هنر اتیوپی: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی « 1-9-هنر هاي سنتي 1-1-9- موسیقي موسیقي در کشور اتیوپی به دو بخش سنتي و مدرن تقسیم مي گردد. موسیقی سنتی این کشور که از تنوع زیادی برخوردار است نیز به نوبه خود به بخش های متنوعی از جمله موسیقی عامه - فولکلوریک- و موسیقي سنتي مذهبي( سازهاي زهي و سازهاي...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۱۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:موسیقی اتیوپی.jpg|بندانگشتی|موسیقی اتیوپی (1403). برگرفته از سایت furtherafrica، قابل بازیابی از https://furtherafrica.com/2022/03/20/new-company-poised-to-transform-ethiopian-music-industry/]]موسیقی در کشور [[اتیوپی]] به دو بخش [[سازهای زهی سنتی در اتیوپی|سنتی]] و [[موسیقی مدرن در اتیوپی|مدرن]] تقسیم میگردد. موسیقی سنتی این کشور که از تنوع زیادی برخوردار است نیز به نوبه خود به بخشهای متنوعی از جمله موسیقی عامه - فولکلوریک- و موسیقی سنتی [[موسیقی دینی در اتیوپی|مذهبی]] ([[سازهای زهی سنتی در اتیوپی|سازهای زهی]] و [[سازهای بادی در اتیوپی|سازهای بادی]]) تقسیم میگردد. | |||
موسیقی فولکلوریک اتیوپی، بسیار گوناگون و متنوع است و تقریبا هریک از [[گروه های قومی اتیوپی|قبایل]] هشتادگانه این کشور دارای موسیقیهای خاص خود میباشند که در مراسم و مناسبتهای آنها از جایگاه استواری برخوردار است. آهنگها و نواهای این سبک موسیقی که دارای دو سبک آرام و ریتمیک است بخشی از فرهنگ شفاهی این سرزمین باستانی را در خود جای دادهاند. مهم ترین آلات و ادوات موسیقی سنتی اتیوپی اعم از موسیقی فولکلوریک و [[موسیقی دینی در اتیوپی|موسیقی مذهبی]] عبارتند از: شیپور، فلوت، طبل، چنگ، عود و نوعی ویلون محلی. | |||
=== [[سازهای زهی سنتی در اتیوپی|سازهای زهی سنتی]] === | |||
سازهای زهی سنتی که در انواع موسیقیهای سنتی و [[موسیقی دینی در اتیوپی|مذهبی]] اتیوپی کاربرد وسیعی دارند عبارتند از: | |||
==== ماسنکو (ماسینکو) ==== | |||
ماسنکو (Masenqo) ساز تک زه شبیه عود است که با آرشه نواخته میشود و از این نظر میتوان گفت به کمانچه نیز شباهت دارد. زه این ساز از موی اسب ساخته میشود. ماسنکو مورد علاقه بومیان اتیوپی است و الحان شاد و غمگین آن در مناسبتهای مختلف نقشهای متفاوتی برعهده میگیرند. | |||
==== کرار ==== | |||
کرار (Krar) یکی از از مشهورترین و قدیمیترین ادوات موسیقی سنتی اتیوپی به شمار میرود که قدمت آن را در این کشور بالغ بر 2000 سال دانستهاند.این آلت [[موسیقی در اتیوپی|موسیقی]] با دارا بودن شش سیم بلند به چنگ و بربط شباهت زیادی دارد. بدنه کرار از چوب مدوری ساخته میشود که رشتههای آن از روده گاو تهیه شده و شکل حرف «V» میباشند. آهنگهای زیبای نوازنده کرار شنوندگان خود را دچار وجد زایدالوصفی مینماید. کرار معمولا به صورت افقی بر روی چارچوب محافظ خود نواخته میشود. | |||
==== بگنا ==== | |||
بگنا (Begena) نیز همچون کرار به چنگ یا بربط شباهت زیادی دارد و دارای ده ردیف سیم نازک و بلند است که از طریق نواختن این سیمها الحان و آهنگهای با صلابتی پدید میآید. بگنا معمولا با انگشتوانه ای از عاج یا استخوان به صدا در میآید و چون صدای سنگین و مرتعشی دارد در مراسم رسمی و باشکوه از آن استفاده میکنند. در گذشتههای دور از بگنا بیشتر در دادگاهها و هنگام اعلام احکام و قوانین استفاده میشدهاست. گفته میشود این ساز به تقلید از چنگ داوود ساخته شدهاست. | |||
==== دیتا ==== | |||
دیتا (Dita) ساز بربط مانند دیگری با پنج سیم است که به همراه سازهای زهی آرشهای - شامل انواع غیر متعارف سازهای دارای سه زه- در جشنها و مناسبتهای محلی مورد استفاده قرار میگیرند. دیتا و دیگر انواع سازهای زهی بیشتر در جنوب اتیوپی کاربرد دارند<ref>برگرفته از http://www.addislive.com/ethiopian music/2012</ref>. | |||
سازهای | === [[سازهای بادی در اتیوپی|سازهای بادی]] === | ||
==== واشینت ==== | |||
واشینت (Washint) (از سازهای بادی مشهور اتیوپی) فلوتی ساخته شده از نی بامبو است که در سرتاسر این کشور و به ویژه در نواحی مرتفع [[اتیوپی]] رواج دارد. این ساز لوله مانند دارای چهار حفره کوچک در اندازههای مختلف است که از طریق نواختن در آن و نهادن و برداشتن انگشتان بر این سوراخهای ریز اصوات متنوعی به وجود میآید. بسیاری از چوپانان [[اتیوپی]] در هنگام چرای گلههای گاو و گوسفند بر واشینت خود دمیده و محیط اطراف خویش را غرق در نواهای خوشی میسازند. | |||
==== امبیلتا ==== | |||
امبیلتا (Embilta) نوعی فلوت سنتی است که معمولا از فلز و نی بامبو ساخته میشود. این فلوت فاقد سوراخ است و نوازندگان آن که میبایست از مهارت قابل توجهی برخوردار باشند تنها با نواختن دو نت آهنگهای زیادی را به وجود میآورند. | |||
==== ساز مالاکات ==== | |||
ساز بادی مالاکات (Malakat) صرفا در برخی مراسم مذهبی مورد استفاده کشیشان و روحانیون مسیحی قرار میگیرد. | |||
==== هلدودوا ==== | |||
هلدودوا (Holdudwa) این ساز بادی شیپور مانند از شاخ حیوانات ساخته میشود و بیشتر مورد استفاده [[گروه های قومی اتیوپی|قبایل]] جنوبی [[اتیوپی]] قرار میگیرد. | |||
==== شوفار ==== | |||
شوفار (Shofar) این ساز بادی که به شیپور شباهت دارد عمدتا در مراسم مذهبی مورد استفاده یهودیان بتا اسرائیل کاربرد دارد. | |||
==== فانتا ==== | |||
فانتا (Fnta) نوعی فلوت بومی است که قبیله «کونسو» و دیگر ساکنان نواحی جنوبی [[اتیوپی]] معمولا در جشنها و مناسبتهای سنتی و دینی خود این فلوت را به کار میبرند<ref>برگرفته از http://www.folkways.si.edu/folk music of ethiopia/2012</ref>. | |||
=== [[سازهای کوبه ای در اتیوپی|سازهای کوبه ای]] === | |||
==== آتامو ==== | |||
آتامو (Atamo) طبل دستی کوچکی است که از گل رس و سفال و کشیدن پوست خشک شده گوسفند و بز ساخته میشود. طبالان معمولا اشیای کوچکی از قبیل سنگ یا دانههایی ریز را در درون این طبل قرار میدهند و با زدن ضربات انگشتان بر آن، اصوات هیجان انگیزی ایجاد میکنند. نواختن آتامو در میان [[قبیله گوراگه]] و سایر مردمان جنوب [[اتیوپی]] رایج و متداول است. | |||
==== توم ==== | |||
توم (Toom) سازی متشکل از تیغههای فلزی است که از برخورد این تیغههای فلزی با هم، صدایی شبیه تق تق برمیخیزد. استفاده از توم در نواحی جنوبی [[اتیوپی]] و در بین قبایل نوئر، آنواک، ماجانگیر و سرورما رواج دارد. | |||
==== نگاریت ==== | |||
نگاریت (Negarite) طبلی ساخته شده از چوب یا فلز است که آن را با یک قطعه چوب خمیده مینوازند. طبل نگاریت در گذشتههای نه چندان دور بیشتر در دربار سلطنتی یا اعلام عمومی خبرها مورد استفاده قرار میگرفت ولی امروزه عمدتا به جشنها و مراسم عروسی اختصاص یافته است. طبل نگاریت در اریتره نیز کاربرد وسیعی دارد. | |||
==== کبه رو ==== | |||
کبه رو (Kabero) نوعی طبل در اندازههای بزرگ و کوچک است که هم در مراسم مذهبی کلیسای ارتدوکس و هم در جشنهای سنتی [[گروه های قومی اتیوپی|قبایل]] مختلف کاربرد دارد<ref>برگرفته از http://www.hubesha.com/Ethiopian Music /2012</ref>. | |||
=== [[موسیقی دینی در اتیوپی|موسیقی دینی]] === | |||
[[موسیقی دینی در اتیوپی|موسیقی دینی اتیوپی]] دربرگیرنده عناصری از مسیحیت ارتدوکس؛ دین [[یهودی ها در اتیوپی|یهود]] و دین [[اسلام و مسلمانان اتیوپی|اسلام]] است که در [[سازهای زهی سنتی در اتیوپی|موسیقی سنتی]] این کشور جای گرفته و برخی از آلات و ادوات [[موسیقی در اتیوپی|موسیقی]] این کشور را عمیقا متاثر از خود ساختهاند به طوری که برخی از [[سازهای بادی در اتیوپی|سازهای بادی]] و [[سازهای کوبه ای در اتیوپی|کوبه ای اتیوپی]] امروزه بیشتر در خدمت مراسم دینی [[ادیان در اتیوپی|ادیان]] مختلف این کشور قرار گرفتهاند. | |||
سناسل (Senasel) که در اصل نوعی عود مصری میباشد یکی از [[موسیقی دینی در اتیوپی|سازهای دینی]] کشور است که در جشنها و آیینهای کلیسای ارتدوکس اتیوپی کاربرد دارد. در مراسم مذهبی کلیسای ارتدوکس از سازهای کلگری (Glegry) و ماکوامیا (Maqwamia) نیز برای همراهی شرکت کنندگان و برقراری ریتم سرودهای مذهبی استفاده میشود. | |||
علاوه بر آن در کلیساهای قدیمی ارتدوکس در مناطق روستایی؛ برای دعوت مؤمنان به مراسم عبادی؛ سازی به نام دوال (Dawal) -که از صفحات استخوانی یا قطعات چوبی ساخته میشود- مورد استفاده قرار میگیرد. یهودیان بتا اسرائیل نیز در هنگام برگزاری مراسم مذهبی در کنیسهها ساز کوچک زنگ مانندی به نام کچل (Qachel) و طبلهای کبه رو و ناگاریت (Nagarit) را برای همراهی [[موسیقی دینی در اتیوپی|موسیقی مذهبی]] به کار میگیرند. [[اسلام و مسلمانان اتیوپی|مسلمانان اتیوپی]] نیز در هنگام برگزاری جشنهای مذهبی خود همچون عید قریان و عید فطر از ادوات [[موسیقی در اتیوپی|موسیقی]] همچون دف، طبل کبه رو و فلوت امبیلتا استفاده میکنند<ref>برگرفته از http://worldmusic.nationalgeographic.com/ethiopia</ref>. | |||
=== [[موسیقی مدرن در اتیوپی|موسیقی مدرن]] === | |||
تاریخ موسیقی مدرن و استفاده از ابزارهای موسیقی غربی به دهه 1930 و اشغال کوتاه مدت این کشور توسط ایتالیا باز میگردد. در این دوره گروههای موسیقی ایتالیایی برای سربازان و برخی اتباع ایتالیایی که در این کشور سکونت داشتند برنامههایی اجرا میکردند و بتدریج مردم این سرزمین با سبک موسیقی غربی آشنا شدند. نخستین گروه موسیقی به سبک جدید در دهه 1950 بدستور امپراطور هایلا سلاسی در این کشور تاسیس شد و به تدریج اقدام به برگزاری کنسرتهایی در مراسم و [[مناسبتهای ملی و مذهبی اتیوپی|مناسبتهای ملی]] نمود. در دهه 1960 و با انجام کنسرتهایی توسط گروههای مشهور موسیقی [[آمریکا]] مانند گلن میلر و سول [[موسیقی مدرن در اتیوپی|موسیقی مدرن]] جاز و پاپ اتیوپی بتدریج شکل گرفت و گروهی از جوانان نیز جذب این سبک از موسیقی روز شدند. پس از کودتای نظامیان گروههای موسیقی غربی در این کشور تحت نظر دولت قرار گرفتند و به دلیل دیدگاههای کمونیستی هایلا ماریام فعالیت آنها محدود گردید با این حال از زمان سرنگونی دولت نظامی ماریام در سال 1991 و ایجاد فضای نسبتا باز سیاسی در کشور موسیقی نوین نیز بار دیگر فعالیت خود را در این کشور آغاز کرد که این وضعیت تاکنون ادامه یافتهاست. با وجود علاقه برخی از جوانان شهری به موسیقیهای متداول غربی و تقلید هنرمندان [[اتیوپی]] از این سبکها؛ موسیقی غربی از جایگاه عمیقی در بین مردم این کشور برخوردار نیست و اکثر مردم اتیوپی به ویژه روستاییان [[سازهای زهی سنتی در اتیوپی|موسیقی سنتی]] را بر موسیقی غربی ترجیح داده و روی آوردن برخی از جوانان و نوجوانان شهری به موسیقی پاپ را نمادی از تهاجم فرهنگی غرب به ساختارهای سنتی خود میدانند<ref>برگرفته از http://worldmusic.nationalgeographic.com/ethiopia</ref>. | |||
=== [[تئاتر و هنرهای نمایشی اتیوپی|تئاتر و هنرهای نمایشی]] === | |||
تئاتر در کشور [[اتیوپی]] ریشه در [[تاریخ اتیوپی|تاریخ]] و تمدن کهن این سرزمین دارد و اجرای نمایشهای فرهنگی از گذشتههای بسیار دور در این کشور رواج داشته است به گونهای که [[گروه های قومی اتیوپی|قبایل]] مختلف اتیوپی همواره در مراسم و مناسبتهای سنتی خود، علاوه بر رقص و حرکات موزون نمایشی، تئاترهایی سنتی را نیز اجرا کرده و از این طریق بخشی از سنتهای کهن به ارث رسیده توسط اجداد و پیشینیان خود را نیز حفظ کردهاند. | |||
وضعیت سنتی هنر نمایش در این کشور تاریخی تا اوایل قرن بیستم به همان سبک قومی قبیلگی ادامه پیدا کرد. در جریان اشغال کوتاه مدت اتیوپی توسط ایتالیا در سالهای 1936-1941 میلادی، ایتالیاییها چند سالن تئاتر در این کشور (و از جمله در استان ارتیره که در سال 1993 موفق به اخذ استقلال خود از [[اتیوپی]] گشت) احداث کردند و هنر [[تئاتر و هنرهای نمایشی اتیوپی|تئاتر]] در اتیوپی به تدریج از حالت سنتی و قبیلگی به سبک نوین و امروزی متمایل گشت. | |||
پس از پایان جنگ جهانی دوم به تدریج [[تئاتر و هنرهای نمایشی اتیوپی|تئاتر]] نوین در اتیوپی شکل گرفت و چند گروه تئاتری در آدیس آبابا فعالیت خود را آغاز کردند. این نمایشنامهها که تلفیقی از نمایشهای سنتی [[گروه های قومی اتیوپی|قومی قبیلگی]] و [[تئاتر و هنرهای نمایشی اتیوپی|تئاتر]] جدید محسوب میشدند پس از تأسیس نخستن گروه آواز اتیوپی توسط شهرداری آدیس آبابا در سال 1946 و با بهرهگیری از ارکستر جدید حالت رسمی به خود گرفته و مقدمات تأسیس نخستین تئاتر ملی اتیوپی را که تلفیقی از گروه ارکستر و [[تئاتر و هنرهای نمایشی اتیوپی|تئاتر]] بود فراهم آوردند. در سال 1955 ساختمان سینمای مارکونی آدیس آبابا که عملیات ساخت آن در زمان اشغال کشور توسط ایتالیاییها آغاز و به صورت نیمه کاره رها شدهبود با دستور امپراطور هایله سلاسی تکمیل شد و سالن تئاتر ملی [[اتیوپی]] نام گرفت. مدت کوتاهی پس از آن نیز شهرداری آدیس آبابا با استخدام پروفسور فرانس زلوکر هنرمند و آهنگساز اطریشی فرآیند تثبیت تئاتر نوین را در این کشور سرعت بخشید. در اثر اقدامات این آهنگساز و هنرمند اروپایی نخستین گروههای [[تئاتر و هنرهای نمایشی اتیوپی|تئاتری اتیوپی]] که قرار بود در مراسمی مهم با حضور امپراطور هنرنمایی کنند تشکیل شدند و پس از آن و در دهه 1960 چند گروه تئاتری دیگر نیز در این کشور شکل گرفتند. | |||
هنر [[تئاتر و هنرهای نمایشی اتیوپی|تئاتر]] در دوره حاکمیت هایله ماریام تحت کنترل دقیق دولت قرار گرفت و دولتمردان از انجام هرگونه نمایش انتقادی علیه اقدامات دولت و ورود این هنر به سمت سیاست به شدت ممانعت میکردند. پس از سرنگونی دولت هایله ماریام هنرمندان تئاتری فعالیت خود را توسعه بخشیدند و نمایشنامههایی در ارتباط با حماسههای جنگجویان راه آزادی و جنایات دولت هایله ماریام را به روی صحنه بردند که با استقبال عموم مردم مواجه گشت. با این همه به تدریج و با اعمال محدودیتهایی علیه هنر [[تئاتر و هنرهای نمایشی اتیوپی|تئاتر]] هنرمندان از ورود به مسائل سیاسی منع گردیدند و دامنه فعالیت آنها به مضامین فرهنگی و هنری متمرکز گشت. | |||
| | |||
| | |||
در حال حاضر اجرای تئاترهای کلاسیک در سالنهای [[تئاتر و هنرهای نمایشی اتیوپی|تئاتر]] کوچک و بزرگ در آدیس آبابا و دیگر شهرهای کشور ادامه دارد. با این حال به دلیل مشکلات ناشی از کمبود بودجه و عدم حمایت مؤثر وزارت فرهنگ اتیوپی از این هنر، صنعت تئاتر در [[اتیوپی]] نیز همچون دیگر کشورهای آفریقایی زیر خط صحرای بزرگ با مشکلات فراوانی مواجه است. با این حال این هنر از طرفداران فراوانی در داخل کشور برخوردار است. | |||
لازم به ذکر است مهم ترین گروههای تئاتری در حال حاضر تحت نظارت تئاتر ملی [[اتیوپی]] قرار دارند و نمایشنامههایی که به روی صحنه میبرند دربرگیرنده بخشهایی از تاریخ گذشته این کشور به همراه برخی سنتها و [[آداب و رسوم در اتیوپی|آداب و رسوم]] قومی قبیلگی اتیوپی است<ref>برگرفته از http://www.mysc.gov.net/NationalTheater.html</ref>. | |||
| | |||
==== سفر گروههای نمایشی به خارج ==== | |||
با توجه به جذابیتهای خاص گروههای تئاتری این کشور (به ویژه گروههای نمایشی سنتی) طی یک دهه گذشته و ارائه تسهیلاتی از سوی برخی کشورهای غربی؛ برخی از این گروهها قطعاتی را در کشورهای [[آمریکا]]، [[کانادا]]، [[فرانسه]] و انگلستان اجرا کرده اند که با استقبال گسترده علاقمندان مواجه شدهاند. موضوع اکثر نمایشنامههایی که در کشورهای غربی به روی صحنه رفتهاند را تاریخ قدیم این کشور باستانی و برخی مراسم سنتی اتیوپی تشکیل میدهند. | |||
=== [[سینمای اتیوپی|صنعت سینما و فیلم سازی]] === | |||
| | تاریخچه هنر هفتم در کشور [[اتیوپی]] به دوره حاکمیت نظامیان به رهبری منگستو هایله ماریام باز میگردد و از سال 1975 به بعد به تدریج صنعت [[سینمای اتیوپی|سینما]] در این کشور شکل گرفت. تنها سابقهای که از سینما در دوره قبل از حکومت هایله ماریام در این کشور وجود دارد فیلم مستندی است که در دهه 1960 توسط فیلم سازی اتیوپیایی در مورد فقر و گرسنگی مردم این کشور تهیه شد و علیرغم کیفیت هنری پایین آن، به دلیل ترسیم صحنههای تکان دهندهای از زندگی پر محنت و رنج مردم [[اتیوپی]] با استقبال شبکههای تلویزیونی غربی مواجه شد و بسیاری از کانالهای تلویزیونی کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی آن را پخش کردند. | ||
| | |||
پس از استقرار نظامیان بر اتیوپی در سال 1974،هایله ماریام سانسور شدیدی را بر صنعت در حال رشد سینما حاکم ساخت و تلاش زیادی انجام داد تا آن را در خدمت اهداف کمونیستی خود و تبلیغ حاکمیت خویش قرار دهد. با وجود محدودیتهای دوره 15 ساله رژیمهایله ماریام، [[سینمای اتیوپی]] به تدریج به پیشرفتهای قابل توجهی نایل آمد و کارگردانان بزرگی همچونهایله گریما (Haile Gerimaa) فیلمهای ارزشمندی در ارتباط با [[تاریخ اتیوپی|تاریخ]] و [[فرهنگ عمومی اتیوپی|فرهنگ اتیوپی]] تولید کردند که سبب شهرت [[سینمای اتیوپی]] در سطح قاره آفریقا شد. پس از سرنگونیهایله ماریام و به وجود آمدن آزادی نسبی در کشور فیلمهای مستند و سینمایی متعددی در دهههای 1990 و 2000 میلادی در این کشور تولید شدند و چند سینمای بزرگ مطابق با استانداردهای بین المللی نیز در آدیس آبابا و دیگر شهرهای بزرگ اتیوپی احداث گردیدند. | |||
علیرغم پیشرفتهای صورت گرفته در هنر [[سینمای اتیوپی|سینما]] و اعطای برخی جوایز جشنوارههای فیلم آفریقایی و بین المللی به فیلمهای ساخته شده توسط فیلم سازان اتیوپیایی، صنعت [[سینمای اتیوپی|سینما]] در این کشور همچون دیگر کشورهای آفریقایی از نظر فناوری و تکنولوژی روز در سطح پایینی قرار دارد که بخش عمده این امر به عدم حمایت دولت از صنعت سینما و فقدان سرمایه گذاری بخش خصوصی باز میگردد. از سوی دیگر انبوه فیلمهای آمریکایی، هندی، اروپایی و نیجریه ای که از سینماهای کشور نمایش داده میشوند رقیب جدی اندک فیلم سازان [[اتیوپی]] به شمار میروند که میبایست با بودجه ای بسیار اندک به رقابت با این فیلمها بپردازند. علاوه بر آن هنوز مؤسسات و انستیتوهایی که به صورت علمی هنر [[سینمای اتیوپی|سینما]] و فیلم سازی را به علاقمندان آموزش دهند در این کشور وجود ندارد و معدود کارگردانان اتیوپیایی نیز عمدتا در کشورهای اروپایی تحصیل و اطلاعات خود را در دانشگاههای این کشورها به دست آوردهاند. با این همه طی چند سال گذشته حرکت نوینی در صنعت [[سینمای اتیوپی]] آغاز شده و دولت نیز با در نظر گرفتن بودجه ای محدود، معدود فیلم سازان کشور را به خلق آثاری حماسی به ویژه در ارتباط با [[تاریخ اتیوپی|تاریخ]] و تمدن عظیم اتیوپی فراخواندهاست<ref>برگرفته از http://www.filmbirth.com/History of cinema in Ethiopia</ref>. | |||
| | [[پرونده:صنایع دستی اتیوپی.jpg|بندانگشتی|صنایع دستی (1403). برگرفته از سایت خبرگزاری مهر، قابل بازیابی از [https://www.mehrnews.com/news/5055013/%D8%B5%D9%86%D8%A7%DB%8C%D8%B9-%D8%AF%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%D9%88-%D9%85%D8%B9%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D8%AA%DB%8C%D9%88%D9%BE%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%DA%A9%D8%AF%D9%88-%D9%82%D9%84%DB%8C%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%AA%D8%A7-%D8%AD%D9%81%D8%B1-%DA%A9%D9%88%D9%87%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86 https://www.mehrnews.com/news/5055013/]]] | ||
=== [[صنایع دستی در اتیوپی| صنایع دستی]] === | |||
کشور [[اتیوپی]] سابقهای طولانی در تولید آثار ماندگار و منحصر به فرد در زمینه هنرهای دستی دارد و از این نظر در سرتاسر قاره آفریقا از شهرت بالایی برخوردار است. پیشینه ساخت [[صنایع دستی در اتیوپی|صنایع دستی]] در این کشور به هزاران سال پیش باز میگردد و هرچند در حال حاضر [[صنایع دستی در اتیوپی|صنایع دستی اتیوپی]] بیشتر برای فروش به گردشگران خارجی ساخته میشوند با این حال این اشیاء بخشی از سنتهای عمیق [[گروه های قومی اتیوپی|قبایل]] مختلف کشور را در خود جای داده و [[آداب و رسوم در اتیوپی|آداب و رسوم]] غنی و کهن این سرزمین باستانی را متجلی میسازند. | |||
مشهورترین صنایع دستی اتیوپی از دیرباز تاکنون عبارتند از: | |||
ماسک، [[مجسمهسازی در اتیوپی|مجسمه]]، سه پایههای معروف به سه پایههای جیما (که از چوبی یک تکه ساخته میشوند)، تابلوهای [[نقاشی در اتیوپی|نقاشی]]، سبدهای حصیری، سبدها و حصیربافی، آثار نقرهای (صلیب و نشانههای مذهبی) پارچه، [[نقاشی در اتیوپی|نقاشیها]] و خط نوشتههای تزئینی مذهبی، کدو قلیاییهای نقاشی شده، ظرفهای سفالی، کوزههای گلی، سپر و نیزه، کمان و ... | |||
ساخت مجسمههای سنگی و چوبی دربرگیرنده تمثیلها و نمادهایی مختلف همچون انسان، حیوانات، طبیعت و بخشهایی از زندگی روزمره؛ از زیباترین جلوههای هنری [[صنایع دستی در اتیوپی|صنایع دستی اتیوپی]] به شمار میروند که معمولا با ابزارهایی بسیار ساده همچون تیشه، قلم، درفش و سوهان ساخته میشوند. | |||
اتیوپیاییها از مهارت فراوانی در حصیربافی و سبد بافی نیز برخوردارند و از الیافهای گیاهی مختلفی برای این کار استفاده میکنند. سبک بافت حصیرها و سبدهای سنتی در این کشور با اتصال مفتولهای باریک از گیاهان به هم بسیار هنرمندانه است و قدمت این هنر را که نسل به نسل انتقال یافته به نمایش میگذارد. ظرفها و کوزههای ساخته شده از الیاف گیاهی نیز در این کشور شهرت دارند و هنوز در روستاها از این ظروف برای نگهداری غذا استفاده میشود. شهر تاریخی حرار به عنوان مرکز بافت بهترین سبدهای سنتی در نظر گرفته میشود و در بین مردمان [[حراره|حرار]]، از قدیم مرسوم بوده است که 14 نوع سبد به عنوان جهیزیه به فرزندان خود اهداء نمایند. در منازل شهری و روستایی شمال [[اتیوپی]] معمولا قطعاتی از حصیرهای رنگین و قدیمی نیز به عنوان تفاخر به دیوارها آویخته میشوند که از قیمت بالایی برخوردارند. صلیبهای نقرهای با نقوش پیچیده از دیگر [[صنایع دستی در اتیوپی|صنایع دستی اتیوپی]] به شمار میروند که از اهمیت بسیاری برای مسیحیان [[قبیله امهارا|امهارا]] و [[قبیله تیگرای|تیگرای]] برخوردارند. هرچند این صلیبها امروزه بیشتر جنبه تزئینی یافتهاند با این حال صلیبهای کوچک نقرهای هنوز در مراسم مذهبی کلیساها مورد استفاده قرار میگیرند. طراحیهای خلاقانه به کار رفته بر روی این صلیبها از زیبایی خیره کنندهای برخوردار است. اکثر این صلیبها از قدیم الایام تاکنون در شهرهای قدیمی اتیوپی نظیر [[شهر آکسوم|آکسوم]]، لالی بالا و [[گوندار]] ساخته میشوند و برای فروش به گردشگران خارجی عرضه میگردند. | |||
پارچههای دست باف کتانی این کشور نیز از دیگر [[صنایع دستی در اتیوپی|هنرهای دستی اتیوپی]] به شمار میروند و معمولا برای دوخت لباسهای سنتی مردان و زنان شهری و روستایی تولید میگردند. فرشهای تزئینی که در کارگاهها و به وسیله نخهای پشمی عمدتا به رنگهای قهوهای کمرنگ و تیره بافته میشوند با دارا بودن طرحهای اغلب ساده و اشکالیهای شبیه به شیر یا آب نیز از دیگر [[صنایع دستی در اتیوپی|صنایع دستی]] ارزشمند اتیوپی محسوب میگردند. | |||
ساخت ظروف سفالی از گلهای تیره رنگ (سیاه) توسط برخی از بازماندگان یهودیهای [[اتیوپی]] فالاشا ساکن در حومه شهر [[گوندار]] و روستاهای حاشیه [[شهر آکسوم|آکسوم]] و شمال کشور از دیگر جلوههای صنایع هنری این کشورند. هرچند یهودیان فالاشا این ظروف سفالی را برای استفاده در زندگی روزمره خود میسازند و بر آنها نقش ستاره داوود را مینهند با این حال بسیاری از آنها را به عنوان اشیاء تزئینی به گردشگران خارجی عرضه نموده و بخشی از زندگی روزمره خود را از این طریق تامین میکنند. | |||
کدو قلیاییهای خشک شده از دیگر هنرهای سنتی اتیوپی به شمار میروند که هنوز در روستاهای نواحی جنوبی و غربی [[اتیوپی]] برای حمل و نگهداری مواد خوراکی یا مایعات مورد استفاده قرار میگیرند. روستاییان قسمت بالایی این کدوها را قطع نموده و از تلفیق کدوها با سبدها و مهرههای شیشه ای به همراه نقوش هندسی، اشیاء زیبایی را خلق میکنند. | |||
جواهرات، ظروف سنگی منقش به تصاویر خیالی از حضرت سلیمان و ملکه سبا، کهربا و شیشههای رنگی - در قالب زیور آلات زنان و مردان - از دیگر هنرهای سنتی این کشور محسوب میگردند<ref>Carol, S. (2006). Handicrafts of Ethiopia. Ethiopian Tourist Organization, P. 6-53.</ref>. | |||
=== [[معماری در اتیوپی|معماری]] === | |||
در کشور اتیوپی سه نوع [[معماری در اتیوپی|معماری]] وجود دارد. نوع اول احداث بناها و عمارات مجلل با معماری و مهندسی مذهبی است که امروزه کاربرد چندانی ندارد و در گذشتهها بیشتر در ساخت کلیساها و برخی مساجد و قصرهای پادشاهان قدیم مورد استفاده قرار میگرفته است. بقایایی از این نوع معماری در کاخهای باستانی سلاطین اتیوپی در [[شهر آکسوم|آکسوم]] به چشم میخورند. | |||
نوع دیگر [[معماری در اتیوپی]] استفاده از سنگهای تراشیده شده از کوهها است که در اصطلاح به آن معماری سنگی گفته میشود. در این نوع خاص از [[معماری در اتیوپی|معماری]] گاه بخشهایی از کوهستان حفر شده و منازل یا کلیساهای کوچکی به طور کاملا هنرمندانه در داخل کوه احداث میگردد. این نوع [[معماری در اتیوپی]]، معماری سنگ تراشیده نام دارد و منازل و کلیساهایی که بدین گونه احداث میشوند از زیبایی طبیعی خاصی برخوردارند. تردد در منازل و کلیساهای سنگ تراشیده معمولا از طریق نردبانهای خاص ساخته شده از طناب و یا چوب صورت میگیرد. تعدادی از کلیساها و صومعهها در مناطق شمالی [[اتیوپی]]، از صخرههای سخت و بزرگ تراشیده و ساخته شده اند که به عنوان نمونه میتوان به دوازه کلیسایی که از صخرههای یکپارچه در لالی بالا بنا گردیدهاند اشاره کرد. | |||
نوع سوم معماری در این کشور که بیشتر در مناطق صحرایی و بیابانی مورد استفاده قرار میگیرد بهره گیری از خشت و خاک رس و ساخت کلبهها و منازل گلی است که از استحکام خوبی برخوردار است. این نوع [[معماری در اتیوپی|معماری]] تاثیرپذیر از معماری سنتی کشورهای [[مالی]] و نیجر است و سقفهای گنبدی و دیوارهای کلفت آن مانع نفوذ گرمای محیط به داخل منازل میشود. | |||
| | |||
در روستاهای این کشور ساخت کلبههای مخروطی با سقف حصیری نیز کاربرد وسیعی دارد. این خانههای سنتی دایره وار با دیوارهای استوانهای شکل از شاخه و جگن اندود و درزگیری شدهاند. سقف این کلبهها مخروطی شکل و پوشیده از کاه و پوشال هستند که بر دیرکی استوار شدهاند. دیرکهای مرکزی در میان بیشتر قبایل از جمله [[قبیله ارومو|ارومو]]، [[قبیله گوراگه|گوراگه]]، [[قبیله امهارا|امهارا]] و تیگرینیا مفهومی مقدس دارند. در این شیوه [[معماری در اتیوپی|معماری]] سنتی که در دیگر کشورهای آفریقای سیاه نیز رایج است معمولا چند کلبه در کنار یکدیگر ساخته میشوند که به زن و شوهر و فرزندان آنها اختصاص دارند. | |||
در بیشتر مناطق شهری [[اتیوپی]] آمیزهای از روشهای سنتی و مدرن [[معماری در اتیوپی|معماری]] به چشم میخورند. منازل محقر فقرا اغلب خانههایی بسیار محقرانه با سقفهایی از جنس ورقههای حلبی یا فولادی و دیوارهایی گلی میباشند، در مقابل اشخاص ثروتمند در حومه آدیس آبابا صاحب خانههایی چند طبقه و ساخته شده از بتن و آجر به سبک کاملا غربیاند<ref>برگرفته از http://www.everynation.org/Ethiopia</ref>. | |||
| | |||
=== [[مجسمهسازی در اتیوپی|مجسمه سازی]] === | |||
هرچند هنر مجسمه سازی در این کشور از پیشینه درخشانی برخوردار است و خرابهها و آثار تاریخی عظیم سنگی برجای مانده در [[شهر آکسوم|آکسوم]] و دیگر شهرهای [[اتیوپی]] حکایت از اوج هنر مجسمه سازان این سرزمین باستانی در خلق آثاری بیبدیل در هزارههای قبل دارد با این حال هنر ساخت مجسمههای سنگی بزرگ و کوچک در قرون اخیر دچار افول تدریجی شده و تقریبا منسوخ گشتهاست. | |||
جدای از مجسمههای سنگی؛ تراشیدن قطعاتی از چوبهای جنگلی و ساخت مجسمههای چوبی نیز از دیرباز در بین [[گروه های قومی اتیوپی|قبایل و اقوام]] مختلف این کشور رواج داشته و هرچند تا اوایل قرن بیستم به عنوان نمادی از هنر اصیل این سرزمین درنظر گرفته میشده ولی هم اکنون بیشتر برای فروش به گردشگران خارجی تولید میشوند. مجسمههای چوبی [[اتیوپی]] از ظرافت خاصی برخوردارند و هنرمندان بومی با ابزارهایی ساده مجسمههایی بسیار زیبا از انسان، حیوانات مختلف، طبیعت و زندگی روزمره به وجود میآورند<ref>برگرفته از http://www.everynation.org/Ethiopia</ref>. | |||
| | [[پرونده:نقاشی اتیوپی.jpg|بندانگشتی|نقاشی اتیوپی (1403). برگرفته از سایت ویکی بین، قابل بازیابی از [https://wikibin.ir/article/wp/%D8%A7%D8%AA%DB%8C%D9%88%D9%BE%DB%8C%D8%A7%DB%8C%DB%8C https://wikibin.ir/article/wp/]]] | ||
| | |||
=== [[نقاشی در اتیوپی|نقاشی]] === | |||
نقاشی در کشور [[اتیوپی]] عمدتا نمایانگر بخش مهمی از [[آداب و رسوم در اتیوپی|آداب و رسوم]] این کشور است که از قدیم الایام در مناطق استقرار [[گروه های قومی اتیوپی|قبایل و اقوام]] اتیوپی وجود داشته و در گذشتههای دور به نوعی [[زبان و ادبیات اتیوپی|زبان]] نوشتاری مردمان قبایل مختلف کشور را تشکیل میداده و اقوام کهن [[اتیوپی]] از این طریق سنتهای خود را برای نسلهای آینده بیادگار گذاشتهاند. هنر [[نقاشی در اتیوپی|نقاشی]] در این کشور عمدتا به چند بخش مجزا شامل نقاشی عامیانه، نقاشی صخرهای، نقاشی دیواری و نقاشی مذهبی تقسیم میگردد. سبک نقاشی عامیانه [[اتیوپی]] که در کلیساها و سایر مناطق این کشور بوفور به چشم میخورد دربرگیرنده صحنههایی از زندگی روزمره [[گروه های قومی اتیوپی|اقوام]] گوناگون از گذشتههای دور تاکنون است. این سبک [[نقاشی در اتیوپی|نقاشی]] در طول قرنهای گذشته تغییر چندانی نکردهاست. | |||
نقاشیهای صخرهای نیز از سبکهای بسیار قدیمی هنری این کشور است که عمدتا بر روی صخرههای مرتفع و کوهستانها ترسیم شده و صحنههایی از زندگی مردمان اتیوپی در گذر زمان اعم از شکار، جشن، عبادت، سوگواری و ... را به تصویر کشیدهاند. | |||
نقاشی مذهبی (نقاشی کلیسایی) [[اتیوپی]] نیز دازای پیشینه ای طولانی بوده و با ترسیم داستانهایی مذهبی از کتاب مقدس و سایر منابع بومی، مفاهیم عمیقی را به سادگی برای آشنا کردن مردم با سنتهای مذهبی و میراث فرهنگی خود به تصویر میکشند. | |||
سابقه [[نقاشی در اتیوپی|نقاشی]] دیواری در اتیوپی به چند دهه اخیر باز میگردد و دولتهای وقت از طریق خلق صحنههایی حماسی از جنگهای اتیوپی با ایتالیا، مبارزات مردم با نظامیان حاکم بر کشور در دهههای 1970 و 1980 و سازندگی در دهههای 1990 و 2000 تلاش کردهاند بخشهایی از تاریخ معاصر [[اتیوپی]] را ترسیم نمایند. | |||
| | |||
[[اتیوپی]] در دهههای اخیر شاهد ظهور نقاشان بزرگی بودهاست. آفورک تکه (Afework Tekle) از نقاشان برجسته معاصر این کشور است که به دلیل آثار ارزشمند خود شهرتی جهانی کسب کردهاست. [[نقاشی در اتیوپی|نقاشی]]<nowiki/>های پر طراوت تکه که بیشتر بر روی بومهای بسیار بزرگ کشیده شدهاند در موزهها، گالریها و همچنین تمبرهای پستی و کارت پستالهای اتیوپی به چشم میخورند. اسکندر بغوسیان از دیگر نقاشان معاصر اتیوپی است که در لندن و [[پاریس]] تحصیل کرده و قبل از مهاجرت به [[آمریکا]] در اوایل دهه 1970، چهارسال در [[اتیوپی]] به تدریس اشتغال داشتهاست. یکی از روشهای منحصر بهفرد این نقاش برجسته بداهه سازی بر روی طومارهای پوستی با حروف گیز یا [[زبان امهریک|امهریک]] است. | |||
ووسن کاسروف (Wosene Kosraf)، گرمای هیوت (Girmay Hiwet) و الیزابت اتنافو (Elisabeth Atnafu) از دیگر نقاشان برجسته این کشورند که در خارج از مرزهای [[اتیوپی]] هنر خود را دنبال میکنند<ref>برگرفته از [http://www.Britannicaonlineencyclopedia.com/2012 http://www.Britannica online encyclopedia.com/2012]</ref><ref>عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ [[اتیوپی]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص 230-248.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[هنر سنگال]]؛ [[هنر ژاپن]]؛ [[هنر در چین]]؛ [[هنر روسیه]]؛ [[هنر کانادا]]؛ [[هنر کوبا]]؛ [[هنر لبنان]]؛ [[هنر مصر]]؛ [[هنر تونس]]؛ [[هنر افغانستان]]؛ [[هنر تایلند]]؛ [[هنر زیمبابوه]]؛ [[هنر فرانسه]]؛ [[هنر اسپانیا]]؛ [[هنر سوریه]]؛ [[هنر مالی]][[هنر ساحل عاج|؛ هنر ساحل عاج]]؛ [[هنر سیرالئون]]؛ [[هنر قطر]]؛ [[هنر اوکراین]]؛ [[هنر سودان]]؛ [[هنر گرجستان]]؛ [[هنر تاجیکستان]]؛ [[هنر بنگلادش]]؛ [[هنر قزاقستان]]؛ [[هنر سریلانکا]]؛ [[هنر اردن]]؛ [[هنر آرژانتین]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
[[رده:هنر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۵۶
موسیقی در کشور اتیوپی به دو بخش سنتی و مدرن تقسیم میگردد. موسیقی سنتی این کشور که از تنوع زیادی برخوردار است نیز به نوبه خود به بخشهای متنوعی از جمله موسیقی عامه - فولکلوریک- و موسیقی سنتی مذهبی (سازهای زهی و سازهای بادی) تقسیم میگردد.
موسیقی فولکلوریک اتیوپی، بسیار گوناگون و متنوع است و تقریبا هریک از قبایل هشتادگانه این کشور دارای موسیقیهای خاص خود میباشند که در مراسم و مناسبتهای آنها از جایگاه استواری برخوردار است. آهنگها و نواهای این سبک موسیقی که دارای دو سبک آرام و ریتمیک است بخشی از فرهنگ شفاهی این سرزمین باستانی را در خود جای دادهاند. مهم ترین آلات و ادوات موسیقی سنتی اتیوپی اعم از موسیقی فولکلوریک و موسیقی مذهبی عبارتند از: شیپور، فلوت، طبل، چنگ، عود و نوعی ویلون محلی.
سازهای زهی سنتی
سازهای زهی سنتی که در انواع موسیقیهای سنتی و مذهبی اتیوپی کاربرد وسیعی دارند عبارتند از:
ماسنکو (ماسینکو)
ماسنکو (Masenqo) ساز تک زه شبیه عود است که با آرشه نواخته میشود و از این نظر میتوان گفت به کمانچه نیز شباهت دارد. زه این ساز از موی اسب ساخته میشود. ماسنکو مورد علاقه بومیان اتیوپی است و الحان شاد و غمگین آن در مناسبتهای مختلف نقشهای متفاوتی برعهده میگیرند.
کرار
کرار (Krar) یکی از از مشهورترین و قدیمیترین ادوات موسیقی سنتی اتیوپی به شمار میرود که قدمت آن را در این کشور بالغ بر 2000 سال دانستهاند.این آلت موسیقی با دارا بودن شش سیم بلند به چنگ و بربط شباهت زیادی دارد. بدنه کرار از چوب مدوری ساخته میشود که رشتههای آن از روده گاو تهیه شده و شکل حرف «V» میباشند. آهنگهای زیبای نوازنده کرار شنوندگان خود را دچار وجد زایدالوصفی مینماید. کرار معمولا به صورت افقی بر روی چارچوب محافظ خود نواخته میشود.
بگنا
بگنا (Begena) نیز همچون کرار به چنگ یا بربط شباهت زیادی دارد و دارای ده ردیف سیم نازک و بلند است که از طریق نواختن این سیمها الحان و آهنگهای با صلابتی پدید میآید. بگنا معمولا با انگشتوانه ای از عاج یا استخوان به صدا در میآید و چون صدای سنگین و مرتعشی دارد در مراسم رسمی و باشکوه از آن استفاده میکنند. در گذشتههای دور از بگنا بیشتر در دادگاهها و هنگام اعلام احکام و قوانین استفاده میشدهاست. گفته میشود این ساز به تقلید از چنگ داوود ساخته شدهاست.
دیتا
دیتا (Dita) ساز بربط مانند دیگری با پنج سیم است که به همراه سازهای زهی آرشهای - شامل انواع غیر متعارف سازهای دارای سه زه- در جشنها و مناسبتهای محلی مورد استفاده قرار میگیرند. دیتا و دیگر انواع سازهای زهی بیشتر در جنوب اتیوپی کاربرد دارند[۱].
سازهای بادی
واشینت
واشینت (Washint) (از سازهای بادی مشهور اتیوپی) فلوتی ساخته شده از نی بامبو است که در سرتاسر این کشور و به ویژه در نواحی مرتفع اتیوپی رواج دارد. این ساز لوله مانند دارای چهار حفره کوچک در اندازههای مختلف است که از طریق نواختن در آن و نهادن و برداشتن انگشتان بر این سوراخهای ریز اصوات متنوعی به وجود میآید. بسیاری از چوپانان اتیوپی در هنگام چرای گلههای گاو و گوسفند بر واشینت خود دمیده و محیط اطراف خویش را غرق در نواهای خوشی میسازند.
امبیلتا
امبیلتا (Embilta) نوعی فلوت سنتی است که معمولا از فلز و نی بامبو ساخته میشود. این فلوت فاقد سوراخ است و نوازندگان آن که میبایست از مهارت قابل توجهی برخوردار باشند تنها با نواختن دو نت آهنگهای زیادی را به وجود میآورند.
ساز مالاکات
ساز بادی مالاکات (Malakat) صرفا در برخی مراسم مذهبی مورد استفاده کشیشان و روحانیون مسیحی قرار میگیرد.
هلدودوا
هلدودوا (Holdudwa) این ساز بادی شیپور مانند از شاخ حیوانات ساخته میشود و بیشتر مورد استفاده قبایل جنوبی اتیوپی قرار میگیرد.
شوفار
شوفار (Shofar) این ساز بادی که به شیپور شباهت دارد عمدتا در مراسم مذهبی مورد استفاده یهودیان بتا اسرائیل کاربرد دارد.
فانتا
فانتا (Fnta) نوعی فلوت بومی است که قبیله «کونسو» و دیگر ساکنان نواحی جنوبی اتیوپی معمولا در جشنها و مناسبتهای سنتی و دینی خود این فلوت را به کار میبرند[۲].
سازهای کوبه ای
آتامو
آتامو (Atamo) طبل دستی کوچکی است که از گل رس و سفال و کشیدن پوست خشک شده گوسفند و بز ساخته میشود. طبالان معمولا اشیای کوچکی از قبیل سنگ یا دانههایی ریز را در درون این طبل قرار میدهند و با زدن ضربات انگشتان بر آن، اصوات هیجان انگیزی ایجاد میکنند. نواختن آتامو در میان قبیله گوراگه و سایر مردمان جنوب اتیوپی رایج و متداول است.
توم
توم (Toom) سازی متشکل از تیغههای فلزی است که از برخورد این تیغههای فلزی با هم، صدایی شبیه تق تق برمیخیزد. استفاده از توم در نواحی جنوبی اتیوپی و در بین قبایل نوئر، آنواک، ماجانگیر و سرورما رواج دارد.
نگاریت
نگاریت (Negarite) طبلی ساخته شده از چوب یا فلز است که آن را با یک قطعه چوب خمیده مینوازند. طبل نگاریت در گذشتههای نه چندان دور بیشتر در دربار سلطنتی یا اعلام عمومی خبرها مورد استفاده قرار میگرفت ولی امروزه عمدتا به جشنها و مراسم عروسی اختصاص یافته است. طبل نگاریت در اریتره نیز کاربرد وسیعی دارد.
کبه رو
کبه رو (Kabero) نوعی طبل در اندازههای بزرگ و کوچک است که هم در مراسم مذهبی کلیسای ارتدوکس و هم در جشنهای سنتی قبایل مختلف کاربرد دارد[۳].
موسیقی دینی
موسیقی دینی اتیوپی دربرگیرنده عناصری از مسیحیت ارتدوکس؛ دین یهود و دین اسلام است که در موسیقی سنتی این کشور جای گرفته و برخی از آلات و ادوات موسیقی این کشور را عمیقا متاثر از خود ساختهاند به طوری که برخی از سازهای بادی و کوبه ای اتیوپی امروزه بیشتر در خدمت مراسم دینی ادیان مختلف این کشور قرار گرفتهاند.
سناسل (Senasel) که در اصل نوعی عود مصری میباشد یکی از سازهای دینی کشور است که در جشنها و آیینهای کلیسای ارتدوکس اتیوپی کاربرد دارد. در مراسم مذهبی کلیسای ارتدوکس از سازهای کلگری (Glegry) و ماکوامیا (Maqwamia) نیز برای همراهی شرکت کنندگان و برقراری ریتم سرودهای مذهبی استفاده میشود.
علاوه بر آن در کلیساهای قدیمی ارتدوکس در مناطق روستایی؛ برای دعوت مؤمنان به مراسم عبادی؛ سازی به نام دوال (Dawal) -که از صفحات استخوانی یا قطعات چوبی ساخته میشود- مورد استفاده قرار میگیرد. یهودیان بتا اسرائیل نیز در هنگام برگزاری مراسم مذهبی در کنیسهها ساز کوچک زنگ مانندی به نام کچل (Qachel) و طبلهای کبه رو و ناگاریت (Nagarit) را برای همراهی موسیقی مذهبی به کار میگیرند. مسلمانان اتیوپی نیز در هنگام برگزاری جشنهای مذهبی خود همچون عید قریان و عید فطر از ادوات موسیقی همچون دف، طبل کبه رو و فلوت امبیلتا استفاده میکنند[۴].
موسیقی مدرن
تاریخ موسیقی مدرن و استفاده از ابزارهای موسیقی غربی به دهه 1930 و اشغال کوتاه مدت این کشور توسط ایتالیا باز میگردد. در این دوره گروههای موسیقی ایتالیایی برای سربازان و برخی اتباع ایتالیایی که در این کشور سکونت داشتند برنامههایی اجرا میکردند و بتدریج مردم این سرزمین با سبک موسیقی غربی آشنا شدند. نخستین گروه موسیقی به سبک جدید در دهه 1950 بدستور امپراطور هایلا سلاسی در این کشور تاسیس شد و به تدریج اقدام به برگزاری کنسرتهایی در مراسم و مناسبتهای ملی نمود. در دهه 1960 و با انجام کنسرتهایی توسط گروههای مشهور موسیقی آمریکا مانند گلن میلر و سول موسیقی مدرن جاز و پاپ اتیوپی بتدریج شکل گرفت و گروهی از جوانان نیز جذب این سبک از موسیقی روز شدند. پس از کودتای نظامیان گروههای موسیقی غربی در این کشور تحت نظر دولت قرار گرفتند و به دلیل دیدگاههای کمونیستی هایلا ماریام فعالیت آنها محدود گردید با این حال از زمان سرنگونی دولت نظامی ماریام در سال 1991 و ایجاد فضای نسبتا باز سیاسی در کشور موسیقی نوین نیز بار دیگر فعالیت خود را در این کشور آغاز کرد که این وضعیت تاکنون ادامه یافتهاست. با وجود علاقه برخی از جوانان شهری به موسیقیهای متداول غربی و تقلید هنرمندان اتیوپی از این سبکها؛ موسیقی غربی از جایگاه عمیقی در بین مردم این کشور برخوردار نیست و اکثر مردم اتیوپی به ویژه روستاییان موسیقی سنتی را بر موسیقی غربی ترجیح داده و روی آوردن برخی از جوانان و نوجوانان شهری به موسیقی پاپ را نمادی از تهاجم فرهنگی غرب به ساختارهای سنتی خود میدانند[۵].
تئاتر و هنرهای نمایشی
تئاتر در کشور اتیوپی ریشه در تاریخ و تمدن کهن این سرزمین دارد و اجرای نمایشهای فرهنگی از گذشتههای بسیار دور در این کشور رواج داشته است به گونهای که قبایل مختلف اتیوپی همواره در مراسم و مناسبتهای سنتی خود، علاوه بر رقص و حرکات موزون نمایشی، تئاترهایی سنتی را نیز اجرا کرده و از این طریق بخشی از سنتهای کهن به ارث رسیده توسط اجداد و پیشینیان خود را نیز حفظ کردهاند.
وضعیت سنتی هنر نمایش در این کشور تاریخی تا اوایل قرن بیستم به همان سبک قومی قبیلگی ادامه پیدا کرد. در جریان اشغال کوتاه مدت اتیوپی توسط ایتالیا در سالهای 1936-1941 میلادی، ایتالیاییها چند سالن تئاتر در این کشور (و از جمله در استان ارتیره که در سال 1993 موفق به اخذ استقلال خود از اتیوپی گشت) احداث کردند و هنر تئاتر در اتیوپی به تدریج از حالت سنتی و قبیلگی به سبک نوین و امروزی متمایل گشت.
پس از پایان جنگ جهانی دوم به تدریج تئاتر نوین در اتیوپی شکل گرفت و چند گروه تئاتری در آدیس آبابا فعالیت خود را آغاز کردند. این نمایشنامهها که تلفیقی از نمایشهای سنتی قومی قبیلگی و تئاتر جدید محسوب میشدند پس از تأسیس نخستن گروه آواز اتیوپی توسط شهرداری آدیس آبابا در سال 1946 و با بهرهگیری از ارکستر جدید حالت رسمی به خود گرفته و مقدمات تأسیس نخستین تئاتر ملی اتیوپی را که تلفیقی از گروه ارکستر و تئاتر بود فراهم آوردند. در سال 1955 ساختمان سینمای مارکونی آدیس آبابا که عملیات ساخت آن در زمان اشغال کشور توسط ایتالیاییها آغاز و به صورت نیمه کاره رها شدهبود با دستور امپراطور هایله سلاسی تکمیل شد و سالن تئاتر ملی اتیوپی نام گرفت. مدت کوتاهی پس از آن نیز شهرداری آدیس آبابا با استخدام پروفسور فرانس زلوکر هنرمند و آهنگساز اطریشی فرآیند تثبیت تئاتر نوین را در این کشور سرعت بخشید. در اثر اقدامات این آهنگساز و هنرمند اروپایی نخستین گروههای تئاتری اتیوپی که قرار بود در مراسمی مهم با حضور امپراطور هنرنمایی کنند تشکیل شدند و پس از آن و در دهه 1960 چند گروه تئاتری دیگر نیز در این کشور شکل گرفتند.
هنر تئاتر در دوره حاکمیت هایله ماریام تحت کنترل دقیق دولت قرار گرفت و دولتمردان از انجام هرگونه نمایش انتقادی علیه اقدامات دولت و ورود این هنر به سمت سیاست به شدت ممانعت میکردند. پس از سرنگونی دولت هایله ماریام هنرمندان تئاتری فعالیت خود را توسعه بخشیدند و نمایشنامههایی در ارتباط با حماسههای جنگجویان راه آزادی و جنایات دولت هایله ماریام را به روی صحنه بردند که با استقبال عموم مردم مواجه گشت. با این همه به تدریج و با اعمال محدودیتهایی علیه هنر تئاتر هنرمندان از ورود به مسائل سیاسی منع گردیدند و دامنه فعالیت آنها به مضامین فرهنگی و هنری متمرکز گشت.
در حال حاضر اجرای تئاترهای کلاسیک در سالنهای تئاتر کوچک و بزرگ در آدیس آبابا و دیگر شهرهای کشور ادامه دارد. با این حال به دلیل مشکلات ناشی از کمبود بودجه و عدم حمایت مؤثر وزارت فرهنگ اتیوپی از این هنر، صنعت تئاتر در اتیوپی نیز همچون دیگر کشورهای آفریقایی زیر خط صحرای بزرگ با مشکلات فراوانی مواجه است. با این حال این هنر از طرفداران فراوانی در داخل کشور برخوردار است.
لازم به ذکر است مهم ترین گروههای تئاتری در حال حاضر تحت نظارت تئاتر ملی اتیوپی قرار دارند و نمایشنامههایی که به روی صحنه میبرند دربرگیرنده بخشهایی از تاریخ گذشته این کشور به همراه برخی سنتها و آداب و رسوم قومی قبیلگی اتیوپی است[۶].
سفر گروههای نمایشی به خارج
با توجه به جذابیتهای خاص گروههای تئاتری این کشور (به ویژه گروههای نمایشی سنتی) طی یک دهه گذشته و ارائه تسهیلاتی از سوی برخی کشورهای غربی؛ برخی از این گروهها قطعاتی را در کشورهای آمریکا، کانادا، فرانسه و انگلستان اجرا کرده اند که با استقبال گسترده علاقمندان مواجه شدهاند. موضوع اکثر نمایشنامههایی که در کشورهای غربی به روی صحنه رفتهاند را تاریخ قدیم این کشور باستانی و برخی مراسم سنتی اتیوپی تشکیل میدهند.
صنعت سینما و فیلم سازی
تاریخچه هنر هفتم در کشور اتیوپی به دوره حاکمیت نظامیان به رهبری منگستو هایله ماریام باز میگردد و از سال 1975 به بعد به تدریج صنعت سینما در این کشور شکل گرفت. تنها سابقهای که از سینما در دوره قبل از حکومت هایله ماریام در این کشور وجود دارد فیلم مستندی است که در دهه 1960 توسط فیلم سازی اتیوپیایی در مورد فقر و گرسنگی مردم این کشور تهیه شد و علیرغم کیفیت هنری پایین آن، به دلیل ترسیم صحنههای تکان دهندهای از زندگی پر محنت و رنج مردم اتیوپی با استقبال شبکههای تلویزیونی غربی مواجه شد و بسیاری از کانالهای تلویزیونی کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی آن را پخش کردند.
پس از استقرار نظامیان بر اتیوپی در سال 1974،هایله ماریام سانسور شدیدی را بر صنعت در حال رشد سینما حاکم ساخت و تلاش زیادی انجام داد تا آن را در خدمت اهداف کمونیستی خود و تبلیغ حاکمیت خویش قرار دهد. با وجود محدودیتهای دوره 15 ساله رژیمهایله ماریام، سینمای اتیوپی به تدریج به پیشرفتهای قابل توجهی نایل آمد و کارگردانان بزرگی همچونهایله گریما (Haile Gerimaa) فیلمهای ارزشمندی در ارتباط با تاریخ و فرهنگ اتیوپی تولید کردند که سبب شهرت سینمای اتیوپی در سطح قاره آفریقا شد. پس از سرنگونیهایله ماریام و به وجود آمدن آزادی نسبی در کشور فیلمهای مستند و سینمایی متعددی در دهههای 1990 و 2000 میلادی در این کشور تولید شدند و چند سینمای بزرگ مطابق با استانداردهای بین المللی نیز در آدیس آبابا و دیگر شهرهای بزرگ اتیوپی احداث گردیدند.
علیرغم پیشرفتهای صورت گرفته در هنر سینما و اعطای برخی جوایز جشنوارههای فیلم آفریقایی و بین المللی به فیلمهای ساخته شده توسط فیلم سازان اتیوپیایی، صنعت سینما در این کشور همچون دیگر کشورهای آفریقایی از نظر فناوری و تکنولوژی روز در سطح پایینی قرار دارد که بخش عمده این امر به عدم حمایت دولت از صنعت سینما و فقدان سرمایه گذاری بخش خصوصی باز میگردد. از سوی دیگر انبوه فیلمهای آمریکایی، هندی، اروپایی و نیجریه ای که از سینماهای کشور نمایش داده میشوند رقیب جدی اندک فیلم سازان اتیوپی به شمار میروند که میبایست با بودجه ای بسیار اندک به رقابت با این فیلمها بپردازند. علاوه بر آن هنوز مؤسسات و انستیتوهایی که به صورت علمی هنر سینما و فیلم سازی را به علاقمندان آموزش دهند در این کشور وجود ندارد و معدود کارگردانان اتیوپیایی نیز عمدتا در کشورهای اروپایی تحصیل و اطلاعات خود را در دانشگاههای این کشورها به دست آوردهاند. با این همه طی چند سال گذشته حرکت نوینی در صنعت سینمای اتیوپی آغاز شده و دولت نیز با در نظر گرفتن بودجه ای محدود، معدود فیلم سازان کشور را به خلق آثاری حماسی به ویژه در ارتباط با تاریخ و تمدن عظیم اتیوپی فراخواندهاست[۷].
صنایع دستی
کشور اتیوپی سابقهای طولانی در تولید آثار ماندگار و منحصر به فرد در زمینه هنرهای دستی دارد و از این نظر در سرتاسر قاره آفریقا از شهرت بالایی برخوردار است. پیشینه ساخت صنایع دستی در این کشور به هزاران سال پیش باز میگردد و هرچند در حال حاضر صنایع دستی اتیوپی بیشتر برای فروش به گردشگران خارجی ساخته میشوند با این حال این اشیاء بخشی از سنتهای عمیق قبایل مختلف کشور را در خود جای داده و آداب و رسوم غنی و کهن این سرزمین باستانی را متجلی میسازند.
مشهورترین صنایع دستی اتیوپی از دیرباز تاکنون عبارتند از:
ماسک، مجسمه، سه پایههای معروف به سه پایههای جیما (که از چوبی یک تکه ساخته میشوند)، تابلوهای نقاشی، سبدهای حصیری، سبدها و حصیربافی، آثار نقرهای (صلیب و نشانههای مذهبی) پارچه، نقاشیها و خط نوشتههای تزئینی مذهبی، کدو قلیاییهای نقاشی شده، ظرفهای سفالی، کوزههای گلی، سپر و نیزه، کمان و ...
ساخت مجسمههای سنگی و چوبی دربرگیرنده تمثیلها و نمادهایی مختلف همچون انسان، حیوانات، طبیعت و بخشهایی از زندگی روزمره؛ از زیباترین جلوههای هنری صنایع دستی اتیوپی به شمار میروند که معمولا با ابزارهایی بسیار ساده همچون تیشه، قلم، درفش و سوهان ساخته میشوند.
اتیوپیاییها از مهارت فراوانی در حصیربافی و سبد بافی نیز برخوردارند و از الیافهای گیاهی مختلفی برای این کار استفاده میکنند. سبک بافت حصیرها و سبدهای سنتی در این کشور با اتصال مفتولهای باریک از گیاهان به هم بسیار هنرمندانه است و قدمت این هنر را که نسل به نسل انتقال یافته به نمایش میگذارد. ظرفها و کوزههای ساخته شده از الیاف گیاهی نیز در این کشور شهرت دارند و هنوز در روستاها از این ظروف برای نگهداری غذا استفاده میشود. شهر تاریخی حرار به عنوان مرکز بافت بهترین سبدهای سنتی در نظر گرفته میشود و در بین مردمان حرار، از قدیم مرسوم بوده است که 14 نوع سبد به عنوان جهیزیه به فرزندان خود اهداء نمایند. در منازل شهری و روستایی شمال اتیوپی معمولا قطعاتی از حصیرهای رنگین و قدیمی نیز به عنوان تفاخر به دیوارها آویخته میشوند که از قیمت بالایی برخوردارند. صلیبهای نقرهای با نقوش پیچیده از دیگر صنایع دستی اتیوپی به شمار میروند که از اهمیت بسیاری برای مسیحیان امهارا و تیگرای برخوردارند. هرچند این صلیبها امروزه بیشتر جنبه تزئینی یافتهاند با این حال صلیبهای کوچک نقرهای هنوز در مراسم مذهبی کلیساها مورد استفاده قرار میگیرند. طراحیهای خلاقانه به کار رفته بر روی این صلیبها از زیبایی خیره کنندهای برخوردار است. اکثر این صلیبها از قدیم الایام تاکنون در شهرهای قدیمی اتیوپی نظیر آکسوم، لالی بالا و گوندار ساخته میشوند و برای فروش به گردشگران خارجی عرضه میگردند.
پارچههای دست باف کتانی این کشور نیز از دیگر هنرهای دستی اتیوپی به شمار میروند و معمولا برای دوخت لباسهای سنتی مردان و زنان شهری و روستایی تولید میگردند. فرشهای تزئینی که در کارگاهها و به وسیله نخهای پشمی عمدتا به رنگهای قهوهای کمرنگ و تیره بافته میشوند با دارا بودن طرحهای اغلب ساده و اشکالیهای شبیه به شیر یا آب نیز از دیگر صنایع دستی ارزشمند اتیوپی محسوب میگردند.
ساخت ظروف سفالی از گلهای تیره رنگ (سیاه) توسط برخی از بازماندگان یهودیهای اتیوپی فالاشا ساکن در حومه شهر گوندار و روستاهای حاشیه آکسوم و شمال کشور از دیگر جلوههای صنایع هنری این کشورند. هرچند یهودیان فالاشا این ظروف سفالی را برای استفاده در زندگی روزمره خود میسازند و بر آنها نقش ستاره داوود را مینهند با این حال بسیاری از آنها را به عنوان اشیاء تزئینی به گردشگران خارجی عرضه نموده و بخشی از زندگی روزمره خود را از این طریق تامین میکنند.
کدو قلیاییهای خشک شده از دیگر هنرهای سنتی اتیوپی به شمار میروند که هنوز در روستاهای نواحی جنوبی و غربی اتیوپی برای حمل و نگهداری مواد خوراکی یا مایعات مورد استفاده قرار میگیرند. روستاییان قسمت بالایی این کدوها را قطع نموده و از تلفیق کدوها با سبدها و مهرههای شیشه ای به همراه نقوش هندسی، اشیاء زیبایی را خلق میکنند.
جواهرات، ظروف سنگی منقش به تصاویر خیالی از حضرت سلیمان و ملکه سبا، کهربا و شیشههای رنگی - در قالب زیور آلات زنان و مردان - از دیگر هنرهای سنتی این کشور محسوب میگردند[۸].
معماری
در کشور اتیوپی سه نوع معماری وجود دارد. نوع اول احداث بناها و عمارات مجلل با معماری و مهندسی مذهبی است که امروزه کاربرد چندانی ندارد و در گذشتهها بیشتر در ساخت کلیساها و برخی مساجد و قصرهای پادشاهان قدیم مورد استفاده قرار میگرفته است. بقایایی از این نوع معماری در کاخهای باستانی سلاطین اتیوپی در آکسوم به چشم میخورند.
نوع دیگر معماری در اتیوپی استفاده از سنگهای تراشیده شده از کوهها است که در اصطلاح به آن معماری سنگی گفته میشود. در این نوع خاص از معماری گاه بخشهایی از کوهستان حفر شده و منازل یا کلیساهای کوچکی به طور کاملا هنرمندانه در داخل کوه احداث میگردد. این نوع معماری در اتیوپی، معماری سنگ تراشیده نام دارد و منازل و کلیساهایی که بدین گونه احداث میشوند از زیبایی طبیعی خاصی برخوردارند. تردد در منازل و کلیساهای سنگ تراشیده معمولا از طریق نردبانهای خاص ساخته شده از طناب و یا چوب صورت میگیرد. تعدادی از کلیساها و صومعهها در مناطق شمالی اتیوپی، از صخرههای سخت و بزرگ تراشیده و ساخته شده اند که به عنوان نمونه میتوان به دوازه کلیسایی که از صخرههای یکپارچه در لالی بالا بنا گردیدهاند اشاره کرد.
نوع سوم معماری در این کشور که بیشتر در مناطق صحرایی و بیابانی مورد استفاده قرار میگیرد بهره گیری از خشت و خاک رس و ساخت کلبهها و منازل گلی است که از استحکام خوبی برخوردار است. این نوع معماری تاثیرپذیر از معماری سنتی کشورهای مالی و نیجر است و سقفهای گنبدی و دیوارهای کلفت آن مانع نفوذ گرمای محیط به داخل منازل میشود.
در روستاهای این کشور ساخت کلبههای مخروطی با سقف حصیری نیز کاربرد وسیعی دارد. این خانههای سنتی دایره وار با دیوارهای استوانهای شکل از شاخه و جگن اندود و درزگیری شدهاند. سقف این کلبهها مخروطی شکل و پوشیده از کاه و پوشال هستند که بر دیرکی استوار شدهاند. دیرکهای مرکزی در میان بیشتر قبایل از جمله ارومو، گوراگه، امهارا و تیگرینیا مفهومی مقدس دارند. در این شیوه معماری سنتی که در دیگر کشورهای آفریقای سیاه نیز رایج است معمولا چند کلبه در کنار یکدیگر ساخته میشوند که به زن و شوهر و فرزندان آنها اختصاص دارند.
در بیشتر مناطق شهری اتیوپی آمیزهای از روشهای سنتی و مدرن معماری به چشم میخورند. منازل محقر فقرا اغلب خانههایی بسیار محقرانه با سقفهایی از جنس ورقههای حلبی یا فولادی و دیوارهایی گلی میباشند، در مقابل اشخاص ثروتمند در حومه آدیس آبابا صاحب خانههایی چند طبقه و ساخته شده از بتن و آجر به سبک کاملا غربیاند[۹].
مجسمه سازی
هرچند هنر مجسمه سازی در این کشور از پیشینه درخشانی برخوردار است و خرابهها و آثار تاریخی عظیم سنگی برجای مانده در آکسوم و دیگر شهرهای اتیوپی حکایت از اوج هنر مجسمه سازان این سرزمین باستانی در خلق آثاری بیبدیل در هزارههای قبل دارد با این حال هنر ساخت مجسمههای سنگی بزرگ و کوچک در قرون اخیر دچار افول تدریجی شده و تقریبا منسوخ گشتهاست.
جدای از مجسمههای سنگی؛ تراشیدن قطعاتی از چوبهای جنگلی و ساخت مجسمههای چوبی نیز از دیرباز در بین قبایل و اقوام مختلف این کشور رواج داشته و هرچند تا اوایل قرن بیستم به عنوان نمادی از هنر اصیل این سرزمین درنظر گرفته میشده ولی هم اکنون بیشتر برای فروش به گردشگران خارجی تولید میشوند. مجسمههای چوبی اتیوپی از ظرافت خاصی برخوردارند و هنرمندان بومی با ابزارهایی ساده مجسمههایی بسیار زیبا از انسان، حیوانات مختلف، طبیعت و زندگی روزمره به وجود میآورند[۱۰].
نقاشی
نقاشی در کشور اتیوپی عمدتا نمایانگر بخش مهمی از آداب و رسوم این کشور است که از قدیم الایام در مناطق استقرار قبایل و اقوام اتیوپی وجود داشته و در گذشتههای دور به نوعی زبان نوشتاری مردمان قبایل مختلف کشور را تشکیل میداده و اقوام کهن اتیوپی از این طریق سنتهای خود را برای نسلهای آینده بیادگار گذاشتهاند. هنر نقاشی در این کشور عمدتا به چند بخش مجزا شامل نقاشی عامیانه، نقاشی صخرهای، نقاشی دیواری و نقاشی مذهبی تقسیم میگردد. سبک نقاشی عامیانه اتیوپی که در کلیساها و سایر مناطق این کشور بوفور به چشم میخورد دربرگیرنده صحنههایی از زندگی روزمره اقوام گوناگون از گذشتههای دور تاکنون است. این سبک نقاشی در طول قرنهای گذشته تغییر چندانی نکردهاست.
نقاشیهای صخرهای نیز از سبکهای بسیار قدیمی هنری این کشور است که عمدتا بر روی صخرههای مرتفع و کوهستانها ترسیم شده و صحنههایی از زندگی مردمان اتیوپی در گذر زمان اعم از شکار، جشن، عبادت، سوگواری و ... را به تصویر کشیدهاند.
نقاشی مذهبی (نقاشی کلیسایی) اتیوپی نیز دازای پیشینه ای طولانی بوده و با ترسیم داستانهایی مذهبی از کتاب مقدس و سایر منابع بومی، مفاهیم عمیقی را به سادگی برای آشنا کردن مردم با سنتهای مذهبی و میراث فرهنگی خود به تصویر میکشند.
سابقه نقاشی دیواری در اتیوپی به چند دهه اخیر باز میگردد و دولتهای وقت از طریق خلق صحنههایی حماسی از جنگهای اتیوپی با ایتالیا، مبارزات مردم با نظامیان حاکم بر کشور در دهههای 1970 و 1980 و سازندگی در دهههای 1990 و 2000 تلاش کردهاند بخشهایی از تاریخ معاصر اتیوپی را ترسیم نمایند.
اتیوپی در دهههای اخیر شاهد ظهور نقاشان بزرگی بودهاست. آفورک تکه (Afework Tekle) از نقاشان برجسته معاصر این کشور است که به دلیل آثار ارزشمند خود شهرتی جهانی کسب کردهاست. نقاشیهای پر طراوت تکه که بیشتر بر روی بومهای بسیار بزرگ کشیده شدهاند در موزهها، گالریها و همچنین تمبرهای پستی و کارت پستالهای اتیوپی به چشم میخورند. اسکندر بغوسیان از دیگر نقاشان معاصر اتیوپی است که در لندن و پاریس تحصیل کرده و قبل از مهاجرت به آمریکا در اوایل دهه 1970، چهارسال در اتیوپی به تدریس اشتغال داشتهاست. یکی از روشهای منحصر بهفرد این نقاش برجسته بداهه سازی بر روی طومارهای پوستی با حروف گیز یا امهریک است.
ووسن کاسروف (Wosene Kosraf)، گرمای هیوت (Girmay Hiwet) و الیزابت اتنافو (Elisabeth Atnafu) از دیگر نقاشان برجسته این کشورند که در خارج از مرزهای اتیوپی هنر خود را دنبال میکنند[۱۱][۱۲].
نیز نگاه کنید به
هنر سنگال؛ هنر ژاپن؛ هنر در چین؛ هنر روسیه؛ هنر کانادا؛ هنر کوبا؛ هنر لبنان؛ هنر مصر؛ هنر تونس؛ هنر افغانستان؛ هنر تایلند؛ هنر زیمبابوه؛ هنر فرانسه؛ هنر اسپانیا؛ هنر سوریه؛ هنر مالی؛ هنر ساحل عاج؛ هنر سیرالئون؛ هنر قطر؛ هنر اوکراین؛ هنر سودان؛ هنر گرجستان؛ هنر تاجیکستان؛ هنر بنگلادش؛ هنر قزاقستان؛ هنر سریلانکا؛ هنر اردن؛ هنر آرژانتین
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از http://www.addislive.com/ethiopian+music/2012
- ↑ برگرفته از http://www.folkways.si.edu/folk+music+of+ethiopia/2012
- ↑ برگرفته از http://www.hubesha.com/Ethiopian+Music+/2012
- ↑ برگرفته از http://worldmusic.nationalgeographic.com/ethiopia
- ↑ برگرفته از http://worldmusic.nationalgeographic.com/ethiopia
- ↑ برگرفته از http://www.mysc.gov.net/NationalTheater.html
- ↑ برگرفته از http://www.filmbirth.com/History+of+cinema+in+Ethiopia
- ↑ Carol, S. (2006). Handicrafts of Ethiopia. Ethiopian Tourist Organization, P. 6-53.
- ↑ برگرفته از http://www.everynation.org/Ethiopia
- ↑ برگرفته از http://www.everynation.org/Ethiopia
- ↑ برگرفته از http://www.Britannica online encyclopedia.com/2012
- ↑ عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ اتیوپی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 230-248.