تاریخ دوره باستان زیمبابوه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۲

قبیله بوشمن ها(1403). برگرفته از خبرگزاری جهان، قابل بازیابی از https://www.jahannews.com/gallery/489924/2/%D9%82%D8%A8%DB%8C%D9%84%D9%87-%D8%A8%D9%88%D8%B4%D9%85%D9%86-%D9%87%D8%A7

قدمت تمدن در این سرزمین به دوران شکارچیان قوم بوشمن در عصر پارینه سنگی باز می‌گردد. در حوزه جنوب آفریقا (زیمبابوه، آفریقای جنوبی، زامبیا و...) بیشترین اسناد تاریخی را نه منابع مکتوب قوی که روایات و اقوال مردمی یعنی همان تاریخ شفاهی تشکیل می‌دهد^[۱].

در زیمبابوه بیشتر این منابع نامکتوب در دوران پیش از استعمار به دست آمده است. نقاشی‌های صخره‌ای اقوام‌سان (بوشمن‌ها)شکل زندگی آنان یعنی زندگی شبانی و نحوه شکار کردن این قوم را به تصویر کشیده است. نقاشی‌های شکار حیواناتی چون فیل، بز کوهی آفریقایی و ابزار شکار آن‌ها منبعی تاریخی در مطالعات مربوط به مردم این کشور محسوب می‌شود. بوشمن‌ها در ماهیگیری از نیزه‌هایی که پیکان‌های تیزی در سر آن‌ها تعبیه شده بود، استفاده می‌کردند. این نقاشی‌ها تنها بازگو کننده فعالیت اقتصادی این اقوام بوده و اطلاعاتی از رفتارهای مذهبی و اجتماعی (مانند پرستش، ازدواج، دفن مردگان،...) آنان به دست نمی‌دهد. بررسی منابع غیر مکتوب مؤید این نکته است که مردم‌سان جامعه‌ای بی‌طبقه بوده به صورت جمعی و گروهی زندگی می‌کردند^[۲].

مطالعه و بررسی این منابع سخن و استدلال تاریخ نگاری استعمار مبنی بر توحش و فقدان هر گونه تاریخ و فرهنگ بوشمن‌های منطقه زیمبابوه امروزی را بی‌اعتبار نموده ادعای متمدن شدن آنان در پی فعالیت‌های استعمارگران در پایان قرن نوزدهم را رد می‌کند.

شواهد یافت شده از عصر آهن (حدود صد هزار سال پیش) نشان می‌دهد بوشمن‌ها که اکنون در صحرای "کالاهاری" سکونت دارند، ساکنین اصلی زیمبابوه کنونی بودند. گروه‌های کوچک شبانان، شکارچیان و کشاورزان نیز دیگر ساکنان این سرزمین بودند. این گروه‌ها همواره بر سر تصاحب زمین با بوشمن‌ها یعنی صاحبان اصلی در حال نزاع بودند.

"ماپونگوبوه" نخستین گروهی بودند که یک امپراتوری در آن منطقه برپا نموده خود را اجتماعی مجزا از دیگران معرفی می‌کردند. نظام پادشاهی آن‌ها یکی از پیچیده‌ترین اشکال فرهنگ آفریقایی آن دوران بود. نگاه خاص این پادشاهی به قدرت و ارزش اجتماعی و سیاسی رهبران جامعه، ساختار ویژه‌ای از قدرت را در میان این مردم نشان می‌دهد. آنان در کنار کشاورزی به تجارت با سرزمین‌های دیگر مانند چین، هند و مصر می‌پرداختند. "پادشاهی زیمبابوه" ادامه تغییر شکل یافته این امپراتوری بود^[۳].

در قرون 5 تا10 میلادی اقوامی موسوم به شونا کم کم در زیمبابوه فعلی ساکن شدند. قوم اخیر به تدریج و در طول قرن‌ها توانست با تسلط بر منطقه‌ی بین رودخانه‌های زامبزی و لیمپوپو، قلمرو خود را توسعه داده دولت بزرگی را در این ناحیه تشکیل دهد^[۴].

فلات بین رودخانه‌های "زامبزی" و"لیمپوپو" در منطقه‌ی جنوب شرقی آفریقا به علت دارا بودن قابلیت‌های طبیعی برای زندگی به ویژه برای دامداری و کشاورزی از اهمیت زیادی برخوردار بود. وجود منابع غنی طلا و عاج فیل نیز انگیزه‌های زندگی در این منطقه را افزایش می‌داد. بقایای نخستین مرکز تجاری در منطقه‌ای به نام "ماپونگوبوه" بر روی صخره‌های لیمپوپو یافت شده است. برای اولین بار گروهی از مردم گله‌دار و شکارچی، اقدام به برپایی سکونت‌گاه‌هایی برای خود بر روی صخره‌های لیمپوپو در زیمبابوه امروزی نمودند و حکومت ماپونگوبوه را ایجاد کردند. گفته می‌شود که حدود یک صد تپه و بلندی محدوده زندگی مردمی بود که به دور محل سکونت خود دیوارهای سنگی کشیده بودند و این منطقه در زبان محلی شونا به " خانه‌های سنگی" معروف بود. نمونه عالی چنین سکونت‌گاه‌ها منطقه‌ای است که امروزه به "زیمبابوه بزرگ" شهرت دارد. در سال 1705 میلادی، حاکم آنان اقدام به جدا نمودن قلمرو خود از سایر ساکنین زیمبابوه آن دوران نمود^[۵]^[۶].

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ عرب احمدی، امیربهرام (1382). زیمبابوه سرزمین رازهای جاودان. تهران: توسعه دانش و پژوهش ایران، ص.50.
↑ برگرفته از http://historymatsiman.blogspot.com/2015
↑ برگرفته از http://www.zimbabweandrelatedtopics.weebly.com/2015
↑ عرب احمدی، امیربهرام (1382). زیمبابوه سرزمین رازهای جاودان. تهران: توسعه دانش و پژوهش ایران، ص. 53.
↑ برگرفته از http://www.historyworld.ne/2015
↑ ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.32-34.

[1] عرب احمدی، امیربهرام (1382). زیمبابوه سرزمین رازهای جاودان. تهران: توسعه دانش و پژوهش ایران، ص.50.

[2] برگرفته از http://historymatsiman.blogspot.com/2015

[3] برگرفته از http://www.zimbabweandrelatedtopics.weebly.com/2015

[4] عرب احمدی، امیربهرام (1382). زیمبابوه سرزمین رازهای جاودان. تهران: توسعه دانش و پژوهش ایران، ص. 53.

[:02-5] برگرفته از http://www.historyworld.ne/2015

[6] ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.32-34.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-قدمت تمدن در این سرزمین به دوران شکارچیان قوم بوشمن در عصر پارینه سنگی باز می گردد.
+[[پرونده:تاریخ دوران باستان زیمبابوه.jpg|بندانگشتی|قبیله بوشمن ها(1403). برگرفته از خبرگزاری جهان، قابل بازیابی از https://www.jahannews.com/gallery/489924/2/%D9%82%D8%A8%DB%8C%D9%84%D9%87-%D8%A8%D9%88%D8%B4%D9%85%D9%86-%D9%87%D8%A7]]
+قدمت تمدن در این سرزمین به دوران شکارچیان قوم بوشمن در عصر پارینه سنگی باز می‌گردد. در حوزه جنوب آفریقا ([[زيمبابوه|زیمبابوه]]، آفریقای جنوبی، زامبیا و...) بیشترین اسناد تاریخی را نه منابع مکتوب قوی که روایات و اقوال مردمی یعنی همان تاریخ شفاهی تشکیل می‌دهد<ref>عرب احمدی، امیربهرام (1382). [[زیمبابوه در یک نگاه|زیمبابوه]] سرزمین رازهای جاودان. تهران: [https://irdanesh.com/ توسعه دانش و پژوهش ایران]، ص.50.</ref>.
-در حوزه جنوب آفريقا(زيمبابوه،آفريقاي جنوبي،زامبيا و...) بيشترين اسناد تاريخي را نه منابع مکتوب قوی که روايات و اقوال مردمی یعنی همان تاریخ شفاهی تشکیل می دهد.(همان:50)
+در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] بیشتر این منابع نامکتوب در دوران پیش از استعمار به دست آمده است. نقاشی‌های صخره‌ای اقوام‌سان (بوشمن‌ها)شکل زندگی آنان یعنی زندگی شبانی و نحوه شکار کردن این قوم را به تصویر کشیده است. نقاشی‌های شکار حیواناتی چون فیل، بز کوهی آفریقایی و ابزار شکار آن‌ها منبعی تاریخی در مطالعات مربوط به مردم این کشور محسوب می‌شود. بوشمن‌ها در ماهیگیری از نیزه‌هایی که پیکان‌های تیزی در سر آن‌ها تعبیه شده بود، استفاده می‌کردند. این نقاشی‌ها تنها بازگو کننده فعالیت اقتصادی این اقوام بوده و اطلاعاتی از رفتارهای مذهبی و اجتماعی (مانند پرستش، ازدواج، دفن مردگان،...) آنان به دست نمی‌دهد. بررسی منابع غیر مکتوب مؤید این نکته است که مردم‌سان جامعه‌ای بی‌طبقه بوده به صورت جمعی و گروهی زندگی می‌کردند<ref>برگرفته از http://historymatsiman.blogspot.com/2015</ref>.
-در زیمبابوه بیشتر این منابع نامکتوب در دوران پیش از استعمار به دست آمده است.نقاشی های صخره ای اقوام سان (بوشمن ها)شکل زندگی آنان یعنی زندگی شبانی و نحوه شکار کردن این قوم را به تصویر کشیده است.نقاشی های شکار حیواناتی چون فیل،بز کوهی آفریقایی و ابزار شکارآنها منبعی تاریخی در مطالعات مربوط به مردم این کشور  محسوب می شود.بوشمن ها در ماهیگیری از نیزه هایی که پیکان های تیزی در سر آنها تعبیه شده بود،استفاده می کردند. این نقاشی ها تنها بازگو کننده فعالیت اقتصادی این اقوام بوده و اطلاعاتی از رفتارهای مذهبی و اجتماعی (مانند پرستش،ازدواج،دفن مردگان،...)آنان به دست نمی دهد.بررسی منابع غیر مکتوب مؤید این نکته است که مردم سان جامعه ای بی طبقه بوده به صورت جمعی و گروهی زندگی می کردند.
+مطالعه و بررسی این منابع سخن و استدلال تاریخ نگاری استعمار مبنی بر توحش و فقدان هر گونه تاریخ و فرهنگ بوشمن‌های منطقه [https://wikimelal.ir/%D8%B2%D9%8A%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%88%D9%87 زیمبابوه] امروزی را بی‌اعتبار نموده ادعای متمدن شدن آنان در پی فعالیت‌های استعمارگران در پایان قرن نوزدهم را رد می‌کند.
-)<nowiki>http://historymatsiman.blogspot.com/2015</nowiki>)
+شواهد یافت شده از عصر آهن (حدود صد هزار سال پیش) نشان می‌دهد بوشمن‌ها که اکنون در صحرای "کالاهاری" سکونت دارند، ساکنین اصلی [https://wikimelal.ir/%D8%B2%D9%8A%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%A8%D9%88%D9%87 زیمبابوه] کنونی بودند. گروه‌های کوچک شبانان، شکارچیان و کشاورزان نیز دیگر ساکنان این سرزمین بودند. این گروه‌ها همواره بر سر تصاحب زمین با بوشمن‌ها یعنی صاحبان اصلی در حال نزاع بودند.
-مطالعه و بررسی این منابع سخن و استدلال تاریخ نگاری استعمار مبنی بر توحش و فقدان هر گونه تاریخ و فرهنگ بوشمن های منطقه زیمبابوه امروزی را بی اعتبار نموده ادعای متمدن شدن آنان در پی فعالیت های استعمارگران در پایان قرن نوزدهم را رد می کند.
+"ماپونگوبوه" نخستین گروهی بودند که یک امپراتوری در آن منطقه برپا نموده خود را اجتماعی مجزا از دیگران معرفی می‌کردند. نظام پادشاهی آن‌ها یکی از پیچیده‌ترین اشکال فرهنگ آفریقایی آن دوران بود. نگاه خاص این پادشاهی به قدرت و ارزش اجتماعی و سیاسی رهبران جامعه، ساختار ویژه‌ای از قدرت را در میان این مردم نشان می‌دهد. آنان در کنار کشاورزی به تجارت با سرزمین‌های دیگر مانند [[چین]]، هند و [[مصر]] می‌پرداختند. "پادشاهی زیمبابوه" ادامه تغییر شکل یافته این امپراتوری بود<ref>برگرفته از http://www.zimbabweandrelatedtopics.weebly.com/2015</ref>.
-شواهد یافت شده از عصر آهن (حدود صد هزار سال پیش) نشان می دهد بوشمن ها که اکنون در صحرای "کالاهاری" سکونت دارند، ساکنین اصلی زیمبابوه کنونی بودند.گروه های کوچک  شبانان،شکارچیان و کشاورزان نیز دیگر ساکنان این سرزمین بودند.این گروه ها همواره بر سر تصاحب زمین با بوشمن ها یعنی صاحبان اصلی در حال نزاع بودند.
+در قرون 5 تا10 میلادی اقوامی موسوم به شونا کم کم در زیمبابوه فعلی ساکن شدند. قوم اخیر به تدریج و در طول قرن‌ها توانست با تسلط بر منطقه‌ی بین رودخانه‌های زامبزی و لیمپوپو، قلمرو خود را توسعه داده دولت بزرگی را در این ناحیه تشکیل دهد<ref>عرب احمدی، امیربهرام (1382). زیمبابوه سرزمین رازهای جاودان. تهران: [https://irdanesh.com/ توسعه دانش و پژوهش ایران]، ص. 53.</ref>.
-ماپونگوبوه" نخستين گروهی بودند كه یک امپراتوری درآن منطقه برپا نموده خود را اجتماعی مجزا از ديگران معرفی می کردند.نظام پادشاهی آنها یکی از پيچيده ترين اشکال فرهنگ آفريقايی آن دوران بود.نگاه خاص اين پادشاهی به قدرت و ارزش اجتماعی و سياسی رهبران جامعه، ساختار ويژه ای از قدرت را در میان این مردم نشان می دهد.آنان در کنار کشاورزی به تجارت با  سرزمين های دیگر مانند چين، هند و [[مصر]] می پرداختند."پادشاهي زيمبابوه" ادامه تغییر شکل یافته این امپراتوری بود.
+فلات بین رودخانه‌های "زامبزی" و"لیمپوپو" در منطقه‌ی جنوب شرقی آفریقا به علت دارا بودن قابلیت‌های طبیعی برای زندگی به ویژه برای دامداری و کشاورزی از اهمیت زیادی برخوردار بود. وجود منابع غنی طلا و عاج فیل نیز انگیزه‌های زندگی در این منطقه را افزایش می‌داد. بقایای نخستین مرکز تجاری در منطقه‌ای به نام "ماپونگوبوه" بر روی صخره‌های لیمپوپو یافت شده است. برای اولین بار گروهی از مردم گله‌دار و شکارچی، اقدام به برپایی سکونت‌گاه‌هایی برای خود بر روی صخره‌های لیمپوپو در زیمبابوه امروزی نمودند و حکومت ماپونگوبوه را ایجاد کردند. گفته می‌شود که حدود یک صد تپه و بلندی محدوده زندگی مردمی بود که به دور محل سکونت خود دیوارهای سنگی کشیده بودند و این منطقه در زبان محلی شونا به " خانه‌های سنگی" معروف بود. نمونه عالی چنین سکونت‌گاه‌ها منطقه‌ای است که امروزه به "زیمبابوه بزرگ" شهرت دارد. در سال 1705 میلادی، حاکم آنان اقدام به جدا نمودن قلمرو خود از سایر ساکنین زیمبابوه آن دوران نمود<ref name=":02">برگرفته از http://www.historyworld.ne/2015</ref><ref>ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ [[زیمبابوه در یک نگاه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.32-34.</ref>.
-)www.zimbabweandrelatedtopics.weebly.com/2015([AF1]
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[تاریخ دوران باستان چین]]؛ [[تاریخ دوره باستان روسیه]]؛ [[تاریخ دوره باستان افغانستان]]؛ [[تاریخ دوران باستان مصر]]؛ [[تاریخ دوره باستان لبنان]]؛ [[تاریخ دوره باستان کوبا]]؛ [[تاریخ دوره باستان تونس]]؛ [[تاریخ دوره باستان سنگال]]؛ [[تاریخ دوره باستان سیرالئون]]؛ [[تاریخ دوره باستان قطر]]؛ [[تاریخ دوره باستان اتیوپی]]؛ [[تاریخ دوره باستان اردن]]؛ [[تاریخ دوره باستان آرژانتین]]؛ [[تاریخ دوره باستان اوکراین]]؛ [[تاریخ دوره باستان ساحل عاج]]؛ [[تاریخ دوره باستان سودان]]؛ [[تاریخ دوره باستان سوریه]]؛ [[تاریخ دوره باستان فرانسه]]؛ [[تاریخ دوره باستان تایلند]]؛ [[تاریخ دوره باستان مالی]]؛ [[تاریخ دوره باستان گرجستان]]؛ [[تاریخ دوره باستان تاجیکستان]]؛ [[تاریخ دوره باستان قزاقستان]]؛ [[تاریخ دوره باستان سریلانکا]]
-در قرون 5 تا10 میلادی اقوامی موسوم به شونا کم کم در زیمبابوه فعلی ساکن شدند.قوم اخیر به تدریج و در طول قرن ها توانست با تسلط بر منطقه ی بین رودخانه های زامبزی و لیمپوپو،قلمرو خود را توسعه داده دولت بزرگی را در این ناحیه تشکیل دهد.(عرب احمدی1382: 53)
+== کتابشناسی ==
+<references />
-فلات بین رودخانه های "زامبزی" و"لیمپوپو" در منطقه ی جنوب شرقی آفریقا به علت دارا بودن قابلیت های طبیعی برای زندگی به ویژه برای دامداری و کشاورزی از اهمیت زیادی برخوردار بود.وجود منابع غنی طلا و عاج فیل نیز انگیزه های زندگی در این منطقه را افزایش می داد.بقایای نخستین مرکز تجاری در منطقه ای به نام "ماپونگوبوه" بر روی صخره های لیمپوپو یافت شده است.برای اولین بار گروهی از مردم گله دار و شکارچی،اقدام به برپایی سکونت گاه هایی برای خود بر روی صخره های لیمپوپو در زیمبابوه امروزی نمودند و حکومت ماپونگوبوه را ایجاد کردند.گفته می شود که حدود یک صد تپه و بلندی محدوده زندگی مردمی بود که به دور محل سکونت خود دیوارهای سنگی کشیده بودند و این منطقه در زبان محلی شونا به " خانه های سنگی" معروف بود. نمونه عالی چنین سکونت گاه ها منطقه ای است که امروزه به "زیمبابوه بزرگ" شهرت دارد.در سال 1705 میلادی ،حاکم آنان اقدام به جدا نمودن قلمرو خود از سایر ساکنین زیمبابوه آن دوران نمود. www.historyworld.ne/2015))
+[[رده:تاریخ دوران باستان]]