نظام آموزش، تحقیقات و فناوری لبنان: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''پيشينه تاريخي''' آموزش به مفهوم جدیددر لبنان به لحاظ تاريخي در پيوند با نفوذ اروپائيان در اين خطه از سرزمين شام قرار دارد. اين محدوده جغرافيايي كوچك به عنوان دروازده ورود به شرق نزديك، همواره مورد اهتمام كشورهاي غربي به ويژه فرانسه بوده است....» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''پيشينه تاريخي'''
نظام آموزش، تحقیقات و فناوری در کشور لبنان شامل [[پیشینه آموزش لبنان]]؛ [[ساختار و سیاست های آموزشی لبنان]]؛ [[نظام آموزشی لبنان]]؛ [[آموزش های ابتدایی لبنان]]؛ [[آموزش متوسطه لبنان]]؛ [[آموزش عالی لبنان]]؛ [[مراکز پژوهشی لبنان]] و [[دانشگاه های مشهور لبنان]] است.


آموزش به مفهوم جدیددر لبنان به لحاظ تاريخي در پيوند با نفوذ اروپائيان در اين خطه از سرزمين شام قرار دارد. اين محدوده جغرافيايي كوچك به عنوان دروازده ورود به شرق نزديك، همواره مورد اهتمام كشورهاي غربي به ويژه فرانسه بوده است. وجود اقليت مسيحي ماروني از يكسو و عقد موافقتنامه‌هاي تجاري اروپاييان با عثماني‌ها از سوي ديگر زمينه‌ساز نفوذ آنان در اين سرزمين بود. فرانسه اولين كشوري بود كه در سال 1535 به موجب قراردادي با سلطان سليمان قانوني به به امتيازات گسترده تجاري در امپراطوري عثماني دست يافت(زين، 33،1986). علاوه بر آن به موجب اين قرارداد، آزادي انجام اعمال ديني خارجيان مقيم امپراطوري و نيز آزادي اقامت و تجارت و تردد در مناطق مختلف تحت حاكميت عثماني نيز تضمين شد (المقداد 80،1999).
=== [[پیشینه آموزش لبنان]] ===
[[پرونده:پیشینه آموزش در لبنان.jpg|بندانگشتی|پیشینه آموزش در [[لبنان]] - برگرفته از سایت catholicsandcultures - قابل بازیابی از: https://www.catholicsandcultures.org/lebanon-maronite-catholics-retain-close-political-majority-complex-confessional-state|441x441پیکسل]]
آموزش به مفهوم جدید در [[لبنان]] به لحاظ تاریخی در پیوند با نفوذ اروپاییان در این خطه از سرزمین شام قرار دارد. این محدوده جغرافیایی کوچک به عنوان دروازده ورود به شرق نزدیک، همواره مورد اهتمام کشورهای غربی به ویژه [[فرانسه]] بوده است. وجود اقلیت [[طوائف مسيحی لبنان|مسیحی مارونی]] از یکسو و عقد موافقتنامه‌های تجاری اروپاییان با عثمانی‌ها از سوی دیگر زمینه‌ساز نفوذ آنان در این سرزمین بود. فرانسه اولین کشوری بود که در سال 1535 به موجب قراردادی با سلطان سلیمان قانونی به امتیازات گسترده تجاری در امپراطوری عثمانی دست یافت.<ref>زین زین، نورالدین (1986). نشوء القومية العربية، بيروت: [https://www.annahar.com دار النهار للنشر]، ص. ۳۳.</ref> علاوه بر آن به موجب این قرارداد، آزادی انجام اعمال دینی خارجیان مقیم امپراطوری و نیز آزادی اقامت و تجارت و تردد در مناطق مختلف تحت حاکمیت عثمانی نیز تضمین شد.


فرانسه به ويژه در لبنان كه محل سكونت طائفه ماروني و از ديرباز ميان آنان روابطي برقرار شده بود، از موقعيتي ويژه برخوردار گرديد و به عنوان قوي‌ترين دولت اروپايي حامي مسيحيان ماروني شناخته شد. ديگر دولتهاي اروپايي نيز پس از فرانسه با عقد قرارداد با دولت عثماني برخي امتيازات را از آن خود كردند كه حمايت از اقليتهاي مذهبي از جمله آنها بود.  
فرانسه به‌ویژه در [[لبنان]] که محل سکونت [[طوائف مسيحی لبنان|طائفه مارونی]] و از دیرباز میان آنان روابطی برقرار شده بود، از موقعیتی ویژه برخوردار گردید و به عنوان قوی‌ترین دولت اروپایی حامی [[طوائف مسيحی لبنان|مسیحیان مارونی]] شناخته شد. دیگر دولت‌های اروپایی نیز پس از فرانسه با عقد قرارداد با دولت عثمانی برخی امتیازات را از آن خود کردند که حمایت از اقلیت‌های مذهبی از جمله آن‌ها بود.  


از آن پس  روابط دولتهاي اروپايي با مسيحيان شام و لبنان به طور عام و مسيحيان ماروني به طور خاص تقويت و گروه‌هاي تبشيري به تدریج در اين سرزمين حضور يافتند. يكي از نقاط عطف در روابط مارونيها با اروپا، تأسيس '''مدرسه ماروني رم''' توسط پاب گريگوري سيزدهم در سال 1584 با هدف آموزش الهيات مسيحي و تربيت روحانيون ماروني بود. دانش‌آموختگان اين مدرسه* كه به لبنان بازمي‌گشتند علاوه بر انجام وظايف مذهبي، با تأسيس مدارس در روستاهاي محل سكونت خود به آموزش خواندن و نوشتن به نوجوانان و جوانان ماروني مي‌پرداختند (الصليبي، 161،2،1991). هر چند اين آموزشها در مراحل اوليه محدود بودو ‌كند پيش رفت، سبب شد تا فرزندان خانواده‌هاي ماروني پيش و بيش از ديگر طوائف با خواندن و نوشتن آشنا شوند (المقداد، 81). طي قرن هجدهم با افزايش تعداد فارغ‌التحصيلان مدرسه ماروني رم، هم بر تعداد مدارس افزوده شد و هم به تدريج شيوه‌هاي آموزش با تأثيرپذيري از شيوه‌هاي جديد آموزشي در اروپا، تغيير يافت كه با شيوه‌هاي سنتي گذشته به كلي متفاوت بود و فراگيري زبانهاي اروپايي نيز در برنامه‌هاي آموزشي گنجانده شد.  
از آن پس روابط دولت‌های اروپایی با [[طوائف مسيحی لبنان|مسیحیان]] شام و [[لبنان]] به طور عام و مسیحیان مارونی به طور خاص تقویت و گروه‌های تبشیری به تدریج در این سرزمین حضور یافتند. یکی از نقاط عطف در روابط مارونی‌ها با اروپا، تأسیس '''مدرسه مارونی رم''' توسط پاپ گری[[گوری]] سیزدهم در سال 1584 با هدف آموزش الهیات مسیحی و تربیت روحانیون مارونی بود. دانش‌آموختگان این مدرسه[i]<ref>قرم، جورج. (2004). لبنان المعاصر: تاریخ و مجتمع. (نقله الى العربية بواسطة الدكتور حسان قبيسي). الطبعة الأولى. بيروت: [https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%83%D8%AA%D8%A8%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%B4%D8%B1%D9%82%D9%8A%D8%A9 المكتبة الشرقية]، ص. 78.</ref> که به [[لبنان]] بازمی‌گشتند علاوه بر انجام وظایف مذهبی، با تأسیس مدارس در روستاهای محل سکونت خود به آموزش خواندن و نوشتن به نوجوانان و جوانان مارونی می‌پرداختند.<ref>الصلیبی، کمال (1991). تاريخ لبنان الحديث. الجزء الثانی. الطبعة السابعة. بيروت: [https://www.annahar.com دار النهار للنشر]، ص  ۱۶۱.</ref> هر چند این آموزش‌ها در مراحل اولیه محدود بود و کند پیش رفت، سبب شد تا فرزندان خانواده‌های مارونی پیش و بیش از دیگر طوائف با خواندن و نوشتن آشنا شوند. طی قرن هجدهم با افزایش تعداد فارغ‌التحصیلان مدرسه مارونی رم، هم بر تعداد مدارس افزوده شد و هم به تدریج شیوه‌های آموزش با تأثیرپذیری از شیوه‌های جدید آموزشی در اروپا، تغییر یافت که با شیوه‌های سنتی گذشته به کلی متفاوت بود و فراگیری زبان‌های اروپایی نیز در برنامه‌های آموزشی گنجانده شد.  
[[پرونده:مدرسه عینطوره لبنان.jpg|بندانگشتی|518x518px|مدرسه عینطوره لبنان - برگرفته از سایت csja - قابل بازیابی از: https://www.csja.edu.lb/]]
'''مدرسه عینطوره''' که در سال 1728 توسط پطرس مبارک از پدران یسوعی و یکی از فارغ‌التحصیلان مدرسه مارونی رم در منطقه کسروان در حبل [[لبنان]] تأسیس شد،<ref>الصلیبی، کمال (1991). تاريخ لبنان الحديث. الجزء الثانی. الطبعة السابعة. بيروت: [https://www.annahar.com دار النهار للنشر]، ص. ۱۶۳.</ref> از جمله این مدارس بود که در آغاز به تدریس الهیات به فرزندان طائفه مارونی می‌پرداخت و به تدریج آموزش دروس جدید و غیردینی، مشابه آموزش‌های غربی بر آن غلبه کرد. '''مدرسه عالی عین ورقۀ''' نیز که در سال 1787 توسط پاتریاک مارونی یوسف اسطفان تأسیس شد، از مهم‌ترین و فعال‌ترین مدارس این قرن بود. این مدرسه عالی نقشی تأثیرگذار در روند آموزش در جبل [[لبنان]] داشت و برخی فارغ‌التحصیلان آن در قرن نوزدهم در شمار پیشگامان نهضت فرهنگی و ادبی عرب بودند.<ref>الصلیبی، کمال (1991). بيت بمنازل كثيرة: الكيان اللبناني بين التصور و الواقع. (ترجمة: عفيف الرزاز). الجزء الاول. الطبعة الثانية. بيروت: [https://naufal.hachette-antoine.com مؤسسة نوفل]، ص. ۲۰۲.</ref>


'''مدرسه عینطوره''' كه در سال 1728 توسط پطرس مبارك از پدران يسوعي و يكي از فارغ‌التحصيلان مدرسه ماروني رم در منطقه كسروان در حبل لبنان تأسيس شد (الصليبي،2، 163)، از جمله اين مدارس بود كه در آغاز به تدريس الهيات به فرزندان طائفه ماروني مي‌پرداخت و به تدريج آموزش دروس جديد و غيرديني، مشابه آموزشهاي غربي بر آن غلبه كرد. '''مدرسه عالي عين ورقۀ''' نيز كه در سال 1787 توسط پاترياك ماروني يوسف اسطفان تأسيس شد، از مهمترين و فعال‌ترين مدارس اين قرن بود. اين مدرسه عالي نقشي تأثيرگذار در روند آموزش در جبل لبنان داشت و برخي فارغ‌التحصيلان آن در قرن نوزدهم در شمار پيشگامان نهضت فرهنگي و ادبي عرب بودند (الصليبي 1991، 1، 202).
علی‌رغم تعدد مراکز آموزشی [[طوائف مسيحی لبنان|مسیحیان]] در [[لبنان]]، تا پیش از قرن نوزدهم، آموزش چندان فراگیر نبود و محصلان مدارس و مراکز آموزشی مورد اشاره، عموماً از خانواده‌های مارونی و روم کاتولیک بودند که پس از فراغت از تحصیل، به عنوان کاتب، کارگزار و یا معلم در دیوان امیر حاکم، دیگر امیران محلی و اشراف طائفه خود خدمت می‌کردند؛<ref>الصلیبی، کمال (1991). تاريخ لبنان الحديث. الجزء الثانی. الطبعة السابعة. بيروت: [https://www.annahar.com دار النهار للنشر]، ص. ۱۶۵.</ref> در حالی که در دیگر مناطق حتی در میان خانواده‌های اشراف و اعیان مسیحی غیرمارونی و کاتولیک و خانواده‌های درزی، آموزش چندان معمول نبود و بی‌سوادی غلبه داشت. در میان مسلمانان نیز، آموزش منحصر به مکتب‌خانه‌های قرآنی در شهرهای بزرگ بود و شهرهای کوچک و مناطق روستایی از چنین مراکزی محروم بودند و صرفاً برخی از خانواده‌های متمول و اشرافی امکان آن را داشتند تا فرزندان خود را تحت آموزش معلمان خصوصی قرار دهند.


عليرغم تعدد مراكز آموزشي مسيحيان در لبنان، تا پيش از قرن نوزدهم، آموزش چندان فراگير نبود و محصلان مدارس و مراكز آموزشي مورد اشاره، عموماً از خانواده‌هاي ماروني و روم كاتوليك بودند كه پس از فراغت از تحصيل، به عنوان كاتب، كارگزار و يا معلم در ديوان امير حاكم، ديگر اميران محلي و اشراف طائفه خود خدمت مي‌كردند (الصليبي ، 2، 165)؛ در حالي كه در ديگر مناطق حتي در ميان خانواده‌هاي اشراف و اعيان مسيحي غيرماروني و كاتوليك و خانواده‌هاي درزي، آموزش چندان معمول نبود و بيسوادي غلبه داشت. در ميان مسلمانان نيز، آموزش منحصر به مكتب‌خانه‌هاي قرآني در شهرهاي بزرگ بود و شهرهاي كوچك و مناطق روستايي از چنين مراكزي محروم بودند و صرفاً برخي از خانواده‌هاي متمول و اشرافي امكان آن را داشتند تا فرزندان خود را تحت آموزش معلمان خصوصي قرار دهند (المقداد، 83).
آغاز قرن نوزدهم اما مرحله نوینی در روند آموزش‌های نوین در [[لبنان]] بود. فعالیت‌های آموزشی گروه‌های تبشیری که از گذشته با فراز و فرودهایی ادامه داشت، با ورود گروه‌های جدید و از مذاهب مختلف، از گسترش و تنوع بیشتری برخوردار شد. گروه‌های تبشیری متعدد و به طور خاص، یسوعیان و پروتستان‌ها به سرعت مراکز مذهبی و آموزشی خود را در مناطق مسیحی‌نشین برپا و با برنامه‌ها و مواد جدید آموزشی به جذب تعداد بیشتری از نوجوانان و جوانان اهتمام ورزیدند. از آنجا که این گروه‌ها  معمولاً از حمایت یکی از قدرت‌های خارجی برخوردار بودند، فعالیت‌های تبلیغی و آموزشی آنان تحت تأثیر رقابت قدرت‌های مزبور در صحنه سیاسی [[سوریه]] و [[لبنان]] قرار می‌گرفت. مراکز آموزشی وابسته به طوائف نیز که عموماً از کمک‌های خارجی برخوردار بودند،<ref>شاهين، د. فؤاد (1986). الطائفة آية في لبنان. الطبعة الثانية. بیروت: [https://www-alhadatha.site123.me/ دار الحداثة]، ص. ۱۴۳.</ref> در این مرحله رو به فزونی گزاردند. برپایی نظام حکومتی متصرفیه در سال 1860 با دخالت و حمایت قدرت‌های غربی به معنی قدرت یافتن [[طوائف مسيحی لبنان|مسیحیان]] و به ویژه مارونی‌ها در این سرزمین بود؛ لذا علاوه بر حضور گسترده سیاسی و اجتماعی، فعالیت‌های فرهنگی و آموزشی آنان نیز رو به فزونی گزارد.  


آغاز قرن نوزدهم اما مرحله نويني در روند آموزش‌هاي نوين در لبنان بود. فعاليت‌هاي آموزشي گروههاي تبشيري كه از گذشته با فراز و فرودهايي ادامه داشت، با ورود گروه‌هاي جديد و از مذاهب مختلف، از گسترش و تنوع بيشتري برخوردار شد. گروه‌هاي تبشيري متعدد و به طور خاص، يسوعيان و پروتستان‌ها به سرعت مراكز مذهبي و آموزشي خود را در مناطق مسيحي‌نشين برپا و با برنامه‌ها و مواد جديد آموزشي به جذب تعداد بيشتري از نوجوانان و جوانان اهتمام ورزيدند. از آنجا كه اين گروه‌ها  معمولاً از حمايت يكي از قدرتهاي خارجي برخوردار بودند، فعاليت‌هاي تبليغي و آموزشي آنان تحت تأثير رقابت قدرتهاي مزبور در صحنه سياسي سوريه و لبنان قرار مي‌گرفت. مراكز آموزشي وابسته به طوائف نيز كه عموماً از كمكهاي خارجي برخوردار بودند (شاهين 143،1986)، در اين مرحله رو به فزوني گزاردند. برپائي نظام حكومتي متصرفيه در سال 1860 با دخالت و حمايت قدرتهاي غربي به معني قدرت يافتن مسيحيان و به ويژه مارونيها در اين سرزمين بود؛ لذا علاوه بر حضور گسترده سياسي و اجتماعي، فعاليت‌هاي فرهنگي و آموزشي آنان نيز رو به فزوني گزارد.  
نقطه عطف فعالیت‌های علمی و آموزشی گروه‌های تبشیری غربی در این مرحله اما تأسیس دانشکده انجیلی سوریه[ii] توسط پروتستان‌ها بود. پس از چند دهه فعالیت‌های گسترده تبلیغی و آموزشی که با موانع و مشکلات بسیاری از سوی گروه‌های رقیب به ویژه کاتولیک‌ها و مارونی‌ها روبرو بود و البته به تأسیس ده‌ها مدرسه و مرکز آموزشی در مناطق مختلف [[لبنان]] انجامید، راه‌اندازی این دانشکده، در سال 1866، موفقیت بزرگی برای مبشران پروتستان بودو به زودی به یکی از مراکز آموزش عالی در امپراطوری عثمانی تبدیل شد.<ref>الصلیبی، کمال (1991). تاريخ لبنان الحديث. الجزء الثانی. الطبعة السابعة. بيروت: [https://www.annahar.com دار النهار للنشر]، ص. ۱۸۱.</ref> یسوعیان نیز علی‌رغم تأسیس تعداد بسیاری مدرسه و مرکز آموزشی طی چند دهه گذشته، در رقابت با تأسیس دانشکده انجیلی سوریه، مدرسه عالی خود را در سال 1875 از غزیر به بیروت منتقل کردند و با تبدیل آن به دانشکده[iii]،<ref>الصلیبی، کمال (1991). تاريخ لبنان الحديث. الجزء الثانی. الطبعة السابعة. بيروت: [https://www.annahar.com دار النهار للنشر]، ص. ۱۸۲.</ref> فعالیت‌های آموزشی خود را ارتقا بخشیدند. دهه‌های پایانی قرن نوزدهم اوج فعالیت‌های آموزشی مسیحیان بودکه توسط گروه‌های تبشیری و یا توسط فعالان فرهنگی طوائف از طریق مجموعه‌ای از مدارس خصوصی و خارج از نظارت حکومت عثمانی صورت می‌گرفت. مدارس مزبور از تنوع، تعدد و امکانات مناسب برخوردار بود و آموزش در آن‌ها با استفاده از روش‌های نوین انجام می‌گرفت. این مدارس عموماً از کمک‌های خارجی بهره‌مند بودند و فارغ‌التحصیلان آن‌ها گواهی‌نامه‌های خود را از کشورهای خارجی دریافت می‌کردند.<ref name=":0">شاهين، د. فؤاد (1986). الطائفة آية في لبنان. الطبعة الثانية. بیروت: [https://www-alhadatha.site123.me/ دار الحداثة]، ص. ۱۴۴.</ref> بسیاری از این مدارس تحت نفوذ فرانسوی‌ها بود و مبشران یسوعی بیشترین تأثیرگذاری را بر آن‌ها داشتند.<ref>ضاهر، مسعود (1984). تاریخ لبنان الاجتماعي. الطبعة الثانية. بيروت: دار المطبوعات الشرقية، ص ۱۵۷.</ref>
[[پرونده:موسسه المقاصد الاسلامیۀ در لبنان.jpg|بندانگشتی|موسسه المقاصد الاسلامیۀ در لبنان - برگرفته از سایت soundvision - قابل بازیابی از: https://www.soundvision.com/article/challenges-of-weekend-schools-and-some-solutions|426x426پیکسل]]
در برابر چنین فعالیت‌های گسترده با امکانات و تعدد مراکز آموزشی وابسته به مسیحیان و مبلغان غربی، مسلمانان اما همچنان از کمبود شدید مراکز آموزشی جدید رنج می‌بردند. بجز مجموعه‌ای از مدارس رسمی عثمانی که با امکاناتی محدود و تعداد اندک در برخی مناطق فعالیت می‌کرد، آموزش عموماً از طریق مکتب‌خانه‌های سنتی انجام می‌شد و علی‌رغم تلاش‌های صورت گرفته برای تأسیس مدارس جدید،تا پایان قرن نوزدهم، مهم‌ترین اقدام مسلمانان سنی، در این زمینه ایجاد مؤسسه المقاصد الاسلامیۀ بود که با هدف گسترش آموزش‌های نوین در میان این طائفه با ایجاد تعدادی مدرسه در بیروت، طرابلس و صیدا، تأسیس شد. شیعیان نیز به دلیل سرکوب‌ها و محرومیت‌های گذشته، علی‌رغم تلاش‌های رهبران و زعمای این طائفه در خصوص پدید آوردن تحولی در این زمینه و برخی اقدامات مفید، همچنان از روند تحولات آموزشی کم بهره بوده و آموزش، عموماً مبتنی بر همان شیوه‌های سنتی و ابتدایی شامل آموزش زبان عربی، حساب و تاریخ دین و مذهب بود که آن هم برخی از نوجوانان را شامل می‌شد.


نقطه عطف فعاليت‌هاي علمي و آموزشي گروه‌هاي تبشيري غربي در اين مرحله اما تأسيس دانشكده انجيلي سوريه* توسط پروتستانها بود. پس از چند دهه فعاليت‌هاي گسترده تبليغي و آموزشي كه با موانع و مشكلات بسياري از سوي گروه‌هاي رقيب به ويژه كاتوليكها و ماروني‌ها روبرو  بود و البته به تأسيس دهها مدرسه و مركز آموزشي در مناطق مختلف لبنان انجاميد، راه‌اندازي اين دانشكده، در سال 1866، موفقيت بزرگي براي مبشران پروتستان بودو به زودي به يكي از مراكز آموزش عالي در امپراطوري عثماني تبديل شد. (الصليبي ، 2، 181). يسوعيان نيز عليرغم تأسيس تعداد بسياري مدرسه و مركز آموزشي طي چند دهه گذشته، در رقابت با تأسيس دانشكده انجيلي سوريه، مدرسه عالي خود را در سال 1875 از غزير به بيروت منتقل کردندو با تبديل آن به دانشكده** (پيشين، 182)، فعاليت‌هاي آموزشي خود را ارتقا بخشيدند. دهه‌هاي پاياني قرن نوزدهم اوج فعاليت‌هاي آموزشي مسيحيان بودكه توسط گروههاي تبشيري و يا توسط فعالان فرهنگي طوائف از طريق مجموعه‌اي از مدارس خصوصي و خارج از نظارت حكومت عثماني صورت مي‌گرفت. مدارس مزبوراز تنوع،  تعدد و امكانات مناسب برخوردار بود و آموزش در آنها با استفاده از روشهاي نوين انجام مي‌گرفت. اين مدارس عموماً از كمكهاي خارجي بهره‌مند بودند و فارغ‌التحصيلان آنها گواهي‌نامه‌هاي خود را از كشورهاي خارجي دريافت مي‌كردند. (شاهين، 144). بسياري از اين مدارس تحت نفوذ فرانسويها بود و مبشران يسوعي بيشترين تأثيرگذاري را بر آنها داشتند. (ضاهر 157،1984).
بدین‌سان، فعالیت‌ها، مدارس و مراکز متعدد آموزشی تا پایان قرن نوزدهم، در انحصار [[طوائف مسيحی لبنان|مسیحیان]] بود. بجز ده‌ها مدرسه و مرکز آموزشی که توسط مبلغان غربی شامل گروه‌های فرانسوی، ایتالیایی، آمریکایی، انگلیسی و روسی در [[لبنان]] ایجاد شده بود، از 650 مدرسه خصوصی [[طوائف مسيحی لبنان|طوائف مسیحی]] که تا سال 1900 تأسیس شده بود، تنها 12 مدرسه متعلق به مسلمانان و یک مدرسه وابسته به [[مذهب درزی در لبنان|درزی‌ها]] و مابقی از آن [[طوائف مسيحی لبنان|مسیحیان]] بود.<ref name=":0" />


در برابر چنين فعاليت‌هاي گسترده با امكانات و تعدد مراكز آموزشي وابسته به مسيحيان و مبلغان غربي، مسلمانان اما همچنان از كمبود شديد مراكز آموزشي جديد رنج مي‌بردند. بجز مجموعه‌اي از مدارس رسمي عثماني كه با امكاناتي محدود و تعداد اندك در برخي مناطق فعاليت مي‌كرد، آموزش عموماً از طريق مكتب‌خانه‌هاي سنتي انجام مي‌شد و عليرغم تلاشهاي صورت گرفته براي تأسيس مدارس جديد،تا پايان قرن نوزدهم، مهمترين اقدام مسلمانان سني، در اين زمينه ایجاد مؤسسه '''المقاصد الاسلاميۀ''' بود كه با هدف گسترش آموزشهاي نوين در ميان اين طائفه با ايجاد تعدادي مدرسه در بيروت، طرابلس و  صيدا، تأسیس شد. شيعيان نيز به دليل سركوبها و محروميتهاي گذشته، عليرغم تلاشهاي رهبران و زعماي اين طائفه در خصوص پديد آوردن تحولي در اين زمينه و برخي اقدامات مفيد، همچنان از روند تحولات آموزشي كم بهره بوده و آموزش، عموماً مبتني بر همان شيوه‌هاي سنتي و ابتدايي شامل آموزش زبان عربي، حساب و تاريخ دين و مذهب بود كه آنهم برخي از نوجوانان را شامل مي‌شد. (المقداد، 84).
از رهگذر این روند آموزشی که عموماً مبتنی بر زبان و فرهنگ غربی بود، نسلی از نخبگان سیاسی فرهنگی در میان مسیحیان ظهور کرد که طی دهه‌های بعد نه تنها عامل گسترش نفوذ فرهنگ غربی بودند، همچنین در خدمت اهداف سیاسی اقتصادی قدرت‌های غربی قرار گرفتند، از جمله در دوره قیمومیت فرانسه و حتی پس از استقلال این کشور، پست‌های مهم دولتی در اختیار آنان قرار گرفت. آنان در این دوره صحنه‌گردان سیاست بودند و بیشترین سهم را در فعالیت‌های اقتصادی و تجارت با اروپا از آن خود داشتند.  


بدينسان، فعاليت‌ها، مدارس و مراكز متعدد آموزشي تا پايان قرن نوزدهم، در انحصار مسيحيان بود. بجز دهها مدرسه و مركز آموزشي كه توسط مبلغان غربي شامل گروه‌هاي فرانسوي، ايتاليايي، آمريكايي، انگليسي و روسي در لبنان ايجاد شده بود، از 650 مدرسه خصوصي طوائف مسيحي كه تا سال 1900 تأسيس شده بود، تنها 12 مدرسه متعلق به مسلمانان و يك مدرسه وابسته به درزي‌ها و مابقي از آن مسيحيان بود (شاهين، 144).
با فروپاشی امپراطوری عثمانی، هر چند شرایط آموزشی [[اسلام و مسلمانان لبنان|مسلمانان]]، تا حدود بسیاری رو به بهبود گزارد و تعداد مدارس و دانش‌آموزان فزونی یافت، همچنان سطح کمی و کیفی آموزش در میان [[طوائف مسيحی لبنان|مسیحیان]] بالاتر بود. در دوره قیمومیت، در حالی که اکثر دانش‌آموزان مسیحی در مدارس خصوصی تحصیل می‌کردند، بین 80 تا 90% دانش‌‌آموزان مسلمان در مدارس رسمی آموزش می‌دیدند. در همین دوره 88%  دانش‌آموزان مدارس خصوصی خارجی نیز، مسیحی بودند. در این دوره همچنین نسبت بی‌سوادی در میان مسلمانان نسبت به مسیحیان بالاتر بود.<ref>الخازن، فريد (2002). تفكك أوصال الدولة في لبنان. (ترجمة شكري رحيم). الطبعة الثانية. بیروت: [https://www.annahar.com دار النهار للنشر]، ص. ۹۵.</ref>


از رهگذر اين روند آموزشي كه عموماً مبتني بر زبان و فرهنگ غربي بود، نسلي از نخبگان سياسي فرهنگي در ميان مسيحيان ظهور كرد كه طي دهه‌هاي بعد نه تنها عامل گسترش نفوذ فرهنگ غربي بودند، همچنين در خدمت اهداف سياسي اقتصادي قدرتهاي غربي قرار گرفتند، از جمله در دوره قيموميت فرانسه و حتي پس از استقلال اين كشور، پستهاي مهم دولتي در اختيار آنان قرار گرفت. آنان در اين دوره صحنه‌گردان سياست بودند و بيشترين سهم را در فعاليت‌هاي اقتصادي و تجارت با اروپا از آن خود داشتند.  
تفاوت فاحش میان سطح و امکانات آموزشی در میان طوائف مسیحی و مسلمان، شکل‌گیری تفاوت‌های اجتماعی فرهنگی را در پی داشت و از عوامل اصلی عدم شکل‌گیری هویت واحد ملی در [[لبنان]] و البته زمینه‌ساز بی‌اعتمادی متقابل و بروز بحران‌های متعدد از جمله بحران خونین سال 1958 و جنگ 15 ساله داخلی شد.  


با فروپاشي امپراطوري عثماني، هر چند شرايط آموزشي مسلمانان، تا حدود بسياري رو به بهبود گزارد و تعداد مدارس و دانش‌آموزان فزوني يافت، همچنان سطح كمي و كيفي آموزش در ميان مسيحيان بالاتر بود. در دوره قيموميت، در حالي كه اكثر دانش‌آموزان مسيحي در مدارس خصوصي تحصيل مي‌كردند، بين 80 تا 90% دانش‌‌آموزان مسلمان در مدارس رسمي آموزش مي‌ديدند. در همين دوره 88%  دانش‌آموزان مدارس خصوصي خارجي نيز، مسيحي بودند. در اين دوره همچنين نسبت بيسوادي در ميان مسلمانان نسبت به مسيحيان بالاتر بود (الخازن، 95،2002).
در سال‌های پس از [[لبنان معاصر|استقلال لبنان]]، روند آموزشی در میان مسلمانان از تحول چشمگیری برخودار شد و با افزایش تعداد مراکز آموزشی رسمی سطح سواد نیز به میزان قابل توجهی افزایش یافت. بر اساس آمار موجود، تعداد مدارس دولتی از 348 باب در سال 1944 (یک‌سال پس از استقلال) به 1310 باب در سال 1970 افزایش یافت. در عین حال میزان تحصیل دانش‌آموزان مسلمان در مدارس دولتی از مسیحیان بسیار بیشتر بود که طی دهه‌های بعد نیز ادامه یافت. در سال 1992 تنها 30% از مجموع دانش‌آموزان لبنانی در مدارس دولتی تحصیل می‌کردند که 70% آنان را مسلمانان و 30% را مسیحیان تشکیل می‌دادند. بر اساس آمار مزبور از 420128 دانش‌آموز مدارس خصوصی که عمدتاً فرزندان خانواده‌های ثروتمند بودند، 80% مسیحی و 14% مسلمان بودند. طی دو دهه اخیر تأسیس مدارس خصوصی وابسته به طوائف مسلمان به ویژه در میان شیعان از رشد چشمگیری برخوردار بوده است. در این سال‌ها، چند مؤسسه آموزشی که هر کدام مجموعه‌ای از مدارس را در مقاطع و مناطق مختلف شامل می‌شوند با بهره‌گیری از امکانات و روش‌های مدرن، دانش‌آموزان مسلمان را آموزش می‌دهند. مجموعه مدارس '''المقاصد الاسلامیۀ''' و '''المشاریع الاسلامیۀ''' از جمله مجموعه‌های آموزشی اهل سنت و '''جمعیۀ التعلیم الدینی''' و '''مؤسسۀ امل التربوی''' و مدارس المهدی از مهم‌ترین مجموعه‌های آموزشی شیعیان هستند.


تفاوت فاحش ميان سطح و امكانات آموزشي در ميان طوائف مسيحي و مسلمان، شكل‌گيري تفاوتهاي اجتماعي فرهنگي را در پي داشت و ازعوامل اصلي عدم شكل‌گيري هويت واحد ملي در لبنان و البته زمينه‌ساز بي‌اعتمادي متقابل و بروز بحرانهاي متعدد از جمله بحران خونين سال 1958 و جنگ 15 ساله داخلي شد.
=== [[نظام آموزشی لبنان]] ===


در سالهاي پس از استقلال لبنان، روندآموزشي در ميان مسلمانان از تحول چشمگيري برخودار شد و با افزايش تعداد مراكز آموزشي رسمي سطح سواد نيز به ميزان قابل توجهي افزايش يافت. بر اساس آمار موجود، تعداد مدارس دولتي از 348 باب در سال 1944 (يكسال پس از استقلال) به 1310 باب در سال 1970 افزايش يافت. در عين حال ميزان تحصيل دانش‌آموزان مسلمان در مدارس دولتي از مسيحيان بسيار بيشتر بود كه طي دهه‌هاي بعد نيز ادامه يافت. در سال 1992 تنها 30% از مجموع دانش‌آموزان لبناني در مدارس دولتي تحصيل مي‌كردند كه 70% آنان را مسلمانان و 30% را مسيحيان تشكيل مي‌دادند. بر اساس آمار مزبور از 420128 دانش‌آموز مدارس خصوصي كه عمدتاً فرزندان خانواده‌هاي ثروتمند بودند، 80% مسيحي و 14% مسلمان بودند (المقداد، 90). طي دو دهه اخير تأسيس مدارس خصوصي وابسته به طوائف مسلمان به ويژه در ميان شيعان از رشد چشمگيري برخوردار بوده است. در اين سالها، چند مؤسسه آموزشي كه هر كدام مجموعه‌اي از مدارس را در مقاطع و مناطق مختلف شامل مي‌شوند با بهره‌گيري از امكانات و روشهاي مدرن، دانش‌آموزان مسلمان را آموزش مي‌دهند. مجموعه مدارس '''المقاصد الاسلاميۀ''' و '''المشاريع الاسلاميۀ''' از جمله مجموعه‌هاي آموزشي اهل سنت و '''جمعيۀ التعليم الديني''' و '''مؤسسۀ امل التربوي''' و مدارس المهدي از مهمترين مجموعه‌هاي آموزشي شيعيان هستند.
==== [[ساختار و سیاست های آموزشی لبنان]] ====
بر اساس ماده 10 [[قانون اساسی لبنان]]، آموزش در این کشور مادام که مخل نظم عمومی نبوده و به حریم ادیان و مذاهب خدشه‌ وارد نسازد، آزاد است. طوائف مذهبی نیز مجا‌زند تا مدارس ویژه خود را منطبق با قوانین و نظام‌های مصوب، تأسیس کنند. نظام آموزشی جدید این کشور در سال 1997 به تصویب رسیده است و تاکنون بر اساس آن عمل می‌شود.<ref>[https://www.mehe.gov.lb/ar وزارة التربية والتعليم العالي، الجمهورية اللبنانية (۲۰۰۴)]. التطوير التربوي في لبنان في مطلع القرن الواحد و العشرين، ص. ۳۴.</ref>


'''نظام آموزشي'''
==== [[آموزش های ابتدایی لبنان]] ====


بر اساس ماده 10 قانون اساسي لبنان، آموزش در اين كشور مادام كه مخل نظم عمومي نبوده و به حريم اديان و مذاهب خدشه‌ وارد نسازد، آزاد است. طوائف مذهبي نيز مجا‌زند تا مدارس ويژه خود را منطبق با قوانين و نظامهاي مصوب، تأسيس كنند.  
===== [[آموزش متوسطه لبنان]] =====
[[پرونده:آموزش ابتدایی در لبنان.jpg|بندانگشتی|آموزش ابتدایی در [[لبنان]] - برگرفته از سایت arabnews - قابل بازیابی از: https://www.arabnews.com/node/2176376/middle-east|395x395پیکسل]]
بر اساس نظام آموزشی مصوب، آموزش پیش دانشگاهی شامل دو مرحله پایه و دبیرستان است. مرحله پایه 9 سال به درازا می‌کشد و برای همه لبنانی‌ها الزامی است. 6 سال اول این پایه مقطع دبستان و 3 سال بعد، مقطع متوسطه است و فارغ‌التصحیلان این مقطع گواهی رسمی دوره متوسطه را دریافت می‌کنند. مقطع دبیرستان نیز شامل 3 سال تحصیلی است که سال اول عمومی و در سال دوم، دانش‌آموزان بایستی یکی از دو شاخه علمی یا ادبی را انتخاب کنند. در سال سوم نیز یکی از شاخه‌های چهارگانه ادبیات و علوم انسانی، علوم، علوم زیست‌شناسی، علوم اجتماعی و اقتصادی، گزینه انتخابی دانش‌آموزان خواهد بود.<ref>[https://www.mehe.gov.lb/ar وزارة التربية والتعليم العالي، الجمهورية اللبنانية (۲۰۰۴)]. التطوير التربوي في لبنان في مطلع القرن الواحد والعشرين، ص. ۲۳.</ref> دانش‌آموزانی که مایلند پس از فراغت از تحصیل جذب بازار کار شوند می‌توانند پس از سال پنجم ابتدایی در مراکز آموزشی فنی و حرفه‌ای ثبت‌نام کنند.<ref name=":1">وزارة التربية و التعليم العالي (2007). ا[http://www.cssrd.org.lb لاستراتيجية الوطنية للتربية والتعليم في لبنان]، مشروع الانماء التربوي، ص. ۱۲.</ref>


نظام آموزشي جديد اين كشور در سال 1997 به تصويب رسيده است و تاكنون بر اساس آن عمل مي‌شود (التطوير التربوي 34،2004).
بر اساس گزارش اداره مرکزی آمار [[لبنان]]، در سال تحصیلی 2009-2010 تعداد کل مدارس این کشور 2882 باب بوده است که از این تعداد 47% را مدارس دولتی و 50% را مدارس خصوصی تشکیل می‌داده‌اند و 3% باقیمانده نیز مدارس وابسته به اونروا<ref>برگرفته از https://www.unrwa.org/</ref> بوده است.<ref name=":2">[http://www.cas.gov.lb/ ادارة الاحصاء المركزی (2012)]. SIF-3 گزارش‌های اداره مرکزی آمار لبنان.</ref> تعداد مراکز فنی و حرفه‌ای نیز در سال تحصیلی 2005 – 2006، ۸۳ مرکز دولتی با 35000 دانش‌آموز و 362 مرکز خصوصی با 41500 دانش‌آموز در این کشور فعال بوده است.<ref name=":1" /> همچنین در همین سال تعداد کل دانش‌آموزان ۹۴۲،۳۹۱ نفر بوده است که حدود 66% از آن‌ها در مدارس خصوصی ثبت نام کرده‌اند. بر اساس گزارش مزبور، 53% مدارس از زبان فرانسه و 25% آن‌ها از زبان انگلیسی و 22% نیز از هر دو زبان، به عنوان زبان آموزش استفاده شده است.<ref name=":2" />


مدارس دولتی توسط وزارت تربیت و آموزش عالی اداره می‌شوند و در حالی که بیشتر مدارس خصوصی از امکانات و تجهیزات و نیز کیفیت آموزشی بالایی برخوردارند، مدارس دولتی از بودجه و امکانات نسبتاً محدود  و به همان نسبت از کیفیت آموزشی پایین‌تری برخوردارند. مدارس خصوصی [[لبنان]] که معمولاً توسط افراد، مؤسسات داخلی و خارجی و برخی احزاب و جریان‌های سیاسی تأسیس شده‌اند، مجازند علاوه بر برنامه‌های مصوب، برخی دروس را نیز در برنامه‌های آموزشی بگنجانند. مدارس وابسته به طوائف مذهبی نیز با استفاده از چنین مجوزی، آموزش‌های مذهبی را به دانش‌آموزان ارائه می‌کنند.


'''آموزش در مقطع دبستان، متوسطه و دبيرستان'''
=== [[آموزش عالی لبنان]] ===
در [[لبنان]] نظام واحد آموزش عالی وجود ندارد و تنها بر اساس مصوبه دولتی در سال 1996، ضوابط و شرایطی برای تأسیس مراکز آموزش عالی تعیین گردیده است.<ref name=":1" /> تنوع فرهنگی و وابستگی‌های طائفه‌ای مانع شکل‌گیری نظام ملی آموزش در این کشور شده است. سه رویکرد کاملاً متفاوت فرانسوی زبان، انگلیسی زبان و عربی در حوزه آموزش عالی<ref>وزارة التربية و التعليم العالي (2007). [http://www.cssrd.org.lb/ الاستراتيجية الوطنية للتربية والتعليم في لبنان]، مشروع الانماء التربوي، ص. ۱۹.</ref> نتیجه این تنوع فرهنگی است که در کنار تعدد روش‌ها و نظام‌های آموزشی خاص، امکان نظارت بر عملکرد آن‌ها را سخت کرده است.


بر اساس نظام آموزشي مصوب، آموزش پيش دانشگاهي شامل دو مرحله پايه و دبيرستان است. مرحله پايه 9 سال به درازا مي‌كشد و براي همه لبنانيها الزامي است. 6 سال اول اين پايه مقطع دبستان و 3 سال بعد، مقطع متوسطه است و فارغ‌التصحيلان اين مقطع گواهي رسمي دوره متوسطه را دريافت مي‌كنند. مقطع دبيرستان نيز شامل 3 سال تحصيلي است كه سال اول عمومي و در سال دوم، دانش‌آموزان بايستي يكي از دو شاخه علمي يا ادبي را انتخاب كنند. در سال سوم نيز يكي از شاخه‌هاي چهارگانه ادبيات و علوم انساني، علوم، علوم زيست‌شناسي، علوم اجتماعي و اقتصادي، گزينه انتخابي دانش‌آموزان خواهد بود. (پيشين، 23) دانش‌آموزاني كه مايلند پس از فراغت از تحصيل جذب بازار كار شوند مي‌توانند پس از سال پنجم ابتدايي در مراكز آموزشي فني و حرفه‌اي ثبت‌نام كنند (الاستراتيجية، 12،2007).
یکی از ضعف‌های عمده در بخش آموزش عالی این کشور، به ویژه در دانشگاه دولتی ، معدود بودن مراکز پژوهشی و در نتیجه سطح پایین پژوهش در این حوزه است که این ضعف تأثیر منفی بر سطح آکادمیک استادان و نیز بر کیفیت آموزش دارد.<ref>وزارة التربية و التعليم العالي (2007). [http://www.cssrd.org.lb/ الاستراتيجية الوطنية للتربية والتعليم في لبنان]، مشروع الانماء التربوي، ص ۳۶.</ref>


بر اساس گزارش اداره مركزي آمار لبنان، در سال تحصيلي 2009-2010 تعداد كل مدارس اين كشور 2882 باب بوده است كه از اين تعداد 47% را مدارس دولتي و 50% را مدارس خصوصي تشكيل مي‌داده‌اند و 3% باقيمانده نيز مدارس وابسته به اونروا* بوده است (ادارة الاحصاء المركزي، 2012،SIF.3) تعداد مراكز فني و حرفه‌اي نيز در سال تحصيلي 2005 – 2006 83 مركز دولتي با 35000 دانش‌آموز و 362 مركز خصوصي با 41500 دانش‌آموز در اين كشور فعال بوده است (الاستراتيجية، 12).همچنين در همين سال تعداد كل دانش‌آموزان 391،942 نفر بوده است كه حدود 66% از آنها در مدارس خصوصي ثبت نام كرده‌اند. بر اساس گزارش مزبور، 53% مدارس از زبان فرانسه و 25% آنها از زبان انگليسي و 22% نيز از هر دو زبان، به عنوان زبان آموزش استفاده شده است (ادارۀالاحصاء المركزي، پيشين).
علی‌رغم مساحت اندک [[لبنان]]، بیش از40 دانشگاه و مرکز آموزش عالی در این کشور فعالند که سابقه برخی از آن‌ها به پیش از استقلال این کشور می‌رسد و کارنامه فعالیت دو دانشگاه آمریکایی بیروت و قدیس یوسف در حدود 140 سال است. تنها دانشگاه دولتی این کشور، دانشگاه لبنانی است و سایر دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی همگی خصوصی‌اند که شامل 20 دانشگاه، 13 مرکز آموزش عالی، 4 مرکز آموزش تکنولوژی و 4 مؤسسه عالی پژوهش‌های دینی‌است.  


مدارس دولتي توسط وزارت تربيت و آموزش عالي اداره مي‌شوندو در حالي كه بيشتر مدارس خصوصي از امكانات و تجهيزات و نيز كيفيت آموزشي بالايي برخوردارند، مدارس دولتي از بودجه و امكانات نسبتاً محدود  و به همان نسبت از كيفيت آموزشي پايينتري برخوردارند. مدارس خصوصي لبنان كه معمولاً توسط افراد، مؤسات داخلي و خارجي و برخي احزاب و جريانهاي سياسي تأسيس شده‌اند، مجازند علاوه بر برنامه‌هاي مصوب، برخي دروس را نيز در برنامه‌هاي آموزشي بگجانند. مدارس وابسته به طوائف مذهبي نيز با استفاده از چنين مجوزي، آموزشهاي مذهبي را به دانش‌آموزان ارائه مي‌كنند.
تعداد کل دانشجویان این کشور در سال تحصیلی 2009- 2010 ،180850 نفر بوده است که تعداد 72813 نفر از آن‌ها در دانشگاه دولتی و مابقی در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی خصوصی تحصیل می‌کرده‌اند. در همین سال، سه رشته تحصیلی که بیشترین تعداد دانشجو در آن‌ها ثبت کرده‌اند در دانشگاه دولتی، ادبیات عرب و شرقی، حقوق و علوم اجتماعی و در مجموع دانشگاه‌های خصوصی، رشته‌های بازرگانی، پژوهش‌های اسلامی و حقوق بوده است.<ref name=":2" />


==== [[دانشگاه های مشهور لبنان]] ====


'''آموزش عالي'''
===== [[الجامعة اللبنانية (دانشگاه لبنانی)|الجامعة اللبنانیة (دانشگاه لبنانی)]] =====
[[پرونده:دانشگاه الجامعة اللبنانيه.jpg|بندانگشتی|دانشگاه الجامعة اللبنانيه - برگرفته از سایت transparency.news - قابل بازیابی از: https://www.transparency.news/news/325672|433x433پیکسل]]
تنها دانشگاه دولتی لبنان است که پس از استقلال این کشور تأسیس شد. فعالیت این دانشگاه با تأسیس مرکز تربیت معلم و مدرسه عالی آمار در سال 1951 آغاز و با طی روند تکاملی، در سال 1959 به عنوان مؤسسه رسمی آموزش عالی کشور شناخته شد. دانشگاه لبنانی با 20 دانشکده و مؤسسه آموزش عالی وابسته بیشترین سهم را در آموزش‌های دانشگاهی دارد. این دانشگاه به نسبت دانشگاه‌های خصوصی، بیشترین دانشجو، اعضای هیئت علمی و فارغ‌التحصیل را داراست. 49% از کل دانشجویان لبنانی در این دانشگاه و در 105 رشته تخصصی (نظری و فنی) تحصیل می‌کنند، در حالی که این رقم در مجموع دانشگاه‌های خصوصی به 160 رشته تخصصی می‌رسد.<ref name=":3">وزارة التربية و التعليم العالي (2007). [http://www.cssrd.org.lb/ الاستراتيجية الوطنية للتربية والتعليم في لبنان]. مشروع الانماء التربوي، ص ۱۶.</ref> دانشگاه دولتی [[لبنان]] در همه مقاطع آموزش عالی دانشجو می‌پذیرد و زبان آموزش آن عربی، فرانسوی و انگلیسی است و در برخی از دانشکده‌ها تنها زبان‌های فرانسوی و انگلیسی تدریس می‌شود. از جمله دانشکده‌های این دانشگاه، علوم تربیتی، حقوق و علوم سیاسی، کشاورزی، ادبیات و علوم انسانی، مهندسی، پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی، علوم و موسسه عالی علوم اجتماعی است. در سال‌های اولیه جنگ و عدم سهولت حضور دانشجویان در بیروت به دلیل شرایط ناامنی، بیشتر دانشکده‌های این دانشگاه شاخه‌هایی را در مراکز استان‌ها دایر کردند که این شاخه‌ها همچنان فعالیت دارند. هزینه‌های ثبت نام و تحصیل در دانشگاه دولتی به نسبت دیگر دانشگاه‌های خصوصی به مراتب کمتر و البته سطح تحصیل و امکانات آن نیز کمتر است. هزینه مقطع لیسانس در رشته‌های علوم تطبیقی حدود 170 دلار و در رشته‌های نظری حدود 130 دلار است. این مبلغ در مقطع فوق لیسانس و دکترا در همه رشته‌ها به حدود 500 دلار می رسد. این ارقام برای دانشجویان غیرلبنانی به بیش از دو برابر افزایش پیدا می‌کند.<ref>[https://www.orientation94.org/ الجمعية المركز الإسلامي للتوجيه و التعليم العالي]. (2012). الجامعات في لبنان. الجزء الأول، ص. ۱۰۵-۱۵۲.</ref> تحصیل در 4 دانشکده این دانشگاه شامل ادبیات و علوم انسانی، حقوق و علوم سیاسی اداری، علوم و علوم اجتماعی بدون شرکت در امتحان ورودی امکان‌پذیر است و پذیرش در دیگر دانشکده‌ها منوط به کسب نمره قابل قبول<ref name=":3" /> از امتحان ورودی است.


در لبنان نظام واحد آموزش عالي وجود ندارد و تنها بر اساس مصوبه دولتي در سال 1996، ضوابط و شرايطي براي تأسیس مراكز آموزش عالي تعيين گرديده است. (الاستراتيجية،پيشين) تنوع فرهنگي و وابستگي‌هاي طائفي مانع شكل‌گيري نظام ملي آموزش در اين كشور شده است. سه رويكرد كاملاً متفاوت فرانكفوني، انگلوفوني و عربي در حوزه آموزش عالي (پيشين،19)نتیجه اين تنوع فرهنگي است كه در كنار تعدد روشها و نظامهاي آموزشي خاص، امكان نظارت بر عملكرد آنها را سخت كرده است.  
===== [[الجامعة الاميركية فی بيروت (دانشگاه آمريكايی بيروت)]] =====
این دانشگاه در سال 1866 با عنوان دانشکده انجیلی سوریه توسط دانیال بلیس از اعضای فعال مبشران پروتستان آمریکایی تأسیس شد. فعالیت‌های این دانشکده با مجوزی که وی از ایالت نیویورک دریافت کرده بود با تدریس زبان‌های عربی و انگلیسی، فرانسوی، ترکی، لاتینی  آغاز و سپس با ریاضیات، تاریخ قدیم عرب، تاریخ ادیان و تورات ادامه یافت. در سال‌های بعد، رشته‌های دیگری چون پزشکی و داروسازی، فلسفه، تاریخ و اخلاق به رشته‌های تحصیلی آن افزوده  شد و دانشجویان بسیاری را نه تنها از [[لبنان]] و سوریه که از دیگر کشورهای عرب جذب کرد. تعداد قابل توجهی ازچهره‌های فرهنگی، نخبگان سیاسی و مسئولان و مدیران ارشد لبنانی، سوریه و دیگر کشورهای عرب درقرن بیستم از فارغ‌التحصیلان این دانشگاه بودند که از جمله شخصیت‌های لبنانی می‌توان به امیل بستانی، فارس الخوری، سلیم الحص، عادل عسیران، ولید جنبلاط، غسان توینی، صائب سلام و نجیب میقاتی اشاره کرد.  


يكي از ضعفهاي عمده در بخش آموزش عالي اين كشور، به ويژه در دانشگاه دولتي ، معدود بودن مراكز پژوهشي و در نتيجه سطح پايين پژوهش در اين حوزه است كه اين ضعف تأثير منفي بر سطح آكادميك استادان و نيز بر كيفيت آموزش دارد (پيشين، 36).
نظام آموزشی این دانشگاه بر اساس نظام آموزشی عالی [[آمریکا]] و سال تحصیلی به سه ترم تقسیم می‌شود. نظام واحدی مبنای آموزش و زبان اصلی تدریس، انگلیسی است. دانشگاه آمریکایی بیروت در همه مقاطع آموزش عالی دانشجو می‌پذیرد و دارای 5 دانشکده کشاورزی و علوم تغذیه، ادبیات و علوم انسانی، مهندسی و عمران، علوم بهداشتی و پزشکی است. پذیرش در این دانشگاه منوط به داشتن معدل بالا و کسب نمره قابل قبول در امتحان زبان انگلیسی است. هزینه‌های تحصیل در این دانشگاه نسبتاً بالا و بسیار بیشتر از دانشگاه دولتی و بیشتر از برخی دانشگاه‌های خصوصی است. به عنوان نمونه، هزینه ثبت نام در سال اول دانشکده مهندسی و عمران در حدود 10000 دلار و در رشته‌های مختلف دانشکده پزشکی، 18000 دلار است. این دانشگاه از امکانات و سطح علمی بسیار مطلوب برخوردار و چندین کتابخانه تخصصی آن در اختیار دانشجویان قرار دارد. همچنین مراکز پژوهشی متعدد وابسته همچون مرکز پژوهش‌های عربی و خاورمیانه‌ای و مرکز پژوهش‌های آمریکایی  و مرکز پژوهش‌های بهداشت و مسکن همه ساله ده‌ها سمینار، میزگرد علمی و کارگاه پژوهشی برگزار می‌‌کند.<ref>[https://www.orientation94.org/ الجمعية المركز الإسلامي للتوجيه و التعليم العالي]. (2012). الجامعات في لبنان. الجزء الأول، ص. ۳-۲۳.</ref>


عليرغم مساحت اندك لبنان، بیش از40 دانشگاه و مركز آموزش عالي در اين كشور فعالند كه سابقه برخي از آنها به پيش از استقلال اين كشور مي‌رسد و كارنامه فعاليت دودانشگاه آمريكايي بيروت و قديس يوسف در حدود 140 سال است. تنها دانشگاه دولتي اين كشور، دانشگاه لبناني است و سایر دانشگاهها و مراكز آموزش عالي همگي خصوصي‌اند كه شامل 20 دانشگاه، 13 مركز آموزش عالي، 4 مركز آموزش تكنولوژي و 4 مؤسسه عالي پژوهش‌هاي ديني‌است.  
===== [[جامعة القديس يوسف (دانشگاه قديس يوسف)]] =====
[[پرونده:دانشگاه‌های لبنان.jpg|بندانگشتی|482x482px|دانشگاه‌های لبنان - برگرفته از سایت eduopinions - قابل بازیابی از: https://www.eduopinions.com/universities/universities-in-lebanon/universite-saint-joseph-de-beyrouth-usj/]]
دانشگاه قدیس یوسف یکی از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های [[لبنان]] است که در سال 1875 توسط مبشران یسوعی با دو رشته فلسفه و الهیات در بیروت آغاز به کار کرد و به زودی با تأسیس رشته‌های پزشکی، داروسازی و پرستاری توسعه یافت و به عنوان یکی از مراکز آموزش عالی مهم نه تنها در [[لبنان]] که در سطح کشورهای منطقه مطرح شد. این دانشگاه با کادر علمی شامل 1800 استاد، دارای مجموعه متمرکز دانشگاهی شامل علوم پزشکی و پرستاری، علوم اجتماعی، علوم انسانی، علوم و تکنولوژی است که حدود 30 دانشکده و موسسه و مرکز آموزش عالی را در خود جای داده‌اند و در مقاطع مختلف و رشته‌های متنوع دانشجو می‌پذیرند. از جمله دانشکده‌ها و مراکز آموزش این دانشگاه می‌توان از دانشکده پزشکی، داندانپزشکی، داروسازی، علوم، ادبیات و علوم انسانی، پرستاری، مهندسی، حقوق و علوم سیاسی، علوم اقتصادی، علوم تربیتی، علوم اداری و مدیریت بازرگانی، مدرسه عالی علوم دینی، مؤسسه عالی زبان‌ها و ترجمه، مؤسسه عالی ادبیات شرقی و مؤسسه عالی پژوهش‌های اسلامی مسیحی نام برد که پذیرش در آن‌ها مستلزم شرکت در آزمون زبان و امتحان ورودی و کسب نمره قابل قبول است. نظام آموزشی در این دانشگاه ،فرانسوی و زبان اصلی آموزش نیز زبان فرانسه است و حدود 10000 دانشجو در آن تحصیل می‌کنند. هزینه تحصیل در این دانشگاه، گران است. به عنوان مثال، هزینه یک واحد درسی در مقطع لیسانس در رشته‌های علوم انسانی 64 دلار، یک واحد درسی در مقطع دکترا در رشته‌های پزشکی و داروسازی 224 دلار و یک واحد درسی در مقطع لیسانس در رشته‌های مهندسی 186 دلار است. این دانشگاه دارای چند مرکز تحقیقاتی و پژوهشی از جمله: مرکز اسناد و پژوهش‌های میراث عربی مسیحی و مرکز تحقیقات زبان‌های زنده است.<ref>[https://www.orientation94.org/ الجمعية المركز الإسلامي للتوجيه و التعليم العالي]. (2012). الجامعات في لبنان الجزء الأول، ص. ۲۴-۶۴.</ref>


تعداد كل دانشجويان اين كشور در سال تحصيلي 2009- 2010 ،180850 نفر بوده است كه تعداد 72813 نفر از آنها در دانشگاه دولتي و مابقي در دانشگاه‌ها و مراكز آموزش عالي خصوصي تحصيل مي‌كرده‌اند. در همين سال، سه رشته تحصيلي كه بيشترين تعداد دانشجو در آنها ثبت كرده‌اند در دانشگاه دولتي، ادبيات عرب و شرقي، حقوق و علوم اجتماعي و در مجموع دانشگاه‌هاي خصوصي، رشته‌هاي بازرگاني، پژوهش‌هاي اسلامي و حقوق بوده است (ادارة الاحصاء المركزي، 2112، SIF.3).
===== [[جامعة بيروت العربية (دانشگاه عربی بيروت)]] =====
این دانشگاه که در سال‌های اولیه تأسیس با عنوان دانشگاه جمال عبدالناصر شناخته می‌شد، با اهتمام انجمن لبنانی نیکوکاری و حمایت دانشگاه اسکندریه در سال 1960 بنیان گزارده شد و به لحاظ اداری همچنان با دانشگاه مزبور مرتبط است و رییس آن توسط همان دانشگاه تعیین می شود. دارای 10 دانشکده از جمله ادبیات، حقوق، علوم، مهندسی و پزشکی است و در مقاطع لیسانس تا دکترا دانشجو می‌پذیرد. زبان آموزش در رشته‌های کاربردی انگلیسی، و در دانشکده‌های ادبیات و حقوق، زبان عربی است. این دانشگاه دارای دو مرکز پژوهش تحت عنوان مرکز مشاوره و پژوهش و نیز مرکز پژوهش‌های محیط زیست و توسعه است.<ref>[https://www.orientation94.org/ الجمعية المركز الإسلامي للتوجيه و التعليم العالي]. (2012). الجامعات في لبنان. الجزء الأول، ص. ۵۱-۶۱.</ref>


===== [[الجامعة الاسلامية فی لبنان (دانشگاه اسلامی لبنان)]] =====
اندیشه تأسیس این دانشگاه به رهبر شیعیان [[لبنان]] امام موسی صدر بازمی‌گردد. فعالیت‌های این دانشگاه اما از سال 1995 زیر نظر شورای عالی شیعیان آغاز شد. هر چند این دانشگاه وابسته به شیعیان است، از دیگر طوائف مذهبی و ملیت‌های غیرلبنانی نیز دانشجو می‌پذیرد. تعداد دانشجویان آن در سال اول تأسیس 150 نفر بود که این تعداد در سال تحصیلی 2005 - 2006 به 3000 نفر رسیده است. این دانشگاه دارای دانشکده‌های مهندسی، پژوهش‌های اسلامی، پرستاری، حقوق، علوم سیاسی و اداری، اقتصاد و مدیریت بازرگانی، علوم و فنون، گردشگری و ادبیات و علوم انسانی و کادر علمی آن حدود 370 نفر است. دانشگاه اسلامی در اتحادیه دانشگاه‌های عربی، آژانس دانشگاهی فرانکفون، اتحادیه بین‌المللی دانشگاه‌ها، اتحادیه دانشگاه‌های جهان اسلام، انجمن دانشگاه‌های اسلامی و اتحادیه بین‌المللی رؤسای دانشگاه‌ها عضویت دارد. دانشگاه اسلامی [[لبنان]] در بیشتر رشته‌ها در مقاطع لیسانس و فوق لیسانس و در دانشکده‌های پژوهش‌های اسلامی، حقوق، علوم سیاسی و اداری و ادبیات و علوم انسانی تا مقطع دکترا دانشجو می‌پذیرد. هزینه تحصیل در این دانشگاه نسبت به بسیاری از دانشگاه‌های خصوصی پایین‌تر است. این دانشگاه دارای مرکز پژوهشی با عنوان مرکز مطالعات و نشر است  و نشریه علمی با عنوان صوت الجامعه را منتشر می‌کند.<ref>[https://www.orientation94.org/ الجمعية المركز الإسلامي للتوجيه و التعليم العالي]. (2012). الجامعات في لبنان. الجزء الأول، ص. ۱۷۸-۱۹۴.</ref>


'''دانشگاه‌ها و مراكز آموزش عالي'''
===== [[جامعة البلمند (دانشگاه بلمند)]] =====
این دانشگاه غیرانتفاعی که وابسته به طائفه روم ارتدوکس است در سال 1988 در محل دیر بلمند در شمال [[لبنان]] به عنوان مدرسه عالی الهیات آغاز به کار کرد و امروز با 7 دانشکده و چند مؤسسه آموزش عالی و مرکز پژوهش به فعالیت خود ادامه می‌دهد. دانشکده‌های ادبیات و علوم اجتماعی، مهندسی، علوم پزشکی و الهیات از جمله دانشکده‌های آن و مرکز پژوهش‌های اسلامی مسیحی، مؤسسه مطالعات تاریخ، باستان‌شناسی و میراث شرق نزدیک و مرکز تحقیقات مهندسی و محیط زیست ازموسسات علمی فعال آن و زبان‌های عربی، انگلیسی و فرانسه، زبان‌های آموزشی این دانشگاه اند.<ref>[https://www.orientation94.org/ الجمعية المركز الإسلامي للتوجيه والتعليم العالي]. (2012). الجامعات في لبنان. الجزء الثاني. ص. 20-24.</ref>


'''الجامعة اللبنانية (دانشگاه لبناني):''' تنها دانشگاه دولتي لبنان است كه پس از استقلال اين كشور تأسيس شد. فعاليت اين دانشگاه با تأسيس مركز تربيت معلم و مدرسه عالي آمار در سال 1951 آغاز و با طي روند تكاملي، در سال 1959 به عنوان مؤسسه رسمي آموزش عالي كشور شناخته شد. دانشگاه لبنانی با 20 دانشكده و مؤسسه آموزش عالي وابسته بيشترين سهم را در آموزشهاي دانشگاهي دارد. اين دانشگاه به نسبت دانشگاه‌هاي خصوصي، بيشترين دانشجو، اعضاي هيئت علمي و فارغ‌التحصيل را داراست. 49% از كل دانشجويان لبناني در اين دانشگاه و در 105 رشته تخصصي (نظري و فني) تحصيل مي‌كنند، در حالي كه اين رقم در مجموع دانشگاه‌هاي خصوصي به 160 رشته تخصصي مي‌رسد. (الاستراتيجية، 16). دانشگاه دولتي لبنان در همه مقاطع آموزش عالي دانشجو مي‌پذيرد و زبان آموزش آن عربي، فرانسوي و انگليسي است و در برخي از دانشكده‌ها تنها زبانهاي فرانسوي و انگليسي تدريس مي‌شود. از جمله دانشكده‌هاي اين دانشگاه، علوم تربيتي، حقوق و علوم سياسي، كشاورزي، ادبيات و علوم انساني، مهندسي، پزشكي، دندانپزشكي، داروسازي، علوم وموسسه عالي علوم اجتماعي است. در سالهاي اوليه جنگ و عدم سهولت حضور دانشجويان در بيروت به دليل شرايط ناامني، بيشتر دانشكده‌هاي اين دانشگاه شاخه‌هايي را در مراكز استانها داير كردند كه اين شاخه‌ها همچنان فعاليت دارند. هزينه‌هاي ثبت نام و تحصيل در دانشگاه دولتي به نسبت ديگر دانشگاه‌هاي خصوصي به مراتب كمتر و البته سطح تحصيل و امكانات آن نيز كمتر است. هزينه مقطع ليسانس در رشته‌هاي علوم تطبيقي حدود 170 دلار و در رشته‌هاي نظري حدود 130 دلار است. اين مبلغ در مقطع فوق ليسانس و دكترا در همه رشته‌ها به حدود 500 دلار می رسد. اين ارقام براي دانشجويان غيرلبناني به بيش از دو برابر افزايش پيدا مي‌كند (الجامعات، 2012،1، 105 تا 152). تحصيل در 4 دانشكده اين دانشگاه شامل ادبيات و علوم انساني، حقوق و علوم سياسي اداري، علوم و علوم اجتماعي بدون شركت در امتحان ورودي امكان‌پذير است و پذيرش در ديگر دانشكده‌ها منوط به كسب نمره قابل قبول (الاستراتيجية ،16) از امتحان ورودي است.
===== [[جامعة روح القدس (دانشگاه روح القدس)]] =====
[[پرونده:دانشگاه روح القدس لبنان.jpg|بندانگشتی|دانشگاه روح القدس [[لبنان]] - برگرفته از سایت theknowledgereview - قابل بازیابی از : https://theknowledgereview.com/the-holy-spirit-university-of-kaslik-usek-an-embodiment-of-knowledge-and-spirituality/|374x374پیکسل]]
این دانشگاه در سال 1950 توسط جمعیت راهبان مارونی [[لبنان]] در منطقه الکسلیک در جبل [[لبنان]] پایه‌گذاری شد و در سال 1962 مجوز رسمی فعالیت دریافت کرد. این دانشگاه امروز با 11 دانشکده، 4 مؤسسه آموزش عالی و 925 نفر کارد علمی، حدود 7500 دانشجو را آموزش می‌دهد. زبان آموزش در آن فرانسه و در مقاطع سه گانه دانشجو می‌پذیرد. از جمله دانشکده‌های آن، هنرهای زیبا، حقوق، الهیات،فلسفه و علوم انسانی، موسیقی و علوم است. دانشگاه روح القدس همچنین دارای چند مرکز پژوهشی از جمله مرکز پژوهش‌های لبنانی و مرکز تحقیقات فرهنگی آمریکای لاتین است.<ref>[https://www.orientation94.org/ الجمعية المركز الإسلامي للتوجيه والتعليم العالي]. (2012). الجامعات في لبنان. الجزء الثاني، ص. ۶۲-۶۸.</ref>


'''الجامعة الاميركية في بيروت (دانشگاه آمريكايي بيروت):''' اين دانشگاه در سال 1866 با عنوان دانشكده انجيلي سوريه توسط دانيال بليس از اعضاي فعال مبشران پروتستان آمريكايي تأسيس شد. فعاليت‌هاي اين دانشكده با مجوزي كه وي از ايالت نيويورك دريافت كرده بود با تدريس زبان‌هاي عربي و انگليسي، فرانسوي، تركي، لاتيني  آغاز و سپس با رياضيات، تاريخ قديم عرب، تاريخ اديان و تورات ادامه يافت. در سالهاي بعد، رشته‌هاي ديگري چون پزشكي و داروسازي، فلسفه، تاريخ و اخلاق به رشته‌هاي تحصيلي آن افزوده  شد و دانشجويان بسياري را نه تنها از لبنان و سوريه كه از ديگر كشورهاي عرب جذب كرد. تعداد قابل توجهي ازچهره‌هاي فرهنگي، نخبگان سياسي و مسئولان و مديران ارشد لبناني، سوريه و ديگر كشورهاي عرب درقرن بيستم از فارغ‌التحصيلان اين دانشگاه بودند كه از جمله شخصيت‌هاي لبناني مي‌توان به اميل بستاني، فارس الخوري، سليم الحص، عادل عسيران، وليد جنبلاط، غسان تويني، صائب سلام و نجيب ميقاتي اشاره كرد.  
برخی دیگر از دانشگاه‌ها و مؤسسات عالی آموزشی [[لبنان]]، عبارتند از: اللبنانیة الامیرکیة (1999) تحت حمایت دانشگاه ایالت نیویورک، حکمت(1875) وابسته طائفه مارونی، هایکازیان (1955) وابسته به ارامنه، سیدة اللویزة (1987) وابسته به جمعیت راهبان مریم مقدس – مارونی، الجنان(1988) وابسته به اهل سنت طرابلس، الانطونیة (1966) وابسته به جمعیت راهبان انطونی – مارونی، الجامعة العالمیة، وابسته به انجمن طرح‌های خیریه (اهل سنت)، المقاصد فی بیروت (2000) وابسته به جمعیت خیریه المقاصد الاسلامیه (اهل سنت)، بیروت الاسلامیة (1996) وابسته به دارالفتوای اهل سنت، الحریری (1999) وابسته به رفیق الحریری نخست وزیر مقتول [[لبنان]].


نظام آموزشي اين دانشگاه بر اساس نظام آموزشي عالي آمريكا و سال تحصيلي به سه ترم تقسيم مي‌شود. نظام واحدي مبناي آموزش و زبان اصلي تدريس، انگليسي است. دانشگاه آمريكايي بيروت در همه مقاطع آموزش عالي دانشجو مي‌پذيرد و داراي 5 دانشكده كشاورزي و علوم تغذيه، ادبيات و علوم انساني، مهندسي و عمران، علوم بهداشتي و پزشكي است. پذيرش در اين دانشگاه منوط به داشتن معدل بالا و كسب نمره قابل قبول در امتحان زبان انگليسي است. هزينه‌هاي تحصيل در اين دانشگاه نسبتاً بالا و بسيار بيشتر از دانشگاه دولتي و بيشتر از برخي دانشگاه‌هاي خصوصي است. به عنوان نمونه، هزينه ثبت نام در سال اول دانشكده مهندسي و عمران در حدود 10000 دلار و در  رشته‌هاي مختلف دانشكده پزشكي، 18000 دلار است. اين دانشگاه از امكانات و سطح علمي بسيار مطلوب برخوردار و چندين كتابخانه تخصصي آن در اختيار دانشجويان قرار دارد. همچنين مراكز پژوهشي متعدد وابسته همچون مركز پژوهش‌هاي عربي و خاورميانه‌اي و مركز پژوهش‌هاي آمريكايي  و مركز پژوهش‌هاي بهداشت و مسكن همه ساله دهها سمينار، ميزگرد علمي و كارگاه پژوهشي برگزار مي‌‌كند. (الجامعات، پيشين، 3 تا 23).
==== کتابخانه‌های دانشگاهی ====
تفاوت‌های بسیاری میان کتابخانه‌های دانشگاه دولتی و دانشگاه‌های خصوصی وجود دارد.<ref>اسطفان، مود (2003). واقع المكتبات العامة و التجارية في لبنان: الكتاب والنشر في لبنان. الواقع و السياسات. بیروت: [https://www.lcps-lebanon.org/ المركز اللبناني للدراسات]، ص. ۵۸.</ref> در میان دانشگاه‌های غیردولتی، کتابخانه‌های دانشگاه آمریکایی بیروت با بیشترین و مدرن‌ترین امکانات، خدمات خود را نه تنها در اختیار دانشجویان این دانشگاه که امکان بهره‌برداری از آن‌ها را برای دانشجویان دیگر دانشگاه‌ها و پژوهشگران فراهم آورده است. این کتابخانه‌ها حدود نیم میلیون کتاب دارند که حدود یک سوم مجموع کتاب‌های کتابخانه‌های دولتی و خصوصی است.در حالی که کتابخانه‌های دانشگاه‌های خصوصی حدود نود درصد از کل مجموعه‌های نشریات دوره‌ای را در اختیار دارند، دانشگاه آمریکایی بیروت به تنهایی، حدود 60% از این نشریات را در اختیار دارد.<ref>اسطفان، مود (2003). واقع المكتبات العامة و التجارية في لبنان: الكتاب والنشر في لبنان. الواقع والسياسات. بیروت: [https://www.lcps-lebanon.org/ المركز اللبناني للدراسات]، ص. ۶۰.</ref>


'''جامعة القديس يوسف (دانشگاه قديس يوسف):''' دانشگاه قديس يوسف يكي از قديمي‌ترين دانشگاه‌هاي لبنان است كه در سال 1875 توسط مبشران يسوعي با دو رشته فلسفه و الهيات در بيروت آغاز بكار كرد و به زودي با تأسيس رشته‌هاي پزشكي، داروسازي و پرستاري توسعه يافت و به عنوان يكي از مراكز آموزش عالي مهم نه تنها در لبنان كه در سطح كشورهاي منطقه مطرح شد. اين دانشگاه با كادر علمي شامل 1800 استاد، داراي مجموعه متمركز دانشگاهي شامل علوم پزشكي و پرستاري، علوم اجتماعي، علوم انساني، علوم و تكنولوژي است كه حدود 30 دانشكده و موسسه و مركز آموزش عالي را در خود جاي داده‌اند و در مقاطع مختلف و رشته‌هاي متنوع دانشجو مي‌پذيرند. از جمله دانشكده‌ها و مراكز آموزش اين دانشگاه مي‌توان از دانشكده پزشكي، داندانپزشكي، داروسازي، علوم، ادبيات و علوم انساني، پرستاري، مهندسي، حقوق و علوم سياسي، علوم اقتصادي، علوم تربيتي، علوم اداري و مديريت بازرگاني، مدرسه عالي علوم دنيي، مؤسسه عالي زبانها و ترجمه، مؤسسه عالي ادبيات شرقي و مؤسسه عالي پژوهش‌هاي اسلامي مسيحي نام برد كه پذيرش در آنها مستلزم شركت در آزمون زبان و امتحان ورودي و كسب نمره قابل قبول است. نظام آموزشي در اين دانشگاه ،فرانسوي و زبان اصلي آموزش نيز زبان فرانسه است و حدود 10000 دانشجو در آن تحصيل مي‌كنند. هزينه تحصيل در اين دانشگاه، گران است. به عنوان مثال، هزينه يك واحد درسي در مقطع ليسانس در رشته‌هاي علوم انساني 64 دلار، يك واحد درسي در مقطع دكترا در رشته‌هاي پزشكي و داروسازي 224 دلار و يك واحد درسي در مقطع ليسانس در رشته‌هاي مهندسي 186 دلار است. اين دانشگاه داراي چند مركز تحقيقاتي و پژوهشي از جمله: مركز اسناد و پژوهش‌هاي ميراث عربي مسيحي و مركز تحقيقات زبانهاي زنده است (پيشين، 24 تا 64).
مجموعه کتاب‌های کتابخانه‌های دانشگاه دولتی [[لبنان]] حدود 30% از مجموع کتاب‌های کتابخانه‌های دانشگاهی است که طی دهه‌های گذشته به دلیل محدودیت بودجه و امکانات کم، خدمات‌رسانی در این کتابخانه‌ها چندان مطلوب نبود. از سال 1996، مرکز syfed وابسته به آژانس دانشگاهی کشورهای فرانسه زبان، با ایجاد واحدهایی در دانشکده‌های این دانشگاه، فعالیت‌هایی را در جهت تقویت بخش منابع علمی کتابخانه‌ها به عمل آورده است که تا حدودی در جبران کمبودها مؤثر بوده است. همچنین با ایجاد پردیس دانشگاه دولتی در سال‌های اخیر، امکانات خدمات‌رسانی در کتابخانه مرکزی این دانشگاه به طور نسبی ارتقاء یافته است. تا سال 2003، تعداد 25 کتابخانه در دانشگاه‌های خصوصی فعال بودند که به حدود سی هزار دانشجو خدمات می‌دادند و در دانشگاه دولتی هم، حدود هفتاد هزار دانشجو از 43 کتابخانه، خدمات دریافت می‌کردند.<ref>اسطفان، مود (2003). واقع المكتبات العامة والتجارية في لبنان: الكتاب والنشر في لبنان. الواقع والسياسات. بیروت: [https://www.lcps-lebanon.org/ المركز اللبناني للدراسات]، ص ۵۹-۶۱.</ref>


'''جامعة بيروت العربية (دانشگاه عربي بيروت):''' اين دانشگاه كه در سالهاي اوليه تأسيس با عنوان دانشگاه جمال عبدالناصر شناخته مي‌شد، با اهتمام انجمن لبناني نيكوكاري و حمايت دانشگاه اسكندريه در سال 1960 بنيان گزارده شد و به لحاظ اداری همچنان با دانشگاه مزبور مرتبط است ورئیس آن توسط همان دانشگاه تعیین می شود. داراي 10 دانشكده از جمله ادبيات، حقوق،علوم، مهندسي و پزشكي است و در مقاطع ليسانس تا دكترا دانشجو مي‌پذيرد. زبان آموزش در رشته‌هاي كاربردي انگليسي، و در دانشكده‌هاي ادبيات و حقوق، زبان عربي است. اين دانشگاه داراي دو مركز پژوهش تحت عنوان مركز مشاوره و پژوهش و نيز مركز پژوهش‌هاي محيط زيست و توسعه است (پيشين 51 تا 61).
==== [[مراکز پژوهشی لبنان]][iv]<ref>[https://manila.mfa.ir رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران]. (2010). بیروت: مراکز الدراسات و الابحاث فی لبنان.</ref> ====
طی نیمه دوم قرن گذشته با توجه به فضای باز فرهنگی [[لبنان]]، ده‌ها مرکز مطالعاتی و پژوهشی در زمینه‌های گوناگون سیاسی، فرهنگی و اجتماعی در این کشور فعال بودند. تعداد قابل توجهی از این مراکز با هزینه و حمایت کشورهای عربی و برخی کشورهای غربی و برخی نیز توسط احزاب و جریان‌های سیاسی تاسیس و تعدادی نیز وابسته به طوائف مذهبی بودند. هر چند برخی از این مرکز پس از جنگ داخلی و تغییر شرایط در این کشور تعطیل شدند، بسیاری از آن‌ها همچنان به فعالیت‌های علمی و پژوهشی خود ادامه می‌دهند که ذیلاً برخی از آن‌ها معرفی می‌شوند:


'''الجامعة الاسلامية في لبنان (دانشگاه اسلامي لبنان):''' انديشه تأسيس اين دانشگاه به رهبر شيعيان لبنان امام موسي صدر بازمي‌گردد. فعاليت‌هاي اين دانشگاه اما از سال 1995 زير نظر شوراي عالي شيعيان آغاز شد. هر چند اين دانشگاه وابسته به شيعيان است، از ديگر طوائف مذهبي و مليتهاي غيرلبناني نيز دانشجو مي‌پذيرد. تعداد  دانشجويان آن در سال اول تأسيس 150 نفر بود كه اين تعداد در سال تحصيلي 2005 - 2006 به 3000 نفر رسيده است. اين دانشگاه داراي دانشكده‌هاي مهندسي، پژوهش‌هاي اسلامي، پرستاري، حقوق، علوم سياسي و اداري، اقتصاد و مديريت بازرگاني، علوم و فنون، گردشگري و ادبيات و علوم انساني و كادر علمي آن حدود 370 نفر است. دانشگاه  اسلامي در اتحاديه دانشگاه‌هاي عربي، آژانس دانشگاهي فرانكفون، اتحاديه بين‌المللي دانشگاه‌ها، اتحاديه دانشگاه‌هاي جهان اسلام، انجمن دانشگاه‌هاي اسلامي و اتحاديه بين‌المللي رؤساي دانشگاه‌ها عضويت دارد. دانشگاه اسلامي لبنان در بيشتر رشته‌ها در مقاطع ليسانس و فوق ليسانس و در دانشكده‌هاي پژوهش‌هاي اسلامي، حقوق، علوم سياسي و اداري و ادبيات و علوم انساني تا مقطع دكترا دانشجو مي‌پذيرد. هزينه تحصيل در اين دانشگاه نسبت به بسياري از دانشگاه‌هاي خصوصي پايينتر است. اين دانشگاه داراي مركز پژوهشي با عنوان مركز مطالعات و نشر است  و نشريه علمي با عنوان صوت الجامعه را منتشر مي‌كند (پيشين 178 تا 194).
==== [[مركز دراسات الوحدة العربية|مرکز دراسات الوحدة العربیة]] ====
این مرکز که یکی از فعالترین مرکز مطالعاتی جهان عرب طی دهه‌های گذشته است، در سال 1975 به همت جمعی از فرهیختگان و پژوهشگران عرب در بیروت تأسیس شد. آثار پژوهشی این مرکز که به بیش از 400 عنوان می‌رسد، عموماً با رویکرد وحدت عربی و شامل موضوعات گوناگون سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشورهای عربی است. [[مطبوعات در لبنان|مجله المستقبل العربی]] نیز توسط این مرکز منتشر می‌شود.<ref>بازیابی شده از https://www.caus.Lb.</ref>


'''جامعة البلمند (دانشگاه بلمند):''' اين دانشگاه غيرانتفاعي كه وابسته به طائفه روم ارتدوكس است در سال 1988 در محل دير بلمند در شمال لبنان به عنوان مدرسه عالي الهيات آغاز به كار كرد و امروز با 7 دانشكده و چند مؤسسه آموزش عالي و مركز پژوهش به فعاليت خود ادامه مي‌دهد. دانشكده‌هاي ادبيات و علوم اجتماعي، مهندسي، علوم پزشكي و الهيات از جمله دانشكده‌هاي آن و مركز پژوهش‌هاي اسلامي مسيحي، مؤسسه مطالعات تاريخ، باستان‌شناسي و ميراث شرق نزديك و مركز تحقيقات مهندسي و محيط زيست ازموسسات علمي فعال آن و زبان‌هاي عربي، انگليسي و فرانسه، زبان‌هاي آموزشي اين دانشگاهند (الجامعات، 2012،2 ، 4تا20).
==== [[موسسة الدراسات الفلسطينیه|مؤسسة الدراسات الفلسطینیه]] ====
یکی از معدود مراکز مطالعاتی در جهان است که منحصراً به مسائل فلسطین می‌پردازد. هیئت امنای این مرکز مطالعاتی که در سال 1963 در بیروت تأسیس شد، شامل بیش از 40 تن از شخصیت‌های علمی و سیاسی عرب است. انتشار مجموعه قابل توجهی از کتب، اسناد و گزارش‌های گوناگون اعم از تاریخی و معاصر، در کارنامه فعالیت‌های این مرکز قرار دارد. پایگاه اینترنتی این مرکز نیز از سال 2003 ایجاد و مجموعه‌ای از آثار منتشر شده مرکز از این طریق در اختیار علاقمندان مطالعه و پژوهش در موضوع فلسطین قرار گرفته است. همچنین، این پایگاه اینترنتی دو نشریه الکترونیکی گزیده‌های نشریات عبری و اخبار روزانه مسئله فلسطین و تحولات آن را در دسترس همگان قرار داده است. مجله '''الدراسات الفلسطینیة''' نیز توسط این مؤسسه منتشر می‌شود. مؤسسه مطالعات فلسطین همچنین دارای دفاتری در واشنگتن، رام الله و[[پاریس]] است.<ref>بازیابی شده از  https://www.palestinestudies.org.</ref>


'''جامعة روح القدس (دانشگاه روح القدس):''' اين دانشگاه در سال 1950 توسط جمعيت راهبان ماروني لبنان در منطقه الكسليك در جبل لبنان پايه‌گذاري شد و در سال 1962 مجوز رسمي فعاليت دريافت كرد. اين دانشگاه امروز با 11 دانشكده، 4 مؤسسه آموزش عالي و 925 نفر كارد علمي، حدود 7500 دانشجو را آموزش مي‌دهد. زبان آموزش در آن فرانسه و در مقاطع سه گانه دانشجو مي‌پذيرد. از جمله دانشكده‌هاي آن، هنرهاي زيبا، حقوق، الهيات،فلسفه و علوم انساني، موسيقي و علوم است. دانشگاه روح القدس همچنين داراي چند مركز پژوهشي از جمله مركز پژوهش‌هاي لبناني و مركز تحقيقات فرهنگي آمريكاي لاتين است (پيشين، 62 تا 68).
==== [[مركز الدراسات الاستراتیجيه للابحاث و التوثيق]] ====
مرکز مطالعات، پژوهش‌های استراتژیک و اسناد در سال 1990 در بیروت تأسیس شده است. محورهای عمده مورد اهتمام این مرکز مطالعاتی عبارت است از نزاع اعراب و اسرائیل، نظام‌های سیاسی جهان عرب، کشورهای اسلامی همجوار به ویژه ایران و ترکیه و نیز استراتژی‌ها و سیاست‌های بین‌المللی تأثیرگذار بر روند تحولات خاورمیانه. فصلنامه '''شؤون الاوسط''' که به بررسی و تحلیل موضوعات سیاسی و استراتژیک خاورمیانه‌ می‌پردازد، ارگان این مرکز است. همچنین تاکنون چند شماره از فصلنامه ایران و العرب توسط مرکز مزبور انتشار یافته است.<ref>بازیابی شده از  https://www.cssrd.org.lb.</ref>


برخي ديگر از دانشگاه‌ها و مؤسسات عالي آموزشي لبنان، عبارتند از : اللبنانية الاميركية (1999) تحت حمايت دانشگاه ايالت نيويورك، حكمت(1875) وابسته طائفه ماروني، هايكازيان (1955) وابسته به ارامنه، سيدة اللويزة (1987) وابسته به جمعيت راهبان مريم مقدس – ماروني، الجنان(1988) وابسته به اهل سنت طرابلس، الانطونية (1966) وابسته به جمعيت راهبان انطوني – ماروني، الجامعة العالمية، وابسته به انجمن طرح‌هاي خيريه (اهل سنت)، المقاصد في بيروت (2000) وابسته به جمعيت خيريه المقاصد الاسلاميه (اهل سنت)، بيروت الاسلامية (1996) وابسته به دارالفتواي اهل سنت، الحريري (1999) وابسته به رفيق الحريري نخست وزير مقتول لبنان.
==== [[المعهد الآلمانی للابحاث الشرقيه]] ====
این مؤسسه آلمانی که به پژوهش‌های شرق شناسی اهتمام دارد در سال 1961 با حمایت سفارت آلمان در بیروت تأسیس شد. مطالعه تاریخ و میراث فرهنگی و دینی شرق، تاریخ معاصر خاورمیانه و جهان عرب و نیز مطالعات اسلامی مسیحی، محورهای فعالیت این مؤسسه است. از مهم‌ترین انتشارات مؤسسه مزبور، دو مجموعه پژوهش‌های بیروتی و بیبلوتیکا اسلامیکا است. پژوهش‌های بیروتی شامل 220 کتاب تحقیقی در موضوعات خاورمیانه‌ای است. بیبلوتیکا اسلامیکا نیز شامل حدود 120 مجلد کتاب در حوزه زبان و ادبیات و نیز فلسفه اسلامی است.<ref>بازیابی شده از https://www.orient-institut.org.</ref>


==== [[المركز اللبنانی للدراسات]] ====
محور عمده فعالیت‌های این مرکز، مطالعه سیاست‌های کلی در زمینه‌ مسائل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است. مرکز لبنانی مطالعات در سال 1989 در بیروت تأسیس شده است و تاکنون پروژه‌های مشترکی را با برخی از مراکز پژوهشی جهان اجرا کرده است که یکی از آن‌ها با مرکز جهانی پژوهش‌های توسعه در [[کانادا]] با موضوع چگونگی و سطح تأثیرگذاری تحولات اجتماعی در جوامع عرب بر فعالیت‌های حزبی است. این مرکز همچنین تاکنون ده‌ها کتاب پژوهشی منتشر کرده است که بررسی موضوع فقر در [[لبنان]]، [[نظام قضایی لبنان|نظام قضایی لبنانی]]، بخش صنعت: وضع موجود و سیاست‌های آینده، نیروی کار و سیاست بازار کار [[لبنان]] و صنایع فرهنگی در [[لبنان]] از جمله آن‌هاست. '''مجله''' '''ابعاد''' نیز انتشارات این مرکز است که به موضوعات علمی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و محیط زیست جهان عرب می‌پردازد.<ref>بازیابی شده از  https://www.Leps-Lebanon.org.</ref>


'''كتابخانه‌هاي دانشگاهي'''
==== [[تجمع الباحثات اللبنانيات]] ====
این انجمن علمی که مجموعه‌ای از زنان پژوهشگر [[لبنان]] را در برمی‌گیرد در سال 1993 و با هدف تقویت و توسعه فعالیت‌های پژوهشی در میان زنان تأسیس شده است. مسائل سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و تربیتی در [[لبنان]] و جهان عرب، محورهای عمده فعالیت‌های پژوهشی در این انجمن است و تاکنون ده‌ها سمینار، میزگرد و نشست علمی در خصوص مسائل مورد اشاره برگزار کرده است. این انجمن همه ساله '''کتاب سال باحثات''' را که مجموعه‌ای از مقالات پژوهشی در زمینه یکی از موضوعات مورد اشاره است، منتشر می‌کند.<ref>بازیابی شده از  https://www.bahithat.org.</ref>


تفاوت‌هاي بسياري ميان كتابخانه‌هاي دانشگاه دولتي و دانشگاه‌هاي خصوصي وحود دارد. (اسطفان، 2003،58  ). در ميان دانشگاه‌هاي غيردولتي، كتابخانه‌هاي دانشگاه آمريكايي بيروت با بيشترين و مدرن‌ترين امكانات، خدمات خود را نه تنها در اختيار دانشجويان اين دانشگاه كه امكان بهره‌برداري از آنها را براي دانشجويان ديگر دانشگاه‌ها و پژوهشگران فراهم آورده است. اين كتابخانه‌ها حدود نيم ميليون كتاب دارند كه حدود يك سوم مجموع كتابهاي كتابخانه‌هاي دولتي و خصوصي است.در حالي كه كتابخانه‌هاي دانشگاه‌هاي خصوصي حدود نود درصد از كل مجموعه‌هاي نشريات دوره‌اي را در اختيار دارند، دانشگاه آمريكايي بيروت به تنهايي، حدود 60% از اين نشريات را در اختيار دارد. (پيشين، 60)
==== [[مركز الامام موسی الصدر للابحاث و الدراسات]] ====
[[پرونده:مرکز امام موسی صدر لبنان.png|بندانگشتی|مرکز امام موسی صدر [[لبنان]] - برگرفته از سایت arab - قابل بازیابی از: https://arab.org/so/directory/imam-al-sadr-foundation/|333x333پیکسل]]
اهتمام اصلی این مرکز، گردآوری و آرشیو اسناد و میراث امام سیدموسی صدر و انجام مطالعه و پژوهش در این زمینه و انتشار آن‌هاست. برگزاری نشست‌های علمی در این خصوص و نیز گفتگوی ادیان از فعالیت‌های این مرکز به‌شمار می‌رود.<ref>بازیابی شده از https://www.Imamsadr.net.</ref>


مجموعه كتاب‌هاي  كتابخانه های دانشگاه دولتي لبنان حدود 30% از مجموع كتاب‌هاي كتابخانه‌هاي دانشگاهي است كه طي دهه‌هاي گذشته به دليل محدوديت بودجه و امكانات كم، خدمات‌رساني در اين كتابخانه‌ها چندان مطلوب نبود. از سال 1996، مركز syfed وابسته به آژانس دانشگاهي كشورهاي فرانسه زبان، باايجاد واحدهايي در دانشكده‌هاي اين دانشگاه، فعاليت‌هايي را در جهت تقويت بخش منابع علمي كتابخانه‌ها به عمل آورده است كه تا حدودي در جبران كمبودها مؤثر بوده است. همچنين با ايجاد پرديس دانشگاه دولتي در سالهاي اخير، امكانات خدمات‌رساني در كتابخانه مركزي اين دانشگاه به طور نسبي ارتقاء يافته است. تا سال 2003، تعداد 25 كتابخانه در دانشگاه‌هاي خصوصي فعال بودند كه به حدود سي هزار دانشجو خدمات مي‌دادند و در دانشگاه دولتي هم، حدود هفتاد هزار دانشجو از 43 كتابخانه، خدمات دريافت مي‌كردند (پيشين 59 و 61).  
==== [[موسسة الفكر الاسلامی المعاصر للدراسات و البحوث]] ====
این مؤسسه که از مراکز نسبتاً جدید مطالعات [[لبنان]] است، با حمایت علامه سیدمحمد فضل الله تأسیس شده و محور اصلی فعالیت‌های آن مطالعه و پژوهش در اندیشه اسلامی معاصر و تحولات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی جوامع اسلامی است.<ref>بازیابی شده از https://www.Islammoasser.org.</ref>


'''مراكز پژوهشي غيردانشگاهي*'''
==== [[المركز الاستشاری للدراسات و التوثيق]] ====
مرکز مشاوره مطالعات و آرشیو اسناد وابسته به جنبش حزب الله است که به موضوعات پژوهشی مورد نیاز این جنبش همچون مسئله مقاومت و روند تحولات مسئله فلسطین اهتمام دارد. مطالعه مستمر موضوعات توسعه و استراتژیک محلی، منطقه‌ای و بین‌المللی از فعالیت‌های عمده این مرکز به‌شمار می‌روند. آرشیو اسناد و بانک اطلاعات در زمینه‌های مورد اهتمام نیز از بخش‌های فعال این مرکز است.<ref>بازیابی شده از  https://www.dirasat.net.</ref>


طي نيمه دوم قرن گذشته با توجه به فضاي باز فرهنگي لبنان، دهها مركز مطالعاتي و پژوهشي در زمينه‌هاي گوناگون سياسي، فرهنگي و اجتماعي در اين كشور فعال بودند. تعداد قابل توجهي از اين مراكز با هزينه و حمايت كشورهاي عربي و برخي كشورهاي غربي و برخي نيز توسط احزاب و جريانهاي سياسي تاسیس و تعدادي نيز وابسته به طوائف مذهبي بودند. هر چند برخي از اين مركز پس از جنگ داخلي و تغيير شرايط در اين كشور تعطيل شدند، بسياري از آنها همچنان به فعاليت‌هاي علمي و پژوهشي خود ادامه مي‌دهند كه ذيلاً برخي از آنها معرفي مي‌شوند:
==== [[مركز الزيتونه للدراسات و الاستشارات]] ====
محور عمده مورد اهتمام مرکز مطالعات و مشاوره‌های پژوهشی الزیتونه که در سال 2004 تأسیس شد، مسئله فلسطین و روند تحولات آن است. مطالعه مسائل جهان عرب نیز در زمره فعالیت‌های این مرکز است که تحت حمایت جنبش فلسطینی حماس قرار دارد. شورای این مرکز را مجموعه‌ای از استادان و پژوهشگران لبنانی و عرب متخصص مسائل فلسطین تشکیل می‌دهند.<ref>بازیابی شده از https://www.alzaytouna.net.  </ref><ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص 249-271.</ref>


'''مركز دراسات الوحدة العربية:''' اين مركز كه يكي از فعالترين مركز مطالعاتي جهان عرب طي دهه‌هاي گذشته است، در سال 1975 به همت جمعي از فرهيختگان و پژوهشگران عرب در بيروت تأسيس شد. آثار پژوهشي اين مركز كه به بيش از 400 عنوان مي‌رسد، عموماً با رويكرد وحدت عربي و شامل موضوعات گوناگون سياسي،اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي كشورهاي عربي است. مجله '''المستقبل العربي''' نيز توسط اين مركز منتشر مي‌شود. (با استفاده از وب سايت مركز به آدرس: www.caus.Lb)
== نیز نگاه کنید به ==
[[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری آرژانتین]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اتیوپی]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اردن]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اسپانیا]]؛[[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری افغانستان]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اوکراین]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری تایلند]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری تونس]]؛ [[نظام آموزش و پرورش در چین معاصر]]؛ [[نظام آموزش و پرورش در چین باستان]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سنگال]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری ژاپن]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری کوبا]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری زیمبابوه]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری قطر]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری مصر]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری روسیه]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری مالی]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری ساحل عاج]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سیرالئون]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری کانادا]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سودان]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری گرجستان]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری تاجیکستان]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری بنگلادش]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری قزاقستان]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سریلانکا]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری فرانسه]]
== پاورقی ==
<small>[i] بسیاری از نویسندگان تاریخ [[لبنان]]، دانش‌آموختگان این مدرسه را از عوامل مهم نفوذ فرهنگ غرب در [[لبنان]] می‌دانند.</small>


'''مؤسسة الدراسات الفلسطينیۀ:''' يكي از معدود مراكز مطالعاتي درجهان است كه منحصراً به مسائل فلسطين مي‌پردازد. هيئت امناي اين مركز مطالعاتي كه در سال 1963 در بيروت تأسيس شد، شامل بيش از 40 تن از شخصيت‌هاي علمي و سياسي عرب است. انتشار مجموعه قابل توجهي از كتب، اسناد و گزارش‌هاي گوناگون اعم از تاريخي و معاصر، در كارنامه فعاليت‌هاي اين مركز قرار دارد. پايگاه اينترنتي اين مركز نيز از سال 2003 ايجاد ومجموعه‌اي از آثار منتشر شده مركز از اين طريق در اختيار علاقمندان مطالعه و پژوهش در موضوع فلسطين قرار گرفته است. همچنين، اين پايگاه اينترنتي دو نشريه الكترونيكي گزيده‌هاي نشريات عبري و اخبار روزانه مسئله فلسطين و تحولات آن را در دسترس همگان قرار داده است. مجله '''الدراسات الفلسطينیة''' نيز توسط اين مؤسسه منتشر مي‌شود.  مؤسسه مطالعات فلسطين همچنين داراي دفاتري در واشنگتن، رام الله وپاريس است. (بااستفاده ازوب سايت مؤسسه به آدرس: www.palestinestudies.org)
<small>[ii] این دانشکده همان است که بعدها به دانشگاه آمریکایی بیروت تغییر نام داد.</small>


'''مركز الدراسات الاستراتیجيۀ للابحاث و التوثيق:''' مركز مطالعات، پژوهش‌هاي استراتژيك و اسناد در سال 1990 در بيروت تأسيس شده است. محورهاي عمده مورد اهتمام اين مركز مطالعاتي عبارت است از نزاع اعراب و اسرائيل، نظامهاي سياسي جهان عرب، كشورهاي اسلامي همجوار به ويژه ايران و تركيه و نيز استراتژي‌ها و سياستهاي بين‌المللي تأثيرگذار بر روند تحولات خاورميانه. فصلنامه '''شؤون الاوسط''' كه به بررسي و تحليل موضوعات سياسي و استراتژيك خاورميانه‌ مي‌پردازد، ارگان اين مركز است. همچنين تاكنون چند شماره از فصلنامه ايران و العرب توسط مركز مزبور انتشار يافته است. (با استفاده از وب سايت مركز به آدرس: www.cssrd.org.lb)
<small>[iii] این دانشکده همان است که بعد  با عنوان دانشگاه قدیس یوسف (یسوعیه) شناخته شد.</small>


'''المعهد الآلماني للابحاث الشرقيۀ:''' اين مؤسسه آلماني كه به پژوهش‌هاي شرق شناسی اهتمام دارد در سال 1961 با حمايت سفارت آلمان در بيروت تأسيس شد. مطالعه تاريخ و ميراث فرهنگي و ديني شرق، تاريخ معاصر خاورميانه و جهان عرب و نيز مطالعات اسلامي مسيحي، محورهاي فعاليت اين مؤسسه است. از مهمترين انتشارات مؤسسه مزبور، دو مجموعه پژوهش‌هاي بيروتي و بیبلوتيكا اسلاميكا است. پژوهش‌هاي بيروتي شامل 220 كتاب تحقيقي در موضوعات خاورميانه‌اي است. بیبلوتيكا اسلاميكا نيز شامل حدود 120 مجلد كتاب در حوزه زبان و ادبيات و نيز فلسفه اسلامي است. (با استفاده از وب سايت مؤسسه به آدرس: www.orient-institut.org)
<small>[iv] در معرفی مراکز پژوهشی غیردانشگاهی، اضافه بروب سایت مراکز مزبور، از منبع زیر نیز استفاده شده است:</small>


<small>- اطلاعات میدانی نگارنده</small>


'''المركز اللبناني للدراسات:'''محور عمده فعاليت‌هاي اين مركز، مطالعه سياستهاي كلي در زمينه‌ مسائل سياسي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي است. مركزلبنانی مطالعات در سال 1989 در بيروت تأسيس شده است و تاكنون پروژه‌هاي مشتركي را با برخي از مراكز پژوهشي جهان اجرا كرده است كه يكي از آنها با مركز جهاني پژوهش‌هاي توسعه در كانادا با موضوع چگونگي و سطح تأثيرگذاري تحولات اجتماعي در جوامع عرب بر فعاليت‌هاي حزبي است. اين مركز همچنين تاكنون دهها كتاب پژوهشي منتشر كرده است كه بررسي موضوع فقر در لبنان، نظام قضائي لبناني، بخش صنعت: وضع موجود و سياستهاي آينده، نيروي كار و سياست بازار كار لبنان و صنايع فرهنگي در لبنان از جمله آنهاست. '''مجله''' '''ابعاد''' نيز انتشارات اين مركز است كه به موضوعات علمي، سياسي، اجتماعي، فرهنگي و محيط زيست جهان عرب مي‌پردازد. (با استفاده از وب سايت مركز به آدرس: www.Leps-Lebanon.org)
== کتابشناسی ==
 
<references />
'''تجمع الباحثات اللبنانيات:''' اين انجمن علمي كه مجموعه‌اي از زنان پژوهشگر لبنان را در برمي‌گيرد در سال 1993 و با هدف تقويت و توسعه فعاليت‌هاي پژوهشي در ميان زنان تأسيس شده است. مسائل سياسي، اجتماعي، فرهنگي و تربيتي در لبنان و جهان عرب، محورهاي عمده فعاليت‌هاي پژوهشي در اين انجمن است و تاكنون دهها سمينار، ميزگرد و نشست علمي در خصوص مسائل مورد اشاره برگزار كرده است. اين انجمن همه ساله '''كتاب سال باحثات''' را كه مجموعه‌اي از مقالات پژوهشي در زمينه يكي از موضوعات مورد اشاره است، منتشر مي‌كند. (با استفاده از وب سايت انجمن به آدرس: www.bahithat.org)
[[رده:آموزش، علم، فناوری و اندیشه ورزی]]
 
'''مركز الامام موسي الصدر للابحاث و الدراسات:''' اهتمام اصلي اين مركز، گردآاوري و آرشيو اسناد و ميراث امام سيدموسي صدر و انجام مطالعه و پژوهش در اين زمينه و انتشار آنهاست.  برگزاري نشستهاي علمي در اين خصوص و نيز گفتگوي اديان از فعاليت‌هاي اين مركز بشمار مي‌رود. (با استفاده از وب سايت مرکزبه آدرس: www.Imamsadr.net)
 
'''مؤسسة الفكر الاسلامي المعاصر للدراسات و البحوث:''' اين مؤسسه كه از مراكز نسبتاً جديد مطالعات لبنان است، با حمايت علامه سيدمحمد فضل الله تأسيس شده و محور اصلي فعاليت‌هاي آن مطالعه و پژوهش در انديشه اسلامي معاصر و تحولات سياسي، اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي جوامع اسلامي است. (با استفاده از وب سايت مؤسسه به آدرس: www.Islammoasser.org)
 
'''المركز الاستشاري للدراسات و التوثيق:''' مركز مشاوره مطالعات و آرشيو اسناد وابسته به جنبش حزب اله است كه به موضوعات پژوهشي مورد نياز اين جنبش همچون مسئله مقاومت و روند تحولات مسئله فلسطين اهتمام دارد. مطالعه مستمر موضوعات توسعه و استراتژيك محلي، منطقه‌اي و بين‌المللي از فعاليت‌هاي عمده اين مركز بشمار مي‌روند. آرشيو اسناد و بانك اطلاعات در زمينه‌هاي مورد اهتمام نيز از بخش‌هاي فعال اين مركز است. (با استفاده از وب سايت مركز به آدرس:  www.dirasat.net)
 
'''مركز الزيتونۀ للدراسات و الاستشارات:''' محور عمده مورد اهتمام مركز مطالعات و مشاوره‌هاي پژوهشي الزيتونه كه در سال 2004 تأسيس شد، مسئله فلسطين و روند تحولات آن است. مطالعه مسائل جهان عرب نيز در زمره فعاليت‌هاي اين مركز است كه تحت حمايت جنبش فلسطينی حماس قرار دارد. شوراي اين مركز را مجموعه‌اي از استادان و پژوهشگران لبناني و عرب متخصص مسائل فلسطين تشكيل مي‌دهند.( با استفاده از وب سايت مركز به آدرس: www.alzaytouna.net)
 
 
 
 
----*بسياري از نويسندگان تاريخ لبنان، دانش‌آموختگان اين مدرسه را از عوامل مهم نفوذ فرهنگ غرب در لبنان مي‌دانند؛ از جمله: (قرم، 78،2004)
 
<nowiki>*</nowiki> اين دانشكده همان است كه بعدها به دانشگاه آمريكايي بيروت تغيير نام داد.
 
<nowiki>**</nowiki> اين دانشكده همان است كه بعد  با عنوان دانشگاه قديس يوسف (يسوعيه) شناخته شد.
 
<nowiki>*</nowiki>آژانس امداد واشتغال سازمان ملل براي آوارگان '''فلسطيني''' (UN RWA)
 
<nowiki>*</nowiki>- در معرفي مراكز پژوهشي غيردانشگاهي، اضافه بروب سايت مراكز مزبور، از منابع زير نيز استفاده شده است:  
 
1- رايزني فرهنگي ج.ا.ايران در بيروت؛ 2010، مراكز الدراسات و الابحاث في لبنان
 
2- اطلاعات ميداني نگارنده

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۵۱

نظام آموزش، تحقیقات و فناوری در کشور لبنان شامل پیشینه آموزش لبنان؛ ساختار و سیاست های آموزشی لبنان؛ نظام آموزشی لبنان؛ آموزش های ابتدایی لبنان؛ آموزش متوسطه لبنان؛ آموزش عالی لبنان؛ مراکز پژوهشی لبنان و دانشگاه های مشهور لبنان است.

پیشینه آموزش لبنان

پیشینه آموزش در لبنان - برگرفته از سایت catholicsandcultures - قابل بازیابی از: https://www.catholicsandcultures.org/lebanon-maronite-catholics-retain-close-political-majority-complex-confessional-state

آموزش به مفهوم جدید در لبنان به لحاظ تاریخی در پیوند با نفوذ اروپاییان در این خطه از سرزمین شام قرار دارد. این محدوده جغرافیایی کوچک به عنوان دروازده ورود به شرق نزدیک، همواره مورد اهتمام کشورهای غربی به ویژه فرانسه بوده است. وجود اقلیت مسیحی مارونی از یکسو و عقد موافقتنامه‌های تجاری اروپاییان با عثمانی‌ها از سوی دیگر زمینه‌ساز نفوذ آنان در این سرزمین بود. فرانسه اولین کشوری بود که در سال 1535 به موجب قراردادی با سلطان سلیمان قانونی به امتیازات گسترده تجاری در امپراطوری عثمانی دست یافت.[۱] علاوه بر آن به موجب این قرارداد، آزادی انجام اعمال دینی خارجیان مقیم امپراطوری و نیز آزادی اقامت و تجارت و تردد در مناطق مختلف تحت حاکمیت عثمانی نیز تضمین شد.

فرانسه به‌ویژه در لبنان که محل سکونت طائفه مارونی و از دیرباز میان آنان روابطی برقرار شده بود، از موقعیتی ویژه برخوردار گردید و به عنوان قوی‌ترین دولت اروپایی حامی مسیحیان مارونی شناخته شد. دیگر دولت‌های اروپایی نیز پس از فرانسه با عقد قرارداد با دولت عثمانی برخی امتیازات را از آن خود کردند که حمایت از اقلیت‌های مذهبی از جمله آن‌ها بود.

از آن پس روابط دولت‌های اروپایی با مسیحیان شام و لبنان به طور عام و مسیحیان مارونی به طور خاص تقویت و گروه‌های تبشیری به تدریج در این سرزمین حضور یافتند. یکی از نقاط عطف در روابط مارونی‌ها با اروپا، تأسیس مدرسه مارونی رم توسط پاپ گریگوری سیزدهم در سال 1584 با هدف آموزش الهیات مسیحی و تربیت روحانیون مارونی بود. دانش‌آموختگان این مدرسه[i][۲] که به لبنان بازمی‌گشتند علاوه بر انجام وظایف مذهبی، با تأسیس مدارس در روستاهای محل سکونت خود به آموزش خواندن و نوشتن به نوجوانان و جوانان مارونی می‌پرداختند.[۳] هر چند این آموزش‌ها در مراحل اولیه محدود بود و کند پیش رفت، سبب شد تا فرزندان خانواده‌های مارونی پیش و بیش از دیگر طوائف با خواندن و نوشتن آشنا شوند. طی قرن هجدهم با افزایش تعداد فارغ‌التحصیلان مدرسه مارونی رم، هم بر تعداد مدارس افزوده شد و هم به تدریج شیوه‌های آموزش با تأثیرپذیری از شیوه‌های جدید آموزشی در اروپا، تغییر یافت که با شیوه‌های سنتی گذشته به کلی متفاوت بود و فراگیری زبان‌های اروپایی نیز در برنامه‌های آموزشی گنجانده شد.

مدرسه عینطوره لبنان - برگرفته از سایت csja - قابل بازیابی از: https://www.csja.edu.lb/

مدرسه عینطوره که در سال 1728 توسط پطرس مبارک از پدران یسوعی و یکی از فارغ‌التحصیلان مدرسه مارونی رم در منطقه کسروان در حبل لبنان تأسیس شد،[۴] از جمله این مدارس بود که در آغاز به تدریس الهیات به فرزندان طائفه مارونی می‌پرداخت و به تدریج آموزش دروس جدید و غیردینی، مشابه آموزش‌های غربی بر آن غلبه کرد. مدرسه عالی عین ورقۀ نیز که در سال 1787 توسط پاتریاک مارونی یوسف اسطفان تأسیس شد، از مهم‌ترین و فعال‌ترین مدارس این قرن بود. این مدرسه عالی نقشی تأثیرگذار در روند آموزش در جبل لبنان داشت و برخی فارغ‌التحصیلان آن در قرن نوزدهم در شمار پیشگامان نهضت فرهنگی و ادبی عرب بودند.[۵]

علی‌رغم تعدد مراکز آموزشی مسیحیان در لبنان، تا پیش از قرن نوزدهم، آموزش چندان فراگیر نبود و محصلان مدارس و مراکز آموزشی مورد اشاره، عموماً از خانواده‌های مارونی و روم کاتولیک بودند که پس از فراغت از تحصیل، به عنوان کاتب، کارگزار و یا معلم در دیوان امیر حاکم، دیگر امیران محلی و اشراف طائفه خود خدمت می‌کردند؛[۶] در حالی که در دیگر مناطق حتی در میان خانواده‌های اشراف و اعیان مسیحی غیرمارونی و کاتولیک و خانواده‌های درزی، آموزش چندان معمول نبود و بی‌سوادی غلبه داشت. در میان مسلمانان نیز، آموزش منحصر به مکتب‌خانه‌های قرآنی در شهرهای بزرگ بود و شهرهای کوچک و مناطق روستایی از چنین مراکزی محروم بودند و صرفاً برخی از خانواده‌های متمول و اشرافی امکان آن را داشتند تا فرزندان خود را تحت آموزش معلمان خصوصی قرار دهند.

آغاز قرن نوزدهم اما مرحله نوینی در روند آموزش‌های نوین در لبنان بود. فعالیت‌های آموزشی گروه‌های تبشیری که از گذشته با فراز و فرودهایی ادامه داشت، با ورود گروه‌های جدید و از مذاهب مختلف، از گسترش و تنوع بیشتری برخوردار شد. گروه‌های تبشیری متعدد و به طور خاص، یسوعیان و پروتستان‌ها به سرعت مراکز مذهبی و آموزشی خود را در مناطق مسیحی‌نشین برپا و با برنامه‌ها و مواد جدید آموزشی به جذب تعداد بیشتری از نوجوانان و جوانان اهتمام ورزیدند. از آنجا که این گروه‌ها  معمولاً از حمایت یکی از قدرت‌های خارجی برخوردار بودند، فعالیت‌های تبلیغی و آموزشی آنان تحت تأثیر رقابت قدرت‌های مزبور در صحنه سیاسی سوریه و لبنان قرار می‌گرفت. مراکز آموزشی وابسته به طوائف نیز که عموماً از کمک‌های خارجی برخوردار بودند،[۷] در این مرحله رو به فزونی گزاردند. برپایی نظام حکومتی متصرفیه در سال 1860 با دخالت و حمایت قدرت‌های غربی به معنی قدرت یافتن مسیحیان و به ویژه مارونی‌ها در این سرزمین بود؛ لذا علاوه بر حضور گسترده سیاسی و اجتماعی، فعالیت‌های فرهنگی و آموزشی آنان نیز رو به فزونی گزارد.

نقطه عطف فعالیت‌های علمی و آموزشی گروه‌های تبشیری غربی در این مرحله اما تأسیس دانشکده انجیلی سوریه[ii] توسط پروتستان‌ها بود. پس از چند دهه فعالیت‌های گسترده تبلیغی و آموزشی که با موانع و مشکلات بسیاری از سوی گروه‌های رقیب به ویژه کاتولیک‌ها و مارونی‌ها روبرو بود و البته به تأسیس ده‌ها مدرسه و مرکز آموزشی در مناطق مختلف لبنان انجامید، راه‌اندازی این دانشکده، در سال 1866، موفقیت بزرگی برای مبشران پروتستان بودو به زودی به یکی از مراکز آموزش عالی در امپراطوری عثمانی تبدیل شد.[۸] یسوعیان نیز علی‌رغم تأسیس تعداد بسیاری مدرسه و مرکز آموزشی طی چند دهه گذشته، در رقابت با تأسیس دانشکده انجیلی سوریه، مدرسه عالی خود را در سال 1875 از غزیر به بیروت منتقل کردند و با تبدیل آن به دانشکده[iii]،[۹] فعالیت‌های آموزشی خود را ارتقا بخشیدند. دهه‌های پایانی قرن نوزدهم اوج فعالیت‌های آموزشی مسیحیان بودکه توسط گروه‌های تبشیری و یا توسط فعالان فرهنگی طوائف از طریق مجموعه‌ای از مدارس خصوصی و خارج از نظارت حکومت عثمانی صورت می‌گرفت. مدارس مزبور از تنوع، تعدد و امکانات مناسب برخوردار بود و آموزش در آن‌ها با استفاده از روش‌های نوین انجام می‌گرفت. این مدارس عموماً از کمک‌های خارجی بهره‌مند بودند و فارغ‌التحصیلان آن‌ها گواهی‌نامه‌های خود را از کشورهای خارجی دریافت می‌کردند.[۱۰] بسیاری از این مدارس تحت نفوذ فرانسوی‌ها بود و مبشران یسوعی بیشترین تأثیرگذاری را بر آن‌ها داشتند.[۱۱]

موسسه المقاصد الاسلامیۀ در لبنان - برگرفته از سایت soundvision - قابل بازیابی از: https://www.soundvision.com/article/challenges-of-weekend-schools-and-some-solutions

در برابر چنین فعالیت‌های گسترده با امکانات و تعدد مراکز آموزشی وابسته به مسیحیان و مبلغان غربی، مسلمانان اما همچنان از کمبود شدید مراکز آموزشی جدید رنج می‌بردند. بجز مجموعه‌ای از مدارس رسمی عثمانی که با امکاناتی محدود و تعداد اندک در برخی مناطق فعالیت می‌کرد، آموزش عموماً از طریق مکتب‌خانه‌های سنتی انجام می‌شد و علی‌رغم تلاش‌های صورت گرفته برای تأسیس مدارس جدید،تا پایان قرن نوزدهم، مهم‌ترین اقدام مسلمانان سنی، در این زمینه ایجاد مؤسسه المقاصد الاسلامیۀ بود که با هدف گسترش آموزش‌های نوین در میان این طائفه با ایجاد تعدادی مدرسه در بیروت، طرابلس و صیدا، تأسیس شد. شیعیان نیز به دلیل سرکوب‌ها و محرومیت‌های گذشته، علی‌رغم تلاش‌های رهبران و زعمای این طائفه در خصوص پدید آوردن تحولی در این زمینه و برخی اقدامات مفید، همچنان از روند تحولات آموزشی کم بهره بوده و آموزش، عموماً مبتنی بر همان شیوه‌های سنتی و ابتدایی شامل آموزش زبان عربی، حساب و تاریخ دین و مذهب بود که آن هم برخی از نوجوانان را شامل می‌شد.

بدین‌سان، فعالیت‌ها، مدارس و مراکز متعدد آموزشی تا پایان قرن نوزدهم، در انحصار مسیحیان بود. بجز ده‌ها مدرسه و مرکز آموزشی که توسط مبلغان غربی شامل گروه‌های فرانسوی، ایتالیایی، آمریکایی، انگلیسی و روسی در لبنان ایجاد شده بود، از 650 مدرسه خصوصی طوائف مسیحی که تا سال 1900 تأسیس شده بود، تنها 12 مدرسه متعلق به مسلمانان و یک مدرسه وابسته به درزی‌ها و مابقی از آن مسیحیان بود.[۱۰]

از رهگذر این روند آموزشی که عموماً مبتنی بر زبان و فرهنگ غربی بود، نسلی از نخبگان سیاسی فرهنگی در میان مسیحیان ظهور کرد که طی دهه‌های بعد نه تنها عامل گسترش نفوذ فرهنگ غربی بودند، همچنین در خدمت اهداف سیاسی اقتصادی قدرت‌های غربی قرار گرفتند، از جمله در دوره قیمومیت فرانسه و حتی پس از استقلال این کشور، پست‌های مهم دولتی در اختیار آنان قرار گرفت. آنان در این دوره صحنه‌گردان سیاست بودند و بیشترین سهم را در فعالیت‌های اقتصادی و تجارت با اروپا از آن خود داشتند.

با فروپاشی امپراطوری عثمانی، هر چند شرایط آموزشی مسلمانان، تا حدود بسیاری رو به بهبود گزارد و تعداد مدارس و دانش‌آموزان فزونی یافت، همچنان سطح کمی و کیفی آموزش در میان مسیحیان بالاتر بود. در دوره قیمومیت، در حالی که اکثر دانش‌آموزان مسیحی در مدارس خصوصی تحصیل می‌کردند، بین 80 تا 90% دانش‌‌آموزان مسلمان در مدارس رسمی آموزش می‌دیدند. در همین دوره 88%  دانش‌آموزان مدارس خصوصی خارجی نیز، مسیحی بودند. در این دوره همچنین نسبت بی‌سوادی در میان مسلمانان نسبت به مسیحیان بالاتر بود.[۱۲]

تفاوت فاحش میان سطح و امکانات آموزشی در میان طوائف مسیحی و مسلمان، شکل‌گیری تفاوت‌های اجتماعی فرهنگی را در پی داشت و از عوامل اصلی عدم شکل‌گیری هویت واحد ملی در لبنان و البته زمینه‌ساز بی‌اعتمادی متقابل و بروز بحران‌های متعدد از جمله بحران خونین سال 1958 و جنگ 15 ساله داخلی شد.

در سال‌های پس از استقلال لبنان، روند آموزشی در میان مسلمانان از تحول چشمگیری برخودار شد و با افزایش تعداد مراکز آموزشی رسمی سطح سواد نیز به میزان قابل توجهی افزایش یافت. بر اساس آمار موجود، تعداد مدارس دولتی از 348 باب در سال 1944 (یک‌سال پس از استقلال) به 1310 باب در سال 1970 افزایش یافت. در عین حال میزان تحصیل دانش‌آموزان مسلمان در مدارس دولتی از مسیحیان بسیار بیشتر بود که طی دهه‌های بعد نیز ادامه یافت. در سال 1992 تنها 30% از مجموع دانش‌آموزان لبنانی در مدارس دولتی تحصیل می‌کردند که 70% آنان را مسلمانان و 30% را مسیحیان تشکیل می‌دادند. بر اساس آمار مزبور از 420128 دانش‌آموز مدارس خصوصی که عمدتاً فرزندان خانواده‌های ثروتمند بودند، 80% مسیحی و 14% مسلمان بودند. طی دو دهه اخیر تأسیس مدارس خصوصی وابسته به طوائف مسلمان به ویژه در میان شیعان از رشد چشمگیری برخوردار بوده است. در این سال‌ها، چند مؤسسه آموزشی که هر کدام مجموعه‌ای از مدارس را در مقاطع و مناطق مختلف شامل می‌شوند با بهره‌گیری از امکانات و روش‌های مدرن، دانش‌آموزان مسلمان را آموزش می‌دهند. مجموعه مدارس المقاصد الاسلامیۀ و المشاریع الاسلامیۀ از جمله مجموعه‌های آموزشی اهل سنت و جمعیۀ التعلیم الدینی و مؤسسۀ امل التربوی و مدارس المهدی از مهم‌ترین مجموعه‌های آموزشی شیعیان هستند.

نظام آموزشی لبنان

ساختار و سیاست های آموزشی لبنان

بر اساس ماده 10 قانون اساسی لبنان، آموزش در این کشور مادام که مخل نظم عمومی نبوده و به حریم ادیان و مذاهب خدشه‌ وارد نسازد، آزاد است. طوائف مذهبی نیز مجا‌زند تا مدارس ویژه خود را منطبق با قوانین و نظام‌های مصوب، تأسیس کنند. نظام آموزشی جدید این کشور در سال 1997 به تصویب رسیده است و تاکنون بر اساس آن عمل می‌شود.[۱۳]

آموزش های ابتدایی لبنان

آموزش متوسطه لبنان
آموزش ابتدایی در لبنان - برگرفته از سایت arabnews - قابل بازیابی از: https://www.arabnews.com/node/2176376/middle-east

بر اساس نظام آموزشی مصوب، آموزش پیش دانشگاهی شامل دو مرحله پایه و دبیرستان است. مرحله پایه 9 سال به درازا می‌کشد و برای همه لبنانی‌ها الزامی است. 6 سال اول این پایه مقطع دبستان و 3 سال بعد، مقطع متوسطه است و فارغ‌التصحیلان این مقطع گواهی رسمی دوره متوسطه را دریافت می‌کنند. مقطع دبیرستان نیز شامل 3 سال تحصیلی است که سال اول عمومی و در سال دوم، دانش‌آموزان بایستی یکی از دو شاخه علمی یا ادبی را انتخاب کنند. در سال سوم نیز یکی از شاخه‌های چهارگانه ادبیات و علوم انسانی، علوم، علوم زیست‌شناسی، علوم اجتماعی و اقتصادی، گزینه انتخابی دانش‌آموزان خواهد بود.[۱۴] دانش‌آموزانی که مایلند پس از فراغت از تحصیل جذب بازار کار شوند می‌توانند پس از سال پنجم ابتدایی در مراکز آموزشی فنی و حرفه‌ای ثبت‌نام کنند.[۱۵]

بر اساس گزارش اداره مرکزی آمار لبنان، در سال تحصیلی 2009-2010 تعداد کل مدارس این کشور 2882 باب بوده است که از این تعداد 47% را مدارس دولتی و 50% را مدارس خصوصی تشکیل می‌داده‌اند و 3% باقیمانده نیز مدارس وابسته به اونروا[۱۶] بوده است.[۱۷] تعداد مراکز فنی و حرفه‌ای نیز در سال تحصیلی 2005 – 2006، ۸۳ مرکز دولتی با 35000 دانش‌آموز و 362 مرکز خصوصی با 41500 دانش‌آموز در این کشور فعال بوده است.[۱۵] همچنین در همین سال تعداد کل دانش‌آموزان ۹۴۲،۳۹۱ نفر بوده است که حدود 66% از آن‌ها در مدارس خصوصی ثبت نام کرده‌اند. بر اساس گزارش مزبور، 53% مدارس از زبان فرانسه و 25% آن‌ها از زبان انگلیسی و 22% نیز از هر دو زبان، به عنوان زبان آموزش استفاده شده است.[۱۷]

مدارس دولتی توسط وزارت تربیت و آموزش عالی اداره می‌شوند و در حالی که بیشتر مدارس خصوصی از امکانات و تجهیزات و نیز کیفیت آموزشی بالایی برخوردارند، مدارس دولتی از بودجه و امکانات نسبتاً محدود  و به همان نسبت از کیفیت آموزشی پایین‌تری برخوردارند. مدارس خصوصی لبنان که معمولاً توسط افراد، مؤسسات داخلی و خارجی و برخی احزاب و جریان‌های سیاسی تأسیس شده‌اند، مجازند علاوه بر برنامه‌های مصوب، برخی دروس را نیز در برنامه‌های آموزشی بگنجانند. مدارس وابسته به طوائف مذهبی نیز با استفاده از چنین مجوزی، آموزش‌های مذهبی را به دانش‌آموزان ارائه می‌کنند.

آموزش عالی لبنان

در لبنان نظام واحد آموزش عالی وجود ندارد و تنها بر اساس مصوبه دولتی در سال 1996، ضوابط و شرایطی برای تأسیس مراکز آموزش عالی تعیین گردیده است.[۱۵] تنوع فرهنگی و وابستگی‌های طائفه‌ای مانع شکل‌گیری نظام ملی آموزش در این کشور شده است. سه رویکرد کاملاً متفاوت فرانسوی زبان، انگلیسی زبان و عربی در حوزه آموزش عالی[۱۸] نتیجه این تنوع فرهنگی است که در کنار تعدد روش‌ها و نظام‌های آموزشی خاص، امکان نظارت بر عملکرد آن‌ها را سخت کرده است.

یکی از ضعف‌های عمده در بخش آموزش عالی این کشور، به ویژه در دانشگاه دولتی ، معدود بودن مراکز پژوهشی و در نتیجه سطح پایین پژوهش در این حوزه است که این ضعف تأثیر منفی بر سطح آکادمیک استادان و نیز بر کیفیت آموزش دارد.[۱۹]

علی‌رغم مساحت اندک لبنان، بیش از40 دانشگاه و مرکز آموزش عالی در این کشور فعالند که سابقه برخی از آن‌ها به پیش از استقلال این کشور می‌رسد و کارنامه فعالیت دو دانشگاه آمریکایی بیروت و قدیس یوسف در حدود 140 سال است. تنها دانشگاه دولتی این کشور، دانشگاه لبنانی است و سایر دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی همگی خصوصی‌اند که شامل 20 دانشگاه، 13 مرکز آموزش عالی، 4 مرکز آموزش تکنولوژی و 4 مؤسسه عالی پژوهش‌های دینی‌است.

تعداد کل دانشجویان این کشور در سال تحصیلی 2009- 2010 ،180850 نفر بوده است که تعداد 72813 نفر از آن‌ها در دانشگاه دولتی و مابقی در دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی خصوصی تحصیل می‌کرده‌اند. در همین سال، سه رشته تحصیلی که بیشترین تعداد دانشجو در آن‌ها ثبت کرده‌اند در دانشگاه دولتی، ادبیات عرب و شرقی، حقوق و علوم اجتماعی و در مجموع دانشگاه‌های خصوصی، رشته‌های بازرگانی، پژوهش‌های اسلامی و حقوق بوده است.[۱۷]

دانشگاه های مشهور لبنان

الجامعة اللبنانیة (دانشگاه لبنانی)
دانشگاه الجامعة اللبنانيه - برگرفته از سایت transparency.news - قابل بازیابی از: https://www.transparency.news/news/325672

تنها دانشگاه دولتی لبنان است که پس از استقلال این کشور تأسیس شد. فعالیت این دانشگاه با تأسیس مرکز تربیت معلم و مدرسه عالی آمار در سال 1951 آغاز و با طی روند تکاملی، در سال 1959 به عنوان مؤسسه رسمی آموزش عالی کشور شناخته شد. دانشگاه لبنانی با 20 دانشکده و مؤسسه آموزش عالی وابسته بیشترین سهم را در آموزش‌های دانشگاهی دارد. این دانشگاه به نسبت دانشگاه‌های خصوصی، بیشترین دانشجو، اعضای هیئت علمی و فارغ‌التحصیل را داراست. 49% از کل دانشجویان لبنانی در این دانشگاه و در 105 رشته تخصصی (نظری و فنی) تحصیل می‌کنند، در حالی که این رقم در مجموع دانشگاه‌های خصوصی به 160 رشته تخصصی می‌رسد.[۲۰] دانشگاه دولتی لبنان در همه مقاطع آموزش عالی دانشجو می‌پذیرد و زبان آموزش آن عربی، فرانسوی و انگلیسی است و در برخی از دانشکده‌ها تنها زبان‌های فرانسوی و انگلیسی تدریس می‌شود. از جمله دانشکده‌های این دانشگاه، علوم تربیتی، حقوق و علوم سیاسی، کشاورزی، ادبیات و علوم انسانی، مهندسی، پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی، علوم و موسسه عالی علوم اجتماعی است. در سال‌های اولیه جنگ و عدم سهولت حضور دانشجویان در بیروت به دلیل شرایط ناامنی، بیشتر دانشکده‌های این دانشگاه شاخه‌هایی را در مراکز استان‌ها دایر کردند که این شاخه‌ها همچنان فعالیت دارند. هزینه‌های ثبت نام و تحصیل در دانشگاه دولتی به نسبت دیگر دانشگاه‌های خصوصی به مراتب کمتر و البته سطح تحصیل و امکانات آن نیز کمتر است. هزینه مقطع لیسانس در رشته‌های علوم تطبیقی حدود 170 دلار و در رشته‌های نظری حدود 130 دلار است. این مبلغ در مقطع فوق لیسانس و دکترا در همه رشته‌ها به حدود 500 دلار می رسد. این ارقام برای دانشجویان غیرلبنانی به بیش از دو برابر افزایش پیدا می‌کند.[۲۱] تحصیل در 4 دانشکده این دانشگاه شامل ادبیات و علوم انسانی، حقوق و علوم سیاسی اداری، علوم و علوم اجتماعی بدون شرکت در امتحان ورودی امکان‌پذیر است و پذیرش در دیگر دانشکده‌ها منوط به کسب نمره قابل قبول[۲۰] از امتحان ورودی است.

الجامعة الاميركية فی بيروت (دانشگاه آمريكايی بيروت)

این دانشگاه در سال 1866 با عنوان دانشکده انجیلی سوریه توسط دانیال بلیس از اعضای فعال مبشران پروتستان آمریکایی تأسیس شد. فعالیت‌های این دانشکده با مجوزی که وی از ایالت نیویورک دریافت کرده بود با تدریس زبان‌های عربی و انگلیسی، فرانسوی، ترکی، لاتینی  آغاز و سپس با ریاضیات، تاریخ قدیم عرب، تاریخ ادیان و تورات ادامه یافت. در سال‌های بعد، رشته‌های دیگری چون پزشکی و داروسازی، فلسفه، تاریخ و اخلاق به رشته‌های تحصیلی آن افزوده  شد و دانشجویان بسیاری را نه تنها از لبنان و سوریه که از دیگر کشورهای عرب جذب کرد. تعداد قابل توجهی ازچهره‌های فرهنگی، نخبگان سیاسی و مسئولان و مدیران ارشد لبنانی، سوریه و دیگر کشورهای عرب درقرن بیستم از فارغ‌التحصیلان این دانشگاه بودند که از جمله شخصیت‌های لبنانی می‌توان به امیل بستانی، فارس الخوری، سلیم الحص، عادل عسیران، ولید جنبلاط، غسان توینی، صائب سلام و نجیب میقاتی اشاره کرد.

نظام آموزشی این دانشگاه بر اساس نظام آموزشی عالی آمریکا و سال تحصیلی به سه ترم تقسیم می‌شود. نظام واحدی مبنای آموزش و زبان اصلی تدریس، انگلیسی است. دانشگاه آمریکایی بیروت در همه مقاطع آموزش عالی دانشجو می‌پذیرد و دارای 5 دانشکده کشاورزی و علوم تغذیه، ادبیات و علوم انسانی، مهندسی و عمران، علوم بهداشتی و پزشکی است. پذیرش در این دانشگاه منوط به داشتن معدل بالا و کسب نمره قابل قبول در امتحان زبان انگلیسی است. هزینه‌های تحصیل در این دانشگاه نسبتاً بالا و بسیار بیشتر از دانشگاه دولتی و بیشتر از برخی دانشگاه‌های خصوصی است. به عنوان نمونه، هزینه ثبت نام در سال اول دانشکده مهندسی و عمران در حدود 10000 دلار و در رشته‌های مختلف دانشکده پزشکی، 18000 دلار است. این دانشگاه از امکانات و سطح علمی بسیار مطلوب برخوردار و چندین کتابخانه تخصصی آن در اختیار دانشجویان قرار دارد. همچنین مراکز پژوهشی متعدد وابسته همچون مرکز پژوهش‌های عربی و خاورمیانه‌ای و مرکز پژوهش‌های آمریکایی  و مرکز پژوهش‌های بهداشت و مسکن همه ساله ده‌ها سمینار، میزگرد علمی و کارگاه پژوهشی برگزار می‌‌کند.[۲۲]

جامعة القديس يوسف (دانشگاه قديس يوسف)
دانشگاه‌های لبنان - برگرفته از سایت eduopinions - قابل بازیابی از: https://www.eduopinions.com/universities/universities-in-lebanon/universite-saint-joseph-de-beyrouth-usj/

دانشگاه قدیس یوسف یکی از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های لبنان است که در سال 1875 توسط مبشران یسوعی با دو رشته فلسفه و الهیات در بیروت آغاز به کار کرد و به زودی با تأسیس رشته‌های پزشکی، داروسازی و پرستاری توسعه یافت و به عنوان یکی از مراکز آموزش عالی مهم نه تنها در لبنان که در سطح کشورهای منطقه مطرح شد. این دانشگاه با کادر علمی شامل 1800 استاد، دارای مجموعه متمرکز دانشگاهی شامل علوم پزشکی و پرستاری، علوم اجتماعی، علوم انسانی، علوم و تکنولوژی است که حدود 30 دانشکده و موسسه و مرکز آموزش عالی را در خود جای داده‌اند و در مقاطع مختلف و رشته‌های متنوع دانشجو می‌پذیرند. از جمله دانشکده‌ها و مراکز آموزش این دانشگاه می‌توان از دانشکده پزشکی، داندانپزشکی، داروسازی، علوم، ادبیات و علوم انسانی، پرستاری، مهندسی، حقوق و علوم سیاسی، علوم اقتصادی، علوم تربیتی، علوم اداری و مدیریت بازرگانی، مدرسه عالی علوم دینی، مؤسسه عالی زبان‌ها و ترجمه، مؤسسه عالی ادبیات شرقی و مؤسسه عالی پژوهش‌های اسلامی مسیحی نام برد که پذیرش در آن‌ها مستلزم شرکت در آزمون زبان و امتحان ورودی و کسب نمره قابل قبول است. نظام آموزشی در این دانشگاه ،فرانسوی و زبان اصلی آموزش نیز زبان فرانسه است و حدود 10000 دانشجو در آن تحصیل می‌کنند. هزینه تحصیل در این دانشگاه، گران است. به عنوان مثال، هزینه یک واحد درسی در مقطع لیسانس در رشته‌های علوم انسانی 64 دلار، یک واحد درسی در مقطع دکترا در رشته‌های پزشکی و داروسازی 224 دلار و یک واحد درسی در مقطع لیسانس در رشته‌های مهندسی 186 دلار است. این دانشگاه دارای چند مرکز تحقیقاتی و پژوهشی از جمله: مرکز اسناد و پژوهش‌های میراث عربی مسیحی و مرکز تحقیقات زبان‌های زنده است.[۲۳]

جامعة بيروت العربية (دانشگاه عربی بيروت)

این دانشگاه که در سال‌های اولیه تأسیس با عنوان دانشگاه جمال عبدالناصر شناخته می‌شد، با اهتمام انجمن لبنانی نیکوکاری و حمایت دانشگاه اسکندریه در سال 1960 بنیان گزارده شد و به لحاظ اداری همچنان با دانشگاه مزبور مرتبط است و رییس آن توسط همان دانشگاه تعیین می شود. دارای 10 دانشکده از جمله ادبیات، حقوق، علوم، مهندسی و پزشکی است و در مقاطع لیسانس تا دکترا دانشجو می‌پذیرد. زبان آموزش در رشته‌های کاربردی انگلیسی، و در دانشکده‌های ادبیات و حقوق، زبان عربی است. این دانشگاه دارای دو مرکز پژوهش تحت عنوان مرکز مشاوره و پژوهش و نیز مرکز پژوهش‌های محیط زیست و توسعه است.[۲۴]

الجامعة الاسلامية فی لبنان (دانشگاه اسلامی لبنان)

اندیشه تأسیس این دانشگاه به رهبر شیعیان لبنان امام موسی صدر بازمی‌گردد. فعالیت‌های این دانشگاه اما از سال 1995 زیر نظر شورای عالی شیعیان آغاز شد. هر چند این دانشگاه وابسته به شیعیان است، از دیگر طوائف مذهبی و ملیت‌های غیرلبنانی نیز دانشجو می‌پذیرد. تعداد دانشجویان آن در سال اول تأسیس 150 نفر بود که این تعداد در سال تحصیلی 2005 - 2006 به 3000 نفر رسیده است. این دانشگاه دارای دانشکده‌های مهندسی، پژوهش‌های اسلامی، پرستاری، حقوق، علوم سیاسی و اداری، اقتصاد و مدیریت بازرگانی، علوم و فنون، گردشگری و ادبیات و علوم انسانی و کادر علمی آن حدود 370 نفر است. دانشگاه اسلامی در اتحادیه دانشگاه‌های عربی، آژانس دانشگاهی فرانکفون، اتحادیه بین‌المللی دانشگاه‌ها، اتحادیه دانشگاه‌های جهان اسلام، انجمن دانشگاه‌های اسلامی و اتحادیه بین‌المللی رؤسای دانشگاه‌ها عضویت دارد. دانشگاه اسلامی لبنان در بیشتر رشته‌ها در مقاطع لیسانس و فوق لیسانس و در دانشکده‌های پژوهش‌های اسلامی، حقوق، علوم سیاسی و اداری و ادبیات و علوم انسانی تا مقطع دکترا دانشجو می‌پذیرد. هزینه تحصیل در این دانشگاه نسبت به بسیاری از دانشگاه‌های خصوصی پایین‌تر است. این دانشگاه دارای مرکز پژوهشی با عنوان مرکز مطالعات و نشر است  و نشریه علمی با عنوان صوت الجامعه را منتشر می‌کند.[۲۵]

جامعة البلمند (دانشگاه بلمند)

این دانشگاه غیرانتفاعی که وابسته به طائفه روم ارتدوکس است در سال 1988 در محل دیر بلمند در شمال لبنان به عنوان مدرسه عالی الهیات آغاز به کار کرد و امروز با 7 دانشکده و چند مؤسسه آموزش عالی و مرکز پژوهش به فعالیت خود ادامه می‌دهد. دانشکده‌های ادبیات و علوم اجتماعی، مهندسی، علوم پزشکی و الهیات از جمله دانشکده‌های آن و مرکز پژوهش‌های اسلامی مسیحی، مؤسسه مطالعات تاریخ، باستان‌شناسی و میراث شرق نزدیک و مرکز تحقیقات مهندسی و محیط زیست ازموسسات علمی فعال آن و زبان‌های عربی، انگلیسی و فرانسه، زبان‌های آموزشی این دانشگاه اند.[۲۶]

جامعة روح القدس (دانشگاه روح القدس)
دانشگاه روح القدس لبنان - برگرفته از سایت theknowledgereview - قابل بازیابی از : https://theknowledgereview.com/the-holy-spirit-university-of-kaslik-usek-an-embodiment-of-knowledge-and-spirituality/

این دانشگاه در سال 1950 توسط جمعیت راهبان مارونی لبنان در منطقه الکسلیک در جبل لبنان پایه‌گذاری شد و در سال 1962 مجوز رسمی فعالیت دریافت کرد. این دانشگاه امروز با 11 دانشکده، 4 مؤسسه آموزش عالی و 925 نفر کارد علمی، حدود 7500 دانشجو را آموزش می‌دهد. زبان آموزش در آن فرانسه و در مقاطع سه گانه دانشجو می‌پذیرد. از جمله دانشکده‌های آن، هنرهای زیبا، حقوق، الهیات،فلسفه و علوم انسانی، موسیقی و علوم است. دانشگاه روح القدس همچنین دارای چند مرکز پژوهشی از جمله مرکز پژوهش‌های لبنانی و مرکز تحقیقات فرهنگی آمریکای لاتین است.[۲۷]

برخی دیگر از دانشگاه‌ها و مؤسسات عالی آموزشی لبنان، عبارتند از: اللبنانیة الامیرکیة (1999) تحت حمایت دانشگاه ایالت نیویورک، حکمت(1875) وابسته طائفه مارونی، هایکازیان (1955) وابسته به ارامنه، سیدة اللویزة (1987) وابسته به جمعیت راهبان مریم مقدس – مارونی، الجنان(1988) وابسته به اهل سنت طرابلس، الانطونیة (1966) وابسته به جمعیت راهبان انطونی – مارونی، الجامعة العالمیة، وابسته به انجمن طرح‌های خیریه (اهل سنت)، المقاصد فی بیروت (2000) وابسته به جمعیت خیریه المقاصد الاسلامیه (اهل سنت)، بیروت الاسلامیة (1996) وابسته به دارالفتوای اهل سنت، الحریری (1999) وابسته به رفیق الحریری نخست وزیر مقتول لبنان.

کتابخانه‌های دانشگاهی

تفاوت‌های بسیاری میان کتابخانه‌های دانشگاه دولتی و دانشگاه‌های خصوصی وجود دارد.[۲۸] در میان دانشگاه‌های غیردولتی، کتابخانه‌های دانشگاه آمریکایی بیروت با بیشترین و مدرن‌ترین امکانات، خدمات خود را نه تنها در اختیار دانشجویان این دانشگاه که امکان بهره‌برداری از آن‌ها را برای دانشجویان دیگر دانشگاه‌ها و پژوهشگران فراهم آورده است. این کتابخانه‌ها حدود نیم میلیون کتاب دارند که حدود یک سوم مجموع کتاب‌های کتابخانه‌های دولتی و خصوصی است.در حالی که کتابخانه‌های دانشگاه‌های خصوصی حدود نود درصد از کل مجموعه‌های نشریات دوره‌ای را در اختیار دارند، دانشگاه آمریکایی بیروت به تنهایی، حدود 60% از این نشریات را در اختیار دارد.[۲۹]

مجموعه کتاب‌های کتابخانه‌های دانشگاه دولتی لبنان حدود 30% از مجموع کتاب‌های کتابخانه‌های دانشگاهی است که طی دهه‌های گذشته به دلیل محدودیت بودجه و امکانات کم، خدمات‌رسانی در این کتابخانه‌ها چندان مطلوب نبود. از سال 1996، مرکز syfed وابسته به آژانس دانشگاهی کشورهای فرانسه زبان، با ایجاد واحدهایی در دانشکده‌های این دانشگاه، فعالیت‌هایی را در جهت تقویت بخش منابع علمی کتابخانه‌ها به عمل آورده است که تا حدودی در جبران کمبودها مؤثر بوده است. همچنین با ایجاد پردیس دانشگاه دولتی در سال‌های اخیر، امکانات خدمات‌رسانی در کتابخانه مرکزی این دانشگاه به طور نسبی ارتقاء یافته است. تا سال 2003، تعداد 25 کتابخانه در دانشگاه‌های خصوصی فعال بودند که به حدود سی هزار دانشجو خدمات می‌دادند و در دانشگاه دولتی هم، حدود هفتاد هزار دانشجو از 43 کتابخانه، خدمات دریافت می‌کردند.[۳۰]

مراکز پژوهشی لبنان[iv][۳۱]

طی نیمه دوم قرن گذشته با توجه به فضای باز فرهنگی لبنان، ده‌ها مرکز مطالعاتی و پژوهشی در زمینه‌های گوناگون سیاسی، فرهنگی و اجتماعی در این کشور فعال بودند. تعداد قابل توجهی از این مراکز با هزینه و حمایت کشورهای عربی و برخی کشورهای غربی و برخی نیز توسط احزاب و جریان‌های سیاسی تاسیس و تعدادی نیز وابسته به طوائف مذهبی بودند. هر چند برخی از این مرکز پس از جنگ داخلی و تغییر شرایط در این کشور تعطیل شدند، بسیاری از آن‌ها همچنان به فعالیت‌های علمی و پژوهشی خود ادامه می‌دهند که ذیلاً برخی از آن‌ها معرفی می‌شوند:

مرکز دراسات الوحدة العربیة

این مرکز که یکی از فعالترین مرکز مطالعاتی جهان عرب طی دهه‌های گذشته است، در سال 1975 به همت جمعی از فرهیختگان و پژوهشگران عرب در بیروت تأسیس شد. آثار پژوهشی این مرکز که به بیش از 400 عنوان می‌رسد، عموماً با رویکرد وحدت عربی و شامل موضوعات گوناگون سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشورهای عربی است. مجله المستقبل العربی نیز توسط این مرکز منتشر می‌شود.[۳۲]

مؤسسة الدراسات الفلسطینیه

یکی از معدود مراکز مطالعاتی در جهان است که منحصراً به مسائل فلسطین می‌پردازد. هیئت امنای این مرکز مطالعاتی که در سال 1963 در بیروت تأسیس شد، شامل بیش از 40 تن از شخصیت‌های علمی و سیاسی عرب است. انتشار مجموعه قابل توجهی از کتب، اسناد و گزارش‌های گوناگون اعم از تاریخی و معاصر، در کارنامه فعالیت‌های این مرکز قرار دارد. پایگاه اینترنتی این مرکز نیز از سال 2003 ایجاد و مجموعه‌ای از آثار منتشر شده مرکز از این طریق در اختیار علاقمندان مطالعه و پژوهش در موضوع فلسطین قرار گرفته است. همچنین، این پایگاه اینترنتی دو نشریه الکترونیکی گزیده‌های نشریات عبری و اخبار روزانه مسئله فلسطین و تحولات آن را در دسترس همگان قرار داده است. مجله الدراسات الفلسطینیة نیز توسط این مؤسسه منتشر می‌شود. مؤسسه مطالعات فلسطین همچنین دارای دفاتری در واشنگتن، رام الله وپاریس است.[۳۳]

مركز الدراسات الاستراتیجيه للابحاث و التوثيق

مرکز مطالعات، پژوهش‌های استراتژیک و اسناد در سال 1990 در بیروت تأسیس شده است. محورهای عمده مورد اهتمام این مرکز مطالعاتی عبارت است از نزاع اعراب و اسرائیل، نظام‌های سیاسی جهان عرب، کشورهای اسلامی همجوار به ویژه ایران و ترکیه و نیز استراتژی‌ها و سیاست‌های بین‌المللی تأثیرگذار بر روند تحولات خاورمیانه. فصلنامه شؤون الاوسط که به بررسی و تحلیل موضوعات سیاسی و استراتژیک خاورمیانه‌ می‌پردازد، ارگان این مرکز است. همچنین تاکنون چند شماره از فصلنامه ایران و العرب توسط مرکز مزبور انتشار یافته است.[۳۴]

المعهد الآلمانی للابحاث الشرقيه

این مؤسسه آلمانی که به پژوهش‌های شرق شناسی اهتمام دارد در سال 1961 با حمایت سفارت آلمان در بیروت تأسیس شد. مطالعه تاریخ و میراث فرهنگی و دینی شرق، تاریخ معاصر خاورمیانه و جهان عرب و نیز مطالعات اسلامی مسیحی، محورهای فعالیت این مؤسسه است. از مهم‌ترین انتشارات مؤسسه مزبور، دو مجموعه پژوهش‌های بیروتی و بیبلوتیکا اسلامیکا است. پژوهش‌های بیروتی شامل 220 کتاب تحقیقی در موضوعات خاورمیانه‌ای است. بیبلوتیکا اسلامیکا نیز شامل حدود 120 مجلد کتاب در حوزه زبان و ادبیات و نیز فلسفه اسلامی است.[۳۵]

المركز اللبنانی للدراسات

محور عمده فعالیت‌های این مرکز، مطالعه سیاست‌های کلی در زمینه‌ مسائل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است. مرکز لبنانی مطالعات در سال 1989 در بیروت تأسیس شده است و تاکنون پروژه‌های مشترکی را با برخی از مراکز پژوهشی جهان اجرا کرده است که یکی از آن‌ها با مرکز جهانی پژوهش‌های توسعه در کانادا با موضوع چگونگی و سطح تأثیرگذاری تحولات اجتماعی در جوامع عرب بر فعالیت‌های حزبی است. این مرکز همچنین تاکنون ده‌ها کتاب پژوهشی منتشر کرده است که بررسی موضوع فقر در لبنان، نظام قضایی لبنانی، بخش صنعت: وضع موجود و سیاست‌های آینده، نیروی کار و سیاست بازار کار لبنان و صنایع فرهنگی در لبنان از جمله آن‌هاست. مجله ابعاد نیز انتشارات این مرکز است که به موضوعات علمی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و محیط زیست جهان عرب می‌پردازد.[۳۶]

تجمع الباحثات اللبنانيات

این انجمن علمی که مجموعه‌ای از زنان پژوهشگر لبنان را در برمی‌گیرد در سال 1993 و با هدف تقویت و توسعه فعالیت‌های پژوهشی در میان زنان تأسیس شده است. مسائل سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و تربیتی در لبنان و جهان عرب، محورهای عمده فعالیت‌های پژوهشی در این انجمن است و تاکنون ده‌ها سمینار، میزگرد و نشست علمی در خصوص مسائل مورد اشاره برگزار کرده است. این انجمن همه ساله کتاب سال باحثات را که مجموعه‌ای از مقالات پژوهشی در زمینه یکی از موضوعات مورد اشاره است، منتشر می‌کند.[۳۷]

مركز الامام موسی الصدر للابحاث و الدراسات

مرکز امام موسی صدر لبنان - برگرفته از سایت arab - قابل بازیابی از: https://arab.org/so/directory/imam-al-sadr-foundation/

اهتمام اصلی این مرکز، گردآوری و آرشیو اسناد و میراث امام سیدموسی صدر و انجام مطالعه و پژوهش در این زمینه و انتشار آن‌هاست. برگزاری نشست‌های علمی در این خصوص و نیز گفتگوی ادیان از فعالیت‌های این مرکز به‌شمار می‌رود.[۳۸]

موسسة الفكر الاسلامی المعاصر للدراسات و البحوث

این مؤسسه که از مراکز نسبتاً جدید مطالعات لبنان است، با حمایت علامه سیدمحمد فضل الله تأسیس شده و محور اصلی فعالیت‌های آن مطالعه و پژوهش در اندیشه اسلامی معاصر و تحولات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی جوامع اسلامی است.[۳۹]

المركز الاستشاری للدراسات و التوثيق

مرکز مشاوره مطالعات و آرشیو اسناد وابسته به جنبش حزب الله است که به موضوعات پژوهشی مورد نیاز این جنبش همچون مسئله مقاومت و روند تحولات مسئله فلسطین اهتمام دارد. مطالعه مستمر موضوعات توسعه و استراتژیک محلی، منطقه‌ای و بین‌المللی از فعالیت‌های عمده این مرکز به‌شمار می‌روند. آرشیو اسناد و بانک اطلاعات در زمینه‌های مورد اهتمام نیز از بخش‌های فعال این مرکز است.[۴۰]

مركز الزيتونه للدراسات و الاستشارات

محور عمده مورد اهتمام مرکز مطالعات و مشاوره‌های پژوهشی الزیتونه که در سال 2004 تأسیس شد، مسئله فلسطین و روند تحولات آن است. مطالعه مسائل جهان عرب نیز در زمره فعالیت‌های این مرکز است که تحت حمایت جنبش فلسطینی حماس قرار دارد. شورای این مرکز را مجموعه‌ای از استادان و پژوهشگران لبنانی و عرب متخصص مسائل فلسطین تشکیل می‌دهند.[۴۱][۴۲]

نیز نگاه کنید به

نظام آموزش، تحقیقات و فناوری آرژانتین؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اتیوپی؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اردن؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اسپانیا؛نظام آموزش، تحقیقات و فناوری افغانستان؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اوکراین؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری تایلند؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری تونس؛ نظام آموزش و پرورش در چین معاصر؛ نظام آموزش و پرورش در چین باستان؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سنگال؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری ژاپن؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری کوبا؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری زیمبابوه؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری قطر؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری مصر؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری روسیه؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری مالی؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری ساحل عاج؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سیرالئون؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری کانادا؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سودان؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری گرجستان؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری تاجیکستان؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری بنگلادش؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری قزاقستان؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سریلانکا؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری فرانسه

پاورقی

[i] بسیاری از نویسندگان تاریخ لبنان، دانش‌آموختگان این مدرسه را از عوامل مهم نفوذ فرهنگ غرب در لبنان می‌دانند.

[ii] این دانشکده همان است که بعدها به دانشگاه آمریکایی بیروت تغییر نام داد.

[iii] این دانشکده همان است که بعد  با عنوان دانشگاه قدیس یوسف (یسوعیه) شناخته شد.

[iv] در معرفی مراکز پژوهشی غیردانشگاهی، اضافه بروب سایت مراکز مزبور، از منبع زیر نیز استفاده شده است:

- اطلاعات میدانی نگارنده

کتابشناسی

  1. ↑ زین زین، نورالدین (1986). نشوء القومية العربية، بيروت: دار النهار للنشر، ص. ۳۳.
  2. ↑ قرم، جورج. (2004). لبنان المعاصر: تاریخ و مجتمع. (نقله الى العربية بواسطة الدكتور حسان قبيسي). الطبعة الأولى. بيروت: المكتبة الشرقية، ص. 78.
  3. ↑ الصلیبی، کمال (1991). تاريخ لبنان الحديث. الجزء الثانی. الطبعة السابعة. بيروت: دار النهار للنشر، ص ۱۶۱.
  4. ↑ الصلیبی، کمال (1991). تاريخ لبنان الحديث. الجزء الثانی. الطبعة السابعة. بيروت: دار النهار للنشر، ص. ۱۶۳.
  5. ↑ الصلیبی، کمال (1991). بيت بمنازل كثيرة: الكيان اللبناني بين التصور و الواقع. (ترجمة: عفيف الرزاز). الجزء الاول. الطبعة الثانية. بيروت: مؤسسة نوفل، ص. ۲۰۲.
  6. ↑ الصلیبی، کمال (1991). تاريخ لبنان الحديث. الجزء الثانی. الطبعة السابعة. بيروت: دار النهار للنشر، ص. ۱۶۵.
  7. ↑ شاهين، د. فؤاد (1986). الطائفة آية في لبنان. الطبعة الثانية. بیروت: دار الحداثة، ص. ۱۴۳.
  8. ↑ الصلیبی، کمال (1991). تاريخ لبنان الحديث. الجزء الثانی. الطبعة السابعة. بيروت: دار النهار للنشر، ص. ۱۸۱.
  9. ↑ الصلیبی، کمال (1991). تاريخ لبنان الحديث. الجزء الثانی. الطبعة السابعة. بيروت: دار النهار للنشر، ص. ۱۸۲.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ شاهين، د. فؤاد (1986). الطائفة آية في لبنان. الطبعة الثانية. بیروت: دار الحداثة، ص. ۱۴۴.
  11. ↑ ضاهر، مسعود (1984). تاریخ لبنان الاجتماعي. الطبعة الثانية. بيروت: دار المطبوعات الشرقية، ص ۱۵۷.
  12. ↑ الخازن، فريد (2002). تفكك أوصال الدولة في لبنان. (ترجمة شكري رحيم). الطبعة الثانية. بیروت: دار النهار للنشر، ص. ۹۵.
  13. ↑ وزارة التربية والتعليم العالي، الجمهورية اللبنانية (۲۰۰۴). التطوير التربوي في لبنان في مطلع القرن الواحد و العشرين، ص. ۳۴.
  14. ↑ وزارة التربية والتعليم العالي، الجمهورية اللبنانية (۲۰۰۴). التطوير التربوي في لبنان في مطلع القرن الواحد والعشرين، ص. ۲۳.
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ ۱۵٫۲ وزارة التربية و التعليم العالي (2007). الاستراتيجية الوطنية للتربية والتعليم في لبنان، مشروع الانماء التربوي، ص. ۱۲.
  16. ↑ برگرفته از https://www.unrwa.org/
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ ۱۷٫۲ ادارة الاحصاء المركزی (2012). SIF-3 گزارش‌های اداره مرکزی آمار لبنان.
  18. ↑ وزارة التربية و التعليم العالي (2007). الاستراتيجية الوطنية للتربية والتعليم في لبنان، مشروع الانماء التربوي، ص. ۱۹.
  19. ↑ وزارة التربية و التعليم العالي (2007). الاستراتيجية الوطنية للتربية والتعليم في لبنان، مشروع الانماء التربوي، ص ۳۶.
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ وزارة التربية و التعليم العالي (2007). الاستراتيجية الوطنية للتربية والتعليم في لبنان. مشروع الانماء التربوي، ص ۱۶.
  21. ↑ الجمعية المركز الإسلامي للتوجيه و التعليم العالي. (2012). الجامعات في لبنان. الجزء الأول، ص. ۱۰۵-۱۵۲.
  22. ↑ الجمعية المركز الإسلامي للتوجيه و التعليم العالي. (2012). الجامعات في لبنان. الجزء الأول، ص. ۳-۲۳.
  23. ↑ الجمعية المركز الإسلامي للتوجيه و التعليم العالي. (2012). الجامعات في لبنان الجزء الأول، ص. ۲۴-۶۴.
  24. ↑ الجمعية المركز الإسلامي للتوجيه و التعليم العالي. (2012). الجامعات في لبنان. الجزء الأول، ص. ۵۱-۶۱.
  25. ↑ الجمعية المركز الإسلامي للتوجيه و التعليم العالي. (2012). الجامعات في لبنان. الجزء الأول، ص. ۱۷۸-۱۹۴.
  26. ↑ الجمعية المركز الإسلامي للتوجيه والتعليم العالي. (2012). الجامعات في لبنان. الجزء الثاني. ص. 20-24.
  27. ↑ الجمعية المركز الإسلامي للتوجيه والتعليم العالي. (2012). الجامعات في لبنان. الجزء الثاني، ص. ۶۲-۶۸.
  28. ↑ اسطفان، مود (2003). واقع المكتبات العامة و التجارية في لبنان: الكتاب والنشر في لبنان. الواقع و السياسات. بیروت: المركز اللبناني للدراسات، ص. ۵۸.
  29. ↑ اسطفان، مود (2003). واقع المكتبات العامة و التجارية في لبنان: الكتاب والنشر في لبنان. الواقع والسياسات. بیروت: المركز اللبناني للدراسات، ص. ۶۰.
  30. ↑ اسطفان، مود (2003). واقع المكتبات العامة والتجارية في لبنان: الكتاب والنشر في لبنان. الواقع والسياسات. بیروت: المركز اللبناني للدراسات، ص ۵۹-۶۱.
  31. ↑ رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران. (2010). بیروت: مراکز الدراسات و الابحاث فی لبنان.
  32. ↑ بازیابی شده از https://www.caus.Lb.
  33. ↑ بازیابی شده از https://www.palestinestudies.org.
  34. ↑ بازیابی شده از https://www.cssrd.org.lb.
  35. ↑ بازیابی شده از https://www.orient-institut.org.
  36. ↑ بازیابی شده از https://www.Leps-Lebanon.org.
  37. ↑ بازیابی شده از https://www.bahithat.org.
  38. ↑ بازیابی شده از https://www.Imamsadr.net.
  39. ↑ بازیابی شده از https://www.Islammoasser.org.
  40. ↑ بازیابی شده از https://www.dirasat.net.
  41. ↑ بازیابی شده از https://www.alzaytouna.net.
  42. ↑ صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 249-271.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=نظام_آموزش،_تحقیقات_و_فناوری_لبنان&oldid=56921»