فرهنگ عمومی اردن: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
فرهنگ عامه که تجلی غالب آن در آداب اجتماعي است از موضوعات مهمي ‌است که پژوهش‌هاي فراوانی پیرامون آن انجام گرفته است؛ اين آداب و عادات در دو بخش کلي نو و کهن خلاصه مي‌شود. گرچه درجامعه کنوني اردن عادت‌هاي اجتماعي قديم و جديد هر دو درکنار هم وجود دارند. (1) ولي اساس فرهنگ اردن بر پايه عناصر عربي - اسلامي است. (2) عادت‌هاي اجتماعي جديد اردن در اموري مانند آراء و عقايد، لباس، تزيين در تمامي‌انواع آن، انواع خوردني، موسيقي، ادبيات ، هنر و ... تحقق يافته (3) که به طرز قابل تاملي از فرهنگ غربي تاثير پذيرفته است. جنبه‌هاي قابل توجه فرهنگ شامل موسيقي اردن، ورزش‌ها و به خصوص فوتبال و بسكتبال و ساير ورزش‌هاي وارداتي از اروپاي غربي و آمريكا است. (4)
فرهنگ عمومی کشور اردن شامل [[آداب و رسوم اردن]]؛[[آداب و رسوم ازدواج در اردن]]؛ [[اساطیر، افسانه ها و قصه های عامیانه در اردن]]؛ [[جشن ها و سرودها در اردن]]؛ [[تقویم سالیانه اردن]]؛ [[مناسبت‌های ملی و مذهبی اردن]]؛ [[تفریحات و سرگرمی مردم اردن]]؛ [[موزه های اردن]] و [[کتابخانه های عمومی اردن]] است که در ذیل شرح داده شده است:     


'''7-1 آداب و رسوم'''
[[پرونده:فرهنگ عمومی اردن.jpg|بندانگشتی|غذای مزه (خوراک) از غذاهای اردن در شهر پترا(1043). برگرفته از سایت ویکی پدیا، قابل بازیابی از https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF_%D8%AF%D8%B1_%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D9%86]]فرهنگ عامه که تجلی غالب آن در آداب اجتماعی است از موضوعات مهمی ‌است که پژوهش‌های فراوانی پیرامون آن انجام گرفته است؛ این آداب و عادات در دو بخش کلی نو و کهن خلاصه می‌شود. گرچه درجامعه کنونی [[اردن]] عادت‌های اجتماعی قدیم و جدید هر دو درکنار هم وجود دارند<ref>الدکتور احمد الربایعه؛ الدکتور احمد حمودة(1991)؛ السکان و الحیاة الاجتماعیــة منشورات لجنــة تاریخ الاردن.، ص. 88</ref>. ولی اساس [[فرهنگ اردن]] بر پایه عناصر عربی - اسلامی است<ref>M.H. Seyd. World Infopedia Jordan. NewDelhi,p. 177</ref>. عادت‌های اجتماعی جدید [[اردن]] در اموری مانند آراء و عقاید، لباس، تزیین در تمامی‌ انواع آن، انواع خوردنی، موسیقی، ادبیات ، هنر و ... تحقق یافته<ref>الدکتور احمد الربایعه؛ الدکتور احمد حمودة(1991)؛ السکان و الحیاة الاجتماعیــة منشورات لجنــة تاریخ الاردن.، ص. 88</ref> که به طرز قابل تاملی از فرهنگ غربی تاثیر پذیرفته است. جنبه‌های قابل‌توجه فرهنگ شامل موسیقی [[اردن]]، ورزش‌ها و به خصوص فوتبال و بسکتبال و سایر ورزش‌های وارداتی از اروپای غربی و [[آمریکا]] است<ref>M.H. Seyd. World Infopedia Jordan. NewDelhi,p. 177</ref>.


آداب و رسوم اجتماعي فراوان و متنوع اردنی‌ها را به طور کلی مي‌توان در پنج گروه خلاصه کرد:
=== آداب و رسوم ===
آداب و رسوم اجتماعی فراوان و متنوع اردنی‌ها را به طور کلی می‌توان در پنج گروه خلاصه کرد:


1- آداب و رسوم مربوط به رابطه فرد با خانواده خود: عاداتي از قبيل احترام و اطاعت فرزندان نسبت به والدين و همسران نسبت به یکديگر را شامل مي‌شود. فرزندان علاوه بر بوسيدن دست پدر در زمان ورود او به منزل، هيچ‌گاه زودتر از پدر خود به مکاني وارد نمي‌شوند و مشکلات خود را با مادر، نه پدر در ميان مي‌گذارند. در زمان غذا خوردن پدر، با وي شريک نمي‌شوند. همچنين زماني که به سن ازدواج مي‌رسند اين موضوع را با مادر خود در ميان مي‌گذارند.(5) البته بسياري ازاين آداب قديمي‌و تقليدي رو به فراموشي و زوال نهاده است و آداب و رسوم جديدي جايگزين آنها شده است؛ مثلاً در گذشته زن در همه امور تابع همسر خود بود اما امروزه چنين نيست! در امر تربيت فرزند نيز عادت‌هاي قديم جاي خود را يه عادت‌ها و روش‌هاي جديد داده است. اکنون فرزندان به دنبال تحصيل و آموزش و به ويژه در زمينه‌های اقتصادي، دارای استقلال می‌باشند و کمتر به فرامين والدين خود و عادات قديم توجه مي‌کنند.  
==== آداب و رسوم مربوط به رابطه فرد با خانواده خود ====
عاداتی از قبیل احترام و اطاعت فرزندان نسبت به والدین و همسران نسبت به یکدیگر را شامل می‌شود. فرزندان علاوه بر بوسیدن دست پدر در زمان ورود او به منزل، هیچ‌گاه زودتر از پدر خود به مکانی وارد نمی‌شوند و مشکلات خود را با مادر، نه پدر در میان می‌گذارند. در زمان غذا خوردن پدر، با وی شریک نمی‌شوند. همچنین زمانی که به سن ازدواج می‌رسند این موضوع را با مادر خود در میان می‌گذارند<ref>الدکتور احمد الربایعه؛ الدکتور احمد حمودة(1991)؛ السکان و الحیاة الاجتماعیــة منشورات لجنــة تاریخ الاردن.، ص. 89</ref>. البته بسیاری از این آداب قدیمی‌ و تقلیدی رو به فراموشی و زوال نهاده است و آداب و رسوم جدیدی جایگزین آن‌ها شده است؛ مثلاً در گذشته زن در همه امور تابع همسر خود بود اما امروزه چنین نیست! در امر تربیت فرزند نیز عادت‌های قدیم جای خود را یه عادت‌ها و روش‌های جدید داده است. اکنون فرزندان به دنبال تحصیل و آموزش و به ویژه در زمینه‌های اقتصادی، دارای استقلال می‌باشند و کمتر به فرامین والدین خود و عادات قدیم توجه می‌کنند. البته هنوز هم احترام به همسر و پدر امر مهمی‌ تلقی می‌گردد ولی دیگر بر اساس ترس از پدر نیست بلکه برخاسته از اصول عقلی می‌باشد<ref>الدکتور احمد الربایعه؛ الدکتور احمد حمودة(1991)؛ السکان و الحیاة الاجتماعیــة منشورات لجنــة تاریخ الاردن.، ص. 90</ref>.


البته هنوز هم احترام به همسر و پدر امر مهمي‌تلقي مي‌گردد ولي ديگر بر اساس ترس از پدر نيست بلکه برخاسته از اصول عقلي مي‌باشد. (6)
==== آداب و رسوم مربوط به رابطه فرد با جامعه خود ====
در [[اردن]] روابط اجتماعی بر محبت و همکاری با جامعه بنا نهاده شده است که شامل رابطه همسایگان یا رابطه روستاییان با هم در زمان کاشت و برداشت محصول است. این همکاری‌ها در زمان اجرای مراسم ازدواج نیز مشاهده می‌شود که افراد حاضر هدیه‌هایی به زوجین اهدا می‌کنند<ref>الدکتور احمد الربایعه؛ الدکتور احمد حمودة(1991)؛ السکان و الحیاة الاجتماعیــة منشورات لجنــة تاریخ الاردن.، ص. 90</ref>.


2- آداب و رسوم مربوط به رابطه فرد با جامعه خود: در اردن روابط اجتماعي بر محبت و همکاري با جامعه بنا نهاده شده است که شامل رابطه همسايگان يا رابطه روستاييان با هم در زمان کاشت و برداشت محصول است. اين همکاري‌ها در زمان اجراي مراسم ازدواج نيز مشاهده مي‌شود که افراد حاضر هديه‌هايي به زوجین اهدا مي‌کنند. (7)
==== آداب و رسوم مربوط به خوردن و نوشیدن و پوشاک ====
در [[اردن]] آداب خاصی در زمان خوردن غذا وجود دارد؛ مثلا هرگاه شخصی وارد مجلسی شود که در آن افراد مشغول خوردن غذا هستند با آن‌ها مشارکت می‌کند، اگرچه سیر باشد و افراد خانواده همه با هم بر سر سفره غذا حاضر می‌شوند و در زمان خوردن غذا صحبت نمی‌کنند. در [[جامعه اردن]] میزبان باید قبل از تناول غذا آبی در اختیار میهمان قرار دهد تا دست‌هایش را بشوید و بهترین بخش غذا را به میهمان اختصاص دهد و بیش از اشتهای او برایش بگذارد و در ارائه غذا منزلت و جایگاه میهمان و سن آن‌ها را در نظر بگیرد و ابتدا به پذیرایی مهمان کند که از نظر سن و رتبه در جایگاه بالاتری قرار دارد<ref>الدکتور احمد الربایعه؛ الدکتور احمد حمودة(1991)؛ السکان و الحیاة الاجتماعیــة منشورات لجنــة تاریخ الاردن.، ص. 92</ref>. میهمان نیز پیش از اجازه میزبان، اقدام به خوردن غذا نمی‌کند و ابتدا سالمندترین فرد شروع به خوردن غذا می‌کند و همه افراد با «بسم الله الرحمن الرحیم» غذای خود را آغاز و از دست راست برای خوردن غذا استفاده می‌کنند و به غذایی که در مقابل دیگریست دست دراز نمی‌کنند و در زمان خوردن غذا دست را در دهان قرار نمی‌دهند و مقداری از غذا را در ظرف باقی می‌گذارند و غذا را به سرعت میل می‌کنند.


3- آداب و رسوم  مربوط به خوردن و نوشيدن و پوشاک: در اردن آداب خاصي در زمان خوردن غذا وجود دارد؛ مثلا هرگاه شخصي وارد مجلسي شود که در آن افراد مشغول خوردن غذا هستند با آنها مشارکت مي‌کند، اگرچه سير باشد و افراد خانواده همه با هم بر سر سفره غذا حاضر مي‌شوند و در زمان خوردن غذا صحبت نمي‌کنند.
==== آداب و رسوم مربوط به انتقام و حل تعارض ====


در جامعه اردن ميزبان بايد قبل از تناول غذا آبي در اختيار ميهمان قرار دهد تا دست‌هايش را بشويد و بهترين بخش غذا را به ميهمان اختصاص دهد و بيش از اشتهاي او برايش بگذارد و در ارائه غذا منزلت و جايگاه ميهمان و سن آنها را در نظر بگيرد و ابتدا به پذیرایی مهمان کند که از نظر سن و رتبه در جايگاه بالاتري قرار دارد. (8)
==== آداب و رسوم مربوط به جشن‌ها و مناسبت‌های اجتماعی که شامل عادات متنوعی از جمله آداب و رسوم ازدواج است<ref>الدکتور احمد الربایعه؛ الدکتور احمد حمودة(1991)؛ السکان و الحیاة الاجتماعیــة منشورات لجنــة تاریخ الاردن.، ص. 93</ref>. ====


ميهمان نيز پيش از اجازه ميزبان، اقدام به خوردن غذا نمي‌کند و ابتدا سالمندترين فرد شروع به خوردن غذا مي‌کند و همه افراد با «بسم الله الرحمن الرحيم» غذاي خود را آغاز و از دست راست براي خوردن غذا استفاده مي‌کنند و به غذايي که در مقابل ديگريست دست دراز نمي‌کنند و در زمان خوردن غذا دست را در دهان قرار نمي‌دهند و مقداري از غذا را در ظرف باقي مي‌گذارند و غذا را به سرعت ميل مي‌کنند.
در ادامه به بیان تفصیلی منتخب اهم آداب و رسوم اردنی‌ها می‌پردازیم:


4. آداب و رسوم مربوط به انتقام و حل تعارض
===== [[آداب و رسوم ازدواج در اردن|آداب و رسوم ازدواج]] =====
آداب و رسوم [[ازدواج در اردن]] در دهه‌های اخیر تا حدود زیادی از شکل سنتی - که مراسم آن تا یک هفته طول می‌کشید ـ فاصله گرفته و به شیوه‌ی غربی و یک روزه متمایل شده است. امروزه تفاوت چندانی میان رسوم ازدواج در [[اردن]] با کشوهای همسایه نظیر فلسطین، [[لبنان]] و [[سوریه]] و [[مصر]] یافت نمی‌شود. مراسم ازدواج سنتی اردنی در هر دو خانه‌ی عروس و داماد برگزار می‌شود و مانند بسیاری رسوم دیگر در میان چادرنشین‌ها و روستا‌نشین‌ها با اندکی تفاوت همراه است. عروسی در قبایل چادرنشین 5 تا 7 روز به طول می‌انجامد. ازدواج عموما میان اقوام نزدیک و ترجیحاً بین دختر عمو و پسر عمو انجام می‌شود و تنها در صورتی که پسر عمو از ازدواج انصراف دهد، دختر عمو اجازه دارد به پیشنهاد خواستگار دیگری فکر کند؛ با تداوم نسل از طریق ازدواج عموزاده‌ها ثروت در درون خانواده باقی می‌ماند و به دست غریبه نمی‌افتاد.


5- آداب و رسوم مربوط به جشن‌ها و مناسبت‌هاي اجتماعي که شامل عادات متنوعي از جمله آداب و رسوم ازدواج است. (9)
هنگامی‌ که پسری به سن ازدواج می‌رسد، پدر او با زنان خانواده در مورد گزینه‌ی برتر مشورت می‌کند و وقتی گزینه انتخاب می‌شود، داماد به منظور گفتگوی کوتاهی عروس را هنگام انجام کارهای روزانه یا چَرای گوسفندان ملاقات می‌کند؛ در جوامع کوچک سنتی فرصت‌های اندکی برای معاشرت دختر و پسر پیش از ازدواج وجود دارد. در روز خواستگاری پسر به همراه پدر خود با لباس رسمی‌ به خیمه‌ی پدر عروس مراجعه می‌کنند. پدر عروس با دیدن آن‌ها لباس رسمی ‌می‌پوشد و از آن‌ها در قسمت مردانه‌ی خیمه پذیرایی می‌کند و صحبت‌های اولیه انجام می‌شود. مراسم عروسی در اولین فرصت برپا می‌شود. فراهم نمودن جهیزیه خانه، بر عهده‌ی خانواده‌ی عروس است. خانواده‌ی عروس، همچنین لباس عروس را مهیا می‌کنند. خانواده‌ی داماد مسئول دعوت از مهمانان و تهیه غذای عروسی هستند. معمولاً یک عضو جوان یا نوجوان خود را برای دعوت شفاهی به خیمه‌های اقوام می‌فرستند. شیوخ (رؤسای قبایل) نیز دعوت می‌شوند. از بعد از ظهر نخستین روز هفته‎‌ی جشن، نزدیکان در چادر خانواده‌های عروس و داماد جمع می‌شوند. در چادر خاندان داماد رقص و پایکوبی می‌شود و مردان تیر هوایی شلیک می‌کنند.


در ادامه به بیان تفصیلی منتخب اهم آداب و رسوم اردنی‌ها می‌پردازیم.  
در روز پایانی یا اصلی عروسی داماد با مشایعت تعدادی از مردان به حمام می‌رود و لباس نو می‌پوشد و منتظر رسیدن عروس می‌ماند. مهمانان به تدریج از راه می‌رسند. زنان خانواده خوراک روز جشن را که "منصف" نام دارد به همراه برنج و سس ماست آماده می‌کنند. مردان خانواده گوسفند، بز یا شتری قربانی و گوشت آن را برای طبخ آماده می‌کنند. در این فاصله از مهمانان با چای و قهوه پذیرایی می‌شود. عروس لباس می‌پوشد و با جوا[[هرات]] آراسته می‌شود. پارچه‌ی ابریشمی ‌(معمولاً سبز رنگ) روی سر و صورت او می‌اندازند و او را بر اسب سوار می‌کنند. اسب توسط نزدیک ترین مرد خانواده‌ عروس هدایت می‌شود. مردان دیگر به دنبال آن‌ها حرکت می‌کنند و زنان هلهله کنان می‌آیند. مردان جوان می‌رقصند. قسمت‌هایی از جهاز عروس روی دست نشان داده می‌شود.


'''7-1-1 آداب و رسوم ازدواج'''
عروس به چادر کوچکی که مخصوص عروس و داماد در کنار چادر خانواده داماد بر پا شده، منتقل می‌شود. سپس داماد به او ملحق و عقد خوانده می‌شود. آنگاه زنان به چادر وارد می‌شوند و تبریک می‌گویند. بعد از آن زنان و مردان جداگانه غذا می‌خورند و پس از خوردن غذا چای یا قهوه می‌نوشند و متفرق می‌شوند. عروس به مدت یک هفته از خیمه‌ی خویش خارج نمی‌شود. در این یک هفته داماد و برخی زنان فامیل از او دیدار می‌کنند. پس از گذشت یک هفته عروس به همراه زنان خانواده‌ی داماد به حمام می‌رود و با لباس‌هایی که معمولاً زنان متأهل می‌پوشند ملبس می‌شود و زندگی جدید خود را آغاز می‌کند.


آداب و رسوم ازدواج در اردن در دهه‌هاي اخير تا حدود زيادي از شکل سنتي - که مراسم آن تا يک هفته طول مي‌کشيد ـ فاصله گرفته و به شيوة غربي و يک روزه متمايل شده است. امروزه تفاوت چنداني ميان رسوم ازدواج در اردن با کشوهاي همسايه نظير فلسطين، لبنان و سوريه و مصر يافت نمي‌شود.
مراسم سنتی ازدواج در میان روستانشینان طولانی‌تر است چون شامل دوران نامزدی هم می‌شود. در گذشته عروس و داماد در انتخاب همسر خود نقشی نداشتند. نامزدی توسط زنان سالمند خانواده‌ی داماد انجام می‌شد. به این ترتیب که آنان عروس خود را در محل‌های عمومی‌ مانند بازار یا حمام و... یا در مراسم روز یکشنبه (برای مسیحیان) نشان می‌کردند، سپس موضوع با مردان مطرح می‌شد و مردان خانواده با پدر عروس صحبت می‌کردند. پس از اخذ توافق اولیه خانواده‌ی داماد جشن نامزدی برپا می‌کنند و از مهمانان خانواده‌ی داماد توسط خانواده‌ی عروس در اتاق‌های مجزا با شیرینی، آب میوه، چای و قهوه و در سال‌های اخیر سیگار پذیرایی می‌شود.


مراسم ازدواج سنتی اردني در هر دو خانة عروس و داماد برگزار مي‌شود و مانند بسياري رسوم ديگر در ميان چادرنشين‌ها و روستا نشين‌ها با اندکي تفاوت همراه است.
در مراسم نامزدی توافق‌نامه‌ای کتبی (عقدنامه) توسط طرفین و یک قاضی اسلامی ‌امضاء می‌شود که در صورت طلاق، این توافق‌نامه بایستی کتباً ابطال شود. لباس عروس سنتی، تزیینات بسیار پر کاری داشت و آماده کردن آن گاهی تا چند ماه زمان می‌برد. در دوخت این لباس همه‌ی زنان فامیل عروس مشارکت می‌کردند.


عروسي در قبايل چادرنشين 5 تا 7 روز به طول مي‌انجامد. ازدواج عموما ميان اقوام نزديک و ترجيحاً بين دختر عمو و پسر عمو انجام مي‌شود و تنها در صورتي که پسر عمو از ازدواج انصراف دهد، دختر عمو اجازه دارد به پيشنهاد خواستگار ديگري فکر کند؛ با تداوم نسل از طريق ازدواج عموزاده‌ها ثروت در درون خانواده باقي مي‌ماند و به دست غريبه نمي‌افتاد.  
مسئولیت برگزاری جشن عروسی و پذیرایی و اجرای موسیقی بر عهده‌ی خانواده‌ی داماد است. کماکان به مدت یک هفته قبل از روز عروسی، فامیل دو طرف گرد هم می‌آیند و به پایکوبی و آواز می‌پردازند؛ مضمون این آوازها قدرت بدنی داماد و زیبایی عروس است.


هنگامي‌که پسري به سن ازدواج مي‌رسد، پدر او با زنان خانواده در مورد گزينة برتر مشورت مي‌کند و وقتي گزينه انتخاب مي‌شود، داماد به منظور گفتگوي کوتاهي عروس را هنگام انجام کارهاي روزانه يا چَراي گوسفندان ملاقات مي‌کند؛ در جوامع کوچک سنتي فرصت‌هاي اندکي براي معاشرت دختر و پسر پيش از ازدواج وجود دارد.
در روزهای اول عروسی ، غذای مفصل سرو نمی‌شود و پذیرایی شامل چای و شیرینی و میوه است. با گذشت روزها تعداد مهمانان بیشتر و پذیرایی مفصل‌تر می‌شود. شب پیش از عروسی، زنان، مهمانی حنابندان راه می‌اندازند. در روستاهای اردن، نقوش حنای خلیجی و هندی رایج نیست و حنا بیشتر به شکل نقطه‌ای روی کف دست و پا قرار می‌گیرد. حنابندان زنان با رقص و آواز خوانی همراه است. صبح عروسی، دوستان داماد او را به حمام می‌برند و اصلاح می‌کنند و هنگام حمام کردن آواز خوانی و لطیفه‌گویی می‌کنند.


در روز خواستگاري پسر به همراه پدر خود با لباس رسمي‌ به خيمة پدر عروس مراجعه مي‌کنند. پدر عروس با ديدن آنها لباس رسمي ‌مي‌پوشد و از آنها در قسمت مردانة خيمه پذيرايي مي‌کند و صحبت‌هاي اوليه انجام مي‌شود.
وقتی عروس و داماد لباس پوشیدند و آماده شدند، خانواده و دوستان، آنان را به خانه‌ی پدر و مادر داماد می‌رسانند. در قدیم این کار با اسب انجام می‌شد ولی امروز با اتومبیل و کامیون که بوق زنان و با کف زدن و آواز همراه است، مردان در بیرون خانه می‌مانند و زنان داخل می‌شوند. مردان جوان در جلوی درب خانه می‌رقصند. زنان هم در داخل پایکوبی خود را دارند و از پنجره رقص مردان را تماشا می‌کنند. در این حال کیک، شیرینی، چای، قهوه و سیگار تعارف می‌شود. غذای اصلی (منصف) هنگام ظهر سرو می‌شود.  


مراسم عروسي در اولين فرصت برپا مي‌شود. فراهم نمودن جهيزيه خانه، بر عهدة خانوادة عروس است. خانوادة عروس، همچنين لباس عروس را مهيا مي‌کنند.
پس از صرف غذا عروس به اتاقی می‌رود که داماد در آنجا منتظر اوست. در گذشته مراسم عروسی تا اثبات باکرگی عروس و تأیید آن توسط زنان دو خانواده ادامه می‌یافت. امروزه اما با تغییر سبک زندگی به خصوص در شهر امان، بسیاری از بخش‌های مراسم حذف و مراسم یک روزه به سبک غربی رایج شده است. عروس لباس سفید غربی می‌پوشد و داماد هم کت و شلوار؛ بعضی خانواده‌های ثروتمند لباس عروسی خود را از اروپا سفارش می‌دهند.


خانوادة داماد مسئول دعوت از مهمانان و تهيه غذاي عروسي هستند. معمولاً يک عضو جوان يا نوجوان خود را براي دعوت شفاهي به خيمه‌هاي اقوام مي‌فرستند. شيوخ (رؤساي قبايل) نيز دعوت مي‌شوند.
مراسم بردن عروس به خانه‌ی داماد همچنان با کاروانی از اتومبیل همراهی می‌شود. امروزه به جای منزل داماد، مراسم در سالن عمومی ‌یا تالار هتل برگزار می‌شود و دیگر زنانه-مردانه نیست. گروه‌های خانوادگی به دور یک میز می‌نشینند. گرچه خانواده‌های اردنی امروز تمایل چندانی به مراسم تأیید باکرگی عروس در روز عروسی نشان نمی‌دهند، اما باکره بودن عروس هنوز مسئله بسیار حیاتی به شمار می‌رود. مردم [[اردن]] از 1940 تدریجاً به مراسم ازدواج کوتاه و اقتصادی به شیوه‌ی غربی روی آوردند. اکنون تنها خانواده‌های اندک شمار و ثروتمند به مراسم عروسی یک هفته ای علاقه نشان می‌دهند. اجرای مراسم سنتی عروسی چنان هزینه‌ی بالایی می‌طلبد که داماد برای تأمین آن بایستی ازدواج خود را تا سی و چند سالگی به تاخیر بیاندازد. با تمام این احوال، جشن ازدواج نشان آبرو، سخاوت و طبقه‌ی اجتماعی هر خانواده به شمار می‌رود<ref>Shoup. J. A., Culture and customs of Jordan, p.cm. Culture and customs of the Middle East, ISSN 1550-1310, p. 92 - 98</ref>.


از بعد ازظهر نخستين روز هفتة جشن، نزديکان در چادر خانواده‌هاي عروس و داماد جمع مي‌شوند. در چادر خاندان داماد رقص و پايکوبي مي‌شود و مردان تير هوايي شليک مي‌کنند.
==== [[آشپزی اردنی]] ====
آشپزی اردنی یک روش سنتی برای آماده‌سازی غذاست که اصالتاً اردنی است. این شیوه طی قرن‌ها تغییرات اجتماعی و سیاسی که ریشه در عصر پارینه سنگی [[اردن]] دارند، آغاز شده است. تنوع فراوانی در شیوه‌های پخت غذا در [[اردن]] وجود دارد. آشپزی اصیل اردنی شامل پختن، سرخ کردن و کباب کردن همراه سبزی‌ها، گوشت و مرغ است. از دیگر شیوه‌های رایج آشپزی می‌توان به بریان کردن و تهیه غذا با سس‌های ویژه اشاره کرد.  


در روز پاياني يا اصلي عروسي داماد با مشايعت تعدادي از مردان به حمام مي‌رود و لباس نو مي‌پوشد و منتظر رسيدن عروس مي‌ماند. مهمانان به تدريج از راه مي‌رسند. زنان خانواده خوراک روز جشن را که "منصف" نام دارد به همراه برنج و سس ماست آماده مي‌کنند. مردان خانواده گوسفند، بز يا شتري قرباني و گوشت آن را براي طبخ آماده مي‌کنند. در اين فاصله از مهمانان با چاي و قهوه پذيرايي مي‌شود.
از آنجا که [[اردن]] یکی از بزرگ‌ترین تولید‌کنندگان زیتون در دنیاست، روغن زیتون، روغن اصلی آشپزی در [[اردن]] است. سبزی‌، سیر، ادویه، پیاز، سُس گوجه فرنگی و لیمو طعم دهنده‌های رایج در غذاهای اردنی‌ها هستند. آشپزی اردنی مجموعه ای برگرفته از غذاهای بیابان‌نشین‌ها، روستاییان، کشورهای [[سوریه]]، [[لبنان]] و فلسطین است.  


عروس لباس مي‌پوشد و با جواهرات آراسته مي‌شود. پارچة ابريشمي ‌(معمولاً سبز رنگ) روي سر و صورت او مي‌اندازند و او را بر اسب سوار مي‌کنند. اسب توسط نزديک ترين مرد خانوادة عروس هدايت مي‌شود. مردان ديگر به دنبال آنها حرکت مي‌کنند و زنان هلهله کنان مي‌آيند. مردان جوان مي‌رقصند. قسمتهايي از جهاز عروس روي دست نشان داده مي‌شود.
غذای ملی [[اردن]]، منصف (Mansif) نام دارد که از غذاهای بیابان نشین‌هاست؛ معنای آن در عربی به نصف است که مراد نصف یک بز یا گوسفند است. این غذا مخصوص جشن‌ها و مراسم است. در هنگام سرو آن، داخل یک سینی یک ورق نان پهن می‌کنند. روی آن مقدار زیادی برنج می‌ریزند و روی برنج گوشت گوسفند را قرار می‌دهند و به همراه سس ماست جلوی مهمانان می‌گذارند.


عروس به چادر کوچکي که مخصوص عروس و داماد در کنار چادر خانواده داماد بر پا شده، منتقل مي‌شود. سپس داماد به او ملحق و عقد خوانده مي‌شود. آنگاه زنان به چادر وارد مي‌شوند و تبريک مي‌گويند.
این غذا از نان، گوشت، ماست، برنج، مغزها و ادویه تشکیل شده است و در دیس‌های بزرگ و دایره‌ای صرف می‌شود. در نسخه‌های مدرن، با گوشت مرغ هم طبخ می‌شود، حتی گاهی سیب زمینی و سبزیجات پخته مثل هویج هم در کنارش سرو می‌شود. امروزه برنج و گوشت آن در ظروف جدا سرو می‌شود که همه‌ی این‌ها منصف را از حالت سنتی خود خارج کرده است. صبحانه معمولاً شامل انواع پنیرهای سفید، زیتون‌ها، ترشی سبزیجات و نان‌های تازه پخت به همراه مغز هسته‌ی میوه‌ها، کره و عسل می‌باشد. بهترین گزینه‌ی نوشیدنی به همراه صبحانه چای یا آب‌میوه است.


بعد از آن زنان و مردان جداگانه غذا مي‌خورند و پس از خوردن غذا چاي يا قهوه مي‌نوشند و متفرق مي‌شوند. عروس به مدت يک هفته از خيمة خويش خارج نمي‌شود. در اين يک هفته داماد و برخي زنان فاميل از او ديدار مي‌کنند. پس از گذشت يک هفته عروس به همراه زنان خانوادة داماد به حمام مي‌رود و با لباس‌هايي که معمولاً زنان متأهل مي‌پوشند ملبس مي‌شود و زندگي جديد خود را آغاز مي‌کند.
ناهار برای بسیاری از خانواده‌های اردنی وعده‌ی غذایی اصلی است و معمولاً شامل گوشت و انواع متنوعی از سالادها می‌شود. شام معمولاً کمتر از ناهار است که البته این موضوع برای خانواده و برنامه کاری آن‌ها می تواند متفاوت باشد. جمعیت زیاد [[فلسطینی ها در اردن|فلسطینی‌ها]] در این کشور باعث رواج غذای مشهور دیگری به نام مقلوبه شده است. این غذا از گوشت، پیاز سرخ کرده و انواع متنوعی از سبزی‌ها تشکیل شده است. کلمه مقلوبه به معنی "وارونه" است و علت این نام گذاری آن است که این غذا در هنگام پخت به‌طور کامل در یک ماهی تابه زیرورو می‌شود.


مراسم سنتي ازدواج در ميان روستانشينان طولاني‌تر است چون شامل دوران نامزدي هم مي‌شود. در گذشته عروس و داماد در انتخاب همسر خود نقشي نداشتند. نامزدي توسط زنان سالمند خانوادة داماد انجام مي‌شد. به اين ترتيب که آنان عروس خود را در محل‌هاي عمومي‌ مانند بازار يا حمام و... يا در مراسم روز يکشنبه (براي مسيحيان) نشان مي‌کردند، سپس موضوع با مردان مطرح مي‌شد و مردان خانواده با پدر عروس صحبت مي‌کردند.
===== غذاهای بیابان نشین‌ها =====
مهم‌ترین بخش غذایی بیابان نشین‌ها را شیر و فراورده‌های شیری گوسفند و بز تشکیل می‌دهد، گرچه میزان نگه‌داری شتر و پرورش آن امروزه کاهش یافته است.  


پس از اخذ توافق اوليه خانوادة داماد جشن نامزدي برپا مي‌کنند و از مهمانان خانوادة داماد توسط خانوادة عروس در اتاقهاي مجزا با شيريني، آب ميوه، چاي و قهوه و در سال‌هاي اخير سيگار پذيرايي مي‌شود.  
نان بخش مهم دیگری از غذای بیابان نشین‌هاست. آرد نان را از روستاهای نزدیک تهیه می‌کنند. چادر نشین‌ها هم چای و هم قهوه می‌نوشند. قهوه‌ی عربی برگرفته از قهوه‌ی ترکی است. این نوع قهوه بر روی حرارت مستقیم آتش تهیه می‌شود و سه بار به جوش می‌آید تا آماده خوردن شود. پس از صرف غذاهایی چون منصف سه مرتبه قهوه برای مهمانان آورده می‌شود. چای هر روز و پس از هر غذا نوشیده می‌شود و سرو آن مراسم خاصی ندارد. مخلوط شیر و چای برای صبحانه متداول است. در هنگام دم کردن به چای شکر نیز اضافه می‌شود.


در مراسم نامزدي توافق نامه‌اي کتبي (عقدنامه) توسط طرفين و يک قاضي اسلامي ‌امضاء مي‌شود که در صورت طلاق، اين توافق نامه بايستي کتباً ابطال شود.
===== غذای روستانشین‌ها =====
غذاهای روستانشین‌ها مشابه غذاهای کشورهای فلسطین، [[سوریه]]، [[لبنان]] است؛ سبزیجات، فرآورده‌های شیر، گوشت و حبوبات مصرف می‌شود. ماهی نقش چندانی در غذای آن‌ها ندارد. آن‌ها از زیتون، آب مرکبات، بادام و پسته زیاد تغذیه می‌کنند. در تابستان میوه‌هایی نظیر هندوانه و انگور در دسترس است. در صبحانه چای، آب میوه، انواع پنیر و سبزی خورده می‌شود.


لباس عروس سنتي، تزيينات بسيار پر کاري داشت و آماده کردن آن گاهي تا چند ماه زمان مي‌برد. در دوخت اين لباس همة زنان فاميل عروس مشارکت مي‌کردند.
ناهار وعده‌ی مهمی ‌به شمار می‌آید. غذایی به نام مسخن (Musakhin) شامل جوجه به همراه سماق است که روی نان سوری سرو می‌شود. به همراه ناهار معمولاً سالاد خورده می‌شود؛ سالاد‌هایی نظیر سالاد لبنانی تبوله (Tabbuli) که تشکیل شده از بلغور گندم، جعفری، نعنا و پیاز سبز یا سالاد عربی که با گوجه فرنگی، خیار، پیازخرد شده، آب لیمو و روغن زیتون تهیه می‌شود. تحینی(Tahini) (خمیر کنجد و آب لیمو ترش) و تخم مرغ پخته‌ی مزه دار شده با سیر و آب لیمو از چاشنی‌های کنار غذا محسوب می‌شوند. وعده‌ی شام از ناهار سبک تر است. در گذشته شام در سوپی تشکیل شده از مواد غذایی و سبزیجات باقی مانده‌ی ناهار و نان‌های خشک خلاصه می‌شد. اما و با عوض شدن عادت‌های مردم، وعده‌ی شام مفصل‌تر شده است. از ادویه‌های مصرفی غذاهای [[اردن]] می‌توان به فلفل سیاه و قرمز، سماق، دارچین، فلفل شیرین، هِل، میخک و تخم گشنیز اشاره کرد<ref>Shoup. J. A., Culture and customs of Jordan, p.cm. Culture and customs of the Middle East, ISSN 1550-1310, p. 71-78</ref>.


مسئوليت برگزاري جشن عروسي و پذيرايي و اجراي موسيقي بر عهدة خانوادة داماد است.
==== [[لباس های سنتی در اردن|لباس و پوشاک اردنی]] ====
لباس سنتی [[اردن]] به طور کلی از سنت‌های سوریه‌ بزرگ منشعب شده است. مردان بیابان نشین‌ شلوار کتان می‌پوشند و بر روی آن لباس نخی بلند و آستین داری به نام دشداشه به رنگ‌های مختلف، البته آبی متداول تر است. روی دشداشه، کمربندی چرمی‌بسته می‌شود که در برخی از انواع آن، نوار چرمی ‌به صورت ضربدری روی شانه‌ها کشیده می‌شود و جای قرار دادن فشنگ و اسلحه و دشنه در آن تعبیه شده است. روی دشداشه عبا پوشیده می‌شود که جنس آن از پشم شتر تا ابریشم متفاوت است و عموما دارای حاشیه تزیینی طلا یا نقره کوب است. در زمستان مردان کت پشمی‌ یا کتانی ضخیم نیز می‌پوشند که معمولاً ساخت دمشق می‌باشد.


کماکان به مدت يک هفته قبل از روز عروسي، فاميل دو طرف گرد هم مي‌آيند و به پايکوبي و آواز مي‌پردازند؛ مضمون اين آوازها قدرت بدني داماد و زيبايي عروس است.
پوشش سر مردان، نام‌های مختلفی دارد از جمله شیماق یا کفیه که مربعی بزرگ به رنگ قرمز و مشکی است و از جنس کتان مخلوط با ابریشم است که از [[قطر]] تا شُده و روی سر قرار می‌گیرد. آنچه سر بند اردنی را از اعراب دیگر متفاوت می‌کند، منگوله‌های خیلی بلند و تزیین شده است که از هر چهار گوشه‌ی سربند آویزان است.


در روزهاي اول عروسي ، غذاي مفصل سرو نمي‌شود و پذيرايي شامل چاي و شيريني و ميوه است. با گذشت روزها تعداد مهمانان بيشتر و پذيرايي مفصل تر مي‌شود. شب پيش از عروسي، زنان، مهماني حنابندان راه مي‌اندازند. در روستاهاي اردن، نقوش حناي خليجي و هندي رايج نيست و حنا بيشتر به شکل نقطه اي روي کف دست و پا قرار مي‌گيرد. حنابندان زنان با رقص و آواز خواني همراه است.
برای نگه داشتن این پارچه بر روی سر، از ریسمان دو لایه‌ای به نام عقال استفاده می‌شود. شکل این ریسمان و بلندی و تزیینات مختلف آن نشانگر اصلیت فرد (سوری، فلسطینی، اردنی یا سعودی) و نیز مجرد یا متأهل بودن اوست. چنان که مردان متأهل ریسمان را کاملا صاف بر روی سر و مردان مجرد با زاویه می‌گذارند.


صبح عروسي، دوستان داماد او را به حمام مي‌برند و اصلاح مي‌کنند و هنگام حمام کردن آواز خواني و لطيفه گويي مي‌کنند.
قسمت اصلی لباس سنتی زنان، پیراهن بلند مشکی است که در قسمت یقه و حاشیه‌ی پایین و حاشیه‌ی جلویی و سرآستین، با رنگ‌های مختلف تزیین شده است. آستین‌ها بسیار بلند و گشاد است و اضافه‌ی آن با بند بسته می‌شود. آستین‌های بلند کاربرد‌های زیادی به هنگام کار روزانه داشته‌اند.


وقتي عروس و داماد لباس پوشيدند و آماده شدند، خانواده و دوستان، آنان را به خانة پدر و مادر داماد مي‌رسانند. در قديم اين کار با اسب انجام مي‌شد ولي امروز با اتومبيل و کاميون که بوق زنان و با کف زدن و آواز همراه است، مردان در بيرون خانه مي‌مانند و زنان داخل مي‌شوند. مردان جوان در جلوي درب خانه مي‌رقصند. زنان هم در داخل پايکوبي خود را دارند و از پنجره رقص مردان را تماشا مي‌کنند. در اين حال کيک، شيريني، چاي، قهوه و سيگار تعارف مي‌شود. غذاي اصلي (منصف) هنگام ظهر سرو مي‌شود.  
شکل تزیین سوزن‌دوزی روی پیراهن نشان دهنده اصلیت زنان است و در روستانشین‌ها و قبایل مختلف با هم فرق دارد؛ مثلا صحرانشینان از تزیینات سنگین ابریشم و کتان در رنگ‌های روشن مانند زرد، قرمز، نارنجی بر روی پیراهن استفاده می‌کنند. در بعضی قبایل رسم بر این است که دوشیزگان از رنگ آبی استفاده می‌کنند و زنان متأهل از رنگ‌های روشن و بیوه‌ها معمولاً مشکی و آبی و تنها در قسمت یقه و روی سینه را با رنگ‌های دیگری می‌دوزند.


پس از صرف غذا عروس به اتاقي مي‌رود که داماد در آنجا منتظر اوست. در گذشته مراسم عروسي تا اثبات باکرگي عروس و تأييد آن توسط زنان دو خانواده ادامه مي‌يافت. امروزه اما با تغيير سبک زندگي به خصوص در شهر امان، بسياري از بخش‌هاي مراسم حذف و مراسم يک روزه به سبک غربي رايج شده است. عروس لباس سفيد غربي مي‌پوشد و داماد هم کت و شلوار؛ بعضي خانواده‌هاي ثروتمند لباس عروسي خود را از اروپا سفارش مي‌دهند.
روی پیراهن کمربند پشمی‌ یا چرمی‌ بسته می‌شود. کمربند قرمز مخصوص زنان متاهل و آبی یا تیره مخصوص مجرد‌هاست. روسری زنان با نام شامبر یا ملفه یک دور به دور صورت پیچیده می‌شود و سپس برای محکم نگاه داشتن آن از نوار پارچه‌ای سربند به نام عصبه استفاده می‌شود. روستانشینان بیشتر به شهر‌ها رفت و آمد دارند، بنابراین به پارچه‌های گران‌تر دسترسی دارند. پیراهن مردان روستا کتانی و دکمه دار از بالا یا پایین است. بر روی آن بالا پوش تزیین شده‌ای می‌پوشند که در قسمت جلو و آستین و حاشیه‌ی پایین آن با چرم یا پارچه تزیین شده است. شلوار آن‌ها گشاد و در قسمت دم پا تنگ (شلوار گشاد تُرکی) و از جنس کتان است.


مراسم بردن عروس به خانة داماد همچنان با کارواني از اتومبيل همراهي مي‌شود. امروزه به جاي منزل داماد، مراسم در سالن عمومي ‌يا تالار هتل برگزار مي‌شود و ديگر زنانه-مردانه نيست. گروه‌هاي خانوادگي به دور يک ميز مي‌نشينند. گرچه خانواده‌هاي اردني امروز تمايل چنداني به مراسم تأييد باکرگي عروس در روز عروسي نشان نمي‌دهند، اما باکره بودن عروس هنوز مسئله بسيار حياتي به شمار مي‌رود.
آن‌ها بر روی پیراهن دشداشه یا مانند روستاییان فلسطینی اورکتی به نام قُمباز می‌پوشند که روی شانه‌ی چپ تا کمر دکمه می‌خورد و بر روی آن کمر بند چرمی‌بسته می‌شود. برای آزادی حرکت بهتر دو انتهای جلوی کت را بالا آورده به کمربند وصل می‌کنند پارچه‌ی این کت کتان- پشمِ انگلیسی یا کتان- ابریشم سوری است. البته جوان‌تر‌ها تی شرت و جین غربی می‌پوشند ولی مانند صحرانشینان از پوشش سر با همان رنگ‌ها و همان منگوله‌های اردنی دراز استفاده می‌کنند. این پوشش سر به دلیل کاربرد فراوان حتی با لباس‌های غربی نیز استفاده می‌شود. از اواخر قرن نوزدهم کلاه ترکی موسم به طربوش (کلاه قرمز بلند با ریسمان و منگوله‌ی ابریشمی) نیز رواج دارد<ref>Shoup. J. A., Culture and customs of Jordan, p.cm. Culture and customs of the Middle East, ISSN 1550-1310, p. 77-80</ref>.


مردم اردن از 1940 تدريجاً به مراسم ازدواج کوتاه و اقتصادي به شيوة غربي روي آوردند. اکنون تنها خانواده‌هاي اندک شمار و ثروتمند به مراسم عروسي يک هفته اي علاقه نشان مي‌دهند.
دسترسی زنان روستانشین به پارچه‌های ساخت دمشق، حمص و آلپو بیشتر است. تزیینات روی لباس روستانشینان، اصالت فلسطینی یا جنوب سوریه‌ای آن‌ها را نشان می‌دهد. از 1940 به این طرف لباس پوشیدن زنان تغییر زیادی کرده بنابراین ممکن است در نسل‌های مختلف یک خانواده زنانی با لباس‌های متفاوت مشاهده شود. امروزه بسیاری از زنان تنها در مراسم رسمی‌ و جشن‌های عروسی از لباس سنتی [[اردن]] استفاده می‌کنند. بخش اصلی لباس یعنی همان پیراهن بلند مشکی کتانی با صحرانشینان یکسان است که با ابریشم رنگی و نخ کتانی به رنگ‌های زرد و سفید و قرمز سوزن دوزی می‌شود. سوزن دوزی با طرح X بر روی قسمت سینه متداول است. زنان روستا مانند زنان صحرا بر روی پیراهن کمربند نمی‌بندند و به جای آستین‌های خیلی بلند و گشاد، آستین تنگ تا مچ دارند. هنگام بیرون رفتن نوعی ژاکت تزیین شده‌ی سنگین می‌پوشند و پوشش سر آن‌ها نیز همانند صحرانشینان شامل روسری و سربند است<ref>Shoup. J. A., Culture and customs of Jordan, p.cm. Culture and customs of the Middle East, ISSN 1550-1310, p. 80-86</ref>.


اجراي مراسم سنتي عروسي چنان هزينة بالايي مي‌طلبد که داماد براي تأمين آن بايستي ازدواج خود را تا سي و چند سالگي به تاخير بياندازد. با تمام اين احوال، جشن ازدواج نشان آبرو، سخاوت و طبقة اجتماعي هر خانواده به شمار مي‌رود. (10)  
==== آداب دیگر ====
علاوه بر نذر و برخی دیگر از آداب اسلامی ‌با این که اشکال عرفانی اسلام و [[مسیحیت در اردن]] مورد استقبال قرار گرفته، باز هم مردم [[اردن]] به ارواح و سحر و جادو اعتقاد دارند. مردم بر این باورند که برخی از مکان‌های باستانی توسط ارواح و اجنه خالی از سکنه شده و ارواح از گنج‌ها و دفینه‌های آن مکان محافظت می‌کنند. یکی از باور‌ها مربوط به سال 1986 در نزدیکی خرابه‌های دکاپلیس شهرستان ابیله(Abilah) می‌باشد؛ می‌گویند گنجینه‌ای است از یکی از کلیسا‌های شهر، شامل دو ناقوس طلاکاری شده که در تنگ‌های بزرگ پنهان شده و در یکی از باغ‌های زیتون دفن شده است. این گنج توسط یک جن مونث حفاظت می‌شود که باعث گم شدن کسانی می‌شود که در پی یافتن این دفینه می‌باشند. این امکان وجود دارد که بالای گنج بایستید و آن را نبینید. 


'''7-1-2 آشپزي اردني'''
کسی که بخواهد گنج را پیدا کند، ابتدا باید بداند که چگونه آن جن را خشنود کند. داستان‌های محلی روستا‌های اطراف حرثا (Hartha) الخُریبه (al-Khuraybah) و قراکوش (Qarakush) حاکی از آن است که در اواسط قرن بیستم، یک جوینده گنج از شهر هوبراس (Hubras) قادر به جلب رضایت جن بوده و توانسته است دو ناقوس را بیابد و آن‌ها را در دمشق به فروش رسانیده است. مردم [[اردن]] مانند بسیاری از افراد منطقه‌ی مدیترانه، به چشم بد اعتقاد دارند؛ به عبارت صحیح‌تر چشم حسود، تحسین فرد، شئ یا حیوان، نیروی مخرب را جذب نموده و باعث آسیب دیدن آن فرد، شئ یا حیوان می‌شود. با استفاده از افسون و طلسم و به زبان آوردن نام خدا می‌توان چشم بد را دفع کرد. هنگامی‌که از شخصی یا چیزی تعریف می‌کنند، همیشه باید بگویند: ماشاالله به معنی هر چه خدا بخواهد! بر این باور هستند که این جمله بلایا را دور نگه می‌دارد. بچه‌ها اغلب توسط طلسم‌هایی ساخته شده از شیشه‌ی آبی رنگ یا پوشیدن حلقه‌های آبی از آسیب‌ها محافظت می‌شوند. 


آشپزي اردني يك روش سنتي براي آماده سازي غذاست كه اصالتاً اردني است. اين شيوه طي قرن‌ها تغييرات اجتماعي و سياسي كه ريشه در عصر پارينه سنگي اردن دارند، آغاز شده است. تنوع فراواني در شيوه‌هاي پخت غذا در اردن وجود دارد. آشپزي اصيل اردني شامل پختن، سرخ كردن و كباب كردن همراه سبزي‌ها، گوشت و مرغ است. از ديگر شيوه‌هاي رايج آشپزي مي توان به بريان كردن و تهيه غذا با سس‌هاي ویژه اشاره كرد.  
آبیِ رنگ طلسم چشم زخم کمک می‌کند تا از آسیب دیدن‌ جلوگیری شود. خطوطی از قرآن، مانند آیت‌الکرسی برای جلوگیری از چشم زخم برای افراد و نیز اشیاء استفاده می‌شود. مسیحیان [[اردن]] نیز به چشم زخم اعتقاد داشته و برای جلوگیری از آن از طلسم‌های مریم مقدس و همچنین حلقه‌ها و شیشه‌های آبی رنگ استفاده می‌کنند. مهره‌های آبی یا آیات مذهبی را اغلب از آینه‌ی ماشین‌ها آویزان می‌کنند تا از چشم بد در امان باشند. کامیون‌ها ممکن است عروسک یا یک لنگه کفش نوزاد را به آینه آویزان کنند تا با کودکان تصادف نکنند. حیوانات با ارزش نظیر اسب و شتر، حلقه‌های بافته شده در یال، دم یا آویزان شده از گردن دارند. طلسم‌ها اغلب از درب ورودی خانه‌ها و محل کسب و کار آویزان می‌شوند تا آن مکان را حفاظت کنند. امروز رفتار‌هایی مانند آویزان کردن طلسم در ماشین یا بالای درب ورودی تبدیل به بخشی از سنت شده است و انجام آن دلیل بر اعتقاد افراد به سحر یا توانایی طلسم‌ها برای جلوگیری از آسیب نیست.  


از آنجا كه اردن يكي از بزرگ ترين توليد كنندگان زيتون در دنياست، روغن زيتون، روغن اصلي آشپزي در اردن است. سبزي‌، سير، ادويه، پياز، سُس گوجه فرنگي و ليمو طعم دهنده‌هاي رايج در غذاهاي اردني‌ها هستند.  
نوشتن طلسم هنوز هم در [[اردن]] به چشم می‌خورد. بعضی خانواده‌ها در زمینه‌ی نوشتن طلسم‌هایی که باعث دفع شر یا کمک به درمان بیماری‌ها می‌شود دارای توانایی‌های خاص هستند؛ بسیاری از کسانی که این توانایی را دارند ادعا می‌کنند از نوادگان حضرت رسول(ص) هستند؛ معمولاً از طریق حضرت فاطمه(س) و دو فرزندش امام حسن و امام حسین(ع)! از مسیحیان کسانی که طلسم می‌نویسند کشیش هستند، بقیه انسان‌های معمولی هستند که به دلایلی توانایی نوشتن طلسم‌های تاثیر گذار به آن‌ها داده شده است. مسیحیان نیز بدون مشکل از طلسم‌های مسلمانان خریداری می‌کنند. رفتار‌های سنتی اغلب خارج از حیطه اعتقادات مسلمانان و مسیحیان می‌باشد، با این حال تلاش می‌کنند با استفاده از مذهب سنت‌هایشان را تصدیق کنند. اردنی‌ها به برخی از سنت‌ها بسیار پایبند تر از اعتقادات هستند<ref>Shoup, J. A.(2007), Culture and customs, p. 39 - 41</ref>.


آشپزي اردني مجموعه اي برگرفته از غذاهاي بيابان نشين‌ها، روستاييان، کشورهاي سوريه، لبنان و فلسطين است.
بسیاری از آنچه که امروز موسیقی و رقص سنتی خوانده می‌شوند هم چون غذا نشأت گرفته از فرهنگ و سنت مردم روستایی بادیه‌نشین است. یکی از این رقص‌های سنتی مشهور [[اردن]] دبکه است. در این رقص افراد شانه به شانه یکدیگر و در حالی که دستان همدیگر را گرفته‌اند به صورت یک دایره قدم به قدم حرکت می‌کنند. موسیقی همراه این رقص شامل نی، طبل و مجمر می‌شود. این رقص که بین بادیه‌نشین‌ها و غیر بادیه‌نشین‌ها مشهور است، معمولاً در عروسی‌ها انجام می‌شود.


غذاي ملي اردن، منصف<sup>[1]</sup> نام دارد که ازغذاهاي بيابان نشين‌هاست؛ معناي آن در عربي به نصف است که مراد نصف يک بز يا گوسفند است. اين غذا مخصوص جشن‌ها و مراسم است. در هنگام سرو آن، داخل يک سيني يک ورق نان پهن مي‌کنند. روي آن مقدار زيادي برنج مي‌ريزند و روي برنج گوشت گوسفند را قرار مي‌دهند و به همراه سس ماست جلوي مهمانان مي‌گذارند.
=== [[اساطیر، افسانه ها و قصه های عامیانه در اردن|اساطیر، افسانه‌ها و قصه‌های عامیانه]] ===
ادبیات مردمی‌ بخش مهمی ‌از میراث مردمی ‌هر ملتی را تشکیل می‌دهد که‌ شامل حکایات، اسطوره‌ها و خرافات، ترانه‌ها، امثال، فکاهی و... است. این ادبیات ثمره میراث مردمی‌است و به وسیله کلمات بیان می‌گردد. این میراث همیشه با فرهنگ عربی در ارتباط بوده و بر یکدیگر تاثیرات متقابلی داشته‌اند. ادبیات مردمی‌ نقش مهمی‌ در حفظ فرهنگ و هویت عربی داشته است. راویان و حکایت گران این میراث و ادبیات را با زبانی بین فصیح و لهجه، از نسلی به نسل دیگر منتقل کرده‌اند.  


اين غذا از نان، گوشت، ماست، برنج، مغزها و ادويه تشكيل شده است و در ديس‌هاي بزرگ و دايره‌اي صرف مي‌شود.
ادبیات مردمی ‌[[اردن]] جزئی از ادبیات مردمی جهان ‌عرب و تکمیل کننده آن است. موضوعات مختلف ادبی از طریق روایت به نسل‌های بعد منتقل می‌گردند و ویژگی خاص همه آن‌ها، مجهول بودن مؤلف آن‌هاست. اکثر متون ادبیات مردمی‌ نویسنده، مؤلف یا گوینده‌ی مشخصی ندارند و اگر هم معلوم باشد راویان و صاحب نظران در مورد آن اختلاف دارند<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 19 - 15</ref>.


در نسخه‌هاي مدرن، با گوشت مرغ هم طبخ مي‌شود، حتي گاهي سيب زميني و سبزيجات پخته مثل هويج هم در کنارش سرو مي‌شود. امروزه برنج و گوشت آن در ظروف جدا سرو مي‌شود که همة اينها منصف را از حالت سنتي خود خارج کرده است.
==== اساطیر ====
اساطیر در تمامی‌کشور‌ها به نسبت اختلاف سطح تمدنشان وجود دارد. ویژگی خاص اسطوره‌ها این است که همه چیز به شکل عجیبی با هم آمیخته می‌شوند و انسان تلاش می‌کند تا صفاتی خیالی به آن‌ها اضافه کند. مثلاً «غول» اسطوره‌ای است خیالی که تقریبا در ‌اسطوره‌های تمامی کشورها وجود دارد<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 20</ref>. کتاب اساطیر من بلادی از تألیفات استاد فایز علی الغول، از اولین کتاب‌هایی است که در زمینه‌ی اساطیر کشور [[اردن]] نوشته شده است. این کتاب حاوی 20 قصه اساطیری است. استاد فایز نقش قابل‌توجهی در تثبیت این نوع قصه در [[اردن]] دارد<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 20</ref>. در یکی از داستان‌های این کتاب به نام«بنت‌الترنج» سرزمین ترنج در پشت کوه قاف قرار دارد و مردم آن همه از جنس جن و عفریت هستند. در این سرزمین درختی وجود دارد که هر هزار سال میوه می‌دهد. در هر یک از میوه‌های این درخت، موجود شگفت‌انگیزی با رازی عجیب قرار دارد و در این میوه‌ها غولی شگفت‌انگیز و عظیم‌الجثه با ناخن‌های بلند چون شمشیر و دندان‌های تیز وکمر خمیده است، در این داستان که غول قطعه بزرگی از شیرینی‌ها را می‌خورد و به دنبال آن ناخن‌هایش قطع می‌شوند<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 21</ref>.  


صبحانه معمولاً شامل انواع پنيرهاي سفيد، زيتون‌ها، ترشي سبزيجات و نان‌هاي تازه پخت به همراه مغز هستة ميوه‌ها، كره و عسل می‌باشد. بهترين گزينة نوشيدني به همراه صبحانه چاي يا آب‌ميوه است.  
در داستان دیگری تحت عنوان «قصــة عناد» زمین شکافته شده و جنی از آن خارج می‌گردد. این جن به «فرحــة» صداقت و دوستی خود را اثبات کرده و او را نصیحت می‌کند. سپس برای رساندن «فرحــة» به کاخ سلطان او را بر پشت خود سوار می‌کند<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 21</ref>. در داستان «شمعــة مفرقــة السبعــة» غول از کلمات مسجوع و هم آوا استفاده می‌کند؛ مثل: ماسی ماسی ماذا علی راسی؟ بری بری ماذا علی ظهری!<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 21</ref> تقریباً در تمام این اسطوره‌ها عنصری قدرتمند و خیالی با نام غول یا پری دیده می‌شود.


ناهار براي بسياري از خانواده‌هاي اردني وعدة غذايي اصلي است و معمولاً شامل گوشت و انواع متنوعي از سالادها مي‌شود. شام معمولاً كمتر از ناهار است كه البته اين موضوع براي خانواده و برنامه كاري آنها مي تواند متفاوت باشد.
داستان‌هایی مانند«مکر»، «الشیخ شرتح» و «حتی الثعلب» از داستان‌های حیوانات در کشور [[اردن]] به شمار می‌روند؛ داستان‌هایی کوتاه و دارای عناصر جزئی که هدف آن‌ها بیان حقایقی در عالم طبیعت است. این داستان‌ها خرافه‌هایی هستند که هدفی اخلاقی مانند وعظ و نصیحت را دنبال می‌کنند. در این نوع داستان ، بخش کوچکی از حقیقت اولیه هنوز باقی است<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 20</ref>.


جمعيت زياد فلسطيني‌ها در اين كشور باعث رواج غذاي مشهور ديگري به نام مقلوبه شده است. اين غذا از گوشت، پياز سرخ كرده و انواع متنوعي از سبزي‌ها تشكيل شده است. كلمه مقلوبه به معني "وارونه" است و علت اين نام گذاري آن است كه اين غذا در هنگام پخت به‌طور كامل در يك ماهي تابه زيرورو مي‌شود.  
در کتاب استاد فایز علی غول در داستانی تحت عنوان «عاقبــة العدوان» ‌قهرمان از سوراخ سوزنی رد شده و وارد هندوانه‌ای می‌شود تا شهری با هفت ستون را در آن بیابد. وی در این شهر می‌گردد و شگفتی‌های متعددی را مشاهده می‌کند<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 23</ref>. «ابو سقسوفه» قصه دیگری است که در آن زمین پر از زنبورهای بزرگ و عظیم الجثه است و زنبورهای کوچک در آن به اندازه موش هستند<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 23</ref>.  


'''7-1-2-1 غذاهاي بيابان نشين'''‌'''ها'''
==== حکایات محلی ====
در [[اردن]] مانند دیگر کشورها حکایات محلی بسیاری وجود دارد؛ این حکایات معمولاً درباره اشخاص معروف و اتفاقات معلومی می‌باشند. این حکایات به شکل شفاهی از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌گردند و انواع متعددی دارد؛ مانند حکایات مردمی که واقعیت‌های جامعه را بیان می‌کنند، حکایات خرافی که امور خارق‌العاده نقش اصلی را در آن‌ها ایفا می‌کنند و در دنیایی غیر عادی اتفاق می‌افتند، حکایات حیوانات که اصل آن‌ها به هند و یونان برمی‌گردد و هدف آن‌ها، وعظ و ارشاد با اسلوبی واضح و روان است و حکایات سرگرم کننده که داستان‌های کوتاهی هستند که موضوعات آن‌ها، اتفاقات زندگی روزمره است و معمولاً امور خارق العاده در آن‌ها بسیار کم اتفاق می‌افتد. هدف آن‌ها، سرگرمی و شادی شنونده می‌باشد. هم‌چنین حکایات اعتقادی مردم که تاثیرات دینی و اسلامی‌ قابل‌توجهی دارند و روح وعظ و ارشاد در آن‌ها دیده می‌شود.


مهمترين بخش غذايي بيابان نشين‌ها را شير و فراورده‌هاي شيري گوسفند و بز تشکيل مي‌دهد، گرچه ميزان نگه‌داري شتر و پرورش آن امروزه کاهش يافته است.  
==== قصه و حماسه ====
قصه و حماسه به مثابه تاریخ اقوام است که ویژگی‌ها، بزرگی‌ها و قهرمانی‌های آنان را به تصویر کشیده و وقایع و اتفاقات گوناگون و اختلافات آن‌ها را بیان می‌کنند. این گونه روایات نیز به گونه‌ی شفاهی از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌گردند. مشهورترین قصه‌های عرب که در [[اردن]] نیز شهرت دارد عبارت‌اند از: سیره عنتره، قصۀ سیف بن ذی یزن، داستان شاهزاده ، قصۀ بنی هلال و داستان ظاهر بیبرس. این داستان‌ها از وقایع بزرگ زمان جاهلی تا دوره ممالیک حکایت می‌کنند<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص 30-27</ref>. در ادامه خلاصه‌ای از هر یک می‌آید. محور سیره عنتره یکی از مشهورترین پهلوانان عرب به نام عنترة بن شداد است. وی در زمان جاهلیت زندگی می‌کرد و به شجاعت، شهامت و پهلوانی مشهور بود. هم‌چنین در فن شعر و شاعری بسیار توانا بود تا جایی که جزء شاعران معلقات هفتگانه قرار گرفت.  


نان  بخش مهم ديگري از غذاي بيابان نشينهاست. آرد نان را از روستاهاي نزديک تهيه مي‌کنند.
این داستان، اتفاقات زمان قبل از تولد عنتره تا زمان قهرمانی و شجاعت وی را به تصویر می‌کشد. در طی داستان، عشق عنتره نسبت به دختر عمویش عبله و ویژگی‌های مردم عرب به تصویر کشیده شده است. این داستان به شعر و نثر گفته شده و در حدود ده هزار بیت در 32 جلد می‌باشد<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 31</ref>. سیف بن ذی یزن پادشاه حِمیَری یمن است که در زمان چیرگی حبشیان بر یمن طرد و به ایران پناهنده شد. سپس با کمک انوشیروان شاهنشاه ایران توانست بر حبشیان پیروز شود و سرزمین اجداد خود را باز پس‌گیرد. پژوهشگران معتقدند که این پیروزی در سال 570 میلادی به وقوع پیوسته است.


چادر نشين‌ها هم چاي و هم قهوه مي‌نوشند. قهوة عربي برگرفته از قهوة ترکي است. اين نوع قهوه بر روي حرارت مستقيم آتش تهيه مي‌شود و سه بار به جوش مي‌آيد تا آماده خوردن شود. پس از صرف غذاهايي چون منصف سه مرتبه قهوه براي مهمانان آورده مي‌شود.
این داستان به دلیل جنگ عرب‌ها برضد حبشیان محبوبیت زیادی در بین ملل عرب دارد. سیف بن ذی یزن یکتاپرست بود و در جریان اتفاقات و وقایع از کرامات و سحر کمک می‌گرفت. خیالات مردم اتفاقات خارق العاده‌ای را به این داستان اضافه کرده است. در این قصه سفرها و جنگ‌جویی‌های سیف و فرزندان و سربازانش به تصویر کشیده شده است، هم چنین تاریخچه ساخت برخی شهرها نیز آمده است<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 31و32</ref>.


چاي هر روز و پس از هر غذا نوشيده مي‌شود و سرو آن مراسم خاصي ندارد. مخلوط شير و چاي براي صبحانه متداول است. در هنگام دم کردن به چاي شکر نيز اضافه مي‌شود.
داستان شاهزاده خانم با اتفاقاتی که در زمان عبد الملک بن مروان خلیفه اموی به وقوع می‌پیوندد، آغاز می‌شود و تا زمان واثق عباسی ادامه می‌یابد. محور داستان شاهزاده خانمی ‌به نام فاطمه بنت مظلوم بن صحصاح است که قهرمانان مسلمان زیادی مانند امیر عبدالوهاب، امیر محمد بطال و عقبه سلیمی ‌او را یاری می‌رسانند. در این داستان نبرد بین عرب و روم به تصویر کشیده می‌شود. شاهزاده به همراه قبیله خود (بنی کلاب) و تعدادی از قبایل عرب به منطقه مرزی در شمال برای جنگ با رومیان منتقل می‌شود. در این ماجرا به قدرت نظامی‌ عرب و اراده و عزم قوی آنان در مقابل دشمن پرداخته می‌شود.


'''7-1-2-2 غذاي روستانشين‌ها'''
این داستان در حدود 7000 صفحه است و راوی برای بیان آن از دو شیوه شعر و نثر کمک می‌گیرد و تلاش می‌کند تا تصویری واضح از وقایع سیاسی و نظامی‌ را نشان دهد و اطلاعات با ارزشی از عادات، تقالید، اعتقادات، حکایت‌ها و اخبار زنان و مردان عرب، سودان، ایران و روم را ارائه کند<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 32و33</ref>. بنی هلال قصه‌ای طولانی است که به شعر و نثر بیان شده است و داستانی پهلوانی به شمار می‌رود. در این داستان، جریان مهاجرت قبایل عربی قیس از یمن به سرزمین‌های مغرب و اتفاقات مسیر و چگونگی غلبه بنی هلال بر سایر قبایل به تصویر کشیده می‌شود. بعضی مورخان بزرگ عرب مانند ابن خلدون، قبیله بنی هلال و وقایع جنگ‌های آنان را ثبت کرده‌اند<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 34</ref>.


غذاهاي روستانشين‌ها مشابه غذاهاي کشورهاي فلسطين، سوريه، لبنان است؛ سبزيجات، فرآورده‌هاي شير، گوشت و حبوبات مصرف مي‌شود. ماهي نقش چنداني در غذاي آنها ندارد. آنها از زيتون، آب مرکبات، بادام و پسته زياد تغذيه مي‌کنند. در تابستان ميوه‌هايي نظير هندوانه و انگور در دسترس است. در صبحانه چاي، آب ميوه، انواع پنير و سبزي خورده مي‌شود.
محور داستان ظاهر بیبرس، پادشاهی است که جنگ‌های فراوانی با صلیبیان و تاتارها انجام داد و پیروزی‌های فراوانی را به دست آورد. این داستان از بخش‌های مختلفی تشکیل می‌شود و در آن‌ها به کردهای ایوبی، محمود بیبرس و ورود او به [[مصر]]، روابط او با ایوب و ایبک ترکمانی، چگونگی جلوس بر تخت پادشاهی [[مصر]] می‌پردازد و جز سرزمین‌های اسلامی‌، جنوب اروپا و جزایر انگلیس را نیز در برمی‌گیرد<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 35</ref>.


ناهار وعدة مهمي ‌به شمار مي‌آيد. غذايي به نام مسخن<sup>[2]</sup> شامل جوجه به همراه سماق است که روي نان سوري سرو مي‌شود. به همراه ناهار معمولاً سالاد خورده مي‌شود؛ سالاد‌هايي نظير سالاد لبناني تبوله<sup>[3]</sup> که تشکيل شده از بلغور گندم، جعفري، نعنا و پياز سبز يا سالاد عربي که با گوجه فرنگي، خيار، پيازخرد شده، آب ليمو و روغن زيتون تهيه مي‌شود. تحيني<sup>[4]</sup> (خمير کنجد و آب ليمو ترش) و تخم مرغ پختة مزه دار شده با سير و آب ليمو از چاشني‌هاي کنار غذا محسوب مي‌شوند.
==== ضرب المثل‌ها              ====
ضرب المثل‌ها گونه ای از گفتارند که در پس آن‌ها تاریخچه و داستانی پند آموز نهفته است و به سرعت منتشر می‌شوند. ضرب المثل واضح‌ترین گونه ادبیات مردمی ‌است زیرا حکایات و داستان‌ها و اتفاقات بسیاری را دربردارد. ریشه بسیاری از این امثال به تجارب انسانی، عادات و تقالید، میراث ادبی و ادیان در گذشته برمی‌گردد و ویژگی‌ها ،دلالت‌های اجتماعی، دینی و آموزشی زیادی را دربر دارد<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 77</ref>.


وعدة شام از ناهار سبک تر است. در گذشته شام در سوپي تشکيل شده از مواد غذايي و سبزيجات باقي ماندة ناهار و نان‌هاي خشک خلاصه مي‌شد. اما و با عوض شدن عادت‌هاي مردم، وعدة شام مفصل تر شده است.
امثال معمولاً از حقایقی حکایت می‌کنند که به شکل مختصر و آسان کوتاه شده‌اند و هیچ‌گونه پیچیدگی در آن‌ها دیده نمی‌شود. این امثال جوانب فکری، اقتصادی و فلسفی را به تصویر می‌کشند که در پشت آن‌ها تجربه‌ای پنهان است<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 78</ref>. امثال با قابلیت حفظ آسان و دارا بودن مضامین بسیار، از دیگر انواع ادبیات مردمی‌ متمایز می‌شوند؛ هر یک از ضرب المثل‌ها محتوی حکمت و موعظه‌ای هستند که آن‌ها را به دونوع سلبی و ایجابی تقسیم می‌کند. در زمینه ضرب المثل‌های عربی و به ویژه ضرب المثل‌های کشور [[اردن]] تحقیقات زیادی صورت گرفته است. بسیاری از پژوهشگران این امثال را جمع آوری کرده و مجموعه‌هایی فراهم آورده‌اند. دانشمندان بزرگی از جمله ابشیهی، بکری، ثعالبی، زمخشری، سیوطی و بن عاصم در زمینه جمع آوری امثال ‌تلاشهای زیادی انجام داده‌اند<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 81-79</ref>.


از ادويه‌هاي مصرفي غذاهاي اردن مي‌توان به فلفل سياه و قرمز، سماق، دارچين، فلفل شيرين، هِل، ميخک و تخم گشنيز اشاره کرد. (11)
==== کنایات و تعابیر          ====
کنایه یا پوشیده سخن گفتن گونه‌ای دیگر از ادبیات مردمی است که ویژگی آن تاثیرگذاری فوق العاده آن است. کنایات زیادی در میان مردم عرب و کلام خداوند استعمال شده است. کنایه‌ها دارای دو معنای دور و نزدیک هستند که معنای نزدیک آن‌ها مورد نظر نیست؛ گوینده سخن را به نحوی بیان می کند که ذهن خواننده یا شنونده به کمک معنی صریح و نزدیک آن پی به معنی دور آن ببرد. تعابیر و اصطلاحات نیز شیوع زیادی در بین مردم دارند. ضرب المثل‌های ملل مختلف تشابه ها و تفاوت‌های زیادی دارند ولی در کنایات و تعابیر این اختلافات بیش از تشابهات به چشم می‌خورد؛ مثلا در کشور [[اردن]] با الفاظی کنایه گفته می‌شود که در سایر ملل عرب گفته نمی‌شود؛ مانند: ع الحارک: کنایه از سرعت، ع الحدید: کنایه از فقر و نداری، و قلیل الحیلــة: کنایه از عدم قدرت در مواجهه با سختی‌ها و مشکلات<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 82و83</ref>


==== چیستان ====
لغز یا چیستان آن است که نام چیزی را پوشیده دارند، اما با ذکر اوصاف آن از شنونده بخواهند که نام را بیان کند. لغز ممکن است یک بیت یا یک شعر کامل یا کلامی موزون باشد؛ چیستان‌ها وسیله‌ای برای فهم هوش افراد و سرعت و بدیهه‌گویی به شمار می‌روند. در چیستان‌ها مسائل آموزشی و تربیتی و فرهنگی زیادی گنجانده می‌شود و در تمامی‌ فرهنگ‌ها و ملل وجود دارند؛ در زمان عباسیان و در داستان‌هایی مانند هزار و یک شب چیستان‌های زیادی دیده می‌شود. در چیستان‌های کشور [[اردن]] دلالت‌های تاریخی و اجتماعی فراوانی یافت می‌شود که به باورها، اعتقادات، زندگی اقتصادی و فرهنگی مردم [[اردن]] اشاره می‌کنند<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 85و86</ref>.


'''7-1-3 لباس و پوشاک اردني'''
==== لطیفه ====
مجموعه‌ای از کلمه‌هایی که کنار هم قرار می‌گیرند و داستانی کوتاه (با جزئیات کم) خلق می‌کنند که از چاشنی طنز بهره برده است. نقطه‌ی اشتراک لطیفه‌ها، عادت شکنی و نوعی آشنایی زدایی است که موجب خندیدن مخاطب می‌شود. لطیفه در همه کشورها وجود دارد. برخی ‌حتی در حالت عصبانیت و ناراحتی خود نیز نکاتی را می‌گویند که باعث خنده بقیه می‌شود. در کشورهای عربی نیز کتاب‌هایی وجود دارد که سرشار از لطیفه است. شخصیت «جُحا» در نزد عرب‌ها یک شخصیت طنز آلود است که برای بیان لطیفه از آن استفاده می‌کنند. جامعه [[اردن]] نیز برطبق شرایط خود شخصیت‌های طنزآلودی را ابداع کرده است. در اردن درباره‌ی دو شهر «الصریح» و «الخلیل» و اهالی آن‌جا لطیفه‌های فراوانی ساخته می‌شود. به تازگی شهر‌های «السلط» و «الطفیله» نیز به آن‌ها اضافه شده است<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 91-88</ref>.


لباس سنتي اردن به طور کلي از سنت‌هاي سورية بزرگ منشعب شده است.
==== ترانه‌های محلی ====
ترانه‌های محلی جایگاه مهمی‌ را در بین انواع ابداعات در میان کشور‌های عربی و به‌ویژه کشور [[اردن]] دارند. این ترانه‌ها که از طریق شفاهی منتقل شده و راوی آن‌ها معلوم نیست در مناسبت‌های مختلفی خوانده می‌شوند. این ترانه‌ها به شکل مستقیم با زندگی مردم، عادات و تقالید و شیوه‌های زندگی آنان مرتبط هستند؛ در هریک از آن‌ها نوعی عواطف و احساسات ‌به چشم می‌خورد؛ در برخی شادی و سرگرمی ‌و در برخی مشکلات زندگی و سختی‌ها بیان می‌شود. شیوه‌های بیان آن‌ها ساده و روان با نوعی موسیقی همراه است<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 37و38</ref>.


مردان بيابان نشين‌ شلوار کتان مي‌پوشند و بر روي آن لباس نخي بلند و آستين داري به نام دشداشه به رنگ‌هاي مختلف، البته آبي متداول تر است. روي دشداشه، کمربندي چرمي‌بسته مي‌شود که در برخي از انواع آن، نوار چرمي ‌به صورت ضربدري روي شانه‌ها کشيده مي‌شود و جاي قرار دادن فشنگ و اسلحه و دشنه در آن تعبيه شده است.   روي دشداشه عبا پوشيده مي‌شود که جنس آن از پشم شتر تا ابريشم متفاوت است و عموما داراي حاشيه تزييني طلا يا نقره کوب است. در زمستان مردان کت پشمي‌ يا کتاني ضخيم نيز مي‌پوشند که معمولاً ساخت دمشق مي‌باشد.
===== انواع ترانه‌های اردنی =====
ترانه‌های محلی از جنبه‌های اصالت و تاثیرات محیط بر آن‌ها با یکدیگر متفاوتند که در ادامه شرح انواع ترانه‌ها در زندگی صحرانشینان می‌آید.


پوشش سر مردان، نام‌هاي مختلفي دارد از جمله شيماق يا کفيه که مربعي بزرگ به رنگ قرمز و مشکي است و از جنس کتان مخلوط با ابريشم است که از قطر تا شُده و روي سر قرار مي‌گيرد. آنچه سر بند اردني را از اعراب ديگر متفاوت مي‌کند، منگوله‌هاي خيلي بلند و تزيين شده است که از هر چهار گوشة سربند آويزان است.
====== قصیده ======
قصیده‌ها طولانی هستند و موضوعات متنوعی را دربر دارند؛ با ذکر رسول خدا(ص) آغاز شده و با سلام و درود بر وی پایان می‌پذیرد و به موضوعات قبیله‌ای، وقایع جنگی و تاریخی و حماسه‌ها می‌پردازند. از چند بخش مختلف تشکیل‌ شده که هربخش دارای دو بیت ‌است؛ سه مصرع اول هم قافیه و قافیه مصرع چهارم متفاوت است. <blockquote>مانند:  لبدی بکلامی‌و اعیــده      و اخطه علی الجریــده


براي نگه داشتن اين پارچه بر روي سر، از ريسمان دو لايه‌اي به نام عقال استفاده مي‌شود. شکل اين ريسمان و بلندي و تزيينات مختلف آن نشانگر اصليت فرد (سوري، فلسطيني، اردني يا سعودي) و نيز مجرد يا متأهل بودن اوست. چنان که مردان متأهل ريسمان را کاملا صاف بر روي سر و مردان مجرد با زاويه مي‌گذارند.
و اعطیک خباراً جدیدة    من مکــة لقصی حوران<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 42و43</ref></blockquote>


قسمت اصلي لباس سنتي زنان، پيراهن بلند مشکي است که در قسمت يقه و حاشية پايين و حاشية جلويي و سرآستين، با رنگ‌هاي مختلف تزيين شده است. آستين‌ها بسيار بلند و گشاد است و اضافة آن با بند بسته مي‌شود. آستينهاي بلند کاربرد‌هاي زيادي به هنگام کار روزانه داشته اند.
====== هجین ======
از هجن (یعنی شتر) گرفته‌ شده‌ است زیرا آن را فقط روی شتر می‌خوانند. به همین دلیل به نام هجین(شتر) نام‌گذاری شده است. این نوع ترانه را معمولاً در مناطق روستایی و بیابانی می‌خوانند. از مقاطع مختلفی تشکیل می‌شود و قافیه هر مقطع با مقاطع دیگر متفاوت است؛ کارکرد آن کمک به آرامش نفس برای مقابله با مشکلات زندگی و کار است.<blockquote>مانند:  یا مرحبا بالغضی قرب    هلی علی دیرتی بان


شکل تزيين سوزن دوزي روي پيراهن نشان دهنده اصليت زنان است و در روستانشين‌ها و قبايل مختلف با هم فرق دارد؛ مثلا صحرانشينان از تزيينات سنگين ابريشم و کتان در رنگهاي روشن مانند زرد، قرمز، نارنجي بر روي پيراهن استفاده مي‌کنند. در بعضي قبايل رسم بر اين است که دوشيزگان از رنگ آبي استفاده مي‌کنند و زنان متأهل از رنگ‌هاي روشن و بيوه‌ها معمولاً مشکي و آبي و تنها در قسمت يقه و روي سينه را با رنگ‌هاي ديگري مي‌دوزند.
یا نهیدها سکر مشرب    والترف میـاح الردان<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 45و46</ref></blockquote>


روي پيراهن کمربند پشمي‌ يا چرمي‌بسته مي‌شود. کمربند قرمز مخصوص زنان متاهل و آبي يا تيره مخصوص مجرد‌هاست.
====== عتابا و موالیا و میجنا ======
«هنر موالی» از ابتکارات مردم واسط در عراق است که از یک حادثه حزن‌انگیز نشأت گرفته است؛ زمانی که ‌هارون الرشید هم پیمانان برمکی خود را از بین برد، در مردان و زنان تاثیر قابل‌توجهی گذاشت و آنان با حالت حزن‌انگیز و گریه آور ترانه‌هایی را می‌خواندند که به عبارت «یا موالیا» ختم می‌شد. انواع مختلف موالیا از جمله مربع، مخمس، مسبع، ثمانی، اخضر و احمر وجود دارد.


روسري زنان با نام شامبر يا ملفه يک دور به دور صورت پيچيده مي‌شود و سپس براي محکم نگاه داشتن آن از نوار پارچه اي سربند به نام عصبه استفاده مي‌شود.
مردم کشور [[اردن]] کمتر از اصطلاح «موالیا» استفاده می‌کنند و بیشتر اصطلاحاتی نظیر «عتابا و میجنا» را به کار می‌برند. کلمه «عتابــة» از عتاب و حزن و ناله گرفته شده است. از میان انواع مختلف آن نوع «مربع» بیشتر در [[اردن]] استعمال می‌شود که درباره شکایت از سختی‌های روزگار، درد‌ها و رنج‌هاست؛ در ساخت آن، انسجام زیادی در ترکیب و جناس به چشم می‌خورد و یک لفظ با معانی مختلف تکرار می‌شود.<blockquote>مانند:  یا طولک طول نخلــة بباب جامـــــع


روستانشينان بيشتر به شهر‌ها رفت و آمد دارند، بنابراين به پارچه‌هاي گران‌تر دسترسي دارند.
یا خدک لحمر من کل ورد جامـــــع


پيراهن مردان روستا کتاني و دکمه دار از بالا يا پايين است. بر روي آن بالا پوش تزيين شده اي مي‌پوشند که در قسمت جلو و آستين و حاشية پايين آن با چرم يا پارچه تزيين شده است. شلوار آنها گشاد و در قسمت دم پا تنگ (شلوار گشاد تُرکي) و از جنس کتان است.
انا والله لارکع لک بکل جامـــــــــع


آنها بر روي پيراهن دشداشه يا مانند روستاييان فلسطيني اورکتي به نام قُمباز مي‌پوشند که روي شانة چپ تا کمر دکمه مي‌خورد و بر  روي آن کمر بند چرمي‌بسته مي‌شود. براي آزادي حرکت بهتر دو انتهاي جلوي کت را بالا آورده به کمربند وصل مي‌کنند پارچة اين کت کتان- پشمِ انگليسي يا کتان- ابريشم سوري است.
و جامع حبیبی ما یقربه حـــــــــدا


البته جوان‌تر‌ها تي شرت و جين غربي مي‌پوشند ولي مانند صحرانشينان از پوشش سر با همان رنگ‌ها و همان منگوله‌هاي اردني دراز استفاده مي‌کنند. اين پوشش سر به دليل کاربرد فراوان حتي با لباس‌هاي غربي نيز استفاده مي‌شود.
یا میجــــــنا<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 49-47</ref></blockquote>


از اواخر قرن نوزدهم کلاه ترکي موسم به طربوش (کلاه قرمز بلند با ريسمان و منگولة ابريشمي) نيز رواج دارد. (12)
====== دلاعین ======
ترانه‌ای است که معمولاً عادات، تقالید، آرزوها و باور‌های روستاییان را بیان می‌کند و رقص‌آور است. در کشور [[اردن]] ترانه‌هایی از این نوع وجود دارد که با نام‌های متفاوتی خوانده و به مناطق مختلفی نسبت داده‌می‌شود. مانند: دبکــة رمثاویــة منسوب به شهر رمثا، دبکــة سلطیــة منسوب به شهر سلط، دبکــة معانیــة منسوب به شهر معان. دلاعین از مقاطع مختلفی تشکیل می‌شود که هر مقطع دارای چهار مصرع است؛ سه مصرع اول هم قافیه هستند و قافیه مصرع چهارم متفاوت است و معمولاً ابیات به «الف» ختم می‌شوند. در این ترانه‌ها موضوعاتی از قبیل شیوه زندگی روستاییان، سیاست، اقتصاد، غم و شادی، شکایت و رنج، عشق و ازدواج و... بیان می‌شوند.<blockquote>مانند:    طلعت ع الدرج طخــة ع طخــة    و طیت ع قلیبی ما قلـــت اخا


دسترسي زنان روستانشين به پارچه‌هاي ساخت دمشق، حمص و آلپو بيشتر است. تزيينات روي لباس روستانشينان، اصالت فلسطيني يا جنوب سوريه‌اي آنها را نشان مي‌دهد. از 1940 به اين طرف لباس پوشيدن زنان تغيير زيادي کرده بنابراين ممکن است در نسل‌هاي مختلف يک خانواده زناني با لباس‌هاي متفاوت مشاهده شود. امروزه بسياري از زنان تنها در مراسم رسمي‌ و جشن‌هاي عروسي از لباس سنتي اردن استفاده مي‌کنند.
والله یا ابنیه لنصب لک فخــة    و اصیدک صید الحجل یا اعیونا<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 50و51</ref></blockquote>


بخش اصلي لباس يعني همان پيراهن بلند مشکي کتاني با صحرانشينان يکسان است که با ابريشم رنگي و نخ کتاني به رنگ‌هاي زرد و سفيد و قرمز سوزن دوزي مي‌شود. سوزن دوزي با طرح X بر روي قسمت سينه متداول است. زنان روستا مانند زنان صحرا بر روي پيراهن کمربند نمي‌بندند و به جاي آستين‌هاي خيلي بلند و گشاد، آستين تنگ  تا مچ دارند. هنگام بيرون رفتن نوعي ژاکت تزيين شدة سنگين مي‌پوشند و پوشش سر آنها نيز همانند صحرانشينان شامل روسري و سربند است. (13)
====== ترانه‌های ساده ======
در این نوع ترانه‌ها معمولاً آرزوها و امیال شخصی و نیازهای جمعی مطرح می‌شود. این نوع ترانه‌ها به سرعت منتشر و فراموش می‌گردند. <blockquote>مانند:  یا بو رشیده قلبنا الیوم مجروح      جرحاً عمیقاً و بالحشا مستظل


هبــت النار والبارود غــــنی          یابی یا حامـی ظعــــــــنا<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 52و53</ref></blockquote>


'''7-1-4 آداب ديگر'''
====== حداء ======
ترانه‌ای است بر وزن رجز که معمولاً از چند مقطع تشکیل شده و قافیه هر مقطع با سایر مقاطع متفاوت است. این ترانه مانند قصیده توسط مردان خوانده می‌شود.


علاوه بر نذر و برخي ديگر از آداب اسلامي ‌با اين که اشکال عرفاني اسلام و مسيحيت در اردن مورد استقبال قرار گرفته، باز هم مردم اردن به ارواح و سحر و جادو اعتقاد دارند. مردم بر اين باورند که برخي از مکان‌هاي باستاني توسط ارواح و اجنه خالي از سکنه شده و ارواح از گنج‌ها و دفينه‌هاي آن مکان محافظت مي‌کنند. يکي از باور‌ها مربوط به سال 1986 در نزديکي خرابه‌هاي دکاپليس شهرستان ابيله<sup>[5]</sup> مي‌باشد؛ مي‌گويند گنجينه اي است از يکي از کليسا‌هاي شهر، شامل دو ناقوس طلاکاري شده که در تنگ‌هاي بزرگ پنهان شده و در يکي از باغ‌هاي زيتون دفن شده است. اين گنج توسط يک جن مونث حفاظت مي‌شود که باعث گم شدن کساني مي‌شود که در پي يافتن اين دفينه مي‌باشند. اين امکان وجود دارد که بالاي گنج بايستيد و آن را نبينيد. کسي که بخواهد گنج را پيدا کند، ابتدا بايد بداند که چگونه آن جن را خشنود کند. داستان‌هاي محلي روستا‌هاي اطراف حرثا<sup>[6]</sup> الخُريبه<sup>[7]</sup> و قراکوش<sup>[8]</sup> حاکي از آن است که در اواسط قرن بيستم، يک جوينده گنج از شهر هوبراس<sup>[9]</sup> قادر به جلب رضايت جن بوده و توانسته است دو ناقوس را بيابد و آنها را در دمشق به فروش رسانيده است. مردم اردن مانند بسياري از افراد منطقة مديترانه، به چشم بد اعتقاد دارند؛ به عبارت صحيح تر چشم حسود، تحسين فرد، شئ يا حيوان، نيروي مخرب را جذب نموده و باعث اسيب ديدن آن فرد، شئ يا حيوان مي‌شود. با استفاده از افسون و طلسم و به زبان آوردن نام خدا مي‌توان چشم بد را دفع کرد. هنگامي‌که از شخصي يا چيزي تعريف مي‌کنند، هميشه بايد بگويند: ماشاالله به معني هر چه خدا بخواهد! بر اين باور هستند که اين جمله بلايا را دور نگه مي‌دارد. بچه‌ها اغلب توسط طلسم‌هايي ساخته شده از شيشة آبي رنگ يا پوشيدن حلقه‌هاي آبي از آسيب‌ها محافظت مي‌شوند. آبيِ رنگ طلسم چشم زخم کمک مي‌کند تا از آسيب ديدن‌ جلو گيري شود. خطوطي از قرآن، مانند آيت‌الکرسي براي جلو گيري از چشم زخم براي افراد و نيز اشياء استفاده مي‌شود. مسيحيان اردن نيز به چشم زخم اعتقاد داشته و براي جلو گيري از آن از طلسم‌هاي مريم مقدس و همچنين حلقه‌ها و شيشه‌هاي آبي رنگ استفاده مي‌کنند. مهره‌هاي آبي يا آيات مذهبي را اغلب از آينة ماشين‌ها آويزان مي‌کنند تا از چشم بد در امان باشند. کاميون‌ها ممکن است عروسک يا يک لنگه کفش نوزاد را به آينه آويزان کنند تا با کودکان تصادف نکنند. حيوانات با ارزش نظير اسب و شتر، حلقه‌هاي بافته شده در يال، دم يا آويزان شده از گردن دارند. طلسم‌ها اغلب از درب ورودي خانه‌ها و محل کسب و کار آويزان مي‌شوند تا آن مکان را حفاظت کنند. امروز رفتار‌هايي مانند آويزان کردن طلسم در ماشين يا بالاي درب ورودي تبديل به بخشي از سنت شده است و انجام آن دليل بر اعتقاد افراد به سحر يا توانايي طلسم‌ها براي جلوگيري از آسيب نيست.
مانند: یا طیر ما جنک علوم      عن طوشــة صارت شمال


نوشتن طلسم هنوز هم در اردن به چشم مي‌خورد. بعضي خانواده‌ها در زمينة نوشتن طلسم‌هايي که باعث دفع شر  يا کمک به درمان بيماري‌ها مي‌شود داراي توانايي‌هاي خاص هستند؛ بسياري از کساني که اين توانايي را دارند ادعا مي‌کنند از نوادگان حضرت رسول (ص) هستند؛ معمولاً از طريق حضرت فاطمه (س) و دو فرزندش امام حسن و امام حسين (ع)! از مسيحيان کساني که طلسم مي‌نويسند کشيش هستند، بقيه انسان‌هاي معمولي هستند که به دلايلي توانايي نوشتن طلسم‌هاي تاثير گذار به آنها داده شده است. مسيحيان نیز بدون مشکل از طلسم‌هاي مسلمانان خريداري مي‌کنند. رفتار‌هاي سنتي اغلب خارج از حيطه اعتقادات مسلمانان و مسيحيان مي‌باشد، با اين حال تلاش مي‌کنند با استفاده از مذهب سنت‌هايشان را تصديق کنند. اردني‌ها به برخي از سنت‌ها بسيار پايبند تر از اعتقادات هستند.(14)
تعلقت قبل الضـحی      ما فکـــــها کود الظلام<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 44</ref>


بسياري از آنچه كه امروز موسيقي و رقص سنتي خوانده مي شوند هم چون غذا نشأت گرفته از فرهنگ و سنت مردم روستايي باديه نشين است. يكي از اين رقص‌هاي سنتي مشهور اردن دبكه است. در اين رقص افراد شانه به شانه یكديگر و در حالي كه دستان همديگر را گرفته اند به صورت يك دايره قدم به قدم حركت مي‌كنند. موسيقي همراه اين رقص شامل ني، طبل و مجمر مي‌شود. اين رقص كه بين باديه نشين‌ها و غير باديه نشين‌ها مشهور است، معمولاً در عروسي‌ها انجام مي‌شود.
====== ترانه‌های زنان ======
این ترانه‌ها را معمولاً زنان در چهار مصرع می‌سرایند و موضوعاتی از قبیل حماسه و فخر و عزت و قوت و ... را شامل می‌شود که با عباراتی مانند «هیه، أویها و أوها» آغاز می‌شود. از انواع دیگر آن «تراوید» است که زنان در زمان عروسی آن را می‌خوانند. برخی دیگر از این ترانه‌ها را زنان برای کودکان خود در جشن‌هایی مانند تولد، از شیر گرفتن کودک و بعضی دیگر را در مراسم طلب باران در مساجد و کنار قبور پیامبران می‌خوانند و در آن دعاها، توسلات و آیات قرآنی زیادی وجود دارد. ترانه‌های دیگری نیز وجود دارد که برای کودکان در زمان خواب (لالایی) خوانده می‌شد و در آن معمولاً ذکر خداوند گفته می‌شد؛ مانند:<blockquote>نامت عیـــــون الناس              عیـــــــن الله ما نامت


ما عمر شـــــدة یا یمــة            علی مخلوق دامت<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 60-57</ref></blockquote>


'''7-2 اساطير و افسانه‌ها و قصه‌هاي عاميانه'''
====== اشعار بدوی  ======
قدیمی‌ترین نوع شعر است. این نوع شعر که معمولاً بر زبان مردم روستاها و بادیه جاری می‌شود وسیله‌ای برای بیان خواسته‌ها، آرزوها و دردهای آنان است. این‌گونه شعر زبان حال مردم و بیان جنگ‌ها و اتفاقات تاریخی و فرهنگی است. شعر بدوی در ویژگی واقع‌گرایی و صداقت، از دیگر اشعار جدا می‌شود. بیشتر اشعار بدوی زندگی قبیله‌ای و وقایع آن را بیان می‌کند و مجموعه تقالید، عادات و اصول زندگی در آن به چشم می‌خورد که شامل موضوعاتی از قبیل: مدح، ذم، رثا، حماسه، عتاب، حکمت، وصیت و ... است<ref>الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 70-69</ref>.


ادبيات مردمي‌ بخش مهمي ‌از ميراث مردمي ‌هر ملتي را تشکيل مي‌دهد که‌ شامل حکايات، اسطوره‌ها و خرافات، ترانه‌ها، امثال، فکاهي و... است. اين ادبيات ثمره ميراث مردمي‌است و به وسيله کلمات بيان مي‌گردد. اين ميراث هميشه با فرهنگ عربي در ارتباط بوده و بر يکديگر تاثيرات متقابلي داشته‌اند. ادبيات مردمي‌نقش مهمي‌در حفظ فرهنگ و هويت عربي داشته است. راويان و حکايت گران اين ميراث و ادبيات را  با زباني بين فصيح و لهجه، از نسلي به نسل ديگر منتقل کرده‌اند.  
=== [[جشن ها و سرودها در اردن|جشن‌ها و سرودها]] ===
جشن‌های اردنی و بسیاری از کشورهای جهان اسلام با تعطیلات اسلامی همانند رمضان مرتبط است. افزون بر اینها کشور [[اردن]] بیش از کشورهایی همچون عربستان و عراق به جشنواره های‌ فرهنگی توجه دارد تا خود را کشوری آزاد نشان دهد. بخشی از این جشنواره‌ها در ادامه می آید.


ادبيات مردمي ‌اردن جزئي از ادبيات مردمي جهان ‌عرب و تکميل کننده آن است. موضوعات مختلف ادبي از طريق روايت به نسل‌هاي بعد منتقل مي‌گردند و ويژگي خاص همه آنها، مجهول بودن مؤلف آنهاست. اکثر متون ادبيات مردمي‌نويسنده، مؤلف يا گويندة مشخصي ندارند و اگر هم معلوم باشد راويان و صاحب نظران در مورد آن اختلاف  دارند.(15)
==== جشنواره ترانه‌های کودکان عرب ====
[[وزارت فرهنگ اردن]] هرسال جشنواره‌ی ترانه‌های کودکان را برگزار می‌کند که در نوع خود اولین جشنواره در کشورهای عربی محسوب می‌شود. اهداف این جشنواره شامل: غنی‌سازی فرهنگ کودکان، تشویق نویسندگان و موسیقی‌دانان به نوشتن و سرودن ترانه‌های جدید کودکانه، نشر ترانه‌های کودکانه با مضامین والا و هدفمند، تشویق به استفاده از زبان عربی فصیح در ترانه‌های کودکان، برقراری ارتباط با سایر کشورهای عربی و آگاهی از تجارب آنان و تشویق پژوهش‌های صورت گرفته در زمینه کودکان است.


==== جشنواره ترانه [[اردن]] ====
[[وزارت فرهنگ اردن]] این جشنواره را همه ساله با همکاری اتحادیه‌ی هنرمندان [[اردن]] برگزار می‌کند. هدف آن تشویق هنرمندان به ابداع و ابتکارو پیشرفت است. این جشنواره روح رقابت را در میان نویسندگان، موسیقی دانان و آوازخوانان بالا برده و بازارهای داخلی و خارجی زیادی برای آنان فراهم می‌آورد. در این جشنواره به نفر اول 10 هزار دینار، نفر دوم 7هزار دینار و نفر سوم 5 هزار دینار اعطا می‌گردد.


'''7-2-1 اساطير'''
==== جشنواره نمایش کودکان [[اردن]] ====
این جشنواره توسط [[وزارت فرهنگ اردن]] برای اولین بار در سال 1992 برگزار شد و پس از چند سال توقف، دور نهم آن در سال 2012 برگزار گردید. این جشنواره در ایام تابستان و همزمان با تعطیلی مدارس برگزار می‌شود تا شاهد بیشترین حضور و مشارکت مردمی‌باشد. اهداف آن شامل استفاده از تجارب مختلف در زمینه فرهنگ کودکان و پیشرفت هنر نمایش کودکان و توسعه ذوق مردم در زمینه نمایش است.


اساطير در تمامي‌کشور‌ها به نسبت اختلاف سطح تمدنشان وجود دارد. ويژگي خاص اسطوره‌ها اين است که همه چيز به شکل عجيبي با هم آميخته مي‌شوند و انسان تلاش مي‌کند تا صفاتي خيالي به آنها اضافه کند. مثلاً «غول» اسطوره‌اي است خيالي که تقريبا در ‌اسطوره‌هاي تمامي کشورها وجود دارد. (16)
==== جشنواره نمایش جوانان [[اردن]] ====
این جشنواره را وزارت فرهنگ هرساله با هدف ارائه‌ی بهترین نمایش‌های جوانان برگزار می‌کند. اهداف دیگر آن شامل حمایت از نمایش و پیشرفت آن، ایجاد روح رقابت سازنده بین بازیگران تئاتر و نمایش و تنظیم دیدارهایی بین آن‌ها در زمینه‌های مختلف نمایشی است.


کتاب ''اساطير من بلادي'' از تأليفات استاد فايز علي الغول، از اولين کتابهايي است که در زمينة اساطير کشور اردن نوشته شده است. اين کتاب حاوي 20 قصه اساطيری است. استاد فايز نقش قابل توجهي در تثبيت اين نوع قصه در اردن دارد. (17) در يکي از داستانهاي اين کتاب به نام« بنت‌الترنج» سرزمين ترنج در پشت کوه قاف قرار دارد و مردم آن همه از جنس جن و عفريت هستند. در اين سرزمين درختي وجود دارد که هر هزار سال ميوه مي‌دهد. در هر يک از ميوه‌هاي اين درخت، موجود شگفت انگيزي با رازي عجيب قرار دارد و در اين ميوه‌ها غولي شگفت‌انگيز و عظيم‌الجثه با ناخن‌هاي بلند چون شمشير و دندان‌هاي تيز وکمر خميده است، در اين داستان که غول قطعه بزرگي از شيريني‌ها را مي‌خورد و به دنبال آن ناخن‌هايش قطع مي‌شوند.(18)
==== جشنواره حصاد (برداشت محصول) ====
این جشنواره در واقع نوعی برگشت به سوی زمین است، پس از اینکه زمین را رها کرده و به واردات مواد غذایی آماده اکتفا کرده‌اند و در واقع سعی دارد تا بوی نان تازه برخاسته از تنور، تپه‌های گندم طلایی و روزهای برداشت محصول را یادآوری ‌کند؛ آداب و رسومی‌ که امروزه رو به فراموشی نهاده است. در این جشنواره روستاییان و به ویژه پسران روستایی شرکت می‌کنند و روح همکاری و مساعدت بین آنان زنده می‌شود.  


در داستان ديگري تحت عنوان «قصــة عناد» زمين شکافته شده و جني از آن خارج مي‌گردد. اين جن به «فرحــة» صداقت و دوستي خود را اثبات کرده و او را نصيحت مي‌کند. سپس براي رساندن «فرحــة» به کاخ سلطان او را بر پشت خود سوار مي‌کند.(19) در داستان « شمعــة مفرقــة السبعــة» غول از کلمات مسجوع و هم آوا استفاده مي‌کند؛ مثل: ماسي ماسي ماذا علي راسي؟ بري بري ماذا علي ظهري!(20) تقريباً در تمام اين اسطوره‌ها عنصري قدرتمند و خيالي با نام غول يا پري ديده مي‌شود.
==== جشنواره خالدیه ====
[[وزارت فرهنگ اردن|وزارت فرهنگ]] هرساله جشنواره‌ای ویژه‌ی اشعار محلی و نبطی در شهر خالدیه در استان مفرق برگزار می‌کند که در آن شاعرانی که در زمینه اشعار محلی و نبطی فعالیت دارند شرکت می‌کنند. در این جشنواره شب‌های شعری برگزار می‌شود که در آن شاعرانی از سایر کشورهای عربی حضور دارند. مشهورترین شاعرانی که در شب شعرهای گذشته شرکت داشته‌اند؛ عمر الفرّاء از [[سوریه]]، احمد فؤاد نجم از [[مصر]]، عیسی مقدادی و علی عید الساعی از [[اردن]] می‌باشند.  


داستان‌هايي مانند« مکر»، « الشيخ شرتح» و «حتي الثعلب» از داستان‌هاي حيوانات در کشور اردن به شمار مي‌روند؛ داستانهايي کوتاه و داراي عناصر جزئي که هدف آنها بيان حقايقي در عالم طبيعت است. اين داستان‌ها خرافه‌هايي هستند که هدفي اخلاقي مانند وعظ و نصيحت را دنبال مي‌کنند. در اين نوع داستان ، بخش کوچکي از حقيقت اوليه هنوز باقي است. (21)
==== جشنواره شطنا برای گندم و زیتون ====
این جشنواره در سال 2007 در شهر اربد برگزار شد. شهر اربد در سال 2011 شهر فرهنگی [[اردن]] شناخته شد. این جشنواره تلاش دارد تا میراث مردمی‌ [[اردن]] را احیا نماید.  


در کتاب استاد فايز علي غول در داستاني تحت عنوان «عاقبــة العدوان» ‌قهرمان از سوراخ سوزني رد شده و وارد هندوانه اي مي‌شود تا شهري با هفت ستون را در آن بيابد. وي در اين شهر مي‌گردد و شگفتي‌هاي متعددي را مشاهده مي‌کند. (22) « ابو سقسوفه» قصه دیگری است که در آن زمين پر از زنبورهاي بزرگ و عظيم الجثه است و زنبورهاي کوچک در آن به اندازه موش هستند. (23)
==== جشنواره عبای سبز ====
این جشنواره که از سال 2008 آغاز شده، همه ساله درماه تموز در [[شهر عجلون]] به مدت 4روز برگزار می‌شود. در این جشنوراه تابلوهای هنری و آثار مختلف و متنوعی به نمایش گذاشته می‌شود که منعکس‌کننده واقعیت‌های فرهنگی و توانایی‌های استان و منطقه است.


==== جشنواره صهیل فی مطالع الزیتون ====
این جشنواره در ماه تشرین اول هرسال در زمان برداشت محصول زیتون برگزار می‌شود و در آن شاعران [[اردن]] و جهان عرب مشارکت می‌کنند و تلاش دارند تا میراث فرهنگی و میراث مزارع را به نمایش بگذارند.


'''7-2-2 حکايات محلي'''
==== انجمن فرهنگی امان ====
[[وزارت فرهنگ اردن|وزارت فرهنگ]] این جشنواره را همه ساله برگزار می‌کند که در آن پژوهش‌هایی در زمینه‌های قصه، نمایش، رمان، هنرهای تجسمی، میراث مردمی، فرهنگ و توسعه و... ارائه می‌شود<ref>برگرفته از وزارة الثقافیه فی المملكــة الاردنیــة الهاشمیــة


در اردن مانند ديگر كشورها حکايات محلي بسياري وجود دارد؛ اين حكايات معمولاً درباره اشخاص معروف و اتفاقات معلومی می‌باشند. اين حکايات به شکل شفاهي از نسلي به نسل ديگر منتقل مي‌گردند و انواع متعددي دارد؛ مانند  حکايات مردمي که واقعيت‌هاي جامعه را بيان مي‌کنند، حکايات خرافي که امور خارق العاده نقش اصلي را در آنها ايفا مي‌کنند و در دنيايي غير عادي اتفاق مي‌افتند، حکايات حيوانات که اصل آنها به هند و يونان برمي‌گردد و هدف آنها، وعظ و ارشاد با اسلوبي واضح  و روان است و حکايات سرگرم کننده که داستان‌هاي کوتاهي هستند که موضوعات آنها، اتفاقات زندگي روزمره است و معمولاً امور خارق العاده در آنها بسيار کم اتفاق مي‌افتد. هدف آنها، سرگرمي و شادي شنونده مي‌باشد. هم‌چنین حکايات اعتقادی مردم که تاثيرات ديني و اسلامي‌ قابل توجهي دارند و روح وعظ و ارشاد در آنها ديده مي‌شود.
http://www.culture.gov.jo/</ref>.  


برخی از مهم‌ترین و مشهورترین سرودها و نغمات اردنی به همراه نام سازنده شان به شرحی است که می‌آید:<blockquote>• احمد الدراسیه: اسمر یا غالی، خالی یا خال، دمعی جراح، یا الله الله، یا الله یا معبود، یا شوقی!


'''7-2-3 قصه و حماسه'''
• احمد الردور: خیل لفت علینا، شوقی، لک ویلی علیهم!


قصه وحماسه به مثابه تاريخ اقوام است که ويژگي‌ها، بزرگي‌ها و قهرماني‌هاي آنان را به تصوير کشيده و وقايع و اتفاقات گوناگون و اختلافات آنها را بيان مي‌کنند. اين گونه روايات نیز به گونۀ شفاهي از نسلي به نسل ديگر منتقل مي‌گردند.
• احمد سویرکی: حفلة 1، سهره عرس 1، 2، 3 و 4، عمه یا عمه، یمه الهوا غدنبی!


مشهورترين قصه‌هاي عرب که در اردن نيز شهرت دارد عبارت‌اند از: سيره عنتره، قصۀ سيف بن ذي يزن، داستان شاهزاده ، قصۀ بني هلال و داستان ظاهر بيبرس. اين داستان‌ها از وقايع بزرگ زمان جاهلي تا دوره مماليک حکايت مي‌کنند.(24) در ادامه خلاصه‌اي از هر يک مي‌آيد.
• اشرف الحسامی: حبکم بالقلب، حطمنی، دیداها، غدتبنی، لاتذکرنی!


محور سيره عنتره يکي از مشهورترين پهلوانان عرب به نام عنترة بن شداد است. وي در زمان جاهليت زندگي مي‌کرد و به شجاعت، شهامت و پهلواني مشهور بود. هم‌چنین در فن شعر و شاعري بسيار توانا بود تا جايي که جزء شاعران معلقات هفتگانه قرار گرفت.
• امل شبلی: ان ما ندمتک، ای دنیا، لخاطری، یا جارحنی،‌ یا ربی یا عالم، یاما یاما!


اين داستان، اتفاقات زمان قبل از تولد عنتره تا زمان قهرماني و شجاعت وي را به تصوير مي‌کشد. در طی داستان، عشق عنتره نسبت به دخترعمويش عبله و ويژگي‌هاي مردم عرب به تصوير کشيده شده است. اين داستان به شعر و نثر گفته شده و در حدود ده هزار بيت در 32 جلد مي‌باشد.(25)
• احمد عنبده: الاردن اولا، شبابنا، کلمات قلبی، فاطر، یا شقاوته، یا ماکنت معاه، تشوبیه!


سيف بن ذي يزن پادشاه حِميَري يمن است که در زمان چيرگي حبشيان بر يمن طرد و به ايران پناهنده شد. سپس با کمک انوشيروان شاهنشاه ايران توانست بر حبشيان پيروز شود و سرزمين اجداد خود را باز پس‌گيرد. پژوهشگران معتقدند که اين پيروزي در سال 570 ميلادي به وقوع پيوسته است.
• العنود: خطمونی، مافی داعی، لاتسافرو ترحل، یا حبیبی!


اين داستان به دليل جنگ عرب‌ها برضد حبشيان  محبوبيت زيادي در بين ملل عرب دارد. سيف بن ذي يزن يکتاپرست بود و در جريان اتفاقات و وقايع از کرامات و سحر کمک مي‌گرفت. خيالات مردم اتفاقات خارق العاده اي را به اين داستان اضافه کرده است. در اين قصه سفرها و جنگ جويي‌هاي سيف و فرزندان و سربازانش به تصوير کشيده شده است، هم چنين تاريخچه ساخت برخي شهرها نيز آمده است.(26)
• بشار اسرحان: احبک یا لبنان، اوراق الصبر، الا یا نفس، البارحه، الخیانة، بالعسکریة، حمام، روح بجسد، شعر سایب، یا حسین البشرک، یا علی!


داستان شاهزاده خانم با اتفاقاتي که در زمان عبد الملک بن مروان خليفه اموي به وقوع مي‌پيوندد، آغاز مي‌شود و تا زمان واثق عباسي ادامه مي‌يابد. محور داستان شاهزاده خانمي ‌به نام فاطمه بنت مظلوم بن صحصاح است که قهرمانان مسلمان زيادي مانند امير عبدالوهاب، امير محمد بطال و عقبه سليمي ‌او را ياري مي‌رسانند. در اين داستان نبرد بين عرب و روم به تصوير کشيده مي‌شود. شاهزاده به همراه قبيله خود (بني کلاب) و تعدادي از قبايل عرب به منطقه مرزي  در شمال براي جنگ با روميان منتقل مي‌شود. در اين ماجرا به قدرت نظامي‌عرب و اراده  و عزم قوي آنان در مقابل دشمن پرداخته مي‌شود
• توفیق النحری: اشعل النار، القدس دیرتنا، بین الجناین، ماسلا قلبی هواکم، نزلت سلم، یا طیر الخضر، یا باالخیر!


اين داستان در حدود 7000 صفحه است و راوي براي بيان آن از دو شيوه شعر و نثر کمک مي‌گيرد و تلاش مي‌کند تا تصويري واضح از وقايع سياسي و نظامي‌ را نشان دهد و اطلاعات با ارزشي از عادات، تقاليد، اعتقادات، حکايت‌ها و اخبار زنان و مردان عرب، سودان، ايران و روم را ارائه کند. (27)
• جمیل وسلوی العاص: جسر الحدید، مرحب یا ریم الفلا، یا ابن الحسین، یا دیراویه!


بني هلال قصه‌اي طولاني است که به شعر و نثر بيان شده است و داستاني پهلواني به شمار مي‌رود. در اين داستان، جريان مهاجرت قبايل عربي قيس از يمن به سرزمين‌هاي مغرب و اتفاقات مسير و چگونگي غلبه بني هلال بر ساير قبايل به تصوير کشيده مي‌شود. بعضي مورخان بزرگ عرب مانند ابن خلدون، قبيله بني هلال و وقايع جنگ‌هاي آنان را ثبت کرده اند.(28)
• جهاد سرکیس: بنیه، الف سلامه، طفی النار، لاتقول، مجنون لیلی!


محور داستان ظاهر بيبرس، پادشاهي است که جنگ‌هاي فراواني با صليبيان و تاتارها انجام داد و پيروزي‌هاي فراواني را به دست آورد. اين داستان از بخش‌هاي مختلفي تشکيل مي‌شود و در آنها به کردهاي ايوبي، محمود بيبرس و ورود او به مصر، روابط او با ايوب و ايبک ترکماني، چگونگي جلوس بر تخت پادشاهي مصر مي‌پردازد  و جز سرزمين‌هاي اسلامي‌، جنوب اروپا و جزاير انگليس را نيز در برمي‌گيرد.(29)
• حسین السلمان: دار الهواشم، موال 1 و 2،‌هاجر، یا زمان، یا عم حسین<ref>برگرفته از http://www.jordaniansongs.net/</ref></blockquote>


=== [[تقویم سالیانه اردن|تقویم سالانه]] ===
تقویم سالانه کشور [[اردن]] براساس سال میلادی تنظیم شده با این تفاوت که جمعه و شنبه تعطیلات آخر هفته است و روزهای مذهبی مسلمانان نیز در آن آمده است و بسیاری از آن‌ها تعطیل رسمی است. هم‌چنین اول محرم، آغاز سال قمری تعطیل می‌باشد و دیگر تعطیلات رسمی بدین شرح است:


* 12 ربیع الاول: میلاد پیامبر (ص)؛
* 1 ژانویه (کانون الثانی) آغاز سال میلادی؛
* 1 شوال عید فطر (چهار روز تعطیل)؛
* 10 ذی‌حجه عید قربان (پنج روز تعطیل)؛
* 25 دسامبر (کانون الاول) عید میلاد مسیح؛
* 25 می (روز استقلال اردن)؛
* 1 می (روز جهانی کار و کارگر)<ref>برگرفته از الموقع الالكترونی للمركز الجغرافی الملكی الأردنی


http://www.rjgc.gov.jo/RJG</ref>.


'''7-2-4 ضرب المثل‌ها'''                                    
هم‌چنین عید پاک که با تقویم روز عید پاک کلیسا مشخص می‌شود و از اعیاد مسیحیان است، همه ساله تعطیل است. علاوه بر آن روز پادشاهی ملک عبدالله (4 ژوئن) نیز تعطیل رسمی است.


ضرب المثل‌ها گونه اي از گفتارند که در پس آنها تاريخچه و داستاني پند آموز نهفته است و به سرعت منتشر مي‌شوند. ضرب المثل واضح ترين گونه ادبيات مردمي ‌است زيرا حکايات و داستان‌ها و اتفاقات بسياري را دربردارد.
=== [[مناسبت‌های ملی و مذهبی اردن|مناسبت‌های ملی و مذهبی]] ===


ريشه بسياري از اين امثال به تجارب انساني، عادات و تقاليد، ميراث ادبي و اديان در گذشته برمي‌گردد و ويژگي‌ها ،دلالت‌هاي اجتماعي، ديني و آموزشي زيادي را دربر دارد.(30)
==== اعیاد مذهبی ====


امثال معمولاً از حقايقي حکايت مي‌کنند که به شکل مختصر و آسان کوتاه شده اند و هيچ گونه پيچيدگي در آنها ديده نمي‌شود. اين امثال جوانب فکري، اقتصادي و فلسفي را به تصوير مي‌کشند که در پشت آنها تجربه اي پنهان است.(31) امثال با قابليت حفظ آسان و دارابودن مضامين بسيار، از ديگر انواع ادبيات مردمي‌متمايز مي‌شوند؛ هر يک از ضرب المثل‌ها محتوي حکمت و موعظه‌اي هستند که آنها را به دونوع سلبي و ايجابي تقسيم مي‌کند.
* 1محرم: اول سال هجری قمری(عید)..... یک روز تعطیل؛
* 12ربیع الاول: میلاد پیامبر(ص)...........یک روز تعطیل؛
* 10ذی حجه: عید قربان..................... پنج روز تعطیل؛
* 1شوال: عید فطر............................چهار روز تعطیل؛
* 25دسامبر: عید المیلاد المجید.............یک روز تعطیل.


در زمينه ضرب المثل‌هاي عربي و به ويژه ضرب المثل‌هاي کشور اردن تحقيقات زيادي صورت گرفته است. بسياري از پژوهشگران اين امثال را جمع آوري کرده و مجموعه‌هايي فراهم آورده‌اند. دانشمندان بزرگي از جمله ابشيهي، بکري، ثعالبي، زمخشري، سيوطي و بن عاصم در زمينه جمع آوري امثال ‌تلاشهاي زيادي انجام داده اند.(32)
==== اعیاد ملی ====


* 1می: روز جهانی کار و کارگر.........یک روز تعطیل؛
* 25می: روز استقلال اردن..............یک روز تعطیل.


'''7-2-5 کنايات و تعابير'''                            
اعیاد دینی و ملی که جشن گرفته می‌شود اما تعطیل نیست:


کنايه يا پوشيده سخن گفتن گونه‌اي ديگر از ادبيات مردمي است که ويژگي آن تاثيرگذاري فوق العاده آن است. کنايات زيادي در ميان مردم عرب و کلام خداوند استعمال شده است. کنايه‌ها داراي دو معناي دور و نزديک هستند که معناي نزديک آنها  مورد نظر نيست؛ گوينده سخن را به نحوي بيان مي کند که ذهن خواننده يا شنونده به کمک معني صريح و نزديک آن پي به معني دور آن ببرد. تعابير و اصطلاحات نيز شيوع زيادي در بين مردم دارند. ضرب المثل‌هاي ملل مختلف تشابه ها و تفاوت‌هاي زيادي دارند ولي در کنايات و تعابير اين اختلافات بيش از تشابهات به چشم مي‌خورد؛ مثلا در کشور اردن با الفاظي کنايه گفته مي‌شود که در ساير ملل عرب گفته نمي‌شود؛ مانند: ع الحارک: کنايه از سرعت، ع الحديد: کنايه از فقر و نداري، و قليل الحيلــة: کنايه از عدم قدرت در مواجهه با سختي‌ها و مشکلات(33)
* 27رجب: روز اسراء و معراج؛
* 30ژانویه: روز میلاد [[ملک عبدالله دوم]]؛
* 9ژوئن: روز آغاز سلطنت ملک عبدالله دوم (روز به تخت نشستن)؛
* 10ژوئن: روز انقلاب بزرگ عربی؛
* 10ژوئن: روز ارتش؛
* 14نوامبر: روز میلاد ملک حسین بن طلال<ref>برگرفته از الموقع الالكترونی للمركز الجغرافی الملكی الأردنی


http://www.rjgc.gov.jo/RJG</ref>.


'''7-2-6 چيستان'''
=== [[تفریحات و سرگرمی مردم اردن|تفریحات؛ سفرو گردشگری]] ===
براساس پژوهشی رسمی که در سال 2008 انجام گرفته، بیشترین سفر از سوی خانوار‌های ساکن پایتخت صورت گرفته که قریب 33 درصد از آمار سفرهای اردنی‌ها را به خود اختصاص داده‌اند. پس از آن ساکنان استان اربد با 21 درصد، زرقاء با 18 درصد، بلقاء با 11 درصد و عقبه با 4 درصد بیشترین سفر را انجام داده‌اند. به این ترتیب بیشترین سفر از آن خانواده‌هاییست که در مناطق مرکزی [[اردن]] ساکنند که حدود 65 درصد است. پس از آن مردم مناطق ش[[مالی]] با 25 درصد و سپس مردم مناطق جنوبی با 10 درصد قرار دارند. به نظر می‌رسد که آمار و ارقام حاکی از تمکن مالی بیشتر مردم مناطق مرکزی است. حدود 57درصد از این سفرها به قصد گذراندن تعطیلات، 32درصد به قصد دیدار اقوام و خویشاوندان، 8درصد سفرهای تحصیلی و مدرسه ای و دانشگاهی، 2درصد به قصد دیدن بازارها و خرید و 2درصد نیز با اهداف دیگر صورت پذیرفته است<ref>التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 1</ref>.


لغز يا چيستان آن است که نام چيزي را پوشيده دارند، اما با ذکر اوصاف آن از شنونده بخواهند که نام را بيان کند. لغز ممکن است يک بيت يا يک شعر کامل يا کلامي موزون باشد؛ چيستان‌ها وسيله اي براي فهم هوش افراد و سرعت  و بديهه گويي به شمار مي‌روند. در چيستان‌ها مسائل آموزشي و تربيتي و فرهنگي زيادي گنجانده مي‌شود و در تمامي‌فرهنگ‌ها و ملل وجود دارند؛ در زمان عباسيان و در داستانهايي مانند هزار و يک شب چيستان‌هاي زيادي ديده مي‌شود.
مجموعه هزینه‌هایی که جهت سفر با اهداف مختلف صرف شده حدود 61/4 میلیون دینار می‌باشد که بیشتر این هزینه توسط خانواده‌های ساکن پایتخت صرف شده است<ref>التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 2</ref>. حدود 44 درصد از هزینه‌های سفر‌ در مناطق جنوبی، 39درصد در مناطق مرکزی و 17درصد در مناطق شمالی خرج شده است. 67درصد از سفرها با وسیله نقلیه شخصی، 31 درصد با وسیله نقلیه عمومی ‌و 2درصد با سایر وسایل حمل و نقل صورت پذیرفته است<ref>التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 3</ref>. در مجموع حدود 21/4درصد از خانواده‌ها اقدام به مسافرت کرده‌اند<ref>التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 6</ref>. که نشان از تمکن مالی همین کسر جماعت [[اردن]] دارد.


در چيستان‌هاي کشور اردن دلالت‌هاي تاريخي و اجتماعي فراوانی يافت مي‌شود که به باورها، اعتقادات، زندگي اقتصادي و فرهنگي مردم اردن اشاره مي‌کنند.(34)
این در حالی است که میزان هزینه سفر یک روزه برای یک نفر 8 دینار است و در صورتی که مسافر شب را درجایی اقامت کند این هزینه بالغ بر 10 دینار می‌باشد<ref>التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 20</ref>. سیر و سفرهای کمتر از 20 کیلومتر 23 درصد از مجموع سفرها را تشکیل داده‌اند. سفرهای بین 21-40 کیلومتر 24 درصد، سفرهای بین 80-41 کیلومتر 25 درصد و سفرهای با بیش از 80 کیلومتر 28درصد از سفرها را به خود اختصاص داده‌اند<ref>التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 23</ref>. بیشترین سفرهای یک روزه (36 درصد سفرها) به پایتخت صورت گرفته است و بلقاء (18 درصد) و زرقاء (10 درصد) در مکان‌های بعدی قرار دارند<ref>التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 27</ref>.


بیشترین سفرهای اقامتی که افراد شب را در آنجا گذرانده‌اند به استان عقبه با رقم 38 درصد صورت گرفته است و پایتخت (19 درصد) و اربد (13 درصد) در مکان‌های بعدی قرار دارند<ref>التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 28</ref>. مردم مناطق مرکزی حدود 69 درصد از سفرهایشان را به همان مناطق، 16/2 درصد را به مناطق شمال و 14/9 درصد به مناطق جنوب اختصاص داده‌اند. مردم مناطق شمال 57 درصد از سفرهایشان را به مناطق خود، 36 درصد را به مناطق مرکزی و 8 درصد را به مناطق جنوب اختصاص داده‌اند. مردم مناطق جنوب نیز 58 درصد از سفرها را به مناطق خود، 31 درصد به مناطق مرکزی، 11 درصد به مناطق شمال اختصاص داده‌اند<ref>التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 28</ref>.


'''7-2-7 لطيفه'''
سفرهایی که به استان بلقاء صورت پذیرفته، بیشتر برای دیدن بحر المیت <ref>التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 31</ref> و سفرهایی که به استان اربد صورت گرفته، بیشتر برای دیدن دره‌های شمالی<ref>التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 33</ref> و سفرهایی که به استان جرش صورت گرفته بیشتر برای دیدن شهر جرش، اطراف آن و دبین<ref>التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 33</ref> و سفرهایی که به استان کرک صورت گرفته، بیشتر برای دیدن دره‌های جنوبی<ref>التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 33</ref> و سفرهایی که به استان طفیله صورت گرفته، بیشتر برای دیدار از منطقه حفاظت شده ضانا (محمیة ضانا) بوده است<ref>التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 35</ref>. و سفرهایی که به استان معان صورت گرفته، بیشتر برای دیدن شهر تاریخی پتراء<ref>التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 35</ref> و در نهایت سفرهایی که به استان عقبه صورت گرفته، بیشتر برای دیدار از وادی رم بوده است<ref>التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 35</ref>. اکثر سفرها (33 درصد) در سه ماه آخر سال صورت گرفته است<ref>التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 40</ref>.


مجموعه اي از کلمه‌هايي که کنار هم قرار مي‌گيرند و داستاني کوتاه ( با جزئيات کم) خلق مي‌کنند که از چاشني طنز بهره برده است. نقطة اشتراک لطيفه‌ها، عادت شکني و نوعي آشنايي زدايي است که موجب خنديدن مخاطب مي‌شود.
=== [[موزه های اردن|موزه‌های اردن]] ===
[[اردن]] تاریخی طولانی دارد و نقش مهمی ‌در تمدن و تاریخ بازی کرده است، از این رو دارای موزه‌های تاریخی بسیاری است. افزون بر آن اردن دارای موزه‌های گیاه شناسی، حیوان شناسی، فرهنگی، نظامی، سیاسی، علمی، اقتصادی، صنعتی، هنری، طبیعی و باستان شناسی نیز می‌باشد<ref>العمد، الدكتور‌هانی(1965 - 1995م)، الموسسات الثقافیه فی الأردن، منشورات اللجنــة العلیا لكتابــة تاریخ الأردن، ص. 77</ref>. اولین موزه در شهر جرش در سال 1923 افتتاح شد. در دهه شصت، سه موزه باستان شناسی دردانشگاه‌های اردن تاسیس شد و موزه‌های دیگری نیز در اربد، ام قیس، بیت رأس، تل العشایر، الحصن، قلعة الربض، جرش و امّ جمال تاسیس شد. در دهه هفتاد نیز بالغ بر ده موزه در زمینه‌های باستان شناسی، نظامی، مردمی ‌و هنرهای زیبا و در دهه هشتاد قریب 11 موزه مختلف تاسیس شد<ref>العمد، الدكتور‌هانی(1965 - 1995م)، الموسسات الثقافیه فی الأردن، منشورات اللجنــة العلیا لكتابــة تاریخ الأردن، ص. 73</ref>. در سال 1994 همایش اهتمام به موزه‌ها در امان تحت نظارت سازمان یونسکو برگزار شد که اغلب کشور‌های عربی در آن شرکت کردند<ref>العمد، الدكتور‌هانی(1965 - 1995م)، الموسسات الثقافیه فی الأردن، منشورات اللجنــة العلیا لكتابــة تاریخ الأردن، ص. 78</ref>. مهم‌ترین موزه‌های [[اردن]] به شرحی است که می‌آید:


لطيفه در همه کشورها وجود دارد. برخي ‌حتي در حالت عصبانيت و ناراحتي خود نيز نکاتي را مي‌گويند که باعث خنده بقيه مي‌شود. در کشورهاي عربي نيز کتابهايي وجود دارد که سرشار از لطيفه است. شخصيت «جُحا» در نزد عرب‌ها يک شخصيت طنز آلود است که براي بيان لطيفه از آن استفاده مي‌کنند.
==== موزه [[اردن]] (متحف الاردن) ====
موزه ملی [[اردن]] آثار تاریخی و آثار باستانی، حیات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی [[اردن]] از عصر سنگ تا عصر کنونی را دربر‌دارد. مساحت آن 10 هزار متر مربع است و در مرکز امان واقع شده است. این موزه فرصتی را برای پژوهشگران فراهم می‌آورد تا به پژوهش و تحقیق در زمینه [[تاریخ اردن]] و میراث آن بپردازند. این موزه از طریق توافقات صورت گرفته با برخی از موزه‌های جهانی ارتباط دارد.


جامعه اردن نيز برطبق شرايط خود شخصيت‌هاي طنزآلودي را ابداع کرده است. در اردن دربارة دو شهر «الصريح» و « الخليل» و اهالي آنجا لطيفه‌هاي فراواني ساخته مي‌شود. به تازگي شهر‌هاي « السلط» و «الطفيله» نيز به آنها اضافه شده است. (35)
==== موزه کودکان (متحف الاطفال) ====
این موزه با تلاش ملکه [[اردن]] خانم [[رانيا العبدالله|رانیا العبدالله]] در سال 2007 افتتاح شد که مکانی برای فعالیت، تحرک و ماجراجویی کودکان است و به کودکان فرصت تجربه، ابتکار و تعامل درست با محیط زیست را می‌دهد. ورودی این موزه برای تمامی‌ کودکان از کلیه نقاط کشور رایگان ‌و جز سه شنبه‌ها در کلیه ایام هفته باز ‌است.


'''7-2-8 ترانه‌هاي محلي'''
==== موزه آثار باستانی (متحف الآثار) ====
این موزه همزمان با تأسیس دانشگاه [[اردن]] در سال 1962 در این دانشگاه تأسیس شد که آثار باستانی و تمدنی از عصر سنگ تا پایان دوره‌های اسلامی‌ را به نمایش می‌گذارد. آثار این موزه از دو منبع اصلی شامل اداره آثار باستانی عمومی و حفاری‌های صورت گرفته در جرش، پترا، تل السلامــة، تل المزار، رجم الکرسی، تل سیران، تل ابونصیر، تل ابوالصوان و تل السخنــة تأمین می‌شود.


ترانه‌هاي محلي جايگاه مهمي‌ را در بين انواع ابداعات در ميان کشور‌هاي عربي و به ويژه کشور اردن دارند. اين ترانه‌ها که از طريق شفاهي منتقل شده و راوي آنها معلوم نيست در مناسبت‌هاي مختلفي خوانده مي‌شوند. اين ترانه‌ها به شکل مستقيم با زندگي مردم، عادات و تقاليد و شيوه‌هاي زندگي آنان مرتبط هستند؛ در هريک از آنها نوعي عواطف و احساسات ‌به چشم مي‌خورد؛ در برخي شادي و سرگرمي ‌و در برخي مشکلات زندگي و سختي‌ها بيان مي‌شود. شيوه‌هاي بيان آنها ساده و روان با نوعي موسيقي همراه است.(36)
==== موزه سکه شناسی بانک ملی [[اردن]] (متحف البنک الاهلی الاردنی للنمیات) ====
این موزه در سال 1999 تاسیس شد و شامل 40 هزار سکه است که دنایف القسوس(دبیر موزه) آن‌ها را در طی 30 سال جمع آورده است. سکه‌ها دوره‌های زمانی بیش از 2500 سال را پوشش می‌دهند که قدیمی‌ترین آن‌ها متعلق به 600 سال قبل از میلاد مسیح است. بر دیوارهای موزه عکس‌هایی از سکه‌ها به همراه شرح مختصری از آن‌ها به دو زبان عربی و انگلیسی ارائه شده است.  


'''7-2-8-1 انواع ترانه‌هاي اردني'''
==== موزه تاریخ طبیعی [[اردن]]، دانشگاه یرموک (متحف التاریخ الطبیعی الاردنی) ====
این موزه در سال 1981 در دانشگاه یرموک تاسیس شد که با توجه به تنوع جانداران حیوانی، گیاهی و زمین‌شناسی ‌موجود، از مهم ترین مراکز تحقیق و پژوهش در زمینه علوم طبیعی و محیط زیستی به شمار می‌رود. این موزه به سه بخش حیوانات، گیاهان و بخش زمین شناسی تقسیم می‌شود که در هر بخش نمونه‌های بسیاری گردآوری شده است. هم چنین این موزه خدمات آموزشی و فرهنگی متنوعی ارائه می‌دهد.


ترانه‌هاي محلي از جنبه‌هاي اصالت و تاثيرات محيط بر آنها با يکديگر متفاوتند که در ادامه شرح انواع ترانه‌ها در زندگي صحرانشينان مي‌آيد.
==== لاستوریا (متحف الحکایــة التراثی) ====
این موزه که در [[شهر مادبا]] قرار دارد، در سال 2013 به دست شاهزاده سمیه بنت الحسن افتتاح شد. هدف این موزه ایجاد همبستگی میان ادیان است که با ارائه آثار و مجسمه‌ها، داستان‌های پیامبران را روایت می‌کند. مانند: زندگی موسی(ع) و مسیح (ع) و یحیی(ع) و... .


أ) قصيده: قصيده‌ها طولاني هستند و موضوعات متنوعي را دربر دارند؛ با ذکر رسول خدا(ص) آغاز شده  و با سلام و درود بر وي پايان مي‌پذيرد و به موضوعات قبيله اي، وقايع جنگي و تاريخي و حماسه‌ها مي‌پردازند. از چند بخش مختلف تشکيل شده که هربخش داراي دو بيت ‌است؛ سه مصرع اول هم قافيه و قافيه مصرع چهارم متفاوت است.  
==== موزه تاریخی سلط، خانه ابوجابر (متحف السلط التاریخی، بیت ابوجابر) ====
شهر سلط به سبب ساختمان‌هایی که از سنگ زرد ساخته شده و در دامنه تپه‌ها با هماهنگی و انسجام پراکنده‌اند، به شهر منحصر به فردی تبدیل شده است. تاریخ عظیم این ساختمان‌ها به عصر طلایی شهر( 1881 تا 1918 ) برمی‌گردد. سلط یکی از معدود شهرهای [[اردن]] است که در آن خانه‌ها، مساجد و کلیساهای بسیاری با قدمت بیش از یکصد سال و معماری بی‌نظیر وجود دارد. خانه‌های تاریخی این شهر بیش از هزار باب است که با سنگ‌های زرد ساخته شده‌اند. این تعداد در هیچ شهر دیگری در [[اردن]] یافت نمی‌شود. خانه ابوجابر یکی از همین خانه‌های تاریخیست که در دل این شهر قدیمی‌ واقع شده و تاریخچه آن به اوایل قرن 19 برمی‌گردد.  


مانند:    لبدي بکلامي‌و اعيــده           و اخطه علي الجريــده
==== موزه آثار باستانی کرک (متحف آثار الکرک) ====
موزه کرک ابتدا در سال 1981 در داخل قلعه کرک ساخته و سپس نوسازی شد و در آن ‌تابلوها و اطلاعات تاریخی، باستان‌شناسی و جغرافیایی جهت افزایش آگاهی بیننده افزوده و در سال 2004 به طور رسمی‌ افتتاح شد.


          و اعطيک خباراً جديدة            من مکــة لقصي حوران(37)
==== موزه دارالسرایا (متحف دارالسرایا) ====
بنای این موزه قلعه‌ایست که عثمانی‌ها آن را در اواسط قرن 19 در سمت جنوبی تل اربد ساختند و پس از سال 1886 به مقر حاکم عثمانی السرایا تبدیل شد. اداره آثار باستانی عمومی‌ در سال 1994 این قلعه را به موزه تبدیل نمود.


ب) هجين: از هجن (يعني شتر) گرفته شده است زيرا آن را فقط روي شتر مي‌خوانند. به همين دليل به نام هجين(شتر) نام گذاري شده است. اين نوع ترانه را معمولاً در مناطق روستايي و بياباني مي‌خوانند. از مقاطع مختلفي تشکيل مي‌شود و قافيه هر مقطع با مقاطع ديگر متفاوت است؛ کارکرد آن کمک به آرامش نفس براي مقابله با مشکلات زندگي و کار است.
==== موزه مؤسسه راه‌آهن حجاز-[[اردن]] (متحف موسســة الخط الحدیدی الحجازی الاردنی) ====
این موسسه براساس قانون شماره 23 سال 1953 جهت اداره خطوط راه آهن و سرمایه گذاری در آن‌ها تاسیس شده که موزه ای را در زمینه حمل و نقل ریلی راه اندازی نمود<ref>برگرفته از وزارة الثقافیه فی المملكــة الاردنیــة الهاشمیــة


مانند:   يا مرحبا بالغضي قرب        هلي علي ديرتي بان
http://culture.gov.jo/new</ref>. افزون بر این‌ها موزه‌ی سلطنتی اتومبیل، موزه‌ی باستان‌شناسی آکابا، موزه‌ی پیامبر (ص)، موزه‌ی مدال شناسی بانک مرکزی [[اردن]] و موزه آداب و رسوم مشهور [[اردن]] از جمله موزه‌های دیدنی [[اردن]] می‌باشد. گفتنی است که مطابق آمار [https://www.unesco.org/en یونسکو] بین سال‌های 88 تا 94 میلادی تعداد موزه‌های [[اردن]] 18 موزه و شمار بازدیدکنندگان سالانه به ازای هر 100 نفر 11 نفر برآورد شده است<ref>فرهنگ، خلاقیت و بازار: گزارش جهانی فرهنگ 1378/ 1998/ نویسنده گروه نویسندگان؛ ترجمه گروه مترجمان. - تهران: كمیسیون ملی [https://www.unesco.org/en یونسكو] در ایران،مركز انتشارات، 1379.</ref>. هم چنین نرخ بازدید کنندگان طی سال‌های 2017 تا 2019 به این شرح است:


         يا نهيدها سکر مشرب        والترف ميـاح الردان (38)
میانگین بینندگان موزه‌ها و آثار باستانی ( 2017 تا 2019)
 
ج) عتابا و مواليا و ميجنا: «هنر موالي» از ابتکارات مردم واسط در عراق است که از يک حادثه حزن انگيز نشأت گرفته است؛ زماني که ‌هارون الرشيد هم پيمانان برمکي خود را از بين برد، در مردان و زنان تاثير قابل توجهي گذاشت و آنان با حالت حزن انگيز و گريه آور ترانه‌هايي را مي‌خواندند که به عبارت « يا مواليا» ختم مي‌شد.
 
انواع مختلف مواليا از جمله مربع، مخمس، مسبع، ثماني، اخضر و احمر وجود دارد.
 
مردم کشور اردن کمتر از اصطلاح «مواليا» استفاده مي‌کنند و بيشتر اصطلاحاتي نظير «عتابا و ميجنا» را به کار مي‌برند. کلمه «عتابــة» از عتاب و حزن و ناله گرفته شده است. از ميان انواع مختلف آن نوع «مربع» بيشتر در اردن استعمال مي‌شود که درباره شکايت از سختي‌هاي روزگار، درد‌ها و رنج‌هاست؛ در ساخت آن، انسجام زيادي در ترکيب و جناس به چشم مي‌خورد و يک لفظ با معاني مختلف تکرار مي‌شود.
 
مانند:    يا طولک طول نخلــة بباب جامـــــع
 
          يا خدک لحمر من کل ورد جامـــــع
 
          انا والله لارکع لک بکل جامـــــــــع
 
          و جامع حبيبي ما يقربه حـــــــــدا
 
         يا ميجــــــنا(39)
 
د) دلاعين: ترانه اي است که معمولاً عادات، تقاليد، آرزوها و باور‌هاي روستاييان را بيان مي‌کند و رقص آور است. در کشور اردن ترانه‌هايي از اين نوع وجود دارد که با نامهاي متفاوتي خوانده و به مناطق مختلفي نسبت داده مي‌شود. مانند: دبکــة رمثاويــة منسوب به شهر رمثا، دبکــة سلطيــة منسوب به شهر سلط، دبکــة معانيــة منسوب به شهر معان.
 
دلاعين از مقاطع مختلفي تشکيل مي‌شود که هر مقطع داراي چهار مصرع است؛ سه مصرع اول هم قافيه هستند و قافيه مصرع چهارم متفاوت است و معمولاً ابيات به «الف» ختم مي‌شوند. در اين ترانه‌ها موضوعاتي از قبيل شيوه زندگي روستاييان، سياست، اقتصاد، غم و شادي، شکايت و رنج، عشق و ازدواج و... بيان مي‌شوند.
 
مانند:       طلعت ع الدرج طخــة ع طخــة     و طيت ع قليبي ما قلـــت اخا
 
            والله يا ابنيه لنصب لک فخــة         و اصيدک صيد الحجل يا اعيونا(40)
 
ه) ترانه‌هاي ساده: در اين نوع ترانه‌ها معمولاً آرزوها و اميال شخصي و نيازهاي جمعي مطرح مي‌شود. اين نوع ترانه‌ها به سرعت منتشر و فراموش مي‌گردند.
 
مانند:     يا بو رشيده قلبنا اليوم مجروح           جرحاً عميقاً و بالحشا مستظل
 
           هبــت النار والبارود غــــني            يابي يا حامـي ظعــــــــنا   (41)
 
و) حداء: ترانه اي است بر وزن رجز که معمولاً از چند مقطع تشکيل شده و قافيه هر مقطع با ساير مقاطع متفاوت است. اين ترانه مانند قصيده توسط مردان خوانده مي‌شود.
 
مانند:    يا طير ما جنک علوم            عن طوشــة صارت شمال
 
          تعلقت قبل الضـحي             ما فکـــــها کود الظلام(42)
 
ز) ترانه‌هاي زنان: اين ترانه‌ها را معمولاً زنان  در چهار مصرع مي‌سرايند و موضوعاتي از قبيل حماسه و فخر و عزت و قوت و ... را شامل مي‌شود که با عباراتي مانند «هيه، أويها و أوها» آغاز مي‌شود. از انواع ديگر آن «تراويد» است که زنان در زمان عروسي آن را مي‌خوانند. برخي ديگر از اين ترانه‌ها را زنان براي کودکان خود در جشن‌هايي مانند تولد، از شير گرفتن کودک و بعضي ديگر را در مراسم طلب باران در مساجد و کنار قبور پيامبران مي‌خوانند و در آن دعاها، توسلات و آيات قرآني زيادي وجود دارد.
 
ترانه‌هاي ديگري نيز وجود دارد که براي کودکان در زمان خواب (لالايي) خوانده مي‌شد و در آن معمولاً ذکر خداوند گفته مي‌شد؛ مانند:
 
  نامت عيـــــون الناس                              عيـــــــن الله ما نامت
 
  ما عمر شـــــدة يا يمــة                          علي مخلوق دامت(43)
 
'''7-2-9 اشعار بدوي '''
 
قديمي‌ترين نوع شعر است. اين نوع شعر که معمولاً بر زبان مردم روستاها و باديه جاري مي‌شود وسيله اي براي بيان خواسته‌ها، آرزوها و دردهاي آنان است. اين‌گونه شعر زبان حال مردم و بيان جنگ‌ها و اتفاقات تاريخي و فرهنگي است.
 
شعر بدوي در ويژگي واقع گرايي و صداقت، از ديگر اشعار جدا مي‌شود. بيشتر اشعار بدوي زندگي قبيله اي و وقايع آن را بيان مي‌کند و مجموعه تقاليد، عادات و اصول زندگي در آن به چشم مي‌خورد که شامل موضوعاتي از قبيل: مدح، ذم، رثا، حماسه،  عتاب، حکمت، وصيت و ... است.(44)                               
 
 
'''7-3 جشن‌ها و سرودها'''
 
جشن‌هاي اردني و بسياري از کشورهاي جهان اسلام با تعطيلات اسلامي همانند رمضان مرتبط است. افزون بر اینها كشور اردن بيش از كشورهايي همچون عربستان و عراق به جشنواره هاي‌ فرهنگي توجه دارد تا خود را كشوري آزاد نشان دهد. بخشي از اين جشنواره‌ها در ادامه مي آيد.
 
1- جشنواره ترانه‌هاي کودکان عرب
 
وزارت فرهنگ اردن هرسال جشنوارۀ ترانه‌هاي کودکان را برگزار مي‌کند که در نوع خود اولين جشنواره در کشورهاي عربي محسوب مي‌شود. اهداف اين جشنواره شامل: غني سازي فرهنگ کودکان، تشويق نويسندگان و موسيقي دانان به نوشتن و سرودن ترانه‌هاي جديد کودکانه، نشر ترانه‌هاي کودکانه با مضامين والا و هدفمند، تشويق به استفاده از زبان عربي فصيح در ترانه‌هاي کودکان، برقراري ارتباط با ساير کشورهاي عربي و آگاهي از تجارب آنان و تشويق پژوهش‌هاي صورت گرفته در زمينه کودکان است.
 
2- جشنواره ترانه اردن
 
وزارت فرهنگ اردن اين جشنواره را همه ساله با همکاري اتحادية هنرمندان اردن برگزار مي‌کند. هدف آن تشويق هنرمندان به ابداع و ابتکارو پيشرفت است. اين جشنواره روح رقابت را در ميان نويسندگان، موسيقي دانان و آوازخوانان بالا برده و بازارهاي داخلي و خارجي زيادي براي آنان فراهم مي‌آورد. در اين جشنواره به نفر اول 10 هزار دينار، نفر دوم 7هزار دينار و نفر سوم 5 هزار دينار اعطا مي‌گردد.
 
3- جشنواره نمايش کودکان اردن
 
اين جشنواره توسط وزارت فرهنگ اردن براي اولين بار در سال 1992 برگزار شد و پس از چند سال توقف، دور نهم آن در سال 2012 برگزار گرديد. اين جشنواره در ايام تابستان و همزمان با تعطيلي مدارس برگزار مي‌شود تا شاهد بيشترين حضور و مشارکت مردمي‌باشد. اهداف آن شامل استفاده از تجارب مختلف در زمينه فرهنگ کودکان و پيشرفت هنر نمايش کودکان و توسعه ذوق مردم در زمينه نمايش است.
 
4- جشنواره نمايش جوانان اردن
 
اين جشنواره را وزارت فرهنگ هرساله با هدف ارائۀ بهترين نمايش‌هاي جوانان برگزار مي‌کند. اهداف ديگر آن شامل حمايت از نمايش و پيشرفت آن، ايجاد روح رقابت سازنده بين  بازيگران تئاتر و نمايش و تنظيم ديدارهايي بين آنها در زمينه‌هاي مختلف نمايشي است.
 
5- جشنواره حصاد (برداشت محصول)
 
اين جشنواره در واقع نوعي برگشت به سوي زمين است، پس از اينکه زمين را رها کرده و به واردات مواد غذايي آماده اکتفا کرده‌اند و در واقع سعي دارد تا بوي نان تازه برخاسته از تنور، تپه‌هاي گندم طلايي و روزهاي برداشت محصول را يادآوري ‌کند؛ آداب و رسومي‌که امروزه رو به فراموشي نهاده است. در اين جشنواره روستاييان و به ويژه پسران روستايي شرکت مي‌کنند و روح همکاري و مساعدت بين آنان زنده مي‌شود.
 
 
 
6- جشنواره خالديه
 
وزارت فرهنگ هرساله جشنواره‌اي ويژۀ اشعار محلي و نبطي در شهر خالديه در استان مفرق برگزار مي‌کند که در آن شاعراني که در زمينه اشعار محلي و نبطي فعاليت دارند شرکت مي‌کنند. در اين جشنواره شب هاي شعري برگزار مي‌شود که در آن شاعراني از ساير کشورهاي عربي حضور دارند.
 
مشهورترين شاعراني که در شب شعرهاي گذشته شرکت داشته اند؛ عمر الفرّاء از سوريه، احمد فؤاد نجم از مصر، عيسي مقدادي و علي عيد الساعي از اردن مي‌باشند.
 
7- جشنواره شطنا  براي گندم و زيتون
 
اين جشنواره در سال 2007 در شهر اربد برگزار شد. شهر اربد در سال 2011 شهر فرهنگي اردن شناخته شد. اين جشنواره تلاش دارد تا ميراث مردمي‌اردن را احيا نمايد.
 
8- جشنواره عباي سبز
 
اين جشنواره که از سال 2008 آغاز شده، همه ساله درماه تموز در شهر عجلون به مدت 4روز برگزار مي‌شود. در اين جشنوراه تابلوهاي هنري و آثار مختلف و متنوعي به نمايش گذاشته مي‌شود که منعکس کننده واقعيت‌هاي فرهنگي و توانايي‌هاي استان و منطقه است.
 
9- جشنواره صهيل في مطالع الزيتون
 
اين جشنواره در ماه تشرين اول هرسال در زمان برداشت محصول زيتون برگزار مي‌شود و در آن شاعران اردن و جهان عرب مشارکت مي‌کنند و تلاش دارند تا ميراث فرهنگي و ميراث مزارع را به نمايش بگذارند.
 
10- انجمن فرهنگي امان
 
وزارت فرهنگ اين جشنواره را همه ساله برگزار مي‌کند که در آن پژوهش‌هايي در زمينه‌هاي قصه، نمايش، رمان، هنرهاي تجسمي، ميراث مردمي، فرهنگ و توسعه و... ارائه مي‌شود. (45)
 
<nowiki>***</nowiki>
 
برخي از مهم‌ترين و مشهورترين سرودها و نغمات اردني به همراه نام سازنده شان به شرحي است که مي‌آيد:
 
• احمد الدراسيه: اسمر يا غالي، خالي يا خال، دمعي جراح، يا الله الله، يا الله يا معبود، يا شوقي!
 
• احمد الردور: خيل لفت علينا، شوقي، لك ويلي عليهم!
 
• احمد سويركي: حفلة 1، سهره عرس 1، 2، 3 و 4، عمه يا عمه، يمه الهوا غدنبي!
 
• اشرف الحسامي: حبكم بالقلب، حطمني، ديداها، غدتبني، لاتذكرني!
 
• امل شبلي: ان ما ندمتك، اي دنيا، لخاطري، يا جارحني،‌ يا ربي يا عالم، ياما ياما!
 
• احمد عنبده: الاردن اولا، شبابنا، كلمات قلبي، فاطر، يا شقاوته، يا ماكنت معاه، تشوبيه!
 
• العنود: خطموني، مافي داعي، لاتسافرو ترحل، يا حبيبي!
 
• بشار اسرحان: احبك يا لبنان، اوراق الصبر، الا يا نفس، البارحه، الخيانة، بالعسكرية، حمام، روح بجسد، شعر سايب، يا حسين البشرك، يا علي!
 
• توفيق النحري: اشعل النار، القدس ديرتنا، بين الجناين، ماسلا قلبي هواكم، نزلت سلم، يا طير الخضر، يا باالخير!
 
• جميل وسلوي العاص: جسر الحديد، مرحب يا ريم الفلا، يا ابن الحسين، يا ديراويه!
 
• جهاد سركيس: بنيه، الف سلامه، طفي النار، لاتقول، مجنون ليلي!
 
• حسين السلمان: دار الهواشم، موال 1 و 2،‌هاجر، يا زمان، يا عم حسين (46)
 
 
'''4- 7 تقويم سالانه'''
 
تقويم سالانه کشور اردن براساس سال ميلادي تنظيم شده با اين تفاوت که جمعه و شنبه تعطيلات آخر هفته است و روزهاي مذهبي مسلمانان نيز در آن آمده است و بسياري از آنها تعطيل رسمي است. هم‌چنين اول محرم، آغاز سال قمري تعطيل مي‌باشد و ديگر تعطيلات رسمي بدين شرح است:
 
12 ربيع الاول: ميلاد پيامبر (ص)،
 
1 ژانويه (کانون الثاني) آغاز سال ميلادي،
 
1 شوال عيد فطر (چهار روز تعطيل)،
 
10 ذي‌حجه عيد قربان (پنج روز تعطيل)،
 
25 دسامبر (کانون الاول) عيد ميلاد مسيح،
 
25 مي (روز استقلال اردن)،
 
1 مي (روز جهاني کار و کارگر) (48)
 
هم‌چنين عيد پاك كه با تقويم روز عيد پاك كليسا مشخص مي‌شود و از اعياد مسيحيان است، همه ساله تعطيل است. علاوه بر آن روز پادشاهي ملك عبدالله (4 ژوئن) نيز تعطيل رسمي است.
 
 
'''7-5 مناسبت‌هاي ملي و مذهبي'''
 
'''اعیاد مذهبی'''
 
1محرم: اول سال هجري قمري(عيد)..... يک روز تعطيل
 
12ربيع الاول: ميلاد پيامبر(ص)...........يک روز تعطيل
 
10ذي حجه: عيد قربان..................... پنج روز تعطيل
 
1شوال: عيد فطر............................چهار روز تعطيل
 
25دسامبر: عيد الميلاد المجيد.............يک روز تعطيل
 
 
'''اعياد ملي'''
 
1مي: روز جهاني کار و کارگر.........يک روز تعطيل
 
25مي: روز استقلال اردن..............يک روز تعطيل
 
'''اعياد ديني و ملي که جشن گرفته مي‌شود اما تعطيل نيست:'''
 
27رجب: روز اسراء و معراج
 
30ژانويه: روز ميلاد ملک عبدالله دوم
 
9ژوئن: روز آغاز سلطنت ملک عبدالله دوم (روز به تخت نشستن)
 
10ژوئن: روز انقلاب بزرگ عربي
 
10ژوئن: روز ارتش
 
14نوامبر: روز ميلاد ملک حسين بن طلال (49)
 
 
'''7-6 تفريحات؛ سفرو گردشگري'''
 
براساس پژوهشي رسمي که در سال 2008 انجام گرفته، بيشترين سفر از سوي خانوار‌هاي ساکن پايتخت صورت گرفته که قريب 33 درصد از آمار سفرهاي اردني‌ها را به خود اختصاص داده اند. پس از آن ساکنان استان اربد با 21 درصد، زرقاء با 18 درصد، بلقاء با 11 درصد و عقبه با 4 درصد بيشترين سفر را انجام داده اند.
 
به اين ترتيب بيشترين سفر از آن خانواده‌هاييست که در مناطق مرکزي اردن ساکنند که حدود 65 درصد است. پس از آن مردم مناطق شمالي با 25 درصد و سپس مردم مناطق جنوبي با 10 درصد قرار دارند. به نظر مي‌رسد که آمار و ارقام حاکي از تمکن مالي بيشتر مردم مناطق مرکزي است.
 
حدود 57 درصد از اين سفرها به قصد گذراندن تعطيلات، 32 درصد به قصد ديدار اقوام و خويشاوندان، 8 درصد سفرهاي تحصيلي و مدرسه اي و دانشگاهي، 2 درصد به قصد ديدن بازارها و خريد و 2 درصد نيز با اهداف ديگر صورت پذيرفته است. (50)
 
مجموعه هزينه‌هايي که جهت سفر با اهداف مختلف صرف شده حدود 4/61 ميليون دينار مي‌باشد که بيشتر اين هزينه توسط خانواده‌هاي ساکن پايتخت صرف شده است. (51) حدود 44 درصد از هزينه‌هاي سفر‌ در مناطق جنوبي، 39 درصد در مناطق مرکزي و 17 درصد در مناطق شمالي خرج شده است. 67 درصد از سفرها با وسيله نقليه شخصي، 31 درصد با وسيله نقليه عمومي ‌و 2 درصد با ساير وسايل حمل و نقل صورت پذيرفته است.(52) در مجموع حدود 4/21 درصد از خانواده‌ها اقدام به مسافرت کرده اند.(53) که نشان از تمکن مالي همين کسر جماعت اردن دارد.
 
اين در حالي است که ميزان هزينه سفر يک روزه براي يک نفر 8 دينار است و در صورتي که مسافر شب را درجايي اقامت کند اين هزينه بالغ بر 10 دينار مي‌باشد. (54)
 
سير و سفرهاي کمتر از 20 کيلومتر 23 درصد از مجموع سفرها را تشکيل داده اند. سفرهاي بين 21-40 کيلومتر 24 درصد، سفرهاي بين 41-80کيلومتر 25 درصد و سفرهاي با بيش از 80کيلومتر 28 درصد از سفرها را به خود اختصاص داده‌اند. (55)
 
بيشترين سفرهاي يک روزه (36 درصد سفرها) به پايتخت صورت گرفته است و بلقاء (18 درصد) و زرقاء (10 درصد) در مکان‌هاي بعدي قرار دارند. (56)
 
بيشترين سفرهاي اقامتي که افراد شب را در آنجا گذرانده اند به استان عقبه با رقم 38 درصد صورت گرفته است و پايتخت (19 درصد) و اربد (13 درصد) در مکان‌هاي بعدي قرار دارند. (57)
 
مردم مناطق مرکزي حدود 69 درصد از سفرهايشان را به همان مناطق، 2/16 درصد را به مناطق شمال و 9/14 درصد به مناطق جنوب اختصاص داده اند. مردم مناطق شمال 57 درصد از سفرهايشان را به مناطق خود، 36 درصد را به مناطق مرکزي و 8 درصد را به مناطق جنوب اختصاص داده‌اند. مردم مناطق جنوب نيز 58 درصد از سفرها را به مناطق خود، 31 درصد به مناطق مرکزي، 11 درصد به مناطق شمال اختصاص داده‌اند. (58)
 
سفرهايي که به استان بلقاء صورت پذيرفته، بيشتر براي ديدن بحر الميت (59) و سفرهايي که به استان اربد صورت گرفته، بيشتر براي ديدن دره‌هاي شمالي (60) و سفرهايي که به استان جرش صورت گرفته بيشتر براي ديدن شهر جرش، اطراف آن و دبين (61) و سفرهايي که به استان کرک صورت گرفته، بيشتر براي ديدن دره‌هاي جنوبي (62) و سفرهايي که به استان طفيله صورت گرفته، بيشتر براي ديدار از منطقه حفاظت شده ضانا (محمية ضانا) بوده است. (63) و سفرهايي که به استان معان صورت گرفته، بيشتر براي ديدن شهر تاريخي پتراء (64) و در نهايت سفرهايي که به استان عقبه صورت گرفته، بيشتر براي ديدار از وادي رم بوده است. (65)
 
اکثر سفرها (33 درصد) در سه ماه آخر سال صورت گرفته است. (66)
 
 
'''7-7 موزه‌هاي اردن'''
 
اردن تاريخي طولاني دارد و نقش مهمي ‌در تمدن  و تاريخ بازي کرده است، از اين رو داراي موزه‌هاي تاريخي بسياري است.
 
افزون بر آن اردن داراي موزه‌هاي گياه شناسي، حيوان شناسي، فرهنگي، نظامي، سياسي، علمي، اقتصادي، صنعتي، هنري، طبيعي و باستان شناسي نيز مي‌باشد. (69)
 
اولين موزه در شهر جرش در سال 1923 افتتاح شد. در دهه شصت، سه موزه باستان شناسي دردانشگاه‌هاي اردن تاسيس شد و موزه‌هاي ديگري نيز در اربد، ام قيس، بيت رأس، تل العشاير، الحصن، قلعة الربض، جرش و امّ جمال تاسيس شد. در دهه هفتاد نيز بالغ بر ده موزه در زمينه‌هاي باستان شناسي، نظامي، مردمي ‌و هنرهاي زيبا و در دهه هشتاد قريب 11 موزه مختلف تاسيس شد. (68)
 
در سال 1994 همايش اهتمام به موزه‌ها در امان تحت نظارت سازمان يونسکو برگزار شد که اغلب کشور‌هاي عربي در آن شرکت کردند. (70)
 
مهم‌ترين موزه‌هاي اردن به شرحي است که مي‌آيد:
 
1- موزه اردن (متحف الاردن)
 
موزه ملي اردن آثار تاريخي و آثار باستاني، حيات سياسي و اجتماعي و فرهنگي اردن از عصر سنگ تا عصر کنوني را دربر دارد. مساحت آن 10 هزار متر مربع است و در مرکز امان واقع شده است. اين موزه فرصتي را براي پژوهشگران فراهم مي‌آورد تا به پژوهش و تحقيق در زمينه تاريخ  اردن و ميراث آن بپردازند.
 
اين موزه از طريق توافقات صورت گرفته با برخي از موزه‌هاي جهاني ارتباط دارد.
 
2- موزه کودکان (متحف الاطفال)
 
اين موزه با تلاش ملکه اردن خانم رانيا العبدالله در سال 2007 افتتاح شد که مکاني براي فعاليت، تحرک و ماجراجويي کودکان است و به کودکان فرصت تجربه، ابتکار و تعامل درست با محيط زيست را مي‌دهد. ورودي اين موزه براي تمامي‌کودکان از کليه نقاط کشور رايگان ‌و جز سه شنبه‌ها در کليه ايام هفته باز ‌است.
 
3- موزه آثار باستاني (متحف الآثار)
 
اين موزه همزمان با تأسيس دانشگاه اردن در سال 1962 در اين دانشگاه تأسيس شد که آثار باستاني و تمدني از عصر سنگ تا پايان دوره‌هاي اسلامي‌ را به نمايش مي‌گذارد.
 
آثار اين موزه از دو منبع اصلي شامل اداره آثار باستاني عمومي و حفاري‌هاي صورت گرفته در جرش، پترا، تل السلامــة، تل المزار، رجم الکرسي، تل سيران، تل ابونصير، تل ابوالصوان و تل السخنــة تأمين مي‌شود.
 
4- موزه سکه شناسي بانک ملي اردن (متحف البنک الاهلي الاردني للنميات)
 
اين موزه در سال 1999تاسيس شد و شامل 40 هزار سکه است که دنايف القسوس (دبير موزه) آنها را در طي 30 سال جمع آورده است. سکه‌ها دوره‌هاي زماني بيش از 2500 سال را پوشش مي‌دهند که قديمي‌ترين آنها متعلق به 600 سال قبل از ميلاد مسيح است.
 
بر ديوارهاي موزه عکس‌هايي از سکه‌ها به همراه شرح مختصري از آنها به دو زبان عربي و انگليسي ارائه شده است.
 
5- موزه تاريخ طبيعي اردن، دانشگاه يرموک (متحف التاريخ الطبيعي الاردني)
 
اين موزه در سال 1981 در دانشگاه یرموک تاسيس شد که با توجه به تنوع جانداران حيواني، گياهي و زمين‌شناسي ‌موجود، از مهم ترين مراکز تحقيق و پژوهش در زمينه علوم طبيعي و محيط زيستي به شمار مي‌رود. اين موزه به سه بخش حيوانات، گياهان و بخش زمين شناسي تقسيم مي‌شود که در هر بخش نمونه‌هاي بسياري گردآوري شده است.
 
هم چنين اين موزه خدمات آموزشي و فرهنگي متنوعي ارائه مي‌دهد.
 
6- لاستوريا (متحف الحکايــة التراثي)
 
اين موزه که در شهر مادبا قرار دارد، در سال 2013 به دست شاهزاده سميه بنت الحسن افتتاح شد. هدف اين موزه ايجاد همبستگي ميان اديان است که با ارائه آثار و مجسمه‌ها، داستان هاي پيامبران را روايت مي‌کند. مانند: زندگي موسي(ع) و مسيح (ع) و يحيي(ع) و... .
 
7- موزه تاريخي سلط، خانه ابوجابر (متحف السلط التاريخي، بيت ابوجابر)
 
شهر سلط به سبب ساختمانهايي که از سنگ زرد ساخته شده و در دامنه تپه‌ها با هماهنگي و انسجام پراکنده‌اند، به شهر منحصر به فردي تبديل شده است. تاريخ عظيم اين ساختمان‌ها به عصر طلايي شهر(1881 - 1918) برمي‌گردد.
 
سلط يکي از معدود شهرهاي اردن است که در آن خانه‌ها، مساجد و کليساهاي بسياري با قدمت بيش از يکصد سال و معماري بي نظير وجود دارد. خانه‌هاي تاريخي اين شهر بيش از هزار باب است که با سنگ‌هاي زرد ساخته شده‌اند. اين تعداد در هيچ شهر ديگري در اردن يافت نمي‌شود.
 
خانه ابوجابر يکي از همين خانه‌هاي تاريخيست که در دل اين شهر قديمي‌واقع شده و تاريخچه آن به اوايل قرن‌‌19 برمي‌گردد.
 
8- موزه آثار باستاني کرک (متحف آثار الکرک)
 
موزه کرک ابتدا در سال 1981 در داخل قلعه کرک ساخته و سپس نوسازي شد و در آن ‌تابلوها و اطلاعات تاريخي، باستان شناسي و جغرافيايي جهت افزايش آگاهي بيننده افزوده و در سال 2004 به طور رسمي‌ افتتاح شد.
 
9- موزه دارالسرايا (متحف دارالسرايا)
 
بناي اين موزه قلعه‌ايست که عثماني‌ها آن را در اواسط قرن 19 در سمت جنوبي تل اربد ساختند و پس از سال1886 به مقر حاکم عثماني السرايا تبديل شد. اداره آثار باستاني عمومي‌در سال 1994اين قلعه را به موزه تبديل نمود.
 
10- موزه مؤسسه راه‌آهن حجاز-اردن (متحف موسســة الخط الحديدي الحجازي الاردني)
 
اين موسسه براساس قانون شماره 23 سال 1953 جهت اداره خطوط راه آهن و سرمايه گذاري در آنها تاسيس شده که موزه اي را در زمينه حمل و نقل ريلي راه اندازي نمود. (71)
 
افزون بر اين‌ها موزة سلطنتي اتومبيل، موزة باستان شناسي آكابا، موزة پيامبر (ص)، موزة مدال شناسي بانك مركزي اردن و موزه آداب و رسوم مشهور اردن از جمله موزه‌هاي ديدني اردن مي‌باشد.
 
گفتني است که مطابق آمار يونسکو بين سالهاي 88 تا 94 ميلادي تعداد موزه‌هاي اردن 18 موزه و شمار بازديدکنندگان سالانه به ازاي هر 100 نفر 11 نفر برآورد شده است. (72)
 
 
 
 
 
 
 
هم چنين نرخ بازديد کنندگان طي سالهاي 2017 تا 2019 به اين شرح است:
 
ميانگين بينندگان موزه ها و آثار باستاني (2017 - 2019)
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
|مکان
|مکان
خط ۵۸۷: خط ۳۷۹:
|48.938
|48.938
|-
|-
|سایت های باستان شناسی در پترا
|سایت های باستان شناسی در [[پترا]]
|620.367
|620.367
|828.952
|828.952
خط ۶۰۷: خط ۳۹۹:
|364.230
|364.230
|-
|-
|کوه نبو
|[[کوه نبو]]
|191.036
|191.036
|480.565
|480.565
خط ۶۲۳: خط ۴۱۵:
|}
|}


آخرین آمار اداره آمار [[اردن]] به تفصیل تعداد بازدیدکنندگان را طی سال های 2017 تا 2019 نشان می دهد<ref>Year Book 2013, Department of statistics, p. 22</ref>. که حاکی از نرخ رشد قابل توجه بازدید‌کنندگان است.


آخرين آمار اداره آمار اردن به تفصيل تعداد بازديدکنندگان را طي سال هاي 2017 تا 2019 نشان مي دهد. (73) که حاکي از نرخ رشد قابل توجه بازديد کنندگان است.
=== [[کتابخانه های عمومی اردن|کتابخانه‌های عمومی]] ===
 
مسئولیت کتابخانه‌های عمومی برعهده مقامات محلی است. نخستین کتابخانه در اربد در سال 1957 به عنوان طرح آزمایشی [https://www.unesco.org/en یونسکو] تأسیس شد<ref>دایرة المعارف کتابداری و اطلاع رسانی فاروق منصور ترجمه ویدا بزرگچمی</ref>. پس از آن در دهه شصت سه اتفاق مهم در زمینه کتابخانه‌ها افتاد؛ تاسیس کتابخانه عمومی‌ امان در سال 1960، تاسیس دانشگاه [[اردن]] و کتابخانه آن در سال 1962 و تاسیس انجمن کتابخانه‌های اردن در سال 1963؛ این موسسات نقش مهمی‌ در پیشرفت کتابخانه‌های [[اردن]] ایفا کردند<ref>فاروق منصور(1992)، النشر و المطابع و المكتبات؛ منشورات لجنــة تاریخ الأردن. ص. 35</ref>. در این دهه، کتابخانه‌های عمومی دیگری در ‌بخش شرقی اردن، در شهرهای کرک، معان، زرقا، سلط، عقبه، وادی السیر و عمان و اربد تاسیس شد. هم‌چنین در این دهه، تعدادی کتابخانه تخصصی و بزرگ در وزارتخانه‌ها و ادارات دولتی تاسیس گردید که مهم‌ترین آن‌ها تأسیس کتابخانه بانک مرکزی در سال 1964 و کتابخانه منابع طبیعی در سال 1965 بود.  
 
'''7-8 کتابخانه‌هاي عمومي'''
 
مسئوليت كتابخانه هاي عمومي برعهده مقامات محلي است. نخستين كتابخانه در اربد در سال 1957 به عنوان طرح آزمايشي يونسكو تأسيس شد. (74) پس از آن در دهه شصت سه اتفاق مهم در زمينه کتابخانه‌ها افتاد؛ تاسيس کتابخانه عمومي‌ امان در سال 1960، تاسيس دانشگاه اردن و کتابخانه آن در سال 1962 و تاسيس انجمن کتابخانه‌هاي اردن در سال 1963؛ اين موسسات نقش مهمي‌ در پيشرفت کتابخانه‌هاي اردن ايفا کردند. (75)
 
در اين دهه، کتابخانه‌هاي عمومي ديگري در ‌بخش شرقي اردن، در شهرهاي کرک، معان، زرقا، سلط، عقبه، وادي السير و عمان و اربد تاسيس شد. هم‌چنين در اين دهه، تعدادي کتابخانه تخصصي و بزرگ در وزارتخانه‌ها و ادارات دولتي تاسيس گردید که مهم ترين آنها تأسیس کتابخانه بانک مرکزي در سال 1964 و کتابخانه منابع طبيعي در سال 1965 بود.
 
در دهه هفتاد نيز تعداد کتابخانه‌هاي دانشگاه‌ها و مراکز تربيت معلم افزايش يافتند ولي کتابخانه‌هاي عمومي‌ تحول چنداني نداشتند؛ فقط دو کتابخانه عمومي ‌در سال 1974 در شهرهاي رمثا و مفرق و یک کتابخانه عمومی در جرش در سال 1979 تاسيس شد. در اين دهه کتابخانه کودکان نيز تأسيس شد. (76) که اتفاق مهم اين دهه به شمار می‌رود.(77)
 
توجه و اهتمام به اين کتابخانه‌هاي عمومي ‌در دهه هفتاد افزايش يافت به طوري که تا پايان سال 1989 بالغ بر 39 کتابخانه به شرحی که می‌آید در شهرهاي مختلف تاسيس گردید؛ در استان اربد: 15 کتابخانه، در پايتخت: 8 کتابخانه، در منطقه عمان: 6 کتابخانه، در استان بلقا: 6 کتابخانه، در استان مفرق: 3 کتابخانه، در استان معان: 3 کتابخانه، در استان کرک: 3 کتابخانه و در استان طفيله: 1 کتابخانه (78)
 
تعداد کتابخانه‌هاي کودکان نيز افزايش قابل توجهي يافت به طوري که تا پايان سال 1988 به 26 کتابخانه در شهرهاي مختلف اردن رسید؛ در پايتخت: 16 کتابخانه، در زرقا: 3 کتابخانه، در اربد:3 کتابخانه، در معان: 3 کتابخانه، در کرک:1 کتابخانه، و در مفرق: 1 کتابخانه (79)
 
مهمترين کتابخانه ها‌ي عمومي اردن كتابخانه عمومي عَمّان است که قريب 120.000 عنوان كتاب، 500 نشريه جاري، مجموعه‌اي از منابع غيركتابي و همچنين مجموعه ويژه‌اي براي نابينايان را در اختيار دارد. كتابخانه عمومي و مركز اطلاع‌رساني عبدالحميد شومن نيز که توسط سازماني غيرانتفاعي در سال 1986 تأسيس شده مجهز به فنآوري‌هاي نوين اطلاع رساني و داراي 24500 عنوان كتاب و 1500 نشريه است. (80)
 
اما آمار منتشر شده توسط يونسکو بين سالهاي 89 تا 94 ميلادي تعداد کتابخانه‌هاي عمومي اردن را 4 کتابخانه و تعداد مراجعان را نامعلوم و تعداد کتابها را به ازاي هر يکصد نفر 11 کتاب نشان مي‌دهد. (81) که چنان که مشاهده شد با آمار رسمي ارائه شده توسط اردن بسيار متفاوت است.
 
اين اختلاف فاحش ميان اعداد و ارقام تعداد کتابخانه‌ها را شايد بتوان ناشي از استانداردهاي يونسکو براي معتبر شمردن موسسه يا نهادي به نام کتابخانه دانست.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
'''منابع:'''
 
1. الدکتور احمد الربايعه. الدکتور احمد حمودة. السکان و الحياة الاجتماعيــة منشورات لجنــة تاريخ الاردن.1991، ص 88
 
2. M.H. Seyd. World Infopedia Jordan. NewDelhi,p. 177
 
3. الدکتور احمد الربايعه. الدکتور احمد حمودة. السکان و الحياة الاجتماعيــة منشورات لجنــة تاريخ الاردن.1991، ص 88
 
4. M.H. Seyd. World Infopedia Jordan. NewDelhi,p. 177
 
5. الدکتور احمد الربايعه. الدکتور احمد حمودة. السکان و الحياة الاجتماعيــة منشورات لجنــة تاريخ الاردن.1991، ص 89
 
6. الدکتور احمد الربايعه. الدکتور احمد حمودة. السکان و الحياة الاجتماعيــة منشورات لجنــة تاريخ الاردن.1991، ص 90
 
7. الدکتور احمد الربايعه. الدکتور احمد حمودة. السکان و الحياة الاجتماعيــة منشورات لجنــة تاريخ الاردن.1991، ص 90
 
8. الدکتور احمد الربايعه. الدکتور احمد حمودة. السکان و الحياة الاجتماعيــة منشورات لجنــة تاريخ الاردن.1991، ص 92
 
9. الدکتور احمد الربايعه. الدکتور احمد حمودة. السکان و الحياة الاجتماعيــة منشورات لجنــة تاريخ الاردن.1991، ص 93
 
10. Shoup. John A., Culture and customs of Jordan, p.cm. - (Culture and customs of the Middle East, ISSN 1550-1310), pp. 92 - 98
 
11. Shoup. John A., Culture and customs of Jordan, p.cm. - (Culture and customs of the Middle East, ISSN 1550-1310), pp. 71 - 78
 
12. Shoup. John A., Culture and customs of Jordan, p.cm. - (Culture and customs of the Middle East, ISSN 1550-1310), pp. 77-80
 
13. Shoup. John A., Culture and customs of Jordan, p.cm. - (Culture and customs of the Middle East, ISSN 1550-1310), pp. 80-86
 
14. Shoup, John A. Culture and customs. 2007, pp. 39 - 41
 
15. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 15 - 19
 
16. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 20
 
17. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 20
 
18. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 21
 
19. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 21
 
20. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 21
 
21. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 20
 
22. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 23
 
23. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 23
 
24. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 27 - 30
 
25. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 31
 
26. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 31 و 32
 
27. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 32 و 33
 
28. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 34
 
29. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 35
 
30. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 77
 
31. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 78
 
32. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 79-81
 
33. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 82 و 83
 
34. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 85 و 86
 
35. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 88 - 91
 
36. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 37 و 38
 
37. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 42 و 43
 
38. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 45 و 46
 
39. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 47 - 49
 
40. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 50 و 51
 
41. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 52 و 53
 
42. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 44
 
43. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 57 - 60
 
44. الدكتور العمد‌هاني، الأدب الشعبي في الأردن، منشورات لجنــة تاريخ الأردن، 1996، ص 69 - 70
 
45. وزارة الثقافيه في المملكــة الاردنيــة الهاشميــة www.Culture.gov.jo
 
46. www. Jordaniansongs.net
 
47.
 
48. الموقع الالكتروني للمركز الجغرافي الملكي الأردني <nowiki>http://www.rjgc.gov.jo/RJG</nowiki>
 
49. الموقع الالكتروني للمركز الجغرافي الملكي الأردني <nowiki>http://www.rjgc.gov.jo/RJG</nowiki>
 
50. التقرير التحليلي لنتائج مسح السياســة المحليــة، مديريــة المسوح الاقتصاديــة، ايلول 2009، ص1
 
51. التقرير التحليلي لنتائج مسح السياســة المحليــة، مديريــة المسوح الاقتصاديــة، ايلول 2009، ص2
 
52. التقرير التحليلي لنتائج مسح السياســة المحليــة، مديريــة المسوح الاقتصاديــة، ايلول 2009، ص3
 
53. التقرير التحليلي لنتائج مسح السياســة المحليــة، مديريــة المسوح الاقتصاديــة، ايلول 2009، ص6
 
54. التقرير التحليلي لنتائج مسح السياســة المحليــة، مديريــة المسوح الاقتصاديــة، ايلول 2009، ص20
 
55. التقرير التحليلي لنتائج مسح السياســة المحليــة، مديريــة المسوح الاقتصاديــة، ايلول 2009، ص23
 
56. التقرير التحليلي لنتائج مسح السياســة المحليــة، مديريــة المسوح الاقتصاديــة، ايلول 2009، ص27
 
57. التقرير التحليلي لنتائج مسح السياســة المحليــة، مديريــة المسوح الاقتصاديــة، ايلول 2009، ص28
 
58. التقرير التحليلي لنتائج مسح السياســة المحليــة، مديريــة المسوح الاقتصاديــة، ايلول 2009، ص28
 
59. التقرير التحليلي لنتائج مسح السياســة المحليــة، مديريــة المسوح الاقتصاديــة، ايلول 2009، ص31
 
60. التقرير التحليلي لنتائج مسح السياســة المحليــة، مديريــة المسوح الاقتصاديــة، ايلول 2009، ص33
 
61. التقرير التحليلي لنتائج مسح السياســة المحليــة، مديريــة المسوح الاقتصاديــة، ايلول 2009، ص33
 
62. التقرير التحليلي لنتائج مسح السياســة المحليــة، مديريــة المسوح الاقتصاديــة، ايلول 2009، ص33
 
63. التقرير التحليلي لنتائج مسح السياســة المحليــة، مديريــة المسوح الاقتصاديــة، ايلول 2009، ص35
 
64. التقرير التحليلي لنتائج مسح السياســة المحليــة، مديريــة المسوح الاقتصاديــة، ايلول 2009، ص35
 
65. التقرير التحليلي لنتائج مسح السياســة المحليــة، مديريــة المسوح الاقتصاديــة، ايلول 2009، ص35
 
66. التقرير التحليلي لنتائج مسح السياســة المحليــة، مديريــة المسوح الاقتصاديــة، ايلول 2009، ص40
 
67. الاطفال في الاردن، تحليل الوضع، المجلس الوطني شؤون الاسرة، منظمــة الاهم المتحدة للطفولــة (يونيسف) 2007، ص 34
 
68. العمد، الدكتور‌هاني، الموسسات الثقافيه في الأردن (1965 - 1995م)، منشورات اللجنــة العليا لكتابــة تاريخ الأردن، 1997، ص 73
 
69. العمد، الدكتور‌هاني، الموسسات الثقافيه في الأردن (1965 - 1995م)، منشورات اللجنــة العليا لكتابــة تاريخ الأردن، 1997، ص 77
 
70. العمد، الدكتور‌هاني، الموسسات الثقافيه في الأردن (1965 - 1995م)، منشورات اللجنــة العليا لكتابــة تاريخ الأردن، 1997، ص 78
 
71. <nowiki>http://culture.gov.jo/new</nowiki> وزارة الثقافيه في المملكــة الاردنيــة الهاشميــة
 
72. فرهنگ، خلاقيت و بازار: گزارش جهاني فرهنگ 1378/ 1998/ نويسنده گروه نويسندگان؛ ترجمه گروه مترجمان. - تهران: كميسيون ملي يونسكو در ايران،مركز انتشارات، 1379.
 
73. Year Book 2013, Department of statistics, p. 22
 
74. دايرة المعارف کتابداري و اطلاع رساني فاروق منصور ترجمه ويدا بزرگچمي
 
75. فاروق منصور، النشر و المطابع و المكتبات/ منشورات لجنــة تاريخ الأردن 1992. ص 35
 
76. فاروق منصور، النشر و المطابع و المكتبات/ منشورات لجنــة تاريخ الأردن 1992. ص 38
 
77. فاروق منصور، النشر و المطابع و المكتبات/ منشورات لجنــة تاريخ الأردن 1992. ص 38
 
78. فاروق منصور، النشر و المطابع و المكتبات/ منشورات لجنــة تاريخ الأردن 1992. ص 38
 
79. فاروق منصور، النشر و المطابع و المكتبات/ منشورات لجنــة تاريخ الأردن 1992. ص 39
 
80. دايرة المعارف کتابداري و اطلاع رساني فاروق منصور ترجمه ويدا بزرگچمي
 
81. فرهنگ، خلاقيت و بازار: گزارش جهاني فرهنگ 1378/ 1998/ نويسنده گروه نويسندگان؛ ترجمه گروه مترجمان. - تهران: كميسيون ملي يونسكو در ايران،مركز انتشارات، 1379. ص 551
----[1]. Mansif
 
 
[2]. Musakhin
 
 
[3]. Tabbuli
 
 
[4]. Tahini
 
 
[5]. Abilah
 
 
[6]. Hartha
 


[7]. al-Khuraybah
در دهه هفتاد نیز تعداد کتابخانه‌های دانشگاه‌ها و مراکز تربیت معلم افزایش یافتند ولی کتابخانه‌های عمومی‌ تحول چندانی نداشتند؛ فقط دو کتابخانه عمومی ‌در سال 1974 در شهرهای رمثا و مفرق و یک کتابخانه عمومی در جرش در سال 1979 تاسیس شد. در این دهه کتابخانه کودکان نیز تأسیس شد<ref>فاروق منصور(1992)، النشر و المطابع و المكتبات؛ منشورات لجنــة تاریخ الأردن. ص. 38</ref>. که اتفاق مهم این دهه به شمار می‌رود<ref>فاروق منصور(1992)، النشر و المطابع و المكتبات؛ منشورات لجنــة تاریخ الأردن. ص. 38</ref>. توجه و اهتمام به این کتابخانه‌های عمومی ‌در دهه هفتاد افزایش یافت به طوری که تا پایان سال 1989 بالغ بر 39 کتابخانه به شرحی که می‌آید در شهرهای مختلف تاسیس گردید؛ در استان اربد: 15 کتابخانه، در پایتخت: 8 کتابخانه، در منطقه عمان: 6 کتابخانه، در استان بلقا: 6 کتابخانه، در استان مفرق: 3 کتابخانه، در استان معان: 3 کتابخانه، در استان کرک: 3 کتابخانه و در استان طفیله: 1 کتابخانه<ref>فاروق منصور(1992)، النشر و المطابع و المكتبات؛ منشورات لجنــة تاریخ الأردن. ص. 38</ref>


تعداد کتابخانه‌های کودکان نیز افزایش قابل توجهی یافت به طوری که تا پایان سال 1988 به 26 کتابخانه در شهرهای مختلف [[اردن]] رسید؛ در پایتخت: 16 کتابخانه، در زرقا: 3 کتابخانه، در اربد:3 کتابخانه، در معان: 3 کتابخانه، در کرک:1 کتابخانه، و در مفرق: 1 کتابخانه<ref>فاروق منصور(1992)، النشر و المطابع و المكتبات؛ منشورات لجنــة تاریخ الأردن. ص. 39</ref>. مهم‌ترین کتابخانه ها‌ی عمومی [[اردن]] کتابخانه عمومی عَمّان است که قریب 120.000 عنوان کتاب، 500 نشریه جاری، مجموعه‌ای از منابع غیرکتابی و همچنین مجموعه ویژه‌ای برای نابینایان را در اختیار دارد. کتابخانه عمومی و مرکز اطلاع‌رسانی عبدالحمید شومن نیز که توسط سازمانی غیرانتفاعی در سال 1986 تأسیس شده مجهز به فناوری‌های نوین اطلاع‌رسانی و دارای 24500 عنوان کتاب و 1500 نشریه است<ref>دایرة المعارف کتابداری و اطلاع رسانی فاروق منصور ترجمه ویدا بزرگچمی</ref>.


[8]. Qarakush
اما آمار منتشر شده توسط یونسکو بین سال‌های 89 تا 94 میلادی تعداد کتابخانه‌های عمومی [[اردن]] را 4 کتابخانه و تعداد مراجعان را نامعلوم و تعداد کتاب‌ها را به ازای هر یکصد نفر 11 کتاب نشان می‌دهد<ref>فرهنگ، خلاقیت و بازار: گزارش جهانی فرهنگ 1378/ 1998/ نویسنده گروه نویسندگان؛ ترجمه گروه مترجمان. - تهران: كمیسیون ملی یونسكو در ایران،مركز انتشارات، 1379. ص 551</ref>. که چنان که مشاهده شد با آمار رسمی ارائه شده توسط [[اردن]] بسیار متفاوت است. این اختلاف فاحش میان اعداد و ارقام تعداد کتابخانه‌ها را شاید بتوان ناشی از استانداردهای [https://www.unesco.org/en یونسکو] برای معتبر شمردن موسسه یا نهادی به نام کتابخانه دانست<ref>لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ [[اردن]]. تهران: [https://www.icro.ir سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](در دست انتشار)</ref>.


== نیز نگاه کنید به ==
[[فرهنگ عمومی ژاپن]]؛ [[فرهنگ عمومی سودان]]؛ [[فرهنگ عمومی زیمبابوه]]؛ [[فرهنگ عمومی سوریه]]؛ [[فرهنگ عمومی افغانستان]]؛ [[فرهنگ عمومی سنگال]]؛ [[فرهنگ عمومی کوبا]]؛ [[فرهنگ عمومی کانادا]]؛ [[فرهنگ عمومی لبنان]]؛ [[فرهنگ عمومی تونس]]؛ [[فرهنگ عمومی روسیه]]؛ [[فرهنگ عمومی در چین|فرهنگ عمومی چین]]؛ [[فرهنگ عمومی ساحل عاج]]؛ [[فرهنگ عمومی در مصر|فرهنگ عمومی مصر]]؛ [[فرهنگ عمومی فرانسه]]؛ [[فرهنگ عمومی اسپانیا]]؛ [[فرهنگ عمومی اوکراین]]؛ [[فرهنگ عمومی قطر]]؛ [[فرهنگ عمومی سیرالئون]]؛ [[فرهنگ عمومی اتیوپی]]؛ [[فرهنگ عمومی مالی]]؛ [[فرهنگ عمومی تاجیکستان]]؛ [[فرهنگ عمومی گرجستان]]؛ [[فرهنگ عمومی قزاقستان]]؛ [[فرهنگ عمومی بنگلادش]]؛ [[فرهنگ عمومی سریلانکا]]؛ [[فرهنگ عمومی تایلند]]؛ [[فرهنگ عمومی آرژانتین]]


[9]. Hubras
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۲۴

فرهنگ عمومی کشور اردن شامل آداب و رسوم اردن؛آداب و رسوم ازدواج در اردن؛ اساطیر، افسانه ها و قصه های عامیانه در اردن؛ جشن ها و سرودها در اردن؛ تقویم سالیانه اردن؛ مناسبت‌های ملی و مذهبی اردن؛ تفریحات و سرگرمی مردم اردن؛ موزه های اردن و کتابخانه های عمومی اردن است که در ذیل شرح داده شده است:

غذای مزه (خوراک) از غذاهای اردن در شهر پترا(1043). برگرفته از سایت ویکی پدیا، قابل بازیابی از https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF_%D8%AF%D8%B1_%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D9%86

فرهنگ عامه که تجلی غالب آن در آداب اجتماعی است از موضوعات مهمی ‌است که پژوهش‌های فراوانی پیرامون آن انجام گرفته است؛ این آداب و عادات در دو بخش کلی نو و کهن خلاصه می‌شود. گرچه درجامعه کنونی اردن عادت‌های اجتماعی قدیم و جدید هر دو درکنار هم وجود دارند[۱]. ولی اساس فرهنگ اردن بر پایه عناصر عربی - اسلامی است[۲]. عادت‌های اجتماعی جدید اردن در اموری مانند آراء و عقاید، لباس، تزیین در تمامی‌ انواع آن، انواع خوردنی، موسیقی، ادبیات ، هنر و ... تحقق یافته[۳] که به طرز قابل تاملی از فرهنگ غربی تاثیر پذیرفته است. جنبه‌های قابل‌توجه فرهنگ شامل موسیقی اردن، ورزش‌ها و به خصوص فوتبال و بسکتبال و سایر ورزش‌های وارداتی از اروپای غربی و آمریکا است[۴].

آداب و رسوم

آداب و رسوم اجتماعی فراوان و متنوع اردنی‌ها را به طور کلی می‌توان در پنج گروه خلاصه کرد:

آداب و رسوم مربوط به رابطه فرد با خانواده خود

عاداتی از قبیل احترام و اطاعت فرزندان نسبت به والدین و همسران نسبت به یکدیگر را شامل می‌شود. فرزندان علاوه بر بوسیدن دست پدر در زمان ورود او به منزل، هیچ‌گاه زودتر از پدر خود به مکانی وارد نمی‌شوند و مشکلات خود را با مادر، نه پدر در میان می‌گذارند. در زمان غذا خوردن پدر، با وی شریک نمی‌شوند. همچنین زمانی که به سن ازدواج می‌رسند این موضوع را با مادر خود در میان می‌گذارند[۵]. البته بسیاری از این آداب قدیمی‌ و تقلیدی رو به فراموشی و زوال نهاده است و آداب و رسوم جدیدی جایگزین آن‌ها شده است؛ مثلاً در گذشته زن در همه امور تابع همسر خود بود اما امروزه چنین نیست! در امر تربیت فرزند نیز عادت‌های قدیم جای خود را یه عادت‌ها و روش‌های جدید داده است. اکنون فرزندان به دنبال تحصیل و آموزش و به ویژه در زمینه‌های اقتصادی، دارای استقلال می‌باشند و کمتر به فرامین والدین خود و عادات قدیم توجه می‌کنند. البته هنوز هم احترام به همسر و پدر امر مهمی‌ تلقی می‌گردد ولی دیگر بر اساس ترس از پدر نیست بلکه برخاسته از اصول عقلی می‌باشد[۶].

آداب و رسوم مربوط به رابطه فرد با جامعه خود

در اردن روابط اجتماعی بر محبت و همکاری با جامعه بنا نهاده شده است که شامل رابطه همسایگان یا رابطه روستاییان با هم در زمان کاشت و برداشت محصول است. این همکاری‌ها در زمان اجرای مراسم ازدواج نیز مشاهده می‌شود که افراد حاضر هدیه‌هایی به زوجین اهدا می‌کنند[۷].

آداب و رسوم مربوط به خوردن و نوشیدن و پوشاک

در اردن آداب خاصی در زمان خوردن غذا وجود دارد؛ مثلا هرگاه شخصی وارد مجلسی شود که در آن افراد مشغول خوردن غذا هستند با آن‌ها مشارکت می‌کند، اگرچه سیر باشد و افراد خانواده همه با هم بر سر سفره غذا حاضر می‌شوند و در زمان خوردن غذا صحبت نمی‌کنند. در جامعه اردن میزبان باید قبل از تناول غذا آبی در اختیار میهمان قرار دهد تا دست‌هایش را بشوید و بهترین بخش غذا را به میهمان اختصاص دهد و بیش از اشتهای او برایش بگذارد و در ارائه غذا منزلت و جایگاه میهمان و سن آن‌ها را در نظر بگیرد و ابتدا به پذیرایی مهمان کند که از نظر سن و رتبه در جایگاه بالاتری قرار دارد[۸]. میهمان نیز پیش از اجازه میزبان، اقدام به خوردن غذا نمی‌کند و ابتدا سالمندترین فرد شروع به خوردن غذا می‌کند و همه افراد با «بسم الله الرحمن الرحیم» غذای خود را آغاز و از دست راست برای خوردن غذا استفاده می‌کنند و به غذایی که در مقابل دیگریست دست دراز نمی‌کنند و در زمان خوردن غذا دست را در دهان قرار نمی‌دهند و مقداری از غذا را در ظرف باقی می‌گذارند و غذا را به سرعت میل می‌کنند.

آداب و رسوم مربوط به انتقام و حل تعارض

آداب و رسوم مربوط به جشن‌ها و مناسبت‌های اجتماعی که شامل عادات متنوعی از جمله آداب و رسوم ازدواج است[۹].

در ادامه به بیان تفصیلی منتخب اهم آداب و رسوم اردنی‌ها می‌پردازیم:

آداب و رسوم ازدواج

آداب و رسوم ازدواج در اردن در دهه‌های اخیر تا حدود زیادی از شکل سنتی - که مراسم آن تا یک هفته طول می‌کشید ـ فاصله گرفته و به شیوه‌ی غربی و یک روزه متمایل شده است. امروزه تفاوت چندانی میان رسوم ازدواج در اردن با کشوهای همسایه نظیر فلسطین، لبنان و سوریه و مصر یافت نمی‌شود. مراسم ازدواج سنتی اردنی در هر دو خانه‌ی عروس و داماد برگزار می‌شود و مانند بسیاری رسوم دیگر در میان چادرنشین‌ها و روستا‌نشین‌ها با اندکی تفاوت همراه است. عروسی در قبایل چادرنشین 5 تا 7 روز به طول می‌انجامد. ازدواج عموما میان اقوام نزدیک و ترجیحاً بین دختر عمو و پسر عمو انجام می‌شود و تنها در صورتی که پسر عمو از ازدواج انصراف دهد، دختر عمو اجازه دارد به پیشنهاد خواستگار دیگری فکر کند؛ با تداوم نسل از طریق ازدواج عموزاده‌ها ثروت در درون خانواده باقی می‌ماند و به دست غریبه نمی‌افتاد.

هنگامی‌ که پسری به سن ازدواج می‌رسد، پدر او با زنان خانواده در مورد گزینه‌ی برتر مشورت می‌کند و وقتی گزینه انتخاب می‌شود، داماد به منظور گفتگوی کوتاهی عروس را هنگام انجام کارهای روزانه یا چَرای گوسفندان ملاقات می‌کند؛ در جوامع کوچک سنتی فرصت‌های اندکی برای معاشرت دختر و پسر پیش از ازدواج وجود دارد. در روز خواستگاری پسر به همراه پدر خود با لباس رسمی‌ به خیمه‌ی پدر عروس مراجعه می‌کنند. پدر عروس با دیدن آن‌ها لباس رسمی ‌می‌پوشد و از آن‌ها در قسمت مردانه‌ی خیمه پذیرایی می‌کند و صحبت‌های اولیه انجام می‌شود. مراسم عروسی در اولین فرصت برپا می‌شود. فراهم نمودن جهیزیه خانه، بر عهده‌ی خانواده‌ی عروس است. خانواده‌ی عروس، همچنین لباس عروس را مهیا می‌کنند. خانواده‌ی داماد مسئول دعوت از مهمانان و تهیه غذای عروسی هستند. معمولاً یک عضو جوان یا نوجوان خود را برای دعوت شفاهی به خیمه‌های اقوام می‌فرستند. شیوخ (رؤسای قبایل) نیز دعوت می‌شوند. از بعد از ظهر نخستین روز هفته‎‌ی جشن، نزدیکان در چادر خانواده‌های عروس و داماد جمع می‌شوند. در چادر خاندان داماد رقص و پایکوبی می‌شود و مردان تیر هوایی شلیک می‌کنند.

در روز پایانی یا اصلی عروسی داماد با مشایعت تعدادی از مردان به حمام می‌رود و لباس نو می‌پوشد و منتظر رسیدن عروس می‌ماند. مهمانان به تدریج از راه می‌رسند. زنان خانواده خوراک روز جشن را که "منصف" نام دارد به همراه برنج و سس ماست آماده می‌کنند. مردان خانواده گوسفند، بز یا شتری قربانی و گوشت آن را برای طبخ آماده می‌کنند. در این فاصله از مهمانان با چای و قهوه پذیرایی می‌شود. عروس لباس می‌پوشد و با جواهرات آراسته می‌شود. پارچه‌ی ابریشمی ‌(معمولاً سبز رنگ) روی سر و صورت او می‌اندازند و او را بر اسب سوار می‌کنند. اسب توسط نزدیک ترین مرد خانواده‌ عروس هدایت می‌شود. مردان دیگر به دنبال آن‌ها حرکت می‌کنند و زنان هلهله کنان می‌آیند. مردان جوان می‌رقصند. قسمت‌هایی از جهاز عروس روی دست نشان داده می‌شود.

عروس به چادر کوچکی که مخصوص عروس و داماد در کنار چادر خانواده داماد بر پا شده، منتقل می‌شود. سپس داماد به او ملحق و عقد خوانده می‌شود. آنگاه زنان به چادر وارد می‌شوند و تبریک می‌گویند. بعد از آن زنان و مردان جداگانه غذا می‌خورند و پس از خوردن غذا چای یا قهوه می‌نوشند و متفرق می‌شوند. عروس به مدت یک هفته از خیمه‌ی خویش خارج نمی‌شود. در این یک هفته داماد و برخی زنان فامیل از او دیدار می‌کنند. پس از گذشت یک هفته عروس به همراه زنان خانواده‌ی داماد به حمام می‌رود و با لباس‌هایی که معمولاً زنان متأهل می‌پوشند ملبس می‌شود و زندگی جدید خود را آغاز می‌کند.

مراسم سنتی ازدواج در میان روستانشینان طولانی‌تر است چون شامل دوران نامزدی هم می‌شود. در گذشته عروس و داماد در انتخاب همسر خود نقشی نداشتند. نامزدی توسط زنان سالمند خانواده‌ی داماد انجام می‌شد. به این ترتیب که آنان عروس خود را در محل‌های عمومی‌ مانند بازار یا حمام و... یا در مراسم روز یکشنبه (برای مسیحیان) نشان می‌کردند، سپس موضوع با مردان مطرح می‌شد و مردان خانواده با پدر عروس صحبت می‌کردند. پس از اخذ توافق اولیه خانواده‌ی داماد جشن نامزدی برپا می‌کنند و از مهمانان خانواده‌ی داماد توسط خانواده‌ی عروس در اتاق‌های مجزا با شیرینی، آب میوه، چای و قهوه و در سال‌های اخیر سیگار پذیرایی می‌شود.

در مراسم نامزدی توافق‌نامه‌ای کتبی (عقدنامه) توسط طرفین و یک قاضی اسلامی ‌امضاء می‌شود که در صورت طلاق، این توافق‌نامه بایستی کتباً ابطال شود. لباس عروس سنتی، تزیینات بسیار پر کاری داشت و آماده کردن آن گاهی تا چند ماه زمان می‌برد. در دوخت این لباس همه‌ی زنان فامیل عروس مشارکت می‌کردند.

مسئولیت برگزاری جشن عروسی و پذیرایی و اجرای موسیقی بر عهده‌ی خانواده‌ی داماد است. کماکان به مدت یک هفته قبل از روز عروسی، فامیل دو طرف گرد هم می‌آیند و به پایکوبی و آواز می‌پردازند؛ مضمون این آوازها قدرت بدنی داماد و زیبایی عروس است.

در روزهای اول عروسی ، غذای مفصل سرو نمی‌شود و پذیرایی شامل چای و شیرینی و میوه است. با گذشت روزها تعداد مهمانان بیشتر و پذیرایی مفصل‌تر می‌شود. شب پیش از عروسی، زنان، مهمانی حنابندان راه می‌اندازند. در روستاهای اردن، نقوش حنای خلیجی و هندی رایج نیست و حنا بیشتر به شکل نقطه‌ای روی کف دست و پا قرار می‌گیرد. حنابندان زنان با رقص و آواز خوانی همراه است. صبح عروسی، دوستان داماد او را به حمام می‌برند و اصلاح می‌کنند و هنگام حمام کردن آواز خوانی و لطیفه‌گویی می‌کنند.

وقتی عروس و داماد لباس پوشیدند و آماده شدند، خانواده و دوستان، آنان را به خانه‌ی پدر و مادر داماد می‌رسانند. در قدیم این کار با اسب انجام می‌شد ولی امروز با اتومبیل و کامیون که بوق زنان و با کف زدن و آواز همراه است، مردان در بیرون خانه می‌مانند و زنان داخل می‌شوند. مردان جوان در جلوی درب خانه می‌رقصند. زنان هم در داخل پایکوبی خود را دارند و از پنجره رقص مردان را تماشا می‌کنند. در این حال کیک، شیرینی، چای، قهوه و سیگار تعارف می‌شود. غذای اصلی (منصف) هنگام ظهر سرو می‌شود.

پس از صرف غذا عروس به اتاقی می‌رود که داماد در آنجا منتظر اوست. در گذشته مراسم عروسی تا اثبات باکرگی عروس و تأیید آن توسط زنان دو خانواده ادامه می‌یافت. امروزه اما با تغییر سبک زندگی به خصوص در شهر امان، بسیاری از بخش‌های مراسم حذف و مراسم یک روزه به سبک غربی رایج شده است. عروس لباس سفید غربی می‌پوشد و داماد هم کت و شلوار؛ بعضی خانواده‌های ثروتمند لباس عروسی خود را از اروپا سفارش می‌دهند.

مراسم بردن عروس به خانه‌ی داماد همچنان با کاروانی از اتومبیل همراهی می‌شود. امروزه به جای منزل داماد، مراسم در سالن عمومی ‌یا تالار هتل برگزار می‌شود و دیگر زنانه-مردانه نیست. گروه‌های خانوادگی به دور یک میز می‌نشینند. گرچه خانواده‌های اردنی امروز تمایل چندانی به مراسم تأیید باکرگی عروس در روز عروسی نشان نمی‌دهند، اما باکره بودن عروس هنوز مسئله بسیار حیاتی به شمار می‌رود. مردم اردن از 1940 تدریجاً به مراسم ازدواج کوتاه و اقتصادی به شیوه‌ی غربی روی آوردند. اکنون تنها خانواده‌های اندک شمار و ثروتمند به مراسم عروسی یک هفته ای علاقه نشان می‌دهند. اجرای مراسم سنتی عروسی چنان هزینه‌ی بالایی می‌طلبد که داماد برای تأمین آن بایستی ازدواج خود را تا سی و چند سالگی به تاخیر بیاندازد. با تمام این احوال، جشن ازدواج نشان آبرو، سخاوت و طبقه‌ی اجتماعی هر خانواده به شمار می‌رود[۱۰].

آشپزی اردنی

آشپزی اردنی یک روش سنتی برای آماده‌سازی غذاست که اصالتاً اردنی است. این شیوه طی قرن‌ها تغییرات اجتماعی و سیاسی که ریشه در عصر پارینه سنگی اردن دارند، آغاز شده است. تنوع فراوانی در شیوه‌های پخت غذا در اردن وجود دارد. آشپزی اصیل اردنی شامل پختن، سرخ کردن و کباب کردن همراه سبزی‌ها، گوشت و مرغ است. از دیگر شیوه‌های رایج آشپزی می‌توان به بریان کردن و تهیه غذا با سس‌های ویژه اشاره کرد.

از آنجا که اردن یکی از بزرگ‌ترین تولید‌کنندگان زیتون در دنیاست، روغن زیتون، روغن اصلی آشپزی در اردن است. سبزی‌، سیر، ادویه، پیاز، سُس گوجه فرنگی و لیمو طعم دهنده‌های رایج در غذاهای اردنی‌ها هستند. آشپزی اردنی مجموعه ای برگرفته از غذاهای بیابان‌نشین‌ها، روستاییان، کشورهای سوریه، لبنان و فلسطین است.

غذای ملی اردن، منصف (Mansif) نام دارد که از غذاهای بیابان نشین‌هاست؛ معنای آن در عربی به نصف است که مراد نصف یک بز یا گوسفند است. این غذا مخصوص جشن‌ها و مراسم است. در هنگام سرو آن، داخل یک سینی یک ورق نان پهن می‌کنند. روی آن مقدار زیادی برنج می‌ریزند و روی برنج گوشت گوسفند را قرار می‌دهند و به همراه سس ماست جلوی مهمانان می‌گذارند.

این غذا از نان، گوشت، ماست، برنج، مغزها و ادویه تشکیل شده است و در دیس‌های بزرگ و دایره‌ای صرف می‌شود. در نسخه‌های مدرن، با گوشت مرغ هم طبخ می‌شود، حتی گاهی سیب زمینی و سبزیجات پخته مثل هویج هم در کنارش سرو می‌شود. امروزه برنج و گوشت آن در ظروف جدا سرو می‌شود که همه‌ی این‌ها منصف را از حالت سنتی خود خارج کرده است. صبحانه معمولاً شامل انواع پنیرهای سفید، زیتون‌ها، ترشی سبزیجات و نان‌های تازه پخت به همراه مغز هسته‌ی میوه‌ها، کره و عسل می‌باشد. بهترین گزینه‌ی نوشیدنی به همراه صبحانه چای یا آب‌میوه است.

ناهار برای بسیاری از خانواده‌های اردنی وعده‌ی غذایی اصلی است و معمولاً شامل گوشت و انواع متنوعی از سالادها می‌شود. شام معمولاً کمتر از ناهار است که البته این موضوع برای خانواده و برنامه کاری آن‌ها می تواند متفاوت باشد. جمعیت زیاد فلسطینی‌ها در این کشور باعث رواج غذای مشهور دیگری به نام مقلوبه شده است. این غذا از گوشت، پیاز سرخ کرده و انواع متنوعی از سبزی‌ها تشکیل شده است. کلمه مقلوبه به معنی "وارونه" است و علت این نام گذاری آن است که این غذا در هنگام پخت به‌طور کامل در یک ماهی تابه زیرورو می‌شود.

غذاهای بیابان نشین‌ها

مهم‌ترین بخش غذایی بیابان نشین‌ها را شیر و فراورده‌های شیری گوسفند و بز تشکیل می‌دهد، گرچه میزان نگه‌داری شتر و پرورش آن امروزه کاهش یافته است.

نان بخش مهم دیگری از غذای بیابان نشین‌هاست. آرد نان را از روستاهای نزدیک تهیه می‌کنند. چادر نشین‌ها هم چای و هم قهوه می‌نوشند. قهوه‌ی عربی برگرفته از قهوه‌ی ترکی است. این نوع قهوه بر روی حرارت مستقیم آتش تهیه می‌شود و سه بار به جوش می‌آید تا آماده خوردن شود. پس از صرف غذاهایی چون منصف سه مرتبه قهوه برای مهمانان آورده می‌شود. چای هر روز و پس از هر غذا نوشیده می‌شود و سرو آن مراسم خاصی ندارد. مخلوط شیر و چای برای صبحانه متداول است. در هنگام دم کردن به چای شکر نیز اضافه می‌شود.

غذای روستانشین‌ها

غذاهای روستانشین‌ها مشابه غذاهای کشورهای فلسطین، سوریه، لبنان است؛ سبزیجات، فرآورده‌های شیر، گوشت و حبوبات مصرف می‌شود. ماهی نقش چندانی در غذای آن‌ها ندارد. آن‌ها از زیتون، آب مرکبات، بادام و پسته زیاد تغذیه می‌کنند. در تابستان میوه‌هایی نظیر هندوانه و انگور در دسترس است. در صبحانه چای، آب میوه، انواع پنیر و سبزی خورده می‌شود.

ناهار وعده‌ی مهمی ‌به شمار می‌آید. غذایی به نام مسخن (Musakhin) شامل جوجه به همراه سماق است که روی نان سوری سرو می‌شود. به همراه ناهار معمولاً سالاد خورده می‌شود؛ سالاد‌هایی نظیر سالاد لبنانی تبوله (Tabbuli) که تشکیل شده از بلغور گندم، جعفری، نعنا و پیاز سبز یا سالاد عربی که با گوجه فرنگی، خیار، پیازخرد شده، آب لیمو و روغن زیتون تهیه می‌شود. تحینی(Tahini) (خمیر کنجد و آب لیمو ترش) و تخم مرغ پخته‌ی مزه دار شده با سیر و آب لیمو از چاشنی‌های کنار غذا محسوب می‌شوند. وعده‌ی شام از ناهار سبک تر است. در گذشته شام در سوپی تشکیل شده از مواد غذایی و سبزیجات باقی مانده‌ی ناهار و نان‌های خشک خلاصه می‌شد. اما و با عوض شدن عادت‌های مردم، وعده‌ی شام مفصل‌تر شده است. از ادویه‌های مصرفی غذاهای اردن می‌توان به فلفل سیاه و قرمز، سماق، دارچین، فلفل شیرین، هِل، میخک و تخم گشنیز اشاره کرد[۱۱].

لباس و پوشاک اردنی

لباس سنتی اردن به طور کلی از سنت‌های سوریه‌ بزرگ منشعب شده است. مردان بیابان نشین‌ شلوار کتان می‌پوشند و بر روی آن لباس نخی بلند و آستین داری به نام دشداشه به رنگ‌های مختلف، البته آبی متداول تر است. روی دشداشه، کمربندی چرمی‌بسته می‌شود که در برخی از انواع آن، نوار چرمی ‌به صورت ضربدری روی شانه‌ها کشیده می‌شود و جای قرار دادن فشنگ و اسلحه و دشنه در آن تعبیه شده است. روی دشداشه عبا پوشیده می‌شود که جنس آن از پشم شتر تا ابریشم متفاوت است و عموما دارای حاشیه تزیینی طلا یا نقره کوب است. در زمستان مردان کت پشمی‌ یا کتانی ضخیم نیز می‌پوشند که معمولاً ساخت دمشق می‌باشد.

پوشش سر مردان، نام‌های مختلفی دارد از جمله شیماق یا کفیه که مربعی بزرگ به رنگ قرمز و مشکی است و از جنس کتان مخلوط با ابریشم است که از قطر تا شُده و روی سر قرار می‌گیرد. آنچه سر بند اردنی را از اعراب دیگر متفاوت می‌کند، منگوله‌های خیلی بلند و تزیین شده است که از هر چهار گوشه‌ی سربند آویزان است.

برای نگه داشتن این پارچه بر روی سر، از ریسمان دو لایه‌ای به نام عقال استفاده می‌شود. شکل این ریسمان و بلندی و تزیینات مختلف آن نشانگر اصلیت فرد (سوری، فلسطینی، اردنی یا سعودی) و نیز مجرد یا متأهل بودن اوست. چنان که مردان متأهل ریسمان را کاملا صاف بر روی سر و مردان مجرد با زاویه می‌گذارند.

قسمت اصلی لباس سنتی زنان، پیراهن بلند مشکی است که در قسمت یقه و حاشیه‌ی پایین و حاشیه‌ی جلویی و سرآستین، با رنگ‌های مختلف تزیین شده است. آستین‌ها بسیار بلند و گشاد است و اضافه‌ی آن با بند بسته می‌شود. آستین‌های بلند کاربرد‌های زیادی به هنگام کار روزانه داشته‌اند.

شکل تزیین سوزن‌دوزی روی پیراهن نشان دهنده اصلیت زنان است و در روستانشین‌ها و قبایل مختلف با هم فرق دارد؛ مثلا صحرانشینان از تزیینات سنگین ابریشم و کتان در رنگ‌های روشن مانند زرد، قرمز، نارنجی بر روی پیراهن استفاده می‌کنند. در بعضی قبایل رسم بر این است که دوشیزگان از رنگ آبی استفاده می‌کنند و زنان متأهل از رنگ‌های روشن و بیوه‌ها معمولاً مشکی و آبی و تنها در قسمت یقه و روی سینه را با رنگ‌های دیگری می‌دوزند.

روی پیراهن کمربند پشمی‌ یا چرمی‌ بسته می‌شود. کمربند قرمز مخصوص زنان متاهل و آبی یا تیره مخصوص مجرد‌هاست. روسری زنان با نام شامبر یا ملفه یک دور به دور صورت پیچیده می‌شود و سپس برای محکم نگاه داشتن آن از نوار پارچه‌ای سربند به نام عصبه استفاده می‌شود. روستانشینان بیشتر به شهر‌ها رفت و آمد دارند، بنابراین به پارچه‌های گران‌تر دسترسی دارند. پیراهن مردان روستا کتانی و دکمه دار از بالا یا پایین است. بر روی آن بالا پوش تزیین شده‌ای می‌پوشند که در قسمت جلو و آستین و حاشیه‌ی پایین آن با چرم یا پارچه تزیین شده است. شلوار آن‌ها گشاد و در قسمت دم پا تنگ (شلوار گشاد تُرکی) و از جنس کتان است.

آن‌ها بر روی پیراهن دشداشه یا مانند روستاییان فلسطینی اورکتی به نام قُمباز می‌پوشند که روی شانه‌ی چپ تا کمر دکمه می‌خورد و بر روی آن کمر بند چرمی‌بسته می‌شود. برای آزادی حرکت بهتر دو انتهای جلوی کت را بالا آورده به کمربند وصل می‌کنند پارچه‌ی این کت کتان- پشمِ انگلیسی یا کتان- ابریشم سوری است. البته جوان‌تر‌ها تی شرت و جین غربی می‌پوشند ولی مانند صحرانشینان از پوشش سر با همان رنگ‌ها و همان منگوله‌های اردنی دراز استفاده می‌کنند. این پوشش سر به دلیل کاربرد فراوان حتی با لباس‌های غربی نیز استفاده می‌شود. از اواخر قرن نوزدهم کلاه ترکی موسم به طربوش (کلاه قرمز بلند با ریسمان و منگوله‌ی ابریشمی) نیز رواج دارد[۱۲].

دسترسی زنان روستانشین به پارچه‌های ساخت دمشق، حمص و آلپو بیشتر است. تزیینات روی لباس روستانشینان، اصالت فلسطینی یا جنوب سوریه‌ای آن‌ها را نشان می‌دهد. از 1940 به این طرف لباس پوشیدن زنان تغییر زیادی کرده بنابراین ممکن است در نسل‌های مختلف یک خانواده زنانی با لباس‌های متفاوت مشاهده شود. امروزه بسیاری از زنان تنها در مراسم رسمی‌ و جشن‌های عروسی از لباس سنتی اردن استفاده می‌کنند. بخش اصلی لباس یعنی همان پیراهن بلند مشکی کتانی با صحرانشینان یکسان است که با ابریشم رنگی و نخ کتانی به رنگ‌های زرد و سفید و قرمز سوزن دوزی می‌شود. سوزن دوزی با طرح X بر روی قسمت سینه متداول است. زنان روستا مانند زنان صحرا بر روی پیراهن کمربند نمی‌بندند و به جای آستین‌های خیلی بلند و گشاد، آستین تنگ تا مچ دارند. هنگام بیرون رفتن نوعی ژاکت تزیین شده‌ی سنگین می‌پوشند و پوشش سر آن‌ها نیز همانند صحرانشینان شامل روسری و سربند است[۱۳].

آداب دیگر

علاوه بر نذر و برخی دیگر از آداب اسلامی ‌با این که اشکال عرفانی اسلام و مسیحیت در اردن مورد استقبال قرار گرفته، باز هم مردم اردن به ارواح و سحر و جادو اعتقاد دارند. مردم بر این باورند که برخی از مکان‌های باستانی توسط ارواح و اجنه خالی از سکنه شده و ارواح از گنج‌ها و دفینه‌های آن مکان محافظت می‌کنند. یکی از باور‌ها مربوط به سال 1986 در نزدیکی خرابه‌های دکاپلیس شهرستان ابیله(Abilah) می‌باشد؛ می‌گویند گنجینه‌ای است از یکی از کلیسا‌های شهر، شامل دو ناقوس طلاکاری شده که در تنگ‌های بزرگ پنهان شده و در یکی از باغ‌های زیتون دفن شده است. این گنج توسط یک جن مونث حفاظت می‌شود که باعث گم شدن کسانی می‌شود که در پی یافتن این دفینه می‌باشند. این امکان وجود دارد که بالای گنج بایستید و آن را نبینید.

کسی که بخواهد گنج را پیدا کند، ابتدا باید بداند که چگونه آن جن را خشنود کند. داستان‌های محلی روستا‌های اطراف حرثا (Hartha) الخُریبه (al-Khuraybah) و قراکوش (Qarakush) حاکی از آن است که در اواسط قرن بیستم، یک جوینده گنج از شهر هوبراس (Hubras) قادر به جلب رضایت جن بوده و توانسته است دو ناقوس را بیابد و آن‌ها را در دمشق به فروش رسانیده است. مردم اردن مانند بسیاری از افراد منطقه‌ی مدیترانه، به چشم بد اعتقاد دارند؛ به عبارت صحیح‌تر چشم حسود، تحسین فرد، شئ یا حیوان، نیروی مخرب را جذب نموده و باعث آسیب دیدن آن فرد، شئ یا حیوان می‌شود. با استفاده از افسون و طلسم و به زبان آوردن نام خدا می‌توان چشم بد را دفع کرد. هنگامی‌که از شخصی یا چیزی تعریف می‌کنند، همیشه باید بگویند: ماشاالله به معنی هر چه خدا بخواهد! بر این باور هستند که این جمله بلایا را دور نگه می‌دارد. بچه‌ها اغلب توسط طلسم‌هایی ساخته شده از شیشه‌ی آبی رنگ یا پوشیدن حلقه‌های آبی از آسیب‌ها محافظت می‌شوند.

آبیِ رنگ طلسم چشم زخم کمک می‌کند تا از آسیب دیدن‌ جلوگیری شود. خطوطی از قرآن، مانند آیت‌الکرسی برای جلوگیری از چشم زخم برای افراد و نیز اشیاء استفاده می‌شود. مسیحیان اردن نیز به چشم زخم اعتقاد داشته و برای جلوگیری از آن از طلسم‌های مریم مقدس و همچنین حلقه‌ها و شیشه‌های آبی رنگ استفاده می‌کنند. مهره‌های آبی یا آیات مذهبی را اغلب از آینه‌ی ماشین‌ها آویزان می‌کنند تا از چشم بد در امان باشند. کامیون‌ها ممکن است عروسک یا یک لنگه کفش نوزاد را به آینه آویزان کنند تا با کودکان تصادف نکنند. حیوانات با ارزش نظیر اسب و شتر، حلقه‌های بافته شده در یال، دم یا آویزان شده از گردن دارند. طلسم‌ها اغلب از درب ورودی خانه‌ها و محل کسب و کار آویزان می‌شوند تا آن مکان را حفاظت کنند. امروز رفتار‌هایی مانند آویزان کردن طلسم در ماشین یا بالای درب ورودی تبدیل به بخشی از سنت شده است و انجام آن دلیل بر اعتقاد افراد به سحر یا توانایی طلسم‌ها برای جلوگیری از آسیب نیست.

نوشتن طلسم هنوز هم در اردن به چشم می‌خورد. بعضی خانواده‌ها در زمینه‌ی نوشتن طلسم‌هایی که باعث دفع شر یا کمک به درمان بیماری‌ها می‌شود دارای توانایی‌های خاص هستند؛ بسیاری از کسانی که این توانایی را دارند ادعا می‌کنند از نوادگان حضرت رسول(ص) هستند؛ معمولاً از طریق حضرت فاطمه(س) و دو فرزندش امام حسن و امام حسین(ع)! از مسیحیان کسانی که طلسم می‌نویسند کشیش هستند، بقیه انسان‌های معمولی هستند که به دلایلی توانایی نوشتن طلسم‌های تاثیر گذار به آن‌ها داده شده است. مسیحیان نیز بدون مشکل از طلسم‌های مسلمانان خریداری می‌کنند. رفتار‌های سنتی اغلب خارج از حیطه اعتقادات مسلمانان و مسیحیان می‌باشد، با این حال تلاش می‌کنند با استفاده از مذهب سنت‌هایشان را تصدیق کنند. اردنی‌ها به برخی از سنت‌ها بسیار پایبند تر از اعتقادات هستند[۱۴].

بسیاری از آنچه که امروز موسیقی و رقص سنتی خوانده می‌شوند هم چون غذا نشأت گرفته از فرهنگ و سنت مردم روستایی بادیه‌نشین است. یکی از این رقص‌های سنتی مشهور اردن دبکه است. در این رقص افراد شانه به شانه یکدیگر و در حالی که دستان همدیگر را گرفته‌اند به صورت یک دایره قدم به قدم حرکت می‌کنند. موسیقی همراه این رقص شامل نی، طبل و مجمر می‌شود. این رقص که بین بادیه‌نشین‌ها و غیر بادیه‌نشین‌ها مشهور است، معمولاً در عروسی‌ها انجام می‌شود.

اساطیر، افسانه‌ها و قصه‌های عامیانه

ادبیات مردمی‌ بخش مهمی ‌از میراث مردمی ‌هر ملتی را تشکیل می‌دهد که‌ شامل حکایات، اسطوره‌ها و خرافات، ترانه‌ها، امثال، فکاهی و... است. این ادبیات ثمره میراث مردمی‌است و به وسیله کلمات بیان می‌گردد. این میراث همیشه با فرهنگ عربی در ارتباط بوده و بر یکدیگر تاثیرات متقابلی داشته‌اند. ادبیات مردمی‌ نقش مهمی‌ در حفظ فرهنگ و هویت عربی داشته است. راویان و حکایت گران این میراث و ادبیات را با زبانی بین فصیح و لهجه، از نسلی به نسل دیگر منتقل کرده‌اند.

ادبیات مردمی ‌اردن جزئی از ادبیات مردمی جهان ‌عرب و تکمیل کننده آن است. موضوعات مختلف ادبی از طریق روایت به نسل‌های بعد منتقل می‌گردند و ویژگی خاص همه آن‌ها، مجهول بودن مؤلف آن‌هاست. اکثر متون ادبیات مردمی‌ نویسنده، مؤلف یا گوینده‌ی مشخصی ندارند و اگر هم معلوم باشد راویان و صاحب نظران در مورد آن اختلاف دارند[۱۵].

اساطیر

اساطیر در تمامی‌کشور‌ها به نسبت اختلاف سطح تمدنشان وجود دارد. ویژگی خاص اسطوره‌ها این است که همه چیز به شکل عجیبی با هم آمیخته می‌شوند و انسان تلاش می‌کند تا صفاتی خیالی به آن‌ها اضافه کند. مثلاً «غول» اسطوره‌ای است خیالی که تقریبا در ‌اسطوره‌های تمامی کشورها وجود دارد[۱۶]. کتاب اساطیر من بلادی از تألیفات استاد فایز علی الغول، از اولین کتاب‌هایی است که در زمینه‌ی اساطیر کشور اردن نوشته شده است. این کتاب حاوی 20 قصه اساطیری است. استاد فایز نقش قابل‌توجهی در تثبیت این نوع قصه در اردن دارد[۱۷]. در یکی از داستان‌های این کتاب به نام«بنت‌الترنج» سرزمین ترنج در پشت کوه قاف قرار دارد و مردم آن همه از جنس جن و عفریت هستند. در این سرزمین درختی وجود دارد که هر هزار سال میوه می‌دهد. در هر یک از میوه‌های این درخت، موجود شگفت‌انگیزی با رازی عجیب قرار دارد و در این میوه‌ها غولی شگفت‌انگیز و عظیم‌الجثه با ناخن‌های بلند چون شمشیر و دندان‌های تیز وکمر خمیده است، در این داستان که غول قطعه بزرگی از شیرینی‌ها را می‌خورد و به دنبال آن ناخن‌هایش قطع می‌شوند[۱۸].

در داستان دیگری تحت عنوان «قصــة عناد» زمین شکافته شده و جنی از آن خارج می‌گردد. این جن به «فرحــة» صداقت و دوستی خود را اثبات کرده و او را نصیحت می‌کند. سپس برای رساندن «فرحــة» به کاخ سلطان او را بر پشت خود سوار می‌کند[۱۹]. در داستان «شمعــة مفرقــة السبعــة» غول از کلمات مسجوع و هم آوا استفاده می‌کند؛ مثل: ماسی ماسی ماذا علی راسی؟ بری بری ماذا علی ظهری![۲۰] تقریباً در تمام این اسطوره‌ها عنصری قدرتمند و خیالی با نام غول یا پری دیده می‌شود.

داستان‌هایی مانند«مکر»، «الشیخ شرتح» و «حتی الثعلب» از داستان‌های حیوانات در کشور اردن به شمار می‌روند؛ داستان‌هایی کوتاه و دارای عناصر جزئی که هدف آن‌ها بیان حقایقی در عالم طبیعت است. این داستان‌ها خرافه‌هایی هستند که هدفی اخلاقی مانند وعظ و نصیحت را دنبال می‌کنند. در این نوع داستان ، بخش کوچکی از حقیقت اولیه هنوز باقی است[۲۱].

در کتاب استاد فایز علی غول در داستانی تحت عنوان «عاقبــة العدوان» ‌قهرمان از سوراخ سوزنی رد شده و وارد هندوانه‌ای می‌شود تا شهری با هفت ستون را در آن بیابد. وی در این شهر می‌گردد و شگفتی‌های متعددی را مشاهده می‌کند[۲۲]. «ابو سقسوفه» قصه دیگری است که در آن زمین پر از زنبورهای بزرگ و عظیم الجثه است و زنبورهای کوچک در آن به اندازه موش هستند[۲۳].

حکایات محلی

در اردن مانند دیگر کشورها حکایات محلی بسیاری وجود دارد؛ این حکایات معمولاً درباره اشخاص معروف و اتفاقات معلومی می‌باشند. این حکایات به شکل شفاهی از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌گردند و انواع متعددی دارد؛ مانند حکایات مردمی که واقعیت‌های جامعه را بیان می‌کنند، حکایات خرافی که امور خارق‌العاده نقش اصلی را در آن‌ها ایفا می‌کنند و در دنیایی غیر عادی اتفاق می‌افتند، حکایات حیوانات که اصل آن‌ها به هند و یونان برمی‌گردد و هدف آن‌ها، وعظ و ارشاد با اسلوبی واضح و روان است و حکایات سرگرم کننده که داستان‌های کوتاهی هستند که موضوعات آن‌ها، اتفاقات زندگی روزمره است و معمولاً امور خارق العاده در آن‌ها بسیار کم اتفاق می‌افتد. هدف آن‌ها، سرگرمی و شادی شنونده می‌باشد. هم‌چنین حکایات اعتقادی مردم که تاثیرات دینی و اسلامی‌ قابل‌توجهی دارند و روح وعظ و ارشاد در آن‌ها دیده می‌شود.

قصه و حماسه

قصه و حماسه به مثابه تاریخ اقوام است که ویژگی‌ها، بزرگی‌ها و قهرمانی‌های آنان را به تصویر کشیده و وقایع و اتفاقات گوناگون و اختلافات آن‌ها را بیان می‌کنند. این گونه روایات نیز به گونه‌ی شفاهی از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌گردند. مشهورترین قصه‌های عرب که در اردن نیز شهرت دارد عبارت‌اند از: سیره عنتره، قصۀ سیف بن ذی یزن، داستان شاهزاده ، قصۀ بنی هلال و داستان ظاهر بیبرس. این داستان‌ها از وقایع بزرگ زمان جاهلی تا دوره ممالیک حکایت می‌کنند[۲۴]. در ادامه خلاصه‌ای از هر یک می‌آید. محور سیره عنتره یکی از مشهورترین پهلوانان عرب به نام عنترة بن شداد است. وی در زمان جاهلیت زندگی می‌کرد و به شجاعت، شهامت و پهلوانی مشهور بود. هم‌چنین در فن شعر و شاعری بسیار توانا بود تا جایی که جزء شاعران معلقات هفتگانه قرار گرفت.

این داستان، اتفاقات زمان قبل از تولد عنتره تا زمان قهرمانی و شجاعت وی را به تصویر می‌کشد. در طی داستان، عشق عنتره نسبت به دختر عمویش عبله و ویژگی‌های مردم عرب به تصویر کشیده شده است. این داستان به شعر و نثر گفته شده و در حدود ده هزار بیت در 32 جلد می‌باشد[۲۵]. سیف بن ذی یزن پادشاه حِمیَری یمن است که در زمان چیرگی حبشیان بر یمن طرد و به ایران پناهنده شد. سپس با کمک انوشیروان شاهنشاه ایران توانست بر حبشیان پیروز شود و سرزمین اجداد خود را باز پس‌گیرد. پژوهشگران معتقدند که این پیروزی در سال 570 میلادی به وقوع پیوسته است.

این داستان به دلیل جنگ عرب‌ها برضد حبشیان محبوبیت زیادی در بین ملل عرب دارد. سیف بن ذی یزن یکتاپرست بود و در جریان اتفاقات و وقایع از کرامات و سحر کمک می‌گرفت. خیالات مردم اتفاقات خارق العاده‌ای را به این داستان اضافه کرده است. در این قصه سفرها و جنگ‌جویی‌های سیف و فرزندان و سربازانش به تصویر کشیده شده است، هم چنین تاریخچه ساخت برخی شهرها نیز آمده است[۲۶].

داستان شاهزاده خانم با اتفاقاتی که در زمان عبد الملک بن مروان خلیفه اموی به وقوع می‌پیوندد، آغاز می‌شود و تا زمان واثق عباسی ادامه می‌یابد. محور داستان شاهزاده خانمی ‌به نام فاطمه بنت مظلوم بن صحصاح است که قهرمانان مسلمان زیادی مانند امیر عبدالوهاب، امیر محمد بطال و عقبه سلیمی ‌او را یاری می‌رسانند. در این داستان نبرد بین عرب و روم به تصویر کشیده می‌شود. شاهزاده به همراه قبیله خود (بنی کلاب) و تعدادی از قبایل عرب به منطقه مرزی در شمال برای جنگ با رومیان منتقل می‌شود. در این ماجرا به قدرت نظامی‌ عرب و اراده و عزم قوی آنان در مقابل دشمن پرداخته می‌شود.

این داستان در حدود 7000 صفحه است و راوی برای بیان آن از دو شیوه شعر و نثر کمک می‌گیرد و تلاش می‌کند تا تصویری واضح از وقایع سیاسی و نظامی‌ را نشان دهد و اطلاعات با ارزشی از عادات، تقالید، اعتقادات، حکایت‌ها و اخبار زنان و مردان عرب، سودان، ایران و روم را ارائه کند[۲۷]. بنی هلال قصه‌ای طولانی است که به شعر و نثر بیان شده است و داستانی پهلوانی به شمار می‌رود. در این داستان، جریان مهاجرت قبایل عربی قیس از یمن به سرزمین‌های مغرب و اتفاقات مسیر و چگونگی غلبه بنی هلال بر سایر قبایل به تصویر کشیده می‌شود. بعضی مورخان بزرگ عرب مانند ابن خلدون، قبیله بنی هلال و وقایع جنگ‌های آنان را ثبت کرده‌اند[۲۸].

محور داستان ظاهر بیبرس، پادشاهی است که جنگ‌های فراوانی با صلیبیان و تاتارها انجام داد و پیروزی‌های فراوانی را به دست آورد. این داستان از بخش‌های مختلفی تشکیل می‌شود و در آن‌ها به کردهای ایوبی، محمود بیبرس و ورود او به مصر، روابط او با ایوب و ایبک ترکمانی، چگونگی جلوس بر تخت پادشاهی مصر می‌پردازد و جز سرزمین‌های اسلامی‌، جنوب اروپا و جزایر انگلیس را نیز در برمی‌گیرد[۲۹].

ضرب المثل‌ها

ضرب المثل‌ها گونه ای از گفتارند که در پس آن‌ها تاریخچه و داستانی پند آموز نهفته است و به سرعت منتشر می‌شوند. ضرب المثل واضح‌ترین گونه ادبیات مردمی ‌است زیرا حکایات و داستان‌ها و اتفاقات بسیاری را دربردارد. ریشه بسیاری از این امثال به تجارب انسانی، عادات و تقالید، میراث ادبی و ادیان در گذشته برمی‌گردد و ویژگی‌ها ،دلالت‌های اجتماعی، دینی و آموزشی زیادی را دربر دارد[۳۰].

امثال معمولاً از حقایقی حکایت می‌کنند که به شکل مختصر و آسان کوتاه شده‌اند و هیچ‌گونه پیچیدگی در آن‌ها دیده نمی‌شود. این امثال جوانب فکری، اقتصادی و فلسفی را به تصویر می‌کشند که در پشت آن‌ها تجربه‌ای پنهان است[۳۱]. امثال با قابلیت حفظ آسان و دارا بودن مضامین بسیار، از دیگر انواع ادبیات مردمی‌ متمایز می‌شوند؛ هر یک از ضرب المثل‌ها محتوی حکمت و موعظه‌ای هستند که آن‌ها را به دونوع سلبی و ایجابی تقسیم می‌کند. در زمینه ضرب المثل‌های عربی و به ویژه ضرب المثل‌های کشور اردن تحقیقات زیادی صورت گرفته است. بسیاری از پژوهشگران این امثال را جمع آوری کرده و مجموعه‌هایی فراهم آورده‌اند. دانشمندان بزرگی از جمله ابشیهی، بکری، ثعالبی، زمخشری، سیوطی و بن عاصم در زمینه جمع آوری امثال ‌تلاشهای زیادی انجام داده‌اند[۳۲].

کنایات و تعابیر

کنایه یا پوشیده سخن گفتن گونه‌ای دیگر از ادبیات مردمی است که ویژگی آن تاثیرگذاری فوق العاده آن است. کنایات زیادی در میان مردم عرب و کلام خداوند استعمال شده است. کنایه‌ها دارای دو معنای دور و نزدیک هستند که معنای نزدیک آن‌ها مورد نظر نیست؛ گوینده سخن را به نحوی بیان می کند که ذهن خواننده یا شنونده به کمک معنی صریح و نزدیک آن پی به معنی دور آن ببرد. تعابیر و اصطلاحات نیز شیوع زیادی در بین مردم دارند. ضرب المثل‌های ملل مختلف تشابه ها و تفاوت‌های زیادی دارند ولی در کنایات و تعابیر این اختلافات بیش از تشابهات به چشم می‌خورد؛ مثلا در کشور اردن با الفاظی کنایه گفته می‌شود که در سایر ملل عرب گفته نمی‌شود؛ مانند: ع الحارک: کنایه از سرعت، ع الحدید: کنایه از فقر و نداری، و قلیل الحیلــة: کنایه از عدم قدرت در مواجهه با سختی‌ها و مشکلات[۳۳]

چیستان

لغز یا چیستان آن است که نام چیزی را پوشیده دارند، اما با ذکر اوصاف آن از شنونده بخواهند که نام را بیان کند. لغز ممکن است یک بیت یا یک شعر کامل یا کلامی موزون باشد؛ چیستان‌ها وسیله‌ای برای فهم هوش افراد و سرعت و بدیهه‌گویی به شمار می‌روند. در چیستان‌ها مسائل آموزشی و تربیتی و فرهنگی زیادی گنجانده می‌شود و در تمامی‌ فرهنگ‌ها و ملل وجود دارند؛ در زمان عباسیان و در داستان‌هایی مانند هزار و یک شب چیستان‌های زیادی دیده می‌شود. در چیستان‌های کشور اردن دلالت‌های تاریخی و اجتماعی فراوانی یافت می‌شود که به باورها، اعتقادات، زندگی اقتصادی و فرهنگی مردم اردن اشاره می‌کنند[۳۴].

لطیفه

مجموعه‌ای از کلمه‌هایی که کنار هم قرار می‌گیرند و داستانی کوتاه (با جزئیات کم) خلق می‌کنند که از چاشنی طنز بهره برده است. نقطه‌ی اشتراک لطیفه‌ها، عادت شکنی و نوعی آشنایی زدایی است که موجب خندیدن مخاطب می‌شود. لطیفه در همه کشورها وجود دارد. برخی ‌حتی در حالت عصبانیت و ناراحتی خود نیز نکاتی را می‌گویند که باعث خنده بقیه می‌شود. در کشورهای عربی نیز کتاب‌هایی وجود دارد که سرشار از لطیفه است. شخصیت «جُحا» در نزد عرب‌ها یک شخصیت طنز آلود است که برای بیان لطیفه از آن استفاده می‌کنند. جامعه اردن نیز برطبق شرایط خود شخصیت‌های طنزآلودی را ابداع کرده است. در اردن درباره‌ی دو شهر «الصریح» و «الخلیل» و اهالی آن‌جا لطیفه‌های فراوانی ساخته می‌شود. به تازگی شهر‌های «السلط» و «الطفیله» نیز به آن‌ها اضافه شده است[۳۵].

ترانه‌های محلی

ترانه‌های محلی جایگاه مهمی‌ را در بین انواع ابداعات در میان کشور‌های عربی و به‌ویژه کشور اردن دارند. این ترانه‌ها که از طریق شفاهی منتقل شده و راوی آن‌ها معلوم نیست در مناسبت‌های مختلفی خوانده می‌شوند. این ترانه‌ها به شکل مستقیم با زندگی مردم، عادات و تقالید و شیوه‌های زندگی آنان مرتبط هستند؛ در هریک از آن‌ها نوعی عواطف و احساسات ‌به چشم می‌خورد؛ در برخی شادی و سرگرمی ‌و در برخی مشکلات زندگی و سختی‌ها بیان می‌شود. شیوه‌های بیان آن‌ها ساده و روان با نوعی موسیقی همراه است[۳۶].

انواع ترانه‌های اردنی

ترانه‌های محلی از جنبه‌های اصالت و تاثیرات محیط بر آن‌ها با یکدیگر متفاوتند که در ادامه شرح انواع ترانه‌ها در زندگی صحرانشینان می‌آید.

قصیده

قصیده‌ها طولانی هستند و موضوعات متنوعی را دربر دارند؛ با ذکر رسول خدا(ص) آغاز شده و با سلام و درود بر وی پایان می‌پذیرد و به موضوعات قبیله‌ای، وقایع جنگی و تاریخی و حماسه‌ها می‌پردازند. از چند بخش مختلف تشکیل‌ شده که هربخش دارای دو بیت ‌است؛ سه مصرع اول هم قافیه و قافیه مصرع چهارم متفاوت است.

مانند: لبدی بکلامی‌و اعیــده و اخطه علی الجریــده و اعطیک خباراً جدیدة من مکــة لقصی حوران[۳۷]

هجین

از هجن (یعنی شتر) گرفته‌ شده‌ است زیرا آن را فقط روی شتر می‌خوانند. به همین دلیل به نام هجین(شتر) نام‌گذاری شده است. این نوع ترانه را معمولاً در مناطق روستایی و بیابانی می‌خوانند. از مقاطع مختلفی تشکیل می‌شود و قافیه هر مقطع با مقاطع دیگر متفاوت است؛ کارکرد آن کمک به آرامش نفس برای مقابله با مشکلات زندگی و کار است.

مانند: یا مرحبا بالغضی قرب هلی علی دیرتی بان یا نهیدها سکر مشرب والترف میـاح الردان[۳۸]

عتابا و موالیا و میجنا

«هنر موالی» از ابتکارات مردم واسط در عراق است که از یک حادثه حزن‌انگیز نشأت گرفته است؛ زمانی که ‌هارون الرشید هم پیمانان برمکی خود را از بین برد، در مردان و زنان تاثیر قابل‌توجهی گذاشت و آنان با حالت حزن‌انگیز و گریه آور ترانه‌هایی را می‌خواندند که به عبارت «یا موالیا» ختم می‌شد. انواع مختلف موالیا از جمله مربع، مخمس، مسبع، ثمانی، اخضر و احمر وجود دارد.

مردم کشور اردن کمتر از اصطلاح «موالیا» استفاده می‌کنند و بیشتر اصطلاحاتی نظیر «عتابا و میجنا» را به کار می‌برند. کلمه «عتابــة» از عتاب و حزن و ناله گرفته شده است. از میان انواع مختلف آن نوع «مربع» بیشتر در اردن استعمال می‌شود که درباره شکایت از سختی‌های روزگار، درد‌ها و رنج‌هاست؛ در ساخت آن، انسجام زیادی در ترکیب و جناس به چشم می‌خورد و یک لفظ با معانی مختلف تکرار می‌شود.

مانند: یا طولک طول نخلــة بباب جامـــــع

یا خدک لحمر من کل ورد جامـــــع

انا والله لارکع لک بکل جامـــــــــع

و جامع حبیبی ما یقربه حـــــــــدا

یا میجــــــنا[۳۹]

دلاعین

ترانه‌ای است که معمولاً عادات، تقالید، آرزوها و باور‌های روستاییان را بیان می‌کند و رقص‌آور است. در کشور اردن ترانه‌هایی از این نوع وجود دارد که با نام‌های متفاوتی خوانده و به مناطق مختلفی نسبت داده‌می‌شود. مانند: دبکــة رمثاویــة منسوب به شهر رمثا، دبکــة سلطیــة منسوب به شهر سلط، دبکــة معانیــة منسوب به شهر معان. دلاعین از مقاطع مختلفی تشکیل می‌شود که هر مقطع دارای چهار مصرع است؛ سه مصرع اول هم قافیه هستند و قافیه مصرع چهارم متفاوت است و معمولاً ابیات به «الف» ختم می‌شوند. در این ترانه‌ها موضوعاتی از قبیل شیوه زندگی روستاییان، سیاست، اقتصاد، غم و شادی، شکایت و رنج، عشق و ازدواج و... بیان می‌شوند.

مانند: طلعت ع الدرج طخــة ع طخــة و طیت ع قلیبی ما قلـــت اخا والله یا ابنیه لنصب لک فخــة و اصیدک صید الحجل یا اعیونا[۴۰]

ترانه‌های ساده

در این نوع ترانه‌ها معمولاً آرزوها و امیال شخصی و نیازهای جمعی مطرح می‌شود. این نوع ترانه‌ها به سرعت منتشر و فراموش می‌گردند.

مانند: یا بو رشیده قلبنا الیوم مجروح جرحاً عمیقاً و بالحشا مستظل هبــت النار والبارود غــــنی یابی یا حامـی ظعــــــــنا[۴۱]

حداء

ترانه‌ای است بر وزن رجز که معمولاً از چند مقطع تشکیل شده و قافیه هر مقطع با سایر مقاطع متفاوت است. این ترانه مانند قصیده توسط مردان خوانده می‌شود.

مانند: یا طیر ما جنک علوم عن طوشــة صارت شمال

تعلقت قبل الضـحی ما فکـــــها کود الظلام[۴۲]

ترانه‌های زنان

این ترانه‌ها را معمولاً زنان در چهار مصرع می‌سرایند و موضوعاتی از قبیل حماسه و فخر و عزت و قوت و ... را شامل می‌شود که با عباراتی مانند «هیه، أویها و أوها» آغاز می‌شود. از انواع دیگر آن «تراوید» است که زنان در زمان عروسی آن را می‌خوانند. برخی دیگر از این ترانه‌ها را زنان برای کودکان خود در جشن‌هایی مانند تولد، از شیر گرفتن کودک و بعضی دیگر را در مراسم طلب باران در مساجد و کنار قبور پیامبران می‌خوانند و در آن دعاها، توسلات و آیات قرآنی زیادی وجود دارد. ترانه‌های دیگری نیز وجود دارد که برای کودکان در زمان خواب (لالایی) خوانده می‌شد و در آن معمولاً ذکر خداوند گفته می‌شد؛ مانند:

نامت عیـــــون الناس عیـــــــن الله ما نامت ما عمر شـــــدة یا یمــة علی مخلوق دامت[۴۳]

اشعار بدوی 

قدیمی‌ترین نوع شعر است. این نوع شعر که معمولاً بر زبان مردم روستاها و بادیه جاری می‌شود وسیله‌ای برای بیان خواسته‌ها، آرزوها و دردهای آنان است. این‌گونه شعر زبان حال مردم و بیان جنگ‌ها و اتفاقات تاریخی و فرهنگی است. شعر بدوی در ویژگی واقع‌گرایی و صداقت، از دیگر اشعار جدا می‌شود. بیشتر اشعار بدوی زندگی قبیله‌ای و وقایع آن را بیان می‌کند و مجموعه تقالید، عادات و اصول زندگی در آن به چشم می‌خورد که شامل موضوعاتی از قبیل: مدح، ذم، رثا، حماسه، عتاب، حکمت، وصیت و ... است[۴۴].

جشن‌ها و سرودها

جشن‌های اردنی و بسیاری از کشورهای جهان اسلام با تعطیلات اسلامی همانند رمضان مرتبط است. افزون بر اینها کشور اردن بیش از کشورهایی همچون عربستان و عراق به جشنواره های‌ فرهنگی توجه دارد تا خود را کشوری آزاد نشان دهد. بخشی از این جشنواره‌ها در ادامه می آید.

جشنواره ترانه‌های کودکان عرب

وزارت فرهنگ اردن هرسال جشنواره‌ی ترانه‌های کودکان را برگزار می‌کند که در نوع خود اولین جشنواره در کشورهای عربی محسوب می‌شود. اهداف این جشنواره شامل: غنی‌سازی فرهنگ کودکان، تشویق نویسندگان و موسیقی‌دانان به نوشتن و سرودن ترانه‌های جدید کودکانه، نشر ترانه‌های کودکانه با مضامین والا و هدفمند، تشویق به استفاده از زبان عربی فصیح در ترانه‌های کودکان، برقراری ارتباط با سایر کشورهای عربی و آگاهی از تجارب آنان و تشویق پژوهش‌های صورت گرفته در زمینه کودکان است.

جشنواره ترانه اردن

وزارت فرهنگ اردن این جشنواره را همه ساله با همکاری اتحادیه‌ی هنرمندان اردن برگزار می‌کند. هدف آن تشویق هنرمندان به ابداع و ابتکارو پیشرفت است. این جشنواره روح رقابت را در میان نویسندگان، موسیقی دانان و آوازخوانان بالا برده و بازارهای داخلی و خارجی زیادی برای آنان فراهم می‌آورد. در این جشنواره به نفر اول 10 هزار دینار، نفر دوم 7هزار دینار و نفر سوم 5 هزار دینار اعطا می‌گردد.

جشنواره نمایش کودکان اردن

این جشنواره توسط وزارت فرهنگ اردن برای اولین بار در سال 1992 برگزار شد و پس از چند سال توقف، دور نهم آن در سال 2012 برگزار گردید. این جشنواره در ایام تابستان و همزمان با تعطیلی مدارس برگزار می‌شود تا شاهد بیشترین حضور و مشارکت مردمی‌باشد. اهداف آن شامل استفاده از تجارب مختلف در زمینه فرهنگ کودکان و پیشرفت هنر نمایش کودکان و توسعه ذوق مردم در زمینه نمایش است.

جشنواره نمایش جوانان اردن

این جشنواره را وزارت فرهنگ هرساله با هدف ارائه‌ی بهترین نمایش‌های جوانان برگزار می‌کند. اهداف دیگر آن شامل حمایت از نمایش و پیشرفت آن، ایجاد روح رقابت سازنده بین بازیگران تئاتر و نمایش و تنظیم دیدارهایی بین آن‌ها در زمینه‌های مختلف نمایشی است.

جشنواره حصاد (برداشت محصول)

این جشنواره در واقع نوعی برگشت به سوی زمین است، پس از اینکه زمین را رها کرده و به واردات مواد غذایی آماده اکتفا کرده‌اند و در واقع سعی دارد تا بوی نان تازه برخاسته از تنور، تپه‌های گندم طلایی و روزهای برداشت محصول را یادآوری ‌کند؛ آداب و رسومی‌ که امروزه رو به فراموشی نهاده است. در این جشنواره روستاییان و به ویژه پسران روستایی شرکت می‌کنند و روح همکاری و مساعدت بین آنان زنده می‌شود.

جشنواره خالدیه

وزارت فرهنگ هرساله جشنواره‌ای ویژه‌ی اشعار محلی و نبطی در شهر خالدیه در استان مفرق برگزار می‌کند که در آن شاعرانی که در زمینه اشعار محلی و نبطی فعالیت دارند شرکت می‌کنند. در این جشنواره شب‌های شعری برگزار می‌شود که در آن شاعرانی از سایر کشورهای عربی حضور دارند. مشهورترین شاعرانی که در شب شعرهای گذشته شرکت داشته‌اند؛ عمر الفرّاء از سوریه، احمد فؤاد نجم از مصر، عیسی مقدادی و علی عید الساعی از اردن می‌باشند.

جشنواره شطنا برای گندم و زیتون

این جشنواره در سال 2007 در شهر اربد برگزار شد. شهر اربد در سال 2011 شهر فرهنگی اردن شناخته شد. این جشنواره تلاش دارد تا میراث مردمی‌ اردن را احیا نماید.

جشنواره عبای سبز

این جشنواره که از سال 2008 آغاز شده، همه ساله درماه تموز در شهر عجلون به مدت 4روز برگزار می‌شود. در این جشنوراه تابلوهای هنری و آثار مختلف و متنوعی به نمایش گذاشته می‌شود که منعکس‌کننده واقعیت‌های فرهنگی و توانایی‌های استان و منطقه است.

جشنواره صهیل فی مطالع الزیتون

این جشنواره در ماه تشرین اول هرسال در زمان برداشت محصول زیتون برگزار می‌شود و در آن شاعران اردن و جهان عرب مشارکت می‌کنند و تلاش دارند تا میراث فرهنگی و میراث مزارع را به نمایش بگذارند.

انجمن فرهنگی امان

وزارت فرهنگ این جشنواره را همه ساله برگزار می‌کند که در آن پژوهش‌هایی در زمینه‌های قصه، نمایش، رمان، هنرهای تجسمی، میراث مردمی، فرهنگ و توسعه و... ارائه می‌شود[۴۵].

برخی از مهم‌ترین و مشهورترین سرودها و نغمات اردنی به همراه نام سازنده شان به شرحی است که می‌آید:

• احمد الدراسیه: اسمر یا غالی، خالی یا خال، دمعی جراح، یا الله الله، یا الله یا معبود، یا شوقی!

• احمد الردور: خیل لفت علینا، شوقی، لک ویلی علیهم!

• احمد سویرکی: حفلة 1، سهره عرس 1، 2، 3 و 4، عمه یا عمه، یمه الهوا غدنبی!

• اشرف الحسامی: حبکم بالقلب، حطمنی، دیداها، غدتبنی، لاتذکرنی!

• امل شبلی: ان ما ندمتک، ای دنیا، لخاطری، یا جارحنی،‌ یا ربی یا عالم، یاما یاما!

• احمد عنبده: الاردن اولا، شبابنا، کلمات قلبی، فاطر، یا شقاوته، یا ماکنت معاه، تشوبیه!

• العنود: خطمونی، مافی داعی، لاتسافرو ترحل، یا حبیبی!

• بشار اسرحان: احبک یا لبنان، اوراق الصبر، الا یا نفس، البارحه، الخیانة، بالعسکریة، حمام، روح بجسد، شعر سایب، یا حسین البشرک، یا علی!

• توفیق النحری: اشعل النار، القدس دیرتنا، بین الجناین، ماسلا قلبی هواکم، نزلت سلم، یا طیر الخضر، یا باالخیر!

• جمیل وسلوی العاص: جسر الحدید، مرحب یا ریم الفلا، یا ابن الحسین، یا دیراویه!

• جهاد سرکیس: بنیه، الف سلامه، طفی النار، لاتقول، مجنون لیلی!

• حسین السلمان: دار الهواشم، موال 1 و 2،‌هاجر، یا زمان، یا عم حسین[۴۶]

تقویم سالانه

تقویم سالانه کشور اردن براساس سال میلادی تنظیم شده با این تفاوت که جمعه و شنبه تعطیلات آخر هفته است و روزهای مذهبی مسلمانان نیز در آن آمده است و بسیاری از آن‌ها تعطیل رسمی است. هم‌چنین اول محرم، آغاز سال قمری تعطیل می‌باشد و دیگر تعطیلات رسمی بدین شرح است:

  • 12 ربیع الاول: میلاد پیامبر (ص)؛
  • 1 ژانویه (کانون الثانی) آغاز سال میلادی؛
  • 1 شوال عید فطر (چهار روز تعطیل)؛
  • 10 ذی‌حجه عید قربان (پنج روز تعطیل)؛
  • 25 دسامبر (کانون الاول) عید میلاد مسیح؛
  • 25 می (روز استقلال اردن)؛
  • 1 می (روز جهانی کار و کارگر)[۴۷].

هم‌چنین عید پاک که با تقویم روز عید پاک کلیسا مشخص می‌شود و از اعیاد مسیحیان است، همه ساله تعطیل است. علاوه بر آن روز پادشاهی ملک عبدالله (4 ژوئن) نیز تعطیل رسمی است.

مناسبت‌های ملی و مذهبی

اعیاد مذهبی

  • 1محرم: اول سال هجری قمری(عید)..... یک روز تعطیل؛
  • 12ربیع الاول: میلاد پیامبر(ص)...........یک روز تعطیل؛
  • 10ذی حجه: عید قربان..................... پنج روز تعطیل؛
  • 1شوال: عید فطر............................چهار روز تعطیل؛
  • 25دسامبر: عید المیلاد المجید.............یک روز تعطیل.

اعیاد ملی

  • 1می: روز جهانی کار و کارگر.........یک روز تعطیل؛
  • 25می: روز استقلال اردن..............یک روز تعطیل.

اعیاد دینی و ملی که جشن گرفته می‌شود اما تعطیل نیست:

  • 27رجب: روز اسراء و معراج؛
  • 30ژانویه: روز میلاد ملک عبدالله دوم؛
  • 9ژوئن: روز آغاز سلطنت ملک عبدالله دوم (روز به تخت نشستن)؛
  • 10ژوئن: روز انقلاب بزرگ عربی؛
  • 10ژوئن: روز ارتش؛
  • 14نوامبر: روز میلاد ملک حسین بن طلال[۴۸].

تفریحات؛ سفرو گردشگری

براساس پژوهشی رسمی که در سال 2008 انجام گرفته، بیشترین سفر از سوی خانوار‌های ساکن پایتخت صورت گرفته که قریب 33 درصد از آمار سفرهای اردنی‌ها را به خود اختصاص داده‌اند. پس از آن ساکنان استان اربد با 21 درصد، زرقاء با 18 درصد، بلقاء با 11 درصد و عقبه با 4 درصد بیشترین سفر را انجام داده‌اند. به این ترتیب بیشترین سفر از آن خانواده‌هاییست که در مناطق مرکزی اردن ساکنند که حدود 65 درصد است. پس از آن مردم مناطق شمالی با 25 درصد و سپس مردم مناطق جنوبی با 10 درصد قرار دارند. به نظر می‌رسد که آمار و ارقام حاکی از تمکن مالی بیشتر مردم مناطق مرکزی است. حدود 57درصد از این سفرها به قصد گذراندن تعطیلات، 32درصد به قصد دیدار اقوام و خویشاوندان، 8درصد سفرهای تحصیلی و مدرسه ای و دانشگاهی، 2درصد به قصد دیدن بازارها و خرید و 2درصد نیز با اهداف دیگر صورت پذیرفته است[۴۹].

مجموعه هزینه‌هایی که جهت سفر با اهداف مختلف صرف شده حدود 61/4 میلیون دینار می‌باشد که بیشتر این هزینه توسط خانواده‌های ساکن پایتخت صرف شده است[۵۰]. حدود 44 درصد از هزینه‌های سفر‌ در مناطق جنوبی، 39درصد در مناطق مرکزی و 17درصد در مناطق شمالی خرج شده است. 67درصد از سفرها با وسیله نقلیه شخصی، 31 درصد با وسیله نقلیه عمومی ‌و 2درصد با سایر وسایل حمل و نقل صورت پذیرفته است[۵۱]. در مجموع حدود 21/4درصد از خانواده‌ها اقدام به مسافرت کرده‌اند[۵۲]. که نشان از تمکن مالی همین کسر جماعت اردن دارد.

این در حالی است که میزان هزینه سفر یک روزه برای یک نفر 8 دینار است و در صورتی که مسافر شب را درجایی اقامت کند این هزینه بالغ بر 10 دینار می‌باشد[۵۳]. سیر و سفرهای کمتر از 20 کیلومتر 23 درصد از مجموع سفرها را تشکیل داده‌اند. سفرهای بین 21-40 کیلومتر 24 درصد، سفرهای بین 80-41 کیلومتر 25 درصد و سفرهای با بیش از 80 کیلومتر 28درصد از سفرها را به خود اختصاص داده‌اند[۵۴]. بیشترین سفرهای یک روزه (36 درصد سفرها) به پایتخت صورت گرفته است و بلقاء (18 درصد) و زرقاء (10 درصد) در مکان‌های بعدی قرار دارند[۵۵].

بیشترین سفرهای اقامتی که افراد شب را در آنجا گذرانده‌اند به استان عقبه با رقم 38 درصد صورت گرفته است و پایتخت (19 درصد) و اربد (13 درصد) در مکان‌های بعدی قرار دارند[۵۶]. مردم مناطق مرکزی حدود 69 درصد از سفرهایشان را به همان مناطق، 16/2 درصد را به مناطق شمال و 14/9 درصد به مناطق جنوب اختصاص داده‌اند. مردم مناطق شمال 57 درصد از سفرهایشان را به مناطق خود، 36 درصد را به مناطق مرکزی و 8 درصد را به مناطق جنوب اختصاص داده‌اند. مردم مناطق جنوب نیز 58 درصد از سفرها را به مناطق خود، 31 درصد به مناطق مرکزی، 11 درصد به مناطق شمال اختصاص داده‌اند[۵۷].

سفرهایی که به استان بلقاء صورت پذیرفته، بیشتر برای دیدن بحر المیت [۵۸] و سفرهایی که به استان اربد صورت گرفته، بیشتر برای دیدن دره‌های شمالی[۵۹] و سفرهایی که به استان جرش صورت گرفته بیشتر برای دیدن شهر جرش، اطراف آن و دبین[۶۰] و سفرهایی که به استان کرک صورت گرفته، بیشتر برای دیدن دره‌های جنوبی[۶۱] و سفرهایی که به استان طفیله صورت گرفته، بیشتر برای دیدار از منطقه حفاظت شده ضانا (محمیة ضانا) بوده است[۶۲]. و سفرهایی که به استان معان صورت گرفته، بیشتر برای دیدن شهر تاریخی پتراء[۶۳] و در نهایت سفرهایی که به استان عقبه صورت گرفته، بیشتر برای دیدار از وادی رم بوده است[۶۴]. اکثر سفرها (33 درصد) در سه ماه آخر سال صورت گرفته است[۶۵].

موزه‌های اردن

اردن تاریخی طولانی دارد و نقش مهمی ‌در تمدن و تاریخ بازی کرده است، از این رو دارای موزه‌های تاریخی بسیاری است. افزون بر آن اردن دارای موزه‌های گیاه شناسی، حیوان شناسی، فرهنگی، نظامی، سیاسی، علمی، اقتصادی، صنعتی، هنری، طبیعی و باستان شناسی نیز می‌باشد[۶۶]. اولین موزه در شهر جرش در سال 1923 افتتاح شد. در دهه شصت، سه موزه باستان شناسی دردانشگاه‌های اردن تاسیس شد و موزه‌های دیگری نیز در اربد، ام قیس، بیت رأس، تل العشایر، الحصن، قلعة الربض، جرش و امّ جمال تاسیس شد. در دهه هفتاد نیز بالغ بر ده موزه در زمینه‌های باستان شناسی، نظامی، مردمی ‌و هنرهای زیبا و در دهه هشتاد قریب 11 موزه مختلف تاسیس شد[۶۷]. در سال 1994 همایش اهتمام به موزه‌ها در امان تحت نظارت سازمان یونسکو برگزار شد که اغلب کشور‌های عربی در آن شرکت کردند[۶۸]. مهم‌ترین موزه‌های اردن به شرحی است که می‌آید:

موزه اردن (متحف الاردن)

موزه ملی اردن آثار تاریخی و آثار باستانی، حیات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی اردن از عصر سنگ تا عصر کنونی را دربر‌دارد. مساحت آن 10 هزار متر مربع است و در مرکز امان واقع شده است. این موزه فرصتی را برای پژوهشگران فراهم می‌آورد تا به پژوهش و تحقیق در زمینه تاریخ اردن و میراث آن بپردازند. این موزه از طریق توافقات صورت گرفته با برخی از موزه‌های جهانی ارتباط دارد.

موزه کودکان (متحف الاطفال)

این موزه با تلاش ملکه اردن خانم رانیا العبدالله در سال 2007 افتتاح شد که مکانی برای فعالیت، تحرک و ماجراجویی کودکان است و به کودکان فرصت تجربه، ابتکار و تعامل درست با محیط زیست را می‌دهد. ورودی این موزه برای تمامی‌ کودکان از کلیه نقاط کشور رایگان ‌و جز سه شنبه‌ها در کلیه ایام هفته باز ‌است.

موزه آثار باستانی (متحف الآثار)

این موزه همزمان با تأسیس دانشگاه اردن در سال 1962 در این دانشگاه تأسیس شد که آثار باستانی و تمدنی از عصر سنگ تا پایان دوره‌های اسلامی‌ را به نمایش می‌گذارد. آثار این موزه از دو منبع اصلی شامل اداره آثار باستانی عمومی و حفاری‌های صورت گرفته در جرش، پترا، تل السلامــة، تل المزار، رجم الکرسی، تل سیران، تل ابونصیر، تل ابوالصوان و تل السخنــة تأمین می‌شود.

موزه سکه شناسی بانک ملی اردن (متحف البنک الاهلی الاردنی للنمیات)

این موزه در سال 1999 تاسیس شد و شامل 40 هزار سکه است که دنایف القسوس(دبیر موزه) آن‌ها را در طی 30 سال جمع آورده است. سکه‌ها دوره‌های زمانی بیش از 2500 سال را پوشش می‌دهند که قدیمی‌ترین آن‌ها متعلق به 600 سال قبل از میلاد مسیح است. بر دیوارهای موزه عکس‌هایی از سکه‌ها به همراه شرح مختصری از آن‌ها به دو زبان عربی و انگلیسی ارائه شده است.

موزه تاریخ طبیعی اردن، دانشگاه یرموک (متحف التاریخ الطبیعی الاردنی)

این موزه در سال 1981 در دانشگاه یرموک تاسیس شد که با توجه به تنوع جانداران حیوانی، گیاهی و زمین‌شناسی ‌موجود، از مهم ترین مراکز تحقیق و پژوهش در زمینه علوم طبیعی و محیط زیستی به شمار می‌رود. این موزه به سه بخش حیوانات، گیاهان و بخش زمین شناسی تقسیم می‌شود که در هر بخش نمونه‌های بسیاری گردآوری شده است. هم چنین این موزه خدمات آموزشی و فرهنگی متنوعی ارائه می‌دهد.

لاستوریا (متحف الحکایــة التراثی)

این موزه که در شهر مادبا قرار دارد، در سال 2013 به دست شاهزاده سمیه بنت الحسن افتتاح شد. هدف این موزه ایجاد همبستگی میان ادیان است که با ارائه آثار و مجسمه‌ها، داستان‌های پیامبران را روایت می‌کند. مانند: زندگی موسی(ع) و مسیح (ع) و یحیی(ع) و... .

موزه تاریخی سلط، خانه ابوجابر (متحف السلط التاریخی، بیت ابوجابر)

شهر سلط به سبب ساختمان‌هایی که از سنگ زرد ساخته شده و در دامنه تپه‌ها با هماهنگی و انسجام پراکنده‌اند، به شهر منحصر به فردی تبدیل شده است. تاریخ عظیم این ساختمان‌ها به عصر طلایی شهر( 1881 تا 1918 ) برمی‌گردد. سلط یکی از معدود شهرهای اردن است که در آن خانه‌ها، مساجد و کلیساهای بسیاری با قدمت بیش از یکصد سال و معماری بی‌نظیر وجود دارد. خانه‌های تاریخی این شهر بیش از هزار باب است که با سنگ‌های زرد ساخته شده‌اند. این تعداد در هیچ شهر دیگری در اردن یافت نمی‌شود. خانه ابوجابر یکی از همین خانه‌های تاریخیست که در دل این شهر قدیمی‌ واقع شده و تاریخچه آن به اوایل قرن 19 برمی‌گردد.

موزه آثار باستانی کرک (متحف آثار الکرک)

موزه کرک ابتدا در سال 1981 در داخل قلعه کرک ساخته و سپس نوسازی شد و در آن ‌تابلوها و اطلاعات تاریخی، باستان‌شناسی و جغرافیایی جهت افزایش آگاهی بیننده افزوده و در سال 2004 به طور رسمی‌ افتتاح شد.

موزه دارالسرایا (متحف دارالسرایا)

بنای این موزه قلعه‌ایست که عثمانی‌ها آن را در اواسط قرن 19 در سمت جنوبی تل اربد ساختند و پس از سال 1886 به مقر حاکم عثمانی السرایا تبدیل شد. اداره آثار باستانی عمومی‌ در سال 1994 این قلعه را به موزه تبدیل نمود.

موزه مؤسسه راه‌آهن حجاز-اردن (متحف موسســة الخط الحدیدی الحجازی الاردنی)

این موسسه براساس قانون شماره 23 سال 1953 جهت اداره خطوط راه آهن و سرمایه گذاری در آن‌ها تاسیس شده که موزه ای را در زمینه حمل و نقل ریلی راه اندازی نمود[۶۹]. افزون بر این‌ها موزه‌ی سلطنتی اتومبیل، موزه‌ی باستان‌شناسی آکابا، موزه‌ی پیامبر (ص)، موزه‌ی مدال شناسی بانک مرکزی اردن و موزه آداب و رسوم مشهور اردن از جمله موزه‌های دیدنی اردن می‌باشد. گفتنی است که مطابق آمار یونسکو بین سال‌های 88 تا 94 میلادی تعداد موزه‌های اردن 18 موزه و شمار بازدیدکنندگان سالانه به ازای هر 100 نفر 11 نفر برآورد شده است[۷۰]. هم چنین نرخ بازدید کنندگان طی سال‌های 2017 تا 2019 به این شرح است:

میانگین بینندگان موزه‌ها و آثار باستانی ( 2017 تا 2019)

مکان 2017 2018 2019
موزه باستان شناسی اردن 202.000 265.455 339.050
موزه فولکلور 215.550 268.050 291.500
موزه مادبا 11.450 12.950 17.752
سایت غسل تعمید 104.435 143.011 183.481
کلیسا و نقشه 220.967 316.033 467.000
محوطه های باستانی جراش 254.818 333.658 475.526
موزه و ارگ کرک 16.257 27.950 48.938
سایت های باستان شناسی در پترا 620.367 828.952 1.135.300
محوطه های باستانی در ام قیس 157.633 146.656 78.518
محوطه های باستانی در عجلون 201.634 250517 213.822
محوطه های باستانی در رام 177.569 243.447 364.230
کوه نبو 191.036 480.565 669.581
سایر محوطه های باستان شناسی 302.444 514.776 267.338
مجموع 2.676.178 3.832.020 4.552.036

آخرین آمار اداره آمار اردن به تفصیل تعداد بازدیدکنندگان را طی سال های 2017 تا 2019 نشان می دهد[۷۱]. که حاکی از نرخ رشد قابل توجه بازدید‌کنندگان است.

کتابخانه‌های عمومی

مسئولیت کتابخانه‌های عمومی برعهده مقامات محلی است. نخستین کتابخانه در اربد در سال 1957 به عنوان طرح آزمایشی یونسکو تأسیس شد[۷۲]. پس از آن در دهه شصت سه اتفاق مهم در زمینه کتابخانه‌ها افتاد؛ تاسیس کتابخانه عمومی‌ امان در سال 1960، تاسیس دانشگاه اردن و کتابخانه آن در سال 1962 و تاسیس انجمن کتابخانه‌های اردن در سال 1963؛ این موسسات نقش مهمی‌ در پیشرفت کتابخانه‌های اردن ایفا کردند[۷۳]. در این دهه، کتابخانه‌های عمومی دیگری در ‌بخش شرقی اردن، در شهرهای کرک، معان، زرقا، سلط، عقبه، وادی السیر و عمان و اربد تاسیس شد. هم‌چنین در این دهه، تعدادی کتابخانه تخصصی و بزرگ در وزارتخانه‌ها و ادارات دولتی تاسیس گردید که مهم‌ترین آن‌ها تأسیس کتابخانه بانک مرکزی در سال 1964 و کتابخانه منابع طبیعی در سال 1965 بود.

در دهه هفتاد نیز تعداد کتابخانه‌های دانشگاه‌ها و مراکز تربیت معلم افزایش یافتند ولی کتابخانه‌های عمومی‌ تحول چندانی نداشتند؛ فقط دو کتابخانه عمومی ‌در سال 1974 در شهرهای رمثا و مفرق و یک کتابخانه عمومی در جرش در سال 1979 تاسیس شد. در این دهه کتابخانه کودکان نیز تأسیس شد[۷۴]. که اتفاق مهم این دهه به شمار می‌رود[۷۵]. توجه و اهتمام به این کتابخانه‌های عمومی ‌در دهه هفتاد افزایش یافت به طوری که تا پایان سال 1989 بالغ بر 39 کتابخانه به شرحی که می‌آید در شهرهای مختلف تاسیس گردید؛ در استان اربد: 15 کتابخانه، در پایتخت: 8 کتابخانه، در منطقه عمان: 6 کتابخانه، در استان بلقا: 6 کتابخانه، در استان مفرق: 3 کتابخانه، در استان معان: 3 کتابخانه، در استان کرک: 3 کتابخانه و در استان طفیله: 1 کتابخانه[۷۶]

تعداد کتابخانه‌های کودکان نیز افزایش قابل توجهی یافت به طوری که تا پایان سال 1988 به 26 کتابخانه در شهرهای مختلف اردن رسید؛ در پایتخت: 16 کتابخانه، در زرقا: 3 کتابخانه، در اربد:3 کتابخانه، در معان: 3 کتابخانه، در کرک:1 کتابخانه، و در مفرق: 1 کتابخانه[۷۷]. مهم‌ترین کتابخانه ها‌ی عمومی اردن کتابخانه عمومی عَمّان است که قریب 120.000 عنوان کتاب، 500 نشریه جاری، مجموعه‌ای از منابع غیرکتابی و همچنین مجموعه ویژه‌ای برای نابینایان را در اختیار دارد. کتابخانه عمومی و مرکز اطلاع‌رسانی عبدالحمید شومن نیز که توسط سازمانی غیرانتفاعی در سال 1986 تأسیس شده مجهز به فناوری‌های نوین اطلاع‌رسانی و دارای 24500 عنوان کتاب و 1500 نشریه است[۷۸].

اما آمار منتشر شده توسط یونسکو بین سال‌های 89 تا 94 میلادی تعداد کتابخانه‌های عمومی اردن را 4 کتابخانه و تعداد مراجعان را نامعلوم و تعداد کتاب‌ها را به ازای هر یکصد نفر 11 کتاب نشان می‌دهد[۷۹]. که چنان که مشاهده شد با آمار رسمی ارائه شده توسط اردن بسیار متفاوت است. این اختلاف فاحش میان اعداد و ارقام تعداد کتابخانه‌ها را شاید بتوان ناشی از استانداردهای یونسکو برای معتبر شمردن موسسه یا نهادی به نام کتابخانه دانست[۸۰].

نیز نگاه کنید به

فرهنگ عمومی ژاپن؛ فرهنگ عمومی سودان؛ فرهنگ عمومی زیمبابوه؛ فرهنگ عمومی سوریه؛ فرهنگ عمومی افغانستان؛ فرهنگ عمومی سنگال؛ فرهنگ عمومی کوبا؛ فرهنگ عمومی کانادا؛ فرهنگ عمومی لبنان؛ فرهنگ عمومی تونس؛ فرهنگ عمومی روسیه؛ فرهنگ عمومی چین؛ فرهنگ عمومی ساحل عاج؛ فرهنگ عمومی مصر؛ فرهنگ عمومی فرانسه؛ فرهنگ عمومی اسپانیا؛ فرهنگ عمومی اوکراین؛ فرهنگ عمومی قطر؛ فرهنگ عمومی سیرالئون؛ فرهنگ عمومی اتیوپی؛ فرهنگ عمومی مالی؛ فرهنگ عمومی تاجیکستان؛ فرهنگ عمومی گرجستان؛ فرهنگ عمومی قزاقستان؛ فرهنگ عمومی بنگلادش؛ فرهنگ عمومی سریلانکا؛ فرهنگ عمومی تایلند؛ فرهنگ عمومی آرژانتین

کتابشناسی

  1. ↑ الدکتور احمد الربایعه؛ الدکتور احمد حمودة(1991)؛ السکان و الحیاة الاجتماعیــة منشورات لجنــة تاریخ الاردن.، ص. 88
  2. ↑ M.H. Seyd. World Infopedia Jordan. NewDelhi,p. 177
  3. ↑ الدکتور احمد الربایعه؛ الدکتور احمد حمودة(1991)؛ السکان و الحیاة الاجتماعیــة منشورات لجنــة تاریخ الاردن.، ص. 88
  4. ↑ M.H. Seyd. World Infopedia Jordan. NewDelhi,p. 177
  5. ↑ الدکتور احمد الربایعه؛ الدکتور احمد حمودة(1991)؛ السکان و الحیاة الاجتماعیــة منشورات لجنــة تاریخ الاردن.، ص. 89
  6. ↑ الدکتور احمد الربایعه؛ الدکتور احمد حمودة(1991)؛ السکان و الحیاة الاجتماعیــة منشورات لجنــة تاریخ الاردن.، ص. 90
  7. ↑ الدکتور احمد الربایعه؛ الدکتور احمد حمودة(1991)؛ السکان و الحیاة الاجتماعیــة منشورات لجنــة تاریخ الاردن.، ص. 90
  8. ↑ الدکتور احمد الربایعه؛ الدکتور احمد حمودة(1991)؛ السکان و الحیاة الاجتماعیــة منشورات لجنــة تاریخ الاردن.، ص. 92
  9. ↑ الدکتور احمد الربایعه؛ الدکتور احمد حمودة(1991)؛ السکان و الحیاة الاجتماعیــة منشورات لجنــة تاریخ الاردن.، ص. 93
  10. ↑ Shoup. J. A., Culture and customs of Jordan, p.cm. Culture and customs of the Middle East, ISSN 1550-1310, p. 92 - 98
  11. ↑ Shoup. J. A., Culture and customs of Jordan, p.cm. Culture and customs of the Middle East, ISSN 1550-1310, p. 71-78
  12. ↑ Shoup. J. A., Culture and customs of Jordan, p.cm. Culture and customs of the Middle East, ISSN 1550-1310, p. 77-80
  13. ↑ Shoup. J. A., Culture and customs of Jordan, p.cm. Culture and customs of the Middle East, ISSN 1550-1310, p. 80-86
  14. ↑ Shoup, J. A.(2007), Culture and customs, p. 39 - 41
  15. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 19 - 15
  16. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 20
  17. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 20
  18. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 21
  19. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 21
  20. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 21
  21. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 20
  22. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 23
  23. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 23
  24. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص 30-27
  25. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 31
  26. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 31و32
  27. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 32و33
  28. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 34
  29. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 35
  30. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 77
  31. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 78
  32. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 81-79
  33. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 82و83
  34. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 85و86
  35. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 91-88
  36. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 37و38
  37. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 42و43
  38. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 45و46
  39. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 49-47
  40. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 50و51
  41. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 52و53
  42. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 44
  43. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 60-57
  44. ↑ الدكتور العمد‌هانی(1996)، الأدب الشعبی فی الأردن، منشورات لجنــة تاریخ الأردن، ص. 70-69
  45. ↑ برگرفته از وزارة الثقافیه فی المملكــة الاردنیــة الهاشمیــة http://www.culture.gov.jo/
  46. ↑ برگرفته از http://www.jordaniansongs.net/
  47. ↑ برگرفته از الموقع الالكترونی للمركز الجغرافی الملكی الأردنی http://www.rjgc.gov.jo/RJG
  48. ↑ برگرفته از الموقع الالكترونی للمركز الجغرافی الملكی الأردنی http://www.rjgc.gov.jo/RJG
  49. ↑ التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 1
  50. ↑ التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 2
  51. ↑ التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 3
  52. ↑ التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 6
  53. ↑ التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 20
  54. ↑ التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 23
  55. ↑ التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 27
  56. ↑ التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 28
  57. ↑ التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 28
  58. ↑ التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 31
  59. ↑ التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 33
  60. ↑ التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 33
  61. ↑ التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 33
  62. ↑ التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 35
  63. ↑ التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 35
  64. ↑ التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 35
  65. ↑ التقریر التحلیلی لنتائج مسح السیاســة المحلیــة(2009)، مدیریــة المسوح الاقتصادیــة، ایلول، ص. 40
  66. ↑ العمد، الدكتور‌هانی(1965 - 1995م)، الموسسات الثقافیه فی الأردن، منشورات اللجنــة العلیا لكتابــة تاریخ الأردن، ص. 77
  67. ↑ العمد، الدكتور‌هانی(1965 - 1995م)، الموسسات الثقافیه فی الأردن، منشورات اللجنــة العلیا لكتابــة تاریخ الأردن، ص. 73
  68. ↑ العمد، الدكتور‌هانی(1965 - 1995م)، الموسسات الثقافیه فی الأردن، منشورات اللجنــة العلیا لكتابــة تاریخ الأردن، ص. 78
  69. ↑ برگرفته از وزارة الثقافیه فی المملكــة الاردنیــة الهاشمیــة http://culture.gov.jo/new
  70. ↑ فرهنگ، خلاقیت و بازار: گزارش جهانی فرهنگ 1378/ 1998/ نویسنده گروه نویسندگان؛ ترجمه گروه مترجمان. - تهران: كمیسیون ملی یونسكو در ایران،مركز انتشارات، 1379.
  71. ↑ Year Book 2013, Department of statistics, p. 22
  72. ↑ دایرة المعارف کتابداری و اطلاع رسانی فاروق منصور ترجمه ویدا بزرگچمی
  73. ↑ فاروق منصور(1992)، النشر و المطابع و المكتبات؛ منشورات لجنــة تاریخ الأردن. ص. 35
  74. ↑ فاروق منصور(1992)، النشر و المطابع و المكتبات؛ منشورات لجنــة تاریخ الأردن. ص. 38
  75. ↑ فاروق منصور(1992)، النشر و المطابع و المكتبات؛ منشورات لجنــة تاریخ الأردن. ص. 38
  76. ↑ فاروق منصور(1992)، النشر و المطابع و المكتبات؛ منشورات لجنــة تاریخ الأردن. ص. 38
  77. ↑ فاروق منصور(1992)، النشر و المطابع و المكتبات؛ منشورات لجنــة تاریخ الأردن. ص. 39
  78. ↑ دایرة المعارف کتابداری و اطلاع رسانی فاروق منصور ترجمه ویدا بزرگچمی
  79. ↑ فرهنگ، خلاقیت و بازار: گزارش جهانی فرهنگ 1378/ 1998/ نویسنده گروه نویسندگان؛ ترجمه گروه مترجمان. - تهران: كمیسیون ملی یونسكو در ایران،مركز انتشارات، 1379. ص 551
  80. ↑ لایقی، غلامرضا (1402). جامعه و فرهنگ اردن. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=فرهنگ_عمومی_اردن&oldid=55584»