نظام فرهنگی کانادا: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[کانادا]] به عنوان یک کشور «چند فرهنگی (Multiculturalism)» شناخته می‌شود. در طول دهه گذشته، پس از تصویب قانون چند فرهنگی، گوناگونی نژادی، قومی و مذهبی رشد قابل ملاحظه‌ای داشته است و به طور چشمگیری در حال تغییر چهره عمومی جامعه است. تنوع فرهنگی حتی پیش از تشكيل اين كشور خصوصیت بارز این سرزمین بوده است. در زمان ورود و استقرار اروپایی‌ها زبان‌های گوناگونی بین مردم بومی این سرزمین رواج داشت. از نیمه قرن هجدهم، جمعیت سیاه‌پوست نیز در بخش آتلانتیک کانادا ساکن بوده‌اند. علاوه بر این‌، موج مهاجرت به این کشور، که از نیمه دوم قرن بیستم آغاز شد، به سرعت این کشور را به نمونه‌ای از تنوع نژادی، قومی، مذهبی و زبانی موجود در جهان تبدیل کرده است.  
[[پرونده:نظام فرهنگی کانادا-min.jpg|جایگزین=نظام فرهنگی کانادا|بندانگشتی|نظام فرهنگی کانادا. قابل بازیابی از https://www.iliyaimmigration.com/%D8%AA%D8%AD%D8%B5%DB%8C%D9%84-%D8%AF%D8%B1-%D8%B1%D8%B4%D8%AA%D9%87-mba-%D8%AF%D8%B1-%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%A7/]]
[[کانادا]] به عنوان یک کشور «چند فرهنگی(Multiculturalism)» شناخته می‌شود. در طول دهه گذشته، پس از تصویب قانون چند فرهنگی، گوناگونی نژادی، قومی و مذهبی رشد قابل ملاحظه‌ای داشته است و به طور چشمگیری در حال تغییر چهره عمومی جامعه است. تنوع فرهنگی حتی پیش از تشکیل این کشور خصوصیت بارز این سرزمین بوده است. در زمان ورود و استقرار اروپایی‌ها زبان‌های گوناگونی بین مردم بومی این سرزمین رواج داشت. از نیمه قرن هجدهم، جمعیت سیاه‌پوست نیز در بخش آتلانتیک [[کانادا]] ساکن بوده‌اند. علاوه بر این‌، موج مهاجرت به این کشور، که از نیمه دوم قرن بیستم آغاز شد، به سرعت این کشور را به نمونه‌ای از تنوع نژادی، قومی، مذهبی و زبانی موجود در جهان تبدیل کرده است.  


براساس آخرین آمار بیش از 43 درصد کانادایی‌ها، تباری غیر از انگلیسی، فرانسوی و کانادایی و بومی آمریکای شمالی دارند. تعداد افراد متعلق به اقلیت‌های نژادی ظرف ده سال 11 درصد رشد یافته است. در حال حاضر 30 درصد جمعیت اغلب شهرهای اصلی اين كشور را اقلیت های نژادی تشکیل می‌دهند. در تورنتو اقلیت‌های نژادی و قومی نیمی از جمعیت این شهر را تشکیل می‌دهند. براساس آمار رسمی 89 درصد مهاجران و 94 درصد افراد اقلیت‌های نژادی و قومی در شهرهای بزرگ رحل اقامت افکنده‌اند. در حالی که تورنتو، ونکوور و مونترال محل سکونت بخش قابل توجهی از اقلیت‌های نژادی و قومی است، چهره شهرهای کوچک‌تر مانند ادمونتون (Edmonton, Saskatoon, Regina, Winnipeg and Ottawa) ، ساسکاتون (Saskatoon) ، رجینا (Regina) ، وینیپگ (Winnipeg) و اوتاوا (Ottawa) نیز در حال تغییر است. مهاجران بیشتر تمایل دارند در مناطقی از کشور سکنا گزینند که افراد بیشتری از سنخ آنان و با میراث فرهنگی و زبان مشترک در آن مناطق زندگی می‌کنند و این باعث شده است که هر منطقه  ترکیب خاصی از گروه‌های جمعیتی را در خود جای دهد.  
براساس آخرین آمار بیش از 43 درصد کانادایی‌ها، تباری غیر از انگلیسی، فرانسوی و کانادایی و بومی آمریکای ش[[مالی]] دارند. تعداد افراد متعلق به اقلیت‌های نژادی ظرف ده سال 11 درصد رشد یافته است. در حال حاضر 30 درصد جمعیت اغلب شهرهای اصلی این کشور را اقلیت های نژادی تشکیل می‌دهند. در تورنتو اقلیت‌های نژادی و قومی نیمی از جمعیت این شهر را تشکیل می‌دهند. براساس آمار رسمی 89 درصد مهاجران و 94 درصد افراد اقلیت‌های نژادی و قومی در شهرهای بزرگ رحل اقامت افکنده‌اند. در حالی که تورنتو، ونکوور و مونترال محل سکونت بخش قابل توجهی از اقلیت‌های نژادی و قومی است، چهره شهرهای کوچک‌تر مانند ادمونتون(Edmonton, Saskatoon, Regina, Winnipeg and Ottawa)، ساسکاتون(Saskatoon)،رجینا(Regina)،وینیپگ(Winnipeg) و اوتاوا(Ottawa) نیز در حال تغییر است. مهاجران بیشتر تمایل دارند در مناطقی از کشور سکنا گزینند که افراد بیشتری از سنخ آنان و با [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|میراث فرهنگی]] و زبان مشترک در آن مناطق زندگی می‌کنند و این باعث شده است که هر منطقه ترکیب خاصی از گروه‌های جمعیتی را در خود جای دهد.  


برای مثال، تعداد زیادی کانادایی چینی‌تبار و یا از کشورهای آسیای جنوب شرقی در بریتیش کلمبیا زندگی می‌کنند؛ در حالی که کانادایی‌های کارائیبی‌تبار بیشتر در اونتاریو ساکن هستند. کبک برای کسانی که به زبان فرانسه صحبت می‌کنند جذابیت دارد. بنابراین، بیشترین تعداد ویتنامی‌ها، اهالی هائیتی و لبنانی‌ها در این استان اقامت دارند. با این حال، در سراسر کانادا اقلیت‌های مشهود (Visible Minorities) سریع‌ترین رشد زیر گروه‌ نژادی را به خود اختصاص داده‌اند. تا سال 2006م اين گروه بین 14.7 تا 20 درصد جمعیت را تشکیل می‌دادند.
برای مثال، تعداد زیادی کانادایی [[چین|چینی‌تبار]] و یا از کشورهای آسیای جنوب شرقی در [[استان بریتیش کلمبیای کانادا|بریتیش کلمبیا]] زندگی می‌کنند؛ در حالی که کانادایی‌های کارائیبی‌تبار بیشتر در [[استان اونتاریوی کانادا|اونتاریو]] ساکن هستند. [[استان کبک کانادا|کبک]] برای کسانی که به زبان [[فرانسه]] صحبت می‌کنند جذابیت دارد. بنابراین، بیشترین تعداد ویتنامی‌ها، اهالی هائیتی و لبنانی‌ها در این استان اقامت دارند. با این حال، در سراسر [[کانادا]] اقلیت‌های مشهود(Visible Minorities) سریع‌ترین رشد زیر گروه‌ نژادی را به خود اختصاص داده‌اند. تا سال 2006م این گروه بین 14.7 تا 20 درصد جمعیت را تشکیل می‌دادند.


جواني یکی از عوامل تعیین‌کننده در این تنوع جمعیتی است. میانگین سنی جمعیت اقلیت‌های قومی و اقلیت‌های آشکار از میانگین سنی کل جمعیت كشور کمتر است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که 45 درصد کودکان حداقل از طریق یکی از والدین خود، تباری غیر از انگلیسی، فرانسوی، کانادایی و یا بومی آمریکای شمالی دارند. از هر پنج کانادایی بین 18 تا 34 سال، یک نفر  متعلق به یکی از اقلیت‌های مشهود است در گروه سني5 تا 15 سال یک نفر از هر سه نفر  دارای تبار بومی یا از گروه اقلیت‌های مشهود است. به زعم صاحب‌نظران در نسل آینده هیچ یک از گروه‌های نژادی  اکثریت مردم کانادا را نمایندگی نخواهند کرد.  
جوانی یکی از عوامل تعیین‌کننده در این تنوع جمعیتی است. میانگین سنی جمعیت اقلیت‌های قومی و اقلیت‌های آشکار از میانگین سنی کل جمعیت کشور کمتر است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که 45 درصد کودکان حداقل از طریق یکی از والدین خود، تباری غیر از انگلیسی، فرانسوی، کانادایی و یا بومی آمریکای شمالی دارند. از هر پنج کانادایی بین 18 تا 34 سال، یک نفر متعلق به یکی از اقلیت‌های مشهود است در گروه سنی5 تا 15 سال یک نفر از هر سه نفر دارای تبار بومی یا از گروه اقلیت‌های مشهود است. به زعم صاحب‌نظران در نسل آینده هیچ یک از گروه‌های نژادی اکثریت مردم [[کانادا]] را نمایندگی نخواهند کرد.  


می‌توان گفت که با افزایش تنوع فرهنگی– نژادی مفهوم چند فرهنگی برای مردم اهمیت بیشتری پیدا کرده است. نخست‌وزیر سابق این کشور، ژان کرتین، طی سخنرانی در برلین تصریح کرد که کانادا  به یک کشور فراملی با جامعه‌ای چندفرهنگی تبدیل شده است. کشوری که جهان را در مرزهای خود دارد. کانادایی‌ها آموخته‌اند که دو زبان بین‌المللی و تنوع فرهنگی آنها مزیت‌های نسبی آنان و منبعی برای ادامه خلاقیت و بالندگی کشور است. برای بخش قابل توجهی از مردم، تنوع قومی،  فرهنگی و نژادی موجود خصوصیت مثبت جامعه آنهاست. براساس یک نظرسنجی عمومی که اخیراً انجام شده است، دوسوم کانادایی‌ها معتقدند که گوناگونی فرهنگی جمعیت، مزیتی است که این کشور در عرصه رقابت اقتصاد جهانی از آن برخوردار است. براساس مطالعات انجام شده توسط مؤسسه تحقیقاتی اکوس (Ekos Research Associations ) اغلب مردم اين كشور با این نظر موافق‌اند که جذب مهاجران از خاستگاه‌های فرهنگی متفاوت موجب تقویت فرهنگ كشوراست. نظرسنجی انجام شده توسط ایپسس رید (Ipsos Reid) نشان می‌دهد که بیش از 83 درصد از مردم معتقدند بهترین نکته در مورد کانادا خصوصیت چندفرهنگی بودن آن است. این رقم در مقایسه با 78 درصد در اکتبر 1998م، 80 درصد در ژوئن 1996م و 77 درصد در فوریه 1993 م افزایش بیش از انتظاری را نشان می‌دهد. نتایج یک تحقیق در سال 1999م حکایت از آن دارد که 96 درصد شهروندان بر اين  باورند که حضور و زندگي مردمانی از نژادهای مختلف در اين كشور مطلوب است. ارتباط تنگاتنگ هویت کانادایی با پدیده چندفرهنگی طی نظرسنجی دیگری مورد تأکید قرار گرفت. هنگامی که از کانادایی‌ها سؤال شد چه چیزی هویت آنان را از آمریکایی‌ها متمایز می‌کند، در پاسخ دومین، وجه تمایز را، پس از نظام تأمین اجتماعی، پدیده تنوع فرهنگی در كشور دانستند.  
می‌توان گفت که با افزایش تنوع فرهنگی– نژادی مفهوم چند فرهنگی برای مردم اهمیت بیشتری پیدا کرده است. نخست‌وزیر سابق این کشور، ژان کرتین، طی سخنرانی در برلین تصریح کرد که کانادا به یک کشور فراملی با جامعه‌ای چندفرهنگی تبدیل شده است. کشوری که جهان را در مرزهای خود دارد. کانادایی‌ها آموخته‌اند که دو زبان بین‌المللی و تنوع فرهنگی آنها مزیت‌های نسبی آنان و منبعی برای ادامه خلاقیت و بالندگی کشور است. برای بخش قابل توجهی از مردم، تنوع قومی، فرهنگی و نژادی موجود خصوصیت مثبت جامعه آنهاست. براساس یک نظرسنجی عمومی که اخیراً انجام شده است، دوسوم کانادایی‌ها معتقدند که گوناگونی فرهنگی جمعیت، مزیتی است که این کشور در عرصه رقابت اقتصاد جهانی از آن برخوردار است. براساس مطالعات انجام شده توسط مؤسسه تحقیقاتی اکوس(Ekos Research Associations) اغلب مردم این کشور با این نظر موافق‌اند که جذب مهاجران از خاستگاه‌های فرهنگی متفاوت موجب تقویت فرهنگ کشوراست. نظرسنجی انجام شده توسط ایپسس رید(Ipsos Reid) نشان می‌دهد که بیش از 83 درصد از مردم معتقدند بهترین نکته در مورد [[کانادا]] خصوصیت چندفرهنگی بودن آن است. این رقم در مقایسه با 78 درصد در اکتبر 1998م، 80 درصد در ژوئن 1996م و 77 درصد در فوریه 1993 م افزایش بیش از انتظاری را نشان می‌دهد. نتایج یک تحقیق در سال 1999م حکایت از آن دارد که 96 درصد شهروندان بر این باورند که حضور و زندگی مردمانی از نژادهای مختلف در این کشور مطلوب است. ارتباط تنگاتنگ هویت کانادایی با پدیده چندفرهنگی طی نظرسنجی دیگری مورد تأکید قرار گرفت. هنگامی که از کانادایی‌ها سؤال شد چه چیزی هویت آنان را از آمریکایی‌ها متمایز می‌کند، در پاسخ دومین، وجه تمایز را، پس از نظام تأمین اجتماعی، پدیده تنوع فرهنگی در کشور دانستند.  


به این ترتیب، سیاست قبول تنوع فرهنگ‌ها و تبدیل شدن آن به یک ارزش موجب شده است که مهاجران تابعیت اين كشور را دریافت کنند، در ساختن جامعه بهتر و ارتقای سطح زندگی مشارکت داشته باشند و نسبت به جایگاه بین‌المللی این کشور احساس غرور نمایند. قبول فرهنگ‌های متفاوت تحت یک ملیت واحد مهم‌ترین دستاورد پدیده چند فرهنگی است. اين امر شهروندان را تشویق می کند تا احساس مشترکی نسبت به کانادا داشته باشند و احساس تعلق آنها را به کشور و یکدیگر تقویت می‌کند. حاصل آن نيز شكل‌گيري همبستگی اجتماعی است. به همان اندازه که تنوع فرهنگی و نژادی افزایش می‌یابد، کوشش‌ها برای تقویت این همبستگی اجتماعی میان گروه‌های نژادی، مذهبی و قومی  و بر پیشرفت مداوم [[جامعه کانادا]] به عنوان یک جامعه یکپارچه، پیشرفته و دموکراتیک متمرکز می‌شود.  
به این ترتیب، سیاست قبول تنوع فرهنگ‌ها و تبدیل شدن آن به یک ارزش موجب شده است که مهاجران تابعیت این کشور را دریافت کنند، در ساختن جامعه بهتر و ارتقای سطح زندگی مشارکت داشته باشند و نسبت به جایگاه بین‌المللی این کشور احساس غرور نمایند. قبول فرهنگ‌های متفاوت تحت یک ملیت واحد مهم‌ترین دستاورد پدیده چند فرهنگی است. این امر شهروندان را تشویق می کند تا احساس مشترکی نسبت به [[کانادا]] داشته باشند و احساس تعلق آنها را به کشور و یکدیگر تقویت می‌کند. حاصل آن نیز شکل‌گیری همبستگی اجتماعی است. به همان اندازه که تنوع فرهنگی و نژادی افزایش می‌یابد، کوشش‌ها برای تقویت این همبستگی اجتماعی میان گروه‌های نژادی، مذهبی و قومی و بر پیشرفت مداوم [[جامعه کانادا]] به عنوان یک جامعه یکپارچه، پیشرفته و دموکراتیک متمرکز می‌شود.  


همه ارگان‌ها، مؤسسات و شرکت های دولتی مشمول قانون چند فرهنگی قرار هستند. براساس قانون، تنوع نژادی، قومی، مذهبی و زبانی در جامعه پذیرفته شده‌است. یکی از اهداف قانون چندفرهنگي کمک به نهادهای فدرال در توسعه سیاست‌ها، برنامه‌ها و امور اجرایی فراگیر به منظور ایفای تعهدات مندرج در قانون پیش گفته است. پیشینه سیاست چندفرهنگی دراين كشور به سال 1971م باز می‌گردد. در سال 1988م اين سياست رسماً در قالب قانون چند فرهنگی تبلور یافت. سه هدف استراتژیک این قانون (عدالت اجتماعی، مشارکت مدنی و هویت مشترک) اکنون نیز مانند زمان تصویب در ارتباط تنگاتنگ با یکدیگرند و برنامه تنوع فرهنگی میراث کانادا (Multiculturalism Program of Canadian Heritage) توفیق زیادی در محقق کردن آنها داشته است. براساس این قانون نهادهایی همچون مدارس، شوراهای هنری و خدمات پلیس، موظف‌اند خود را با سیاست‌ها و امور اجرایی گوناگون فرهنگی تطبیق دهند و به طور یکسان و با احترام به نیاز همه شهروندان پاسخ دهند. به طور خلاصه، کانادا با حرکت به سمت چندفرهنگی شدن احساس فراگیر شهروندی را در میان همه اقشار جمعیتی تقویت می‌کند.   
همه ارگان‌ها، مؤسسات و شرکت های دولتی مشمول قانون چند فرهنگی قرار هستند. براساس قانون، تنوع نژادی، قومی، مذهبی و زبانی در جامعه پذیرفته شده‌است. یکی از اهداف قانون چندفرهنگی کمک به نهادهای فدرال در توسعه سیاست‌ها، برنامه‌ها و امور اجرایی فراگیر به منظور ایفای تعهدات مندرج در قانون پیش گفته است. پیشینه سیاست چندفرهنگی دراین کشور به سال 1971م باز می‌گردد. در سال 1988م این سیاست رسماً در قالب قانون چند فرهنگی تبلور یافت. سه هدف استراتژیک این قانون(عدالت اجتماعی، مشارکت مدنی و هویت مشترک) اکنون نیز مانند زمان تصویب در ارتباط تنگاتنگ با یکدیگرند و برنامه تنوع فرهنگی میراث [[کانادا]](Multiculturalism Program of Canadian Heritage) توفیق زیادی در محقق کردن آنها داشته است. براساس این قانون نهادهایی همچون [[مدارس دولتی کانادا|مدارس]]، شوراهای هنری و خدمات پلیس، موظف‌اند خود را با سیاست‌ها و امور اجرایی گوناگون فرهنگی تطبیق دهند و به طور یکسان و با احترام به نیاز همه شهروندان پاسخ دهند. به طور خلاصه، [[کانادا]] با حرکت به سمت چندفرهنگی شدن احساس فراگیر شهروندی را در میان همه اقشار جمعیتی تقویت می‌کند.   


'''مديريت فرهنگي'''
=== [[مدیریت فرهنگی کانادا]] ===
فرهنگ کانادا، یک فرهنگ مختلط و برگرفته از فرهنگ ساکنان آن است. شناخت فرهنگ این کشور بدون شناخت بافت اجتماعی آن کار دشواری است. به طور کلی، ساکنان این کشور را می‌توان به سه گروه عمده تقسیم کرد. گروه اول، مردمان بومی این سرزمین(First Nation) هستند که از نسل‌های به جای مانده از قبایل بومی اولیه و سرخ‌پوست‌ها می‌باشند. این گروه بر اثر سیاست‌های استعمارگرانه در مناطق محدودی سکونت دارند و در کمترین سطح ممکن در فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی شرکت می‌کنند. سیاست‌های استعماری مهاجران اولیه(سفیدپوست‌ها) باعث نابودی سنت‌ها و فرهنگ غنی آنان شده است. گروه دوم، مهاجران انگلیسی و فرانسوی هستند. این گروه عمدتاً اجدادشان در گذشته مستقیماً از اروپا و بعضاً از طریق [[آمریکا]] به این سرزمین مهاجرت کرده‌اند. این گروه که به سفیدها معروف‌اند قدرت حاکم و استیلای فرهنگی را در دست دارند. گروه سوم، مهاجران سال‌های اخیر هستند که براساس سیاست مهاجرپذیری و قوانین موجود، بعد از ترک سرزمین مادری خود به این کشور مهاجرت کرده‌اند. این مهاجران به لحاظ مهاجر بودن در یک گروه جای می‌گیرند، ولی به لحاظ فرهنگی، اجتماعی و دینی، کاملاً متفاوت و متعدد می‌باشند. این گروه جمعیتی بالغ بر 13 تا 14 میلیون از کل جمعیت 35 میلیونی [[کانادا]] را تشکیل می‌دهند و به‌‌رغم تکثر و پراکندگی در باورها و آداب و رسوم، در عمل از منظر حضور در ساختار سیاسی، اجتماعی و فرهنگی وضعیتی کمابیش شبیه گروه نخست را دارند. تنوع جمعیتی با فرهنگ، باورها و سنت‌های بسیار متفاوت و مختلف در بین جوامع مهاجر چنان گسترده است که تعیین [[ذائقه فرهنگی مردم کانادا|ذائقه‌های فرهنگی]] آنان به آسانی میسر نمی‌باشد. این تنوع فرهنگی، به لحاظ جغرافیایی، گستره وسیعی از شرق دور تا خاورمیانه و آسیای مرکزی و کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین و به لحاظ دینی مسلمانان، بودائیان، یهودیان، مسیحیان، هندوها و نظایر آن را دربر می‌گیرد. به دلیل همین تنوع، در این کشور فرهنگ وجامعه واحد وجود ندارد. در واقع، تعدد جوامع کثرت فرهنگ‌ها را می‌طلبد تا در آن هر کس و هر گروه فرصت انتخاب فرهنگ متناسب با نیازها و علایق خود را پیدا کند. بدیهی است که این تنوع بدون احتساب خرده فرهنگ‌هایی است که در دل هریک از فرهنگ‌های موجود حضور دارد. براساس آمار سال 2010م بیش از 200 گروه اقلیت قومی در این کشور زندگی می‌کنند.


فرهنگ کانادا، یک فرهنگ مختلط و برگرفته از فرهنگ ساکنان آن است. شناخت فرهنگ این کشور بدون شناخت بافت اجتماعی آن کار دشواری است. به طور کلی، ساکنان این کشور را می‌توان به سه گروه عمده تقسیم کرد. گروه اول، مردمان بومی این سرزمین (First Nation) هستند که از نسل‌های به جای مانده از قبایل بومی اولیه و سرخ‌پوست‌ها می‌باشند. این گروه بر اثر سیاست‌های استعمارگرانه در مناطق محدودی سكونت دارند و در کمترین سطح ممکن در فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی شرکت می‌کنند. سیاست‌های استعماری مهاجران اولیه (سفیدپوست‌ها) باعث نابودی سنت‌ها و فرهنگ غنی آنان شده است. گروه دوم، مهاجران انگلیسی و فرانسوی هستند. این گروه عمدتاً اجدادشان در گذشته مستقیماً از اروپا و بعضاً از طریق آمریکا به این سرزمین مهاجرت کرده‌اند. این گروه که به سفیدها معروف‌اند قدرت حاکم و استیلای فرهنگی را در دست دارند. گروه سوم، مهاجران سال‌های اخیر هستند که براساس سیاست مهاجرپذیری و قوانین موجود، بعد از ترك سرزمین مادری خود به این کشور مهاجرت کرده‌اند. این مهاجران به لحاظ مهاجر بودن در یک گروه جای می‌گیرند، ولی به لحاظ فرهنگی، اجتماعی و دینی، کاملاً متفاوت و متعدد می‌باشند. این گروه  جمعیتی بالغ بر 13 تا 14 میلیون از کل جمعیت 35 میلیونی کانادا را تشکیل می‌دهند و به‌‌رغم تکثر و پراکندگی در باورها و آداب و رسوم، در عمل از منظر حضور در ساختار سیاسی، اجتماعی و فرهنگی وضعیتی کمابیش شبیه گروه نخست را دارند. تنوع جمعیتی با فرهنگ، باورها و سنت‌های بسیار متفاوت و مختلف در بین جوامع مهاجر چنان گسترده است که تعیین ذائقه‌های فرهنگی آنان به آسانی میسر نمی‌باشد. این تنوع فرهنگی، به لحاظ جغرافیایی، گستره وسیعی از شرق دور تا خاورمیانه و آسیای مرکزی و کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین و به لحاظ دینی مسلمانان، بودائیان، یهودیان، مسیحیان، هندوها و نظایر آن را دربر می‌گیرد. به دلیل همین تنوع، در اين كشور فرهنگ وجامعه واحد وجود ندارد. در واقع، تعدد جوامع کثرت فرهنگ‌ها را می‌طلبد تا در آن هر کس و هر گروه فرصت انتخاب فرهنگ متناسب با نیازها و علایق خود را پیدا کند. بدیهی است که این تنوع بدون احتساب خرده فرهنگ‌هایی است که در دل هریک از فرهنگ‌های موجود حضور دارد. براساس آمار سال 2010م بیش از 200 گروه اقلیت قومی در اين كشور زندگی می‌کنند.
اصل چندفرهنگی یکی از سیاست‌های اصولی است که به طور رسمی و گسترده مورد توجه و تأکید دولتمردان این کشور می‌باشد. برمبنای این اصل، قوانین و فضای حاکم به کلیه شهروندان - اعم از اینکه اصالتاً کانادایی باشند یا به واسطه مهاجرت اخیر به تابعیت این کشورپذیرفته شده باشند - اجازه می‌دهد تا به فرهنگ، آداب و رسوم و باورهای خود وفادار بمانند. آنها می‌توانند آیین‌ها و مراسم دینی و فرهنگی خود را برپا دارند و حتی با برپایی برنامه‌های فرهنگی به معرفی فرهنگ خود بپردازند، مشروط بر آنکه به فرهنگ‌های جوامع دیگر آسیبی نرسانند و آزادی دیگران را خدشه‌دار نسازند.


اصل چندفرهنگی یکی از سیاست‌های اصولی است که به طور رسمی و گسترده مورد توجه و تأکید دولتمردان این کشور می‌باشد. برمبنای این اصل، قوانین و فضای حاکم به کلیه شهروندان - اعم از اینکه اصالتاً کانادایی باشند یا به واسطه مهاجرت اخیر به تابعیت اين كشورپذيرفته شده باشند -  اجازه می‌دهد تا به فرهنگ، آداب و رسوم و باورهای خود وفادار بمانند. آنها مي‌توانند آیین‌ها و مراسم دینی و فرهنگی خود را  برپا دارند و حتی با برپایی برنامه‌های فرهنگی به معرفی فرهنگ خود بپردازند، مشروط بر آنكه به فرهنگ‌های جوامع دیگر آسیبی نرسانند و آزادی دیگران را خدشه‌دار نسازند.
به طور حتم وجود این اصل، که در ظاهر به همه فرهنگ‌ها اجازه بروز و ظهور آزادانه را می‌دهد، می‌تواند یکی از جذابیت‌های مهم برای مهاجران باشد و سختی شرایط اقلیمی بسیار سرد و ملال‌آور را برای آنان تحمل‌پذیرتر سازد. در چارچوب اصل چندفرهنگی هر کسی این حق را دارد تا هرگونه که عرف جامعه‌اش حکم می‌کند و با قوانین در تعارض نباشد، در اجتماع و نهادهای اجتماعی حضور یابد. به عنوان نمونه، کسی به حجاب زنان مسلمان یا پوشش مردان و زنان هندی ایرادی نمی‌گیرد و آنان در جایگاه مستخدمین دولت این حق را دارند تا در مراکز و دوایر دولتی نیز با پوشش خاص خود حضور پیدا کنند. از این‌رو است که جلوه‌های فرهنگ و آداب اسلامی به ویژه حجاب زنان و دختران مسلمان در همه جای این کشور دیده می‌شود.<ref>Petty, S., Sherbert, G., & Gérin, A. (Eds.). (2006). Canadian cultural poesis: Essays on Canadian culture. Wilfrid Laurier University Press.</ref> <ref>Baeker, G. (2000). Cultural policy and cultural diversity in Canada. Council of Europe. Retrieved February 5, 2024.</ref>


به طور حتم وجود این اصل، که در ظاهر به همه فرهنگ‌ها اجازه بروز و ظهور آزادانه را می‌دهد، می‌تواند یکی از جذابیت‌های مهم برای مهاجران باشد و سختی شرایط اقلیمی بسیار سرد و ملال‌آور را برای آنان تحمل‌پذیرتر سازد. در چارچوب اصل چندفرهنگی هر کسی این حق را دارد تا هرگونه که عرف جامعه‌اش حکم می‌کند و با قوانین در تعارض نباشد، در اجتماع و نهادهای اجتماعی حضور یابد. به عنوان نمونه، کسی به حجاب زنان مسلمان یا پوشش مردان و زنان هندی ایرادی نمی‌گیرد و آنان در جایگاه مستخدمین دولت این حق را دارند تا در مراکز و دوایر دولتی نیز با پوشش خاص خود حضور پیدا کنند. از این‌رو است که جلوه‌های فرهنگ و آداب اسلامی به ویژه حجاب زنان و دختران مسلمان در همه جای این کشور دیده می‌شود]1 و 2[.                                  
=== [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی کانادا]] ===
سیاست‌های فرهنگی کانادا(Canada's Cultural Policies) در واقع مجموعه‌ای از طرح‌های مختلف، قوانین و مقررات، برنامه‌ها و اقداماتی است که توسط [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث فرهنگی]]، سازمان مالیات و وزارت صنایع کانادا اجرا می‌شوند. از جمله مهم‌ترین این قوانین و مقررات فرهنگی، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:


* قانون کتابخانه ملی(مصوب سال 1993م)؛
* قانون خبررسانی رادیو- تلویزیون(مصوب سال 1968م)؛
* قانون مرکز هنرهای زیبای کشور(مصوب سال 1966م)؛
* قانون موزه‌های ملی(مصوب سال 1925م)؛
* قانون شرکت سهامی توسعه فیلم(مصوب سال 1925م)؛
* تله فیلم [[کانادا]](مصوب سال 1967م)؛
* قانون زبان‌های رسمی کشور(مصوب سال 1969م)؛
* قانون دپارتمان ارتباطات(مصوب سال 1970م)؛
* قانون کنترل واردات و صادرات اشیاء فرهنگی(مصوب سال 1977م)؛
* قانون حق چاپ و نشر(مصوب سال 1924م)؛
* قانون مرکز اسناد ملی(مصوب سال 1987م)؛


'''سياست‌هاي فرهنگي و نهادهاي فرهنگي'''
* قانون شورای کانادا(مصوب سال 1957م)؛


سیاست‌های فرهنگی کانادا (Canada's Cultural Policies) در واقع مجموعه‌ای از طرح‌های مختلف، قوانین و مقررات، برنامه‌ها و اقداماتی است که توسط سازمان ميراث فرهنگي، سازمان ماليات و وزارت صنايع كانادا اجرا مي‌شوند. از جمله مهم‌ترين اين قوانين و مقررات فرهنگي، مي‌توان به موارد زير اشاره كرد:  
* قانون هئیت فیلم کشور(مصوب سال 1950م)؛
* قانون وضعیت معیشتی هنرمندان(مصوب سال 1992م)؛
* قانون چندگانگی فرهنگی در کانادا(مصوب سال 1985م)؛
* قانون مخابرات(مصوب سال 1993م)؛
* قانون بناهای یادبود و مکان‌های تاریخی(مصوب سال 1953م)؛
* قانون پارک‌های ملی(مصوب سال 1988م)؛
* قانون محافظت از ایستگاه‌های قدیمی راه‌آهن(مصوب سال 1988م)؛
* قانون سازمان حمل و نقل(قانون کانال‌ها و آبراه‌های تاریخی مصوب سال 1993م)؛
* قانون [[شورای تحقيقاتی علوم اجتماعی و انسانی کانادا|شورای تحقیقات علوم اجتماعی و انسانی]](مصوب سال 1978م)؛
* قانون کمیسیون مخابرات و رادیو تلویزیون [[کانادا]](مصوب سال 1985م).<ref name=":0">Foote, J. A. (2003). Federal cultural policy in Canada. Retrieved February 5, 2024.</ref>


·   قانون كتابخانه ملي (مصوب سال 1993م)
در گذشته توسعه فرهنگی توسط سطوح مختلف دولت و به صورت غیررسمی و بدون انسجام صورت می‌پذیرفت. در سال 1951م، به دنبال انتشار گزارش محوری کمیسیون سلطنتی در مورد توسعه ملی در زمینه‌های هنر، علوم و ادبیات، حمایت بخش فدرال در امر فرهنگ و ارتباطات به طور رسمی سازماندهی گردید. این امر به نوبه خود موجب تأسیس کتابخانه ملی در سال 1953م و شورای [[کانادا]] در سال 1957م گردید. شورای فوق یک مؤسسه اعتباری- هنری فدرال است که مستقل از دولت عمل می‌کند. تقسیم‌بندی اساسی و اولیه‌ای که طبق [[قانون اساسی کانادا|قانون اساسی]] در سال 1867م در سطوح قدرت انجام گرفت، به ایالت‌های این کشور در زمینه‌های آموزش و فرهنگ اختیار تام اعطاء نمود. در نتیجه، هر ایالت برای توسعه سیاست فرهنگی و ایجاد مکانیسم‌های ویژه(از قبیل تأسیس وزارتخانه‌ها و سازمان‌های مربوطه جهت اجرا و پیشبرد سیاست‌های اختصاصی خود) اقدام نموده است. طی 20 سال گذشته بحث‌های قابل توجهی در خصوص تمرکززدایی از قدرت صورت گرفته است، زیرا ایالت‌های کشور به دنبال ایفای نقش عمده‌تری در جهت توسعه فرهنگ هستند. به طور سنتی این کشور نسبت به سیاست‌های ملی پیش‌روی خود دیدگاه سازمانی دارد. این دیدگاه حاوی قوانین و دستورالعمل‌هایی است که توسط مؤسسات و دولت‌های ایالتی و فدرال کشور انجام می‌گیرند.


·   قانون خبررساني راديو- تلويزيون (مصوب سال 1968م)
[[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث فرهنگی]]، مسؤولیت عمده امور فرهنگی کشور را برعهده دارد. به عبارت دیگر، مسئوولیت بیشترین نقش اعمال سیاست‌های فرهنگی این کشور را [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث فرهنگی]] فدرال برعهده دارد. مأموریت‌های اصلی میراث فرهنگی به شرح زیر است:


·   قانون مركز هنرهاي زيباي كشور (مصوب سال 1966م)
* تولید و انتشار آثار فرهنگی متنوع؛
* دسترسی و مشارکت در زندگی فرهنگی؛
* ایجاد ارتباط میان کانادایی‌ها و درک عمیق‌تر جوامع گوناگون آن؛
* درک بهتر از حقوق و مسئولیت‌های مشترک شهروندی و ایجاد فرصت مشارکت در زندگی مدنی.


·   قانون موزه‌هاي ملي  (مصوب سال 1925م)
با این حال، وزارت امور خارجه، وزارت تجارت بین‌الملل، وزارت اقتصاد، سازمان مهاجران و امور شهروندان، منابع انسانی، اداره امور بومیان شمال و سرخ‌پوستان و وزارت صنایع نیز در این امر سهیم هستند.


·   قانون شركت سهامي توسعه فيلم  (مصوب سال 1925م)
به منظور افزایش انسجام و یکپارچگی سیاست فرهنگی، این کشور وارد یک روند پژوهشی دامنه‌دار شده است تا به هویت ملی و فرهنگی ممتاز نایل شود. براساس آن جمعیت بومیان، دوگانگی زبان، چندفرهنگی جمعیت، منطقه‌گرایی و تأثیرپذیری بالقوه از [[ایالات متحده]] آمریکا مورد توجه قرار گرفته است. براساس [[قانون اساسی کانادا|قانون اساسی]]، [[استان های کانادا|ایالت‌های کانادا]] در امر آموزش از مسؤولیت تام برخوردار بوده و در زمینه فرهنگ با [[دولت فدرال کانادا|دولت فدرال]] تشریک مساعی می‌نمایند. این کشور دارای مؤسسات مشابه در سطوح ایالتی و فدرال است که از امور فرهنگی و هنرهای زیبای کشور حمایت به عمل می‌آورند. ایالات و مناطق نیز دارای وزارتخانه‌های فرهنگ می باشند که در زمینه برنامه‌های سیاست فرهنگی همسان با [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث فرهنگی]] عمل می‌نمایند. گزارش سال 1992م کمیته دائمی فرهنگ و ارتباطات پیشنهاد می‌نماید که [[دولت فدرال کانادا|دولت فدرال]] باید برنامه‌ریزی را تشویق کند، برقراری هماهنگی فرهنگی میان سازمان‌های فدرال را در رأس کار خود قرار دهد و مشارکت با دیگر سطوح دولت، بخش خصوصی و جامعه فرهنگی را ترویج نماید. به تازگی [[دولت فدرال کانادا|دولت فدرال]] اصول و اهداف کلی را برای خط و مشی آینده فرهنگی دولت تعیین نموده است.


·   تله فيلم كانادا (مصوب سال 1967م)  
از دیگر گرایش های توسعه سیاست فرهنگی فدرال می‌توان به اتخاذ استراتژی‌های مالی چند ساله برای فعالیت‌های هنری، اتخاذ تدابیر جامع در جهت تشویق سطوح مختلف جامعه به مشارکت فرهنگی، توسعه فعالیت‌های بشردوستانه و [[فعاليت‌های داوطلبانه فرهنگی در کانادا|داوطلبانه]]، آموزش و ترویج حرفه‌ای هنرهای زیبا و برقراری همکاری بیشتر میان آژانس‌ها و دولت‌های فدرال و ایالتی اشاره نمود.<ref>Baeker, G. (2001). All talents count: A pilot inventory of national cultural policies and measures supporting cultural diversity. International Network on Cultural Diversity. Retrieved February 5, 2024. </ref><ref>Thomas, D. C. (2008). Cross-cultural management: Essential concepts (2nd ed.). SAGE Publications. </ref>


·   قانون زبان‌هاي رسمي كشور (مصوب سال 1969م)
نهادهای دولتی و نیمه دولتی مسئوول در حوزه فرهنگی در سطوح مختلف به شرح زیرند:


·   قانون دپارتمان ارتباطات (مصوب سال 1970م)
==== در سطح ملی ====


·   قانون كنترل واردات و صادرات اشياء فرهنگي (مصوب سال 1977م)
===== [[سازمان میراث فرهنگی کانادا]] =====
تا اوایل دهه 1990م، سازمان فدرال در امر ارتباطات، مسؤولیت اداره و توسعه سیاست‌های فرهنگی، قانون‌گذاری و تنظیم قوانین در سطح ملی را برعهده داشت. در ژوئن سال 1993م، چندین سازمان دولتی جهت ایجاد سازمان جدید میراث فرهنگی با یکدیگر ادغام شدند. سرانجام سازمان میراث فرهنگی این کشور مسؤولیت اداره و نظارت بر امور هنری، صنایع فرهنگی، رادیو- تلویزیون، میراث فرهنگی، ورزش‌های غیرحرفه‌ای، امور چندفرهنگی، پارک‌های ملی و بناهای تاریخی ـ ملی، حقوق بشر، فعالیت‌های [[فعاليت‌های داوطلبانه فرهنگی در کانادا|داوطلبانه]]، زبان‌ها و فرهنگ‌های بومی، زبان‌های رسمی، فعالیت‌های تشریفاتی - دولتی و ارتقاء هویت کانادایی را برعهده گرفت.


·   قانون حق چاپ و نشر (مصوب سال 1924م)  
از دیگر مسئوولیت‌های سازمان میراث فرهنگی، که با مشارکت وزارت کشور اجرا می‌شود، می‌توان به مواردی چون: مسؤولیت اداره و نظارت بر [[شورای هنر کانادا|شورای هنر]]، هیأت فیلم کشور، شرکت سهامی خبرگزاری،(CBC) مرکز هنرهای ملی، فیلم کانادا، کمیسیون مخابرات و رادیو و تلویزیون، کتابخانه ملی، کمیسیون بزرگ کشور، کمیسیون میادین جنگی کشور، موزه‌های ملی، موزه ملی علوم و فناوری، موزه هوا- فضا، موزه طبیعت، موزه تمدن، موزه جنگ، گالری ملی، موزه ملی عکاسی معاصر، و آرشیوهای ملی اشاره کرد. انجام دادن این فعالیت‌ها نیازمند اختصاص بالاترین میزان بودجه است که در سال(92-1991م) 2/9 میلیارد دلار بود.<ref>Department of Canadian Heritage. (2001). Performance reports. Retrieved February 5, 2024. </ref>


·   قانون مرکز اسناد ملی (مصوب سال 1987م)  
===== [[شورای هنر کانادا]] =====
این شورا به موجب قانون مصوب سال 1997م تأسیس گردید. شورای مذکور در جهت توسعه و ترویج مطالعه و بهره‌مندی از آثار هنرهای زیبای کشور فعالیت می‌نماید. این شورا وظیفه تهیه و ارائه خدمات و کمک‌های مالی به هنرمندان حرفه‌ای، تولیدکنندگان و سازمان‌های هنری این کشور را برعهده دارد. همچنین دبیرخانه کمیسیون [[کانادا]] را ترغیب به همکاری با سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی سازمان ملل([https://www.unesco.org/en UNESCO]) می کند و بسیاری از طرح‌ها(نظیر طرح کیلام(killam program) در امر اهدای جوایز و هدایای ادبی به هنرمندان کشور) را به اجرا در می‌آورد.<ref>.Environics. (2000). Arts and heritage participation survey.</ref>


·   قانون شوراي كانادا (مصوب سال 1957م)
===== [[كميسيون كانادايی يونسكو]] =====
این کمیسیون فعالیت‌های سازمان [https://www.unesco.org/en یونسکو] در کشور [[کانادا]] را سازماندهی می‌کند و حضور کشور در فعالیت‌های [https://www.unesco.org/en یونسکو] را افزایش می‌دهد. کمیسیون فوق به عنوان مشاور وزارت امور خارجه در سازمان [https://www.unesco.org/en یونسکو] فعالیت و با وزارت کشور در اجرای برنامه‌های بین‌المللی فرهنگی مشارکت می‌نماید.


·   قانون هئيت فيلم كشور (مصوب سال 1950م)  
===== [[شورای تحقيقاتی علوم اجتماعی و انسانی کانادا]] =====
شورای مذکور در راستای توسعه علوم انسانی و اجتماعی کشور به اشخاص پیشنهاد مشارکت می‌دهد. این شورا ارگانی سلطنتی است که از طریق وزارت صنایع به [[سیستم پارلمان کانادا|پارلمان]] کشور گزارش کار ارائه می‌دهد.<ref>Foote, J. (2002). Cultural consumption and participation. Canadian .Journal of Communication, 27(2/3), 209-2201</ref> <ref name=":1">Foote, J. (2001). Cultural diversity and governance in Canada. In C. Mercer (Ed.), Culturelink special issue: Cultural policies and cultural diversity (pp. 11-32).  </ref>


·   قانون وضعيت معيشتي هنرمندان (مصوب سال 1992م)  
==== در سطح ایالتی ====
فرهنگ در [[کانادا]] مسؤلیت مشارکتی است که میان دولت‌های ایالتی و فدرال توزیع شده است. در سال 1970م، از محل فروش بلیط‌های بخت‌آزمایی، شماری از ایالت‌های کشور مبادرت به تأسیس وزارتخانه‌های فرهنگی نمودند. دولت‌های ایالتی به طور غیررسمی در بخش [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|میراث فرهنگی]]، توسعه و ترویج قوانین، سیاست‌ها و برنامه‌های فرهنگی بسیار فعال بوده‌اند. در سال‌های دهه 1990 میلادی، هزینه‌های فرهنگی ایالتی بالغ بر1/9 میلیون دلار بوده است که بیشتر این هزینه‌ها در بخش کتابخانه‌ها و میراث فرهنگی کشور صرف شد. پیش‌نیاز و ضروریات فرهنگی هر ایالت با ایالات دیگر تفاوت دارد. به عنوان مثال، ایالات [[استان اونتاریوی کانادا|انتاریو]]، [[استان کبک کانادا|کبک]] و [[استان بریتیش کلمبیای کانادا|بریتیش کلمبیا]] مراکز اصلی صنایع فرهنگی و هنرهای زیبای این کشور محسوب می‌گردند. ایالت [[استان کبک کانادا|کبِک]] تنها ایالت کشور است که به‌رغم رکود اقتصادی اخیر مبادرت به تأسیس [[شورای هنر کانادا|شورای هنر]] و ادبیات و اختصاص بودجه برای این امر نموده است. لازم به ذکر است که راهکارهای زیادی جهت تسهیل در توسعه پروژه‌های مشارکتی، تأمین بودجه بخش فرهنگ و مبادله اطلاعات میان دولت‌های فدرال و ایالتی به کار گرفته شده است.<ref name=":0" /> <ref name=":2">Foote, J. (1999). La politique culturelle fédérale au Canada. Loisirs et .Société, 22(2), 3-241</ref>


·   قانون چندگانگي فرهنگي در كانادا (مصوب سال 1985م)  
=== [[سیاستگذاری فرهنگی کانادا]] ===
فرهنگ بخش پویای اقتصاد کانادا محسوب می‌شود که به طور مستقیم یا غیرمستقیم به اقتصاد ملی آن نیز کمک می‌کند. برطبق اطلاعات ارائه شده از سوی اداره آمار این کشور، تأثیر مستقیم بخش اقتصاد بر هنرهای زیبا و بخش فرهنگ کشور بالغ بر 14/2 میلیارد دلار در سال(90-1991م) بوده است که تقریباً 2/3 درصد از تولید ناخالص ملی را تشکیل می‌دهد. هنرهای زیبا و فرهنگ علاوه‌بر سطوح دولتی از حمایت‌های بخش خصوصی کشور نیز برخوردارند. از زمان جشن‌های سده در سال 1967م، شمار زیادی از سازمان‌ها و نهادهای دولتی کمک‌های مالی قابل توجهی به صنایع فرهنگی، مؤسسات و هنرمندان کشور نموده‌اند. سالیان متمادی نابرابری‌های فاحشی میان ایالت‌های کشور از لحاظ میزان حمایت، پشتیبانی و توزیع بودجه فرهنگی وجود داشته است. در سال(1992م) دولت‌های مختلف در کلیه سطوح مبلغ 6 میلیارد دلار در امر فرهنگ سرمایه‌گذاری نمودند. از این میزان 2/9 میلیارد دلار از طریق [[دولت فدرال کانادا|دولت فدرال]]، 1/9 میلیارد دلار از طریق ایالت‌ها و 1/2 میلیارد دلار از طریق شهرداری‌ها تأمین گردید. در ایالات [[استان کبک کانادا|کِبک]] و [[استان اونتاریوی کانادا|انتاریو]] عمده تمرکز بر بودجه‌های فرهنگی فدرال بوده است، زیرا اغلب سازمان‌ها و نهادهای فرهنگی فدرال در این دو ایالت واقع شده‌اند.


·   قانون مخابرات (مصوب سال 1993م)
86 درصد از بودجه دولت‌های فدرال به [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی کانادا|نهادها و سازمان‌های فرهنگی]] فدرال(نظیر شرکت سهامی خبرگزاری [[کانادا]]، موزه‌های ملی و مکان‌های تاریخی فدرال) تعلق دارد. 14 درصد باقی مانده به صورت کمک‌های مالی و اعطای جوایز به صنایع فرهنگی، مؤسسات، سازمان‌ها و هنرمندان پرداخت می‌گردد. 23 درصد بودجه دولت‌های ایالتی و منطقه‌ای در بخش فرهنگ به کتابخانه‌ها و [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|میراث فرهنگی]] اختصاص می‌یابد. در سال 1992م، 80 درصد از بودجه فرهنگی 1/2 میلیارد دلاری شهرداری‌ها به کتابخانه‌های کشور اختصاص یافت.


·   قانون بناهاي يادبود و مكان‌هاي تاريخي (مصوب سال 1953م)  
[[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث فرهنگی]] نیز طرح فرهنگی با عنوان «برنامه زیرساخت‌های جوامع(CIP)» را اداره و بر آن نظارت می‌نماید. این طرح جهت کمک به سازمان‌های حرفه‌ای، حقوقی و غیرانتقاعی فعال در عرصه [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|میراث فرهنگی]] و هنرهای زیبا طراحی شده است. طرح پیش گفته اصلاح و بهبود فعالیت‌های مدیریتی، تأسیس و بهبود زیرساخت‌ها و تجهیزات فرهنگی و افزایش امکان دسترسی به کالاهای فرهنگی را برای مردم جزو اهداف خود قرار داده است. عمده کمک‌های مالی و غیرمالی انجام گرفته از طریق این طرح توسط [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث فرهنگی]] تأمین می‌گردد.<ref name=":0" /><ref name=":1" /> <ref name=":2" />


·   قانون پارك‌هاي ملي (مصوب سال 1988م)  
==== حمایت از خلاقیت‌های فرهنگی ====
سیاست‌های فرهنگی کانادا به طور مستقیم و غیرمستقیم خلاقیت‌های فرهنگی را مورد حمایت قرار می‌دهد. در سال 1924م، سیاست‌های حمایت مستقیم از هنرمندان شکل گرفت. در سال 1951م، «[[شورای هنر کانادا]]» به منظور تأکید بر آموزش عمومی هنرهای زیبا تأسیس شد. مسؤولیت نشر و ارتقاء هنرهای زیبا، ادبیات و علوم انسانی و اجتماعی کشور برعهده این شورا است. هدف اصلی شورا توسعه و ترویج ایده «‌[[کانادا]] برای کانادائیان(Canada to Canadian)» بود. پایه و اساس توسعه سیاست فرهنگی کشوردر این شورا پایه‌گذاری شد. علاوه‌بر این، در سال 1982م گزارش کمیته بررسی و بازبینی سیاست فرهنگی فدرال(Applebaumِ Hebert)، پیشنهادات ویژه و خاصی را در خصوص وضعیت زندگی هنرمندان کشور ارائه نمود. به دنبال بررسی‌های به عمل آمده در سال 1986م طرح ضربتی «سیرین گلیناس(Siren ِGelinas)» در خصوص وضعیت اقتصادی و اجتماعی هنرمندان کشور به اجرا در آمد.<ref name=":0" /> <ref name=":2" />


·   قانون محافظت از ايستگاه‌هاي قديمي راه‌آهن (مصوب سال 1988م)
در سال 1992م، [[دولت فدرال کانادا|دولت فدرال]] قانون وضعیت معیشتی هنرمندان کشور را تصویب نمود که در سال 1993م به مرحله اجرا درآمد. این آیین‌نامه چارچوب قانونی تحت نظارت [[دولت فدرال کانادا|دولت فدرال]] جهت برقراری روابط حرفه‌ای میان تولیدکنندگان و هنرمندان خود اشتغال کشور را به وجود آورد. دو راهکار جدید قانونی نیز براساس آیین‌نامه مذکور مطابق ذیل ایجاد گردید:


·   قانون سازمان حمل و نقل (قانون كانال‌ها و آبراه‌هاي تاريخي مصوب سال 1993م)
1. شورای کانادا که به [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث فرهنگی]] کشور خدمات مشاوره‌ای ارائه می‌کند و تحقیق درباره موضوعاتی چون مالیات‌بندی، دسترسی هنرمندان به منافع اجتماعی و ورشکستگی فرهنگی را برعهده دارد.


·   قانون شوراي تحقيقات علوم اجتماعي و انساني (مصوب سال 1978م)
2. تریبون روابط حرفه‌ای تولید کنندگان و هنرمندان، که بخش دیگری از چارچوب حقوقی است و در آن آیین‌نامه مذکور پیش‌بینی شده است. به منظور تشویق، پشتیبانی و حمایت از بخش خصوصی فرهنگ از قبیل مؤسسات تئاتر، گالری‌های عمومی و موزه‌های کشور، اصلاحاتی بر ماده قانون مالیات بردرآمد مصوب 1991م اعمال گردید. لازم به ذکر است که موزه‌ها و سایر مؤسسات هنری کشور با مقاصد سودآوری تأسیس نشده‌اند. در حقیقت، این موسسات به عنوان سازمان‌های عام‌المنفعه هستند. این بدان معناست که اشخاص حقیقی که به بخش فرهنگ و هنر کشور کمک‌های مالی اعطاء می‌نمایند، در ازای چنین کمک‌هایی از معافیت‌های مالیاتی تا حداکثر 20 درصد درآمد مالیات‌دهندگان در طی سال بهره‌مند می‌شوند. طی یک دهه گذشته [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی کانادا|سازمان‌های هنری و فرهنگی کشور]] به طور فزاینده‌ای متکی بر حمایت بخش خصوصی بوده‌اند. نهادهای فعال در حوزه هنرهای نمایشی اکنون بیش از 16 درصد بودجه خود را از طریق اعتبارات مالیاتی بدست می‌آورند. در دهه 1990م، تغییرات مالیاتی جزئی با تصویب قانون ویژه وضعیت معیشتی هنرمندان کشور در جهت بهبود وضعیت مالی هنرمندان و سازمان‌های هنری اعمال گردید. هنرمندانی که در استخدام سازمان‌های هنری کشور هستند، هم اکنون تا مبلغ 1000 دلار از معافیت مالیاتی برخوردار می‌گردند. اعطای چنین معافیت‌هایی به هنرمندان حرفه‌ای کشور به علت وجود هزینه‌های جانبی تولید آثار هنری و جبران بخشی از این هزینه‌ها می‌باشد که توسط کارفرمایان بخش‌های هنری کشور جبران نمی‌شود. سازمان‌های خدمات هنری خدمات گوناگونی را به انجمن‌های هنری کشور ارائه می‌دهد و در امر توسعه و ترویج حوزه‌های هنری فعال هستند. این سازمان ها نیز از چنین اعتبارات مالیاتی بهره‌مند می‌گردند.


·   قانون كميسيون مخابرات و راديو تلويزيون كانادا (مصوب سال 1985م)]3[.
در سال 1992م حمایت‌های مالی [[شورای هنر کانادا|شورای هنر]] از هنرهای زیبا بالغ بر 89/44 میلیون دلار گردید. در همین سال شورای مذکور تعداد 4341 جایزه به هنرمندان و سازمان‌های هنری کشور اعطا نمود. از این مبلغ تقریباً 23 درصد از طریق طرح اعطای جوایز هنری به اشخاص حقیقی و 77 درصد از طریق دیگر طرح‌های شورا به [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی کانادا|سازمان‌های فعال فرهنگی]] و هنری اعطاء شد. طرح اعطای جوایز هنری بزرگ‌ترین طرح [[شورای هنر کانادا|شورای هنر]] در پشتیبانی مالی از هنرمندان حقیقی کشور می‌باشد. از دیگر طرح‌های حمایتی شورا می‌توان به طرح‌هایی چون بانک هنر، اکتشافات فرهنگی و هنری، بخش انتشارات و تألیفات هنری، توریسم فرهنگی و هنرهای رسانه‌ای اشاره نمود. کمیسیون حقوق قرضه عمومی در سال 1986م و به منظور جبران مالی استفاده عمومی از آثار موجود مؤلفان کانادایی در کتابخانه‌های کشور تأسیس شد. طرح مذکور توسط کمیسیونی متشکل از نمایندگان انجمن‌های نویسندگان، کتابخانه‌ها و ناشران کتاب اداره و نظارت می‌گردد. در سال 1991م، مبلغ 6/2 میلیون دلار از طریق طرح حقوق قرضه عمومی به مؤلفان پرداخت گردید. این مبلغ به مؤلفانی تعلق می‌گرفت که نام کتاب آنها در فهرست کتابخانه‌های منتخب کانادا قرار گرفته باشد.<ref name=":0" /> <ref>Rabinovitch, V. (1998). The social and economic rationales for Canada’s domestic cultural policies. In D. Browne (Ed.), The culture/trade quandary: Canada’s policy options (pp. 17-32).</ref>


در گذشته توسعه فرهنگي توسط سطوح مختلف دولت و به صورت غيررسمي و بدون انسجام صورت مي‌پذيرفت. در سال 1951م، به دنبال انتشار گزارش محوري كميسيون سلطنتي در مورد توسعه ملي در زمينه‌هاي هنر، علوم و ادبيات، حمايت بخش فدرال در امر فرهنگ و ارتباطات به طور رسمي سازماندهي گرديد. اين امر به نوبه خود موجب تأسيس كتابخانه ملي در سال 1953م و شوراي كانادا در سال 1957م گرديد. شوراي فوق يك مؤسسه اعتباري- هنري فدرال است كه مستقل از دولت عمل مي‌کند. تقسيم‌بندي اساسي و اوليه‌اي كه طبق قانون اساسي در سال 1867م در سطوح قدرت انجام گرفت، به ايالت‌هاي اين كشور در زمينه‌هاي آموزش و فرهنگ اختيار تام اعطاء نمود. در نتيجه، هر ايالت براي توسعه سياست فرهنگي و ايجاد مكانيسم‌هاي ويژه (از قبيل تأسيس وزارتخانه‌ها و سازمان‌هاي مربوطه جهت اجرا و پيشبرد سياست‌هاي اختصاصی خود) اقدام نموده است. طي 20 سال گذشته بحث‌هاي قابل توجهي در خصوص تمركززدايي از قدرت صورت گرفته است، زيرا ايالت‌هاي كشور به دنبال ايفاي نقش عمده‌تري در جهت توسعه فرهنگ هستند. به طور سنتي اين كشور نسبت به سياست‌هاي ملي پيش‌روي خود ديدگاه سازماني دارد. اين ديدگاه حاوي قوانين و دستورالعمل‌هايي است كه توسط مؤسسات و دولت‌هاي ايالتي و فدرال كشور انجام مي‌گيرند.
=== [[ذائقه فرهنگی مردم کانادا]] ===
چنان که ذکر شد، [[جامعه کانادا]] از سه گروه عمده تشکیل شده است که ذائقه فرهنگی هر کدام و میزان آشنایی آنها با فرهنگ‌ها کاملاً متفاوت است. این در حالی است که در بین اعضای گروه سوم(جامعه مهاجران با ملیت‌ها و ادیان متفاوت) ذائقه‌های فرهنگی کاملاً مختلف و متنوعی وجود دارد. شناخت دقیق ذائقه‌های فرهنگی جوامع مختلف مستلزم نیازسنجی فرهنگی به عنوان گامی مقدماتی است.


سازمان ميراث فرهنگي، مسؤوليت عمده امور فرهنگي كشور را برعهده دارد. به عبارت دیگر، مسئوولیت بيشترین نقش اعمال سیاست‌های فرهنگی این کشور را سازمان ميراث فرهنگي فدرال برعهده دارد. مأموریت‌های اصلی میراث فرهنگی  به شرح زیر است:
به طور کلی کانادایی‌های انگلیسی‌تبار اکثراً به شدت تحت تأثیر فرهنگ آمریکایی قرار دارند. فرانسوی‌تباران این کشور، که عمدتاً در ایالت [[استان کبک کانادا|کبک]] سکونت دارند، نیز به دلیل رقابت‌های سنتی همچنان تحت تأثیر فرهنگ فرانسوی هستند و به لحاظ فرهنگی خود را سرآمد و دارای پشتوانه‌های غنی فرهنگی می‌دانند. در واقع، صحنه پویای فرهنگی هنری [[استان کبک کانادا|کبک]]، که در زمره ده مکان پرجاذبه [[صنعت گردشگری کانادا|گردشگری]] آمریکای شمالی قرار دارد، میزبان رخدادهای هنری متعددی در طول سال است. علاوه‌بر رویدادهای سینمایی، تئاتر، موسیقی و ادبیات، هر سال برنامه‌های سنتی و [[آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده کانادا در ميراث جهانی|تاریخی]] دیدنی نیز در [[استان کبک کانادا|کبک]] برگزار می‌شود که کارناوال زمستانی و فستیوال تابستانی [[استان کبک کانادا|کبک]] از آن جمله‌اند.  


1) تولید و انتشار آثار فرهنگی متنوع
در شهرهای مختلف، تعداد زیادی از نقاشان، مجسمه‌سازان و عکاسان زندگی می‌کنند و به فعالیت‌های هنری می‌پردازند. آنان با خلق آثار خود زندگی فرهنگی مردمان این شهرها را با آثار هنری متفاوت خود غنی‌تر می‌سازند. آثار این هنرمندان در موزه‌ها، نگارخانه‌ها و مراکز هنری به نمایش درمی‌آیند. موزه‌های بزرگی(چون موزه هنرهای زیبای [[استان کبک کانادا|کبک]] و موزه تمدن) با برگزاری نمایشگاه‌های معتبر جهانی نقش فرهنگی بسیار مهمی ایفا می‌کنند. هنرهای نمایشی نیز با وجود انجمن‌ها و گروه‌های فعال موسیقی و تئاتر، مورد توجه قرار دارند.<ref name=":3">Li, P. S. (2000). Cultural diversity in Canada: The social construction of .racial differences</ref>


2) دسترسی و مشارکت در زندگی فرهنگی  
==== [[فعاليت‌های داوطلبانه فرهنگی در کانادا]] ====
در این کشور فعالیت‌های داوطلبانه فرهنگی بسیاری انجام می‌شود. از جمله این فعالیت‌ها می‌توان به اجرای «برنامه تصورکن(The imagine program)» اشاره کرد که از سوی مرکزی با عنوان «مرکز کانادایی نوع‌دوستانه(Canadian center for philanthropy)» مطرح گردید و از طریق منابع خصوصی و دولتی تأمین مالی می‌گردد. این طرح جهت حمایت بیش از پیش از هنرهای زیبا به اجرا درمی‌آید. به موازات این طرح، [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث فرهنگی]] طرح جایزه ویژه خیرین و داوطلبان فرهنگی کشور را به منظور شناسایی کمک‌های قابل توجه در جهت غنی‌سازی فرهنگ مطرح نموده است. این جایزه را داوطلبان و حامیان مؤسسات فرهنگی اعطاء می‌‌کنند. در سال 1990‌م، کمک‌های شهروندان به هنرهای نمایشی، هنرهای تجسمی و [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث فرهنگی کشور]] حدود 17 میلیون دلار بود. مبلغ 19 میلیون دلار مشارکت مالی شرکت‌های تجاری کانادایی را نیز باید به مبلغ فوق اضافه نمود.


4) ایجاد ارتباط میان کانادایی‌ها و درک عمیق‌تر جوامع گوناگون آن
لازم به ذکر است که طی دو دهه گذشته، حمایت‌های مشارکتی از هنرهای مختلف کشور به طور فزاینده‌ای افزایش یافته است. برای مثال، در سال 1992م، پشتیبانی مالی بخش خصوصی از هنرهای کشور بالغ بر 60 میلیون دلار بوده است. با وجود این، کانادا هنوز از بنیادهای کافی در امر توسعه و پشتیبانی هنرهای کشور به منظور انجام فعالیت‌های نوع‌دوستانه برخوردار نیست.<ref>Jeannotte, M. S., MacKinnon, E., & McRae, D. (2001). Cultur and volunteering: Canadian perspectives. </ref> <ref>Horner, Jane, (1996), “Volunteers in Arts and Heritage Report”, Ottawa: The Volunteer Centre of Ottawa-Carleton,</ref>


5) درک بهتر از حقوق و مسئولیت‌های مشترک شهروندی و ایجاد فرصت مشارکت در زندگی مدنی
=== [[نمادها و سمبل های فرهنگی کانادا]] ===
نمادهای ملی نمادهایی هستند که در داخل و خارج از کشور به نمایندگی از کشور و مردم مورد استفاده قرار می‌گیرند. نمادهای ملی تحت تأثیر منابع تاریخی و طبیعی ملل قدیمی شکل گرفته‌اند. استفاده از برگ [[نماد درخت افرا در کانادا|درخت افرا]]، به عنوان یک نماد به مدت‌ها پیش، یعنی اوایل قرن ۱۸، برمی‌گردد. نقش این نماد را می‌توان بر روی پرچم فعلی و نیز پرچم‌های قبلی، سکه(پنی) و بر روی یونیفرم [http://wiki.icro.ir/%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D8%B4_%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF ارتش کاناد]ا مشاهده کرد. می‌توان نمادها و سمبل‌های کشور [[کانادا]] را در چند دسته تقسیم‌بندی کرد:


با این حال، وزارت امور خارجه، وزارت تجارت بين‌الملل، وزارت اقتصاد، سازمان مهاجران و امور شهروندان، منابع انساني، اداره امور بوميان شمال و سرخ‌پوستان و وزارت صنايع نيز در اين امر سهيم هستند.  
* نمادهای طبیعی، معرف طبیعت و حیات وحش؛
* نمادهای ورزشی، معرف ورزش‌های سنتی و بومی؛
* نمادهای سلطنتی، معرف تاریخ سیاسی؛
* نمادهای هنری، معرف صنایع دستی و هنر.<ref name=":42">Hutchins, D., & Hutchins, N. (2006). The maple leaf forever: A celebration of Canadian symbols. The Boston Mills Press.</ref>


به منظور افزايش انسجام و يكپارچگي سياست فرهنگي، اين كشور وارد يك روند پژوهشي دامنه‌دار شده است تا به هويت ملي و فرهنگي ممتاز نايل شود. براساس آن جمعيت بوميان، دوگانگي زبان، چندفرهنگي جمعيت، منطقه‌گرايي و تأثيرپذيري بالقوه از ايالات متحده آمريكا مورد توجه قرار گرفته است. براساس قانون اساسي، ايالت‌هاي كانادا در امر آموزش از مسؤوليت تام برخوردار بوده و در زمينه فرهنگ با دولت فدرال تشريك مساعي مي‌نمايند. این كشور داراي مؤسسات مشابه در سطوح ايالتي و فدرال است كه از امور فرهنگي و هنرهاي زيباي كشور حمايت به عمل مي‌آورند. ايالات و مناطق نيز داراي وزارتخانه‌هاي فرهنگ می باشند كه در زمينه برنامه‌هاي سياست فرهنگي همسان با سازمان ميراث فرهنگي عمل مي‌نمايند. گزارش سال 1992م كميته دائمي فرهنگ و ارتباطات پيشنهاد مي‌نمايد كه دولت فدرال بايد برنامه‌ريزي را تشویق کند، برقراري هماهنگي فرهنگي ميان سازمان‌های فدرال را در رأس كار خود قرار دهد و مشاركت با ديگر سطوح دولت، بخش خصوصي و جامعه فرهنگي را ترويج نمايد. به تازگي دولت فدرال اصول و اهداف كلي را براي خط و مشي آينده فرهنگي دولت تعيين نموده است.
در یک تقسیم‌بندی کلی دیگر می‌توان نمادهای این کشور را به دسته‌های ملی و استانی تقسیم‌بندی کرد:


از ديگر گرايش هاي توسعه سياست فرهنگي فدرال مي‌توان به اتخاذ استراتژي‌هاي مالي چند ساله براي فعاليت‌هاي هنري، اتخاذ تدابير جامع در جهت تشويق سطوح مختلف جامعه به مشاركت فرهنگي، توسعه فعاليت‌هاي بشردوستانه و داوطلبانه، آموزش و ترويج حرفه‌اي هنرهاي زيبا و برقراري همكاري بيشتر ميان آژانس‌ها و دولت‌هاي فدرال و ايالتي اشاره نمود]4 و 5[.
==== نمادهای ملی ====


نهادهاي دولتي و نيمه دولتي مسئوول در حوزه فرهنگي  در سطوح مختلف به شرح زيرند:
===== پرچم رویال استاندارد =====
پرچم رویال استاندارد(Royal Standard)، پرچم مخصوص ملکه که در سپتامبر سال 1961م توسط ملکه الیزابت دوم تصویب شد.


'''1. در سطح ملي'''
===== نماد پرچم ملی کانادا =====
نماد پرچم ملی کانادا(National Flag)، این پرچم قرمز رنگ است، مربعی سفید در وسط و برگ [[نماد درخت افرا در کانادا|درخت افرا]] نیز در آن قرار دارد. در سال ۱۹۶۴م مذاکره‌ای برای تغییر پرچم انجام شد. از سه طرح ارائه شده طرحی پذیرفته شد که توسط فردی به نام جورج استنلی(George Stanley) و جان ماتسون(John Matson) ارائه شده بود و در ۱۵ فوریه ۱۹۶۵م پس از تغییرات نهایی برای اولین بار نمایش داده شد. از آن به بعد هر ساله ۱۵ فوریه جشنی به نام روز ملی [http://wiki.icro.ir/%D9%BE%D8%B1%DA%86%D9%85_%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%A7 پرچم کانادا] برگزار می‌شود.


'''1.1. سازمان میراث فرهنگی:''' تا اوايل دهه 1990م، سازمان فدرال در امر ارتباطات، مسؤوليت اداره و توسعه سياست‌هاي فرهنگي، قانون‌گذاري و تنظيم قوانين در سطح ملي را برعهده داشت. در ژوئن سال 1993م، چندين سازمان دولتي جهت ايجاد سازمان جديد ميراث فرهنگي با يكديگر ادغام شدند. سرانجام سازمان ميراث فرهنگي اين كشور مسؤوليت اداره و نظارت بر امور هنری، صنايع فرهنگي، راديو- تلويزيون، ميراث فرهنگي، ورزش‌هاي غيرحرفه‌اي، امور چندفرهنگي، پارك‌هاي ملي و بناهاي تاريخي ـ ملي، حقوق بشر، فعاليت‌هاي داوطلبانه، زبان‌ها و فرهنگ‌هاي بومي، زبان‌هاي رسمي، فعاليت‌هاي تشريفاتي - دولتي و ارتقاء هويت كانادايي را برعهده گرفت.
===== [[نماد پرچم اتحادیه سلطنتی کانادا]] =====
[[نماد پرچم اتحادیه سلطنتی کانادا]] (Royal Union Flag)، نماد پادشاهی انگلستان و ایرلند شمالی و دارای پیشینه طولانی استفاده در کانادا است. سربازان کانادایی در جنگ جهانی اول با این نماد جنگیدند. استفاده از این پرچم دو دلیل عمده داشت: اول، یادآور پرچم ملی انگلستان است و دوم به عنوان نمادی از عضویت در کشورهای مشترک‌المنافع و وفاداری به تاج و تخت انگلستان می‌باشد. این پرچم سالیان متمادی در تمام مستعمرات انگلستان مورد استفاده قرار گرفت و همراه با [[نماد پرچم ملی کانادا|پرچم ملی]] در روزهای زیر برافراشته می‌شود:


از ديگر مسئووليت‌هاي سازمان ميراث فرهنگي، كه با مشاركت وزارت كشور اجرا مي‌شود، مي‌توان به مواردي چون: مسؤوليت اداره و نظارت بر شوراي هنر، هيأت فيلم كشور، شركت سهامي خبرگزاري،(CBC) مركز هنرهاي ملي، فيلم كانادا، كميسيون مخابرات و راديو و تلويزيون، كتابخانه ملي، كميسيون بزرگ كشور، كميسيون ميادين جنگي كشور، موزه‌هاي ملي، موزه ملي علوم و فناوري، موزه هوا- فضا، موزه طبيعت، موزه تمدن، موزه جنگ، گالري ملي، موزه ملي عكاسي معاصر، و آرشيوهاي ملي اشاره كرد. انجام دادن اين فعاليت‌ها نيازمند اختصاص بالاترين ميزان بودجه است  كه در سال (92-1991م) 9/2 میلیارد دلار بود]6[.
* روز تولد ملکه(روز ویکتوریا، دوشنبه قبل از 25 می)؛
* سالگرد تصویب اساسنامه وستمینستر(Statute of Westminster)(11 دسامبر)؛
* روز رسمی کشورهای مشترک‌المنافع(دومین دوشنبه در ماه مارس).  


'''1.2. شوراي هنر:''' اين شورا به موجب قانون مصوب سال 1997م تأسيس گرديد. شوراي مذكور در جهت توسعه و ترويج مطالعه و بهره‌مندي از آثار هنرهاي زيباي كشور فعاليت مي‌نمايد. اين شورا وظيفه تهيه و ارائه خدمات و كمك‌هاي مالي به هنرمندان حرفه‌اي، توليدكنندگان و سازمان‌هاي هنري اين کشور را برعهده دارد. همچنين دبيرخانه كميسيون كانادا را ترغيب به همكاري با سازمان علمي، فرهنگي و تربيتي سازمان ملل (UNESCO) مي كند و بسياري از طرح‌ها (نظير طرح كيلام (killam program) در امر اهدای جوايز و هداياي ادبي به هنرمندان كشور) را به اجرا در مي‌آورد]7[.
البته [[نماد پرچم ملی کانادا|پرچم ملی]] همواره در اولویت است و هیچ‌گاه جایگزین نمی‌شود.


'''1.3. كميسيون كانادايي يونسكو: اين''' كميسيون فعاليت‌هاي سازمان يونسكو در كشور كانادا را سازماندهي مي‌كند و حضور كشور در فعاليت‌هاي يونسكو را افزايش مي‌دهد. كميسيون فوق به عنوان مشاور وزارت امور خارجه در سازمان يونسكو فعاليت و با وزارت كشور در اجراي برنامه‌هاي بين‌المللي فرهنگي مشاركت مي‌نمايد.
===== [[نماد نشان سلطنتی کانادا]] =====
[[نماد نشان سلطنتی کانادا]] (Royal Arms)، نشانه اقتدار کشور است. از سال 1868 تا 1921م چندین بار تغییراتی در این نشان ایجاد شده است. در نهایت، نماد کنونی در 21 نوامبر سال 1921م، توسط جورج پنجم(George V) مورد تأیید قرار گرفت و رسمیت یافت. این آرم به عنوان نشانه قدرت توسط سازمان‌های دولتی و نمایندگان مختلف، از جمله نخست وزیر، کابینه و بسیاری از دادگاه‌ها(از جمله دیوان عالی کشور) استفاده می‌شود. در حال حاضر، این نشان به عنوان یک ویژگی امنیتی بر روی پول‌های کاغذی و جلد گذرنامه کانادایی مورد استفاده قرار می‌گیرد.


'''1.4. شوراي تحقيقاتي علوم اجتماعي و انساني:''' شوراي مذكور در راستاي توسعه علوم انساني و اجتماعي كشور به اشخاص پيشنهاد مشاركت مي‌دهد. این شورا ارگاني سلطنتي است كه از طريق وزارت صنايع به پارلمان كشور گزارش كار ارائه مي‌دهد]8 و 9[.
===== [[نماد مهر سلطنتی کانادا]] =====
[[نماد مهر سلطنتی کانادا]] (Great Seal)، نشان بزرگ [[کانادا]] است که در اسناد دولتی مانند اعلامیه‌ها و کمیسیون‌های وزرای کابینه، سناتورها، قضات و مقامات ارشد دولتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. قدمت آن به ابتدای سلطنت ملکه الیزابت دوم برمی‌گردد. در این تصویر ملکه الیزابت دوم بر روی صندلی تاج‌گذاری نشسته است و عصای معروف سلطنتی را در دست دارد. همچنین، نماد کشور [[کانادا]] در پایین تصویر مشاهده می‌شود. این مهر توسط ضراب‌خانه سلطنتی ساخته شده و کتیبه روی آن به دو زبان فرانسه و انگلیسی است. جنس آن از فولاد مخصوص، وزن آن 3.75 کیلوگرم و [[قطر]] آن 127 میلی‌متر است. این مهر در اداره کل ثبت [[کانادا]] نگهداری می‌شود.


'''2. در سطح ايالتي'''
==== رنگ‌های ملی ====
در جنگ‌های صلیبی هر کشور توسط یک صلیب با رنگ‌های متفاوت شناخته می‌شد. فرانسوی‌ها با صلیب سرخ و انگلیسی‌ها با صلیب سفید شناخته می‌شدند. در این دوره از تاریخ، قرمز و سفید رنگ‌های ملی فرانسه و انگلستان بود. در سال 1921م، جورج پنجم، [http://wiki.icro.ir/%D9%BE%D8%A7%D8%AF%D8%B4%D8%A7%D9%87_%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%A7 پادشاه کانادا]، رنگ های سرخ و سفید را به عنوان رنگ رسمی [http://wiki.icro.ir/%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%A7 کانادا] اعلام کرد.


فرهنگ در كانادا مسؤوليت مشاركتي است كه ميان دولت‌هاي ايالتي و فدرال توزيع شده است. در سال 1970م، از محل فروش بليط‌هاي بخت‌آزمايي، شماري از ايالت‌هاي كشور مبادرت به تأسيس وزارتخانه‌هاي فرهنگي نمودند. دولت‌هاي ايالتي به طور غيررسمي در بخش ميراث فرهنگي، توسعه و ترويج قوانين، سياست‌ها و برنامه‌هاي فرهنگي بسيار فعال بوده‌اند. در سال‌هاي دهه 1990 ميلادي، هزينه‌هاي فرهنگي ايالتي بالغ بر 9/1 ميليون دلار بوده است كه بيشتر اين هزينه‌ها در بخش كتابخانه‌ها و ميراث فرهنگي كشور صرف شد. پيش‌نياز و ضروريات فرهنگي هر ايالت با ايالات ديگر تفاوت دارد. به عنوان مثال، ايالات انتاريو، كبك و بريتيش كلمبيا مراكز اصلي صنايع فرهنگي و هنرهاي زيباي اين كشور محسوب مي‌گردند. ايالت كبِك تنها ايالت كشور است كه به‌رغم ركود اقتصادي اخير مبادرت به تأسيس شوراي هنر و ادبيات و اختصاص بودجه برای اين امر نموده است. لازم به ذكر است كه راهکارهای زيادي جهت تسهيل در توسعه پروژه‌هاي مشاركتي، تأمين بودجه بخش فرهنگ و مبادله اطلاعات ميان دولت‌هاي فدرال و ايالتي به كار گرفته شده است]3 و 10[.
==== [[نماد درخت افرا در کانادا]] ====
از 150 گونه درخت افرا (Maple tree) فقط 13 گونه بومی آمریکای شمالی است، اما این درخت نقش مهمی در توسعه تاریخی کانادا بازی کرده است. چوب افرا - که در سختی و دیگر ویژگی‌ها متفاوت است - به شدت برای صنعت مبلمان، کفپوش و نظایر آن مورد تقاضاست. این موضوع موجب شکوفایی صنعت در شرق کانادا شده است. این درخت همچنین از لحاظ زیبایی و زیست‌محیطی اهمیت فراوانی دارد. از سال 1965م برگ افرا برجسته‌ترین نماد پرچم کشور شد. برگ افرا با [http://wiki.icro.ir/%D9%BE%D8%B1%DA%86%D9%85_%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%A7 پرچم کانادا] همراه است، اما درخت افرا تا سال 1996م به عنوان نماد ملی معرفی نشد. بسیاری از کانادایی‌های خواستار این بودند که دولت درخت افرا را به عنوان نماد ملی معرفی کند. در نهایت، در تاریخ 25 آوریل 1996م به این خواسته آنها جامه عمل پوشانده شد و امروزه درخت افرا عضو مهمی از خانواده نمادهای کاناداست.


==== [[نماد افرا برگ در کانادا]] ====
در طول تاریخ، برگ افرا (Maple leaf) به عنوان [http://wiki.icro.ir/%D9%86%D9%85%D8%A7%D8%AF_%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%A7 نماد کانادا] اهمیت داشته و امروز نیز شناخته شده‌ترین نماد این کشوراست. تصور می‌شود که برگ افرا اولین بار در سال ۱۷۰۰م به عنوان [http://wiki.icro.ir/%D9%86%D9%85%D8%A7%D8%AF_%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%A7 نماد کانادا] به کار برده شد. اما، حتی سال‌ها پیش از آن نیز شیره این گیاه(که از آن با نام شربت افرا یاد می‌شود) به عنوان منبع مهم تغذیه بومیان به شمار می‌رفت. این روند تا قرن ۱۹میلادی ادامه داشت. در این قرن سازمان‌ها و مؤسسات متعددی این تصویر را پذیرفتند. امروزه، شیره [[نماد درخت افرا در کانادا|درخت افرا]] - که شباهت بسیاری به عسل دارد - در این کشوراستفاده غذایی دارد.


'''ابزارهاي سياست فرهنگي و تأمين بودجه فعاليت‌هاي فرهنگي'''
در سال ۱۸۳۴م، انجمن قدیس ژان بپتیست(Jean-Baptiste) تاسیس شد تا زبان فرانسه، و اندیشه استقلال [[استان کبک کانادا|کبک]] را تبلیغ و ترویج کند. این انجمن برگ افرا را به عنوان نماد خود برگزید. اولین کاربرد رسمی برگ افرا به این ترتیب صورت گرفت. در سال ۱۸۴۸م، برگ افرا به عنوان مظهر انتخابی [[کانادا]] در جلسه سالانه ادبی تورنتو مطرح شد. همچنین، در سال ۱۸۶۰م، صدمین هنگ(کانادایی‌های سلطنتی) تصویر برگ افرا را ضمیمه مدال خود کردند. در سال ۱۹۳۹م و در جریان جنگ جهانی دوم، برگ افرا دوباره توسط سربازان کانادایی به عنوان نماد شاخص هویت به کار رفت. در سال ۱۸۶۷م، الکساندر مویر(Alexander Muir) ترانه همبستگی [http://wiki.icro.ir/%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%A7 کانادا] را سرود. عنوان این ترانه «برگ افرا برای همیشه» نام داشت که تا چندین دهه ترانه ملی به شمار می‌رفت. این شاعر، ترانه‌سرا و مدیر مدرسه، در کودکی از اسکاتلند به [http://wiki.icro.ir/%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%A7 کانادا] مهاجرت کرد و در تورنتو بزرگ شد. در سال ۱۸۶۷م، استان‌های [http://wiki.icro.ir/%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D9%88 انتاریو] و [[استان کبک کانادا|کبک]] نشان برگ افرا را در لباس ارتشیان گنجاندند.


فرهنگ بخش پوياي اقتصاد كانادا محسوب می‌شود كه به طور مستقيم يا غيرمستقيم به اقتصاد ملي آن نیز كمك می‌کند. برطبق اطلاعات ارائه شده از سوي اداره آمار این كشور، تأثير مستقيم بخش اقتصاد بر هنرهاي زيبا و بخش فرهنگ كشور بالغ بر 2/14 میلیارد دلار در سال (90-1991م) بوده است كه تقريباً 3/2 درصد از توليد ناخالص ملي را تشكيل مي‌دهد. هنرهاي زيبا و فرهنگ علاوه‌بر سطوح دولتي از حمايت‌هاي بخش خصوصي كشور نيز برخوردارند. از زمان جشن‌هاي سده در سال 1967م، شمار زيادي از سازمان‌ها و نهادهای دولتي كمك‌هاي مالي قابل توجهي به صنايع فرهنگي، مؤسسات و هنرمندان كشور نموده‌اند. ساليان متمادي نابرابري‌هاي فاحشي ميان ايالت‌هاي كشور از لحاظ ميزان حمايت، پشتيباني و توزيع بودجه فرهنگي وجود داشته است. در سال (1992م) دولت‌هاي مختلف در كليه سطوح مبلغ 6 میلیارد دلار در امر فرهنگ سرمايه‌گذاري نمودند. از اين ميزان 9/2 میلیارد دلار از طريق دولت فدرال، 9/1 میلیارد دلار از طريق ايالت‌ها و 2/1 میلیارد دلار از طريق شهرداري‌ها تأمین گرديد. در ايالات كِبك و انتاريو عمده تمركز بر بودجه‌هاي فرهنگي فدرال بوده است، زيرا اغلب سازمان‌ها و نهادهای فرهنگي فدرال در اين دو ايالت واقع شده‌اند.  
در مقطعی از تاریخ برگ افرا روی تمام سکه‌های [http://wiki.icro.ir/%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%A7 کانادا] به چشم می‌خورد. در حال حاضر، نقش آن فقط روی پنی(سکه یک سنتی) باقی مانده است. در ۱۵ فوریه سال ۱۹۶۵م، از پرچم نوین کانادا رونمایی شد و تنها نماد موجود روی این پرچم سفید و قرمز برگ افرا بود. به این ترتیب برگ افرا نماد ملی شناخته شد و رسماً به عنوان یک هویت منحصر به فرد برگزیده شد.


86 درصد از بودجه دولت‌هاي فدرال به نهادها و سازمان‌های فرهنگي فدرال (نظير شركت سهامي خبرگزاري كانادا، موزه‌هاي ملي و مكان‌هاي تاريخي فدرال) تعلق دارد. 14 درصد باقي مانده به صورت كمك‌هاي مالي و اعطاي جوايز به صنايع فرهنگي، مؤسسات، سازمان‌ها و هنرمندان پرداخت مي‌گردد. 23 درصد بودجه دولت‌هاي ايالتي و منطقه‌اي در بخش فرهنگ به كتابخانه‌ها و ميراث فرهنگي اختصاص مي‌يابد. در سال 1992م، 80 درصد از بودجه فرهنگي 2/1 میلیارد دلاري شهرداري‌ها به كتابخانه‌هاي كشور اختصاص يافت.
==== [[نماد سگ آبی در کانادا]] ====
در فاصله قرون 17 و 18 میلادی استفاده از کلاه‌های پوستی در اروپا بسیار رونق یافته بود. محبوبیت این کلاه‌ها تقاضا برای آن را افزایش داد. هِنری چهارم - پادشاه فرانسه - تجارت خز را به عنوان یک فرصت برای به دست آوردن درآمد و ایجاد یک امپراتوری در آمریکا شمالی در نظر گرفت. به زودی پوست سگ آبی به بیست برابر قیمت خرید در اروپا فروخته شد و اقتصاد کانادای معاصر حول محور تجارت همین کلاه‌های خز شکل گرفت. در سال 1851م، به کمک سِر سندفورد فلمینگ(Sir Sandford Fleming) سگ آبی (Beaver) به عنوان یک نماد ملی در اولین تمبر پستی [[کانادا]] معرفی شد. با وجود توجه زیاد به این حیوان در اوسط قرن نوزدهم این حیوان با خطر انقراض مواجه شد. در دوران اوج تجارت خز سالانه حدود یکصد هزار پوست سگ آبی صادر می‌شد. در تاریخ 24 مارس 1975م، طی یک موافقت‌نامه سلطنتی، سگ آبی رسماً به عنوان یکی از نمادهای ملی معرفی شد. امروزه با حفاظت از این گونه جانوری و کاهش تقاضا برای پوست آن سگ آبی بزرگ‌ترین جونده در کاناداست.


سازمان ميراث فرهنگي  نیز طرح فرهنگي با عنوان «برنامه زیرساخت‌های جوامع (CIP) » را اداره و بر آن نظارت مي‌نمايد. اين طرح جهت كمك به سازمان‌هاي حرفه‌اي، حقوقي و غيرانتقاعي فعال در عرصه ميراث فرهنگي و هنرهاي زيبا طراحي شده است. طرح پیش گفته اصلاح و بهبود فعاليت‌هاي مديريتي، تأسيس و بهبود زيرساخت‌ها و تجهيزات فرهنگي و افزايش امكان دسترسي به كالاهاي فرهنگي را براي مردم جزو اهداف خود قرار داده است. عمده كمك‌هاي مالي و غيرمالي انجام گرفته از طريق اين طرح توسط سازمان ميراث فرهنگي تأمين مي‌گردد]3، 9 و10[.
==== [[نماد اسب در کانادا]] ====
علاوه‌بر سگ آبی، اسب (Canadian horse) نیز به عنوان نماد ملی کانادا معرفی شده است. اسب جزو لاینفک تاریخ و میراث این کشوراست. اجداد اسب فعلی کانادا، از فرانسه و با مهاجران اولیه فرانسوی به این کشور آمدند. این اسب‌ها بین سال‌های 1647 و 1670م به دستور لویی چهاردهم(Louis XIV) به این کشور منتقل شدند. او 30 اسب از اصطبل خود را به [[کانادا]] فرستاد. در یونان باستان اسب علامت قدرت و شجاعت بوده است. اسب کانادا یکی از قوی‌ترین و شجاع‌ترین نژادهای جهان به شمار می‌رود. به همین دلیل در تاریخ 30 آوریل سال 2002م با تصویب یک لایحه در دولت، اسب به عنوان نماد ملی این کشور معرفی شد. از آنجا که اسب کانادا با ریشه‌های تاریخی و سنت‌های کشاورزی [[استان کبک کانادا|کبک]] مرتبط است، قانون مشابهی در قوه مقننه استانی در نوامبر 2010 م به تصویب رسید که طبق آن نژاد این اسب را به عنوان نژاد رسمی [[استان کبک کانادا|کبک]] به رسمیت شناخته شد.


==== ورزش ملی ====
در تاریخ 12 می 1994م، پس از کشمکش‌های فراوان بین طرفداران هاکی روی یخ و لاکراس برای معرفی ورزش ملی، قانون [http://wiki.icro.ir/%D9%88%D8%B1%D8%B2%D8%B4_%D9%85%D9%84%DB%8C_%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%A7 ورزش ملی کانادا] به تصویب رسید و هاکی روی یخ(Ice hockey) به عنوان ورزش ملی زمستانی و لاکراس(Lacrosse) به عنوان ورزش ملی تابستانی این کشور به رسمیت شناخته شد.


==== پارچه پیچازی برگ افرا ====
همه استان‌ها و سرزمین‌های این کشور، به جز نانوات(Nunavut)، دارای پارچه پیچازی (Maple Leaf Tartan) مخصوص به خود می‌باشند. پیچازی را اولین بار مهاجران اسکاتلندی به این سرزمین آوردند. اولین استانی که اقدام به ثبت طرح پارچه پیچازی به عنوان نماد خود کرد، [[استان نوا اسکوشیای کانادا|نوااسکوشیا]](Nova Scotia) در سال 1995م و جدیدترین آنها [[استان اونتاریوی کانادا|اونتاریو]](Ontario) در سال 2000م بود. پارچه ملی پیچازی را دیوید ویزر(David Weiser) در سال 1964م طراحی کرد. چهار رنگ موجود در آن منعکس کننده تغییرات رنگ [[نماد افرا برگ در کانادا|برگ‌های افرا]] در طول فصول است. پارچه پیچازی [[نماد افرا برگ در کانادا|برگ افرا]] در سال 2011م به عنوان نماد ملی به تصویب رسید. <ref name=":42" /> <ref>Department of Canadian Heritage. (2002). Symbols of Canada. Queen’s Printer for Canada.</ref> <ref>Ross, D., & Hook, R. (1988). The Royal Canadian Mounted Police 1873–1987. Osprey.</ref>


'''حمايت از خلاقيت‌هاي فرهنگي'''
==== [[نمادهای استانی کانادا]] ====


سياست‌هاي فرهنگي كانادا به طور مستقيم و غيرمستقيم خلاقيت‌هاي فرهنگي را مورد حمايت قرار مي‌دهد. در سال 1924م، سياست‌هاي حمايت مستقيم از هنرمندان شكل گرفت. در سال 1951م، «شوراي هنر كانادا» به منظور تأكيد بر آموزش عمومي هنرهاي زيبا تأسيس شد. مسؤوليت نشر و ارتقاء هنرهاي زيبا، ادبيات و علوم انساني و اجتماعي كشور برعهده اين شورا است. هدف اصلي شورا توسعه و ترويج ايده «‌كانادا براي كانادائيان (Canada to Canadian)» بود. پايه و اساس توسعه سياست فرهنگي كشوردر اين شورا پايه‌گذاري شد. علاوه‌بر اين، در سال 1982م گزارش كميته بررسي و بازبيني سياست فرهنگي فدرال (Applebaumِ Hebert)، پيشنهادات ويژه و خاصي را در خصوص وضعيت زندگي هنرمندان كشور ارائه نمود. به دنبال بررسي‌هاي به عمل آمده در سال 1986م طرح ضربتي «سيرين گليناس (Siren ِGelinas)» در خصوص وضعيت اقتصادي و اجتماعي هنرمندان كشور به اجرا در آمد]3 و 10[.
==== [[استان اونتاریوی کانادا|انتاریو]] ====


در سال 1992م، دولت فدرال قانون وضعيت معيشتي هنرمندان كشور را تصويب نمود كه در سال 1993م به مرحله اجرا درآمد. اين آيين‌نامه چارچوب قانوني تحت نظارت دولت فدرال جهت برقراري روابط حرفه‌اي ميان توليدكنندگان و هنرمندان خود اشتغال كشور را به وجود آورد. دو راهکار جديد قانوني نيز براساس آيين‌نامه مذكور مطابق ذيل ايجاد گرديد:
===== پرچم =====
در سال 1965م، پس از تصویب در مجلس قانونگذاری و تأیید ملکه الیزابت دوم، اجازه استفاده از [[نماد پرچم اتحادیه سلطنتی کانادا|پرچم اتحادیه سلطنتی]] به این ایالت داده شد.
===== نشان ایالتی =====
در سال 1909م با حمایت پادشاه ادوارد هفتم استفاده از آن آغاز شد.
===== گل =====
زنبق سفید، با نام علمی تریلیوم گرند یفلوروم(Trillium grandiflorum)، در [[استان اونتاریوی کانادا|اونتاریو]] به عنوان نماد عشق حقیقی پذیرفته شده است. این گل در سال 1937م رسماً به عنوان نماد [[استان اونتاریوی کانادا|انتاریو]] تعیین شد.
===== سایر نمادها =====
کاج سفید(The white pine)، پسر بچه(the loon)، رنگ‌های ارغوانی، سبز و زرد.


1. شوراي كانادا كه به سازمان ميراث فرهنگي كشور خدمات مشاوره‌ای ارائه مي‌كند و تحقيق درباره موضوعاتي چون ماليات‌بندي، دسترسي هنرمندان به منافع اجتماعي و ورشكستگي فرهنگي را برعهده دارد.
==== [[استان کبک کانادا|کبک]] ====


2. تريبون روابط حرفه‌اي توليد كنندگان و هنرمندان، كه بخش ديگري از چارچوب حقوقي است و در آن آيين‌نامه مذكور پيش‌بيني شده است. به منظور تشويق، پشتيباني و حمايت از بخش خصوصي فرهنگ از قبيل مؤسسات تئاتر، گالري‌هاي عمومي و موزه‌هاي كشور، اصلاحاتي بر ماده قانون ماليات بردرآمد مصوب 1991م اعمال گرديد. لازم به ذكر است كه موزه‌ها و ساير مؤسسات هنري كشور با مقاصد سودآوری تأسيس نشده‌اند. در حقيقت، این موسسات به عنوان سازمان‌هاي عام‌المنفعه هستند. اين بدان معناست كه اشخاص حقيقي كه به بخش فرهنگ و هنر كشور كمك‌هاي مالي اعطاء مي‌نمايند، در ازاي چنين كمك‌هايي از معافیت‌های مالياتي تا حداكثر 20 درصد درآمد ماليات‌دهندگان در طي سال بهره‌مند مي‌شوند. طي يك دهه گذشته سازمان‌هاي هنري و فرهنگي كشور به طور فزاينده‌اي متكي بر حمايت بخش خصوصي بوده‌اند. نهادهای فعال در حوزه هنرهاي نمايشي اكنون بيش از 16 درصد بودجه خود را از طريق اعتبارات مالياتي بدست مي‌آورند. در دهه 1990م، تغييرات مالياتي جزئي با تصويب قانون ويژه وضعيت معيشتي هنرمندان كشور در جهت بهبود وضعيت مالي هنرمندان و سازمان‌هاي هنري اعمال گرديد. هنرمنداني كه در استخدام سازمان‌هاي هنري كشور هستند، هم اكنون تا مبلغ 1000 دلار از معافيت مالياتي برخوردار مي‌گردند. اعطاي چنين معافيت‌هايي به هنرمندان حرفه‌اي كشور به علت وجود هزينه‌هاي جانبي توليد آثار هنري و جبران بخشي از اين هزينه‌ها مي‌باشد كه توسط كارفرمايان بخش‌هاي هنري كشور جبران نمي‌شود. سازمان‌هاي خدمات هنري خدمات گوناگوني را به انجمن‌هاي هنري كشور ارائه مي‌دهد و در امر توسعه و ترويج حوزه‌هاي هنري فعال هستند. اين سازمان ها نيز از چنين اعتبارات مالياتي بهره‌مند مي‌گردند.
===== پرچم =====
در 9 مارس 1950م، پس از تصویب مجلس قانونگذاری رسماً اجازه استفاده از این پرچم صادر شد.
===== نشان ایالتی =====
در 9 دسامبر 1939م رسماً استفاده از این آرم به عنوان نشان ایالت [[استان کبک کانادا|کبک]] مرسوم شد.
===== گل =====
در 5 نوامبر 1999م، گل زنبق پرچم‌آبی(Iris Versicolor) از به عنوان نماد ایالت [[استان کبک کانادا|کبک]] معرفی شد. این گل بومی آمریکای شمالی است.
===== نمادهای دیگر =====
جغد برفی(The snowy owl) و درخت غان زرد(The yellow birch) دیگر نمادهای [[استان کبک کانادا|استان کبک]] می‌باشند.<ref>Government of Ontario. (2007). Symbols of Ontario. Retrieved May 12.</ref>


در سال 1992م حمايت‌هاي مالي شوراي هنر از هنرهاي زيبا بالغ بر 44/89 ميليون دلار گرديد. در همين سال شوراي مذكور تعداد 4341 جايزه به هنرمندان و سازمان‌هاي هنري كشور اعطا نمود. از اين مبلغ تقريباً 23 درصد از طريق طرح اعطاي جوايز هنري به اشخاص حقيقي و 77 درصد از طريق ديگر طرح‌هاي شورا به سازمان‌هاي فعال فرهنگي و هنري اعطاء شد. طرح اعطاي جوايز هنري بزرگ‌ترين طرح شوراي هنر در پشتيباني مالي از هنرمندان حقيقي كشور مي‌باشد. از ديگر طرح‌هاي حمايتي شورا مي‌توان به طرح‌هايي چون بانك هنر، اكتشافات فرهنگي و هنري، بخش انتشارات و تأليفات هنري، توريسم فرهنگي و هنرهاي رسانه‌اي اشاره نمود. كميسيون حقوق قرضه عمومي در سال 1986م و به منظور جبران مالي استفاده عمومي از آثار موجود مؤلفان كانادايي در كتابخانه‌هاي كشور تأسيس شد. طرح مذكور توسط كميسيوني متشكل از نمايندگان انجمن‌هاي نويسندگان، كتابخانه‌ها و ناشران كتاب اداره و نظارت مي‌گردد. در سال 1991م، مبلغ 2/6 ميليون دلار از طريق طرح حقوق قرضه عمومي به مؤلفان پرداخت گرديد. اين مبلغ به مؤلفاني تعلق مي‌گرفت كه نام كتاب آنها در فهرست كتابخانه‌هاي منتخب كانادا قرار گرفته باشد]3 و 11[.
==== [[استان نوا اسکوشیای کانادا|نوااسکوشیا]] ====


===== پرچم =====
اینکه اولین بار چه زمانی از این پرچم استفاده شده است، به درستی معلوم نیست؛ ولی آنچه مشخص است در 19 ژانویه 1929م پادشاه جورج پنجم(King George V) آن را مورد تأیید قرار داده است.
===== نشان ایالتی =====
در سال 1929م جورج پنجم آن را تأیید کرد و مورد استفاده قرار گرفت.
===== گل =====
آربتوس انتهایی(the trailing arbutus) یا گل خفچه به طور رسمی از سال 1901 م به عنوان گل [[استان نوا اسکوشیای کانادا|نوااسکوشیا]] معرفی شد.
===== نمادهای دیگر =====
پارچه پیچازی [[استان نوا اسکوشیای کانادا|نوااسکوشیا]]، که در سال 1956م ثبت شده است، صنوبر قرمز(the red spruce)، اردک نوا اسکوشیا(the Nova Scotia duck) از سایر نمادهای این استان هستند.<ref>Government of Nova Scotia. (2003). Symbols of Nova Scotia- The Ancient Arms of Nova Scotia. Retrieved May 3.</ref> <ref>Government of Nova Scotia. (2008). Symbols of Nova Scotia- Shield of arms of Nova Scotia. Retrieved June 2.</ref>


'''ذائقه‌های فرهنگی مردم'''
==== [[استان نیوبرانزویک کانادا|نیوبرانزویک]] ====


چنان که ذکر شد، جامعه کانادا از سه گروه عمده تشکیل شده است که ذائقه فرهنگی هر کدام و میزان آشنایی آنها با فرهنگ‌ها کاملاً متفاوت است. این در حالی است که در بین اعضای گروه سوم (جامعه مهاجران با ملیت‌ها و ادیان متفاوت) ذائقه‌های فرهنگی کاملاً مختلف و متنوعی وجود دارد. شناخت دقیق ذائقه‌های فرهنگی جوامع مختلف مستلزم نیازسنجی فرهنگی به عنوان گامی مقدماتی است.
===== پرچم =====
اجازه سلطنتی این پرچم در 26 ماه مه 1868م توسط ملکه ویکتوریا صادر شد و در 24 فوریه 1965م رسماً به عنوان پرچم ایالت [[استان نیوبرانزویک کانادا|نیوبرونزویک]] اعلام شد.
===== نشان ایالتی =====
این نشان در 8 فوریه 1985م با حکم ملکه ایزابت دوم رسماً به عنوان نشان ایالتی مورد استفاده قرار گرفت.
===== گل =====
گل بنفشه(the purple violet) به طور رسمی در سال 1936م به عنوان نماد [[استان نیوبرانزویک کانادا|نیوبرانزویک]] پذیرفته شد. دانش‌ آموزان، مؤسسه زنان و معاون فرماندار در این انتخاب نقش داشتند.
===== نمادهای دیگر =====
پارچه پیچازی [[استان نیوبرانزویک کانادا|نیوبرانزویک]]،(The New Brunswick tartan) درخت گل حنا(The balsam fir).<ref>Government of New Brunswick. (2005). About New Brunswick - Symbols. Retrieved January 16.</ref>


به طور کلی کانادایی‌های انگلیسی‌تبار اکثراً به شدت تحت تأثیر فرهنگ آمریکایی قرار دارند. فرانسوی‌تباران این کشور، که عمدتاً در ایالت کبک سکونت دارند، نیز به دلیل رقابت‌های سنتی همچنان تحت تأثیر فرهنگ فرانسوی هستند و  به لحاظ فرهنگی خود را سرآمد و دارای پشتوانه‌های غنی فرهنگی می‌دانند. در واقع، صحنه پویای فرهنگی هنری کبک، که در زمره ده مکان پرجاذبه گردشگری آمریکای شمالی قرار دارد، میزبان رخدادهای هنری متعددی در طول سال است. علاوه‌بر رویدادهای سینمایی، تئاتر، موسیقی و ادبیات، هر سال برنامه‌های سنتی و تاریخی دیدنی نیز در کبک برگزار می‌شود که کارناوال زمستانی و فستیوال تابستانی کبک از آن جمله‌اند.
==== [[استان مانیتوبای کانادا|مانیتوبا]] ====


در شهرهای مختلف، تعداد زیادی از نقاشان، مجسمه‌سازان و عکاسان زندگی  می‌کنند و به فعالیت‌های هنری می‌پردازند. آنان با خلق آثار خود زندگی فرهنگی مردمان این شهرها را با آثار هنری متفاوت خود غنی‌تر می‌سازند. آثار این هنرمندان در موزه‌ها، نگارخانه‌ها و مراکز هنری به نمایش درمی‌آیند. موزه‌های بزرگی (چون موزه هنرهای زیبای کبک و موزه تمدن) با برگزاری نمایشگاه‌های معتبر جهانی نقش فرهنگی بسیار مهمی ایفا می‌کنند. هنرهای نمایشی نیز با وجود انجمن‌ها و گروه‌های فعال موسیقی و تئاتر، مورد توجه قرار دارند ]12[.
===== پرچم =====
در تاریخ 12 مه 1966م، پس از تصویب مجلس قانونگذاری و تأیید ملکه الیزابت دوم رسماً به عنوان پرچم ایالت مورد استفاده قرار گرفت.
===== نشان ایالتی =====
این نشان پس از تأیید پادشاه ادوارد هفتم در 5 دسامبر 1992م رسماً به عنوان نشان ایالتی مورد استفاده قرار گرفت.
===== گل =====
در سال 1906م زعفران چمن‌زار(The prairie crocus) به عنوان نماد [[استان مانیتوبای کانادا|مانیتوبا]] پذیرفته شد.
===== نمادهای دیگر =====
پارچه پیچازی [[استان مانیتوبای کانادا|مانیتوبا]]، صنوبر سفید(The white spruce) و جغد خاکستری بزرگ(The great gray owl) از دیگر نمادهای این ایالت است.<ref>Government of Manitoba. (2005). Symbols of Manitoba. Retrieved January 16.</ref>


==== [[استان بریتیش کلمبیای کانادا|بریتیش کلمبیا]] ====


'''فعاليت‌هاي داوطلبانه فرهنگي'''
===== پرچم =====
استفاده از پرچم ایالت [[استان بریتیش کلمبیای کانادا|بریتیش کلمبیا]] در 27 ژوئن 1960 م به تصویب رسید.
===== نشان ایالتی =====
در 5 دسامبر 1987م پس از صدور حکم سلطنتی ملکه الیزابت دوم رسماً به عنوان نشان ایالتی مورد استفاده قرار گرفت.
===== گل =====
در سال 1956م، گل درخت زغال اخته(The dogwood tree)(با نام علمی کورناس نیتتالی(Cornus Nuttalli)) رسما به عنوان نماد ایالت [[استان بریتیش کلمبیای کانادا|بریتیش کلمبیا]] پذیرفته شد.
===== نمادهای دیگر =====
پارچه پیچازی [[استان بریتیش کلمبیای کانادا|بریتیش کلمبیا]]، سدر قرمز غربی(The western red cedar) از دیگر نمادهای این ایالت به شمار می‌رود.<ref>Government of British Columbia. (2007). Symbols of British Columbia. Retrieved January 16.</ref>


در اين كشور فعاليت‌هاي داوطلبانه فرهنگي بسياري انجام مي‌شود. از جمله اين فعاليت‌ها مي‌توان به اجراي «برنامه تصورکن (The imagine program)» اشاره كرد كه از سوي مركزي با عنوان «مركز كانادايي  نوع‌دوستانه (Canadian center for philanthropy)» مطرح گرديد و از طريق منابع خصوصي و دولتي تأمين مالي مي‌گردد. این طرح جهت حمايت بيش از پيش از هنرهاي زيبا به اجرا درمي‌آيد. به موازات اين طرح، سازمان ميراث فرهنگي طرح جايزه ويژه خيرين و داوطلبان فرهنگي كشور را به منظور شناسايي كمك‌هاي قابل توجه در جهت غني‌سازي فرهنگ مطرح نموده است. این جايزه را داوطلبان و حاميان مؤسسات فرهنگي اعطاء مي‌‌کنند. در سال 1990‌م، كمك‌هاي شهروندان به هنرهاي نمايشي، هنرهاي تجسمي و سازمان ميراث فرهنگي كشور حدود 17 ميليون دلار بود. مبلغ 19 ميليون دلار مشاركت مالي شركت‌هاي تجاری كانادايي را نيز بايد به مبلغ فوق اضافه نمود.
==== [[استان پرنس ادوارد آیلند کانادا|جزیره پرنس ادوارد]] ====


لازم به ذكر است كه طي دو دهه گذشته، حمايت‌هاي مشاركتي از هنرهاي مختلف كشور به طور فزاينده‌اي افزايش يافته است. براي مثال، در سال 1992م، پشتيباني مالي بخش خصوصي از هنرهاي كشور بالغ بر 60 ميليون دلار بوده است. با وجود اين، كانادا هنوز از بنيادهاي كافي در امر توسعه و پشتيباني هنرهاي كشور به منظور انجام فعاليت‌هاي نوع‌دوستانه برخوردار نيست]13 و 14[.  
===== پرچم =====
پرچم این جزیره در 24 مارس 1964م پس از تصویب در مجلس قانونگذاری رسمیت یافت.
===== نشان ایالتی =====
این نشان در 20 دسامبر 2003م رسماً به عنوان نشان ایالت انتخاب شد.
===== گل =====
گل دمپایی بانو(The lady's slipper)(با نام علمی د سیپری پدییوم اکال(The Cypripedium acaule) از خانواده ارکیده) در سال 1947م رسماً به عنوان گل نماد جزیره پرنس ادوراد انتخاب شد.
===== نمادهای دیگر =====
پارچه پیچازی جزیره پرنس ادوارد، بلوط قرمز(The red oak) و پرنده جی.آبی(The the blue jay) از دیگر نمادهای این استان است.<ref>Government of Prince Edward Island. (2008). Symbols of Prince Edward Island. Retrieved March 24.</ref>


'''نمادها و سمبل‌های فرهنگی'''
[[استان ساسکاچوان کانادا|ساسکاچوان]]
===== پرچم =====
پرچم این ایالت در 22 سپتامبر 1969م پس از تصویب مجلس قانونگذاری رسماً استفاده شد.
===== نشان ایالتی =====
در 4 اکتبر 1986م پس از تأیید ملکه الیزابت دوم رسماً به عنوان نشان ایالتی [[استان ساسکاچوان کانادا|ساسکاچوان]] پذیرفته شد.
===== گل =====
در سال 1941م زنبق نارنجی – قرمز(The orange-red lily)(با نام علمی لیلیوم فیلادلفیوم)(Lilium philadelphicum L)، که به زنبق چمن‌زار نیز معروف است، توسط انجمن تاریخ طبیعی [[استان ساسکاچوان کانادا|ساسکاچوان]] پیشنهاد و مورد موافقت قرار گرفت.
===== نمادهای دیگر =====
سایر نمادهای این استان عبارتند از: پارچه پیچازی منطقه [[استان ساسکاچوان کانادا|ساسکاچوان]]، درخت غان سفید(The white birch)، گندم(Wheat).<ref>Government of Saskatchewan. (2008). Symbols of Saskatchewan. Retrieved June 1, 2024.</ref> <ref>Government of Saskatchewan. (2008). Symbols of Saskatchewan. Retrieved June 1, 2024.</ref>


نمادهای ملی نمادهایی هستند که در داخل و خارج از كشور به نمایندگی از كشور و مردم مورد استفاده قرار می‌گیرند. نمادهای ملی تحت تأثیر منابع تاریخی و طبیعی ملل قدیمی شکل گرفته‌اند. استفاده از برگ درخت افرا، به عنوان یک نماد به مدت‌ها پیش، یعنی اوایل قرن ۱۸، برمی‌گردد. نقش این نماد را می‌توان بر روی پرچم فعلی و نیز پرچم‌های قبلی، سکه (پنی) و بر روی یونیفرم ارتش کانادا مشاهده کرد. می‌توان نمادها و سمبل‌های کشور کانادا را در چند دسته تقسیم‌بندی کرد:
==== [[استان آلبرتای کانادا|آلبرتا]] ====


1. نمادهای طبیعی، معرف طبیعت و حیات وحش
===== پرچم =====
پرچم این ایالت در 1 ماه مه 1968م به تصویب مجلس قانونگذاری رسید.
===== نشان ایالتی =====
در اول سپتامبر 1980م و پس از تایید ملکه الیزابت دوم به عنوان نشان رسمی ایالت [[استان آلبرتای کانادا|آلبرتا]] مورد استفاده قرار گرفت.
===== گل =====
در سال 1930م رز وحشی(The wild rose)(با نام علمی روزا اسیکولاریس(Rosa acicularis)) توسط موسسه زنان به وزارت آموزش و پرورش پیشنهاد شد و در نهایت توسط دانش‌آموزان مدارس به عنوان نماد ایالت [[استان آلبرتای کانادا|آلبرتا]] انتخاب شد.
===== نمادهای دیگر =====
پارچه پیچازی [[استان آلبرتای کانادا|آلبرتا]]، کاج(The lodgepole pine)، چوب تبدیل به سنگ شده، جغد شاخدار بزرگ(The great horned owl)، گوسفند شاخ‌دار کوه‌های راکی(the Rocky Mountain big horn sheep) از سایر نمادهای این استان‌اند.<ref>Government of Alberta. (2008). Symbols of Alberta. Retrieved June 1.</ref>


2. نمادهای ورزشی، معرف ورزش‌های سنتی و بومی
==== [[استان نیوفاندلند و لابرادور کانادا|نیوفاندلند و لابرادور]] ====


3. نمادهای سلطنتی، معرف تاریخ سیاسی
===== پرچم =====
در تاریخ 28 مه 1980م به عنوان پرچم رسمی این ایالت معرفی شد.
===== نشان ایالتی =====
با حکم سلطنتی چارلز اول از سال 1637م نشان این ایالت محسوب می‌شود.
===== گل =====
در سال 1954م گیاه پارچ، یا جام شکارچی،(the pitcher-plant)(با نام علمی ساراسینا پورپورا(Sarracenia purpurea)) به عنوان نماد ایالت [[استان نیوفاندلند و لابرادور کانادا|نیوفاندلند]] پذیرفته شد.
===== نمادهای دیگر =====
سایر نمادهای این استان عبارتند از: صنوبر سیاه و سفید،(The black spruce puffin) سگ [[استان نیوفاندلند و لابرادور کانادا|نیوفاندلند]](The Newfoundland dog).<ref>Government of Newfoundland and Labrador. (2000). Symbols of Newfoundland and Labrador. Retrieved January 16, 2024.</ref> <ref>Newfoundland and Labrador Heritage. (2008). Newfoundland and Labrador heraldry and flags. Retrieved June 2, 2024.</ref>


4. نمادهای هنری، معرف صنایع دستی و هنر]15[.
==== مناطق شمال غربی ====


در یک تقسیم‌بندی کلی دیگر می‌توان نمادهای این کشور را به دسته‌های ملی و استانی تقسیم‌بندی کرد:
===== پرچم =====
این پرچم در پی فرمان شورای منطقه در ژانویه 1969م به عنوان پرچم رسمی این ایالت معرفی شد.
===== نشان ایالتی =====
این نشان در تاریخ 24 فوریه 1965م پس از تایید ملکه الیزابت دوم به عنوان نشان رسمی این ایالت مورد استفاده قرار گرفت.
===== گل =====
گل آونس کوهستان سفید خامه‌ای(the creamy-white mountain avens)(با نام علمی دریاس اکتوپتالا(Dryas octopetala)) در سال 1957م رسماً به عنوان نماد مناطق شمالی به تصویب رسید.
===== نمادهای دیگر =====
پارچه پیچازی(The Northwest Territories tartan) و کاج جک(The jack pine) از دیگر نمادهای این ایالت می‌باشند.<ref>Government of the Northwest Territories. (2008). Symbols of the Northwest Territories. Retrieved July 1, 2024.</ref>


'''1. نمادهای ملی'''
==== یوکان ====


'''1.1. پرچم رویال استاندارد (Royal Standard) :''' پرچم مخصوص ملکه که در سپتامبر سال 1961م توسط ملکه الیزابت دوم تصویب شد. 
===== پرچم =====
در یکم دسامبر 1967م، با فرمان شورای منطقه به عنوان پرچم رسمی ایالت یوکان پذیرفته شد.
===== نشان ایالتی =====
این نشان در 24 فوریه 1956م پس از تأیید ملکه الیزابت دوم، به عنوان نماد رسمی ایالت یوکان پذیرفته شد.
===== گل =====
در این ایالت گل نوعی کاهو با گلهای قرمز بنفش(The magenta-purple fireweed)(با نام علمی اپیلوبیوم آنگوستیفولیوم(Epilobium angustifolium)) به عنوان نماد مورد پذیرش واقع شده است.


'''1.2. پرچم ملی (National Flag): این''' پرچم قرمز رنگ است، مربعی سفید در وسط و برگ درخت افرا نیز در آن قرار دارد. در سال ۱۹۶۴م مذاکره‌ای برای تغییر پرچم انجام شد. از سه طرح ارائه شده طرحی پذیرفته شد که توسط فردی به نام جورج استنلی (George Stanley) و جان ماتسون (John Matson) ارائه شده بود و در ۱۵ فوریه ۱۹۶۵م پس از تغییرات نهایی برای اولین بار نمایش داده شد. از آن به بعد هر ساله ۱۵ فوریه جشنی به نام روز ملی پرچم کانادا برگزار می‌شود.
نمادهای دیگر


'''3.1. پرچم اتحادیه سلطنتی (Royal Union Flag) :''' این پرچم نماد پادشاهی انگلستان و ایرلند شمالی و دارای پیشینه طولانی استفاده در کانادا است. سربازان کانادایی در جنگ جهانی اول با این نماد جنگیدند. استفاده از این پرچم دو دلیل عمده داشت: اول، یادآور پرچم ملی انگلستان است و دوم به عنوان نمادی از عضویت در کشورهای مشترک‌المنافع و وفاداری به تاج و تخت انگلستان می‌باشد. این پرچم سالیان متمادی در تمام مستعمرات انگلستان مورد استفاده قرار گرفت و همراه با پرچم ملی در روزهای زیر برافراشته می‌شود:
پارچه پیچازی یوکان(The Yukon tartan) و سنگ قیمتی لاجورد(The lazulite) از دیگر نمادهای این منطقه از کاناداست.<ref>Government of Yukon. (2008). Symbols of Yukon. Retrieved April 9.</ref>


-      روز تولد ملکه (روز ویکتوریا، دوشنبه قبل از 25 می)
==== نانوات ====


-      سالگرد تصویب اساسنامه وستمینستر (Statute of Westminster) (11 دسامبر)  
===== پرچم =====
در یکم آوریل 1999م فرماندار کل پرچم ایالت را به این ایالت اعطا کرد.
===== نشان ایالتی =====
این نشان نیز در یکم آوریل 1999م توسط فرماندار کل رومئو به این ایالت اعطا گردید.
===== گل =====
در یکم ماه مه 2000م مجمع قانونگذاری نانوات به اتفاق آراء گل سنگروی ارغوانی(The purple saxifrage)(با نام علمی ساکسیفراگا اوپوزیتیفولیا(Saxifraga oppositifolia)) را به عنوان نماد این ایالت انتخاب کرد.<ref>Government of Nunavut. (2007). Symbols of Nunavut. Retrieved January 16.</ref> <ref>Legislative Assembly of Nunavut. (2007). The flag of Nunavut. Retrieved October 17.</ref>


-      روز رسمی کشورهای مشترک‌المنافع (دومین دوشنبه در ماه مارس). البته پرچم ملی همواره در اولویت است و هیچ‌گاه جایگزین نمی‌شود.
=== تاثیر فرهنگ خارجی ===
به طور کلی فرهنگ [[کانادا]] تحت تأثیر فرهنگ انگلیس، فرانسه، ایرلند و اسکاتلند، و نیز رسوم و فرهنگ قدیمی بومیان این کشور بوده است. از آنجا که از مدت‌ها قبل به خاطر همجواری رفت‌وآمدهای بسیاری بین این کشور و ایالات متحده صورت می‌گرفت، فرهنگ این کشور به میزان زیادی تحت تأثیر فرهنگ آمریکایی است. داشتن زبان و مرز مشترک طولانی با ایالات متحده، فرهنگ این کشور را در یک موقعیت دشوار فرهنگی در ارتباط با ایالات متحده قرار داده است، زیرا فرهنگ کانادا به شدت تحت تأثیر رسانه‌های آمریکا برای ورود و در اختیار گرفتن بازار [[صنایع و کالاهای فرهنگی در کانادا|کالاهای فرهنگی]] است.


'''1.4. نشان سلطنتی (Royal Arms) :''' این نماد، نشانه اقتدار کشور است. از سال 1868 تا 1921م  چندین بار تغییراتی در اين نشان ایجاد شده است. در نهایت، نماد کنونی در 21 نوامبر سال 1921م، توسط جورج پنجم (George V) مورد تأیید قرار گرفت و رسمیت یافت. این آرم به عنوان نشانه قدرت توسط سازمان‌های دولتی و نمایندگان مختلف، از جمله نخست وزیر، کابینه و بسیاری از دادگاه‌ها (از جمله دیوان عالی کشور) استفاده می‌شود. در حال حاضر، اين نشان به عنوان يك ویژگی امنیتی بر روی پول‌های کاغذی و جلد گذرنامه کانادایی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
می‌توان گفت رسانه‌های مختلف ایالات متحده امریکا در این کشور از محبوبیت ویژه‌ای برخوردارند. از این‌رو، بسیاری از محصولات فرهنگی، تفریحی و سرگرمی امریکا در [[کانادا]] نیز طرفداران خاص خود را دارند. در اوسط قرن بیستم به صورت آگاهانه حمایت از تولیدات فرهنگی به منظور تقویت تولیدات فرهنگی داخلی و محدود کردن اثر تولیدات فرهنگی خارجی بر روی مخاطبان داخلی در دستور کار دولت قرار گرفت. این کشور در حالی برای حفظ تفاوت‌های فرهنگی خود تلاش می‌کند که باید به تعهدات خود در قبال عضویت در سازمان تجارت جهانی و همچنین موافقت‌نامه تجارت آزاد آمریکای شمالی(NAFTA) پایبند باشد. اولین واکنش به حضور قابل توجه محصولات فرهنگی آمریکا در بازار مربوط به تصویب قانون ملی فیلم، در سال 1950م، توسط ملکه الیزبت دوم بود. این قانون دولت را ملزم به تأمین منابع مالی و ترویج فرهنگ کانادایی می‌کرد. کمسیون سلطنتی توسعه ملی [[هنر کانادا]] به عنوان یکی از کمسیون‌های شناخته شده از ایجاد سازمانی دولتی حمایت نمود که منحصراً به حمایت مالی از هنرمندان بپردازد. این سازمان به نام "[[شورای هنر کانادا]]" مسوول توزیع مبالغ زیادی پول به افراد و گروه‌ها در راستای ترویج فرهنگ است. این شورا از بدو تأسیس تاکنون فعالیت‌های مؤثری در حمایت از استعدادهای در حال ظهور در عرصه هنر داشته است. کمسیون سلطنتی همچنین تلاش می‌کند تا خطرات ناشی از هجوم فرهنگ‌های خارجی و از دست رفتن فرهنگ ملی را برجسته سازد. در پی گزارش همین کمیسیون در سال 1955م مبنی‌بر اینکه درصد اندکی از محتوای برنامه‌های رادیو و تلوزیون، از جمله بنگاه سخن پراکنی [[کانادا]]، بر پایه فرهنگ کانادایی می‌باشد، در سال 1956م، قانونی تصویب شد که درصد قابل توجهی از محتوای برنامه‌های رادیو - تلویزیونی باید در اصل کانادایی باشد. به هر حال، نمی‌توان منکر شد که در این کشور محتوای برنامه‌ها فقط در حوزه هنر و فیلم نیست و اخبار، ورزش و شبکه‌های خصوصی حجم قابل توجهی از برنامه‌های‌شان را از منابع خارجی تامین می‌کنند. این موضوع به چالشی جدی برای متولیان فرهنگی کانادا تبدیل شده است.


'''1.5. مهر سلطنتی (Great Seal) :''' نشان بزرگ کانادا است که در اسناد دولتی مانند اعلامیه‌ها و کمیسیون‌های وزرای کابینه، سناتورها، قضات و مقامات ارشد دولتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. قدمت آن به ابتدای سلطنت ملکه الیزابت دوم برمی‌گردد. در این تصویر ملکه الیزابت دوم بر روی صندلی تاج‌گذاری نشسته است و عصای معروف سلطنتی را در دست دارد. همچنین، نماد کشور کانادا در پایین تصویر مشاهده می‌شود. این مهر توسط ضراب‌خانه سلطنتی ساخته شده و کتیبه روی آن به دو زبان فرانسه و انگلیسی است. جنس آن از فولاد مخصوص، وزن آن 3.75 کیلوگرم و قطر آن 127 میلی‌متر است. این مهر در اداره کل ثبت کانادا نگهداری می‌شود.
این کشور قومیت‌های گوناگون و وسعت جغرافیایی زیادی دارد. بنابراین تنوع و تفاوت فرهنگی از استانی به استان دیگر واز منطقه‌ای به منطقه دیگر متفاوت است. همچنین فرهنگ این کشور تحت تأثیر فرهنگ‌های مختلف مهاجران از سراسر جهان قرار گرفته ‌است. به دلیل چند فرهنگی بودن جامعه، بسیاری از ارزش‌های فرهنگی این کشوراز فرهنگ‌های مختلفی گرفته شده ‌است.<ref name=":0" /> <ref name=":3" />


'''1.6. رنگ‌های ملی (National colours):''' در جنگ‌های صلیبی هر کشور توسط یک صلیب با رنگ‌های متفاوت شناخته می‌شد. فرانسوی‌ها با صلیب سرخ و انگلیسی‌ها با صلیب سفید شناخته می‌شدند. در این دوره از تاریخ، قرمز و سفید رنگ‌های ملی فرانسه و انگلستان بود. در سال 1921م، جورج پنجم، پادشاه کانادا، رنگ هاي سرخ و سفید را به عنوان رنگ رسمی کانادا اعلام كرد.
=== [[ تجارت فرهنگی کانادا]] ===
امروزه صنایع فرهنگی بخش قابل توجهی از اقتصاد جهانی را تشکیل می‌دهد و به سرعت درحال رشد است. برآوردهای سازمان علمی، آموزشی و فرهنگی ملل متحد([https://www.unesco.org/en یونسکو]) در سال 2002م نشان می‌دهد که محتوای فرهنگی و مرتبط با صنایع خلاق، از جمله کتاب‌ها، برنامه‌های تلویزیونی، فیلم ویدئویی، بازی‌های رایانه‌ای و نظایر آن، بیش از 7 درصد از تولید ناخالص داخلی جهان<sup>[i]</sup> را تشکیل می‌دهد. این امر در کشورهای آسیایی به سرعت در حال رشد است. امروز [[چین]]، پس از بریتانیا و آمریکا، سومین کشور صادرکننده محصولات فرهنگی است و محصولات آن به طرز شگفت‌آوری در حال صدور به سراسر جهان می باشد. براساس آمار منتشره [https://www.unesco.org/en یونسکو] در سال 2005م، این سه کشور در مجموع 40 درصد صادرات فرهنگی دنیا را در اختیار داشته‌اند. [[کانادا]] نیز به عنوان یکی از تولیدکنندگان برجسته صنایع چاپی است و در عرصه رسانه و محصولات سمعی و بصری رقیب جدی در دنیا به شمار می‌رود. گزارش فرهنگی [https://www.unesco.org/en یونسکو] در سال 2005م، کل صادرات فرهنگی این کشور را 1/57 میلیارد دلار آمریکا اعلام کرده است. سهم صنایع فرهنگی 0/03، صنایع چاپی 0/8، رسانه‌های ضبط شده 0/36، هنرهای تجسمی 0/16 و رسانه‌های صوتی و تصویری 0/22 میلیارد دلار بوده است. عمده صادرات صنایع فرهنگی این کشور به آمریکای شمالی است. [[کانادا]] در چشم‌انداز [[تجارت فرهنگی کانادا|تجارت فرهنگی]] خود به دنبال دست‌یابی به بازارهای اقیانوسیه و آسیا، به ویژه [[چین]] است؛ چرا که روند رشد تجارت جهانی نشان می‌دهد که آسیا و اقیانوسیه به علت اهمیت رو به رشد محصولات سمعی و بصری به منطقه‌ای کلیدی تبدیل شده است. لذا، از اهمیت بازار شمال آمریکا تا حدی کاسته شده است. در این مناطق به طور فزاینده‌ای تقاضا برای صنایع سرگرمی و رسانه‌ای وجود دارد. آمار [https://www.unesco.org/en یونسکو] در سال 2005م نشان می‌دهد که بریتانیا، ایالات متحده آمریکا، [[چین]]، آلمان، فرانسه، سنگاپور و [[کانادا]] هشت کشور برتر در عرصه [[تجارت فرهنگی کانادا|تجارت فرهنگی]] به شمار می‌آیند. البته [[کانادا]] به همراه ایالات متحده آمریکا از واردکنندگان بزرگ [[صنایع و کالاهای فرهنگی در کانادا|کالاهای فرهنگی]] در قاره آمریکا نیز به حساب می‌آیند. آنها تقریباً دو برابر صادرات خود [[صنایع و کالاهای فرهنگی در کانادا|کالاهای فرهنگی]] وارد می‌کنند. براساس همین گزارش [[کانادا]] با رقم 4/16 میلیارد دلار، در واردات کالاهای فرهنگی پس از آمریکا، بریتانیا، آلمان، و فرانسه، در رتبه پنجم واردکنندگان برتر [[صنایع و کالاهای فرهنگی در کانادا|کالاهای فرهنگی]] دنیا قرار دارد. از این مبلغ سهم واردات صنایع فرهنگی 0/12، رسانه‌های چاپی 2، رسانه‌های ضبط شده 1/71، هنرهای تجسمی 0/19 و رسانه‌های صوتی و تصویری 0/5 میلیارد دلار بوده است. سهم بخش فرهنگ در اقتصاد این کشورحدود 3/8 درصد از تولید ناخالص داخلی است.


'''1.7. درخت افرا (Maple tree) :''' از 150 گونه درخت افرا فقط 13 گونه بومی آمریکای شمالی است، اما این درخت نقش مهمی در توسعه تاریخی کانادا بازی کرده است. چوب افرا - که در سختی و ديگر ويژگي‌ها متفاوت است - به شدت برای صنعت مبلمان، کفپوش و نظاير آن مورد تقاضاست. این موضوع موجب شکوفایی صنعت در شرق کانادا شده است. این درخت همچنین از لحاظ زیبایی و زیست‌محیطی اهمیت فراوانی دارد. از سال 1965م برگ افرا برجسته‌ترین نماد پرچم كشور شد. برگ افرا با پرچم کانادا همراه است، اما درخت افرا تا سال 1996م به عنوان نماد ملی معرفی نشد. بسیاری از کانادایی‌های خواستار این بودند که دولت درخت افرا را به عنوان نماد ملی معرفی کند. در نهایت، در تاریخ 25 آوریل 1996م به این خواسته آنها جامه عمل پوشانده شد و امروزه درخت افرا عضو مهمی از خانواده نمادهای کاناداست.
تولید ناخالص داخلی(GDP) از محل فعالیت‌های فرهنگی در سال 2002م، معادل 39/9 میلیارد دلار بوده است که رشدی 37 درصدی در مقایسه با سال 1996م از خود نشان می‌دهد. سهم بخش فرهنگ در اقتصاد تنها 3.8 درصد از تولید ناخالص داخلی در سال 2002م بوده است؛ این رقم معادل سهم فرهنگ در سال 1996م است.


'''1.8. افرا برگ (Maple leaf):''' در طول تاریخ، برگ افرا به عنوان نماد کانادا اهمیت داشته و امروز نیز شناخته شده‌ترین نماد این کشوراست. تصور می‌شود که برگ افرا اولین بار در سال ۱۷۰۰م به عنوان نماد کانادا به کار برده شد. اما، حتی سال‌ها پیش از آن نیز شیره این گیاه (که از آن با نام شربت افرا یاد می‌شود) به عنوان منبع مهم تغذیه بومیان به شمار می‌رفت. این روند تا قرن ۱۹میلادی ادامه داشت. در این قرن سازمان‌ها و مؤسسات متعددی این تصویر را پذیرفتند. امروزه، شیره درخت افرا -  که شباهت بسیاری به عسل دارد - در اين كشوراستفاده غذایی دارد.
در سال 2001م، تعداد 611 هزار کانادایی در مشاغل مرتبط با فرهنگ اشتغال داشته‌اند. این رقم معادل 4/1 درصد از نیروی کار این کشور است. رشد سالانه و متوسط این مشاغل از سال 1996 تا 2001م معادل 3/4 درصد بوده است. این رشد در مشاغل مرتبط با رسانه‌های نوشتاری، صنعت فیلم و تولید و پخش معادل 2/3 درصد بوده است که شامل نیمی از موقعیت‌های شغلی فرهنگی بوده است. به طور متوسط از هر چهار نفری که در حوزه فرهنگ به کار اشتغال دارند، یک نفر آنان به صورت خویش‌فرما برای خود کار می‌کند. کارکنان حوزه فرهنگ بیشتر از کسانی تشکیل شده‌اند که علاقه‌مند هستند با استقلال و انعطاف بیشتر و در محیط کاری خود به کار مشغول شوند.<ref>Business Culture in Canada. (2013). Doing business culture in Canada. Retrieved from [http://www.worldbusinessculture.com/Business-in-Canada.html. http://www.worldbusinessculture.com/Business-in-Canada.html.]</ref>


در سال ۱۸۳۴م، انجمن قدیس ژان بپتیست ( Jean-Baptiste) تاسیس شد تا زبان فرانسه، و اندیشه استقلال کبک را تبلیغ و ترویج کند. این انجمن برگ افرا را به عنوان نماد خود برگزید. اولین کاربرد رسمی برگ افرا به این ترتیب صورت گرفت. در سال ۱۸۴۸م، برگ افرا به عنوان مظهر انتخابی کانادا در جلسه سالانه ادبی تورنتو مطرح شد. همچنين، در سال ۱۸۶۰م، صدمین هنگ (کانادایی‌های سلطنتی) تصویر برگ افرا را ضمیمه مدال خود کردند. در سال ۱۹۳۹م و در جریان جنگ جهانی دوم، برگ افرا دوباره توسط سربازان کانادایی به عنوان نماد شاخص هویت به کار رفت. در سال ۱۸۶۷م، الکساندر مویر ( Alexander Muir) ترانه همبستگی کانادا را سرود. عنوان این ترانه «برگ افرا برای همیشه» نام داشت که تا چندین دهه ترانه ملی به شمار می‌رفت. این شاعر، ترانه‌سرا و مدیر مدرسه، در کودکی از اسکاتلند به کانادا مهاجرت کرد و در تورنتو بزرگ شد. در سال ۱۸۶۷م، استان‌های انتاریو و کبک نشان برگ افرا را در لباس ارتشیان گنجاندند.
=== [[صنایع و کالاهای فرهنگی در کانادا]] ===
فرهنگ بخش پویای اقتصاد این کشور است. در سند راهبرد تجارت جهانی [[کانادا]] در سال ۲۰۰۵م آمده است: «ما در صنایع مختلف ترجیح می‌دهیم عمدتاً تولید کننده و صادر کننده باشیم تا وارد کننده محض، اما در صنایع فرهنگی ضرورت دارد که ما وارد کننده نباشیم. وارد کننده و مصرف کننده فرهنگ دیگران بودن به هیچ وجه پذیرفتی نیست». در این کشور، به عنوان دومین کشور وسیع جهان، فرهنگ به طور مستقیم یا غیرمستقیم به اقتصاد ملی کمک می‌نماید. طبق اطلاعات ارائه شده از سوی اداره آمار، درآمد بخش فرهنگ در سال 90-1991م بالغ بر 14/2 میلیارد دلار بوده است که تقریباً 2/3 درصد از تولید ناخالص ملی را تشکیل می‌داده است.  


در مقطعی از تاریخ برگ افرا روی تمام سکه‌های کانادا به چشم می‌خورد. در حال حاضر، نقش آن فقط روی پنی (سکه یک سنتی) باقی مانده است. در ۱۵ فوریه سال ۱۹۶۵م، از پرچم نوین کانادا رونمایی شد و تنها نماد موجود روی این پرچم سفید و قرمز برگ افرا بود. به این ترتیب برگ افرا نماد ملی شناخته شد و رسماً به عنوان یک هویت منحصر به فرد برگزیده شد.
‌ رادیو و تلویزیون‌، تولیدات‌ شبکه‌های‌ تلویزیونی‌ کابلی‌، فیلم‌ و ویدئو، ضبط‌ صدا، نشر کتاب‌، روزنامه‌ و فصلنامه‌ در این کشور جزو صنایع‌ فرهنگی‌ محسوب‌ می‌گردند. [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان‌ میراث‌ فرهنگی‌]] با همکاری‌ سازمان‌هایی‌ نظیر شرکت‌ مخابرات‌ و سازمان‌ رادیو- تلویزیون‌ این کشور، که‌ امور خبررسانی‌ و صنایع‌ مخابراتی‌ و کابلی‌ کشور را ساماندهی‌ می‌نمایند، به‌ برنامه‌ریزی‌های‌ جامع‌ در حمایت‌ از آثار و صنایع‌ فرهنگی‌ اقدام‌ می‌نماید.


'''1.9. سگ آبی ( Beaver) :''' در فاصله قرون 17 و 18 میلادی استفاده از کلاه‌های پوستی در اروپا بسیار رونق یافته بود. محبوبیت این کلاه‌ها تقاضا برای آن را افزایش داد. هِنری چهارم -  پادشاه فرانسه -  تجارت خز را به عنوان یک فرصت برای به دست آوردن درآمد و ایجاد یک امپراتوری در آمریکا شمالی در نظر گرفت. به زودی پوست سگ آبی به بیست برابر قیمت خرید در اروپا فروخته شد و اقتصاد کانادای معاصر حول محور تجارت همین کلاه‌های خز شکل گرفت. در سال 1851م، به کمک سِر سندفورد فلمینگ (Sir Sandford Fleming) سگ آبی به عنوان یک نماد ملی در اولین تمبر پستی کانادا معرفی شد. با وجود توجه زیاد به این حیوان در اوسط قرن نوزدهم این حیوان با خطر انقراض مواجه شد. در دوران اوج تجارت خز سالانه حدود یکصد هزار پوست سگ آبی صادر می‌شد. در تاریخ 24 مارس 1975م، طی یک موافقتنامه سلطنتی، سگ آبی رسماً به عنوان یکی از نمادهای ملی معرفی شد. امروزه با حفاظت از این گونه جانوری و کاهش تقاضا برای پوست آن سگ آبی بزرگ‌ترین جونده در کاناداست.  
اطمینان‌ از دسترسی‌ هر چه‌ بیشتر مردم‌ به‌ تولیدات‌ فرهنگی‌ داخلی‌ به‌ عنوان‌ مسأله‌ای‌ اساسی‌ در توسعه‌ سیاست‌های‌ فرهنگی‌ این کشور مطرح‌ می‌باشد. با وجود این، در یک دهه گذشته صنایع‌ فرهنگی‌ کشور، که‌ سالانه‌ 200/000 فرصت‌ شغلی‌ را فراهم‌ می‌آورد، به‌ علت‌ رکود اقتصادی‌، کاهش‌ قابل‌ توجه‌ بودجه‌ دولت‌ و غلبه‌ تولیدات‌ فرهنگی‌ خارجی‌(به‌ ویژه‌ تولیدات‌ فرهنگی‌ ایالات‌ متحده‌ آمریکا بر تولیدات‌ داخلی‌) دچار مشکلات‌ عدیده‌ای‌ شده‌ است‌.


'''1.10. اسب: (Canadian horse)''' علاوه‌بر سگ آبی، اسب نیز به عنوان نماد ملی کانادا معرفی شده است. اسب جزو لاینفک تاریخ و میراث این کشوراست. اجداد اسب فعلی کانادا، از فرانسه و با مهاجران اولیه فرانسوی به این کشور آمدند. این اسب‌ها بین سال‌های 1647 و 1670م به دستور لویی چهاردهم (Louis XIV) به این کشور منتقل شدند. او 30 اسب از اصطبل خود را به کانادا فرستاد. در یونان باستان اسب علامت قدرت و شجاعت بوده است. اسب کانادا یکی از قوی‌ترین و شجاع‌ترین نژادهای جهان به شمار می‌رود. به همین دلیل در تاریخ 30 آوریل سال 2002م با تصویب یک لایحه در دولت، اسب به عنوان نماد ملی این کشور معرفی شد. از آنجا  که اسب کانادا با ریشه‌های تاریخی و سنت‌های کشاورزی کبک مرتبط است، قانون مشابهی در قوه مقننه استانی در نوامبر 2010 م به تصویب رسید که طبق آن نژاد این اسب را به عنوان نژاد رسمی کبک به رسمیت شناخته شد.
با بالا گرفتن‌ بحث‌های مختلف‌ درباره تجارت،‌ تحت پوشش‌ قراردادن صنایع‌ خدمات‌ فرهنگی‌ در موافقت‌‌نامه‌ تجارت‌ آزاد آمریکا، [[کانادا]] و اجلاس‌ گات(GATT) در اروگوئه‌ و موافقت‌نامه‌ تجارت‌ آزاد آمریکای‌ شمالی،‌ توجهات‌ خاصی‌ به قوانین‌ و سیاست‌های‌ داخلی‌ حامیِ‌ صنایع‌ فرهنگی‌ کشور مبذول‌ گردید. از جمله‌ اهداف‌ کلی‌ این‌ قبیل‌ مذاکرات‌ حذف‌ قوانین حمایت از تولید داخل‌ و دیگر قوانین‌ تبعیض‌آمیز‌ می‌باشد. این‌ قوانین‌ چالش‌های‌ خاصی‌ را برای‌ صنایع‌ فرهنگی‌ مختلف‌ کشور بوجود می‌آورد. در نتیجه‌، [[کانادا]] این‌ موارد را از تعهدات‌ تجاری‌ دو جانبه‌ حذف‌ نموده‌ است‌.


'''1.11. ورزش ملی:''' در تاریخ 12 می 1994م، پس از کشمکش‌های فراوان بین طرفداران هاکی روی یخ و لاکراس برای معرفی ورزش ملی، قانون ورزش ملی کانادا به تصویب رسید و هاکی روی یخ (Ice hockey) به عنوان ورزش ملی زمستانی و لاکراس (Lacrosse) به عنوان ورزش ملی تابستانی این کشور به رسمیت شناخته شد.
=== [[بازار صنایع فرهنگی کانادا]] ===
در سال‌ 1991م، سازمان سابق‌ ارتباطات‌، که‌‌ دپارتمان‌ میراث‌ فرهنگی‌ جایگزین آن شده است، صندوق‌ توسعه‌ صنایع‌ فرهنگی را ‌ با سرمایه‌ای‌ بالغ‌ بر 33 میلیون‌ دلار برای‌ مدت‌ 5 سال‌ تاسیس نمود. این صندوق‌ وظیفه‌ ارائه‌ خدمات‌ مشاوره‌ مدیریتی‌ و تأمین‌ بودجه‌ صنعت‌ نشر [[بازار کتاب کانادا|کتاب‌]] و فصلنامه‌، فیلم‌ ویدئو و صنایع‌ ضبط‌ صوت‌ کشور را برعهده‌ دارد. صندوق‌ مذکور توسط‌ بانک‌ توسعه‌ تجاری‌ فدرال‌ و تحت‌ نظارت‌ [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث‌ فرهنگی‌]] کشور اداره‌ می‌گردد.<ref>Canadian Business Culture. (2013). Canadian business culture. Retrieved from http://www.cyborlink.com/besite/canada.htm.</ref>


'''1.12. پارچه پیچازی برگ افرا: (Maple Leaf Tartan)''' همه استان‌ها و سرزمین‌های این کشور، به جز نانوات (Nunavut) ، دارای پارچه پیچازی مخصوص به خود می‌باشند. پیچازی را اولین بار مهاجران اسکاتلندی به این سرزمین آوردند. اولین استانی که اقدام به ثبت طرح پارچه پیچازی به عنوان نماد خود کرد، نوااسکوشیا (Nova Scotia) در سال 1995م و جدیدترین آنها اونتاریو<sup>[45]</sup> در سال 2000م بود. پارچه ملی پیچازی را دیوید ویزر<sup>[46]</sup> در سال 1964م طراحی کرد. چهار رنگ موجود در آن منعکس کننده تغییرات رنگ برگ‌های افرا در طول فصول است. پارچه پیچازی برگ افرا در سال 2011م به عنوان نماد ملی به تصویب رسید]15، 16 و 17[.  
==== [[بازار کتاب کانادا]] ====
[[کانادا]] جزو کشورهای مطرح در صنعت چاپ و نشر است. براساس آمارهای سال‌ 2009م، درآمد کل صنعت چاپ کتاب بالغ بر 2/19 میلیارد دلار بوده است. آمار تولید کتاب‌ نشان‌ می‌دهد که‌ این‌ کشور(پس‌ از آمریکا و انگلستان‌) مقام‌ سوم را در تولید کتاب‌‌های انگلیسی‌ زبان‌ در دنیا دارد.  


'''2. نمادهای استانی'''
براساس گزارش آژانس باوکر،(Bowker) در این کشور هر سال‌ به ازاء هر 557 نفر، یک‌ عنوان‌ جدید کتاب تولید می‌شود. از این لحاظ [[کانادا]] پس‌ از انگلستان‌ مقام‌ دوم‌ را دارد.<sup>[ii]</sup> مطابق آمار ارائه شده در همین گزارش، در سال‌ 2001م سه‌ گروه‌ کتاب‌های‌ داستانی‌ بزرگسالان‌، داستانی‌ نوجوانان‌ و جوانان‌، و جامعه‌شناسی‌ و اقتصاد در صدر انتشارات‌ قرار داشته‌اند. ناشران عمده کتاب در دو استان [[استان کبک کانادا|کبک]] و [[استان اونتاریوی کانادا|اونتاریو]] قرار دارند که در مجموع بیش از 60 درصد سود این صنعت را به خود اختصاص داده‌اند. در سال 2009م پنج ناشر بزرگ [[کانادا]] 42 درصد از سهم صنعت کتاب این کشور را در دست داشته‌اند. [[شورای هنر کانادا]] برای حمایت از این صنعت طیف وسیعی از کمک‌های مالی را برای نویسندگان حرفه‌ای، تعاونی‌ها و ناشران ارائه می‌دهد. همچنین، این شورا از بخش ترجمه، نشر و ترویج ادبیات در [[کانادا]] و جشنواره‌های مختلف ادبی حمایت‌های مالی ویژه‌ای به عمل می‌آورد. در حال حاضر، [[شورای هنر کانادا|شورای هنر]] در راستای ترجمه آثار نویسندگان به هر دو زبان رسمی کشور و برای پشتیبانی از ترجمه آثار ادبی [[کانادا]] به زبان‌های فرانسه، انگلیسی و بومی و محلی کمک هزینه‌هایی را به مترجمان پرداخت می‌کند.


'''1. انتاریو'''
در این کشور نوعی‌ مالیات‌ - با عنوان‌ مالیات‌ در محل‌ فروش -‌ از خریداران‌ کتاب‌ اخذ می‌گردد که‌ کتاب‌ و فصلنامه‌ را نیز شامل‌ می‌شود. نرخ‌ این‌ مالیات‌ 7 درصد است‌. [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان‌ میراث‌ فرهنگی‌]] از دو طرح‌ ملی‌ در صنعت‌ نشر کتاب‌ حمایت‌ می‌نماید. این‌ دو طرح‌ عبارت‌اند از:


'''1.1. پرچم:''' در سال 1965م، پس از تصویب در مجلس قانونگذاری و تأیید ملکه الیزابت دوم، اجازه استفاده از پرچم اتحادیه سلطنتی به این ایالت داده شد.  
طرح‌ توسعه‌ صنعت‌ نشر کتاب‌: طرح‌ مذکور ظرفیت‌ صنعت‌ کتاب‌ در کشور را در امر نشر و بازاریابی‌ در بازارهای‌ داخل‌ و بین‌المللی‌ افزایش‌ می‌دهد. این‌ برنامه‌ از بودجه‌ایی‌ معادل 25 میلیون‌ دلار برخوردار است‌.


'''1.2. نشان ایالتی:''' در سال 1909م با حمایت پادشاه ادوارد هفتم استفاده از آن آغاز شد.
طرح‌ کمک‌ به‌ توزیع‌ نشریات‌: این طرح با 25 میلیون دلار بودجه از بازارهای‌ داخلی‌ و بین‌المللی‌ و هزینه‌های‌ توزیع‌ و پخش‌ کتاب‌ حمایت‌ می کند و شهروندان‌ را به خرید کتاب تشویق می‌نماید.


'''2.3. گل:''' زنبق سفید، با نام علمی تريليوم گرند یفلوروم'''<sup>[47]</sup>'''، در اونتاریو به عنوان نماد عشق حقیقی پذیرفته شده است. این گل در سال 1937م رسماً به عنوان نماد انتاریو تعیین شد.
در‌ سال‌ 92-1991م، 1440 مجله‌ ملی‌‌ توسط‌ 1055 ناشر منتشر شد و بیش‌ از 6000 فرصت‌ شغلی‌ در سراسر کشور فراهم‌ گردید. نشریات‌ کانادایی‌ 22 درصد از کل‌ بازار داخلی‌ را در اختیار خود دارند. کل‌ درآمد داخلی‌ و صادراتی‌ کسب‌ شده‌ از محل‌ چاپ‌ نشریات‌ مختلف‌ در کشور طی‌ سال‌ 1991م بالغ بر 864/4 میلیون‌ دلاراست. دولت‌ فدرال‌ به‌ صورت مستقیم‌ از طریق‌ کمک‌های‌ مالی‌ شورای‌ کانادا و تسهیلات‌ صندوق‌ توسعه‌ صنایع‌ فرهنگی‌ به‌ صنعت‌ نشر و چاپ‌ کشور مبالغی را می‌پردازد. علاوه‌‌بر این‌، نشریات‌ از یارانه‌های‌ پستی‌ نیز بهره‌مند می‌گردند. بودجه‌ یارانه‌‌ پستی‌ در سال‌ 1991‌م 85 میلیون‌ دلار بود. سال‌ 1993م، دولت‌ فدرال‌ طرح‌ اضطراری‌ مطالعه‌ عوامل‌ تأثیرگذار بر نشریات‌ را مورد بحث‌ و بررسی‌ قرار داد. از جمله‌ مفاد این‌ طرح‌ می‌توان‌ به‌ بررسی‌ پیشرفت‌ها و رویکردهای‌ صنعت‌ نشر کشور و بازاریابی‌ برای‌ تبلیغات‌ صنایع‌ چاپ‌ و نشر، بررسی‌ تأثیر فن‌آوری‌های‌ جدید این‌ صنعت‌، حضور در فعالیت‌های‌ بین‌المللی‌ و برآورد تأثیر رویکردهای‌ جدید اشاره‌ نمود.<ref>Association of Canadian Publishers. (2013). Association of Canadian Publishers. Retrieved from [http://www.thebpc.ca/the-publishing-industry/full-members/association-of-canadian-publishers/. http://www.thebpc.ca/the-publishing-industry/full-members/association-of-canadian-publishers/.]</ref>


'''2.4. سایر نمادها:''' کاج سفید'''<sup>[48]</sup>'''، پسر بچه'''<sup>[49]</sup>'''، رنگ‌های ارغوانی، سبز و زرد.  
==== صنعت‌ ضبط‌ صدا و راديو تلويزيون‌ ====
بودجه‌ رادیو و تلویزیون‌ کشور<sup>[iii]</sup> بالغ بر 1/5 میلیارد دلار است که‌ تقریباً 50 درصد کل‌ هزینه‌های‌ فرهنگی‌ دولت‌ فدرال‌ است. صنایع‌ مذکور متشکل‌ از ایستگاه‌های‌ رادیو و تلویزیون‌ دولتی‌ و خصوصی‌، کمپانی‌ها و تلویزیون‌های‌ کابلی‌ می‌باشد. در سال‌ 1992م، صنعت‌ تلویزیون‌ کابلی‌ و پخش‌ رادیو و تلویزیون‌ مبلغ 4/2 میلیارد دلار درآمد کسب‌ نمود و بیش‌ از 137/000 فرصت‌ شغلی‌ ایجاد کرد. طبق‌ آمار بدست‌ آمده‌ در سال‌ 1991م، حدود 92 درصد از خانواده‌ها به‌ سیستم‌های‌ تلویزیون‌ کابلی‌ دسترسی‌ داشتند. با این وجود، صنایع‌ رادیو و تلویزیون‌ با چالش‌های خاصی نیز روبه‌رو است. مهم‌ترین‌ این چالش‌ها‌ عبارت‌اند از:


'''2. کبک'''
1) رقابت‌ با برنامه‌های‌ خارجی‌ که‌ غالباً از ایالات‌ متحده‌ آمریکا به‌ سوی‌ کانادا سرازیر می‌شوند.


'''2.1. پرچم:''' در 9 مارس 1950م، پس از تصویب مجلس قانونگذاری رسماً اجازه استفاده از این پرچم صادر شد.
2) ایجاد بازار رقابتی‌


'''2.2. نشان ایالتی:''' در 9 دسامبر 1939م رسماً استفاده از این آرم به عنوان نشان ایالت کبک مرسوم شد.
3) نیاز به‌ معرفی‌ فناوری‌های‌ جدید نظیر تلویزیون‌های‌ پیشرفته‌ و رادیو و ویدئوهای‌ دیجیتالی‌ فشرده‌


'''2.3. گل:''' در 5 نوامبر 1999م، گل زنبق پرچم‌آبی'''<sup>[50]</sup>''' از به عنوان نماد ایالت کبک معرفی شد. این گل بومی آمریکای شمالی است.
4) همگرایی‌ فناوری‌ها میان‌ صنایع‌ مخابرات‌ و رادیو و تلویزیون‌ کشور


'''2.4. نمادهای دیگر:''' جغد برفی<sup>[51]</sup> و درخت غان زرد'''<sup>[52]</sup>''' دیگر نمادهای استان کبک می‌باشند]18[.
5) مشکل‌ خشونت‌ در تلویزیون‌


6) اطمینان‌ از دسترسی‌ کلیه‌ شهروندان‌ ‌ به‌ خدمات‌ رسانه‌های‌ گروهی‌


'''3. نوااسکوشیا'''
7) وجود دوگانگی‌ زبان‌، تنوعات‌ فرهنگی‌ کشور و جایگاه‌ ویژه‌ بومیان‌ در جامعه‌


'''3.1. پرچم:''' اینکه اولین بار چه زمانی از این پرچم استفاده شده است، به درستی معلوم نیست؛ ولی آنچه مشخص است در 19 ژانویه 1929م پادشاه جورج پنجم'''<sup>[53]</sup>''' آن را مورد تأیید قرار داده است.
کمیسیون‌ ارتباطات‌ از راه‌ دور با همکاری‌ سازمان‌ رادیو- تلویزیون(RTC‌) با استناد به‌ ماده‌ قانون‌ ویژه‌ خبررسانی‌ مصوب‌ سال‌ 1991م، امور بخش‌ کابلی‌ رادیو و تلویزیون‌ را برعهده‌ دارد. کمیسیون‌ مذکور مجوز خبرگزاری‌های‌ دولتی‌ و خصوصی‌ را صادر و تجدید می‌نماید. شرکت‌ سهامی‌ خبررسانی‌ کانادا(CBC) و رادیو‌ کانادا(SRC) بزرگ‌ترین‌ شبکه‌های‌ خبرگزاری‌ رادیو و تلویزیونی‌ دولتی‌ می‌باشند. همچنین، کمپانی سهامی‌ خبررسانی‌ کانادا بزرگ‌ترین‌ تولیدکننده‌ برنامه‌ها به‌ دو زبان‌ انگلیسی‌ و فرانسه‌ برای‌ رادیو و تلویزیون‌ این کشور است. این شرکت با بودجه‌ای‌ بالغ‌ بر 1 میلیارد دلار در سال‌ به‌ راه‌اندازی‌ شبکه‌های‌ رادیو و تلویزیونی‌ دو زبانه‌ می‌پردازد. این‌ شبکه‌ خود متشکل‌ از 31 ایستگاه‌ تلویزیونی‌، 1 شبکه‌ بین‌المللی‌ 24 ساعته‌ ماهواره‌ای‌ انگلیسی‌ زبان‌ و 4 شبکه‌ رادیویی‌ شامل‌ 58 ایستگاه‌ رادیویی‌ می‌باشد.


'''3.2. نشان ایالتی:''' در سال 1929م جورج پنجم آن را تأیید کرد و مورد استفاده قرار گرفت.
سرویس‌ خارجی‌ شرکت خبر رسانی و رادیو بین‌المللی‌ کانادا اخبار را به‌ 12 زبان‌ زنده‌ دنیا روی‌ موج‌ کوتاه‌ پخش می‌کنند. صنعت‌ تلویزیون‌ خصوصی‌ متشکل‌ از شبکه‌های‌ مختلف‌ ملی‌ انگلیسی‌ و فرانسوی است. از جمله‌ بزرگ‌ترین‌ این‌ شبکه‌ها می‌توان‌ به‌ شبکه‌های‌ فرانسوی‌ زبان «سی.تی.وی(CTV)»، «گلوبال(Global)» و «تی.وی.ای(TVA)»‌، اشاره‌ نمود.


'''3.3. گل:''' آربتوس انتهایی<sup>[54]</sup> یا گل خفچه به طور رسمی از سال 1901 م به عنوان گل نوااسکوشیا معرفی شد.
از اواسط‌ سال‌ 1980م سودآوری تلویزیون‌های‌ خصوصی‌ کاهش یافته است، در حالی‌ که‌ شبکه‌های‌ تلویزیونی‌ دولتی‌ از سودآوری‌ قابل‌ قبولی‌ برخوردار بوده‌اند. طی‌ دهه‌ گذشته‌، صنعت‌ ضبط‌ صدا(موسیقی‌) از رشد قابل‌ ملاحظه‌ برخوردار بوده‌ است‌. تعداد شرکت‌های ضبط موسیقی‌ از 109 در سال‌ 1982م به‌ 201 شرکت در سال‌ 1991‌م افزایش‌ یافته‌اند. همچنین، ارزش‌ فروش‌ تولیدات‌ صوتی‌ از 222 میلیون‌ دلار در سال‌ 1982م، به‌ 531 میلیون‌ دلار در سال‌ 1990م افزایش‌ یافته‌ است‌. برخلاف‌ چنین‌ رشدی‌، افزایش‌ لوح‌های فشرده هنرمندان‌ بین‌المللی‌ در بازار به‌ یک‌ معضل‌ جدی‌ تبدیل‌ شده‌ است‌. 14 شرکت‌ خارجی‌ همچنان‌ کنترل‌ صنعت‌ موسیقی‌ کشور را با فروش‌ 89 درصدی‌ لوح‌های فشرده در اختیار خود دارند. طرح‌ توسعه‌ ضبط‌ صدا(SRDP) در سال‌ 1986م به‌ اجرا در آمد‌ و مبلغی‌ بالغ‌ بر 5 میلیون‌ دلار در سال‌ با هدف‌ توسعه‌ صنعت‌ موسیقی‌ کشور به‌ آن‌ اختصاص‌ یافته‌ است‌. طرح‌ مذکور مشترکاً توسط‌ سازمان‌ ارتباطاتِ شورای‌ کانادا، که‌ یک‌ کنسرسیوم‌ خصوصی‌ از نمایندگان‌ صنایع‌ رادیو و تلویزیون‌ و ضبط‌ موسیقی‌ می‌باشد، و [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان‌ میراث‌ فرهنگی‌]] اداره‌ می‌گردد. در سپتامبر سال‌ 1993م، [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان‌ میراث‌ فرهنگی‌]] سهم‌ خود از برنامه توسعه ضبط صدا را به‌ کنسرسیوم‌ خصوصی(FMC) واگذار نمود. همچنین، در سال‌ 1992م، طرح‌ اضطراری‌ دولت‌ با عنوان‌ «طرح‌ معافیت‌ مالیاتی‌ صنعت‌ موسیقی‌ کانادا» در جهت‌ ارتقاء صنعت‌ موسیقی‌ کشور، تجزیه‌ و تحلیلِ رویکردها، تغییرات‌ تکنولوژیکی‌ و اتخاذ سیاست‌ها و قانونگذاری‌های‌ جدید دولتی‌ در زمینه‌ موسیقی‌ به‌ وزیر فرهنگ‌ ارائه‌ گردید.<ref>Canadian Radio-television and Telecommunications Commission. (2002). Canadian content in the 21st century. Retrieved May 9, 2024.</ref>


'''3.4. نمادهای دیگر:''' پارچه پیچازی نوااسکوشیا، که در سال 1956م ثبت شده است، صنوبر قرمز<sup>[55]</sup>، اردک نوا اسکوشیا<sup>[56]</sup> از سایر نمادهای این استان هستند]19 و 20[.
==== [[بازارهنرهای تصويری سينما در کانادا]] ====
به‌رغم‌ چالش‌های‌ وسیع‌ جهانی‌ شدن‌، تسلط‌ تولیدات‌ فرهنگی‌ خارجی‌، رکود اقتصادی‌ و مشکلاتی‌ که‌ تولید و توزیع‌ کنندگان‌ فیلم‌ برای‌ در اختیار گرفتن‌ بازار داخلی‌ با آن‌ مواجه‌ می‌باشند شمار شرکت‌های فیلم‌ساز از 492 شرکت به‌ 743 شرکت در دهه 1990م افزایش‌ یافته‌ است‌. در همین دوره درآمد این شرکت‌ها نیز از 146 میلیون‌ دلار به‌ 688/4 میلیون‌ دلار افزایش‌ یافته‌ است‌. در دو دهه گذشته، صنعت‌ فیلم‌ به‌ تولید فیلم‌های گوناگون در حوزه‌های مختلف‌ سینمایی‌ به‌ صورت‌ تمام‌ وقت‌ یا نیمه‌ وقت‌ اقدام‌ نموده است. همچنین، دولت‌ فدرال‌ از طریق‌ دو شرکت‌ سهامی‌ خاص‌ سلطنتی‌ به‌ حمایت‌ از صنعت‌ فیلم‌سازی‌ کشور می‌پردازد. این‌ دو شرکت‌ عبارت‌اند از:


'''4. نیوبرانزویک'''
1) هیأت‌ فیلم‌ ملی؛‌ به‌ موجب‌ قانون‌ فیلم‌ ملی‌، مصوب‌ سال‌ 1950م، این هیات‌ به‌ منظور راه‌اندازی‌، توسعه و‌ ترویج‌ فیلم‌سازی‌ در کشور تأسیس‌ گردید.


'''4.1. پرچم''': اجازه سلطنتی این پرچم در 26 ماه مه 1868م توسط ملکه ویکتوریا صادر شد و در 24 فوریه 1965م رسماً به عنوان پرچم ایالت نیوبرونزویک اعلام شد.
2) تله‌ فیلم‌ کانادا:(Tele Film Canada) نام قبلی آن «‌شرکت‌ توسعه‌ فیلم‌ کانادا(CFDC)» بود. این شرکت به‌ تشویق‌ و ترویج‌ توسعه‌ تولیدات‌ تلویزیونی‌ و فیلم‌ می‌پردازد. بودجه‌های‌ اختصاص‌ یافته‌ به‌ هیأت‌ فیلم‌ ملی‌ و تله‌ فیلم‌ طی‌ سال‌های‌ 1993 و 1994م به ترتیب 82/6 و 132/4 میلیون‌ دلاربوده است.


'''4.2. نشان ایالتی:''' این نشان در 8 فوریه 1985م با حکم ملکه ایزابت دوم رسماً به عنوان نشان ایالتی مورد استفاده قرار گرفت.
در سال‌ 1991م، شرکت‌ سهامی‌ ویدئو و فیلم‌ کانادا، که‌ یک‌ سازمان‌ مالی‌- خصوصی جهت‌ تولید فیلم‌های‌ غیرتئاتری‌ و فیلم‌های‌ ویدئویی‌ کشور می‌باشد، با کمک‌ مالی‌ تله‌ فیلم‌ کانادا و [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث‌ فرهنگی‌]] کشور تأسیس‌ گردید. طرح‌ ضمانت‌ وام‌(LGP توسط‌ شرکت تله‌ فیلم‌ اجرا می‌گردد و در سال‌ 1993م به‌ منظور تأمین‌ بودجه‌ بخشی‌ از پروژه‌های‌ مؤسسات‌ تولید فیلم‌های‌ ویدئویی‌ و سینمایی‌ کشور راه‌اندازی‌ گردید. <ref>National Film Board of Canada. (2005). Mandate of the National Film Board. Retrieved March 15,</ref>


'''4.3. گل:''' گل بنفشه<sup>[57]</sup> به طور رسمی در سال 1936م به عنوان نماد نیوبرانزویک پذیرفته شد. دانش‌ آموزان، مؤسسه زنان و معاون فرماندار در این انتخاب نقش داشتند.
==== [[صنعت گردشگری کانادا]] ====
[[کانادا]] یکی از زیباترین کشورهای جهان است. چنان که در فصل اول ذکر شد، از دو سمت شرق و غرب به اقیانوس اطلس و آرام محدود می‌شود و گستره آن پهنای قاره آمریکای شمالی را دربرمی‌گیرد. طبیعت منحصر به فرد، این کشور را به گردشگاهی محبوب در بین علاقه‌مندان به سفر و گردشگری تبدیل نموده است. موزه‌ها، جشنواره‌های فصلی و آداب و رسوم ملل و فرهنگ‌های مختلف نیز به جاذبه‌های گردشگری آن می‌افزاید.  


'''4.4. نمادهای دیگر:''' پارچه پیچازی نیوبرانزویک،<sup>[58]</sup> درخت گل حنا<sup>[59]</sup>]21[.  
در سال‌های اخیر، صنعت گردشگری با اقدامات به موقع و حمایت‌های دولت از بخش خصوصی رشد چشمگیری داشته و نقشی مهم در کمک به اقتصاد و معرفی میراث این کشور به سایر مردم جهان ایفا کرده است. مطابق اطلاعات کمسیون گردشگری [[کانادا]]،(CTC) میزان درآمد گردشگری در سال 2009م، 69/5 میلیارد دلار بوده است. مطابق آمار منتشره توسط سازمان آمار این کشور، در سال 2010م صنعت گردشگری 1/6 میلیون شغل از مجموع 17/4 میلیون شغل را به خود اختصاص داده است. البته در سال‌های اخیر، سهم گردشگری [[کانادا]] از سهم گردشگری بین‌المللی، از 35 درصد در سال 2000‌م به 20 درصد در سال 2010‌م کاهش یافته است.


'''5. مانیتوبا'''
صنعت گردشگری در هر دو بخش گردشگری داخلی<sup>[iv]</sup> و گردشگری بین المللی<sup>[v]</sup> فعال می‌باشد. مطابق آمار منتشره در سایت سازمان آمار این کشور، در سال 2010م سه کشور ایالات متحده آمریکا با 11 میلیون و 741 هزار نفر، بریتانیا با 661 هزار نفر و فرانسه با 408 هزار نفر بیشترین مسافرت‌ها را به [[کانادا]] داشته‌اند. همچنین، سه کشوری که مقصد گردشگران کانادایی بوده‌اند، به ترتیب ایالات متحده با 19 میلیون و 964 هزار نفر، مکزیک با یک میلیون و سیصد و پنجاه و چهار هزار نفر، و [[کوبا]] با یک میلیون و ده هزار نفر بوده‌اند. علاوه‌بر این، بیشترین مسافرت‌های داخلی مردم به سه استان [[استان اونتاریوی کانادا|انتاریو]]، [[استان کبک کانادا|کبک]] و [[استان بریتیش کلمبیای کانادا|بریتیش کلمبیا]] بوده است. به گزارش سازمان تجارت جهانی،(WTO) این کشور جزو 15 کشور برتر در زمینه گردشگری می‌باشد و سالانه میلیون‌ها گردشگر از سراسر دنیا از این کشور دیدن می‌کنند.<ref>Department of Education Educational Programs & Services Branch. (2005). Hospitality and tourism in Canada. Retrieved from [http://www.gnb.ca/000/publications/curric/hospitalityandtourism110.pdf. http://www.gnb.ca/000/publications/curric/hospitalityandtourism110.pdf.]</ref> <ref>Tourism in Canada. (2013). Retrieved from [http://en.wikipedia.org/wiki/Tourism_in_Canada. http://en.wikipedia.org/wiki/Tourism_in_Canada.]</ref>


'''5.1. پرچم:''' در تاریخ 12 مه 1966م، پس از تصویب مجلس قانونگذاری و تأیید ملکه الیزابت دوم رسماً به عنوان پرچم ایالت مورد استفاده قرار گرفت.  
=== [[آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده کانادا در ميراث جهانی]] ===
همکارهای بین‌المللی فرهنگی فراتر از موافقت نامه‌های غیررسمی دوجانبه و چندجانبه می‌باشد. گسترش مبادلات بین‌المللی فرهنگی، مشارکت در برنامه‌های بین‌المللی فرهنگی و ترویج هویت کانادایی در بازارهای فرهنگی خارجی از جمله اهداف اصلی سیاست‌های بین‌المللی فرهنگی این کشور محسوب می‌شود. مسؤولیت اجرای برنامه‌ریزی‌های بین‌المللی فرهنگی در خارج از کشور برعهده اداره روابط فرهنگی بین‌المللی وزارت امور خارجه این کشور می‌باشد. از جمله اهداف اداره فوق می‌توان به ایجاد هماهنگی در امر توسعه فرهنگی و ارائه فرهنگ کانادا در خارج از کشور از طریق فعالیت‌های تشویقی بین‌المللی اشاره کرد. وزارت امور خارجه موافقت نامه‌های فرهنگی دوجانبه‌ای با کشورهای فرانسه، بلژیک، هلند، آلمان، مکزیک، ایتالیا، [[ژاپن]]، برزیل و [[روسیه]] منعقد نموده است. همچنین، همکاری بسیار نزدیکی با [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث فرهنگی]] کشور و دیگر آژانس‌های فرهنگی فدرال، ایالتی و تعداد زیادی از آژانس‌های غیردولتی برقرار نموده است.


'''5.2. نشان ایالتی:''' این نشان پس از تأیید پادشاه ادوارد هفتم در 5 دسامبر 1992م رسماً به عنوان نشان ایالتی مورد استفاده قرار گرفت.
اداره روابط فرهنگی بین‌المللی وزارت امور خارجه به برگزاری نشست‌های چندجانبه، انعقاد موافقتنامه‌های دوجانبه، اجرای برنامه‌های بین‌المللی در داخل و خارج از کشور، تبیین قوانین جدید بین‌المللی دولت‌ها، توسعه و ترویج بازاریابی [[صنایع و کالاهای فرهنگی در کانادا|کالاها]] و خدمات فرهنگی، تهیه و تدارک کمک‌های فنی، ارائه آموزش و انتقال تکنولوژی و تبادل اطلاعات و تجربیات و معرفی هنرمندان مستعد در صحنه‌های بین‌المللی اقدام می‌کند.


'''5.3. گل:''' در سال 1906م زعفران چمن‌زار<sup>[60]</sup>  به عنوان نماد مانیتوبا پذیرفته شد.
هیئت سیاست تطبیقی بین‌المللی(ICP) تحت نظارت [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|سازمان میراث فرهنگی]] توسعه سیاست فرهنگی کشور را از طریق انجام دادن تحقیقات، تجزیه و تحلیل و تبادل اطلاعات با همکاری سیاستگذاران ملی و بین‌المللی، محققین و دانشگاهیان کشور فراهم می‌آورد. این هیئت، عضو مرکز تحقیقات و اطلاعات فرهنگی اروپا نیز می‌باشد. به علاوه هیئت مذکور دارای مرکز ثبت اسناد منحصربه‌فرد با بیش از 10500 سند مرجع در زمینه فرهنگ می‌باشد.


'''5.4. نمادهای دیگر:''' پارچه پیچازی مانیتوبا، صنوبر سفید<sup>[61]</sup> و جغد خاکستری بزرگ<sup>[62]</sup> از دیگر نمادهای این ایالت است]22[.
کانادا همواره حامی برنامه‌های بین‌المللی فرهنگی بوده که از سوی سازمان‌های مختلف فرهنگی نظیر سازمان [https://www.unesco.org/en یونسکو] به اجرا گذارده می‌شوند. این کشور همچنین عضو کمیته نظارت فرهنگی شورای اروپا است. نمونه بارز مشارکت‌های بین‌المللی فرهنگی حضور این کشور در نمایشگاه‌های مختلف می‌باشد که در برخی از آنها غرفه کانادا در میان کشورهای مختلف شرکت‌کننده، موفق به اخذ نشان‌های بین‌المللی شده است. در این زمینه، این کشور موافقت‌نامه‌های بین‌المللی گوناگونی به شرح ذیل منعقد نموده است:


'''6. بریتیش کلمبیا'''
-  بیانیه اعضای آتلانتیک جامعه اروپا


'''6.1. پرچم:''' استفاده از پرچم ایالت بریتیش کلمبیا در 27 ژوئن 1960 م به تصویب رسید.
-  کنفرانسیون بین‌المللی حقوق فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی


'''6.2. نشان ایالتی:''' در 5 دسامبر 1987م پس از صدور حکم سلطنتی ملکه الیزابت دوم رسماً به عنوان نشان ایالتی مورد استفاده قرار گرفت.
-  کنوانسیون حمایت و حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی جهان


'''6.3. گل:''' در سال 1956م، گل درخت زغال اخته<sup>[63]</sup> (با نام علمی کورناس نیتتالی<sup>[64]</sup>) رسما به عنوان نماد ایالت بریتیش کلمبیا پذیرفته شد.
-  قانون اساسی سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی ملل متحد([https://www.unesco.org/en یونسکو])  


'''6.4. نمادهای دیگر:''' پارچه پیچازی بریتیش کلمبیا، سدر قرمز غربی<sup>[65]</sup> از دیگر نمادهای این ایالت به شمار می‌رود]23[.
-  کنوانسیون تأسیس سازمان حمایت از استعدادهای خلاق(WIPO)


-  کنوانسیون جهانی حفظ چاپ و نشر


'''7. جزیره پرنس ادوارد'''
-  کنوانسیون بین‌المللی حفاظت از آثار هنری و ادبی


'''7.1. پرچم:''' پرچم اين جزيره در 24 مارس 1964م پس از تصویب در مجلس قانونگذاری رسميت يافت.  
-  کنوانسیون سازمان [https://www.unesco.org/en یونسکو] در جهت منع واردات قاچاق، و راه‌های جلوگیری از آن.  


'''7.2. نشان ایالتی:''' این نشان در 20 دسامبر 2003م رسماً به عنوان نشان ایالت انتخاب شد.
[[کانادا]] تاکنون توانسته است 15 اثر از [[سازمان میراث فرهنگی کانادا|میراث فرهنگی]] و طبیعی خود را به ثبت جهانی برساند. این آثار عبارت‌اند از:  


'''7.3. گل:''' گل دمپایی بانو<sup>[66]</sup> (با نام علمی د سیپری پدییوم اکال<sup>[67]</sup> از خانواده ارکیده) در سال 1947م رسماً به عنوان گل نماد جزیره پرنس ادوراد انتخاب شد.
1) میراث فرهنگی ثبت شده [[کانادا]] در [https://www.unesco.org/en یونسکو]، شامل:


'''7.4. نمادهای دیگر:''' پارچه پیچازی جزیره پرنس ادوارد، بلوط قرمز<sup>[68]</sup> و پرنده جی.آبی<sup>[69]</sup> از دیگر نمادهای این استان است]24[.
-  سرشکسته در پرش بوفالو(Head-Smashed-In Buffalo Jump) در سال 1981م


-  منطقه تاریخی و قدیمی [[استان کبک کانادا|کبک]](Historic District of Old Québec) در سال1985م


-  سایت مرغزار تاریخی ملی(L'Anse aux Meadows National Historic Site) در سال 1978م


'''8. ساسکاچوان'''
-  شهر قدیمی لوننبورگ(Old Town Lunenburg) در سال 1995م


'''8.1. پرچم:''' پرچم این ایالت در 22 سپتامبر 1969م پس از تصویب مجلس قانونگذاری رسماً استفاده شد.
-  کانال رایدآئو(Rideau Canal) در سال 2007م


'''8.2. نشان ایالتی:''' در 4 اکتبر 1986م پس از تأیید ملکه الیزابت دوم رسماً به عنوان نشان ایالتی ساسکاچوان پذیرفته شد.
-  محوطه تاریخی اسکانگ‌گوای(SGang Gwaay) درسال1981م


'''8.3. گل:''' در سال 1941م زنبق نارنجی –  قرمز<sup>[70]</sup> (با نام علمی ليليوم فيلادلفيوم)<sup>[71]</sup>، که به زنبق چمن‌زار نیز معروف است، توسط انجمن تاریخ طبیعی ساسکاچوان پیشنهاد و مورد موافقت قرار گرفت.
2) میراث طبیعی ثبت شده [[کانادا]] در [https://www.unesco.org/en یونسکو]، شامل:


'''8.4. نمادهای دیگر:''' سایر نمادهای این استان عبارتند از: پارچه پیچازی منطقه ساسکاچوان، درخت غان سفید<sup>[72]</sup>، گندم<sup>[73]</sup>]25 و 26[.
-  پارک‌های کوه راکی [[کانادا]](Canadian Rocky Mountain Parks) درسال1984م


'''9. آلبرتا'''
-  پارک استانی دایناسور(Dinosaur Provincial Park) در سال 1979م


'''9.1. پرچم:'''  پرچم این ایالت در 1 ماه مه 1968م به  تصویب مجلس قانونگذاری رسيد.
-  پارک ملی گراس مورنه(Gros Morne National Park) در سال 1987م


'''9.2. نشان ایالتی:''' در اول سپتامبر 1980م و پس از تایید ملکه الیزابت دوم به عنوان نشان رسمی ایالت آلبرتا مورد استفاده قرار گرفت.
-  صخره‌های فسیلی(Joggins Fossil Cliffs) درسال 2008م


'''9.3. گل:''' در سال 1930م رز وحشی<sup>[74]</sup> (با نام علمی روزا اسيكولاريس<sup>[75]</sup>) توسط موسسه زنان به وزارت آموزش و پرورش پیشنهاد شد و در نهایت توسط دانش‌آموزان مدارس به عنوان نماد ایالت آلبرتا انتخاب شد.
-  سنت الیاس / یخچال خلیج(Kluane / Wrangell-St Elias / Glacier Bay / Tatshensh) در سال 1979م


'''9.4. نمادهای دیگر:''' پارچه پیچازی آلبرتا، کاج<sup>[76]</sup>، چوب تبدیل به سنگ شده، جغد شاخدار بزرگ<sup>[77]</sup>، گوسفند شاخ‌دار کوه‌های راکی<sup>[78]</sup> از ساير نمادهاي اين استان‌اند]27[.
-  پارک ملی میگوآشا(Miguasha National Park) در سال1999م


-  پارک ملی ناهانی(Nahanni National Park) در سال 1978م


'''10. نیوفاندلند و لابرادور'''
-  یخچال پارک بین‌المللی صلح(Waterton Glacier International Peace Park) در سال 1995م


'''10.1. پرچم:''' در تاریخ 28 مه 1980م به عنوان پرچم رسمی این ایالت معرفی شد.
-  پارک ملی جنگل بوفالو(Wood Buffalo National Park) در سال 1983م


'''10.2. نشان ایالتی:''' با حکم سلطنتی چارلز اول از سال 1637م نشان این ایالت محسوب می‌شود.
همچنین این کشور 9 اثر دیگر را به سازمان [https://www.unesco.org/en یونسکو] معرفی کرده که در لیست آزمایشی این سازمان قرار گرفته‌اند. قابل ذکر است که هیچ کدام از آثار ثبت شده کانادا در فهرست آثار در معرض خطر سازمان جهانی [https://www.unesco.org/en یونسکو] قرار ندارد.<ref>Wyszomirski, M. J., Burgess, C., & Peila, C. (2003). International cultural relations: A multi-country comparison. The Ohio State University.</ref> <ref>Western Canadian Protocol for Collaboration in Basic Education. (2001). Common curriculum framework for Aboriginal languages and culture programs.
</ref><ref>لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ [[کانادا]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی].ص.157-206.</ref>
== نیز نگاه کنید به                  ==
[[نظام فرهنگی روسیه]]؛ [[نظام فرهنگی چین]]؛ [[نظام فرهنگی تونس]]؛ [[نظام فرهنگی کوبا]]؛ [[نظام فرهنگی لبنان]]؛ [[نظام فرهنگی مصر]]؛ [[نظام فرهنگی افغانستان]]؛ [[نظام فرهنگی سودان]]؛ [[نظام فرهنگی اردن]]؛ [[نظام فرهنگی ساحل عاج]]؛ [[نظام فرهنگی مالی]]؛ [[نظام فرهنگی ژاپن]]؛ [[نظام فرهنگی تایلند]]؛ [[نظام فرهنگی آرژانتین]]؛ [[نظام فرهنگی قطر]]؛ [[نظام فرهنگی فرانسه]]؛ [[نظام فرهنگی اسپانیا]]؛ [[نظام فرهنگی اتیوپی]]؛ [[نظام فرهنگی سوریه]]؛ [[نظام فرهنگی سیرالئون]]؛ [[نظام فرهنگی سنگال]]؛ [[نظام فرهنگی اوکراین]]؛ [[نظام فرهنگی زیمبابوه]]؛ [[نظام فرهنگی تاجیکستان]]؛ [[نظام فرهنگی قزاقستان]]؛ [[نظام فرهنگی سریلانکا]]؛ [[نظام فرهنگی بنگلادش]]؛ [[نظام فرهنگی گرجستان]]


'''10.3. گل:''' در سال 1954م گیاه پارچ، یا جام شکارچی،<sup>[79]</sup> (با نام علمی ساراسينا پورپورا<sup>[80]</sup>) به عنوان نماد ایالت نیوفاندلند پذیرفته شد.
== پاورقی ==
<small>[i]. درآمد سالانه حدود1/3 تریلیون دلار آمریکا</small>


'''10.4. نمادهای دیگر:''' ساير نمادهاي اين استان عبارتند از: صنوبر سیاه و سفید،<sup>[81]</sup> سگ نیوفاندلند<sup>[82]</sup>]28 و 29[.
<small>[ii]. انگلستان‌ به ازاء‌ هر 545 نفر یک‌ عنوان کتاب‌ جدید‌ در سال‌ تولید می‌کند.</small>


'''11. مناطق شمال غربی'''
<small>[iii]. رادیو و تلویزیون کانادا، بزرگ‌ترین‌ صنعت‌ فرهنگی‌ این کشور محسوب می‌شود.</small>


'''11.1. پرچم:''' این پرچم در پی فرمان شورای منطقه در ژانویه 1969م به عنوان پرچم رسمی این ایالت معرفی شد.
<small>[iv]. یعنی کانادایی‌هایی که برای دیدن سایر استان‌ها و قلمروهای این کشور مسافرت می‌کنند.</small>


'''11.2. نشان ایالتی:''' این نشان در تاریخ 24 فوریه 1965م پس از تایید ملکه الیزابت دوم به عنوان نشان رسمی این ایالت مورد استفاده قرار گرفت.
<small>[v]. یعنی گردشگرانی که از سایر کشورها برای دیدن کانادا به این کشور می‌آیند، یا از کانادا برای دیدن سایر نقاط دنیا سفر می‌کنند.</small> 


'''11.3. گل:''' گل آونس کوهستان سفید خامه‌ای<sup>[83]</sup> (با نام علمی دریاس اکتوپتالا<sup>[84]</sup>) در سال 1957م رسماً به عنوان نماد مناطق شمالی به تصویب رسید.
== کتابشناسی ==
 
<references />
'''11.4. نمادهای دیگر:''' پارچه پیچازی<sup>[85]</sup>و کاج جک<sup>[86]</sup> از دیگر نمادهای این ایالت می‌باشند]30[.
[[رده:فرهنگ و نظام فرهنگی]]
 
'''12. یوکان'''
 
'''12.1. پرچم:''' در یکم دسامبر 1967م، با فرمان شورای منطقه به عنوان پرچم رسمی ایالت یوکان پذیرفته شد.
 
'''12.2. نشان ایالتی:''' این نشان در 24 فوریه 1956م پس از تأیید ملکه الیزابت دوم، به عنوان نماد رسمی ایالت یوکان پذیرفته شد.
 
'''3. گل:''' در این ایالت گل نوعی کاهو با گلهای قرمز بنفش<sup>[87]</sup> (با نام علمی اپيلوبيوم آنگوستيفوليوم<sup>[88]</sup>) به عنوان نماد مورد پذیرش واقع شده است.
 
'''4. نمادهای دیگر:''' پارچه پیچازی یوکان<sup>[89]</sup> و سنگ قیمتی لاجورد<sup>[90]</sup> از دیگر نمادهای این منطقه از کاناداست]31[.
 
'''13.  نانوات'''
 
'''13.1. پرچم:''' در یکم آوریل 1999م فرماندار کل پرچم ایالت را به این ایالت اعطا کرد.
 
'''13.2. نشان ایالتی:''' این نشان نیز در یکم آوریل 1999م توسط فرماندار کل رومئو به این ایالت اعطا گردید.
 
'''13.3. گل:''' در یکم ماه مه 2000م مجمع قانونگذاری نانوات به اتفاق آراء گل سنگروی ارغوانی<sup>[91]</sup> (با نام علمی ساكسيفراگا اوپوزيتيفوليا<sup>[92]</sup>) را به عنوان نماد این ایالت انتخاب کرد ]32 و 33[.
 
'''تاثیر فرهنگ خارجی'''
 
به طور کلی فرهنگ کانادا تحت تأثیر فرهنگ انگلیس، فرانسه، ایرلند و اسکاتلند، و نيز رسوم و فرهنگ قدیمی بومیان این کشور بوده است. از آنجا که از مدت‌ها قبل به خاطر همجواری رفت‌وآمدهای بسیاری بین این کشور و ایالات متحده صورت می‌گرفت، فرهنگ اين كشور به میزان زیادی تحت تأثیر فرهنگ آمریکایی است. داشتن زبان و مرز مشترک طولانی با ایالات متحده، فرهنگ این کشور را در یک موقعیت دشوار فرهنگی در ارتباط با ایالات متحده قرار داده است، زیرا فرهنگ کانادا به شدت تحت تأثیر رسانه‌های آمریکا برای ورود و در اختیار گرفتن بازار کالاهای فرهنگی است.
 
می‌توان گفت رسانه‌های مختلف ایالات متحده امریکا در این کشور از محبوبیت ویژه‌ای برخوردارند. از این‌رو، بسیاری از محصولات فرهنگی، تفریحی و سرگرمی امریکا در کانادا نیز طرفداران خاص خود را دارند. در اوسط قرن بیستم به صورت آگاهانه حمایت از تولیدات فرهنگی به منظور تقویت تولیدات فرهنگی داخلی و محدود کردن اثر تولیدات فرهنگی خارجی بر روی مخاطبان داخلی در دستور کار دولت قرار گرفت. اين كشور در حالی برای حفظ تفاوت‌های فرهنگی خود تلاش می‌کند که باید به تعهدات خود در قبال عضویت در سازمان تجارت جهانی و همچنین موافقتنامه تجارت آزاد آمریکای شمالی<sup>[93]</sup> پایبند باشد. اولین واکنش به حضور قابل توجه محصولات فرهنگی آمریکا در بازار مربوط به تصویب قانون ملی فیلم، در سال 1950م، توسط ملکه الیزبت دوم بود. این قانون دولت را ملزم به تأمین منابع مالی و ترویج فرهنگ کانادایی می‌کرد. کمسیون سلطنتی توسعه ملی [[هنر کانادا]] به عنوان یکی از کمسیون‌های شناخته شده از ایجاد سازمانی دولتی حمایت نمود که منحصراً به حمایت مالی از هنرمندان بپردازد. این سازمان به نام "[[شورای هنر کانادا]]" مسوول توزیع مبالغ زیادی پول به افراد و گروه‌ها در راستای ترویج فرهنگ است. این شورا از بدو تأسیس تاکنون فعالیت‌های مؤثری در حمایت از استعدادهای در حال ظهور در عرصه هنر داشته است. کمسیون سلطنتی همچنین تلاش می‌کند تا خطرات ناشی از هجوم فرهنگ‌های خارجی و از دست رفتن فرهنگ ملی را برجسته سازد. در پی گزارش همین کمیسیون در سال 1955م مبنی‌بر اینکه درصد اندکی از محتوای برنامه‌های رادیو و تلوزیون، از جمله بنگاه سخن پراکنی کانادا، بر پایه فرهنگ کانادایی می‌باشد، در سال 1956م، قانونی تصویب شد که درصد قابل توجهی از محتوای برنامه‌های رادیو -  تلویزیونی باید در اصل کانادایی باشد. به هر حال، نمی‌توان منکر شد که در این کشور محتوای برنامه‌ها فقط در حوزه هنر و فیلم نیست و اخبار، ورزش و شبکه‌های خصوصی حجم قابل توجهی از برنامه‌های‌شان را از منابع خارجی تامین می‌کنند. این موضوع به چالشی جدی برای متولیان فرهنگی کانادا تبدیل شده است.
 
اين کشور قومیت‌های گوناگون و وسعت جغرافیایی زیادی دارد. بنابراین تنوع و تفاوت فرهنگی از استانی به استان دیگر واز منطقه‌ای به منطقه دیگر متفاوت است. همچنین فرهنگ این کشور تحت تأثیر فرهنگ‌های مختلف مهاجران از سراسر جهان قرار گرفته ‌است. به دليل چند فرهنگي بودن جامعه، بسياري از ارزش‌های فرهنگی این کشوراز فرهنگ‌های مختلفی گرفته شده ‌است]3 و 12[.
 
 
'''تجارت فرهنگی'''
 
امروزه صنایع فرهنگی بخش قابل توجهی از اقتصاد جهانی را تشکیل می‌دهد و به سرعت درحال رشد است. برآوردهای سازمان علمی، آموزشی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) در سال 2002م نشان می‌دهد که محتوای فرهنگی و مرتبط با صنایع خلاق، از جمله کتاب‌ها، برنامه‌های تلویزیونی، فیلم ویدئویی، بازی‌های رایانه‌ای و نظاير آن، بیش از 7 درصد از تولید ناخالص داخلی جهان<sup>[94]</sup> را تشکیل می‌دهد. این امر در کشورهای آسیایی به سرعت در حال رشد است. امروز چین، پس از بریتانیا و آمریکا، سومین کشور صادرکننده محصولات فرهنگی است و محصولات آن به طرز شگفت‌آوری در حال صدور به سراسر جهان می باشد. براساس آمار منتشره یونسکو در سال 2005م، این سه کشور در مجموع 40 درصد صادرات فرهنگی دنیا را در اختیار داشته‌اند. کانادا نیز به عنوان یکی از تولیدکنندگان برجسته صنایع چاپی است و در عرصه رسانه و محصولات سمعی و بصری رقیب جدی در دنیا  به شمار می‌رود. گزارش فرهنگی یونسکو در سال 2005م، کل صادرات فرهنگی اين كشور را 57/1 میلیارد دلار آمریکا اعلام کرده است.  سهم صنایع فرهنگی 03/0، صنایع چاپی 8/0، رسانه‌های ضبط شده 36/0، هنرهای تجسمی 16/0 و رسانه‌های صوتی و تصویری 22/0 میلیارد دلار بوده است. عمده صادرات صنايع فرهنگي اين كشور به آمریکای شمالی است.  كانادا در چشم‌انداز تجارت فرهنگی خود به دنبال دست‌یابی به بازارهای اقیانوسیه و آسیا، به ويژه [[چین]] است؛ چرا که روند رشد تجارت جهانی نشان می‌دهد که آسیا و اقیانوسیه به علت اهمیت روبه رشد محصولات سمعی و بصری به منطقه‌ای کلیدی تبدیل شده است. لذا، از اهمیت بازار شمال آمریکا تا حدی کاسته شده است. در این مناطق به طور فزاینده‌ای تقاضا برای صنایع سرگرمی و رسانه‌ای وجود دارد. آمار یونسکو در سال 2005م نشان می‌دهد که بریتانیا، ایالات متحده آمریکا، چین، آلمان، فرانسه، سنگاپور و کانادا هشت کشور برتر در عرصه تجارت فرهنگی به شمار می‌آیند. البته کانادا به همراه ایالات متحده آمریکا  از واردکنندگان بزرگ کالاهای فرهنگی در قاره آمریکا نيز به حساب می‌آیند. آنها تقریباً دو برابر صادرات خود کالاهای فرهنگی وارد می‌کنند. براساس همین گزارش کانادا با رقم 16/4 میلیارد دلار، در واردات کالاهای فرهنگی پس از آمریکا، بریتانیا، آلمان، و فرانسه، در رتبه پنجم واردکنندگان برتر کالاهای فرهنگی دنیا قرار دارد. از این مبلغ سهم واردات صنایع فرهنگی 12/0، رسانه‌های چاپی 2، رسانه‌های ضبط شده 71/1، هنرهای تجسمی 19/0 و رسانه‌های صوتی و تصویری 5/0 میلیارد دلار بوده است. سهم بخش فرهنگ در اقتصاد اين كشورحدود 8/3 درصد از توليد ناخالص داخلي است.
 
توليد ناخالص داخلي<sup>[95]</sup> از محل فعاليت‌هاي  فرهنگي در سال 2002م، معادل 9/39 ميليارد دلار بوده است كه رشدي 37 درصدی در مقایسه با سال 1996م از خود نشان مي‌دهد. سهم بخش فرهنگ در اقتصاد تنها 3.8 درصد از توليد ناخالص داخلي در سال 2002م بوده است؛ اين رقم معادل سهم فرهنگ در سال 1996م است.
 
در سال 2001م، تعداد 611 هزار كانادايي در مشاغل مرتبط با فرهنگ اشتغال داشته‌اند. اين رقم معادل 1/4 درصد از نيروي كار این کشور است. رشد سالانه و متوسط اين مشاغل از سال 1996 تا 2001م معادل 4/3 درصد بوده است. اين رشد در مشاغل مرتبط با رسانه‌هاي نوشتاري، صنعت فيلم و توليد و پخش معادل 3/2 درصد بوده است كه شامل نيمي از موقعيت‌هاي شغلي فرهنگي بوده است. به طور متوسط از هر چهار نفري كه در حوزه فرهنگ به كار اشتغال دارند، يك نفر آنان به صورت خويش‌فرما براي خود كار مي‌كند. كاركنان حوزه فرهنگ بيشتر از كساني تشكيل شده‌اند كه علاقه‌مند هستند با استقلال و انعطاف بيشتر و در محيط كاري خود به كار مشغول شوند ]34[.
 
'''صنایع فرهنگی'''
 
فرهنگ بخش پویای اقتصاد اين كشور است. در سند راهبرد تجارت جهانی کانادا در سال ۲۰۰۵م آمده است: «ما در صنایع مختلف ترجیح می‌دهیم عمدتاً تولید کننده و صادر کننده باشیم تا وارد کننده محض، اما در صنایع فرهنگی ضرورت دارد که ما وارد کننده نباشیم. وارد کننده و مصرف کننده فرهنگ دیگران بودن به هیچ وجه پذیرفتی نیست». در اين كشور، به عنوان دومين كشور وسيع جهان، فرهنگ به طور مستقيم يا غيرمستقيم به اقتصاد ملي كمك مي‌نمايد. طبق اطلاعات ارائه شده از سوي اداره آمار، درآمد بخش فرهنگ  در سال 90-1991م بالغ بر 2/14 میلیارد دلار بوده است كه تقريباً 3/2 درصد از توليد ناخالص ملي را تشكيل مي‌داده است.
 
‌ راديو و تلويزيون‌، توليدات‌ شبكه‌هاي‌ تلويزيوني‌ كابلي‌، فيلم‌ و ويدئو،  ضبط‌ صدا، نشر كتاب‌، روزنامه‌ و فصلنامه‌ در اين كشور جزو صنايع‌ فرهنگي‌ محسوب‌ مي‌گردند. سازمان‌ ميراث‌ فرهنگي‌ با همكاري‌ سازمان‌هايي‌ نظير شركت‌ مخابرات‌ و سازمان‌ راديو- تلويزيون‌ این کشور، كه‌ امور خبررساني‌ و صنايع‌ مخابراتي‌ و كابلي‌ كشور را ساماندهي‌ مي‌نمايند، به‌ برنامه‌ريزي‌هاي‌ جامع‌ در حمايت‌ از آثار و صنايع‌ فرهنگي‌ اقدام‌ مي‌نمايد.
 
اطمينان‌ از دسترسي‌ هر چه‌ بيشتر مردم‌ به‌ توليدات‌ فرهنگي‌ داخلي‌ به‌ عنوان‌ مسأله‌اي‌ اساسي‌ در توسعه‌ سياست‌هاي‌ فرهنگي‌ این كشور مطرح‌ مي‌باشد. با وجود این،  در یک دهه گذشته صنايع‌ فرهنگي‌ كشور، كه‌ سالانه‌ 000/200 فرصت‌ شغلي‌ را فراهم‌ مي‌آورد، به‌ علت‌ ركود اقتصادي‌، كاهش‌ قابل‌ توجه‌ بودجه‌ دولت‌ و غلبه‌ توليدات‌ فرهنگي‌ خارجي‌ (به‌ ويژه‌ توليدات‌ فرهنگي‌ ايالات‌ متحده‌ آمريكا بر توليدات‌ داخلي‌) دچار مشكلات‌ عديده‌اي‌ شده‌ است‌.
 
با بالا گرفتن‌ بحث‌هاي مختلف‌ درباره تجارت،‌ تحت پوشش‌ قراردادن صنايع‌ خدمات‌ فرهنگي‌ در موافقت‌‌نامه‌ تجارت‌ آزاد آمريكا، كانادا و اجلاس‌ گات<sup>[96]</sup> در اروگوئه‌ و موافقت‌نامه‌ تجارت‌ آزاد آمريكاي‌ شمالي،‌ توجهات‌ خاصي‌ به قوانين‌ و سياست‌هاي‌ داخلي‌ حاميِ‌ صنايع‌ فرهنگي‌ كشور مبذول‌ گرديد. از جمله‌ اهداف‌ كلي‌ اين‌ قبيل‌ مذاكرات‌ حذف‌ قوانين حمایت از تولید داخل‌ و ديگر قوانين‌ تبعيض‌آميز‌ مي‌باشد. اين‌ قوانين‌ چالش‌هاي‌ خاصي‌ را براي‌ صنايع‌ فرهنگي‌ مختلف‌ كشور بوجود مي‌آورد. در نتيجه‌، كانادا اين‌ موارد را از تعهدات‌ تجاري‌ دو جانبه‌ حذف‌ نموده‌ است‌.
 
در سال‌ 1991م، سازمان سابق‌ ارتباطات‌، كه‌‌ دپارتمان‌ ميراث‌ فرهنگي‌ جایگزین آن شده است، صندوق‌ توسعه‌ صنايع‌ فرهنگي را ‌ با سرمايه‌اي‌ بالغ‌ بر 33 ميليون‌ دلار براي‌ مدت‌ 5 سال‌ تاسيس نمود. اين صندوق‌ وظيفه‌ ارائه‌ خدمات‌ مشاوره‌ مديريتي‌ و تأمين‌ بودجه‌ صنعت‌ نشر كتاب‌ و فصلنامه‌، فيلم‌ ويدئو و صنايع‌ ضبط‌ صوت‌ كشور را برعهده‌ دارد. صندوق‌ مذكور توسط‌ بانك‌ توسعه‌ تجاري‌ فدرال‌ و تحت‌ نظارت‌ سازمان ميراث‌ فرهنگي‌ كشور اداره‌ مي‌گردد]35[.
 
'''1. صنعت چاپ و نشر'''
 
کانادا جزو کشورهای مطرح در صنعت چاپ و نشر است. براساس آمارهاي سال‌ 2009م، درآمد کل صنعت چاپ کتاب بالغ بر 19/2 میلیارد دلار بوده است. آمار توليد كتاب‌ نشان‌ مي‌دهد كه‌ اين‌ كشور (پس‌ از آمريكا و انگلستان‌) مقام‌ سوم را در توليد كتاب‌‌های انگليسي‌ زبان‌ در دنيا دارد.
 
براساس گزارش آژانس باوکر،<sup>[97]</sup> در اين كشور هر سال‌ به ازاء هر 557 نفر، يك‌ عنوان‌ جديد كتاب توليد مي‌شود. از این لحاظ كانادا پس‌ از انگلستان‌ مقام‌ دوم‌ را دارد.<sup>[98]</sup> مطابق آمار ارائه شده در همین گزارش، در سال‌ 2001م سه‌ گروه‌ كتاب‌هاي‌ داستاني‌ بزرگسالان‌، داستاني‌ نوجوانان‌ و جوانان‌، و جامعه‌شناسي‌ و اقتصاد در صدر انتشارات‌ قرار داشته‌اند. ناشران عمده کتاب در دو استان کبک و اونتاریو قرار دارند که در مجموع بیش از 60 درصد سود این صنعت را به خود اختصاص داده‌اند. در سال 2009م پنج ناشر بزرگ کانادا 42 درصد از سهم صنعت کتاب اين کشور را در دست داشته‌اند. شورای هنر کانادا برای حمایت از این صنعت طیف وسیعی از کمک‌های مالی را برای نویسندگان حرفه‌ای، تعاونی‌ها و ناشران ارائه می‌دهد. همچنین، این شورا از بخش ترجمه، نشر و ترویج ادبیات در کانادا و جشنواره‌های مختلف ادبی حمایت‌های مالی ویژه‌ای به عمل می‌آورد. در حال حاضر، شورای هنر در راستای ترجمه آثار نویسندگان به هر دو زبان رسمی کشور و برای پشتیبانی از ترجمه آثار ادبی کانادا به زبان‌های فرانسه، انگلیسی و  بومی و محلی کمک هزینه‌هایی را به مترجمان پرداخت می‌کند.
 
در این كشور نوعی‌ ماليات‌ - با عنوان‌ ماليات‌ در محل‌ فروش -‌ از خريداران‌ كتاب‌ اخذ مي‌گردد كه‌ كتاب‌ و فصلنامه‌ را نيز شامل‌ مي‌شود. نرخ‌ اين‌ ماليات‌ 7 درصد است‌. سازمان‌ ميراث‌ فرهنگي‌ از دو طرح‌ ملي‌ در صنعت‌ نشر كتاب‌ حمايت‌ مي‌نمايد. اين‌ دو طرح‌ عبارت‌اند از:
 
'''الف) طرح‌ توسعه‌ صنعت‌ نشر كتاب‌:''' طرح‌ مذكور ظرفيت‌ صنعت‌ كتاب‌ در كشور را در امر نشر و بازاريابي‌ در بازارهاي‌ داخل‌ و بين‌المللي‌ افزايش‌ مي‌دهد. اين‌ برنامه‌ از بودجه‌ايي‌ معادل 25 ميليون‌ دلار برخوردار است‌.
 
'''ب) طرح‌ كمك‌ به‌ توزيع‌ نشريات‌:''' اين طرح با 25 میلیون دلار بودجه از بازارهاي‌ داخلي‌ و بين‌المللي‌ و هزينه‌هاي‌ توزيع‌ و پخش‌ كتاب‌ حمایت‌ می کند و  شهروندان‌ را به خرید کتاب تشویق می‌نماید.
 
در‌ سال‌ 92-1991م، 1440 مجله‌ ملي‌‌ توسط‌ 1055 ناشر منتشر شد و بيش‌ از 6000 فرصت‌ شغلي‌ در سراسر كشور فراهم‌ گردید. نشريات‌ كانادايي‌ 22 درصد از كل‌ بازار داخلي‌ را در اختيار خود دارند. كل‌ درآمد داخلي‌ و صادراتي‌ كسب‌ شده‌ از محل‌ چاپ‌ نشريات‌ مختلف‌ در كشور طي‌ سال‌ 1991م بالغ بر 4/864 ميليون‌ دلاراست. دولت‌ فدرال‌ به‌ صورت مستقيم‌ از طريق‌ كمك‌هاي‌ مالي‌ شوراي‌ كانادا و تسهيلات‌ صندوق‌ توسعه‌ صنايع‌ فرهنگي‌ به‌ صنعت‌ نشر و چاپ‌ كشور مبالغی را مي‌پردازد. علاوه‌‌بر اين‌، نشريات‌ از يارانه‌هاي‌ پستي‌ نيز بهره‌مند مي‌گردند. بودجه‌ يارانه‌‌ پستي‌ در سال‌ 1991‌م 85 ميليون‌ دلار بود. سال‌ 1993م، دولت‌ فدرال‌ طرح‌ اضطراري‌ مطالعه‌ عوامل‌ تأثيرگذار بر نشريات‌ را مورد بحث‌ و بررسي‌ قرار داد. از جمله‌ مفاد اين‌ طرح‌ مي‌توان‌ به‌ بررسي‌ پيشرفت‌ها و رويكردهاي‌ صنعت‌ نشر كشور و بازاريابي‌ براي‌ تبليغات‌ صنايع‌ چاپ‌ و نشر، بررسي‌ تأثير فن‌آوري‌هاي‌ جديد اين‌ صنعت‌، حضور در فعاليت‌هاي‌ بين‌المللي‌ و برآورد تأثير رويكردهاي‌ جديد اشاره‌ نمود]36[.
 
 
'''2. صنعت‌ ضبط‌ صدا و راديو تلويزيون‌'''
 
بودجه‌ راديو و تلويزيون‌ كشور<sup>[99]</sup> بالغ بر 5/1 میلیارد دلار است كه‌ تقريباً 50 درصد كل‌ هزينه‌هاي‌ فرهنگي‌ دولت‌ فدرال‌ است. صنايع‌ مذكور متشكل‌ از ايستگاه‌هاي‌ راديو و تلويزيون‌ دولتي‌ و خصوصي‌، كمپاني‌ها و تلويزيون‌هاي‌ كابلي‌ مي‌باشد. در سال‌ 1992م، صنعت‌ تلويزيون‌ كابلي‌ و پخش‌ راديو و تلويزيون‌ مبلغ 2/4 میلیارد دلار درآمد كسب‌ نمود و بيش‌ از 000/137 فرصت‌ شغلي‌  ايجاد کرد. طبق‌ آمار بدست‌ آمده‌ در سال‌ 1991م، حدود 92 درصد از خانواده‌ها به‌ سيستم‌هاي‌ تلويزيون‌ كابلي‌ دسترسي‌ داشتند. با اين وجود، صنايع‌ راديو و تلويزيون‌ با چالش‌هاي خاصي نيز روبه‌رو است. مهم‌ترين‌ اين چالش‌ها‌ عبارت‌اند از:
 
1) رقابت‌ با برنامه‌هاي‌ خارجي‌ كه‌ غالباً از ايالات‌ متحده‌ آمريكا به‌ سوي‌ كانادا سرازير مي‌شوند.
 
2) ايجاد بازار رقابتي‌
 
3) نياز به‌ معرفي‌ فناوري‌هاي‌ جديد نظير تلويزيون‌هاي‌ پيشرفته‌ و راديو و ويدئوهاي‌ ديجيتالي‌ فشرده‌
 
4) همگرايي‌ فناوري‌ها ميان‌ صنايع‌ مخابرات‌ و راديو و تلويزيون‌ كشور
 
5) مشكل‌ خشونت‌ در تلويزيون‌
 
6) اطمينان‌ از دسترسي‌ كليه‌ شهروندان‌ ‌ به‌ خدمات‌ رسانه‌هاي‌ گروهي‌
 
7) وجود دوگانگي‌ زبان‌، تنوعات‌ فرهنگي‌ كشور و جايگاه‌ ويژه‌ بوميان‌ در جامعه‌
 
كميسيون‌ ارتباطات‌ از راه‌ دور با همكاري‌ سازمان‌ راديو- تلويزيون<sup>[100]</sup>‌ با استناد به‌ ماده‌ قانون‌ ويژه‌ خبررساني‌ مصوب‌ سال‌ 1991م، امور بخش‌ كابلي‌ راديو و تلويزيون‌ را برعهده‌ دارد. كميسيون‌ مذكور مجوز خبرگزاري‌هاي‌ دولتي‌ و خصوصي‌ را صادر و تجديد مي‌نمايد. شركت‌ سهامي‌ خبررساني‌ كانادا<sup>[101]</sup> و راديو‌ كانادا<sup>[102]</sup> بزرگ‌ترين‌ شبكه‌هاي‌ خبرگزاري‌ راديو و تلويزيوني‌ دولتي‌ مي‌باشند. همچنين، كمپاني سهامي‌ خبررساني‌ كانادا بزرگ‌ترين‌ توليدكننده‌ برنامه‌ها به‌ دو زبان‌ انگليسي‌ و فرانسه‌ براي‌ راديو و تلويزيون‌ این كشور است. اين شركت با بودجه‌اي‌ بالغ‌ بر 1 ميليارد دلار در سال‌ به‌ راه‌اندازي‌ شبكه‌هاي‌ راديو و تلويزيوني‌ دو زبانه‌ مي‌پردازد. اين‌ شبكه‌ خود متشكل‌ از 31 ايستگاه‌ تلويزيوني‌، 1 شبكه‌ بين‌المللي‌ 24 ساعته‌ ماهواره‌اي‌ انگليسي‌ زبان‌ و 4 شبكه‌ راديويي‌ شامل‌ 58 ايستگاه‌ راديويي‌ مي‌باشد.
 
سرويس‌ خارجي‌ شركت خبر رساني و راديو بين‌المللي‌ كانادا اخبار را به‌ 12 زبان‌ زنده‌ دنيا روي‌ موج‌ كوتاه‌ پخش مي‌كنند. صنعت‌ تلويزيون‌ خصوصي‌ متشكل‌ از شبكه‌هاي‌ مختلف‌ ملي‌ انگليسي‌ و فرانسوی است. از جمله‌ بزرگ‌ترين‌ اين‌ شبكه‌ها مي‌توان‌ به‌ شبكه‌هاي‌ فرانسوي‌ زبان «سي.تي.وي<sup>[103]</sup>»، «گلوبال<sup>[104]</sup>» و «تي.وي.اي<sup>[105]</sup>»‌، اشاره‌ نمود.
 
از اواسط‌ سال‌ 1980م سودآوری تلويزيون‌هاي‌ خصوصي‌ کاهش یافته است، در حالي‌ كه‌ شبكه‌هاي‌ تلويزيوني‌ دولتي‌ از سودآوري‌ قابل‌ قبولي‌ برخوردار بوده‌اند. طي‌ دهه‌ گذشته‌، صنعت‌ ضبط‌ صدا (موسيقي‌) از رشد قابل‌ ملاحظه‌ برخوردار بوده‌ است‌. تعداد شرکت‌های ضبط موسیقی‌ از 109 در سال‌ 1982م به‌ 201 شرکت در سال‌ 1991‌م افزايش‌ يافته‌اند. همچنين، ارزش‌ فروش‌ توليدات‌ صوتي‌ از 222 ميليون‌ دلار در سال‌ 1982م، به‌ 531 ميليون‌ دلار در سال‌ 1990م افزايش‌ يافته‌ است‌. برخلاف‌ چنين‌ رشدي‌، افزايش‌ لوح‌هاي فشرده هنرمندان‌ بين‌المللي‌ در بازار به‌ يك‌ معضل‌ جدي‌ تبديل‌ شده‌ است‌. 14 شرکت‌ خارجي‌ همچنان‌ كنترل‌ صنعت‌ موسيقي‌ كشور را با فروش‌ 89 درصدي‌ لوح‌هاي فشرده در اختيار خود دارند. طرح‌ توسعه‌ ضبط‌ صدا<sup>[106]</sup> در سال‌ 1986م به‌ اجرا در آمد‌ و مبلغي‌ بالغ‌ بر 5 ميليون‌ دلار در سال‌ با هدف‌ توسعه‌ صنعت‌ موسيقي‌ كشور به‌ آن‌ اختصاص‌ يافته‌ است‌. طرح‌ مذكور مشتركاً توسط‌ سازمان‌ ارتباطاتِ شوراي‌ كانادا، كه‌ يك‌ كنسرسيوم‌ خصوصي‌ از نمايندگان‌ صنايع‌ راديو و تلويزيون‌ و ضبط‌ موسيقي‌ مي‌باشد، و سازمان‌ ميراث‌ فرهنگي‌ اداره‌ مي‌گردد. در سپتامبر سال‌ 1993م، سازمان‌ ميراث‌ فرهنگي‌ سهم‌ خود از برنامه توسعه ضبط صدا را به‌ كنسرسيوم‌ خصوصي<sup>[107]</sup>‌ واگذار نمود. همچنين، در سال‌ 1992م، طرح‌ اضطراري‌ دولت‌ با عنوان‌ «طرح‌ معافيت‌ مالياتي‌ صنعت‌ موسيقي‌ كانادا» در جهت‌ ارتقاء صنعت‌ موسيقي‌ كشور، تجزيه‌ و تحليلِ رويكردها، تغييرات‌ تكنولوژيكي‌ و اتخاذ سياست‌ها و قانونگذاري‌هاي‌ جديد دولتي‌ در زمينه‌ موسيقي‌ به‌ وزير فرهنگ‌ ارائه‌ گرديد]37[.
 
 
 
'''3. صنعت‌ فيلم‌ و سينما'''
 
به‌رغم‌ چالش‌هاي‌ وسيع‌ جهاني‌ شدن‌، تسلط‌ توليدات‌ فرهنگي‌ خارجي‌، ركود اقتصادي‌ و مشكلاتي‌ كه‌ توليد و توزيع‌ كنندگان‌ فيلم‌ براي‌ در اختیار گرفتن‌ بازار داخلي‌ با آن‌ مواجه‌ مي‌باشند شمار شركت‌هاي فيلم‌ساز از 492 شركت به‌ 743 شركت در دهه 1990م افزايش‌ يافته‌ است‌. در همين دوره درآمد اين شركت‌ها نيز از 146 ميليون‌ دلار به‌ 4/688 ميليون‌ دلار افزايش‌ يافته‌ است‌. در دو دهه گذشته، صنعت‌ فيلم‌ به‌ توليد فیلم‌های گوناگون در حوزه‌های مختلف‌ سينمايي‌ به‌ صورت‌ تمام‌ وقت‌ يا نيمه‌ وقت‌ اقدام‌ نموده است. همچنین، دولت‌ فدرال‌ از طريق‌ دو شركت‌ سهامي‌ خاص‌ سلطنتي‌ به‌ حمايت‌ از صنعت‌ فيلم‌سازی‌ كشور مي‌پردازد. اين‌ دو شركت‌ عبارت‌اند از:
 
'''1) هيأت‌ فيلم‌ ملي؛‌''' به‌ موجب‌ قانون‌ فيلم‌ ملي‌، مصوب‌ سال‌ 1950م، این هیات‌ به‌ منظور راه‌اندازي‌، توسعه و‌ ترويج‌ فيلم‌سازي‌ در كشور تأسيس‌ گرديد.
 
'''2) تله‌ فيلم‌ كانادا:'''<sup>[108]</sup> نام قبلي آن «‌شركت‌ توسعه‌ فيلم‌ كانادا<sup>[109]</sup>» بود. این شرکت به‌ تشويق‌ و ترويج‌ توسعه‌ توليدات‌ تلويزيوني‌ و فيلم‌ مي‌پردازد. بودجه‌هاي‌ اختصاص‌ يافته‌ به‌ هيأت‌ فيلم‌ ملي‌ و تله‌ فيلم‌ طي‌ سال‌هاي‌ 1993 و 1994م به ترتيب 6/82 و 4/132 ميليون‌ دلاربوده است.
 
در سال‌ 1991م، شركت‌ سهامي‌ ويدئو و فيلم‌ كانادا، كه‌ يك‌ سازمان‌ مالي‌- خصوصي جهت‌ توليد فيلم‌هاي‌ غيرتئاتري‌ و فيلم‌هاي‌ ويدئويي‌ كشور مي‌باشد، با كمك‌ مالي‌ تله‌ فيلم‌ كانادا و سازمان ميراث‌ فرهنگي‌ كشور تأسيس‌ گرديد.  طرح‌ ضمانت‌ وام‌<sup>[110]</sup>  توسط‌ شركت تله‌ فيلم‌ اجرا مي‌گردد و در سال‌ 1993م به‌ منظور تأمين‌ بودجه‌ بخشي‌ از پروژه‌هاي‌ مؤسسات‌ توليد فيلم‌هاي‌ ويدئويي‌ و سينمايي‌ كشور راه‌اندازي‌ گرديد ]38[.
 
'''4. گردشگری'''
 
کانادا یکی از زیباترین کشورهای جهان است. چنان كه در فصل اول ذكر شد، از دو سمت شرق و غرب به اقیانوس اطلس و آرام محدود می‌شود و گستره آن پهنای قاره آمریکای شمالی را دربرمی‌گیرد. طبيعت منحصر به فرد، اين كشور را به گردشگاهی محبوب در بین علاقه‌مندان به سفر و گردشگری تبدیل نموده است. موزه‌ها، جشنواره‌های فصلي و آداب و رسوم ملل و فرهنگ‌هاي مختلف نیز به جاذبه‌هاي گردشگری آن مي‌افزايد.
 
در سال‌های اخیر، صنعت گردشگری با اقدامات به موقع و حمایت‌های دولت از بخش خصوصی رشد چشمگیری داشته و نقشی مهم در کمک به اقتصاد و معرفی میراث اين كشور به سایر مردم جهان ایفا کرده است. مطابق اطلاعات کمسیون گردشگری کانادا،<sup>[111]</sup> میزان درآمد گردشگری در سال 2009م، 5/69 میلیارد دلار بوده است. مطابق آمار منتشره توسط سازمان آمار اين كشور، در سال 2010م صنعت گردشگری 6/1  میلیون شغل از مجموع 4/17 میلیون شغل را به خود اختصاص داده است. البته در سال‌های اخیر، سهم گردشگری کانادا از سهم گردشگری بین‌المللی، از 35 درصد در سال 2000‌م به 20 درصد در سال 2010‌م کاهش یافته است.
 
صنعت گردشگری در هر دو بخش گردشگری داخلی<sup>[112]</sup> و گردشگری بین المللی<sup>[113]</sup> فعال می‌باشد. مطابق آمار منتشره در سایت سازمان آمار اين كشور، در سال 2010م سه کشور ایالات متحده آمریکا با 11 میلیون و 741 هزار نفر، بریتانیا با 661 هزار نفر و فرانسه با 408 هزار نفر بیشترین مسافرت‌ها را به کانادا داشته‌اند. همچنین، سه کشوري كه مقصد گردشگران کانادایی بوده‌اند، به ترتیب ایالات متحده با 19 میلیون و 964 هزار نفر، مکزیک با یک میلیون و سیصد و پنجاه و چهار هزار نفر، و [[کوبا]] با یک میلیون و ده هزار نفر بوده‌اند. علاوه‌بر این، بیشترین مسافرت‌های داخلی مردم به سه استان انتاریو، کبک و بریتیش کلمبیا بوده است. به گزارش سازمان تجارت جهانی،<sup>[114]</sup> اين كشور جزو 15 کشور برتر در زمینه گردشگری می‌باشد و سالانه میلیون‌ها گردشگر از سراسر دنیا از این کشور دیدن می‌کنند]39 و40[.
 
 
'''همکاری‌های بین‌المللی فرهنگی و میراث فرهنگی ثبت شده'''
 
همكارهاي بين‌المللي فرهنگي فراتر از موافقتنامه‌هاي غيررسمي دوجانبه و چندجانبه مي‌باشد. گسترش مبادلات بين‌المللي فرهنگي، مشاركت در برنامه‌هاي بين‌المللي فرهنگي و ترويج هويت كانادايي در بازارهاي فرهنگي خارجي از جمله اهداف اصلي سياست‌هاي بين‌المللي فرهنگي این كشور محسوب مي‌شود. مسؤوليت اجراي برنامه‌ريزي‌هاي بين‌المللي فرهنگي در خارج از كشور برعهده اداره روابط فرهنگی بين‌المللي وزارت امور خارجه اين كشور مي‌باشد. از جمله اهداف اداره فوق مي‌توان به ايجاد هماهنگي در امر توسعه فرهنگي و ارائه فرهنگ كانادا در خارج از كشور از طريق فعاليت‌هاي تشويقي بين‌المللي اشاره کرد. وزارت امور خارجه موافقتنامه‌هاي فرهنگي دوجانبه‌اي با كشورهاي فرانسه، بلژيك، هلند، آلمان، مكزيك، ايتاليا، ژاپن، برزيل و روسيه منعقد نموده است. همچنين، همكاري بسيار نزديكي با سازمان ميراث فرهنگي كشور و ديگر آژانس‌هاي فرهنگي فدرال، ايالتي و تعداد زيادي از آژانس‌هاي غيردولتي برقرار نموده است.
 
اداره روابط فرهنگی بين‌المللي وزارت امور خارجه به برگزاري نشست‌هاي چندجانبه، انعقاد موافقتنامه‌هاي دوجانبه، اجراي برنامه‌هاي بين‌المللي در داخل و خارج از كشور، تبيين قوانين جديد بين‌المللي دولت‌ها، توسعه و ترويج بازاريابي كالاها و خدمات فرهنگي، تهيه و تدارك كمك‌هاي فني، ارائه آموزش و انتقال تكنولوژي و تبادل اطلاعات و تجربيات و معرفي هنرمندان مستعد در صحنه‌هاي بين‌المللي اقدام می‌کند.
 
هيئت سياست تطبيقي بين‌المللي<sup>[115]</sup> تحت نظارت سازمان ميراث فرهنگي توسعه سياست فرهنگي كشور را از طريق انجام دادن تحقيقات، تجزيه و تحليل و تبادل اطلاعات با همكاري سياستگذاران ملي و بين‌المللي، محققين و دانشگاهيان كشور فراهم مي‌آورد. اين هيئت، عضو مركز تحقيقات و اطلاعات فرهنگي اروپا نيز مي‌باشد. به علاوه هيئت مذكور داراي مركز ثبت اسناد منحصربه‌فرد با بيش از 10500 سند مرجع در زمينه فرهنگ مي‌باشد.
 
كانادا همواره حامي برنامه‌هاي بين‌المللي فرهنگي بوده كه از سوي سازمان‌هاي مختلف فرهنگي نظير سازمان يونسكو به اجرا گذارده مي‌شوند. اين كشور همچنين عضو كميته نظارت فرهنگي شوراي اروپا است. نمونه بارز مشاركت‌هاي بين‌المللي فرهنگي حضور اين كشور در نمايشگاه‌هاي مختلف مي‌باشد كه در برخي از آنها غرفه كانادا در ميان كشورهاي مختلف شركت‌كننده، موفق به اخذ نشان‌هاي بين‌المللي شده است. در اين زمینه، این كشور موافقت‌نامه‌هاي بين‌المللي گوناگوني به شرح ذيل منعقد نموده است:
 
-      بيانيه اعضاي آتلانتيك جامعه اروپا
 
-      كنفرانسيون بين‌المللي حقوق فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي
 
-      كنوانسيون حمايت و حفاظت از ميراث فرهنگي و طبيعي جهان
 
-      قانون اساسي سازمان علمي، فرهنگي و تربيتي ملل متحد (يونسكو)
 
-      كنوانسيون تأسيس سازمان حمايت از استعدادهاي خلاق<sup>[116]</sup>
 
-      كنوانسيون جهاني حفظ چاپ و نشر
 
-      كنوانسيون بين‌المللي حفاظت از آثار هنري و ادبي
 
-      كنوانسيون سازمان يونسكو در جهت منع واردات قاچاق، و راه‌هاي جلوگيري از آن.
 
کانادا تاکنون توانسته است 15 اثر از میراث فرهنگی و طبیعی خود را به ثبت جهانی برساند. این آثار عبارت‌اند از:
 
1) میراث  فرهنگی ثبت شده کانادا در یونسکو، شامل:
 
-      سرشکسته در پرش بوفالو<sup>[117]</sup> در سال 1981م
 
-      منطقه تاریخی و قدیمی کبک<sup>[118]</sup> در سال1985م
 
-      سایت مرغزار تاریخی ملی<sup>[119]</sup> در سال 1978م
 
-      شهر قدیمی لوننبورگ<sup>[120]</sup> در سال 1995م
 
-      کانال رایدآئو<sup>[121]</sup> در سال 2007م
 
-      محوطه تاریخی اسکانگ‌گوای<sup>[122]</sup> درسال1981م
 
2) میراث طبیعی ثبت شده کانادا در یونسکو، شامل:
 
-      پارک‌های کوه راکی کانادا<sup>[123]</sup> درسال1984م
 
-      پارک استانی دایناسور<sup>[124]</sup> در سال 1979م
 
-      پارک ملی گراس مورنه<sup>[125]</sup> در سال 1987م
 
-      صخره‌های فسیلی<sup>[126]</sup> درسال 2008م
 
-      سنت الیاس / یخچال خلیج<sup>[127]</sup> در سال 1979م
 
-      پارک ملی میگوآشا<sup>[128]</sup> در سال1999م
 
-      پارک ملی ناهانی<sup>[129]</sup> در سال 1978م
 
-      یخچال پارک بین‌المللی صلح<sup>[130]</sup> در سال 1995م
 
-      پارک ملی جنگل بوفالو<sup>[131]</sup> در سال 1983م
 
همچنین این کشور 9 اثر دیگر را به سازمان یونسکو معرفی کرده که در لیست آزمایشی این سازمان قرار گرفته‌اند. قابل ذکر است که هیچ کدام از آثار ثبت شده کانادا در فهرست آثار در معرض خطر سازمان جهانی یونسکو قرار ندارد ]41 و 42[.
----
 
[45]. Ontario
 
[46]. David Weiser
 
[47]. Trillium grandiflorum
 
[48]. The white pine
 
[49]. the loon
 
[50]. Iris Versicolor
 
[51]. The snowy owl
 
[52]. The yellow birch
 
[53]. King George V
 
[54]. the trailing arbutus
 
[55]. the red spruce
 
[56]. the Nova Scotia duck
 
[57]. the purple violet
 
[58]. The New Brunswick tartan
 
[59]. The balsam fir
 
[60]. The prairie crocus
 
[61]. The white spruce
 
[62]. The great gray owl
 
[63]. The dogwood tree
 
[64]. Cornus Nuttalli
 
[65]. The western red cedar
 
[66]. The lady's slipper
 
[67]. The Cypripedium acaule
 
[68]. The red oak
 
[69]. The the blue jay
 
[70]. The orange-red lily
 
[71]. Lilium philadelphicum L
 
[72]. The white birch
 
[73]. Wheat
 
[74]. The wild rose
 
[75]. Rosa acicularis
 
[76]. The lodgepole pine
 
[77]. The great horned owl
 
[78]. the Rocky Mountain big horn sheep
 
[79]. the pitcher-plant
 
[80]. Sarracenia purpurea
 
[81]. The black spruce puffin
 
[82]. The Newfoundland dog
 
[83]. the creamy-white mountain avens
 
[84]. Dryas octopetala
 
[85]. The Northwest Territories tartan
 
[86]. The jack pine
 
[87]. The magenta-purple fireweed
 
[88]. Epilobium angustifolium
 
[89]. The Yukon tartan
 
[90]. The lazulite
 
[91]. The purple saxifrage
 
[92]. Saxifraga oppositifolia
 
[93]. NAFTA
 
[94]. درآمد سالانه حدود 3/1 تریلیون دلار آمریکا
 
[95]. GDP
 
[96]. GATT 
 
[97]. Bowker
 
[98]. انگلستان‌ به ازاء‌ هر 545 نفر يك‌ عنوان کتاب‌ جديد‌ در سال‌ توليد مي‌كند.
 
[99] . رادیو و تلویزیون کانادا، بزرگ‌ترين‌ صنعت‌ فرهنگي‌ این کشور محسوب می‌شود.
 
[100]. RTC
 
[101]. CBC 
 
[102]. SRC
 
[103]. CTV
 
[104]. Global
 
[105]. TVA
 
[106]. SRDP
 
[107]. FMC 
 
[108]. Tele Film Canada
 
[109]. CFDC
 
[110]. LGP
 
[111]. CTC
 
[112]. يعني کانادایی‌هایی که برای دیدن سایر استان‌ها و قلمروهای این کشور مسافرت می‌کنند.
 
[113]. يعني گردشگرانی که از سایر کشورها برای دیدن کانادا به این کشور می‌آیند، یا از کانادا برای دیدن سایر نقاط دنیا سفر می‌کنند.                                                                                   
 
[114]. WTO
 
[115]. ICP
 
[116]. WIPO
 
[117]. Head-Smashed-In Buffalo Jump
 
[118]. Historic District of Old Québec
 
[119]. L'Anse aux Meadows National Historic Site
 
[120]. Old Town Lunenburg
 
[121]. Rideau Canal
 
[122]. SGang Gwaay
 
[123]. Canadian Rocky Mountain Parks
 
[124]. Dinosaur Provincial Park
 
[125]. Gros Morne National Park
 
[126]. Joggins Fossil Cliffs
 
[127]. Kluane / Wrangell-St Elias / Glacier Bay / Tatshensh
 
[128]. Miguasha National Park
 
[129]. Nahanni National Park
 
[130]. Waterton Glacier International Peace Park
 
[131]. Wood Buffalo National Park

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۱۰

نظام فرهنگی کانادا
نظام فرهنگی کانادا. قابل بازیابی از https://www.iliyaimmigration.com/%D8%AA%D8%AD%D8%B5%DB%8C%D9%84-%D8%AF%D8%B1-%D8%B1%D8%B4%D8%AA%D9%87-mba-%D8%AF%D8%B1-%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%A7/

کانادا به عنوان یک کشور «چند فرهنگی(Multiculturalism)» شناخته می‌شود. در طول دهه گذشته، پس از تصویب قانون چند فرهنگی، گوناگونی نژادی، قومی و مذهبی رشد قابل ملاحظه‌ای داشته است و به طور چشمگیری در حال تغییر چهره عمومی جامعه است. تنوع فرهنگی حتی پیش از تشکیل این کشور خصوصیت بارز این سرزمین بوده است. در زمان ورود و استقرار اروپایی‌ها زبان‌های گوناگونی بین مردم بومی این سرزمین رواج داشت. از نیمه قرن هجدهم، جمعیت سیاه‌پوست نیز در بخش آتلانتیک کانادا ساکن بوده‌اند. علاوه بر این‌، موج مهاجرت به این کشور، که از نیمه دوم قرن بیستم آغاز شد، به سرعت این کشور را به نمونه‌ای از تنوع نژادی، قومی، مذهبی و زبانی موجود در جهان تبدیل کرده است.

براساس آخرین آمار بیش از 43 درصد کانادایی‌ها، تباری غیر از انگلیسی، فرانسوی و کانادایی و بومی آمریکای شمالی دارند. تعداد افراد متعلق به اقلیت‌های نژادی ظرف ده سال 11 درصد رشد یافته است. در حال حاضر 30 درصد جمعیت اغلب شهرهای اصلی این کشور را اقلیت های نژادی تشکیل می‌دهند. در تورنتو اقلیت‌های نژادی و قومی نیمی از جمعیت این شهر را تشکیل می‌دهند. براساس آمار رسمی 89 درصد مهاجران و 94 درصد افراد اقلیت‌های نژادی و قومی در شهرهای بزرگ رحل اقامت افکنده‌اند. در حالی که تورنتو، ونکوور و مونترال محل سکونت بخش قابل توجهی از اقلیت‌های نژادی و قومی است، چهره شهرهای کوچک‌تر مانند ادمونتون(Edmonton, Saskatoon, Regina, Winnipeg and Ottawa)، ساسکاتون(Saskatoon)،رجینا(Regina)،وینیپگ(Winnipeg) و اوتاوا(Ottawa) نیز در حال تغییر است. مهاجران بیشتر تمایل دارند در مناطقی از کشور سکنا گزینند که افراد بیشتری از سنخ آنان و با میراث فرهنگی و زبان مشترک در آن مناطق زندگی می‌کنند و این باعث شده است که هر منطقه ترکیب خاصی از گروه‌های جمعیتی را در خود جای دهد.

برای مثال، تعداد زیادی کانادایی چینی‌تبار و یا از کشورهای آسیای جنوب شرقی در بریتیش کلمبیا زندگی می‌کنند؛ در حالی که کانادایی‌های کارائیبی‌تبار بیشتر در اونتاریو ساکن هستند. کبک برای کسانی که به زبان فرانسه صحبت می‌کنند جذابیت دارد. بنابراین، بیشترین تعداد ویتنامی‌ها، اهالی هائیتی و لبنانی‌ها در این استان اقامت دارند. با این حال، در سراسر کانادا اقلیت‌های مشهود(Visible Minorities) سریع‌ترین رشد زیر گروه‌ نژادی را به خود اختصاص داده‌اند. تا سال 2006م این گروه بین 14.7 تا 20 درصد جمعیت را تشکیل می‌دادند.

جوانی یکی از عوامل تعیین‌کننده در این تنوع جمعیتی است. میانگین سنی جمعیت اقلیت‌های قومی و اقلیت‌های آشکار از میانگین سنی کل جمعیت کشور کمتر است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که 45 درصد کودکان حداقل از طریق یکی از والدین خود، تباری غیر از انگلیسی، فرانسوی، کانادایی و یا بومی آمریکای شمالی دارند. از هر پنج کانادایی بین 18 تا 34 سال، یک نفر متعلق به یکی از اقلیت‌های مشهود است در گروه سنی5 تا 15 سال یک نفر از هر سه نفر دارای تبار بومی یا از گروه اقلیت‌های مشهود است. به زعم صاحب‌نظران در نسل آینده هیچ یک از گروه‌های نژادی اکثریت مردم کانادا را نمایندگی نخواهند کرد.

می‌توان گفت که با افزایش تنوع فرهنگی– نژادی مفهوم چند فرهنگی برای مردم اهمیت بیشتری پیدا کرده است. نخست‌وزیر سابق این کشور، ژان کرتین، طی سخنرانی در برلین تصریح کرد که کانادا به یک کشور فراملی با جامعه‌ای چندفرهنگی تبدیل شده است. کشوری که جهان را در مرزهای خود دارد. کانادایی‌ها آموخته‌اند که دو زبان بین‌المللی و تنوع فرهنگی آنها مزیت‌های نسبی آنان و منبعی برای ادامه خلاقیت و بالندگی کشور است. برای بخش قابل توجهی از مردم، تنوع قومی، فرهنگی و نژادی موجود خصوصیت مثبت جامعه آنهاست. براساس یک نظرسنجی عمومی که اخیراً انجام شده است، دوسوم کانادایی‌ها معتقدند که گوناگونی فرهنگی جمعیت، مزیتی است که این کشور در عرصه رقابت اقتصاد جهانی از آن برخوردار است. براساس مطالعات انجام شده توسط مؤسسه تحقیقاتی اکوس(Ekos Research Associations) اغلب مردم این کشور با این نظر موافق‌اند که جذب مهاجران از خاستگاه‌های فرهنگی متفاوت موجب تقویت فرهنگ کشوراست. نظرسنجی انجام شده توسط ایپسس رید(Ipsos Reid) نشان می‌دهد که بیش از 83 درصد از مردم معتقدند بهترین نکته در مورد کانادا خصوصیت چندفرهنگی بودن آن است. این رقم در مقایسه با 78 درصد در اکتبر 1998م، 80 درصد در ژوئن 1996م و 77 درصد در فوریه 1993 م افزایش بیش از انتظاری را نشان می‌دهد. نتایج یک تحقیق در سال 1999م حکایت از آن دارد که 96 درصد شهروندان بر این باورند که حضور و زندگی مردمانی از نژادهای مختلف در این کشور مطلوب است. ارتباط تنگاتنگ هویت کانادایی با پدیده چندفرهنگی طی نظرسنجی دیگری مورد تأکید قرار گرفت. هنگامی که از کانادایی‌ها سؤال شد چه چیزی هویت آنان را از آمریکایی‌ها متمایز می‌کند، در پاسخ دومین، وجه تمایز را، پس از نظام تأمین اجتماعی، پدیده تنوع فرهنگی در کشور دانستند.

به این ترتیب، سیاست قبول تنوع فرهنگ‌ها و تبدیل شدن آن به یک ارزش موجب شده است که مهاجران تابعیت این کشور را دریافت کنند، در ساختن جامعه بهتر و ارتقای سطح زندگی مشارکت داشته باشند و نسبت به جایگاه بین‌المللی این کشور احساس غرور نمایند. قبول فرهنگ‌های متفاوت تحت یک ملیت واحد مهم‌ترین دستاورد پدیده چند فرهنگی است. این امر شهروندان را تشویق می کند تا احساس مشترکی نسبت به کانادا داشته باشند و احساس تعلق آنها را به کشور و یکدیگر تقویت می‌کند. حاصل آن نیز شکل‌گیری همبستگی اجتماعی است. به همان اندازه که تنوع فرهنگی و نژادی افزایش می‌یابد، کوشش‌ها برای تقویت این همبستگی اجتماعی میان گروه‌های نژادی، مذهبی و قومی و بر پیشرفت مداوم جامعه کانادا به عنوان یک جامعه یکپارچه، پیشرفته و دموکراتیک متمرکز می‌شود.

همه ارگان‌ها، مؤسسات و شرکت های دولتی مشمول قانون چند فرهنگی قرار هستند. براساس قانون، تنوع نژادی، قومی، مذهبی و زبانی در جامعه پذیرفته شده‌است. یکی از اهداف قانون چندفرهنگی کمک به نهادهای فدرال در توسعه سیاست‌ها، برنامه‌ها و امور اجرایی فراگیر به منظور ایفای تعهدات مندرج در قانون پیش گفته است. پیشینه سیاست چندفرهنگی دراین کشور به سال 1971م باز می‌گردد. در سال 1988م این سیاست رسماً در قالب قانون چند فرهنگی تبلور یافت. سه هدف استراتژیک این قانون(عدالت اجتماعی، مشارکت مدنی و هویت مشترک) اکنون نیز مانند زمان تصویب در ارتباط تنگاتنگ با یکدیگرند و برنامه تنوع فرهنگی میراث کانادا(Multiculturalism Program of Canadian Heritage) توفیق زیادی در محقق کردن آنها داشته است. براساس این قانون نهادهایی همچون مدارس، شوراهای هنری و خدمات پلیس، موظف‌اند خود را با سیاست‌ها و امور اجرایی گوناگون فرهنگی تطبیق دهند و به طور یکسان و با احترام به نیاز همه شهروندان پاسخ دهند. به طور خلاصه، کانادا با حرکت به سمت چندفرهنگی شدن احساس فراگیر شهروندی را در میان همه اقشار جمعیتی تقویت می‌کند.

مدیریت فرهنگی کانادا

فرهنگ کانادا، یک فرهنگ مختلط و برگرفته از فرهنگ ساکنان آن است. شناخت فرهنگ این کشور بدون شناخت بافت اجتماعی آن کار دشواری است. به طور کلی، ساکنان این کشور را می‌توان به سه گروه عمده تقسیم کرد. گروه اول، مردمان بومی این سرزمین(First Nation) هستند که از نسل‌های به جای مانده از قبایل بومی اولیه و سرخ‌پوست‌ها می‌باشند. این گروه بر اثر سیاست‌های استعمارگرانه در مناطق محدودی سکونت دارند و در کمترین سطح ممکن در فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی شرکت می‌کنند. سیاست‌های استعماری مهاجران اولیه(سفیدپوست‌ها) باعث نابودی سنت‌ها و فرهنگ غنی آنان شده است. گروه دوم، مهاجران انگلیسی و فرانسوی هستند. این گروه عمدتاً اجدادشان در گذشته مستقیماً از اروپا و بعضاً از طریق آمریکا به این سرزمین مهاجرت کرده‌اند. این گروه که به سفیدها معروف‌اند قدرت حاکم و استیلای فرهنگی را در دست دارند. گروه سوم، مهاجران سال‌های اخیر هستند که براساس سیاست مهاجرپذیری و قوانین موجود، بعد از ترک سرزمین مادری خود به این کشور مهاجرت کرده‌اند. این مهاجران به لحاظ مهاجر بودن در یک گروه جای می‌گیرند، ولی به لحاظ فرهنگی، اجتماعی و دینی، کاملاً متفاوت و متعدد می‌باشند. این گروه جمعیتی بالغ بر 13 تا 14 میلیون از کل جمعیت 35 میلیونی کانادا را تشکیل می‌دهند و به‌‌رغم تکثر و پراکندگی در باورها و آداب و رسوم، در عمل از منظر حضور در ساختار سیاسی، اجتماعی و فرهنگی وضعیتی کمابیش شبیه گروه نخست را دارند. تنوع جمعیتی با فرهنگ، باورها و سنت‌های بسیار متفاوت و مختلف در بین جوامع مهاجر چنان گسترده است که تعیین ذائقه‌های فرهنگی آنان به آسانی میسر نمی‌باشد. این تنوع فرهنگی، به لحاظ جغرافیایی، گستره وسیعی از شرق دور تا خاورمیانه و آسیای مرکزی و کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین و به لحاظ دینی مسلمانان، بودائیان، یهودیان، مسیحیان، هندوها و نظایر آن را دربر می‌گیرد. به دلیل همین تنوع، در این کشور فرهنگ وجامعه واحد وجود ندارد. در واقع، تعدد جوامع کثرت فرهنگ‌ها را می‌طلبد تا در آن هر کس و هر گروه فرصت انتخاب فرهنگ متناسب با نیازها و علایق خود را پیدا کند. بدیهی است که این تنوع بدون احتساب خرده فرهنگ‌هایی است که در دل هریک از فرهنگ‌های موجود حضور دارد. براساس آمار سال 2010م بیش از 200 گروه اقلیت قومی در این کشور زندگی می‌کنند.

اصل چندفرهنگی یکی از سیاست‌های اصولی است که به طور رسمی و گسترده مورد توجه و تأکید دولتمردان این کشور می‌باشد. برمبنای این اصل، قوانین و فضای حاکم به کلیه شهروندان - اعم از اینکه اصالتاً کانادایی باشند یا به واسطه مهاجرت اخیر به تابعیت این کشورپذیرفته شده باشند - اجازه می‌دهد تا به فرهنگ، آداب و رسوم و باورهای خود وفادار بمانند. آنها می‌توانند آیین‌ها و مراسم دینی و فرهنگی خود را برپا دارند و حتی با برپایی برنامه‌های فرهنگی به معرفی فرهنگ خود بپردازند، مشروط بر آنکه به فرهنگ‌های جوامع دیگر آسیبی نرسانند و آزادی دیگران را خدشه‌دار نسازند.

به طور حتم وجود این اصل، که در ظاهر به همه فرهنگ‌ها اجازه بروز و ظهور آزادانه را می‌دهد، می‌تواند یکی از جذابیت‌های مهم برای مهاجران باشد و سختی شرایط اقلیمی بسیار سرد و ملال‌آور را برای آنان تحمل‌پذیرتر سازد. در چارچوب اصل چندفرهنگی هر کسی این حق را دارد تا هرگونه که عرف جامعه‌اش حکم می‌کند و با قوانین در تعارض نباشد، در اجتماع و نهادهای اجتماعی حضور یابد. به عنوان نمونه، کسی به حجاب زنان مسلمان یا پوشش مردان و زنان هندی ایرادی نمی‌گیرد و آنان در جایگاه مستخدمین دولت این حق را دارند تا در مراکز و دوایر دولتی نیز با پوشش خاص خود حضور پیدا کنند. از این‌رو است که جلوه‌های فرهنگ و آداب اسلامی به ویژه حجاب زنان و دختران مسلمان در همه جای این کشور دیده می‌شود.[۱] [۲]

نهادها و سازمان‌های فرهنگی کانادا

سیاست‌های فرهنگی کانادا(Canada's Cultural Policies) در واقع مجموعه‌ای از طرح‌های مختلف، قوانین و مقررات، برنامه‌ها و اقداماتی است که توسط سازمان میراث فرهنگی، سازمان مالیات و وزارت صنایع کانادا اجرا می‌شوند. از جمله مهم‌ترین این قوانین و مقررات فرهنگی، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • قانون کتابخانه ملی(مصوب سال 1993م)؛
  • قانون خبررسانی رادیو- تلویزیون(مصوب سال 1968م)؛
  • قانون مرکز هنرهای زیبای کشور(مصوب سال 1966م)؛
  • قانون موزه‌های ملی(مصوب سال 1925م)؛
  • قانون شرکت سهامی توسعه فیلم(مصوب سال 1925م)؛
  • تله فیلم کانادا(مصوب سال 1967م)؛
  • قانون زبان‌های رسمی کشور(مصوب سال 1969م)؛
  • قانون دپارتمان ارتباطات(مصوب سال 1970م)؛
  • قانون کنترل واردات و صادرات اشیاء فرهنگی(مصوب سال 1977م)؛
  • قانون حق چاپ و نشر(مصوب سال 1924م)؛
  • قانون مرکز اسناد ملی(مصوب سال 1987م)؛
  • قانون شورای کانادا(مصوب سال 1957م)؛
  • قانون هئیت فیلم کشور(مصوب سال 1950م)؛
  • قانون وضعیت معیشتی هنرمندان(مصوب سال 1992م)؛
  • قانون چندگانگی فرهنگی در کانادا(مصوب سال 1985م)؛
  • قانون مخابرات(مصوب سال 1993م)؛
  • قانون بناهای یادبود و مکان‌های تاریخی(مصوب سال 1953م)؛
  • قانون پارک‌های ملی(مصوب سال 1988م)؛
  • قانون محافظت از ایستگاه‌های قدیمی راه‌آهن(مصوب سال 1988م)؛
  • قانون سازمان حمل و نقل(قانون کانال‌ها و آبراه‌های تاریخی مصوب سال 1993م)؛
  • قانون شورای تحقیقات علوم اجتماعی و انسانی(مصوب سال 1978م)؛
  • قانون کمیسیون مخابرات و رادیو تلویزیون کانادا(مصوب سال 1985م).[۳]

در گذشته توسعه فرهنگی توسط سطوح مختلف دولت و به صورت غیررسمی و بدون انسجام صورت می‌پذیرفت. در سال 1951م، به دنبال انتشار گزارش محوری کمیسیون سلطنتی در مورد توسعه ملی در زمینه‌های هنر، علوم و ادبیات، حمایت بخش فدرال در امر فرهنگ و ارتباطات به طور رسمی سازماندهی گردید. این امر به نوبه خود موجب تأسیس کتابخانه ملی در سال 1953م و شورای کانادا در سال 1957م گردید. شورای فوق یک مؤسسه اعتباری- هنری فدرال است که مستقل از دولت عمل می‌کند. تقسیم‌بندی اساسی و اولیه‌ای که طبق قانون اساسی در سال 1867م در سطوح قدرت انجام گرفت، به ایالت‌های این کشور در زمینه‌های آموزش و فرهنگ اختیار تام اعطاء نمود. در نتیجه، هر ایالت برای توسعه سیاست فرهنگی و ایجاد مکانیسم‌های ویژه(از قبیل تأسیس وزارتخانه‌ها و سازمان‌های مربوطه جهت اجرا و پیشبرد سیاست‌های اختصاصی خود) اقدام نموده است. طی 20 سال گذشته بحث‌های قابل توجهی در خصوص تمرکززدایی از قدرت صورت گرفته است، زیرا ایالت‌های کشور به دنبال ایفای نقش عمده‌تری در جهت توسعه فرهنگ هستند. به طور سنتی این کشور نسبت به سیاست‌های ملی پیش‌روی خود دیدگاه سازمانی دارد. این دیدگاه حاوی قوانین و دستورالعمل‌هایی است که توسط مؤسسات و دولت‌های ایالتی و فدرال کشور انجام می‌گیرند.

سازمان میراث فرهنگی، مسؤولیت عمده امور فرهنگی کشور را برعهده دارد. به عبارت دیگر، مسئوولیت بیشترین نقش اعمال سیاست‌های فرهنگی این کشور را سازمان میراث فرهنگی فدرال برعهده دارد. مأموریت‌های اصلی میراث فرهنگی به شرح زیر است:

  • تولید و انتشار آثار فرهنگی متنوع؛
  • دسترسی و مشارکت در زندگی فرهنگی؛
  • ایجاد ارتباط میان کانادایی‌ها و درک عمیق‌تر جوامع گوناگون آن؛
  • درک بهتر از حقوق و مسئولیت‌های مشترک شهروندی و ایجاد فرصت مشارکت در زندگی مدنی.

با این حال، وزارت امور خارجه، وزارت تجارت بین‌الملل، وزارت اقتصاد، سازمان مهاجران و امور شهروندان، منابع انسانی، اداره امور بومیان شمال و سرخ‌پوستان و وزارت صنایع نیز در این امر سهیم هستند.

به منظور افزایش انسجام و یکپارچگی سیاست فرهنگی، این کشور وارد یک روند پژوهشی دامنه‌دار شده است تا به هویت ملی و فرهنگی ممتاز نایل شود. براساس آن جمعیت بومیان، دوگانگی زبان، چندفرهنگی جمعیت، منطقه‌گرایی و تأثیرپذیری بالقوه از ایالات متحده آمریکا مورد توجه قرار گرفته است. براساس قانون اساسی، ایالت‌های کانادا در امر آموزش از مسؤولیت تام برخوردار بوده و در زمینه فرهنگ با دولت فدرال تشریک مساعی می‌نمایند. این کشور دارای مؤسسات مشابه در سطوح ایالتی و فدرال است که از امور فرهنگی و هنرهای زیبای کشور حمایت به عمل می‌آورند. ایالات و مناطق نیز دارای وزارتخانه‌های فرهنگ می باشند که در زمینه برنامه‌های سیاست فرهنگی همسان با سازمان میراث فرهنگی عمل می‌نمایند. گزارش سال 1992م کمیته دائمی فرهنگ و ارتباطات پیشنهاد می‌نماید که دولت فدرال باید برنامه‌ریزی را تشویق کند، برقراری هماهنگی فرهنگی میان سازمان‌های فدرال را در رأس کار خود قرار دهد و مشارکت با دیگر سطوح دولت، بخش خصوصی و جامعه فرهنگی را ترویج نماید. به تازگی دولت فدرال اصول و اهداف کلی را برای خط و مشی آینده فرهنگی دولت تعیین نموده است.

از دیگر گرایش های توسعه سیاست فرهنگی فدرال می‌توان به اتخاذ استراتژی‌های مالی چند ساله برای فعالیت‌های هنری، اتخاذ تدابیر جامع در جهت تشویق سطوح مختلف جامعه به مشارکت فرهنگی، توسعه فعالیت‌های بشردوستانه و داوطلبانه، آموزش و ترویج حرفه‌ای هنرهای زیبا و برقراری همکاری بیشتر میان آژانس‌ها و دولت‌های فدرال و ایالتی اشاره نمود.[۴][۵]

نهادهای دولتی و نیمه دولتی مسئوول در حوزه فرهنگی در سطوح مختلف به شرح زیرند:

در سطح ملی

سازمان میراث فرهنگی کانادا

تا اوایل دهه 1990م، سازمان فدرال در امر ارتباطات، مسؤولیت اداره و توسعه سیاست‌های فرهنگی، قانون‌گذاری و تنظیم قوانین در سطح ملی را برعهده داشت. در ژوئن سال 1993م، چندین سازمان دولتی جهت ایجاد سازمان جدید میراث فرهنگی با یکدیگر ادغام شدند. سرانجام سازمان میراث فرهنگی این کشور مسؤولیت اداره و نظارت بر امور هنری، صنایع فرهنگی، رادیو- تلویزیون، میراث فرهنگی، ورزش‌های غیرحرفه‌ای، امور چندفرهنگی، پارک‌های ملی و بناهای تاریخی ـ ملی، حقوق بشر، فعالیت‌های داوطلبانه، زبان‌ها و فرهنگ‌های بومی، زبان‌های رسمی، فعالیت‌های تشریفاتی - دولتی و ارتقاء هویت کانادایی را برعهده گرفت.

از دیگر مسئوولیت‌های سازمان میراث فرهنگی، که با مشارکت وزارت کشور اجرا می‌شود، می‌توان به مواردی چون: مسؤولیت اداره و نظارت بر شورای هنر، هیأت فیلم کشور، شرکت سهامی خبرگزاری،(CBC) مرکز هنرهای ملی، فیلم کانادا، کمیسیون مخابرات و رادیو و تلویزیون، کتابخانه ملی، کمیسیون بزرگ کشور، کمیسیون میادین جنگی کشور، موزه‌های ملی، موزه ملی علوم و فناوری، موزه هوا- فضا، موزه طبیعت، موزه تمدن، موزه جنگ، گالری ملی، موزه ملی عکاسی معاصر، و آرشیوهای ملی اشاره کرد. انجام دادن این فعالیت‌ها نیازمند اختصاص بالاترین میزان بودجه است که در سال(92-1991م) 2/9 میلیارد دلار بود.[۶]

شورای هنر کانادا

این شورا به موجب قانون مصوب سال 1997م تأسیس گردید. شورای مذکور در جهت توسعه و ترویج مطالعه و بهره‌مندی از آثار هنرهای زیبای کشور فعالیت می‌نماید. این شورا وظیفه تهیه و ارائه خدمات و کمک‌های مالی به هنرمندان حرفه‌ای، تولیدکنندگان و سازمان‌های هنری این کشور را برعهده دارد. همچنین دبیرخانه کمیسیون کانادا را ترغیب به همکاری با سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی سازمان ملل(UNESCO) می کند و بسیاری از طرح‌ها(نظیر طرح کیلام(killam program) در امر اهدای جوایز و هدایای ادبی به هنرمندان کشور) را به اجرا در می‌آورد.[۷]

كميسيون كانادايی يونسكو

این کمیسیون فعالیت‌های سازمان یونسکو در کشور کانادا را سازماندهی می‌کند و حضور کشور در فعالیت‌های یونسکو را افزایش می‌دهد. کمیسیون فوق به عنوان مشاور وزارت امور خارجه در سازمان یونسکو فعالیت و با وزارت کشور در اجرای برنامه‌های بین‌المللی فرهنگی مشارکت می‌نماید.

شورای تحقيقاتی علوم اجتماعی و انسانی کانادا

شورای مذکور در راستای توسعه علوم انسانی و اجتماعی کشور به اشخاص پیشنهاد مشارکت می‌دهد. این شورا ارگانی سلطنتی است که از طریق وزارت صنایع به پارلمان کشور گزارش کار ارائه می‌دهد.[۸] [۹]

در سطح ایالتی

فرهنگ در کانادا مسؤلیت مشارکتی است که میان دولت‌های ایالتی و فدرال توزیع شده است. در سال 1970م، از محل فروش بلیط‌های بخت‌آزمایی، شماری از ایالت‌های کشور مبادرت به تأسیس وزارتخانه‌های فرهنگی نمودند. دولت‌های ایالتی به طور غیررسمی در بخش میراث فرهنگی، توسعه و ترویج قوانین، سیاست‌ها و برنامه‌های فرهنگی بسیار فعال بوده‌اند. در سال‌های دهه 1990 میلادی، هزینه‌های فرهنگی ایالتی بالغ بر1/9 میلیون دلار بوده است که بیشتر این هزینه‌ها در بخش کتابخانه‌ها و میراث فرهنگی کشور صرف شد. پیش‌نیاز و ضروریات فرهنگی هر ایالت با ایالات دیگر تفاوت دارد. به عنوان مثال، ایالات انتاریو، کبک و بریتیش کلمبیا مراکز اصلی صنایع فرهنگی و هنرهای زیبای این کشور محسوب می‌گردند. ایالت کبِک تنها ایالت کشور است که به‌رغم رکود اقتصادی اخیر مبادرت به تأسیس شورای هنر و ادبیات و اختصاص بودجه برای این امر نموده است. لازم به ذکر است که راهکارهای زیادی جهت تسهیل در توسعه پروژه‌های مشارکتی، تأمین بودجه بخش فرهنگ و مبادله اطلاعات میان دولت‌های فدرال و ایالتی به کار گرفته شده است.[۳] [۱۰]

سیاستگذاری فرهنگی کانادا

فرهنگ بخش پویای اقتصاد کانادا محسوب می‌شود که به طور مستقیم یا غیرمستقیم به اقتصاد ملی آن نیز کمک می‌کند. برطبق اطلاعات ارائه شده از سوی اداره آمار این کشور، تأثیر مستقیم بخش اقتصاد بر هنرهای زیبا و بخش فرهنگ کشور بالغ بر 14/2 میلیارد دلار در سال(90-1991م) بوده است که تقریباً 2/3 درصد از تولید ناخالص ملی را تشکیل می‌دهد. هنرهای زیبا و فرهنگ علاوه‌بر سطوح دولتی از حمایت‌های بخش خصوصی کشور نیز برخوردارند. از زمان جشن‌های سده در سال 1967م، شمار زیادی از سازمان‌ها و نهادهای دولتی کمک‌های مالی قابل توجهی به صنایع فرهنگی، مؤسسات و هنرمندان کشور نموده‌اند. سالیان متمادی نابرابری‌های فاحشی میان ایالت‌های کشور از لحاظ میزان حمایت، پشتیبانی و توزیع بودجه فرهنگی وجود داشته است. در سال(1992م) دولت‌های مختلف در کلیه سطوح مبلغ 6 میلیارد دلار در امر فرهنگ سرمایه‌گذاری نمودند. از این میزان 2/9 میلیارد دلار از طریق دولت فدرال، 1/9 میلیارد دلار از طریق ایالت‌ها و 1/2 میلیارد دلار از طریق شهرداری‌ها تأمین گردید. در ایالات کِبک و انتاریو عمده تمرکز بر بودجه‌های فرهنگی فدرال بوده است، زیرا اغلب سازمان‌ها و نهادهای فرهنگی فدرال در این دو ایالت واقع شده‌اند.

86 درصد از بودجه دولت‌های فدرال به نهادها و سازمان‌های فرهنگی فدرال(نظیر شرکت سهامی خبرگزاری کانادا، موزه‌های ملی و مکان‌های تاریخی فدرال) تعلق دارد. 14 درصد باقی مانده به صورت کمک‌های مالی و اعطای جوایز به صنایع فرهنگی، مؤسسات، سازمان‌ها و هنرمندان پرداخت می‌گردد. 23 درصد بودجه دولت‌های ایالتی و منطقه‌ای در بخش فرهنگ به کتابخانه‌ها و میراث فرهنگی اختصاص می‌یابد. در سال 1992م، 80 درصد از بودجه فرهنگی 1/2 میلیارد دلاری شهرداری‌ها به کتابخانه‌های کشور اختصاص یافت.

سازمان میراث فرهنگی نیز طرح فرهنگی با عنوان «برنامه زیرساخت‌های جوامع(CIP)» را اداره و بر آن نظارت می‌نماید. این طرح جهت کمک به سازمان‌های حرفه‌ای، حقوقی و غیرانتقاعی فعال در عرصه میراث فرهنگی و هنرهای زیبا طراحی شده است. طرح پیش گفته اصلاح و بهبود فعالیت‌های مدیریتی، تأسیس و بهبود زیرساخت‌ها و تجهیزات فرهنگی و افزایش امکان دسترسی به کالاهای فرهنگی را برای مردم جزو اهداف خود قرار داده است. عمده کمک‌های مالی و غیرمالی انجام گرفته از طریق این طرح توسط سازمان میراث فرهنگی تأمین می‌گردد.[۳][۹] [۱۰]

حمایت از خلاقیت‌های فرهنگی

سیاست‌های فرهنگی کانادا به طور مستقیم و غیرمستقیم خلاقیت‌های فرهنگی را مورد حمایت قرار می‌دهد. در سال 1924م، سیاست‌های حمایت مستقیم از هنرمندان شکل گرفت. در سال 1951م، «شورای هنر کانادا» به منظور تأکید بر آموزش عمومی هنرهای زیبا تأسیس شد. مسؤولیت نشر و ارتقاء هنرهای زیبا، ادبیات و علوم انسانی و اجتماعی کشور برعهده این شورا است. هدف اصلی شورا توسعه و ترویج ایده «‌کانادا برای کانادائیان(Canada to Canadian)» بود. پایه و اساس توسعه سیاست فرهنگی کشوردر این شورا پایه‌گذاری شد. علاوه‌بر این، در سال 1982م گزارش کمیته بررسی و بازبینی سیاست فرهنگی فدرال(Applebaumِ Hebert)، پیشنهادات ویژه و خاصی را در خصوص وضعیت زندگی هنرمندان کشور ارائه نمود. به دنبال بررسی‌های به عمل آمده در سال 1986م طرح ضربتی «سیرین گلیناس(Siren ِGelinas)» در خصوص وضعیت اقتصادی و اجتماعی هنرمندان کشور به اجرا در آمد.[۳] [۱۰]

در سال 1992م، دولت فدرال قانون وضعیت معیشتی هنرمندان کشور را تصویب نمود که در سال 1993م به مرحله اجرا درآمد. این آیین‌نامه چارچوب قانونی تحت نظارت دولت فدرال جهت برقراری روابط حرفه‌ای میان تولیدکنندگان و هنرمندان خود اشتغال کشور را به وجود آورد. دو راهکار جدید قانونی نیز براساس آیین‌نامه مذکور مطابق ذیل ایجاد گردید:

1. شورای کانادا که به سازمان میراث فرهنگی کشور خدمات مشاوره‌ای ارائه می‌کند و تحقیق درباره موضوعاتی چون مالیات‌بندی، دسترسی هنرمندان به منافع اجتماعی و ورشکستگی فرهنگی را برعهده دارد.

2. تریبون روابط حرفه‌ای تولید کنندگان و هنرمندان، که بخش دیگری از چارچوب حقوقی است و در آن آیین‌نامه مذکور پیش‌بینی شده است. به منظور تشویق، پشتیبانی و حمایت از بخش خصوصی فرهنگ از قبیل مؤسسات تئاتر، گالری‌های عمومی و موزه‌های کشور، اصلاحاتی بر ماده قانون مالیات بردرآمد مصوب 1991م اعمال گردید. لازم به ذکر است که موزه‌ها و سایر مؤسسات هنری کشور با مقاصد سودآوری تأسیس نشده‌اند. در حقیقت، این موسسات به عنوان سازمان‌های عام‌المنفعه هستند. این بدان معناست که اشخاص حقیقی که به بخش فرهنگ و هنر کشور کمک‌های مالی اعطاء می‌نمایند، در ازای چنین کمک‌هایی از معافیت‌های مالیاتی تا حداکثر 20 درصد درآمد مالیات‌دهندگان در طی سال بهره‌مند می‌شوند. طی یک دهه گذشته سازمان‌های هنری و فرهنگی کشور به طور فزاینده‌ای متکی بر حمایت بخش خصوصی بوده‌اند. نهادهای فعال در حوزه هنرهای نمایشی اکنون بیش از 16 درصد بودجه خود را از طریق اعتبارات مالیاتی بدست می‌آورند. در دهه 1990م، تغییرات مالیاتی جزئی با تصویب قانون ویژه وضعیت معیشتی هنرمندان کشور در جهت بهبود وضعیت مالی هنرمندان و سازمان‌های هنری اعمال گردید. هنرمندانی که در استخدام سازمان‌های هنری کشور هستند، هم اکنون تا مبلغ 1000 دلار از معافیت مالیاتی برخوردار می‌گردند. اعطای چنین معافیت‌هایی به هنرمندان حرفه‌ای کشور به علت وجود هزینه‌های جانبی تولید آثار هنری و جبران بخشی از این هزینه‌ها می‌باشد که توسط کارفرمایان بخش‌های هنری کشور جبران نمی‌شود. سازمان‌های خدمات هنری خدمات گوناگونی را به انجمن‌های هنری کشور ارائه می‌دهد و در امر توسعه و ترویج حوزه‌های هنری فعال هستند. این سازمان ها نیز از چنین اعتبارات مالیاتی بهره‌مند می‌گردند.

در سال 1992م حمایت‌های مالی شورای هنر از هنرهای زیبا بالغ بر 89/44 میلیون دلار گردید. در همین سال شورای مذکور تعداد 4341 جایزه به هنرمندان و سازمان‌های هنری کشور اعطا نمود. از این مبلغ تقریباً 23 درصد از طریق طرح اعطای جوایز هنری به اشخاص حقیقی و 77 درصد از طریق دیگر طرح‌های شورا به سازمان‌های فعال فرهنگی و هنری اعطاء شد. طرح اعطای جوایز هنری بزرگ‌ترین طرح شورای هنر در پشتیبانی مالی از هنرمندان حقیقی کشور می‌باشد. از دیگر طرح‌های حمایتی شورا می‌توان به طرح‌هایی چون بانک هنر، اکتشافات فرهنگی و هنری، بخش انتشارات و تألیفات هنری، توریسم فرهنگی و هنرهای رسانه‌ای اشاره نمود. کمیسیون حقوق قرضه عمومی در سال 1986م و به منظور جبران مالی استفاده عمومی از آثار موجود مؤلفان کانادایی در کتابخانه‌های کشور تأسیس شد. طرح مذکور توسط کمیسیونی متشکل از نمایندگان انجمن‌های نویسندگان، کتابخانه‌ها و ناشران کتاب اداره و نظارت می‌گردد. در سال 1991م، مبلغ 6/2 میلیون دلار از طریق طرح حقوق قرضه عمومی به مؤلفان پرداخت گردید. این مبلغ به مؤلفانی تعلق می‌گرفت که نام کتاب آنها در فهرست کتابخانه‌های منتخب کانادا قرار گرفته باشد.[۳] [۱۱]

ذائقه فرهنگی مردم کانادا

چنان که ذکر شد، جامعه کانادا از سه گروه عمده تشکیل شده است که ذائقه فرهنگی هر کدام و میزان آشنایی آنها با فرهنگ‌ها کاملاً متفاوت است. این در حالی است که در بین اعضای گروه سوم(جامعه مهاجران با ملیت‌ها و ادیان متفاوت) ذائقه‌های فرهنگی کاملاً مختلف و متنوعی وجود دارد. شناخت دقیق ذائقه‌های فرهنگی جوامع مختلف مستلزم نیازسنجی فرهنگی به عنوان گامی مقدماتی است.

به طور کلی کانادایی‌های انگلیسی‌تبار اکثراً به شدت تحت تأثیر فرهنگ آمریکایی قرار دارند. فرانسوی‌تباران این کشور، که عمدتاً در ایالت کبک سکونت دارند، نیز به دلیل رقابت‌های سنتی همچنان تحت تأثیر فرهنگ فرانسوی هستند و به لحاظ فرهنگی خود را سرآمد و دارای پشتوانه‌های غنی فرهنگی می‌دانند. در واقع، صحنه پویای فرهنگی هنری کبک، که در زمره ده مکان پرجاذبه گردشگری آمریکای شمالی قرار دارد، میزبان رخدادهای هنری متعددی در طول سال است. علاوه‌بر رویدادهای سینمایی، تئاتر، موسیقی و ادبیات، هر سال برنامه‌های سنتی و تاریخی دیدنی نیز در کبک برگزار می‌شود که کارناوال زمستانی و فستیوال تابستانی کبک از آن جمله‌اند.

در شهرهای مختلف، تعداد زیادی از نقاشان، مجسمه‌سازان و عکاسان زندگی می‌کنند و به فعالیت‌های هنری می‌پردازند. آنان با خلق آثار خود زندگی فرهنگی مردمان این شهرها را با آثار هنری متفاوت خود غنی‌تر می‌سازند. آثار این هنرمندان در موزه‌ها، نگارخانه‌ها و مراکز هنری به نمایش درمی‌آیند. موزه‌های بزرگی(چون موزه هنرهای زیبای کبک و موزه تمدن) با برگزاری نمایشگاه‌های معتبر جهانی نقش فرهنگی بسیار مهمی ایفا می‌کنند. هنرهای نمایشی نیز با وجود انجمن‌ها و گروه‌های فعال موسیقی و تئاتر، مورد توجه قرار دارند.[۱۲]

فعاليت‌های داوطلبانه فرهنگی در کانادا

در این کشور فعالیت‌های داوطلبانه فرهنگی بسیاری انجام می‌شود. از جمله این فعالیت‌ها می‌توان به اجرای «برنامه تصورکن(The imagine program)» اشاره کرد که از سوی مرکزی با عنوان «مرکز کانادایی نوع‌دوستانه(Canadian center for philanthropy)» مطرح گردید و از طریق منابع خصوصی و دولتی تأمین مالی می‌گردد. این طرح جهت حمایت بیش از پیش از هنرهای زیبا به اجرا درمی‌آید. به موازات این طرح، سازمان میراث فرهنگی طرح جایزه ویژه خیرین و داوطلبان فرهنگی کشور را به منظور شناسایی کمک‌های قابل توجه در جهت غنی‌سازی فرهنگ مطرح نموده است. این جایزه را داوطلبان و حامیان مؤسسات فرهنگی اعطاء می‌‌کنند. در سال 1990‌م، کمک‌های شهروندان به هنرهای نمایشی، هنرهای تجسمی و سازمان میراث فرهنگی کشور حدود 17 میلیون دلار بود. مبلغ 19 میلیون دلار مشارکت مالی شرکت‌های تجاری کانادایی را نیز باید به مبلغ فوق اضافه نمود.

لازم به ذکر است که طی دو دهه گذشته، حمایت‌های مشارکتی از هنرهای مختلف کشور به طور فزاینده‌ای افزایش یافته است. برای مثال، در سال 1992م، پشتیبانی مالی بخش خصوصی از هنرهای کشور بالغ بر 60 میلیون دلار بوده است. با وجود این، کانادا هنوز از بنیادهای کافی در امر توسعه و پشتیبانی هنرهای کشور به منظور انجام فعالیت‌های نوع‌دوستانه برخوردار نیست.[۱۳] [۱۴]

نمادها و سمبل های فرهنگی کانادا

نمادهای ملی نمادهایی هستند که در داخل و خارج از کشور به نمایندگی از کشور و مردم مورد استفاده قرار می‌گیرند. نمادهای ملی تحت تأثیر منابع تاریخی و طبیعی ملل قدیمی شکل گرفته‌اند. استفاده از برگ درخت افرا، به عنوان یک نماد به مدت‌ها پیش، یعنی اوایل قرن ۱۸، برمی‌گردد. نقش این نماد را می‌توان بر روی پرچم فعلی و نیز پرچم‌های قبلی، سکه(پنی) و بر روی یونیفرم ارتش کانادا مشاهده کرد. می‌توان نمادها و سمبل‌های کشور کانادا را در چند دسته تقسیم‌بندی کرد:

  • نمادهای طبیعی، معرف طبیعت و حیات وحش؛
  • نمادهای ورزشی، معرف ورزش‌های سنتی و بومی؛
  • نمادهای سلطنتی، معرف تاریخ سیاسی؛
  • نمادهای هنری، معرف صنایع دستی و هنر.[۱۵]

در یک تقسیم‌بندی کلی دیگر می‌توان نمادهای این کشور را به دسته‌های ملی و استانی تقسیم‌بندی کرد:

نمادهای ملی

پرچم رویال استاندارد

پرچم رویال استاندارد(Royal Standard)، پرچم مخصوص ملکه که در سپتامبر سال 1961م توسط ملکه الیزابت دوم تصویب شد.

نماد پرچم ملی کانادا

نماد پرچم ملی کانادا(National Flag)، این پرچم قرمز رنگ است، مربعی سفید در وسط و برگ درخت افرا نیز در آن قرار دارد. در سال ۱۹۶۴م مذاکره‌ای برای تغییر پرچم انجام شد. از سه طرح ارائه شده طرحی پذیرفته شد که توسط فردی به نام جورج استنلی(George Stanley) و جان ماتسون(John Matson) ارائه شده بود و در ۱۵ فوریه ۱۹۶۵م پس از تغییرات نهایی برای اولین بار نمایش داده شد. از آن به بعد هر ساله ۱۵ فوریه جشنی به نام روز ملی پرچم کانادا برگزار می‌شود.

نماد پرچم اتحادیه سلطنتی کانادا

نماد پرچم اتحادیه سلطنتی کانادا (Royal Union Flag)، نماد پادشاهی انگلستان و ایرلند شمالی و دارای پیشینه طولانی استفاده در کانادا است. سربازان کانادایی در جنگ جهانی اول با این نماد جنگیدند. استفاده از این پرچم دو دلیل عمده داشت: اول، یادآور پرچم ملی انگلستان است و دوم به عنوان نمادی از عضویت در کشورهای مشترک‌المنافع و وفاداری به تاج و تخت انگلستان می‌باشد. این پرچم سالیان متمادی در تمام مستعمرات انگلستان مورد استفاده قرار گرفت و همراه با پرچم ملی در روزهای زیر برافراشته می‌شود:

  • روز تولد ملکه(روز ویکتوریا، دوشنبه قبل از 25 می)؛
  • سالگرد تصویب اساسنامه وستمینستر(Statute of Westminster)(11 دسامبر)؛
  • روز رسمی کشورهای مشترک‌المنافع(دومین دوشنبه در ماه مارس).

البته پرچم ملی همواره در اولویت است و هیچ‌گاه جایگزین نمی‌شود.

نماد نشان سلطنتی کانادا

نماد نشان سلطنتی کانادا (Royal Arms)، نشانه اقتدار کشور است. از سال 1868 تا 1921م چندین بار تغییراتی در این نشان ایجاد شده است. در نهایت، نماد کنونی در 21 نوامبر سال 1921م، توسط جورج پنجم(George V) مورد تأیید قرار گرفت و رسمیت یافت. این آرم به عنوان نشانه قدرت توسط سازمان‌های دولتی و نمایندگان مختلف، از جمله نخست وزیر، کابینه و بسیاری از دادگاه‌ها(از جمله دیوان عالی کشور) استفاده می‌شود. در حال حاضر، این نشان به عنوان یک ویژگی امنیتی بر روی پول‌های کاغذی و جلد گذرنامه کانادایی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نماد مهر سلطنتی کانادا

نماد مهر سلطنتی کانادا (Great Seal)، نشان بزرگ کانادا است که در اسناد دولتی مانند اعلامیه‌ها و کمیسیون‌های وزرای کابینه، سناتورها، قضات و مقامات ارشد دولتی مورد استفاده قرار می‌گیرد. قدمت آن به ابتدای سلطنت ملکه الیزابت دوم برمی‌گردد. در این تصویر ملکه الیزابت دوم بر روی صندلی تاج‌گذاری نشسته است و عصای معروف سلطنتی را در دست دارد. همچنین، نماد کشور کانادا در پایین تصویر مشاهده می‌شود. این مهر توسط ضراب‌خانه سلطنتی ساخته شده و کتیبه روی آن به دو زبان فرانسه و انگلیسی است. جنس آن از فولاد مخصوص، وزن آن 3.75 کیلوگرم و قطر آن 127 میلی‌متر است. این مهر در اداره کل ثبت کانادا نگهداری می‌شود.

رنگ‌های ملی

در جنگ‌های صلیبی هر کشور توسط یک صلیب با رنگ‌های متفاوت شناخته می‌شد. فرانسوی‌ها با صلیب سرخ و انگلیسی‌ها با صلیب سفید شناخته می‌شدند. در این دوره از تاریخ، قرمز و سفید رنگ‌های ملی فرانسه و انگلستان بود. در سال 1921م، جورج پنجم، پادشاه کانادا، رنگ های سرخ و سفید را به عنوان رنگ رسمی کانادا اعلام کرد.

نماد درخت افرا در کانادا

از 150 گونه درخت افرا (Maple tree) فقط 13 گونه بومی آمریکای شمالی است، اما این درخت نقش مهمی در توسعه تاریخی کانادا بازی کرده است. چوب افرا - که در سختی و دیگر ویژگی‌ها متفاوت است - به شدت برای صنعت مبلمان، کفپوش و نظایر آن مورد تقاضاست. این موضوع موجب شکوفایی صنعت در شرق کانادا شده است. این درخت همچنین از لحاظ زیبایی و زیست‌محیطی اهمیت فراوانی دارد. از سال 1965م برگ افرا برجسته‌ترین نماد پرچم کشور شد. برگ افرا با پرچم کانادا همراه است، اما درخت افرا تا سال 1996م به عنوان نماد ملی معرفی نشد. بسیاری از کانادایی‌های خواستار این بودند که دولت درخت افرا را به عنوان نماد ملی معرفی کند. در نهایت، در تاریخ 25 آوریل 1996م به این خواسته آنها جامه عمل پوشانده شد و امروزه درخت افرا عضو مهمی از خانواده نمادهای کاناداست.

نماد افرا برگ در کانادا

در طول تاریخ، برگ افرا (Maple leaf) به عنوان نماد کانادا اهمیت داشته و امروز نیز شناخته شده‌ترین نماد این کشوراست. تصور می‌شود که برگ افرا اولین بار در سال ۱۷۰۰م به عنوان نماد کانادا به کار برده شد. اما، حتی سال‌ها پیش از آن نیز شیره این گیاه(که از آن با نام شربت افرا یاد می‌شود) به عنوان منبع مهم تغذیه بومیان به شمار می‌رفت. این روند تا قرن ۱۹میلادی ادامه داشت. در این قرن سازمان‌ها و مؤسسات متعددی این تصویر را پذیرفتند. امروزه، شیره درخت افرا - که شباهت بسیاری به عسل دارد - در این کشوراستفاده غذایی دارد.

در سال ۱۸۳۴م، انجمن قدیس ژان بپتیست(Jean-Baptiste) تاسیس شد تا زبان فرانسه، و اندیشه استقلال کبک را تبلیغ و ترویج کند. این انجمن برگ افرا را به عنوان نماد خود برگزید. اولین کاربرد رسمی برگ افرا به این ترتیب صورت گرفت. در سال ۱۸۴۸م، برگ افرا به عنوان مظهر انتخابی کانادا در جلسه سالانه ادبی تورنتو مطرح شد. همچنین، در سال ۱۸۶۰م، صدمین هنگ(کانادایی‌های سلطنتی) تصویر برگ افرا را ضمیمه مدال خود کردند. در سال ۱۹۳۹م و در جریان جنگ جهانی دوم، برگ افرا دوباره توسط سربازان کانادایی به عنوان نماد شاخص هویت به کار رفت. در سال ۱۸۶۷م، الکساندر مویر(Alexander Muir) ترانه همبستگی کانادا را سرود. عنوان این ترانه «برگ افرا برای همیشه» نام داشت که تا چندین دهه ترانه ملی به شمار می‌رفت. این شاعر، ترانه‌سرا و مدیر مدرسه، در کودکی از اسکاتلند به کانادا مهاجرت کرد و در تورنتو بزرگ شد. در سال ۱۸۶۷م، استان‌های انتاریو و کبک نشان برگ افرا را در لباس ارتشیان گنجاندند.

در مقطعی از تاریخ برگ افرا روی تمام سکه‌های کانادا به چشم می‌خورد. در حال حاضر، نقش آن فقط روی پنی(سکه یک سنتی) باقی مانده است. در ۱۵ فوریه سال ۱۹۶۵م، از پرچم نوین کانادا رونمایی شد و تنها نماد موجود روی این پرچم سفید و قرمز برگ افرا بود. به این ترتیب برگ افرا نماد ملی شناخته شد و رسماً به عنوان یک هویت منحصر به فرد برگزیده شد.

نماد سگ آبی در کانادا

در فاصله قرون 17 و 18 میلادی استفاده از کلاه‌های پوستی در اروپا بسیار رونق یافته بود. محبوبیت این کلاه‌ها تقاضا برای آن را افزایش داد. هِنری چهارم - پادشاه فرانسه - تجارت خز را به عنوان یک فرصت برای به دست آوردن درآمد و ایجاد یک امپراتوری در آمریکا شمالی در نظر گرفت. به زودی پوست سگ آبی به بیست برابر قیمت خرید در اروپا فروخته شد و اقتصاد کانادای معاصر حول محور تجارت همین کلاه‌های خز شکل گرفت. در سال 1851م، به کمک سِر سندفورد فلمینگ(Sir Sandford Fleming) سگ آبی (Beaver) به عنوان یک نماد ملی در اولین تمبر پستی کانادا معرفی شد. با وجود توجه زیاد به این حیوان در اوسط قرن نوزدهم این حیوان با خطر انقراض مواجه شد. در دوران اوج تجارت خز سالانه حدود یکصد هزار پوست سگ آبی صادر می‌شد. در تاریخ 24 مارس 1975م، طی یک موافقت‌نامه سلطنتی، سگ آبی رسماً به عنوان یکی از نمادهای ملی معرفی شد. امروزه با حفاظت از این گونه جانوری و کاهش تقاضا برای پوست آن سگ آبی بزرگ‌ترین جونده در کاناداست.

نماد اسب در کانادا

علاوه‌بر سگ آبی، اسب (Canadian horse) نیز به عنوان نماد ملی کانادا معرفی شده است. اسب جزو لاینفک تاریخ و میراث این کشوراست. اجداد اسب فعلی کانادا، از فرانسه و با مهاجران اولیه فرانسوی به این کشور آمدند. این اسب‌ها بین سال‌های 1647 و 1670م به دستور لویی چهاردهم(Louis XIV) به این کشور منتقل شدند. او 30 اسب از اصطبل خود را به کانادا فرستاد. در یونان باستان اسب علامت قدرت و شجاعت بوده است. اسب کانادا یکی از قوی‌ترین و شجاع‌ترین نژادهای جهان به شمار می‌رود. به همین دلیل در تاریخ 30 آوریل سال 2002م با تصویب یک لایحه در دولت، اسب به عنوان نماد ملی این کشور معرفی شد. از آنجا که اسب کانادا با ریشه‌های تاریخی و سنت‌های کشاورزی کبک مرتبط است، قانون مشابهی در قوه مقننه استانی در نوامبر 2010 م به تصویب رسید که طبق آن نژاد این اسب را به عنوان نژاد رسمی کبک به رسمیت شناخته شد.

ورزش ملی

در تاریخ 12 می 1994م، پس از کشمکش‌های فراوان بین طرفداران هاکی روی یخ و لاکراس برای معرفی ورزش ملی، قانون ورزش ملی کانادا به تصویب رسید و هاکی روی یخ(Ice hockey) به عنوان ورزش ملی زمستانی و لاکراس(Lacrosse) به عنوان ورزش ملی تابستانی این کشور به رسمیت شناخته شد.

پارچه پیچازی برگ افرا

همه استان‌ها و سرزمین‌های این کشور، به جز نانوات(Nunavut)، دارای پارچه پیچازی (Maple Leaf Tartan) مخصوص به خود می‌باشند. پیچازی را اولین بار مهاجران اسکاتلندی به این سرزمین آوردند. اولین استانی که اقدام به ثبت طرح پارچه پیچازی به عنوان نماد خود کرد، نوااسکوشیا(Nova Scotia) در سال 1995م و جدیدترین آنها اونتاریو(Ontario) در سال 2000م بود. پارچه ملی پیچازی را دیوید ویزر(David Weiser) در سال 1964م طراحی کرد. چهار رنگ موجود در آن منعکس کننده تغییرات رنگ برگ‌های افرا در طول فصول است. پارچه پیچازی برگ افرا در سال 2011م به عنوان نماد ملی به تصویب رسید. [۱۵] [۱۶] [۱۷]

نمادهای استانی کانادا

انتاریو

پرچم

در سال 1965م، پس از تصویب در مجلس قانونگذاری و تأیید ملکه الیزابت دوم، اجازه استفاده از پرچم اتحادیه سلطنتی به این ایالت داده شد.

نشان ایالتی

در سال 1909م با حمایت پادشاه ادوارد هفتم استفاده از آن آغاز شد.

گل

زنبق سفید، با نام علمی تریلیوم گرند یفلوروم(Trillium grandiflorum)، در اونتاریو به عنوان نماد عشق حقیقی پذیرفته شده است. این گل در سال 1937م رسماً به عنوان نماد انتاریو تعیین شد.

سایر نمادها

کاج سفید(The white pine)، پسر بچه(the loon)، رنگ‌های ارغوانی، سبز و زرد.

کبک

پرچم

در 9 مارس 1950م، پس از تصویب مجلس قانونگذاری رسماً اجازه استفاده از این پرچم صادر شد.

نشان ایالتی

در 9 دسامبر 1939م رسماً استفاده از این آرم به عنوان نشان ایالت کبک مرسوم شد.

گل

در 5 نوامبر 1999م، گل زنبق پرچم‌آبی(Iris Versicolor) از به عنوان نماد ایالت کبک معرفی شد. این گل بومی آمریکای شمالی است.

نمادهای دیگر

جغد برفی(The snowy owl) و درخت غان زرد(The yellow birch) دیگر نمادهای استان کبک می‌باشند.[۱۸]

نوااسکوشیا

پرچم

اینکه اولین بار چه زمانی از این پرچم استفاده شده است، به درستی معلوم نیست؛ ولی آنچه مشخص است در 19 ژانویه 1929م پادشاه جورج پنجم(King George V) آن را مورد تأیید قرار داده است.

نشان ایالتی

در سال 1929م جورج پنجم آن را تأیید کرد و مورد استفاده قرار گرفت.

گل

آربتوس انتهایی(the trailing arbutus) یا گل خفچه به طور رسمی از سال 1901 م به عنوان گل نوااسکوشیا معرفی شد.

نمادهای دیگر

پارچه پیچازی نوااسکوشیا، که در سال 1956م ثبت شده است، صنوبر قرمز(the red spruce)، اردک نوا اسکوشیا(the Nova Scotia duck) از سایر نمادهای این استان هستند.[۱۹] [۲۰]

نیوبرانزویک

پرچم

اجازه سلطنتی این پرچم در 26 ماه مه 1868م توسط ملکه ویکتوریا صادر شد و در 24 فوریه 1965م رسماً به عنوان پرچم ایالت نیوبرونزویک اعلام شد.

نشان ایالتی

این نشان در 8 فوریه 1985م با حکم ملکه ایزابت دوم رسماً به عنوان نشان ایالتی مورد استفاده قرار گرفت.

گل

گل بنفشه(the purple violet) به طور رسمی در سال 1936م به عنوان نماد نیوبرانزویک پذیرفته شد. دانش‌ آموزان، مؤسسه زنان و معاون فرماندار در این انتخاب نقش داشتند.

نمادهای دیگر

پارچه پیچازی نیوبرانزویک،(The New Brunswick tartan) درخت گل حنا(The balsam fir).[۲۱]

مانیتوبا

پرچم

در تاریخ 12 مه 1966م، پس از تصویب مجلس قانونگذاری و تأیید ملکه الیزابت دوم رسماً به عنوان پرچم ایالت مورد استفاده قرار گرفت.

نشان ایالتی

این نشان پس از تأیید پادشاه ادوارد هفتم در 5 دسامبر 1992م رسماً به عنوان نشان ایالتی مورد استفاده قرار گرفت.

گل

در سال 1906م زعفران چمن‌زار(The prairie crocus) به عنوان نماد مانیتوبا پذیرفته شد.

نمادهای دیگر

پارچه پیچازی مانیتوبا، صنوبر سفید(The white spruce) و جغد خاکستری بزرگ(The great gray owl) از دیگر نمادهای این ایالت است.[۲۲]

بریتیش کلمبیا

پرچم

استفاده از پرچم ایالت بریتیش کلمبیا در 27 ژوئن 1960 م به تصویب رسید.

نشان ایالتی

در 5 دسامبر 1987م پس از صدور حکم سلطنتی ملکه الیزابت دوم رسماً به عنوان نشان ایالتی مورد استفاده قرار گرفت.

گل

در سال 1956م، گل درخت زغال اخته(The dogwood tree)(با نام علمی کورناس نیتتالی(Cornus Nuttalli)) رسما به عنوان نماد ایالت بریتیش کلمبیا پذیرفته شد.

نمادهای دیگر

پارچه پیچازی بریتیش کلمبیا، سدر قرمز غربی(The western red cedar) از دیگر نمادهای این ایالت به شمار می‌رود.[۲۳]

جزیره پرنس ادوارد

پرچم

پرچم این جزیره در 24 مارس 1964م پس از تصویب در مجلس قانونگذاری رسمیت یافت.

نشان ایالتی

این نشان در 20 دسامبر 2003م رسماً به عنوان نشان ایالت انتخاب شد.

گل

گل دمپایی بانو(The lady's slipper)(با نام علمی د سیپری پدییوم اکال(The Cypripedium acaule) از خانواده ارکیده) در سال 1947م رسماً به عنوان گل نماد جزیره پرنس ادوراد انتخاب شد.

نمادهای دیگر

پارچه پیچازی جزیره پرنس ادوارد، بلوط قرمز(The red oak) و پرنده جی.آبی(The the blue jay) از دیگر نمادهای این استان است.[۲۴]

ساسکاچوان

پرچم

پرچم این ایالت در 22 سپتامبر 1969م پس از تصویب مجلس قانونگذاری رسماً استفاده شد.

نشان ایالتی

در 4 اکتبر 1986م پس از تأیید ملکه الیزابت دوم رسماً به عنوان نشان ایالتی ساسکاچوان پذیرفته شد.

گل

در سال 1941م زنبق نارنجی – قرمز(The orange-red lily)(با نام علمی لیلیوم فیلادلفیوم)(Lilium philadelphicum L)، که به زنبق چمن‌زار نیز معروف است، توسط انجمن تاریخ طبیعی ساسکاچوان پیشنهاد و مورد موافقت قرار گرفت.

نمادهای دیگر

سایر نمادهای این استان عبارتند از: پارچه پیچازی منطقه ساسکاچوان، درخت غان سفید(The white birch)، گندم(Wheat).[۲۵] [۲۶]

آلبرتا

پرچم

پرچم این ایالت در 1 ماه مه 1968م به تصویب مجلس قانونگذاری رسید.

نشان ایالتی

در اول سپتامبر 1980م و پس از تایید ملکه الیزابت دوم به عنوان نشان رسمی ایالت آلبرتا مورد استفاده قرار گرفت.

گل

در سال 1930م رز وحشی(The wild rose)(با نام علمی روزا اسیکولاریس(Rosa acicularis)) توسط موسسه زنان به وزارت آموزش و پرورش پیشنهاد شد و در نهایت توسط دانش‌آموزان مدارس به عنوان نماد ایالت آلبرتا انتخاب شد.

نمادهای دیگر

پارچه پیچازی آلبرتا، کاج(The lodgepole pine)، چوب تبدیل به سنگ شده، جغد شاخدار بزرگ(The great horned owl)، گوسفند شاخ‌دار کوه‌های راکی(the Rocky Mountain big horn sheep) از سایر نمادهای این استان‌اند.[۲۷]

نیوفاندلند و لابرادور

پرچم

در تاریخ 28 مه 1980م به عنوان پرچم رسمی این ایالت معرفی شد.

نشان ایالتی

با حکم سلطنتی چارلز اول از سال 1637م نشان این ایالت محسوب می‌شود.

گل

در سال 1954م گیاه پارچ، یا جام شکارچی،(the pitcher-plant)(با نام علمی ساراسینا پورپورا(Sarracenia purpurea)) به عنوان نماد ایالت نیوفاندلند پذیرفته شد.

نمادهای دیگر

سایر نمادهای این استان عبارتند از: صنوبر سیاه و سفید،(The black spruce puffin) سگ نیوفاندلند(The Newfoundland dog).[۲۸] [۲۹]

مناطق شمال غربی

پرچم

این پرچم در پی فرمان شورای منطقه در ژانویه 1969م به عنوان پرچم رسمی این ایالت معرفی شد.

نشان ایالتی

این نشان در تاریخ 24 فوریه 1965م پس از تایید ملکه الیزابت دوم به عنوان نشان رسمی این ایالت مورد استفاده قرار گرفت.

گل

گل آونس کوهستان سفید خامه‌ای(the creamy-white mountain avens)(با نام علمی دریاس اکتوپتالا(Dryas octopetala)) در سال 1957م رسماً به عنوان نماد مناطق شمالی به تصویب رسید.

نمادهای دیگر

پارچه پیچازی(The Northwest Territories tartan) و کاج جک(The jack pine) از دیگر نمادهای این ایالت می‌باشند.[۳۰]

یوکان

پرچم

در یکم دسامبر 1967م، با فرمان شورای منطقه به عنوان پرچم رسمی ایالت یوکان پذیرفته شد.

نشان ایالتی

این نشان در 24 فوریه 1956م پس از تأیید ملکه الیزابت دوم، به عنوان نماد رسمی ایالت یوکان پذیرفته شد.

گل

در این ایالت گل نوعی کاهو با گلهای قرمز بنفش(The magenta-purple fireweed)(با نام علمی اپیلوبیوم آنگوستیفولیوم(Epilobium angustifolium)) به عنوان نماد مورد پذیرش واقع شده است.

نمادهای دیگر

پارچه پیچازی یوکان(The Yukon tartan) و سنگ قیمتی لاجورد(The lazulite) از دیگر نمادهای این منطقه از کاناداست.[۳۱]

نانوات

پرچم

در یکم آوریل 1999م فرماندار کل پرچم ایالت را به این ایالت اعطا کرد.

نشان ایالتی

این نشان نیز در یکم آوریل 1999م توسط فرماندار کل رومئو به این ایالت اعطا گردید.

گل

در یکم ماه مه 2000م مجمع قانونگذاری نانوات به اتفاق آراء گل سنگروی ارغوانی(The purple saxifrage)(با نام علمی ساکسیفراگا اوپوزیتیفولیا(Saxifraga oppositifolia)) را به عنوان نماد این ایالت انتخاب کرد.[۳۲] [۳۳]

تاثیر فرهنگ خارجی

به طور کلی فرهنگ کانادا تحت تأثیر فرهنگ انگلیس، فرانسه، ایرلند و اسکاتلند، و نیز رسوم و فرهنگ قدیمی بومیان این کشور بوده است. از آنجا که از مدت‌ها قبل به خاطر همجواری رفت‌وآمدهای بسیاری بین این کشور و ایالات متحده صورت می‌گرفت، فرهنگ این کشور به میزان زیادی تحت تأثیر فرهنگ آمریکایی است. داشتن زبان و مرز مشترک طولانی با ایالات متحده، فرهنگ این کشور را در یک موقعیت دشوار فرهنگی در ارتباط با ایالات متحده قرار داده است، زیرا فرهنگ کانادا به شدت تحت تأثیر رسانه‌های آمریکا برای ورود و در اختیار گرفتن بازار کالاهای فرهنگی است.

می‌توان گفت رسانه‌های مختلف ایالات متحده امریکا در این کشور از محبوبیت ویژه‌ای برخوردارند. از این‌رو، بسیاری از محصولات فرهنگی، تفریحی و سرگرمی امریکا در کانادا نیز طرفداران خاص خود را دارند. در اوسط قرن بیستم به صورت آگاهانه حمایت از تولیدات فرهنگی به منظور تقویت تولیدات فرهنگی داخلی و محدود کردن اثر تولیدات فرهنگی خارجی بر روی مخاطبان داخلی در دستور کار دولت قرار گرفت. این کشور در حالی برای حفظ تفاوت‌های فرهنگی خود تلاش می‌کند که باید به تعهدات خود در قبال عضویت در سازمان تجارت جهانی و همچنین موافقت‌نامه تجارت آزاد آمریکای شمالی(NAFTA) پایبند باشد. اولین واکنش به حضور قابل توجه محصولات فرهنگی آمریکا در بازار مربوط به تصویب قانون ملی فیلم، در سال 1950م، توسط ملکه الیزبت دوم بود. این قانون دولت را ملزم به تأمین منابع مالی و ترویج فرهنگ کانادایی می‌کرد. کمسیون سلطنتی توسعه ملی هنر کانادا به عنوان یکی از کمسیون‌های شناخته شده از ایجاد سازمانی دولتی حمایت نمود که منحصراً به حمایت مالی از هنرمندان بپردازد. این سازمان به نام "شورای هنر کانادا" مسوول توزیع مبالغ زیادی پول به افراد و گروه‌ها در راستای ترویج فرهنگ است. این شورا از بدو تأسیس تاکنون فعالیت‌های مؤثری در حمایت از استعدادهای در حال ظهور در عرصه هنر داشته است. کمسیون سلطنتی همچنین تلاش می‌کند تا خطرات ناشی از هجوم فرهنگ‌های خارجی و از دست رفتن فرهنگ ملی را برجسته سازد. در پی گزارش همین کمیسیون در سال 1955م مبنی‌بر اینکه درصد اندکی از محتوای برنامه‌های رادیو و تلوزیون، از جمله بنگاه سخن پراکنی کانادا، بر پایه فرهنگ کانادایی می‌باشد، در سال 1956م، قانونی تصویب شد که درصد قابل توجهی از محتوای برنامه‌های رادیو - تلویزیونی باید در اصل کانادایی باشد. به هر حال، نمی‌توان منکر شد که در این کشور محتوای برنامه‌ها فقط در حوزه هنر و فیلم نیست و اخبار، ورزش و شبکه‌های خصوصی حجم قابل توجهی از برنامه‌های‌شان را از منابع خارجی تامین می‌کنند. این موضوع به چالشی جدی برای متولیان فرهنگی کانادا تبدیل شده است.

این کشور قومیت‌های گوناگون و وسعت جغرافیایی زیادی دارد. بنابراین تنوع و تفاوت فرهنگی از استانی به استان دیگر واز منطقه‌ای به منطقه دیگر متفاوت است. همچنین فرهنگ این کشور تحت تأثیر فرهنگ‌های مختلف مهاجران از سراسر جهان قرار گرفته ‌است. به دلیل چند فرهنگی بودن جامعه، بسیاری از ارزش‌های فرهنگی این کشوراز فرهنگ‌های مختلفی گرفته شده ‌است.[۳] [۱۲]

تجارت فرهنگی کانادا

امروزه صنایع فرهنگی بخش قابل توجهی از اقتصاد جهانی را تشکیل می‌دهد و به سرعت درحال رشد است. برآوردهای سازمان علمی، آموزشی و فرهنگی ملل متحد(یونسکو) در سال 2002م نشان می‌دهد که محتوای فرهنگی و مرتبط با صنایع خلاق، از جمله کتاب‌ها، برنامه‌های تلویزیونی، فیلم ویدئویی، بازی‌های رایانه‌ای و نظایر آن، بیش از 7 درصد از تولید ناخالص داخلی جهان[i] را تشکیل می‌دهد. این امر در کشورهای آسیایی به سرعت در حال رشد است. امروز چین، پس از بریتانیا و آمریکا، سومین کشور صادرکننده محصولات فرهنگی است و محصولات آن به طرز شگفت‌آوری در حال صدور به سراسر جهان می باشد. براساس آمار منتشره یونسکو در سال 2005م، این سه کشور در مجموع 40 درصد صادرات فرهنگی دنیا را در اختیار داشته‌اند. کانادا نیز به عنوان یکی از تولیدکنندگان برجسته صنایع چاپی است و در عرصه رسانه و محصولات سمعی و بصری رقیب جدی در دنیا به شمار می‌رود. گزارش فرهنگی یونسکو در سال 2005م، کل صادرات فرهنگی این کشور را 1/57 میلیارد دلار آمریکا اعلام کرده است. سهم صنایع فرهنگی 0/03، صنایع چاپی 0/8، رسانه‌های ضبط شده 0/36، هنرهای تجسمی 0/16 و رسانه‌های صوتی و تصویری 0/22 میلیارد دلار بوده است. عمده صادرات صنایع فرهنگی این کشور به آمریکای شمالی است. کانادا در چشم‌انداز تجارت فرهنگی خود به دنبال دست‌یابی به بازارهای اقیانوسیه و آسیا، به ویژه چین است؛ چرا که روند رشد تجارت جهانی نشان می‌دهد که آسیا و اقیانوسیه به علت اهمیت رو به رشد محصولات سمعی و بصری به منطقه‌ای کلیدی تبدیل شده است. لذا، از اهمیت بازار شمال آمریکا تا حدی کاسته شده است. در این مناطق به طور فزاینده‌ای تقاضا برای صنایع سرگرمی و رسانه‌ای وجود دارد. آمار یونسکو در سال 2005م نشان می‌دهد که بریتانیا، ایالات متحده آمریکا، چین، آلمان، فرانسه، سنگاپور و کانادا هشت کشور برتر در عرصه تجارت فرهنگی به شمار می‌آیند. البته کانادا به همراه ایالات متحده آمریکا از واردکنندگان بزرگ کالاهای فرهنگی در قاره آمریکا نیز به حساب می‌آیند. آنها تقریباً دو برابر صادرات خود کالاهای فرهنگی وارد می‌کنند. براساس همین گزارش کانادا با رقم 4/16 میلیارد دلار، در واردات کالاهای فرهنگی پس از آمریکا، بریتانیا، آلمان، و فرانسه، در رتبه پنجم واردکنندگان برتر کالاهای فرهنگی دنیا قرار دارد. از این مبلغ سهم واردات صنایع فرهنگی 0/12، رسانه‌های چاپی 2، رسانه‌های ضبط شده 1/71، هنرهای تجسمی 0/19 و رسانه‌های صوتی و تصویری 0/5 میلیارد دلار بوده است. سهم بخش فرهنگ در اقتصاد این کشورحدود 3/8 درصد از تولید ناخالص داخلی است.

تولید ناخالص داخلی(GDP) از محل فعالیت‌های فرهنگی در سال 2002م، معادل 39/9 میلیارد دلار بوده است که رشدی 37 درصدی در مقایسه با سال 1996م از خود نشان می‌دهد. سهم بخش فرهنگ در اقتصاد تنها 3.8 درصد از تولید ناخالص داخلی در سال 2002م بوده است؛ این رقم معادل سهم فرهنگ در سال 1996م است.

در سال 2001م، تعداد 611 هزار کانادایی در مشاغل مرتبط با فرهنگ اشتغال داشته‌اند. این رقم معادل 4/1 درصد از نیروی کار این کشور است. رشد سالانه و متوسط این مشاغل از سال 1996 تا 2001م معادل 3/4 درصد بوده است. این رشد در مشاغل مرتبط با رسانه‌های نوشتاری، صنعت فیلم و تولید و پخش معادل 2/3 درصد بوده است که شامل نیمی از موقعیت‌های شغلی فرهنگی بوده است. به طور متوسط از هر چهار نفری که در حوزه فرهنگ به کار اشتغال دارند، یک نفر آنان به صورت خویش‌فرما برای خود کار می‌کند. کارکنان حوزه فرهنگ بیشتر از کسانی تشکیل شده‌اند که علاقه‌مند هستند با استقلال و انعطاف بیشتر و در محیط کاری خود به کار مشغول شوند.[۳۴]

صنایع و کالاهای فرهنگی در کانادا

فرهنگ بخش پویای اقتصاد این کشور است. در سند راهبرد تجارت جهانی کانادا در سال ۲۰۰۵م آمده است: «ما در صنایع مختلف ترجیح می‌دهیم عمدتاً تولید کننده و صادر کننده باشیم تا وارد کننده محض، اما در صنایع فرهنگی ضرورت دارد که ما وارد کننده نباشیم. وارد کننده و مصرف کننده فرهنگ دیگران بودن به هیچ وجه پذیرفتی نیست». در این کشور، به عنوان دومین کشور وسیع جهان، فرهنگ به طور مستقیم یا غیرمستقیم به اقتصاد ملی کمک می‌نماید. طبق اطلاعات ارائه شده از سوی اداره آمار، درآمد بخش فرهنگ در سال 90-1991م بالغ بر 14/2 میلیارد دلار بوده است که تقریباً 2/3 درصد از تولید ناخالص ملی را تشکیل می‌داده است.

‌ رادیو و تلویزیون‌، تولیدات‌ شبکه‌های‌ تلویزیونی‌ کابلی‌، فیلم‌ و ویدئو، ضبط‌ صدا، نشر کتاب‌، روزنامه‌ و فصلنامه‌ در این کشور جزو صنایع‌ فرهنگی‌ محسوب‌ می‌گردند. سازمان‌ میراث‌ فرهنگی‌ با همکاری‌ سازمان‌هایی‌ نظیر شرکت‌ مخابرات‌ و سازمان‌ رادیو- تلویزیون‌ این کشور، که‌ امور خبررسانی‌ و صنایع‌ مخابراتی‌ و کابلی‌ کشور را ساماندهی‌ می‌نمایند، به‌ برنامه‌ریزی‌های‌ جامع‌ در حمایت‌ از آثار و صنایع‌ فرهنگی‌ اقدام‌ می‌نماید.

اطمینان‌ از دسترسی‌ هر چه‌ بیشتر مردم‌ به‌ تولیدات‌ فرهنگی‌ داخلی‌ به‌ عنوان‌ مسأله‌ای‌ اساسی‌ در توسعه‌ سیاست‌های‌ فرهنگی‌ این کشور مطرح‌ می‌باشد. با وجود این، در یک دهه گذشته صنایع‌ فرهنگی‌ کشور، که‌ سالانه‌ 200/000 فرصت‌ شغلی‌ را فراهم‌ می‌آورد، به‌ علت‌ رکود اقتصادی‌، کاهش‌ قابل‌ توجه‌ بودجه‌ دولت‌ و غلبه‌ تولیدات‌ فرهنگی‌ خارجی‌(به‌ ویژه‌ تولیدات‌ فرهنگی‌ ایالات‌ متحده‌ آمریکا بر تولیدات‌ داخلی‌) دچار مشکلات‌ عدیده‌ای‌ شده‌ است‌.

با بالا گرفتن‌ بحث‌های مختلف‌ درباره تجارت،‌ تحت پوشش‌ قراردادن صنایع‌ خدمات‌ فرهنگی‌ در موافقت‌‌نامه‌ تجارت‌ آزاد آمریکا، کانادا و اجلاس‌ گات(GATT) در اروگوئه‌ و موافقت‌نامه‌ تجارت‌ آزاد آمریکای‌ شمالی،‌ توجهات‌ خاصی‌ به قوانین‌ و سیاست‌های‌ داخلی‌ حامیِ‌ صنایع‌ فرهنگی‌ کشور مبذول‌ گردید. از جمله‌ اهداف‌ کلی‌ این‌ قبیل‌ مذاکرات‌ حذف‌ قوانین حمایت از تولید داخل‌ و دیگر قوانین‌ تبعیض‌آمیز‌ می‌باشد. این‌ قوانین‌ چالش‌های‌ خاصی‌ را برای‌ صنایع‌ فرهنگی‌ مختلف‌ کشور بوجود می‌آورد. در نتیجه‌، کانادا این‌ موارد را از تعهدات‌ تجاری‌ دو جانبه‌ حذف‌ نموده‌ است‌.

بازار صنایع فرهنگی کانادا

در سال‌ 1991م، سازمان سابق‌ ارتباطات‌، که‌‌ دپارتمان‌ میراث‌ فرهنگی‌ جایگزین آن شده است، صندوق‌ توسعه‌ صنایع‌ فرهنگی را ‌ با سرمایه‌ای‌ بالغ‌ بر 33 میلیون‌ دلار برای‌ مدت‌ 5 سال‌ تاسیس نمود. این صندوق‌ وظیفه‌ ارائه‌ خدمات‌ مشاوره‌ مدیریتی‌ و تأمین‌ بودجه‌ صنعت‌ نشر کتاب‌ و فصلنامه‌، فیلم‌ ویدئو و صنایع‌ ضبط‌ صوت‌ کشور را برعهده‌ دارد. صندوق‌ مذکور توسط‌ بانک‌ توسعه‌ تجاری‌ فدرال‌ و تحت‌ نظارت‌ سازمان میراث‌ فرهنگی‌ کشور اداره‌ می‌گردد.[۳۵]

بازار کتاب کانادا

کانادا جزو کشورهای مطرح در صنعت چاپ و نشر است. براساس آمارهای سال‌ 2009م، درآمد کل صنعت چاپ کتاب بالغ بر 2/19 میلیارد دلار بوده است. آمار تولید کتاب‌ نشان‌ می‌دهد که‌ این‌ کشور(پس‌ از آمریکا و انگلستان‌) مقام‌ سوم را در تولید کتاب‌‌های انگلیسی‌ زبان‌ در دنیا دارد.

براساس گزارش آژانس باوکر،(Bowker) در این کشور هر سال‌ به ازاء هر 557 نفر، یک‌ عنوان‌ جدید کتاب تولید می‌شود. از این لحاظ کانادا پس‌ از انگلستان‌ مقام‌ دوم‌ را دارد.[ii] مطابق آمار ارائه شده در همین گزارش، در سال‌ 2001م سه‌ گروه‌ کتاب‌های‌ داستانی‌ بزرگسالان‌، داستانی‌ نوجوانان‌ و جوانان‌، و جامعه‌شناسی‌ و اقتصاد در صدر انتشارات‌ قرار داشته‌اند. ناشران عمده کتاب در دو استان کبک و اونتاریو قرار دارند که در مجموع بیش از 60 درصد سود این صنعت را به خود اختصاص داده‌اند. در سال 2009م پنج ناشر بزرگ کانادا 42 درصد از سهم صنعت کتاب این کشور را در دست داشته‌اند. شورای هنر کانادا برای حمایت از این صنعت طیف وسیعی از کمک‌های مالی را برای نویسندگان حرفه‌ای، تعاونی‌ها و ناشران ارائه می‌دهد. همچنین، این شورا از بخش ترجمه، نشر و ترویج ادبیات در کانادا و جشنواره‌های مختلف ادبی حمایت‌های مالی ویژه‌ای به عمل می‌آورد. در حال حاضر، شورای هنر در راستای ترجمه آثار نویسندگان به هر دو زبان رسمی کشور و برای پشتیبانی از ترجمه آثار ادبی کانادا به زبان‌های فرانسه، انگلیسی و بومی و محلی کمک هزینه‌هایی را به مترجمان پرداخت می‌کند.

در این کشور نوعی‌ مالیات‌ - با عنوان‌ مالیات‌ در محل‌ فروش -‌ از خریداران‌ کتاب‌ اخذ می‌گردد که‌ کتاب‌ و فصلنامه‌ را نیز شامل‌ می‌شود. نرخ‌ این‌ مالیات‌ 7 درصد است‌. سازمان‌ میراث‌ فرهنگی‌ از دو طرح‌ ملی‌ در صنعت‌ نشر کتاب‌ حمایت‌ می‌نماید. این‌ دو طرح‌ عبارت‌اند از:

طرح‌ توسعه‌ صنعت‌ نشر کتاب‌: طرح‌ مذکور ظرفیت‌ صنعت‌ کتاب‌ در کشور را در امر نشر و بازاریابی‌ در بازارهای‌ داخل‌ و بین‌المللی‌ افزایش‌ می‌دهد. این‌ برنامه‌ از بودجه‌ایی‌ معادل 25 میلیون‌ دلار برخوردار است‌.

طرح‌ کمک‌ به‌ توزیع‌ نشریات‌: این طرح با 25 میلیون دلار بودجه از بازارهای‌ داخلی‌ و بین‌المللی‌ و هزینه‌های‌ توزیع‌ و پخش‌ کتاب‌ حمایت‌ می کند و شهروندان‌ را به خرید کتاب تشویق می‌نماید.

در‌ سال‌ 92-1991م، 1440 مجله‌ ملی‌‌ توسط‌ 1055 ناشر منتشر شد و بیش‌ از 6000 فرصت‌ شغلی‌ در سراسر کشور فراهم‌ گردید. نشریات‌ کانادایی‌ 22 درصد از کل‌ بازار داخلی‌ را در اختیار خود دارند. کل‌ درآمد داخلی‌ و صادراتی‌ کسب‌ شده‌ از محل‌ چاپ‌ نشریات‌ مختلف‌ در کشور طی‌ سال‌ 1991م بالغ بر 864/4 میلیون‌ دلاراست. دولت‌ فدرال‌ به‌ صورت مستقیم‌ از طریق‌ کمک‌های‌ مالی‌ شورای‌ کانادا و تسهیلات‌ صندوق‌ توسعه‌ صنایع‌ فرهنگی‌ به‌ صنعت‌ نشر و چاپ‌ کشور مبالغی را می‌پردازد. علاوه‌‌بر این‌، نشریات‌ از یارانه‌های‌ پستی‌ نیز بهره‌مند می‌گردند. بودجه‌ یارانه‌‌ پستی‌ در سال‌ 1991‌م 85 میلیون‌ دلار بود. سال‌ 1993م، دولت‌ فدرال‌ طرح‌ اضطراری‌ مطالعه‌ عوامل‌ تأثیرگذار بر نشریات‌ را مورد بحث‌ و بررسی‌ قرار داد. از جمله‌ مفاد این‌ طرح‌ می‌توان‌ به‌ بررسی‌ پیشرفت‌ها و رویکردهای‌ صنعت‌ نشر کشور و بازاریابی‌ برای‌ تبلیغات‌ صنایع‌ چاپ‌ و نشر، بررسی‌ تأثیر فن‌آوری‌های‌ جدید این‌ صنعت‌، حضور در فعالیت‌های‌ بین‌المللی‌ و برآورد تأثیر رویکردهای‌ جدید اشاره‌ نمود.[۳۶]

صنعت‌ ضبط‌ صدا و راديو تلويزيون‌

بودجه‌ رادیو و تلویزیون‌ کشور[iii] بالغ بر 1/5 میلیارد دلار است که‌ تقریباً 50 درصد کل‌ هزینه‌های‌ فرهنگی‌ دولت‌ فدرال‌ است. صنایع‌ مذکور متشکل‌ از ایستگاه‌های‌ رادیو و تلویزیون‌ دولتی‌ و خصوصی‌، کمپانی‌ها و تلویزیون‌های‌ کابلی‌ می‌باشد. در سال‌ 1992م، صنعت‌ تلویزیون‌ کابلی‌ و پخش‌ رادیو و تلویزیون‌ مبلغ 4/2 میلیارد دلار درآمد کسب‌ نمود و بیش‌ از 137/000 فرصت‌ شغلی‌ ایجاد کرد. طبق‌ آمار بدست‌ آمده‌ در سال‌ 1991م، حدود 92 درصد از خانواده‌ها به‌ سیستم‌های‌ تلویزیون‌ کابلی‌ دسترسی‌ داشتند. با این وجود، صنایع‌ رادیو و تلویزیون‌ با چالش‌های خاصی نیز روبه‌رو است. مهم‌ترین‌ این چالش‌ها‌ عبارت‌اند از:

1) رقابت‌ با برنامه‌های‌ خارجی‌ که‌ غالباً از ایالات‌ متحده‌ آمریکا به‌ سوی‌ کانادا سرازیر می‌شوند.

2) ایجاد بازار رقابتی‌

3) نیاز به‌ معرفی‌ فناوری‌های‌ جدید نظیر تلویزیون‌های‌ پیشرفته‌ و رادیو و ویدئوهای‌ دیجیتالی‌ فشرده‌

4) همگرایی‌ فناوری‌ها میان‌ صنایع‌ مخابرات‌ و رادیو و تلویزیون‌ کشور

5) مشکل‌ خشونت‌ در تلویزیون‌

6) اطمینان‌ از دسترسی‌ کلیه‌ شهروندان‌ ‌ به‌ خدمات‌ رسانه‌های‌ گروهی‌

7) وجود دوگانگی‌ زبان‌، تنوعات‌ فرهنگی‌ کشور و جایگاه‌ ویژه‌ بومیان‌ در جامعه‌

کمیسیون‌ ارتباطات‌ از راه‌ دور با همکاری‌ سازمان‌ رادیو- تلویزیون(RTC‌) با استناد به‌ ماده‌ قانون‌ ویژه‌ خبررسانی‌ مصوب‌ سال‌ 1991م، امور بخش‌ کابلی‌ رادیو و تلویزیون‌ را برعهده‌ دارد. کمیسیون‌ مذکور مجوز خبرگزاری‌های‌ دولتی‌ و خصوصی‌ را صادر و تجدید می‌نماید. شرکت‌ سهامی‌ خبررسانی‌ کانادا(CBC) و رادیو‌ کانادا(SRC) بزرگ‌ترین‌ شبکه‌های‌ خبرگزاری‌ رادیو و تلویزیونی‌ دولتی‌ می‌باشند. همچنین، کمپانی سهامی‌ خبررسانی‌ کانادا بزرگ‌ترین‌ تولیدکننده‌ برنامه‌ها به‌ دو زبان‌ انگلیسی‌ و فرانسه‌ برای‌ رادیو و تلویزیون‌ این کشور است. این شرکت با بودجه‌ای‌ بالغ‌ بر 1 میلیارد دلار در سال‌ به‌ راه‌اندازی‌ شبکه‌های‌ رادیو و تلویزیونی‌ دو زبانه‌ می‌پردازد. این‌ شبکه‌ خود متشکل‌ از 31 ایستگاه‌ تلویزیونی‌، 1 شبکه‌ بین‌المللی‌ 24 ساعته‌ ماهواره‌ای‌ انگلیسی‌ زبان‌ و 4 شبکه‌ رادیویی‌ شامل‌ 58 ایستگاه‌ رادیویی‌ می‌باشد.

سرویس‌ خارجی‌ شرکت خبر رسانی و رادیو بین‌المللی‌ کانادا اخبار را به‌ 12 زبان‌ زنده‌ دنیا روی‌ موج‌ کوتاه‌ پخش می‌کنند. صنعت‌ تلویزیون‌ خصوصی‌ متشکل‌ از شبکه‌های‌ مختلف‌ ملی‌ انگلیسی‌ و فرانسوی است. از جمله‌ بزرگ‌ترین‌ این‌ شبکه‌ها می‌توان‌ به‌ شبکه‌های‌ فرانسوی‌ زبان «سی.تی.وی(CTV)»، «گلوبال(Global)» و «تی.وی.ای(TVA)»‌، اشاره‌ نمود.

از اواسط‌ سال‌ 1980م سودآوری تلویزیون‌های‌ خصوصی‌ کاهش یافته است، در حالی‌ که‌ شبکه‌های‌ تلویزیونی‌ دولتی‌ از سودآوری‌ قابل‌ قبولی‌ برخوردار بوده‌اند. طی‌ دهه‌ گذشته‌، صنعت‌ ضبط‌ صدا(موسیقی‌) از رشد قابل‌ ملاحظه‌ برخوردار بوده‌ است‌. تعداد شرکت‌های ضبط موسیقی‌ از 109 در سال‌ 1982م به‌ 201 شرکت در سال‌ 1991‌م افزایش‌ یافته‌اند. همچنین، ارزش‌ فروش‌ تولیدات‌ صوتی‌ از 222 میلیون‌ دلار در سال‌ 1982م، به‌ 531 میلیون‌ دلار در سال‌ 1990م افزایش‌ یافته‌ است‌. برخلاف‌ چنین‌ رشدی‌، افزایش‌ لوح‌های فشرده هنرمندان‌ بین‌المللی‌ در بازار به‌ یک‌ معضل‌ جدی‌ تبدیل‌ شده‌ است‌. 14 شرکت‌ خارجی‌ همچنان‌ کنترل‌ صنعت‌ موسیقی‌ کشور را با فروش‌ 89 درصدی‌ لوح‌های فشرده در اختیار خود دارند. طرح‌ توسعه‌ ضبط‌ صدا(SRDP) در سال‌ 1986م به‌ اجرا در آمد‌ و مبلغی‌ بالغ‌ بر 5 میلیون‌ دلار در سال‌ با هدف‌ توسعه‌ صنعت‌ موسیقی‌ کشور به‌ آن‌ اختصاص‌ یافته‌ است‌. طرح‌ مذکور مشترکاً توسط‌ سازمان‌ ارتباطاتِ شورای‌ کانادا، که‌ یک‌ کنسرسیوم‌ خصوصی‌ از نمایندگان‌ صنایع‌ رادیو و تلویزیون‌ و ضبط‌ موسیقی‌ می‌باشد، و سازمان‌ میراث‌ فرهنگی‌ اداره‌ می‌گردد. در سپتامبر سال‌ 1993م، سازمان‌ میراث‌ فرهنگی‌ سهم‌ خود از برنامه توسعه ضبط صدا را به‌ کنسرسیوم‌ خصوصی(FMC) واگذار نمود. همچنین، در سال‌ 1992م، طرح‌ اضطراری‌ دولت‌ با عنوان‌ «طرح‌ معافیت‌ مالیاتی‌ صنعت‌ موسیقی‌ کانادا» در جهت‌ ارتقاء صنعت‌ موسیقی‌ کشور، تجزیه‌ و تحلیلِ رویکردها، تغییرات‌ تکنولوژیکی‌ و اتخاذ سیاست‌ها و قانونگذاری‌های‌ جدید دولتی‌ در زمینه‌ موسیقی‌ به‌ وزیر فرهنگ‌ ارائه‌ گردید.[۳۷]

بازارهنرهای تصويری سينما در کانادا

به‌رغم‌ چالش‌های‌ وسیع‌ جهانی‌ شدن‌، تسلط‌ تولیدات‌ فرهنگی‌ خارجی‌، رکود اقتصادی‌ و مشکلاتی‌ که‌ تولید و توزیع‌ کنندگان‌ فیلم‌ برای‌ در اختیار گرفتن‌ بازار داخلی‌ با آن‌ مواجه‌ می‌باشند شمار شرکت‌های فیلم‌ساز از 492 شرکت به‌ 743 شرکت در دهه 1990م افزایش‌ یافته‌ است‌. در همین دوره درآمد این شرکت‌ها نیز از 146 میلیون‌ دلار به‌ 688/4 میلیون‌ دلار افزایش‌ یافته‌ است‌. در دو دهه گذشته، صنعت‌ فیلم‌ به‌ تولید فیلم‌های گوناگون در حوزه‌های مختلف‌ سینمایی‌ به‌ صورت‌ تمام‌ وقت‌ یا نیمه‌ وقت‌ اقدام‌ نموده است. همچنین، دولت‌ فدرال‌ از طریق‌ دو شرکت‌ سهامی‌ خاص‌ سلطنتی‌ به‌ حمایت‌ از صنعت‌ فیلم‌سازی‌ کشور می‌پردازد. این‌ دو شرکت‌ عبارت‌اند از:

1) هیأت‌ فیلم‌ ملی؛‌ به‌ موجب‌ قانون‌ فیلم‌ ملی‌، مصوب‌ سال‌ 1950م، این هیات‌ به‌ منظور راه‌اندازی‌، توسعه و‌ ترویج‌ فیلم‌سازی‌ در کشور تأسیس‌ گردید.

2) تله‌ فیلم‌ کانادا:(Tele Film Canada) نام قبلی آن «‌شرکت‌ توسعه‌ فیلم‌ کانادا(CFDC)» بود. این شرکت به‌ تشویق‌ و ترویج‌ توسعه‌ تولیدات‌ تلویزیونی‌ و فیلم‌ می‌پردازد. بودجه‌های‌ اختصاص‌ یافته‌ به‌ هیأت‌ فیلم‌ ملی‌ و تله‌ فیلم‌ طی‌ سال‌های‌ 1993 و 1994م به ترتیب 82/6 و 132/4 میلیون‌ دلاربوده است.

در سال‌ 1991م، شرکت‌ سهامی‌ ویدئو و فیلم‌ کانادا، که‌ یک‌ سازمان‌ مالی‌- خصوصی جهت‌ تولید فیلم‌های‌ غیرتئاتری‌ و فیلم‌های‌ ویدئویی‌ کشور می‌باشد، با کمک‌ مالی‌ تله‌ فیلم‌ کانادا و سازمان میراث‌ فرهنگی‌ کشور تأسیس‌ گردید. طرح‌ ضمانت‌ وام‌(LGP توسط‌ شرکت تله‌ فیلم‌ اجرا می‌گردد و در سال‌ 1993م به‌ منظور تأمین‌ بودجه‌ بخشی‌ از پروژه‌های‌ مؤسسات‌ تولید فیلم‌های‌ ویدئویی‌ و سینمایی‌ کشور راه‌اندازی‌ گردید. [۳۸]

صنعت گردشگری کانادا

کانادا یکی از زیباترین کشورهای جهان است. چنان که در فصل اول ذکر شد، از دو سمت شرق و غرب به اقیانوس اطلس و آرام محدود می‌شود و گستره آن پهنای قاره آمریکای شمالی را دربرمی‌گیرد. طبیعت منحصر به فرد، این کشور را به گردشگاهی محبوب در بین علاقه‌مندان به سفر و گردشگری تبدیل نموده است. موزه‌ها، جشنواره‌های فصلی و آداب و رسوم ملل و فرهنگ‌های مختلف نیز به جاذبه‌های گردشگری آن می‌افزاید.

در سال‌های اخیر، صنعت گردشگری با اقدامات به موقع و حمایت‌های دولت از بخش خصوصی رشد چشمگیری داشته و نقشی مهم در کمک به اقتصاد و معرفی میراث این کشور به سایر مردم جهان ایفا کرده است. مطابق اطلاعات کمسیون گردشگری کانادا،(CTC) میزان درآمد گردشگری در سال 2009م، 69/5 میلیارد دلار بوده است. مطابق آمار منتشره توسط سازمان آمار این کشور، در سال 2010م صنعت گردشگری 1/6 میلیون شغل از مجموع 17/4 میلیون شغل را به خود اختصاص داده است. البته در سال‌های اخیر، سهم گردشگری کانادا از سهم گردشگری بین‌المللی، از 35 درصد در سال 2000‌م به 20 درصد در سال 2010‌م کاهش یافته است.

صنعت گردشگری در هر دو بخش گردشگری داخلی[iv] و گردشگری بین المللی[v] فعال می‌باشد. مطابق آمار منتشره در سایت سازمان آمار این کشور، در سال 2010م سه کشور ایالات متحده آمریکا با 11 میلیون و 741 هزار نفر، بریتانیا با 661 هزار نفر و فرانسه با 408 هزار نفر بیشترین مسافرت‌ها را به کانادا داشته‌اند. همچنین، سه کشوری که مقصد گردشگران کانادایی بوده‌اند، به ترتیب ایالات متحده با 19 میلیون و 964 هزار نفر، مکزیک با یک میلیون و سیصد و پنجاه و چهار هزار نفر، و کوبا با یک میلیون و ده هزار نفر بوده‌اند. علاوه‌بر این، بیشترین مسافرت‌های داخلی مردم به سه استان انتاریو، کبک و بریتیش کلمبیا بوده است. به گزارش سازمان تجارت جهانی،(WTO) این کشور جزو 15 کشور برتر در زمینه گردشگری می‌باشد و سالانه میلیون‌ها گردشگر از سراسر دنیا از این کشور دیدن می‌کنند.[۳۹] [۴۰]

آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده کانادا در ميراث جهانی

همکارهای بین‌المللی فرهنگی فراتر از موافقت نامه‌های غیررسمی دوجانبه و چندجانبه می‌باشد. گسترش مبادلات بین‌المللی فرهنگی، مشارکت در برنامه‌های بین‌المللی فرهنگی و ترویج هویت کانادایی در بازارهای فرهنگی خارجی از جمله اهداف اصلی سیاست‌های بین‌المللی فرهنگی این کشور محسوب می‌شود. مسؤولیت اجرای برنامه‌ریزی‌های بین‌المللی فرهنگی در خارج از کشور برعهده اداره روابط فرهنگی بین‌المللی وزارت امور خارجه این کشور می‌باشد. از جمله اهداف اداره فوق می‌توان به ایجاد هماهنگی در امر توسعه فرهنگی و ارائه فرهنگ کانادا در خارج از کشور از طریق فعالیت‌های تشویقی بین‌المللی اشاره کرد. وزارت امور خارجه موافقت نامه‌های فرهنگی دوجانبه‌ای با کشورهای فرانسه، بلژیک، هلند، آلمان، مکزیک، ایتالیا، ژاپن، برزیل و روسیه منعقد نموده است. همچنین، همکاری بسیار نزدیکی با سازمان میراث فرهنگی کشور و دیگر آژانس‌های فرهنگی فدرال، ایالتی و تعداد زیادی از آژانس‌های غیردولتی برقرار نموده است.

اداره روابط فرهنگی بین‌المللی وزارت امور خارجه به برگزاری نشست‌های چندجانبه، انعقاد موافقتنامه‌های دوجانبه، اجرای برنامه‌های بین‌المللی در داخل و خارج از کشور، تبیین قوانین جدید بین‌المللی دولت‌ها، توسعه و ترویج بازاریابی کالاها و خدمات فرهنگی، تهیه و تدارک کمک‌های فنی، ارائه آموزش و انتقال تکنولوژی و تبادل اطلاعات و تجربیات و معرفی هنرمندان مستعد در صحنه‌های بین‌المللی اقدام می‌کند.

هیئت سیاست تطبیقی بین‌المللی(ICP) تحت نظارت سازمان میراث فرهنگی توسعه سیاست فرهنگی کشور را از طریق انجام دادن تحقیقات، تجزیه و تحلیل و تبادل اطلاعات با همکاری سیاستگذاران ملی و بین‌المللی، محققین و دانشگاهیان کشور فراهم می‌آورد. این هیئت، عضو مرکز تحقیقات و اطلاعات فرهنگی اروپا نیز می‌باشد. به علاوه هیئت مذکور دارای مرکز ثبت اسناد منحصربه‌فرد با بیش از 10500 سند مرجع در زمینه فرهنگ می‌باشد.

کانادا همواره حامی برنامه‌های بین‌المللی فرهنگی بوده که از سوی سازمان‌های مختلف فرهنگی نظیر سازمان یونسکو به اجرا گذارده می‌شوند. این کشور همچنین عضو کمیته نظارت فرهنگی شورای اروپا است. نمونه بارز مشارکت‌های بین‌المللی فرهنگی حضور این کشور در نمایشگاه‌های مختلف می‌باشد که در برخی از آنها غرفه کانادا در میان کشورهای مختلف شرکت‌کننده، موفق به اخذ نشان‌های بین‌المللی شده است. در این زمینه، این کشور موافقت‌نامه‌های بین‌المللی گوناگونی به شرح ذیل منعقد نموده است:

- بیانیه اعضای آتلانتیک جامعه اروپا

- کنفرانسیون بین‌المللی حقوق فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی

- کنوانسیون حمایت و حفاظت از میراث فرهنگی و طبیعی جهان

- قانون اساسی سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی ملل متحد(یونسکو)

- کنوانسیون تأسیس سازمان حمایت از استعدادهای خلاق(WIPO)

- کنوانسیون جهانی حفظ چاپ و نشر

- کنوانسیون بین‌المللی حفاظت از آثار هنری و ادبی

- کنوانسیون سازمان یونسکو در جهت منع واردات قاچاق، و راه‌های جلوگیری از آن.

کانادا تاکنون توانسته است 15 اثر از میراث فرهنگی و طبیعی خود را به ثبت جهانی برساند. این آثار عبارت‌اند از:

1) میراث فرهنگی ثبت شده کانادا در یونسکو، شامل:

- سرشکسته در پرش بوفالو(Head-Smashed-In Buffalo Jump) در سال 1981م

- منطقه تاریخی و قدیمی کبک(Historic District of Old Québec) در سال1985م

- سایت مرغزار تاریخی ملی(L'Anse aux Meadows National Historic Site) در سال 1978م

- شهر قدیمی لوننبورگ(Old Town Lunenburg) در سال 1995م

- کانال رایدآئو(Rideau Canal) در سال 2007م

- محوطه تاریخی اسکانگ‌گوای(SGang Gwaay) درسال1981م

2) میراث طبیعی ثبت شده کانادا در یونسکو، شامل:

- پارک‌های کوه راکی کانادا(Canadian Rocky Mountain Parks) درسال1984م

- پارک استانی دایناسور(Dinosaur Provincial Park) در سال 1979م

- پارک ملی گراس مورنه(Gros Morne National Park) در سال 1987م

- صخره‌های فسیلی(Joggins Fossil Cliffs) درسال 2008م

- سنت الیاس / یخچال خلیج(Kluane / Wrangell-St Elias / Glacier Bay / Tatshensh) در سال 1979م

- پارک ملی میگوآشا(Miguasha National Park) در سال1999م

- پارک ملی ناهانی(Nahanni National Park) در سال 1978م

- یخچال پارک بین‌المللی صلح(Waterton Glacier International Peace Park) در سال 1995م

- پارک ملی جنگل بوفالو(Wood Buffalo National Park) در سال 1983م

همچنین این کشور 9 اثر دیگر را به سازمان یونسکو معرفی کرده که در لیست آزمایشی این سازمان قرار گرفته‌اند. قابل ذکر است که هیچ کدام از آثار ثبت شده کانادا در فهرست آثار در معرض خطر سازمان جهانی یونسکو قرار ندارد.[۴۱] [۴۲][۴۳]

نیز نگاه کنید به

نظام فرهنگی روسیه؛ نظام فرهنگی چین؛ نظام فرهنگی تونس؛ نظام فرهنگی کوبا؛ نظام فرهنگی لبنان؛ نظام فرهنگی مصر؛ نظام فرهنگی افغانستان؛ نظام فرهنگی سودان؛ نظام فرهنگی اردن؛ نظام فرهنگی ساحل عاج؛ نظام فرهنگی مالی؛ نظام فرهنگی ژاپن؛ نظام فرهنگی تایلند؛ نظام فرهنگی آرژانتین؛ نظام فرهنگی قطر؛ نظام فرهنگی فرانسه؛ نظام فرهنگی اسپانیا؛ نظام فرهنگی اتیوپی؛ نظام فرهنگی سوریه؛ نظام فرهنگی سیرالئون؛ نظام فرهنگی سنگال؛ نظام فرهنگی اوکراین؛ نظام فرهنگی زیمبابوه؛ نظام فرهنگی تاجیکستان؛ نظام فرهنگی قزاقستان؛ نظام فرهنگی سریلانکا؛ نظام فرهنگی بنگلادش؛ نظام فرهنگی گرجستان

پاورقی

[i]. درآمد سالانه حدود1/3 تریلیون دلار آمریکا

[ii]. انگلستان‌ به ازاء‌ هر 545 نفر یک‌ عنوان کتاب‌ جدید‌ در سال‌ تولید می‌کند.

[iii]. رادیو و تلویزیون کانادا، بزرگ‌ترین‌ صنعت‌ فرهنگی‌ این کشور محسوب می‌شود.

[iv]. یعنی کانادایی‌هایی که برای دیدن سایر استان‌ها و قلمروهای این کشور مسافرت می‌کنند.

[v]. یعنی گردشگرانی که از سایر کشورها برای دیدن کانادا به این کشور می‌آیند، یا از کانادا برای دیدن سایر نقاط دنیا سفر می‌کنند.

کتابشناسی

  1. ↑ Petty, S., Sherbert, G., & Gérin, A. (Eds.). (2006). Canadian cultural poesis: Essays on Canadian culture. Wilfrid Laurier University Press.
  2. ↑ Baeker, G. (2000). Cultural policy and cultural diversity in Canada. Council of Europe. Retrieved February 5, 2024.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ ۳٫۵ Foote, J. A. (2003). Federal cultural policy in Canada. Retrieved February 5, 2024.
  4. ↑ Baeker, G. (2001). All talents count: A pilot inventory of national cultural policies and measures supporting cultural diversity. International Network on Cultural Diversity. Retrieved February 5, 2024.
  5. ↑ Thomas, D. C. (2008). Cross-cultural management: Essential concepts (2nd ed.). SAGE Publications.
  6. ↑ Department of Canadian Heritage. (2001). Performance reports. Retrieved February 5, 2024.
  7. ↑ .Environics. (2000). Arts and heritage participation survey.
  8. ↑ Foote, J. (2002). Cultural consumption and participation. Canadian .Journal of Communication, 27(2/3), 209-2201
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Foote, J. (2001). Cultural diversity and governance in Canada. In C. Mercer (Ed.), Culturelink special issue: Cultural policies and cultural diversity (pp. 11-32).
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ Foote, J. (1999). La politique culturelle fédérale au Canada. Loisirs et .Société, 22(2), 3-241
  11. ↑ Rabinovitch, V. (1998). The social and economic rationales for Canada’s domestic cultural policies. In D. Browne (Ed.), The culture/trade quandary: Canada’s policy options (pp. 17-32).
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Li, P. S. (2000). Cultural diversity in Canada: The social construction of .racial differences
  13. ↑ Jeannotte, M. S., MacKinnon, E., & McRae, D. (2001). Cultur and volunteering: Canadian perspectives.
  14. ↑ Horner, Jane, (1996), “Volunteers in Arts and Heritage Report”, Ottawa: The Volunteer Centre of Ottawa-Carleton,
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ Hutchins, D., & Hutchins, N. (2006). The maple leaf forever: A celebration of Canadian symbols. The Boston Mills Press.
  16. ↑ Department of Canadian Heritage. (2002). Symbols of Canada. Queen’s Printer for Canada.
  17. ↑ Ross, D., & Hook, R. (1988). The Royal Canadian Mounted Police 1873–1987. Osprey.
  18. ↑ Government of Ontario. (2007). Symbols of Ontario. Retrieved May 12.
  19. ↑ Government of Nova Scotia. (2003). Symbols of Nova Scotia- The Ancient Arms of Nova Scotia. Retrieved May 3.
  20. ↑ Government of Nova Scotia. (2008). Symbols of Nova Scotia- Shield of arms of Nova Scotia. Retrieved June 2.
  21. ↑ Government of New Brunswick. (2005). About New Brunswick - Symbols. Retrieved January 16.
  22. ↑ Government of Manitoba. (2005). Symbols of Manitoba. Retrieved January 16.
  23. ↑ Government of British Columbia. (2007). Symbols of British Columbia. Retrieved January 16.
  24. ↑ Government of Prince Edward Island. (2008). Symbols of Prince Edward Island. Retrieved March 24.
  25. ↑ Government of Saskatchewan. (2008). Symbols of Saskatchewan. Retrieved June 1, 2024.
  26. ↑ Government of Saskatchewan. (2008). Symbols of Saskatchewan. Retrieved June 1, 2024.
  27. ↑ Government of Alberta. (2008). Symbols of Alberta. Retrieved June 1.
  28. ↑ Government of Newfoundland and Labrador. (2000). Symbols of Newfoundland and Labrador. Retrieved January 16, 2024.
  29. ↑ Newfoundland and Labrador Heritage. (2008). Newfoundland and Labrador heraldry and flags. Retrieved June 2, 2024.
  30. ↑ Government of the Northwest Territories. (2008). Symbols of the Northwest Territories. Retrieved July 1, 2024.
  31. ↑ Government of Yukon. (2008). Symbols of Yukon. Retrieved April 9.
  32. ↑ Government of Nunavut. (2007). Symbols of Nunavut. Retrieved January 16.
  33. ↑ Legislative Assembly of Nunavut. (2007). The flag of Nunavut. Retrieved October 17.
  34. ↑ Business Culture in Canada. (2013). Doing business culture in Canada. Retrieved from http://www.worldbusinessculture.com/Business-in-Canada.html.
  35. ↑ Canadian Business Culture. (2013). Canadian business culture. Retrieved from http://www.cyborlink.com/besite/canada.htm.
  36. ↑ Association of Canadian Publishers. (2013). Association of Canadian Publishers. Retrieved from http://www.thebpc.ca/the-publishing-industry/full-members/association-of-canadian-publishers/.
  37. ↑ Canadian Radio-television and Telecommunications Commission. (2002). Canadian content in the 21st century. Retrieved May 9, 2024.
  38. ↑ National Film Board of Canada. (2005). Mandate of the National Film Board. Retrieved March 15,
  39. ↑ Department of Education Educational Programs & Services Branch. (2005). Hospitality and tourism in Canada. Retrieved from http://www.gnb.ca/000/publications/curric/hospitalityandtourism110.pdf.
  40. ↑ Tourism in Canada. (2013). Retrieved from http://en.wikipedia.org/wiki/Tourism_in_Canada.
  41. ↑ Wyszomirski, M. J., Burgess, C., & Peila, C. (2003). International cultural relations: A multi-country comparison. The Ohio State University.
  42. ↑ Western Canadian Protocol for Collaboration in Basic Education. (2001). Common curriculum framework for Aboriginal languages and culture programs.
  43. ↑ لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ کانادا. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی.ص.157-206.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=نظام_فرهنگی_کانادا&oldid=57562»