نظام آموزش، تحقیقات و فناوری تایلند: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:دانشگاه کاستسارت (Kasetsart University).jpg|بندانگشتی|[http://ku.ac.th/ دانشگاه کاستسارت (Kasetsart University)]. برگرفته از سایت الی گشت،قابل بازیابی از[https://www.eligasht.com/?gad_source=1&gclid=EAIaIQobChMI_fOaroHFhgMViFNBAh2ErwrbEAAYASAAEgL0efD_BwE h]<nowiki/>[https://www.eligasht.com/?gad_source=1&gclid=EAIaIQobChMI_fOaroHFhgMViFNBAh2ErwrbEAAYASAAEgL0efD_BwE ttps://www.eligasht.com/?gad_source=1&gclid=EAIaIQobChMI_fOaroHFhgMViFNBAh2ErwrbEAAYASAAEgL0efD_BwE]]]
 
ریشه‌های آموزش رسمی در [[تایلند]] به مدارس مذهبی که در کنار یا درون معابد تشکیل می‌شد و در زمان‌های قدیم ویژهٔ پسران بود، می‌رسد. از میانهٔ سدهٔ شانزدهم، [[تایلند]] عرصهٔ فعالیت و نفوذ فرانسویان کاتولیک شد و این ماجرا به مدت یک‌سده، تا میانهٔ سدهٔ هفدهم ادامه داشت، ولی توفیقی در پی نداشت. از آنجا که، [[تایلند]] برعکس دیگر کشورهای جنوب شرقی آسیا هرگز مستعمره غرب نشد، رواج نظام آموزشی غرب هم در این کشور تا اواخر سدهٔ نوزدهم، پیشرفت چندانی نداشت.  
'''۱. پیشینه تاریخی'''
 
ریشه‌های آموزش رسمی در [[تایلند]] به مدارس مذهبی که در کنار یا درون معابد تشکیل می‌شد و در زمان‌های قدیم ویژه پسران بود، می‌رسد، از میانه سده شانزدهم، تایلند عرصه فعالیت و نفوذ فرانسویان کاتولیک شد و این ماجرا به مدت یک‌سده، تا میانه سده هفدهم ادامه داشت، ولی توفیقی در پی نداشت. از آنجا که، تایلند برعکس دیگر کشورهای جنوب شرقی آسیا هرگز مستعمره غرب نشد، رواج نظام آموزشی غرب هم در این کشور تا اواخر سده نوزدهم، پیشرفت چندانی نداشت.  
 
در دوران [[سوخوتای]] (۱۲۳۸تا ۱۳۷۸م)، آموزش مختص محافل درباری و اشرافی بود و مردم عادی نزد راهبان بودایی درس می‌خواندند. در دوران [[آیوتایا]] (۱۳۵۰ م تا ۱۷۶۷ م) و در زمان سلطنت نارای کبیر، راهبی بودایی به نام «پرا هورا تیبودی» برای مقابله با 1. Phra Horatibodi
 
نفوذ مدارس مسیحی فرانسوی در تایلند، کتاب دستور زبان تایی و شکل‌های رسمی مکاتبات را نوشت و این کتاب تا هنگام سلطنت رامای پنجم (۱۸۶۸م تا ۱۹۱۰م) درس داده می‌شد. شاه نارای شاعر بود؛ دربار او محفل نویسندگان و شاعران و مرکز تولید متون نظم و نثر تایی بود و به‌سبب نفوذی که بر مردم داشت، علاقه به ادبیات تایی رشد چشمگیری کرد؛ در همین حال، مبلغان کاتولیک از ۱۵۶۷م و زیر نظر پرتغالی‌های پیرو فرقه دومینکین، فعالیت می‌کردند و فرانسویان یسوعی" در ۱۶۶۲م، اجازه اقامت و تبلیغ در آیوتایا گرفتند؛ از این رو، دوران او عرصه رفت‌وآمد هیئت‌های دیپلماتیک میان اروپا و سیام بود، پس از شاه نارای، به‌دلیل ترس از افزایش نفوذ فرهنگ بیگانه بر آموزش و فرهنگ مردم سیام و رشد مسیحیت در این کشور، جلوی این فعالیت‌ها گرفته شد؛ تا این که در هنگام سلطنت رامای چهارم (۱۸۵۱م تا ۱۸۶۸م)، با آمدن چاپخانه به کشور و چاپ کتاب‌هایی به زبان تایلندی، رواج شدید زبان انگلیسی در سرزمین‌های شرق دور و ناکافی‌بودن آموزش‌های بودایی برای مقامات دولتی، پادشاه رامای چهارم فرمان نوسازی نظام آموزشی و تدریس زبان انگلیسی در معابد را صادر کرد. در دوران رامای پنجم این روند ادامه یافت و در ۱۸۷۱م، نخستین مدرسه نسبتا مدرن در ساختمانی جدا از معابد، با آموزگاران غیرروحانی و برنامه‌ای مدون برای تدریس مردان خاندان شاهی و پسران اعیان و اشراف در دربار به راه افتاد. سپس با فرمانی که صادر شد تدریس انگلیسی در مدرسه کاخ پادشاهی اجباری شد و مدارسی هم در بیرون از دربار برای تعلیم و تربیت فرزندان مردم عادی تأسیس شد.
 
۱ از فرقه‌های مسیحی کاتولیک‌که در قرن سیزدهم میلادی به وجود آمد و رهبر آن سن دومینیک کشیش اسپانیایی بود. ۲، راهبان مسیحی کاتولیک (فرهنگ بزرگ سخن).
 
 
 
در ۱۸۸۷م با کمک مشاوران خارجی، به‌ویژه انگلیسی‌ها، اداره آموزش تأسیس شد. در این هنگام ۳۲ مدرسه، بیش از ۸۰ آموزگار و حدود ۲۰۰۰ دانش‌آموز در تایلند سرگرم فعالیت بودند؛ در ۱۸۹۲م اداره آموزش به وزارت آموزش و پرورش تبدیل شد. ۵ سال بعد با مساعی ملکه وقت تایلند، دختران هم وارد نظام آموزشی تایلند شدند؛ در ۱۸۹۸م، طرح آموزش دو بخشی برای [[بانکوک]] و دیگر ایالات تایلند که شامل دوره‌های کودکستان، ابتدایی، دبیرستان، هنرستان و آموزش عالی بود، پیاده شد. در ۱۹۰۱ م نخستین مدرسه دولتی دخترانه و در ۱۹۱۳م نخستین دانشکده تربیت معلم برای زنان در بانکوک آغاز به کار کرد. در ۱۹۱۷م نخستین دانشگاه تایلند به نام «چولالون کورن» (رامای پنجم) تأسیس و در ۱۹۲۱م قانون آموزش اجباری تصویب شد.
 
با انقلاب مشروطه در ۱۹۳۲م، نظام آموزش و پرورش گسترش بیشتری یافت و در ۱۹۶۰ آموزش اجباری به ۷ سال افزایش یافت و برای نخستین بار مقررات خاصی برای کودکان استثنایی وضع شد. در ۱۹۷۷م قسمت‌های گوناگون آموزش ابتدایی و متوسطه از نظام ۴،۳،۳،۲ به نظام ۶،۳،۳ تبدیل شد که تا امروز ادامه دارد. در ۱۹۸۰م به دستور وزیر وقت آموزش و پرورش تایلند، آموزش ابتدایی از وزارت کشور جدا شد و به وزارت آموزش سپرده شد؛ در حال حاضر نظام آموزشی کشور، زیر نظر وزارت آموزش و وزارت امور دانشگاهی قرار دارد.
 
'''۲. ساختار آموزشی تایلند'''
 
به موجب قوانین آموزشی تایلند و با در نظر گرفتن قانونی که در ۲۰۰۴م تصویب شد، از اول دوره آمادگی تا آخر دوره دبیرستان،
 
۲۷۳
 
 
 
۲۷۴
 
یعنی به مدت ۱۴ سال، تحصیل رایگان است و تا سقف ۹ سال، تحصیل با حضور در مدرسه، اجباری اعلام شده است. نظام آموزش رسمی به دو دوره پایه (۱۲ سال) و عالی تقسیم شده است؛ دوره پایه نیز از دو دوره شش‌ساله (دبستان و دبیرستان) تشکیل می‌شود. دولت از آموزش غیررسمی نیز حمایت می‌کند و مدارس غیردولتی نقش مهمی در ساختار آموزش کشور بازی می‌کنند.
 
مدارس دولتی زیر نظر دولت اداره می‌شوند و مدارس خصوصی به مدارس انتفاعی و غیرانتفاعی تقسیم می‌شوند، اداره مدارس غیرانتفاعی بیشتر به دست سازمان‌های خیریه است. روستاها دارای کودکستان و مدارس ابتدایی هستند، اما مدارس جامع در شهرها دایرند که از کودکستان تا آخر دبیرستان را دربر می‌گیرند. با توجه به محدودیت بودجه، مدارس روستایی دارای امکانات و تجهیزات کمتری در مقایسه با مدارس شهری هستند؛ به‌خصوص از نظر آموزگاران زبان انگلیسی در تنگنا قرار دارند، برخی از دانش‌آموزان روستایی دبیرستانی برای حضور در کلاس باید حدود ۶۰ تا ۸۰ کیلومتر تا نزدیک‌ترین شهر بروند.
 
در سطح منطقه‌ای محدوده کار وزارت آموزش و پرورش به ۱۲ منطقه تقسیم می‌شود، هر منطقه، چهار تا هشت استان تحت سرپرستی دفتر منطقه‌ای توسعه آموزش و پرورش و وزارت فرهنگ و اموردینی قرار دارد که بر کیفیت آموزشی نظارت دارند؛ همچنین آموزش ضمن خدمت معلمان، ارزیابی طرح‌های آموزشی و پرورشی و ارائه پیشنهادهایی درخصوص خط‌مشی به مقامات منطقه‌ای آموزشی، بر عهده آنان است، اداره‌های منطقه‌ای زیر نظارت دبیرخانه دائمی آموزش و پرورش می‌باشند (خرم پناهی، .(۲۳:۱۳۸۳
 
 
 
'''۲-۱-دوره ابتدایی'''
 
دوره شش‌ساله ابتدایی به دو دوره سه‌ساله تقسیم می‌شود؛ دروس این دوره عبارتند از: زبان تایلندی، ریاضیات، علوم، علوم اجتماعی، بهداشت و ورزش، هنر و موسیقی، حرفه‌وفن و زبان خارجی. توزیع گسترده مدارس ابتدایی دولتی، تا نقاط دور افتاده کوهستانی و مرزی کشور، امکان دسترسی اکثر اعضای گروه سنی ۶ تا ۱۱ سال را به آموزش و پرورش فراهم می‌کند (خرم پناهی، .(۴۴:۱۳۸۳
 
'''۲.۲ -دوره متوسط'''
 
دوره دبیرستان هم به دو دوره سه‌ساله تقسیم می‌شود. دوره دوم دبیرستان دو رشته فنی‌حرفه‌ای و عمومی داردکه در مدارس جداگانه تدریس می‌شود؛ اما مدارس جامع هر دو رشته را تدریس می‌کنند. دانش‌آموزان رشته عمومی معمولا در دانشگاه ادامه تحصیل می‌دهند و مدارس فنی‌حرفه‌ای دانش‌آموزان را برای کاریابی یا مطالعات بیشتر آماده می‌کنند. در رشته عمومی‌گرایش‌های گوناگون نظیر «ریاضی، علوم» و «ریاضی، انگلیسی» و «زبان‌های خارجی» تدریس می‌شود. ورود به دوره دوم دبیرستان با امتحان ورودی صورت می‌گیرد و در پایان هر سطح (دوره اول یا دوم) دانش‌آموزان باید در آزمون تحصیل ملی قبول شوند، فارغ‌التحصیلان دوره ۶ ساله دبیرستان می‌توانند دو امتحان بدهند که به آن‌ها آزمون تحصیلی ملی عادی۲ و آزمون تحصیلی ملی پیشرفته۳ می‌گویند، همچنین پس از دوره دبیرستان و برای ورود به دانشگاه دانش‌آموزان باید در آزمونی به نام «پذیرش متمرکز دانشگاهی» شرکت‌کنند که نمره آن ترکیبی از 1. National Education Test
 
۲۷۵
 
2. Ordinary National Education Test (O-NET) 3. Advaced National Educatin Test (A-NET)
 


۲۷۶
در دوران [[سوخوتای]] (۱۲۳۸تا ۱۳۷۸م)، آموزش مختص محافل درباری و اشرافی بود و مردم عادی نزد راهبان بودایی درس می‌خواندند. در دوران [[آیوتایا]] (۱۳۵۰ م تا ۱۷۶۷ م) و در زمان سلطنت نارای کبیر، راهبی بودایی به نام «پرا هورا تیبودی» (Phra Horatibodi) برای مقابله با نفوذ مدارس مسیحی فرانسوی در [[تایلند]]، کتاب دستور زبان تایی و شکل‌های رسمی مکاتبات را نوشت و این کتاب تا هنگام سلطنت رامای پنجم (۱۸۶۸م تا ۱۹۱۰م) درس داده می‌شد. شاه نارای شاعر بود؛ دربار او محفل نویسندگان و شاعران و مرکز تولید متون نظم و نثر تایی بود و به‌سبب نفوذی که بر مردم داشت، علاقه به ادبیات تایی رشد چشمگیری کرد؛ در همین حال، مبلغان کاتولیک از ۱۵۶۷م و زیر نظر پرتغالی‌های پیرو فرقهٔ دومینکین[i]، فعالیت می‌کردند و فرانسویان یسوعی[ii] در ۱۶۶۲م، اجازهٔ اقامت و تبلیغ در [[آیوتایا]] گرفتند؛ از این رو، دوران او عرصهٔ رفت‌وآمد هیئت‌های دیپلماتیک میان اروپا و سیام بود. پس از شاه نارای، به‌دلیل ترس از افزایش نفوذ فرهنگ بیگانه بر آموزش و فرهنگ مردم سیام و رشد مسیحیت در این کشور، جلوی این فعالیت‌ها گرفته شد؛ تا این که در هنگام سلطنت رامای چهارم (۱۸۵۱م تا ۱۸۶۸م)، با آمدن چاپخانه به کشور و چاپ کتاب‌هایی به زبان تایلندی، رواج شدید زبان انگلیسی در سرزمین‌های شرق دور و ناکافی‌بودن آموزش‌های بودایی برای مقامات دولتی، پادشاه رامای چهارم فرمان نوسازی نظام آموزشی و تدریس زبان انگلیسی در معابد را صادر کرد. در دوران رامای پنجم این روند ادامه یافت و در ۱۸۷۱م، نخستین مدرسهٔ نسبتاً مدرن در ساختمانی جدا از معابد، با آموزگاران غیرروحانی و برنامه‌ای مدون برای تدریس مردان خاندان شاهی و پسران اعیان و اشراف در دربار به راه افتاد. سپس با فرمانی که صادر شد تدریس انگلیسی در مدرسهٔ کاخ پادشاهی اجباری شد و مدارسی هم در بیرون از دربار برای تعلیم و تربیت فرزندان مردم عادی تأسیس شد.
[[پرونده:دانشگاه چولالون کورن.jpg|بندانگشتی|[https://chula.ac.th/ دانشگاه چولالون کورن].برگرفته از سایت الی گشت،قابل بازیابی از<nowiki/>https://www.eligasht.com/?gad_source=1&gclid=EAIaIQobChMI_fOaroHFhgMViFNBAh2ErwrbEAAYASAAEgL0efD_BwE]]
در ۱۸۸۷م با کمک مشاوران خارجی، به‌ویژه انگلیسی‌ها، ادارهٔ آموزش تأسیس شد. در این هنگام ۳۲ مدرسه، بیش از ۸۰ آموزگار و حدود ۲۰۰۰ دانش‌آموز در [[تایلند]] سرگرم فعالیت بودند؛ در ۱۸۹۲م اداره آموزش به وزارت آموزش و پرورش تبدیل شد. ۵ سال بعد با مساعی ملکهٔ وقت [[تایلند]]، دختران هم وارد نظام آموزشی [[تایلند]] شدند؛ در ۱۸۹۸م، طرح آموزش دو بخشی برای [[بانکوک]] و دیگر ایالات [[تایلند]] که شامل دوره‌های کودکستان، ابتدایی، دبیرستان، هنرستان و آموزش عالی بود، پیاده شد. در ۱۹۰۱ م نخستین مدرسهٔ دولتی دخترانه و در ۱۹۱۳م نخستین دانشکدهٔ تربیت معلم برای زنان در بانکوک آغاز به کار کرد. در ۱۹۱۷م نخستین دانشگاه تایلند به نام «[https://chula.ac.th/ چولالون کورن]» (رامای پنجم) تأسیس و در ۱۹۲۱م قانون آموزش اجباری تصویب شد.


نمرات امتحانات آزمون تحصیلی ملی عادی و آزمون تحصیلی ملی پیشرفته و نمرات سال چهارم دبیرستان است، البته این برنامه در دست تغییر است و در حال حاضر دانشگاه‌های دولتی ۷۰ درصد دانشجویان را خود برمی‌گزینند و ۳۰ درصد بقیه باید با روش فوق وارد دانشگاه شوند. پذیرش مستقیم دانشگاهی معمولا در ماه اکتبر (مهرماه) صورت می‌گیرد.  
با انقلاب مشروطه در ۱۹۳۲م، نظام آموزش و پرورش گسترش بیشتری یافت و در ۱۹۶۰ آموزش اجباری به ۷ سال افزایش یافت و برای نخستین بار مقررات خاصی برای کودکان استثنایی وضع شد. در ۱۹۷۷م قسمت‌های گوناگون آموزش ابتدایی و متوسطه از نظام ۴،۳،۳،۲ به نظام ۶،۳،۳ تبدیل شد که تا امروز ادامه دارد. در ۱۹۸۰م به دستور وزیر وقت آموزش و پرورش [[تایلند]]، آموزش ابتدایی از وزارت کشور جدا شد و به وزارت آموزش سپرده شد؛ در حال حاضر نظام آموزشی کشور، زیر نظر وزارت آموزش و وزارت امور دانشگاهی قرار دارد<ref>الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی]،ص.271-273.</ref>.  


'''۲-۳-سال تحصیلی'''
=== [[ساختار و سیاست های آموزشی تایلند|ساختار آموزشی تایلند]] ===
به موجب قوانین آموزشی [[تایلند]] و با در نظر گرفتن قانونی که در ۲۰۰۴م تصویب شد، از اول دورهٔ آمادگی تا آخر دورهٔ دبیرستان، یعنی به مدت ۱۴ سال، تحصیل رایگان است و تا سقف ۹ سال، تحصیل با حضور در مدرسه، اجباری اعلام شده است. نظام آموزش رسمی به دو دورهٔ پایه (۱۲ سال) و عالی تقسیم شده است؛ دورهٔ پایه نیز از دو دورهٔ شش‌ساله (دبستان و دبیرستان) تشکیل می‌شود. دولت از آموزش غیررسمی نیز حمایت می‌کند و مدارس غیردولتی نقش مهمی در ساختار آموزش کشور بازی می‌کنند.


سال تحصیلی در تایلند به دو نیم‌سال تقسیم می‌شود، هر سال تحصیلی در مدارس ابتدایی و متوسطه به‌طور معمول از میانه ماه می (اردیبهشت) تا ماه مارس (اسفند) و در مؤسسات آموزش عالی از اول جون (خرداد) تا مارس (اسفند) طول می‌کشد؛ در ماه سپتامبر (شهریور) دو تا سه هفته میان دو نیم‌سال تحصیلی فاصله است، بدین‌ترتیب، مدارس و دانشگاه‌ها در فصل گرم تابستان و سال نو سنتی تایلند و مراسم سونکران (۱۳ تا ۱۵ آوریل یا ۲۴ تا ۲۶ فروردین)، تعطیل‌اند.  
مدارس دولتی زیر نظر دولت اداره می‌شوند و مدارس خصوصی به مدارس انتفاعی و غیرانتفاعی تقسیم می‌شوند. ادارهٔ مدارس غیرانتفاعی بیشتر به دست سازمان‌های خیریه است. روستاها دارای کودکستان و مدارس ابتدایی هستند. اما مدارس جامع در شهرها دایرند که از کودکستان تا آخر دبیرستان را دربر می‌گیرند. با توجه به محدودیت بودجه، مدارس روستایی دارای امکانات و تجهیزات کمتری در مقایسه با مدارس شهری هستند؛ به‌خصوص از نظر آموزگاران زبان انگلیسی در تنگنا قرار دارند. برخی از دانش‌آموزان روستایی دبیرستانی برای حضور در کلاس باید حدود ۶۰ تا ۸۰ کیلومتر تا نزدیک‌ترین شهر بروند.  


'''۴.۲.آموزش فنی‌حرفه‌ای'''
در سطح منطقه‌ای محدودهٔ کار وزارت آموزش و پرورش به ۱۲ منطقه تقسیم می‌شود. هر منطقه، چهار تا هشت استان تحت سرپرستی دفتر منطقه‌ای توسعهٔ آموزش و پرورش و وزارت فرهنگ و اموردینی قرار دارد که بر کیفیت آموزشی نظارت دارند؛ همچنین آموزش ضمن خدمت معلمان، ارزیابی طرح‌های آموزشی و پرورشی و ارائهٔ پیشنهادهایی درخصوص خط‌مشی به مقامات منطقه‌ای آموزشی، بر عهدهٔ آنان است. اداره‌های منطقه‌ای زیر نظارت دبیرخانه دائمی آموزش و پرورش می‌باشند<ref>خرم پناهی، ریحانه(۱۳۸۴). بررسی آموزش و پرورش زنان و دختران در کشورهای گوناگون: [[تایلند]]. تهران: [https://monadi.org/ وزارت آموزش‌وپرورش، مؤسسه فرهنگی منادی تربیت]، ص.23.</ref>.


در حال حاضر ۴۱۲ کالج و مؤسسه آموزشی دولتی با بیش از یک میلیون دانشجو به آموزش‌های فنی‌حرفه‌ای در تایلند مشغولند؛ حدود ۳۸۰ هزار نفر هم در ۴۰۱ مدرسه خصوصی فنی‌حرفه‌ای سرگرم تحصیل‌اند.آموزش فنی‌حرفه‌ای از سال‌های بالای دبیرستان برای دانش‌آموزانی که به دوره عمومی نمی‌روند، آغاز می‌شود و این تعداد حدود ۴۰ درصد دانش‌آموزان را دربر می‌گیرد. آموزش فنی‌حرفه‌ای در سه سطح صورت می‌گیرد:  
==== [[آموزش های ابتدایی تایلند|دورهٔ ابتدایی]] ====
دورهٔ شش‌سالهٔ ابتدایی به دو دورهٔ سه‌ساله تقسیم می‌شود؛ دروس این دوره عبارتند از: [[زبان و خط رسمی تایلند|زبان تایلندی]]، ریاضیات، علوم، علوم اجتماعی، بهداشت و [[ورزش در تایلند|ورزش]]، [[هنر تایلند|هنر]] و [[موسیقی در تایلند|موسیقی]]، حرفه‌وفن و زبان خارجی. توزیع گستردهٔ مدارس ابتدایی دولتی، تا نقاط دور افتادهٔ کوهستانی و مرزی کشور، امکان دسترسی اکثر اعضای گروه سنی ۶ تا ۱۱ سال را به آموزش و پرورش فراهم می‌کند<ref>خرم پناهی، ریحانه(۱۳۸۴). بررسی آموزش و پرورش زنان و دختران در کشورهای گوناگون: [[تایلند]]. تهران: [https://monadi.org/ وزارت آموزش‌وپرورش، مؤسسه فرهنگی منادی تربیت]، ص.44.</ref>.


۱ به دانش‌آموزان دوره دوم دبیرستان که در این رشته درس
==== [[آموزش متوسطه تایلند|دورهٔ متوسط]] ====
دورهٔ دبیرستان هم به دو دورهٔ سه‌ساله تقسیم می‌شود. دورهٔ دوم دبیرستان دو رشتهٔ فنی‌حرفه‌ای و عمومی داردکه در مدارس جداگانه تدریس می‌شود؛ اما مدارس جامع هر دو رشته را تدریس می‌کنند. دانش‌آموزان رشتهٔ عمومی معمولاً در دانشگاه ادامه تحصیل می‌دهند و مدارس فنی‌حرفه‌ای دانش‌آموزان را برای کاریابی یا مطالعات بیشتر آماده می‌کنند. در رشتهٔ عمومی‌گرایش‌های گوناگون نظیر «ریاضی، علوم» و «ریاضی، انگلیسی» و «زبان‌های خارجی» تدریس می‌شود. ورود به دورهٔ دوم دبیرستان با امتحان ورودی صورت می‌گیرد و در پایان هر سطح (دورهٔ اول یا دوم) دانش‌آموزان باید در آزمون تحصیل ملی (National Education Test) قبول شوند. فارغ‌التحصیلان دورهٔ ۶ ساله دبیرستان می‌توانند دو امتحان بدهند که به آن‌ها آزمون تحصیلی ملی عادی (Ordinary National Education Test (O-NET))و آزمون تحصیلی ملی پیشرفته (Advaced National Educatin Test (A-NET)) می‌گویند. همچنین پس از دورهٔ دبیرستان و برای ورود به دانشگاه دانش‌آموزان باید در آزمونی به نام «پذیرش متمرکز دانشگاهی» شرکت‌کنند که نمرهٔ آن ترکیبی از نمرات امتحانات آزمون تحصیلی ملی عادی و آزمون تحصیلی ملی پیشرفته و نمرات سال چهارم دبیرستان است. البته این برنامه در دست تغییر است و در حال حاضر دانشگاه‌های دولتی ۷۰ درصد دانشجویان را خود برمی‌گزینند و ۳۰ درصد بقیه باید با روش فوق وارد دانشگاه شوند. پذیرش مستقیم دانشگاهی معمولاً در ماه اکتبر (مهرماه) صورت می‌گیرد.


==== سال تحصیلی ====
سال تحصیلی در [[تایلند]] به دو نیم‌سال تقسیم می‌شود. هر سال تحصیلی در مدارس ابتدایی و متوسطه به‌طور معمول از میانهٔ ماه می (اردیبهشت) تا ماه مارس (اسفند) و در مؤسسات آموزش عالی از اول جون (خرداد) تا مارس (اسفند) طول می‌کشد؛ در ماه سپتامبر (شهریور) دو تا سه هفته میان دو نیم‌سال تحصیلی فاصله است. بدین‌ترتیب، مدارس و دانشگاه‌ها در فصل گرم تابستان و سال نو سنتی [[تایلند]] و مراسم سونکران (۱۳ تا ۱۵ آوریل یا ۲۴ تا ۲۶ فروردین)، تعطیل‌اند<ref>الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی]،ص.273-276.</ref>.


==== [[آموزش های فنی و حرفه ای در تایلند|آموزش فنی‌حرفه‌ای]] ====
در حال حاضر ۴۱۲ کالج و مؤسسهٔ آموزشی دولتی با بیش از یک میلیون دانشجو به آموزش‌های فنی‌حرفه‌ای در [[تایلند در جنگ جهانی دوم|تایلند]] مشغولند؛ حدود ۳۸۰ هزار نفر هم در ۴۰۱ مدرسه خصوصی فنی‌حرفه‌ای سرگرم تحصیل‌اند.آموزش فنی‌حرفه‌ای از سال‌های بالای دبیرستان برای دانش‌آموزانی که به دورهٔ عمومی نمی‌روند، آغاز می‌شود و این تعداد حدود ۴۰ درصد دانش‌آموزان را دربر می‌گیرد. 


می‌خوانند، «گواهینامه آموزش حرفه‌ای» داده می‌شود؛
آموزش فنی‌حرفه‌ای در سه سطح صورت می‌گیرد:


۲، به دانشجویان بعد از دوره دبیرستان، دیپلم فنی۲ داده می‌شود؛ ۳، به گروه بالاتر، فوق دیپلم۳ داده می‌شود که با آن می‌توانند در دوره‌های کارشناسی دانشگاه‌ها پذیرفته شوند.  
* به دانش‌آموزان دورهٔ دوم دبیرستان که در این رشته درس می‌خوانند، «گواهینامهٔ آموزش حرفه‌ای» (Certificate In Vocational Education) داده می‌شود؛
* به دانشجویان بعد از دورهٔ دبیرستان، دیپلم فنی (Technical Diploma) داده می‌شود؛
* به گروه بالاتر، فوق دیپلم (Higher Diploma) داده می‌شود که با آن می‌توانند در دوره‌های کارشناسی دانشگاه‌ها پذیرفته شوند.


شمار دانشجویان رشته‌های فنی‌حرفه‌ای تایلند در ۲۰۰۵  
جدول شماره 1. شمار دانشجویان رشته‌های فنی‌حرفه‌ای [[تایلند]] در ۲۰۰۵<ref name=":1" />
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
|رشته
|شمار دانشجویان
|شمار دانشجویان
|رشته
|-
|-
|۲۹۰، ۲۵۸
|فنی
|فنی
|290،258
|-
|-
|صنایع
|۱۳۷،۳۷۷
|۱۳۷،۳۷۷
|صنایع
|-
|-
|مدیریت بازرگانی و توریسم
|۳،۴۸۰
|۳،۴۸۰
|مدیریت بازرگانی و توریسم
|-
|-
|بازرگانی
|۱۶،۶۲۲
|۱۶،۶۲۲
|بازرگانی
|-
|-
|هنر و صنعتگری
|۲،۲۱۴
|۲،۲۱۴
|هنر و صنعتگری
|-
|-
|پلی‌تکنیک
|۳۶،۳۰۴
|۳۶،۳۰۴
|پلی‌تکنیک
|-
|-
|حرفه
|۸۹،۳۰۷
|۸۹،۳۰۷
|حرفه
|-
|-
|کشاورزی و تکنولوژی
|۳۴،۹۱۴
|۳۴،۹۱۴
|کشاورزی و تکنولوژی
|-
|-
|کشتی‌سازی
|۲،۳۹۱
|۲،۳۹۱
|کشتی‌سازی
|-
|-
|شیلات
|۱،۵۱۰
|۱،۵۱۰
|شیلات
|-
|-
|مهندسی کشاورزی
|۸۰۶
|۸۰۶
|مهندسی کشاورزی
|}
|}
منبع: 2007 Education in Thailand
جدول شماره 2. [[مقاطع تحصیلی در مدارس تایلند|مقاطع تحصیلی در نظام آموزشی تایلند]]
 
۲۷۷
 
1. Certificate In Vocational Education 2. Technical Diploma 3. Higher Diploma
 
 
مقاطع تحصیلی در نظام آموزشی تایلند  
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
|ردیف
|دوره
|سن
|سن
|دوره
|ردیف
|-
|-
|۱
|مهد کودک
|۳ تا ۴ سالگی
|۳ تا ۴ سالگی
|مهد کودک
|۱
|-
|-
|۲
|کودکستان
|۴ تا ۵ سالگی
|۴ تا ۵ سالگی
|کودکستان
|۲
|-
|-
|۳
|آمادگی
|۵ تا ۶ سالگی
|۵ تا ۶ سالگی
|آمادگی
|۳
|-
|-
|۴
|ابتدایی
|۶ تا۱۲ سالگی
|۶ تا۱۲ سالگی
|ابتدایی
|۴
|-
|-
|۵
|دبیرستان
|۱۲تا ۱۸ سالگی
|۱۲تا ۱۸ سالگی
|دبیرستان
|۵
|-
|-
|۶
|آموزش عالی (کارشناسی)
|۴ سال
|۴ سال
|آموزش عالی (کارشناسی)
|۶
|-
|-
|۷
|آموزش فنی‌حرفه‌ای
|سنین گوناگون
|سنین گوناگون
|آموزش فنی‌حرفه‌ای
|۷
|-
|-
|۸
|کارشناسی ارشد
|سنین گوناگون
|سنین گوناگون
|کارشناسی ارشد
|۸
|-
|-
|۹
|آموزش بزرگسالان
|سنین گوناگون
|سنین گوناگون
|آموزش بزرگسالان
|۹
|}
|}
آمار مدارس و مؤسسات آموزش عالی و فنی‌حرفه‌ای تایلند در ۱۲۰۰۵
جدول شماره 3. آمار مدارس و مؤسسات آموزش عالی و فنی‌حرفه‌ای تایلند در ۲۰۰۵ [iii]<ref name=":0">The Europa World Yearbook(2011). Vol.2. Europa Publication. Farouk. Omar. (1978).The Muslim of Thailand: A Survey England. University of Kent. </ref>
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
|
|شمار
|معلمان
|دانش آموزان یا دانشجویان
|دانش آموزان یا دانشجویان
|معلمان
|شمار
|
|-
|-
|دبستان و دبیرستان
|۳۲،۳۴۰
|۴۲۰،۹۶۵
|۸،۶۹۸،۹۷۳
|۸،۶۹۸،۹۷۳
|۴۲۰،۹۶۵
|۳۲،۳۴۰
|دبستان و دبیرستان
|-
|-
|دانشکده‌ها
|۱۵۶
|۴۵،۸۲۴
|۱،۹۵۰،۸۹۳
|۱،۹۵۰،۸۹۳
|۴۵،۸۲۴
|۱۵۶
|دانشکده‌ها
|-
|-
|مدارس فنی‌حرفه‌ای
|۴۰۸
|۱۶،۷۳۱
|۶۱۵،۵۴۸
|۶۱۵،۵۴۸
|۱۶،۷۳۱
|}  
|۴۰۸
|مدارس فنی‌حرفه‌ای
|}
منبع: 2011 The Europa World Yearbook
 
۲۷۸
 
۱، در این آمار شمار دانشگاه‌های مستقل و مؤسسات خارج از نظارت وزارت آموزش و پرورش و وزارت [[آموزش عالی تایلند]] نیامده است.آمار براساس برآورد یونسکو درج شده است.
 
 


نسبت معلم به شاگرد در مدارس ابتدایی: ۱۶ (در ماه اوت ۲۰۰۷) نرخ سواد در بزرگسالان تایلند در ۲۰۰۷  
جدول شماره 4. نرخ سواد در بزرگسالان تایلند در ۲۰۰۷<ref name=":0" />
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
|۹/۹۵ درصد
|مردان
|مردان
|95/9 درصد
|-
|-
|۶/۹۲ درصد
|زنان
|زنان
|92/6 درصد
|-
|-
|۱/۹۴ درصد
|میانگین
|میانگین
|}
|94/1 درصد
منبع: 2011 The Europa World Yearbook
|}  


درصد ثبت نام مقاطع سنی در دوره‌های گوناگون تحصیلی  
جدول شماره 5. درصد ثبت نام مقاطع سنی در دوره‌های گوناگون تحصیلی<ref name=":0" />
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
|دوره
|درصد از مقطع سنی
|دختر
|پسر
|سال تحصیلی
|سال تحصیلی
|پسر
|دختر
|درصد از مقطع سنی
|دوره
|-
|-
|۲۰۰۸-۲۰۰۷
|آمادگی
|%۸۰
|%۸۰
|%۸۰
|%۸۰
|%۸۰
|%۸۰
|آمادگی
|۲۰۰۸-۲۰۰۷
|-
|-
|دبستان
|%۹۰
|%۸۹
|%۹۱
|۲۰۰۹-۲۰۰۸
|۲۰۰۹-۲۰۰۸
|%۹۱
|%۸۹
|%۹۰
|دبستان
|-
|-
|دبیرستان
|%۷۲
|%۷۷
|%۶۸
|۲۰۰۹-۲۰۰۸
|۲۰۰۹-۲۰۰۸
|%۶۸
|%۷۷
|%۷۲
|دبیرستان
|-
|-
|آموزش عالی
|%۴۶
|%۴۷
|%۴۴
|۲۰۰۶
|۲۰۰۶
|%۴۴
|%۴۷
|%۴۶
|آموزش عالی
|}
|}
منبع: 2011 The Europa World Yearbook
'''۲-۵-مدارس بین‌المللی'''
مدارس بین‌المللی، مؤسسات آموزشی هستند که برنامه درسی بین‌المللی یا برنامه درسی مستقلی دارند. در آن‌ها به یکی از زبان‌های خارجی (بیشتر انگلیسی) درس می‌دهند و ثبت نام در آن‌ها بدون توجه به ملیت یا مذهب یا سیاست و رژیم‌های حکومتی اتباع هر کشوری انجام می‌شود و نباید خلاف اخلاق و ثبات سیاسی تایلند باشد. برنامه درسی آن‌ها باید به تصویب وزارت آموزش تایلند برسد. تدریس زبان و فرهنگ تایلند در همه سطوح و برای همه دانش‌آموزان اجباری است؛ ولی میزان آن برای تایلندی‌ها به‌مراتب
۲۷۹
۲۸۰
بیشتر از خارجیان است، مدارس بین‌المللی باید در همه زمینه‌های اداری و آموزشی، در چارچوب ضوابط وزارت آموزش تایلند فعالیت کنند، مدیر و آموزگاران و دبیران اصلی این مدارس باید تابعیت تایلندی داشته باشند.
«بیشتر این مدارس که کیفیت عالی و سابقه‌ای دیرینه در تایلند دارند، از نظام‌های آموزشی انگلیسی و [[آمریکا]] پیروی می‌کنند؛ برخی دیگر با نظام‌های آموزشی آلمانی، ژاپنی و تایلندی اداره می‌شوند. در سال ۲۰۰۷م، حدود ۱۰۸ مدرسه بین‌المللی در تایلند فعالیت داشتند که ۷۷ واحد آن‌ها در بانکوک و بقیه در چیانگ مای، پوکت، رایونگ، نونتابوری، چونبوری، ساموت پراکان و ناکون راچاسیما سرگرم کار بوده‌اند. در همان سال ۲۴۹۳ معلم و ۲۵۴۵۳ دانش‌آموز (تایلندی و خارجی) در این مدارس مشغول آموزش و یادگیری بوده‌اند. میانگین شهریه سالانه این مدارس از ۳ هزار تا ۱۴ هزار دلار متغیر است (2007 .(Education in Thailand,
'''۶۰۲-آموزش عالی'''
دانشگاه‌های دولتی و خصوصی و مؤسسات آموزش عالی زیر نظارت وزارت امور دانشگاهی قرار دارند و در آن‌ها رشته‌های گوناگونی همچون پزشکی، علوم انسانی، هنرهای زیبا، اطلاع‌رسانی و تکنولوژی تدریس می‌شود. با این همه، بسیاری از دانشجویان ادامه تحصیل در رشته‌های حقوق و مدیریت بازرگانی در دانشگاه‌های غربی خارج از کشور یا در شعب داخلی دانشگاه‌های غربی را ترجیح می‌دهند. در ۲۰۰۱ با ارتقاءی بسیاری از مؤسسات آموزش عالی به سطح دانشگاه، شمار دانشگاه‌های تایلند به‌طور ناگهانی افزایش یافت. در این طرح بسیاری از مؤسسات آموزش عالی دولتی عنوان دانشگاه به خود گرفتند.


1. Ministry of University Affairs
=== [[مدارس بین المللی تایلند|مدارس بین‌المللی]] ===
مدارس بین‌المللی، مؤسسات آموزشی هستند که برنامهٔ درسی بین‌المللی یا برنامهٔ درسی مستقلی دارند. در آن‌ها به یکی از زبان‌های خارجی (بیشتر انگلیسی) درس می‌دهند و ثبت نام در آن‌ها بدون توجه به ملیت یا مذهب یا سیاست و رژیم‌های حکومتی اتباع هر کشوری انجام می‌شود و نباید خلاف اخلاق و ثبات سیاسی [[تایلند]] باشد. برنامهٔ درسی آن‌ها باید به تصویب وزارت آموزش [[تایلند]] برسد. تدریس زبان و فرهنگ [[تایلند]] در همهٔ سطوح و برای همهٔ دانش‌آموزان اجباری است؛ ولی میزان آن برای تایلندی‌ها به‌مراتب بیشتر از خارجیان است. مدارس بین‌المللی باید در همهٔ زمینه‌های اداری و آموزشی، در چارچوب ضوابط وزارت آموزش تایلند فعالیت کنند، مدیر و آموزگاران و دبیران اصلی این مدارس باید تابعیت تایلندی داشته باشند.  


«بیشتر این مدارس که کیفیت عالی و سابقه‌ای دیرینه در [[تایلند]] دارند، از نظام‌های آموزشی انگلیسی و [[آمریکا]] پیروی می‌کنند؛ برخی دیگر با نظام‌های آموزشی آلمانی، ژاپنی و تایلندی اداره می‌شوند. در سال ۲۰۰۷م، حدود ۱۰۸ مدرسهٔ بین‌المللی در [[تایلند]] فعالیت داشتند که ۷۷ واحد آن‌ها در [[بانکوک]] و بقیه در [[چیانگ مای و چیانگ رای|چیانگ مای]]، پوکت، رایونگ، نونتابوری، چونبوری، ساموت پراکان و ناکون راچاسیما سرگرم کار بوده‌اند. در همان سال ۲۴۹۳ معلم و ۲۵۴۵۳ دانش‌آموز (تایلندی و خارجی) در این مدارس مشغول آموزش و یادگیری بوده‌اند. میانگین شهریهٔ سالانه این مدارس از ۳ هزار تا ۱۴ هزار دلار متغیر است<ref name=":1">Office of the Education Council(2008). Education in Thailand .Bangkok. Amarin Printing and Publishing</ref><ref>الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی]،ص.279-280.</ref>. 


'''۷.۲-دوره‌های دانشگاهی'''
=== [[آموزش عالی تایلند|آموزش عالی]] ===
دانشگاه‌های دولتی و خصوصی و مؤسسات آموزش عالی زیر نظارت وزارت امور دانشگاهی(Ministry of University Affairs) قرار دارند و در آن‌ها رشته‌های گوناگونی همچون پزشکی، علوم انسانی، هنرهای زیبا، اطلاع‌رسانی و تکنولوژی تدریس می‌شود. با این همه، بسیاری از دانشجویان ادامه تحصیل در رشته‌های حقوق و مدیریت بازرگانی در دانشگاه‌های غربی خارج از کشور یا در شعب داخلی دانشگاه‌های غربی را ترجیح می‌دهند. در ۲۰۰۱ با ارتقاءی بسیاری از مؤسسات آموزش عالی به سطح دانشگاه، شمار دانشگاه‌های [[تایلند]] به‌طور ناگهانی افزایش یافت. در این طرح بسیاری از مؤسسات آموزش عالی دولتی عنوان دانشگاه به خود گرفتند.  


=== [[مقاطع تحصیلی در مراکز آموزش عالی تایلند|دوره‌های دانشگاهی]] ===
بیشتر دوره‌های کارشناسی، ۴ ساله و تمام‌وقت هستند ولی در رشته‌های تعلیم و تربیت و معماری ۵ سال و در دوره‌های دکترا در رشته‌های جراحی دندان، پزشکی، داروسازی و دام‌پزشکی، ۶ سال کامل طول می‌کشد. مدت دوره‌های کارشناسی ارشد یک‌ساله یا دوساله است و دانشجویان باید پس از گذراندن واحدهای درسی لازم، پایان‌نامه بنویسند یا در آزمون نهایی شرکت‌کنند.  
بیشتر دوره‌های کارشناسی، ۴ ساله و تمام‌وقت هستند ولی در رشته‌های تعلیم و تربیت و معماری ۵ سال و در دوره‌های دکترا در رشته‌های جراحی دندان، پزشکی، داروسازی و دام‌پزشکی، ۶ سال کامل طول می‌کشد. مدت دوره‌های کارشناسی ارشد یک‌ساله یا دوساله است و دانشجویان باید پس از گذراندن واحدهای درسی لازم، پایان‌نامه بنویسند یا در آزمون نهایی شرکت‌کنند.  


مدت دوره دکترا بسته به هر رشته از ۲ تا ۵ سال است و ورود به آن نیازمند شرکت در آزمون است؛ گرفتن دکترا با انجام پژوهش، گذراندن واحدهای درسی و ارائه پایان‌نامه امکان‌پذیر است.  
مدت دورهٔ دکترا بسته به هر رشته از ۲ تا ۵ سال است و ورود به آن نیازمند شرکت در آزمون است؛ گرفتن دکترا با انجام پژوهش، گذراندن واحدهای درسی و ارائهٔ پایان‌نامه امکان‌پذیر است.  


تایلند دارای ۱۶۶ دانشگاه معتبر و مؤسسه آموزش عالی در رشته‌های گوناگون و در شهرهای مختلف است که بیشتر آن‌ها در بانکوک قرار دارند. در رده‌بندی سال ۲۰۰۴ دانشگاه‌های جهان، دانشگاه چولالون کورن تایلند در رشته علوم اجتماعی در رده ۴۶ و در رشته گیاه‌پزشکی در رده ۶۰ جهان قرار گرفت، در سپتامبر ۲۰۰۶، کمیسیون آموزش عالی تایلند سه دانشگاه این کشور یعنی دانشگاه‌های چیانگ مای، چولالون کورن و ماهیدول را درجه عالی معرفی کرد.  
[[تایلند]] دارای ۱۶۶ دانشگاه معتبر و مؤسسهٔ آموزش عالی در رشته‌های گوناگون و در شهرهای مختلف است که بیشتر آن‌ها در [[بانکوک]] قرار دارند. در رده‌بندی سال ۲۰۰۴ دانشگاه‌های جهان، دانشگاه چولالون کورن [[تایلند]] در رشتهٔ علوم اجتماعی در ردهٔ ۴۶ و در رشتهٔ گیاه‌پزشکی در رده ۶۰ جهان قرار گرفت. در سپتامبر ۲۰۰۶، کمیسیون آموزش عالی [[تایلند]] سه دانشگاه این کشور یعنی دانشگاه‌های [[چیانگ مای و چیانگ رای|چیانگ مای]]، چولالون کورن و ماهیدول را درجه عالی معرفی کرد.  


شمار و انواع دانشگاه‌های تایلند  
جدول شماره 6. [[دانشگاه های تایلند|شمار و انواع دانشگاه‌های تایلند]]
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
|وضعیت قبلی
|شمار
|شمار
|نوع
|نوع
|شمار
|شمار
|وضعیت قبلی
|-
|-
|۱
|دانشگاه و کالج دولتی
|۱۹
|
|
|۱۹
|دانشگاه و کالج دولتی
|۱
|-
|-
|۲
|دانشگاه‌های خودگردان
|۱۵
|
|
|۱۵
|دانشگاه‌های خودگردان
|۲
|-
|-
|۳
|دانشگاه‌های راجابات()
|۴۰
|مؤسسه تربیت معلم
|مؤسسه تربیت معلم
|۴۰
|دانشگاه‌های راجابات
|۳
|-
|-
|۴
|دانشگاه‌های راجامانگالا
|۹
|مؤسسات پلی‌تکنیک
|مؤسسات پلی‌تکنیک
|۹
|دانشگاه‌های راجامانگالا
|۴
|}
۲۸۱
{| class="wikitable"
|وضعیت قبلی
|شمار
|نوع
|شمار
|-
|-
|5
|دانشگاه‌ها و کالج‌های خصوصی
|39
|
|
|۳۹
|دانشگاه‌ها و کالج‌های خصوصی
|۵
|-
|-
|6
|کالج و مؤسسه آموزش عالی
|44
|
|
|۴۴
|کالج و مؤسسه آموزش عالی
|۶
|-
|-
|
|
|۱۶۶
|جمع
|جمع
|166
|
|
|}
|}
'''مهم‌ترین دانشگاه‌های دولتی تایلند'''
جدول شماره 7. مهم‌ترین دانشگاه‌های دولتی تایلند
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
|
|تعداد
|نام دانشگاه
|علامت
|تاریخ


تأسیس
دانشجویان
|محل دانشگاه
|تعداد دانشکده
|تعداد دانشکده


یا واحد آموزشی
یا واحد آموزشی
|تعداد
|محل دانشگاه
|تاریخ


دانشجویان
تأسیس
|علامت
|نام دانشگاه
|
|-
|-
|۵۸۸۲۷
|۲۹
|Bangkok
|۱۹۴۳
|KU
|Kasetsart University
|1
|1
|Kasetsart University
|KU
|۱۹۴۳
|Bangkok
|۲۹
|۵۸۸۲۷
|-
|-
|2
|۳۴،۳۸۲
|۲۲
|Khon kaen
|۱۹۶۴
|KKU
|Khon Kaen
|Khon Kaen


University
University
|KKU
|2
|۱۹۶۴
|Khon kaen
|۲۲
|۳۴،۳۸۲
|-
|-
|3
|Maejo University
|MJU
|۱۹۹۶
|Chiang Mai
|
|
|
|
|Chiang Mai
|۱۹۹۶
|MJU
|Maejo University
|3
|-
|-
|4
|۲۷،۳۴۲
|Mahasarakham
|۱۹
 
University
|MSU
|۱۹۹۴
|Maha
|Maha


Sarakham
Sarakham
|۱۹
|۱۹۹۴
|۲۷،۳۴۲
|MSU
|-
|Mahasarakham
|5
|Nakhonphanom


University
University
|NPU
|4
|۲۰۰۵
|-
|
|۱۴
|Nakhon
|Nakhon


Phanom
Phanom
|۱۴
|۲۰۰۵
|
|NPU
|Nakhonphanom
 
University
|5
|-
|-
|6
|۲۶،۰۵۶
|۱۶
|Phitsanulok
|۱۹۹۰
|NU
|Naresuan
|Naresuan


University
University
|NU
|6
|۱۹۹۰
|Phitsanulok
|۱۶
|۲۶،۰۵۶
|-
|-
|7
|8،298
|۱۳
|Bangkok
|۱۹۶۶
|NIDA
|National Institute
|National Institute


خط ۳۹۴: خط ۳۲۵:


Administration
Administration
|NIDA
|7
|۱۹۶۶
|-
|
|۲
|Bangkok
|Bangkok
|۱۳
|۱۹۹۹
|۸، ۲۹۸
|PT-
|-
 
|8
WIT
|Pathumwan
|Pathumwan


خط ۴۰۶: خط ۳۳۹:


Technology
Technology
|PT-
|8
 
WIT
|۱۹۹۹
|Bangkok
|۲
|
|-
|-
|9
|۳۴،۰۰۰
|۳۶
|Songkhla
|۱۹۶۷
|PSU
|Princess of Songkla
|Princess of Songkla


University
University
|PSU
|9
|۱۹۶۷
|Songkhla
|۳۶
|۳۴،۰۰۰
|-
|-
|10
|
|۱۱
|Narathiwat
|۲۰۰۵
|PNU
|Princess of
|Princess of


خط ۴۳۰: خط ۳۶۱:


University
University
|PNU
|10
|۲۰۰۵
|Narathiwat
|۱۱
|
|}
۲۸۲
 
 
{| class="wikitable"
|
|نام دانشگاه
|علامت
|تاریخ
 
تأسیس
|محل دانشگاه
|تعداد دانشکده
 
یا واحد آموزشی
|تعداد
 
دانشجویان
|-
|-
|11
|۵۲۵،۰۰۰
|دانشگاه آزاد
|Bangkok
|۱۹۷۱
|RU
|Ramkhamhaeng
|Ramkhamhaeng
University
University
|RU
|11
|۱۹۷۱
|-
|
|۱۵
|Bangkok
|Bangkok
|دانشگاه آزاد
|۱۹۴۳
|۵۲۵،۰۰۰
|SU
|-
|12
|Silpakorn
|Silpakorn
University
University
|SU
|12
|۱۹۴۳
|-
|
|۲۵
|Bangkok
|Bangkok
|۱۵
|۱۹۴۹
|
|SWU
|-
|13
|Srinakharinwirot
|Srinakharinwirot
University
University
|SWU
|13
|۱۹۴۹
|-
|۱۷۲،۹۸۴
|دانشگاه آزاد
|Bangkok
|Bangkok
|۲۵
|۱۹۷۸
|
|STOU
|-
|14
|Sukhothai
|Sukhothai
Thammathirat
Thammathirat


Open University
Open University
|STOU
|14
|۱۹۷۸
|-
|۳۳،۴۲۲
|۱۱
|Bangkok
|Bangkok
|دانشگاه آزاد
|۱۹۳۴
|۱۷۲،۹۸۴
|TU
|-
|15
|Thammasat
|Thammasat
University
University
|TU
|15
|۱۹۳۴
|Bangkok
|۱۱
|۳۳،۴۲۲
|-
|-
|16
|
|۱۰
|Uban
Ratchathani
|۱۹۹۰
|UBU
|Ubon Ratchathani
|Ubon Ratchathani
University
University
|UBU
|16
|۱۹۹۰
|Uban
 
Ratchathani
|۱۰
|
|}
|}
'''دانشگاه‌های خودگردان'''
جدول شماره 8. دانشگاه‌های خودگردان
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
|
|تعداد
|نام دانشگاه
|علامت
|تاریخ


تأسیس
دانشجویان
|محل دانشگاه
|تعداد دانشکده
|تعداد دانشکده


یا واحد آموزشی
یا واحد آموزشی
|تعداد
|محل دانشگاه
|تاریخ


دانشجویان
تأسیس
|علامت
|نام دانشگاه
|
|-
|-
|1
|
|۲
|Bangkok
|۲۰۱۱
|UBM
 
(NMU)
|University of
|University of


Bangkok Metropolis
Bangkok Metropolis


(Navamindradhiraj
(Navamindradhiraj(University)
 
|1
 
|-
University)
|UBM
 
NMU)
|۲۰۱۱
|Bangkok
|۲
|
|
|-
|۲۴
|Chonburi
|۱۹۵۵
|BUU
|Burapha University
|2
|2
|Burapha University
|BUU
|۱۹۵۵
|Chonburi
|۲۴
|
|-
|-
|3
|۳۱،۹۹۲
|۲۱
|Chiang Mai
|۱۹۶۴
|CMU
|Chiang Mai
|Chiang Mai


University
University
|CMU
|3
|۱۹۶۴
|Chiang Mai
|۲۱
|۳۱،۹۹۲
|-
|-
|4
|36،199
|۲۰
|Bangkok
|۱۹۱۷
|CU
|Chulalongkorn
|Chulalongkorn


University
University
|CU
|4
|۱۹۱۷
|-
|2000
|10
|Bangkok
|Bangkok
|۲۰
|۱۹۶۰
|۳۶، ۱۹۹
|MITL
|}
۲۸۳
 
 
 
۲۸۴
{| class="wikitable"
|
|نام دانشگاه
|علامت
|تاریخ
 
تأسیس
|محل دانشگاه
|تعداد دانشکده
 
یا واحد آموزشی
|تعداد
 
دانشجویان
|-
|5
|King Mongkut's
|King Mongkut's
Institute of
Institute of


خط ۶۰۷: خط ۴۸۹:


Ladkrabang
Ladkrabang
|MITL
|5
|۱۹۶۰
|-
|
|10
|Bangkok
|Bangkok
|۱۰
|۱۹۵۹
|۲۰۰۰
|UTNB
|-
|6
|King Mongkut's
|King Mongkut's
University of
University of


Technoloty (North
Technoloty (North


Bangkok)
(Bangkok)
|UTNB
|6
|۱۹۵۹
|-
|
|
|Bangkok
|Bangkok
|۱۰
|۱۹۶۰
|
|UTT
|-
|7
|King Mongkut's
|King Mongkut's
University of
University of


خط ۶۳۵: خط ۵۱۵:


(Thonburi)
(Thonburi)
|UTT
|7
|۱۹۶۰
|-
|Bangkok
|
|
|
|6
|-
|Chiang Rai
|8
|۱۹۹۸
|MFU
|Mae Fag Luang
|Mae Fag Luang
University
University
|MFU
|8
|۱۹۹۸
|-
|Chiang Rai
|۶
|
|
|-
|6
|9
|Bangkok
|Mahachulalong-
|۱۸۸۷
 
|MCU
| -Mahachulalong
kornrajavidyalaya
kornrajavidyalaya


University
University
|MCU
|9
|۱۸۸۷
|-
|
|4
|Bangkok
|Bangkok
|۶
|۱۸۹۳
|
|MBU
|-
|10
|Mahamakut
|Mahamakut
Buddhist University
Buddhist University
|MBU
|10
|۱۸۹۳
|-
|۲۶،۰۸۳
|36
|Bangkok
|Bangkok
|۴
|۱۹۴۳
|
|MU
|-
|Mahidol University
|11
|11
|Mahidol University
|MU
|۱۹۴۳
|Bangkok
|۳۶
|۲۶،۰۸۳
|-
|-
|12
|
|
|Phayao
|۲۰۱۰
|UP
|University of
|University of
Phayao
Phayao
|UP
|12
|۲۰۱۰
|-
|Phayao
|۱۱،۹۵۲
|
|
|
|Nakhon
|-
Ratchasima
|13
|۱۹۹۰
|SUT
|Suranaree
|Suranaree
University of
University of


Technology
Technology
|SUT
|13
|۱۹۹۰
|-
|Nakhon
 
Ratchasima
|
|
|۱۱،۹۵۲
|8
|Songkhla
|۱۹۶۸
|TSU
|Thaksin University
|14
|-
|-
|14
|Thaksin University
|TSU
|۱۹۶۸
|Songkhla
|۸
|
|
|-
|11
|15
|Walailak University
|WU
|۱۹۹۲
|Nakhon Si
|Nakhon Si
Thammarat
Thammarat
|۱۱
|۱۹۹۲
|
|WU
|Walailak University
|15
|}
|}


=== [[دانشگاه‌های انگلیسی زبان تایلند|دانشگاه‌های انگلیسی زبان]] ===
براساس گزارش ادارهٔ کمیسیون آموزش عالی [[تایلند]]، در سال ۲۰۰۷م، حدود ۸۴۴ رشتهٔ تحصیلی بین‌المللی در ۵۳ مرکز آموزش عالی در سراسر کشور به زبان انگلیسی تدریس می‌شده است. از این میان ۶۰۹ رشته در اختیار ۳۰ دانشگاه دولتی و بقیه دراختیار ۲۳ دانشگاه خصوصی بوده است. شمار کل [[دانشجویان خارجی در تایلند]] در سال ۲۰۰۶ به ۸۴۳۴ نفر رسید که در مقایسه با دو سال پیش از آن، دو برابر بوده است. 


 
جدول شماره 9. شمار دوره‌های دانشگاهی بین‌المللی در دانشگاه‌های تایلند (۲۰۰۷م)<ref name=":1" />
دانشگاه‌های انگلیسی زبان
 
براساس گزارش اداره کمیسیون آموزش عالی تایلند، در سال ۲۰۰۷م، حدود ۸۴۴ رشته تحصیلی بین‌المللی در ۵۳ مرکز آموزش عالی در سراسر کشور به زبان انگلیسی تدریس می‌شده است. از این میان ۶۰۹ رشته در اختیار ۳۰ دانشگاه دولتی و بقیه دراختیار ۲۳ دانشگاه خصوصی بوده است. شمار کل [[دانشجویان خارجی در تایلند]] در سال ۲۰۰۶ به ۸۴۳۴ نفر رسید که در مقایسه با دو سال پیش از آن، دو برابر بوده است.  
 
شمار دوره‌های دانشگاهی بین‌المللی در دانشگاه‌های تایلند (۲۰۰۷م)  
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
|نوع دانشگاه
|تعداد
|کارشناسی
|کارشناسی ارشد
|دکتری
|سایر
|سایر
|دکتری
|کارشناسی ارشد
|کارشناسی
|تعداد
|نوع دانشگاه
|-
|-
|دولتی
|۳۰
|۱۳۶
|۲۵۹
|۱۹۹
|۱۵
|۱۵
|۱۹۹
|۲۵۹
|۱۳۶
|۳۰
|دولتی
|-
|-
|خصوصی
|۲۳
|۱۴۱
|۶۸
|۲۱
|۵
|۵
|۲۱
|۶۸
|۱۴۱
|۲۳
|خصوصی
|}
|}
منبع: 2007 Education in Thailand,
جدول شماره 10. [[دانشجویان خارجی در تایلند|شمار دانشجویان خارجی در دانشگاه‌های تایلند (۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶)]]<ref name=":1" />
 
شمار دانشجویان خارجی در دانشگاه‌های تایلند (۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶)  
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
|سال
|دختر
|پسر
|جمع
|جمع
|پسر
|دختر
|سال
|-
|-
|۲۰۰۴
|۱۸۰۴
|۲۶۵۰
|۴۴۵۴
|۴۴۵۴
|۲۶۵۰
|۱۸۰۴
|۲۰۰۴
|-
|-
|۲۰۰۵
|۲۰۲۳
|۲۲۸۸
|۴۳۱۱
|۴۳۱۱
|۲۲۸۸
|۲۰۲۳
|۲۰۰۵
|-
|-
|۲۰۰۶
|۳۸۴۱
|۴۵۹۳
|۸۴۳۴
|۸۴۳۴
|۴۵۹۳
|۳۸۴۱
|۲۰۰۶
|}
|}
منبع: 2007 Education in Thailand,
در سال ۲۰۰۶ بیشتر دانشجویان خارجی [[تایلند]] را چینی‌ها (نزدیک به ۴۰ درصد)، تشکیل می‌دادند؛ پس از چینی‌ها، به ترتیب اتباع میانمار، ویتنام، [[آمریکا]]، لائوس، [[ژاپن]]، هند، کامبوج، کره، [[بنگلادش]] و دیگر کشورها (از جمله ایران) قرار دارند. حدود ۸۰ درصد این عده با هزینهٔ شخصی، ۱۱ درصد با بورس اعطایی دولت [[تایلند]] و نزدیک به ۱۰درصد نیز با بورس دریافتی از [[آمریکا]] و اروپا در [[تایلند]] مشغول به تحصیل‌اند.  
 
در سال ۲۰۰۶ بیشتر دانشجویان خارجی تایلند را چینی‌ها (نزدیک به ۴۰ درصد)، تشکیل می‌دادند؛ پس از چینی‌ها، به ترتیب اتباع میانمار، ویتنام، آمریکا، لائوس، ژاپن، هند، کامبوج، کره، بنگلادش و دیگر کشورها (از جمله ایران) قرار دارند. حدود  
 
۲۸۵
 
 
 
۲۸۶
 
۸۰ درصد این عده با هزینه شخصی، ۱۱ درصد با بورس اعطایی دولت تایلند و نزدیک به ۱۰درصد نیز با بورس دریافتی از آمریکا و اروپا در تایلند مشغول به تحصیل‌اند.  


دولت تایلند برای توسعه آموزش‌های بین‌المللی از وام‌های خارجی یا صندوق‌های بین‌المللی مانند بانک جهانی، بانک توسعه آسیایی، صندوق همکاری اقتصادی [[ژاپن]] و منابع [[مالی]] کشورهایی چون استرالیا، انگلستان، فرانسه، آلمان، ژاپن و [[ایالات متحده]] استفاده می‌کند، همچنین در اجرای این هدف با سازمان‌های خارجی منطقه‌ای و بین‌المللی که در زمینه بهبود مسائل آموزشی فعالیت دارند، از جمله سازمان یونسکو همکاری نزدیک دارد .(Education in Thailand, 2007)
دولت [[تایلند]] برای توسعهٔ آموزش‌های بین‌المللی از وام‌های خارجی یا صندوق‌های بین‌المللی مانند بانک جهانی، بانک توسعهٔ آسیایی، صندوق همکاری اقتصادی [[ژاپن]] و منابع [[مالی]] کشورهایی چون استرالیا، انگلستان، [[فرانسه]]، آلمان، [[ژاپن]] و [[ایالات متحده]] استفاده می‌کند. همچنین در اجرای این هدف با سازمان‌های خارجی منطقه‌ای و بین‌المللی که در زمینهٔ بهبود مسائل آموزشی فعالیت دارند، از جمله [https://www.unesco.org/en سازمان یونسکو] همکاری نزدیک دارد <ref name=":1" />.  


مهم‌ترین دانشگاه‌هایی که برنامه‌های درسی خود را به زبان انگلیسی و به دانشجویان خارجی عرضه می‌کنند، به ترتیب اهمیت عبارتند از:  
مهم‌ترین دانشگاه‌هایی که برنامه‌های درسی خود را به زبان انگلیسی و به دانشجویان خارجی عرضه می‌کنند، به ترتیب اهمیت عبارتند از:  
[[پرونده:دانشگاه تاماسات.jpg|بندانگشتی|400x400پیکسل|[https://tu.ac.th/en دانشگاه تاماسات].برگرفته از سایت الی گشت،قابل بازیابی از<nowiki/>https://www.eligasht.com/?gad_source=1&gclid=EAIaIQobChMI_fOaroHFhgMViFNBAh2ErwrbEAAYASAAEgL0efD_BwE]]


۱، دانشگاه آسامپشن؛ ۲، دانشگاه ماهیدول؛
* [https://www.au.edu/ دانشگاه آسامپشن]؛
 
* [https://mahidol.ac.th/ دانشگاه ماهیدول]؛
۳ دانشگاه چولالون کورن؛ ۴ دانشگاه تاماسات؛ ۵. کالج میشن؛
* [https://chula.ac.th/ دانشگاه چولالون کورن]؛
 
* [https://tu.ac.th/en دانشگاه تاماسات]؛
۶ دانشگاه سیام؛
* کالج میشن؛
 
* [http://www.siam.edu/ دانشگاه سیام]؛
۷ دانشگاه رانج سیت؛
* [https://www.rsuip.org/ دانشگاه رانج سیت]؛
 
* [https://ism.utcc.ac.th/ دانشگاه اتاق بازرگانی تایلند]؛
۸ دانشگاه اتاق بازرگانی تایلند؛ ۰۹ دانشگاه بانکوک؛
* [https://www.googleadservices.com/pagead/aclk?sa=L&ai=DChcSEwjYxJHM7J6FAxVJqGgJHf3EAF8YABAAGgJ3Zg&ase=2&gclid=Cj0KCQjwk6SwBhDPARIsAJ59GwcIiBT-fGWwyS50-PV-gkE51WmR6yVZhzr9U-x6fQYqjF2yu7Q1088aAv8_EALw_wcB&ohost=www.google.com&cid=CAESV-D2j6LSn3peEcLfzi9gdmytfexBSPFNx7T9J2wx33GqPivAf1duX5SweXQT1NWeivboQG2GvSSST0MNLmC2nQtSNAnAtIBImUjEUZ9ZoNZGt4RO-gF0Mg&sig=AOD64_0w6tWNdUZzZZhduRuMUl5Rg3eqLQ&q&nis=4&adurl&ved=2ahUKEwid4IjM7J6FAxVsS_EDHYQBDFgQ0Qx6BAgKEAE دانشگاه بانکوک]؛
 
* [https://www.stamford.edu/ دانشگاه بین‌المللی استامفورد].  
۱۰ دانشگاه بین‌المللی استامفورد.  
 
بیشتر این دانشگاه‌ها در بانکوک قرار دارند. برای نمونه دانشگاه چولالون کورن به‌تنهایی حدود ۷۴ رشته تحصیلی
 
 
 
خود را به‌زبان انگلیسی تدریس می‌کند و دانشگاه اسامپشن نیز دارای بیشترین دانشجوی خارجی در تایلند است .(Education in Thailand 2007: 149)
 
دانشگاه اسامپشن Assumption University
 
دانشگاه اسامپشن یک دانشگاه خصوصی وابسته به‌کلیسای کاتولیک برادران سنت گابریل است که سابقه تاسیس آن به سال ۱۹۶۹م برمی‌گردد. این دانشگاه نخست به شکل یک کالج بازرگانی تشکیل شد و سپس در ۱۹۷۲م نام کالج مدیریت بازرگانی اسامپشن (با نام اختصاری (ABAC را به خود گرفت و در ۱۹۹۰م به دانشگاه اسامپشن تبدیل شد و نخستین دانشگاه بین‌المللی تایلند به شمار می‌رود که دارای دانشجویانی از کشورهای روسیه، چین، میانمار، هند، بنگلادش، پاکستان و سایر کشورهای آسیایی است، بیشتر دانشجویان این دانشگاه را اتباع [[چین]] و سپس هند تشکیل می‌دهند. این دانشگاه دارای رشته‌های مهندسی، تکنولوژی اطلاعات، علوم، پرستاری، حقوق، مدیریت بازرگانی، هنرهای ارتباطی، معماری، بیوتکنولوژی، موسیقی و نیز رشته آموزش از راه دور است.
 
افزون بر دانشگاه‌های ذکر شده، باید از انستیتو تکنولوژی آسیایی (A.I.T) نام برد که در آن به زبان انگلیسی تدریس می‌شود. این انستیتو، مجتمع بزرگ و معتبر آموزشی است که در پاتوم تانی واقع در شمال بانکوک قرار دارد و در بخش [[ایرانیان مقیم تایلند]] درباره آن سخن گفته‌ایم.
 
بررسی‌ها نشان می‌دهد که بین سال‌های ۲۰۰۴م تا ۲۰۰۶م، رشته مدیریت بازرگانی بیشترین علاقمند را میان دانشجویان خارجی تایلند داشته است و شمار دانشجویان این رشته در این سال‌ها افزایش سریعی را نشان می‌دهد. رشته‌های بازاریابی، زبان تایلندی، مدیریت عمومی، بازرگانی بین‌المللی، تای‌شناسی،
 
۲۸۷
 
 
 
۲۸۸
 
فن‌آوری اطلاعات، مدیریت، علوم کامپیوتر، مالیه و بانکداری، هتل‌داری و حسابداری نیز در مرحله بعد دارای بیشتری دانشجوی خارجی بوده است (همان: ۱۵۱). دانشجویان مقیم خارج از تایلند
 
بر پایه آمار سال ۲۰۰۴م، حدود ۱۲۰۰۰ دانشجوی تایلندی در انگلستان، ۱۱۰۰۰دانشجو در آمریکا، ۱۶۰۰۰ دانشجو در استرالیا و تعداد بسیاری نیز در کشورهای انگلیسی‌زبان دیگر، مانند [[کانادا]] و زلاندنو سرگرم تحصیل‌اند (خوشرو، .(۲: ۱۳۸۴ ،b
 
'''۸.۲ -بودجه آموزشی'''
 
از میزان بودجه آموزشی در هر مقطع تحصیلی اطلاعاتی در دست نیست؛ اما می‌دانیم که از سال ۲۰۰۰م تا ۲۰۰۷م، کل بودجه سالانه آموزشی تایلند بالغ بر ۵ درصد تولید ناخالص داخلی بوده است؛ از این رو، می‌توان گفت که در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه و حتی بسیاری از کشورهای دیگر جهان، درصد بودجه اختصاص‌یافته به امور آموزشی در تایلند، بسیار بیشتر است. بیشتر هزینه‌های آموزشی از بودجه کل کشور تأمین می‌شود؛ اما بودجه‌های محلی به‌ویژه در نواحی شهری هم برای تأمین این‌گونه هزینه‌ها نقش مهمی بازی می‌کنند. همچنین از وام‌ها و کمک‌های آموزشی سازمان‌های جهانی مانند بانک توسعه آسیایی، بانک جهانی و سایر سازمان‌های مشابه، استفاده می‌شود. در ۲۰۰۸م برنامه‌هایی برای توزیع کتاب‌های درسی و مواد آموزشی رایگان در میان دانش‌آموزان مقاطع آمادگی، ابتدایی و دبیرستان اعلام شد و در آغاز سال تحصیلی ۲۰۰۹م به اجرا درآمد.  
 
 
 
'''۲-۹-پژوهش در امور آموزش'''


با تأسیس «مؤسسه بین‌المللی مطالعه کودک» در بانکوک در ۱۹۵۵م، پژوهش‌های، منظم و پیوسته در زمینه امور آموزشی در تایلند آغاز شد، این مؤسسه امروزه با عنوان «مؤسسه پژوهشی علمی رفتاری"» پژوهش‌های پایه‌ای و کاربردی در امور آموزشی انجام می‌دهد، در دهه ۱۹۶۰م، وزارت آموزش و کمیسیون ملی آموزش به پژوهش‌های آموزشی پرداختند. این پژوهش‌ها به اجرای اصلاحات آموزشی در سال‌های ۱۹۹۹ م تا ۲۰۰۲ م انجامید و امروز نیز این‌گونه پژوهش‌ها در دانشگاه‌ها، به‌ویژه در دانشکده‌های تعلیم و تربیت ادامه دارد.  
بیشتر این دانشگاه‌ها در [[بانکوک]] قرار دارند. برای نمونه [https://chula.ac.th/ دانشگاه چولالون کورن] به‌تنهایی حدود ۷۴ رشتهٔ تحصیلی خود را به‌زبان انگلیسی تدریس می‌کند و [https://www.au.edu/ دانشگاه اسامپشن] نیز دارای بیشترین دانشجوی خارجی در [[تایلند]] است <ref>Office of the Education Council. Education in Thailand 2007.Bangkok.Amarin Printing and Publishing. 2008،ص.149.</ref>.  


'''۱۰۰۲ -مراکز پژوهشی غیردانشگاهی'''
==== [https://www.au.edu/ دانشگاه اسامپشن] ====
[[پرونده:دانشگاه آسامپشن.jpg|بندانگشتی|[https://www.au.edu/ دانشگاه آسامپشن].برگرفته از سایت الی گشت،قابل بازیابی از<nowiki/>https://www.eligasht.com/?gad_source=1&gclid=EAIaIQobChMI_fOaroHFhgMViFNBAh2ErwrbEAAYASAAEgL0efD_BwE]]
[https://www.au.edu/ دانشگاه اسامپشن(Assumption University)] یک دانشگاه خصوصی وابسته به‌کلیسای کاتولیک برادران سنت گابریل است که سابقه تاسیس آن به سال ۱۹۶۹م برمی‌گردد. این دانشگاه نخست به شکل یک کالج بازرگانی تشکیل شد و سپس در ۱۹۷۲م نام کالج مدیریت بازرگانی اسامپشن (با نام اختصاری ABAC) را به خود گرفت و در ۱۹۹۰م به دانشگاه اسامپشن تبدیل شد و نخستین دانشگاه بین‌المللی [[تایلند]] به شمار می‌رود که دارای دانشجویانی از کشورهای [[روسیه]]، [[چین]]، میانمار، هند، بنگلادش، پاکستان و سایر کشورهای آسیایی است. بیشتر دانشجویان این دانشگاه را اتباع [[چین]] و سپس هند تشکیل می‌دهند. این دانشگاه دارای رشته‌های مهندسی، تکنولوژی اطلاعات، علوم، پرستاری، حقوق، مدیریت بازرگانی، هنرهای ارتباطی، معماری، بیوتکنولوژی، موسیقی و نیز رشته آموزش از راه دور است.


۱. مؤسسه سلطنتی: در ۱۹۳۳م تأسیس شد. فعالیت‌های آن عبارتند از: تحقیق و تشویق در ارتقاءء همه فعالیت‌های علمی، تبادل اطلاعات مربوط به همه شاخه‌های دانش و همچنین مشاوره با دولت، این مؤسسه، نشریه ماهانه و فصلنامه به انگلیسی منتشر می‌کند.  
افزون بر دانشگاه‌های ذکر شده، باید از انستیتو تکنولوژی آسیایی (A.I.T) نام برد که در آن به زبان انگلیسی تدریس می‌شود. این انستیتو، مجتمع بزرگ و معتبر آموزشی است که در پاتوم تانی واقع در شمال [[بانکوک]] قرار دارد و در بخش [[ایرانیان مقیم تایلند]] درباره آن سخن گفته‌ایم.  


۲، انجمن علوم تایلند: وابسته به دانشکده علوم دانشگاه چولالونکورن در بانکوک است که در ۱۹۸۴م بنیاد نهاده شد و هدف از تأسیس آن بهبود پژوهش و آموزش در همه شاخه‌های علوم طبیعی است، این انجمن فصلنامه‌ای انگلیسی و ماهنامه‌ای علمی منتشر می‌کند.  
بررسی‌ها نشان می‌دهد که بین سال‌های ۲۰۰۴م تا ۲۰۰۶م، رشتهٔ مدیریت بازرگانی بیشترین علاقمند را میان دانشجویان خارجی [[تایلند]] داشته است و شمار دانشجویان این رشته در این سال‌ها افزایش سریعی را نشان می‌دهد. رشته‌های بازاریابی، زبان تایلندی، مدیریت عمومی، بازرگانی بین‌المللی، تای‌شناسی، فن‌آوری اطلاعات، مدیریت، علوم کامپیوتر، مالیه و بانکداری، هتل‌داری و حسابداری نیز در مرحله بعد دارای بیشتری دانشجوی خارجی بوده است<ref>Office of the Education Council. Education in Thailand 2007.Bangkok.Amarin Printing and Publishing. 2008،ص.151.</ref>. دانشجویان مقیم خارج از [[تایلند]] بر پایهٔ آمار سال ۲۰۰۴م، حدود ۱۲۰۰۰ دانشجوی تایلندی در انگلستان، ۱۱۰۰۰دانشجو در [[آمریکا]]، ۱۶۰۰۰ دانشجو در استرالیا و تعداد بسیاری نیز در کشورهای انگلیسی‌زبان دیگر، مانند [[کانادا]] و زلاندنو سرگرم تحصیل‌اند<ref>خوشرو ،(b)علیرضا(۱۳۸۴).انگلیسی در تایلند: «نگاهی به سیاست‌های گسترش زبان انگلیسی در این‌کشور».بانکوک. رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران،ص.2. </ref><ref>الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی]،ص.280-288.</ref>.  


۳. انجمن سیام۳: این انجمن که با سرپرستی دربار سلطنتی تایلند اداره می‌شود در آغاز سده بیستم، یعنی در ۱۹۰۴م تأسیس 1. International Institute for Child Study 2. Behavioral Science Research Institute 3. Siam Society
=== [[بودجه آموزشی تایلند|بودجهٔ آموزشی]] ===
از میزان بودجهٔ آموزشی در هر مقطع تحصیلی اطلاعاتی در دست نیست؛ اما می‌دانیم که از سال ۲۰۰۰م تا ۲۰۰۷م، کل بودجهٔ سالانهٔ آموزشی [[تایلند]] بالغ بر ۵ درصد تولید ناخالص داخلی بوده است؛ از این رو، می‌توان گفت که در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه و حتی بسیاری از کشورهای دیگر جهان، درصد بودجه اختصاص‌یافته به امور آموزشی در [[تایلند]]، بسیار بیشتر است. بیشتر هزینه‌های آموزشی از بودجه کل کشور تأمین می‌شود؛ اما بودجه‌های محلی به‌ویژه در نواحی شهری هم برای تأمین این‌گونه هزینه‌ها نقش مهمی بازی می‌کنند. همچنین از وام‌ها و کمک‌های آموزشی سازمان‌های جهانی مانند بانک توسعه آسیایی، بانک جهانی و سایر سازمان‌های مشابه، استفاده می‌شود. در ۲۰۰۸م برنامه‌هایی برای توزیع کتاب‌های درسی و مواد آموزشی رایگان در میان دانش‌آموزان مقاطع آمادگی، ابتدایی و دبیرستان اعلام شد و در آغاز سال تحصیلی ۲۰۰۹م به اجرا درآمد<ref>الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی]،ص.288.</ref>.  


۲۸۹
=== [[تحقیقات در نظام آموزشی تایلند|پژوهش در امور آموزش]] ===
با تأسیس [https://www.googleadservices.com/pagead/aclk?sa=L&ai=DChcSEwiKxuPj8Z6FAxUQZkECHeuVAgMYABAAGgJ3cw&ase=2&gclid=Cj0KCQjwk6SwBhDPARIsAJ59GwcZMglEXDjtTFVk2gw_MOwi_PzwjMWSBbOR1lr2KbJIg8f9QcbN2PUaAmqfEALw_wcB&ohost=www.google.com&cid=CAESV-D2WXcc5GbUJpv5vQmoCJRzWq2MF54N8xAcLKovHc5CTK1AgewK2IDzc0d0e9WYQ8v6U9hDhaNay-CEqWORKbaWsS7Dgyy3W2waxFhjupcQLfCl3swxwA&sig=AOD64_0uQzbb0Olp01-fO-BFEqghW3I-4Q&q&nis=4&adurl&ved=2ahUKEwjdwNvj8Z6FAxW2S_EDHT9dBH0Q0Qx6BAgQEAE «مؤسسهٔ بین‌المللی مطالعهٔ کودک» (International Institute for Child Study)] در [[بانکوک]] در ۱۹۵۵م، پژوهش‌های، منظم و پیوسته در زمینهٔ امور آموزشی در [[تایلند]] آغاز شد. این مؤسسه امروزه با عنوان «مؤسسهٔ پژوهشی علمی رفتاری» (Behavioral Science Research Institute) پژوهش‌های پایه‌ای و کاربردی در امور آموزشی انجام می‌دهد. در دههٔ ۱۹۶۰م، وزارت آموزش و کمیسیون ملی آموزش به پژوهش‌های آموزشی پرداختند. این پژوهش‌ها به اجرای اصلاحات آموزشی در سال‌های ۱۹۹۹ م تا ۲۰۰۲ م انجامید و امروز نیز این‌گونه پژوهش‌ها در دانشگاه‌ها، به‌ویژه در دانشکده‌های تعلیم و تربیت ادامه دارد.


=== [[مراکز پژوهشی غیردانشگاهی تایلند|مراکز پژوهشی غیردانشگاهی]] ===


==== مؤسسهٔ سلطنتی ====
در ۱۹۳۳م تأسیس شد. فعالیت‌های آن عبارتند از: تحقیق و تشویق در ارتقاءء همهٔ فعالیت‌های علمی، تبادل اطلاعات مربوط به همهٔ شاخه‌های دانش و همچنین مشاوره با دولت، این مؤسسه، نشریهٔ ماهانه و فصلنامه به انگلیسی منتشر می‌کند.


۲۹۰
==== انجمن علوم تایلند ====
وابسته به دانشکدهٔ علوم [https://chula.ac.th/ دانشگاه چولالونکورن] در [[بانکوک]] است که در ۱۹۸۴م بنیاد نهاده شد و هدف از تأسیس آن بهبود پژوهش و آموزش در همهٔ شاخه‌های علوم طبیعی است. این انجمن فصلنامه‌ای انگلیسی و ماهنامه‌ای علمی منتشر می‌کند.


شد و فعالیت‌های ۱۵۰۰ عضو آن، تحقیق در حوزه‌های هنری و ارتقاءء سطح آن، تحقیق و تلاش برای ارتقاءء علوم و ادبیات تایلند و همسایگان آن است؛ برای این منظور دو سالنامه، یکی با عنوان «مجله انجمن سیام» و دیگری با عنوان «بولتن تاریخ طبیعی»۲ منتشر می‌کند، از دیگر برنامه‌های انجمن سیام انتشار کتاب‌های پژوهشی، برگزاری برنامه‌های هنری مانند رقص، موسیقی و تئاتر، برگزاری سخنرانی، تشکیل نمایشگاه‌ها و کنفرانس‌های گوناگون و حفاظت از آثار فرهنگی است.۳
==== انجمن سیام ====
انجمن سیام ( Siam Society) که با سرپرستی دربار سلطنتی [[تایلند]] اداره می‌شود در آغاز سدهٔ بیستم، یعنی در ۱۹۰۴م تأسیس شد و فعالیت‌های ۱۵۰۰ عضو آن، تحقیق در حوزه‌های هنری و ارتقاءء سطح آن، تحقیق و تلاش برای ارتقاءء علوم و ادبیات [[تایلند]] و همسایگان آن است؛ برای این منظور دو سالنامه، یکی با عنوان «مجله انجمن سیام» (Journal of Siam Society) و دیگری با عنوان «بولتن تاریخ طبیعی» (National History Bulletin) منتشر می‌کند. از دیگر برنامه‌های انجمن سیام انتشار کتاب‌های پژوهشی، برگزاری برنامه‌های هنری مانند رقص، موسیقی و تئاتر، برگزاری سخنرانی، تشکیل نمایشگاه‌ها و کنفرانس‌های گوناگون و حفاظت از آثار فرهنگی است<ref>https://thesiamsociety.org/</ref>. وزارت فرهنگ [[تایلند]] این انجمن را در سال ۲۰۱۲م، برندهٔ جایزهٔ «بهترین سازمان فرهنگی» در سطح ملی، منطقه‌ای و استانی معرفی کرده است.  


وزارت فرهنگ تایلند این انجمن را در سال ۲۰۱۲م، برنده جایزه «بهترین سازمان فرهنگی» در سطح ملی، منطقه‌ای و استانی معرفی کرده است.  
==== دفتر منطقه‌ای یونسکو برای آسیا و اقیانوس آرام ====
این دفتر که در ۱۹۶۱ تأسیس شده است، دارای دبیرخانهٔ ثابت، کنفرانس‌های وزرای آموزش و پرورش، مقامات مسئول،برنامه‌ریزی اقتصادی آسیا و اقیانوس آرام و کمیتهٔ مشورتی همکاری‌های منطقه‌ای آموزشی در آسیا و اقیانوس آرام است. فعالیت‌های آن عبارتند از: حمایت و برنامه‌ریزی برای توسعهٔ آموزش، ارتقاءء علوم اجتماعی و انسانی، حفظ آثار فرهنگی، مطالعات فرهنگی و خط‌مشی‌های فرهنگی، انجام فعالیت‌هایی برای ارتقاء آموزش و پرورش جهانی، ریشه‌کن‌کردن بی‌سوادی و آموزش مستمر از طریق «برنامهٔ آموزش برای همه در آسیا و اقیانوس آرام».  


۴. دفتر منطقه‌ای یونسکو برای آسیا و اقیانوس آرام: این دفتر که در ۱۹۶۱ تأسیس شده است، دارای دبیرخانه ثابت، کنفرانس‌های وزرای آموزش و پرورش، مقامات مسئول،برنامه‌ریزی اقتصادی آسیا و اقیانوس آرام و کمیته مشورتی همکاری‌های منطقه‌ای آموزشی در آسیا و اقیانوس آرام است، فعالیت‌های آن عبارتند از: حمایت و برنامه‌ریزی برای توسعه آموزش، ارتقاءء علوم اجتماعی و انسانی، حفظ آثار فرهنگی، مطالعات فرهنگی و خط‌مشی‌های فرهنگی، انجام فعالیت‌هایی برای ارتقاء آموزش و پرورش جهانی، ریشه‌کن‌کردن بی‌سوادی و آموزش مستمر از طریق «برنامه آموزش برای همه در آسیا و اقیانوس آرام».  
==== مرکز تحقیقات بودایی ====
در ۱۹۶۱ م در [[بانکوک]] تشکیل شد و اداره کل امور مذهبی وزارت آموزش و پرورش آن را اداره می‌کند. فرهنگ‌نامه‌ای به زبان‌های تایلندی، پالی و انگلیسی منتشر می‌کند.  


۵. مرکز تحقیقات بودایی: در ۱۹۶۱ م در بانکوک تشکیل شد و اداره کل امور مذهبی وزارت آموزش و پرورش آن را اداره می‌کند. فرهنگ‌نامه‌ای به زبان‌های تایلندی، پالی و انگلیسی منتشر می‌کند. 1. Journal of Siam Society 2. National History Bulletin 3. www.siam-society.org
==== ادارهٔ منابع معدنی ====
در [[بانکوک]] واقع شده است و پژوهش‌های زمین‌شناسی و معدنی انجام می‌دهد.  


==== ادارهٔ کل خدمات علمی ====
هدف از تأسیس این اداره که از ۱۸۹۱ م تشکیل شده است، آزمایش، بررسی و تجزیه و تحلیل و تحقیقات در تکنولوژی غذایی، مهندسی شیمی، کنترل آلودگی هوا و آب، تحقیقات در سرامیک‌سازی، خدمات اطلاعاتی علمی و تکنولوژیک است.گزارش سالانه و بولتنی با سه شماره در سال، از انتشارات این مؤسسه است.


==== بخش تحقیقات فرآورده‌های جنگلی ====
این بخش زیر نظر وزارت کشاورزی فعالیت می‌کند و در [[بانکوک]] قرار دارد.


۶. اداره منابع معدنی: در بانکوک واقع شده است و پژوهش‌های زمین‌شناسی و معدنی انجام می‌دهد.  
==== مرکز بیولوژی دریایی ====
برای کارهای تحقیقاتی و آموزشی زیست دریایی در ۱۹۶۸م در [[بانکوک]] تأسیس شد.  


۷. اداره کل خدمات علمی: هدف از تأسیس این اداره که از ۱۸۹۱ م تشکیل شده است، آزمایش، بررسی و تجزیه و تحلیل و تحقیقات در تکنولوژی غذایی، مهندسی شیمی، کنترل آلودگی هوا و آب، تحقیقات در سرامیک‌سازی، خدمات اطلاعاتی علمی و تکنولوژیک است.گزارش سالانه و بولتنی با سه شماره در سال، از انتشارات این مؤسسه است.  
==== بخش تحقیقاتی انرژی ملی ====
هدف از تأسیس آن، تحقیقات و گردآوری اطلاعات درخصوص منابع انرژی، تنظیم مقررات ایمنی، کاربرد انرژی و ارتقاءی نقش آن در توسعهٔ اقتصادی و... است، سه سالنامه با عناوین «موقعیت انرژی تایلند»، «نفت تایلند» و «نیروی الکتریسیته» منتشر می‌کند.  


۸. بخش تحقیقات فرآورده‌های جنگلی: این بخش زیر نظر وزارت کشاورزی فعالیت می‌کند و در بانکوک قرار دارد.  
==== مرکز تحقیقات لاستیک ====
وابسته به ادارهٔ کل کشاورزی در وزارت کشاورزی تایلند است.  


۹ مرکز بیولوژی دریایی: برای کارهای تحقیقاتی و آموزشی زیست دریایی در ۱۹۶۸م در بانکوک تأسیس شد.  
==== مؤسسه تحقیقات علمی و تکنولوژی [[تایلند]] ====
در [[بانکوک]] قرار دارد به پژوهش‌های علمی کاربردی و فنی می‌پردازد<ref>وزارت امور خارجه(1387).[[تایلند]]. تهران: [https://www.ipis.ir/ وزارت امور خارجه، دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی]،ص.43-40.</ref><ref>الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی]،ص.289-291.</ref>.


۱۰ بخش تحقیقاتی انرژی ملی: هدف از تأسیس آن، تحقیقات و گردآوری اطلاعات درخصوص منابع انرژی، تنظیم مقررات ایمنی، کاربرد انرژی و ارتقاءی نقش آن در توسعه اقتصادی و... است، سه سالنامه با عناوین «موقعیت انرژی تایلند»، «نفت تایلند» و «نیروی الکتریسیته» منتشر می‌کند.
== نیز نگاه کنید به ==
[[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری آرژانتین]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اتیوپی]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اردن]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اسپانیا]]؛[[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری افغانستان]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اوکراین]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری تونس]]؛ [[نظام آموزش و پرورش در چین معاصر]]؛ [[نظام آموزش و پرورش در چین باستان]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سنگال]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری ژاپن]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری کوبا]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری زیمبابوه]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری قطر]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری مصر]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری لبنان]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری روسیه]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری مالی]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری ساحل عاج]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سیرالئون]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری کانادا]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سودان]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری گرجستان]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری تاجیکستان]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری بنگلادش]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری قزاقستان]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سریلانکا]]؛ [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری فرانسه]]


۱۱، مرکز تحقیقات لاستیک: وابسته به اداره کل کشاورزی در وزارت کشاورزی تایلند است.  
== پاورقی ==
<small>[i] - از فرقه‌های مسیحی کاتولیک‌که در قرن سیزدهم میلادی به وجود آمد و رهبر آن سن دومینیک کشیش اسپانیایی بود.</small>


۱۲، مؤسسه تحقیقات علمی و تکنولوژی تایلند: در بانکوک قرار دارد به پژوهش‌های علمی کاربردی و فنی می‌پردازد (تایلند، .(۴۰-۴۳:۱۳۸۷
<small>[ii] - راهبان مسیحی کاتولیک (فرهنگ بزرگ سخن).</small>


برای مطالعه بیشتر نگاه کنید به:
<small>[iii] - در این آمار شمار دانشگاه‌های مستقل و مؤسسات خارج از نظارت وزارت آموزش و پرورش و وزارت [[آموزش عالی تایلند]] نیامده است.آمار براساس برآورد یونسکو درج شده است.</small>


۲۹۱
== کتابشناسی ==
<references />


== برای مطالعه بیشتر ==
Office of the National Education Commission. Education in Thailand 2007. Bangkok, Amarin Printing and Publication, 2008.
Office of the National Education Commission. Education in Thailand 2007. Bangkok, Amarin Printing and Publication, 2008.
[[رده:آموزش، علم، فناوری و اندیشه ورزی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۲

دانشگاه کاستسارت (Kasetsart University). برگرفته از سایت الی گشت،قابل بازیابی ازhttps://www.eligasht.com/?gad_source=1&gclid=EAIaIQobChMI_fOaroHFhgMViFNBAh2ErwrbEAAYASAAEgL0efD_BwE

ریشه‌های آموزش رسمی در تایلند به مدارس مذهبی که در کنار یا درون معابد تشکیل می‌شد و در زمان‌های قدیم ویژهٔ پسران بود، می‌رسد. از میانهٔ سدهٔ شانزدهم، تایلند عرصهٔ فعالیت و نفوذ فرانسویان کاتولیک شد و این ماجرا به مدت یک‌سده، تا میانهٔ سدهٔ هفدهم ادامه داشت، ولی توفیقی در پی نداشت. از آنجا که، تایلند برعکس دیگر کشورهای جنوب شرقی آسیا هرگز مستعمره غرب نشد، رواج نظام آموزشی غرب هم در این کشور تا اواخر سدهٔ نوزدهم، پیشرفت چندانی نداشت.

در دوران سوخوتای (۱۲۳۸تا ۱۳۷۸م)، آموزش مختص محافل درباری و اشرافی بود و مردم عادی نزد راهبان بودایی درس می‌خواندند. در دوران آیوتایا (۱۳۵۰ م تا ۱۷۶۷ م) و در زمان سلطنت نارای کبیر، راهبی بودایی به نام «پرا هورا تیبودی» (Phra Horatibodi) برای مقابله با نفوذ مدارس مسیحی فرانسوی در تایلند، کتاب دستور زبان تایی و شکل‌های رسمی مکاتبات را نوشت و این کتاب تا هنگام سلطنت رامای پنجم (۱۸۶۸م تا ۱۹۱۰م) درس داده می‌شد. شاه نارای شاعر بود؛ دربار او محفل نویسندگان و شاعران و مرکز تولید متون نظم و نثر تایی بود و به‌سبب نفوذی که بر مردم داشت، علاقه به ادبیات تایی رشد چشمگیری کرد؛ در همین حال، مبلغان کاتولیک از ۱۵۶۷م و زیر نظر پرتغالی‌های پیرو فرقهٔ دومینکین[i]، فعالیت می‌کردند و فرانسویان یسوعی[ii] در ۱۶۶۲م، اجازهٔ اقامت و تبلیغ در آیوتایا گرفتند؛ از این رو، دوران او عرصهٔ رفت‌وآمد هیئت‌های دیپلماتیک میان اروپا و سیام بود. پس از شاه نارای، به‌دلیل ترس از افزایش نفوذ فرهنگ بیگانه بر آموزش و فرهنگ مردم سیام و رشد مسیحیت در این کشور، جلوی این فعالیت‌ها گرفته شد؛ تا این که در هنگام سلطنت رامای چهارم (۱۸۵۱م تا ۱۸۶۸م)، با آمدن چاپخانه به کشور و چاپ کتاب‌هایی به زبان تایلندی، رواج شدید زبان انگلیسی در سرزمین‌های شرق دور و ناکافی‌بودن آموزش‌های بودایی برای مقامات دولتی، پادشاه رامای چهارم فرمان نوسازی نظام آموزشی و تدریس زبان انگلیسی در معابد را صادر کرد. در دوران رامای پنجم این روند ادامه یافت و در ۱۸۷۱م، نخستین مدرسهٔ نسبتاً مدرن در ساختمانی جدا از معابد، با آموزگاران غیرروحانی و برنامه‌ای مدون برای تدریس مردان خاندان شاهی و پسران اعیان و اشراف در دربار به راه افتاد. سپس با فرمانی که صادر شد تدریس انگلیسی در مدرسهٔ کاخ پادشاهی اجباری شد و مدارسی هم در بیرون از دربار برای تعلیم و تربیت فرزندان مردم عادی تأسیس شد.

دانشگاه چولالون کورن.برگرفته از سایت الی گشت،قابل بازیابی ازhttps://www.eligasht.com/?gad_source=1&gclid=EAIaIQobChMI_fOaroHFhgMViFNBAh2ErwrbEAAYASAAEgL0efD_BwE

در ۱۸۸۷م با کمک مشاوران خارجی، به‌ویژه انگلیسی‌ها، ادارهٔ آموزش تأسیس شد. در این هنگام ۳۲ مدرسه، بیش از ۸۰ آموزگار و حدود ۲۰۰۰ دانش‌آموز در تایلند سرگرم فعالیت بودند؛ در ۱۸۹۲م اداره آموزش به وزارت آموزش و پرورش تبدیل شد. ۵ سال بعد با مساعی ملکهٔ وقت تایلند، دختران هم وارد نظام آموزشی تایلند شدند؛ در ۱۸۹۸م، طرح آموزش دو بخشی برای بانکوک و دیگر ایالات تایلند که شامل دوره‌های کودکستان، ابتدایی، دبیرستان، هنرستان و آموزش عالی بود، پیاده شد. در ۱۹۰۱ م نخستین مدرسهٔ دولتی دخترانه و در ۱۹۱۳م نخستین دانشکدهٔ تربیت معلم برای زنان در بانکوک آغاز به کار کرد. در ۱۹۱۷م نخستین دانشگاه تایلند به نام «چولالون کورن» (رامای پنجم) تأسیس و در ۱۹۲۱م قانون آموزش اجباری تصویب شد.

با انقلاب مشروطه در ۱۹۳۲م، نظام آموزش و پرورش گسترش بیشتری یافت و در ۱۹۶۰ آموزش اجباری به ۷ سال افزایش یافت و برای نخستین بار مقررات خاصی برای کودکان استثنایی وضع شد. در ۱۹۷۷م قسمت‌های گوناگون آموزش ابتدایی و متوسطه از نظام ۴،۳،۳،۲ به نظام ۶،۳،۳ تبدیل شد که تا امروز ادامه دارد. در ۱۹۸۰م به دستور وزیر وقت آموزش و پرورش تایلند، آموزش ابتدایی از وزارت کشور جدا شد و به وزارت آموزش سپرده شد؛ در حال حاضر نظام آموزشی کشور، زیر نظر وزارت آموزش و وزارت امور دانشگاهی قرار دارد[۱].

ساختار آموزشی تایلند

به موجب قوانین آموزشی تایلند و با در نظر گرفتن قانونی که در ۲۰۰۴م تصویب شد، از اول دورهٔ آمادگی تا آخر دورهٔ دبیرستان، یعنی به مدت ۱۴ سال، تحصیل رایگان است و تا سقف ۹ سال، تحصیل با حضور در مدرسه، اجباری اعلام شده است. نظام آموزش رسمی به دو دورهٔ پایه (۱۲ سال) و عالی تقسیم شده است؛ دورهٔ پایه نیز از دو دورهٔ شش‌ساله (دبستان و دبیرستان) تشکیل می‌شود. دولت از آموزش غیررسمی نیز حمایت می‌کند و مدارس غیردولتی نقش مهمی در ساختار آموزش کشور بازی می‌کنند.

مدارس دولتی زیر نظر دولت اداره می‌شوند و مدارس خصوصی به مدارس انتفاعی و غیرانتفاعی تقسیم می‌شوند. ادارهٔ مدارس غیرانتفاعی بیشتر به دست سازمان‌های خیریه است. روستاها دارای کودکستان و مدارس ابتدایی هستند. اما مدارس جامع در شهرها دایرند که از کودکستان تا آخر دبیرستان را دربر می‌گیرند. با توجه به محدودیت بودجه، مدارس روستایی دارای امکانات و تجهیزات کمتری در مقایسه با مدارس شهری هستند؛ به‌خصوص از نظر آموزگاران زبان انگلیسی در تنگنا قرار دارند. برخی از دانش‌آموزان روستایی دبیرستانی برای حضور در کلاس باید حدود ۶۰ تا ۸۰ کیلومتر تا نزدیک‌ترین شهر بروند.

در سطح منطقه‌ای محدودهٔ کار وزارت آموزش و پرورش به ۱۲ منطقه تقسیم می‌شود. هر منطقه، چهار تا هشت استان تحت سرپرستی دفتر منطقه‌ای توسعهٔ آموزش و پرورش و وزارت فرهنگ و اموردینی قرار دارد که بر کیفیت آموزشی نظارت دارند؛ همچنین آموزش ضمن خدمت معلمان، ارزیابی طرح‌های آموزشی و پرورشی و ارائهٔ پیشنهادهایی درخصوص خط‌مشی به مقامات منطقه‌ای آموزشی، بر عهدهٔ آنان است. اداره‌های منطقه‌ای زیر نظارت دبیرخانه دائمی آموزش و پرورش می‌باشند[۲].

دورهٔ ابتدایی

دورهٔ شش‌سالهٔ ابتدایی به دو دورهٔ سه‌ساله تقسیم می‌شود؛ دروس این دوره عبارتند از: زبان تایلندی، ریاضیات، علوم، علوم اجتماعی، بهداشت و ورزش، هنر و موسیقی، حرفه‌وفن و زبان خارجی. توزیع گستردهٔ مدارس ابتدایی دولتی، تا نقاط دور افتادهٔ کوهستانی و مرزی کشور، امکان دسترسی اکثر اعضای گروه سنی ۶ تا ۱۱ سال را به آموزش و پرورش فراهم می‌کند[۳].

دورهٔ متوسط

دورهٔ دبیرستان هم به دو دورهٔ سه‌ساله تقسیم می‌شود. دورهٔ دوم دبیرستان دو رشتهٔ فنی‌حرفه‌ای و عمومی داردکه در مدارس جداگانه تدریس می‌شود؛ اما مدارس جامع هر دو رشته را تدریس می‌کنند. دانش‌آموزان رشتهٔ عمومی معمولاً در دانشگاه ادامه تحصیل می‌دهند و مدارس فنی‌حرفه‌ای دانش‌آموزان را برای کاریابی یا مطالعات بیشتر آماده می‌کنند. در رشتهٔ عمومی‌گرایش‌های گوناگون نظیر «ریاضی، علوم» و «ریاضی، انگلیسی» و «زبان‌های خارجی» تدریس می‌شود. ورود به دورهٔ دوم دبیرستان با امتحان ورودی صورت می‌گیرد و در پایان هر سطح (دورهٔ اول یا دوم) دانش‌آموزان باید در آزمون تحصیل ملی (National Education Test) قبول شوند. فارغ‌التحصیلان دورهٔ ۶ ساله دبیرستان می‌توانند دو امتحان بدهند که به آن‌ها آزمون تحصیلی ملی عادی (Ordinary National Education Test (O-NET))و آزمون تحصیلی ملی پیشرفته (Advaced National Educatin Test (A-NET)) می‌گویند. همچنین پس از دورهٔ دبیرستان و برای ورود به دانشگاه دانش‌آموزان باید در آزمونی به نام «پذیرش متمرکز دانشگاهی» شرکت‌کنند که نمرهٔ آن ترکیبی از نمرات امتحانات آزمون تحصیلی ملی عادی و آزمون تحصیلی ملی پیشرفته و نمرات سال چهارم دبیرستان است. البته این برنامه در دست تغییر است و در حال حاضر دانشگاه‌های دولتی ۷۰ درصد دانشجویان را خود برمی‌گزینند و ۳۰ درصد بقیه باید با روش فوق وارد دانشگاه شوند. پذیرش مستقیم دانشگاهی معمولاً در ماه اکتبر (مهرماه) صورت می‌گیرد.

سال تحصیلی

سال تحصیلی در تایلند به دو نیم‌سال تقسیم می‌شود. هر سال تحصیلی در مدارس ابتدایی و متوسطه به‌طور معمول از میانهٔ ماه می (اردیبهشت) تا ماه مارس (اسفند) و در مؤسسات آموزش عالی از اول جون (خرداد) تا مارس (اسفند) طول می‌کشد؛ در ماه سپتامبر (شهریور) دو تا سه هفته میان دو نیم‌سال تحصیلی فاصله است. بدین‌ترتیب، مدارس و دانشگاه‌ها در فصل گرم تابستان و سال نو سنتی تایلند و مراسم سونکران (۱۳ تا ۱۵ آوریل یا ۲۴ تا ۲۶ فروردین)، تعطیل‌اند[۴].

آموزش فنی‌حرفه‌ای

در حال حاضر ۴۱۲ کالج و مؤسسهٔ آموزشی دولتی با بیش از یک میلیون دانشجو به آموزش‌های فنی‌حرفه‌ای در تایلند مشغولند؛ حدود ۳۸۰ هزار نفر هم در ۴۰۱ مدرسه خصوصی فنی‌حرفه‌ای سرگرم تحصیل‌اند.آموزش فنی‌حرفه‌ای از سال‌های بالای دبیرستان برای دانش‌آموزانی که به دورهٔ عمومی نمی‌روند، آغاز می‌شود و این تعداد حدود ۴۰ درصد دانش‌آموزان را دربر می‌گیرد.

آموزش فنی‌حرفه‌ای در سه سطح صورت می‌گیرد:

  • به دانش‌آموزان دورهٔ دوم دبیرستان که در این رشته درس می‌خوانند، «گواهینامهٔ آموزش حرفه‌ای» (Certificate In Vocational Education) داده می‌شود؛
  • به دانشجویان بعد از دورهٔ دبیرستان، دیپلم فنی (Technical Diploma) داده می‌شود؛
  • به گروه بالاتر، فوق دیپلم (Higher Diploma) داده می‌شود که با آن می‌توانند در دوره‌های کارشناسی دانشگاه‌ها پذیرفته شوند.

جدول شماره 1. شمار دانشجویان رشته‌های فنی‌حرفه‌ای تایلند در ۲۰۰۵[۵]

رشته شمار دانشجویان
فنی 290،258
صنایع ۱۳۷،۳۷۷
مدیریت بازرگانی و توریسم ۳،۴۸۰
بازرگانی ۱۶،۶۲۲
هنر و صنعتگری ۲،۲۱۴
پلی‌تکنیک ۳۶،۳۰۴
حرفه ۸۹،۳۰۷
کشاورزی و تکنولوژی ۳۴،۹۱۴
کشتی‌سازی ۲،۳۹۱
شیلات ۱،۵۱۰
مهندسی کشاورزی ۸۰۶

جدول شماره 2. مقاطع تحصیلی در نظام آموزشی تایلند

ردیف دوره سن
۱ مهد کودک ۳ تا ۴ سالگی
۲ کودکستان ۴ تا ۵ سالگی
۳ آمادگی ۵ تا ۶ سالگی
۴ ابتدایی ۶ تا۱۲ سالگی
۵ دبیرستان ۱۲تا ۱۸ سالگی
۶ آموزش عالی (کارشناسی) ۴ سال
۷ آموزش فنی‌حرفه‌ای سنین گوناگون
۸ کارشناسی ارشد سنین گوناگون
۹ آموزش بزرگسالان سنین گوناگون

جدول شماره 3. آمار مدارس و مؤسسات آموزش عالی و فنی‌حرفه‌ای تایلند در ۲۰۰۵ [iii][۶]

شمار معلمان دانش آموزان یا دانشجویان
دبستان و دبیرستان ۳۲،۳۴۰ ۴۲۰،۹۶۵ ۸،۶۹۸،۹۷۳
دانشکده‌ها ۱۵۶ ۴۵،۸۲۴ ۱،۹۵۰،۸۹۳
مدارس فنی‌حرفه‌ای ۴۰۸ ۱۶،۷۳۱ ۶۱۵،۵۴۸

جدول شماره 4. نرخ سواد در بزرگسالان تایلند در ۲۰۰۷[۶]

مردان 95/9 درصد
زنان 92/6 درصد
میانگین 94/1 درصد

جدول شماره 5. درصد ثبت نام مقاطع سنی در دوره‌های گوناگون تحصیلی[۶]

دوره درصد از مقطع سنی دختر پسر سال تحصیلی
آمادگی %۸۰ %۸۰ %۸۰ ۲۰۰۸-۲۰۰۷
دبستان %۹۰ %۸۹ %۹۱ ۲۰۰۹-۲۰۰۸
دبیرستان %۷۲ %۷۷ %۶۸ ۲۰۰۹-۲۰۰۸
آموزش عالی %۴۶ %۴۷ %۴۴ ۲۰۰۶

مدارس بین‌المللی

مدارس بین‌المللی، مؤسسات آموزشی هستند که برنامهٔ درسی بین‌المللی یا برنامهٔ درسی مستقلی دارند. در آن‌ها به یکی از زبان‌های خارجی (بیشتر انگلیسی) درس می‌دهند و ثبت نام در آن‌ها بدون توجه به ملیت یا مذهب یا سیاست و رژیم‌های حکومتی اتباع هر کشوری انجام می‌شود و نباید خلاف اخلاق و ثبات سیاسی تایلند باشد. برنامهٔ درسی آن‌ها باید به تصویب وزارت آموزش تایلند برسد. تدریس زبان و فرهنگ تایلند در همهٔ سطوح و برای همهٔ دانش‌آموزان اجباری است؛ ولی میزان آن برای تایلندی‌ها به‌مراتب بیشتر از خارجیان است. مدارس بین‌المللی باید در همهٔ زمینه‌های اداری و آموزشی، در چارچوب ضوابط وزارت آموزش تایلند فعالیت کنند، مدیر و آموزگاران و دبیران اصلی این مدارس باید تابعیت تایلندی داشته باشند.

«بیشتر این مدارس که کیفیت عالی و سابقه‌ای دیرینه در تایلند دارند، از نظام‌های آموزشی انگلیسی و آمریکا پیروی می‌کنند؛ برخی دیگر با نظام‌های آموزشی آلمانی، ژاپنی و تایلندی اداره می‌شوند. در سال ۲۰۰۷م، حدود ۱۰۸ مدرسهٔ بین‌المللی در تایلند فعالیت داشتند که ۷۷ واحد آن‌ها در بانکوک و بقیه در چیانگ مای، پوکت، رایونگ، نونتابوری، چونبوری، ساموت پراکان و ناکون راچاسیما سرگرم کار بوده‌اند. در همان سال ۲۴۹۳ معلم و ۲۵۴۵۳ دانش‌آموز (تایلندی و خارجی) در این مدارس مشغول آموزش و یادگیری بوده‌اند. میانگین شهریهٔ سالانه این مدارس از ۳ هزار تا ۱۴ هزار دلار متغیر است[۵][۷].

آموزش عالی

دانشگاه‌های دولتی و خصوصی و مؤسسات آموزش عالی زیر نظارت وزارت امور دانشگاهی(Ministry of University Affairs) قرار دارند و در آن‌ها رشته‌های گوناگونی همچون پزشکی، علوم انسانی، هنرهای زیبا، اطلاع‌رسانی و تکنولوژی تدریس می‌شود. با این همه، بسیاری از دانشجویان ادامه تحصیل در رشته‌های حقوق و مدیریت بازرگانی در دانشگاه‌های غربی خارج از کشور یا در شعب داخلی دانشگاه‌های غربی را ترجیح می‌دهند. در ۲۰۰۱ با ارتقاءی بسیاری از مؤسسات آموزش عالی به سطح دانشگاه، شمار دانشگاه‌های تایلند به‌طور ناگهانی افزایش یافت. در این طرح بسیاری از مؤسسات آموزش عالی دولتی عنوان دانشگاه به خود گرفتند.

دوره‌های دانشگاهی

بیشتر دوره‌های کارشناسی، ۴ ساله و تمام‌وقت هستند ولی در رشته‌های تعلیم و تربیت و معماری ۵ سال و در دوره‌های دکترا در رشته‌های جراحی دندان، پزشکی، داروسازی و دام‌پزشکی، ۶ سال کامل طول می‌کشد. مدت دوره‌های کارشناسی ارشد یک‌ساله یا دوساله است و دانشجویان باید پس از گذراندن واحدهای درسی لازم، پایان‌نامه بنویسند یا در آزمون نهایی شرکت‌کنند.

مدت دورهٔ دکترا بسته به هر رشته از ۲ تا ۵ سال است و ورود به آن نیازمند شرکت در آزمون است؛ گرفتن دکترا با انجام پژوهش، گذراندن واحدهای درسی و ارائهٔ پایان‌نامه امکان‌پذیر است.

تایلند دارای ۱۶۶ دانشگاه معتبر و مؤسسهٔ آموزش عالی در رشته‌های گوناگون و در شهرهای مختلف است که بیشتر آن‌ها در بانکوک قرار دارند. در رده‌بندی سال ۲۰۰۴ دانشگاه‌های جهان، دانشگاه چولالون کورن تایلند در رشتهٔ علوم اجتماعی در ردهٔ ۴۶ و در رشتهٔ گیاه‌پزشکی در رده ۶۰ جهان قرار گرفت. در سپتامبر ۲۰۰۶، کمیسیون آموزش عالی تایلند سه دانشگاه این کشور یعنی دانشگاه‌های چیانگ مای، چولالون کورن و ماهیدول را درجه عالی معرفی کرد.

جدول شماره 6. شمار و انواع دانشگاه‌های تایلند

شمار نوع شمار وضعیت قبلی
۱ دانشگاه و کالج دولتی ۱۹
۲ دانشگاه‌های خودگردان ۱۵
۳ دانشگاه‌های راجابات() ۴۰ مؤسسه تربیت معلم
۴ دانشگاه‌های راجامانگالا ۹ مؤسسات پلی‌تکنیک
5 دانشگاه‌ها و کالج‌های خصوصی 39
6 کالج و مؤسسه آموزش عالی 44
جمع 166

جدول شماره 7. مهم‌ترین دانشگاه‌های دولتی تایلند

تعداد

دانشجویان

تعداد دانشکده

یا واحد آموزشی

محل دانشگاه تاریخ

تأسیس

علامت نام دانشگاه
۵۸۸۲۷ ۲۹ Bangkok ۱۹۴۳ KU Kasetsart University 1
۳۴،۳۸۲ ۲۲ Khon kaen ۱۹۶۴ KKU Khon Kaen

University

2
Chiang Mai ۱۹۹۶ MJU Maejo University 3
۲۷،۳۴۲ ۱۹ Maha

Sarakham

۱۹۹۴ MSU Mahasarakham

University

4
۱۴ Nakhon

Phanom

۲۰۰۵ NPU Nakhonphanom

University

5
۲۶،۰۵۶ ۱۶ Phitsanulok ۱۹۹۰ NU Naresuan

University

6
8،298 ۱۳ Bangkok ۱۹۶۶ NIDA National Institute

of Development

Administration

7
۲ Bangkok ۱۹۹۹ PT-

WIT

Pathumwan

Institute of

Technology

8
۳۴،۰۰۰ ۳۶ Songkhla ۱۹۶۷ PSU Princess of Songkla

University

9
۱۱ Narathiwat ۲۰۰۵ PNU Princess of

Naradhiwas

University

10
۵۲۵،۰۰۰ دانشگاه آزاد Bangkok ۱۹۷۱ RU Ramkhamhaeng

University

11
۱۵ Bangkok ۱۹۴۳ SU Silpakorn

University

12
۲۵ Bangkok ۱۹۴۹ SWU Srinakharinwirot

University

13
۱۷۲،۹۸۴ دانشگاه آزاد Bangkok ۱۹۷۸ STOU Sukhothai

Thammathirat

Open University

14
۳۳،۴۲۲ ۱۱ Bangkok ۱۹۳۴ TU Thammasat

University

15
۱۰ Uban

Ratchathani

۱۹۹۰ UBU Ubon Ratchathani

University

16

جدول شماره 8. دانشگاه‌های خودگردان

تعداد

دانشجویان

تعداد دانشکده

یا واحد آموزشی

محل دانشگاه تاریخ

تأسیس

علامت نام دانشگاه
۲ Bangkok ۲۰۱۱ UBM

(NMU)

University of

Bangkok Metropolis

(Navamindradhiraj(University)

1
۲۴ Chonburi ۱۹۵۵ BUU Burapha University 2
۳۱،۹۹۲ ۲۱ Chiang Mai ۱۹۶۴ CMU Chiang Mai

University

3
36،199 ۲۰ Bangkok ۱۹۱۷ CU Chulalongkorn

University

4
2000 10 Bangkok ۱۹۶۰ MITL King Mongkut's

Institute of

Technology

Ladkrabang

5
10 Bangkok ۱۹۵۹ UTNB King Mongkut's

University of

Technoloty (North

(Bangkok)

6
Bangkok ۱۹۶۰ UTT King Mongkut's

University of

Technology

(Thonburi)

7
6 Chiang Rai ۱۹۹۸ MFU Mae Fag Luang

University

8
6 Bangkok ۱۸۸۷ MCU -Mahachulalong

kornrajavidyalaya

University

9
4 Bangkok ۱۸۹۳ MBU Mahamakut

Buddhist University

10
۲۶،۰۸۳ 36 Bangkok ۱۹۴۳ MU Mahidol University 11
Phayao ۲۰۱۰ UP University of

Phayao

12
۱۱،۹۵۲ Nakhon

Ratchasima

۱۹۹۰ SUT Suranaree

University of

Technology

13
8 Songkhla ۱۹۶۸ TSU Thaksin University 14
11 Nakhon Si

Thammarat

۱۹۹۲ WU Walailak University 15

دانشگاه‌های انگلیسی زبان

براساس گزارش ادارهٔ کمیسیون آموزش عالی تایلند، در سال ۲۰۰۷م، حدود ۸۴۴ رشتهٔ تحصیلی بین‌المللی در ۵۳ مرکز آموزش عالی در سراسر کشور به زبان انگلیسی تدریس می‌شده است. از این میان ۶۰۹ رشته در اختیار ۳۰ دانشگاه دولتی و بقیه دراختیار ۲۳ دانشگاه خصوصی بوده است. شمار کل دانشجویان خارجی در تایلند در سال ۲۰۰۶ به ۸۴۳۴ نفر رسید که در مقایسه با دو سال پیش از آن، دو برابر بوده است.

جدول شماره 9. شمار دوره‌های دانشگاهی بین‌المللی در دانشگاه‌های تایلند (۲۰۰۷م)[۵]

نوع دانشگاه تعداد کارشناسی کارشناسی ارشد دکتری سایر
دولتی ۳۰ ۱۳۶ ۲۵۹ ۱۹۹ ۱۵
خصوصی ۲۳ ۱۴۱ ۶۸ ۲۱ ۵

جدول شماره 10. شمار دانشجویان خارجی در دانشگاه‌های تایلند (۲۰۰۴ تا ۲۰۰۶)[۵]

سال دختر پسر جمع
۲۰۰۴ ۱۸۰۴ ۲۶۵۰ ۴۴۵۴
۲۰۰۵ ۲۰۲۳ ۲۲۸۸ ۴۳۱۱
۲۰۰۶ ۳۸۴۱ ۴۵۹۳ ۸۴۳۴

در سال ۲۰۰۶ بیشتر دانشجویان خارجی تایلند را چینی‌ها (نزدیک به ۴۰ درصد)، تشکیل می‌دادند؛ پس از چینی‌ها، به ترتیب اتباع میانمار، ویتنام، آمریکا، لائوس، ژاپن، هند، کامبوج، کره، بنگلادش و دیگر کشورها (از جمله ایران) قرار دارند. حدود ۸۰ درصد این عده با هزینهٔ شخصی، ۱۱ درصد با بورس اعطایی دولت تایلند و نزدیک به ۱۰درصد نیز با بورس دریافتی از آمریکا و اروپا در تایلند مشغول به تحصیل‌اند.

دولت تایلند برای توسعهٔ آموزش‌های بین‌المللی از وام‌های خارجی یا صندوق‌های بین‌المللی مانند بانک جهانی، بانک توسعهٔ آسیایی، صندوق همکاری اقتصادی ژاپن و منابع مالی کشورهایی چون استرالیا، انگلستان، فرانسه، آلمان، ژاپن و ایالات متحده استفاده می‌کند. همچنین در اجرای این هدف با سازمان‌های خارجی منطقه‌ای و بین‌المللی که در زمینهٔ بهبود مسائل آموزشی فعالیت دارند، از جمله سازمان یونسکو همکاری نزدیک دارد [۵].

مهم‌ترین دانشگاه‌هایی که برنامه‌های درسی خود را به زبان انگلیسی و به دانشجویان خارجی عرضه می‌کنند، به ترتیب اهمیت عبارتند از:

دانشگاه تاماسات.برگرفته از سایت الی گشت،قابل بازیابی ازhttps://www.eligasht.com/?gad_source=1&gclid=EAIaIQobChMI_fOaroHFhgMViFNBAh2ErwrbEAAYASAAEgL0efD_BwE

بیشتر این دانشگاه‌ها در بانکوک قرار دارند. برای نمونه دانشگاه چولالون کورن به‌تنهایی حدود ۷۴ رشتهٔ تحصیلی خود را به‌زبان انگلیسی تدریس می‌کند و دانشگاه اسامپشن نیز دارای بیشترین دانشجوی خارجی در تایلند است [۸].

دانشگاه اسامپشن

دانشگاه آسامپشن.برگرفته از سایت الی گشت،قابل بازیابی ازhttps://www.eligasht.com/?gad_source=1&gclid=EAIaIQobChMI_fOaroHFhgMViFNBAh2ErwrbEAAYASAAEgL0efD_BwE

دانشگاه اسامپشن(Assumption University) یک دانشگاه خصوصی وابسته به‌کلیسای کاتولیک برادران سنت گابریل است که سابقه تاسیس آن به سال ۱۹۶۹م برمی‌گردد. این دانشگاه نخست به شکل یک کالج بازرگانی تشکیل شد و سپس در ۱۹۷۲م نام کالج مدیریت بازرگانی اسامپشن (با نام اختصاری ABAC) را به خود گرفت و در ۱۹۹۰م به دانشگاه اسامپشن تبدیل شد و نخستین دانشگاه بین‌المللی تایلند به شمار می‌رود که دارای دانشجویانی از کشورهای روسیه، چین، میانمار، هند، بنگلادش، پاکستان و سایر کشورهای آسیایی است. بیشتر دانشجویان این دانشگاه را اتباع چین و سپس هند تشکیل می‌دهند. این دانشگاه دارای رشته‌های مهندسی، تکنولوژی اطلاعات، علوم، پرستاری، حقوق، مدیریت بازرگانی، هنرهای ارتباطی، معماری، بیوتکنولوژی، موسیقی و نیز رشته آموزش از راه دور است.

افزون بر دانشگاه‌های ذکر شده، باید از انستیتو تکنولوژی آسیایی (A.I.T) نام برد که در آن به زبان انگلیسی تدریس می‌شود. این انستیتو، مجتمع بزرگ و معتبر آموزشی است که در پاتوم تانی واقع در شمال بانکوک قرار دارد و در بخش ایرانیان مقیم تایلند درباره آن سخن گفته‌ایم.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که بین سال‌های ۲۰۰۴م تا ۲۰۰۶م، رشتهٔ مدیریت بازرگانی بیشترین علاقمند را میان دانشجویان خارجی تایلند داشته است و شمار دانشجویان این رشته در این سال‌ها افزایش سریعی را نشان می‌دهد. رشته‌های بازاریابی، زبان تایلندی، مدیریت عمومی، بازرگانی بین‌المللی، تای‌شناسی، فن‌آوری اطلاعات، مدیریت، علوم کامپیوتر، مالیه و بانکداری، هتل‌داری و حسابداری نیز در مرحله بعد دارای بیشتری دانشجوی خارجی بوده است[۹]. دانشجویان مقیم خارج از تایلند بر پایهٔ آمار سال ۲۰۰۴م، حدود ۱۲۰۰۰ دانشجوی تایلندی در انگلستان، ۱۱۰۰۰دانشجو در آمریکا، ۱۶۰۰۰ دانشجو در استرالیا و تعداد بسیاری نیز در کشورهای انگلیسی‌زبان دیگر، مانند کانادا و زلاندنو سرگرم تحصیل‌اند[۱۰][۱۱].

بودجهٔ آموزشی

از میزان بودجهٔ آموزشی در هر مقطع تحصیلی اطلاعاتی در دست نیست؛ اما می‌دانیم که از سال ۲۰۰۰م تا ۲۰۰۷م، کل بودجهٔ سالانهٔ آموزشی تایلند بالغ بر ۵ درصد تولید ناخالص داخلی بوده است؛ از این رو، می‌توان گفت که در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه و حتی بسیاری از کشورهای دیگر جهان، درصد بودجه اختصاص‌یافته به امور آموزشی در تایلند، بسیار بیشتر است. بیشتر هزینه‌های آموزشی از بودجه کل کشور تأمین می‌شود؛ اما بودجه‌های محلی به‌ویژه در نواحی شهری هم برای تأمین این‌گونه هزینه‌ها نقش مهمی بازی می‌کنند. همچنین از وام‌ها و کمک‌های آموزشی سازمان‌های جهانی مانند بانک توسعه آسیایی، بانک جهانی و سایر سازمان‌های مشابه، استفاده می‌شود. در ۲۰۰۸م برنامه‌هایی برای توزیع کتاب‌های درسی و مواد آموزشی رایگان در میان دانش‌آموزان مقاطع آمادگی، ابتدایی و دبیرستان اعلام شد و در آغاز سال تحصیلی ۲۰۰۹م به اجرا درآمد[۱۲].

پژوهش در امور آموزش

با تأسیس «مؤسسهٔ بین‌المللی مطالعهٔ کودک» (International Institute for Child Study) در بانکوک در ۱۹۵۵م، پژوهش‌های، منظم و پیوسته در زمینهٔ امور آموزشی در تایلند آغاز شد. این مؤسسه امروزه با عنوان «مؤسسهٔ پژوهشی علمی رفتاری» (Behavioral Science Research Institute) پژوهش‌های پایه‌ای و کاربردی در امور آموزشی انجام می‌دهد. در دههٔ ۱۹۶۰م، وزارت آموزش و کمیسیون ملی آموزش به پژوهش‌های آموزشی پرداختند. این پژوهش‌ها به اجرای اصلاحات آموزشی در سال‌های ۱۹۹۹ م تا ۲۰۰۲ م انجامید و امروز نیز این‌گونه پژوهش‌ها در دانشگاه‌ها، به‌ویژه در دانشکده‌های تعلیم و تربیت ادامه دارد.

مراکز پژوهشی غیردانشگاهی

مؤسسهٔ سلطنتی

در ۱۹۳۳م تأسیس شد. فعالیت‌های آن عبارتند از: تحقیق و تشویق در ارتقاءء همهٔ فعالیت‌های علمی، تبادل اطلاعات مربوط به همهٔ شاخه‌های دانش و همچنین مشاوره با دولت، این مؤسسه، نشریهٔ ماهانه و فصلنامه به انگلیسی منتشر می‌کند.

انجمن علوم تایلند

وابسته به دانشکدهٔ علوم دانشگاه چولالونکورن در بانکوک است که در ۱۹۸۴م بنیاد نهاده شد و هدف از تأسیس آن بهبود پژوهش و آموزش در همهٔ شاخه‌های علوم طبیعی است. این انجمن فصلنامه‌ای انگلیسی و ماهنامه‌ای علمی منتشر می‌کند.

انجمن سیام

انجمن سیام ( Siam Society) که با سرپرستی دربار سلطنتی تایلند اداره می‌شود در آغاز سدهٔ بیستم، یعنی در ۱۹۰۴م تأسیس شد و فعالیت‌های ۱۵۰۰ عضو آن، تحقیق در حوزه‌های هنری و ارتقاءء سطح آن، تحقیق و تلاش برای ارتقاءء علوم و ادبیات تایلند و همسایگان آن است؛ برای این منظور دو سالنامه، یکی با عنوان «مجله انجمن سیام» (Journal of Siam Society) و دیگری با عنوان «بولتن تاریخ طبیعی» (National History Bulletin) منتشر می‌کند. از دیگر برنامه‌های انجمن سیام انتشار کتاب‌های پژوهشی، برگزاری برنامه‌های هنری مانند رقص، موسیقی و تئاتر، برگزاری سخنرانی، تشکیل نمایشگاه‌ها و کنفرانس‌های گوناگون و حفاظت از آثار فرهنگی است[۱۳]. وزارت فرهنگ تایلند این انجمن را در سال ۲۰۱۲م، برندهٔ جایزهٔ «بهترین سازمان فرهنگی» در سطح ملی، منطقه‌ای و استانی معرفی کرده است.

دفتر منطقه‌ای یونسکو برای آسیا و اقیانوس آرام

این دفتر که در ۱۹۶۱ تأسیس شده است، دارای دبیرخانهٔ ثابت، کنفرانس‌های وزرای آموزش و پرورش، مقامات مسئول،برنامه‌ریزی اقتصادی آسیا و اقیانوس آرام و کمیتهٔ مشورتی همکاری‌های منطقه‌ای آموزشی در آسیا و اقیانوس آرام است. فعالیت‌های آن عبارتند از: حمایت و برنامه‌ریزی برای توسعهٔ آموزش، ارتقاءء علوم اجتماعی و انسانی، حفظ آثار فرهنگی، مطالعات فرهنگی و خط‌مشی‌های فرهنگی، انجام فعالیت‌هایی برای ارتقاء آموزش و پرورش جهانی، ریشه‌کن‌کردن بی‌سوادی و آموزش مستمر از طریق «برنامهٔ آموزش برای همه در آسیا و اقیانوس آرام».

مرکز تحقیقات بودایی

در ۱۹۶۱ م در بانکوک تشکیل شد و اداره کل امور مذهبی وزارت آموزش و پرورش آن را اداره می‌کند. فرهنگ‌نامه‌ای به زبان‌های تایلندی، پالی و انگلیسی منتشر می‌کند.

ادارهٔ منابع معدنی

در بانکوک واقع شده است و پژوهش‌های زمین‌شناسی و معدنی انجام می‌دهد.

ادارهٔ کل خدمات علمی

هدف از تأسیس این اداره که از ۱۸۹۱ م تشکیل شده است، آزمایش، بررسی و تجزیه و تحلیل و تحقیقات در تکنولوژی غذایی، مهندسی شیمی، کنترل آلودگی هوا و آب، تحقیقات در سرامیک‌سازی، خدمات اطلاعاتی علمی و تکنولوژیک است.گزارش سالانه و بولتنی با سه شماره در سال، از انتشارات این مؤسسه است.

بخش تحقیقات فرآورده‌های جنگلی

این بخش زیر نظر وزارت کشاورزی فعالیت می‌کند و در بانکوک قرار دارد.

مرکز بیولوژی دریایی

برای کارهای تحقیقاتی و آموزشی زیست دریایی در ۱۹۶۸م در بانکوک تأسیس شد.

بخش تحقیقاتی انرژی ملی

هدف از تأسیس آن، تحقیقات و گردآوری اطلاعات درخصوص منابع انرژی، تنظیم مقررات ایمنی، کاربرد انرژی و ارتقاءی نقش آن در توسعهٔ اقتصادی و... است، سه سالنامه با عناوین «موقعیت انرژی تایلند»، «نفت تایلند» و «نیروی الکتریسیته» منتشر می‌کند.

مرکز تحقیقات لاستیک

وابسته به ادارهٔ کل کشاورزی در وزارت کشاورزی تایلند است.

مؤسسه تحقیقات علمی و تکنولوژی تایلند

در بانکوک قرار دارد به پژوهش‌های علمی کاربردی و فنی می‌پردازد[۱۴][۱۵].

نیز نگاه کنید به

نظام آموزش، تحقیقات و فناوری آرژانتین؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اتیوپی؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اردن؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اسپانیا؛نظام آموزش، تحقیقات و فناوری افغانستان؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری اوکراین؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری تونس؛ نظام آموزش و پرورش در چین معاصر؛ نظام آموزش و پرورش در چین باستان؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سنگال؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری ژاپن؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری کوبا؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری زیمبابوه؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری قطر؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری مصر؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری لبنان؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری روسیه؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری مالی؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری ساحل عاج؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سیرالئون؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری کانادا؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سودان؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری گرجستان؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری تاجیکستان؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری بنگلادش؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری قزاقستان؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری سریلانکا؛ نظام آموزش، تحقیقات و فناوری فرانسه

پاورقی

[i] - از فرقه‌های مسیحی کاتولیک‌که در قرن سیزدهم میلادی به وجود آمد و رهبر آن سن دومینیک کشیش اسپانیایی بود.

[ii] - راهبان مسیحی کاتولیک (فرهنگ بزرگ سخن).

[iii] - در این آمار شمار دانشگاه‌های مستقل و مؤسسات خارج از نظارت وزارت آموزش و پرورش و وزارت آموزش عالی تایلند نیامده است.آمار براساس برآورد یونسکو درج شده است.

کتابشناسی

  1. ↑ الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی،ص.271-273.
  2. ↑ خرم پناهی، ریحانه(۱۳۸۴). بررسی آموزش و پرورش زنان و دختران در کشورهای گوناگون: تایلند. تهران: وزارت آموزش‌وپرورش، مؤسسه فرهنگی منادی تربیت، ص.23.
  3. ↑ خرم پناهی، ریحانه(۱۳۸۴). بررسی آموزش و پرورش زنان و دختران در کشورهای گوناگون: تایلند. تهران: وزارت آموزش‌وپرورش، مؤسسه فرهنگی منادی تربیت، ص.44.
  4. ↑ الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی،ص.273-276.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ۵٫۴ Office of the Education Council(2008). Education in Thailand .Bangkok. Amarin Printing and Publishing
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ The Europa World Yearbook(2011). Vol.2. Europa Publication. Farouk. Omar. (1978).The Muslim of Thailand: A Survey England. University of Kent.
  7. ↑ الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی،ص.279-280.
  8. ↑ Office of the Education Council. Education in Thailand 2007.Bangkok.Amarin Printing and Publishing. 2008،ص.149.
  9. ↑ Office of the Education Council. Education in Thailand 2007.Bangkok.Amarin Printing and Publishing. 2008،ص.151.
  10. ↑ خوشرو ،(b)علیرضا(۱۳۸۴).انگلیسی در تایلند: «نگاهی به سیاست‌های گسترش زبان انگلیسی در این‌کشور».بانکوک. رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران،ص.2.
  11. ↑ الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی،ص.280-288.
  12. ↑ الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی،ص.288.
  13. ↑ https://thesiamsociety.org/
  14. ↑ وزارت امور خارجه(1387).تایلند. تهران: وزارت امور خارجه، دفتر مطالعات سیاسی و بین‌المللی،ص.43-40.
  15. ↑ الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی،ص.289-291.

برای مطالعه بیشتر

Office of the National Education Commission. Education in Thailand 2007. Bangkok, Amarin Printing and Publication, 2008.

برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=نظام_آموزش،_تحقیقات_و_فناوری_تایلند&oldid=59937»