سیاست و حکومت اوکراین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''سیاست و حکومت'''
سیستم سیاسی [[اوکراین]] بیشترین  تغییر و تحولات را بعد از به استقلال رسیدن این کشور  تجربه کرده است و وقوع انقلاب رنگی دراین کشور را می‌توان مهم‌ترین رخداد سیاسی  این کشور پس از استقلال از شوروی دانست. آزادی دینی و مذهبی و آزادی بیان و مطبوعات از جمله آزادی‌هایی هست که در سیستم سیاسی [[اوکراین]] برای شهروندان در نظر گرفته شده است. احزاب فعال درعرصه سیاسی اوکراین از جمله عناصر اصلی سیستم سیاسی اوکراین می‌باشند با این حال احزاب اوکراینی از ایدئولوژی و خط مشی روشن و مشخصی برخوردار نیستند. گرچه بر اساس قانون، [[نظام قضایی اوکراین]] مستقل شناخته شده است ولی در عمل فاصله کمی‌بین [[نظام قضایی اوکراین|سیستم قضایی اوکراین]] و قدرت‌های سیاسی حاکم دراین کشور وجود دارد. قضات در این کشور از سوی سیاستمداران و سرمایه داران تحت فشار هستند.


مقدمه
=== [[ساختار سیاسی اوکراین]] ===
نظام سیاسی کشور اوکراین در چارچوب جمهوری دموکراتیک با انتخاب رییس جمهور و بر اساس یک سیستم چند حزبی شکل گرفته است. قوه مجریه این کشور توسط کابینه، اجرای قوانین را به عهده دارد. قوه مقننه در این کشور به عهده پارلمان یا همان ورخونا رادا می‌باشد.<ref>Melanie Tatur, V.S. V. (2004). The Making of Regions in Post-Socialist Europe: The Impact of Culture, Economic Structure and Institutions, Vol. II:Case Studies from Poland, Hungary, Romania and Ukraine,<nowiki>ISBN 978-3-8100-3814-2</nowiki> ,p.111)</ref> پژوهشگران، سیستم سیاسی [[اوکراین]] را یک سیستم ضعیف و شکننده می‌دانند که از نظر ایدئولوژیک و فردی تهی و بی محتوا می‌باشد و رسانه‌ها و سیستم قضایی نیز در کنترل سیاستمداران، ناتوان می‌باشند. سیستم سیاسی اوکراین را میتوان یک سیستم بیش از حد متمرکز که ترکیبی از میراث سیستم تمرکزگرای شوروی که همراه با ترس از تجزیه می‌باشد، دسته بندی کرد.<ref>Peter Lang, p.( 2005). Ukraine at a Crossroads, <nowiki>ISBN 978-3-03910-468-0</nowiki> , p. 43</ref>


سیستم سیاسی اوکراین بیشترین  تغییر و تحولات را بعد از  به استقلال رسیدن این کشور  تجربه کرده است و وقوع انقلاب رنگی دراین کشور را می توان مهمترین رخداد  سیاسی  این کشور پس از استقلال از شوروی دانست. آزادی دینی و مذهبی و آزادی بیان و مطبوعات  از جمله آزادیهایی هست که در سیستم سیاسی اوکراین برای شهروندان در نظر گرفته شده است. احزاب فعال درعرصه سیاسی اوکراین از جمله عناصر اصلی سیستم سیاسی اوکراین می باشند با این حال احزاب اوکراینی از ایدئولوژی و خط مشی روشن و مشخصی برخوردار نیستند.  گرچه بر اساس قانون، نظام قضایی اوکراین مستقل شناخته شده است ولی در عمل فاصله کمی بین سیستم قضایی اوکراین و قدرتهای سیاسی حاکم دراین کشور وجود دارد. قضات در این کشور از سوی سیاستمداران و سرمایه داران تحت فشار هستند.
=== [[قانون اساسی اوکراین]] ===
اندکی بعد از اعلام استقلال اوکراین در سال 1991، کمیسیون پارلمانی برای آماده کردن یک [[قانون اساسی اوکراین|قانون اساسی]] جدید که منطبق بر سیستم چندحزبی و همچنین تضمین قانونی برای احقاق حقوق سیاسی و مدنی برای اقلیت‌های ملی بود کار خود را آغاز کرد. قانون اساسی جدید اوکراین بر پایه سیستم سیاسی کثرت گرا که در آن مبانی حقوق بشر، آزادی و شکل ریاست جمهوری حکومت گنجانده شده بود در 28 جولای 1996 به تصویب رسید.


'''1-4نظام سیاسی اوکراین'''
این [[قانون اساسی اوکراین|قانون اساسی]] در سال 2004 جهت برون رفت از بحران سیاسی که به دلیل انتخابات ریاست جمهوری بوجود آمده بود بازبینی و اصلاح شد و طی آن شرکت کنندگان، به تغییر شکل حکومت و ملزم کردن رئیس جمهور به همکاری با یک نخست وزیر قدرتمند توافق کردند. با این حال دادگاه [[قانون اساسی اوکراین]] در اکتبر 2010 ضمائم و اصلاحات انجام گرفته درقانون اساسی که درسال 2004 به آن ضمیمه شده بود لغو و غیر قانونی اعلام کرد و درحال حاضر [[قانون اساسی اوکراین|قانون اساسی]] معتبر این کشور متن [[قانون اساسی اوکراین|قانون اساسی]] سال 2004 می‌باشد.


نظام سیاسی کشور اوکراین در چارچوب جمهوری دموکراتیک با انتخاب رییس جمهور و بر اساس یک سیستم چند حزبی شکل گرفته است. قوه مجریه این کشور توسط کابینه، اجرای قوانین را به عهده دارد. قوه مقننه در این کشور به عهده پارلمان یا همان ورخونا رادا می باشد.(Melanie Tatur,VS Verlag,2004,111) پژوهشگران، سیستم سیاسی اوکراین را یک سیستم ضعیف و شکننده می دانند که از نظر ایدئولوژیک و فردی تهی و بی محتوا می باشد و رسانه ها و سیستم قضایی نیز در کنترل سیاستمداران، ناتوان میباشند. سیستم سیاسی اوکراین را میتوان یک سیستم بیش از حد متمرکز که ترکیبی از میراث سیستم تمرکزگرای  شوروی که همراه با  ترس از تجزیه می باشد، دسته بندی کرد. (Peter Lang,2005,43)
==== اصول [[قانون اساسی اوکراین|قانون اساسی]] ====
[[اوکراین]] کشوری مستقل، آزاد، یکپارچه و بر اساس قانون است که با اقتدار به طور مستقیم و با رای مردم توسط هیئت دولت اداره می‌شود. در این سرزمین جان و مال، شرافت و آبرو،شرف و شان و سلامت هر فرد به عنوان بالاترین ارزش اجتماعی شناحته می‌شود. [[قانون اساسی اوکراین|قانون اساسی]] بالاترین مرجع قانونی است و هر قانونی که به تصویب برسد بایستی در چاچوب قانون اساسی  و با آن توجیه گردد. اختیارات دولت بین سه [[قوه مجریه اوکراین|قوه مجریه]]، مقننه و [[قوه مجریه اوکراین|قضاییه]] تقسیم می‌گردد. زبان رسمی‌ اوکراینی می‌باشد و هر فرد حق آموزش دارد، آموزش و پرورش تا مقطع دبیرستان اجباری است. شهروندان از حقوق مساوی و آزاد برخوردار و در برابر قانون مساوی هستند. هیچکس به لحاظ نژاد، رنگ پوست و مذهب بر دیگری برتری ندارد. زنان و مردان در مقابل قانون برابرند و هیچکدام در زندگی اجتماعی بر دیگری رجحان ندارد. حقوق قانونی از قبیل آزادی بیان و دارایی خصوصی ضمانت می‌شود و هر فرد مالک دارایی‌هایش می‌باشد. تمامی‌افراد مجاز به داشتن کار و وارد شدن در حرفه ای به لحاظ امنیت شغلی هستند. هرگونه فعالیت احزاب و سازمان‌ها سیاسی که مغایر [[قانون اساسی اوکراین|قانون اساسی]] باشد و همچنین ایجاد خشونت در کشور و به خطر انداختن حاکمیت و تمامیت ارضی کشور ممنوع است. طبق قانون اساسی دولت متعهد به تامین مراقبت‌های بهداشتی، ساخت مسکن، تامین حقوق استخدامی‌ و امنیت اجتماعی می‌باشد. تمامی‌شهروندان از حق معاضدت قضایی برخوردارند. شهروندان حق دارند بدون سلاح به تظا[[هرات]] بپردازند و هرگونه گردهمایی منوط به اطلاع رسانی قبلی سازمان‌های ذیربط و حکومت‌های محلی می‌باشد. حکومت‌های محلی توسط  دولت [[اوکراین]] برسمیت شناخته شده و تضمین می‌گردند. سن حق رای برای اتباع اوکراینی 18 سال است.


'''2-4قانون اساسی اوکراین'''
==== آزادی‌های اساسی ====
آزادی‌های دینی و مذهبی از آزادی‌هایی بشمار می‌رود که توسط قانون تضمین شده است با این حال سازمان‌های دینی و مذهبی برای شروع فعالیت نیاز به ثبت قانونی در مراجع محلی و دولت مرکزی دارند. طبق قانون 1991 حقوق اقلیت‌ها در این کشور محترم شمرده می‌شود و قانون، داشتن آموزشگاه، مدارای فرهنگی و همچنین بکارگیری زبان‌های ملی در مراودات تجاری را برای آن‌ها تضمین کرده است. طبق [[قانون اساسی اوکراین]]، زبان اوکراینی تنها زبان رسمی‌کشور به شمار می‌رود. با این حال در کریمه و برخی مناطق شرق اوکراین کاربرد [[زبان روسی]] در داد وستد‌های رسمی‌کاربرد به وفور دیده می‌شود. در سال 2012 پارلمان قانون جدیدی را به نفع زبان‌های غیراوکراینی تصویب کرد که بموجب آن چنانچه جمعیت اقلیت مشخصی در یک استان از حد معینی فراتر برود، آن‌ها می‌توانند رسما آن زبان را بعنوان زبان دوم مورد استفاه قرار دهند، البته با توجه به ترکیب جمعیتی استان‌های [[اوکراین]]، این قانون عمدتا به نفع روس زبانان بوده است.


اندکی بعد از اعلام استقلال اوکراین در سال 1991 ، کمیسیون پارلمانی برای آماده کردن یک قانون اساسی جدید که منطبق بر سیستم چندحزبی و همچنین  تضمین قانونی برای احقاق حقوق سیاسی و مدنی برای اقلیت های ملی بود کار خود را آغاز کرد. قانون اساسی جدید اوکراین بر پایه سیستم سیاسی کثرت گرا که در آن مبانی حقوق بشر،آزادی و شکل ریاست جمهوری حکومت گنجانده شده بود در 28 جولای 1996 به تصویب رسید.( Law f Ukraine, Verkhovna Rada decree No. '''2222-IV)'''
یکی دیگر از آزادی‌هایی که حفظ آن توسط قانون تضمین شده است، آزادی بیان و مطبوعات می‌باشد با این حال در موارد مختلفی دیده می‌شود که حکومت به اشکال مختلف رسانه‌ها را در اطلاع رسانی مورد فشار قرار می‌دهد. به عنوان مثال می‌توان ناتوانی دولت اوکراین در هدایت یک تحقیق شفاف، قابل اعتبار و کامل در مورد قتل گئورگی گنگادزه(Georgi gongadze) روزنامه نگار مستقل در سال 2000 را که موجب تخریب چهره بین المللی [[اوکراین]] گشت، نام برد. بیش از نیمی‌از اوکراینی‌ها(56/6 درصد) در یک نظر سنجی که درسال 2010 توسط مرکز نظرسنجی رازومکف(Razumkov center) انجام گرفت معتقد به وجود سانسور سیاسی در جامعه [[اوکراین]] بودند.  اتحادیه رسمی‌کارگران تحت مجموعه فدراسیون اتحادیه کارگران گروه بندی شده است .تعدادی از اتحادیه‌های مستقل مانند اتحادیه معدن کاران [[اوکراین]] که در سال 1992 در جامعه [[اوکراین]] ظهور کردند شورای مشورتی اتحادیه‌های کارگران آزاد را تشکیل داده اند.هر چند اعتصاب در جامعه اوکراین از نظر قانونی تضمین شده است ولی اعتصاب‌هایی که بر مبنای خواسته‌ای سیاسی باشد، ممنوع است.<ref>Over half of    Ukrainians feel political censorship, Kyiv Post (October 9, 2010)</ref>


این قانون اساسی در سال 2004 جهت برون رفت از بحران سیاسی که به دلیل انتخابات ریاست جمهوری بوجود آمده بود بازبینی و اصلاح شد و طی آن شرکت کنندگان، به تغییر شکل حکومت و ملزم کردن رئیس جمهور به همکاری با یک نخست وزیر قدرتمند توافق کردند.با این حال دادگاه قانون اساسی اوکراین در اکتبر 2010 ضمائم و اصلاحات انجام گرفته درقانون اساسی که درسال 2004 به آن ضمیمه شده بود لغو و غیر قانونی اعلام کرد و درحال حاضر قانون اساسی معتبر این کشور متن قانون اساسی سال 2004 می باشد.  
=== [[قوه مجریه اوکراین]] ===
رییس جمهور [[اوکراین]] با رای مردم برای مدت پنج سال انتخاب می‌شود. از جمله وظایف رییس جمهور انتخاب نخست وزیری می‌باشد که مورد تایید پارلمان باشد مطابق ماده 114 [[قانون اساسی اوکراین]]، نخست وزیر و کابینه که توسط پارلمان تعیین گشته اند به ترتیب تحت رهبری رییس جمهور و نخست وزیر قرار دارند. تعداد زیادی از مقامات عالی [[قوه مجریه اوکراین|قوه مجریه]] در حال حاضر به ائتلاف اکثریت پارلمان تعلق دارند.<ref name=":1" />


'''3-4اصول قانون اساسی'''
=== [[قوه مقننه اوکراین]] ===
ورخونا رادا(Verkhona rada) یا پارلمان اوکراین 450 عضو دارد که توسط مردم برای مدت چهار سال انتخاب می‌گردند. تا سال 2006 نیمی‌از اعضای پارلمان به نسبت  آرای کسب شده توسط حزب یا گروه مربوطه به پارلمان راه می‌یافتند و نیمه دیگر نیز از حوزه‌های انتخابیه برای کسب آرای لازم به رقابت می‌پرداختند. از زمان انتخابات پارلمانی سال 2006، تمام 450 نماینده ورخونارادا از طریق آرای کسب شده توسط احزاب که برای انتخابات لیست ارائه کرده به مجلس این کشور راه یافتند. طبق قانون مصوب پارلمان در سال 2012 مجددا نیمی‌از نمایندگان باید حزبی و نیمه دیگر لزوما می‌بایست مستقل و غیرحزبی باشند.وظیفه ورخونا رادا، قانون‌گذاری، تصویب موافقتنامه‌های بین المللی و تصویب بودجه کشور می‌باشد.


اوکراین کشوری مستقل، آزاد، یکپارچه و بر اساس قانون است که با اقتدار به طور مستقیم و با رای مردم توسط هیئت دولت اداره می شود. در این سرزمین جان و مال ، شرافت و آبرو،شرف و شان و سلامت هر فرد به عنوان بالاترین ارزش اجتماعی شناحته می شود. قانون اساسی بالاترین مرجع قانونی است و هر قانونی که به تصویب برسد بایستی در چاچوب قانون اساسی  و با آن توجیه گردد. اختیارات دولت بین سه قوه مجریه، مقننه و قضاییه تقسیم می گردد. زبان رسمی اوکراینی می باشد و هر فرد حق آموزش دارد، آموزش و پرورش تا مقطع دبیرستان اجباری است. شهروندان از حقوق مساوی و آزاد برخوردار و در برابر قانون مساوی هستند. هیچکس به لحاظ نژاد، رنگ پوست و مذهب بر دیگری برتری ندارد. زنان و مردان در مقابل قانون برابرند و هیچکدام در زندگی اجتماعی بر دیگری رجحان ندارد. حقوق قانونی از قبیل آزادی بیان و دارایی خصوصی ضمانت می شود و هر فرد مالک دارایی هایش می باشد. تمامی افراد مجاز به داشتن کار و وارد شدن در حرفه ای به لحاظ امنیت شغلی هستند. هرگونه فعالیت احزاب و سازمانها سیاسی که مغایر قانون اساسی باشد و همچنین ایجاد خشونت در کشور و به خطر انداختن حاکمیت و تمامیت ارضی کشور ممنوع است. طبق قانون اساسی دولت متعهد به تامین مراقبت های بهداشتی ، ساخت مسکن، تامین حقوق استخدامی و امنیت اجتماعی می باشد. تمامی شهروندان از حق معاضدت قضایی برخوردارند. شهروندان حق دارند بدون سلاح به تظاهرات بپردازند و هرگونه گردهمایی منوط به اطلاع رسانی قبلی سازمانهای ذیربط و حکومتهای محلی می باشد. حکومتهای محلی توسط  دولت اوکراین برسمیت شناخته شده و تضمین می گردند. سن حق رای برای اتباع اوکراینی  18 سال است.
=== [[نظام حزبی اوکراین]] ===
 
احزاب اوکراینی از ایدئولوژی مشخصی برخوردار نیستند. تعداد اعضای احزاب در [[اوکراین]] تنها یک درصد رای دهندگان واجد شرایط را در بر می‌گیرد این در حالی است که در اتحادیه اروپا این رقم به طور متوسط 4/7 درصد می‌باشد.<ref>Tauris , I.B. (2005). Black Sea Politics: Political Culture and Civil Society in an Unstable Region, <nowiki>ISBN 978-1-84511-035-2</nowiki> , p. 45</ref>
 
'''5-4آزادیهای اساسی'''
 
آزادی های دینی و مذهبی از آزادیهایی بشمار می رود که توسط قانون تضمین شده است با این حال سازمانهای دینی و مذهبی برای شروع فعالیت نیاز به ثبت قانونی در مراجع محلی و دولت مرکزی دارند. طبق قانون 1991 حقوق اقلیتها در این کشور محترم شمرده می شود و قانون، داشتن آموزشگاه، مدارای فرهنگی و همچنین بکارگیری زبانهای ملی در مراودات تجاری را برای آنها تضمین کرده است. طبق قانون اساسی اوکراین ، زبان اوکراینی تنها زبان رسمی کشور به شمار می رود.با این حال در کریمه و برخی مناطق شرق اوکراین کاربرد زبان روسی در داد وستد های رسمی کاربرد به وفور دیده می شود. در سال 2012 پارلمان قانون جدیدی را به نفع زبانهای غیراوکراینی تصویب کرد که بموجب آن چنانچه جمعیت اقلیت مشخصی در یک استان از حد معینی فراتر برود، آنها می توانند رسما آن زبان را بعنوان زبان دوم مورد استفاه قرار دهند، البته با توجه به ترکیب جمعیتی استانهای اوکراین، این قانون عمدتا به نفع روس زبانان بوده است.
 
یکی دیگر از آزادی هایی که حفظ آن توسط قانون تضمین شده است ، آزادی بیان و مطبوعات می باشد با این حال در موارد مختلفی دیده می شود که حکومت به اشکال مختلف رسانه ها را در اطلاع رسانی مورد فشار قرار می دهد. به عنوان مثال می توان ناتوانی دولت اوکراین در هدایت یک تحقیق شفاف، قابل اعتبار و کامل در مورد قتل گئورگی گنگادزه[1] روزنامه نگار مستقل در سال 2000 را که موجب تخریب چهره بین المللی اوکراین گشت ، نام برد. بیش از نیمی از اوکراینی ها(6/56 درصد) در یک نظر سنجی که درسال 2010 توسط مرکز نظرسنجی رازومکف[2] انجام گرفت معتقد به وجود سانسور سیاسی در جامعه اوکراین بودند.  اتحادیه رسمی کارگران تحت مجموعه فدراسیون اتحادیه کارگران گروه بندی شده است .تعدادی از اتحادیه های مستقل مانند اتحادیه معدن کاران اوکراین که در سال 1992 در جامعه اوکراین ظهور کردند شورای مشورتی اتحادیه های کارگران آزاد را تشکیل داده اند.هر چند اعتصاب در جامعه اوکراین از نظر قانونی تضمین شده است ولی اعتصابهایی که بر مبنای خواستهای سیاسی باشد ، ممنوع است.(kyiv Post,October 9,2010)
 
'''6-4قوه مجریه'''
 
رییس جمهور اوکراین با رای مردم برای مدت پنج سال انتخاب می شود. از جمله وظایف رییس جمهور انتخاب نخست وزیری می باشد که مورد تایید پارلمان باشد مطابق ماده 114 قانون اساسی اوکراین، نخست وزیر و کابینه که توسط پارلمان تعیین گشته اند به ترتیب تحت رهبری رییس جمهور و نخست وزیر قرار دارند. تعداد زیادی از مقامات عالی قوه مجریه در حال حاضر به ائتلاف اکثریت پارلمان تعلق دارند.(Kyiv Post,September 5,2011)
 
 
'''7-4قوه مقننه'''
 
ورخونا رادا[3] یا پارلمان اوکراین 450 عضو دارد که توسط مردم برای مدت چهار سال انتخاب می گردند. تا سال 2006 نیمی از اعضای پارلمان  به نسبت  آرای کسب شده توسط حزب یا گروه مربوطه به پارلمان راه می یافتند و نیمه دیگر نیز از حوزه های انتخابیه برای کسب آرای لازم به رقابت می پرداختند. از زمان انتخابات پارلمانی سال 2006 ، تمام 450 نماینده ورخونارادا از طریق آرای کسب شده توسط احزاب که برای انتخابات لیست ارائه کرده به مجلس این کشور راه یافتند. طبق قانون مصوب پارلمان در سال 2012 مجددا نیمی از نمایندگان باید حزبی و نیمه دیگر لزوما می بایست مستقل و غیرحزبی باشند. وظیفه ورخونا رادا ، قانونگذاری ، تصویب موافقتنامه های بین المللی و تصویب بودجه کشور میباشد.
 
=== '''احزاب سیاسی وانتخابات''' ===
احزاب اوکراینی از ایدئولوژی مشخصی برخوردار نیستند. تعداد اعضای احزاب در اوکراین تنها یک درصد رای دهندگان واجد شرایط را در بر می گیرد این در حالی است که در اتحادیه اروپا این رقم به طور متوسط 7/4 درصد می باشد(I.B.Tauris,2005,45)


احزاب مهم اوکراین بشرح زیر هستند:
احزاب مهم اوکراین بشرح زیر هستند:


==== 1.   حزب مناطق  اوکراین ====
==== [[حزب مناطق  اوکراین]] ====
  حزب مناطق در تاریخ 26 اکتبر 1997 با عنوان « حزب احیای مناطق اوکراین » تشکیل شد، در 6 نوامبر 2000 ثبت رسمی شد و در 21 مارس 2001 به «حزب مناطق اوکراین » تغییر نام داد. درحال حاضر حزب مناطق بزرگترین و با نفوذترین حزب اوکراین است. این حزب نه تنها در شورای عالی دارای بزرگترین فراکسیون می باشد بلکه بیشترین نمایندگی را در استانها ، شهرها و مناطق دارد. بیشترین طرفداران این حزب در مناطق دانتسک ، لوگانسک و استانهای دیگر شرق کشور زندگی می کنند. اولین رهبر این حزب  ولادیمیر ریباک شهردار دانتسک بود. رهبر فعلی حزب آقای ویکتور یانکوویچ است که بعد از انتخاب شدن به ریاست جمهوری، با رای اعضای حزب آقای آزاروف به رهبری انتخاب شد. تعداد زیادی از اعضای این حزب در مناطق مختلف شرق کشور دارای تجارت خاص خود می باشند و در تامین هزینه های این حزب و نیز مبارزات انتخاباتی  نقش تعیین کننده ای دارند. یکی از بانفوذترین شخصیت های این حزب آقای رینات احمدوف می باشد که ثروتمندترین فرد اوکراین معرفی شده است.
  حزب مناطق در تاریخ 26 اکتبر 1997 با عنوان «حزب احیای مناطق اوکراین» تشکیل شد، در 6 نوامبر 2000 ثبت رسمی‌شد و در 21 مارس 2001 به «[[حزب مناطق اوکراین]]» تغییر نام داد. درحال حاضر حزب مناطق بزرگترین و با نفوذترین حزب اوکراین است. این حزب نه تنها در شورای عالی دارای بزرگ‌ترین فراکسیون می‌باشد بلکه بیش‌ترین نمایندگی را در استان‌ها، شهرها و مناطق دارد. بیش‌ترین طرفداران این حزب در مناطق دانتسک، لوگانسک و استان‌های دیگر شرق کشور زندگی می‌کنند. اولین رهبر این حزب ولادیمیر ریباک شهردار دانتسک بود. رهبر فعلی حزب آقای ویکتور یانکوویچ است که بعد از انتخاب شدن به ریاست جمهوری، با رای اعضای حزب آقای آزاروف به رهبری انتخاب شد. تعداد زیادی از اعضای این حزب در مناطق مختلف شرق کشور دارای تجارت خاص خود می‌باشند و در تامین هزینه‌های این حزب و نیز مبارزات انتخاباتی  نقش تعیین کننده ای دارند. یکی از بانفوذترین شخصیت‌های این حزب آقای رینات احمدوف می‌باشد که ثروتمندترین فرد اوکراین معرفی شده است.  
 
  حزب مناطق در 25 استان کشور، بیش از 11600 سازمان حزبی فعالیت دارند. براساس اطلاعات منتشره حزب، اعضای حزب در اکتبر 2009 بیش از یک میلیون نفر بودند. این رقم در سال 2012 به یک و نیم میلیون نفر رسید. بیشترین میزان فعالیت این حزب در مناطق شرق و جنوب اوکراین یعنی استانهای دانتسک، لوگانسک ، خارکف و کریمه می باشد ، در همین مناطق نیز بیشترین هواداران حزب زندگی می کنند. خط مشی خارجی این حزب همکاری موثر با روسیه و در عین حال همکاری با اروپا بوده است. پس از انقلاب نارنجی و روی کار آمدن دولتی از حزب مناطق، کی یف تمام تلاش خود را بکاربست تا حداکثر نزدیکی به اروپا را ایجاد نماید ولی این تلاشها با موفقیت همراه نبود. درزمینه خط مشی داخلی حزب باید به شعارهای این حزب توجه کرد: اوکراین برای ملت اوکراین، موفقیت مردم برابر با موفقیت اوکراین است و زبان روسی زبان دوم رسمی اوکراین .  


====  2.   باتکیفشینا ( بلوک یولیا تیموشنکو - بیوت ) ====
حزب مناطق در 25 استان کشور، بیش از 11600 سازمان حزبی فعالیت دارند. براساس اطلاعات منتشره حزب، اعضای حزب در اکتبر 2009 بیش از یک میلیون نفر بودند. این رقم در سال 2012 به یک و نیم میلیون نفر رسید. بیش‌ترین میزان فعالیت این حزب در مناطق شرق و جنوب اوکراین یعنی استان‌های دانتسک، لوگانسک ، خارکف و کریمه می‌باشد ، در همین مناطق نیز بیش‌ترین هواداران حزب زندگی می‌کنند. خط مشی خارجی این حزب همکاری موثر با [[روسیه]] و در عین حال همکاری با اروپا بوده است. پس از انقلاب نارنجی و روی کار آمدن دولتی از حزب مناطق، کی یف تمام تلاش خود را بکاربست تا حداکثر نزدیکی به اروپا را ایجاد نماید ولی این تلاش‌ها با موفقیت همراه نبود. درزمینه خط مشی داخلی حزب باید به شعارهای این حزب توجه کرد: اوکراین برای ملت اوکراین، موفقیت مردم برابر با موفقیت اوکراین است و زبان روسی زبان دوم رسمی‌اوکراین .  
این بلوک اولین بار برای شرکت در انتخابات شورای عالی در سال 2002 تشکیل شد که موفق شد 7/26 آرا را به خود اختصاص دهد. در نتیجه توانست فراکسیون خود را تشکیل دهد. سه حزب این بلوک سیاسی را تشکیل دادند که عبارتند از اتحادیه سراسری « باتکیفشینا »  اوکراین،  حزب جمهوریخواهان اوکراین « سابور » ، حزب سوسیال دمکرات اوکراین. بیوت یکی از نیروهای سیاسی در جریان انقلاب نارنجی در اوکراین بود. نمایندگان آن در دولت اولیه یولا تیماشنکو شرکت داشتند و بعد از استعفای وی از اطراف وی پراکنده شدند. رهبر این بلوک خانم یولیا تیموشنکو است که با اتهام فساد مالی به هفت سال زندان محکوم شده و هم اکنون دوران محکومیت خود را می گذراند. با توجه به انتخابات پارلمانی 28 اکتبر 2012 این حزب خانم تیموشینکو را به عنوان نامزد اصلی خود معرفی کرد لکن کمیسیون مرکزی انتخابات صلاحیت او را رد کرد.  


در نوامبر 2005 در آغازمبارزات پارلمانی برای شرکت در انتخابات ( مارس 2006 ) آلکساندر تورچینوف رئیس ستاد انتخاباتی اعلام کرد ، نام بلوک مانند سابق خواهد بود ولی تنها احزاب باتکیفشینا و حزب سوسیال دمکرات اوکراین به آن خواهند پیوست. حزب سابور به رهبری آناتولی ماتوینکو به بلوک ویکتور یوشنکو( اتحاد ملی «اوکراین ما ») خواهد پیوست. حزب «رفرم و پاریادک» به رهبری ویکتور پینزنیک بعد از برگزاری انتخابات به این بلوک پیوست.  در این انتخابات بلوک تیماشنکو بعد از مناطق در مرتبه دوم جای گرفت و توانست 129 نماینده از 450 نماینده پارلمان را به خود اختصاص دهد. در انتخابات زودرس پارلمانی  سه حزب «باتکیفشینا» ، «رفرم و پاریادک » و حزب سوسیال دمکرات اوکراین به بلوک وارد شدند. در نتیجه رای گیری انتخابات پارلمانی در 30 سپتامبر 2007 ، بیوت مرتبه دوم  را با 71/30 بدست آورد و 156 مکان پارلمانی را تصاحب کرد. بلوک یولا تیماشنکو در مناطق غرب کشور و مناطق مرکزی دارای محبوبیت بیشتری است و در سالهای اخیر بخصوص اکثریت آرا را در کی یف در اکثر انتخابات سراسری و شهری تصاحب می کند.  
==== [[باتکیفشینا]] ( بلوک یولیا تیموشنکو - بیوت ) ====
این بلوک اولین بار برای شرکت در انتخابات شورای عالی در سال 2002 تشکیل شد که موفق شد 26/7 آرا را به خود اختصاص دهد. در نتیجه توانست فراکسیون خود را تشکیل دهد. سه حزب این بلوک سیاسی را تشکیل دادند که عبارتند از اتحادیه سراسری «[[باتکیفشینا]]»  اوکراین، حزب جمهوری‌خواهان اوکراین «سابور»، حزب سوسیال دمکرات اوکراین. بیوت یکی از نیروهای سیاسی در جریان انقلاب نارنجی در اوکراین بود. نمایندگان آن در دولت اولیه یولا تیماشنکو شرکت داشتند و بعد از استعفای وی از اطراف وی پراکنده شدند. رهبر این بلوک خانم یولیا تیموشنکو است که با اتهام فساد [[مالی]] به هفت سال زندان محکوم شده و هم اکنون دوران محکومیت خود را می‌گذراند. با توجه به انتخابات پارلمانی 28 اکتبر 2012 این حزب خانم تیموشینکو را به عنوان نامزد اصلی خود معرفی کرد لکن کمیسیون مرکزی انتخابات صلاحیت او را رد کرد.  


انسان ، خانواده و کیفیت زندگی ارزشهایی است که حزب بر آن تاکید دارد. یکی از اصول این حزب دولت برای فرد ونه فرد برای دولت می باشد. تاکید این حزب بر رعایت حقوق انسانی و تامین امنیت وی و مبارزه با فساد می باشد. حزب معتقد است دیکتاتوری قانون تنها دیکتاتوری است که می تواند در کشور حاکم باشد. حزب باتکیفشینا بر تامین موثر منافع ملی استراتژیک از نظر اقتصادی ، محیط زیست و اطلاعاتی تاکید عمده ای دارد. همگرایی اروپایی اوکراین از اولویت های این حزب است همچنانکه در همکاری با سایر کشورها بر ایجاد روابط متعادل در سطح منطقه و دنیا تاکید دارد. مهم ترین اصل در این خط مشی حفظ حاکمیت مستقل ، منافع ملی و پیشرفت در قابلیت رقابت حزب می باشد.  
در نوامبر 2005 در آغازمبارزات پارلمانی برای شرکت در انتخابات ( مارس 2006 ) آلکساندر تورچینوف رئیس ستاد انتخاباتی اعلام کرد ، نام بلوک مانند سابق خواهد بود ولی تنها احزاب باتکیفشینا و حزب سوسیال دمکرات اوکراین به آن خواهند پیوست. حزب سابور به رهبری آناتولی ماتوینکو به بلوک ویکتور یوشنکو( اتحاد ملی «اوکراین ما») خواهد پیوست. حزب «رفرم و پاریادک» به رهبری ویکتور پینزنیک بعد از برگزاری انتخابات به این بلوک پیوست.  در این انتخابات بلوک تیماشنکو بعد از مناطق در مرتبه دوم جای گرفت و توانست 129 نماینده از 450 نماینده پارلمان را به خود اختصاص دهد. در انتخابات زودرس پارلمانی سه حزب «باتکیفشینا» ، «رفرم و پاریادک» و حزب سوسیال دمکرات اوکراین به بلوک وارد شدند. در نتیجه رای گیری انتخابات پارلمانی در 30 سپتامبر 2007 ، بیوت مرتبه دوم  را با 30/71 بدست آورد و 156 مکان پارلمانی را تصاحب کرد. بلوک یولا تیماشنکو در مناطق غرب کشور و مناطق مرکزی دارای محبوبیت بیشتری است و در سال‌های اخیر بخصوص اکثریت آرا را در کی یف در اکثر انتخابات سراسری و شهری تصاحب می‌کند.  


==== 3.  حزب کمونیست اوکراین : ====
انسان ، خانواده و کیفیت زندگی ارزش‌هایی است که حزب بر آن تاکید دارد. یکی از اصول این حزب دولت برای فرد و نه فرد برای دولت می‌باشد. تاکید این حزب بر رعایت حقوق انسانی و تامین امنیت وی و مبارزه با فساد می‌باشد. حزب معتقد است دیکتاتوری قانون تنها دیکتاتوری است که می‌تواند در کشور حاکم باشد. حزب باتکیفشینا بر تامین موثر منافع ملی استراتژیک از نظر اقتصادی ، محیط زیست و اطلاعاتی تاکید عمده ای دارد. همگرایی اروپایی اوکراین از اولویت‌های این حزب است همچنانکه در همکاری با سایر کشورها بر ایجاد روابط متعادل در سطح منطقه و دنیا تاکید دارد. مهم‌ترین اصل در این خط مشی حفظ حاکمیت مستقل ، منافع ملی و پیشرفت در قابلیت رقابت حزب می‌باشد.  
این حزب چپ ،  قدیمی ترین حزب اوکراین می باشد . این حزب تا سال 1991 ، یکی از بزرگترین سازمانهای حزب کمونیست شوروی بود. در 18 آوریل 1918 از اعضای حزب کارگر سوسیال دمکرات تشکیل شد و در ژوئیه 1918 به حزب کمونیست روسیه با حفظ استقلال داخلی پیوست. اولین دبیر کل حزب ، گئورگی پیاتاکوف بود که از ژوئیه 1918 تا می 1919 این مقام را داشت. آخرین دبیر کل حزب تا قبل از فروپاشی شوروی لئونید کراوچوک بود . در 30 آگوست 1991 به اتهام کودتای سازمان یافته ، فعالیت این حزب ممنوع شد. در 26 اکتبر 1991 آلکساندر مارز کلیه اعضای حزب کمونیست ممنوعه را به اجلاسیه دعوت کرد و حزب سوسیالیست را تشکیل داد. در 19 ژوئن 1993 در شهر دانتسک مجددا حزب کمونیست اوکراین تشکیل شد.  


این حزب در تمام استانهای کشور فعالیت دارد، سطح محبوبیت این حزب در شرق و جنوب کشور بیشتر از غرب می باشد. هواداران این حزب بیشتر در روستاها و از میان طبقات مسن جامعه می باشد. سیاست خارجی این حزب براساس اتحاد با روسیه و بلاروس بوده، کاملا مخالف با الحاق به ناتو می باشد. این حزب در تمام دوره های پارلمانی حضور داشته است و رهبر حزب ( آقای سیمننکو) در انتخابات ریاست جمهوری همیشه از مدعیان بوده است. بیشترین آرا را در سال 1999 بدست آورد که بعد از لئونید کوچما 24/22 درصد آرا را کسب کرد و به مرحله دوم راه یافت.
==== [[حزب کمونیست اوکراین ]] ====
این حزب چپ، قدیمی‌ترین حزب اوکراین می‌باشد . این حزب تا سال 1991، یکی از بزرگترین سازمان‌های [[حزب کمونیست]] شوروی بود. در 18 آوریل 1918 از اعضای حزب کارگر سوسیال دمکرات تشکیل شد و در ژوئیه 1918 به حزب کمونیست روسیه با حفظ استقلال داخلی پیوست. اولین دبیر کل حزب، گئورگی پیاتاکوف بود که از ژوئیه 1918 تا می‌1919 این مقام را داشت. آخرین دبیر کل حزب تا قبل از فروپاشی شوروی لئونید کراوچوک بود . در 30 آگوست 1991 به اتهام کودتای سازمان یافته، فعالیت این حزب ممنوع شد. در 26 اکتبر 1991 آلکساندر مارز کلیه اعضای حزب کمونیست ممنوعه را به اجلاسیه دعوت کرد و حزب سوسیالیست را تشکیل داد. در 19 ژوئن 1993 در شهر دانتسک مجددا [[حزب کمونیست اوکراین]] تشکیل شد.  


====  4.حزب اوکراین ما:  ====
این حزب در تمام استان‌های کشور فعالیت دارد، سطح محبوبیت این حزب در شرق و جنوب کشور بیشتر از غرب می‌باشد. هواداران این حزب بیشتر در روستاها و از میان طبقات مسن جامعه می‌باشد. سیاست خارجی این حزب براساس اتحاد با [[روسیه]] و بلاروس بوده، کاملا مخالف با الحاق به ناتو می‌باشد. این حزب در تمام دوره‌های پارلمانی حضور داشته است و رهبر حزب ( آقای سیمننکو) در انتخابات ریاست جمهوری همیشه از مدعیان بوده است. بیشترین آرا را در سال 1999 بدست آورد که بعد از لئونید کوچما 22/24 درصد آرا را کسب کرد و به مرحله دوم راه یافت.
اجلاسیه تشکیل حزب اوکراین ما در 5 مارس 2005 برگزار شد. این اجلاسیه با حضور اکثریت مقامات دولتی برگزار شد . پایه اصلی این حزب جریانات اواخر حکومت لئونید کوچما بود که بسیاری از شرکت کنندگان در انقلاب نارنجی را در این حزب گرد هم آورد.  در اجلاسیه اول این حزب که تعداد زیادی از مقامات در آن شرکت کردند ، رومان بسمرتنی معاون نخست وزیر به عنوان رئیس شورای حزب برگزیده شد.  پتر پاراشنکو رئیس شورای امنیت و دفاع ملی اوکراین به عنوان نایب رئیس انتخاب شد. بسیاری از ورزا ، استانداران ، شهردار کی یف به این حزب وارد شدند. ویکتور یوشنکو در همان جلسه به عنوان رئیس افتخاری برگزیده شد، ولی بمرور تلاش نمود از فعالیت های حزب کناره جوید. این حزب در مناطق غربی کشور بخصوص در استانهای ترنوپیل ، ایوان فرانکوسک ، لووف دارای محبوبیت بیشتری است . درزمینه خط مشی خارجی، اولویت اول این حزب که در طول دوره ریاست جمهوری ویکتور یوشنکو بر آن تاکید می شد ، همگرایی اروپایی ، اورآتلانیک بوده است.  


==== 5.حزب سوسیالیست اوکراین ====
==== [[حزب اوکراین ما]] ====
<nowiki>:</nowiki> حزب سوسیالیست اوکراین بلافاصله بعد از ممنوعیت حزب کمونیست اوکراین در این کشور تشکیل شد. اجلاسیه تشکیل این حزب در 26 اکتبر 1991 برگزار شد. این حزب در تمام مدت موجودیت خود را به عنوان حزب چپ میانه رو معرفی کرد که براساس الگوهای اروپایی رفتار می کند . بعد از تشکیل مجدد حزب کمونیست ، برخی از اعضای حزب سوسیالیست به رهبری آدام مارتینوک به حزب کمونیست وارد شدند. در پروسه تشکیل حزب سوسیالیست ، برخی از اعضای آن از جمله ناتالیا ویترنکو بخش حزب سوسیال مترقی را تشکیل دادند. رهبر این حزب آلکسارندر مارز می باشد چندین دوره ریاست شورای عالی را بر عهده گرفت.  
اجلاسیه تشکیل [[حزب اوکراین ما]] در 5 مارس 2005 برگزار شد. این اجلاسیه با حضور اکثریت مقامات دولتی برگزار شد. پایه اصلی این حزب جریانات اواخر حکومت لئونید کوچما بود که بسیاری از شرکت کنندگان در انقلاب نارنجی را در این حزب گرد هم آورد. در اجلاسیه اول این حزب که تعداد زیادی از مقامات در آن شرکت کردند، رومان بسمرتنی معاون نخست وزیر به عنوان رئیس شورای حزب برگزیده شد. پتر پاراشنکو رئیس شورای امنیت و دفاع ملی اوکراین به عنوان نایب رئیس انتخاب شد. بسیاری از ورزا، استانداران، شهردار کی یف به این حزب وارد شدند. ویکتور یوشنکو در همان جلسه به عنوان رئیس افتخاری برگزیده شد، ولی بمرور تلاش نمود از فعالیت‌های حزب کناره جوید. این حزب در مناطق غربی کشور بخصوص در استان‌های ترنوپیل، ایوان فرانکوسک، لووف دارای محبوبیت بیش‌تری است. درزمینه خط مشی خارجی، اولویت اول این حزب که در طول دوره ریاست جمهوری ویکتور یوشنکو بر آن تاکید می‌شد، همگرایی اروپایی، اورآتلانیک بوده است.  


این حزب در مناطق مرکزی اوکراین از جمله پولتاوا دارای بیشترین طرفدار است. در زمان انقلاب نارنجی با پیوستن رهبر این حزب آلکساندر مارز به ائتلاف نارنجی و افشاگریها وموضع گیریهای تند از سوی وی ، میزان محبوبیت حزب افزایش یافت . آلکساندر مارز در جریان « نوار کاست جنجالی » که از سوی سرگرد سابق امنیتی آملچنکو در دفتر لئونید کوچما از گفتگوهای کوچما با مقامات مختلف  ضبط شده بود نقش اصلی را داشت.  براساس اطلاعات منتشره حزب ، این حزب در زمان تشکیل 674 نفر عضو داشت که در اواخر 2006 به 300 هزار عضو افزایش یافت. بیشتر هواداران حزب در مناطق روستایی و شهرهای کوچک می باشند.  
==== [[حزب سوسیالیست اوکراین]] ====
[[حزب سوسیالیست اوکراین]] بلافاصله بعد از ممنوعیت [[حزب کمونیست اوکراین]] در این کشور تشکیل شد. اجلاسیه تشکیل این حزب در 26 اکتبر 1991 برگزار شد. این حزب در تمام مدت موجودیت خود را به عنوان حزب چپ میانه رو معرفی کرد که براساس الگوهای اروپایی رفتار می‌کند. بعد از تشکیل مجدد حزب کمونیست، برخی از اعضای حزب سوسیالیست به رهبری آدام مارتینوک به حزب کمونیست وارد شدند. در پروسه تشکیل حزب سوسیالیست، برخی از اعضای آن از جمله ناتالیا ویترنکو بخش حزب سوسیال مترقی را تشکیل دادند. رهبر این حزب آلکسارندر مارز می‌باشد چندین دوره ریاست شورای عالی را بر عهده گرفت.  


در مقام مقایسه با سایر احزاب چپ ، حزب سوسیالیست اوکراین را باید نزدیک ترین حزب به احزاب راست شمرد. آلکساندر مارز رهبر حزب در مبارزات انتخاباتی مختلفی که برگزار شد ، ائتلافات زیادی با احزاب مختلف درمسائل مختلف انجام داد. در سیاست خارجی ، موضع منفی نسبت به الحاق به ناتو دارد و نیز درباره عضویت در اتحادیه اروپا همواره این نکته را بیان می کند ، که اروپا را باید در اوکراین ساخت. از نظر این حزب در امور داخلی، بهترین شکل اداره کشور، جمهوری دمکراتیک با تاکید بر توسعه اداره های خودگردان از طریق شورای های محلی و ارگان های اجرایی آنها می باشد. حزب معتقد است که در اوکراین باید حقوق انسانی و منافع انسان بر حقوق کشوری و یا بازار ارجحیت دارد.  
این حزب در مناطق مرکزی [[اوکراین]] از جمله پولتاوا دارای بیشترین طرفدار است. در زمان انقلاب نارنجی با پیوستن رهبر این حزب آلکساندر مارز به ائتلاف نارنجی و افشاگری‌ها و موضع گیری‌های تند از سوی وی ، میزان محبوبیت حزب افزایش یافت . آلکساندر مارز در جریان «نوار کاست جنجالی» که از سوی سرگرد سابق امنیتی آملچنکو در دفتر لئونید کوچما از گفتگوهای کوچما با مقامات مختلف ضبط شده بود نقش اصلی را داشت. براساس اطلاعات منتشره حزب، این حزب در زمان تشکیل 674 نفر عضو داشت که در اواخر 2006 به 300 هزار عضو افزایش یافت. بیشتر هواداران حزب در مناطق روستایی و شهرهای کوچک می‌باشند.  


6.حزب سوسیالیست مترقی اوکراین:
در مقام مقایسه با سایر احزاب چپ، حزب سوسیالیست اوکراین را باید نزدیک ترین حزب به احزاب راست شمرد. آلکساندر مارز رهبر حزب در مبارزات انتخاباتی مختلفی که برگزار شد، ائتلافات زیادی با احزاب مختلف درمسائل مختلف انجام داد. در سیاست خارجی، موضع منفی نسبت به الحاق به ناتو دارد و نیز درباره عضویت در اتحادیه اروپا همواره این نکته را بیان می‌کند ، که اروپا را باید در اوکراین ساخت. از نظر این حزب در امور داخلی، بهترین شکل اداره کشور، جمهوری دمکراتیک با تاکید بر توسعه اداره‌های خودگردان از طریق شورای‌های محلی و ارگان‌های اجرایی آن‌ها می‌باشد. حزب معتقد است که در [[اوکراین]] باید حقوق انسانی و منافع انسان بر حقوق کشوری و یا بازار ارجحیت دارد.


اجلاسیه تشکیل حزب سوسیالیست مترقی اوکراین در 20 آوریل 1996 برگزار شد. رهبر این حزب ناتالیا ویترنکو و قائم مقامی وی نیز بر عهده مارچنکو می باشد. فعالیت این حزب به مانند اکثر احزاب چپ در روستاها و شهرهای کوچک است. در بعد از انقلاب نارنجی درجه محبوبیت این حزب کاهش یافت و در 2 دوره اخیر انتخابات پارلمانی نتوانست به پارلمان راه یابد. در سیاست خارجی حزب سوسیالیست مترقی مخالف تک قطبی بودن سیستم جهانی است . ویترنکو معتقد به ائتلاف با کشورهای روسیه ، بلاروس می باشد و مخالف کامل پیوستن به ناتو و سازمان تجارت جهانی می باشد. راجع به خط مشی داخلی این حزب باید گفت حزب سوسیالیست مترقی ، زبان روسی را زبان قومی ملت اوکراین می داند و به همین خاطر خواستار رسمی شدن این زبان می باشد . حمایت کننده جدی فرهنگ روسی می باشد . مخالف اعلام بندار و شوخویچ به عنوان قهرمانان ملی اوکراین می باشد.  
==== [[حزب سوسیالیست مترقی اوکراین]] ====
اجلاسیه تشکیل [[حزب سوسیالیست مترقی اوکراین]] در 20 آوریل 1996 برگزار شد. رهبر این حزب ناتالیا ویترنکو و قائم مقامی‌وی نیز بر عهده مارچنکو می‌باشد. فعالیت این حزب به مانند اکثر احزاب چپ در روستاها و شهرهای کوچک است. در بعد از انقلاب نارنجی درجه محبوبیت این حزب کاهش یافت و در 2 دوره اخیر انتخابات پارلمانی نتوانست به پارلمان راه یابد. در سیاست خارجی حزب سوسیالیست مترقی مخالف تک قطبی بودن سیستم جهانی است. ویترنکو معتقد به ائتلاف با کشورهای [[روسیه]]، بلاروس می‌باشد و مخالف کامل پیوستن به ناتو و سازمان تجارت جهانی می‌باشد. راجع به خط مشی داخلی این حزب باید گفت حزب سوسیالیست مترقی، زبان روسی را زبان قومی‌ملت [[اوکراین]] می‌داند و به همین خاطر خواستار رسمی‌شدن این زبان می‌باشد. حمایت کننده جدی فرهنگ روسی می‌باشد. مخالف اعلام بندار و شوخویچ به عنوان قهرمانان ملی [[اوکراین]] می‌باشد.  


           7. حزب اودار:
==== [[حزب اودار اوکراین]] ====
 
اودار مخفف کلمات ائتلاف دموکراتیک اوکراین برای اصلاحات است. همچنین اودار در زبان روسی "ضربه" معنا می‌دهد لذا بعضا به آن حزب ضربه هم می‌گویند. رهبری این حزب به عهده آقای ویتالی کلیچکو، قهرمان سنگین وزن بوکس اوکراین است. برنامه کاری این حزب که بعد از انقلاب نارنجی تاسیس شد، مبارزه با فساد اداری و همگرائی با اروپاست. آقای کلیچکو، رهبر این حزب اعلام داشته چنانچه این حزب به قدرت برسد، نظام مالیاتی کشور را بازتعریف و ساده کرده و فساد دولتی را ریشه کن خواهد کرد و دراین راستا موسسه ای تحت نام آژانس مبارزه با فساد تشکیل داده تا کلیه مقامات، قضات و ارگان‌های انتظامی‌را مورد بازرسی قرار گیرند.  
اودار مخفف کلمات ائتلاف دموکراتیک اوکراین برای اصلاحات است. همچنین اودار در زبان روسی "ضربه" معنا می دهد لذا بعضا به آن حزب ضربه هم می گویند. رهبری این حزب به عهده آقای ویتالی کلیچکو، قهرمان سنگین وزن بوکس اوکراین است. برنامه کاری این حزب که بعد از انقلاب نارنجی تاسیس شد، مبارزه با فساد اداری و همگرائی با اروپاست. آقای کلیچکو، رهبر این حزب اعلام داشته چنانچه این حزب به قدرت برسد، نظام مالیاتی کشور را بازتعریف و ساده کرده و فساد دولتی را ریشه کن خواهد کرد و دراین راستا موسسه ای تحت نام آژانس مبارزه با فساد تشکیل داده تا کلیه مقامات، قضات و ارگانهای انتظامی را مورد بازرسی قرار گیرند.  


حزب اودار در سال 2005 برهبری کلیچکو با نام "پایتخت اروپایی" به ثبت رسید. در انتخابات شهرداری کی یف با برخی احزاب اپوزیسیون بلوک جدیدی راتشکیل دادو 14 کرسی بدست آورد و بدین ترتیب وی به سمت معاونت شورای شهر کی یف منصوب شد. این بلوک بزودی از هم پاشید ولی در انتخابات شهرداری در سال 2008 مجددا 15 کرسی بدست آورد. این حزب در سال 2009 به حزب کشور نوین تغییر نام داد. در سال بعد این حزب به اودار تغییر نام داد و در انتخابات محلی و استانی 400 نماینده این حزب به شوراهای فوق راه یافتند. این حزب تا سال 2012 نماینده ای در پارلمان نداشته است.  
حزب اودار در سال 2005 برهبری کلیچکو با نام "پایتخت اروپایی" به ثبت رسید. در انتخابات شهرداری کی یف با برخی احزاب اپوزیسیون بلوک جدیدی راتشکیل دادو 14 کرسی بدست آورد و بدین ترتیب وی به سمت معاونت شورای شهر کی یف منصوب شد. این بلوک بزودی از هم پاشید ولی در انتخابات شهرداری در سال 2008 مجددا 15 کرسی بدست آورد. این حزب در سال 2009 به حزب کشور نوین تغییر نام داد. در سال بعد این حزب به اودار تغییر نام داد و در انتخابات محلی و استانی 400 نماینده این حزب به شوراهای فوق راه یافتند. این حزب تا سال 2012 نماینده ای در پارلمان نداشته است.  


8. حزب سبز اوكراين:
==== [[حزب سبز اوكراين]] ====
 
حزب سبز در ميان هشت حزب با نفوذی قرار داشت كه در انتخابات پارلمانیمارس 1998 با بدست آوردن بيش از 4 درصد آراء به مجلس راه يافتند.فراكسيون اين حزب در پارلمان 450 نفری اوكراين دارای 17 كرسی بود. همچنين دو وزير در كابينه قبلی از اعضا اين حزب  بودند  و در انتخابات رياست جمهوری سال 1999 نيز رايزنی‌هائی برای اعطاید و وزارت به حزب سبز انجام شده بود ولی بعد از پيروزی كوچما در انتخاب پست وزارتی به اين حزب اعطا نگرديدكه اين موضوع تا حدودی موجب رنجش اعضا اين حزب گرديد.
حزب سبز در ميان هشت حزب با نفوذي قرار داشت كه در انتخابات پارلماني مارس 1998 با بدست آوردن بيش از 4 درصد آراء به مجلس راه يافتند.فراكسيون اين حزب در پارلمان 450 نفري اوكراين داراي 17 كرسي بود. همچنين دو وزير در كابينه قبلي از اعضا اين حزب  بودند  و در انتخابات رياست جمهوري سال 1999 نيز رايزني هائي براي اعطاي دو وزارت به حزب سبز انجام شده بود ولي بعد از پيروزي كوچما در انتخاب پست وزارتي به اين حزب اعطا نگرديدكه اين موضوع تا حدودي موجب رنجش اعضا اين حزب گرديد.
 
        ازمهمترين مواضع حزب سبز اوكراين مخالفت با تك قطبي بودن جهان و حاكميت بلا منازع امريكا در دنيا مي باشد. همچنين اين حزب اگرچه موافق روابط اوكراين با اروپا مي باشد ولي اعتقاد دارد كه سياست خارجي اوكراين بايد به نحوي تنظيم گردد كه هم غرب و هم شرق را مورد توجه قراردهد و اوكراين مانند پلي بين شرق و غرب عمل نمايد. رهبراين حزب آقاي " ويتالي كونونف " داراي مطالعاتي در زمينه فلسفه شرق مي باشد.وي بنابه گفته خودش تمامي قرآن كريم را مطالعه كرده است. او در سال 1375 جهت ارائه مقاله در سميناري مربوط به مسائل آسياي مركزي كه در دفتر مطالعات سياسي و بين المللي وزارت متبوع برگزار شد ،به ايران سفر نموده است.
 
9. حزب سوسيال دمكرات اوكراين:
 
این حزب از جمله احزاب سياسي اوكراين است كه فعاليت آن پس از انتخاب مجدد كوچما دو چندان گرديد. رهبران اين حزب اعم از مدودچوك و لئونيد كرافچوك سهم بسزائي را در تشكيل اكثريت پارلماني اوكراين در دهه گذشته داشتند. اين حزب از لحاظ جهان بيني طرفدار نظريه اروپائي توسعه اقتصاد براي تامين رفاه عمومي جامعه مي باشد . منابع اطلاعاتي اين حزب يكي از قدرتمندترين منابع اطلاعاتي در اوكراين محسوب ميگردد بطوري كه فعاليت كانال سراسري اينتر ونشريات كيفسكي واداماستي ، بيزنس و چند مركز راديوئي اف .ام به صورت مستقيم يا غير مستقيم از سوي اعضاي اين حزب كنترل مي شود .
 
        محبوبيت سوسيال دموكراتها بعنوان يك ايدئولوژي به واسطه دستاوردهاي اقتصادي واجتماعي بزرگ كشورهاي اروپائي تحكيم ميشود. در بسیاری از كشورهاي اروپاي غربی و شمالي دولت ها تحت فرمان سوسيال دموكراتها اداره مي شود و آنان كشورهاي خود را در قاره اروپا به ثروتمندترين كشورها در اين قاره تبديل نموده اند. از ديدگاه اين حزب  تنها ايده سوسيال دموكرات مي تواند جوابگوي خواسته هاي ايدئولوژيكي جامعه اوكراين باشد كه اين خواسته ها قبلا در قالب ايده چپي توسعه مي يافت. پژوهشهاي جامعه شناسي نشان مي دهند با اين وجود كه مردم كشور معتقد نيستند حكومت فعلي كشور بهتر از حكومت در زمان شوروي مي باشد ولي از سوي ديگر معتقدند كه بازگشت به زمان شوروي غير ممكن است. به همين دليل مردم كشور خواستار دخالت دولت در امر اقتصاد آنهم بصورت سنجيده ميباشند يعني اولويتهاي اجتماعي كشور درست همان ايدئولوژي اين حزب بوده است .
 
        برتري حزب سوسيال دموكرات متحد عبارت است از ايجاد اقتصاد موثر ، تامين كار براي عموم مردم و از بين بردن فقر و ايجاد سيستم توسعه يافته و حمايت اجتماعي مي باشد .اساس مدل اجتماعي سوسيال دموكرات اوكراين عبارت است از تلفيقي از اقتصاد سرمايه داري خصوصي با سيستم توزيع مجدد توليدات با هدف رفع تمامي تبعيض هاي اجتماعي ميباشد .البته لازم به ذكراست كه تنها اين امور در دولتي قوي و نيرومند ممكن است .
 
 
10. حزب جنبش مردم اوکراین
 
در سال 1989 به عنوان جنبش همگانی فعالیت پرداخت (جنبش مردم اوکراین برای بازسازی ، تعیین هویت ملی، زبان و فرهنگ اوکراینی بود و کمتر به مسایل اقتصادی جامعه می پرداخت) و در سال 1993 به طور رسمی به عنوان حزب سیاسی به ثبت رسید. در سال 1994  در انتخابات پارلمانی شرکت نمود و پس از این انتخابات ، فراکسیون پارلمانی حزب روخ با ترکیب 26 نفر تشکیل گردید. در سال 1998 با شرکت در انتخابات، مقام دوم را از لحاظ تعداد آرای مردم کسب نمود و فراکسیون پارلمانی این حزب به 48 نفر رسید و بالاخره در سال 2006  در انتخابات پارلمانی به عنوان عضو بلوک اوکراین ، به رقابت پرداخت. لازم به ذکر است که این حزب طرفدار کلیسای ارتدوکس ملی اوکراین می باشد. رهبر آن آقای بوریس تاراسیوک است.
 
 
11. حزب میهن
 
این حزب در سال 1999 تاسیس و با حزب جمهوری خواه محافظه کار در سال 2002 ادغام شد. مرام این حزب شامل ملی گرایی، پوپولیسم و حمایت از گرایش های اقتصادی اجتماعی است. در انتخابات پارلمانی 2006 به عنوان عضو بلوک یولیا تیموشنکو شرکت کرد و به رقابت پرداخت. این حزب در سال 2005 حدود  275000عضو داشت.
 
'''9-4نظام قضایی در اوکراین'''
 
سیستم قضایی اوکراین بر اساس قانون اساسی سال1996 طرح ریزی شد(Anders Aslund,2009,245   )و قبل ازاین تاریخ هیچ نوع بازنگری قضایی از سال 1991 درنظام قضایی اوکراین انجام نگرفته بود. (Paul DAnieri,1999.105) اگرچه بر اساس قانون ، نظام قضایی اوکراین مستقل شناخته شده است ولی در عمل فاصله کمی بین سیستم قضایی اوکراین و قدرتهای سیاسی حاکم دراین کشور وجود دارد. قضات در این کشور از سوی سیاستمداران و سرمایه داران تحت فشار هستند. فساد در نظام قضایی اوکراین به نحو گسترده ای جریان دارد. Margareta Drzeniek Hanouz and Thierry Geiger, 2008, 50) طبق اعلام وزارت دادگستری اوکراین در سال 2009 تنها 10 درصد از مراجعه کنندگان به دادگاهها به سیستم قضایی اوکراین اعتماد دارند و کمتر از 30 درصد از مردم احتمال می دهند که قضاوت عادلانه ای در دادگاهها رخ دهد.Kyiv post, (March 25, 2010)


بسیاری از سیاستمداران و تحلیل گران اوکراینی سیستم قضایی اوکراین به مثابه گندیدن نمک توصیف می کنند و در مورد فساد موجود و همچنین فشارهای سیاسی وارده بر این سیستم شکایت دارند. Kyiv post (March 25, 2010بارها رخ داده است که قضات اوکراینی در حین گرفتن رشوه دستگیر شده اند. مظنونین قبل از محاکمه دردادگاههای اوکراین به مدت طولانی حبس می شوند.,( Kyiv post 4/ary 8, 2011)دادگاههای اوکراین بر اساس قانونی که درسال 2010 به تصویب رسیده است برای انجام وظایف خود از نظر مالی ، قانونی و آزادیهای اساسی  تضمین شده اند. اگرچه هنوز دراجرای سیستم جدید مشکلاتی وجود دارد ولی انتظار می رود با اجرای این قانون و اصلاحات به عمل آمده وضعیت بهتری نسبت به قوانین سال 2002 حاصل شود.
از مهم‌ترين مواضع حزب سبز اوكراين مخالفت با تك قطبی بودن جهان و حاكميت بلا منازع امريكا در دنيا می‌باشد. همچنين اين حزب اگرچه موافق روابط اوكراين با اروپا می‌باشد ولی اعتقاد دارد كه سياست خارجی اوكراين بايد به نحوی تنظيم گردد كه هم غرب و هم شرق را مورد توجه قراردهد و اوكراين مانند پلیبين شرق و غرب عمل نمايد. رهبراين حزب آقای" ويتالیكونونف " دارای مطالعاتی در زمينه فلسفه شرق می‌باشد. ویبنا به گفته خودش تمامی‌قرآن كريم را مطالعه كرده است. او در سال 1375 جهت ارائه مقاله در سميناری مربوط به مسائل آسيای مركزی كه در دفتر مطالعات سياسی و بين المللی وزارت متبوع برگزار شد، به ايران سفر نموده است.


'''1-9-4دادگاه در سیستم قضایی اوکراین'''
==== [[حزب سوسيال دمكرات اوكراين]] ====
این حزب از جمله احزاب سياسی اوكراين است كه فعاليت آن پس از انتخاب مجدد كوچما دو چندان گرديد. رهبران اين حزب اعم از مدودچوك و لئونيد كرافچوك سهم بسزائی را در تشكيل اكثريت پارلمانی اوكراين در دهه گذشته داشتند. اين حزب از لحاظ جهان بينی طرفدار نظريه اروپائی توسعه اقتصاد برای تامين رفاه عمومی‌جامعه می‌باشد. منابع اطلاعاتی اين حزب يكی از قدرتمندترين منابع اطلاعاتی در اوكراين محسوب مي‌گردد بطوریكه فعاليت كانال سراسری اينتر ونشريات كيفسكیواداماستی، بيزنس و چند مركز راديوئیاف .ام به صورت مستقيم يا غير مستقيم از سوی اعضای اين حزب كنترل می‌شود .


دادگاهها در سیستم قضایی اوکراین به چهار سطح تقسیم می شوند که عبارتند از:
محبوبيت سوسيال دموكرات‌ها بعنوان يك ايدئولوژی به واسطه دستاوردهای اقتصاد و اجتماعی بزرگ كشورهای اروپائی تحكيم مي‌شود. در بسیاری از كشورهای اروپای غربی و شمالی دولت‌ها تحت فرمان سوسيال دموكرات‌ها اداره می‌شود و آنان كشورهای خود را در قاره اروپا به ثروتمندترين كشورها در اين قاره تبديل نموده اند. از ديدگاه اين حزب  تنها ايده سوسيال دموكرات میتواند جوابگوی خواسته‌های ايدئولوژيكی جامعه اوكراين باشد كه اين خواسته‌ها قبلا در قالب ايده چپی توسعه می‌يافت. پژوهش‌های جامعه شناسی نشان می‌دهند با اين وجود كه مردم كشور معتقد نيستند حكومت فعلی كشور بهتر از حكومت در زمان شوروی می‌باشد ولی از سوی ديگر معتقدند كه بازگشت به زمان شوروی غير ممكن است. به همين دليل مردم كشور خواستار دخالت دولت در امر اقتصاد آن هم بصورت سنجيده مي‌باشند يعنی اولويت‌های اجتماعی كشور درست همان ايدئولوژی اين حزب بوده است .


'''دادگاههای محلی:'''
برتری حزب سوسيال دموكرات متحد عبارت است از ايجاد اقتصاد موثر، تامين كار برای عموم مردم و از بين بردن فقر و ايجاد سيستم توسعه يافته و حمايت اجتماعی می‌باشد .اساس مدل اجتماعی سوسيال دموكرات اوكراين عبارت است از تلفيقی از اقتصاد سرمايه داری خصوصی با سيستم توزيع مجدد توليدات با هدف رفع تمامی‌تبعيض‌های اجتماعی مي‌باشد . البته لازم به ذكراست كه تنها اين امور در دولت نيرومند ممكن است.


دادگاههای عمومی (محلی ) که در حوزه قضایی خود با جرائم جنایی و مدنی رسیدگی می کنند که شامل دادگاههای شهرها ، شهرکها و بخشها که بعنوان مثال می توان از دادگاه شهر کی یف و دادگاه شهر سواستوپل نام برد.
==== [[حزب جنبش مردم اوکراین]] ====
در سال 1989 به عنوان جنبش همگانی فعالیت پرداخت (جنبش مردم اوکراین برای بازسازی، تعیین هویت ملی، زبان و فرهنگ اوکراینی بود و کمتر به مسایل اقتصادی جامعه می‌پرداخت) و در سال 1993 به طور رسمی‌به عنوان حزب سیاسی به ثبت رسید. در سال 1994 در انتخابات پارلمانی شرکت نمود و پس از این انتخابات، فراکسیون پارلمانی حزب روخ با ترکیب 26 نفر تشکیل گردید. در سال 1998 با شرکت در انتخابات، مقام دوم را از لحاظ تعداد آرای مردم کسب نمود و فراکسیون پارلمانی این حزب به 48 نفر رسید و بالاخره در سال 2006 در انتخابات پارلمانی به عنوان عضو بلوک [[اوکراین]]، به رقابت پرداخت. لازم به ذکر است که این حزب طرفدار کلیسای ارتدوکس ملی اوکراین می‌باشد. رهبر آن آقای بوریس تاراسیوک است.  


'''دادگاههای ویژه محلی:'''
==== [[حزب میهن اوکراین]] ====
این حزب در سال 1999 تاسیس و با حزب جمهوری خواه محافظه کار در سال 2002 ادغام شد. مرام این حزب شامل ملی گرایی، پوپولیسم و حمایت از گرایش‌های اقتصادی اجتماعی است. در انتخابات پارلمانی 2006 به عنوان عضو بلوک یولیا تیموشنکو شرکت کرد و به رقابت پرداخت. این حزب در سال 2005 حدود  275000 عضو داشت<ref name=":0">موسسه ایراس(1392). جامعه و فرهنگ [[اوکراین]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)</ref>.


این دادگاه ها به جرایم اداری و تجاری رسیدگی می کنند که بصورت منطقه ای می باشند که شامل دادگاه مرکز کریمه  و همچنین دادگاه اداری و تجاری در کی یف و سواستوپل می باشند.  
=== [[نظام قضایی اوکراین]] ===
[[نظام قضایی اوکراین|سیستم قضایی اوکراین]] بر اساس [[قانون اساسی اوکراین|قانون اساسی]] سال1996 طرح ریزی شد<ref>Aslund,Anders(2009),How ukraine became a market economy and democracy,peterson institute for international  ecomomics</ref> و قبل ازاین تاریخ هیچ نوع بازنگری قضایی از سال 1991 درنظام قضایی [[اوکراین]] انجام نگرفته بود.<ref>Macmillan,P., Kuzio,T.  Kravchuk, R. and Paul D'Anieri, P.(1999). State and Institution Building in Ukraine, <nowiki>ISBN 978-0-312-21458-6</nowiki> , p. 105</ref> اگرچه بر اساس قانون، [[نظام قضایی اوکراین]] مستقل شناخته شده است ولی در عمل فاصله کمی‌بین سیستم قضایی [[اوکراین]] و قدرت‌های سیاسی حاکم دراین کشور وجود دارد. قضات در این کشور از سوی سیاستمداران و سرمایه داران تحت فشار هستند. فساد در [[نظام قضایی اوکراین]] به نحو گسترده ای جریان دارد.<ref>Drzeniek Hanouz, M.  and  Geiger, T.(2008).  The Ukraine Competitiveness Report 2008 World Economic Forum,  <nowiki>ISBN 978-92-95044-05-0</nowiki> , p. 50)</ref> طبق اعلام وزارت دادگستری [[اوکراین]] در سال 2009 تنها 10 درصد از مراجعه کنندگان به دادگاه‌ها به سیستم قضایی اوکراین اعتماد دارند و کمتر از 30 درصد از مردم احتمال می‌دهند که قضاوت عادلانه ای در دادگاه‌ها رخ دهد<ref name=":1">.Moskal: ‘Rotten to the core’ Kyiv Post (March 25, 2010)</ref>.


'''دادگاههای استینافی:'''
بسیاری از سیاستمداران و تحلیل گران اوکراینی سیستم قضایی [[اوکراین]] به مثابه گندیدن نمک توصیف می‌کنند و در مورد فساد موجود و همچنین فشارهای سیاسی وارده بر این سیستم شکایت دارند.<ref name=":1" /> بارها رخ داده است که قضات اوکراینی در حین گرفتن رشوه دستگیر شده اند. مظنونین قبل از محاکمه دردادگاه‌های اوکراین به مدت طولانی حبس می‌شوند. دادگاه‌های [[اوکراین]] بر اساس قانونی که درسال 2010 به تصویب رسیده است برای انجام وظایف خود از نظر مالی، قانونی و آزادی‌های اساسی  تضمین شده اند. اگرچه هنوز دراجرای سیستم جدید مشکلاتی وجود دارد ولی انتظار می‌رود با اجرای این قانون و اصلاحات به عمل آمده وضعیت بهتری نسبت به قوانین سال 2002 حاصل شود.


این دادگاهها به جرایم جنایی و مدنی رسیدگی می کنندکه شامل دادگاه استینافی منطقه ای ، دادگاه استینافی مرکز جمهوری خودمختار کریمه و دادگاه استینافی کی یف و سواستوپل می شود.
==== دادگاه در سیستم قضایی اوکراین ====
دادگاه‌ها در سیستم قضایی [[اوکراین]] به چهار سطح تقسیم می‌شوند که عبارتند از:


'''دادگاههای عالی با حوزه قضایی ویزه و تخصصی:'''
==== دادگاه‌های محلی ====
دادگاه‌های عمومی‌(محلی ) که در حوزه قضایی خود با جرائم جنایی و مدنی رسیدگی می‌کنند که شامل دادگاه‌های شهرها، شهرک‌ها و بخش‌ها که بعنوان مثال می‌توان از دادگاه [[کی‌یف(کیِف)|شهر کی یف]] و دادگاه [[سواستوپول|شهر سواستوپل]] نام برد.


دادگاه ویژه عالی برای جریم جنایی و مدنی که جرایم مدنی و جنایی را پوشش می دهد.
==== دادگاه‌های ویژه محلی ====
این دادگاه‌ها به جرایم اداری و تجاری رسیدگی می‌کنند که بصورت منطقه ای می‌باشند که شامل دادگاه مرکز کریمه و همچنین دادگاه اداری و تجاری در [[کی‌یف(کیِف)|کی یف]] و [[سواستوپول|سواستوپل]] می‌باشند.  


دادگاه ویژه عالی اداری اوکراین که جرایم اداری را پوشش می دهد
==== دادگاه‌های استینافی ====
این دادگاه‌ها به جرایم جنایی و مدنی رسیدگی می‌کنندکه شامل دادگاه استینافی منطقه‌ای، دادگاه استینافی مرکز جمهوری خودمختار کریمه و دادگاه استینافی کی یف و [[سواستوپول|سواستوپل]] می‌شود.


دادگاه عالی تجاری و اقتصادی اوکراین که به جرایم اقتصادی و تجاری رسیدگی می کند.
==== دادگاه‌های عالی با حوزه قضایی ویژه و تخصصی ====
دادگاه های عالی با حوزه قضایی ویژه و تخصصی شامل دادگاه های زیر است:


'''دادگاه عالی اوکراین:''' دادگاه عالی اوکراین بالاترین و مهمترین دادگاه در سیستم قضایی اوکراین می باشد که در راس همه دادگاهها قرار گرفته است.
* دادگاه ویژه عالی برای جریم جنایی و مدنی که جرایم مدنی و جنایی را پوشش می‌دهد؛
* دادگاه ویژه عالی اداری [[اوکراین]] که جرایم اداری را پوشش می‌دهد؛
* دادگاه عالی تجاری و اقتصادی [[اوکراین]] که به جرایم اقتصادی و تجاری رسیدگی می‌کند.


'''2-9-4دادگاه قانون اساسی'''
==== دادگاه عالی اوکراین ====
دادگاه عالی [[اوکراین]] بالاترین و مهمترین دادگاه در سیستم قضایی [[اوکراین]] می‌باشد که در راس همه دادگاه‌ها قرار گرفته است.


دادگاه قانون اساسی اوکراین یک بخش مهم در حاکمیت اوکراین به شمار می رود که وظیفه آن تشخیص منطبق بودن اقدامات قانونی پارلمان، رئیس جمهور، اعضای کابینه و پارلمان کریمه با خط و مشی قانون اساسی اوکراین می باشد. تفسیر قوانین قانون اساسی و سایر قوانین اوکراین از جمله دیگر وظایف این دادگاه به شمار می رود.
==== دادگاه قانون اساسی ====
دادگاه قانون اساسی اوکراین یک بخش مهم در حاکمیت اوکراین به شمار می‌رود که وظیفه آن تشخیص منطبق بودن اقدامات قانونی پارلمان، رئیس جمهور، اعضای کابینه و پارلمان کریمه با خط و مشی قانون اساسی اوکراین می‌باشد. تفسیر قوانین قانون اساسی و سایر قوانین اوکراین از جمله دیگر وظایف این دادگاه به شمار می‌رود.


این دادگاه شامل 18 قاضی است که 6 نفر توسط رئیس جمهور ، 6 نفر توسط شورای عالی (پارلمان) و 6 نفر دیگر توسط انجمن قضات اوکراین انتصاب می شوند. قضات باید تابعیت اوکراینی داشته باشند و کمتر از 40 سال سن نداشته باشند و حداقل 20 سال در کی یف ساکن باشند. این قضات به مدت 9 سال انتخاب می شوندو انتخاب مجدد آنها ممنوع است. رئیس دادگاه با رای مخفی اعضاء به مدت 3 سال انتخاب می گردد.  
این دادگاه شامل 18 قاضی است که 6 نفر توسط رئیس جمهور، 6 نفر توسط شورای عالی (پارلمان) و 6 نفر دیگر توسط انجمن قضات [[اوکراین]] انتصاب می‌شوند. قضات باید تابعیت اوکراینی داشته باشند و کمتر از 40 سال سن نداشته باشند و حداقل 20 سال در کی یف ساکن باشند. این قضات به مدت 9 سال انتخاب می‌شوند و انتخاب مجدد آن‌ها ممنوع است. رئیس دادگاه با رای مخفی اعضاء به مدت 3 سال انتخاب می‌گردد<ref name=":0" />.  


'''10-4تقسیمات اداری و سیاسی'''
=== [[تقسیمات اداری و سیاسی اوکراین]] ===
سیستم [[تقسیمات اداری و سیاسی اوکراین]] منعکس کننده وضعیت این کشور به عنوان یک دولت یکپارچه به همان شکلی که در[[قانون اساسی اوکراین|قانون اساسی]] آمده است، می‌باشد و در واقع همه واحدهای سیاسی این کشور دارای رژیم و قانون یکسان می‌باشند. [[اوکراین]] در مجموع به 24 استان و یک جمهوری خودمختار که همان جمهوری خودمختار کریمه می‌باشد تقسیم شده است.علاوه بر این [[کی‌یف(کیِف)|کی یف]] پایتخت اوکراین و [[سواستوپول|سواستوپل]] از یک شرایط فوق العاده قانونی برخوردار می‌باشند. 24 استان و جمهوری کریمه به 490 رایون یا همان بخش تقسیم می‌شوند که در واقع لایه دوم تقسمات اداری و سیاسی اوکراین به شمار می‌رود.میانگین مساحت هر رایون در اوکراین 120کیلومتر مربع باشد و متوسط جمعیت هر رایون نیز 52000 نفر می‌باشد.<ref>.( verkhovna Rada of Ukraine, ''Official Web-site''(December 24, 2007</ref>


سیستم تقسیمات اداری و سیاسی اوکراین منعکس کننده وضعیت این کشور به عنوان یک دولت یکپارچه به همان شکلی که در[[قانون اساسی اوکراین|قانون اساسی]] آمده است، می باشد و در واقع همه واحدهای سیاسی این کشور دارای رژیم و قانون یکسان می باشند.اوکراین در مجموع به 24 استان و یک جمهوری خودمختار که همان جمهوری خودمختار کریمه می باشد تقسیم شده است.علاوه بر این [[کی‌یف(کیِف)|کی یف]] پایتخت اوکراین و [[سواستوپول|سواستوپل]] از یک شرایط فوق العاده قانونی برخوردار می باشند. 24 استان و جمهوری کریمه به 490رایون یا همان بخش تقسیم می شوند که در واقع لایه دوم تقسمات اداری و سیاسی اوکراین به شمار می رود.میانگین مساحت هر رایون در اوکراین 120کیلومتر مربع باشد و متوسط جمعیت هر رایون نیز 52000 نفر می باشد.( verkhovna Rada of Ukraine, ''Official Web-site''. December 24, 2007).
نواحی شهری اوکراین می‌توانند زیر مجموعه و تابع دولت مرکزی ( مانند شهرهای [[کی‌یف(کیِف)|کی یف]] و [[سواستوپول|سواستوپل]]استان و یا رایون باشند که این موضوع بستگی به جمعیت و اهمیت اقتصادی و اجتماعی هر کدام از آن‌ها دارد.


نواحی شهری اوکراین می توانند زیر مجموعه و تابع دولت مرکزی ( مانند شهرهای [[کی‌یف(کیِف)|کی یف]] و [[سواستوپول|سواستوپل]])، استان و یا رایون باشند که این موضوع بستگی به جمعیت و اهمیت اقتصادی و اجتماعی هر کدام از آنها دارد.
جدول شماره 1. سرشماری [[تقسیمات اداری و سیاسی اوکراین]] در سال 2010<ref>''National composition of the population. 2001 Ukrainian Population Census. State Statistics Committee of Ukraine''</ref>
 
جدول شماره 17: سرشماری تقسیات اداری وسیاسی اوکراین در سال 2010
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
|درجه تقسیم بندی
|درجه تقسیم بندی
خط ۲۰۲: خط ۱۷۵:
|1266
|1266
|}
|}
''Source: National composition of the population. 2001 Ukrainian Population Census. State Statistics Committee of Ukraine'' 
'''11-4روابط خارجي كشور ؛ موقعيت كشور در منطقه  و جهان'''
نخستین دولت روسی در کی یف تشکیل شد، بنابراین ملی گرایان روس تجزیه اتحاد شوروی را یک فاجعه برآورد کرده اند. این کشور یکی از چهار جمهوری داری تسلیحات هسته ای عضو این اتحاد بود . هر چند بر پایه موافقت نامه های دوران اتحاد شوروی باید این سلاحها به روسیه انتقال داده می شد، ولی رهبران آن خواستار تضمینهای امنیتی و کمکهای مالی بیشتری بودند. این کشور برای خلع سلاح و انتقال این تسلیحات به روسیه کمک مالی قابل توجهی از آمریکا دریافت کرد و پیمان منع گسترش سلاحهای هسته ای و نیز پیمان استارت را در 1994 تایید و اجراکرد. تحویل سلاحهای هسته ای به روسیه تا 1996 ادامه یافت. روسیه و اوکراین که هر دو از بنیان گذاران "کشورهای مستقل مشترک المنافع-  CIS" بودند، در مورد آن برداشتهای متفاوتی داشتند. در حالی که روسیه در پی مدیریت جدید همبستگیهای دوران اتحاد بود، رهبران اوکراین آن را یک نوع جدا شدن امروزی و مدنی این کشورها از هم می دانسنتد. اوکراین حاضر به تایید منشور این سازمان نشد و آن را یک نهاد فراملی معرفی کرد.
اوکراین موافقتنامه اتحاد با روسیه و جمهوریهای دیگر را تهدیدی برای استقلال خود قلمداد می کرد. از همین رو از ورود به هرگونه اتحاد سیاسی و گمرکی جدید با کشورهای مذکور خودداری کرد. کراوچوک دردسامبر 1991 با ورود به CIS موافقت کرد، اما از امضای قراردادهایی چون مجمع بین المجالس ، قرارداد چهارجانبه با روسیه ، قزاقستان، قرقیزستان و بلاروس خودداری کرد. اوکراین از اتحاد کشورهای بالتیک و دریای سیاه پشتیبانی کرده است، با این وجود نمی تواند واقعیتهای تاریخی و ژئوپولیتیکی خود را انکار کند،  اوکراین به جمهوریهای پیشین اتحاد شوروی و به ویژه روسیه وابستگیهای گوناگون اقتصادی دارد. البته این وابستگی از سوی روسیه نیز وجود دارد.
در بخش تسلیحات طراحی و ساخت هواپیماهای آنتونوف 224که مرکز آن در شهر کی یف و خارکف است، طراحی و ساخت کشتیهای جنگی و ترابری در کی یف،خرسون و بندر میکلایف در دریای سیاه ، موشکهای دوربرد در دنیپرپتروفسک و تانکهای تی 80، و نیز طراحی و اجرای سیاست صدور تسلیحات اوکراین با همکاری و تفاهم روسیه صورت می گیرد.از نظر جغرافیایی و ترانزیتی هم ارتباط اوکراین با کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز و خاورمیانه ، هند ، چین و کشورهای جنوب شرقی اسیا از حریم هوایی روسیه امکانپذیر است.
میان اوکراین و بلاروس پنج توافقنامه وجود داردکه قرارداد همبستگی ،دوستی و همکاری مهم ترین آنهاست. همچنین اختلاف های مرزی و ملی واصول مربوط به مالکیت بین دو کشور حل شده است.   
اختلاف روسیه و اوکراین در مورد چگونگی تقسم ناوگان دریای سیاه ، دو کشور را تا آستانه بحران سیاسی پیش برد. محل استقرار این ناوگان در بندر سواستوپل در کریمه و در قلمرو اوکراین است. کوچما و یلتسین در ماه مه 1997قرارداد دوستی و همکاری دو کشور را امضا کردند تا در پرتو آن به این اختلاف هم پایان دهند. در نتیجه برای اولین بار روسیه استقلال اوکراین را مورد شناسایی قرار داد. اوکراین با فروپاشی اتحاد، مشی غرب گرایانه و تحکیم پیوندهای خود را با اروپا و آمریکا در الویت قرار داد.  بنابراین در همان حال که با روسیه و بلاروس سی ای اس را بوجود آورد، به سازمان کشورهای ساحلی دریای سیاه و سپس گوام (1997)پیوست. اوکراین تلاش کرد با توسعه روابط با گروه بندیهای گوناگون منطقه ای ، دستیابی به منافع بیشتر را عملی سازد. در فوریه 1994 اوکراین به برنامه مشارکت برای صلح ناتو پیوست و از نوامبر 1995 به عضویت شورای اروپا درآمد، در حالی که قرارداد همکاری با اتحادیه اروپا را در 1994 امضاء کرده بود.  ( کولایی ،الهه وماندانا تیشه یار، 1385)
روابط این کشور با ناتو با سرعت بیشتری گسترش یافت. از 1995 این کشور عضو فعال برنامه مشارکت برای صلح بوده است و از توسعه آن به سوی شرق حمایت بسیار کرده است. در مارس 2000نخستین نشست ناتو در قلمرو یکی از اعضای پیشین اتحاد شوروی در کی یف برگزار شد. هدف از آن نمایش حمایت این سازمان از اوکراین بود. نیروهای اوکراین در کنار نیروهای آمریکایی در عراق پس از سرنگون کردن صدام و سپس نقاط دیگر حاضر شدند. پس از به قدرت رسدن یوشچنکو و روند نزدیکی با اتحادیه اروپا، ناتو و نهادهای غربی دیگر، شدت یافت و و تلاش برای یکپارچه شدن با نهادهای فراآتلانتیکی بیشتر شد. روابط با آمریکا نیز اهمیت بیشتری پیدا کرد. نخست وزیری یانوکوویچ بر این سرعت تاثیر منفی داشت. او سیاستهای یوشچنکو برای نزدیکی روزافزون به آمریکا را مورد انتقاد قرار داد. با پیروزی حزب مناطق و ریاست جمهوری آقای یانوکویچ در سال 2010 دولت وی که به "دولت روسگرا" معروف بود، برخلاف انتظار،  درجهت نزدیکی به غرب بویژه عضویت در اتحادیه اروپا بسیار کوشید و تا دو سال با انتقادات بعضا تند اروپاییها با نرمش رفتار کرد. با نزدیک شدن زمان انتخابات پارلمانی و تشدید فعالیتهای اپوزیسیون، حمایت غربیها از آنها و انتقادشان از حزب حاکم افزایش یافت. نهایتا یانوکویچ در سالگرد استقلال کشور اظهار داشت عضویت در اتحادیه اروپا به بهای مداخله در امور داخلی اوکراین نیست.    
روابط اوکراین با روسیه همچنان بسیار موثر و مهم به شمار می آید.انقلاب نارنجی 2004 رویارویی روسیه با آمریکا دراین کشور را برجسته تر ساخت. شکست یانوکوویچ در انتخابات ریاست جمهوری و سپس بازگشت او به عرصه قدرت در 2010 به عنوان رئیس جمهور بیانگر اهمیت جایگاه روس تبارها در این کشور و تاثیر آن در روابط اوکراین با روسیه است . افزایش سه برابری بهای گاز در اوکراین و آثار آن نیز بسیار قابل توجه است. بستن شیر گاز بر روی اوکراین در زمستان 2006 از بی پروایی روسیه در تشدید فشار براین کشور در چهارچوب سیاستهای خود حکایت می کند. روسیه می کوشد با پیدا کردن مسیرهای جایگزین ، نقش برجسته اوکراین در انتقال گاز به اروپا را کم رنگ سازد.
شبه جزیره کریمه و تلاش آن برای خودمختاری، هم بر روابط دو کشور اثر داشته و هم آن را تحت تاثیر قرار داده است. این منطقه که در 1954از سوی خروشچف به اوکراین داده شد، در کنار دریای سیاه واقع شده است. مقامات آن پس از استقلال اوکراین در پی کسب خودمختاری فزاینده برآمدند. در سالهای 1995-1994 با حضور یوری مشکوف این گرایش شدت یافت. مبارزه روسیه در چچن برای دولت کی یف فرصت مناسبی برای سرکوب جدایی طلبی در کریمه ایجاد کرد. به هر حال 270000 تاتار ساکن در این منطقه 15 درصد جمعیت آن را تشکیل می دهند و مسائل قومی را دامن می زنند. در انتخابات 2006هواداران روسیه در مجلس کریمه اکثریت به دست اوردند. عده ای از قزاقهای روس هم در این منطقه زندگی می کنند. آنها با کلیسای ارتدوکس و گروههای تندروی ملی گرای روسی ارتباط دارند. آنها سبب تقویت گرایشهای بنیاد گرایی دینی در میان تاتارهای کریمه شده اند. این منطقه به کانون مخالفت با انقلاب رنگی تبدیل شده و تظاهرات ضد آمریکایی و ضد ناتو در آن شکل گرفته است.
شدت جرایم درمناطق مرزی با روسیه و استفاده برای قاچاق و مهاجرت به اروپای غربی و مرکزی از مرز این دو کشور، مسائل مشترکی است که نیاز به همکاری دو کشور دارد. حمایت اوکراین از تمامیت ارضی آذربایجان و ارسال مقادیر زیادی سلاح به طور قانونی به آذربایجان در فاصله سالهای 1996-1993 که توسط ارمنستان آشکار شده، اوکراین را در مواجهه با ارمنستان قرار داده است. ولی قراردادهای همکاری هم میان دو کشور به امضاء رسید. اوکراین نزدیکترین مسیر روسیه به شرق اروپاست. 70درصد صادرات روسیه ازاین  مسیر انتقال داده می شود علاوه بر این صادرات گاز روسیه نیز از این مسیر  میسر می باشد. حق انتقال گاز از این کشور معادل 15 درصد قیمت هر متر مکعب گاز صادراتی روسیه است.
از نظر استراتژیک هم دریای سیاه همواره مورد توجه روسیه بوده و جنگهای کریمه (1856-1855)برای تسلط بر این منطقه رخ داد. تقسیم ناوگان اتحاد شوروی در دریای سیاه باعث بروز اختلاف میان روسیه و اوکراین شد. این ناوگان  300 تا 400 کشتی و تعدادی زیردریایی و هلی کوپتر و 70 هزار نیروی نظامی دارد. بزرگترین اقلیت روس تبار خارج از روسیه ، در اوکراین زندگی می کنند.حدود 12 میلیون روس یعنی 22 درصد از جمعیت اوکراین را روسها تشکیل می دهند، که بسیاری از آنها مشاغل مهمی دارند.
پس از هلند و رومانی ، اوکراین بزرگتری مصرف کننده گاز در اروپاست. ذخایر داخلی تنها 28 درصد نیازهای آن را تامین می کند. 70میلیارد متر مکعب از روسیه و 20 میلیارد متر مکعب در  سال از ترکمنستان گاز وارد می کند وهمچنین سالانه 42 میلیون تن نفت نیاز این کشور است که دو سوم آن از روسیه وارد می شود.
در زمینه تجارت خارجی هم بخش عمده ای از صادرات اوکراین به روسیه صورت می گیرد. بنظر می رسد دیدگاه رهبران اوکراین به CIS ابزاری برای جدایی از جمهوری های پیشین اتحاد شوروی و نهادی است که اوکراین تا زمان پیوستن به اتحادیه اروپا در آن می ماند. اوکراین برای جلوگیری از احیای قدرت روسیه هر گونه پیشنهادی را که به ایجاد یک قدرت برتر در سی آی اس منجر شود، رد کرده است. اما اوکراین به روابط دوجانبه با اعضای سی آی اس بیشتر نظر دارد تا روابط چند جانبه. قراردادهای اوکراین با بلاروس، ارمنستان، گرجستان،مولداوی و ازبکستان در همین زمینه است. اوکراین از شرکت در همکاریهای جمعی سیاسی و نظامی سی آی اس دوری  می کند. همچنین به دلیل اینکه هدف اصلی این کشور پیوستن به اتحادیه اروپاست، قبول هرگونه قرارداد در چهارچوب سی ای اس را ذیل این هدف دنبال می کند.


اوکراینیها کشور خود را یک کشور اروپایی می دانند. از نظر جغرافیایی و فرهنگی شباهتهای بسیار میان این کشور و با اروپا وجود دارد. از نظر سیاسی هم ورود به ساختارهای اروپائی برای سیاستمدارن غرب گرای این کشور اولویت داشته است. اما این کشور غیر از منابع طبیعی و نیروی کار برای عرضه به اروپا کالای مهمی ندارد. رهبران اوکراین برای ایجاد موازنه در برابرروسیه ، نزدیکی هر چه بیشتر با ساختارهای اروپایی را دنبال کرده اند. درجهت جلوگیری از تبدیل شدن روسیه به یک قدرت اورآسیایی ، آمریکا تشکیل اتحادی از کشورهای بالتیک – دریای سیاه – منطقه خزر را در دستور کار خود قرار داد، که اوکراین در این رابطه اهمیت زیادی پیدا کرد. بیل کلینتون از اوکراین به عنوان شریک استراتژیک آمریکا یاد کرد، اما در عمل به عنوان ابزاری در بازی با روسیه از آن استفاده شد.آمریکا همچنین از عضویت اوکراین در ناتو حمایت کرد. اوکراین آمریکا را پشتیبان اصلی در تسریع روند نزدیکی به اتحادیه اروپا می داند، درحالی که آمریکا در زمان تیرگی روابط با روسیه به سمت اوکراین توجه می کند. (کولایی الهه، ،1389شکار شده اشکار شده،،فبقرلللل
=== [[روابط خارجی اوکراین]] ===
نخستین دولت روسی در [[کی‌یف(کیِف)|کی یف]] تشکیل شد، بنابراین ملی گرایان روس تجزیه اتحاد شوروی را یک فاجعه برآورد کرده اند. این کشور یکی از چهار جمهوری داری تسلیحات هسته ای عضو این اتحاد بود. هر چند بر پایه موافقت نامه‌های دوران اتحاد شوروی باید این سلاح‌ها به [[روسیه]] انتقال داده می‌شد، ولی رهبران آن خواستار تضمین‌های امنیتی و کمک‌های مالی بیشتری بودند. این کشور برای خلع سلاح و انتقال این تسلیحات به [[روسیه]] کمک مالی قابل توجهی از [[آمریکا]] دریافت کرد و پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته ای و نیز پیمان استارت را در 1994 تایید و اجراکرد. تحویل سلاح‌های هسته ای به روسیه تا 1996 ادامه یافت. [[روسیه]] و [[اوکراین]] که هر دو از بنیان گذاران "کشورهای مستقل مشترک المنافع-  CIS" بودند، در مورد آن برداشت‌های متفاوتی داشتند. در حالی که [[روسیه]] در پی مدیریت جدید همبستگی‌های دوران اتحاد بود، رهبران [[اوکراین]] آن را یک نوع جدا شدن امروزی و مدنی این کشورها از هم می‌دانستند. [[اوکراین]] حاضر به تایید منشور این سازمان نشد و آن را یک نهاد فراملی معرفی کرد.


)
[[اوکراین]] موافقتنامه اتحاد با [[روسیه]] و جمهوری‌های دیگر را تهدیدی برای استقلال خود قلمداد می‌کرد. از همین رو از ورود به هرگونه اتحاد سیاسی و گمرکی جدید با کشورهای مذکور خودداری کرد. کراوچوک دردسامبر 1991 با ورود به CIS موافقت کرد، اما از امضای قراردادهایی چون مجمع بین المجالس، قرارداد چهارجانبه با [[روسیه]]، [[قزاقستان]]، قرقیزستان و بلاروس خودداری کرد. [[اوکراین]] از اتحاد کشورهای بالتیک و دریای سیاه پشتیبانی کرده است، با این وجود نمی‌تواند واقعیت‌های تاریخی و ژئوپولیتیکی خود را انکار کند، [[اوکراین]] به جمهوری‌های پیشین اتحاد شوروی و به ویژه [[روسیه]] وابستگی‌های گوناگون اقتصادی دارد. البته این وابستگی از سوی [[روسیه]] نیز وجود دارد.


'''12-4نیروی نظامی اوکراین'''
در بخش تسلیحات طراحی و ساخت هواپیماهای آنتونوف 224که مرکز آن در [[کی‌یف(کیِف)|شهر کی یف]] و خارکف است، طراحی و ساخت کشتی‌های جنگی و ترابری در کی یف،خرسون و بندر میکلایف در دریای سیاه ، موشک‌های دوربرد در دنیپرپتروفسک و تانک‌های تی 80، و نیز طراحی و اجرای سیاست صدور تسلیحات [[اوکراین]] با همکاری و تفاهم [[روسیه]] صورت می‌گیرد.از نظر جغرافیایی و ترانزیتی هم ارتباط اوکراین با کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز و خاورمیانه، هند، [[چین]] و کشورهای جنوب شرقی اسیا از حریم هوایی [[روسیه]] امکانپذیر است.


نیروهای نظامی اوکراین عمدتاً از نیروهای سرباز وظیفه تشکیل شده است.مجموع پرسنل نظامی اوکراین با احتساب 41000نفر غیر نظامی تا پایان سال 2010 حدود 200000نفر می باشد که 73300 نفر از این تعداد پرسنل نیروی زمینی ،46000نفر پرسنل نیروی هوایی و 15000نفر پرسنل نیروی دریایی می باشند. دولت اوکراین تعدادی از نیروهای محافظ مورد نیازش را مطابق با سیستم  سرویسهای نظامی شوروی تامین می کند. زنان حدود13 درصد (18000نفر) از نیروهای نظامی اوکراین را تشکیل می دهند. تعدادی از زنان که 9/2 درصد (1202 نفر )از آنان را شامل می شود در ارتش اوکراین جزو افسران عالی رتبه محسوب می شوند.  44 درصد زنان در نیروهای نظامی اوکراین بصورت قراردادی فعالیت دارند. دلیل اینکه مردان اقبال کمتری به خدمت در ارتش نشان می دهند ناشی از حقوق پایین است که در مقابل زنان استخدام در این شغل را می پذیرند.''Ukrainian Armed Forces 2009''. p. 79.)
میان [[اوکراین]] و بلاروس پنج توافقنامه وجود داردکه قرارداد همبستگی ،دوستی و همکاری مهم ترین آن‌هاست. همچنین اختلاف‌های مرزی و ملی واصول مربوط به مالکیت بین دو کشور حل شده است.   


از مراکز عمده  اموزش نظامی اوکراین می توان به مدرسه دریایی ناخیموف[4] در سواستوپل، دانشگاه نیروی هوایی ایوان کوژهداب[5] در خارکیف و دانشگاه دفاع ملی اوکراین[6] اشاره کرد.  سن شروع خدمت سربازی در اوکراین 18 سال است و مدت خدمت سربازی در نیروی دریایی 18 ماه و در نیروی زمینی و هوایی 12 ماه است.تعداد افراد آماده برای خدمت در نظام 6970035 نفر (سال 2008)تعداد افرادی که هر ساله به سن خدمت وظیفه می رسند در سال 256196 نفر بود.بودجه نظامی اوکراین یک میلیارد دلار درسال 2009 بوده است که معادل 79/0درصد تولید ناخالص ملی می باشد 
اختلاف [[روسیه]] و [[اوکراین]] در مورد چگونگی تقسم ناوگان دریای سیاه، دو کشور را تا آستانه بحران سیاسی پیش برد. محل استقرار این ناوگان در بندر[[سواستوپول|سواستوپل]] در کریمه و در قلمرو [[اوکراین]] است. کوچما و یلتسین در ماه مه 1997 قرارداد دوستی و همکاری دو کشور را امضا کردند تا در پرتو آن به این اختلاف هم پایان دهند. در نتیجه برای اولین بار [[روسیه]] استقلال [[اوکراین]] را مورد شناسایی قرار داد. [[اوکراین]] با فروپاشی اتحاد، مشی غرب گرایانه و تحکیم پیوندهای خود را با اروپا و آمریکا در الویت قرار داد. بنابراین در همان حال که با [[روسیه]] و بلاروس سی ای اس را بوجود آورد، به سازمان کشورهای ساحلی دریای سیاه و سپس گوام (1997)پیوست. [[اوکراین]] تلاش کرد با توسعه روابط با گروه بندی‌های گوناگون منطقه ای ، دستیابی به منافع بیشتر را عملی سازد. در فوریه 1994 [[اوکراین]] به برنامه مشارکت برای صلح ناتو پیوست و از نوامبر 1995 به عضویت شورای اروپا درآمد، در حالی که قرارداد همکاری با اتحادیه اروپا را در 1994 امضاء کرده بود.<ref>کولایی ،الهه، تیشه یار، ماندانا (1385). سازمان پیمان آنلانتیک شمالی، دگرگونی در ماموریت و کارکردها،فصلنامه ژئوپلیتک.2(3و4)،</ref> 


ارتش اوکراین نقش روزافزونی در تامین نیرو برای عملیاتهای حافظ صلح به عهده داشته است. از سال 1992 تعداد 30000نفر از سربازان این کشور در ماموریتهایی در یوگسلاوی سابق (بوسنی و هرزگوین)،کرواسی، خاورمیانه(جنوب لبنان ، عراق و کویت)، قاره آفریقا(آنگولا، سرالئون،لیبی) شرکت داشته اند.از سال 1997 اوکراین همکاری تنگاتنگی را با ناتو و بخصوص با لهستان داشته است.یک واحد از نظامیان اوکراینی بعنوان بخشی از نیروهای چند ملیتی تحت فرماندهی لهستان در عراق مستقر بود.سربازان اوکراینی همچنین به همراه نیروهای لهستانی یک گردان لهستانی – اوکراینی در کوزوو مستقر هستند. مجموع نیروهای اوکراینی در سال2009 که دراقصی نقاط جهان جهت انجام عملیاتهای نظامی استقرار داشتند ، 540 نفر بودند که در هشت مامویت صحلبانی شرکت داشتند.  
روابط این کشور با ناتو با سرعت بیشتری گسترش یافت. از 1995 این کشور عضو فعال برنامه مشارکت برای صلح بوده است و از توسعه آن به سوی شرق حمایت بسیار کرده است. در مارس 2000 نخستین نشست ناتو در قلمرو یکی از اعضای پیشین اتحاد شوروی در [[کی‌یف(کیِف)|کی یف]] برگزار شد. هدف از آن نمایش حمایت این سازمان از [[اوکراین]] بود. نیروهای اوکراین در کنار نیروهای آمریکایی در عراق پس از سرنگون کردن صدام و سپس نقاط دیگر حاضر شدند. پس از به قدرت رسدن یوشچنکو و روند نزدیکی با اتحادیه اروپا، ناتو و نهادهای غربی دیگر، شدت یافت و و تلاش برای یکپارچه شدن با نهادهای فراآتلانتیکی بیش‌تر شد. روابط با آمریکا نیز اهمیت بیشتری پیدا کرد. نخست وزیری یانوکوویچ بر این سرعت تاثیر منفی داشت. او سیاست‌های یوشچنکو برای نزدیکی روزافزون به آمریکا را مورد انتقاد قرار داد. با پیروزی حزب مناطق و ریاست جمهوری آقای یانوکویچ در سال 2010 دولت وی که به "دولت روسگرا" معروف بود، برخلاف انتظار، درجهت نزدیکی به غرب بویژه عضویت در اتحادیه اروپا بسیار کوشید و تا دو سال با انتقادات بعضا تند اروپایی‌ها با نرمش رفتار کرد. با نزدیک شدن زمان انتخابات پارلمانی و تشدید فعالیت‌های اپوزیسیون، حمایت غربی‌ها از آن‌ها و انتقادشان از حزب حاکم افزایش یافت. نهایتا یانوکویچ در سالگرد استقلال کشور اظهار داشت عضویت در اتحادیه اروپا به بهای مداخله در امور داخلی اوکراین نیست.    


'''13-4پرچم اوکراین'''
روابط [[اوکراین]] با [[روسیه]] همچنان بسیار موثر و مهم به شمار می‌آید. انقلاب نارنجی 2004 رویارویی روسیه با آمریکا دراین کشور را برجسته تر ساخت. شکست یانوکوویچ در انتخابات ریاست جمهوری و سپس بازگشت او به عرصه قدرت در 2010 به عنوان رئیس جمهور بیانگر اهمیت جایگاه روس تبارها در این کشور و تاثیر آن در روابط [[اوکراین]] با [[روسیه]] است . افزایش سه برابری بهای گاز در [[اوکراین]] و آثار آن نیز بسیار قابل توجه است. بستن شیر گاز بر روی [[اوکراین]] در زمستان 2006 از بی پروایی روسیه در تشدید فشار براین کشور در چهارچوب سیاست‌های خود حکایت می‌کند. [[روسیه]] می‌کوشد با پیدا کردن مسیرهای جایگزین، نقش برجسته [[اوکراین]] در انتقال گاز به اروپا را کم رنگ سازد.


پرچم اوکراین  به عنوان پرچم ملی دولت اوکراین به شمار می رود. پرچم ملی اوکراین اولین بار بوسیله جمهوری خلق اوکراین درسال 1918 به رسمیت شناخته شد. در آن زمان عموما پرچم آبی و زرد به همران یک نیزه سه دندانه در گوشه سمت چپ بالا استفاده می گردید.این نشان ملی بوسیله حکومتهایی که پی در پی در اوکراین به روی کار می آمدند حفظ شد.در طول دوره حکومت شوروی سابق، بلشویک ها ابتدا پرچم قرمز  و سپس پرچم قرمز – آبی را بعنوان پرچم رسمی جمهوری سوسیالیستی اوکراین شوروی استفاده می کردند. و در نهایت پرچم آبی – زرد فعلی اوکراین به طور رسمی در سال 1992 و زمانی که اوکراین استقلال خود را بدست آورده بود به عنوان پرچم رسمی این کشور به رسمیت شناخته شد.اصل بیستم قانون اساسی اوکراین ،پرچم این کشور را بیرقی می داند که بطور افقی به دو نیمه مساوی با رنگهای زرد و آبی  تقسیم شده است. اوکراینی ها هر سال 23 اوت را به عنوان روز پرچم این کشور جشن می گیرند.
شبه جزیره کریمه و تلاش آن برای خودمختاری، هم بر روابط دو کشور اثر داشته و هم آن را تحت تاثیر قرار داده است. این منطقه که در 1954 از سوی خروشچف به اوکراین داده شد، در کنار دریای سیاه واقع شده است. مقامات آن پس از استقلال اوکراین در پی کسب خودمختاری فزاینده برآمدند. در سال‌های 1995 - 1994 با حضور یوری مشکوف این گرایش شدت یافت. مبارزه [[روسیه]] در چچن برای دولت کی یف فرصت مناسبی برای سرکوب جدایی طلبی در کریمه ایجاد کرد. به هر حال 270000 تاتار ساکن در این منطقه 15 درصد جمعیت آن را تشکیل می‌دهند و مسائل قومی‌ را دامن می‌زنند. در انتخابات 2006 هواداران روسیه در مجلس کریمه اکثریت به دست اوردند. عده ای از قزاق‌های روس هم در این منطقه زندگی می‌کنند. آن‌ها با کلیسای ارتدوکس و گروه‌های تندروی ملی گرای روسی ارتباط دارند. آن‌ها سبب تقویت گرایش‌های بنیاد گرایی دینی در میان تاتارهای کریمه شده اند. این منطقه به کانون مخالفت با انقلاب رنگی تبدیل شده و تظاهرات ضد آمریکایی و ضد ناتو در آن شکل گرفته است.


شدت جرایم درمناطق مرزی با [[روسیه]] و استفاده برای قاچاق و مهاجرت به اروپای غربی و مرکزی از مرز این دو کشور، مسائل مشترکی است که نیاز به همکاری دو کشور دارد. حمایت اوکراین از تمامیت ارضی آذربایجان و ارسال مقادیر زیادی سلاح به طور قانونی به آذربایجان در فاصله سال‌های 1996 - 1993 که توسط ارمنستان آشکار شده، اوکراین را در مواجهه با ارمنستان قرار داده است. ولی قراردادهای همکاری هم میان دو کشور به امضاء رسید. [[اوکراین]] نزدیکترین مسیر روسیه به شرق اروپاست. 70درصد صادرات روسیه از این  مسیر انتقال داده می‌شود علاوه بر این صادرات گاز [[روسیه]] نیز از این مسیر  میسر می‌باشد. حق انتقال گاز از این کشور معادل 15 درصد قیمت هر متر مکعب گاز صادراتی [[روسیه]] است.


از نظر استراتژیک هم دریای سیاه همواره مورد توجه [[روسیه]] بوده و جنگ‌های کریمه (1856 - 1855)برای تسلط بر این منطقه رخ داد. تقسیم ناوگان اتحاد شوروی در دریای سیاه باعث بروز اختلاف میان [[روسیه]] و [[اوکراین]] شد. این ناوگان  300 تا 400 کشتی و تعدادی زیردریایی و هلی کوپتر و 70 هزار نیروی نظامی‌دارد. بزرگترین اقلیت روس تبار خارج از [[روسیه]]، در [[اوکراین]] زندگی می‌کنند.حدود 12 میلیون روس یعنی 22 درصد از جمعیت [[اوکراین]] را روس‌ها تشکیل می‌دهند، که بسیاری از آن‌ها مشاغل مهمی‌دارند.


پس از هلند و رومانی، [[اوکراین]] بزرگترین مصرف کننده گاز در اروپاست. ذخایر داخلی تنها 28 درصد نیازهای آن را تامین می‌کند. 70میلیارد متر مکعب از روسیه و 20 میلیارد متر مکعب در  سال از ترکمنستان گاز وارد می‌کند و همچنین سالانه 42 میلیون تن نفت نیاز این کشور است که دو سوم آن از [[روسیه]] وارد می‌شود.


در زمینه تجارت خارجی هم بخش عمده ای از صادرات [[اوکراین]] به [[روسیه]] صورت می‌گیرد. بنظر می‌رسد دیدگاه رهبران اوکراین به CIS ابزاری برای جدایی از جمهوری‌های پیشین اتحاد شوروی و نهادی است که اوکراین تا زمان پیوستن به اتحادیه اروپا در آن می‌ماند. اوکراین برای جلوگیری از احیای قدرت روسیه هر گونه پیشنهادی را که به ایجاد یک قدرت برتر در سی آی اس منجر شود، رد کرده است. اما اوکراین به روابط دوجانبه با اعضای سی آی اس بیشتر نظر دارد تا روابط چند جانبه. قراردادهای [[اوکراین]] با بلاروس، ارمنستان، [[گرجستان]]، مولداوی و ازبکستان در همین زمینه است. اوکراین از شرکت در همکاری‌های جمعی سیاسی و نظامی‌سی آی اس دوری  می‌کند. همچنین به دلیل اینکه هدف اصلی این کشور پیوستن به اتحادیه اروپاست، قبول هرگونه قرارداد در چهارچوب سی ای اس را ذیل این هدف دنبال می‌کند.


اوکراینی‌ها کشور خود را یک کشور اروپایی می‌دانند. از نظر جغرافیایی و فرهنگی شباهت‌های بسیار میان این کشور و با اروپا وجود دارد. از نظر سیاسی هم ورود به ساختارهای اروپائی برای سیاستمدارن غرب گرای این کشور اولویت داشته است. اما این کشور غیر از منابع طبیعی و نیروی کار برای عرضه به اروپا کالای مهمی‌ندارد. رهبران [[اوکراین]] برای ایجاد موازنه در برابر روسیه ، نزدیکی هر چه بیشتر با ساختارهای اروپایی را دنبال کرده اند. درجهت جلوگیری از تبدیل شدن [[روسیه]] به یک قدرت اورآسیایی ، آمریکا تشکیل اتحادی از کشورهای بالتیک – دریای سیاه – منطقه خزر را در دستور کار خود قرار داد، که اوکراین در این رابطه اهمیت زیادی پیدا کرد. بیل کلینتون از اوکراین به عنوان شریک استراتژیک آمریکا یاد کرد، اما در عمل به عنوان ابزاری در بازی با روسیه از آن استفاده شد.آمریکا همچنین از عضویت اوکراین در ناتو حمایت کرد. [[اوکراین]] آمریکا را پشتیبان اصلی در تسریع روند نزدیکی به اتحادیه اروپا می‌داند، درحالی که آمریکا در زمان تیرگی روابط با روسیه به سمت اوکراین توجه می‌کند<ref name=":0" />.


=== [[نیروهای مسلح اوکراین]] ===


==== نیروی نظامی‌اوکراین ====
نیروهای نظامی‌اوکراین عمدتاً از نیروهای سرباز وظیفه تشکیل شده است.مجموع پرسنل نظامی‌اوکراین با احتساب 41000نفر غیر نظامی‌تا پایان سال 2010 حدود 200000نفر می‌باشد که 73300 نفر از این تعداد پرسنل نیروی زمینی ،46000نفر پرسنل نیروی هوایی و 15000نفر پرسنل نیروی دریایی می‌باشند. دولت اوکراین تعدادی از نیروهای محافظ مورد نیازش را مطابق با سیستم  سرویس‌های نظامی‌شوروی تامین می‌کند. زنان حدود13 درصد (18000نفر) از نیروهای نظامی‌اوکراین را تشکیل می‌دهند. تعدادی از زنان که 2/9 درصد (1202 نفر )از آنان را شامل می‌شود در ارتش اوکراین جزو افسران عالی رتبه محسوب می‌شوند.  44 درصد زنان در نیروهای نظامی‌اوکراین بصورت قراردادی فعالیت دارند. دلیل اینکه مردان اقبال کمتری به خدمت در ارتش نشان می‌دهند ناشی از حقوق پایین است که در مقابل زنان استخدام در این شغل را می‌پذیرند.<ref>''Ukrainian Armed Forces 2009''. p. 80. [http://www.mil.gov.ua/files/white_book/Book_WP_2009_eng.pdf.&#x20;Retrieved&#x20;22&#x20;October&#x20;2010. http://www.mil.gov.ua/files/white_book/Book_WP_2009_eng.pdf. Retrieved 22 October 2010.]</ref>


----[1] Georgi gongadze
از مراکز عمده  اموزش نظامی‌اوکراین می‌توان به مدرسه دریایی ناخیموف( Nakhimov naval school) در سواستوپل، دانشگاه نیروی هوایی ایوان کوژهداب (Ivan kozhedub) در خارکیف و دانشگاه دفاع ملی اوکراین (National defense university of ukraine) اشاره کرد.  سن شروع خدمت سربازی در اوکراین 18 سال است و مدت خدمت سربازی در نیروی دریایی 18 ماه و در نیروی زمینی و هوایی 12 ماه است. تعداد افراد آماده برای خدمت در نظام 6970035 نفر (سال 2008) تعداد افرادی که هر ساله به سن خدمت وظیفه می‌رسند در سال 256196 نفر بود. بودجه نظامی‌اوکراین یک میلیارد دلار درسال 2009 بوده است که معادل 0/79 درصد تولید ناخالص ملی می‌باشد 


[2] Razumkov center
ارتش اوکراین نقش روزافزونی در تامین نیرو برای عملیات‌های حافظ صلح به عهده داشته است. از سال 1992 تعداد 30000نفر از سربازان این کشور در ماموریت‌هایی در یوگسلاوی سابق (بوسنی و هرزگوین)، کرواسی، خاورمیانه(جنوب [[لبنان]]، عراق و کویت)، قاره آفریقا (آنگولا، [[سیرالئون]]، لیبی) شرکت داشته اند. از سال 1997 اوکراین همکاری تنگاتنگی را با ناتو و بخصوص با لهستان داشته است.یک واحد از نظامیان اوکراینی بعنوان بخشی از نیروهای چند ملیتی تحت فرماندهی لهستان در عراق مستقر بود.سربازان اوکراینی همچنین به همراه نیروهای لهستانی یک گردان لهستانی – اوکراینی در کوزوو مستقر هستند. مجموع نیروهای اوکراینی در سال 2009 که در اقصی نقاط جهان جهت انجام عملیات‌های نظامی‌استقرار داشتند ، 540 نفر بودند که در هشت مامویت صحلبانی شرکت داشتند<ref name=":0" />.


[3] Verkhona rada
=== [[نمادهای ملی اوکراین]] ===


[4] Nakhimov naval school
==== پرچم اوکراین ====
پرچم [[اوکراین]] به عنوان پرچم ملی دولت [[اوکراین]] به شمار می‌رود. پرچم ملی [[اوکراین]] اولین بار بوسیله جمهوری خلق [[اوکراین]] درسال 1918 به رسمیت شناخته شد. در آن زمان عموما پرچم آبی و زرد به همران یک نیزه سه دندانه در گوشه سمت چپ بالا استفاده می‌گردید.این نشان ملی بوسیله حکومت‌هایی که پی در پی در اوکراین به روی کار می‌آمدند حفظ شد. در طول دوره حکومت شوروی سابق، بلشویک‌ها ابتدا پرچم قرمز  و سپس پرچم قرمز – آبی را بعنوان پرچم رسمی‌جمهوری سوسیالیستی [[اوکراین]] شوروی استفاده می‌کردند. و در نهایت پرچم آبی – زرد فعلی [[اوکراین]] به طور رسمی‌در سال 1992 و زمانی که [[اوکراین]] استقلال خود را بدست آورده بود به عنوان پرچم رسمی‌ این کشور به رسمیت شناخته شد. اصل بیستم [[قانون اساسی اوکراین]]، پرچم این کشور را بیرقی می‌داند که بطور افقی به دو نیمه مساوی با رنگ‌های زرد و آبی تقسیم شده است. اوکراینی‌ها هر سال 23 اوت را به عنوان روز پرچم این کشور جشن می‌گیرند.<ref>موسسه ایراس(1392). جامعه و فرهنگ [[اوکراین]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)</ref>


[5] Ivan kozhedub
== نیز نگاه کنید به ==
[[سیاست و حکومت روسیه]]؛ [[سیاست و حکومت چین]]؛ [[سیاست و حکومت افغانستان]]؛ [[سیاست و حکومت کانادا]]؛ [[سیاست و حکومت سودان]]؛ [[سیاست و حکومت اردن]]؛ [[سیاست و حکومت ژاپن]]؛ [[سیاست و حکومت کوبا]]؛ [[سیاست و حکومت مالی]]؛ [[سیاست و حکومت ساحل عاج]]؛ [[سیاست و حکومت لبنان]]؛ [[سیاست و حکومت مصر]]؛ [[سیاست و حکومت فرانسه]]؛ [[سیاست و حکومت اسپانیا]]؛ [[سیاست و حکومت قطر]]؛ [[سیاست و حکومت سیرالئون]]؛ [[سیاست و حکومت اتیوپی]]؛ [[سیاست و حکومت تایلند]]؛ [[سیاست و حکومت آرژانتین]]؛ [[سیاست و حکومت سوریه]]؛ [[سیاست و حکومت سنگال]]؛ [[سیاست و حکومت زیمبابوه]]؛ [[سیاست و حکومت بنگلادش]]؛ [[سیاست و حکومت سریلانکا]]؛ [[سیاست و حکومت تونس]]؛ [[سیاست و حکومت گرجستان]]؛ [[سیاست و حکومت تاجیکستان]]؛ [[سیاست و حکومت قزاقستان]]


[6] National defense university of ukraine
== کتابشناسی ==
<references />
[[رده:سیاست و نظام سیاسی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۹

سیستم سیاسی اوکراین بیشترین  تغییر و تحولات را بعد از به استقلال رسیدن این کشور  تجربه کرده است و وقوع انقلاب رنگی دراین کشور را می‌توان مهم‌ترین رخداد سیاسی  این کشور پس از استقلال از شوروی دانست. آزادی دینی و مذهبی و آزادی بیان و مطبوعات از جمله آزادی‌هایی هست که در سیستم سیاسی اوکراین برای شهروندان در نظر گرفته شده است. احزاب فعال درعرصه سیاسی اوکراین از جمله عناصر اصلی سیستم سیاسی اوکراین می‌باشند با این حال احزاب اوکراینی از ایدئولوژی و خط مشی روشن و مشخصی برخوردار نیستند. گرچه بر اساس قانون، نظام قضایی اوکراین مستقل شناخته شده است ولی در عمل فاصله کمی‌بین سیستم قضایی اوکراین و قدرت‌های سیاسی حاکم دراین کشور وجود دارد. قضات در این کشور از سوی سیاستمداران و سرمایه داران تحت فشار هستند.

ساختار سیاسی اوکراین

نظام سیاسی کشور اوکراین در چارچوب جمهوری دموکراتیک با انتخاب رییس جمهور و بر اساس یک سیستم چند حزبی شکل گرفته است. قوه مجریه این کشور توسط کابینه، اجرای قوانین را به عهده دارد. قوه مقننه در این کشور به عهده پارلمان یا همان ورخونا رادا می‌باشد.[۱] پژوهشگران، سیستم سیاسی اوکراین را یک سیستم ضعیف و شکننده می‌دانند که از نظر ایدئولوژیک و فردی تهی و بی محتوا می‌باشد و رسانه‌ها و سیستم قضایی نیز در کنترل سیاستمداران، ناتوان می‌باشند. سیستم سیاسی اوکراین را میتوان یک سیستم بیش از حد متمرکز که ترکیبی از میراث سیستم تمرکزگرای شوروی که همراه با ترس از تجزیه می‌باشد، دسته بندی کرد.[۲]

قانون اساسی اوکراین

اندکی بعد از اعلام استقلال اوکراین در سال 1991، کمیسیون پارلمانی برای آماده کردن یک قانون اساسی جدید که منطبق بر سیستم چندحزبی و همچنین تضمین قانونی برای احقاق حقوق سیاسی و مدنی برای اقلیت‌های ملی بود کار خود را آغاز کرد. قانون اساسی جدید اوکراین بر پایه سیستم سیاسی کثرت گرا که در آن مبانی حقوق بشر، آزادی و شکل ریاست جمهوری حکومت گنجانده شده بود در 28 جولای 1996 به تصویب رسید.

این قانون اساسی در سال 2004 جهت برون رفت از بحران سیاسی که به دلیل انتخابات ریاست جمهوری بوجود آمده بود بازبینی و اصلاح شد و طی آن شرکت کنندگان، به تغییر شکل حکومت و ملزم کردن رئیس جمهور به همکاری با یک نخست وزیر قدرتمند توافق کردند. با این حال دادگاه قانون اساسی اوکراین در اکتبر 2010 ضمائم و اصلاحات انجام گرفته درقانون اساسی که درسال 2004 به آن ضمیمه شده بود لغو و غیر قانونی اعلام کرد و درحال حاضر قانون اساسی معتبر این کشور متن قانون اساسی سال 2004 می‌باشد.

اصول قانون اساسی

اوکراین کشوری مستقل، آزاد، یکپارچه و بر اساس قانون است که با اقتدار به طور مستقیم و با رای مردم توسط هیئت دولت اداره می‌شود. در این سرزمین جان و مال، شرافت و آبرو،شرف و شان و سلامت هر فرد به عنوان بالاترین ارزش اجتماعی شناحته می‌شود. قانون اساسی بالاترین مرجع قانونی است و هر قانونی که به تصویب برسد بایستی در چاچوب قانون اساسی  و با آن توجیه گردد. اختیارات دولت بین سه قوه مجریه، مقننه و قضاییه تقسیم می‌گردد. زبان رسمی‌ اوکراینی می‌باشد و هر فرد حق آموزش دارد، آموزش و پرورش تا مقطع دبیرستان اجباری است. شهروندان از حقوق مساوی و آزاد برخوردار و در برابر قانون مساوی هستند. هیچکس به لحاظ نژاد، رنگ پوست و مذهب بر دیگری برتری ندارد. زنان و مردان در مقابل قانون برابرند و هیچکدام در زندگی اجتماعی بر دیگری رجحان ندارد. حقوق قانونی از قبیل آزادی بیان و دارایی خصوصی ضمانت می‌شود و هر فرد مالک دارایی‌هایش می‌باشد. تمامی‌افراد مجاز به داشتن کار و وارد شدن در حرفه ای به لحاظ امنیت شغلی هستند. هرگونه فعالیت احزاب و سازمان‌ها سیاسی که مغایر قانون اساسی باشد و همچنین ایجاد خشونت در کشور و به خطر انداختن حاکمیت و تمامیت ارضی کشور ممنوع است. طبق قانون اساسی دولت متعهد به تامین مراقبت‌های بهداشتی، ساخت مسکن، تامین حقوق استخدامی‌ و امنیت اجتماعی می‌باشد. تمامی‌شهروندان از حق معاضدت قضایی برخوردارند. شهروندان حق دارند بدون سلاح به تظاهرات بپردازند و هرگونه گردهمایی منوط به اطلاع رسانی قبلی سازمان‌های ذیربط و حکومت‌های محلی می‌باشد. حکومت‌های محلی توسط  دولت اوکراین برسمیت شناخته شده و تضمین می‌گردند. سن حق رای برای اتباع اوکراینی 18 سال است.

آزادی‌های اساسی

آزادی‌های دینی و مذهبی از آزادی‌هایی بشمار می‌رود که توسط قانون تضمین شده است با این حال سازمان‌های دینی و مذهبی برای شروع فعالیت نیاز به ثبت قانونی در مراجع محلی و دولت مرکزی دارند. طبق قانون 1991 حقوق اقلیت‌ها در این کشور محترم شمرده می‌شود و قانون، داشتن آموزشگاه، مدارای فرهنگی و همچنین بکارگیری زبان‌های ملی در مراودات تجاری را برای آن‌ها تضمین کرده است. طبق قانون اساسی اوکراین، زبان اوکراینی تنها زبان رسمی‌کشور به شمار می‌رود. با این حال در کریمه و برخی مناطق شرق اوکراین کاربرد زبان روسی در داد وستد‌های رسمی‌کاربرد به وفور دیده می‌شود. در سال 2012 پارلمان قانون جدیدی را به نفع زبان‌های غیراوکراینی تصویب کرد که بموجب آن چنانچه جمعیت اقلیت مشخصی در یک استان از حد معینی فراتر برود، آن‌ها می‌توانند رسما آن زبان را بعنوان زبان دوم مورد استفاه قرار دهند، البته با توجه به ترکیب جمعیتی استان‌های اوکراین، این قانون عمدتا به نفع روس زبانان بوده است.

یکی دیگر از آزادی‌هایی که حفظ آن توسط قانون تضمین شده است، آزادی بیان و مطبوعات می‌باشد با این حال در موارد مختلفی دیده می‌شود که حکومت به اشکال مختلف رسانه‌ها را در اطلاع رسانی مورد فشار قرار می‌دهد. به عنوان مثال می‌توان ناتوانی دولت اوکراین در هدایت یک تحقیق شفاف، قابل اعتبار و کامل در مورد قتل گئورگی گنگادزه(Georgi gongadze) روزنامه نگار مستقل در سال 2000 را که موجب تخریب چهره بین المللی اوکراین گشت، نام برد. بیش از نیمی‌از اوکراینی‌ها(56/6 درصد) در یک نظر سنجی که درسال 2010 توسط مرکز نظرسنجی رازومکف(Razumkov center) انجام گرفت معتقد به وجود سانسور سیاسی در جامعه اوکراین بودند.  اتحادیه رسمی‌کارگران تحت مجموعه فدراسیون اتحادیه کارگران گروه بندی شده است .تعدادی از اتحادیه‌های مستقل مانند اتحادیه معدن کاران اوکراین که در سال 1992 در جامعه اوکراین ظهور کردند شورای مشورتی اتحادیه‌های کارگران آزاد را تشکیل داده اند.هر چند اعتصاب در جامعه اوکراین از نظر قانونی تضمین شده است ولی اعتصاب‌هایی که بر مبنای خواسته‌ای سیاسی باشد، ممنوع است.[۳]

قوه مجریه اوکراین

رییس جمهور اوکراین با رای مردم برای مدت پنج سال انتخاب می‌شود. از جمله وظایف رییس جمهور انتخاب نخست وزیری می‌باشد که مورد تایید پارلمان باشد مطابق ماده 114 قانون اساسی اوکراین، نخست وزیر و کابینه که توسط پارلمان تعیین گشته اند به ترتیب تحت رهبری رییس جمهور و نخست وزیر قرار دارند. تعداد زیادی از مقامات عالی قوه مجریه در حال حاضر به ائتلاف اکثریت پارلمان تعلق دارند.[۴]

قوه مقننه اوکراین

ورخونا رادا(Verkhona rada) یا پارلمان اوکراین 450 عضو دارد که توسط مردم برای مدت چهار سال انتخاب می‌گردند. تا سال 2006 نیمی‌از اعضای پارلمان به نسبت  آرای کسب شده توسط حزب یا گروه مربوطه به پارلمان راه می‌یافتند و نیمه دیگر نیز از حوزه‌های انتخابیه برای کسب آرای لازم به رقابت می‌پرداختند. از زمان انتخابات پارلمانی سال 2006، تمام 450 نماینده ورخونارادا از طریق آرای کسب شده توسط احزاب که برای انتخابات لیست ارائه کرده به مجلس این کشور راه یافتند. طبق قانون مصوب پارلمان در سال 2012 مجددا نیمی‌از نمایندگان باید حزبی و نیمه دیگر لزوما می‌بایست مستقل و غیرحزبی باشند.وظیفه ورخونا رادا، قانون‌گذاری، تصویب موافقتنامه‌های بین المللی و تصویب بودجه کشور می‌باشد.

نظام حزبی اوکراین

احزاب اوکراینی از ایدئولوژی مشخصی برخوردار نیستند. تعداد اعضای احزاب در اوکراین تنها یک درصد رای دهندگان واجد شرایط را در بر می‌گیرد این در حالی است که در اتحادیه اروپا این رقم به طور متوسط 4/7 درصد می‌باشد.[۵]

احزاب مهم اوکراین بشرح زیر هستند:

حزب مناطق  اوکراین

  حزب مناطق در تاریخ 26 اکتبر 1997 با عنوان «حزب احیای مناطق اوکراین» تشکیل شد، در 6 نوامبر 2000 ثبت رسمی‌شد و در 21 مارس 2001 به «حزب مناطق اوکراین» تغییر نام داد. درحال حاضر حزب مناطق بزرگترین و با نفوذترین حزب اوکراین است. این حزب نه تنها در شورای عالی دارای بزرگ‌ترین فراکسیون می‌باشد بلکه بیش‌ترین نمایندگی را در استان‌ها، شهرها و مناطق دارد. بیش‌ترین طرفداران این حزب در مناطق دانتسک، لوگانسک و استان‌های دیگر شرق کشور زندگی می‌کنند. اولین رهبر این حزب ولادیمیر ریباک شهردار دانتسک بود. رهبر فعلی حزب آقای ویکتور یانکوویچ است که بعد از انتخاب شدن به ریاست جمهوری، با رای اعضای حزب آقای آزاروف به رهبری انتخاب شد. تعداد زیادی از اعضای این حزب در مناطق مختلف شرق کشور دارای تجارت خاص خود می‌باشند و در تامین هزینه‌های این حزب و نیز مبارزات انتخاباتی  نقش تعیین کننده ای دارند. یکی از بانفوذترین شخصیت‌های این حزب آقای رینات احمدوف می‌باشد که ثروتمندترین فرد اوکراین معرفی شده است.

حزب مناطق در 25 استان کشور، بیش از 11600 سازمان حزبی فعالیت دارند. براساس اطلاعات منتشره حزب، اعضای حزب در اکتبر 2009 بیش از یک میلیون نفر بودند. این رقم در سال 2012 به یک و نیم میلیون نفر رسید. بیش‌ترین میزان فعالیت این حزب در مناطق شرق و جنوب اوکراین یعنی استان‌های دانتسک، لوگانسک ، خارکف و کریمه می‌باشد ، در همین مناطق نیز بیش‌ترین هواداران حزب زندگی می‌کنند. خط مشی خارجی این حزب همکاری موثر با روسیه و در عین حال همکاری با اروپا بوده است. پس از انقلاب نارنجی و روی کار آمدن دولتی از حزب مناطق، کی یف تمام تلاش خود را بکاربست تا حداکثر نزدیکی به اروپا را ایجاد نماید ولی این تلاش‌ها با موفقیت همراه نبود. درزمینه خط مشی داخلی حزب باید به شعارهای این حزب توجه کرد: اوکراین برای ملت اوکراین، موفقیت مردم برابر با موفقیت اوکراین است و زبان روسی زبان دوم رسمی‌اوکراین .

باتکیفشینا ( بلوک یولیا تیموشنکو - بیوت )

این بلوک اولین بار برای شرکت در انتخابات شورای عالی در سال 2002 تشکیل شد که موفق شد 26/7 آرا را به خود اختصاص دهد. در نتیجه توانست فراکسیون خود را تشکیل دهد. سه حزب این بلوک سیاسی را تشکیل دادند که عبارتند از اتحادیه سراسری «باتکیفشینا»  اوکراین، حزب جمهوری‌خواهان اوکراین «سابور»، حزب سوسیال دمکرات اوکراین. بیوت یکی از نیروهای سیاسی در جریان انقلاب نارنجی در اوکراین بود. نمایندگان آن در دولت اولیه یولا تیماشنکو شرکت داشتند و بعد از استعفای وی از اطراف وی پراکنده شدند. رهبر این بلوک خانم یولیا تیموشنکو است که با اتهام فساد مالی به هفت سال زندان محکوم شده و هم اکنون دوران محکومیت خود را می‌گذراند. با توجه به انتخابات پارلمانی 28 اکتبر 2012 این حزب خانم تیموشینکو را به عنوان نامزد اصلی خود معرفی کرد لکن کمیسیون مرکزی انتخابات صلاحیت او را رد کرد.  

در نوامبر 2005 در آغازمبارزات پارلمانی برای شرکت در انتخابات ( مارس 2006 ) آلکساندر تورچینوف رئیس ستاد انتخاباتی اعلام کرد ، نام بلوک مانند سابق خواهد بود ولی تنها احزاب باتکیفشینا و حزب سوسیال دمکرات اوکراین به آن خواهند پیوست. حزب سابور به رهبری آناتولی ماتوینکو به بلوک ویکتور یوشنکو( اتحاد ملی «اوکراین ما») خواهد پیوست. حزب «رفرم و پاریادک» به رهبری ویکتور پینزنیک بعد از برگزاری انتخابات به این بلوک پیوست.  در این انتخابات بلوک تیماشنکو بعد از مناطق در مرتبه دوم جای گرفت و توانست 129 نماینده از 450 نماینده پارلمان را به خود اختصاص دهد. در انتخابات زودرس پارلمانی سه حزب «باتکیفشینا» ، «رفرم و پاریادک» و حزب سوسیال دمکرات اوکراین به بلوک وارد شدند. در نتیجه رای گیری انتخابات پارلمانی در 30 سپتامبر 2007 ، بیوت مرتبه دوم  را با 30/71 بدست آورد و 156 مکان پارلمانی را تصاحب کرد. بلوک یولا تیماشنکو در مناطق غرب کشور و مناطق مرکزی دارای محبوبیت بیشتری است و در سال‌های اخیر بخصوص اکثریت آرا را در کی یف در اکثر انتخابات سراسری و شهری تصاحب می‌کند.

انسان ، خانواده و کیفیت زندگی ارزش‌هایی است که حزب بر آن تاکید دارد. یکی از اصول این حزب دولت برای فرد و نه فرد برای دولت می‌باشد. تاکید این حزب بر رعایت حقوق انسانی و تامین امنیت وی و مبارزه با فساد می‌باشد. حزب معتقد است دیکتاتوری قانون تنها دیکتاتوری است که می‌تواند در کشور حاکم باشد. حزب باتکیفشینا بر تامین موثر منافع ملی استراتژیک از نظر اقتصادی ، محیط زیست و اطلاعاتی تاکید عمده ای دارد. همگرایی اروپایی اوکراین از اولویت‌های این حزب است همچنانکه در همکاری با سایر کشورها بر ایجاد روابط متعادل در سطح منطقه و دنیا تاکید دارد. مهم‌ترین اصل در این خط مشی حفظ حاکمیت مستقل ، منافع ملی و پیشرفت در قابلیت رقابت حزب می‌باشد.

حزب کمونیست اوکراین

این حزب چپ، قدیمی‌ترین حزب اوکراین می‌باشد . این حزب تا سال 1991، یکی از بزرگترین سازمان‌های حزب کمونیست شوروی بود. در 18 آوریل 1918 از اعضای حزب کارگر سوسیال دمکرات تشکیل شد و در ژوئیه 1918 به حزب کمونیست روسیه با حفظ استقلال داخلی پیوست. اولین دبیر کل حزب، گئورگی پیاتاکوف بود که از ژوئیه 1918 تا می‌1919 این مقام را داشت. آخرین دبیر کل حزب تا قبل از فروپاشی شوروی لئونید کراوچوک بود . در 30 آگوست 1991 به اتهام کودتای سازمان یافته، فعالیت این حزب ممنوع شد. در 26 اکتبر 1991 آلکساندر مارز کلیه اعضای حزب کمونیست ممنوعه را به اجلاسیه دعوت کرد و حزب سوسیالیست را تشکیل داد. در 19 ژوئن 1993 در شهر دانتسک مجددا حزب کمونیست اوکراین تشکیل شد.

این حزب در تمام استان‌های کشور فعالیت دارد، سطح محبوبیت این حزب در شرق و جنوب کشور بیشتر از غرب می‌باشد. هواداران این حزب بیشتر در روستاها و از میان طبقات مسن جامعه می‌باشد. سیاست خارجی این حزب براساس اتحاد با روسیه و بلاروس بوده، کاملا مخالف با الحاق به ناتو می‌باشد. این حزب در تمام دوره‌های پارلمانی حضور داشته است و رهبر حزب ( آقای سیمننکو) در انتخابات ریاست جمهوری همیشه از مدعیان بوده است. بیشترین آرا را در سال 1999 بدست آورد که بعد از لئونید کوچما 22/24 درصد آرا را کسب کرد و به مرحله دوم راه یافت.

حزب اوکراین ما

اجلاسیه تشکیل حزب اوکراین ما در 5 مارس 2005 برگزار شد. این اجلاسیه با حضور اکثریت مقامات دولتی برگزار شد. پایه اصلی این حزب جریانات اواخر حکومت لئونید کوچما بود که بسیاری از شرکت کنندگان در انقلاب نارنجی را در این حزب گرد هم آورد. در اجلاسیه اول این حزب که تعداد زیادی از مقامات در آن شرکت کردند، رومان بسمرتنی معاون نخست وزیر به عنوان رئیس شورای حزب برگزیده شد. پتر پاراشنکو رئیس شورای امنیت و دفاع ملی اوکراین به عنوان نایب رئیس انتخاب شد. بسیاری از ورزا، استانداران، شهردار کی یف به این حزب وارد شدند. ویکتور یوشنکو در همان جلسه به عنوان رئیس افتخاری برگزیده شد، ولی بمرور تلاش نمود از فعالیت‌های حزب کناره جوید. این حزب در مناطق غربی کشور بخصوص در استان‌های ترنوپیل، ایوان فرانکوسک، لووف دارای محبوبیت بیش‌تری است. درزمینه خط مشی خارجی، اولویت اول این حزب که در طول دوره ریاست جمهوری ویکتور یوشنکو بر آن تاکید می‌شد، همگرایی اروپایی، اورآتلانیک بوده است.

حزب سوسیالیست اوکراین

حزب سوسیالیست اوکراین بلافاصله بعد از ممنوعیت حزب کمونیست اوکراین در این کشور تشکیل شد. اجلاسیه تشکیل این حزب در 26 اکتبر 1991 برگزار شد. این حزب در تمام مدت موجودیت خود را به عنوان حزب چپ میانه رو معرفی کرد که براساس الگوهای اروپایی رفتار می‌کند. بعد از تشکیل مجدد حزب کمونیست، برخی از اعضای حزب سوسیالیست به رهبری آدام مارتینوک به حزب کمونیست وارد شدند. در پروسه تشکیل حزب سوسیالیست، برخی از اعضای آن از جمله ناتالیا ویترنکو بخش حزب سوسیال مترقی را تشکیل دادند. رهبر این حزب آلکسارندر مارز می‌باشد چندین دوره ریاست شورای عالی را بر عهده گرفت.

این حزب در مناطق مرکزی اوکراین از جمله پولتاوا دارای بیشترین طرفدار است. در زمان انقلاب نارنجی با پیوستن رهبر این حزب آلکساندر مارز به ائتلاف نارنجی و افشاگری‌ها و موضع گیری‌های تند از سوی وی ، میزان محبوبیت حزب افزایش یافت . آلکساندر مارز در جریان «نوار کاست جنجالی» که از سوی سرگرد سابق امنیتی آملچنکو در دفتر لئونید کوچما از گفتگوهای کوچما با مقامات مختلف ضبط شده بود نقش اصلی را داشت. براساس اطلاعات منتشره حزب، این حزب در زمان تشکیل 674 نفر عضو داشت که در اواخر 2006 به 300 هزار عضو افزایش یافت. بیشتر هواداران حزب در مناطق روستایی و شهرهای کوچک می‌باشند.

در مقام مقایسه با سایر احزاب چپ، حزب سوسیالیست اوکراین را باید نزدیک ترین حزب به احزاب راست شمرد. آلکساندر مارز رهبر حزب در مبارزات انتخاباتی مختلفی که برگزار شد، ائتلافات زیادی با احزاب مختلف درمسائل مختلف انجام داد. در سیاست خارجی، موضع منفی نسبت به الحاق به ناتو دارد و نیز درباره عضویت در اتحادیه اروپا همواره این نکته را بیان می‌کند ، که اروپا را باید در اوکراین ساخت. از نظر این حزب در امور داخلی، بهترین شکل اداره کشور، جمهوری دمکراتیک با تاکید بر توسعه اداره‌های خودگردان از طریق شورای‌های محلی و ارگان‌های اجرایی آن‌ها می‌باشد. حزب معتقد است که در اوکراین باید حقوق انسانی و منافع انسان بر حقوق کشوری و یا بازار ارجحیت دارد.

حزب سوسیالیست مترقی اوکراین

اجلاسیه تشکیل حزب سوسیالیست مترقی اوکراین در 20 آوریل 1996 برگزار شد. رهبر این حزب ناتالیا ویترنکو و قائم مقامی‌وی نیز بر عهده مارچنکو می‌باشد. فعالیت این حزب به مانند اکثر احزاب چپ در روستاها و شهرهای کوچک است. در بعد از انقلاب نارنجی درجه محبوبیت این حزب کاهش یافت و در 2 دوره اخیر انتخابات پارلمانی نتوانست به پارلمان راه یابد. در سیاست خارجی حزب سوسیالیست مترقی مخالف تک قطبی بودن سیستم جهانی است. ویترنکو معتقد به ائتلاف با کشورهای روسیه، بلاروس می‌باشد و مخالف کامل پیوستن به ناتو و سازمان تجارت جهانی می‌باشد. راجع به خط مشی داخلی این حزب باید گفت حزب سوسیالیست مترقی، زبان روسی را زبان قومی‌ملت اوکراین می‌داند و به همین خاطر خواستار رسمی‌شدن این زبان می‌باشد. حمایت کننده جدی فرهنگ روسی می‌باشد. مخالف اعلام بندار و شوخویچ به عنوان قهرمانان ملی اوکراین می‌باشد.

حزب اودار اوکراین

اودار مخفف کلمات ائتلاف دموکراتیک اوکراین برای اصلاحات است. همچنین اودار در زبان روسی "ضربه" معنا می‌دهد لذا بعضا به آن حزب ضربه هم می‌گویند. رهبری این حزب به عهده آقای ویتالی کلیچکو، قهرمان سنگین وزن بوکس اوکراین است. برنامه کاری این حزب که بعد از انقلاب نارنجی تاسیس شد، مبارزه با فساد اداری و همگرائی با اروپاست. آقای کلیچکو، رهبر این حزب اعلام داشته چنانچه این حزب به قدرت برسد، نظام مالیاتی کشور را بازتعریف و ساده کرده و فساد دولتی را ریشه کن خواهد کرد و دراین راستا موسسه ای تحت نام آژانس مبارزه با فساد تشکیل داده تا کلیه مقامات، قضات و ارگان‌های انتظامی‌را مورد بازرسی قرار گیرند.

حزب اودار در سال 2005 برهبری کلیچکو با نام "پایتخت اروپایی" به ثبت رسید. در انتخابات شهرداری کی یف با برخی احزاب اپوزیسیون بلوک جدیدی راتشکیل دادو 14 کرسی بدست آورد و بدین ترتیب وی به سمت معاونت شورای شهر کی یف منصوب شد. این بلوک بزودی از هم پاشید ولی در انتخابات شهرداری در سال 2008 مجددا 15 کرسی بدست آورد. این حزب در سال 2009 به حزب کشور نوین تغییر نام داد. در سال بعد این حزب به اودار تغییر نام داد و در انتخابات محلی و استانی 400 نماینده این حزب به شوراهای فوق راه یافتند. این حزب تا سال 2012 نماینده ای در پارلمان نداشته است.

حزب سبز اوكراين

حزب سبز در ميان هشت حزب با نفوذی قرار داشت كه در انتخابات پارلمانیمارس 1998 با بدست آوردن بيش از 4 درصد آراء به مجلس راه يافتند.فراكسيون اين حزب در پارلمان 450 نفری اوكراين دارای 17 كرسی بود. همچنين دو وزير در كابينه قبلی از اعضا اين حزب  بودند  و در انتخابات رياست جمهوری سال 1999 نيز رايزنی‌هائی برای اعطاید و وزارت به حزب سبز انجام شده بود ولی بعد از پيروزی كوچما در انتخاب پست وزارتی به اين حزب اعطا نگرديدكه اين موضوع تا حدودی موجب رنجش اعضا اين حزب گرديد.

از مهم‌ترين مواضع حزب سبز اوكراين مخالفت با تك قطبی بودن جهان و حاكميت بلا منازع امريكا در دنيا می‌باشد. همچنين اين حزب اگرچه موافق روابط اوكراين با اروپا می‌باشد ولی اعتقاد دارد كه سياست خارجی اوكراين بايد به نحوی تنظيم گردد كه هم غرب و هم شرق را مورد توجه قراردهد و اوكراين مانند پلیبين شرق و غرب عمل نمايد. رهبراين حزب آقای" ويتالیكونونف " دارای مطالعاتی در زمينه فلسفه شرق می‌باشد. ویبنا به گفته خودش تمامی‌قرآن كريم را مطالعه كرده است. او در سال 1375 جهت ارائه مقاله در سميناری مربوط به مسائل آسيای مركزی كه در دفتر مطالعات سياسی و بين المللی وزارت متبوع برگزار شد، به ايران سفر نموده است.

حزب سوسيال دمكرات اوكراين

این حزب از جمله احزاب سياسی اوكراين است كه فعاليت آن پس از انتخاب مجدد كوچما دو چندان گرديد. رهبران اين حزب اعم از مدودچوك و لئونيد كرافچوك سهم بسزائی را در تشكيل اكثريت پارلمانی اوكراين در دهه گذشته داشتند. اين حزب از لحاظ جهان بينی طرفدار نظريه اروپائی توسعه اقتصاد برای تامين رفاه عمومی‌جامعه می‌باشد. منابع اطلاعاتی اين حزب يكی از قدرتمندترين منابع اطلاعاتی در اوكراين محسوب مي‌گردد بطوریكه فعاليت كانال سراسری اينتر ونشريات كيفسكیواداماستی، بيزنس و چند مركز راديوئیاف .ام به صورت مستقيم يا غير مستقيم از سوی اعضای اين حزب كنترل می‌شود .

محبوبيت سوسيال دموكرات‌ها بعنوان يك ايدئولوژی به واسطه دستاوردهای اقتصاد و اجتماعی بزرگ كشورهای اروپائی تحكيم مي‌شود. در بسیاری از كشورهای اروپای غربی و شمالی دولت‌ها تحت فرمان سوسيال دموكرات‌ها اداره می‌شود و آنان كشورهای خود را در قاره اروپا به ثروتمندترين كشورها در اين قاره تبديل نموده اند. از ديدگاه اين حزب  تنها ايده سوسيال دموكرات میتواند جوابگوی خواسته‌های ايدئولوژيكی جامعه اوكراين باشد كه اين خواسته‌ها قبلا در قالب ايده چپی توسعه می‌يافت. پژوهش‌های جامعه شناسی نشان می‌دهند با اين وجود كه مردم كشور معتقد نيستند حكومت فعلی كشور بهتر از حكومت در زمان شوروی می‌باشد ولی از سوی ديگر معتقدند كه بازگشت به زمان شوروی غير ممكن است. به همين دليل مردم كشور خواستار دخالت دولت در امر اقتصاد آن هم بصورت سنجيده مي‌باشند يعنی اولويت‌های اجتماعی كشور درست همان ايدئولوژی اين حزب بوده است .

برتری حزب سوسيال دموكرات متحد عبارت است از ايجاد اقتصاد موثر، تامين كار برای عموم مردم و از بين بردن فقر و ايجاد سيستم توسعه يافته و حمايت اجتماعی می‌باشد .اساس مدل اجتماعی سوسيال دموكرات اوكراين عبارت است از تلفيقی از اقتصاد سرمايه داری خصوصی با سيستم توزيع مجدد توليدات با هدف رفع تمامی‌تبعيض‌های اجتماعی مي‌باشد . البته لازم به ذكراست كه تنها اين امور در دولت نيرومند ممكن است.

حزب جنبش مردم اوکراین

در سال 1989 به عنوان جنبش همگانی فعالیت پرداخت (جنبش مردم اوکراین برای بازسازی، تعیین هویت ملی، زبان و فرهنگ اوکراینی بود و کمتر به مسایل اقتصادی جامعه می‌پرداخت) و در سال 1993 به طور رسمی‌به عنوان حزب سیاسی به ثبت رسید. در سال 1994 در انتخابات پارلمانی شرکت نمود و پس از این انتخابات، فراکسیون پارلمانی حزب روخ با ترکیب 26 نفر تشکیل گردید. در سال 1998 با شرکت در انتخابات، مقام دوم را از لحاظ تعداد آرای مردم کسب نمود و فراکسیون پارلمانی این حزب به 48 نفر رسید و بالاخره در سال 2006 در انتخابات پارلمانی به عنوان عضو بلوک اوکراین، به رقابت پرداخت. لازم به ذکر است که این حزب طرفدار کلیسای ارتدوکس ملی اوکراین می‌باشد. رهبر آن آقای بوریس تاراسیوک است.

حزب میهن اوکراین

این حزب در سال 1999 تاسیس و با حزب جمهوری خواه محافظه کار در سال 2002 ادغام شد. مرام این حزب شامل ملی گرایی، پوپولیسم و حمایت از گرایش‌های اقتصادی اجتماعی است. در انتخابات پارلمانی 2006 به عنوان عضو بلوک یولیا تیموشنکو شرکت کرد و به رقابت پرداخت. این حزب در سال 2005 حدود  275000 عضو داشت[۶].

نظام قضایی اوکراین

سیستم قضایی اوکراین بر اساس قانون اساسی سال1996 طرح ریزی شد[۷] و قبل ازاین تاریخ هیچ نوع بازنگری قضایی از سال 1991 درنظام قضایی اوکراین انجام نگرفته بود.[۸] اگرچه بر اساس قانون، نظام قضایی اوکراین مستقل شناخته شده است ولی در عمل فاصله کمی‌بین سیستم قضایی اوکراین و قدرت‌های سیاسی حاکم دراین کشور وجود دارد. قضات در این کشور از سوی سیاستمداران و سرمایه داران تحت فشار هستند. فساد در نظام قضایی اوکراین به نحو گسترده ای جریان دارد.[۹] طبق اعلام وزارت دادگستری اوکراین در سال 2009 تنها 10 درصد از مراجعه کنندگان به دادگاه‌ها به سیستم قضایی اوکراین اعتماد دارند و کمتر از 30 درصد از مردم احتمال می‌دهند که قضاوت عادلانه ای در دادگاه‌ها رخ دهد[۴].

بسیاری از سیاستمداران و تحلیل گران اوکراینی سیستم قضایی اوکراین به مثابه گندیدن نمک توصیف می‌کنند و در مورد فساد موجود و همچنین فشارهای سیاسی وارده بر این سیستم شکایت دارند.[۴] بارها رخ داده است که قضات اوکراینی در حین گرفتن رشوه دستگیر شده اند. مظنونین قبل از محاکمه دردادگاه‌های اوکراین به مدت طولانی حبس می‌شوند. دادگاه‌های اوکراین بر اساس قانونی که درسال 2010 به تصویب رسیده است برای انجام وظایف خود از نظر مالی، قانونی و آزادی‌های اساسی  تضمین شده اند. اگرچه هنوز دراجرای سیستم جدید مشکلاتی وجود دارد ولی انتظار می‌رود با اجرای این قانون و اصلاحات به عمل آمده وضعیت بهتری نسبت به قوانین سال 2002 حاصل شود.

دادگاه در سیستم قضایی اوکراین

دادگاه‌ها در سیستم قضایی اوکراین به چهار سطح تقسیم می‌شوند که عبارتند از:

دادگاه‌های محلی

دادگاه‌های عمومی‌(محلی ) که در حوزه قضایی خود با جرائم جنایی و مدنی رسیدگی می‌کنند که شامل دادگاه‌های شهرها، شهرک‌ها و بخش‌ها که بعنوان مثال می‌توان از دادگاه شهر کی یف و دادگاه شهر سواستوپل نام برد.

دادگاه‌های ویژه محلی

این دادگاه‌ها به جرایم اداری و تجاری رسیدگی می‌کنند که بصورت منطقه ای می‌باشند که شامل دادگاه مرکز کریمه و همچنین دادگاه اداری و تجاری در کی یف و سواستوپل می‌باشند.  

دادگاه‌های استینافی

این دادگاه‌ها به جرایم جنایی و مدنی رسیدگی می‌کنندکه شامل دادگاه استینافی منطقه‌ای، دادگاه استینافی مرکز جمهوری خودمختار کریمه و دادگاه استینافی کی یف و سواستوپل می‌شود.

دادگاه‌های عالی با حوزه قضایی ویژه و تخصصی

دادگاه های عالی با حوزه قضایی ویژه و تخصصی شامل دادگاه های زیر است:

  • دادگاه ویژه عالی برای جریم جنایی و مدنی که جرایم مدنی و جنایی را پوشش می‌دهد؛
  • دادگاه ویژه عالی اداری اوکراین که جرایم اداری را پوشش می‌دهد؛
  • دادگاه عالی تجاری و اقتصادی اوکراین که به جرایم اقتصادی و تجاری رسیدگی می‌کند.

دادگاه عالی اوکراین

دادگاه عالی اوکراین بالاترین و مهمترین دادگاه در سیستم قضایی اوکراین می‌باشد که در راس همه دادگاه‌ها قرار گرفته است.

دادگاه قانون اساسی

دادگاه قانون اساسی اوکراین یک بخش مهم در حاکمیت اوکراین به شمار می‌رود که وظیفه آن تشخیص منطبق بودن اقدامات قانونی پارلمان، رئیس جمهور، اعضای کابینه و پارلمان کریمه با خط و مشی قانون اساسی اوکراین می‌باشد. تفسیر قوانین قانون اساسی و سایر قوانین اوکراین از جمله دیگر وظایف این دادگاه به شمار می‌رود.

این دادگاه شامل 18 قاضی است که 6 نفر توسط رئیس جمهور، 6 نفر توسط شورای عالی (پارلمان) و 6 نفر دیگر توسط انجمن قضات اوکراین انتصاب می‌شوند. قضات باید تابعیت اوکراینی داشته باشند و کمتر از 40 سال سن نداشته باشند و حداقل 20 سال در کی یف ساکن باشند. این قضات به مدت 9 سال انتخاب می‌شوند و انتخاب مجدد آن‌ها ممنوع است. رئیس دادگاه با رای مخفی اعضاء به مدت 3 سال انتخاب می‌گردد[۶].

تقسیمات اداری و سیاسی اوکراین

سیستم تقسیمات اداری و سیاسی اوکراین منعکس کننده وضعیت این کشور به عنوان یک دولت یکپارچه به همان شکلی که درقانون اساسی آمده است، می‌باشد و در واقع همه واحدهای سیاسی این کشور دارای رژیم و قانون یکسان می‌باشند. اوکراین در مجموع به 24 استان و یک جمهوری خودمختار که همان جمهوری خودمختار کریمه می‌باشد تقسیم شده است.علاوه بر این کی یف پایتخت اوکراین و سواستوپل از یک شرایط فوق العاده قانونی برخوردار می‌باشند. 24 استان و جمهوری کریمه به 490 رایون یا همان بخش تقسیم می‌شوند که در واقع لایه دوم تقسمات اداری و سیاسی اوکراین به شمار می‌رود.میانگین مساحت هر رایون در اوکراین 120کیلومتر مربع باشد و متوسط جمعیت هر رایون نیز 52000 نفر می‌باشد.[۱۰]

نواحی شهری اوکراین می‌توانند زیر مجموعه و تابع دولت مرکزی ( مانند شهرهای کی یف و سواستوپل)، استان و یا رایون باشند که این موضوع بستگی به جمعیت و اهمیت اقتصادی و اجتماعی هر کدام از آن‌ها دارد.

جدول شماره 1. سرشماری تقسیمات اداری و سیاسی اوکراین در سال 2010[۱۱]

درجه تقسیم بندی نام منطقه تعداد شهر یا سکونتگاههای دیگر تعداد مجموع سکونتگاهها انسانی
ناحیه کریمه 1 - - -
استان 24 شهر با وضیعت خاص 2 459
بخش رایون 490 نواحی شهری 178
- - بخش شهری 118
شهر - - شهرهای کوچکتر 279
شهر یا روستا 783 شهر یا شهرک 102 885
روستا روستا یا بخش دارای شهرداری 10278 روستا 27190 28456
- سکونتگاه روستایی 1266

روابط خارجی اوکراین

نخستین دولت روسی در کی یف تشکیل شد، بنابراین ملی گرایان روس تجزیه اتحاد شوروی را یک فاجعه برآورد کرده اند. این کشور یکی از چهار جمهوری داری تسلیحات هسته ای عضو این اتحاد بود. هر چند بر پایه موافقت نامه‌های دوران اتحاد شوروی باید این سلاح‌ها به روسیه انتقال داده می‌شد، ولی رهبران آن خواستار تضمین‌های امنیتی و کمک‌های مالی بیشتری بودند. این کشور برای خلع سلاح و انتقال این تسلیحات به روسیه کمک مالی قابل توجهی از آمریکا دریافت کرد و پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته ای و نیز پیمان استارت را در 1994 تایید و اجراکرد. تحویل سلاح‌های هسته ای به روسیه تا 1996 ادامه یافت. روسیه و اوکراین که هر دو از بنیان گذاران "کشورهای مستقل مشترک المنافع-  CIS" بودند، در مورد آن برداشت‌های متفاوتی داشتند. در حالی که روسیه در پی مدیریت جدید همبستگی‌های دوران اتحاد بود، رهبران اوکراین آن را یک نوع جدا شدن امروزی و مدنی این کشورها از هم می‌دانستند. اوکراین حاضر به تایید منشور این سازمان نشد و آن را یک نهاد فراملی معرفی کرد.

اوکراین موافقتنامه اتحاد با روسیه و جمهوری‌های دیگر را تهدیدی برای استقلال خود قلمداد می‌کرد. از همین رو از ورود به هرگونه اتحاد سیاسی و گمرکی جدید با کشورهای مذکور خودداری کرد. کراوچوک دردسامبر 1991 با ورود به CIS موافقت کرد، اما از امضای قراردادهایی چون مجمع بین المجالس، قرارداد چهارجانبه با روسیه، قزاقستان، قرقیزستان و بلاروس خودداری کرد. اوکراین از اتحاد کشورهای بالتیک و دریای سیاه پشتیبانی کرده است، با این وجود نمی‌تواند واقعیت‌های تاریخی و ژئوپولیتیکی خود را انکار کند، اوکراین به جمهوری‌های پیشین اتحاد شوروی و به ویژه روسیه وابستگی‌های گوناگون اقتصادی دارد. البته این وابستگی از سوی روسیه نیز وجود دارد.

در بخش تسلیحات طراحی و ساخت هواپیماهای آنتونوف 224که مرکز آن در شهر کی یف و خارکف است، طراحی و ساخت کشتی‌های جنگی و ترابری در کی یف،خرسون و بندر میکلایف در دریای سیاه ، موشک‌های دوربرد در دنیپرپتروفسک و تانک‌های تی 80، و نیز طراحی و اجرای سیاست صدور تسلیحات اوکراین با همکاری و تفاهم روسیه صورت می‌گیرد.از نظر جغرافیایی و ترانزیتی هم ارتباط اوکراین با کشورهای آسیای مرکزی و قفقاز و خاورمیانه، هند، چین و کشورهای جنوب شرقی اسیا از حریم هوایی روسیه امکانپذیر است.

میان اوکراین و بلاروس پنج توافقنامه وجود داردکه قرارداد همبستگی ،دوستی و همکاری مهم ترین آن‌هاست. همچنین اختلاف‌های مرزی و ملی واصول مربوط به مالکیت بین دو کشور حل شده است.   

اختلاف روسیه و اوکراین در مورد چگونگی تقسم ناوگان دریای سیاه، دو کشور را تا آستانه بحران سیاسی پیش برد. محل استقرار این ناوگان در بندرسواستوپل در کریمه و در قلمرو اوکراین است. کوچما و یلتسین در ماه مه 1997 قرارداد دوستی و همکاری دو کشور را امضا کردند تا در پرتو آن به این اختلاف هم پایان دهند. در نتیجه برای اولین بار روسیه استقلال اوکراین را مورد شناسایی قرار داد. اوکراین با فروپاشی اتحاد، مشی غرب گرایانه و تحکیم پیوندهای خود را با اروپا و آمریکا در الویت قرار داد. بنابراین در همان حال که با روسیه و بلاروس سی ای اس را بوجود آورد، به سازمان کشورهای ساحلی دریای سیاه و سپس گوام (1997)پیوست. اوکراین تلاش کرد با توسعه روابط با گروه بندی‌های گوناگون منطقه ای ، دستیابی به منافع بیشتر را عملی سازد. در فوریه 1994 اوکراین به برنامه مشارکت برای صلح ناتو پیوست و از نوامبر 1995 به عضویت شورای اروپا درآمد، در حالی که قرارداد همکاری با اتحادیه اروپا را در 1994 امضاء کرده بود.[۱۲] 

روابط این کشور با ناتو با سرعت بیشتری گسترش یافت. از 1995 این کشور عضو فعال برنامه مشارکت برای صلح بوده است و از توسعه آن به سوی شرق حمایت بسیار کرده است. در مارس 2000 نخستین نشست ناتو در قلمرو یکی از اعضای پیشین اتحاد شوروی در کی یف برگزار شد. هدف از آن نمایش حمایت این سازمان از اوکراین بود. نیروهای اوکراین در کنار نیروهای آمریکایی در عراق پس از سرنگون کردن صدام و سپس نقاط دیگر حاضر شدند. پس از به قدرت رسدن یوشچنکو و روند نزدیکی با اتحادیه اروپا، ناتو و نهادهای غربی دیگر، شدت یافت و و تلاش برای یکپارچه شدن با نهادهای فراآتلانتیکی بیش‌تر شد. روابط با آمریکا نیز اهمیت بیشتری پیدا کرد. نخست وزیری یانوکوویچ بر این سرعت تاثیر منفی داشت. او سیاست‌های یوشچنکو برای نزدیکی روزافزون به آمریکا را مورد انتقاد قرار داد. با پیروزی حزب مناطق و ریاست جمهوری آقای یانوکویچ در سال 2010 دولت وی که به "دولت روسگرا" معروف بود، برخلاف انتظار، درجهت نزدیکی به غرب بویژه عضویت در اتحادیه اروپا بسیار کوشید و تا دو سال با انتقادات بعضا تند اروپایی‌ها با نرمش رفتار کرد. با نزدیک شدن زمان انتخابات پارلمانی و تشدید فعالیت‌های اپوزیسیون، حمایت غربی‌ها از آن‌ها و انتقادشان از حزب حاکم افزایش یافت. نهایتا یانوکویچ در سالگرد استقلال کشور اظهار داشت عضویت در اتحادیه اروپا به بهای مداخله در امور داخلی اوکراین نیست.    

روابط اوکراین با روسیه همچنان بسیار موثر و مهم به شمار می‌آید. انقلاب نارنجی 2004 رویارویی روسیه با آمریکا دراین کشور را برجسته تر ساخت. شکست یانوکوویچ در انتخابات ریاست جمهوری و سپس بازگشت او به عرصه قدرت در 2010 به عنوان رئیس جمهور بیانگر اهمیت جایگاه روس تبارها در این کشور و تاثیر آن در روابط اوکراین با روسیه است . افزایش سه برابری بهای گاز در اوکراین و آثار آن نیز بسیار قابل توجه است. بستن شیر گاز بر روی اوکراین در زمستان 2006 از بی پروایی روسیه در تشدید فشار براین کشور در چهارچوب سیاست‌های خود حکایت می‌کند. روسیه می‌کوشد با پیدا کردن مسیرهای جایگزین، نقش برجسته اوکراین در انتقال گاز به اروپا را کم رنگ سازد.

شبه جزیره کریمه و تلاش آن برای خودمختاری، هم بر روابط دو کشور اثر داشته و هم آن را تحت تاثیر قرار داده است. این منطقه که در 1954 از سوی خروشچف به اوکراین داده شد، در کنار دریای سیاه واقع شده است. مقامات آن پس از استقلال اوکراین در پی کسب خودمختاری فزاینده برآمدند. در سال‌های 1995 - 1994 با حضور یوری مشکوف این گرایش شدت یافت. مبارزه روسیه در چچن برای دولت کی یف فرصت مناسبی برای سرکوب جدایی طلبی در کریمه ایجاد کرد. به هر حال 270000 تاتار ساکن در این منطقه 15 درصد جمعیت آن را تشکیل می‌دهند و مسائل قومی‌ را دامن می‌زنند. در انتخابات 2006 هواداران روسیه در مجلس کریمه اکثریت به دست اوردند. عده ای از قزاق‌های روس هم در این منطقه زندگی می‌کنند. آن‌ها با کلیسای ارتدوکس و گروه‌های تندروی ملی گرای روسی ارتباط دارند. آن‌ها سبب تقویت گرایش‌های بنیاد گرایی دینی در میان تاتارهای کریمه شده اند. این منطقه به کانون مخالفت با انقلاب رنگی تبدیل شده و تظاهرات ضد آمریکایی و ضد ناتو در آن شکل گرفته است.

شدت جرایم درمناطق مرزی با روسیه و استفاده برای قاچاق و مهاجرت به اروپای غربی و مرکزی از مرز این دو کشور، مسائل مشترکی است که نیاز به همکاری دو کشور دارد. حمایت اوکراین از تمامیت ارضی آذربایجان و ارسال مقادیر زیادی سلاح به طور قانونی به آذربایجان در فاصله سال‌های 1996 - 1993 که توسط ارمنستان آشکار شده، اوکراین را در مواجهه با ارمنستان قرار داده است. ولی قراردادهای همکاری هم میان دو کشور به امضاء رسید. اوکراین نزدیکترین مسیر روسیه به شرق اروپاست. 70درصد صادرات روسیه از این  مسیر انتقال داده می‌شود علاوه بر این صادرات گاز روسیه نیز از این مسیر  میسر می‌باشد. حق انتقال گاز از این کشور معادل 15 درصد قیمت هر متر مکعب گاز صادراتی روسیه است.

از نظر استراتژیک هم دریای سیاه همواره مورد توجه روسیه بوده و جنگ‌های کریمه (1856 - 1855)برای تسلط بر این منطقه رخ داد. تقسیم ناوگان اتحاد شوروی در دریای سیاه باعث بروز اختلاف میان روسیه و اوکراین شد. این ناوگان  300 تا 400 کشتی و تعدادی زیردریایی و هلی کوپتر و 70 هزار نیروی نظامی‌دارد. بزرگترین اقلیت روس تبار خارج از روسیه، در اوکراین زندگی می‌کنند.حدود 12 میلیون روس یعنی 22 درصد از جمعیت اوکراین را روس‌ها تشکیل می‌دهند، که بسیاری از آن‌ها مشاغل مهمی‌دارند.

پس از هلند و رومانی، اوکراین بزرگترین مصرف کننده گاز در اروپاست. ذخایر داخلی تنها 28 درصد نیازهای آن را تامین می‌کند. 70میلیارد متر مکعب از روسیه و 20 میلیارد متر مکعب در  سال از ترکمنستان گاز وارد می‌کند و همچنین سالانه 42 میلیون تن نفت نیاز این کشور است که دو سوم آن از روسیه وارد می‌شود.

در زمینه تجارت خارجی هم بخش عمده ای از صادرات اوکراین به روسیه صورت می‌گیرد. بنظر می‌رسد دیدگاه رهبران اوکراین به CIS ابزاری برای جدایی از جمهوری‌های پیشین اتحاد شوروی و نهادی است که اوکراین تا زمان پیوستن به اتحادیه اروپا در آن می‌ماند. اوکراین برای جلوگیری از احیای قدرت روسیه هر گونه پیشنهادی را که به ایجاد یک قدرت برتر در سی آی اس منجر شود، رد کرده است. اما اوکراین به روابط دوجانبه با اعضای سی آی اس بیشتر نظر دارد تا روابط چند جانبه. قراردادهای اوکراین با بلاروس، ارمنستان، گرجستان، مولداوی و ازبکستان در همین زمینه است. اوکراین از شرکت در همکاری‌های جمعی سیاسی و نظامی‌سی آی اس دوری  می‌کند. همچنین به دلیل اینکه هدف اصلی این کشور پیوستن به اتحادیه اروپاست، قبول هرگونه قرارداد در چهارچوب سی ای اس را ذیل این هدف دنبال می‌کند.

اوکراینی‌ها کشور خود را یک کشور اروپایی می‌دانند. از نظر جغرافیایی و فرهنگی شباهت‌های بسیار میان این کشور و با اروپا وجود دارد. از نظر سیاسی هم ورود به ساختارهای اروپائی برای سیاستمدارن غرب گرای این کشور اولویت داشته است. اما این کشور غیر از منابع طبیعی و نیروی کار برای عرضه به اروپا کالای مهمی‌ندارد. رهبران اوکراین برای ایجاد موازنه در برابر روسیه ، نزدیکی هر چه بیشتر با ساختارهای اروپایی را دنبال کرده اند. درجهت جلوگیری از تبدیل شدن روسیه به یک قدرت اورآسیایی ، آمریکا تشکیل اتحادی از کشورهای بالتیک – دریای سیاه – منطقه خزر را در دستور کار خود قرار داد، که اوکراین در این رابطه اهمیت زیادی پیدا کرد. بیل کلینتون از اوکراین به عنوان شریک استراتژیک آمریکا یاد کرد، اما در عمل به عنوان ابزاری در بازی با روسیه از آن استفاده شد.آمریکا همچنین از عضویت اوکراین در ناتو حمایت کرد. اوکراین آمریکا را پشتیبان اصلی در تسریع روند نزدیکی به اتحادیه اروپا می‌داند، درحالی که آمریکا در زمان تیرگی روابط با روسیه به سمت اوکراین توجه می‌کند[۶].

نیروهای مسلح اوکراین

نیروی نظامی‌اوکراین

نیروهای نظامی‌اوکراین عمدتاً از نیروهای سرباز وظیفه تشکیل شده است.مجموع پرسنل نظامی‌اوکراین با احتساب 41000نفر غیر نظامی‌تا پایان سال 2010 حدود 200000نفر می‌باشد که 73300 نفر از این تعداد پرسنل نیروی زمینی ،46000نفر پرسنل نیروی هوایی و 15000نفر پرسنل نیروی دریایی می‌باشند. دولت اوکراین تعدادی از نیروهای محافظ مورد نیازش را مطابق با سیستم  سرویس‌های نظامی‌شوروی تامین می‌کند. زنان حدود13 درصد (18000نفر) از نیروهای نظامی‌اوکراین را تشکیل می‌دهند. تعدادی از زنان که 2/9 درصد (1202 نفر )از آنان را شامل می‌شود در ارتش اوکراین جزو افسران عالی رتبه محسوب می‌شوند.  44 درصد زنان در نیروهای نظامی‌اوکراین بصورت قراردادی فعالیت دارند. دلیل اینکه مردان اقبال کمتری به خدمت در ارتش نشان می‌دهند ناشی از حقوق پایین است که در مقابل زنان استخدام در این شغل را می‌پذیرند.[۱۳]

از مراکز عمده  اموزش نظامی‌اوکراین می‌توان به مدرسه دریایی ناخیموف( Nakhimov naval school) در سواستوپل، دانشگاه نیروی هوایی ایوان کوژهداب (Ivan kozhedub) در خارکیف و دانشگاه دفاع ملی اوکراین (National defense university of ukraine) اشاره کرد.  سن شروع خدمت سربازی در اوکراین 18 سال است و مدت خدمت سربازی در نیروی دریایی 18 ماه و در نیروی زمینی و هوایی 12 ماه است. تعداد افراد آماده برای خدمت در نظام 6970035 نفر (سال 2008) تعداد افرادی که هر ساله به سن خدمت وظیفه می‌رسند در سال 256196 نفر بود. بودجه نظامی‌اوکراین یک میلیارد دلار درسال 2009 بوده است که معادل 0/79 درصد تولید ناخالص ملی می‌باشد 

ارتش اوکراین نقش روزافزونی در تامین نیرو برای عملیات‌های حافظ صلح به عهده داشته است. از سال 1992 تعداد 30000نفر از سربازان این کشور در ماموریت‌هایی در یوگسلاوی سابق (بوسنی و هرزگوین)، کرواسی، خاورمیانه(جنوب لبنان، عراق و کویت)، قاره آفریقا (آنگولا، سیرالئون، لیبی) شرکت داشته اند. از سال 1997 اوکراین همکاری تنگاتنگی را با ناتو و بخصوص با لهستان داشته است.یک واحد از نظامیان اوکراینی بعنوان بخشی از نیروهای چند ملیتی تحت فرماندهی لهستان در عراق مستقر بود.سربازان اوکراینی همچنین به همراه نیروهای لهستانی یک گردان لهستانی – اوکراینی در کوزوو مستقر هستند. مجموع نیروهای اوکراینی در سال 2009 که در اقصی نقاط جهان جهت انجام عملیات‌های نظامی‌استقرار داشتند ، 540 نفر بودند که در هشت مامویت صحلبانی شرکت داشتند[۶].

نمادهای ملی اوکراین

پرچم اوکراین

پرچم اوکراین به عنوان پرچم ملی دولت اوکراین به شمار می‌رود. پرچم ملی اوکراین اولین بار بوسیله جمهوری خلق اوکراین درسال 1918 به رسمیت شناخته شد. در آن زمان عموما پرچم آبی و زرد به همران یک نیزه سه دندانه در گوشه سمت چپ بالا استفاده می‌گردید.این نشان ملی بوسیله حکومت‌هایی که پی در پی در اوکراین به روی کار می‌آمدند حفظ شد. در طول دوره حکومت شوروی سابق، بلشویک‌ها ابتدا پرچم قرمز  و سپس پرچم قرمز – آبی را بعنوان پرچم رسمی‌جمهوری سوسیالیستی اوکراین شوروی استفاده می‌کردند. و در نهایت پرچم آبی – زرد فعلی اوکراین به طور رسمی‌در سال 1992 و زمانی که اوکراین استقلال خود را بدست آورده بود به عنوان پرچم رسمی‌ این کشور به رسمیت شناخته شد. اصل بیستم قانون اساسی اوکراین، پرچم این کشور را بیرقی می‌داند که بطور افقی به دو نیمه مساوی با رنگ‌های زرد و آبی تقسیم شده است. اوکراینی‌ها هر سال 23 اوت را به عنوان روز پرچم این کشور جشن می‌گیرند.[۱۴]

نیز نگاه کنید به

سیاست و حکومت روسیه؛ سیاست و حکومت چین؛ سیاست و حکومت افغانستان؛ سیاست و حکومت کانادا؛ سیاست و حکومت سودان؛ سیاست و حکومت اردن؛ سیاست و حکومت ژاپن؛ سیاست و حکومت کوبا؛ سیاست و حکومت مالی؛ سیاست و حکومت ساحل عاج؛ سیاست و حکومت لبنان؛ سیاست و حکومت مصر؛ سیاست و حکومت فرانسه؛ سیاست و حکومت اسپانیا؛ سیاست و حکومت قطر؛ سیاست و حکومت سیرالئون؛ سیاست و حکومت اتیوپی؛ سیاست و حکومت تایلند؛ سیاست و حکومت آرژانتین؛ سیاست و حکومت سوریه؛ سیاست و حکومت سنگال؛ سیاست و حکومت زیمبابوه؛ سیاست و حکومت بنگلادش؛ سیاست و حکومت سریلانکا؛ سیاست و حکومت تونس؛ سیاست و حکومت گرجستان؛ سیاست و حکومت تاجیکستان؛ سیاست و حکومت قزاقستان

کتابشناسی

  1. Melanie Tatur, V.S. V. (2004). The Making of Regions in Post-Socialist Europe: The Impact of Culture, Economic Structure and Institutions, Vol. II:Case Studies from Poland, Hungary, Romania and Ukraine,ISBN 978-3-8100-3814-2 ,p.111)
  2. Peter Lang, p.( 2005). Ukraine at a Crossroads, ISBN 978-3-03910-468-0 , p. 43
  3. Over half of Ukrainians feel political censorship, Kyiv Post (October 9, 2010)
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ .Moskal: ‘Rotten to the core’ Kyiv Post (March 25, 2010)
  5. Tauris , I.B. (2005). Black Sea Politics: Political Culture and Civil Society in an Unstable Region, ISBN 978-1-84511-035-2 , p. 45
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ موسسه ایراس(1392). جامعه و فرهنگ اوکراین. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)
  7. Aslund,Anders(2009),How ukraine became a market economy and democracy,peterson institute for international  ecomomics
  8. Macmillan,P., Kuzio,T.  Kravchuk, R. and Paul D'Anieri, P.(1999). State and Institution Building in Ukraine, ISBN 978-0-312-21458-6 , p. 105
  9. Drzeniek Hanouz, M. and Geiger, T.(2008). The Ukraine Competitiveness Report 2008 World Economic Forum, ISBN 978-92-95044-05-0 , p. 50)
  10. .( verkhovna Rada of Ukraine, Official Web-site(December 24, 2007
  11. National composition of the population. 2001 Ukrainian Population Census. State Statistics Committee of Ukraine
  12. کولایی ،الهه، تیشه یار، ماندانا (1385). سازمان پیمان آنلانتیک شمالی، دگرگونی در ماموریت و کارکردها،فصلنامه ژئوپلیتک.2(3و4)،
  13. Ukrainian Armed Forces 2009. p. 80. http://www.mil.gov.ua/files/white_book/Book_WP_2009_eng.pdf. Retrieved 22 October 2010.
  14. موسسه ایراس(1392). جامعه و فرهنگ اوکراین. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی (در دست انتشار)