رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی اتیوپی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
رسانه ها و وسایل ارتباطات جمعي :
[[پرونده:رادیو اتیوپی.jpg|بندانگشتی|رادیو اتیوپی (1403). برگرفته از سایت allaboutethio، قابل بازیابی از https://allaboutethio.com/ebc-97.1-fm-ethiopian-radio.html#google_vignette]]
نظیر دیگر کشورهای قاره آفریقا رادیو مهم ترین ابزار رسانه‌ای و ارتباطی سرتاسر کشور به ویژه در مناطق روستایی و صحرایی کشور (که معمولا محروم از [[تلویزیون در اتیوپی|تلویزیون]] و نشریات مختلف می‌باشند) به شمار می‌رود و شبکه‌های رادیویی از طرفداران بی شماری در بین طبقات مختلف شهری و خصوصا روستایی برخوردارند.


1-11-رادیو تلویزیون
=== [[رادیو ملی اتیوپی]] ===
نخستین شبکه رادیویی دولتی کشور [[اتیوپی]] موسوم به رادیو ملی اتیوپی (Radio Ethiopia) درسال 1935 در آدیس آبابا افتتاح شد و به مدت چند دهه این کشور دارای تنها یک شبکه رادیویی بود. رادیو ملی اتیوپی در دوره حاکمیت امپراطور هایلا سلاسی و سرهنگ منگیستو هایلا ماریام تحت نظارت کامل دولت قرار داشت و حاکمان مزبور به دلیل روحیه دیکتاتوری خود هیچ علاقه‌ای به افزایش شبکه‌های رادیویی در این کشور نداشتند. با این حال به تدریج تعداد برنامه‌های این [[رادیو در اتیوپی|رادیو]] افزایش یافت به طوری که رادیو ملی اتیوپی هم اکنون برنامه‌های خود را به زبان‌های [[زبان امهریک|امهریک]]، [[زبان ارومو|ارومو]]، تیگره ای، عفاری، سومالی، عربی، انگلیسی و فرانسوی در اختیار شنوندگان قرار می‌دهد. رادیو ملی اتیوپی تقریبا 80% خاک این کشور را پوشش می‌دهد و پرطرفدار ترین شبکه رادیویی کشور محسوب می‌شود.


=== '''11-1-1- رادیو''' ===
==== سایر شبکه‌های رادیویی ====
نظیر دیگر کشورهای قاره آفریقا رادیو مهم ترین ابزار رسانه ای و ارتباطی سرتاسر کشور به ویژه در مناطق روستایی و صحرایی کشور (که معمولا محروم از تلویزیون و نشریات مختلف می باشند) به شمار می رود و شبکه هاي رادیوئي از طرفداران بی شماري در بین طبقات مختلف شهري و خصوصا روستایی برخوردارند.  
پس از روی کار آمدن جبهه دمکراتیک انقلابی خلق [[اتیوپی]] و ایجاد نوعی فضای باز [[ساختار سیاسی اتیوپی|سیاسی]] در کشور؛ دولت تاسیس شبکه‌های رادیویی وابسته به خود را در سرتاسر اتیوپی و با هدف اطلاع رسانی گسترده به مردم آغاز کرد. در راستای این سیاست شبکه رادیویی قدرتمند فانا در سال 1991 و متعاقب سرنگونی دولت هایلا ماریام تاسیس گردید. این رادیو ارگان رسمی حزب حاکم (جبهه دمکراتیک انقلابی خلق [[اتیوپی]]) است.  


==== رادیو ملی اتیوپی ====
===== [[شبکه های رادیویی محلی اتیوپی|شبکه‌های رادیویی محلی اتیوپی]] =====
نخستین شبکه رادیویی دولتی کشور [[اتیوپی]] موسوم به [[رادیو ملی اتیوپی]] 309درسال 1935 در آدیس آبابا افتتاح شد و بمدت چند دهه این کشور دارای تنها یك شبکه رادیوئی بود. رادیو ملی اتیوپی در دوره حاکمیت امپراطور هایلا سلاسی و سرهنگ منگیستو هایلا ماریام تحت نظارت کامل دولت قرار داشت و حاکمان مزبور بدلیل روحیه دیکتاتوري خود هیچ علاقه اي به افزایش شبکه هاي رادیوئي در این کشور نداشتند. با این حال بتدریج تعداد برنامه هاي این رادیو افزایش یافت به طوری که رادیو ملی اتیوپي هم اکنون برنامه های خود را به زبان های امهریك، ارومو، تیگره ای، عفاری، سومالی، عربی، انگلیسی و فرانسوی در اختیار شنوندگان قرار می دهد. رادیو ملی اتیوپی تقریبا 80% خاک این کشور را پوشش می دهد و پرطرفدار ترین شبکه رادیوئی کشور محسوب مي شود.
دیگر شبکه‌های رادیویی کشور که از زمان روی کار آمدن حزب حاکم جبهه دمکراتیک انقلابی خلق اتیوپی راه اندازی شده‌اند عمدتا وابسته به حکومت‌های محلی بوده و مناطق محدودی را تحت پوشش برنامه‌های خود قرار می‌دهند:


==== سایر شبکه های رادیویی ====
1- رادیو اف ام آدیس: این ایستگاه رادیویی توسط [[رادیو ملی اتیوپی|رادیوی ملی اتیوپی]] تاسیس شده و تحت نظر دولت فعالیت می‌کند. رادیو اف ام آدیس به پایتخت و حومه آن اختصاص دارد و در طول شبانه روز 18 ساعت برنامه پخش می‌کند؛
پس از روی کار آمدن جبهه دمکراتیك انقلابي خلق اتیوپی و ایجاد نوعي فضاي باز سیاسي در کشور ؛ دولت تاسیس شبکه هاي رادیوئی وابسته به خود را در سرتاسر اتیوپی و با هدف اطلاع رسانی گسترده به مردم آغاز کرد . در راستای این سیاست شبکه رادیوئی قدرتمند فانا در سال 1991 و متعاقب سرنگونی دولت هایلا ماریام تاسیس گردید. این رادیو ارگان رسمی حزب حاکم (جبهه دمکراتیك انقلابي خلق اتیوپي ) است. دیگر شبکه هاي رادیوئی کشور که از زمان روي کار آمدن حزب حاکم جبهه دمکراتیك انقلابي خلق اتیوپی راه اندازي شده اند عمدتا


Radio Ethiopia- 309
2- ایستگاه رادیویی منطقه ای آدیس آبابا: این شبکه رادیویی تحت نظارت فرمانداری کل آدیس آبابا اداره می‌شود؛


266
3- رادیو امهارا اف ام: این ایستگاه رادیویی به وسیله آژانس رسانه‌ای امهارا تأسیس شده و تحت کنترل حکومت محلی امهارا قرار دارد؛


4- رادیو اف ام منطقه ای امهارا (Amhara Regional FM): این رادیو تحت نظر حکومت محلی امهارا قرار دارد و در طول شبانه روز چند ساعت برنامه پخش می‌کند؛


5- ایستگاه رادیویی [[حراره]] (Harrar Station):این شبکه رادیویی شعبه کوچکی از [[رادیو ملی اتیوپی]] به شمار رفته و تحت نظارت دولت اداره می‌شود؛


وابسته به حکومت هاي محلي بوده و مناطق محدودي را تحت پوشش برنامه هاي خود قرار مي دهند:
6- ایستگاه رادیویی متو (Metu Station): این شبکه رادیویی نیز شعبه‌ای از [[رادیو ملی اتیوپی]] بوده و تحت نظر دولت اداره می‌شود؛


1- رادیو اف ام آدیس : این ایستگاه رادیوئی توسط رادیوی ملی اتیوپی تاسیس شده و تحت نظر دولت فعالیت می کند. رادیو اف ام آدیس به پایتخت و حومه آن اختصاص دارد و در طول شبانه روز 18 ساعت برنامه پخش می کند.
7- صدای ویانی (Voice of Weyanie): این ایستگاه رادیویی وابسته به حزب حاکم (جبهه دمکراتیک انقلابی خلق اتیوپی) است و در راستای منافع دولت فعلی [[اتیوپی]] گام برمی‌دارد؛


2- ایستگاه رادیویی منطقه ای آدیس آبابا: این شبکه رادیوئی تحت نظارت فرمانداری کل آدیس آبابا اداره می شود . 3- رادیو امهارا اف ام : این ایستگاه رادیوئی به وسیله آژانس رسانه ای امهارا تأسیس شده و تحت کنترل حکومت محلی امهارا قرار دارد.
8- ایستگاه رادیویی دباب اف ام (Debub radio Station FM): این شبکه رادیویی توسط حکومت مردمی جنوب [[اتیوپی]] تأسیس شده و تحت نظارت استاندار این ایالت قرار دارد؛


4- رادیو اف ام منطقه اي امهارا: 310 این رادیو تحت نظر حکومت محلی امهارا قرار دارد و در طول شبانه روز چند ساعت برنامه پخش می کند.  
9- ایستگاه رادیویی «دیره داوا اف ام» (Dire Dawa FM Station): این شبکه رادیویی وابسته به حکومت محلی دیره داوا است.  


5- ایستگاه رادیوئی حرارة31 :این شبکه رادیوئی شعبه کوچکی از رادیو ملی اتیوپی بشمار رفته و تحت نظارت دولت اداره مي شود .  
آژانس رسانه‌های گروهی آموزشی اتیوپی (EMMA) وابسته به دولت مرکزی که برای دانش آموزان و دانشجویان در مناطق گوناگون [[اتیوپی]]، برنامه‌های آموزشی مختلفی پخش می‌کند نیز 11 ایستگاه رادیویی محلی کشور را تحت پوشش خود قرار می‌دهد.  


6- ایستگاه رادیوئی متو 312: این شبکه رادیوئی نیز شعبه ای از رادیو ملی اتیوپی بوده و تحت نظر دولت اداره مي شود .  
===== [[شبکه های رادیویی خصوصی اتیوپی|شبکه‌های رادیویی خصوصی اتیوپی]] =====
پس از ایجاد فضای باز [[ساختار سیاسی اتیوپی|سیاسی]] در اتیوپی از سال 1991 به بعد؛ دولت بعد از چند سال و انجام مطالعات دقیق سرانجام با تاسیس شبکه‌های رادیویی خصوصی (البته با رعایت اصول و موازین دولتی) موافقت نمود. بر این اساس قانون راه اندازی شبکه‌های رادیویی خصوصی در سال 1999 تصویب گردید با این حال اجازه تاسیس شبکه‌های رادیویی خصوصی تا سال 2005 میلادی به طول انجامید. [[رادیو در اتیوپی|رادیو]] صدای اتیوپی آزاد (Radio Voice of One Free Ethiopia)، [[رادیو در اتیوپی|رادیو]] ارتباطات عمومی زامی (Zami Public Connection)، [[رادیو در اتیوپی|رادیو]] هنرهای عالی تینسای (Tinsaye Kinetbebat) و [[رادیو در اتیوپی|رادیو]] صدای انقلاب [[قبیله تیگرای|تیگرای]] (Voice of the Revolution of Tigray) از مهم‌ترین شبکه‌های رادیویی خصوصی اتیوپی به شمار می‌روند.  


310- Amhara Regional FM 311- Harrar Station 312- Metu Station
بخش عمده برنامه‌های رادیوهای دولتی و خصوصی این کشور را موسیقی‌های محلی و غربی، اخبار، سخنرانی مقامات دولتی و حزبی، تفاسیر خبری، نمایشنامه و مصاحبه با شخصیت‌های سیاسی فرهنگی و هنری تشکیل می‌دهند. سیاست شبکه‌های رادیویی دولتی معمولا محافظه کارانه و در راستای حمایت از منافع دولت و حزب حاکم است و رادیوهای خصوصی نیز با رعایت محدوده قرمز دولت؛ انتقاداتی نه چندان تند را متوجه دولت و رهبران حکومت‌های محلی می‌نمایند.


267
علاوه بر رادیوهای دولتی و خصوصی اتیوپی؛ شبکه‌های رادیویی بین المللی همچون صدای آمریکا، [[رادیو در اتیوپی|رادیو]] دویچه وله آلمان، رادیو بی‌بی‌سی، [[رادیو در اتیوپی|رادیو]] [[قاهره]] و [[رادیو در اتیوپی|رادیو]] واتیکان نیز در اتیوپی از شنوندگان زیادی برخوردارند<ref>برگرفته از http://www.radioinethiopia.org/&#x20;Radio&#x20;in&#x20;Ethiopia/2013</ref>. 


=== [[تلویزیون در اتیوپی|تلویزیون]] ===
هرچند کشور [[اتیوپی]] در زمره نخستین کشورهای آفریقایی منطقه زیر خط صحرای بزرگ بود که شبکه تلویزیونی آن در اواسط دهه 1960 میلادی راه اندازی شد با این حال تلویزیون در این کشور هنوز وسیله‌ای تجملاتی محسوب می‌شود و صرفنظر از شهرنشینان که اکثرا دارای تلویزیون‌های رنگی ارزان قیمت ساخت [[چین]] می‌باشند؛ روستاییان و بیابان نشینان اتیوپی هنوز با این رسانه مهم ارتباطی ناآشنا می‌باشند. همانطور که اشاره شد اولین شبکه تلویزیون اتیوپی موسوم به «تلویزیون اتیوپی» (Ethiopan Television (ETV)) در سال 1964 در آدیس آبابا و توسط شرکت انگلیسی تامسون تأسیس شد. دلیل اصلی تأسیس «تلویزیون اتیوپی» نیز برجسته کردن فعالیت‌های سازمان وحدت آفریقا و پوشش دادن اخبار مربوط به نشست‌های سازمان وحدت آفریقا بود که در سال 1963 تاسیس شده و مقر آن در آدیس آبابا قرار داشت. شبکه تلویزیونی اتیوپی در سال 1983 و به یادبود بزرگداشت سالگرد تاسیس حزب کارگران [[اتیوپی]] از سیاه و سفید به رنگی ارتقاء یافت.


دومین شبکه تلویزیونی کشور «تلویزیون 2 اتیوپی» (Ethiopia Television 2. (ETV2)) نیز با تأخیری بسیار طولانی در سال 2000 در آدیس آبابا افتتاح گردید.


7- صدای ویانی 313: این ایستگاه رادیوئی وابسته به حزب حاکم (جبهه دمکراتیك انقلابي خلق اتیوپي ) است و در راستاي منافع دولت فعلی اتیوپی گام بر می دارد.  
شبکه یک تلویزیون اتیوپی در طول شبانه روز 12 ساعت (و در روزهای پایان هفته 18 ساعت) به زبان‌های [[زبان تیگرینیا|تیگرینیا]]، [[زبان ارومو|ارومویی]]، [[زبان امهریک|امهریک]] و انگلیسی برنامه پخش می‌کند. بخش عمده‌ی برنامه‌های این شبکه تلویزیونی را فیلم‌های سینمایی غربی قدیمی، فیلم‌های سینمایی تولید نیجریه، اخبار، موسیقی و رقص‌های محلی تشکیل می‌دهد و برنامه‌های تولیدی آن کمتر از 5 درصد کل برنامه ها است. کانال شبکه دو تلویزیونی اتیوپی نیز در طول شبانه روز تنها دو ساعت برنامه پخش می‌کند و دامنه آن بیشتر محدود به آدیس آبابا و مناطق اطراف آن است. هر دو شبکه تلویزیونی اتیوپی تحت نظارت دولت [[اتیوپی]] بوده و در اخبار و برنامه‌های تحلیلی این دو شبکه تلویزیونی همواره سیاست‌های دولت تبلیغ و بزرگ نمایی می‌شود. لازم به ذکر است در طی سال‌های اخیر و با به کارگیری تکنولوژی‌های پیشرفته، کیفیت تصاویر شبکه‌های یک و دو تلویزیون اتیوپی به نحو قابل توجهی یافته با این حال تغییری در محتوای برنامه‌ها که عمدتا در راستای تبلیغ سیاست دولت‌ها می‌باشند صورت نگرفته‌است<ref>برگرفته از http://www.ethiopianreview.com/ethiopian&#x20;media</ref>.
[[پرونده:مطبوعات اتیوپی.jpg|بندانگشتی|مطبوعات اتیوپی (1403). برگرفته از سایت monitor، قابل بازیابی از https://www.monitor.co.ug/uganda/news/ethiopia-bans-15-foreign-media-outlets--4107096]]


8- ایستگاه رادیویی دباب اف ام314: این شبکه رادیوئی توسط حکومت مردمی جنوب اتیوپی تأسیس شده و تحت نظارت استاندار این ایالت قرار دارد.
=== [[مطبوعات در اتیوپی|مطبوعات]] ===


9- ایستگاه رادیویی «دیره داوا اف ام» 315: این شبکه رادیوئی وابسته به حکومت محلی دیره داوا است.  
==== پیشینه مطبوعات در اریتره ====
نخستین روزنامه [[اتیوپی]] در دوره حاکمیت امپراطور منلیک دوم (دوران حاکمیت از سال 1889-1913) به مردم اتیوپی معرفی گردید. اولین نشریه اتیوپی هفته نامه‌ای به نام لاسا- مین د اتیوپی (Lasa- main d Ethiopie) بود که در سال 1890 به وسیله میسیونری فرانسوی به زبان [[فرانسه]] در آدیس آبابا منتشر گردید و در سال 1905 نام آن به «لسمور د اتیوپی» (Le semeur d ethiopie) تغییر یافت[i].  


آژانس رسانه های گروهی آموزشی اتیوپی (EMMA) وابسته به دولت مرکزی که برای دانش آموزان و دانشجویان در مناطق گوناگون اتیوپی، برنامه های آموزشی مختلفی پخش می کند نیز 11 ایستگاه رادیویی محلی کشور را تحت پوشش خود قرار مي دهد.  
نخستین روزنامه [[زبان امهریک|امهریک]] در سال 1895 موسوم به آمرو (Aemero) به صورت هفتگی و در چهار صفحه انتشار یافت. اولین شماره‌های این هفته‌نامه دست نویس بودند. بین سال‌های 1912 و 1915 هفته نامه‌های دیگر همچون «ملکت سلام» (Meleket selam) و «یتور ور» (Yetor wore (اخبار جنگ)) نیز به تدریج وارد فضای مطبوعاتی [[اتیوپی]] شدند<ref>برگرفته از http://www.subi2000.com/&#x20;Ethiopian&#x20;Mass&#x20;Media&#x20;Fact</ref>.  


لازم بذکر است پس از ایجاد فضای باز سیاسي در اتیوپي از سال 1991 به بعد ؛ دولت بعد از چند سال و انجام مطالعات دقیق سرانجام با تاسیس شبکه هاي رادیوئي خصوصي (البته با رعایت اصول و موازین دولتي !) موافقت نمود. بر این اساس قانون راه اندازی شبکه هاي رادیویی خصوصی در سال 1999 تصویب گردید با این حال اجازه تاسیس شبکه هاي رادیوئي خصوصي تا سال 2005 میلادی بطول انجامید. رادیو صداي اتیوپي آزاد316 ، رادیو ارتباطات عمومي زامي 317، رادیو هنرهاي
نخستین شرکت انتشاراتی [[اتیوپی]] مؤسسه انتشاراتی «برهاننا سلام» (Berhanene selam) بود که در سال 1965 تأسیس شد و به طور کامل در کنترل دولت اتیوپی قرار داشت. این شرکت انتشاراتی نقش مؤثری در چاپ هفته نامه «آدیس زمن» (Addis zemen) (عصر جدید) به [[زبان امهریک]] و «اتیوپن ورلد» به زبان انگلیسی داشت. این دو هفته نامه برای سال‌ها کنترل افکار عمومی‌جامعه را از طریق چاپ اخبار و گزارشات مورد تأیید دولت اتیوپی در دست داشتند.  


313- Voice of Weyanie
پس از کودتای نظامیان موسوم به درگ و آغاز حکمرانی سرهنگ منگیستو هایله ماریام بر [[اتیوپی]]؛ نشریات «مسکرم» (Meskerem) (سپتامبر)، سرتو آدر (Serto Ader) (کارگر) و وزارتیو اتیوپیا (Yezareyitu Ethiopia) (اتیوپی امروز) تحت نظارت حزب حاکم وقت فعالیت خود را در کنار دیگر نشریات موجود آغاز کردند.


314 - Debub radio Station FM 315 - Dire Dawa FM Station
پس از سرنگونی دولت منگیستو هایله ماریام، انقلابیون حاکم بر کشور با انتشار منشور آزادی [[مطبوعات در اتیوپی|مطبوعات]] به مردم این کشور به ویژه طبقات دانشگاهی و اندیشمندان قول دادند کلیه محدودیت‌هایی که تا آن زمان در فضای مطبوعاتی کشور وجود داشت برطرف شده و فضای شفافی را بر مطبوعات و رسانه‌های گروهی کشور به وجود آورند. به دنبال این امر که با استقبال گسترده مردم مواجه گشت [[مطبوعات در اتیوپی|مطبوعات]] خصوصی به تدریج فعالیت خود را در [[اتیوپی]] آغاز نمودند. ظهور نشریات خصوصی در اتیوپی از سال 1992 شدت گرفت به طوری که بر اساس آمار دولت، تنها بین سال 1992 تا 1997، 385 نشریه اعم از 265 روزنامه و 120 مجله فعالیت خود را در کشور آغاز کردند. هرچند در آمار ارائه شده از سوی دولت تردیدهای جدی وجود داشت با این حال در دهه 1990 اتیوپی شاهد پدید آمدن ده‌ها و صدها نشریه خصوصی در عرصه‌های [[ساختار سیاسی اتیوپی|سیاسی]]، [[نظام اقتصادی اتیوپی|اقتصادی]]، [[نظام اجتماعی اتیوپی|اجتماعی]]، [[نظام فرهنگی اتیوپی|فرهنگی]] و [[ورزش در اتیوپی|ورزشی]] بود. این وضعیت البته با مشکلاتی نیز همراه بود و تقریبا نیمی از نشریات خصوصی مدت کوتاهی پس از فعالیت به دلیل انبوه مشکلات اقتصادی و عدم حمایت و مانع تراشی دولت مجبور به تعطیلی شدند.


316- Radio Voice of One Free Ethiopia 317- Zami Public Connection
نشریات خصوصی در دهه 2000 میلادی نیز کماکان به فعالیت خود ادامه دادند و این در حالی بود که تنها نشریاتی توانستند به ادامه کار بپردازند که از بنیه [[نظام اقتصادی اتیوپی|اقتصادی]] لازم برخوردار بوده و تحت پوشش احزاب [[ساختار سیاسی اتیوپی|سیاسی]]، مؤسسات [[تجارت خارجی اتیوپی|تجاری]] و شرکت‌های خصوصی قرار داشتند. علت این امر نیز هزینه‌های گزاف چاپ و فروش نسبتا پایین این نشریات و عدم سودآور بودن آگهی‌های منتشره طی دو دهه گذشته بوده‌است. در مقابل نشریات دولتی از کمک دولتی بهره‌مند بوده و بخشی از هزینه‌های خود را نیز از طریق درج آگهی تامین می‌کنند.
{| class="wikitable"
|


هرچند سطح کیفی نشریات دولتی و خصوصی اتیوپی در حد نسبتا قابل قبولی است با این حال هزینه بسیار بالای چاپ و انتشار، بالا بودن سطح بی‌سوادی در کشور، عدم توزیع مناسب نشریات در سرتاسر کشور (و منحصر گردیدن به چند شهر بزرگ)، مشکلات [[نظام اقتصادی اتیوپی|اقتصادی]] و تنگناهایی که طی دهه 2000 میلادی و پس از آن از سوی دولت علیه برخی نشریات خصوصی مخالف به وجود آمده و ... در مجموع موجبات عدم پیشرفت هر چه بیشتر [[مطبوعات در اتیوپی|مطبوعات]] را در این کشور، با توجه به سابقه و پیشینه قدیمی آن، فراهم آورده‌است. جدای از آن کمبود روزنامه نگاران حرفه‌ای و متخصص در نشریات دولتی و خصوصی و پر شدن جای آنها با افرادی که اطلاعات اندکی از دانش روزنامه نگاری دارند نیز از مشکلات اساسی در بحث [[مطبوعات در اتیوپی|مطبوعات اتیوپی]] به شمار می‌رود<ref>برگرفته از http://www.subi2000.com/Ethiopian&#x20;Mass&#x20;Media&#x20;/2012</ref>.
==== نشریات خصوصی ====
هفته‌نامه‌های خصوصی [[زبان امهریک|امهریک]] و انگلیسی زبان که عمدتا دربرگیرنده موضوعاتی [[ساختار سیاسی اتیوپی|سیاسی]] و [[نظام اجتماعی اتیوپی|اجتماعی]] می‌باشند عبارتند از:


268
* آدیس آدماس (Addis Adnas)؛
|}
* آدیس نگر (Addis Neger)؛
* گزارشگر (Reporter)؛
* کانال اتیوپی (Ethio chanel)؛
* آورامبا تایمز (Awramba Times)؛
* فیتیه (fitih)؛
* منسازریا (Mesenazzeria)؛
* هارامبه (Harambe)؛
* اتیواسپورت (Ethio sport)؛
* اینتراسپورت (Inter-sport)؛
* لیگ اسپورت (League sport)؛
* هتریک (Hatrick)؛
* ورزش جهانی (World sport)<ref>Kassa, S. (2008). Readership Satisfaction of Addis Zemen & Addis Adams in Addis Ababa. Addis Ababa University, P.44.</ref>.


شایان ذکر است برخی از این هفته‌نامه‌ها به دلیل موج گسترده اعتراضات و مقالات انتقادی علیه دولت در جریان انتخابات سال 2005 تعطیل شده و بسیاری از روزنامه نگاران این نشریات نیز طی چند سال گذشته به دلیل درج اخبار محرمانه به وسیله پلیس فدرال [[اتیوپی]] دستگیر گردیده‌اند. 


==== [[مهم ترین نشریات ادواری اتیوپی]] ====
مهم ترین روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌های انگلیسی [[زبان و ادبیات اتیوپی|زبان اتیوپی]] اعم از خصوصی و دولتی که در حال حاضر منتشر می‌شوند عبارتند از:


عالي تینساي 318 و رادیو صداي انقلاب تیگراي319 از مهم ترین شبکه هاي رادیوئي خصوصي اتیوپي بشمار مي روند.  
* آدیس فورتون (Addis fortune) (تأسیس در سال 2000)؛
* آدیس تریبیون (Addis Tribune) (تأسیس در سال 1992)؛
* آورامبا تایمز (Awramba Times) (تأسیس در سال 2007) این نشریه به [[زبان امهریک]] نیز منتشر می‌گردد؛
* کپیتال اتیوپیا (Capital Ethiopia) (تأسیس در سال 1998)؛
* دیلی مونیتور (Daily monitor) (تأسیس در سال 2000)؛
* اتیوپین هرالد (Ethiopian Herald) (تأسیس در سال 1943)؛
* اتیوپین رپورتر (Ethiopian Reporter) (تأسیس در سال 1995)؛
* سان (sun) (تأسیس در سال 1996)؛
* صدای اتیوپی (Voice of ethiopia) (زمان فعالیت از 69-1961)؛
* فورتون (fortune)؛
* کاپیتال (capital)؛
* ساب صحرا انفورمر (Sub sahra informer)؛
* دیلی اتیوپین هرالد (Daily Ethiopian herald).


بخش عمده برنامه هاي رادیوهاي دولتي و خصوصي این کشور را موسیقي هاي محلي و غربي ، اخبار ، سخنراني مقامات دولتي و حزبي ، تفاسیر خبري ، نمایشنامه و مصاحبه با شخصیت هاي سیاسي فرهنگي و هنري تشکیل مي دهند. سیاست شبکه هاي رادیوئی دولتي معمولا محافظه کارانه و در راستاي حمایت از منافع دولت و حزب حاکم است و رادیوهای خصوصي نیز با رعایت محدوده قرمز دولت ؛ انتقاداتی نه چندان تند را متوجه دولت و رهبران حکومت هاي محلي مي نمایند.  
تعداد نشریات انگلیسی زبان و خوانندگان این نشریات در مقایسه با روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌های [[زبان امهریک|امهریک]] زبان بسیار کم است.  


علاوه بر رادیوهای دولتي و خصوصي اتیوپي ؛ شبکه های رادیویی بین المللی همچون صدای آمریکا، رادیو دویچه وله آلمان ، رادیو بی‌بی‌سی، رادیو [[قاهره]] و رادیو واتیکان نیز در اتیوپی از شنوندگان زیادی برخور دارند. www.radioinethiopia.org/ Radio in Ethiopia/2013 11-1-2-
مشهورترین نشریات محلی اتیوپی طی حدود یکصد ساله گذشته - که برخی از آنها به دلیل مشکلات مختلف تعطیل شده‌اند عبارتند از:


=== تلویزیون ===
* برهاننا سلام (Berhanena salam) (تأسیس در سال 1925)؛
هرچند کشور اتیوپی در زمره نخستین کشورهای آفریقایی منطقه زیر خط صحرای بزرگ بود که شبکه تلویزیونی آن در اواسط دهه 1960 میلادي راه اندازی شد با این حال تلویزیون در این کشور هنوز وسیله اي تجملاتي محسوب مي شود و صرفنظر از شهرنشینان که اکثرا دارای تلویزیون هاي رنگي ارزان قیمت ساخت [[چین]] مي باشند ؛ روستائیان و بیابان نشینان اتیوپی هنوز با این رسانه مهم ارتباطی ناآشنا می باشند. همانطور که اشاره شد اولین شبکه تلویزیون اتیوپی موسوم به «تلویزیون اتیوپی»320
* روزنامه اخبار جنگ [ii]؛
* یاسافیو حزب (Yassafiw hezb) (تأسیس در سال 1974)؛
* دموکراسیا (Democracia) (تأسیس در سال 1974)؛
* سرتوآدر (Serto Ader) (تأسیس در سال 1980)؛
* فته (feteh) (تأسیس در سال 1998)؛
* آدیس نگر (Addis Neger) (تأسیس در سال 2007)؛
* آدیس زمن (Addis zemen) <ref>برگرفته از http://www.subi2000.com/Ethiopian&#x20;Mass&#x20;Media&#x20;/2012</ref>.


318- Tinsaye Kinetbebat
==== ماهنامه‌های تخصصی ====
مهم ترین ماهنامه‌های هنری و پزشکی [[اتیوپی]] عبارتند از:


319- Voice of the Revolution of Tigray
* کومنگار (kumnegar)؛
* رز (Rose)؛
* کالدیکان (kaldikan)؛
* رویال (Royal)؛
* مدیکال مگزین (Medical magazine).


Ethiopan Television (ETV) 320
ماهنامه‌های مهم اتیوپی که به مسیحیان ارتدوکس و [[مسیحیت پروتستان در اتیوپی|پروتستان]] این کشور تعلق دارند عبارت می‌باشند از:


269
* ارتدوکس بیلیورز (Orthodox Believers)؛
* هامر (Hamer)؛
* سیم تسیدیک (Sime Tsidik)؛
* ایمپکت (Impect)؛
* کاریزما (charisma)؛
* گیسام (Gesame).


==== [[مجلات و نشریات اسلامی در اتیوپی|مجلات و نشریات اسلامی‌در اتیوپی]] ====
مهم ترین روزنامه‌های متعلق به [[اسلام و مسلمانان اتیوپی|مسلمانان اتیوپی]] نیز عبارتند از:


* الکیدوس (Al-kidus)؛
* النجاش (Nejash)؛


در سال 1964 در آدیس آبابا و توسط شرکت انگلیسی تامسون تأسیس شد. دلیل اصلی تأسیس «تلویزیون اتیوپی» نیز برجسته کردن فعالیت های سازمان وحدت آفریقا و پوشش دادن اخبار مربوط به نشست های سازمان وحدت آفریقا بود که در سال 1963 تاسیس شده و مقر آن در آدیس آبابا قرار داشت . شبکه تلویزیونی اتیوپی در سال 1983 و به یادبود بزرگداشت سالگرد تاسیس حزب کارگران اتیوپی از سیاه و سفید به رنگی ارتقاء یافت.
برخی از مجلات خاص [[صنعت گردشگری اتیوپی|گردشگری اتیوپی]] که عمدتا دربرگیرنده مطالبی در مورد جاذبه‌های توریستی این کشور می‌باشند نیز عبارتند از: 


دومین شبکه تلویزیونی کشور «تلویزیون 2 اتیوپی» 32 نیز با تأخیری بسیار طولانی در سال 2000 در آدیس آبابا افتتاح گردید.  
* آدیس چه خبر (Whats up Addis)؛
* راهنمای آدیس (Addis guide)؛
* سلامتا (selamta)<ref>برگرفته از http://www.subi2000.com/Ethiopian&#x20;Mass&#x20;Media&#x20;/2012</ref>.


شبکه یك تلویزیون اتیوپی در طول شبانه روز 12 ساعت (و در روزهای پایان هفته 18 ساعت) به زبان های تیگرینیا،
==== [[انجمن های خبری در اتیوپی|انجمن‌های خبری]] ====
انجمن رسمی متعلق به خبرنگاران اتیوپی، اتحادیه روزنامه نگاران اتیوپی است که دارای مناسبات صمیمی و دوستانه‌ای با مقامات دولتی [[اتیوپی]] است و رئیس این انجمن معمولا ریاست دفتر اخبار و رسانه‌های دولت را نیز بر عهده دارد. این اتحادیه به دلیل منافع خود معمولا در کنار دولت قرار گرفته و از روابط خوبی با روزنامه‌های خصوصی کشور برخوردار نیست. 


ارومویی، امهریك و انگلیسی برنامه پخش می کند. بخش عمده ی برنامه های این شبکه تلویزیونی را فیلم های سینمایی غربی قدیمی، فیلم های سینمایی تولید نیجریه، اخبار، موسیقی و رقص های محلی تشکیل می دهد و برنامه های
انجمن روزنامه نگاران آزاد اتیوپی که عموما دربرگیرنده شخصیت‌های [[مطبوعات در اتیوپی|مطبوعاتی]] و روزنامه نگاران مخالف دولت است تنها سازمان پوشش‌دهنده روزنامه‌های غیردولتی است با این حال این انجمن به دلیل کمبود امکانات و عدم ارتباط با شخصیت‌های کلیدی دولت از نفوذ چندانی در حل مشکلات خبرنگاران محبوس برخوردار نیست<ref>برگرفته از http://www.pressreference.com/co-fa/Ethiopia</ref>.


تولیدی آن کمتر از 5 درصد کل برنامه ها است. کانال شبکه دو تلویزیونی اتیوپی نیز در طول شبانه روز تنها دو ساعت برنامه پخش می کند و دامنه آن بیشتر محدود به آدیس آبابا و مناطق اطراف آن است. هر دو شبکه تلویزیونی اتیوپی تحت نظارت دولت اتیوپی بوده و در اخبار و برنامه های تحلیلی این دو شبکه تلویزیونی همواره سیاست های دولت تبلیغ و بزرگ نمایی می شود .  
==== [[قانون آزادی مطبوعات در اتیوپی|آزادی مطبوعات]] ====
براساس [[قانون اساسی اتیوپی]] آزادی مطبوعات در این کشور محترم شمرده شده‌است با این حال طی چند دهه گذشته دولت ها همواره این بند از [[قانون اساسی اتیوپی]] را نقض نموده و به شدت عمل علیه روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌های خصوصی که وارد محدوده قرمز آنها شده‌اند پرداخته‌اند. بر طبق گزارش شورای حقوق بشر اتیوپی تنها طی دو دهه گذشته صدها تن از روزنامه نگاران مخالف که به افشاء اخبار و گزارشات محرمانه علیه دولت پرداخته و سوء استفاده‌های کلان مقامات دولتی از خزانه عمومی را آشکار ساخته‌اند به حبس‌های طویل المدت توأم با شکنجه محکوم شده‌اند. برخی از آنها نیز مفقودالاثر شده و خانواده‌هایشان تأکید دارند که توسط مقامات امنیتی [[اتیوپی]] به قتل رسیده‌اند[iii].  


Ethiopia Television 2. (ETV2) 321
=== [[خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در اتیوپی|خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای]] ===
خبرگزاری رسمی اتیوپی آژانس خبری اتیوپی (Ethiopian News Agency) نام دارد. این خبرگزاری که در سال 1942 با نام «اگنز دیرکیسون» (Agenze Direczion) فعالیت خود را آغاز کرد و در سال 1968 آژانس خبری اتیوپی نام گرفت عالی ترین مرکز خبررسانی رسمی در [[اتیوپی]] به شمار می‌رود. آژانس خبری اتیوپی دارای نمایندگی‌هایی در شهرهای مختلف کشور است. به موازات این مرکز، سرویس اطلاع رسانی والتا (Walta Information service) نیز که متعلق به حزب حاکم است از اوایل دهه 1990 وظیفه جمع آوری اخبار و ارائه اطلاعات خبری به روزنامه‌ها و نشریات کشور را بر عهده دارد. لازم بذکر است روزنامه‌های آدیس زمن و اتیوپین هرالد و هفته‌نامه‌های بریسا (به [[زبان ارومو]]) و العالم (به زبان عربی) توسط خبرگزاری دولتی اتیوپی چاپ و منتشر می‌کردند<ref>برگرفته از http://www.everynation.org/Ethiopia</ref>.
=== [[صنعت چاپ و نشر کتاب در اتیوپی|صنعت چاپ و نشر کتاب]] ===
کهن‌ترین دست نوشته‌های مکتوب این سرزمین نوشته‌هایی بر سطوح سخت، کوه‌ها و صخره‌ها و نوشته‌های مذهبی بر ظرف‌های سفالی، ابزارهای آهنی، سکه‌های طلا، نقره، برنز و آهنی بوده است که در دوران ماقبل تاریخ بخشی از [[فرهنگ عمومی اتیوپی|فرهنگ]] و سنت‌های این کشور را به نسل‌های بعد منتقل ساخته‌است. کشور باستانی [[اتیوپی]] در گذشته‌های دور دارای الفبا و خطی کاملا بومی بود که پیشینه آن به سده پنجم ق.م. باز می‌گردد. الفبای باستانی مزبور نخست سبایی بود و بعدها به زبان و خط [[زبان گیز|گیز]] (زبان مناجاتی) تکامل یافت. الفبای گیز پیش از [[مسيحيت در اتیوپی|مسیحیت]] محدود به معبد و دربار بود و پس از آن مختص کلیسا و دربار شد و این وضعیت تا اوایل سده بیستم ادامه یافت. پس از ورود [[مسيحيت در اتیوپی|مسیحیت]] به این کشور در سده چهارم میلادی، کتاب انجیل از یونانی به گیز ترجمه شد و رفته رفته دیگر متون مذهبی نیز از یونانی، قبطی، و عربی به گیز ترجمه گردیدند مجموعه‌های خطی ارزشمند این سرزمین باستانی (به [[زبان گیز|زبان گیزی]]) نیز با توسعه و پیشرفت [[مسيحيت در اتیوپی|مسیحیت]] به اوج شکوفایی رسیدند. انواع گوناگونی از این مجموعه‌های خطی هنوز در ده‌ها هزار کلیسا و صومعه سراسر این کشور، که عمدتا در بخش ش[[مالی]] و جنوب شوا قرار دارند، یافت می‌شوند. ارزش کامل این متون، با وجود تلاش‌های یونسکو و طرح‌های دیگری که برای تهیه میکروفیلم و فهرست نویسی آنها صورت گرفته هنوز ناشناخته مانده‌است. موضوع این آثار صرفا مذهبی نیست بلکه در میان آنها مطالب مهم ادبی، [[تاریخ اتیوپی|تاریخی]] و سایر موضوعات نیز یافت می‌شود. مجموعه‌های سلطنتی نیز در آن دوره اهمیت زیادی داشتند و برخی از امپراتوران از مجموعه‌داران و پشتیبانان بزرگ نسخه‌های خطی و مراکز علمی و هنری محسوب می‌شدند. در قرون هجده و نوزده میلادی و با ورود اروپایی‌ها به این کشور؛ صدها نسخه خطی [[اتیوپی]] به دست ماجراجویان مصادره شد و به وسیله سیاستمداران، مبلغان مذهبی، و سربازان خارجی به کتابخانه‌های اروپا راه یافت. در میان پادشاهان این کشور یوهانس چهارم (1871-1889)، منلیک (1889-1913) و هایلا سلاسی (1930-1974) از معدود امپراطورانی بودند که کار گردآوری و نگهداری این مجموعه‌های ارزشمند را به انجام رساندند. در این بین اقدامات منلیک بسیار ارزشمند بود. وی با نسخه‌برداری از نسخه‌های خطی باستانی کشف شده در صومعه جزیره زوی و گردآوری و نگهداری آنها در قصر خویش و تهیه برخی نسخه‌ها از اروپا و شیوه‌های دیگر، مصممانه به حفظ این مجموعه‌های خطی همت گماشت. در آدیس‌آبابا نیز سرای نگارش مناسبی در قصر وجود داشت که وطیفه نسخه برداری از این مجموعه ها را برعهده داشت.


270
نخستین کتب رسمی‌که به مردم اتیوپی معرفی شدند متونی بودند که در قرن پانزدهم به [[زبان گیز]] (زبان پیشین این کشور) نوشته شده‌بودند. این کتاب‌ها در آن زمان بیشتر مورد استفاده درباریان، خاندان سلطنتی و روحانیون قرار می‌گرفتند.


پیش از ورود دستگاه چاپ به اتیوپی در سده نوزدهم، کتاب‌هایی به زبان‌های [[زبان امهریک|امهریک]] و [[زبان گیز|گیز]] در اروپا چاپ شده بود. کتابی از مزامیر به [[زبان گیز]] از مهم ترین این کتب بود که در قرن شانزدهم میلادی توسط چاپخانه‌داری آلمانی از کولون و با کمک مؤثر راهبان [[اتیوپی]] به چاپ رسید.


روحانیان فرهیخته‌ای همچون آباتس فاتشن از اهالی مالابسو از جمله افرادی بودند که در تهیه حروف چاپی برای راه‌اندازی دستگاه‌های چاپ کوچک در این کشور بسیار مؤثر بودند. این افراد توجه و کنجکاوی اروپاییان را نسبت به مطالعه در مورد این کشور برانگیختند و خود نیز سهمی در مطالعات علمی داشتند بطوری که از آن پس آثار زبان شناختی و ادبی متعددی در مورد اتیوپی در اروپا و عمدتا در رم به چاپ رسید. در دوره حاکمیت امپراطور منلیک دوم تعدادی ماشین‌های چاپ وارد [[اتیوپی]] شدند اسقف لورنزو بیانچری در سال 1863 دستگاه چاپ کوچکی را وارد این کشور کرد. این دستگاه نخستین دستگاه چاپ در سرزمین اتیوپی بود. دستگاه چاپ بیانچری در سال 1867 آغاز به کار کرد. بعدها دستگاه‌های چاپ دیگری توسط گروه تبشیری سویدی در امکولوو و هیئت کاتولیک رومی در حرار آغاز به کار کردند. نخستین دستگاه چاپ دولتی در 1906 از اروپا وارد این کشور گردید و دیری نپایید که دستگاه‌های چاپ خصوصی در شهرهای مختلف کشور شروع به فعالیت کرده و به تولید متون مورد نیاز روزنامه‌ها، فرمان‌های دولتی، مقررات، متون دینی، متون درسی، مجلات و جزوات پرداختند. [[صنعت چاپ و نشر کتاب در اتیوپی|صنعت چاپ]] در اتیوپی در اوایل قرن بیستم به تدریج وارد دوران رونق خود شد و از اوایل دهه 1920 کتبی به [[زبان امهریک]] در این کشور چاپ شدند. از اوایل دهه 1930 نیز چاپ کتاب رفته رفته در دستور کار چاپخانه‌ها قرار گرفت و بر اثر ورود این کتاب‌ها به مراکز آموزشی علاقه عمومی به سوادآموزی و دانش افزایش نیز به تدریج افزایش یافت.


لازم بذکر است در طی سال های اخیر و با به کارگیری تکنولوژی های پیشرفته ،کیفیت تصاویر شبکه هاي یك و دو تلویزیون اتیوپی بنحو قابل توجهی یافته با این حال تغییري در محتوای برنامه ها که عمدتا در راستای تبلیغ سیاست دولت ها مي باشند صورت نگرفته است.  
در دوره اشغال کوتاه مدت اتیوپی توسط ایتالیایی‌ها نیز کتب متعددی به زبان‌های [[زبان امهریک|امهریک]] و ایتالیایی در این کشور منتشر گردیدند. با این حال انتشار کتاب‌ها در مضامین متعدد پس از پایان جنگ جهانی دوم و از اوایل دهه 1950 میلادی وارد مرحله نوینی شد و چند چاپخانه دولتی و خصوصی فعالیت خود را به صورت حرفه‌ای آغاز کردند. بخش عمده اقدامات این شرکت‌های انتشاراتی در دهه‌های 1950 و 1960 در ارتباط با چاپ کتب درسی و کتب مذهبی به ویژه انجیل بود ولی به تدریج و از اوایل دهه 1970 انتشار کتاب‌های مختلف نیز در دستور کار این مؤسسات قرار گرفت.  


www.ethiopianreview.com/ethiopian media 11-2-
[[صنعت چاپ و نشر کتاب در اتیوپی|صنعت چاپ]] در دوره حاکمیت هایله ماریام وارد افول خود شد و دولتمردان سانسور شدیدی را بر کتب و نشریات کشور وارد آوردند و معدود کتاب‌هایی که در طول سال منتشر می‌شدند تحت نظارت دستگاه سانسور دولت قرار داشتند. پس از سقوط دولت هایله ماریام و به ویژه طی سال‌های 1991 تا 1995 ده‌ها کتاب در مورد جنایات نظامیان حاکم بر اتیوپی و قتل و کشتار مردم این کشور خصوصا در دوران موسوم به ترور سرخ (1977 - 1978) انتشار یافتند ولی پس از آن به تدریج چاپ و انتشار کتب تحت نظارت دولت قرار گرفت و آزادی موجود در فضای [[نظام فرهنگی اتیوپی|فرهنگی]] کشور به نحو بارزی کاهش یافت<ref>Yonas, N. (2008). Self- Censorship among Print Journalists in Ethiopia Government Media. Addis Ababa: Addis Ababa University, P. 38.</ref>.


=== مطبوعات ===
در حال حاضر هر سال کتب متعددی در داخل کشور به زبان‌های [[زبان امهریک|امهریک]] و انگلیسی منتشر می‌شوند با این حال با توجه به مشکلات فراوان اقتصادی این کشور، می‌توان گفت [[صنعت چاپ و نشر کتاب در اتیوپی]] (همچون دیگر کشورهای قاره آفریقا) با مشکلات فراوانی مواجه است<ref>برگرفته از [http://www.Britannicaonlineencyclopedia.com/2012 http://www.Britannica online encyclopedia.com/2012]</ref>.
11-9-1-پیشینه مطبوعات در اریتره:  


نخستین روزنامه اتیوپی در دوره حاکمیت امپراطور منلیک دوم (دوران حاکمیت از سال 1889-1913) به مردم اتیوپی معرفی گردید. اولین نشریه اتیوپی هفته نامه ای به نام لاسا- مین د اتیوپی 32 بود که در سال 1890 به وسیله
=== [[شبکه های ماهواره ای در اتیوپی|شبکه‌های ماهواره ای]] ===
در قانون [[اتیوپی|کشور اتیوپی]] منعی در استفاده از شبکه‌های ماهواره‌ای و یا استفاده از گیرنده‌های ماهواره‌های کوچک وجود ندارد. از این روی برخی از متمولین این کشور که علاقه ای به مشاهده برنامه‌های عمدتا خسته کننده و فرمایشی دو کانال [[تلویزیون در اتیوپی|تلویزیونی]] دولتی اتیوپی ندارند طی دو دهه اخیر به گیرنده‌های ماهواره‌ای کوچک روی آورده‌اند. در راستای این امر که طی یک دهه گذشته در آدیس آبابا و چند شهر بزرگ دیگر کشور شتاب فوق العاده‌ای یافته است تعداد قابل ملاحظه ای از متمولین و افراد متعلق به طبقه متوسط رو به بالا به مشاهده شبکه‌های ماهواره‌ای روی آورده اند که این امر در مناطق مرفه آدیس ابابا کاملا مشهود است. شبکه‌های ماهواره‌ای مورد علاقه اتیوپیایی ها عبارتند از سی ان ان، بی بی سی، ام نت آفریقای جنوبی و برخی از شبکه‌های فرانسوی و آمریکایی که از طریق ساتلایت‌های عرب سات، نیل سات و ... قابل دریافت می‌باشند.


میسیونری فرانسوی به زبان [[فرانسه]] در آدیس آبابا منتشر گردید و در سال 1905 نام آن به «لسمور د اتیوپی»32 تغییر یافت. 324
لازم به ذکر است طی چند سال گذشته دولت [[اتیوپی]] اقداماتی را برای ماهواره‌ای کردن شبکه اصلی تلویزیونی خود اغاز کرده است با این حال هزینه‌های بالای این امر و برخی مشکلات فنی مانع تحقق این امر شده‌است.  


نخستین روزنامه امهریک در سال 1895 موسوم به آمرو 32 به صورت هفتگی و در چهار صفحه انتشار یافت. اولین شماره های این هفته نامه دست نویس بودند. بین سال های 1912 و 1915 هفته نامه های دیگر همچون «ملکت سلام»326 و «یتور ور»"32 نیز به تدریج وارد فضای مطبوعاتی اتیوپی شدند.  
=== [[اینترنت در اتیوپی|اینترنت]] ===
کشور [[اتیوپی]] از جمله کشورهای آفریقایی به شمار می‌رود که میزان رشد جمعیت آن با توسعه اینترنت به هیچ عنوان قابل قیاس نیست. این کشور در حال حاضر دربرگیرنده بیش از 622 هزار نفر کاربر اینترنت است که گویای ضریب 0/7 درصدی بهره گیری از اینترنت در این کشور می‌باشد.  


Lasa- main d Ethiopie 322
فناوری [[اینترنت در اتیوپی|اینترنت]] در اواسط دهه 1990 میلادی وارد این کشور شد و به تدریج شرکت‌های اینترنتی در [[اتیوپی]] توسعه یافتند. میزان کاربران اینترنتی در [[اتیوپی]] در اوایل دهه 2000 میلادی به نحو قابل ملاحظه‌ای گسترش یافت به طوری که این کشور در اواخر سال 2000 از حدود 10 هزار کاربر اینترنت بهره‌مند بود که با رشد بیش از 60 برابری در طول 12 سال گذشته هم‌اکنون به بیش از 622 هزار کاربر رسیده‌است. طبق بررسی‌های مؤسسات آمارسنجی بین المللی و با درنظر گرفتن جمعیت و کاربران اینترنتی این کشور؛ در حال حاضر [[اتیوپی]] در حدود 0/4 درصد از کل کاربران اینترنت در آفریقا را به خود اختصاص داده‌است. طبق آمار سال 2012 میلادی کاربران شبکه اجتماعی فیس‌بوک نیز در این کشور در حدود 598 هزار و پانصد نفر می‌باشند.


323 324
ارتباطات مخابراتی در [[اتیوپی]] تا چند سال گذشته به طور کامل در انحصار شرکت ارتباطات [[اتیوپی]] بود با این حال از حدود پنج سال قبل شرکت مخابراتی اتیوتلکام (Ethio Telecom) ارایه تمامی‌خدمات تلفن و اینترنت را درسرتاسر کشور به خود اختصاص داده‌است. بر اساس اطلاعات موجود تا سال 2007 میزبان‌های اینترنت در این کشور 89 پایگاه بوده است که این تعداد تا سال 2012 به نزدیک به یکصدهاست افزایش یافته‌است.


Le semeur d ethiopie
لازم بذکر است اتیوپی جزو بیست کشور جهان به شمار می‌رود که از ژانویه 2011 مسیری معکوس را در راستای آزادی [[اینترنت در اتیوپی|اینترنت]] پیموده است. این امر که نشان‌دهنده به کارگیری سانسور اطلاعاتی در این کشور است بر اساس برخی گمانه‌زنی‌ها بیشتر ناشی از هراس دولت [[اتیوپی]] از نقش موثر اینترنت در نهضت‌های بیداری اسلامی در [[مصر]] و [[تونس]] و الجزایر بوده‌است که به نوبه خود موجب شده تا این کشور نیز به سمت محدودیت در دسترسی به اطلاعات پیش برود. دامنه اینترنتی این کشور et ‌است<ref>برگرفته از http://www.state.gov/Ethiopia/2012</ref><ref>عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ [[اتیوپی]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص 265-287.</ref>.


- برخی معتقدند پیش از لوسور و اتیوپی، فردی به نام گبره
== نیز نگاه کنید به ==
[[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی آرژانتین]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی زیمبابوه]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی اسپانیا]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی افغانستان]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی اوکراین]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی تایلند]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی تونس]]؛[[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی روسیه]]؛ [[رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی ژاپن]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی کوبا]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی فرانسه]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی مالی]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی ساحل عاج]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی سیرالئون]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی لبنان]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی مصر]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی قطر]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی کانادا]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی سودان]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی گرجستان]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی بنگلادش]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی تاجیکستان]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی سریلانکا]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی قزاقستان]]؛ [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی اردن]]


اگزابهر324 در سال 1900 میلادی نوشته جاتی را در قالب روزنامه تهیه و توزیع می کرد.  
== پاورقی ==
<small>[i] - برخی معتقدند پیش از لوسور و اتیوپی، فردی به نام گبره اگزابهر324 در سال 1900 میلادی نوشته جاتی را در قالب روزنامه تهیه و توزیع می‌کرد.</small>


325 326 327
<small>[ii] - روزنامه اخبار جنگ از قدیمی‌ترین روزنامه ‌های اتیوپی محسوب می‌شود که در جریان جنگ جهانی اول و با حمایت متفقین در اتیوپی چاپ و منتشر می‌شد و هدف عمده آن تضعیف روحیه آلمانی ها و نیروهای وفادار به آنها در این کشور بود.</small>


Aemero
<small>[iii] - اعمال فشار بر رسانه ها و مطبوعات خصوصی، به طور پیوسته از سال 1990 میلادی با دستگیری تعداد زیادی از روزنامه نگاران به اتهام انتشار اطلاعات و اخبار دروغ و غلط و همین طور مقررات خصمانه قانون مطبوعات، مصوب سال 1992، تداوم یافته است. این قانون به مقامات دولتی و قضایی اجازه می‌دهد حکم بازداشت روزنامه نگاران و اصحاب مطبوعات را بدون تفهیم اتهام به آنها صادر کنند.</small>


Meleket selam
== کتابشناسی ==
 
<references />
Yetor wore (اخبار جنگ)
[[رده:رسانه]]
 
271
 
 
 
(<nowiki>http://www.subi2000.com/</nowiki> Ethiopian Mass Media Fact)
 
نخستین شرکت انتشاراتی اتیوپی مؤسسه انتشاراتی «برهاننا سلام»32 بود که در سال 1965 تأسیس شد و به طور کامل در کنترل دولت اتیوپی قرار داشت. این شرکت انتشاراتی نقش مؤثری در چاپ هفته نامه «آدیس زمن»329 (عصر جدید) به [[زبان امهریک]] و «اتیوپن ورلد» به زبان انگلیسی داشت.این دو هفته نامه برای سال ها کنترل افکار عمومی جامعه را از طریق چاپ اخبار و گزارشات مورد تأیید دولت اتیوپی در دست داشتند.
 
پس از کودتای نظامیان موسوم به درگ و آغاز حکمرانی سرهنگ منگیستو هایله ماریام بر اتیوپی؛ نشریات «مسکرم»33 (سپتامبر)، سرتو آدر331 (کارگر) و وزارتیو اتیوپیا332 (اتیوپی امروز) تحت نظارت حزب حاکم وقت فعالیت خود را در کنار دیگر نشریات موجود آغاز کردند.
 
پس از سرنگونی دولت منگیستو هایله ماریام، انقلابیون حاکم بر کشور با انتشار منشور آزادی مطبوعات به مردم این کشور به ویژه طبقات دانشگاهی و اندیشمندان قول دادند کلیه محدودیت هایی که تا آن زمان در فضای مطبوعاتی کشور وجود داشت برطرف شده و فضای شفافی را بر مطبوعات و رسانه های گروهی کشور به وجود آورند. به دنبال این امر که با استقبال گسترده مردم مواجه گشت مطبوعات خصوصی به تدریج فعالیت خود را در اتیوپی آغاز
{| class="wikitable"
|
 
 
328
|
 
 
Berhanene selam
|-
|
 
 
329
|
 
 
Addis zemen
|-
|
 
 
330
|
 
 
Meskerem
|-
|
 
 
331
|
 
 
Serto Ader
|-
|
 
 
332
|
 
 
Yezareyitu Ethiopia
|-
| colspan="2" |
 
 
272
|}
 
 
 
نمودند. ظهور نشریات خصوصی در اتیوپی از سال 1992 شدت گرفت به طوری که بر اساس آمار دولت، تنها بین سال 1992 تا 1997، 385 نشریه اعم از 265 روزنامه و 120 مجله فعالیت خود را در کشور آغاز کردند. هرچند در آمار ارائه شده از سوی دولت تردیدهای جدی وجود داشت با این حال در دهه 1990 اتیوپی شاهد پدید آمدن ده ها و صدها نشریه خصوصی در عرصه های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ورزشی بود. این وضعیت البته با مشکلاتی نیز همراه بود و تقریبا نیمی از نشریات خصوصی مدت کوتاهی پس از فعالیت به دلیل انبوه مشکلات اقتصادی و عدم حمایت و مانع تراشی دولت مجبور به تعطیلی شدند.
 
نشریات خصوصی در دهه 2000 میلادی نیز کماکان به فعالیت خود ادامه دادند و این در حالی بود که تنها نشریاتی توانستند به ادامه کار بپردازند که از بنیه اقتصادی لازم برخوردار بوده و تحت پوشش احزاب سیاسی، مؤسسات تجاری و شرکت های خصوصی قرار داشتند. علت این امر نیز هزینه های گزاف چاپ و فروش نسبتا پایین این نشریات و عدم سودآور بودن آگهی های منتشره طی دو دهه گذشته بوده است . در مقابل نشریات دولتی از کمک دولتی بهره مند بوده و بخشی از هزینه های خود را نیز از طریق درج آگهی تامین می کنند.
 
هرچند سطح کیفی نشریات دولتی و خصوصی اتیوپی در حد نسبتا قابل قبولی است با این حال هزینه بسیار بالای چاپ و انتشار، بالا بودن سطح بی سوادی در کشور، عدم توزیع مناسب نشریات در سرتاسر کشور (و منحصر گردیدن به چند شهر بزرگ) ، مشکلات اقتصادی و تنگناهایی که طی دهه 2000 میلادی و پس از آن از سوی دولت علیه برخی نشریات خصوصی 273
 
 
 
مخالف به وجود آمده و ... در مجموع موجبات عدم پیشرفت هر چه بیشتر مطبوعات را در این کشور، با توجه به سابقه و پیشینه قدیمی آن، فراهم آورده است. جدای از آن کمبود روزنامه نگاران حرفه ای و متخصص در نشریات دولتی و خصوصی و پر شدن جای آنها با افرادی که اطلاعات اندکی از دانش روزنامه نگاری دارند نیز از مشکلات اساسی در بحث مطبوعات اتیوپی به شمار می رود. www.subi2000.com/Ethiopian Mass Media /2012 11-9-9-
 
==== نشریات خصوصی : ====
هفته نامه های خصوصی امهریک و انگلیسی زبان که عمدتا دربرگیرنده موضوعاتی سیاسی و اجتماعی می باشند عبارتند از :
 
آدیس آدماس333 آدیس نگر334
{| class="wikitable"
|
 
 
گزارشگر335
|}
کانال اتیوپی336
{| class="wikitable"
| colspan="3" |
 
 
آورامبا تایمز337
|-
| colspan="3" |
 
 
فیتیه 338
|-
| colspan="3" |
 
 
منسازریا 339
|-
|
 
 
333
|
 
 
Addis Adnas
|
|-
|
 
 
334
|
 
 
Addis Neger
|
|-
|
 
 
335
|
 
 
Reporter
|
|-
|
 
 
336
|
 
 
Ethio chanel
|
|-
|
 
 
337
|
 
 
Awramba Times
|
|-
|
 
 
338
|
 
 
fitih
|
|-
|
 
 
339
|
 
 
Mesenazzeria
|
|-
|
|
|
 
 
274
|}
 
 
 
هارامبه340
 
اتیواسپورت341
 
اینتراسپورت342 لیگ اسپورت342 هتریک344
 
ورزش جهانی345 (Kassa, 2008:44)
 
شایان ذکر است برخی از این هفته نامه ها به دلیل موج گسترده اعتراضات و مقالات انتقادی علیه دولت در جریان انتخابات سال 2005 تعطیل شده و بسیاری از روزنامه نگاران این نشریات نیز طی چند سال گذشته به دلیل درج اخبار محرمانه به وسیله پلیس فدرال اتیوپی دستگیر گردیده اند. مهم ترین روزنامه ها و هفته نامه های انگلیسی زبان اتیوپی اعم از خصوصی و دولتي که در حال حاضر منتشر مي شوند عبارتند از:
{| class="wikitable"
|
|
|
 
 
آدیس فورتون 34 (تأسیس در سال 2000)
|-
|
|
|
 
 
آدیس تریبیون"34 (تأسیس در سال 1992)
|-
|
 
 
340
|
 
 
Harambe
|
|-
|
 
 
341
|
 
 
Ethio sport
|
|-
|
 
 
342
|
 
 
Inter-sport
|
|-
| colspan="2" |
 
 
343 League sport
|
|-
|
 
 
344
|
 
 
Hatrick
|
|-
|
|
|
 
 
'''275'''
|}
345 346
{| class="wikitable"
|
 
 
347
|-
|
 
 
World sport
|-
|
 
 
Addis fortune
|-
|
 
 
Addis Tribune
|}
 
 
آورامبا تایمز 34 (تأسیس در سال 2007) این نشریه به زبان امهریک نیز منتشر می گردد.
 
کپیتال اتیوپیا349 (تأسیس در سال 1998) دیلی مونیتور359 (تأسیس در سال 2000) اتیوپین هرالد:35 (تأسیس در سال 1943) اتیوپین رپورتر352 (تأسیس در سال 1995) سان353 (تأسیس در سال 1996)
 
صدای اتیوپی354 (زمان فعالیت از 69-1961) فورتون 355
 
کاپیتال356
 
ساب صحرا انفورمر357
 
دیلی اتیوپین هرالد358
 
تعداد نشریات انگلیسی زبان و خوانندگان این نشریات در مقایسه با روزنامه ها و هفته نامه های امهریک زبان بسیار کم است.
{| class="wikitable"
|
 
 
348
|-
|
 
 
349
|-
|
 
 
350
|-
|
 
 
351
|-
|
 
 
352
|-
|
 
 
353
|-
|
 
 
354
|-
|
 
 
355
|-
|
 
 
356
|-
|
 
 
357
|-
|
 
 
358
|-
|
 
 
Awramba Times
|-
|
 
 
Capital Ethiopia
|-
|
 
 
Daily monitor
|-
|
 
 
Ethiopian Herald
|-
|
 
 
Ethiopian Reporter
|-
|
 
 
sun
|-
|
 
 
Voice of ethiopia
|-
|
 
 
fortune
|-
|
 
 
capital
|-
|
 
 
Sub sahra informer
|-
|
 
 
Daily Ethiopian herald
|}
'''276'''
 
 
 
مشهورترین نشریات محلی اتیوپی طی حدود یکصد ساله گذشته - که برخی از آنها بدلیل مشکلات مختلف تعطیل شده اند- عبارتند از :
 
برهاننا سلام 359 (تأسیس در سال 1925) روزنامه اخبار جنگ 36
{| class="wikitable"
|
 
 
یاسافیو حزب 3 (تأسیس در سال 1974)
|-
|
 
 
دموکراسیا362 (تأسیس در سال 1974)
|-
|
 
 
سرتوآدر363 (تأسیس در سال 1980)
|-
|
 
 
آدیس نگرت36 (تأسیس در سال 2007)
|-
|
 
 
www.subi2000.com/Ethiopian Mass Media /2012
|-
|
 
 
مهم ترین ماهنامه های هنری و پزشکی اتیوپی عبارتند از:
|-
|
 
 
- روزنامه اخبار جنگ از قدیمی ترین روزنامه  های اتیوپی محسوب
|}
فته364 (تأسیس در سال 1998)
 
آدیس زمن366
 
==== 11-9-3-ماهنامه های تخصصی : ====
359 360
 
Berhanena salam
{| class="wikitable"
|
 
 
Yassafiw hezb
|
 
 
361
|-
|
 
 
Democracia
|
 
 
362
|-
|
 
 
Serto Ader
|
 
 
363
|-
|
 
 
feteh
|
 
 
364
|-
|
 
 
Addis Neger
|
 
 
365
|-
|
 
 
Addis zemen
|
 
 
366
|-
| colspan="2" |
 
 
می شود که در جریان جنگ جهانی اول و با حمایت متفقین در اتیوپی
|-
| colspan="2" |
 
 
چاپ و منتشر می شد و هدف عمده آن تضعیف روحیه آلمانی ها و
|-
| colspan="2" |
 
 
نیروهای وفادار به آنها در این کشور بود.
|-
| colspan="2" |
 
 
'''277'''
|}
 
 
 
کومنگار367
{| class="wikitable"
|
 
 
رز368
|}
کالدیکان369
 
رویال 370
 
مدیکال مگزین371
 
ماهنامه های مهم اتیوپی که به مسیحیان ارتدوکس و پروتستان این کشور تعلق دارند عبارت می باشند از:
 
ارتدوکس بیلیورز372
 
هامر373
 
سیم تسیدیک374
 
ایمپکت375
 
کاریزما 376 گیسام377
 
مهم ترین روزنامه های متعلق به مسلمانان اتیوپی نیز عبارتند از:
{| class="wikitable"
|
 
 
kumnegar
|
 
 
367
|-
|
 
 
Rose
|
 
 
368
|-
|
 
 
kaldikan
|
 
 
369
|-
|
 
 
Royal
|
 
 
370
|-
|
 
 
Medical magazine
|
 
 
371
|-
|
 
 
Orthodox Believers
|
 
 
372
|-
|
 
 
Hamer
|
 
 
373
|-
|
 
 
Sime Tsidik
|
 
 
374
|-
|
 
 
Impect
|
 
 
375
|-
|
 
 
charisma
|
 
 
376
|-
|
 
 
Gesame
|
 
 
377
|}
'''278'''
 
 
 
الکیدوس378
 
النجاش379
 
برخی از مجلات خاص گردشگری اتیوپی که عمدتا دربرگیرنده مطالبی در مورد جاذبه های توریستی این کشور می باشند نیز عبارتند از: آدیس چه خبر380 راهنمای آدیس381 سلامتا 392
 
www.subi2000.com/Ethiopian Mass Media /2012
 
11-2-4-انجمن هاي خبري:
 
انجمن رسمی متعلق به خبرنگاران اتیوپی، اتحادیه روزنامه نگاران اتیوپی است که دارای مناسبات صمیمی و دوستانه ای با مقامات دولتی اتیوپی است و رئیس این انجمن معمولا ریاست دفتر اخبار و رسانه های دولت را نیز بر عهده دارد.این اتحادیه به دلیل منافع خود معمولا در کنار دولت قرار گرفته و از روابط خوبی با روزنامه های خصوصی کشور برخوردار نیست.
 
Al-kidus 378
{| class="wikitable"
|
 
 
Nejash
|
 
 
379
|-
|
 
 
Whats up Addis
|
 
 
380
|-
|
 
 
Addis guide
|
 
 
381
|-
|
 
 
selamta
|
 
 
382
|}
279
 
 
 
انجمن روزنامه نگاران آزاد اتیوپی که عموما دربرگیرنده شخصیت های مطبوعاتی و روزنامه نگاران مخالف دولت است تنها سازمان پوشش دهنده روزنامه های غیردولتی است با این حال این انجمن به دلیل کمبود امکانات و عدم ارتباط با شخصیت های کلیدی دولت از نفوذ چندانی در حل مشکلات خبرنگاران محبوس برخوردار نیست.
 
) <nowiki>http://www.pressreference.com/co-fa/Ethiopia</nowiki> 11-2-5-
 
آزادي مطبوعات
 
براساس [[قانون اساسی اتیوپی]] آزادی مطبوعات در این کشور محترم شمرده شده است با این حال طی چند دهه گذشته دولت ها همواره این بند از قانون اساسی اتیوپی را نقض نموده و به شدت عمل علیه روزنامه ها و هفته نامه های خصوصی که وارد محدوده قرمز آنها شده اند پرداخته اند. بر طبق گزارش شورای حقوق بشر اتیوپی تنها طی دو دهه گذشته صدها تن از روزنامه نگاران مخالف که به افشاء اخبار و گزارشات محرمانه علیه دولت پرداخته و سوء استفاده های کلان مقامات دولتی از خزانه عمومی را آشکار ساخته اند به حبس های طویل المدت توأم با شکنجه محکوم شده اند. برخی از آنها نیز مفقودالاثر شده و خانواده هایشان تأکید دارند که توسط مقامات امنیتی اتیوپی به قتل رسیده اند. 383
 
'''11-3- خبرگزاری‌ها'''
 
383 - اعمال فشار بر رسانه ها و مطبوعات خصوصی، به طور پیوسته از سال 1990 میلادی با دستگیری تعداد زیادی از روزنامه نگاران به اتهام انتشار اطلاعات و اخبار دروغ و غلط و همین طور مقررات خصمانه قانون مطبوعات، مصوب سال 1992، تداوم یافته است. این قانون به مقامات دولتی و قضایی اجازه می دهد حکم بازداشت روزنامه نگاران و اصحاب مطبوعات را بدون تفهیم اتهام به آنها صادر کنند.
 
280
 
 
 
خبرگزاری رسمی اتیوپی آژانس خبری اتیوپی 38 نام دارد. این خبرگزاری که در سال 1942 با نام «اگنز دیرکیسون»385
 
فعالیت خود را آغاز کرد و در سال 1968 آژانس خبری اتیوپی نام گرفت عالی ترین مرکز خبررسانی رسمی در اتیوپی به شمار می رود. آژانس خبری اتیوپی دارای نمایندگی هایی در شهرهای مختلف کشور است. به موازات این مرکز، سرویس اطلاع رسانی والتا386 نیز که متعلق به حزب حاکم است از اوایل دهه 1990 وظیفه جمع آوری اخبار و ارائه اطلاعات خبری به روزنامه ها و نشریات کشور را بر عهده دارد.
 
لازم بذکر است روزنامه های آدیس زمن و اتیوپین هرالد و هفته نامه های بریسا (به [[زبان ارومو]]) و العالم ( به زبان عربی) توسط خبرگزاری دولتی اتیوپی چاپ و منتشر می گردند. (www.everynation.org/Ethiopia)
 
'''11-4- کتاب'''
 
کهن‌ترین دست نوشته های مکتوب این سرزمین نوشته‌هایی بر سطوح سخت، کوه‌ها و صخره‌ها و نوشته‌های مذهبي بر ظرف‌هاي سفالي، ابزارهاي آهني، سکه‌هاي طلا، نقره، برنز و آهنی بوده است که در دوران ماقبل تاریخ بخشی از فرهنگ و سنت های این کشور را به نسل های بعد منتقل ساخته است. کشور باستانی اتیوپی در گذشته های دور دارای الفبا و خطي کاملا بومی بود که پیشینه آن به سده پنجم ق.م. باز می‌گردد . الفباي باستاني مزبور نخست سبائي بود و بعدها به زبان و خط گیز (زبان مناجاتی) تکامل یافت. الفبای گیز پیش از
 
384 Ethiopian News Agency
 
Agenze Direczion
 
Walta Information service
{| class="wikitable"
|
 
 
281
|}
385 386
 
 
 
مسیحیت محدود به معبد و دربار بود و پس از آن مختص کلیسا و دربار شد و این وضعیت تا اوایل سده بیستم ادامه یافت. پس از ورود مسیحیت به این کشور در سده چهارم میلادي ، کتاب انجیل از یونانی به گیز ترجمه شد و رفته رفته دیگر متون مذهبی نیز از یوناني، قبطي، و عربي به گیز ترجمه گردیدند مجموعه‌های خطی ارزشمند این سرزمین باستانی ( به زبان گیزی ) نیز با توسعه و پیشرفت مسیحیت به اوج شکوفایی رسیدند . انواع گوناگونی از این مجموعه‌های خطی هنوز در ده‌ها هزار کلیسا و صومعه سراسر این کشور، که عمدتا در بخش ش[[مالی]] و جنوب شوا قرار دارند، یافت می‌شوند. ارزش کامل این متون، با وجود تلاش‌های یونسکو و طرح‌هاي دیگری که برای تهیه میکروفیلم و فهرست نویسی آنها صورت گرفته هنوز ناشناخته مانده است. موضوع این آثار صرفا مذهبی نیست بلکه در میان آنها مطالب مهم ادبی، تاریخی و سایر موضوعات نیز یافت می‌شود. مجموعه‌های سلطنتی نیز در آن دوره اهمیت زیادی داشتند و برخی از امپراتوران از مجموعه‌داران و پشتیبانان بزرگ نسخه‌هاي خطي و مراکز علمي و هنري محسوب می شدند . در قرون هجده و نوزده میلادی و با ورود اروپایی ها به این کشور ؛ صدها نسخه خطی اتیوپی به‌دست ماجراجویان مصادره شد و به وسیله سیاستمداران، مبلغان مذهبی، و سربازان خارجی به کتابخانه‌های اروپا راه یافت. در میان پادشاهان این
 
'''کشور یوهانس چهارم (1871-1889)، منلیك (1889-1913) و هایلا'''
 
سلاسي (1930-1974) از معدود امپراطورانی بودند که کار گردآوری و نگهداری این مجموعه‌های ارزشمند را به انجام رساندند. در این بین اقدامات منلیک بسیار ارزشمند بود . وی با نسخه‌برداری از نسخه‌هاي خطي باستاني کشف شده در صومعه جزیره زوي و گردآوری و نگهداری آنها در قصر خویش و تهیه برخی نسخه‌ها از اروپا و شیوه‌های دیگر، مصممانه به
 
282
 
 
 
حفظ این مجموعه های خطی همت گماشت. در آدیس‌آبابا نیز سراي نگارش مناسبی در قصر وجود داشت که وطیفه نسخه برداری از این مجموعه ها را برعهده داشت.
 
نخستین کتب رسمی که به مردم اتیوپی معرفی شدند متونی بودند که در قرن پانزدهم به [[زبان گیز]] (زبان پیشین این کشور) نوشته شده بودند.این کتاب ها در آن زمان بیشتر مورد استفاده درباریان، خاندان سلطنتی و روحانیون قرار می گرفتند.
 
پیش از ورود دستگاه چاپ به اتیوپی در سده نوزدهم ، کتاب‌هایی به زبان‌های امهریک و گیز در اروپا چاپ شده بود. کتابی از مزامیر به زبان گیز از مهم ترین این کتب بود که در قرن شانزدهم میلادی توسط چاپخانه‌داری آلمانی از کولون و با کمک مؤثر راهبان اتیوپی به چاپ رسید.
 
روحانیان فرهیخته ای همچون آباتس‌فاتشن از اهالی مالابسو از جمله افرادی بودند که در تهیه حروف چاپی برای راه‌اندازي دستگاه‌های چاپ کوچك در این کشور بسیار مؤثر بودند. این افراد توجه و کنجکاوی اروپائیان را نسبت به مطالعه در مورد این کشور برانگیختند و خود نیز سهمی در مطالعات علمی داشتند بطوری که از آن پس آثار زبان شناختی و ادبی متعددي در مورد اتیوپی در اروپا و عمدتا در رم به چاپ رسید. در دوره حاکمیت امپراطور منلیک دوم تعدادی ماشین های چاپ وارد اتیوپی شدند اسقف لورنزو بیانچری در سال 1863 دستگاه چاپ کوچکی را وارد این کشورکرد.این دستگاه نخستین دستگاه چاپ در سرزمین اتیوپی بود . دستگاه چاپ بیانچری در سال 1867 آغاز به‌کار کرد. بعدها دستگاه‌های چاپ دیگری توسط گروه تبشیري سوئدي در امکولوو و هیئت کاتولیك رومي در حرار آغاز به کار کردند. نخستین دستگاه چاپ دولتی در 1906 از اروپا وارد این کشور گردید و دیری نپایید که دستگاه‌های
 
283
 
 
 
چاپ خصوصی در شهرهای مختلف کشور شروع به فعالیت کرده و به تولید متون مورد نیاز روزنامه‌ها، فرمان‌های دولتي، مقررات، متون دیني، متون درسي، مجلات و جزوات پرداختند. صنعت چاپ در اتیوپی در اوایل قرن بیستم به تدریج وارد دوران رونق خود شد و از اوایل دهه 1920 کتبی به زبان امهریک در این کشور چاپ شدند.از اوایل دهه 1930 نیز چاپ کتاب رفته رفته در دستور کار چاپخانه ها قرار گرفت و بر اثر ورود این کتاب ها به مراکز آموزشی علاقه عمومی به
 
387
 
سوادآموزی و دانش افزایش نیز بتدریج افزایش یافت.
 
در دوره اشغال کوتاه مدت اتیوپی توسط ایتالیایی ها نیز کتب متعددی به زبان های امهریک و ایتالیایی در این کشور منتشر گردیدند . با این حال انتشار کتاب ها در مضامین متعدد پس از پایان جنگ جهانی دوم و از اوایل دهه 1950 میلادی وارد مرحله نوینی شد و چند چاپخانه دولتی و خصوصی فعالیت خود را به صورت حرفه ای آغاز کردند. بخش عمده اقدامات این شرکت های انتشاراتی در دهه های 1950 و 1960 در ارتباط با چاپ کتب درسی و کتب مذهبی به ویژه انجیل بود ولی به تدریج و از اوایل دهه 1970 انتشار کتاب های مختلف نیز در دستور کار این مؤسسات قرار گرفت.
 
صنعت چاپ در دوره حاکمیت هایله ماریام وارد افول خود شد و دولتمردان سانسور شدیدی را بر کتب و نشریات کشور وارد آوردند و معدود کتاب هایی که در طول سال منتشر می شدند تحت نظارت دستگاه سانسور دولت قرار داشتند. پس از سقوط دولت هایله ماریام و به ویژه طی سال های 1991 تا 1995 ده ها کتاب در مورد جنایات نظامیان حاکم بر اتیوپی و قتل و کشتار مردم این کشور خصوصا در دوران موسوم به 387 - Mengste , Adhana( )" Ibid
 
284
 
 
 
ترور سرخ (1978-1977) انتشار یافتند ولی پس از آن به تدریج چاپ و انتشار کتب تحت نظارت دولت قرار گرفت و آزادی موجود در فضای فرهنگی کشور به نحو بارزی کاهش یافت.
 
(Yonas, 2008:38)
 
در حال حاضر هر سال کتب متعددی در داخل کشور به زبان های امهریک و انگلیسی منتشر می شوند با این حال با توجه به مشکلات فراوان اقتصادی این کشور، می توان گفت [[صنعت چاپ و نشر کتاب در اتیوپی]] (همچون دیگر کشورهای قاره آفریقا) با مشکلات فراوانی مواجه است.
 
www.Britannica online encyclopedia.com/2012
 
11-5- شبکه‌های ماهواره‌اي
 
در قانون کشور اتیوپی منعی در استفاده از شبکه های ماهواره ای و یا استفاده از گیرنده های ماهواره های کوچک وجود ندارد. از این روی برخی از متمولین این کشور که علاقه ای به مشاهده برنامه های عمدتا خسته کننده و فرمایشی دو کانال تلویزیونی دولتی اتیوپی ندارند طی دو دهه اخیر به گیرنده های ماهواره ای کوچک روی آورده اند. در راستای این امر که طی یک دهه گذشته در آدیس آبابا و چند شهر بزرگ دیگر کشور شتاب فوق العاده ای یافته است تعداد قابل ملاحظه ای از متمولین و افراد متعلق به طبقه متوسط رو به بالا به مشاهده شبکه های ماهواره ای روی آورده اند که این امر در مناطق مرفه آدیس ابابا کاملا مشهود است. شبکه های ماهواره ای مورد علاقه اتیوپیایی ها عبارتند از سی ان ان ، بی بی سی ، ام نت آفریقای جنوبی و برخی از شبکه های فرانسوی و
 
285
 
 
 
آمریکایی که از طریق ساتلایت های عرب سات ، نیل سات و ... قابل دریافت می باشند.
 
لازم بذکر است طی چند سال گذشته دولت اتیوپی اقداماتی را برای ماهواره ای کردن شبکه اصلی تلویزیونی خود اغاز کرده است با این حال هزینه های بالای این امر و برخی مشکلات فنی مانع تحقق این امر شده است.
 
=== 11-6-اینترنت ===
کشور اتیوپی از جمله کشورهای آفریقایی به شمار می‌رود که میزان رشد جمعیت آن با توسعه اینترنت به هیچ عنوان قابل قیاس نیست.این کشور در حال حاضر دربرگیرنده بیش از 622 هزار نفر کاربر اینترنت است که گویای ضریب 0.7 درصدی بهره گیری از اینترنت در این کشور می باشد.
 
فناوری اینترنت در اواسط دهه 1990 میلادی وارد این کشور شد و بتدریج شرکت های اینترنتی در اتیوپی توسعه یافتند. میزان کاربران اینترنتی در اتیوپی در اوایل دهه 2000 میلادی بنحو قابل ملاحظه ای گسترش یافت بطوری که این کشور در اواخر سال 2000 از حدود 10 هزار کاربر اینترنت بهره مند بود که با رشد بیش از 60 برابری در طول 12 سال گذشته هم‌اکنون به بیش از 622 هزار کاربر رسیده است. طبق بررسی های مؤسسات آمارسنجی بین المللی و با درنظر گرفتن جمعیت و کاربران اینترنتی این کشور؛ در حال حاضراتیوپی در حدود 0.4 درصد از کل کاربران اینترنت در آفریقا را به خود اختصاص داده است. طبق آمار سال 2012 میلادی کاربران شبکه اجتماعی فیس‌بوک نیز در این کشور در حدود 598 هزار و پانصد نفر می باشند.
 
ارتباطات مخابراتی در اتیوپی تا چند سال گذشته بطور کامل در انحصار شرکت ارتباطات اتیوپی بود با این حال 286
 
 
 
از حدود پنج سال قبل شرکت مخابراتی اتیوتلکام388 ارائه تمامی خدمات تلفن و اینترنت را درسرتاسر کشور به خود اختصاص داده است. بر اساس اطلاعات موجود تا سال 2007 میزبان‌های اینترنت در این کشور 89 پایگاه بوده است که این تعداد تا سال 2012 به نزدیک به یکصد هاست افزایش یافته است.
 
لازم بذکر است اتیوپی جزو بیست کشور جهان بشمار می رود که از ژانویه 2011 مسیری معکوس را در راستای آزادی اینترنت پیموده است. این امر که نشان‌دهنده به کارگیری سانسور اطلاعاتی در این کشور است بر اساس برخی
 
گمانه‌زنی‌ها بیشتر ناشی از هراس دولت اتیوپی از نقش موثر اینترنت در نهضت های بیداری اسلامی در [[مصر]] و [[تونس]] و الجزایر بوده است که بنوبه خود موجب شده تا این کشور نیز به سمت محدودیت در دسترسی به اطلاعات پیش برود. دامنه اینترنتی این کشور et ‌است .

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۳۵

رادیو اتیوپی (1403). برگرفته از سایت allaboutethio، قابل بازیابی از https://allaboutethio.com/ebc-97.1-fm-ethiopian-radio.html#google_vignette

نظیر دیگر کشورهای قاره آفریقا رادیو مهم ترین ابزار رسانه‌ای و ارتباطی سرتاسر کشور به ویژه در مناطق روستایی و صحرایی کشور (که معمولا محروم از تلویزیون و نشریات مختلف می‌باشند) به شمار می‌رود و شبکه‌های رادیویی از طرفداران بی شماری در بین طبقات مختلف شهری و خصوصا روستایی برخوردارند.

رادیو ملی اتیوپی

نخستین شبکه رادیویی دولتی کشور اتیوپی موسوم به رادیو ملی اتیوپی (Radio Ethiopia) درسال 1935 در آدیس آبابا افتتاح شد و به مدت چند دهه این کشور دارای تنها یک شبکه رادیویی بود. رادیو ملی اتیوپی در دوره حاکمیت امپراطور هایلا سلاسی و سرهنگ منگیستو هایلا ماریام تحت نظارت کامل دولت قرار داشت و حاکمان مزبور به دلیل روحیه دیکتاتوری خود هیچ علاقه‌ای به افزایش شبکه‌های رادیویی در این کشور نداشتند. با این حال به تدریج تعداد برنامه‌های این رادیو افزایش یافت به طوری که رادیو ملی اتیوپی هم اکنون برنامه‌های خود را به زبان‌های امهریک، ارومو، تیگره ای، عفاری، سومالی، عربی، انگلیسی و فرانسوی در اختیار شنوندگان قرار می‌دهد. رادیو ملی اتیوپی تقریبا 80% خاک این کشور را پوشش می‌دهد و پرطرفدار ترین شبکه رادیویی کشور محسوب می‌شود.

سایر شبکه‌های رادیویی

پس از روی کار آمدن جبهه دمکراتیک انقلابی خلق اتیوپی و ایجاد نوعی فضای باز سیاسی در کشور؛ دولت تاسیس شبکه‌های رادیویی وابسته به خود را در سرتاسر اتیوپی و با هدف اطلاع رسانی گسترده به مردم آغاز کرد. در راستای این سیاست شبکه رادیویی قدرتمند فانا در سال 1991 و متعاقب سرنگونی دولت هایلا ماریام تاسیس گردید. این رادیو ارگان رسمی حزب حاکم (جبهه دمکراتیک انقلابی خلق اتیوپی) است.

شبکه‌های رادیویی محلی اتیوپی

دیگر شبکه‌های رادیویی کشور که از زمان روی کار آمدن حزب حاکم جبهه دمکراتیک انقلابی خلق اتیوپی راه اندازی شده‌اند عمدتا وابسته به حکومت‌های محلی بوده و مناطق محدودی را تحت پوشش برنامه‌های خود قرار می‌دهند:

1- رادیو اف ام آدیس: این ایستگاه رادیویی توسط رادیوی ملی اتیوپی تاسیس شده و تحت نظر دولت فعالیت می‌کند. رادیو اف ام آدیس به پایتخت و حومه آن اختصاص دارد و در طول شبانه روز 18 ساعت برنامه پخش می‌کند؛

2- ایستگاه رادیویی منطقه ای آدیس آبابا: این شبکه رادیویی تحت نظارت فرمانداری کل آدیس آبابا اداره می‌شود؛

3- رادیو امهارا اف ام: این ایستگاه رادیویی به وسیله آژانس رسانه‌ای امهارا تأسیس شده و تحت کنترل حکومت محلی امهارا قرار دارد؛

4- رادیو اف ام منطقه ای امهارا (Amhara Regional FM): این رادیو تحت نظر حکومت محلی امهارا قرار دارد و در طول شبانه روز چند ساعت برنامه پخش می‌کند؛

5- ایستگاه رادیویی حراره (Harrar Station):این شبکه رادیویی شعبه کوچکی از رادیو ملی اتیوپی به شمار رفته و تحت نظارت دولت اداره می‌شود؛

6- ایستگاه رادیویی متو (Metu Station): این شبکه رادیویی نیز شعبه‌ای از رادیو ملی اتیوپی بوده و تحت نظر دولت اداره می‌شود؛

7- صدای ویانی (Voice of Weyanie): این ایستگاه رادیویی وابسته به حزب حاکم (جبهه دمکراتیک انقلابی خلق اتیوپی) است و در راستای منافع دولت فعلی اتیوپی گام برمی‌دارد؛

8- ایستگاه رادیویی دباب اف ام (Debub radio Station FM): این شبکه رادیویی توسط حکومت مردمی جنوب اتیوپی تأسیس شده و تحت نظارت استاندار این ایالت قرار دارد؛

9- ایستگاه رادیویی «دیره داوا اف ام» (Dire Dawa FM Station): این شبکه رادیویی وابسته به حکومت محلی دیره داوا است.

آژانس رسانه‌های گروهی آموزشی اتیوپی (EMMA) وابسته به دولت مرکزی که برای دانش آموزان و دانشجویان در مناطق گوناگون اتیوپی، برنامه‌های آموزشی مختلفی پخش می‌کند نیز 11 ایستگاه رادیویی محلی کشور را تحت پوشش خود قرار می‌دهد.

شبکه‌های رادیویی خصوصی اتیوپی

پس از ایجاد فضای باز سیاسی در اتیوپی از سال 1991 به بعد؛ دولت بعد از چند سال و انجام مطالعات دقیق سرانجام با تاسیس شبکه‌های رادیویی خصوصی (البته با رعایت اصول و موازین دولتی) موافقت نمود. بر این اساس قانون راه اندازی شبکه‌های رادیویی خصوصی در سال 1999 تصویب گردید با این حال اجازه تاسیس شبکه‌های رادیویی خصوصی تا سال 2005 میلادی به طول انجامید. رادیو صدای اتیوپی آزاد (Radio Voice of One Free Ethiopia)، رادیو ارتباطات عمومی زامی (Zami Public Connection)، رادیو هنرهای عالی تینسای (Tinsaye Kinetbebat) و رادیو صدای انقلاب تیگرای (Voice of the Revolution of Tigray) از مهم‌ترین شبکه‌های رادیویی خصوصی اتیوپی به شمار می‌روند.

بخش عمده برنامه‌های رادیوهای دولتی و خصوصی این کشور را موسیقی‌های محلی و غربی، اخبار، سخنرانی مقامات دولتی و حزبی، تفاسیر خبری، نمایشنامه و مصاحبه با شخصیت‌های سیاسی فرهنگی و هنری تشکیل می‌دهند. سیاست شبکه‌های رادیویی دولتی معمولا محافظه کارانه و در راستای حمایت از منافع دولت و حزب حاکم است و رادیوهای خصوصی نیز با رعایت محدوده قرمز دولت؛ انتقاداتی نه چندان تند را متوجه دولت و رهبران حکومت‌های محلی می‌نمایند.

علاوه بر رادیوهای دولتی و خصوصی اتیوپی؛ شبکه‌های رادیویی بین المللی همچون صدای آمریکا، رادیو دویچه وله آلمان، رادیو بی‌بی‌سی، رادیو قاهره و رادیو واتیکان نیز در اتیوپی از شنوندگان زیادی برخوردارند[۱].

تلویزیون

هرچند کشور اتیوپی در زمره نخستین کشورهای آفریقایی منطقه زیر خط صحرای بزرگ بود که شبکه تلویزیونی آن در اواسط دهه 1960 میلادی راه اندازی شد با این حال تلویزیون در این کشور هنوز وسیله‌ای تجملاتی محسوب می‌شود و صرفنظر از شهرنشینان که اکثرا دارای تلویزیون‌های رنگی ارزان قیمت ساخت چین می‌باشند؛ روستاییان و بیابان نشینان اتیوپی هنوز با این رسانه مهم ارتباطی ناآشنا می‌باشند. همانطور که اشاره شد اولین شبکه تلویزیون اتیوپی موسوم به «تلویزیون اتیوپی» (Ethiopan Television (ETV)) در سال 1964 در آدیس آبابا و توسط شرکت انگلیسی تامسون تأسیس شد. دلیل اصلی تأسیس «تلویزیون اتیوپی» نیز برجسته کردن فعالیت‌های سازمان وحدت آفریقا و پوشش دادن اخبار مربوط به نشست‌های سازمان وحدت آفریقا بود که در سال 1963 تاسیس شده و مقر آن در آدیس آبابا قرار داشت. شبکه تلویزیونی اتیوپی در سال 1983 و به یادبود بزرگداشت سالگرد تاسیس حزب کارگران اتیوپی از سیاه و سفید به رنگی ارتقاء یافت.

دومین شبکه تلویزیونی کشور «تلویزیون 2 اتیوپی» (Ethiopia Television 2. (ETV2)) نیز با تأخیری بسیار طولانی در سال 2000 در آدیس آبابا افتتاح گردید.

شبکه یک تلویزیون اتیوپی در طول شبانه روز 12 ساعت (و در روزهای پایان هفته 18 ساعت) به زبان‌های تیگرینیا، ارومویی، امهریک و انگلیسی برنامه پخش می‌کند. بخش عمده‌ی برنامه‌های این شبکه تلویزیونی را فیلم‌های سینمایی غربی قدیمی، فیلم‌های سینمایی تولید نیجریه، اخبار، موسیقی و رقص‌های محلی تشکیل می‌دهد و برنامه‌های تولیدی آن کمتر از 5 درصد کل برنامه ها است. کانال شبکه دو تلویزیونی اتیوپی نیز در طول شبانه روز تنها دو ساعت برنامه پخش می‌کند و دامنه آن بیشتر محدود به آدیس آبابا و مناطق اطراف آن است. هر دو شبکه تلویزیونی اتیوپی تحت نظارت دولت اتیوپی بوده و در اخبار و برنامه‌های تحلیلی این دو شبکه تلویزیونی همواره سیاست‌های دولت تبلیغ و بزرگ نمایی می‌شود. لازم به ذکر است در طی سال‌های اخیر و با به کارگیری تکنولوژی‌های پیشرفته، کیفیت تصاویر شبکه‌های یک و دو تلویزیون اتیوپی به نحو قابل توجهی یافته با این حال تغییری در محتوای برنامه‌ها که عمدتا در راستای تبلیغ سیاست دولت‌ها می‌باشند صورت نگرفته‌است[۲].

مطبوعات اتیوپی (1403). برگرفته از سایت monitor، قابل بازیابی از https://www.monitor.co.ug/uganda/news/ethiopia-bans-15-foreign-media-outlets--4107096

مطبوعات

پیشینه مطبوعات در اریتره

نخستین روزنامه اتیوپی در دوره حاکمیت امپراطور منلیک دوم (دوران حاکمیت از سال 1889-1913) به مردم اتیوپی معرفی گردید. اولین نشریه اتیوپی هفته نامه‌ای به نام لاسا- مین د اتیوپی (Lasa- main d Ethiopie) بود که در سال 1890 به وسیله میسیونری فرانسوی به زبان فرانسه در آدیس آبابا منتشر گردید و در سال 1905 نام آن به «لسمور د اتیوپی» (Le semeur d ethiopie) تغییر یافت[i].

نخستین روزنامه امهریک در سال 1895 موسوم به آمرو (Aemero) به صورت هفتگی و در چهار صفحه انتشار یافت. اولین شماره‌های این هفته‌نامه دست نویس بودند. بین سال‌های 1912 و 1915 هفته نامه‌های دیگر همچون «ملکت سلام» (Meleket selam) و «یتور ور» (Yetor wore (اخبار جنگ)) نیز به تدریج وارد فضای مطبوعاتی اتیوپی شدند[۳].

نخستین شرکت انتشاراتی اتیوپی مؤسسه انتشاراتی «برهاننا سلام» (Berhanene selam) بود که در سال 1965 تأسیس شد و به طور کامل در کنترل دولت اتیوپی قرار داشت. این شرکت انتشاراتی نقش مؤثری در چاپ هفته نامه «آدیس زمن» (Addis zemen) (عصر جدید) به زبان امهریک و «اتیوپن ورلد» به زبان انگلیسی داشت. این دو هفته نامه برای سال‌ها کنترل افکار عمومی‌جامعه را از طریق چاپ اخبار و گزارشات مورد تأیید دولت اتیوپی در دست داشتند.

پس از کودتای نظامیان موسوم به درگ و آغاز حکمرانی سرهنگ منگیستو هایله ماریام بر اتیوپی؛ نشریات «مسکرم» (Meskerem) (سپتامبر)، سرتو آدر (Serto Ader) (کارگر) و وزارتیو اتیوپیا (Yezareyitu Ethiopia) (اتیوپی امروز) تحت نظارت حزب حاکم وقت فعالیت خود را در کنار دیگر نشریات موجود آغاز کردند.

پس از سرنگونی دولت منگیستو هایله ماریام، انقلابیون حاکم بر کشور با انتشار منشور آزادی مطبوعات به مردم این کشور به ویژه طبقات دانشگاهی و اندیشمندان قول دادند کلیه محدودیت‌هایی که تا آن زمان در فضای مطبوعاتی کشور وجود داشت برطرف شده و فضای شفافی را بر مطبوعات و رسانه‌های گروهی کشور به وجود آورند. به دنبال این امر که با استقبال گسترده مردم مواجه گشت مطبوعات خصوصی به تدریج فعالیت خود را در اتیوپی آغاز نمودند. ظهور نشریات خصوصی در اتیوپی از سال 1992 شدت گرفت به طوری که بر اساس آمار دولت، تنها بین سال 1992 تا 1997، 385 نشریه اعم از 265 روزنامه و 120 مجله فعالیت خود را در کشور آغاز کردند. هرچند در آمار ارائه شده از سوی دولت تردیدهای جدی وجود داشت با این حال در دهه 1990 اتیوپی شاهد پدید آمدن ده‌ها و صدها نشریه خصوصی در عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ورزشی بود. این وضعیت البته با مشکلاتی نیز همراه بود و تقریبا نیمی از نشریات خصوصی مدت کوتاهی پس از فعالیت به دلیل انبوه مشکلات اقتصادی و عدم حمایت و مانع تراشی دولت مجبور به تعطیلی شدند.

نشریات خصوصی در دهه 2000 میلادی نیز کماکان به فعالیت خود ادامه دادند و این در حالی بود که تنها نشریاتی توانستند به ادامه کار بپردازند که از بنیه اقتصادی لازم برخوردار بوده و تحت پوشش احزاب سیاسی، مؤسسات تجاری و شرکت‌های خصوصی قرار داشتند. علت این امر نیز هزینه‌های گزاف چاپ و فروش نسبتا پایین این نشریات و عدم سودآور بودن آگهی‌های منتشره طی دو دهه گذشته بوده‌است. در مقابل نشریات دولتی از کمک دولتی بهره‌مند بوده و بخشی از هزینه‌های خود را نیز از طریق درج آگهی تامین می‌کنند.

هرچند سطح کیفی نشریات دولتی و خصوصی اتیوپی در حد نسبتا قابل قبولی است با این حال هزینه بسیار بالای چاپ و انتشار، بالا بودن سطح بی‌سوادی در کشور، عدم توزیع مناسب نشریات در سرتاسر کشور (و منحصر گردیدن به چند شهر بزرگ)، مشکلات اقتصادی و تنگناهایی که طی دهه 2000 میلادی و پس از آن از سوی دولت علیه برخی نشریات خصوصی مخالف به وجود آمده و ... در مجموع موجبات عدم پیشرفت هر چه بیشتر مطبوعات را در این کشور، با توجه به سابقه و پیشینه قدیمی آن، فراهم آورده‌است. جدای از آن کمبود روزنامه نگاران حرفه‌ای و متخصص در نشریات دولتی و خصوصی و پر شدن جای آنها با افرادی که اطلاعات اندکی از دانش روزنامه نگاری دارند نیز از مشکلات اساسی در بحث مطبوعات اتیوپی به شمار می‌رود[۴].

نشریات خصوصی

هفته‌نامه‌های خصوصی امهریک و انگلیسی زبان که عمدتا دربرگیرنده موضوعاتی سیاسی و اجتماعی می‌باشند عبارتند از:

  • آدیس آدماس (Addis Adnas)؛
  • آدیس نگر (Addis Neger)؛
  • گزارشگر (Reporter)؛
  • کانال اتیوپی (Ethio chanel)؛
  • آورامبا تایمز (Awramba Times)؛
  • فیتیه (fitih)؛
  • منسازریا (Mesenazzeria)؛
  • هارامبه (Harambe)؛
  • اتیواسپورت (Ethio sport)؛
  • اینتراسپورت (Inter-sport)؛
  • لیگ اسپورت (League sport)؛
  • هتریک (Hatrick)؛
  • ورزش جهانی (World sport)[۵].

شایان ذکر است برخی از این هفته‌نامه‌ها به دلیل موج گسترده اعتراضات و مقالات انتقادی علیه دولت در جریان انتخابات سال 2005 تعطیل شده و بسیاری از روزنامه نگاران این نشریات نیز طی چند سال گذشته به دلیل درج اخبار محرمانه به وسیله پلیس فدرال اتیوپی دستگیر گردیده‌اند.

مهم ترین نشریات ادواری اتیوپی

مهم ترین روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌های انگلیسی زبان اتیوپی اعم از خصوصی و دولتی که در حال حاضر منتشر می‌شوند عبارتند از:

  • آدیس فورتون (Addis fortune) (تأسیس در سال 2000)؛
  • آدیس تریبیون (Addis Tribune) (تأسیس در سال 1992)؛
  • آورامبا تایمز (Awramba Times) (تأسیس در سال 2007) این نشریه به زبان امهریک نیز منتشر می‌گردد؛
  • کپیتال اتیوپیا (Capital Ethiopia) (تأسیس در سال 1998)؛
  • دیلی مونیتور (Daily monitor) (تأسیس در سال 2000)؛
  • اتیوپین هرالد (Ethiopian Herald) (تأسیس در سال 1943)؛
  • اتیوپین رپورتر (Ethiopian Reporter) (تأسیس در سال 1995)؛
  • سان (sun) (تأسیس در سال 1996)؛
  • صدای اتیوپی (Voice of ethiopia) (زمان فعالیت از 69-1961)؛
  • فورتون (fortune)؛
  • کاپیتال (capital)؛
  • ساب صحرا انفورمر (Sub sahra informer)؛
  • دیلی اتیوپین هرالد (Daily Ethiopian herald).

تعداد نشریات انگلیسی زبان و خوانندگان این نشریات در مقایسه با روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌های امهریک زبان بسیار کم است.

مشهورترین نشریات محلی اتیوپی طی حدود یکصد ساله گذشته - که برخی از آنها به دلیل مشکلات مختلف تعطیل شده‌اند عبارتند از:

  • برهاننا سلام (Berhanena salam) (تأسیس در سال 1925)؛
  • روزنامه اخبار جنگ [ii]؛
  • یاسافیو حزب (Yassafiw hezb) (تأسیس در سال 1974)؛
  • دموکراسیا (Democracia) (تأسیس در سال 1974)؛
  • سرتوآدر (Serto Ader) (تأسیس در سال 1980)؛
  • فته (feteh) (تأسیس در سال 1998)؛
  • آدیس نگر (Addis Neger) (تأسیس در سال 2007)؛
  • آدیس زمن (Addis zemen) [۶].

ماهنامه‌های تخصصی

مهم ترین ماهنامه‌های هنری و پزشکی اتیوپی عبارتند از:

  • کومنگار (kumnegar)؛
  • رز (Rose)؛
  • کالدیکان (kaldikan)؛
  • رویال (Royal)؛
  • مدیکال مگزین (Medical magazine).

ماهنامه‌های مهم اتیوپی که به مسیحیان ارتدوکس و پروتستان این کشور تعلق دارند عبارت می‌باشند از:

  • ارتدوکس بیلیورز (Orthodox Believers)؛
  • هامر (Hamer)؛
  • سیم تسیدیک (Sime Tsidik)؛
  • ایمپکت (Impect)؛
  • کاریزما (charisma)؛
  • گیسام (Gesame).

مجلات و نشریات اسلامی‌در اتیوپی

مهم ترین روزنامه‌های متعلق به مسلمانان اتیوپی نیز عبارتند از:

  • الکیدوس (Al-kidus)؛
  • النجاش (Nejash)؛

برخی از مجلات خاص گردشگری اتیوپی که عمدتا دربرگیرنده مطالبی در مورد جاذبه‌های توریستی این کشور می‌باشند نیز عبارتند از:

  • آدیس چه خبر (Whats up Addis)؛
  • راهنمای آدیس (Addis guide)؛
  • سلامتا (selamta)[۷].

انجمن‌های خبری

انجمن رسمی متعلق به خبرنگاران اتیوپی، اتحادیه روزنامه نگاران اتیوپی است که دارای مناسبات صمیمی و دوستانه‌ای با مقامات دولتی اتیوپی است و رئیس این انجمن معمولا ریاست دفتر اخبار و رسانه‌های دولت را نیز بر عهده دارد. این اتحادیه به دلیل منافع خود معمولا در کنار دولت قرار گرفته و از روابط خوبی با روزنامه‌های خصوصی کشور برخوردار نیست.

انجمن روزنامه نگاران آزاد اتیوپی که عموما دربرگیرنده شخصیت‌های مطبوعاتی و روزنامه نگاران مخالف دولت است تنها سازمان پوشش‌دهنده روزنامه‌های غیردولتی است با این حال این انجمن به دلیل کمبود امکانات و عدم ارتباط با شخصیت‌های کلیدی دولت از نفوذ چندانی در حل مشکلات خبرنگاران محبوس برخوردار نیست[۸].

آزادی مطبوعات

براساس قانون اساسی اتیوپی آزادی مطبوعات در این کشور محترم شمرده شده‌است با این حال طی چند دهه گذشته دولت ها همواره این بند از قانون اساسی اتیوپی را نقض نموده و به شدت عمل علیه روزنامه‌ها و هفته‌نامه‌های خصوصی که وارد محدوده قرمز آنها شده‌اند پرداخته‌اند. بر طبق گزارش شورای حقوق بشر اتیوپی تنها طی دو دهه گذشته صدها تن از روزنامه نگاران مخالف که به افشاء اخبار و گزارشات محرمانه علیه دولت پرداخته و سوء استفاده‌های کلان مقامات دولتی از خزانه عمومی را آشکار ساخته‌اند به حبس‌های طویل المدت توأم با شکنجه محکوم شده‌اند. برخی از آنها نیز مفقودالاثر شده و خانواده‌هایشان تأکید دارند که توسط مقامات امنیتی اتیوپی به قتل رسیده‌اند[iii].

خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای

خبرگزاری رسمی اتیوپی آژانس خبری اتیوپی (Ethiopian News Agency) نام دارد. این خبرگزاری که در سال 1942 با نام «اگنز دیرکیسون» (Agenze Direczion) فعالیت خود را آغاز کرد و در سال 1968 آژانس خبری اتیوپی نام گرفت عالی ترین مرکز خبررسانی رسمی در اتیوپی به شمار می‌رود. آژانس خبری اتیوپی دارای نمایندگی‌هایی در شهرهای مختلف کشور است. به موازات این مرکز، سرویس اطلاع رسانی والتا (Walta Information service) نیز که متعلق به حزب حاکم است از اوایل دهه 1990 وظیفه جمع آوری اخبار و ارائه اطلاعات خبری به روزنامه‌ها و نشریات کشور را بر عهده دارد. لازم بذکر است روزنامه‌های آدیس زمن و اتیوپین هرالد و هفته‌نامه‌های بریسا (به زبان ارومو) و العالم (به زبان عربی) توسط خبرگزاری دولتی اتیوپی چاپ و منتشر می‌کردند[۹].

صنعت چاپ و نشر کتاب

کهن‌ترین دست نوشته‌های مکتوب این سرزمین نوشته‌هایی بر سطوح سخت، کوه‌ها و صخره‌ها و نوشته‌های مذهبی بر ظرف‌های سفالی، ابزارهای آهنی، سکه‌های طلا، نقره، برنز و آهنی بوده است که در دوران ماقبل تاریخ بخشی از فرهنگ و سنت‌های این کشور را به نسل‌های بعد منتقل ساخته‌است. کشور باستانی اتیوپی در گذشته‌های دور دارای الفبا و خطی کاملا بومی بود که پیشینه آن به سده پنجم ق.م. باز می‌گردد. الفبای باستانی مزبور نخست سبایی بود و بعدها به زبان و خط گیز (زبان مناجاتی) تکامل یافت. الفبای گیز پیش از مسیحیت محدود به معبد و دربار بود و پس از آن مختص کلیسا و دربار شد و این وضعیت تا اوایل سده بیستم ادامه یافت. پس از ورود مسیحیت به این کشور در سده چهارم میلادی، کتاب انجیل از یونانی به گیز ترجمه شد و رفته رفته دیگر متون مذهبی نیز از یونانی، قبطی، و عربی به گیز ترجمه گردیدند مجموعه‌های خطی ارزشمند این سرزمین باستانی (به زبان گیزی) نیز با توسعه و پیشرفت مسیحیت به اوج شکوفایی رسیدند. انواع گوناگونی از این مجموعه‌های خطی هنوز در ده‌ها هزار کلیسا و صومعه سراسر این کشور، که عمدتا در بخش شمالی و جنوب شوا قرار دارند، یافت می‌شوند. ارزش کامل این متون، با وجود تلاش‌های یونسکو و طرح‌های دیگری که برای تهیه میکروفیلم و فهرست نویسی آنها صورت گرفته هنوز ناشناخته مانده‌است. موضوع این آثار صرفا مذهبی نیست بلکه در میان آنها مطالب مهم ادبی، تاریخی و سایر موضوعات نیز یافت می‌شود. مجموعه‌های سلطنتی نیز در آن دوره اهمیت زیادی داشتند و برخی از امپراتوران از مجموعه‌داران و پشتیبانان بزرگ نسخه‌های خطی و مراکز علمی و هنری محسوب می‌شدند. در قرون هجده و نوزده میلادی و با ورود اروپایی‌ها به این کشور؛ صدها نسخه خطی اتیوپی به دست ماجراجویان مصادره شد و به وسیله سیاستمداران، مبلغان مذهبی، و سربازان خارجی به کتابخانه‌های اروپا راه یافت. در میان پادشاهان این کشور یوهانس چهارم (1871-1889)، منلیک (1889-1913) و هایلا سلاسی (1930-1974) از معدود امپراطورانی بودند که کار گردآوری و نگهداری این مجموعه‌های ارزشمند را به انجام رساندند. در این بین اقدامات منلیک بسیار ارزشمند بود. وی با نسخه‌برداری از نسخه‌های خطی باستانی کشف شده در صومعه جزیره زوی و گردآوری و نگهداری آنها در قصر خویش و تهیه برخی نسخه‌ها از اروپا و شیوه‌های دیگر، مصممانه به حفظ این مجموعه‌های خطی همت گماشت. در آدیس‌آبابا نیز سرای نگارش مناسبی در قصر وجود داشت که وطیفه نسخه برداری از این مجموعه ها را برعهده داشت.

نخستین کتب رسمی‌که به مردم اتیوپی معرفی شدند متونی بودند که در قرن پانزدهم به زبان گیز (زبان پیشین این کشور) نوشته شده‌بودند. این کتاب‌ها در آن زمان بیشتر مورد استفاده درباریان، خاندان سلطنتی و روحانیون قرار می‌گرفتند.

پیش از ورود دستگاه چاپ به اتیوپی در سده نوزدهم، کتاب‌هایی به زبان‌های امهریک و گیز در اروپا چاپ شده بود. کتابی از مزامیر به زبان گیز از مهم ترین این کتب بود که در قرن شانزدهم میلادی توسط چاپخانه‌داری آلمانی از کولون و با کمک مؤثر راهبان اتیوپی به چاپ رسید.

روحانیان فرهیخته‌ای همچون آباتس فاتشن از اهالی مالابسو از جمله افرادی بودند که در تهیه حروف چاپی برای راه‌اندازی دستگاه‌های چاپ کوچک در این کشور بسیار مؤثر بودند. این افراد توجه و کنجکاوی اروپاییان را نسبت به مطالعه در مورد این کشور برانگیختند و خود نیز سهمی در مطالعات علمی داشتند بطوری که از آن پس آثار زبان شناختی و ادبی متعددی در مورد اتیوپی در اروپا و عمدتا در رم به چاپ رسید. در دوره حاکمیت امپراطور منلیک دوم تعدادی ماشین‌های چاپ وارد اتیوپی شدند اسقف لورنزو بیانچری در سال 1863 دستگاه چاپ کوچکی را وارد این کشور کرد. این دستگاه نخستین دستگاه چاپ در سرزمین اتیوپی بود. دستگاه چاپ بیانچری در سال 1867 آغاز به کار کرد. بعدها دستگاه‌های چاپ دیگری توسط گروه تبشیری سویدی در امکولوو و هیئت کاتولیک رومی در حرار آغاز به کار کردند. نخستین دستگاه چاپ دولتی در 1906 از اروپا وارد این کشور گردید و دیری نپایید که دستگاه‌های چاپ خصوصی در شهرهای مختلف کشور شروع به فعالیت کرده و به تولید متون مورد نیاز روزنامه‌ها، فرمان‌های دولتی، مقررات، متون دینی، متون درسی، مجلات و جزوات پرداختند. صنعت چاپ در اتیوپی در اوایل قرن بیستم به تدریج وارد دوران رونق خود شد و از اوایل دهه 1920 کتبی به زبان امهریک در این کشور چاپ شدند. از اوایل دهه 1930 نیز چاپ کتاب رفته رفته در دستور کار چاپخانه‌ها قرار گرفت و بر اثر ورود این کتاب‌ها به مراکز آموزشی علاقه عمومی به سوادآموزی و دانش افزایش نیز به تدریج افزایش یافت.

در دوره اشغال کوتاه مدت اتیوپی توسط ایتالیایی‌ها نیز کتب متعددی به زبان‌های امهریک و ایتالیایی در این کشور منتشر گردیدند. با این حال انتشار کتاب‌ها در مضامین متعدد پس از پایان جنگ جهانی دوم و از اوایل دهه 1950 میلادی وارد مرحله نوینی شد و چند چاپخانه دولتی و خصوصی فعالیت خود را به صورت حرفه‌ای آغاز کردند. بخش عمده اقدامات این شرکت‌های انتشاراتی در دهه‌های 1950 و 1960 در ارتباط با چاپ کتب درسی و کتب مذهبی به ویژه انجیل بود ولی به تدریج و از اوایل دهه 1970 انتشار کتاب‌های مختلف نیز در دستور کار این مؤسسات قرار گرفت.

صنعت چاپ در دوره حاکمیت هایله ماریام وارد افول خود شد و دولتمردان سانسور شدیدی را بر کتب و نشریات کشور وارد آوردند و معدود کتاب‌هایی که در طول سال منتشر می‌شدند تحت نظارت دستگاه سانسور دولت قرار داشتند. پس از سقوط دولت هایله ماریام و به ویژه طی سال‌های 1991 تا 1995 ده‌ها کتاب در مورد جنایات نظامیان حاکم بر اتیوپی و قتل و کشتار مردم این کشور خصوصا در دوران موسوم به ترور سرخ (1977 - 1978) انتشار یافتند ولی پس از آن به تدریج چاپ و انتشار کتب تحت نظارت دولت قرار گرفت و آزادی موجود در فضای فرهنگی کشور به نحو بارزی کاهش یافت[۱۰].

در حال حاضر هر سال کتب متعددی در داخل کشور به زبان‌های امهریک و انگلیسی منتشر می‌شوند با این حال با توجه به مشکلات فراوان اقتصادی این کشور، می‌توان گفت صنعت چاپ و نشر کتاب در اتیوپی (همچون دیگر کشورهای قاره آفریقا) با مشکلات فراوانی مواجه است[۱۱].

شبکه‌های ماهواره ای

در قانون کشور اتیوپی منعی در استفاده از شبکه‌های ماهواره‌ای و یا استفاده از گیرنده‌های ماهواره‌های کوچک وجود ندارد. از این روی برخی از متمولین این کشور که علاقه ای به مشاهده برنامه‌های عمدتا خسته کننده و فرمایشی دو کانال تلویزیونی دولتی اتیوپی ندارند طی دو دهه اخیر به گیرنده‌های ماهواره‌ای کوچک روی آورده‌اند. در راستای این امر که طی یک دهه گذشته در آدیس آبابا و چند شهر بزرگ دیگر کشور شتاب فوق العاده‌ای یافته است تعداد قابل ملاحظه ای از متمولین و افراد متعلق به طبقه متوسط رو به بالا به مشاهده شبکه‌های ماهواره‌ای روی آورده اند که این امر در مناطق مرفه آدیس ابابا کاملا مشهود است. شبکه‌های ماهواره‌ای مورد علاقه اتیوپیایی ها عبارتند از سی ان ان، بی بی سی، ام نت آفریقای جنوبی و برخی از شبکه‌های فرانسوی و آمریکایی که از طریق ساتلایت‌های عرب سات، نیل سات و ... قابل دریافت می‌باشند.

لازم به ذکر است طی چند سال گذشته دولت اتیوپی اقداماتی را برای ماهواره‌ای کردن شبکه اصلی تلویزیونی خود اغاز کرده است با این حال هزینه‌های بالای این امر و برخی مشکلات فنی مانع تحقق این امر شده‌است.

اینترنت

کشور اتیوپی از جمله کشورهای آفریقایی به شمار می‌رود که میزان رشد جمعیت آن با توسعه اینترنت به هیچ عنوان قابل قیاس نیست. این کشور در حال حاضر دربرگیرنده بیش از 622 هزار نفر کاربر اینترنت است که گویای ضریب 0/7 درصدی بهره گیری از اینترنت در این کشور می‌باشد.

فناوری اینترنت در اواسط دهه 1990 میلادی وارد این کشور شد و به تدریج شرکت‌های اینترنتی در اتیوپی توسعه یافتند. میزان کاربران اینترنتی در اتیوپی در اوایل دهه 2000 میلادی به نحو قابل ملاحظه‌ای گسترش یافت به طوری که این کشور در اواخر سال 2000 از حدود 10 هزار کاربر اینترنت بهره‌مند بود که با رشد بیش از 60 برابری در طول 12 سال گذشته هم‌اکنون به بیش از 622 هزار کاربر رسیده‌است. طبق بررسی‌های مؤسسات آمارسنجی بین المللی و با درنظر گرفتن جمعیت و کاربران اینترنتی این کشور؛ در حال حاضر اتیوپی در حدود 0/4 درصد از کل کاربران اینترنت در آفریقا را به خود اختصاص داده‌است. طبق آمار سال 2012 میلادی کاربران شبکه اجتماعی فیس‌بوک نیز در این کشور در حدود 598 هزار و پانصد نفر می‌باشند.

ارتباطات مخابراتی در اتیوپی تا چند سال گذشته به طور کامل در انحصار شرکت ارتباطات اتیوپی بود با این حال از حدود پنج سال قبل شرکت مخابراتی اتیوتلکام (Ethio Telecom) ارایه تمامی‌خدمات تلفن و اینترنت را درسرتاسر کشور به خود اختصاص داده‌است. بر اساس اطلاعات موجود تا سال 2007 میزبان‌های اینترنت در این کشور 89 پایگاه بوده است که این تعداد تا سال 2012 به نزدیک به یکصدهاست افزایش یافته‌است.

لازم بذکر است اتیوپی جزو بیست کشور جهان به شمار می‌رود که از ژانویه 2011 مسیری معکوس را در راستای آزادی اینترنت پیموده است. این امر که نشان‌دهنده به کارگیری سانسور اطلاعاتی در این کشور است بر اساس برخی گمانه‌زنی‌ها بیشتر ناشی از هراس دولت اتیوپی از نقش موثر اینترنت در نهضت‌های بیداری اسلامی در مصر و تونس و الجزایر بوده‌است که به نوبه خود موجب شده تا این کشور نیز به سمت محدودیت در دسترسی به اطلاعات پیش برود. دامنه اینترنتی این کشور et ‌است[۱۲][۱۳].

نیز نگاه کنید به

رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی آرژانتین؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی زیمبابوه؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی اسپانیا؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی افغانستان؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی اوکراین؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی تایلند؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی تونس؛رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی روسیه؛ رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی ژاپن؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی کوبا؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی فرانسه؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی مالی؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی ساحل عاج؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی سیرالئون؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی لبنان؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی مصر؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی قطر؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی کانادا؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی سودان؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی گرجستان؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی بنگلادش؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی تاجیکستان؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی سریلانکا؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی قزاقستان؛ رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی اردن

پاورقی

[i] - برخی معتقدند پیش از لوسور و اتیوپی، فردی به نام گبره اگزابهر324 در سال 1900 میلادی نوشته جاتی را در قالب روزنامه تهیه و توزیع می‌کرد.

[ii] - روزنامه اخبار جنگ از قدیمی‌ترین روزنامه ‌های اتیوپی محسوب می‌شود که در جریان جنگ جهانی اول و با حمایت متفقین در اتیوپی چاپ و منتشر می‌شد و هدف عمده آن تضعیف روحیه آلمانی ها و نیروهای وفادار به آنها در این کشور بود.

[iii] - اعمال فشار بر رسانه ها و مطبوعات خصوصی، به طور پیوسته از سال 1990 میلادی با دستگیری تعداد زیادی از روزنامه نگاران به اتهام انتشار اطلاعات و اخبار دروغ و غلط و همین طور مقررات خصمانه قانون مطبوعات، مصوب سال 1992، تداوم یافته است. این قانون به مقامات دولتی و قضایی اجازه می‌دهد حکم بازداشت روزنامه نگاران و اصحاب مطبوعات را بدون تفهیم اتهام به آنها صادر کنند.

کتابشناسی

  1. ↑ برگرفته از http://www.radioinethiopia.org/+Radio+in+Ethiopia/2013
  2. ↑ برگرفته از http://www.ethiopianreview.com/ethiopian+media
  3. ↑ برگرفته از http://www.subi2000.com/+Ethiopian+Mass+Media+Fact
  4. ↑ برگرفته از http://www.subi2000.com/Ethiopian+Mass+Media+/2012
  5. ↑ Kassa, S. (2008). Readership Satisfaction of Addis Zemen & Addis Adams in Addis Ababa. Addis Ababa University, P.44.
  6. ↑ برگرفته از http://www.subi2000.com/Ethiopian+Mass+Media+/2012
  7. ↑ برگرفته از http://www.subi2000.com/Ethiopian+Mass+Media+/2012
  8. ↑ برگرفته از http://www.pressreference.com/co-fa/Ethiopia
  9. ↑ برگرفته از http://www.everynation.org/Ethiopia
  10. ↑ Yonas, N. (2008). Self- Censorship among Print Journalists in Ethiopia Government Media. Addis Ababa: Addis Ababa University, P. 38.
  11. ↑ برگرفته از http://www.Britannica online encyclopedia.com/2012
  12. ↑ برگرفته از http://www.state.gov/Ethiopia/2012
  13. ↑ عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ اتیوپی. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)، ص 265-287.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=رسانه‌ها_و_وسائل_ارتباط_جمعی_اتیوپی&oldid=57103»