رادیو در مالی
با توجه به عدم دسترسی عموم مردم مالی به تلویزیون و اینکه تلویزیون در این کشور هنوز وسیله تجملاتی بهشمار میرود و تقریباً اکثریت کامل روستاییان از دستیابی به تلویزیون محروم میباشند رادیو هنوز مهمترین وسیله ارتباطی کشور مالی محسوب میشود و تمامی اقشار جامعه برنامههای شبکههای مختلف رادیویی را با علاقه دنبال میکنند.شبکههای رادیویی در مالی در دهه های 1960 تا 1990 به دو کانال رادیویی دولتی محدود می شدند با این حال از زمان آزادی فضای سیاسی کشور تعداد ایستگاههای رادیویی خصوصی کشور مالی به سرعت گسترش یافتهاست به گونهای که درحال حاضر درحدود 150 رادیوی خصوصی در این کشور فعالیت دارند و برنامههای متنوعی را به زبانهای فرانسه و محلی پخش میکنند. بسیاری از این ایستگاههای رادیویی برنامههای خود را نیز بر روی شبکه اینترنت قرار دادهاند. مهمترین شبکه رادیویی کشور " رادیو ملی مالی " وابسته به دولت مالی است که مقر اصلی آن در باماکو و ایستگاههای منطقهای آن در «کیدال»، «سگو» و «گائو» قرار دارد و برنامههای مختلفی را به فرانسه و زبانهای محلی کشور پخش میکند[۱].
مهمترین شبکههای خصوصی رادیویی مالی عبارتند از:
- رادیو باماکان (Radio Bamakan)؛
- رادیو بنکان (Radio Benkan)؛
- رادیو کانال 2000؛
- رادیو فرکانس سه؛
- رادیو گینتان (Radio Guintan)؛
- رادیو کایرا (Radio Kaira)؛
- رادیو کلدو (Radio Kledu)؛
- رادیو آزادی (Radio Liberte)؛
- رادیو میهنپرست (Radio Patriote)؛
- رادیو روستا (Radio Rurale)؛
- رادیو تاباله (Radio Tabale)؛
- رادیو قرآن[i]؛
- رادیو دارالقرآن[ii]؛
- رادیو اسلامیدامبی[iii].
رادیو بینالمللی فرانسه از شبکههای رادیویی مورد علاقه عموم مدم مالی بهویژه جوانان است که در طول شبانهروز برنامههای خاصی را برای فرانسهزبانان غرب آفریقا پخش میکند. برخی از شبکههای رادیویی محلی نیز اخبار شبکههای رادیویی بی. بی. سی. و صدای آمریکا را به زبان فرانسه پخش میکند[۲].
نیز نگاه کنید به
رادیو و تلویزیون در زیمبابوه؛ رادیو و تلویزیون در کانادا؛ رادیو در روسیه؛ رادیو در افغانستان؛ رادیو در تونس؛ رادیو در ژاپن؛ رادیو در کوبا؛ رادیو در لبنان؛ رادیو در مصر؛ رادیو در چین؛ رادیو در سنگال؛ رادیو در آرژانتین؛ رادیو در فرانسه؛ رادیو در سودان؛ رادیو در ساحل عاج؛ رادیو در اسپانیا؛ رادیو در اردن؛ رادیو در اتیوپی؛ رادیو در سیرالئون؛ رادیو در قطر؛ تلویزیون در روسیه؛ تلویزیون در افغانستان؛ تلویزیون در تونس؛ تلویزیون در ژاپن؛ تلویزیون در کوبا؛ تلویزیون در لبنان؛ تلویزیون در مصر؛ تلویزیون در چین؛ تلویزیون در سنگال؛ تلویزیون در آرژانتین؛ تلویزیون در فرانسه؛ تلویزیون در مالی؛ تلویزیون در سودان؛ تلویزیون در ساحل عاج؛ تلویزیون در اوکراین؛ تلویزیون در اسپانیا؛ تلویزیون در اردن؛ تلویزیون در اتیوپی؛ تلویزیون در سیرالئون؛ تلویزیون در قطر
پاورقی
[i] - بخش عمده برنامههای شبکههای رادیویی خصوصی عبارت از پخش قرآن، موسیقی غربی و محلی، پخش مسابقات ورزشی بهویژه فوتبال، گفتوگو و مصاحبه با شخصیتهای فرهنگی هنری، پخش آگهیهای بازرگانی، اخبار و تحلیلهای خبری است. علاوهبر این، ایستگاههای رادیویی بهصورت مستقیم و غیرمستقیم، به انتقاد از سیاستهای دولت میپردازند.
[ii] - رادیو دارالقرآن در سیطره وهابیون و مدیر این شبکه رادیویی محمود دیکو رئیس شورای عالی اسلامیمالی است. برنامههای این شبکه رادیویی، تماماً در ارتباط با دین اسلام و شامل پخش آهنگها و تصانیف اسلامی، سرودهای اسلامی محلی، اذان، تلاوت قرآن کریم، گفتوگو با شیوخ مسلمان، پخش مراسم نماز جمعه مسجد جامع باماکو، پخش سخنرانی علمای برجسته کشور، پخش گزارش برگزاری مراسم و مناسبتهای اسلامی، ارائه مباحثی در ارتباط با تاریخ اسلام در مالی و غرب آفریقا و... است. رادیو دارالقرآن در طول شبانهروز برنامههای خود را به زبانهای فرانسه، بامبارا، فولا، سونگای و چند زبان محلی دیگر پخش میکند. این شبکه رادیویی در دوره ریاست جمهوری آلفاعمر کناره، همسر رئیسجمهور خانم آدام کناره را بهدلیل پوشیدت دامن کوتاه در انظار عمومیبهشدت مورد انتقاد قرار داد. این امر اگرچه با خشم برخی از مقامات دولتی مواجه شد، جایگاه این رادیو را در محافل اسلامیارتقا بخشید.
[iii] - رادیوی اسلامی دامبی شبکهای کاملاً اسلامی است و برنامههای آن عمدتاً ترکیبی از تلاوت آیات قرآن، پخش اذان، وعظ و خطابه علمای بزرگ مسلمان و... است. مدیر رادیو اسلامی دامبی محمد کولانی از شیوخ مسلمان و ثروتمند مالی است که به تجارت اشتغال دارد و از نظر فکری فردی وهابی بهشمار میآید. این شبکه رادیویی کاملاً در جهت اهداف وهابیّت گام برمیدارد و برنامههای آن بهصورت مستقیم و یا غیرمستقیم به تبلیغ آیین وهابیّت اختصاص دارد. هزینههای این شبکه رادیویی را تماماً کشور عربستان پرداخت میکند. رادیو اسلامیدامبی صرفاً به زبان بامبارا پخش میشود.
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از https://www.thenewencyclopaediabritannica.com
- ↑ برگرفته از https://www.mali.com
منبع اصلی
عرباحمدی، امیربهرام (1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص293-294.
نویسنده مقاله
امیربهرام عرب احمدی