آموزش عالی زیمبابوه

دانشگاه زیمبابوه(1403). برگرفته از سایت rock play، قابل بازیابی از https://www.rocapply.com/study-in-zimbabwe/zimbabwe-universities/

دانشگاه‌های زیمبابوه، تنها مؤسسات آموزشی هستند که در رودزیای سابق دارای نظامی غیر وابسته به کلیسا بودند. اولین دانشگاه در سالیسبوری (حراره امروزی) تأسیس شد که نیمی از دانشجویان آن را سیاهان

تشکیل می‌دادند. در این کشور، ریاست دانشگاه با رئیس جمهور بوده و برای سمت معاونت که عملاً در مقام ریاست دانشگاه عمل می‌کند چند نامزد از سوی وزیر آموزش عالی به وی پیشنهاد می‌شود که یکی از آن‌ها با حکم رئیس جمهور به این سمت انتخاب می‌شود. نظام درسی دانشگاه‌های زیمبابوه مطابق با دانشگاه‌های کمبریج و آکسفورد بوده و مدارک تحصیلی دانشجویان از سوی این دانشگاه‌ها صادر می‌شود.

دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی

در زیمبابوه علاوه بر دانشگاه‌های دولتی، دانشگاه‌های خصوصی نیز فعالیت دارند.

دانشگاه دولتی زیمبابوه

دانشگاه زیمبابوه(UZ)، قدیمی‌ترین و مهم‌ترین دانشگاه دولتی این کشور است که در سال 1955 تأسیس شد. این دانشگاه که از تلفیق دو دانشکده رودزیا و نیازالند (مالاوی فعلی) ایجاد شده بود، از سال 1971 فعالیت خود را یه شکل مستقل ادامه داد.

این دانشگاه فعالیت علمی خود را با همکاری دانشگاه لندن آغاز کرد. دارای 10 دانشکده و تعداد زیادی مراکز علمی و تخصصی می‌باشد. مجوز علمی دانشگاه توسط شورای علمی آموزش عالی و از سوی وزارت آموزش عالی کشور صادر گردیده است. دانشگاه زیمبابوه که روزی از بهترین دانشگاه‌های آفریقا محسوب می‌شد، به دلیل بحران‌های سیاسی و اقتصادی کشور در دهه گذشته با مشکلات زیادی روبرو شد ولی بعد از برگزاری انتخابات سال 2008 و بهبود نسبی اوضاع، وضعیت دانشگاه بهتر شده در حال بازگشت به شرایط سابق می‌باشد. دانشگاه زیمبابوه در شمال شهر حراره و در محوطه بسیار وسیعی قرار دارد. بسیاری از دانشگاه‌های فعلی کشور در ابتدا به عنوان زیر مجموعه‌های این دانشگاه آغاز به کار کردند و سپس به شکل دانشگاه‌های مستقل فعالیت خود را ادامه دادند. دانشگاه‌های علوم بندورا (Bindura) و دانشگاه تکنولوژی چینویی (Chinhoyi) از جمله این دانشگاه‌ها هستند.

تعداد دانشجویان دانشگاه زیمبابوه از 1000 نفر در سال 1980 به 2000 نفر در سال 1985 افزایش یافت. با شروع دهه 90 بازسازی دانشگاه آغاز و قدرت اجرایی آن افزایش یافت. اواخر دهه 80 و بیشتر ایام دهه 90، اعتراضات و جنبش‌های دانشجویی دانشگاه را فرا گرفت و منجر به تعطیلی چند باره دانشگاه شد. در سال 1995 تعداد دانشجویان، 9000 نفر (1700 دانشجوی خارجی) و در سال 2001 بالغ بر 10139 نفر بود. با شروع دهه 2000 و به دنبال بروز بحران‌های سیاسی و اقتصادی در کشور و نیز بحران‌های داخلی دانشگاه مانند اعتراض دانش‌جویان به افزایش شهریه و هزینه‌های تحصیلی و درخواست افزایش حقوق از سوی اساتید، دولت‌های غربی کمک‌های خود به این دانشگاه را قطع کردند و این مشکلات موجب مهاجرت علمی بسیاری از اساتید و دانش جویان به سایر کشورها به ویژه آفریقای جنوبی شد. تداوم مشکلات مانع از آغاز رسمی سال تحصیلی دانشگاهی در2008-2009 گردید و در نهایت دانشگاه در فوریه 2009 موقتاً تعطیل شد.

در سال 2007 رتبه این دانشگاه بعد از دانشگاه‌های آفریقای جنوبی، دانشگاه آمریکایی مصر و دانشگاه دارالسلام تانزانیا در ردیف 14 جدول رتبه‌های دانشگاهی آفریقا قرار داشت. رتبه جهانی دانشگاه زیمبابوه در میان 9760 دانشگاه  دارای رتبه 3549 بود. دانشگاه زیمبابوه دارای 10 دانشکده: کشاورزی، هنر، اقتصاد، بهداشت، تعلیم و تربیت، مهندسی، حقوق، علوم، علوم اجتماعی و دامپزشکی می‌باشد.

دانشگاه‌های متعلق به سازمان‌های مسیحیت

تأسیس مراکز دانشگاهی در کشورهای آفریقایی با هدف تربیت رهبران آینده کشورها از اقدامات استعماری بود که توسط سازمان‌های مسیحی عملی می‌شد. دانشکده الهیات با شعار "خدمت به مسیحیت و کار برای حضرت عیسی مسیح" با همین نیت و پس از اعطای مجوز از سوی دولت زیمبابوه به کلیسا، ایجاد شد. تا اواسط دهه 70، سه دانشگاه در شهرهای موتاره، بولاوایو و گوئرو توسط نهادهای مسیحی تأسیس گردید.

دانشگاه آفریقا

ایجاد دانشگاه آفریقا، به درخواست اتحادیه مرکزی کلیسای یونایتد متدیست آفریقا (که اعضای آن عبارتند از کشورهای: آنگولا، بروندی، لیبریا، موزامبیک، نیجریه، سیرالئون، زئیر و زیمبابوه) مطرح شد. "اسقف کارو الهو" از کلیسای آنگولا معتقد بود که می‌توان با تأسیس مراکز آموزش عالی چهره آفریقا را به تدریج تغییر داده آموزش را در این قاره با سایر کشورهای آمریکا و اروپا هم سطح کرد.

پس از  بررسی جوانب مختلف و انجام مقدمات لازم، در سال 1988 طرح تأسیس دانشگاه آفریقا در کنفرانس عمومی کلیسای متدیست در میسوری آمریکا تصویب و بنای آن در شهر موتاره در 250 کیلومتری حراره در زمینی به مساحت 1545 هکتار آغاز شد. پیش از این کلیسای یونایتد متدیست در کشورهای چین، کوبا، هند، ژاپن، کره جنوبی و آمریکا اقدام به ایجاد دانشگاه‌های مشابه کرده بود.

این دانشگاه در سال 1992 با 28 دانشجو در قالب دو دانشکده کشاورزی و علوم طبیعی و الهیات کار خود را رسماً آغاز کرد. دانشگاه مذکور به دلیل وابستگی به کلیسا و برخورداری از پشتیبانی مالی آن در انطباق برنامه‌های آموزشی با استانداردهای علمی، سرعت رشد کسب تجهیزات، مدیریت و قدرت مالی جهت جذب نیروهای علمی بسیار مهم است. مأموریت این دانشگاه، توسعه تعلیم و آموزش عالی با کیفیت بالا و تربیت دانشجویان با ارزش‌های مورد نظر مسیحیت و کمک به کشورهای آفریقایی در راه رسیدن به اهداف آموزشی و تخصصی خود می‌باشد. این دانشگاه نقش و هدف اصلی خود در زمینه آموزش و تربیت رهبران آینده ملت‌های آفریقای سیاه را به شدت تعقیب می کند.

دانشگاه سولوسی

دانشگاه سولوسی به عنوان دومین دانشگاه وابسته به سازمان‌های مسیحی و چهارمین دانشگاه بزرگ زیمبابوه در پنجم ماه مه 1995 در نزدیکی بولاوایو توسط رابرت موگابه افتتاح شد. این مرکز آموزشی توسط کلیسای "آونتیست روز هفتم" (Seventh day Adventist.)، مدیریت می‌شود. این دانشگاه که در منطقه اندبله زبان احداث شده قبلاً به عنوان یک کالج آموزشی فعالیت می‌کرد.

اگر چه بر طبق اساسنامه دانشگاه ورود پیروان کلیه ادیان به این دانشگاه آزاد است، اما بدیهی است ترویج مسیحیت از مهم‌ترین اهداف آن می‌باشد. این دانشگاه از 17 کشور آفریقایی دانشجو داشته زیر نظر دانشگاه آمریکایی اندروز به عنوان یک کالج آموزشی در رشته‌های مدیریت بازرگانی، کامپیوتر، الهیات و فلسفه دانشجو فعالیت می‌کند.

دانشگاه وابسته به کلیسای متدیست زیمبابوه

این دانشگاه در سال 1997 از سوی شورای جهانی کلیسا به عنوان دومین دانشگاه متدیست منطقه جنوب آفریقا در شهر گوئرو با هزینه چهار صد میلیون دلار ایجاد و فعالیت خود را با پذیرش دانشجو در رشته‌های علوم انسانی، ورزش و ادبیات انگلیسی آغاز کرد.

نیز نگاه کنید به

آموزش عالی کانادا؛ آموزش عالی روسیه؛ آموزش عالی افغانستان؛ آموزش عالی تونس؛ آموزش عالی ژاپن؛ آموزش عالی کوبا؛ آموزش عالی لبنان؛ آموزش عالی مصر؛ آموزش عالی در چین؛ آموزش عالی سنگال؛ آموزش عالی فرانسه؛ آموزش عالی مالی؛ آموزش عالی سودان؛ آموزش عالی ساحل عاج؛ آموزش عالی اوکراین؛ آموزش عالی اسپانیا؛ آموزش عالی اردن؛ آموزش عالی اتیوپی؛ آموزش عالی سیرالئون؛ آموزش عالی قطر؛ آموزش عالی قزاقستان؛ آموزش عالی بنگلادش؛ آموزش عالی تاجیکستان؛ آموزش عالی سریلانکا؛ آموزش عالی در آرژانتین؛ آموزش عالی تایلند