رادیو و تلویزیون در زیمبابوه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۵ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۱۷

رادیو و تلویزیون تحت مدیریت شرکت رسانه‌ای زیمبابوه که مؤسسه‌ای دولتی است، قرار دارند. شبکه‌های ملی رادیو و تلویزیون از سال 1980 بر اساس سیاست گذاری‌های حزب حاکم اداره می‌شوند. پیش از استقلال رسانه‌ها توسط بنگاه رسانه‌ای رودزیا (RBC) که شرکتی وابسته به دولت بود، اداره می‌شد^[۱].

شرکت رسانه دولتی زیمبابوه (ZBC) چهار شبکه رادیویی در اختیار دارد. برنامه‌های آن‌ها شامل آموزش، موسیقی و اخبار روز به زبان‌های انگلیسی، شونا و اندبله می‌باشد. در این کشور رادیو به دلیل هزینه بسیار ناچیز آن نسبت به سایر رسانه‌های جمعی کاربرد بیشتری داشته و شنوندگان فراوانی هم دارد. برای بیش از 30 درصد جمعیت زیمبابوه امکان دریافت برنامه‌های رسانه‌ای کشور به ویژه رادیو فراهم است. در سال 2006، کمیته رسانه‌ای مجلس پیشنهاد توسعه فعالیت‌های رسانه‌ای را تقدیم کرد^[۲].

آغاز فعالیت تلویزیون در زیمبابوه به دهه‌ی 60 و در زمان حکومت رودزیای جنوبی باز می‌گردد. پیش از استقلال، بیشتر برنامه‌ها از سوی حکومت و غالباً برای سفید پوستان تهیه می‌شد. پس از استقلال و قدرت گرفتن سیاهان، دولت به عنوان متصدی امور به تهیه و پخش برنامه‌هایی برای اکثریت کشور یعنی سیاهان توجه نمود. علی‌رغم گذشت سال‌ها از این تصدی‌گری سطح برنامه‌های تولید شده در داخل اعم از کیفی و کمی بسیار پایین بوده و در سال‌های اخیر به ویژه با رشد و گسترش برنامه‌های ماهواره، بیشتر مردم به استفاده از شبکه‌های ماهواره‌ای روی آورده‌اند. شاید بتوان گفت تنها برنامه‌ی تلویزیون دولتی که تا حدودی مورد استفاده مردم قرار می‌گیرد، بخش اخبار آن است. کانال "زد بی سی" روزانه در چهار بخش خبری به پخش اخبار داخلی و خارجی می‌پردازد^[۳].

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

↑ برگرفته از https://www.zbc.co.zw/
↑ برگرفته از https://www.zbc.co.zw/
↑ ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.257-258.

[1] برگرفته از https://www.zbc.co.zw/

[2] برگرفته از https://www.zbc.co.zw/

[3] ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ زیمبابوه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.257-258.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-راديو و تلويزيون تحت مديريت شركت رسانه ای [[زيمبابوه]] كه مؤسسه ای دولتی است،قرار دارند.شبكه های ملی راديو و تلويزيون از سال 1980 بر اساس  سیاست گذاری های حزب حاکم  اداره می شوند.پیش از استقلال رسانه ها توسط بنگاه رسانه ای رودزيا[1] که شركتی وابسته به دولت بود،اداره می شد.[2]
+رادیو و تلویزیون تحت مدیریت شرکت رسانه‌ای [[زيمبابوه|زیمبابوه]] که مؤسسه‌ای دولتی است، قرار دارند. شبکه‌های ملی رادیو و تلویزیون از سال 1980 بر اساس سیاست گذاری‌های حزب حاکم اداره می‌شوند. پیش از استقلال رسانه‌ها توسط بنگاه رسانه‌ای رودزیا (RBC) که شرکتی وابسته به دولت بود، اداره می‌شد<ref>برگرفته از https://www.zbc.co.zw/</ref>.
-شركت رسانه دولتی زيمبابوه[3] چهار شبكه راديویی در اختيار دارد.برنامه های آنها شامل آموزش،موسيقی و اخبار روز به زبان های انگليسی،شونا و اندبله می باشد.در این کشور راديو به دلیل هزينه بسيار ناچيز آن نسبت به ساير رسانه های جمعی كاربرد بيشتری داشته و شنوندگان فراوانی هم دارد.برای بیش از 30 درصد [[جمعیت زیمبابوه]] امکان دریافت برنامه های رسانه ای کشور به ویژه رادیو فراهم است.در سال 2006،کمیته رسانه ای مجلس پیشنهاد توسعه فعالیت های رسانه ای را تقدیم کرد .(همان)
+شرکت رسانه دولتی زیمبابوه (ZBC) چهار شبکه رادیویی در اختیار دارد. برنامه‌های آن‌ها شامل آموزش، [[موسیقی در زیمبابوه|موسیقی]] و اخبار روز به زبان‌های انگلیسی، شونا و اندبله می‌باشد. در این کشور رادیو به دلیل هزینه بسیار ناچیز آن نسبت به سایر رسانه‌های جمعی کاربرد بیشتری داشته و شنوندگان فراوانی هم دارد. برای بیش از 30 درصد [[جمعیت زیمبابوه]] امکان دریافت برنامه‌های رسانه‌ای کشور به ویژه رادیو فراهم است. در سال 2006، کمیته رسانه‌ای مجلس پیشنهاد توسعه فعالیت‌های رسانه‌ای را تقدیم کرد<ref>برگرفته از https://www.zbc.co.zw/</ref>.
-آغاز فعالیت تلويزيون در زیمبابوه به دهه ی 60 و در زمان حكومت رودزيای جنوبی باز مي گردد.پیش از استقلال،بيشتر برنامه ها از سوی حکومت و غالباً برای سفید پوستان تهیه می شد.پس از استقلال و قدرت گرفتن سیاهان،دولت به عنوان متصدی امور به تهیه و پخش برنامه هایی برای اکثریت کشور یعنی سیاهان توجه نمود.علی رغم گذشت سال ها از این تصدی گری سطح برنامه های تولید شده در داخل اعم از کیفی و کمی بسیار پایین بوده و در سال های اخیر به ویژه با رشد و گسترش برنامه های ماهواره،بیشتر مردم به استفاده از شبکه های ماهواره ای روی آورده اند.شاید بتوان گفت تنها برنامه ی  تلویزیون دولتی که تا حدودی مورد استفاده مردم قرار می گیرد،بخش اخبار آن است.کانال "زد بی سی"  روزانه در چهار بخش خبری به پخش اخبار داخلی  و خارجی می پردازد.
+آغاز فعالیت تلویزیون در [[زيمبابوه|زیمبابوه]] به دهه‌ی 60 و در زمان حکومت رودزیای جنوبی باز می‌گردد. پیش از استقلال، بیشتر برنامه‌ها از سوی حکومت و غالباً برای سفید پوستان تهیه می‌شد. پس از استقلال و قدرت گرفتن سیاهان، دولت به عنوان متصدی امور به تهیه و پخش برنامه‌هایی برای اکثریت کشور یعنی سیاهان توجه نمود. علی‌رغم گذشت سال‌ها از این تصدی‌گری سطح برنامه‌های تولید شده در داخل اعم از کیفی و کمی بسیار پایین بوده و در سال‌های اخیر به ویژه با رشد و گسترش برنامه‌های ماهواره، بیشتر مردم به استفاده از شبکه‌های ماهواره‌ای روی آورده‌اند. شاید بتوان گفت تنها برنامه‌ی تلویزیون دولتی که تا حدودی مورد استفاده مردم قرار می‌گیرد، بخش اخبار آن است. کانال "زد بی سی" روزانه در چهار بخش خبری به پخش اخبار داخلی و خارجی می‌پردازد<ref>ایپکچی، محمدحسن (1399). جامعه و فرهنگ [[زیمبابوه در یک نگاه|زیمبابوه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.257-258.</ref>.
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[رادیو و تلویزیون در کانادا]]؛ [[رادیو در روسیه]]؛ [[رادیو در افغانستان]]؛ [[رادیو در تونس]]؛ [[رادیو در ژاپن]]؛ [[رادیو در کوبا]]؛ [[رادیو در لبنان]]؛ [[رادیو در مصر]] ؛ [[رادیو در چین]]؛ [[رادیو در سنگال]]؛ [[رادیو در آرژانتین]]؛ [[رادیو در فرانسه]]؛ [[رادیو در مالی]]؛ [[رادیو در سودان]]؛ [[رادیو در ساحل عاج]]؛ [[رادیو در اسپانیا]]؛ [[رادیو در اردن]]؛ [[رادیو در اتیوپی]]؛ [[رادیو در سیرالئون]]؛ [[رادیو در قطر]]؛ [[تلویزیون در روسیه]]؛ [[تلویزیون در افغانستان]]؛ [[تلویزیون در تونس]]؛ [[تلویزیون در ژاپن]]؛ [[تلویزیون در کوبا]]؛ [[تلویزیون در لبنان]]؛ [[تلویزیون در مصر]]؛ [[تلویزیون در چین]]؛ [[تلویزیون در سنگال]]؛ [[تلویزیون در آرژانتین]]؛ [[تلویزیون در فرانسه]]؛ [[تلویزیون در مالی]]؛ [[تلویزیون در سودان]]؛ [[تلویزیون در ساحل عاج]]؛ [[تلویزیون در اوکراین]]؛ [[تلویزیون در اسپانیا]]؛ [[تلویزیون در اردن]]؛ [[تلویزیون در اتیوپی]]؛ [[تلویزیون در سیرالئون]]؛ [[تلویزیون در قطر]]
+== کتابشناسی ==