تلویزیون در سودان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تلویزیون جمهوری [[سودان]] در سال 1962م. (1341هـ.ش) به‌صورت آزمایشی و موقّت در شهر اُم دُرمان، واقع در استان خارطوم، فعالیت خود را آغاز کرد. در آن زمان تصاویر این تلویزیون فقط تا مسافت 40 کیلومتر قابل دریافت بود. به عبارت دیگر، تنها ساکنان پایتخت سه‌گانه سودان ـ خارطوم، اُم دُرمان و [[خارطوم]] بحری ـ می‌توانستند برنامه‌های آن را مشاهده کنند. یک سال بعد، دولت آلمان، دستگاه‌ها و تجهیزات نوینی را برای پخش برنامه‌های سیاسی و ورزشی، به تلویزیون سودان هدیه کرد. از آن پس تلویزیون ملّی سودان، علاوه‌بر افزایش زمان پخش برنامه‌ها، مناطق گسترده‌تری را تحت پوشش خود قرار داد. تلویزیون سودان، علاوه‌بر اخبار داخلی و خارجی، برنامه‌های گوناگونی را، با موضوعات اجتماعی، فرهنگی، هنری و ورزشی پخش می‌کند. | |||
تلویزیون جمهوری سودان در سال 1962م. (1341هـ.ش) به‌صورت آزمایشی و موقّت در شهر اُم دُرمان، واقع در استان خارطوم، فعالیت خود را آغاز کرد. در آن زمان تصاویر این تلویزیون فقط تا مسافت 40 کیلومتر قابل دریافت بود. به عبارت دیگر، تنها ساکنان پایتخت سه‌گانه سودان ـ خارطوم، اُم دُرمان و خارطوم بحری ـ می‌توانستند برنامه‌های آن را مشاهده کنند. یک سال بعد، دولت آلمان، دستگاه‌ها و تجهیزات نوینی را برای پخش برنامه‌های سیاسی و ورزشی، به تلویزیون سودان هدیه کرد. از آن پس تلویزیون ملّی سودان، علاوه‌بر افزایش زمان پخش برنامه‌ها، مناطق گسترده‌تری را تحت پوشش خود قرار داد. تلویزیون سودان، علاوه‌بر اخبار داخلی و خارجی، برنامه‌های گوناگونی را، با موضوعات اجتماعی، فرهنگی، هنری و ورزشی پخش می‌کند. | |||
تلویزیون ملّی سودان، در ده سال نخست، فقط از پایتخت این کشور پخش می‌شد ولی از سال 1972م. (1351هـ.ش) اقدامات اوّلیه برای راه اندازی شیکه‌های استانی صورت پذیرفت. در همان سال، نخستین فرستنده تلویزیونی استانی، به نام تلویزیون الجزیره، در شهر «وَد مدنی»، مرکز استان الجزیره راه اندازی شد. دومین فرستنده تلویزیونی استانی سودان در سال 1976م. (1355هـ.ش) در شهر «عَطبَره»، واقع در استان «نهر النّیل» راه اندازی شد. | تلویزیون ملّی سودان، در ده سال نخست، فقط از پایتخت این کشور پخش می‌شد ولی از سال 1972م. (1351هـ.ش) اقدامات اوّلیه برای راه اندازی شیکه‌های استانی صورت پذیرفت. در همان سال، نخستین فرستنده تلویزیونی استانی، به نام تلویزیون الجزیره، در شهر «وَد مدنی»، مرکز استان الجزیره راه اندازی شد. دومین فرستنده تلویزیونی استانی سودان در سال 1976م. (1355هـ.ش) در شهر «عَطبَره»، واقع در استان «نهر النّیل» راه اندازی شد. | ||
| خط ۶: | خط ۵: | ||
تلویزیون ملّی سودان، از سال 1991م. (1370هـ.ش) از تجهیزات پخش ماهواره‌ای و اینترنتی، برخوردار شده است. از آن زمان تاکنون، بر تعداد فرستنده‌های رادیویی و تلویزیونی در همه استان‌های سودان افزوده شده است. علاوه‌بر این چندین شبکه تلویزیون ماهواره‌ای در جمهوری سودان راه اندازی شده‌اند.<ref>برگرفته از: 2013 ,http://sudantv.net/mag/submagadd.php?yy=MTY</ref> | تلویزیون ملّی سودان، از سال 1991م. (1370هـ.ش) از تجهیزات پخش ماهواره‌ای و اینترنتی، برخوردار شده است. از آن زمان تاکنون، بر تعداد فرستنده‌های رادیویی و تلویزیونی در همه استان‌های سودان افزوده شده است. علاوه‌بر این چندین شبکه تلویزیون ماهواره‌ای در جمهوری سودان راه اندازی شده‌اند.<ref>برگرفته از: 2013 ,http://sudantv.net/mag/submagadd.php?yy=MTY</ref> | ||
براساس گزارش وزارت اطّلاع رسانی جمهوری سودان در سال 2011م. (1390هـ.ش) رادیو و تلویزیون ملّی | براساس گزارش وزارت اطّلاع رسانی [[سودان|جمهوری سودان]] در سال 2011م. (1390هـ.ش) رادیو و تلویزیون ملّی [[سودان]]، یک شبکه تلویزیونی سراسری و نوزده شبکه تلویزیونی استانی را تحت نظر داشته است. در همان سال، شش شبکه تلویزیونی خصوصی هم کشور فعّال بوده اند.<ref name=":1">وزارة الإعلام جمهورية السّودان(2011). السّودان: أرض الفرص، حقائق و أرقام. الخرطوم: وزارة الإعلام، يوليو، 22.</ref> مهمترین شبکه‌های تلویزیونی ماهواره‌ای در جمهوری سودان عبارت‌اند از<ref>معماریان، مریم، امیدی، مصطفی (1394). جامعه و فرهنگ [[سودان]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.340-342.</ref>: | ||
جدول شماره 1. مهمترین شبکه های تلویزیونی ماهواره ای | |||
{| class="wikitable" | {| class="wikitable" | ||
|نام شبکه | |نام شبکه | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۱: | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[رادیو و تلویزیون در کانادا]]؛ [[ | [[رادیو و تلویزیون در زیمبابوه]]؛ [[رادیو و تلویزیون در کانادا]]؛ [[رادیو در روسیه]]؛ [[رادیو در افغانستان]]؛ [[رادیو در تونس]]؛ [[رادیو در ژاپن]]؛ [[رادیو در کوبا]]؛ [[رادیو در لبنان]]؛ [[رادیو در مصر]]؛ [[رادیو در چین]]؛ [[رادیو در سنگال]]؛ [[رادیو در آرژانتین]]؛ [[رادیو در فرانسه]]؛ [[رادیو در مالی]]؛ [[رادیو در سودان]]؛ [[رادیو در ساحل عاج]]؛ [[رادیو در اسپانیا]]؛ [[رادیو در اردن]]؛ [[رادیو در اتیوپی]]؛ [[رادیو در سیرالئون]]؛ [[رادیو در قطر]]؛ [[تلویزیون در روسیه]]؛ [[تلویزیون در افغانستان]]؛ [[تلویزیون در تونس]]؛ [[تلویزیون در ژاپن]]؛ [[تلویزیون در کوبا]]؛ [[تلویزیون در لبنان]]؛ [[تلویزیون در مصر]]؛ [[تلویزیون در چین]]؛ [[تلویزیون در سنگال]]؛ [[تلویزیون در آرژانتین]]؛ [[تلویزیون در فرانسه]]؛ [[تلویزیون در مالی]]؛ [[تلویزیون در ساحل عاج]]؛ [[تلویزیون در اوکراین]]؛ [[تلویزیون در اسپانیا]]؛ [[تلویزیون در اردن]]؛ [[تلویزیون در اتیوپی]]؛ [[تلویزیون در سیرالئون]]؛ [[تلویزیون در قطر]] | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
[[رده:رادیو و تلویزیون]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۱۸
تلویزیون جمهوری سودان در سال 1962م. (1341هـ.ش) به‌صورت آزمایشی و موقّت در شهر اُم دُرمان، واقع در استان خارطوم، فعالیت خود را آغاز کرد. در آن زمان تصاویر این تلویزیون فقط تا مسافت 40 کیلومتر قابل دریافت بود. به عبارت دیگر، تنها ساکنان پایتخت سه‌گانه سودان ـ خارطوم، اُم دُرمان و خارطوم بحری ـ می‌توانستند برنامه‌های آن را مشاهده کنند. یک سال بعد، دولت آلمان، دستگاه‌ها و تجهیزات نوینی را برای پخش برنامه‌های سیاسی و ورزشی، به تلویزیون سودان هدیه کرد. از آن پس تلویزیون ملّی سودان، علاوه‌بر افزایش زمان پخش برنامه‌ها، مناطق گسترده‌تری را تحت پوشش خود قرار داد. تلویزیون سودان، علاوه‌بر اخبار داخلی و خارجی، برنامه‌های گوناگونی را، با موضوعات اجتماعی، فرهنگی، هنری و ورزشی پخش می‌کند.
تلویزیون ملّی سودان، در ده سال نخست، فقط از پایتخت این کشور پخش می‌شد ولی از سال 1972م. (1351هـ.ش) اقدامات اوّلیه برای راه اندازی شیکه‌های استانی صورت پذیرفت. در همان سال، نخستین فرستنده تلویزیونی استانی، به نام تلویزیون الجزیره، در شهر «وَد مدنی»، مرکز استان الجزیره راه اندازی شد. دومین فرستنده تلویزیونی استانی سودان در سال 1976م. (1355هـ.ش) در شهر «عَطبَره»، واقع در استان «نهر النّیل» راه اندازی شد.
تلویزیون ملّی سودان، از سال 1991م. (1370هـ.ش) از تجهیزات پخش ماهواره‌ای و اینترنتی، برخوردار شده است. از آن زمان تاکنون، بر تعداد فرستنده‌های رادیویی و تلویزیونی در همه استان‌های سودان افزوده شده است. علاوه‌بر این چندین شبکه تلویزیون ماهواره‌ای در جمهوری سودان راه اندازی شده‌اند.[۱]
براساس گزارش وزارت اطّلاع رسانی جمهوری سودان در سال 2011م. (1390هـ.ش) رادیو و تلویزیون ملّی سودان، یک شبکه تلویزیونی سراسری و نوزده شبکه تلویزیونی استانی را تحت نظر داشته است. در همان سال، شش شبکه تلویزیونی خصوصی هم کشور فعّال بوده اند.[۲] مهمترین شبکه‌های تلویزیونی ماهواره‌ای در جمهوری سودان عبارت‌اند از[۳]:
جدول شماره 1. مهمترین شبکه های تلویزیونی ماهواره ای
| نام شبکه | نشانی پایگاه اینترنتی | ملاحظات |
| تلویزیون ملّی سودان | http://www.sudantv.net | التّلفزیون السّودانی |
| شبکه تلویزیونی نیل آبی | http://bnile.tv | قناة النّیل الأزرق |
| شبکه تلویزیونی الشّروق | http://www.ashorooq.net | قناة الشّروق الفضائیة |
| کانال ماهواره‌ای کَسَلا | http://listentosudan.com/sudasite | قناة كسلا الفضائیة |
نیز نگاه کنید به
رادیو و تلویزیون در زیمبابوه؛ رادیو و تلویزیون در کانادا؛ رادیو در روسیه؛ رادیو در افغانستان؛ رادیو در تونس؛ رادیو در ژاپن؛ رادیو در کوبا؛ رادیو در لبنان؛ رادیو در مصر؛ رادیو در چین؛ رادیو در سنگال؛ رادیو در آرژانتین؛ رادیو در فرانسه؛ رادیو در مالی؛ رادیو در سودان؛ رادیو در ساحل عاج؛ رادیو در اسپانیا؛ رادیو در اردن؛ رادیو در اتیوپی؛ رادیو در سیرالئون؛ رادیو در قطر؛ تلویزیون در روسیه؛ تلویزیون در افغانستان؛ تلویزیون در تونس؛ تلویزیون در ژاپن؛ تلویزیون در کوبا؛ تلویزیون در لبنان؛ تلویزیون در مصر؛ تلویزیون در چین؛ تلویزیون در سنگال؛ تلویزیون در آرژانتین؛ تلویزیون در فرانسه؛ تلویزیون در مالی؛ تلویزیون در ساحل عاج؛ تلویزیون در اوکراین؛ تلویزیون در اسپانیا؛ تلویزیون در اردن؛ تلویزیون در اتیوپی؛ تلویزیون در سیرالئون؛ تلویزیون در قطر
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از: 2013 ,http://sudantv.net/mag/submagadd.php?yy=MTY
- ↑ وزارة الإعلام جمهورية السّودان(2011). السّودان: أرض الفرص، حقائق و أرقام. الخرطوم: وزارة الإعلام، يوليو، 22.
- ↑ معماریان، مریم، امیدی، مصطفی (1394). جامعه و فرهنگ سودان. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.340-342.