نقاشی سوریه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «نهضت هنری مدرن سوریه را در اوایل قرن بیستم، چند هنرمند پیشگام که در دمشق و حلب و بعداً در حمص و حماه به وجود آوردند. در دمشق آغاز این حرکت جدید به نام «توفیق طارق» (1875-1940) مهندس، دکوراتور، کاریکاتوریست و عکاس بود که پس از اتمام تحصیلات خود در فرا...» ایجاد کرد) |
|||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
- | نهضت هنری مدرن [[سوریه]] را در اوایل قرن بیستم، چند هنرمند پیشگام که در دمشق و حلب و بعداً در حمص و حماه به وجود آوردند. در دمشق آغاز این حرکت جدید به نام «توفیق طارق» (1875-1940) مهندس، دکوراتور، کاریکاتوریست و عکاس بود که پس از اتمام تحصیلات خود در [[فرانسه]] در سال 1901، در آتلیه خود مشغول به کار شد و در 1930، «نادی الفنون الجمیلة» (باشگاه هنرهای زیبا) را در بازار «ساروجة»، نزدیک میدان «یوسف العظمة»، تأسیس کرد که در حوزه نقاشی، موسیقی، بازیگری و عکاسی فعالیت میکرد. نخستین هنرمندان این باشگاه، «عبدالوهاب ابوالسعود» (1951-1897) و «میشیل الکِرشة» (1900-1973) در عکاسی و نقاشی بودند<ref>محمد حسام الدين وحسان أبوعياش، فنانون تشكيليون سوريون</ref>. پس از آن، انجمنها و گروههای دیگر هنری اعلام موجودیت و فعالیت کردند؛ مانند: | ||
*«دار الموسیقى الوطنیة» (خانه موسیقی ملی) (1937-1940)؛ | |||
*«ندوة الأندلس للرسم والأدب» (گردهمآیی برای نقاشی و ادبیات آندلس) (1940-1941)؛ | |||
* «مرسم فیرونیز» (آتلیه وِرونزه/Veronese) (1941-1950) متعلق به «عدنان جباصینی» بود و نام استودیو را از نام «Paolo Veronese» (1538-1588)» نقاش شهیر ایتالیایی اقتباس کرده بود؛ | |||
*«الجمعیة العربیة للفنون الجمیلة» (انجمن هنرهای زیبای عربی) (1943-1945) که آموزش رایگان طراحی و مجسمه سازی و نیز برنامه توسعه صنایع دستی داشت. اعضای این انجمن، در سال 1945، به دنبال تجاوز فرانسه به دمشق و حمله آن به پارلمان و به آتش کشیدن آن، نقاشی هایی کشیدند که نشان دهنده آن حادثه دردناک و ویرانی هایی بود که بر دمشق وارد آمد؛ | |||
*«مرسم نصیر شورا» در سال 1948 در میدان المدفع (توپخانه)؛ | |||
*«الجمعیة السوریة للفنون» (انجمن هنرهای [[سوریه]]) (1950-1960) در خانه «خالد معاذ» (1904-1989) با ریاست شاهزاده «کاظم الجزایری». تمرکز انجمن بر هنرهای زیبا، ادبیات و علوم اجتماعی بود؛ | |||
*«جمعیة محبی الفنون الجمیلة» (انجمن دوستداران هنرهای زیبا) در سال 1952 در خانه مجسمه‌ساز «ژاک واردا» (1913-2006)؛ | |||
* «رابطة الفنّانین السوریّة للرسم والنحت» (انجمن هنرمندان نقاشی و مجسمه سازی [[سوریه]]) (1956-1959) در خانه «صلاح الناشف» (1914- 1971) با ریاست آن ژاک واردا؛ | |||
در سال 1950، وزارت معارف، اولین نمایشگاه رسمی هنر [[سوریه]] را توسط اداره آثار باستانی در «موزه ملی» دمشق با نام «نمایشگاه نقاشی دستی» برپا کرد؛ با شرکت 30 هنرمند که حدود صد نقاشی ارائه کردند. این نمایشگاه تقریباً به طور سالانه تاکنون ادامه دارد. «نمایشگاه بین المللی دمشق» برای اولین بار در سال 1954 برگزار شد که یک رویداد بزرگ بینالمللی و اقتصادی بود و شرکت پست به مناسبت این روز، تمبر پستی یادبودی منتشر کرد. | |||
- | وزارت معارف در سال 1953 اقدام به اعزام گروهی از هنرمندان برای تحصیل هنر در «آکادمی هنرهای زیبای رم» نمود؛ نخستین بورسیه شدگان «محمود حماد» (1923-1988) و «ممدوح قشلان» (زاده 1929) بودند که اعزام ایشان مصادف بود با حضور تعدادی از هنرمندان سوری در رم؛ از جمله «طالب یازیجی» (1923-1995)، «فتحی محمد قباوة» (1917-1958)، «اسماعیل حسنی حقی» (1920-1980)، «ادهم اسماعیل» (1923- 1963)، و «لؤی کیالی» (1934-1978) و «فتح المدرس» (1922-1999). | ||
بعد از تشکیل جمهوری متحد [[مصر]] و [[سوریه]] در سال 1958 و تأسیس وزارت فرهنگ و ارشاد ملی، یکی از مأموریتهای اصلی، جنبش هنری بود. این وزارتخانه در سال 1959 «مدیریة الفنون التشکیلیة والتطبیقیة» (مدیریت هنرهای زیبا و کاربردی) را با شعباتی در دمشق و چندین شهر تأسیس کرد که در سال 1966 به «مدیریة الفنون الجمیلة» (مدیریت هنرهای زیبا) تغییر نام داد. در سال 1959 نیز «المجلس الأعلى لرعایة الآداب والفنون والعلوم الاجتماعیة» (شورای عالی مراقبت از ادب و هنر و علوم اجتماعی) برای سیاستگذاری و مدیریت برنامههای توسعه هنر در [[سوریه]] تشکیل شد. | |||
«موسسه عالی هنرهای زیبا» هم در دمشق در سال 1960 با همکاری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه اسکندریه، که خود در سال 1958 تأسیس شده بود، تأسیس شد؛ با یک گروه طراحی داخلی و یک گروه برای معماری. در سال 1963، این مؤسسه از وابستگی به وزارت معارف جدا و به «دانشکده هنرهای زیبا» وابسته به دانشگاه دمشق منتقل شد و دکتر عبدالرئوف الکاسم (زاده 1932) به عنوان اولین رئیس آن انتخاب شد. | |||
تأسیس دانشکده هنر مصادف با بازگشت تعدادی از هنرمندانی بود که از آکادمی های ایتالیا فارغ التحصیل شده بودند. این گروه به عضویت هیأت علمی در کالج درآمدند و تعدادی از هنرمندان خارجی از کشورهای شرقی و غربی نیز به آنها پیوستند. تأسیس دانشکده، نقش بسزایی در ایجاد نسلی از هنرمندان جوان داشت که خلأهای بسیاری را در فعالیتهای مختلف هنری پر کردند و برخی از آنها وارد بطن جنبش هنر معاصر شدند. | |||
«محمد دعدوش» گالری بینالمللی هنر مدرن را در 20 اکتبر 1960 افتتاح کرد تا بازگشت برادر هنرمندش، محمود دعدوش (1934-2008) از رم را پس از فارغ‌التحصیلی از آکادمی هنرهای زیبا جشن بگیرد. این سالن نقش یک باشگاه فعال را ایفا میکرد که مجموعهای غنی از فعالیتهای هنری و فرهنگی را ارائه میکرد؛ به عنوان مثال گفتگوهای هنرمندان در این گالری، منجر به صدور «بیانیه جنبش هنرهای زیبای [[سوریه]]» در روزنامه الصدی در 23 اوت 1963 شد. این بیانیه اولین جرقه تشکیل اولین کنفرانس عربی در مورد هنرهای زیبا در دمشق در سال 1971 شد. | |||
- | برخی از انجمنهای هنری غیررسمی در دهه شصت و اوایل دهه هفتاد دوباره پا به عرصه وجود گذاشتند و فعالیتهایی داشتند که بیشتر آنها دوام چندانی نداشتند؛ مثل: | ||
* «حلقة التکامل الاجتماعی والفنون» (حلقه یکپارچگی اجتماعی و هنر) (1961-1966) در «دار رابطة الفنّانین السوریّة» (خانه انجمن هنرمندان [[سوریه]]) که هدف آن، حمایت از نابینایان، آموزش و مراقبت فرهنگی و هنری از آنها بود؛ | |||
*«جماعة نصف النهار للفن الحدیث» (گروه هنر مدرنِ نصف النهار) در سال 1964 به همت «فتح المدرس» همراه جمعی از هنرمندان و اندیشمندان؛ با هدف مقابله با هنر وارداتی و حفظ اصالت هنر ملی؛ | |||
*«جماعة دمشق أو جماعة د.» (گروه دمشق یا گروه دال) در سال 1965 با تلاش نصیر شورا، [[محمود حماد]] و الیاس زیات (زاده 1935)؛ | |||
*«جماعة العشرة» (گروه 10) در سال 1969؛ | |||
*در سال 1969 «نقابة الفنون الجمیلة» (سندیکای هنرهای زیبا) تشکیل شد که در حال حاضر «اتحاد الفنانین التشکیلیین السوریین» (اتحادیه هنرمندان هنرهای زیبای سوریه) خوانده میشود که مقر آن، «صالة الشعب» (تالار مردمی) در منطقه «المهاجرین» دمشق است. | |||
====[[اولین کنفرانس هنرهای زیبا عرب در دمشق|اولین کنفرانس هنرهای زیبا عرب در دمشق]] ==== | |||
با ابتکار «سندیکای هنرهای زیبا» اولین کنفرانس هنرهای زیبای عرب در دمشق در 6 - 12 دسامبر 1971 برگزار شد و بعد از آن در 20 - 24 آوریل 1973 به دعوت «انجمن هنرمندان هنرهای تجسمی عراق» در بغداد. از جمله نتایج کنفرانس در بغداد، انتخاب هنرمند فلسطینی «اسماعیل شموت» (1930-2006) به عنوان اولین دبیرکل اتحادیه هنرمندان تجسمی عرب بود. | |||
در | اولین جشنواره ملی هنرهای زیبای عربی نیز در دمشق در 23 - 25 اکتبر 1972 با شعار «هنر تجسمی» (التشکیلیة) برگزار شد. | ||
===[[مشاهیر نقاشی در سوریه|مشاهیر نقاشی]]=== | |||
[[پرونده:Image3ق4ف5قابلذزب.png|بندانگشتی|توفیق طارق برگرفته از شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)]]در حال حاضر بزرگان هنر نقاشی [[سوریه]]، یا فوت کرده‌اند و یا در خارج از کشور به دلایل مختلف به سر می‌برند. در این قسمت به چندتن از مشاهیر ایشان اشاره میشود: | |||
====توفیق طارق==== | |||
«توفیق طارق» (1875-1940) مهندس، دکوراتور، کاریکاتوریست و عکاس بود که پس از اتمام تحصیلات خود در فرانسه در سال 1901، در آتلیه خود مشغول به کار شد و در 1930، «نادی الفنون الجمیلة» (باشگاه هنرهای زیبا) را در بازار «ساروجة» نزدیک میدان «یوسف العظمة» تأسیس کرد که در حوزه نقاشی، موسیقی، بازیگری و عکاسی فعالیت میکرد. سبک او در نقاشی کلاسیک و رئالیستی بود. | |||
====محمد حرب التیناوی==== | |||
«محمد حرب التیناوی» (1888 - 1973) معروف به «أبو صبحی التیناوی»؛ نقاش اُمی درس نخوانده مشهور دمشق که تابلو‌‌‌‌‌‌‌‌های مذهبی بسیار و نقاشی‌‌‌‌‌‌‌‌های فراوانی متناسب کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌های قصه‌‌‌‌‌‌‌‌های اسلامی و سنتی آفرید. شاید بتوان او را با نقاش ایرانی «محمد تجویدی» (1893- 1939) مقایسه کرد. | |||
====نصیر شورى==== | |||
«نصیر شورى» (''Shora'') (1920-1992) نقاش امپرسیونیست و خواهرزاده «محمد کردعلی» مورخ شهیر [[سوریه]]؛نصیر شوری شاید کهن سال‌ترین و پیشکسوت‌ترین هنرمند تحصیلکرده در هنرهای تجسمی [[سوریه]] بعد از استقلال باشد که نقش مهمی در شکل گیری تشکل‌‌‌‌‌‌‌‌های هنری نخستین در [[سوریه]] داشته است. | |||
====محمود حماد==== | |||
[[پرونده:Image3ق4ثلیبرطز.png|بندانگشتی|کاروان حج، اثر توفیق طارق برگرفته از شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)]]«محمود حماد» ( 1923 - 1988) از نخستین فرنگ رفته‌‌‌‌‌‌‌‌های [[سوریه]] برای کسب هنر مجسمه سازی و نقاشی و از دوستان و همکاران نصیر شوری در شکل گیری نهضت هنر مدرن در [[سوریه]] کنونی است. | |||
====إلیاس الزیات==== | |||
«إلیاس الزیات» (زاده 1935) از بنیانگذاران دانشکده هنرهای زیبای دمشق است که عمر خود را صرف تدریس هنر کرد و پیش از وفات حافظ اسد، در سال 2000 بازنشسته شد. الیاس زیات گرایش معنوی شاخصی و روحیه صلح طلبی خاصی داشت و تابلوی بسیاری از قدیسین مسیحی را کشیده است. بعضی او را «قدیس الرسم السوری» خوانده‌اند. | |||
====أحمد معلا==== | |||
«أحمد معلا» (زاده 1958 بانیاس) از تصویرگران پیشکسوت [[سوریه]] است که درحال حاضر در [[پاریس]] به سر می‌برد. اخیراً (2018) در نمایشگاهی به نام «یأس وأمل: الفن العربی والحرب والتاریخ» در موزه «نابو» در منطقه «الهزی» شمال [[لبنان]] که اختصاص به جنگ داشت، دو تابلو با نام‌‌‌‌‌‌‌‌های «تشجعوا وقولوا إنا خائفون» (شجاع باشید و بگویید میترسیم!) و «ما الحرب إلا ما علمتم وذقتم» (جنگ همین است که شناختید و چشیدید!) به نمایش گذاشت. تابلوی «جنگ جز این که دانستید و چشیدید نیست!» اثر احمد معلا، عرضه موزه نابو لبنان 2018.[[پرونده:Image3ق4فابلفل.png|بندانگشتی|جبرئیل، اثر محمد حرب برگرفته از شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)]] | |||
====مروان قصاب باشی==== | |||
«مروان قصاب باشی» (1934-2016) اکسپرسیونیست دمشقی که از سال 1977 تا زمان مرگش ، عضو انجمن هنر برلین-آلمان و استاد دائم و تمام وقت نقاشی در مؤسسه عالی هنرهای زیبا در پایتخت آلمان بود. تم اصلی آثار او انسان تحت فشار و رنج است<ref>شنی، کریم( 1400). فرهنگ و [[تاریخ سوریه]]. تهران: [https://www.icro.ir سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[نقاشی سیرالئون]]؛ [[نقاشی ژاپن]]؛ [[نقاشی روسیه]]؛ [[نقاشی افغانستان]]؛ [[نقاشی تونس]]؛ [[نقاشی کوبا]]؛ [[نقاشی لبنان]]؛ [[نقاشی مصر]]؛ [[هنر نقاشی در چین]]؛ [[نقاشی سنگال]]؛ [[نقاشی و مجسمه‌سازی آرژانتین]]؛ [[نقاشی در مالی]]؛ [[نقاشی در ساحل عاج]]؛ [[نقاشی تایلند]]؛ [[نقاشی اسپانیا]]؛ [[نقاشی در اردن]]؛ [[نقاشی در اتیوپی]]؛ [[نقاشی قطر]]؛ [[نقاشی و مجسمه سازی در قزاقستان]]؛ [[نقاشی تاجیکستان]]؛ [[نقاشی بنگلادش]]؛ [[نقاشی سریلانکا]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۲۸
نهضت هنری مدرن سوریه را در اوایل قرن بیستم، چند هنرمند پیشگام که در دمشق و حلب و بعداً در حمص و حماه به وجود آوردند. در دمشق آغاز این حرکت جدید به نام «توفیق طارق» (1875-1940) مهندس، دکوراتور، کاریکاتوریست و عکاس بود که پس از اتمام تحصیلات خود در فرانسه در سال 1901، در آتلیه خود مشغول به کار شد و در 1930، «نادی الفنون الجمیلة» (باشگاه هنرهای زیبا) را در بازار «ساروجة»، نزدیک میدان «یوسف العظمة»، تأسیس کرد که در حوزه نقاشی، موسیقی، بازیگری و عکاسی فعالیت میکرد. نخستین هنرمندان این باشگاه، «عبدالوهاب ابوالسعود» (1951-1897) و «میشیل الکِرشة» (1900-1973) در عکاسی و نقاشی بودند[۱]. پس از آن، انجمنها و گروههای دیگر هنری اعلام موجودیت و فعالیت کردند؛ مانند:
- «دار الموسیقى الوطنیة» (خانه موسیقی ملی) (1937-1940)؛
- «ندوة الأندلس للرسم والأدب» (گردهمآیی برای نقاشی و ادبیات آندلس) (1940-1941)؛
- «مرسم فیرونیز» (آتلیه وِرونزه/Veronese) (1941-1950) متعلق به «عدنان جباصینی» بود و نام استودیو را از نام «Paolo Veronese» (1538-1588)» نقاش شهیر ایتالیایی اقتباس کرده بود؛
- «الجمعیة العربیة للفنون الجمیلة» (انجمن هنرهای زیبای عربی) (1943-1945) که آموزش رایگان طراحی و مجسمه سازی و نیز برنامه توسعه صنایع دستی داشت. اعضای این انجمن، در سال 1945، به دنبال تجاوز فرانسه به دمشق و حمله آن به پارلمان و به آتش کشیدن آن، نقاشی هایی کشیدند که نشان دهنده آن حادثه دردناک و ویرانی هایی بود که بر دمشق وارد آمد؛
- «مرسم نصیر شورا» در سال 1948 در میدان المدفع (توپخانه)؛
- «الجمعیة السوریة للفنون» (انجمن هنرهای سوریه) (1950-1960) در خانه «خالد معاذ» (1904-1989) با ریاست شاهزاده «کاظم الجزایری». تمرکز انجمن بر هنرهای زیبا، ادبیات و علوم اجتماعی بود؛
- «جمعیة محبی الفنون الجمیلة» (انجمن دوستداران هنرهای زیبا) در سال 1952 در خانه مجسمه‌ساز «ژاک واردا» (1913-2006)؛
- «رابطة الفنّانین السوریّة للرسم والنحت» (انجمن هنرمندان نقاشی و مجسمه سازی سوریه) (1956-1959) در خانه «صلاح الناشف» (1914- 1971) با ریاست آن ژاک واردا؛
در سال 1950، وزارت معارف، اولین نمایشگاه رسمی هنر سوریه را توسط اداره آثار باستانی در «موزه ملی» دمشق با نام «نمایشگاه نقاشی دستی» برپا کرد؛ با شرکت 30 هنرمند که حدود صد نقاشی ارائه کردند. این نمایشگاه تقریباً به طور سالانه تاکنون ادامه دارد. «نمایشگاه بین المللی دمشق» برای اولین بار در سال 1954 برگزار شد که یک رویداد بزرگ بینالمللی و اقتصادی بود و شرکت پست به مناسبت این روز، تمبر پستی یادبودی منتشر کرد.
وزارت معارف در سال 1953 اقدام به اعزام گروهی از هنرمندان برای تحصیل هنر در «آکادمی هنرهای زیبای رم» نمود؛ نخستین بورسیه شدگان «محمود حماد» (1923-1988) و «ممدوح قشلان» (زاده 1929) بودند که اعزام ایشان مصادف بود با حضور تعدادی از هنرمندان سوری در رم؛ از جمله «طالب یازیجی» (1923-1995)، «فتحی محمد قباوة» (1917-1958)، «اسماعیل حسنی حقی» (1920-1980)، «ادهم اسماعیل» (1923- 1963)، و «لؤی کیالی» (1934-1978) و «فتح المدرس» (1922-1999).
بعد از تشکیل جمهوری متحد مصر و سوریه در سال 1958 و تأسیس وزارت فرهنگ و ارشاد ملی، یکی از مأموریتهای اصلی، جنبش هنری بود. این وزارتخانه در سال 1959 «مدیریة الفنون التشکیلیة والتطبیقیة» (مدیریت هنرهای زیبا و کاربردی) را با شعباتی در دمشق و چندین شهر تأسیس کرد که در سال 1966 به «مدیریة الفنون الجمیلة» (مدیریت هنرهای زیبا) تغییر نام داد. در سال 1959 نیز «المجلس الأعلى لرعایة الآداب والفنون والعلوم الاجتماعیة» (شورای عالی مراقبت از ادب و هنر و علوم اجتماعی) برای سیاستگذاری و مدیریت برنامههای توسعه هنر در سوریه تشکیل شد.
«موسسه عالی هنرهای زیبا» هم در دمشق در سال 1960 با همکاری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه اسکندریه، که خود در سال 1958 تأسیس شده بود، تأسیس شد؛ با یک گروه طراحی داخلی و یک گروه برای معماری. در سال 1963، این مؤسسه از وابستگی به وزارت معارف جدا و به «دانشکده هنرهای زیبا» وابسته به دانشگاه دمشق منتقل شد و دکتر عبدالرئوف الکاسم (زاده 1932) به عنوان اولین رئیس آن انتخاب شد.
تأسیس دانشکده هنر مصادف با بازگشت تعدادی از هنرمندانی بود که از آکادمی های ایتالیا فارغ التحصیل شده بودند. این گروه به عضویت هیأت علمی در کالج درآمدند و تعدادی از هنرمندان خارجی از کشورهای شرقی و غربی نیز به آنها پیوستند. تأسیس دانشکده، نقش بسزایی در ایجاد نسلی از هنرمندان جوان داشت که خلأهای بسیاری را در فعالیتهای مختلف هنری پر کردند و برخی از آنها وارد بطن جنبش هنر معاصر شدند.
«محمد دعدوش» گالری بینالمللی هنر مدرن را در 20 اکتبر 1960 افتتاح کرد تا بازگشت برادر هنرمندش، محمود دعدوش (1934-2008) از رم را پس از فارغ‌التحصیلی از آکادمی هنرهای زیبا جشن بگیرد. این سالن نقش یک باشگاه فعال را ایفا میکرد که مجموعهای غنی از فعالیتهای هنری و فرهنگی را ارائه میکرد؛ به عنوان مثال گفتگوهای هنرمندان در این گالری، منجر به صدور «بیانیه جنبش هنرهای زیبای سوریه» در روزنامه الصدی در 23 اوت 1963 شد. این بیانیه اولین جرقه تشکیل اولین کنفرانس عربی در مورد هنرهای زیبا در دمشق در سال 1971 شد.
برخی از انجمنهای هنری غیررسمی در دهه شصت و اوایل دهه هفتاد دوباره پا به عرصه وجود گذاشتند و فعالیتهایی داشتند که بیشتر آنها دوام چندانی نداشتند؛ مثل:
- «حلقة التکامل الاجتماعی والفنون» (حلقه یکپارچگی اجتماعی و هنر) (1961-1966) در «دار رابطة الفنّانین السوریّة» (خانه انجمن هنرمندان سوریه) که هدف آن، حمایت از نابینایان، آموزش و مراقبت فرهنگی و هنری از آنها بود؛
- «جماعة نصف النهار للفن الحدیث» (گروه هنر مدرنِ نصف النهار) در سال 1964 به همت «فتح المدرس» همراه جمعی از هنرمندان و اندیشمندان؛ با هدف مقابله با هنر وارداتی و حفظ اصالت هنر ملی؛
- «جماعة دمشق أو جماعة د.» (گروه دمشق یا گروه دال) در سال 1965 با تلاش نصیر شورا، محمود حماد و الیاس زیات (زاده 1935)؛
- «جماعة العشرة» (گروه 10) در سال 1969؛
- در سال 1969 «نقابة الفنون الجمیلة» (سندیکای هنرهای زیبا) تشکیل شد که در حال حاضر «اتحاد الفنانین التشکیلیین السوریین» (اتحادیه هنرمندان هنرهای زیبای سوریه) خوانده میشود که مقر آن، «صالة الشعب» (تالار مردمی) در منطقه «المهاجرین» دمشق است.
اولین کنفرانس هنرهای زیبا عرب در دمشق
با ابتکار «سندیکای هنرهای زیبا» اولین کنفرانس هنرهای زیبای عرب در دمشق در 6 - 12 دسامبر 1971 برگزار شد و بعد از آن در 20 - 24 آوریل 1973 به دعوت «انجمن هنرمندان هنرهای تجسمی عراق» در بغداد. از جمله نتایج کنفرانس در بغداد، انتخاب هنرمند فلسطینی «اسماعیل شموت» (1930-2006) به عنوان اولین دبیرکل اتحادیه هنرمندان تجسمی عرب بود.
اولین جشنواره ملی هنرهای زیبای عربی نیز در دمشق در 23 - 25 اکتبر 1972 با شعار «هنر تجسمی» (التشکیلیة) برگزار شد.
مشاهیر نقاشی
در حال حاضر بزرگان هنر نقاشی سوریه، یا فوت کرده‌اند و یا در خارج از کشور به دلایل مختلف به سر می‌برند. در این قسمت به چندتن از مشاهیر ایشان اشاره میشود:
توفیق طارق
«توفیق طارق» (1875-1940) مهندس، دکوراتور، کاریکاتوریست و عکاس بود که پس از اتمام تحصیلات خود در فرانسه در سال 1901، در آتلیه خود مشغول به کار شد و در 1930، «نادی الفنون الجمیلة» (باشگاه هنرهای زیبا) را در بازار «ساروجة» نزدیک میدان «یوسف العظمة» تأسیس کرد که در حوزه نقاشی، موسیقی، بازیگری و عکاسی فعالیت میکرد. سبک او در نقاشی کلاسیک و رئالیستی بود.
محمد حرب التیناوی
«محمد حرب التیناوی» (1888 - 1973) معروف به «أبو صبحی التیناوی»؛ نقاش اُمی درس نخوانده مشهور دمشق که تابلو‌‌‌‌‌‌‌‌های مذهبی بسیار و نقاشی‌‌‌‌‌‌‌‌های فراوانی متناسب کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌های قصه‌‌‌‌‌‌‌‌های اسلامی و سنتی آفرید. شاید بتوان او را با نقاش ایرانی «محمد تجویدی» (1893- 1939) مقایسه کرد.
نصیر شورى
«نصیر شورى» (Shora) (1920-1992) نقاش امپرسیونیست و خواهرزاده «محمد کردعلی» مورخ شهیر سوریه؛نصیر شوری شاید کهن سال‌ترین و پیشکسوت‌ترین هنرمند تحصیلکرده در هنرهای تجسمی سوریه بعد از استقلال باشد که نقش مهمی در شکل گیری تشکل‌‌‌‌‌‌‌‌های هنری نخستین در سوریه داشته است.
محمود حماد
«محمود حماد» ( 1923 - 1988) از نخستین فرنگ رفته‌‌‌‌‌‌‌‌های سوریه برای کسب هنر مجسمه سازی و نقاشی و از دوستان و همکاران نصیر شوری در شکل گیری نهضت هنر مدرن در سوریه کنونی است.
إلیاس الزیات
«إلیاس الزیات» (زاده 1935) از بنیانگذاران دانشکده هنرهای زیبای دمشق است که عمر خود را صرف تدریس هنر کرد و پیش از وفات حافظ اسد، در سال 2000 بازنشسته شد. الیاس زیات گرایش معنوی شاخصی و روحیه صلح طلبی خاصی داشت و تابلوی بسیاری از قدیسین مسیحی را کشیده است. بعضی او را «قدیس الرسم السوری» خوانده‌اند.
أحمد معلا
«أحمد معلا» (زاده 1958 بانیاس) از تصویرگران پیشکسوت سوریه است که درحال حاضر در پاریس به سر می‌برد. اخیراً (2018) در نمایشگاهی به نام «یأس وأمل: الفن العربی والحرب والتاریخ» در موزه «نابو» در منطقه «الهزی» شمال لبنان که اختصاص به جنگ داشت، دو تابلو با نام‌‌‌‌‌‌‌‌های «تشجعوا وقولوا إنا خائفون» (شجاع باشید و بگویید میترسیم!) و «ما الحرب إلا ما علمتم وذقتم» (جنگ همین است که شناختید و چشیدید!) به نمایش گذاشت. تابلوی «جنگ جز این که دانستید و چشیدید نیست!» اثر احمد معلا، عرضه موزه نابو لبنان 2018.
مروان قصاب باشی
«مروان قصاب باشی» (1934-2016) اکسپرسیونیست دمشقی که از سال 1977 تا زمان مرگش ، عضو انجمن هنر برلین-آلمان و استاد دائم و تمام وقت نقاشی در مؤسسه عالی هنرهای زیبا در پایتخت آلمان بود. تم اصلی آثار او انسان تحت فشار و رنج است[۲].
نیز نگاه کنید به
نقاشی سیرالئون؛ نقاشی ژاپن؛ نقاشی روسیه؛ نقاشی افغانستان؛ نقاشی تونس؛ نقاشی کوبا؛ نقاشی لبنان؛ نقاشی مصر؛ هنر نقاشی در چین؛ نقاشی سنگال؛ نقاشی و مجسمه‌سازی آرژانتین؛ نقاشی در مالی؛ نقاشی در ساحل عاج؛ نقاشی تایلند؛ نقاشی اسپانیا؛ نقاشی در اردن؛ نقاشی در اتیوپی؛ نقاشی قطر؛ نقاشی و مجسمه سازی در قزاقستان؛ نقاشی تاجیکستان؛ نقاشی بنگلادش؛ نقاشی سریلانکا
کتابشناسی
- ↑ محمد حسام الدين وحسان أبوعياش، فنانون تشكيليون سوريون
- ↑ شنی، کریم( 1400). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)