تلویزیون در فرانسه

نخستین تلویزیون فرانسوی میان سال‌های 1925 تا 1930 پدید آمد. در 1931 نخستین ایستگاه تلویزیونی عمومی در فرانسه به دست "رنه بارته لمی"(René Barthélemy) راه‌اندازی شد. تلویزیون فرانسه از تاریخ 9 فوریه 1949 به نام شبکه آر.ت.اف.مخفف رادیو تلویزیون فرانسه آغاز به کار کرد. این شبکه مالکیت دولتی داشت و زیر نظر دقیق دولت وقت بود. از آنجا که موضوع رسانه برای دولتمردان فرانسوی اهمیت زیادی داشت، مجلس ملی آن زمان به طرح گسترش تلویزیون ظرف مدت 5 سال رای مثبت داد. در این طرح که توسط مجلس ملی فرانسه تایید شد مواردی چون پربارکردن و ساخت و پخش برنامه‌های مختلف با موضوعات متنوع مطرح شده بود. دخالت و تسلط دولت آنچنان بر این شبکه بود که تمامی موارد ابتدا از فیلتر بسیار سنگین دولت می‌گذشت. بودجه این شبکه به صورت مستقیم از وزارت اطلاعات آن زمان به این شبکه واریز می‌شد. پس از اجرای قانون مصوب مجلس، شبکه آر.ت.اف. به او.آر.ت.اف.(L'Office de Radiodiffusion-télévision française (ORTF)) (دفتر رادیو و تلویزیون فرانسه) تبدیل شد.

هیات نظارت بر رسانه تصویری فرانسه

هیات نظارت بر رسانه تصویری فرانسه(le Conseil supérieur de l'audiovisuel (CSA))، کمیسیون ملی ارتباطات و آزادی در سال 1986 تشکیل شد. این کمیته به مدت دو سال مسئولیت بررسی و نظارت بر رسانه تصویری فرانسه را بر عهده داشت. طبق قانون 17 ژانویه 1989 این هیات جای خود را به هیات عالی رادیو و تلویزیون داد. اعضای این هیات متشکل از 9 نفر هستند که 3 نفر از آنان توسط رئیس جمهور، 3 نفر از سوی رئیس مجلس سنا و 3 نفر از طرف مجلس ملی به مدت 6 سال انتخاب می‌شوند. این هیات کار نظارت بر رسانه تصویری را بر عهده دارد و یکی از کارهای این هیات تعیین سطح و رده سنی برای پخش فیلم و سریال است.

تلویزیون کابلی در فرانسه

از سال 1982 تلویزیون کابلی در فرانسه آغاز به کار کرد. در چند سال اول شروع به کار تلویزیون کابلی، شرکت فرانس تله کوم، ساخت شبکه‌های کابلی را در انحصار خود داشت و 43 شبکه را به وجود آورد که توسط یک شرکت دیگر اداره می‌شدند. مردم آگاهی کافی نداشتند و نمی‌دانستند چگونه با اداره‌کنندگان شبکه در تماس باشند. از طرفی شروع تلویزیون کابلی همزمان شد با شروع دو کانال زمینی. کانال تلویزیون پولی به نام کانال پلوس. در حال حاضر تقریبا تمام سیستم‌های کابلی از رمزگشای ویزیوپاس برای خدمات پولی استفاده می‌کنند. این کار با استفاده از یک کارت هوشمند  امکان پذیر می‌شود.

در فرانسه چندین پروژه " پرداخت برای هر تماشا" (pay-per-view ) وجود دارد که وسیع‌ترین آن در شمال فرانسه راه‌اندازی شده و نیازی به دستگاه رمزگشا ندارد. یک جعبه توزیع در خارج از منزل کار گذاشته می‌شود که در آن یک ریز کامپیوتر وجود دارد. زمانی که مشترک تصمیم می‌گیرد یک برنامه مشخص را تماشا کند، با دستگاه کنترل از راه دور خود رمزی را وارد کابل تبدیل‌کننده گیرنده خود می‌فرستد.سپس جعبه تبدیل‌کننده  مشترک نیز پیامی را به جعبه توزیع می‌فرستد و این جعبه توزیع که با کامپیوتر مرکزی در ارتباط است ترتیب ارسال فیلم و تنظیم صورت حساب را می‌دهد.

امروز با توسعه اینترنت و پدید آمدن دستگاهی به نام " تی.ان.تی" مردم فرانسه می‌توانند برنامه‌های بیش از 20 کانال تلویزیونی را دریافت کنند. " تی.ان.تی" دستگاهی به اندازه یک لب تاپ کوچک است که می‌توان آن را از سوپرمارکت‌ها به مبلغ بسیار ارزان خرید و به دستگاه تلویزیون وصل و کانال‌های تلویزیونی را با شفافیت و وضوح مشاهده کرد.

شبکه‌های رسمی تلویزیون فرانسه

شبکه TF1

ت.اف.ان نخستین‌، قدیمی‌ترین‌ و نیز پربیننده‌ترین‌ کانال‌ فرانسوی‌ محسوب‌ می‌گردد. این شبکه، شبکه اول داخلی فرانسه محسوب می‌شود که در 26 آوریل 1935 تاسیس و از ششم ژانویه 1975 به این نام درآمد. نام قبلی این شبکه RTF بود. این شبکه از ابتدا شبکه اصلی دولتی فرانسه بود. ژاک شیراک، نخست وزیر وقت، طرح خصوصی‌سازی یکی از شبکه‌های دولتی را در ماه ژوئن 1986 ارائه داد. تصمیم بر این شد که شبکه اول فرانسه را به فروش برسانند. این کانال در سال 1987 از سوی دولت به بخش خصوصی فروخته شد.  امروزه شرکت بزرگ سرمایه‌داری بویگ(BOUYGUES) که که صاحب بزرگ‌ترین شرکت ساختمانی جهان است مالک این شبکه است.

این تلویزیون که برنامه‌های عمومی، عامه پسند و خانوادگی پخش می‌کند، در گذشته بخشی از هزینه‌های خود را از راه آگهی‌های بازرگانی تامین می‌کرد، ولی در زمان ریاست جمهوری سارکوزی در 2007 این تلویزیون ناگزیر شد از پخش آگهی خودداری کند و زیر نفوذ دولت برود. این اقدام سارکوزی مایه اعتراضات بسیار در محافل رسانه‌ای و فرهنگی فرانسه شد. ولی سارکوزی توجهی به این اعتراضات نکرد و حتی مدیر و سردبیر تلویزیون را برکنار کرد و یک گوینده زن را که جوان و کم تجربه اما هوادار او بود، به سردبیری تلویزیون گماشت.با این دگرگونی‌ها، از شمار بینندگان این تلویزیون سخت کاسته شد و استقلال روزنامه‌نگاران در فرانسه زیر سوال رفت. گفتنی است این تلویزیون در گذشته بیش از 54% بازار آگهی‌های بازرگانی را در اختیار داشت. برنامه‌های‌ این‌ کانال‌ عمومی‌ است‌ و اختصاص‌ به‌ اطلاع‌رسانی‌، شاهکارهای‌ مربوط‌ به‌ سریال‌های‌ داستانی‌، برنامه‌های‌ واریته‌، نمایش‌، کنسرت‌، سینما به‌ ویژه‌ (در حدود 170 فیلم‌ در سال‌) و ورزش‌(خصوصاً فوتبال‌ و مسابقات حساس همچون مسابقات جام جهانی و لیگ اروپا) دارد.

شبکه France 2

شبکه دو فرانسه اولین شبکه دولتی فرانسه در زمان حاضر است. شبکه 2 در 21 دسامبر 1963 توسط موسسه آر.ت.اف. تشکیل و راه‌اندازی شد. اولین برنامه‌های این کانال در بطن دفتر رادیو و تلویزیون فرانسه در سال 1964 پخش گردید. این کانال در سال 1970 از کانال یک مستقل شد و در سال 1975، زمان انحلال دفتر رادیو و تلویزیون فرانسه به کانال 2 معروف گردید. بنابراین،در ابتدای تاسیس CHAINE2 و سپس پس از مدتی به آنتن 2 ( A2 )  تغییر نام داد. این شبکه یک کانال عمومی و دولتی محسوب می‌شود و در بیشتر نقاط جهان دفتر و گزارشگر دارد. شبکه 2 فرانسه دارای 1900 شاغل است. از این تعداد حدود 300 نفر خبرنگار هستند. شبکه دو تلویزیون فرانسه از امکانات بسیار مدرنی بهره می‌برد. ساختمان این شبکه در یکی از محله‌های خوب پاریس و در کنار رود سن واقع شده است. ریاست شبکه از سوی کمیته‌های منتخب از رؤسای بخش‌های مختلف شبکه انتخاب می‌شود. این شبکه تلویزیونی با آن‌که دولتی است، ولی رئیس شبکه از سوی دولت تعیین نمی‌شود. به عبارت دیگر در روند کار حرفه‌ای، دولت دخالتی نمی‌کند.

شبکه 2 به لحاظ خبری دارای اهمیت است.این کانال تلویزیونی از ساعت 8:30 صبح به‌طور متناوب خبر دارد، اما اصلی‌ترین و مهم‌ترین بخش خبری این شبکه اخبار ساعت 8 شب است که حدود 6 میلیون تماشاگر دارد. آخرین بخش خبری این شبکه در ساعت 11 و 12 شب پخش می‌شود. این‌ کانال‌، به‌ ترتیب‌ اهمیت‌ برنامه‌های‌ مربوط‌ به‌ سرگرمی‌ها، بازی‌ها،مستند، مجلات‌ تصویری‌، سریال‌های‌ داستانی‌، اخبار، ورزش‌، سینما و غیره‌ را نمایش‌ می‌دهد. شبکه 2 فرانسه همچنین‌ در هر هفته‌ صبح‌های‌ یکشنبه‌ برنامه‌های‌ مذهبی‌ ادیان‌ موجود در فرانسه‌ را پخش‌ می‌کند. تقریباً 25% مردم‌ فرانسه‌ این‌ کانال‌ را می‌بینند.

شبکه France 3

شبکه سوم فرانسه در 31 دسامبر 1972 بنیان گذاشته شد. در سال 1975به عنوان سومین شبکه تلویزیون، از دفتر رادیو و تلویزیون فرانسه منفک و به عنوان FR3 تاسیس گردید. این کانال مانند آنتن 2، تحت نظارت مستقیم دولت قرار دارد. شبکه سه تلویزیون دولتی است، در همه استان‌های فرانسه شعبه دارد و در زمینه تولید خبر و گزارش‌های محلی بسیار حائز اهمیت است. شبکه سه به مسائل فرانسه و اروپا نگرشی ویژه دارد و در زمینه بین‌المللی با شبکه‌های " فرانس 5" و " تی وی" همکاری می‌کند. کانال‌ سه فرانسه در وهله‌ اول‌ سریال‌های‌ داستانی‌ و سپس‌ برنامه‌های‌ اطلاع‌رسانی‌ برای‌ جوانان‌، اخبار، سرگرمی‌ها، فیلم‌ و... پخش‌ می‌کند. مردم‌ فرانسه‌ این‌ کانال‌ را بیش‌ از پیش‌ می‌بینند (حدود 20%) و برخی‌ از برنامه‌های‌ این‌کانال‌ خواهان‌ بسیار دارد.

گفتنی است شبکه‌های تلویزیونی 2 و 3 تحت تصمیم دولت در سال 1993 در همدیگر ادغام گردیدند. ریاست مشترک دو شبکه بر عهده ژان پیر الکاباش است. این شبکه‌ها جانبداری از جناح سیاسی را به طور اختصاصی و متمایز دنبال نمی‌کنند و بی‌طرف هستند.

کانال پلوس( C+ )

شبکه چهارم یا کانال پلوس یک شبکه خصوصی است که در 4 نوامبر 1984 توسط شرکت‌های خصوصی تاسیس گردید. بیشتر برنامه‌های آن به سینما و ورزش اختصاص دارد و سه بار در روز، اخبار کوتاه 10 دقیقه‌ای پخش می‌کند. "ای تِلِه" شبکه خبری وابسته به کانال پلوس است که به صورت شبانه روزی به پخش اخبار می‌پردازد.

کانال پلوس از جمله کانال‌هایی است که بر اساس حق اشتراک و نصب دستگاه مخصوص قابل رویت است. این کانال حدود 17 ساعت برنامه پخش می‌نماید که فیلم‌های سینمایی (50%)، فیلم‌های‌ تلویزیونی‌ (10%) کارتون‌، برنامه‌های‌ ورزشی‌ به‌ویژه‌ تعداد قابل‌توجهی‌ از مسابقات‌ قهرمانی‌ فوتبال‌ باشگاه‌های‌ فرانسه‌، برنامه‌ عروسک‌ خیمه‌شب‌بازی‌ معروف‌ که‌ عصرها به‌ شرح‌ طنزگونه‌ اخبار و شخصیت‌های‌ دنیای‌سیاست‌ و رسانه‌ای‌ می‌پردازد، از جمله‌ برنامه‌های‌ 24 ساعته‌ کانال‌ پلوس‌ هستند. این شبکه از جهت فیلم‌های سینمایی نسبت به سایر کانال‌ها برتری دارد. تنها 3 ساعت از برنامه‌های آن بدون دستگاه مزبور باز و برای عموم قابل دیدن است. کانال پلوس به‌ لحاظ‌ پولی‌ از طریق‌ تبلیغات‌ و حق اشتراک ماهانه درآمد کسب‌ می‌کند. علاوه‌ بر آن‌، سهامداران‌ خصوصی‌ (گروه‌های‌ مطبوعاتی‌، ارتباطات‌، شرکت‌های‌ صنعتی‌، بانک‌ها، بیمه‌ها و غیره‌) نیزبه‌ تأمین‌ مالی‌ آن‌ می‌پردازند. این کانال که تعداد 245000 مشترک‌ داشت‌، در حال‌ حاضردارای‌ تقریباً 5/000/000 مشترک‌ می‌باشد.

شبکه France 5

شبکه 5 دیگر کانال‌ دولتی‌ دیگر کشور فرانسه‌ است. شبکه 5 در 13 دسامبر 1994 تاسیس شد. برنامه‌های بسیاری همچون مسابقات، برنامه‌های علمی، پخش سریال‌های تلویزیونی و...معمولا از این شبکه‌ها پخش می‌شود. این شبکه‌ها جانبداری از جناح سیاسی را به طور اختصاصی و متمایز دنبال نمی‌کنند و بی‌طرف هستند. شبکه 5 از ساعت‌ 5 صبح‌ الی‌ 19 عصر از همان‌ کانال‌ پخش‌ می‌شود و یک‌ کانال‌ آموزشی‌ مختص‌ دانستن‌، تعلیم‌ و کاربردی‌ است‌. این‌ کانال‌ برنامه‌ها و بازی‌های‌ آموزشی‌، برنامه‌هایی‌ درخصوص‌حرفه‌ها، فیلم‌، مستند و... ارائه‌ می‌نماید. 93% معلمان‌ کانال‌ شبکه 5 را بسیار جالب‌ توجه‌ دانسته‌اند.

شبکهM6

یکی دیگر از شبکه‌های اصلی فرانسه با مالکیت خصوصی است. این شبکه در اول مارس 1987 راه‌اندازی و شروع به کار کرد. این‌ کانال‌ دارای‌ برنامه‌های‌عمومی‌ است‌ و در طی‌ 24 ساعت‌ اساساً سریال‌ داستانی‌، برنامه‌های‌ موسیقی‌ مختص‌ جوانان‌، اخبار،مجلات‌ تصویری‌ و مستند پخش‌ می‌کند.  این شبکه متعلق به موسسه گروه ام 6 است و عمده‌ترین برنامه‌های این شبکه، پخش موسیقی و فیلم‌های سینمایی است. برنامه‌های خبری این کانال کوتاه مدت و حداکثر به مدت 6 دقیقه است. گفتنی است که این شبکه به شرکت رادیو و تلویزیونی لوکزامبورگ(Compagnie Luxembourgeoise de Radiodiffusion (CLR)) وابسته است.

شبکه Arte

آرته پس از حذف شبکه تلویزیونی فرانسه   TV5  پا به عرصه وجود گذاشت. این شبکه تلویزیونی با همکاری فرانسه و آلمان از 30 آوریل 1991(30 مه 1992  ) به راه افتاد و با شبکه‌های تلویزیونی اروپایی آر.تی.بی. اف در بلژیک، اس.آر.جی - اس. اس. آر و ایده سوئیس در سوئیس، تی.وی.ای در اسپانیا، تی.وی.پی در لهستان، او.آر.اف در اتریش، ایگرگ.ال. ئی در فنلاند، ان.پی.اس در هلند، بی. بی.سی در انگلستان و اس. وی. تی در سوئد همکاری دارد. این شبکه تلویزیونی همزمان به زبان فرانسوی و آلمانی از استراسبورگ برای سراسر اروپا برنامه پخش می‌کند. بنابراین،آرته یک شبکه مشترک تلویزیونی فرانسه – آلمانی است که از یک بٍعد اروپایی برخوردار است. هدف از ایجاد این شبکه تلویزیونی، بالا بردن شناخت اروپائیان از یکدیگر بوده است. این شبکه در مرحله اول اولویت خود را به گسترش و پوشش برنامه‌های هنری در سطح ارو پا و در مرحله دوم پخش برنامه در کشورهای فرانسوی زبان و آلمانی زبان قرار داده است.‌ کار اصلی این شبکه تولید و پخش مستندهای مختلف از نقاط مختلف دنیا است.

شبکه تلویزیونی آرته در همان آغاز کار، بودجه‌ای نزدیک به 500 میلیون فرانک را جهت برنامه‌های خود اختصاص داد که از این میان 35% آن برای خرید و 65% دیگر آن جهت تولیدات مشترک برنامه و فیلم صرف گردید. گفته می‌شود شبکه آرته به وسیله 30 میلیون خانواده اروپایی که 11 میلیون آن آلمانی و 16 میلیون فرانسوی و 8/1 میلیون بلژیکی دریافت و تماشا می‌گردد. این کانال‌ فرهنگی‌ فرانسوی‌ ـ آلمانی‌ که‌ از ساعت‌ 19 الی‌ 3 صبح‌ از کانال‌ پنجم پخش‌ می‌شود، برنامه‌ عصرهای‌ موضوعی‌، فیلم‌، اخبار، سریال‌های‌ داستانی‌، مستند را عرضه‌ می‌نماید.

شبکه EURO NEWS

شبکه تلویزیونی – خبری اورو نیوز که باهدف خبررسانی از طریق  ماهواره به وجود آمده است کلیه پوشش خبری خود را از خبرگزاری‌ها تهیه می‌کند  و به پنج زبان مختلف روزی 20 ساعت برنامه خبری ارائه می‌نماید. ویژگی این شبکه یکی اروپایی بودن و دیگری ارائه برنامه‌های خود به چندین زبان مختلف است. برنامه‌های خبری شبکه مزبور به صورت تصویری و بدون مجری برگزار می‌شود و هرنیم ساعت یک برنامه خبری 10 دقیقه‌ای ارائه می‌نماید. در فرانسه از طریق کابل حدود 14 میلیون نفر به شبکه مزبور مشترک هستند. قرار است در آینده نزدیک شبکه مزبور به زبان عربی نیز برنامه پخش نماید. در حال حاضر این شبکه در کشورهای شمال آفریقا ( مصر، الجزایر، تونس ) پخش می‌گردد. لازم به ذکر است این شبکه 25 کارمند دائمی و 30 کارمند غیر دائمی دارد.

شبکه LA CHAINE INFO

Etienne Mougette. برگرفته از سایت Les echos، قابل بازیابی از https://www.lesechos.fr/

شبکه خبری ال سی ای که فعالیت خود را از تاریخ 24 ژوئن 1994 شروع کرد یک شبکه خبری 24 ساعته مشابه شبکه خبری سی ان ان آمریکا می‌باشد. این شبکه هر 20 دقیقه یک بخش خبری حاوی اخبار و گزارش ویژه و مباحثه دارد. مدیریت این شبکه بر عهده معاون مدیر کل اتی ین موگه(Etienne Mougette )  می‌باشد. این شبکه با بودجه سالانه‌ای معادل 160 میلیون فرانک که از طریق شرکت بویگ  سهامدار عمده تامین می‌گردد، فعالیت خود را شروع کرد. این شبکه در آغاز کار 400 هزار خانواده فرانسوی در پاریس و حومه آن و چند شهر بزرگ فرانسه را از طریق سیستم کابل و ماهواره تحت پوشش قرار خواهد داد. این شبکه دارای 160 عضو می‌باشد که 80 نفر آن را خبرنگار تشکیل می‌دهند. اعضای این شبکه را پرسنل خبری ت.اف.1 و شبکه تلویزیونی 5 منحل شده فرانسه و مجریان و نمایندگان واحدهای تلویزیونی و رادیویی منطقه‌ای تشکیل می‌دهند. این شبکه در نظر دارد در آینده نزدیک حوزه فعالیت خود را در سطح اروپا از طریق سیستم ماهواره‌ای گسترش دهد.

فرانس 24

شبکه فرانس 24 از 6 دسامبر 2006 کار خود را آغاز کرد و 24 ساعته به پخش برنامه به زبان‌های فرانسوی و انگلیسی و عربی می‌پردازد. ایده راه‌اندازی فرانس 24 از ژاک شیراک، رئیس جمهور وقت فرانسه بود. شیراک و بسیاری از نخبگان فرانسوی بر آن بودند که اطلاع‌رسانی و خبر پراکنی در فضای بین‌المللی رفته رفته به انحصار شبکه‌های آنگلو ساکسون( آمریکایی و انگلیسی) در آمده و فرانسه در این زمینه به حاشیه رانده شده است. بنابراین باید افکار عمومی جهان را از دیدگاه‌های فرانسه و اروپا آگاه نمود و ارزش‌هایی همچون لائیسیته را بیش از پیش تبلیغ و ترویج کرد.حمله نیروهای آمریکا و انگلستان به عراق و بازتاب اندک مخالفت فرانسه با این اقدام در رسانه‌ها از عواملی بود که عزم رهبران فرانسه را به راه‌اندازی فرانس 24 جزم کرد.

برای نخبگان سیاسی و رسانه‌ای فرانسه که هنوز هم برای جایگاه و اعتبار بین‌المللی زبان کشورشان اهمیت بسیار قائلند، آسان نبود که ولو غیرمستقیم به برتری زبان انگلیسی در جهان اذعان کنند و برای اشاعه و تبلیغ درک و نگاه فرانسوی از تحولات جهان، دست به دامن زبان بیگانه شوند. افزون بر این، نگرانی پاریس از محدود شدن نفوذ فرهنگی و سیاسی فرانسه در خاورمیانه انگیزه‌ای بود که فرانس 24 پخش برنامه به زبان عربی را هم در دستور کار خود قرار دهد و در این منطقه نیز به رویارویی با سی. ان.ان و بی. بی. سی و الجزیره برخیزد.

فرانس 24 بیش از 340 همکار از 28 کشور جهان دارد که هریک دست کم به دو زبان آشنایند. 200 خبرنگار و روزنامه‌نگار نیز در سراسر جهان به صورت آزاد با فرانس 24 همکاری دارند. فرانس 24 با همکاری شبکه تلویزیون عمومی فرانسه( فرانس تلویزیون9 و بزرگ‌ترین شبکه خصوصی آن کشور ( تی. اف. 1) به راه افتاده و زیر نظر وزارت امور خارجه فرانسه کار می‌کند. نظارت دستگاه دیپلماسی فرانسه بر فعالیت‌های فرانس 24 از نظر مسئولان این شبکه به معنای عدم استقلال آن نیست و خبرنگاران و گزارشگران در تهیه مطالب خود از آزادی کامل برخوردارند. بودجه فرانس 24 کما بیش 80 میلیون یورو در سال است. برآورد دست‌اندرکاران این شبکه این است مه 250 میلیون در اروپا و آسیا و آفریقا بیننده برنامه‌های این شبکه‌اند. پخش اخبار در هر نیم ساعت، پخش گزارش و خبر درباره شیوه‌های متفاوت زندگی و نیز در زمینه‌های فرهنگی، اقتصادی، زیست‌محیطی و حقوق بشر و همچنین برگزاری میزگردهایی با شرکت کارشناسان در نقاط بحران‌خیز از مواردی است که در جدول برنامه‌های فرانس 24 به چشم می‌خورد. همکاری نزدیک فرانس 24 با شبکه دویچه وله آلمان تاکیدی بر جنبه‌های اروپایی این شبکه است.

تبلیغات تلویزیونی در فرانسه

ژنرال دوگل در نوامبر 1967 به نخست وزیرش، ژرژپمپیدو، اجازه پخش آگهی‌های تلویزیونی را داد و این مساله باعث یکی از سخت‌ترین درگیری‌هایی شد که فرانسه تا آن زمان، با آن روبه رو شده بود. اول اکتبر 1968، ساعت 19:47 دقیقه، فرانسویانی که مشغول تماشای تلویزیون بودند، ناگهان شخص پیژامه پوشیده‌ای را که تازه از خواب برخاسته بود، روی صفحه گیرنده‌های خود دیدند که به سرعت، به سوی یخچال رفت و بسته‌ای پنیر بورسن برداشت. در این آگهی، او ظرف 30 ثانیه، 18 بار نام بورسن را تکرار کرد. با این تبلیغ کوتاه، آگهی‌های تلویزیونی در فرانسه متولد شد. آن هم، درست چند ماه بعد از ماه مه که فرانسویان می‌پنداشتند جامعه مصرفی مرتد است. فردای آن روز از کسانی که این آگهی را دیده بودند آماری گرفته شد: 55% راضی و 45% ناراضی بودند. نخستین آگهی با مخالفت شدید احزاب سیاسی روبه رو شد.

با این که در ابتدای کار جانب احتیاط را گرفتند، باز هم از اهمیت مساله کم نشد: تمامی محصولات اجازه تبلیغ در تلویزیون را نداشتند. هیات وزیران مجوز تبلیغ کالاها را در تلویزیون صادر می‌کرد. اولین فهرست از محصولات واجد شرایط متعلق به کالاهایی بودکه در آن زمان اولویت داشتند: 25% وسایل منزل(گاز، یخچال، جاروبرقی، اتو و...) 25% منسوجات و 50% مواد خوراکی. بعدها به تدریج انواع اتومبیل، مواد پاک‌کننده، و لوازم آرایشی به جرگه تبلیغات پیوستند. مدیر سازمان تبلیغات تلویزیونی را نخست وزیر انتخاب می‌کرد و نخستین کسی که عهده‌دار این سمت جدید شد، ژان  کلود سروان شربر بود.

قوانینی نیز در این باره وضع شده بود: هرگز بین دو برنامه آگهی پخش نشود و آگهی‌ها فقط، قبل از خبر پخش شوند. حتی رعایت این احتیاط‌ها برای فرو نشاندن خشم مخالفان کافی نبود. احزاب سیاسی خشمگین شده بودند و مطبوعات نیز موقعیت خود را در خطر می‌دیدند. در آوریل 1968 در مجلس درگیری شدیدی بر سر این مساله روی داد. طرحی ارائه داده شد که به موجب آن برای تصمیم‌گیری‌های دولت، در اموری این چنین مهم – اجازه پخش تبلیغات از تلویزیون – محدودیتی قائل شوند. از کمونیست‌ها گرفته تا راست‌گراها، همه و همه، دولت را برای به وجود آوردن چنین وضعیتی سرزنش کردند. عاقبت، مجلس سنا به کمک دولت شتافت و به این قضیه خاتمه داد. قضات عالی رتبه زیرکانه اعلام کردند که شبکه او.ار.ت.اف برای تامین بودجه، حق یافتن منابع درآمدی جدید را دارد به شرط این که، این درآمد از طریق شبه مالیات تامین نشود. سرانجام، تصمیم به نفع دولت گرفته شد. امروز دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند از تبلیغات تلویزیونی بگذرد: نه شبکه‌های خصوصی و نه شبکه‌های دولتی، حتی بینندگان و آگهی‌دهندگان نیز از این امر مستثنی نیستند. امروزه مقررات پخش آگهی در تلویزیون فرانسه این چنین است: بیش از 12 دقیقه آگهی در ساعت مجاز نیست. آگهی‌ها روی شبکه‌های تجاری نباید از 4 دقیقه و نیم و در شبکه‌های دولتی از 6 دقیقه، به طور ممتد تجاوز کند و فقط پخش یک بار آگهی در بین فیلم مجاز است  که به دو بار رسید. بیشترین سهم تبلیغاتی را شبکه ت.اف 1 با 55% داراست.

نیز نگاه کنید به

رادیو و تلویزیون در زیمبابوه؛ رادیو و تلویزیون در کانادا؛ رادیو در روسیه؛ رادیو در افغانستان؛ رادیو در تونس؛ رادیو در ژاپن؛ رادیو در کوبا؛ رادیو در لبنان؛ رادیو در مصر؛ رادیو در چین؛ رادیو در سنگال؛ رادیو در آرژانتین؛ رادیو در فرانسه؛ رادیو در مالی؛ رادیو در سودان؛ رادیو در ساحل عاج؛ رادیو در اسپانیا؛ رادیو در اردن؛ رادیو در اتیوپی؛ رادیو در سیرالئون؛ رادیو در قطر؛ تلویزیون در روسیه؛ تلویزیون در افغانستان؛ تلویزیون در تونس؛ تلویزیون در ژاپن؛ تلویزیون در کوبا؛ تلویزیون در لبنان؛ تلویزیون در مصر؛ تلویزیون در چین؛ تلویزیون در سنگال؛ تلویزیون در آرژانتین؛ تلویزیون در مالی؛ تلویزیون در سودان؛ تلویزیون در ساحل عاج؛ تلویزیون در اوکراین؛ تلویزیون در اسپانیا؛ تلویزیون در اردن؛ تلویزیون در اتیوپی؛ تلویزیون در سیرالئون؛ تلویزیون در قطر