های اروپا و [[آمریکا]] منعقد کرده و چند تن از محققان برجسته نسخه‌شناس آمریکایی در این کتابخانه، تحقیق و جمع‌آوری اطلاعات پیرامون تاریخ و تمدن اسلامی‌را بر عهده ‌دارند<sup>[iv].</sup>
 
كتابخانۀ احمدبابا براساس قراردادی كه در سال 1967 با سازمان یونسكو منعقد شد، فعالیت خود را از 1970 به‌طور رسمی و تحت حمایت دولت مالی آغاز كرد. [13]در حال حاضر، این مركز علمی فرهنگی، چند موافقت‌نامه با دانشگاه‌های اروپا و آمریكا منعقد کرده و چند تن از محققان برجستۀ نسخه‌شناس آمریكایی در این كتابخانه، تحقیق و جمع‌آوری اطلاعات پیرامون تاریخ و تمدن اسلامی را بر عهده ‌دارند.[14]
 
'''3-12-7 كتابخانه ماما حیدرا:'''
 
مكتبه ماما الحیدره للمخطوطات و الوثائق موسوم به كتابخانۀ ماماحیدرا از مشهورترین مراكز علمی فرهنگی شهر تمبوكتو و از كتابخانه‌های قدیمی كشور مالی است و به لحاظ داشتن كتب و نسخ خطّی، پس از كتابخانۀ احمدبابا، در ردیف دوم قرار دارد. قدمت این كتابخانه به قرن شانزدهم میلادی باز می‌گردد و از سال 1971 فعالیت‌های نوین علمی در زمینۀ گردآوری و ترمیم كتب و نسخ خطّی در این مرکز آغاز شده است. در حال حاضر بیش از 9 هزار نسخۀ خطّی در كتابخانۀ ماماحیدرا شناسایی و 5000 نسخۀ آن تاكنون فهرست‌بندی و چاپ شده است.[15]
 
كتابخانۀ ماماحیدرا بزرگ‌ترین كتابخانۀ خصوصی كشور مالی است و مدیریت آن را عبدالقادر ماماحیدرا بر عهده دارد كه این مقام موروثی به وی رسیده است.[16] این مركز فرهنگی با توجّه به آنكه تحت حمایت دولت مالی قرار ندارد، از نظر بودجه، تا حدودی در مضیقه است. كشورهای آمریكا، عربستان و امارات متحده طیّ چند سال گذشته كمك‌هایی در اختیار مدیر كتابخانه قرار داده‌اند و ساختمان جدید آن نیز با هزینۀ مرکز جمعه‌الماجد دوبی احداث شده است. انعقاد موافقت‌نامۀ همكاری بین كتابخانۀ كنگرۀ آمریكا (بزرگ‌ترین كتابخانۀ جهان) و ماماحیدرا در سال 2004، و مطالعات پروفسور گیتس استاد دانشگاه‌ هاروارد در این كتابخانه، شهرت عظیمی در سراسر قارۀ آفریقا برای كتابخانۀ ماماحیدرا به‌همراه داشته است.[17]
 
'''4-12-7 كتابخانه وانگری:'''
 
كتابخانه وانگری قدیمی ترین كتابخانه‌ كشور مالی و شهر تمبوكتو است. این كتابخانه در سال 500 ه‍. قمری و ده‌ها سال پیش از تأسیس دانشگاه سانكوره فعالیت خود را آغاز كرده است. مؤسس كتابخانه وانگری شیخ محمد ابن محمود ابن ابی‌بكر الوانگری است كه از اساتید دانشگاه سانكوره و استاد شیخ احمدبابا بوده است. این كتابخانه در برگیرنده 5000 كتاب و نسخه خطی در موضوعات مختلف اسلامی و علمی است. '''(www.historical library in''' '''timbukto.com)'''
 
به گفته ابن سیدی یحیی مدیر این كتابخانه با وجود تلاش فراوان وی دولت‌های عربی اسلامی تاكنون هیچ كمكی در اختیار كتابخانه قرار نداده‌اند و این در حالی است كه شبكه‌های تلویزیونی الجزیره، العربیه و العالم طی چند سال گذشته گزارش‌های كاملی درمورد كتابخانه وانگری تهیه و با مدیر آن گفتگو كرده اند. با این حال بدنبال گفتگوی شبكه خبری سی ان ان با آقای سیدی یحیی در سال 2007 و طرح مشكلات مالی كتابخانه؛ بنیاد فورد ایالت متحده آمریكا كمك‌های قابل توجهی را برای خرید قفسه‌های مخصوص، تجهیزات لازم و ماشین‌آلات میكروفیلم در اختیار این كتابخانه قرار داده است ..[18] كتابخانه‌های فوندو، محمدطاهر و زینی باری[19] از دیگر مراكز مهم علمی فرهنگی شهر تمبوكتو اند كه ذخایر عظیمی از اسناد و نسخه‌های خطّی در زمینۀ تاریخ، تمدن و فرهنگ اسلامی در آن جای دارد. حدود یک میلیون متن در ارتباط با علوم مختلف از جمله تاریخ، ریاضیات، علوم، طب، علوم اسلامی ‌و ... در کتابخانه‌های شهر تمبوکتو وجود دارد '''(www.historical library in timbukto.com).'''
 
یكی از دلایل مهم انتخاب شهر تمبوكتو به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام در سال 2006 توسط سازمان '''همكاری''' اسلامی نیز وجود كتابخانه‌های مزبور بود و همان گونه كه اشاره شد كشورهای اسلامی كمك‌‌های زیادی را بدین منظور در اختیار دولت مالی قرار دادند با این حال دولت عملاً تغییری در وضعیت این شهر انجام نداد. این امر موجبات ناخرسندی سازمان '''همكاری''' اسلامی و كشورهای اسلامی را فراهم آورد و این كشورها از آن تاریخ از ارائه كمك‌های بیشتر به مراكز علمی فرهنگی تمبوكتو خودداری كرده‌اند .[20]
----[1] . fONIO
 
[2] . nSAAME
 
[3] . Jinjinber
 
[4] . Indigo
 
[5] . البته علت اصلی این امر عدم ثبت ازدواج‌های دوم و سوم مردان مالیایی از سوی شهرداری‌هاست که بارها مورد اعتراض مسلمانان قرار گرفته و آنان خودداری مأموران دولتی از ثبت ازدواج‌های دوم به بعد را مخالف قوانین اسلامی‌  و توطئه‌ای از سوی مسیحیان کشور می‌دانند.
 
[6] .Jeli, djeli


[7] .Griot
==== [[کتابخانه ماماحیدرا در مالی]] ====
[[پرونده:Mamma Haidara library entrance-300x332.jpg|بندانگشتی|کتابخانه ماما حیدرا(2017). برگرفته از سایت مكتبة صنهاجة ، قابل بازیابی از http://bibsanhadja.blogspot.com/2017/11/pdf_1.html]]
مکتبه ماما الحیدره للمخطوطات و الوثایق موسوم به کتابخانه ماماحیدرا از مشهورترین مراکز علمی‌فرهنگی شهر [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] و از کتابخانه‌های قدیمی‌کشور مالی است و به لحاظ داشتن کتب و نسخ خطی، پس از کتابخانه احمدبابا، در ردیف دوم قرار دارد.  


[8] Sund Jata
قدمت این کتابخانه به قرن شانزدهم میلادی باز می‌گردد و از سال 1971 فعالیت‌های نوین علمی‌در زمینه گردآوری و ترمیم کتب و نسخ خطی در این مرکز آغاز شده‌است. در حال حاضر بیش از 9 هزار نسخه خطی در کتابخانه ماماحیدرا شناسایی و 5000 نسخه آن تاکنون فهرست‌بندی و چاپ شده است<sup>[v]</sup>.


[9] .Nare Maghann Konate
کتابخانه ماماحیدرا بزرگ‌ترین کتابخانه خصوصی کشور مالی است و مدیریت آن را عبدالقادر ماماحیدرا بر عهده دارد که این مقام موروثی به وی رسیده است<sup>[vi]</sup>. این مرکز فرهنگی با توجه به آنکه تحت حمایت دولت مالی قرار ندارد، از نظر بودجه، تا حدودی در مضیقه است.  


[10] Balla Fasseke
کشورهای آمریکا، عربستان و امارات متحده طی چند سال گذشته کمک‌هایی در اختیار مدیر کتابخانه قرار داده‌اند و ساختمان جدید آن نیز با هزینه مرکز جمعه‌الماجد دوبی احداث شده‌است.


[11] . Jatigi
انعقاد موافقت‌نامه همکاری بین کتابخانه کنگره آمریکا (بزرگ‌ترین کتابخانه جهان) و ماماحیدرا در سال 2004، و مطالعات پروفسور گیتس استاد دانشگاه‌‌هاروارد در این کتابخانه، شهرت عظیمی‌در سراسر قاره آفریقا برای کتابخانه ماماحیدرا به‌همراه داشته است<sup>[vii]</sup>.


[12]. چند نسخۀ خطی و منحصر به‌فرد از كتب اصول كافی، مختصر نافع و نهج‌البلاغه با قدمتی یش از هفتصد سال در این كتابخانه وجود دارد.  
==== [[کتابخانه وانگری در مالی]] ====
کتابخانه وانگری قدیمی‌ترین کتابخانه‌ کشور مالی و شهر [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] است. این کتابخانه در سال 500 ه‍. قمری و ده‌ها سال پیش از تأسیس دانشگاه سانکوره فعالیت خود را آغاز کرده است. مؤسس کتابخانه وانگری شیخ محمد ابن محمود ابن ابی‌بکر الوانگری است که از اساتید دانشگاه سانکوره و استاد شیخ احمدبابا بوده‌است. این کتابخانه در برگیرنده 5000 کتاب و نسخه خطی در موضوعات مختلف اسلامی‌ و علمی‌است<ref name=":1">برگرفته از https://www.historicallibrary&#x20;in&#x20;timbukto.com</ref>.
[[پرونده:Al 20Wangari 0.jpg|بندانگشتی|کتابخانه وانگری. برگرفته از سایت University of Cape Town، قابل بازیابی از https://tombouctoumanuscripts.uct.ac.za/manuscript-libraries/al-wangari-manuscript-library]]
به گفته ابن سیدی یحیی مدیر این کتابخانه با وجود تلاش فراوان وی دولت‌های عربی اسلامی‌ تاکنون هیچ کمکی در اختیار کتابخانه قرار نداده‌اند و این در حالی است که شبکه‌های تلویزیونی الجزیره، العربیه و العالم طی چند سال گذشته گزارش‌های کاملی درمورد کتابخانه وانگری تهیه و با مدیر آن گفتگو کرده‌اند. با این حال به دنبال گفتگوی شبکه خبری سی ان ان با آقای سیدی یحیی در سال 2007 و طرح مشکلات مالی کتابخانه؛ بنیاد فورد ایالت متحده آمریکا کمک‌های قابل توجهی را برای خرید قفسه‌های مخصوص، تجهیزات لازم و ماشین‌آلات میکروفیلم در اختیار این کتابخانه قرار داده است<sup>[iix]</sup>. کتابخانه‌های فوندو، محمدطاهر و زینی باری<sup>[ix]</sup> از دیگر مراکز مهم علمی‌فرهنگی شهر [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]]<nowiki/>اند که ذخایر عظیمی‌ از اسناد و نسخه‌های خطی در زمینه تاریخ، تمدن و فرهنگ اسلامی‌ در آن جای دارد. حدود یک میلیون متن در ارتباط با علوم مختلف از جمله تاریخ، ریاضیات، علوم، طب، علوم اسلامی‌‌ و... در کتابخانه‌های شهر [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] وجود دارد<ref name=":1" />.


[13]. ساختمان جدید كتابخانۀ احمد بابا كه دارای امكانات تخصصی قابل توجّهی برای حفظ، ترمیم و نشر كتب و نسخ خطی موجود در آن است، توسط آفریقای جنوبی احداث و در سال 2010 میلادی رسما افتتاح گردید. این امر از آنجا نشأت گرفت كه آقای تابو امبكی رئیس جمهور آفریقای جنوبی در سفر سال 2005 خود به كشور مالی و تمبوكتو با مشاهدۀ انبوه كتب و نسخ خطی موجود در كتابخانۀ احمدبابا كه در شرایط نامساعدی از نظر مصونیت از عوامل طبیعی نگهداری می‌شدند، قول داد با احداث ساختمانی مناسب، از این اسناد كه به گفتۀ وی میراث عظیم فرهنگی قارۀ آفریقا و نمایانگر پیشینۀ والای تمدن درخشان این قارۀ كهن است، حفاظت كند. وی پس از بازگشت به آفریقای جنوبی مقدمات این امر را فراهم كرد و مدت كوتاهی پس از آن تیمی متشكل از مهندسان و نقشه‌برداران آفریقای جنوبی با استقرار در تمبوكتو، عملیات احداث این مركز بزرگ را آغاز كردند. بر اساس اطلاعات موجود 20 میلیون دلار هزینۀ ساخت این مجتمع عظیم شده كه نیمی از این مبلغ را دولت آفریقای جنوبی و نیمی دیگر را سازمان‌ها و مؤسسات فرهنگی خصوصی این كشور و بنیاد فورد آمریكا پرداخت كرده‌اند. دولت آفریقای جنوبی هم‌چنین تجهیزات مورد نیاز این مركز نظیر دستگاه‌های میكروفیلم، اسكنرهای مخصوص و ... را نیز به‌طور رایگان به این كتابخانه هدیه كرده است. دولت آفریقای جنوبی در  آذر ماه 1387 نیز نمایشگاهی از كتب و نسخ خطی كتابخانۀ احمد بابا را در شهرهای مختلف این كشور برگزار نمود كه با استقبال مردم آفریقای جنوبی از جمله مسلمانان و مسیحیان مواجه شد. تابوامبكی پس از برگزاری این نمایشگاه، در گفت‌‌وگو با یكی از شبكه‌های رادیویی مالی اظهار داشت: این اسناد بهترین دلیل و شاهدند بر آن كه قارة آفریقا نه فقط قاره‌ا‌ی عاری از فرهنگ و تمدن نیست بلكه همواره یكی از مراكز مهم تمدنی جهان بوده است. سخنان‌ وی كه با استقبال فراوان مسلمانان مالیایی مواجه شد در واقع پاسخ مستقیمی بود به هانتینگتون دانشمند آمریكایی كه در كتاب جنگ تمدن‌های خود از آفریقا به عنوان قاره‌ای در حاشیه تمدن یاد كرده است.(گفت‌وگو با دكتر محمود دیاگایت: محقق كتابخانۀ احمدبابا، تمبوكتو، آذر 1387)
یکی از دلایل مهم انتخاب شهر [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام در سال 2006 توسط سازمان همکاری اسلامی‌ نیز وجود کتابخانه‌های مزبور بود و همان گونه که اشاره شد کشورهای اسلامی‌ کمک‌‌های زیادی را بدین منظور در اختیار دولت مالی قرار دادند با این حال دولت عملاً تغییری در وضعیت این شهر انجام نداد. این امر موجبات ناخرسندی سازمان همکاری اسلامی‌ و کشورهای اسلامی‌ را فراهم آورد و این کشورها از آن تاریخ از ارائه کمک‌های بیشتر به مراکز علمی‌فرهنگی [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] خودداری کرده‌اند<sup>[x]</sup><ref>عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص236-241.</ref>.


== نیز نگاه کنید به ==
[[فرهنگ عمومی ژاپن]]؛ [[فرهنگ عمومی سودان]]؛ [[فرهنگ عمومی زیمبابوه]]؛ [[فرهنگ عمومی سوریه]]؛ [[فرهنگ عمومی افغانستان]]؛ [[فرهنگ عمومی سنگال]]؛ [[فرهنگ عمومی کوبا]]؛ [[فرهنگ عمومی کانادا]]؛ [[فرهنگ عمومی لبنان]]؛ [[فرهنگ عمومی تونس]]؛ [[فرهنگ عمومی روسیه]]؛ [[فرهنگ عمومی در چین|فرهنگ عمومی چین]]؛ [[فرهنگ عمومی ساحل عاج]]؛ [[فرهنگ عمومی در مصر|فرهنگ عمومی مصر]]؛ [[فرهنگ عمومی فرانسه]]؛ [[فرهنگ عمومی اسپانیا]]؛ [[فرهنگ عمومی اوکراین]]؛ [[فرهنگ عمومی قطر]]؛ [[فرهنگ عمومی سیرالئون]]؛ [[فرهنگ عمومی اتیوپی]]؛ [[فرهنگ عمومی تاجیکستان]]؛ [[فرهنگ عمومی گرجستان]]؛ [[فرهنگ عمومی قزاقستان]]؛ [[فرهنگ عمومی بنگلادش]]؛ [[فرهنگ عمومی سریلانکا]]؛ [[فرهنگ عمومی تایلند]]؛ [[فرهنگ عمومی آرژانتین]]؛ [[فرهنگ عمومی اردن]]


== پاورقی ==
[i] - ا<small>لبته علت اصلی این امر عدم ثبت ازدواج‌های دوم و سوم مردان مالیایی از سوی شهرداری‌هاست که بارها مورد اعتراض مسلمانان قرار گرفته و آنان خودداری مأموران دولتی از ثبت ازدواج‌های دوم به بعد را مخالف قوانین اسلامی‌ و توطیه‌ای از سوی مسیحیان کشور می‌دانند.</small>


[14] -بر اساس برخی اطلاعات ضد و نقیض شورشیان طوارقی- القاعده در هنگام بازپس گیری شهر تمبوكتو توسط نیروهای مشترك فرانسوی مالیلئی - در روز 13 بهمن 1391 - كتابخانه عظیم احمدبابا را به آتش كشیده اند. برخی گزارشات حكایت از نابود شدن 20 هزار نسخه از كتب خطی این كتابخانه در جریان آتش سوزی مزبور دارد. (www.afp.com)
<small>[ii] - چند نسخه خطی و منحصر به‌ فرد از کتب اصول کافی، مختصر نافع و نهج‌البلاغه با قدمتی یش از هفتصد سال در این کتابخانه وجود دارد.</small>


[15]. بنیاد الفرقان لندن برخی از كتب و اسناد این كتابخانه را چاپ و منتشر كرده است.
<small>[iii] - ساختمان جدید [[کتابخانه احمد بابا در مالی|کتابخانه احمد بابا]] که دارای امکانات تخصصی قابل توجهی برای حفظ، ترمیم و نشر کتب و نسخ خطی موجود در آن است، توسط آفریقای جنوبی احداث و در سال 2010 میلادی رسما افتتاح گردید. این امر از آنجا نشأت گرفت که آقای تابو امبکی رییس جمهور آفریقای جنوبی در سفر سال 2005 خود به کشور [[مالی]] و [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] با مشاهده انبوه کتب و نسخ خطی موجود در [[کتابخانه احمد بابا در مالی|کتابخانه احمد بابا]] که در شرایط نامساعدی از نظر مصونیت از عوامل طبیعی نگهداری می‌شدند، قول داد با احداث ساختمانی مناسب، از این اسناد که به گفته وی میراث عظیم فرهنگی قاره آفریقا و نمایانگر پیشینه والای تمدن درخشان این قاره کهن است، حفاظت کند. وی پس از بازگشت به آفریقای جنوبی مقدمات این امر را فراهم کرد و مدت کوتاهی پس از آن تیمی‌ متشکل از مهندسان و نقشه‌برداران آفریقای جنوبی با استقرار در [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]]، عملیات احداث این مرکز بزرگ را آغاز کردند. بر اساس اطلاعات موجود 20 میلیون دلار هزینه ساخت این مجتمع عظیم شده که نیمی‌ از این مبلغ را دولت آفریقای جنوبی و نیمی‌ دیگر را سازمان‌ها و مؤسسات فرهنگی خصوصی این کشور و بنیاد فورد آمریکا پرداخت کرده‌اند. دولت آفریقای جنوبی هم‌چنین تجهیزات مورد نیاز این مرکز نظیر دستگاه‌های میکروفیلم، اسکنرهای مخصوص و... را نیز به‌ طور رایگان به این کتابخانه هدیه کرده است. دولت آفریقای جنوبی در آذر ماه 1387 نیز نمایشگاهی از کتب و نسخ خطی کتابخانه احمدبابا را در شهرهای مختلف این کشور برگزار نمود که با استقبال مردم آفریقای جنوبی از جمله مسلمانان و مسیحیان مواجه شد. تابو امبکی پس از برگزاری این نمایشگاه، در گفت‌‌وگو با یکی از شبکه‌های رادیویی [[مالی]] اظهار داشت: این اسناد بهترین دلیل و شاهدند بر آن که قاره آفریقا نه فقط قاره‌ا‌ی عاری از فرهنگ و تمدن نیست بلکه همواره یکی از مراکز مهم تمدنی جهان بوده‌است. سخنان‌ وی که با استقبال فراوان مسلمانان مالیایی مواجه شد در واقع پاسخ مستقیم ی‌بود به‌ هانتینگتون دانشمند آمریکایی که در کتاب جنگ تمدن‌های خود از آفریقا به عنوان قاره‌ای در حاشیه تمدن یاد کرده‌است.<ref>گفت‌وگو با دکتر محمود دیاگایت: محقق کتابخانه احمدبابا، تمبوکتو، آذر 1387.</ref></small>


[16]. وی چند سال پیش طی سفری شخصی از كتابخانۀ حضرت آیت‌ا.. مرعشی نجفی و امكانات این مركز عظیم علمی فرهنگی بازدید كرده است.
<small>[iv] - بر اساس برخی اطلاعات ضد و نقیض شورشیان طوارقی- القاعده در هنگام باز پس‌گیری شهر [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] توسط نیروهای مشترک فرانسوی مالیلیی - در روز 13 بهمن 1391 - کتابخانه عظیم احمدبابا را به آتش کشیده‌اند. برخی گزارشات حکایت از نابود شدن 20 هزار نسخه از کتب خطی این کتابخانه در جریان آتش سوزی مزبور دارد.<ref>برگرفته از [https://Www.afp.com www.afp.com]</ref></small>


[17]. یكی از شبكه‌های ایالات متحدۀ آمریكا سریال مستندی را در ارتباط با سفر پروفسور گیتس استاد مشهور دانشگاه هاروارد به تمبوكتو، تحقیقات وی در كتابخانه‌های احمدبابا و ماماحیدرا و فعالیت‌های وی برای كشف كتاب‌ها و نسخه‌های خطی از بین مردم تمبوكتو تهیه كرده است. پخش این فیلم كه در زمینۀ اطلاع‌رسانی پیرامون گنجینۀ میراث فرهنگی نهفته در شهر تمبوكتو به‌ویژه كتابخانۀ ماماحیدرا (محل استقرار پروفسور گیتس) بسیار موثر بود و شهرت این كتابخانه را دو چندان کرد.
<small>[v] - بنیاد الفرقان لندن برخی از کتب و اسناد این کتابخانه را چاپ و منتشر کرده‌است.</small>


'''www.historical library in timbukto.com/2011'''
<small>[vi] - وی چند سال پیش طی سفری شخصی از کتابخانه حضرت آیت‌ا.. مرعشی نجفی و امکانات این مرکز عظیم علمی‌فرهنگی بازدید کرده‌است.</small>


[18] بی‌توجّهی نسبی كشورهای ثروتمند اسلامی نظیر عربستان، كویت، امارات متحده و قطر به كتابخانه‌های حاوی نسخ خطی تمبوكتو به‌دلیل آن است كه معتقدند مسئولان دولتی كشور مالی و مدیران كتابخانه‌های شخصی كمك‌های دریافتی از این كشورهای را به‌جای هزینه در كتابخانه‌های این شهر، به جیب خود واریز می كنند! (گفت‌وگو با استاد مختار سیدی یحیی، مدیر كتابخانۀ وانگاری، تیمبوكتو، آذر 1387.)
<small>[vii] - یکی از شبکه‌های [[ایالات متحده]] آمریکا سریال مستندی را در ارتباط با سفر پروفسور گیتس استاد مشهور دانشگاه‌ هاروارد به [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]]، تحقیقات وی در کتابخانه‌های احمدبابا و ماماحیدرا و فعالیت‌های وی برای کشف کتاب‌ها و نسخه‌های خطی از بین مردم [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] تهیه کرده‌است. پخش این فیلم که در زمینه اطلاع‌رسانی پیرامون گنجینه میراث فرهنگی نهفته در شهر [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] به‌ویژه کتابخانه ماماحیدرا (محل استقرار پروفسور گیتس) بسیار موثر بود و شهرت این کتابخانه را دو چندان کرد.<ref>برگرفته از [https://Www.historicallibraryintimbukto.com/2011 www.historical library in timbukto.com/2011]</ref></small>


<small>[iix] - بی‌توجهی نسبی کشورهای ثروتمند اسلامی‌ نظیر عربستان، کویت، امارات متحده و [[قطر]] به کتابخانه‌های حاوی نسخ خطی [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] به‌ دلیل آن است که معتقدند مسئولان دولتی کشور مالی و مدیران کتابخانه‌های شخصی کمک‌های دریافتی از این کشورهای را به‌جای هزینه در کتابخانه‌های این شهر، به جیب خود واریز می‌کنند!<ref>گفت‌وگو با استاد مختار سیدی یحیی، مدیر کتابخانه وانگاری، تیمبوکتو، آذر 1387.</ref></small>


<small>[ix] - کتابخانه شیخ زینی باری واقع در روستای بوجبها در حومه [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] دارای صدها سند ونسخه خطی مربوط به قرون 15 و 16 میلادی است.</small>


[19] كتابخانۀ شیخ زینی باری واقع در روستای بوجبها در حومۀ تمبوكتو دارای صدها سند ونسخۀ خطی مربوط به قرون 15 و 16 میلادی است.  
<small>[x] - تاکنون چند دوره از کتاب‌های خطی کتابخانه‌های مختلف [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] فهرست‌برداری شده و توسط کتابخانه آیت‌الله مرعشی به چاپ رسیده‌اند. این همکاری‌ها هم‌چنان ادامه دارد و مدیران کتابخانه‌های [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] بارها از کمک‌ها و مساعدت‌های فرهنگی ج.ا.ایران در زمینه حفظ و نگهداری میراث عظیم فرهنگی اسلامی‌‌این شهر قدردانی نموده‌اند.</small>


[20] تاکنون چند دوره از کتاب‌های خطّی کتابخانه‌های مختلف تمبوکتو فهرست‌برداری شده و توسط کتابخانۀ آیت‌الله مرعشی به چاپ رسیده‌اند. این همکاری‌ها هم‌چنان ادامه دارد و مدیران کتابخانه‌های تمبوکتو بارها از کمک‌ها و مساعدت‌های فرهنگی ج.ا.ایران در زمینۀ حفظ و نگهداری میراث عظیم فرهنگی اسلامی ‌این شهر قدردانی نموده‌اند.
== کتابشناسی ==
<references />
[[رده:فرهنگ عمومی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۹

فرهنگ عامیانه در کشور مالی مجموعه‌ای از ترانه‌های عامیانه، آوازها، ضرب‌المثل‌ها، افسانه‌ها، اساطیر، جشن‌های سنتی، خرافات و موهومات، زبان و گویش‌ها، بازی‌های محلی، خوراک، پوشاک، هنرهای اصیل دستی، جنبه‌های عمومی‌‌زندگی و... است که بر روی هم فولکلور این کشور را شکل می‌بخشند. فرهنگ عامه مالی نقش مهمّی ‌در ایجاد و توسعه همبستگی قومی‌‌مناطق مختلف کشور ایفا نموده‌است و سهم به‌سزایی در انتقال نسل‌به‌نسل بخش عمده‌ای از فرهنگ شفاهی مالی دارد.[۱]

غذاهای سنتی مالی

انسام غذای سنتی مالی(2019). برگرفته از سایت travelingeast، قابل بازیابی از https://www.travelingeast.com/africa/mali/malinese-cuisene/

هرچند مردم مالی انسان‌های بسیار فقیری به‌شمار می‌روند ولی صرف غذاهای متنوع سنتی اهمیت زیادی در زندگی روزمره مردمان شهری و روستایی این کشور دارد. غذای اصلی مالیایی‌ها ارزن، ذرت خوشه‌ای و فونیو (fONIO) (غذایی حلیم مانند) است که با سس‌های محلی یا گوشت و سبزیجات صرف می‌شود. در مراسم و مناسبت‌هایی همچون جشن ازدواج، میلادالنبی یا مناسبت‌های ملی غذاهایی همچون «انسام» (nSAAME) که مخلوطی از برنج و سبزیجات است، "کاس کاس" که مخلوطی از آرد ارزن و روغن و گوشت است و گوشت کباب شده بز و گاو نیز طبخ و به همراه «جینجیبر» (Jinjinber) (نوشیدنی متشکل از آب، شکر، لیمو و زنجفیل) سرو می‌شوند. این غذاها به همراه برخی نان‌ها و میوه‌های محلی سخت مورد علاقه قبایل مختلف‌اند و مردمان شهری و روستایی این غذاها را با اشتهای فراوان میل می‌کنند.[۲] برنج پخته شده توام با گوشت از دیگر غذاهای سنتی این کشور است با این حال در مناطق روستایی مالی برنج معمولا به عنوان غذایی تجملی درنظر گرفته‌می‌شود و با وجود آن که دهقانان به کاشت برنج اشتغال دارند، کمتر برنج تولیدی خود را صرف نموده و بدلیل نیازهای معیشتی تقریباً تمام تولیدات برنج خود را به فروش می‌رسانند. در واقع روستاییان تنها در هنگام برگزاری جشن‌های مذهبی و ملی این فرصت را می‌یابند تا از برنج پخته شده توأم با گوشت یا سبزیجات به عنوان خوراکی خوشمزه بهره‌مند شوند. آلاباجا (برنج مخلوط با گوشت چرخ کرده و کره)، سورونتو (برنج چرب مخلوط با رب گوجه و گوشت) و لاخوی (مخلوطی از گوشت، ادویه، گوجه و فلفل) از غذاهای مورد علاقه مردمان گایو و طوارق به‌شمار می‌روند.[۳] سبزیجات محلی، نان‌ها و سوپ‌های محلی، سیب زمینی و انواع ماهی‌های پخته یا سرخ شده همراه با چاشنی‌های بومی، از دیگر غذاهای سنتی کشور مالی محسوب می‌شود[۴][۵].

لباس های سنتی در مالی

لباس سنتی زنان و مردان در مالی

پوشش و لباس در فرهنگ قبایل مالی جایگاه خاصی دارد و مردم این کشور، باوجود فقر و تنگ‌دستی، به نوع لباس خود اهمّیت زیادی می‌دهند. لباس سنتی مالی، ردای بلندی است که زنان و مردان مالیایی برتن می‌کنند و از دو تکه شلوار و بالاتنه یک‌سره بلند تشکیل می‌شود.

لباس‌های سنتی مالی به رنگ‌های گوناگون است و مردم این کشور از زن و مرد ترجیح می‌دهند لباس‌هایی با رنگ‌های شاد بر تن کنند و نوع پوشش خود را جلوه‌ای از هنر قبیله خود می‌دانند. مشهور‌‌‌‌ترین لباس سنتی، لباس‌های ربدوشامبر مانند طوارق است که به ایندیگو (Indigo) شهرت دارد و علاوه‌ بر طوارقی‌ها، مردم قبایل بامبارا و فولانی نیز آن را می‌پوشند.[۶]

علاوه بر آن البسه سنتی دیگری نیز در این کشور وجود دارند که به عنوان بخشی از سنت‌های بسیار قدیمی‌ این کشور درنظر گرفته می‌شوند به گونه‌ای که حتی ابن بطوطه نیز در سال 1352 هـ.ق و در هنگام سفر به کشور مالی در سفرنامه خود به این ویژگی اشاره کرده و در سفرنامه خود با تحسین البسه سنتی مالیایی‌ها نوشته است:

«مردم مالی اغلب لباس‌های مدل داری برتن می‌کنند...».[۷]

در حال حاضر مردم روستایی مالی معمولاً البسه بلند و یکسره سنتی این کشور را دربر می‌کنند و زنان در حفظ حجاب و پوشش خود و پوشیدن لباس‌های بلند و شلوار تأکید دارند با این حال در شهرها جوانان بیشتر ترجیح می‌دهند لباس‌های غربی شامل کت و شلوار و کت و دامن بر تن نمایند که این امر در مراکز دولتی و خصوصی بیشتر به چشم می‌خورد[۸].

سنت و مراسم ازدواج در مالی

عروس و داماد در کشور مالی(2022). برگرفته از سایت facebook، قابل بازیابی از https://www.facebook.com/p/Les-plus-beaux-mariages-du-Mali-100064652443263/?locale=fr_FR

ازدواج در زندگی مردم مالی، همچون دیگر کشورهای آفریقایی، تداوم زندگی اجتماعی و توسعه مناسبات بین قبیلگی محسوب می‌شود. مالیایی‌ها ازدواج را یکی از مهم‌ترین مقاطع زندگی هر فرد می‌دانند و معتقدند دختران و پسران جوان، پس از ازدواج، وارد مرحله جدیدی از زندگی خود می‌شوند.

جامعه مالی جامعه‌ای کاملاً سنتی است و با وجود رسوخ برخی شاخصه‌های فرهنگ و تمدن غربی، مالیایی‌ها هم‌چنان به سنت‌ها و آداب و رسوم خود پای‌ بندند. والدین معمولاً فرزندان خود را به ازدواج در اوان جوانی تشویق می‌کنند و معتقدند با این کار، از بسیاری خطرات اجتماعی و اخلاقی مصون می‌مانند. در فرهنگ قبایل مالی، مجرد بودن امری نکوهیده به‌شمار می‌آید و به‌طور مثال بامباراها، حتی زنان سالخورده بیوه را به ازدواج با مردان کهنسال هم‌قبیله‌ای خود تشویق می‌کنند و معتقدند زنان موجب تقویت جایگاه شوهران خود می‌شوند[۹].

ازدواج در مناطق مختلف مالی معمولاً در درون قبایل صورت می‌گیرد و اکثر جوانان ترجیح می‌دهند همسران خود را از روستا یا شهر خود انتخاب کنند با این حال طی دو دهه گذشته ازدواج‌های زیادی نیز بین افراد قبایل مختلف صورت گرفته‌است. جشن‌های عروسی در مالی معمولاً با تشریفات خاصی همراه است و هرچند در شهرهای بزرگ تاحدودی رنگ و بوی غربی به خود گرفته ولی در روستاها با سادگی و صمیمیت توأم با شادی فراوان برگزار می‌شود. پرداخت شیربها از سوی داماد به خانواده عروس از اهمیت زیادی برخوردار است و گاه داماد علاوه بر شیربها چند رأس گاو و گوسفند نیز به پدرزن خود هدیه می‌دهد[۱۰].

هرچند ازدواج در گذشته‌های دور در کشور مالی بصورت سنتی برگزار می‌شد و رؤسای قبایل یا سالخوردگان با اعلام رسمی‌ پیوند زناشویی، زن و شوهر جوان را به زندگی جدید خود رهنمون می‌ساختند ولی طی چند دهه گذشته و بر اثر قوانین موجود و الزام ثبت ازدواج‌ها در دفاتر شهرداری، مراسم ازدواج تاحدودی حالت رسمی‌ و مدنی به خود گرفته که این امر در شهرهای بزرگی همچون باماکو و کیدال بیشتر مشهود است. البته عدم ثبت ازدواج‌های روستاییان در دفاتر شهرداری در بسیاری موارد و پس از فوت شوهران، مشکلات فراوانی را از نظر تقسیم اموال فرد متوفی پدید آورده‌است از این روی دولت تمامی‌ شهروندان کشور را به ثبت و رسمیت بخشیدن به ازدواج‌های خود موظف ساخته‌است، با این حال هنوز بسیاری از ازدواج‌ها در این کشور، به ویژه در مناطق روستایی، ثبت نمی‌شود و مردمان ساکن دهکده‌ها مخالف ثبت پیوند زناشویی خود در دفاتر شهرداری بوده و آن را آدابی مسیحی می‌دانند و معتقدند این امر با اصول اسلامی‌مغایرت دارد[i][۱۱].

سنت چند همسری در مالی

یکی از سنت‌های دیرینه جوامع شهری و روستایی مالی چند همسری و داشتن زنان متعدد است و مردان این کشور ازدواج با چند زن را نوعی تفاخر و برتری برای خود درنظر می‌گیرند. با این حال این سنت به دلیل مشکلات جوامع شهری و هزینه‌های بالای زندگی رسم چند همسری به تدریج در این مناطق کمرنگ شده و بیشتر به روستاهای کشور منحصر گشته است[۱۲].

مراسم سوگواری در مالی

هرچند مراسم تدفین مردگان در بین پیروان آیین‌های بومی‌ مالی با تشریفات خاصی همراه است و آنها اشیایی را برای همراهی مرده در سفر به دنیای دیگر در گور فرد متوفی قرار می‌دهند ولی نوع به‌خاک سپاری و تدفین اموات در بین مسلمانان مالیایی به سبک اسلامی‌ و بر اساس دستورات دین مبین اسلام صورت می‌گیرد. در بین مسلمانان مالی این گونه رسم است که پس از به خاک سپرده شدن میت ؛ خانواده متوفی تا روز هفت به عزاداری و نوحه‌سرایی می‌پردازند و اقوام، فامیل، بستگان و همسایگان تا روز چهلم به دیدار خانواده عزادار آمده و سعی می‌کنند با دلداری آنها غم مرگ فرد در گذشته را تخفیف دهند.

در مراسم روز هفتم و چهلم متوفی بسیاری از افرادی که با مرحوم یا مرحومه آشنایی داشته‌اند شرکت می‌کنند و علاوه بر تلاوت آیاتی از قرآن، یکی از روحانیون ضمن سخنرانی برای فرد مرده طلب مغفرت می‌نماید. آیین خاک سپاری و سوگواری اموات در بین مسیحیان نیز تا حدودی شبیه کشورهای غربی است و مرده در داخل تابوت جای داده شده و در گورستان مسیحیان دفن می‌شود با این حال پس از برگزاری آیین سوگواری در کلیسا؛ بسیاری از دوستان و بستگان فرد متوفی در خانه او حضور یافته و با بازماندگان ابراز همردی می‌کنند[۱۳][۱۴].

اساطیر و افسانه‌ها در مالی

ادبیات شفاهی و مکتوب مالی مملو از افسانه‌ها و اساطیری است که به‌نوعی بر زندگی روزمره مالیایی‌ها سایه افکنده است و بخش قابل تو جهی از رمان‌های ادبی نوین کشور را دربر می‌گیرد. خواندن داستان‌های افسانه‌گونه و گوش دادن به افسانه‌های قدیمی، یکی از بخش‌های مهم فولکلور کشور مالی را تشکیل می‌دهد که در این میان و با تو جه به پیشینه عمیق فرهنگ شفاهی، نقل این داستان‌ها آن هم با شیوه‌ای حماسی، از دیرباز در این کشور اهمیت خاصی داشته‌است. حماسه سنتی سونجاتا یکی از قدیمی‌ترین و باشکوه‌ترین افسانه‌های کشور مالی به‌شمار می‌رود.

گریوت‌ها داستان‌سرایان سنتی(2014). برگرفته از سایتalamy، قابل بازیابی از https://www.alamyimages.fr/

داستان‌های افسانه‌ای زیادی در مورد شخصیت‌های بزرگ تاریخی این کشور همچون امپراطور مانسا موسی، سلطان ابوبکر و سفر اسرارآمیز او به قاره آمریکا، ازکیا محمد،سلطان سنی علی بر، جنگ‌های المامی‌ساموره توره با فرانسویان، مرگ اسرارآمیز الحاج عمرتال و... وجود دارد. بخش دیگری از افسانه‌های مالی را داستان‌ها و حکایاتی درباره غول‌ها، اجنه و موجوداتی اسرارآمیز تشکیل می‌دهند که قادر به کارهای فوق‌ بشری‌ هستند[۲].

از گذشته‌های دور، روایت اساطیر و افسانه‌های این کشور را، داستان‌سرایان سنتی موسوم به جلی (Jeli, djeli) یا گریوت (Griot) بر عهده داشته‌اند. این افراد که نسل‌درنسل عهده‌دار این سنت قدیمی‌ بودند، علاوه‌بر توانایی شگرف خود در داستان‌سرایی و نقل افسانه‌های قدیمی، در نواختن آلات و ادوات موسیقی و سرایش شعر نیز تسلّط دارند.

جلی‌ها معمولاً دارای اطلاعات وسیعی در ارتباط با تاریخ و فرهنگ مالی و دیگر کشورهای منطقه غرب آفریقا هستند و در قبایل مختلف مالی از جمله گروه قومی‌ مانده (مالینکه، بامبارا و...)، فولانی، هوسا، سونگای، توکولور، وولوف، سرر، داگومبا، اعراب مور و دیگر گروه‌های کوچک قومی‌‌ حضور دارند[۱۵].

پیشینه گریوت‌ها به دوره سونجاتا بازمی‌گردد. براساس حماسه سونجاتا (Sund Jata)، شاه نارماقان کوناته (Nare Maghann Konate) گریوتی به نام بالافاسه‌ که (Balla Fasseke) را به پسرش سونجاتا بخشید تا او را در اداره حکومتش مشاوره دهد. این فرد نخستین داستان‌سرا و آهنگ‌ساز سنتی موسوم به گریوت و بنیان‌گذار شاخه گریوت‌های کویاته است که تاکنون در این کشور وجود دارد. گریوت‌ها معمولاً خود را به امپراطوران و جنگجویان مشهور نسبت می‌دهند و اجداد خود را جاتیگی (Jatigi) می‌خوانند[۱۶][۱۷].

جشن ها و سرودها در مالی

جشنواره‌ها، بخش دیگری از فرهنگ عامه مالی را تشکیل می‌دهد. این جشن‌ها که نمادهایی از فرهنگ ملی این کشور را به تصویر می‌کشند، مورد علاقه مردم مالی است و مردم محلی در جشن‌هایی که در شهرها و روستاهای محل اقامت آنان برگزار می‌شود، حضور چشمگیری دارند. مهم‌ترین و جالب‌ترین جشن‌های سنتی کشور مالی عبارتند از:

جشنواره ماسک در مالی

این جشنواره هرسال در شهر باندیاگارا که محل استقرار قبیله دوگون است برگزار می‌شود. این فستیوال فرهنگی هنری در واقع نمایانگر اساطیر مالی، تفسیر مردمان این کشور از جهان و خلقت آن و ارواح ترک‌کننده جهان محسوب می‌شود. افرادی که در این جشنواره به هنرنمایی می‌پردازند در غارهای کوهستانی این منطقه نیز حضور یافته و ماسک‌های ویژه ای را به صورت خود می‌زنند و معتقدند ارواح پیشینیان آنها در مدت 5 روز برگزاری این جشنواره در درون ماسک‌ها جای گرفته و قدرت ویژه ای به این ماسک‌ها می‌بخشند. این فستیوال یکی از قدیمی‌ترین جشن‌های سنتی مالی به‌شمار می‌رود و از یک هزار سال پیش تاکنون به‌طور مرتب برگزار می‌شود[۶].

شترسواری در جشنواره صحرا. برگرفته از سایت times of india، قابل بازیابی از https://timesofindia.indiatimes.com/travel/things-to-do/festival-of-the-desert/articleshow/45382843.cms

جشنواره صحرا در مالی

این جشنواره در منطقه طوارق نشین مالی برگزار می‌شود و در برگیرنده مراسم سنتی جالب قبایل طوارق از جمله برگزاری موسیقی و رقص و مسابقات شترسواری است. در طول جشنواره سه روزه صحرا نوازندگان آلات و ادوات مدرن و سنتی طوارق در شب هنگام و پس از غروب خورشید مراسم جالبی را اجرا می‌کنند که تا هنگام طلوع خورشید ادامه می‌یابد. در مدت زمان برگزاری فستیوال صحرا بسیاری از مردمان مالیایی به ویژه طوارق و برخی از گردشگران خارجی در این جشنواره حضور یافته و با بخش‌هایی از فرهنگ و سنت این کشور آشنا می‌شوند. جشنواره صحرا توسط وزارت فرهنگ و وزارت صنایع دستی و گردشگری مالی برگزار می‌شود. علاوه بر آن انجمن‌های غیردولتی نظیر آژانس فرانکفون، جشنواره آفریقا، کارخانه فولکس واگن آلمان، کمیسیون اروپایی مالی و مؤسسه ای خصوصی وابسته به بلژیک نیز در برپایی آن نقش دارند[۱۸].

فستیوال نیجر(2012). برگرفته از سایت flickr، قابل بازیابی از https://www.flickr.com/photos/ronnyreportage/6862112032

جشنواره نیجر در مالی

این فستیوال فرهنگی هنری هر سال در شهر سگو و به مدت چهار روز برگزار می‌شود و نمایشگاهی از فرهنگ و هنر قبایل مختلف مالی به‌شمار می‌رود[۱۹]. در این جشنواره گردشگران خارجی زیادی شرکت می‌کنند و برگزارکنندگان سعی دارند فرهنگ و آداب و رسوم این کشور را به آنان معرفی کنند.

جشنواره عبور رمه‌های گاو و گوسفند در مالی

یکی از رویدادهای مهم فرهنگی هنری کشور مالی، که همه‌ساله در دهکده فولانی‌نشین دیافارابه برگزار می‌شود، تجمع عظیم گله‌های گاو و گوسفند در کناره رودخانه دیافارابه و در مراتع حاصل‌خیز این منطقه است. در طول برگزاری این جشنواره، مردم فولانی در جست‌وجوی چراگاه‌های مناسب، به‌دفعات از رودخانه عبور می‌کنند و دختران و پسران مجرد که لباس‌های نویی بر تن کرده‌اند، با یکدیگر آشنا و در بسیاری موارد این آشنایی‌ها، منجر به ازدواج می‌شود. در این جشن، مسابقات انتخاب بهترین و چاق‌ترین گاو‌ و گوسفند، طی مراسمی‌برگزار می‌شود و با پرداخت جوایزی نفیس همراه است.[۱۸]

هم‌زمان با برگزاری جشنواره عبور رمه‌ها و طبق سنت مردم فولانی، مردانی که یک سال را دور از خانه‌های خود گذرانده و پس از یک سال، با گله گاو و گوسفند به منازل خود بازگشته‌اند، نیز در این جشن شرکت می‌کنند[۲۰].

سرودها در مالی

سرودن اشعار سنتی از دیگر بخش‌های زیبای فرهنگ عامه کشور مالی است. خواندن اشعار و سروده‌های محلی را که مردم شهری و روستایی به آنها بسیار علاقه‌مندند، معمولاً گریوت‌ها اجرا می‌کنند. آنها در مناسبت‌ها و جشن‌های قومی- قبیلگی و در لابه‌لای نقل داستان‌ها؛ اشعار و سرودهای جالبی را از حفظ می‌خوانند و با نواختن موسیقی‌ سنتی، باعث شادی حاضران در مجلس می‌شوند. بخش عمده سرودهای کشور مالی در ارتباط با اساطیر، مناسبت‌ها و جشن‌های قومی- قبیلگی، تولد، مرگ، ازدواج، شکار، جنگ‌، زندگی جنگجویان بزرگ و... است[۲۱][۲۲].

تقویم سالیانه کشور مالی

تقویم رسمی‌کشور مالی بر مبنای تقویم میلادی است و روزها و ماه‌ها نیز بر اساس آن تنظیم شده‌اند. سال نو در کشور مالی روز اول ژانویه است.

تعطیلات رسمی

روز ملی کشور مالی 22 سپتامبر است که روز استقلال این کشور نامیده می‌شود.[۲۳] علاوه‌ بر روز ملی، تعطیلات رسمی‌‌ مالی در سال عبارتنداز: عید قربان، میلاد پیامبر اکرم (ص)، عید فطر، میلاد حضرت مسیح، عید ایستر و جمعه پاک[۲۴][۲۵].

موزه ملی کشور مالی. برگرفته از سایت contemporaryand، قابل بازیابی از https://contemporaryand.com/fr/place/musee-national-du-mali/

موزه های مالی

کشور مالی از بدو استقلال توجه ویژه‌ای به توسعه مراکز فرهنگی به ویژه موزه‌های تاریخی و فرهنگی داشته و گسترش این مراکز در سیاست فرهنگی این کشور نیز همواره جایگاه خاصی را به خود اختصاص داده است. از این رو با وجود فقر شدید حاکم بر جامعه ده‌ها موزه کوچک و بزرگ در باماکو و دیگر شهرهای کشور تاسیس شده‌اند. مهم‌ترین و بزرگ‌ترین موزه کشور مالی، موزه ملی این کشور است که در دهه 1930 و در دوره حاکمیت فرانسه بر این کشور در باماکو تاسیس گشت و یکی از بزرگ‌ترین و باشکوه‌ترین موزه‌های غرب آفریقا به‌شمار می‌رود. موزه ملی مالی دربرگیرنده 6000 شئ نفیس متعلق به ادوار مختلف تاریخی این کشور، 12000 اسلاید، 40000 عکس سیاه و سفید و مجموعه عظیمی‌ از آلات و ادوات موسیقی قبایل مختلف است و در وب سایت موزه ملی نیز فیلم‌هایی از بخش‌های مختلف موزه در معرض تماشای عموم قرار گرفته است. این موزه در طول سال مورد بازدید اکثر گردشگران خارجی قرار می‌گیرد[۲۶][۲۷].

کتابخانه های عمومی مالی

با وجود درصد پایین باسوادی‌ در کشور مالی، تأسیس کتابخانه‌های عمومی، ‌یکی از اصول سیاست فرهنگی این کشور طی 52 سال گذشته بوده‌است که بخشی از این امر، به سابقه وجود کتابخانه‌های تاریخی این کشور در قرن‌های میانی باز می‌گردد. مهم‌ترین کتابخانه‌های عمومی‌ این کشور که برخی از آنها به‌دلیل داشتن انبوه نسخه‌های خطی شهرت جهانی دارند عبارتند از:

کتابخانه ملی کشور مالی(2023). برگرفته از سایت facebook، قابل بازیابی از https://www.facebook.com/photo/?fbid=287486320524214&set=a.287486290524217

کتابخانه ملی مالی

این کتابخانه که از جنبه عمومی، مهم‌ترین کتابخانه کشور مالی به‌شمار می‌رود، در سال 1944 تأسیس شد و در حال حاضر بالغ بر 60000 جلد کتاب، نشریات ادواری، اسناد، نوارهای کاست و نرم‌افزار‌های مختلف در آن قرار گرفته است. کتابخانه ملی مالی همه‌ ساله میزبان جشنواره‌های متعدّد فرهنگی است و فستیوال دوسالانه عکاسی مالی نیز در این کتابخانه برگزار می‌شود[۲۸].

کتابخانه احمد بابا در مالی

معهد احمدبابا للدراسات العلیا و البحوث‌الاسلامیه مشهور به کتابخانه احمدبابا، یکی از مشهورترین مراکز حفظ و نگهداری کتب و نسخ خطی قرون نخستین و میانه اسلامی‌ است که به‌دلیل کثرت این اسناد، به شهرت جهانی دست یافته‌است.

کتابخانه احمدبابا در قرن شانزدهم میلادی در روستای بمبا در 140 کیلومتری تمبوکتو احداث و به‌تدریج، با گردآوری کتب و نسخ خطی از روستاهای مختلف و حتی از دیگر کشورها، به کتابخانه‌ا‌‌ی بزرگ تبدیل شد. این کتابخانه‌‌ بخش‌های مختلف شامل مخزن کتب علمی، ترمیم کتب و نسخ خطی، نسخه‌برداری و فهرست، میکروفیلم و بخش چاپ و نشر دارد. موضوعات کتب و نسخه‌های خطی کتابخانه احمدبابا عبارتند از: علوم قرآنی، زبان، حدیث، فناوری، ادبیات، فقه، تاریخ، نحو، فلسفه، جغرافی، صرف، تصوف، پزشکی، تفسیر، فلک، موسیقی، منطق، تفسیر، ریاضیات و....

کتابخانه احمد بابا. برگرفته از سایت architectural record، قابل بازیابی از https://www.architecturalrecord.com/articles/7482-ahmed-baba-institute-library

درصد آماری کتب و نسخ موجود براساس موضوعات طبقه‌بندی شده عبارت است از:

جدول شماره 1. درصد کتابهای موجود در کتابخانه احمدبابا

- فقه و اصول 30 درصد
- علوم قرآنی 20 درصد
- معارف عمومی 10 درصد
- تاریخ 15 درصد
- حدیث 10 درصد [۲۹]

در حال حاضر تعداد نسخه‌های خطی کتابخانه احمد بابا بیش از 25 هزار نسخه است که برخی از آنها به قرن دوم هجری تعلق دارد[ii]. 9 هزار نسخه از اسناد این کتابخانه، طی چند سال گذشته، در 5 مجلد بزرگ، از سوی مؤسسه الفرقان التراث‌ الاسلامی‌ لندن چاپ و منتشر شده‌است.[۳۰] کتابخانه احمدبابا براساس قراردادی که در سال 1967 با سازمان یونسکو منعقد شد، فعالیت خود را از 1970 به‌طور رسمی‌ و تحت حمایت دولت مالی آغاز کرد[iii]. در حال حاضر، این مرکز علمی‌فرهنگی، چند موافقت‌نامه با دانشگاه‌های اروپا و آمریکا منعقد کرده و چند تن از محققان برجسته نسخه‌شناس آمریکایی در این کتابخانه، تحقیق و جمع‌آوری اطلاعات پیرامون تاریخ و تمدن اسلامی‌را بر عهده ‌دارند[iv].

کتابخانه ماماحیدرا در مالی

کتابخانه ماما حیدرا(2017). برگرفته از سایت مكتبة صنهاجة ، قابل بازیابی از http://bibsanhadja.blogspot.com/2017/11/pdf_1.html

مکتبه ماما الحیدره للمخطوطات و الوثایق موسوم به کتابخانه ماماحیدرا از مشهورترین مراکز علمی‌فرهنگی شهر تمبوکتو و از کتابخانه‌های قدیمی‌کشور مالی است و به لحاظ داشتن کتب و نسخ خطی، پس از کتابخانه احمدبابا، در ردیف دوم قرار دارد.

قدمت این کتابخانه به قرن شانزدهم میلادی باز می‌گردد و از سال 1971 فعالیت‌های نوین علمی‌در زمینه گردآوری و ترمیم کتب و نسخ خطی در این مرکز آغاز شده‌است. در حال حاضر بیش از 9 هزار نسخه خطی در کتابخانه ماماحیدرا شناسایی و 5000 نسخه آن تاکنون فهرست‌بندی و چاپ شده است[v].

کتابخانه ماماحیدرا بزرگ‌ترین کتابخانه خصوصی کشور مالی است و مدیریت آن را عبدالقادر ماماحیدرا بر عهده دارد که این مقام موروثی به وی رسیده است[vi]. این مرکز فرهنگی با توجه به آنکه تحت حمایت دولت مالی قرار ندارد، از نظر بودجه، تا حدودی در مضیقه است.

کشورهای آمریکا، عربستان و امارات متحده طی چند سال گذشته کمک‌هایی در اختیار مدیر کتابخانه قرار داده‌اند و ساختمان جدید آن نیز با هزینه مرکز جمعه‌الماجد دوبی احداث شده‌است.

انعقاد موافقت‌نامه همکاری بین کتابخانه کنگره آمریکا (بزرگ‌ترین کتابخانه جهان) و ماماحیدرا در سال 2004، و مطالعات پروفسور گیتس استاد دانشگاه‌‌هاروارد در این کتابخانه، شهرت عظیمی‌در سراسر قاره آفریقا برای کتابخانه ماماحیدرا به‌همراه داشته است[vii].

کتابخانه وانگری در مالی

کتابخانه وانگری قدیمی‌ترین کتابخانه‌ کشور مالی و شهر تمبوکتو است. این کتابخانه در سال 500 ه‍. قمری و ده‌ها سال پیش از تأسیس دانشگاه سانکوره فعالیت خود را آغاز کرده است. مؤسس کتابخانه وانگری شیخ محمد ابن محمود ابن ابی‌بکر الوانگری است که از اساتید دانشگاه سانکوره و استاد شیخ احمدبابا بوده‌است. این کتابخانه در برگیرنده 5000 کتاب و نسخه خطی در موضوعات مختلف اسلامی‌ و علمی‌است[۳۱].

کتابخانه وانگری. برگرفته از سایت University of Cape Town، قابل بازیابی از https://tombouctoumanuscripts.uct.ac.za/manuscript-libraries/al-wangari-manuscript-library

به گفته ابن سیدی یحیی مدیر این کتابخانه با وجود تلاش فراوان وی دولت‌های عربی اسلامی‌ تاکنون هیچ کمکی در اختیار کتابخانه قرار نداده‌اند و این در حالی است که شبکه‌های تلویزیونی الجزیره، العربیه و العالم طی چند سال گذشته گزارش‌های کاملی درمورد کتابخانه وانگری تهیه و با مدیر آن گفتگو کرده‌اند. با این حال به دنبال گفتگوی شبکه خبری سی ان ان با آقای سیدی یحیی در سال 2007 و طرح مشکلات مالی کتابخانه؛ بنیاد فورد ایالت متحده آمریکا کمک‌های قابل توجهی را برای خرید قفسه‌های مخصوص، تجهیزات لازم و ماشین‌آلات میکروفیلم در اختیار این کتابخانه قرار داده است[iix]. کتابخانه‌های فوندو، محمدطاهر و زینی باری[ix] از دیگر مراکز مهم علمی‌فرهنگی شهر تمبوکتواند که ذخایر عظیمی‌ از اسناد و نسخه‌های خطی در زمینه تاریخ، تمدن و فرهنگ اسلامی‌ در آن جای دارد. حدود یک میلیون متن در ارتباط با علوم مختلف از جمله تاریخ، ریاضیات، علوم، طب، علوم اسلامی‌‌ و... در کتابخانه‌های شهر تمبوکتو وجود دارد[۳۱].

یکی از دلایل مهم انتخاب شهر تمبوکتو به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام در سال 2006 توسط سازمان همکاری اسلامی‌ نیز وجود کتابخانه‌های مزبور بود و همان گونه که اشاره شد کشورهای اسلامی‌ کمک‌‌های زیادی را بدین منظور در اختیار دولت مالی قرار دادند با این حال دولت عملاً تغییری در وضعیت این شهر انجام نداد. این امر موجبات ناخرسندی سازمان همکاری اسلامی‌ و کشورهای اسلامی‌ را فراهم آورد و این کشورها از آن تاریخ از ارائه کمک‌های بیشتر به مراکز علمی‌فرهنگی تمبوکتو خودداری کرده‌اند[x][۳۲].

نیز نگاه کنید به

فرهنگ عمومی ژاپن؛ فرهنگ عمومی سودان؛ فرهنگ عمومی زیمبابوه؛ فرهنگ عمومی سوریه؛ فرهنگ عمومی افغانستان؛ فرهنگ عمومی سنگال؛ فرهنگ عمومی کوبا؛ فرهنگ عمومی کانادا؛ فرهنگ عمومی لبنان؛ فرهنگ عمومی تونس؛ فرهنگ عمومی روسیه؛ فرهنگ عمومی چین؛ فرهنگ عمومی ساحل عاج؛ فرهنگ عمومی مصر؛ فرهنگ عمومی فرانسه؛ فرهنگ عمومی اسپانیا؛ فرهنگ عمومی اوکراین؛ فرهنگ عمومی قطر؛ فرهنگ عمومی سیرالئون؛ فرهنگ عمومی اتیوپی؛ فرهنگ عمومی تاجیکستان؛ فرهنگ عمومی گرجستان؛ فرهنگ عمومی قزاقستان؛ فرهنگ عمومی بنگلادش؛ فرهنگ عمومی سریلانکا؛ فرهنگ عمومی تایلند؛ فرهنگ عمومی آرژانتین؛ فرهنگ عمومی اردن

پاورقی

[i] - البته علت اصلی این امر عدم ثبت ازدواج‌های دوم و سوم مردان مالیایی از سوی شهرداری‌هاست که بارها مورد اعتراض مسلمانان قرار گرفته و آنان خودداری مأموران دولتی از ثبت ازدواج‌های دوم به بعد را مخالف قوانین اسلامی‌ و توطیه‌ای از سوی مسیحیان کشور می‌دانند.

[ii] - چند نسخه خطی و منحصر به‌ فرد از کتب اصول کافی، مختصر نافع و نهج‌البلاغه با قدمتی یش از هفتصد سال در این کتابخانه وجود دارد.

[iii] - ساختمان جدید کتابخانه احمد بابا که دارای امکانات تخصصی قابل توجهی برای حفظ، ترمیم و نشر کتب و نسخ خطی موجود در آن است، توسط آفریقای جنوبی احداث و در سال 2010 میلادی رسما افتتاح گردید. این امر از آنجا نشأت گرفت که آقای تابو امبکی رییس جمهور آفریقای جنوبی در سفر سال 2005 خود به کشور مالی و تمبوکتو با مشاهده انبوه کتب و نسخ خطی موجود در کتابخانه احمد بابا که در شرایط نامساعدی از نظر مصونیت از عوامل طبیعی نگهداری می‌شدند، قول داد با احداث ساختمانی مناسب، از این اسناد که به گفته وی میراث عظیم فرهنگی قاره آفریقا و نمایانگر پیشینه والای تمدن درخشان این قاره کهن است، حفاظت کند. وی پس از بازگشت به آفریقای جنوبی مقدمات این امر را فراهم کرد و مدت کوتاهی پس از آن تیمی‌ متشکل از مهندسان و نقشه‌برداران آفریقای جنوبی با استقرار در تمبوکتو، عملیات احداث این مرکز بزرگ را آغاز کردند. بر اساس اطلاعات موجود 20 میلیون دلار هزینه ساخت این مجتمع عظیم شده که نیمی‌ از این مبلغ را دولت آفریقای جنوبی و نیمی‌ دیگر را سازمان‌ها و مؤسسات فرهنگی خصوصی این کشور و بنیاد فورد آمریکا پرداخت کرده‌اند. دولت آفریقای جنوبی هم‌چنین تجهیزات مورد نیاز این مرکز نظیر دستگاه‌های میکروفیلم، اسکنرهای مخصوص و... را نیز به‌ طور رایگان به این کتابخانه هدیه کرده است. دولت آفریقای جنوبی در آذر ماه 1387 نیز نمایشگاهی از کتب و نسخ خطی کتابخانه احمدبابا را در شهرهای مختلف این کشور برگزار نمود که با استقبال مردم آفریقای جنوبی از جمله مسلمانان و مسیحیان مواجه شد. تابو امبکی پس از برگزاری این نمایشگاه، در گفت‌‌وگو با یکی از شبکه‌های رادیویی مالی اظهار داشت: این اسناد بهترین دلیل و شاهدند بر آن که قاره آفریقا نه فقط قاره‌ا‌ی عاری از فرهنگ و تمدن نیست بلکه همواره یکی از مراکز مهم تمدنی جهان بوده‌است. سخنان‌ وی که با استقبال فراوان مسلمانان مالیایی مواجه شد در واقع پاسخ مستقیم ی‌بود به‌ هانتینگتون دانشمند آمریکایی که در کتاب جنگ تمدن‌های خود از آفریقا به عنوان قاره‌ای در حاشیه تمدن یاد کرده‌است.[۳۳]

[iv] - بر اساس برخی اطلاعات ضد و نقیض شورشیان طوارقی- القاعده در هنگام باز پس‌گیری شهر تمبوکتو توسط نیروهای مشترک فرانسوی مالیلیی - در روز 13 بهمن 1391 - کتابخانه عظیم احمدبابا را به آتش کشیده‌اند. برخی گزارشات حکایت از نابود شدن 20 هزار نسخه از کتب خطی این کتابخانه در جریان آتش سوزی مزبور دارد.[۳۴]

[v] - بنیاد الفرقان لندن برخی از کتب و اسناد این کتابخانه را چاپ و منتشر کرده‌است.

[vi] - وی چند سال پیش طی سفری شخصی از کتابخانه حضرت آیت‌ا.. مرعشی نجفی و امکانات این مرکز عظیم علمی‌فرهنگی بازدید کرده‌است.

[vii] - یکی از شبکه‌های ایالات متحده آمریکا سریال مستندی را در ارتباط با سفر پروفسور گیتس استاد مشهور دانشگاه‌ هاروارد به تمبوکتو، تحقیقات وی در کتابخانه‌های احمدبابا و ماماحیدرا و فعالیت‌های وی برای کشف کتاب‌ها و نسخه‌های خطی از بین مردم تمبوکتو تهیه کرده‌است. پخش این فیلم که در زمینه اطلاع‌رسانی پیرامون گنجینه میراث فرهنگی نهفته در شهر تمبوکتو به‌ویژه کتابخانه ماماحیدرا (محل استقرار پروفسور گیتس) بسیار موثر بود و شهرت این کتابخانه را دو چندان کرد.[۳۵]

[iix] - بی‌توجهی نسبی کشورهای ثروتمند اسلامی‌ نظیر عربستان، کویت، امارات متحده و قطر به کتابخانه‌های حاوی نسخ خطی تمبوکتو به‌ دلیل آن است که معتقدند مسئولان دولتی کشور مالی و مدیران کتابخانه‌های شخصی کمک‌های دریافتی از این کشورهای را به‌جای هزینه در کتابخانه‌های این شهر، به جیب خود واریز می‌کنند![۳۶]

[ix] - کتابخانه شیخ زینی باری واقع در روستای بوجبها در حومه تمبوکتو دارای صدها سند ونسخه خطی مربوط به قرون 15 و 16 میلادی است.

[x] - تاکنون چند دوره از کتاب‌های خطی کتابخانه‌های مختلف تمبوکتو فهرست‌برداری شده و توسط کتابخانه آیت‌الله مرعشی به چاپ رسیده‌اند. این همکاری‌ها هم‌چنان ادامه دارد و مدیران کتابخانه‌های تمبوکتو بارها از کمک‌ها و مساعدت‌های فرهنگی ج.ا.ایران در زمینه حفظ و نگهداری میراث عظیم فرهنگی اسلامی‌‌این شهر قدردانی نموده‌اند.

کتابشناسی

  1. ↑ برگرفته از https://www.historycentral.com
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ برگرفته از https://www.everynation.com/Mali
  3. ↑ احمدی، سيروس (1384). فرهنگ و تمدن كشور مالی. مشهد: موسسه چاپ و انتشارات آستان قدس، ص236.
  4. ↑ برگرفته از https://www.newworldencyclopedia.org/mali
  5. ↑ عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص225-227.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ برگرفته از https://www.everyculture.com/Ja-Ma/Mali
  7. ↑ ابن‌بطوطه، محمدبن‌عبدالله (1364). سفرنامه ابن‌بطوطه. ترجمه محمد علی موحد. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی، ص125.
  8. ↑ عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص227-228.
  9. ↑ برگرفته از https://www.africaguide.com/mali
  10. ↑ برگرفته از https://www.culture+of+nation.com/Mali
  11. ↑ عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص228-229.
  12. ↑ برگرفته از https://www.emersonvermaat.com
  13. ↑ برگرفته از دایره المعارف بریتانیکا. قابل بازیابی ازhttps://www.the+new+encyclopedia+britannica.com
  14. ↑ عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص230.
  15. ↑ Sanders. p. & Others, (1996). Jali Kunda: Griots Of West Africa And Beyond. 65-68.
  16. ↑ Hale, T. A. (1998). Griots And Griottes: Masters Of Words And Music. Bloomington, Indiana: Indiana University Press, 99.
  17. ↑ عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص231-232.
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ برگرفته از https://www.the+africa+guide.com
  19. ↑ برگرفته از https://www.the+power+of+culture.com
  20. ↑ برگرفته از https://www.mapsofworld.com
  21. ↑ Hoffman, B. G. (2001). Griots At War: Conflict, Conciliation And Caste In Mande. Bloomington, Indiana: Indiana University Press, 78.
  22. ↑ عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص232-235.
  23. ↑ برگرفته از https://www.mfa.gov.ir
  24. ↑ برگرفته از سایت یونسکو. قابل بازیابی از https://www.unesco.org/mali
  25. ↑ عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص235.
  26. ↑ برگرفته از https://www.national+museum+of+mali.com
  27. ↑ عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص236.
  28. ↑ برگرفته از https://www.national+library+of+mali.com
  29. ↑ معهد احمدبابا للدراسات العليا و البحوث الاسلاميه، (2007). تمبوكتو.
  30. ↑ برگرفته از https://www.islamic+manuscript+from+mail.com
  31. ↑ ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ برگرفته از https://www.historicallibrary+in+timbukto.com
  32. ↑ عرب‌احمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص236-241.
  33. ↑ گفت‌وگو با دکتر محمود دیاگایت: محقق کتابخانه احمدبابا، تمبوکتو، آذر 1387.
  34. ↑ برگرفته از www.afp.com
  35. ↑ برگرفته از www.historical library in timbukto.com/2011
  36. ↑ گفت‌وگو با استاد مختار سیدی یحیی، مدیر کتابخانه وانگاری، تیمبوکتو، آذر 1387.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=فرهنگ_عمومی_مالی&oldid=52030»