امارات متحده عربی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۳:۴۳

امارات متحده عربی کشوری در جنوب غربی قاره آسیا و در شرق شبه جزیره عربستان، در خاورمیانه است. این کشور که جزء کشورهای حاشیه خلیج فارس محسوب می گردد، از شرق با عمان و از جنوب با عربستان سعودی مرز زمینی دارد. امارات متحده عربی با قطر و ایران هم از طریق آب‌های خلیج فارس همسایه است. این کشور شامل مجموعه هفت شیخ‌نشین با نام های ابوظبی، دبی، شارجه، راس‌الخیمه، فجیره، ام‌القوین و عجمان است که بعد از استقلال از بریتانیا در ۲ دسامبر ۱۹۷۱ میلادی شکل گرفت. این روز را با نام روز ملی امارات جشن می‌گیرند. هر یک از این ۷ امیرنشین از استقلال فراوانی برخوردارند، اما یک امیر موروثی به عنوان حاکم کشور ایفای وظیفه می‌کند و شورای عالی حکام که متشکل از هفت امیر است، رئیس دولت و کابینه را انتخاب می کند. در حال حاضر امیر و رئیس دولت امارات «شیخ خلیفه بن زاید آل نهیان» است.

آنچه که در بین سایر کشورها به عنوان نام این کشور بیشتر شهرت یافته، امارات متحده عربی است. عمده کشورهای دنیا این کشور عربی را بدین نام شناخته که علت اصلی نام گذاری امارات با عنوان متحده، داشتن هفت متحد میباشد که در وسعت و اندازه با هم متفاوت می باشند و اگر بخواهیم بر اساس آن بیان کنیم ابوظبی بزرگترین آنها بوده و پس از آن متحد دبی مطرح می باشد. در قرن ۱۸تا۱۹ به منطقه سواحل امروزی امارات متحده عربی و شمال عمان، ساحل دزدان یا ساحل قراصنه یا ساحل پایریت در خلیج فارس گفته می‌شد. پس از پیروزی ارتش بریتانیا بر دزدان و امضای قرارداد صلح نام این منطقه به ساحل متصالحه تغییر یافت. امارات متحده عربی را به اختصار(UAE )^[۱] می نامند که برگرفته از حروف اول نام امارات به زبان انگلیسی(United States of Emarat) است^[۲].

همانطور که گفته شد ابوظبی بزرگترین شیخ نشین یا متحد امارات از نظر وسعت و هم از نظر جمعیت میباشد که شهرهای مهم آن العین در مرکز منطقه شرقی قرار داشته و شهر دیگر آن مدینه زاید در مرکز منطقه غربی واقع شده است. به واقع ابوظبی با دارا بودن بیشترین وسعت و جمعیت مهم ترین شیخ نشین امارات می باشد و شهر دبیکه در شیخ نشین دبی می باشد دومین شهر مهم و قدرتمند امارات شناخته میشود و بعد از این شیخ نشین ها، شیخ نشین یا همان متحد شارجه که شهرهای اصلی آن شارجه و خورمکان است قرار دارد که شارجه را سومین متحد بزرگ امارات میدانند. متحده ای دیگر مانند ام لقیون، عمان و الفجره در رتبه های بعدی بوده و کوچکترین متحد را رأس الخیمه مینامند^[۲].

استقلال امارات متحده عربی

امارات متحده عربی از مستعمرات انگلستان بود که در سال 1968 میلادی با خواست و اعلام انگلستان به عنوان کشوری مستقل اعلام موجودیت کرد و در سال 1971 میلادی انگلستان دو بار اذعان کرد که پیمان رابطه با هفت ایالت یا متحد امارات پایان یافته و اعلام آتش بس نمود این مناطق از سال 1892 میلادی تحت سیطره ی انگلستان قرار داشت. پیرو خاتمه کلیه معاهدات موجود با انگلستان در دوم دسامبر سال1971 میلادی شش تا از هفت شیخ نشین امارات متحده عربی را شکل دادند و هفتمین شیخ نشین یعنی رأس الخیمه در سال 1972 میلادی به امارات متحد عربی متصل شد^[۳] موسس و بنیان گذار حکومت امارات متحده عربی شیخ زاید بن سلطان آل نهیان بوده که با همکاری شیخ راشد بن سعید آل مکتوم به تأسیس این اتحاد همت گماردند. اولین نخست وزیر در حکومت دولت اتحاد شیخ مکتوم بن راشد بود. پس از درگذشت مؤسس دولت اتحاد امارات، رئیس حکومت امارات در سال ۲۰۰۴ (میلادی) شیخ خلیفه بن زاید و نایب رئیس و نخست وزیر آن شیخ محمد بن راشد حاکم دبی هستند.

پرچم

صورت کلی پرچم امارات دارای سه رنگ و یک خط عمودی است که در سمت میله پرچم قرار دارد و رنگ های افقی آن از بالا به پایین به صورت موازی سبز، سفید و مشکیب وده و رنگ عمودی کنار میله پرچم هم قرمز میباشد^[۲]

تعطیلات عمومی

پرچم کشور امارات (1397) برگرفته از سایت ویکی پدیا و قابل بازیابی از سایتتhttps://commons.wikimedia.org

در امارات تعطیلات به دو صورت است. بخشی از تعطیلات که عمده تعطیلات امارات است تابع تقویم اسلامی و دو روز سال نو میلادی و روز ملی امارات متحده عربی نیز وجود دارد. تعطیلات مناسبتی دینی متغیر است. در جدول زیر اطلاعات کلی تعطیلات در امارات متحده عربی نمایش داده شده است ^[۲]^[۴].

امارات متحده عربی در یک نگاه