جامعه و نظام اجتماعی لبنان: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی « لبنان به لحاظ اجتماعي يكي از پيچيده‌ترين كشورهاي منطقه است؛ تاريخ معاصر اين كشور كوچك عمدتاً با نزاع‌هاي طائفي و تنشهاي سياسي اجتماعي و برخورد‌هاي خشونت‌آميز و خونين رقم خورده است. پيچيدگي‌هاي سياسي اجتماعي امروز لبنان را نيز بايستي نتي...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:طوایف لبنان.jpg|بندانگشتی|جامعه لبنان - برگرفته از دنیای اقتصاد - قابل بازیابی از: https://donya-e-eqtesad.com/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%B3%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86-62/3122640-%D8%B4%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%85-%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%B1]]
[[لبنان]] به لحاظ اجتماعی یکی از پیچیده‌ترین کشورهای منطقه است؛ [[لبنان معاصر|تاریخ معاصر]] این کشور کوچک عمدتاً با نزاع‌های طائفه‌ای و تنش‌های سیاسی اجتماعی و برخورد‌های خشونت‌آمیز و خونین رقم خورده است. پیچیدگی‌های سیاسی اجتماعی امروز [[لبنان]] را نیز بایستی نتیجه حاکمیت نظام طائفه‌ای دانست. [[ادیان در لبنان|طائفه‌‌های مذهبی]][i] به عنوان واحدهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، وضعیت پیچیده اجتماعی کشور را شکل می‌دهند که خود، [[ساختار سیاسی لبنان|ساختار سیاسی]] ویژه‌ای را پدید آورده است. اعضای طوائف پیش از هرچیز به هویت و منافع طائفه خود می‌اندیشند. وجود 18 [[ادیان در لبنان|طائفه مذهبی]] با جمعیت‌های متفاوت در جغرافیای محدود این سرزمین، گرچه از یک منظر به شکل‌گیری فرهنگی متنوع و آزادی‌های سیاسی و فرهنگی انجامیده است، تبلور ارزش‌های اجتماعی متناقض را نیز در پی داشته است که زمینه‌ساز بحران‌ها و نزاع‌های طولانی مدت شده است. چنین وضعیتی که نه تنها خسارت‌های سنگین مادی و انسانی به بار آورده است، گاه موجودیت نیم‌بند سیاسی این کشور را تا مرز نابودی کشانده است. جدایی جغرافیایی طوائف، سیاست‌های تبعیض‌ آمیز در توزیع قدرت سیاسی و منافع اقتصادی از جمله عوامل بروز بحران‌های داخلی [[لبنان]] است. دخالت قدرت‌های خارجی<ref>کوثرانی، وجیه (1989). الاتجاهات‌ الاجتماعیة‌ و‌السیاسیة‌ فی‌ جبل‌ لبنان‌ و‌المشــرق‌ العربی. بیروت: منشــورات بحســون الثقافیه، ص. 46-50.</ref> نیز یکی دیگر از عوامل مؤثر در تشدید منازعات و بروز درگیری‌های طائفه‌ای  بوده است. جنگ‌های 15 ساله و پر خسارت داخلی به هر دلیل و علت روی داده باشد، زمینه‌ ساز اصلی آن، تناقضات و نزاع طوائف لبنانی بوده است که در آن زمان در شکل دو جبهه [[طوائف مسيحی لبنان|مسیحی]] و ملی – مسلمان بروز کرد. البته درگیری‌های [[ادیان در لبنان|طوائف مذهبی]]، هیچگاه صبغه مذهبی نداشته‌اند و مهم آن که علی‌رغم بحران‌ها و نزاع‌های پدید آمده در [[لبنان]]، همواره از سوی مصلحان و رهبران طوائف، تلاش‌هایی برای مصالحه و سامان دادن به نوعی زندگی مسالمت‌آمیز صورت گرفته است که معمولاً با توافق‌هایی همراه و دوره‌هایی از آرامش نسبی را برای مردم این سرزمین، رقم زده است؛ گرچه این توافق‌ها هیچگاه به معنای تفاهم بنیادین و شکل‌گیری وحدت ملی نبوده است و سیاست‌مداران و نخبگان لبنانی بر سر مسئله [[هویت ملی در لبنان|هویت]]، وحدت ملی، چگونگی مدیریت کشور و نقش‌آفرینی در مسائل منطقه‌ای از جمله تعامل با مسئله فلسطین، دیدگاه‌های متفاوت و گاه متناقض دارند. این تفاوت‌ها و تناقض‌ها البته مانع از آن نمی‌شود که روابط میان پیروان ادیان، خارج از مناسبات طائفه‌ای، معمولاً غیرخصمانه و حتی گاه دوستانه و محترمانه باشد.


علی‌رغم تأکید [[لبنان معاصر|میثاق ملی]] بر لغو تدریجی طائفه‌گرایی سیاسی و تلاش‌های برخی سیاست مداران مصلح از طوائف گوناگون برای تحقق این امر، تاکنون اما توفیق چندانی در این خصوص حاصل نگردیده است. امروز هر چند طائفه‌گرایی به طور آشکار مورد تأیید قرار نمی‌گیرد و در ادبیات سیاسی رایج از ابراز آشکار وفاداری به طائفه خودداری و گاه نیز مذموم شمرده می‌شود، در عمل و مناسبات اجتماعی و کنش‌های سیاسی، نقش اول را دارد.<ref>[https://www.undp.org برنامج الأمم المتحدة الإنمائي لبنان]. (2009). التقرير الوطني للتمية البشرية في لبنان (2008-2009). ص. ۱۷۲-۱۷۳.</ref>


لبنان به لحاظ اجتماعي يكي از پيچيده‌ترين كشورهاي منطقه است؛ تاريخ معاصر اين كشور كوچك عمدتاً با نزاع‌هاي طائفي و تنشهاي سياسي اجتماعي و برخورد‌هاي خشونت‌آميز و خونين رقم خورده است. پيچيدگي‌هاي سياسي اجتماعي امروز لبنان را نيز بايستي نتيجه حاكميت نظام طائفي دانست. طائفه‌هاي مذهبي*به عنوان واحدهاي سياسي، اجتماعي و فرهنگي، وضعیت پيچيده اجتماعي كشور را شكل مي‌دهند كه خود، ساختار سياسي ويژه‌اي را پديد آورده است. اعضاي طوائف پيش از هر چيز به هويت و منافع طائفه خود مي‌انديشند. وجود 18 طائفه مذهبي با جمعيت‌هاي متفاوت در جغرافياي محدود اين سرزمين، گر چه از يك منظر به شكل‌گيري فرهنگي متنوع و آزادي‌هاي سياسي و فرهنگي انجاميده است، تبلور ارزشهاي اجتماعي متناقض را نيز در پي داشته است كه زمينه‌ساز بحرانها و نزاع‌هاي طولاني مدت شده است. چنين وضعيتي كه نه تنها خسارتهاي سنگين مادي و انساني به باور آورده است، گاه موجوديت نيم بند سياسي اين كشور را تا مرز نابودي كشانده است. جدايي جغرافيايي طوائف، سياستهاي تبعيض‌آميز در توزيع قدرت سياسي و منافع اقتصادي از جمله عوامل بروز بحرانهاي داخلي لبنان است. دخالت قدرتهاي خارجي (كوثراني، 1986،46 تا 50) نيز يكي ديگر از عوامل مؤثر در تشديد منازعات و بروز درگيري‌هاي طائفي بوده است. جنگ‌هاي 15 ساله وپر خسارت داخلي به هر دليل و علت روي داده باشد، زمينه‌ساز اصلي آن، تناقضات و نزاع طوائف لبناني بوده است كه در آن زمان در شكل دو جبهه مسيحي و ملي – مسلمان بروز كرد. البته درگيري‌هاي طوائف مذهبي، هيچگاه صبغه مذهبي نداشته‌اند و مهم آن كه عليرغم بحران‌ها و نزاع‌هاي پديد آمده در لبنان، همواره از سوي مصلحان و رهبران طوائف، تلاشهايي براي مصالحه و سامان دادن به نوعي زندگي مسالمت‌آميز صورت گرفته است كه معمولاً با توافقهايي همراه و دوره‌هايي از آرامش نسبي را براي مردم اين سرزمين، رقم زده است؛ گر چه اين توافقها هيچگاه به معناي تفاهم بنيادين و شكل‌گيري وحدت ملي نبوده است و سياستمداران و نخبگان لبناني بر سر مساله هويت، وحدت ملي، چگونگي مديريت كشور و نقش‌آفريني در مسائل منطقه‌اي از جمله تعامل با مسئله فلسطين، ديدگاه‌هاي متفاوت و گاه متناقض دارند. اين تفاوتها و تناقضها البته مانع از آن نمي‌شود كه روابط ميان پيروان اديان، خارج از مناسبات طائفي، معمولاً غيرخصمانه و حتي گاه دوستانه و محترمانه باشد.  
=== [[هنجارها و ارزش های اجتماعی لبنان|هنجارها و ارزش‌های اجتماعی لبنان]] ===
در جامعه‌ای با ویژگی‌های اجتماعی [[لبنان]]، به سختی می‌توان از نظام واحد [[هنجارها و ارزش های اجتماعی لبنان|ارزش‌های اجتماعی]] سخن گفت. در [[لبنان]]، هر طائفه مذهبی به عنوان جامعه کوچکتر، هنجارها و ارزش‌های اجتماعی خود را داراست. [[طوائف مسيحی لبنان|طوائف مسیحی]] گر چه هنجارهای اجتماعی مشترکی دارند، هر طائفه نیز ارزش‌های خود را داراست. ویژگی‌ها و ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی در طوائف مسیحی شرقی با طوائف مسیحی وابسته به کلیسای واتیکان، تفاوت‌هایی دارد. در میان [[اسلام و مسلمانان لبنان|طوائف مسلمان]] نیز به علاوه بر مشترکات فرهنگی و اجتماعی، هر طائفه، ویژگی‌های خود را حفظ کرده است. در میان طوائف لبنانی، [[مذهب درزی در لبنان|طائفه‌ درزی]] بیش از دیگران بر حفظ هویت طائفه‌ای خود تأکید دارد. در عین حال، همجواری و روابط ناگزیر اجتماعی میان پیروان [[ادیان در لبنان|طوائف مذهبی]] در طول قرن‌های متمادی، برخی هنجارهای اجتماعی همچون احترام به مقدسات دینی و مذهبی را پدید آورده است که در شرایط عادی و دوره‌های برقراری آرامش در این کشور، از سوی عموم افراد فارغ از وابستگی‌های مذهبی و طائفه‌ای، رعایت می‌شود.


<nowiki>*</nowiki>برخی نویسندگان و پژوهشگران به جای این عنوان ازفرقه های مذهبی ویاجوامع مذهبی استفاده می کنند.ازآنجا که در ادبیات سیاسی لبنان،عموماَ ازعنوان طائفه مذهبی استفاده می شود،دراین کتاب نیزهمین عنوان به کار رفته است.
جامعه امروز [[لبنان]] همچون بسیاری از جوامع جهان سوم و در حال توسعه، و البته پیش و بیش از آن‌ها، تحت تأثیر مظاهر تمدنی و فرهنگی غرب قرار گرفته است. آثار فرهنگ غربی بر جامعه [[لبنان]] از نخستین دهه‌‌های قرن نوزدهم و آغاز فعالیت‌های آموزشی توسط گروه‌های تبشیری غربی و مراکز مذهبی [[طوائف مسيحی لبنان|مسیحیان]] که عمدتاً تحت تأثیر تحولات فرهنگی اجتماعی اروپا قرار داشتند، پدید آمد و با توسعه مراکز آموزشی به ویژه مراکز دانشگاهی رو به گسترش گزارد؛ به گونه‌ای که امروز مظاهر فرهنگ غربی در فضای کلی [[لبنان]] و در مناسبات و رفتارهای اجتماعی قابل مشاهده است. نمادهای فرهنگی اجتماعی غربی در میان [[طوائف مسيحی لبنان|طوائف مسیحی]] پیرو کلیسای واتیکان پررنگ‌تر و در میان طوائف مسیحی شرقی و مسلمانان کم‌رنگ‌تر است.


عليرغم تأكيد ميثاق ملي بر لغو تدريجي طائفه‌گرايي سياسي و تلاشهاي برخي سياستمداران مصلح از طوائف گوناگون براي تحقق اين امر، تاكنون اما توفيق چنداني در اين خصوص حاصل نگرديده است. امروز هر چند طائفه‌گرايي بطور آشكار مورد تأييد قرار نمي‌گيرد و در ادبيات سياسي رايج از ابراز آشكار وفاداري به طائفه خودداري و گاه نيز مذموم شمرده مي‌شود، در عمل و مناسبات اجتماعي و كنشهاي سياسي، نقش اول را دارد (التقرير الوطني 2009، 172 و 173).
=== [[طبقات و قشرهای اجتماعی لبنان]] ===
[[پرونده:طبقات لبنان.jpg|بندانگشتی|[[طبقات و قشرهای اجتماعی لبنان|طبقات اجتماعی لبنان]] - برگرفته از سایت timesofoman - قابل بازیابی از: https://m.timesofoman.com/article/125804-lebanons-middle-class-vanishes-as-economy-collapses]]جامعه متکثر [[لبنان]] همچون دیگر جوامع جهان سوم، با نابرابری‌های اجتماعی روبرو است که هرچند ریشه آن به قرون پیش از استقلال این کشور بازمی‌گردد، تحولات پس از استقلال تاثیر بسیاری در ظهور آن داشت. در آن زمان سیطره سرمایه‌داری وابسته بر ساختار اقتصادی به خلق تناقضات و شکاف‌های طبقاتی منجر گردید. منافع سرشار وابستگی اقتصادی هر چند در آغاز عمدتاً به [[طوائف مسيحی لبنان|طوائف مسیحی]] به ویژه سرمایه‌داران و بازرگانان [[طوائف مسيحی لبنان|مارونی]] محدود بود، به تدریج به دیگر طوائف گسترش یافت و در میان طوائف نیز نابرابری‌های اجتماعی و فاصله طبقاتی را به ارمغان آورد. تثبیت نظام طائفه‌ای در دوره استقلال نیز در شکل‌ گرفتن چنین شکاف‌هایی نقش آفرین بود. نابرابری‌ها فاصله طبقاتی از جمله عوامل بسیاری از نزاع‌ها و بحران‌های سیاسی اجتماعی [[لبنان]] بوده است.


در دوره‌هایی از [[لبنان معاصر|تاریخ معاصر]] [[لبنان]] و به‌طور خاص در دوره ریاست جمهوری [[لبنان معاصر|فؤاد شهاب]]، تلاش‌هایی برای انجام اصلاحات اقتصادی اجتماعی با هدف کم کردن فاصله‌های طبقاتی و تحقق عدالت اجتماعی صورت گرفت و اقداماتی عملی نیز انجام گرفت، پیچیدگی‌های [[ساختار سیاسی لبنان|ساختار سیاسی]] اجتماعی و برخی مقاومت‌ها اما این تلاش‌ها را با شکست روبرو ساخت.<ref>قرم، جورج. (2004). لبنان المعاصر: تاریخ و مجتمع. (نقله الى العربية بواسطة الدكتور حسان قبيسي). الطبعة الأولى. بيروت: [https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%83%D8%AA%D8%A8%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%B4%D8%B1%D9%82%D9%8A%D8%A9 المكتبة الشرقية]، ص. ۱۰۷-۱۱۴.</ref>


'''ارزشهاي اجتماعي'''
=== [[هویت ملی در لبنان]] ===
مقوله هویت از جمله مسائل عمده مورد مناقشه لبنانی‌ها از دوره قیمومت [[فرانسه]] بر این کشور است که در دوره‌های بعد تاکنون نیز ادامه داشته است. از همان اوان تأسیس [[لبنان]] بزرگ دو رویکرد متفاوت در [[لبنان]] شکل گرفت که یکی بر [[هویت ملی در لبنان|هویت]] ویژه [[لبنان]] تأکید داشت و مدعیان آن عموماً [[طوائف مسيحی لبنان|مسیحیان مارونی]] بودند و دیگر، قائل به هویت عربی [[لبنان]] بود که عمدتاً [[اسلام و مسلمانان لبنان|مسلمانان]] و ملی‌گرایان عرب از آن دفاع می‌کردند. رویکرد اول به [[تاریخ لبنان]] مستقل از محیط عربی و اسلامی باور داشت.<ref>الصلیبی، کمال. (1991). بيت بمنازل كثيرة: الكيان اللبناني بين التصور و الواقع. (ترجمة: عفيف الرزاز). الجزء الأول. الطبعة الثانية. بيروت: [https://naufal.hachette-antoine.com/ مؤسسة نوفل]، ص. ۱۶.</ref> بر اساس همین رویکرد بود که برخی از [[طوائف مسيحی لبنان|مسیحیان]] هوادار آن از جمله اغناطیوس مبارک رییس اسقف‌های مارونی بیروت، از [[لبنان]] به عنوان وطن ملی [[طوائف مسيحی لبنان|مسیحیان]] و البته تحت حمایت فرانسه سخن می‌گفتند.<ref>الصلیبی، کمال. (1991). بيت بمنازل كثيرة: الكيان اللبناني بين التصور و الواقع. (ترجمة: عفيف الرزاز). الجزء الأول. الطبعة الثانية. بيروت: [https://naufal.hachette-antoine.com/ مؤسسة نوفل]، ص. ۲۲۹.</ref> آنان برای اثبات نظریه خود به ریشه‌های فنیقی [[لبنان]] استناد می‌کردند و [[لبنان]] جدید را احیا شده فینیقیه باستانی معرفی می‌کردند. آنان همچنین فینیقی‌های باستان را همان لبنانی‌های اولیه می‌دانستند که هیچ ارتباطی با اعراب نداشتند.<ref>الصلیبی، کمال. (1991). بيت بمنازل كثيرة: الكيان اللبناني بين التصور و الواقع. (ترجمة: عفيف الرزاز). الجزء الأول. الطبعة الثانية. بيروت: [https://naufal.hachette-antoine.com/ مؤسسة نوفل]، ص. ۲۱۶-۲۱۸.</ref> اعراب [[اسلام و مسلمانان لبنان|مسلمان]] و ملی‌گرایان لبنانی اما [[تاریخ لبنان]] را بخشی از تاریخ سرزمین [[سوریه]] می‌دانستند. از نظر آنان [[لبنان]] بزرگ یک موجودیت برساخته بود که توسط قدرت‌های استعمارگر از محیط طبیعی و تاریخی خود جدا شده است.<ref>خليل، فؤاد. (2005). المثقف والهوية في لبنان. الطبعة الأولى. بیروت: [http://dar-alfarabi.com دار الفارابي]، ص. ۲۱.</ref>


در جامعه‌اي با ويژگي‌هاي اجتماعي لبنان، به سختي مي‌توان از نظام واحد ارزشهاي اجتماعي سخن گفت. در لبنان، هر طائفه مذهبي به عنوان جامعه كوچكتر، هنجارها و ارزشهاي اجتماعي خود را داراست. طوائف مسيحي گر چه هنجارهاي اجتماعي مشتركي دارند، هر طائفه نيز ارزشهاي خود را داراست. ويژگي‌ها و ارزشهاي فرهنگي و اجتماعي در طوائف مسيحي شرقي با طوائف مسيحي وابسته به كليساي واتيكان، تفاوت‌هايي دارد. در ميان طوائف مسلمان نيز به علاوه بر مشتركات فرهنگي و اجتماعي، هر طائفه، ويژگي‌هاي خود را حفظ كرده است. در ميان طوائف لبناني، طائفه‌ درزي بيش از ديگران بر حفظ هويت طائفي خود تأكيد دارد. در عين حال، همجواري و روابط ناگزير اجتماعي ميان پيروان طوائف مذهبي در طول قرنهاي متمادي، برخي هنجارهاي اجتماعي همچون احترام به مقدسات ديني و مذهبي را پديد آوردهاست كه در شرايط عادي و دوره‌هاي برقراري آرامش در اين كشور، از سوي عموم افراد فارغ از وابستگي‌هاي مذهبي و طائفي، رعايت مي‌شود.  
ادامه این مناقشات پیرامون مسئله هویت [[لبنان]] که به تنش‌های سیاسی و بحران نیز انجامید، برخی شخصیت‌های سیاسی اجتماعی میانه‌رو از هر دو جریان را واداشت تا تلاش‌هایی را برای کاهش مناقشات تنش‌زا که چندان سهل و آسان نبود، صورت دهند. آنان سرانجام موفق شدند در سال 1943 پیشنهادی میانه را که توافق نسبی حامیان دو رویکرد را به دنبال داشت، ارائه کنند که در قالب '''[[لبنان معاصر|«میثاق ملی»]]''' مورد تأیید اکثریت رهبران و کنشگران سیاسی اجتماعی مسلمان و مسیحی قرار گرفت. [[لبنان معاصر|میثاق ملی]] گر چه در پی سال‌ها تنش و بحران، آرامش نسبی را پدید آورد، مسئله هویت [[لبنان]] اما همچنان مورد مناقشه بوده تاکنون بر سر آن اجماعی پدید نیامده است.


جامعه امروز لبنان همچون بسياري از جوامع جهان سوم و در حال توسعه، و البته پيش و بيش از آنها، تحت تأثير مظاهر تمدني و فرهنگي غرب قرار گرفته است. آثار فرهنگ غربي بر جامعه لبنان از نخستين دهه‌هاي قرن نوزدهم و آغاز فعاليت‌هاي آموزشي توسط گروه‌هاي تبشيري غربي و مراكز مذهبي مسيحيان كه عمدتاً تحت تأثير تحولات فرهنگي اجتماعي اروپا قرار داشتند، پديد آمد و با توسعه مراكز آموزشي به ويژه مراكز دانشگاهي رو به گسترش گزارد؛ به گونه‌اي كه امروز مظاهر فرهنگ غربي در فضاي كلي لبنان و در مناسبات و رفتارهاي اجتماعي قابل مشاهده است. نمادهاي فرهنگي اجتماعي غربي در ميان طوائف مسيحي پيرو كليساي واتيكان پررنگ‌تر و در ميان طوائف مسيحي شرقي و مسلمانان كم‌رنگ‌تر است.
=== [[نهاد خانواده لبنان]] ===
[[پرونده:خانواده لبنانی.jpg|بندانگشتی|خانواده لبنانی - برگرفته از سایت mosalsalatpro - قابل بازیابی از: https://www.mosalsalatpro.com/article.asp?category=118&sID=192726]]
[[نهاد خانواده لبنان|خانواده]] در میان طوائف [[لبنان]] از گذشته‌های دور، نه تنها در روستاها که در شهرها نیز نقش اساسی در زندگی افراد داشته است. علی‌رغم تحولات اجتماعی و اقتصادی و از میان رفتن فئودالیسم و تغییر و تحول در مناسبات اجتماعی، جامعه [[لبنان]] همچنان از ویژگی‌های یک جامعه سنت‌گرا و مبتنی بر [[نهاد خانواده لبنان|خانواده]] برخوردار است و نقش‌ آفرینی وابستگی خانوادگی استمرار دارد.[ii] خانواده برای فرد لبنانی به مثابه جامعه کوچک است؛ همچنان که به طائفه به عنوان جامعه بزرگتر می‌نگرد که حیات اجتماعی او در وابستگی به آن تعریف می‌شود. از نظر یک فرد لبنانی، وجود فرد با خانواده و برای خانواده مفهوم دارد.<ref>ضاهر، مسعود. (1984). تاریخ لبنان الاجتماعي. الطبعة الثانية. بيروت: دار المطبوعات الشرقية، ص. 226.</ref> وابستگی فرد و خانواده در میان همه [[ادیان در لبنان|طوائف مذهبی لبنان]] با تفاوت‌هایی، قابل مشاهده است. در نظرسنجی [[جامعة القديس يوسف (دانشگاه قديس يوسف)|دانشگاه قدیس یوسف بیروت]] که در سال 2004 انجام شده است، 97/6% افراد، وابستگی به [[نهاد خانواده لبنان|خانواده]] را مورد تأکید قرار داده‌اند.<ref>[https://www.undp.org برنامج الأمم المتحدة الإنمائي لبنان]. (2009). التقرير الوطني للتمية البشرية في لبنان (2008-2009). ص. ۱۷۴.</ref>


'''طبقات و نابرابري‌هاي اجتماعي'''
در عین حال از اوایل قرن بیستم، نهاد خانوده تحت تأثیر تغییر و تحولات فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی قرار داشته است. در گذشته به دلیل حاکمیت سنت‌های اجتماعی و وابستگی بیشتر دختر و پسر به خانواده، دوام زندگی زوجین طولانی و [[نهاد خانواده لبنان|نهاد خانواده]] دارای استحکام بیشتر بود. از نیمه‌های قرن نوزدهم و تحت تأثیر امواج فرهنگی غرب و در پی تغییر و تحول در مناسبات اجتماعی و کمرنگ شدن بسیاری از سنت‌های اجتماعی، [[نهاد خانواده لبنان|نهاد خانواده]] نیز استحکام پیشین را از دست داده است.


جامعه متكثر لبنان همچون ديگر جوامع جهان سوم، با نابرابري‌هاي اجتماعي روبرو است كه هرچند ريشه آن به قرون پیش از استقلال اين كشور بازمي‌گردد،تحولات پس ازاستقلال تاثیربسیاری درظهورآن داشت. در آن زمان سيطره سرمايه‌داري وابسته بر ساختار اقتصادي به خلق تناقضات و شكافهاي طبقاتي منجر گرديد. منافع سرشار وابستگي اقتصادي هر چند در آغاز عمدتاً به طوائف مسيحي به ويژه سرمايه‌داران و بازرگانان ماروني محدود بود، به تدريج به ديگر طوائف گسترش يافت و در ميان طوائف نيز نابرابري‌هاي اجتماعي و فاصله طبقاتي را به ارمغان آورد. تثبيت نظام طائفي در دوره استقلال نيز در شكل‌ گرفتن چنين شكاف‌هايي نقش آفرین بود.نابرابریها فاصله طبقاتي از جمله عوامل بسياري از نزاع‌ها و بحرانهاي سياسي اجتماعي لبنان بوده است.  
علی‌رغم تحولات فرهنگی اجتماعی در طول دو سده گذشته، خشونت‌های خانوادگی در این کشور واقعیتی غیرقابل انکار است. این مسئله که در گذشته چندان آشکار نبود امروز به عنوان یک معضل اجتماعی به‌شمار می‌رود؛ به ویژه آن که برای حمایت از حقوق خانواده، قانون خاصی نیز وجود ندارد که دلیل آن می‌تواند تفاوت‌های فرهنگی اجتماعی طوائف هجده گانه در این کشور باشد. اختلافات خانوادگی و موارد حقوقی در این خصوص نیز معمولاً از طریق محاکم مذهبی و مراجع حقوقی درون هر طائفه مورد رسیدگی قرار می‌گیرد.


در دوره‌هايي از تاريخ معاصر لبنان و به طور خاص در دوره رياست جمهوري فؤاد شهاب، تلاشهايي براي انجام اصلاحات اقتصادي اجتماعي با هدف كم كردن فاصله‌هاي طبقاتي و تحقق عدالت اجتماعي صورت گرفت و اقداماتي عملي نيز انجام گرفت، پيچيدگي‌هاي ساختار سياسي اجتماعي و برخي مقاومتها اما اين تلاشها را با شكست روبرو ساخت (قرم، 2004، 107 تا 114).
مسئله [[ازدواج در لبنان|ازدواج]] درون طائفه‌ای هر چند در میان طائفه [[مذهب درزی در لبنان|درزی]] از شدت و تأکید بیشتری برخوردار است، در میان دیگر طوائف نیز مرسوم است. ازدواج میان پیروان مذاهب وابسته به یک دین نیز به سختی امکان‌پذیر است؛ به ویژه آن که ثبت رسمی [[ازدواج در لبنان|ازدواج]] بایستی در محاکم رسمی هر طائفه مذهبی انجام می‌شود. طی چند دهه اخیر افراد و یا خانواده‌هایی که به هر دلیل می‌خواهند خارج از این سنت‌ها عمل کنند با سفر به یکی از کشورها و عمدتاً کشورهای اروپایی، اقدام به ثبت ازدواج می‌کنند. از آنجا که دولت [[لبنان]] ازدواج‌های ثبت شده در خارج را به رسمیت می‌شناسد، اینگونه ازدواج‌ها نسبتاً رو به افزایش گذاشته است. مسئله ازدواج مدنی (غیرطائفه‌ای ) از جمله مسائل مورد بحث و مناقشه در محافل اجتماعی و مطبوعاتی این کشور در سال‌های پس از استقلال تاکنون بوده است. در حالی که حامیان ازدواج مدنی آن را هماهنگ با [[لبنان معاصر|میثاق طوائف ملی]] و گامی مهم در جهت لغو طائفه‌گرایی قلمداد می‌کردند، مخالفان، اعم از [[اسلام و مسلمانان لبنان|مسلمانان]] و [[طوائف مسيحی لبنان|مسیحیان]]، هدف آن را نه الغاء طائفه‌گرایی که زمینه‌ساز تضعیف فرهنگ و آموزه‌های دینی عنوان می‌کردند.


در سال 1998 در دوره ریاست جمهوری الیاس هراوی لایحه‌ای با هدف قانون کردن ازدواج مدنی اختیاری در هیئت دولت به تصویب رسید که اوج‌گیری مخالفت‌ها به ویژه از سوی رهبران دینی، مانع از ارائه آن به مجلس نمایندگان شد.


'''هويت ملي'''
از نظر آماری بین سال‌های 2000 تا 2010 به طور متوسط، سالانه 34093 مورد [[ازدواج در لبنان|ازدواج]] ثبت شده است و میزان [[ازدواج در لبنان|ازدواج‌های]] ثبت شده در سال 2010، 41758 مورد بوده است. در همین دوره، متوسط سالانه طلاق‌های ثبت شده 4927 مورد و طلاق‌های ثبت شده در سال 2010، 5879 مورد بوده است؛ در حالی که این رقم در سال 2000، 4282 مورد به ثبت رسیده است. همچنین برآوردها نشان می‌دهد که متوسط جمعیت یک خانواده لبنانی 4 نفر است و 82% از سرپرستان، دارای تحصیلات دانشگاهی و تمام اعضای 76% از خانواده‌ها باسوادند.<ref>[http://www.cas.gov.lb/ ادارة الاحصاء المركزي]. (2012).  SIF-2  گزارش‌های اداره مرکزی آمار لبنان.</ref>
[[پرونده:زنان لبنان.jpg|بندانگشتی|زنان در لبنان - برگرفته از سایت layalina - قابل بازیابی از: https://www.layalina.com/%D8%B5%D8%A8%D8%AD%D9%8A%D8%A9-%D8%AC%D9%85%D8%B9%D9%8A%D8%A9-%D9%86%D8%B3%D8%A7%D8%A1-%D8%AC%D8%A8%D9%84-%D8%B9%D8%A7%D9%85%D9%84.html#]]


مقوله هويت از جمله مسائل عمده مورد مناقشه لبناني‌ها از دوره قيمومت فرانسه بر اين كشور است كه در دوره‌هاي بعد تاكنون نيز ادامه داشته است. از همان اوان تأسيس لبنان بزرگ دو رويكرد متفاوت در لبنان شكل گرفت كه يكي بر هويت ويژه لبنان تأكيد داشت و مدعيان آن عموماً مسيحيان ماروني بودند و ديگر، قائل به هويت عربي لبنان بود كه عمدتاً مسلمانان و ملي‌گرايان عرب از آن دفاع مي‌كردند. رويكرد اول به تاريخ لبنان مستقل از محيط عربي و اسلامي باور داشت (الصليبي 16،1،1991). بر اساس همين رويكرد بود كه برخي از مسيحيان هوادار آن از جمله اغناطيوس مبارك رئيس اسقفهاي ماروني بيروت، از لبنان به عنوان وطن ملي مسيحيان و البت تحت حمايت فرانسه سخن مي‌گفتند. (پيشين، 229). آنان براي اثبات نظريه خود به ريشه‌هاي فنيقي لبنان استناد مي‌كردند و لبنان جديد را احيا شده فينيقيه باستاني معرفي مي‌كردند. آنان همچنين فينيقيهاي باستان را همان لبناني‌هاي اوليه مي‌دانستند كه هيچ ارتباطي با اعراب نداشتند (پيشين، 216 تا 218). اعراب مسلمان و ملي‌گرايان لبناني اما تاريخ لبنان را بخشي از تاريخ سرزمين سوريه مي‌دانستند. از نظر آنان لبنان بزرگ يك موجوديت برساخته بود كه توسط قدرتهاي استعمارگر از محيط طبيعي و تاريخي خود جدا شده است (خليل، 2005، 21).
=== [[زنان در لبنان]] ===
اولین حرکت‌های اجتماعی [[زنان در لبنان]] از اواخر قرن نوزدهم ظهور کرد که صرفاً پدیده‌ای اشرافی و تحت تأثیر امواج فرهنگی غرب بود. فعالیت‌های اجتماعی زنان [[لبنان]] عمدتاً پس از جنگ جهانی اول و تأسیس [[لبنان]] بزرگ شکل گرفت و در طول قیمومیت فرانسه نیز استمرار یافت. این فعالیت‌ها بر محور مطالباتی چون حق انتخاب همسر و حق تحصیل قرار داشت و منحصر به [[نهاد خانواده لبنان|خانواده‌]]<nowiki/>های اشرافی و عمدتاً مسیحی بود و لذا در حاشیه قرار داشت و از نقش‌ آفرینی چندانی برخوردار نبود.<ref>ضاهر، مسعود. (1984). تاریخ لبنان الاجتماعي. الطبعة الثانية. بيروت: دار المطبوعات الشرقية، ص. ۲۳۹.</ref> امروز نیز علی‌رغم وجود ده‌ها انجمن، جمعیت و نهاد مدنی مربوط به [[زنان در لبنان|زنان]] که بیشتر دنبال تحقق حقوق اجتماعی زنان و اصلاح دیدگاه‌های سنت‌گرایانه نسبت به آنان‌اند، جنبش [[زنان در لبنان|زنان]] نتوانسته است از فراگیری برخوردار و نقش ‌آفرینی مؤثری در تحولات اجتماعی و حیات سیاسی ایفا نماید. نکته قابل توجه آن‌ که علی‌رغم نفوذ گسترده مظاهر فرهنگی غرب در [[لبنان]]، حضور زنان در پست‌های عالی مدیریتی به ندرت مشاهده می‌شود و تعداد نمایندگان زن در مجلس نمایندگان و یا شورا‌های شهرداری، تاکنون اندک بوده است.


ادامه اين مناقشات پيرامون مسئله هويت لبنان كه به تنشهاي سياسي و بحران نيز انجاميد، برخي شخصيت‌هاي سياسي اجتماعي ميانه‌رو از هر دو جريان را واداشت تا تلاشهايي را براي كاهش مناقشات تنش‌زا كه چندان سهل و آسان نبود، صورت دهند. آنان سرانجام موفق شدند در سال 1943 پيشنهادي ميانه را كه توفق نسبي حاميان دو رويكرد را به دنبال داشت، ارائه كنند كه در قالب '''ميثاق ملي''' مورد تأييد اكثريت رهبران و كنشگران سياسي اجتماعي مسلمان و مسيحي قرار گرفت. ميثاق ملي گر چه در پي سالها تنش و بحران، آرامش نسبي  را پديد آورد، مسئله هويت لبنان اما همچنان مورد مناقشه بوده تاكنون بر سر آن اجماعي پديد نيامده است.  
اتحاد الجامعیات اللبنانیات، تجمع لسیدات الاعمال اللبنانیات، جمعیة نساء جبل عامل، رابطة المرأة العاملة فی [[لبنان]]، جمعیة سیدات المقاصد، التجمع النسائی الدیمو قراطی اللبنانی،الهیئات النسائیه فی [[حزب الله لبنان|حزب‌الله]]، از جمله انجمن‌ها و جمعیت‌های زنان لبنان‌اند که در زمینه‌های علمی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و امور خیریه فعالیت می‌کنند.


[[زنان در لبنان|زنان لبنانی]] به لحاظ قانونی مشکلی برای کار ندارند و قانون کار این کشور، در بیشتر موارد بدون هر گونه تبعیض، هر دو جنس را شامل می‌شود. همچنین امکان فعالیت‌های تجاری و مدیریتی و تحصیل تا بالاترین سطوح برای آنان فراهم است. طبق آمارهای موجود، هر چند نسبت نیروی کار [[زنان در لبنان|زنان]] به مردان کمتر است، 26% از نیروی کار زنان در گروه متخصصین (پزشکان، معلمان، مهندسان و...) قرار می گیرند؛ در حالی که تنها 8% از نیروی کار مردان در این گروه قرار دارد. همچنین 63% از نیروی کار در بخش خدمات [[مالی]] و بیمه را زنان تشکیل می‌دهند.<ref name=":0">[http://www.cas.gov.lb/ ادارة الاحصاء المركزي]. (2012).  SIF-1 گزارش‌های اداره مرکزی آمار لبنان.</ref> حوزه‌های فرهنگی، هنری و رسانه‌ای نیز بسیاری از زنان را جذب کار کرده است.


'''نهاد خانواده'''
علی‌رغم موارد مزبور، ضعف قوانین موضوعه و به ویژه فقدان استراتژی ملی و سیاست‌های عمومی حمایت از مسائل زنان، مشکلات بسیاری را فراروی آنان قرار داده است. در چند دهه اخیر تلاش‌هایی برای وضع قوانین صریح و محکم در حمایت از حقوق زنان صورت گرفته است که با موفقیت‌هایی نیز همراه بوده است، اما به دلایل پیش گفته و وجود برخی سنت‌های باقیمانده از گذشته و به ویژه عدم وجود مجازات‌های سنگین و مؤثر، خشونت علیه زنان، کم و بیش همچنان ادامه دارد.<ref>[https://www.undp.org برنامج الأمم المتحدة الإنمائي لبنان]. (2009). التقرير الوطني للتمية البشرية في لبنان (2008-2009). ص. 29.</ref> [[طبقات و قشرهای اجتماعی لبنان|مشکلات اقتصادی لبنان]] نیز موجب شده است تا بسیاری از زنان متأهل ناگزیر از کار در خارج از خانه شوند که این مسئله علاوه بر بروز مشکلات در روابط زن و مرد و تربیت فرزندان، گاه موجب طلاق نیز می‌شود.


خانواده در ميان طوائف لبنان از گذشته‌هاي دور، نه تنها در روستاها كه در شهرها نيز نقش اساسي در زندگي افراد داشته است.عليرغم تحولات اجتماعي و اقتصادي و از ميان رفتن فئوداليسم و تغيير و تحول در مناسبات اجتماعي، جامعه لبنان همچنان از ويژگي‌هاي يك جامعه سنت‌گرا و مبتني بر خانواده برخوردار است و نقش‌آفريني وابستگي خانوادگي استمرار دارد*. خانواده براي فرد لبناني به مثابه جامعه كوچك است؛ همچنانكه به طائفه به عنوان جامعه بزرگتر مي‌نگرد كه حيات اجتماعي او در وابستگي به آن تعريف مي‌شود. از نظر يك فرد لبناني، وجود فرد با خانواده و براي خانواده مفهوم دارد (ضاهر، 226،1984). وابستگي فرد و خانواده در ميان همه طوائف مذهبي لبنان با تفاوت‌هايي، قابل مشاهده است. در نظرسنجي دانشگاه قديس يوسف بيروت كه در سال 2004 انجام شده است، 6/97% افراد، وابستگي به خانواده را مورد تأكيد قرار داده‌اند (التقرير الوطني، 174،2009).
=== [[وضعیت اقتصادی و معیشتی در لبنان]] ===
[[پرونده:وضعیت معیشتی لبنان.jpg|بندانگشتی|وضعیت معیشتی لبنان - برگرفته از سایت middleeasteye - قابل بازیابی از: https://www.middleeasteye.net/news/bad-worse-syrias-financial-crisis-hit-lebanons-economic-free-fall]]
به موجب قانون اساسی [[لبنان]]، این کشور دارای نظام اقتصاد آزاد بوده و مالکیت خصوصی تضمین شده است. اقتصاد این کشور طی قرون متمادی مبتنی بر کشاورزی بود که با توجه به آب و هوای مناسب و حاصلخیزی زمین و البته نیروی کار فراوان، از رونق بسیار برخوردار بود. از نیمه‌های قرن نوزدهم و برقراری روابط گسترده با اروپا و هجوم گسترده کالاهای اروپایی به بازارهای مناطق مختلف امپراطوری عثمانی و به ویژه پس از بحران خونین سال‌های 1840 و 1861 و دخالت‌های قدرت‌های اروپایی در مسائل داخلی [[لبنان]]، شرایط اقتصادی این سرزمین نیز دگرگون شد. به عنوان نمونه در میانه‌های این قرن نیاز فرانسه به نخ ابریشم افزایش یافت و لذا برای تأمین این نیاز، آنان اقدام به تأسیس کارخانه‌های جدید تولید ابریشم در [[لبنان]] کردند. برای تأمین مواد اولیه این کارخانه‌ها، مساحت باغ‌های توت گسترش یافت که محدود شدن زمین‌های زراعی دیگر همچون زیتون، تنباکو، تره‌بار و... را در پی داشت و از سوی دیگر به شکل‌گیری نوعی اقتصاد تک محصولی منجر شد.<ref>كوثرانی(1986).ص47.</ref> جابجایی‌های جمعیت که در پی نزاع‌های خونین میان [[طوائف مسيحی لبنان|مسیحیان]] و [[مذهب درزی در لبنان|درزی‌ها]] صورت می‌گرفت نیز از دیگر عوامل تضعیف کشاورزی سنتی در [[لبنان]] بود. علی‌رغم چنین شرایطی، کشاورزی همچنان سهم عمده‌ای در اقتصاد داشت. سیاست‌های حاکمان فرانسوی در دوره قیمومیت و عدم به کارگیری ابزار و بهره‌گیری از شیوه‌های نوین از یک سو و رونق گرفتن بخش خدمات در شهرهای بزرگ و به‌طور خاصی بیروت که مهاجرت گسترده از روستا به شهرها را به دنبال داشت و مهم‌تر از آن، وابستگی اقتصاد [[لبنان]] به نظام اقتصاد لیبرالیستی غرب، به تضعیف بیشتر کشاورزی و فعال شدن بخش صنعت منجر شد؛ هر چند بخش صنعت نیز به دلیل عدم امکان رقابت فرآورده‌های آن از جمله محصولات نساجی با کالاهای مشابه وارداتی از کشورهای اروپایی از رونق چندانی برخوردار نشد.


در عين حال از اوائل قرن بيستم، نهاد خانوده تحت تأثير تغيير و تحولات فرهنگي، اقتصادي و اجتماعي قرار داشته است. در گذشته به دليل حاكميت سنتهاي اجتماعي و وابستگي بيشتر دختر و پسر به خانواده، دوام زندگي زوجين طولاني و نهاد خانواده داراي استحكام بيشتر بود. از نيمه‌هاي قرن نوزدهم و تحت تأثير امواج فرهنگي غرب و در پي تغيير و تحول در مناسبات اجتماعي و كمرنگ شدن بسياري از سنتهاي اجتماعي، نهاد خانواده نيز استحكام پيشين را از دست داده است.  
در سال‌های پس از استقلال، سیاست اقتصادی [[لبنان]] منحصراً بر بخش خدمات بانکی، تجارت و گردشگری متمرکز و با توجه به اقتصاد آزاد و وجود زیرساخت‌های مناسب، سرمایه‌های خاورمیانه جذب این کشور شد.<ref>الصلیبی، کمال. (1991). بيت بمنازل كثيرة: الكيان اللبناني بين التصور و الواقع. (ترجمة: عفيف الرزاز). الجزء الأول. الطبعة الثانية. بيروت: [https://naufal.hachette-antoine.com/ مؤسسة نوفل]، ص.۲۳۷.  </ref> و از آن پس [[لبنان]] به مرکز توزیع، کانون [[صنعت گردشگری لبنان|گردشگری]] و منطقه آزاد تجاری و بانکی خاورمیانه تبدیل شد.<ref>قرم، جورج. (2004). لبنان المعاصر: تاریخ و مجتمع. (نقله الى العربية بواسطة الدكتور حسان قبيسي). الطبعة الأولى. بيروت: [https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%83%D8%AA%D8%A8%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%B4%D8%B1%D9%82%D9%8A%D8%A9 المكتبة الشرقية]، ص. ۱۱۳.</ref> در این دوره که تا آغاز جنگ‌های داخلی استمرار داشت، اقتصاد [[لبنان]] در نتیجه فربگی بخش خدمات، از رشد اقتصادی نسبتاً بالایی برخوردار بود.<ref>طرابلسی، فواز. (2008). تاريخ لبنان الحديث: من الامارة الى اتفاق الطائف. بيروت: [http://www.elrayyesbooks.com/ دار رياض الريس للنشر]، ص. ۲۰۰.</ref>[iii] در همین سال‌ها، بخش خدمات حدود 70% از تولید ناخالص ملی و 56% از نیروی کار را در اختیار داشت.<ref>عیسی، نجیب. (2008). النمو المشوه و التنمية المفقودة: المارق الاقتصادي - الاجتماعي في لبنان والخيارات البديلة. بيروت: [http://dirasat.net/ المركز الاستشاري للدراسات والتوثيق]، ص. ۱۳۱.</ref>


عليرغم تحولات فرهنگي اجتماعي در طول دو سده گذشته، خشونت‌هاي خانوادگي در اين كشور واقعيتي غيرقابل انكار است. اين مسئله كه در گذشته چندان آشكار نبود امروز به عنوان يك معضل اجتماعي به شمار مي‌رود؛ به ويژه آن كه براي حمايت از حقوق خانواده، قانون خاصي نيز وجود ندارد كه دليل آن مي‌تواند تفاوت‌هاي فرهنگي اجتماعي طوائف هجده گانه در اين كشور باشد. اختلافات خانوادگي و موارد حقوقي در اين خصوص نيز معمولاً از طريق محاكم مذهبي و مراجع حقوقي درون هر طائفه مورد رسيدگي قرار مي‌گيرد.  
جنگ‌های 15 ساله داخلی آسیب‌های جدی را بر اقتصاد [[لبنان]] وارد ساخت و بسیاری از زیر ساخت‌های اقتصادی را نابود و بخش گسترده‌ای از فعالیت‌های اقتصادی را تعطیل و یا به شدت کاهش داد. از جمله خدمات [[صنعت گردشگری لبنان|گردشگری]] و ترانزیت کالا به حداقل رسید و فعالیت‌های بانکی به طور شبه کامل تعطیل شد. از آثار اقتصادی [[لبنان معاصر|جنگ‌های داخلی]]، علاوه بر گسترش ناامنی، افزایش سطح تورم و احتکار بود که به ویژه گروه‌های کم درآمد و حقوق بگیر را بشدت دچار مشکل کرد. در چنین شرایطی فقر افزایش یافت و بیشتر افراد طبقه متوسط به خیل فقرا پیوستند.
[[پرونده:وضعیت اقتصادی مردم لبنان.jpg|بندانگشتی|وضعیت اقتصادی مردم لبنان - برگرفته از سایت france24 - قابل بازیابی از: https://www.france24.com/en/live-news/20210921-the-top-challenges-facing-lebanon-s-new-government]]
[[لبنان معاصر|پایان جنگ‌های 15 ساله]] با انبوهی از مشکلات اقتصادی و اجتماعی همراه بود. اجرای پروژه‌ های بازسازی زیرساخت‌ها و سامان‌دهی اقتصادی هر چند تا حدودی اقتصاد این کشور را از رکود خارج ساخت و شرایط را بهبود نسبی بخشید، از آنجا که صرفاً رویکرد رشد اقتصاد با تأکید بر بخش خدمات در این مرحله نیز بر سیاست بازسازی و احیای اقتصادی حاکم بود،<ref>عیسی، نجیب. (2008). النمو المشوه و التنمية المفقودة: المارق الاقتصادي - الاجتماعي في لبنان والخيارات البديلة. بيروت: [http://dirasat.net/ المركز الاستشاري للدراسات والتوثيق]، ص. ۱۴۳.</ref> به دلیل تغییر و تحول در شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی و نابسامانی‌هایی که در پروژه‌های بازسازی پدید آمد، نتوانست رشد اقتصادی پیش از جنگ را بازگرداند،<ref>عیسی، نجیب. (2008). النمو المشوه و التنمية المفقودة: المارق الاقتصادي - الاجتماعي في لبنان والخيارات البديلة. بيروت: [http://dirasat.net/ المركز الاستشاري للدراسات والتوثيق]، ص. ۱۴۶.</ref> ضمن آن‌که بسیاری از مشکلات دوره جنگ همچون فقر، بیکاری و مهاجرت همچنان باقی ماند.<ref>عیسی، نجیب. (2008). النمو المشوه و التنمية المفقودة: المارق الاقتصادي - الاجتماعي في لبنان والخيارات البديلة. بيروت: [http://dirasat.net/ المركز الاستشاري للدراسات والتوثيق]، ص. ۱۵۴-۱۵۷.</ref> ادامه بحران و منازعات سیاسی، تهدیدات و حملات نظامی اسراییل نیز از جمله دیگر عوامل مؤثر بر نابسامانی اقتصادی این کشور پس از جنگ است.


مسئله ازدواج درون طائفي هر چند در ميان طائفه درزي از شدت و تأكيد بيشتري برخوردار است، در ميان ديگر طوائف نيز مرسوم است. ازدواج ميان پيروان مذاهب وابسته به يك دين نيز به سختي امكان‌پذير است؛ به ويژه آن كه ثبت رسمي ازدواج بايستي در محاكم رسمي هر طائفه مذهبي انجام مي‌شود. طي چند دهه اخير افراد و يا خانواده‌هايي كه به هر دليل مي‌خواهند خارج از اين سنتها عمل كنند با سفر به يكي از كشورها و عمدتاً كشورهاي اروپايي، اقدام به ثبت ازدواج مي‌كنند. از آنجا كه دولت لبنان ازدواج‌هاي ثبت شده در خارج را به رسميت مي‌شناسد، اينگونه ازدواج‌ها نسبتاً رو به افزايش گذاشته است. مسئله ازدواج مدني (غيرطائفي) از جمله مسائل مورد بحث و مناقشه در محافل اجتماعي و مطبوعاتي اين كشور در سالهاي پس از استقلال تاكنون بوده است. در حالي كه حاميان ازدواج مدني آن را هماهنگ با ميثاق طوائف ملي و گامي مهم در جهت لغو طائفه‌گرايي قلمداد مي‌كردند، مخالفان، اعم از مسلمانان و مسيحيان، هدف آن را نه الغاء طائفه‌گرايي كه زمينه‌ساز تضعيف فرهنگ و آموزه‌هاي ديني عنوان مي‌كردند.  
بررسی‌های مرکز آمار [[لبنان]][iv] در سال 1997 در خصوص اوضاع معیشتی لبنانی‌ها نشان داده است که حدود ۱۷/۶% از افراد و ۱۲/۹% از خانواده‌ها زیر خط پایین فقر زندگی می‌کنند (با در نظر گرفتن 333 دلار برای خانواده 5 نفره)، در حالی که 38/9% از افراد و 31% از خانواده‌ها زیر خط بالای فقر بسر می‌برند (با در نظر گرفتن 333 دلار درآمد برای خانواده 5 نفره).<ref>عیسی، نجیب. (2008). النمو المشوه و التنمية المفقودة: المارق الاقتصادي - الاجتماعي في لبنان والخيارات البديلة. بيروت: [http://dirasat.net/ المركز الاستشاري للدراسات والتوثيق]، ص. ۱۵۴.</ref> پژوهش‌هایی که در سال‌های اخیر از سوی مرکز آمار [[لبنان]] صورت گرفته است نشان می‌دهد حدود 8% از مردم ساکن [[لبنان]] در فقر شدید یا زیر خط پایین فقر زندگی می‌کنند. جمعیت این گروه که درآمد روزانه فردی آنان معادل ۲/۴ دلار آمریکاست به 300000 نفر می‌رسد. چنانچه جمعیت زیر خط فقر بالا را با درآمد روزانه 4 دلار به این تعداد اضافه کنیم در مجموع 28/5% از مردم [[لبنان]] در فقر بسر می‌برند و 20/5% از آنان میان دو خط پایین و بالای فقر زندگی می‌کنند. نسبت فقر در مناطق مختلف متفاوت و در بیروت این نسبت کمتر و تنها 0/76% از آنان در فقر شدید و 5/18% میان دو خط پایین و بالای فقر قرار می‌گیرند، در حالی که در استان شمال به مرکزیت طرابلس فقر شدید به 17/75% و نسبت جمعیت میان دو خط فقر به 52/27% می‌رسد. در استان جنوب نیز (که دو شهر صور و صیدا را شامل می‌شود) نسبت فقر شدید 11/64% و 42/21% جمعیت بین دو خط پایین و بالای فقر قرار دارند.<ref>[https://www.undp.org برنامج الأمم المتحدة الإنمائي لبنان]. (2009). التقرير الوطني للتمية البشرية في لبنان (2008-2009). ص. ۱۴۷.</ref>


در سال 1998 در دوره رياست جمهوري الياس هراوي لايحه‌اي با هدف قانون كردن ازدواج مدني اختياري در هيئت دولت به تصويب رسيد كه اوج‌گيري مخالفتها  به ويژه از سوي رهبران ديني، مانع از ارائه آن به مجلس نمايندگان شد.  
گرانی مواد غذایی، برق و سوخت به ویژه بنزین، هزینه بالا در بخش [[بهداشت و سلامت لبنان|بهداشت و درمان]] نیز از جمله مشکلات معیشتی مردم [[لبنان]] است.


از نظر آماري بين سالهاي 2000 تا 2010 به طور متوسط، سالانه 34093 مورد ازدواج ثبت شده است و ميزان ازدواج‌هاي ثبت شده در سال 2010، 41758 مورد بوده است. در همين دوره، متوسط سالانه طلاقهاي ثبت شده 4927 مورد و  طلاق‌هاي ثبت شده در سال 2010، 5879 مورد بوده است؛ در حالي كه اين رقم در سال 2000، 4282 مورد  به ثبت رسيده است. همچنين برآوردها نشان مي‌دهد كه متوسط جمعيت يك خانواده لبناني 4 نفر است و 82% از سرپرستان، داراي تحصيلات دانشگاهي و تمام اعضاي 76% از خانواده‌ها با سوادند(ادارة الاحصاء المركزي، 2012، SIF.2).
طبق آمارهای سال 2007، جمعیت شاغل در این کشور ۱118000 نفر  (276000 زن و 842000 مرد) بوده است که 931000 نفر از آنان در بخش خصوصی شاغل بوده‌اند.<ref name=":0" /> همچنین 39% نیروی کار [[لبنان]] در بخش بانکداری و بیمه، 27% در بخش تجارت، 12% در بخش صنعت و تنها 6% در بخش کشاورزی اشتغال داشته‌اند.<ref name=":0" /> هزینه‌های بالای معیشت، بیشتر مردم [[لبنان]] را ناگزیر ساخته است تا بیش از یک شغل داشته باشند.<ref>قرم، جورج. (2004). لبنان المعاصر: تاریخ و مجتمع. (نقله الى العربية بواسطة الدكتور حسان قبيسي). الطبعة الأولى. بيروت: [https://ar.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%83%D8%AA%D8%A8%D8%A9_%D8%A7%D9%84%D8%B4%D8%B1%D9%82%D9%8A%D8%A9 المكتبة الشرقية]، ص. ۱۳.</ref>


بیکاری اما از جمله معضلات اقتصادی اجتماعی [[لبنان]] طی دهه‌های گذشته بوده است. در سال‌های [[لبنان معاصر|جنگ داخلی]] میزان بیکاری از رقم بالایی برخوردار و یکی از عوامل مهم در [[مهاجرت و پناهندگی در لبنان|مهاجرت]] لبنانی‌ها بود. پس از پایان جنگ و علی‌رغم کاهش نسبی این میزان در سال‌های اولیه، به دلایل مختلف از جمله ادامه بحران اقتصادی و اجتماعی و نیز استمرار تهدیدات و حملات اسراییل، رو به افزایش گزارد. نرخ بیکاری که در سال 1996، 7/3% بود در سال 2001 به 11/5% افزایش یافت.<ref name=":1">عیسی، نجیب. (2008). النمو المشوه و التنمية المفقودة: المارق الاقتصادي - الاجتماعي في لبنان والخيارات البديلة. بيروت: [http://dirasat.net/ المركز الاستشاري للدراسات والتوثيق]، ص. ۱۵۶.</ref> آمارهای سال 2007 نشان می‌دهد جمعیت بیکار این کشور متشکل از افراد در سنین 15 تا 64 سال، 108000 نفر بوده است.<ref name=":0" /> همچنین بررسی‌های دانشگاه سن ژوزف بیروت نشان می‌دهد نرخ بیکاری جوانان با سنین میان 15 تا 19 سال، 27/5% تا 28/5 و در سنین بین 20 و 24 سال به 18 تا 21% رسیده است.<ref name=":1" /> علاوه بر عوامل پیش گفته، در سال‌های اخیر وجود ده‌ها هزار نیروی کار ارزان قیمت خارجی نیز در افزایش نرخ بیکاری در این کشور تأثیرگذار بوده است.<ref>[https://www.undp.org برنامج الأمم المتحدة الإنمائي لبنان]. (2009). التقرير الوطني للتمية البشرية في لبنان (2008-2009). ص. ۱۵۵.</ref>
[[پرونده:ورزش همگانی در لبنان.jpg|بندانگشتی|ورزش همگانی در لبنان - برگرفته از سایت avax.news - قابل بازیابی از: https://avax.news/search?page=3&q=Lebanon%2Bfuel]]


'''وضعيت زنان'''
=== [[ورزش در لبنان]] ===
لبنانی‌ها در بسیاری از رشته‌های ورزشی فعالند. [[جغرافیای طبیعی لبنان|موقعیت طبیعی لبنان]]، زمینه‌های مساعدی برای ورزش‌هایی چون کوهنوردی، اسکی روی آب، اسکی روی برف، قایقرانی و شنا فراهم آورده است. علاوه بر فوتبال که تیم‌های متعدد و هواداران بسیاری دارد، بسکتبال، والیبال، فوتبال، دوچرخه‌سواری، تنیس، شطرنج، اسب‌سواری و ورزش‌های رزمی نیز مورد علاقه گروه‌هایی از مردم است. فوتبال اما از پرطرفدارترین‌ رشته‌های ورزشی است که بیش از ده باشگاه ورزشی به آن اهتمام دارند. مسابقات لیگ برتر فوتبال این کشور از سال 1934 تاکنون برگزار می‌شود و 12 تیم فوتبال در آن حضور دارند. تیم‌های فوتبال النجمة، الانصار، العهد و الصفاء چهار تیم اول لیگ برتر و به عنوان رقبای اصلی شناخته می‌شوند. تیم‌های شباب الساحل، السلام صور، الاهلی صیدا، الاخاء الاهلی عالیه و التضامن صور از دیگر تیم‌های فوتبال این کشور‌اند که در لیگ برتر به رقابت می‌پردازند. تیم الانصار تاکنون 13 بار، النجمة 7 بار و تیم العهد 3 بار به قهرمانی در لیگ نائل آمده‌اند.


اولين حركت‍هاي اجتماعي زنان در لبنان از اواخر قرن نوزدهم ظهور كرد كه صرفاً پديده‌اي اشرافي و تحت تأثير امواج فرهنگي غرب بود. فعاليت‌هاي اجتماعي زنان لبنان عمدتاً پس از جنگ جهاني اول و تأسيس لبنان بزرگ شكل گرفت و در طول قيموميت فرانسه نيز استمرار يافت. اين فعاليتها بر محور مطالباتي چون حق انتخاب همسر و حق تحصيل قرار داشت و منحصر به خانواده‌هاي اشرافي و عمدتاً مسيحي بود و لذا در حاشيه قرار داشت و از نقش‌آفريني چنداني برخوردار نبود (ضاهر، 239،1984). امروز نيز عليرغم وجود دهها انجمن، جمعيت و نهاد مدني مربوط به زنان كه بيشتر دنبال تحقق حقوق اجتماعي زنان و اصلاح ديدگاه‌هاي سنت گرايانه نسبت به آنان‌اند، جنبش زنان نتوانسته است از فراگيري برخوردار و نقش ‌آفريني مؤثري در تحولات اجتماعي و حيات سياسي ايفا نمايد. نكته قابل توجه آن كه عليرغم نفوذ گسترده مظاهر فرهنگي غرب در لبنان، حضور زنان در پستهاي عالي مديريتي به ندرت مشاهده مي‌شودو تعداد نمايندگان زن در مجلس نمايندگان و يا شوراهاي شهرداري، تاكنون اندك بوده است.  
باشگاه‌های ورزشی به ویژه در رشته فوتبال از وابستگی‌های طائفه‌ای دور نیستند. هواداران تیم فوتبال العهد، عموماً شیعیان و بیشتر آن‌ها حامیان [[حزب الله لبنان|حزب‌الله‌]]<nowiki/>اند؛ در حالی‌که هواداران تیم فوتبال الانصار، [[تسنن در لبنان|اهل سنت]] و عموماً هوادار جریان المستقبل وابسته به حریری و بیشتر هواداران تیم فوتبال الصفاء را [[مذهب درزی در لبنان|درزی‌ها]] تشکیل می‌دهند. تیم فوتبال النجمة نیز که از قدیمی‌ترین تیم‌های فوتبال این کشور و از حمایت حریری برخوردار است، هوادارانی از هر دو طائفه [[تشیع در لبنان|شیعه]] و [[تسنن در لبنان|سنی]] دارد و در صورت رویارویی این تیم با تیم العهد، همین هواداران به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ شیعیان از تیم العهد و اهل سنت از النجمة حمایت می‌کنند. وابستگی‌های طائفه‌ای هواداران تیم‌های فوتبال، گاه تنش و درگیری‌هایی را پدید می‌آورد که نیروهای امنیتی را ناگزیر از دخالت می‌کند و لذا مسابقات فوتبال تیم‌های مذکور به دفعات بدون تماشاگر برگزار شده است.


اتحاد الجامعيات اللبنانيات، تجمع لسيدات الاعمال اللبنانيات، جمعية نساء جبل عامل، رابطة المرأة العاملة في لبنان، جمعية سيدات المقاصد، التجمع النسائي الديمو قراطي اللبناني،الهیئات النسائیه فی حزب الله، از جمله انجمنها و جمعيت‌هاي زنان لبنان‌اند كه در زمينه‌هاي علمي، فرهنگي، اقتصادي، اجتماعي و امور خيريه فعاليت مي‌كنند.  
رشته بسکتبال نیز پس از فوتبال بیشترین هوادار را از آن خود کرده است. تیم‌های الریاضی، الحکمة، بیبلس، المتحد، انیبال و چمیویل، تیم‌های معروف بسکتبال‌اند. تیم الریاضی از جمله تیم‌های پر هوادار در این رشته ورزشی است. تیم ملی بسکتبال این کشور نیز از جمله تیم‌های مطرح و قدرتمند این رشته در آسیاست.<ref>برگرفته از https://www.irna.ir</ref><ref>برگرفته از https://www.lebanese-goal.com</ref><ref>برگرفته از https://www.sports_Leb.com</ref><ref>برگرفته از https://www.wikipedia.org</ref>


زنان لبناني به لحاظ قانوني مشكلي براي كار ندارند و قانون كار اين كشور، در بيشتر موارد بدون هر گونه تبعيض، هر دو جنس را شامل مي‌شود. همچنين امكان فعاليت‌هاي تجاري و مديريتي و تحصيل تا بالاترين سطوح براي آنان فراهم است. طبق آمارهاي موجود، هر چند نسبت نيروي كار زنان به مردان كمتر است، 26% از نيروي كار زنان در گروه متخصصين (پزشكان، معلمان، مهندسان و...) قرار ميگيرند؛ در حالي كه تنها 8% از نيروي كار مردان در اين گروه قرار دارد.همچنين 63% از نيروي كار در بخش خدمات مالي و بيمه را زنان تشكيل مي‌دهند (ادارة الاحصاء المركزي، 2011، SIF.1). حوزه‌هاي فرهنگي، هنري و رسانه‌اي نيز بسياري از زنان را جذب كار كرده است.  
=== [[بهداشت و سلامت لبنان   ]] ===
به دلیل ضعف و عدم ایفای نقش مؤثر دولت در ارائه خدمات بهداشتی و درمانی، بیشترین امکانات و خدمات در این بخش توسط بخش خصوصی ارائه می‌شود و دولت عمدتاً با حمایت از صندوق‌ها و مؤسسات بیمه از اقشار کم درآمد حمایت می‌کند. هر چند صندوق‌های بیمه تا حدود 80% از هزینه‌های درمان را به افراد تحت پوشش پرداخت می‌کنند، اما مسئله آن است که حدود 55% شهروندان لبنانی از پوشش بیمه‌ای برخوردار نیستند.<ref name=":2">[https://www.undp.org برنامج الأمم المتحدة الإنمائي لبنان]. (2009). التقرير الوطني للتمية البشرية في لبنان (2008-2009). ص. ۱۴۱.</ref>  با توجه به هزینه‌های بالای [[بهداشت و سلامت لبنان|بهداشت و درمان]] در این کشور که بالاتر از سطح متوسط جهانی است، مشکلات فراوانی در این حوزه فراروی اکثر مردم به ویژه اقشار کم‌درآمد و فقیر قرار دارد. بررسی‌های مشترک وزارت امور اجتماعی و برنامه توسعه [https://www.un.org/ سازمان ملل متحد] در سال 2008 نشان می‌دهد که تنها 16% از اقشار بسیار فقیر که 8% جمعیت [[لبنان]] را تشکیل می‌دهند، تحت پوشش بیمه درمانی قرار دارند. همچنین 25% از اقشار به نسبت فقیر که میان دو خط پایین و بالای فقر قرار دارند، از بیمه‌های درمانی بهره‌مندند.<ref name=":2" />


عليرغم موارد مزبور، ضعف قوانين موضوعه و به ويژه فقدان استراتژي ملي و سياستهاي عمومي حمايت از مسائل زنان،مشكلات بسياري را فراروي آنان قرار داده است. در چند دهه اخير تلاشهايي براي وضع قوانين صريح و محكم در حمايت از حقوق زنان صورت گرفته است كه با موفقيتهايي نيز همراه بوده است،اما به دلائل پيش گفته و وجود برخي سنتهاي باقيمانده از گذشته و به ويژه عدم وجود مجازات‌هاي سنگين و مؤثر، خشونت عليه زنان، كم و بيش همچنان ادامه دارد (التقرير الوطني، 2009، 29). مشكلات اقتصادي لبنان نيز موجب شده است تا بسياري از زنان متأهل ناگزير از كار در خارج از خانه شوند كه اين مسئله علاوه بر بروز مشكلات در روابط زن و مرد و تربيت فرزندان، گاه موجب طلاق نيز مي‌شود.  
مشکلات بهداشتی و درمانی اقشار کم‌درآمد و فقیر سبب گشته است تا برخی نهادها و سازمان‌های غیردولتی و نیز احزاب سیاسی، بخشی از این مشکلات را از طریق حمایت‌های بیمه‌ای برطرف نمایند.<ref>[https://www.undp.org برنامج الأمم المتحدة الإنمائي لبنان]. (2009). التقرير الوطني للتمية البشرية في لبنان (2008-2009). ص. ۱۱۷.</ref>


به استناد آمارهای [https://www.who.int/ سازمان بهداشت جهانی]، سهم بخش [[بهداشت و سلامت لبنان|بهداشت و درمان]] این کشور از تولید ناخالص ملی 1/8%و هزینه سرانه سلامت به ازای هر فرد لبنانی مقیم، 1054 دلار است.<ref>برگرفته از (2009):  https://www.who.int</ref>


'''وضعيت اقتصادي و معيشتي'''
=== [[مهاجرت و پناهندگی در لبنان  ]] ===
[[پرونده:مهاجرت در لبنان.jpg|بندانگشتی|[[مهاجرت و پناهندگی در لبنان|مهاجرت در لبنان]] - برگرفته از سایت gettyimages - قابل بازیابی از: https://www.gettyimages.com/detail/news-photo/members-of-the-abi-haidar-family-depart-from-lebanons-news-photo/1235093083]]
مقوله مهاجرت از پدیده‌های تاریخ معاصر [[لبنان]] و از جمله عوامل مهم و مؤثر در تحولات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی این سرزمین است. مهاجرت لبنانی‌ها به خارج از کشور که از نیمه‌‌‌های قرن نوزدهم آغاز شد، منحصر به طائفه، منطقه و قشر خاصی نبوده و همه طبقات، اقشار و طوائف را با زمینه‌ها و انگیزه‌های گوناگون شامل می‌شود.


به موجب قانون اساسي لبنان، اين كشور داراي نظام اقتصاد آزاد بوده و مالكيت خصوصي تضمين شده است. اقتصاد اين كشور طي قرون متمادي مبتني بر كشاورزي بود كه با توجه به آب و هواي مناسب و حاصلخيري زمين و البته نيروي كار فراوان، از رونق بسيار برخوردار بود. از نيمه‌هاي قرن نوزدهم وبرقراري روابط گسترده با اروپا و هجوم گسترده كالاهاي اروپايي به بازارهاي مناطق مختلف امپراطوري عثماني و به بويژه پس از بحران خونين سالهاي 1840 و 1861 و دخالتهاي قدرتهاي اروپايي در مسائل داخلي لبنان، شرايط اقتصادي اين سرزمين نيز دگرگون شد. به عنوان نمونه در ميانه‌هاي اين قرن نياز فرانسه به نخ ابريشم افزايش يافت و لذا براي تأمين اين نياز، آنان اقدام به تأسيس كارخانه‌هاي جديد توليد ابريشم در لنبان كردند. براي تأمين مواد اوليه اين كارخانه‌ها، مساحت باغهاي توت گسترش يافت كه محدود شدن زمينهاي زراعي ديگر همچون زيتون، تنباكو، تره‌بار و... را در پي داشت و از سوي ديگر به شكل‌گيري نوعي اقتصاد تك محصولي منجر شد (كوثراني، 1986، 47). جابجايي‌هاي جمعيت كه در پي نزاعهاي خونين ميان مسيحيان و درزي‌ها صورت مي‌گرفت نيز از ديگر عوامل تضعيف كشاورزي سنتي در لبنان بود. عليرغم چنين شرايطي، كشاورزي همچنان سهم عمده‌اي در اقتصاد داشت. سياستهاي حاكمان فرانسوي در دوره قيموميت و عدم بكارگيري ابزار و بهره‌گيري از شيوه‌هاي نوين از يك سو و رونق گرفتن بخش خدمات در شهرهاي بزرگ و به طور خاصي بيروت كه مهاجرت گسترده از روستا به شهرها را به دنبال داشت و مهمتر از آن، وابستگي اقتصاد لبنان به نظام اقتصاد ليبراليستي غرب، به تضعيف بيشتر كشاورزي و فعال شدن بخش صنعت منجر شد؛ هر چند بخش صنعت نيز به دليل عدم امكان رقابت فرآورده‌هاي آن از جمله محصولات نساجي با كالاهاي مشابه وارداتي از كشورهاي اروپايي از رونق چنداني برخوردار نشد.  
مهاجرت‌های اولیه محدود و تحت تأثیر تحولات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جبل [[لبنان]] (رشد سریع جمعیت، افزایش سطح آموزش، بحران اقتصادی، نزاع‌های اجتماعی و [[لبنان معاصر|جنگ‌های خونین مسیحیان]] و [[مذهب درزی در لبنان|درزی‌‌ها]] و ...) و عمدتاً به [[مصر]] و آمریکای لاتین و استرالیا صورت گرفت. این [[مهاجرت و پناهندگی در لبنان|مهاجرت‌]]<nowiki/>ها در آستانه جنگ جهانی اول افزایش یافت و با آغاز جنگ و بروز قحطی و دیگر پی‌آمدهای آن سرعت گرفت. در دوره قیمومیت فرانسویان بر [[لبنان]] (1918-1943) نیز [[مهاجرت و پناهندگی در لبنان|مهاجرت]] لبنانی‌ها ادامه یافت؛ هرچند از شدت آن کاسته شد. مهاجران لبنانی در این سال‌ها آفریقا، آمریکا، استرالیا و کشورهای آمریکای لاتین را به عنوان مقصد خود برگزیدند. در سال‌های پس از استقلال تا آغاز [[لبنان معاصر|جنگ داخلی]]، مقصد مهاجرین علاوه بر آفریقا و استرالیا، بیشتر به کشورهای عربی نفت‌خیز بود که پی‌آمدهای اقتصادی آن نقش مؤثری در رشد اقتصادی [[لبنان]] در این دوره داشت.<ref name=":3">بزى، علی. (2009). الكفاءات العلمية اللبنانية: الاعداد للهجرة اشكالية الدولة و المواطنة و التنمية في لبنان. (الطبعة الأولى). بیروت: [http://dar-alfarabi.com دار الفارابي]، ص. ۱۴۱.</ref>


در سالهاي پس از استقلال، سياست اقتصادي لنبان منحصراً بر بخش خدمات بانكي، تجارت و گردشگري متمركز و با توجه به اقتصاد آزاد و وجود زيرساختهاي مناسب، سرمايه‌هاي خاورميانه جذب اين كشور شد. (الصليبي،1991،1 ،237 ) و از آن پس لبنان به مركز توزيع، كانون گردشگري و منطقه آزاد تجاري و بانكي خاورميانه تبديل شد ( قرم 2004، 113). در اين دوره كه تا آغاز جنگهاي داخلي استمرار داشت، اقتصاد لبنان در نتيجه فربگي بخش خدمات، از رشد اقتصادي نسبتاً بالايي برخوردار بود.*  در همين سالها، بخش خدمات حدود 70% از توليد ناخالص ملي و 56% از نيروي كار را در اختيار داشت (عيسي 2008، 131).  
در دوره جنگ نیز به دلیل سخت شدن شرایط برای زندگی و معیشت به ویژه بروز ناامنی‌های گسترده، این [[مهاجرت و پناهندگی در لبنان|مهاجرت‌]]<nowiki/>ها افزایش و در طول سال‌های جنگ ادامه یافت. به استناد آمارهای تخمینی، طی 15 سال [[لبنان معاصر|جنگ داخلی]]، حدود  1/500/000  نفر از لبنانی‌ها که حدود نیمی از جمعیت آن روز کشور را تشکیل می‌دادند، کشور خود را ترک و بیشتر آن‌ها به کشورهای اروپای غربی، آمریکای شمالی و جنوبی، عربی، آفریقایی و استرالیا عزیمت کردند.<ref>بزى، علی. (2009). الكفاءات العلمية اللبنانية: الاعداد للهجرة اشكالية الدولة و المواطنة و التنمية في لبنان. (الطبعة الأولى). بیروت: [http://dar-alfarabi.com دار الفارابي]، ص. ۱۴۲.</ref> تنها در سال اول جنگ 400/000 نفر از مردم [[لبنان]] این کشور را ترک کردند.


جنگهاي 15 ساله داخلي آسيبهاي جدي را بر اقتصاد لبنان وارد ساخت و بسياري از زيرساختهاي اقتصادي را نابود و بخش گسترده‌اي از فعاليت‌هاي اقتصادي را تعطيل و يا به شدت كاهش داد. از جمله خدمات گردشگري و ترانزيت كالا به حداقل رسيد و فعاليت‌هاي بانكي بطور شبه كامل تعطيل شد. از آثار اقتصادي جنگهاي داخلي، علاوه بر گسترش ناامني، افزايش سطح تورم و احتكار بودكه به ويژه گروه‌هاي كم درآمد و حقوق بگير را بشدت دچار مشكل كرد. در چنين شرايطي فقر افزايش يافت و بيشتر افراد طبقه متوسط به خيل فقرا پيوستند.  
در سال 1987 نیز ده‌ها هزار نفر از جوانان و نیروی کار ماهر و متخصص لبنانی و بسیاری از خانواده‌ها به‌طور کامل [[لبنان]] را ترک کرده به آلمان غربی، فرانسه، سوئیس، [[کانادا]] و استرالیا مهاجرت کردند.<ref>معلومات(2008). ص. 36.</ref>


پايان جنگهاي 15 ساله با انبوهي از مشكلات اقتصادي و اجتماعي همراه بود. اجراي پروژه‌هاي بازسازي زيرساخت‌ها و سامان‌دهي اقتصادي هر چند تا حدودي اقتصاد اين كشور را از ركود خارج ساخت و شرايط رابهبود نسبي بخشيد، از آنجا كه صرفاً رويكرد رشد اقتصاد با تأكيد بر بخش خدمات در اين مرحله نيز بر سياست بازسازي و احياي اقتصادي حاكم بود(پیشین، 143)، به دليل تغيير و تحول در شرايط منطقه‌اي و بين‌المللي و نابساماني‌هايي كه در پروژه‌هاي بازسازي پديد آمد، نتوانست رشد اقتصادي پيش از جنگ رابازگرداند (پیشین، 146)، ضمن آن كه بسياري از مشكلات دوره جنگ همچون فقر، بيكاري ومهاجرت همچنان باقي ماند (پيشين، 154 تا 157). ادامه بحران و منازعات سياسي، تهديدات و حملات نظامي اسرائيل نيز از جمله ديگر عوامل مؤثر بر  نابساماني اقتصادي اين كشور پس از جنگ است.  
پس از پایان جنگ برای مدتی، حجم [[مهاجرت و پناهندگی در لبنان|مهاجرت‌]]<nowiki/>ها کاهش یافت. ادامه بحران اجتماعی ناشی از پی‌آمدهای 15 سال جنگ داخلی که جابجایی‌های جمعیتی یکی از عوامل آن بود، تعطیلی بسیاری از مؤسسات و بنگاه‌های تجاری و نابسامانی اوضاع اقتصادی و به ویژه حملات هوایی و زمینی اسراییل در سال‌های 1993 و 1996، سبب شد تا مهاجرت‌ها دوباره رو به افزایش گزارد. تعداد مهاجران در میان سال‌های 1992 تا 2000، در حدود 500/000 نفر بوده است که بیشتر آن‌ها به آمریکا، استرالیا، کانادا، آلمان و برخی کشورهای آسیایی از جمله برخی کشورهای عربی خلیج فارس،<ref>معلومات (2008). ص. 36.</ref> کشورهای اروپای شرقی و کشورهای تازه استقلال یافته قفقاز و آسیای میانه عزیمت کردند.<ref>لبكی، بطرس. (2000). الهجرة اللبنانية منذ نهاية الحروب داخل لبنان (۱۹۹۰ - ۱۹۹۸): [https://al-machriq.com/ مجلة المشرق]، السنة الرابعة والسبعون. الجزء الاول. ص. ۱۵۹.</ref> مهاجرت لبنانی‌ها در سال‌های اخیر به ویژه پس از تهاجم اسراییل و بمباران‌های گسترده بخش وسیعی از خاک [[لبنان]] در سال 2006، همچنان استمرار یافته است که بجز مورد اخیر، عواملی چون نبود فرصت‌های شغلی، بیکاری، رکود اقتصادی، فساد سیاسی و اداری و نزاع‌های طائفه‌ای ، بیشترین تأثیر را در این مهاجرت‌ها داشته است.


بررسي‌هاي مركز آمار لبنان** در سال 1997 در خصوص اوضاع معيشتي لبناني‌ها نشان داده است كه حدود 6/17% از افراد و 9/12% از خانواده‌ها زير خط پايين فقر زندگي مي‌كنند (با در نظر گرفتن 333 دلار براي خانواده 5 نفره) ، در حالي كه 9/38% از افراد و 31% از خانواده‌ها زير خط بالاي فقر بسر مي‌برند (با در نظر گرفتن 333 دلار درآمد براي خانواده 5 نفره) (پیشین،154). پژوهش‌هايي كه در سالهاي اخير از سوي مركز آمار لبنان صورت گرفته است نشان مي‌دهد حدود 8% از مردم ساكن لبنان در فقر شديد يا زير خط پايين فقر زندگي مي‌كنند. جمعيت اين گروه كه درآمد روزانه فردي آنان معادل 4/2 دلار آمريكاست به 300000 نفر مي‌رسد. چنانچه جمعيت زير خط فقر بالا را با درآمد روزانه 4 دلار به اين تعداد اضافه كنيم د رمجموع 5/28% از مردم لبنان در فقر بسر مي‌برند و 5/20% از آنان ميان دو خط پايين و بالاي فقر زندگي مي‌كنند. نسبت فقر در مناطق مختلف متفاوت و در بيروت اين نسبت كمتر و تنها76،% از آنان در فقر شديد و 18،5% ميان دو خط پائين و بالاي فقر قرار مي‌گيرند، در حالي كه در استان شمال به مركزيت طرابلس فقر شديد به 75،17% و نسبت جمعيت ميان دو خط فقر به 27،52% مي‌رسد. در استان جنوب نيز (كه دو شهر صور و صيدا را شامل مي‌شود) نسبت فقر شديد 64،11% و 21،42% جمعيت بين دو خط پائين و بالاي فقر قرار دارند (التقرير الوطني، 147).
طبق برآوردهای صورت گرفته، امروز حدود 14 میلیون لبنانی (مهاجر و لبنانی‌تبار) در خارج از این کشور زندگی می‌کنند<ref>معلومات. ص. 35.</ref> که با احتساب جمعیت حدوداً 4 میلیونی مقیم کشور می‌توان گفت بیش از سه برابر جمعیت ساکن در [[لبنان]]، در خارج از کشور اقامت دارند. گفته می‌شود از این جمعیت، تعداد لبنانی‌های مقیم برزیل که سه نسل را تشکیل می‌دهند، به حدود 8 میلیون نفر می‌رسد که در [[ساختار سیاسی لبنان|ساختار سیاسی]]، اجتماعی و اقتصادی این کشور حضوری فعال دارند. به عنوان نمونه 50 نفر از اعضای پارلمان 500 نفره، لبنانی و یا لبنانی تبارند.<ref>معلومات.ص. 48.</ref>


گراني مواد غذائي، برق و سوخت به ويژه بنزين، هزينه بالا در بخش بهداشت و درمان نيز از جمله مشكلات معيشتي مردم لبنان است.
به استناد پژوهش [http://www.iom.int سازمان جهانی مهاجرت] در سال 2003 در خصوص مهاجران عرب، [[لبنان]] در میان کشورهای مهاجر فرست نسبت به جمعیت ساکن خود، مرتبه اول را در جهان دارد.<ref>معلومات. ص. 7.</ref>


طبق آمارهاي سال 2007، جمعيت شاغل در اين كشور 118000/1 نفر  (276000 زن و 842000 مرد) بوده است كه 931000 نفر از آنان در بخش خصوصي شاغل بوده‌اند (ادارة الاحصاء المركزي، SIF.1).همچنين39% نيروي كار لبنان در بخش بانكداري و بيمه، 27% در بخش تجارت، 12% در بخش صنعت و تنها 6% در بخش كشاورزي اشتغال داشته‌اند (ادارة الاحصاء المركزي ،SIF.1). هزينه‌هاي بالاي معيشت، بيشتر مردم لبنان را ناگزير ساخته است تا بيش از يك شغل داشته باشند (قرم 2004، 13).
این [[مهاجرت و پناهندگی در لبنان|مهاجرت‌ها]] البته برای این کشور آثاری مثبت به ویژه در زمینه مسائل اقتصادی دارد. ارز دریافتی از مهاجران تا حدودی در حل مشکلات اقتصادی و اجتماعی از جمله مسئله بیکاری تأثیرگذار است. میزان ارز دریافتی از مهاجران در سال 1990، حدود 52% از تولید ناخالص ملی را تشکیل می‌‌داد.<ref name=":3" /> در سال 2006 نیز میزان ارز وارد شده به کشور 5/72 میلیارد دلار بود که 25/5% از تولید ناخالص ملی را تشکیل داد. [[لبنان]] از این لحاظ نیز در میان کشورهای عرب رتبه اول را دارد.<ref>معلومات. ص. 31.</ref>


بيكاري اما از جمله معضلات اقتصادي اجتماعي لبنان طي دهه‌هاي گذشته بوده است. در سالهاي جنگ داخلي ميزان بيكاري از رقم بالائي برخوردار و يكي از عوامل مهم در مهاجرت لبنانيها بود. پس از پايان جنگ و عليرغم كاهش نسبي اين ميزان در سالهاي اوليه، به دلائل مختلف از جمله ادامه بحران اقتصادي و اجتماعي و نيز استمرار تهديدات و حملات اسرائيل، رو به افزايش گزارد. نرخ بيكاري كه در سال 1996، 3/7% بود در سال، 2001 به 5/11% افزايش يافت (عيسي ،156). آمارهاي سال 2007 نشان مي‌دهد جمعيت بيكار اين كشور متشكل از افراد در سنين 15 تا 64 سال، 108000 نفر بوده است (ادارة الاحصاء المركزي ،SIF.1). همچنين بررسيهاي دانشگاه سن ژوزف بيروت نشان مي‌دهد نرخ بيكاري جوانان با سنين ميان 15 تا 19 سال، 5/27% تا 5/28 ودر سنين بين 20 و 24 سال به 18 تا 21% رسيده است. (عيسي ،156). علاوه بر عوامل پيش گفته، در سالهاي اخير وجود دهها هزار نيروي كار ارزان قيمت خارجي نيز در افزايش نرخ بيكاري در اين كشور تأثيرگذار بوده است (التقرير الوطني، 155).  
واقعیت تلخ اما آن است که مهاجرت لبنانی‌ها به ویژه نیروهای جوان دانشگاهی و متخصص در طول بیش از سه دهه گذشته (1975 تاکنون) خسارت‌های سنگینی بر حوزه‌های اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی این کشور وارد کرده است. یکی از عمده‌ترین این خسارت‌ها، کاهش شدید منابع انسانی متخصص است. برخی برآوردها نشان می‌‌دهد بیش از 50% از نیروهای علمی و دانشگاهی از این کشور مهاجرت کرده‌اند که حدود 60% آن‌ها جذب کشورهای آمریکا، استرالیا، کانادا و فرانسه شده‌اند.<ref>بزى، علی. (2009). الكفاءات العلمية اللبنانية: الاعداد للهجرة اشكالية الدولة و المواطنة و التنمية في لبنان. (الطبعة الأولى). بیروت: [http://dar-alfarabi.com دار الفارابي]، ص. ۱۶۳.</ref> به استناد برخی پژوهش‌ها، تنها 2000 پزشک از فارغ‌التحصیلان [[الجامعة الاميركية فی بيروت (دانشگاه آمريكايی بيروت)|دانشکده پزشکی دانشگاه آمریکایی بیروت]] از [[لبنان]] مهاجرت کرده‌‌اند که این رقم برابر است با تعداد پزشکان فارغ‌التحصیل این دانشکده در طول 30 سال.<ref>بزى، علی. (2009). الكفاءات العلمية اللبنانية: الاعداد للهجرة اشكالية الدولة و المواطنة و التنمية في لبنان. (الطبعة الأولى). بیروت: [http://dar-alfarabi.com دار الفارابي]، ص. ۱۶۵.</ref> براساس یک پژوهش دانشگاهی، تعداد دانشگاهیان مهاجر لبنانی 273/694 نفر است. برآوردها نشان می‌دهد که هزینه تحصیلی یک فرد در این کشور تا مرحله فارغ التحصیل شدن از دانشگاه، حدود 100/000 دلار است. با این محاسبه، هزینه تحصیلات نیروهای متخصص دانشگاهی مهاجر حدود 27 میلیارد دلار می‌باشد. در حالی که میزان ارز ارسالی به [[لبنان]] فاصله بسیاری با این رقم دارد<ref>بزى، علی. (2009). الكفاءات العلمية اللبنانية: الاعداد للهجرة اشكالية الدولة و المواطنة و التنمية في لبنان. (الطبعة الأولى). بیروت: [http://dar-alfarabi.com دار الفارابي]، ص. ۱۶۴.</ref> و از این لحاظ هم علاوه بر خسارت در بخش نیروی کار متخصص، از جنبه اقتصادی نیز خسارت‌های کلان متوجه اقتصاد این کشور شده است.<ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی،هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص. 101-122.</ref>


'''ورزش'''


لبناني‌ها در بسياري از رشته‌هاي ورزشي فعالند. موقعيت طبيعي لبنان، زمينه‌هاي مساعدي براي ورزشهائي چون كوه‌نوردي، اسكي روي آب، اسكي روي برف، قايقراني و شنا فراهم آورده است. علاوه بر فوتبال كه تيمهاي متعدد و هواداران بسياري دارد، بسكتبال، واليبال، فوتبال، دوچرخه‌سواري، تنيس، شطرنج، اسب‌سواري و ورزشهاي رزمي نيز مورد علاقه گروههائي از مردم است. فوتبال اما از پرطرفدارترین‌ رشته‌هاي ورزشي است كه بیش ازده باشگاه ورزشي به آن اهتمام دارند.مسابقات ليگ برتر فوتبال اين كشور از سال 1934 تاكنون برگزار مي‌شود و 12 تيم فوتبال در آن حضور دارند. تيمهاي فوتبال النجمة، الانصار، العهد و الصفاء چهار تيم اول ليگ برتر و به عنوان رقباي اصلي شناخته مي‌شوند. تيمهاي شباب الساحل، السلام صور، الاهلي صيدا، الاخاء الاهلي عاليه و التضامن صور از ديگر تيمهاي فوتبال اين كشور‌اند كه در ليگ برتر به رقابت مي‌پردازند. تيم الانصار تاكنون 13 بار، النجمة 7 بار و تيم العهد 3 بار به قهرماني در ليگ نائل آمده‌اند.
== پاورقی ==
[i] برخی نویسندگان و پژوهشگران به جای این عنوان از فرقه‌های مذهبی و یا جوامع مذهبی استفاده می‌کنند. از آنجا که در ادبیات سیاسی [[لبنان]]، عموماَ از عنوان [[ادیان در لبنان|طائفه مذهبی]] استفاده می‌شود، در این کتاب نیز همین عنوان به کار رفته است.


باشگاههاي ورزشي به ويژه در رشته فوتبال از وابستگيهاي طائفي دور نيستند. هواداران تيم فوتبال العهد، عموماً شيعيان و بيشتر آنها حاميان حزب‌الله‌اند؛ در حاليكه هواداران تيم فوتبال الانصار، اهل سنت و عموماً هوادار جريان المستقبل وابسته به حريري و بيشتر هواداران تيم فوتبال الصفاء را درزيها تشكيل مي‌دهند. تيم فوتبال النجمة نيز كه از قديمي‌ترين تيمهاي فوتبال اين كشور و از حمايت حريري برخوردار است، هواداراني از هر دو طائفه شيعه و سني دارد و در صورت روياروئي اين تيم با تيم العهد، همين هواداران به دو دسته تقسيم مي‌شوند؛ شيعيان از تيم العهد و اهل سنت از النجمة حمايت مي‌كنند. وابستگيهاي طائفي هواداران تيمهاي فوتبال، گاه تنش و درگيريهائي را پديد مي‌آورد كه نيروهاي امنيتي را ناگزير از دخالت مي‌كند  و لذا مسابقات فوتبال تيمهاي مذكور به دفعات بدون تماشاگر برگزار شده است.
[ii] منظور از [[نهاد خانواده لبنان|خانواده]] صرفاً مجموعه پدر، مادر و فرزندان نیست. «بیت» و «عائله» دارای مفهومی فراگیر و به معنی خاندان است که چندین واحد کوچک [[نهاد خانواده لبنان|خانواده]] را شامل می‌شود.


[iii] عوامل متعددی در شکوفایی اقتصادی [[لبنان]] تا پیش از آغاز [[لبنان معاصر|جنگ‌های داخلی]] مؤثر بود که اقتصادهای در حال رشد عراق و کشورهای حاشیه خلیج فارس، تحریم اقتصادی اسراییل و بسته شدن کانال سوئز به دنبال جنگ سال 1967 اعراب و سراییل از جمله مهم‌ترین آن‌ها بود.


رشته بسكتبال نيز پس از فوتبال بيشترين هوادار را از آن خود كرده است. تيمهاي الرياضي، الحكمة، بيبلس، المتحد، انيبال و چميويل، تيمهاي معروف بسكتبال‌اند. تيم الرياضي از جمله تيمهاي پرهوادار درا ين رشته ورزشي است. تيم ملي بسكتبال اين كشور نيز از جمله تيمهاي مطرح و قدرتمند اين رشته درآسياست*.  
[iv] از آنجا که از سال 1932 تاکنون هیچگونه سرشماری رسمی در این کشور انجام نشده است، آمارهای ارائه شده تخمینی است.


'''وضعيت بهداشت و سلامت'''
== نیز نگاه کنید به ==
[[جامعه و نظام اجتماعی چین]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی روسیه]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی ژاپن]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی مصر]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی کوبا]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی سنگال]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی کانادا]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی افغانستان]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی تونس]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی ساحل عاج]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی فرانسه]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی اسپانیا]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی تایلند]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی آرژانتین]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی مالی]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی زیمبابوه]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی اردن]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی سوریه]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی قطر]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی امارات متحده عربی]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی سیرالئون]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی اتیوپی]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی اوکراین]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی گرجستان]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی تاجیکستان]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی قزاقستان]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی سریلانکا]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی بنگلادش]]


به دليل ضعف و عدم ايفاي نقش مؤثر دولت در ارائه خدمات بهداشتي و درماني، بيشترين امكانات و خدمات در اين بخش توسط بخش خصوصي ارائه مي‌شود و دولت عمدتاً با حمايت از صندوق‌ها و مؤسسات بيمه از اقشار كم درآمد حمايت مي‌كند. هر چند صندوق‌هاي بيمه تا حدود 80% از هزينه‌هاي درمان را به افراد تحت پوشش پرداخت مي‌كنند،اما مسئله آن است كه حدود 55% شهروندان لبناني از پوشش بيمه‌اي برخوردار نيستند (التقرير الوطني 2009، 141). با توجه به هزينه‌هاي بالاي بهداشت و درمان در اين كشور كه بالاتر از سطح متوسط جهاني است، مشكلات فراواني در اين حوزه فراروي اكثر مردم به ويژه اقشار كم‌درآمد و فقير قرار دارد. بررسيهاي مشترك وزارت امور اجتماعي و برنامه توسعه سازمان ملل متحد در سال 2008 نشان مي‌دهد كه تنها 16% از اقشار بسيار فقير كه 8% جمعيت لبنان را تشكيل مي‌دهند، تحت پوشش بيمه درماني قرار دارند. همچنين 25% از اقشار به نسبت فقير كه ميان دو خط پائين و بالاي فقر قرار دارند، از بيمه‌هاي درماني بهره‌مندند (پيشين).
== کتابشناسی ==
 
<references />
مشكلات بهداشتي و درماني اقشار كم‌درآمد و فقير سبب گشته است تا برخي نهادها و سازمانهاي غيردولتي و نيز احزاب سياسي، بخشي از اين مشكلات را از طريق حمايتهاي بيمه‌اي برطرف نمايند. (التقرير الوطني، 117)
[[رده:جامعه و نظام اجتماعی]]
 
به استناد آمارهاي سازمان بهداشت جهاني، سهم بخش بهداشت و درمان اين كشور از توليد ناخالص ملي 1،8%و هزينه سرانه سلامت به ازاي هر فرد لبناني مقيم، 1054 دلار است*.
 
 
'''مهاجرت'''
 
مقوله مهاجرت از پديده‌هاي تاريخ معاصر لبنان و از جمله عوامل مهم و مؤثر در تحولات اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي اين سرزمين است. مهاجرت لبنانيها به خارج از كشور كه از نيمه‌‌‌هاي قرن نوزدهم آغاز شد، منحصر به طائفه، منطقه و قشر خاصي نبوده و همه طبقات، اقشار و طوائف را با زمينه‌ها و انگيزه‌هاي گوناگون شامل مي‌شود.
 
مهاجرتهاي اوليه محدود و تحت تأثير تحولات سياسي، اجتماعي و اقتصادي جبل لبنان (رشد سريع جمعيت، افزايش سطح آموزش، بحران اقتصادي، نزاعهاي اجتماعي و جنگهاي خونين مسيحيان و درزي‌‌ها و ...) و عمدتاً به [[مصر]] و آمريكاي لاتين و استراليا صورت گرفت. اين مهاجرتها در آستانه جنگ جهاني اول افزايش يافت و با آغاز جنگ و بروز قحطي و ديگر پي‌آمدهاي آن سرعت گرفت. در دوره قيموميت فرانسويان بر لبنان (1918-1943) نيز مهاجرت لبنانيها ادامه يافت؛ هرچند از شدت آن كاسته شد. مهاجران لبناني در اين سالها آفريقا، آمريكا، استراليا و كشورهاي آمريكاي لاتين را به عنوان مقصد خود برگزيدند. در سالهاي پس از استقلال تا آغاز جنگ داخلي، مقصد مهاجرين علاوه بر آفريقا و استراليا، بيشتر به كشورهاي عربي نفت‌خيز بود كه پي‌آمدهاي اقتصادي آن نقش مؤثري در رشد اقتصادي لبنان در اين دوره داشت (بزي، 2009، 141).
 
در دوره جنگ نيز به دليل سخت شدن شرايط براي زندگي و معيشت به ويژه بروز ناامنيهاي گسترده، اين مهاجرتها افزايش و در طول سالهاي جنگ ادامه يافت. به استناد آمارهاي تخميني، طي 15 سال جنگ داخلي، حدود 000/500/1  نفر از لبنانيها كه حدود نيمي از جمعيت آن روز كشور را تشكيل مي‌دادند، كشور خود را ترك و بيشتر آنها به كشورهاي اروپاي غربي، آمريكاي شمالي و جنوبي، عربي، آفريقائي و استراليا عزيمت كردند (پيشين، 142). تنها در سال اول جنگ 000/400 نفر از مردم لبنان اين كشور را ترك كردند.
 
در سال 1987 نيز دهها هزار نفر از جوانان و نيروي كار ماهر و متخصص لبناني و بسياري از خانواده‌ها بطور كامل لبنان را ترك كرده به آلمان غربي، فرانسه، سوئيس، كانادا و استراليا مهاجرت كردند (معلومات 2008، 36).
 
پس از پايان جنگ براي مدتي، حجم مهاجرتها كاهش يافت. ادامه بحران اجتماعي ناشي از پي‌آمدهاي 15 سال جنگ داخلي كه جابجائيهاي جمعيتي يكي از عوامل آن بود، تعطيلي بسياري از مؤسسات و بنگاههاي تجاري و نابساماني اوضاع اقتصادي و بويژه حملات هوائي و زميني اسرائيل در سالهاي 1993 و 1996، سبب شد تا مهاجرتها دوباره رو به افزايش گزارد. تعداد مهاجران در ميان سالهاي 1992 تا 2000، در حدود 000/500 نفر بوده است كه بيشتر آنها به آمريكا، استراليا، كانادا، آلمان و برخي كشورهاي آسيايي از جمله برخي كشورهاي عربي خليج فارس (پيشين)، كشورهاي اروپاي شرقي و كشورهاي تازه استقلال يافته قفقاز و آسياي ميانه عزيمت كردند (لبكي،2000 ،159). مهاجرت لبنانيها در سالهاي اخير به ويژه پس از تهاجم اسرائيل و بمبارانهاي گسترده بخش وسيعي از خاك لبنان در سال 2006، همچنان استمرار يافته است كه بجز مورد اخير، عواملي چون نبود فرصتهاي شغلي، بيكاري، ركود اقتصادي، فساد سياسي و اداري و نزاعهاي طائفي، بيشترين تأثير را در اين مهاجرت‌ها داشته است.
 
طبق برآوردهاي صورت گرفته، امروز حدود 14 ميليون لبناني (مهاجر و لبناني‌تبار) در خارج از اين كشور زندگي مي‌كنند (معلومات، 35) كه با احتساب جمعيت حدوداً 4 ميليوني مقيم كشور مي‌توان گفت بيش از سه برابر جمعيت ساكن در لبنان، در خارج از كشور اقامت دارند. گفته مي‌شود از اين جمعيت، تعداد لبنانيهاي مقيم برزيل كه سه نسل را تشكيل مي‌دهند، به حدود 8 ميليون نفر مي‌رسد كه در ساختار سياسي، اجتماعي و اقتصادي اين كشور حضوري فعال دارند. به عنوان نمونه 50 نفر از اعضاي پارلمان 500 نفره، لبناني و يا لبناني تبارند (پيشين، 48).
 
به استناد پژوهش سازمان جهاني مهاجرت در سال 2003 در خصوص مهاجران عرب، لبنان در ميان كشورهاي مهاجر فرست نسبت به جمعيت ساكن خود، مرتبه اول را در جهان دارد (پيشين، 7).
 
اين مهاجرتها البته براي اين كشور آثاري مثبت به ويژه در زمينه مسائل اقتصادي دارد. ارز دريافتي از مهاجران تا حدودي در حل مشكلات اقتصادي و اجتماعي از جمله مسئله بيكاري تأثيرگذار است. ميزان ارز دريافتي از مهاجران در سال 1990، حدود 52% از توليد ناخالص ملي را تشكيل مي‌‌داد (بزي ، 141). در سال 2006 نيز ميزان ارز وارد شده به كشور 72/5 ميليارد دلار  بود كه 5/25% از توليد ناخالص ملي را تشكيل داد. لبنان از اين لحاظ نيز در ميان كشورهاي عرب رتبه اول را دارد (معلومات، 31).
 
واقعيت تلخ اما آن است كه مهاجرت لبنانيها به ويژه نيروهاي جوان دانشگاهي و متخصص در طول بيش از سه دهه گذشته (1975 تاكنون) خسارتهاي سنگيني بر حوزه‌هاي اجتماعي، فرهنگي و حتي اقتصادي اين كشور وارد كرده است. يكي از عمده‌ترين اين خسارتها، كاهش شديد منابع انساني متخصص است. برخي برآوردها نشان مي‌‌دهد بيش از 50% از نيروهاي علمي و دانشگاهي از اين كشور مهاجرت كرده‌اند كه حدود 60% آنها جذب كشورهاي آمريكا، استراليا، كانادا و فرانسه شده‌اند. (بزي، 163). به استناد برخي پژوهش‌ها، تنها 2000 پزشك از فارغ‌التحصيلان دانشكده پزشكي دانشگاه آمريكائي بيروت از لبنان مهاجرت كرده‌‌اند كه اين رقم برابر است با تعداد پزشكان فارغ‌التحصيل اين دانشكده در طول 30 سال (پيشين ، 165). براساس يك پژوهش دانشگاهي، تعداد دانشگاهيان مهاجر لبناني 694/273 نفر است. برآوردها نشان مي‌دهد كه هزينه تحصيلي يك فرد در اين كشور تا مرحله فارغ التحصيل شدن از دانشگاه، حدود 000/100 دلار است. با اين محاسبه، هزينه تحصيلات نيروهاي متخصص دانشگاهي مهاجر حدود 27 ميليارد دلار مي‌باشد. در حالي كه ميزان ارز ارسالي به لبنان فاصله بسياري با اين رقم دارد (بزی،  164) و از اين لحاظ هم علاوه بر خسارت در بخش نيروي كار متخصص، از جنبه اقتصادي نيز خسارتهاي كلان متوجه اقتصاد اين كشور شده است.
 
----* منظور از خانواده صرفاً مجموعه پدر، مادر و فرزندان نيست. «بيت» و «عائله» داراي مفهومي فراگير و به معني خاندان است كه چندين واحد كوچك خانواده را شامل مي‌شود.
 
<nowiki>*</nowiki> عوامل متعددي در شكوفايي اقتصادي لبنان تا پيش از آغاز جنگ‌هاي داخلي مؤثر بود كه اقتصادهاي در حال رشد عراق و كشورهاي حاشيه خليج فارس، تحريم اقتصادي اسرائيل وبسته شدن كانال سوئز به دنبال جنگ سال 1967 اعراب و سرائيل از جمله مهمترين آنها بود (طرابلسي، 2008، 200)
 
<nowiki>**</nowiki> از آنجا كه از سال 1932 تاكنون هيچگونه سرشماري رسمي در اين كشور انجام نشده است، آمارهاي ارائه شده تخميني است.
 
 
<nowiki>*</nowiki> اطلاعات اين بخش با استفاده از وب سایت‌هاي زير ارائه شده است:
 
(عربي)www.irna.ir
 
www.lebanese-goal.com
 
www.sports-Leb-com
 
(عربي)www.wikipedia.org
 
 
 
 
  * - با استفاده ازوب سایت سازمان بهداشت جهانی به آدرس:(2009) www.who.int

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۵

جامعه لبنان - برگرفته از دنیای اقتصاد - قابل بازیابی از: https://donya-e-eqtesad.com/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%B3%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86-62/3122640-%D8%B4%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D9%85%D8%B1%D8%AF%D9%85-%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%B1

لبنان به لحاظ اجتماعی یکی از پیچیده‌ترین کشورهای منطقه است؛ تاریخ معاصر این کشور کوچک عمدتاً با نزاع‌های طائفه‌ای و تنش‌های سیاسی اجتماعی و برخورد‌های خشونت‌آمیز و خونین رقم خورده است. پیچیدگی‌های سیاسی اجتماعی امروز لبنان را نیز بایستی نتیجه حاکمیت نظام طائفه‌ای دانست. طائفه‌‌های مذهبی[i] به عنوان واحدهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، وضعیت پیچیده اجتماعی کشور را شکل می‌دهند که خود، ساختار سیاسی ویژه‌ای را پدید آورده است. اعضای طوائف پیش از هرچیز به هویت و منافع طائفه خود می‌اندیشند. وجود 18 طائفه مذهبی با جمعیت‌های متفاوت در جغرافیای محدود این سرزمین، گرچه از یک منظر به شکل‌گیری فرهنگی متنوع و آزادی‌های سیاسی و فرهنگی انجامیده است، تبلور ارزش‌های اجتماعی متناقض را نیز در پی داشته است که زمینه‌ساز بحران‌ها و نزاع‌های طولانی مدت شده است. چنین وضعیتی که نه تنها خسارت‌های سنگین مادی و انسانی به بار آورده است، گاه موجودیت نیم‌بند سیاسی این کشور را تا مرز نابودی کشانده است. جدایی جغرافیایی طوائف، سیاست‌های تبعیض‌ آمیز در توزیع قدرت سیاسی و منافع اقتصادی از جمله عوامل بروز بحران‌های داخلی لبنان است. دخالت قدرت‌های خارجی[۱] نیز یکی دیگر از عوامل مؤثر در تشدید منازعات و بروز درگیری‌های طائفه‌ای بوده است. جنگ‌های 15 ساله و پر خسارت داخلی به هر دلیل و علت روی داده باشد، زمینه‌ ساز اصلی آن، تناقضات و نزاع طوائف لبنانی بوده است که در آن زمان در شکل دو جبهه مسیحی و ملی – مسلمان بروز کرد. البته درگیری‌های طوائف مذهبی، هیچگاه صبغه مذهبی نداشته‌اند و مهم آن که علی‌رغم بحران‌ها و نزاع‌های پدید آمده در لبنان، همواره از سوی مصلحان و رهبران طوائف، تلاش‌هایی برای مصالحه و سامان دادن به نوعی زندگی مسالمت‌آمیز صورت گرفته است که معمولاً با توافق‌هایی همراه و دوره‌هایی از آرامش نسبی را برای مردم این سرزمین، رقم زده است؛ گرچه این توافق‌ها هیچگاه به معنای تفاهم بنیادین و شکل‌گیری وحدت ملی نبوده است و سیاست‌مداران و نخبگان لبنانی بر سر مسئله هویت، وحدت ملی، چگونگی مدیریت کشور و نقش‌آفرینی در مسائل منطقه‌ای از جمله تعامل با مسئله فلسطین، دیدگاه‌های متفاوت و گاه متناقض دارند. این تفاوت‌ها و تناقض‌ها البته مانع از آن نمی‌شود که روابط میان پیروان ادیان، خارج از مناسبات طائفه‌ای، معمولاً غیرخصمانه و حتی گاه دوستانه و محترمانه باشد.

علی‌رغم تأکید میثاق ملی بر لغو تدریجی طائفه‌گرایی سیاسی و تلاش‌های برخی سیاست مداران مصلح از طوائف گوناگون برای تحقق این امر، تاکنون اما توفیق چندانی در این خصوص حاصل نگردیده است. امروز هر چند طائفه‌گرایی به طور آشکار مورد تأیید قرار نمی‌گیرد و در ادبیات سیاسی رایج از ابراز آشکار وفاداری به طائفه خودداری و گاه نیز مذموم شمرده می‌شود، در عمل و مناسبات اجتماعی و کنش‌های سیاسی، نقش اول را دارد.[۲]

هنجارها و ارزش‌های اجتماعی لبنان

در جامعه‌ای با ویژگی‌های اجتماعی لبنان، به سختی می‌توان از نظام واحد ارزش‌های اجتماعی سخن گفت. در لبنان، هر طائفه مذهبی به عنوان جامعه کوچکتر، هنجارها و ارزش‌های اجتماعی خود را داراست. طوائف مسیحی گر چه هنجارهای اجتماعی مشترکی دارند، هر طائفه نیز ارزش‌های خود را داراست. ویژگی‌ها و ارزش‌های فرهنگی و اجتماعی در طوائف مسیحی شرقی با طوائف مسیحی وابسته به کلیسای واتیکان، تفاوت‌هایی دارد. در میان طوائف مسلمان نیز به علاوه بر مشترکات فرهنگی و اجتماعی، هر طائفه، ویژگی‌های خود را حفظ کرده است. در میان طوائف لبنانی، طائفه‌ درزی بیش از دیگران بر حفظ هویت طائفه‌ای خود تأکید دارد. در عین حال، همجواری و روابط ناگزیر اجتماعی میان پیروان طوائف مذهبی در طول قرن‌های متمادی، برخی هنجارهای اجتماعی همچون احترام به مقدسات دینی و مذهبی را پدید آورده است که در شرایط عادی و دوره‌های برقراری آرامش در این کشور، از سوی عموم افراد فارغ از وابستگی‌های مذهبی و طائفه‌ای، رعایت می‌شود.

جامعه امروز لبنان همچون بسیاری از جوامع جهان سوم و در حال توسعه، و البته پیش و بیش از آن‌ها، تحت تأثیر مظاهر تمدنی و فرهنگی غرب قرار گرفته است. آثار فرهنگ غربی بر جامعه لبنان از نخستین دهه‌‌های قرن نوزدهم و آغاز فعالیت‌های آموزشی توسط گروه‌های تبشیری غربی و مراکز مذهبی مسیحیان که عمدتاً تحت تأثیر تحولات فرهنگی اجتماعی اروپا قرار داشتند، پدید آمد و با توسعه مراکز آموزشی به ویژه مراکز دانشگاهی رو به گسترش گزارد؛ به گونه‌ای که امروز مظاهر فرهنگ غربی در فضای کلی لبنان و در مناسبات و رفتارهای اجتماعی قابل مشاهده است. نمادهای فرهنگی اجتماعی غربی در میان طوائف مسیحی پیرو کلیسای واتیکان پررنگ‌تر و در میان طوائف مسیحی شرقی و مسلمانان کم‌رنگ‌تر است.

طبقات و قشرهای اجتماعی لبنان

طبقات اجتماعی لبنان - برگرفته از سایت timesofoman - قابل بازیابی از: https://m.timesofoman.com/article/125804-lebanons-middle-class-vanishes-as-economy-collapses

جامعه متکثر لبنان همچون دیگر جوامع جهان سوم، با نابرابری‌های اجتماعی روبرو است که هرچند ریشه آن به قرون پیش از استقلال این کشور بازمی‌گردد، تحولات پس از استقلال تاثیر بسیاری در ظهور آن داشت. در آن زمان سیطره سرمایه‌داری وابسته بر ساختار اقتصادی به خلق تناقضات و شکاف‌های طبقاتی منجر گردید. منافع سرشار وابستگی اقتصادی هر چند در آغاز عمدتاً به طوائف مسیحی به ویژه سرمایه‌داران و بازرگانان مارونی محدود بود، به تدریج به دیگر طوائف گسترش یافت و در میان طوائف نیز نابرابری‌های اجتماعی و فاصله طبقاتی را به ارمغان آورد. تثبیت نظام طائفه‌ای در دوره استقلال نیز در شکل‌ گرفتن چنین شکاف‌هایی نقش آفرین بود. نابرابری‌ها فاصله طبقاتی از جمله عوامل بسیاری از نزاع‌ها و بحران‌های سیاسی اجتماعی لبنان بوده است.

در دوره‌هایی از تاریخ معاصر لبنان و به‌طور خاص در دوره ریاست جمهوری فؤاد شهاب، تلاش‌هایی برای انجام اصلاحات اقتصادی اجتماعی با هدف کم کردن فاصله‌های طبقاتی و تحقق عدالت اجتماعی صورت گرفت و اقداماتی عملی نیز انجام گرفت، پیچیدگی‌های ساختار سیاسی اجتماعی و برخی مقاومت‌ها اما این تلاش‌ها را با شکست روبرو ساخت.[۳]

هویت ملی در لبنان

مقوله هویت از جمله مسائل عمده مورد مناقشه لبنانی‌ها از دوره قیمومت فرانسه بر این کشور است که در دوره‌های بعد تاکنون نیز ادامه داشته است. از همان اوان تأسیس لبنان بزرگ دو رویکرد متفاوت در لبنان شکل گرفت که یکی بر هویت ویژه لبنان تأکید داشت و مدعیان آن عموماً مسیحیان مارونی بودند و دیگر، قائل به هویت عربی لبنان بود که عمدتاً مسلمانان و ملی‌گرایان عرب از آن دفاع می‌کردند. رویکرد اول به تاریخ لبنان مستقل از محیط عربی و اسلامی باور داشت.[۴] بر اساس همین رویکرد بود که برخی از مسیحیان هوادار آن از جمله اغناطیوس مبارک رییس اسقف‌های مارونی بیروت، از لبنان به عنوان وطن ملی مسیحیان و البته تحت حمایت فرانسه سخن می‌گفتند.[۵] آنان برای اثبات نظریه خود به ریشه‌های فنیقی لبنان استناد می‌کردند و لبنان جدید را احیا شده فینیقیه باستانی معرفی می‌کردند. آنان همچنین فینیقی‌های باستان را همان لبنانی‌های اولیه می‌دانستند که هیچ ارتباطی با اعراب نداشتند.[۶] اعراب مسلمان و ملی‌گرایان لبنانی اما تاریخ لبنان را بخشی از تاریخ سرزمین سوریه می‌دانستند. از نظر آنان لبنان بزرگ یک موجودیت برساخته بود که توسط قدرت‌های استعمارگر از محیط طبیعی و تاریخی خود جدا شده است.[۷]

ادامه این مناقشات پیرامون مسئله هویت لبنان که به تنش‌های سیاسی و بحران نیز انجامید، برخی شخصیت‌های سیاسی اجتماعی میانه‌رو از هر دو جریان را واداشت تا تلاش‌هایی را برای کاهش مناقشات تنش‌زا که چندان سهل و آسان نبود، صورت دهند. آنان سرانجام موفق شدند در سال 1943 پیشنهادی میانه را که توافق نسبی حامیان دو رویکرد را به دنبال داشت، ارائه کنند که در قالب «میثاق ملی» مورد تأیید اکثریت رهبران و کنشگران سیاسی اجتماعی مسلمان و مسیحی قرار گرفت. میثاق ملی گر چه در پی سال‌ها تنش و بحران، آرامش نسبی را پدید آورد، مسئله هویت لبنان اما همچنان مورد مناقشه بوده تاکنون بر سر آن اجماعی پدید نیامده است.

نهاد خانواده لبنان

خانواده لبنانی - برگرفته از سایت mosalsalatpro - قابل بازیابی از: https://www.mosalsalatpro.com/article.asp?category=118&sID=192726

خانواده در میان طوائف لبنان از گذشته‌های دور، نه تنها در روستاها که در شهرها نیز نقش اساسی در زندگی افراد داشته است. علی‌رغم تحولات اجتماعی و اقتصادی و از میان رفتن فئودالیسم و تغییر و تحول در مناسبات اجتماعی، جامعه لبنان همچنان از ویژگی‌های یک جامعه سنت‌گرا و مبتنی بر خانواده برخوردار است و نقش‌ آفرینی وابستگی خانوادگی استمرار دارد.[ii] خانواده برای فرد لبنانی به مثابه جامعه کوچک است؛ همچنان که به طائفه به عنوان جامعه بزرگتر می‌نگرد که حیات اجتماعی او در وابستگی به آن تعریف می‌شود. از نظر یک فرد لبنانی، وجود فرد با خانواده و برای خانواده مفهوم دارد.[۸] وابستگی فرد و خانواده در میان همه طوائف مذهبی لبنان با تفاوت‌هایی، قابل مشاهده است. در نظرسنجی دانشگاه قدیس یوسف بیروت که در سال 2004 انجام شده است، 97/6% افراد، وابستگی به خانواده را مورد تأکید قرار داده‌اند.[۹]

در عین حال از اوایل قرن بیستم، نهاد خانوده تحت تأثیر تغییر و تحولات فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی قرار داشته است. در گذشته به دلیل حاکمیت سنت‌های اجتماعی و وابستگی بیشتر دختر و پسر به خانواده، دوام زندگی زوجین طولانی و نهاد خانواده دارای استحکام بیشتر بود. از نیمه‌های قرن نوزدهم و تحت تأثیر امواج فرهنگی غرب و در پی تغییر و تحول در مناسبات اجتماعی و کمرنگ شدن بسیاری از سنت‌های اجتماعی، نهاد خانواده نیز استحکام پیشین را از دست داده است.

علی‌رغم تحولات فرهنگی اجتماعی در طول دو سده گذشته، خشونت‌های خانوادگی در این کشور واقعیتی غیرقابل انکار است. این مسئله که در گذشته چندان آشکار نبود امروز به عنوان یک معضل اجتماعی به‌شمار می‌رود؛ به ویژه آن که برای حمایت از حقوق خانواده، قانون خاصی نیز وجود ندارد که دلیل آن می‌تواند تفاوت‌های فرهنگی اجتماعی طوائف هجده گانه در این کشور باشد. اختلافات خانوادگی و موارد حقوقی در این خصوص نیز معمولاً از طریق محاکم مذهبی و مراجع حقوقی درون هر طائفه مورد رسیدگی قرار می‌گیرد.

مسئله ازدواج درون طائفه‌ای هر چند در میان طائفه درزی از شدت و تأکید بیشتری برخوردار است، در میان دیگر طوائف نیز مرسوم است. ازدواج میان پیروان مذاهب وابسته به یک دین نیز به سختی امکان‌پذیر است؛ به ویژه آن که ثبت رسمی ازدواج بایستی در محاکم رسمی هر طائفه مذهبی انجام می‌شود. طی چند دهه اخیر افراد و یا خانواده‌هایی که به هر دلیل می‌خواهند خارج از این سنت‌ها عمل کنند با سفر به یکی از کشورها و عمدتاً کشورهای اروپایی، اقدام به ثبت ازدواج می‌کنند. از آنجا که دولت لبنان ازدواج‌های ثبت شده در خارج را به رسمیت می‌شناسد، اینگونه ازدواج‌ها نسبتاً رو به افزایش گذاشته است. مسئله ازدواج مدنی (غیرطائفه‌ای ) از جمله مسائل مورد بحث و مناقشه در محافل اجتماعی و مطبوعاتی این کشور در سال‌های پس از استقلال تاکنون بوده است. در حالی که حامیان ازدواج مدنی آن را هماهنگ با میثاق طوائف ملی و گامی مهم در جهت لغو طائفه‌گرایی قلمداد می‌کردند، مخالفان، اعم از مسلمانان و مسیحیان، هدف آن را نه الغاء طائفه‌گرایی که زمینه‌ساز تضعیف فرهنگ و آموزه‌های دینی عنوان می‌کردند.

در سال 1998 در دوره ریاست جمهوری الیاس هراوی لایحه‌ای با هدف قانون کردن ازدواج مدنی اختیاری در هیئت دولت به تصویب رسید که اوج‌گیری مخالفت‌ها به ویژه از سوی رهبران دینی، مانع از ارائه آن به مجلس نمایندگان شد.

از نظر آماری بین سال‌های 2000 تا 2010 به طور متوسط، سالانه 34093 مورد ازدواج ثبت شده است و میزان ازدواج‌های ثبت شده در سال 2010، 41758 مورد بوده است. در همین دوره، متوسط سالانه طلاق‌های ثبت شده 4927 مورد و طلاق‌های ثبت شده در سال 2010، 5879 مورد بوده است؛ در حالی که این رقم در سال 2000، 4282 مورد به ثبت رسیده است. همچنین برآوردها نشان می‌دهد که متوسط جمعیت یک خانواده لبنانی 4 نفر است و 82% از سرپرستان، دارای تحصیلات دانشگاهی و تمام اعضای 76% از خانواده‌ها باسوادند.[۱۰]

زنان در لبنان - برگرفته از سایت layalina - قابل بازیابی از: https://www.layalina.com/%D8%B5%D8%A8%D8%AD%D9%8A%D8%A9-%D8%AC%D9%85%D8%B9%D9%8A%D8%A9-%D9%86%D8%B3%D8%A7%D8%A1-%D8%AC%D8%A8%D9%84-%D8%B9%D8%A7%D9%85%D9%84.html#

زنان در لبنان

اولین حرکت‌های اجتماعی زنان در لبنان از اواخر قرن نوزدهم ظهور کرد که صرفاً پدیده‌ای اشرافی و تحت تأثیر امواج فرهنگی غرب بود. فعالیت‌های اجتماعی زنان لبنان عمدتاً پس از جنگ جهانی اول و تأسیس لبنان بزرگ شکل گرفت و در طول قیمومیت فرانسه نیز استمرار یافت. این فعالیت‌ها بر محور مطالباتی چون حق انتخاب همسر و حق تحصیل قرار داشت و منحصر به خانواده‌های اشرافی و عمدتاً مسیحی بود و لذا در حاشیه قرار داشت و از نقش‌ آفرینی چندانی برخوردار نبود.[۱۱] امروز نیز علی‌رغم وجود ده‌ها انجمن، جمعیت و نهاد مدنی مربوط به زنان که بیشتر دنبال تحقق حقوق اجتماعی زنان و اصلاح دیدگاه‌های سنت‌گرایانه نسبت به آنان‌اند، جنبش زنان نتوانسته است از فراگیری برخوردار و نقش ‌آفرینی مؤثری در تحولات اجتماعی و حیات سیاسی ایفا نماید. نکته قابل توجه آن‌ که علی‌رغم نفوذ گسترده مظاهر فرهنگی غرب در لبنان، حضور زنان در پست‌های عالی مدیریتی به ندرت مشاهده می‌شود و تعداد نمایندگان زن در مجلس نمایندگان و یا شورا‌های شهرداری، تاکنون اندک بوده است.

اتحاد الجامعیات اللبنانیات، تجمع لسیدات الاعمال اللبنانیات، جمعیة نساء جبل عامل، رابطة المرأة العاملة فی لبنان، جمعیة سیدات المقاصد، التجمع النسائی الدیمو قراطی اللبنانی،الهیئات النسائیه فی حزب‌الله، از جمله انجمن‌ها و جمعیت‌های زنان لبنان‌اند که در زمینه‌های علمی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و امور خیریه فعالیت می‌کنند.

زنان لبنانی به لحاظ قانونی مشکلی برای کار ندارند و قانون کار این کشور، در بیشتر موارد بدون هر گونه تبعیض، هر دو جنس را شامل می‌شود. همچنین امکان فعالیت‌های تجاری و مدیریتی و تحصیل تا بالاترین سطوح برای آنان فراهم است. طبق آمارهای موجود، هر چند نسبت نیروی کار زنان به مردان کمتر است، 26% از نیروی کار زنان در گروه متخصصین (پزشکان، معلمان، مهندسان و...) قرار می گیرند؛ در حالی که تنها 8% از نیروی کار مردان در این گروه قرار دارد. همچنین 63% از نیروی کار در بخش خدمات مالی و بیمه را زنان تشکیل می‌دهند.[۱۲] حوزه‌های فرهنگی، هنری و رسانه‌ای نیز بسیاری از زنان را جذب کار کرده است.

علی‌رغم موارد مزبور، ضعف قوانین موضوعه و به ویژه فقدان استراتژی ملی و سیاست‌های عمومی حمایت از مسائل زنان، مشکلات بسیاری را فراروی آنان قرار داده است. در چند دهه اخیر تلاش‌هایی برای وضع قوانین صریح و محکم در حمایت از حقوق زنان صورت گرفته است که با موفقیت‌هایی نیز همراه بوده است، اما به دلایل پیش گفته و وجود برخی سنت‌های باقیمانده از گذشته و به ویژه عدم وجود مجازات‌های سنگین و مؤثر، خشونت علیه زنان، کم و بیش همچنان ادامه دارد.[۱۳] مشکلات اقتصادی لبنان نیز موجب شده است تا بسیاری از زنان متأهل ناگزیر از کار در خارج از خانه شوند که این مسئله علاوه بر بروز مشکلات در روابط زن و مرد و تربیت فرزندان، گاه موجب طلاق نیز می‌شود.

وضعیت اقتصادی و معیشتی در لبنان

وضعیت معیشتی لبنان - برگرفته از سایت middleeasteye - قابل بازیابی از: https://www.middleeasteye.net/news/bad-worse-syrias-financial-crisis-hit-lebanons-economic-free-fall

به موجب قانون اساسی لبنان، این کشور دارای نظام اقتصاد آزاد بوده و مالکیت خصوصی تضمین شده است. اقتصاد این کشور طی قرون متمادی مبتنی بر کشاورزی بود که با توجه به آب و هوای مناسب و حاصلخیزی زمین و البته نیروی کار فراوان، از رونق بسیار برخوردار بود. از نیمه‌های قرن نوزدهم و برقراری روابط گسترده با اروپا و هجوم گسترده کالاهای اروپایی به بازارهای مناطق مختلف امپراطوری عثمانی و به ویژه پس از بحران خونین سال‌های 1840 و 1861 و دخالت‌های قدرت‌های اروپایی در مسائل داخلی لبنان، شرایط اقتصادی این سرزمین نیز دگرگون شد. به عنوان نمونه در میانه‌های این قرن نیاز فرانسه به نخ ابریشم افزایش یافت و لذا برای تأمین این نیاز، آنان اقدام به تأسیس کارخانه‌های جدید تولید ابریشم در لبنان کردند. برای تأمین مواد اولیه این کارخانه‌ها، مساحت باغ‌های توت گسترش یافت که محدود شدن زمین‌های زراعی دیگر همچون زیتون، تنباکو، تره‌بار و... را در پی داشت و از سوی دیگر به شکل‌گیری نوعی اقتصاد تک محصولی منجر شد.[۱۴] جابجایی‌های جمعیت که در پی نزاع‌های خونین میان مسیحیان و درزی‌ها صورت می‌گرفت نیز از دیگر عوامل تضعیف کشاورزی سنتی در لبنان بود. علی‌رغم چنین شرایطی، کشاورزی همچنان سهم عمده‌ای در اقتصاد داشت. سیاست‌های حاکمان فرانسوی در دوره قیمومیت و عدم به کارگیری ابزار و بهره‌گیری از شیوه‌های نوین از یک سو و رونق گرفتن بخش خدمات در شهرهای بزرگ و به‌طور خاصی بیروت که مهاجرت گسترده از روستا به شهرها را به دنبال داشت و مهم‌تر از آن، وابستگی اقتصاد لبنان به نظام اقتصاد لیبرالیستی غرب، به تضعیف بیشتر کشاورزی و فعال شدن بخش صنعت منجر شد؛ هر چند بخش صنعت نیز به دلیل عدم امکان رقابت فرآورده‌های آن از جمله محصولات نساجی با کالاهای مشابه وارداتی از کشورهای اروپایی از رونق چندانی برخوردار نشد.

در سال‌های پس از استقلال، سیاست اقتصادی لبنان منحصراً بر بخش خدمات بانکی، تجارت و گردشگری متمرکز و با توجه به اقتصاد آزاد و وجود زیرساخت‌های مناسب، سرمایه‌های خاورمیانه جذب این کشور شد.[۱۵] و از آن پس لبنان به مرکز توزیع، کانون گردشگری و منطقه آزاد تجاری و بانکی خاورمیانه تبدیل شد.[۱۶] در این دوره که تا آغاز جنگ‌های داخلی استمرار داشت، اقتصاد لبنان در نتیجه فربگی بخش خدمات، از رشد اقتصادی نسبتاً بالایی برخوردار بود.[۱۷][iii] در همین سال‌ها، بخش خدمات حدود 70% از تولید ناخالص ملی و 56% از نیروی کار را در اختیار داشت.[۱۸]

جنگ‌های 15 ساله داخلی آسیب‌های جدی را بر اقتصاد لبنان وارد ساخت و بسیاری از زیر ساخت‌های اقتصادی را نابود و بخش گسترده‌ای از فعالیت‌های اقتصادی را تعطیل و یا به شدت کاهش داد. از جمله خدمات گردشگری و ترانزیت کالا به حداقل رسید و فعالیت‌های بانکی به طور شبه کامل تعطیل شد. از آثار اقتصادی جنگ‌های داخلی، علاوه بر گسترش ناامنی، افزایش سطح تورم و احتکار بود که به ویژه گروه‌های کم درآمد و حقوق بگیر را بشدت دچار مشکل کرد. در چنین شرایطی فقر افزایش یافت و بیشتر افراد طبقه متوسط به خیل فقرا پیوستند.

وضعیت اقتصادی مردم لبنان - برگرفته از سایت france24 - قابل بازیابی از: https://www.france24.com/en/live-news/20210921-the-top-challenges-facing-lebanon-s-new-government

پایان جنگ‌های 15 ساله با انبوهی از مشکلات اقتصادی و اجتماعی همراه بود. اجرای پروژه‌ های بازسازی زیرساخت‌ها و سامان‌دهی اقتصادی هر چند تا حدودی اقتصاد این کشور را از رکود خارج ساخت و شرایط را بهبود نسبی بخشید، از آنجا که صرفاً رویکرد رشد اقتصاد با تأکید بر بخش خدمات در این مرحله نیز بر سیاست بازسازی و احیای اقتصادی حاکم بود،[۱۹] به دلیل تغییر و تحول در شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی و نابسامانی‌هایی که در پروژه‌های بازسازی پدید آمد، نتوانست رشد اقتصادی پیش از جنگ را بازگرداند،[۲۰] ضمن آن‌که بسیاری از مشکلات دوره جنگ همچون فقر، بیکاری و مهاجرت همچنان باقی ماند.[۲۱] ادامه بحران و منازعات سیاسی، تهدیدات و حملات نظامی اسراییل نیز از جمله دیگر عوامل مؤثر بر نابسامانی اقتصادی این کشور پس از جنگ است.

بررسی‌های مرکز آمار لبنان[iv] در سال 1997 در خصوص اوضاع معیشتی لبنانی‌ها نشان داده است که حدود ۱۷/۶% از افراد و ۱۲/۹% از خانواده‌ها زیر خط پایین فقر زندگی می‌کنند (با در نظر گرفتن 333 دلار برای خانواده 5 نفره)، در حالی که 38/9% از افراد و 31% از خانواده‌ها زیر خط بالای فقر بسر می‌برند (با در نظر گرفتن 333 دلار درآمد برای خانواده 5 نفره).[۲۲] پژوهش‌هایی که در سال‌های اخیر از سوی مرکز آمار لبنان صورت گرفته است نشان می‌دهد حدود 8% از مردم ساکن لبنان در فقر شدید یا زیر خط پایین فقر زندگی می‌کنند. جمعیت این گروه که درآمد روزانه فردی آنان معادل ۲/۴ دلار آمریکاست به 300000 نفر می‌رسد. چنانچه جمعیت زیر خط فقر بالا را با درآمد روزانه 4 دلار به این تعداد اضافه کنیم در مجموع 28/5% از مردم لبنان در فقر بسر می‌برند و 20/5% از آنان میان دو خط پایین و بالای فقر زندگی می‌کنند. نسبت فقر در مناطق مختلف متفاوت و در بیروت این نسبت کمتر و تنها 0/76% از آنان در فقر شدید و 5/18% میان دو خط پایین و بالای فقر قرار می‌گیرند، در حالی که در استان شمال به مرکزیت طرابلس فقر شدید به 17/75% و نسبت جمعیت میان دو خط فقر به 52/27% می‌رسد. در استان جنوب نیز (که دو شهر صور و صیدا را شامل می‌شود) نسبت فقر شدید 11/64% و 42/21% جمعیت بین دو خط پایین و بالای فقر قرار دارند.[۲۳]

گرانی مواد غذایی، برق و سوخت به ویژه بنزین، هزینه بالا در بخش بهداشت و درمان نیز از جمله مشکلات معیشتی مردم لبنان است.

طبق آمارهای سال 2007، جمعیت شاغل در این کشور ۱118000 نفر  (276000 زن و 842000 مرد) بوده است که 931000 نفر از آنان در بخش خصوصی شاغل بوده‌اند.[۱۲] همچنین 39% نیروی کار لبنان در بخش بانکداری و بیمه، 27% در بخش تجارت، 12% در بخش صنعت و تنها 6% در بخش کشاورزی اشتغال داشته‌اند.[۱۲] هزینه‌های بالای معیشت، بیشتر مردم لبنان را ناگزیر ساخته است تا بیش از یک شغل داشته باشند.[۲۴]

بیکاری اما از جمله معضلات اقتصادی اجتماعی لبنان طی دهه‌های گذشته بوده است. در سال‌های جنگ داخلی میزان بیکاری از رقم بالایی برخوردار و یکی از عوامل مهم در مهاجرت لبنانی‌ها بود. پس از پایان جنگ و علی‌رغم کاهش نسبی این میزان در سال‌های اولیه، به دلایل مختلف از جمله ادامه بحران اقتصادی و اجتماعی و نیز استمرار تهدیدات و حملات اسراییل، رو به افزایش گزارد. نرخ بیکاری که در سال 1996، 7/3% بود در سال 2001 به 11/5% افزایش یافت.[۲۵] آمارهای سال 2007 نشان می‌دهد جمعیت بیکار این کشور متشکل از افراد در سنین 15 تا 64 سال، 108000 نفر بوده است.[۱۲] همچنین بررسی‌های دانشگاه سن ژوزف بیروت نشان می‌دهد نرخ بیکاری جوانان با سنین میان 15 تا 19 سال، 27/5% تا 28/5 و در سنین بین 20 و 24 سال به 18 تا 21% رسیده است.[۲۵] علاوه بر عوامل پیش گفته، در سال‌های اخیر وجود ده‌ها هزار نیروی کار ارزان قیمت خارجی نیز در افزایش نرخ بیکاری در این کشور تأثیرگذار بوده است.[۲۶]

ورزش همگانی در لبنان - برگرفته از سایت avax.news - قابل بازیابی از: https://avax.news/search?page=3&q=Lebanon%2Bfuel

ورزش در لبنان

لبنانی‌ها در بسیاری از رشته‌های ورزشی فعالند. موقعیت طبیعی لبنان، زمینه‌های مساعدی برای ورزش‌هایی چون کوهنوردی، اسکی روی آب، اسکی روی برف، قایقرانی و شنا فراهم آورده است. علاوه بر فوتبال که تیم‌های متعدد و هواداران بسیاری دارد، بسکتبال، والیبال، فوتبال، دوچرخه‌سواری، تنیس، شطرنج، اسب‌سواری و ورزش‌های رزمی نیز مورد علاقه گروه‌هایی از مردم است. فوتبال اما از پرطرفدارترین‌ رشته‌های ورزشی است که بیش از ده باشگاه ورزشی به آن اهتمام دارند. مسابقات لیگ برتر فوتبال این کشور از سال 1934 تاکنون برگزار می‌شود و 12 تیم فوتبال در آن حضور دارند. تیم‌های فوتبال النجمة، الانصار، العهد و الصفاء چهار تیم اول لیگ برتر و به عنوان رقبای اصلی شناخته می‌شوند. تیم‌های شباب الساحل، السلام صور، الاهلی صیدا، الاخاء الاهلی عالیه و التضامن صور از دیگر تیم‌های فوتبال این کشور‌اند که در لیگ برتر به رقابت می‌پردازند. تیم الانصار تاکنون 13 بار، النجمة 7 بار و تیم العهد 3 بار به قهرمانی در لیگ نائل آمده‌اند.

باشگاه‌های ورزشی به ویژه در رشته فوتبال از وابستگی‌های طائفه‌ای دور نیستند. هواداران تیم فوتبال العهد، عموماً شیعیان و بیشتر آن‌ها حامیان حزب‌الله‌اند؛ در حالی‌که هواداران تیم فوتبال الانصار، اهل سنت و عموماً هوادار جریان المستقبل وابسته به حریری و بیشتر هواداران تیم فوتبال الصفاء را درزی‌ها تشکیل می‌دهند. تیم فوتبال النجمة نیز که از قدیمی‌ترین تیم‌های فوتبال این کشور و از حمایت حریری برخوردار است، هوادارانی از هر دو طائفه شیعه و سنی دارد و در صورت رویارویی این تیم با تیم العهد، همین هواداران به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ شیعیان از تیم العهد و اهل سنت از النجمة حمایت می‌کنند. وابستگی‌های طائفه‌ای هواداران تیم‌های فوتبال، گاه تنش و درگیری‌هایی را پدید می‌آورد که نیروهای امنیتی را ناگزیر از دخالت می‌کند و لذا مسابقات فوتبال تیم‌های مذکور به دفعات بدون تماشاگر برگزار شده است.

رشته بسکتبال نیز پس از فوتبال بیشترین هوادار را از آن خود کرده است. تیم‌های الریاضی، الحکمة، بیبلس، المتحد، انیبال و چمیویل، تیم‌های معروف بسکتبال‌اند. تیم الریاضی از جمله تیم‌های پر هوادار در این رشته ورزشی است. تیم ملی بسکتبال این کشور نیز از جمله تیم‌های مطرح و قدرتمند این رشته در آسیاست.[۲۷][۲۸][۲۹][۳۰]

بهداشت و سلامت لبنان   

به دلیل ضعف و عدم ایفای نقش مؤثر دولت در ارائه خدمات بهداشتی و درمانی، بیشترین امکانات و خدمات در این بخش توسط بخش خصوصی ارائه می‌شود و دولت عمدتاً با حمایت از صندوق‌ها و مؤسسات بیمه از اقشار کم درآمد حمایت می‌کند. هر چند صندوق‌های بیمه تا حدود 80% از هزینه‌های درمان را به افراد تحت پوشش پرداخت می‌کنند، اما مسئله آن است که حدود 55% شهروندان لبنانی از پوشش بیمه‌ای برخوردار نیستند.[۳۱] با توجه به هزینه‌های بالای بهداشت و درمان در این کشور که بالاتر از سطح متوسط جهانی است، مشکلات فراوانی در این حوزه فراروی اکثر مردم به ویژه اقشار کم‌درآمد و فقیر قرار دارد. بررسی‌های مشترک وزارت امور اجتماعی و برنامه توسعه سازمان ملل متحد در سال 2008 نشان می‌دهد که تنها 16% از اقشار بسیار فقیر که 8% جمعیت لبنان را تشکیل می‌دهند، تحت پوشش بیمه درمانی قرار دارند. همچنین 25% از اقشار به نسبت فقیر که میان دو خط پایین و بالای فقر قرار دارند، از بیمه‌های درمانی بهره‌مندند.[۳۱]

مشکلات بهداشتی و درمانی اقشار کم‌درآمد و فقیر سبب گشته است تا برخی نهادها و سازمان‌های غیردولتی و نیز احزاب سیاسی، بخشی از این مشکلات را از طریق حمایت‌های بیمه‌ای برطرف نمایند.[۳۲]

به استناد آمارهای سازمان بهداشت جهانی، سهم بخش بهداشت و درمان این کشور از تولید ناخالص ملی 1/8%و هزینه سرانه سلامت به ازای هر فرد لبنانی مقیم، 1054 دلار است.[۳۳]

مهاجرت و پناهندگی در لبنان  

مهاجرت در لبنان - برگرفته از سایت gettyimages - قابل بازیابی از: https://www.gettyimages.com/detail/news-photo/members-of-the-abi-haidar-family-depart-from-lebanons-news-photo/1235093083

مقوله مهاجرت از پدیده‌های تاریخ معاصر لبنان و از جمله عوامل مهم و مؤثر در تحولات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی این سرزمین است. مهاجرت لبنانی‌ها به خارج از کشور که از نیمه‌‌‌های قرن نوزدهم آغاز شد، منحصر به طائفه، منطقه و قشر خاصی نبوده و همه طبقات، اقشار و طوائف را با زمینه‌ها و انگیزه‌های گوناگون شامل می‌شود.

مهاجرت‌های اولیه محدود و تحت تأثیر تحولات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی جبل لبنان (رشد سریع جمعیت، افزایش سطح آموزش، بحران اقتصادی، نزاع‌های اجتماعی و جنگ‌های خونین مسیحیان و درزی‌‌ها و ...) و عمدتاً به مصر و آمریکای لاتین و استرالیا صورت گرفت. این مهاجرت‌ها در آستانه جنگ جهانی اول افزایش یافت و با آغاز جنگ و بروز قحطی و دیگر پی‌آمدهای آن سرعت گرفت. در دوره قیمومیت فرانسویان بر لبنان (1918-1943) نیز مهاجرت لبنانی‌ها ادامه یافت؛ هرچند از شدت آن کاسته شد. مهاجران لبنانی در این سال‌ها آفریقا، آمریکا، استرالیا و کشورهای آمریکای لاتین را به عنوان مقصد خود برگزیدند. در سال‌های پس از استقلال تا آغاز جنگ داخلی، مقصد مهاجرین علاوه بر آفریقا و استرالیا، بیشتر به کشورهای عربی نفت‌خیز بود که پی‌آمدهای اقتصادی آن نقش مؤثری در رشد اقتصادی لبنان در این دوره داشت.[۳۴]

در دوره جنگ نیز به دلیل سخت شدن شرایط برای زندگی و معیشت به ویژه بروز ناامنی‌های گسترده، این مهاجرت‌ها افزایش و در طول سال‌های جنگ ادامه یافت. به استناد آمارهای تخمینی، طی 15 سال جنگ داخلی، حدود  1/500/000 نفر از لبنانی‌ها که حدود نیمی از جمعیت آن روز کشور را تشکیل می‌دادند، کشور خود را ترک و بیشتر آن‌ها به کشورهای اروپای غربی، آمریکای شمالی و جنوبی، عربی، آفریقایی و استرالیا عزیمت کردند.[۳۵] تنها در سال اول جنگ 400/000 نفر از مردم لبنان این کشور را ترک کردند.

در سال 1987 نیز ده‌ها هزار نفر از جوانان و نیروی کار ماهر و متخصص لبنانی و بسیاری از خانواده‌ها به‌طور کامل لبنان را ترک کرده به آلمان غربی، فرانسه، سوئیس، کانادا و استرالیا مهاجرت کردند.[۳۶]

پس از پایان جنگ برای مدتی، حجم مهاجرت‌ها کاهش یافت. ادامه بحران اجتماعی ناشی از پی‌آمدهای 15 سال جنگ داخلی که جابجایی‌های جمعیتی یکی از عوامل آن بود، تعطیلی بسیاری از مؤسسات و بنگاه‌های تجاری و نابسامانی اوضاع اقتصادی و به ویژه حملات هوایی و زمینی اسراییل در سال‌های 1993 و 1996، سبب شد تا مهاجرت‌ها دوباره رو به افزایش گزارد. تعداد مهاجران در میان سال‌های 1992 تا 2000، در حدود 500/000 نفر بوده است که بیشتر آن‌ها به آمریکا، استرالیا، کانادا، آلمان و برخی کشورهای آسیایی از جمله برخی کشورهای عربی خلیج فارس،[۳۷] کشورهای اروپای شرقی و کشورهای تازه استقلال یافته قفقاز و آسیای میانه عزیمت کردند.[۳۸] مهاجرت لبنانی‌ها در سال‌های اخیر به ویژه پس از تهاجم اسراییل و بمباران‌های گسترده بخش وسیعی از خاک لبنان در سال 2006، همچنان استمرار یافته است که بجز مورد اخیر، عواملی چون نبود فرصت‌های شغلی، بیکاری، رکود اقتصادی، فساد سیاسی و اداری و نزاع‌های طائفه‌ای ، بیشترین تأثیر را در این مهاجرت‌ها داشته است.

طبق برآوردهای صورت گرفته، امروز حدود 14 میلیون لبنانی (مهاجر و لبنانی‌تبار) در خارج از این کشور زندگی می‌کنند[۳۹] که با احتساب جمعیت حدوداً 4 میلیونی مقیم کشور می‌توان گفت بیش از سه برابر جمعیت ساکن در لبنان، در خارج از کشور اقامت دارند. گفته می‌شود از این جمعیت، تعداد لبنانی‌های مقیم برزیل که سه نسل را تشکیل می‌دهند، به حدود 8 میلیون نفر می‌رسد که در ساختار سیاسی، اجتماعی و اقتصادی این کشور حضوری فعال دارند. به عنوان نمونه 50 نفر از اعضای پارلمان 500 نفره، لبنانی و یا لبنانی تبارند.[۴۰]

به استناد پژوهش سازمان جهانی مهاجرت در سال 2003 در خصوص مهاجران عرب، لبنان در میان کشورهای مهاجر فرست نسبت به جمعیت ساکن خود، مرتبه اول را در جهان دارد.[۴۱]

این مهاجرت‌ها البته برای این کشور آثاری مثبت به ویژه در زمینه مسائل اقتصادی دارد. ارز دریافتی از مهاجران تا حدودی در حل مشکلات اقتصادی و اجتماعی از جمله مسئله بیکاری تأثیرگذار است. میزان ارز دریافتی از مهاجران در سال 1990، حدود 52% از تولید ناخالص ملی را تشکیل می‌‌داد.[۳۴] در سال 2006 نیز میزان ارز وارد شده به کشور 5/72 میلیارد دلار بود که 25/5% از تولید ناخالص ملی را تشکیل داد. لبنان از این لحاظ نیز در میان کشورهای عرب رتبه اول را دارد.[۴۲]

واقعیت تلخ اما آن است که مهاجرت لبنانی‌ها به ویژه نیروهای جوان دانشگاهی و متخصص در طول بیش از سه دهه گذشته (1975 تاکنون) خسارت‌های سنگینی بر حوزه‌های اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی این کشور وارد کرده است. یکی از عمده‌ترین این خسارت‌ها، کاهش شدید منابع انسانی متخصص است. برخی برآوردها نشان می‌‌دهد بیش از 50% از نیروهای علمی و دانشگاهی از این کشور مهاجرت کرده‌اند که حدود 60% آن‌ها جذب کشورهای آمریکا، استرالیا، کانادا و فرانسه شده‌اند.[۴۳] به استناد برخی پژوهش‌ها، تنها 2000 پزشک از فارغ‌التحصیلان دانشکده پزشکی دانشگاه آمریکایی بیروت از لبنان مهاجرت کرده‌‌اند که این رقم برابر است با تعداد پزشکان فارغ‌التحصیل این دانشکده در طول 30 سال.[۴۴] براساس یک پژوهش دانشگاهی، تعداد دانشگاهیان مهاجر لبنانی 273/694 نفر است. برآوردها نشان می‌دهد که هزینه تحصیلی یک فرد در این کشور تا مرحله فارغ التحصیل شدن از دانشگاه، حدود 100/000 دلار است. با این محاسبه، هزینه تحصیلات نیروهای متخصص دانشگاهی مهاجر حدود 27 میلیارد دلار می‌باشد. در حالی که میزان ارز ارسالی به لبنان فاصله بسیاری با این رقم دارد[۴۵] و از این لحاظ هم علاوه بر خسارت در بخش نیروی کار متخصص، از جنبه اقتصادی نیز خسارت‌های کلان متوجه اقتصاد این کشور شده است.[۴۶]


پاورقی

[i] برخی نویسندگان و پژوهشگران به جای این عنوان از فرقه‌های مذهبی و یا جوامع مذهبی استفاده می‌کنند. از آنجا که در ادبیات سیاسی لبنان، عموماَ از عنوان طائفه مذهبی استفاده می‌شود، در این کتاب نیز همین عنوان به کار رفته است.

[ii] منظور از خانواده صرفاً مجموعه پدر، مادر و فرزندان نیست. «بیت» و «عائله» دارای مفهومی فراگیر و به معنی خاندان است که چندین واحد کوچک خانواده را شامل می‌شود.

[iii] عوامل متعددی در شکوفایی اقتصادی لبنان تا پیش از آغاز جنگ‌های داخلی مؤثر بود که اقتصادهای در حال رشد عراق و کشورهای حاشیه خلیج فارس، تحریم اقتصادی اسراییل و بسته شدن کانال سوئز به دنبال جنگ سال 1967 اعراب و سراییل از جمله مهم‌ترین آن‌ها بود.

[iv] از آنجا که از سال 1932 تاکنون هیچگونه سرشماری رسمی در این کشور انجام نشده است، آمارهای ارائه شده تخمینی است.

نیز نگاه کنید به

جامعه و نظام اجتماعی چین؛ جامعه و نظام اجتماعی روسیه؛ جامعه و نظام اجتماعی ژاپن؛ جامعه و نظام اجتماعی مصر؛ جامعه و نظام اجتماعی کوبا؛ جامعه و نظام اجتماعی سنگال؛ جامعه و نظام اجتماعی کانادا؛ جامعه و نظام اجتماعی افغانستان؛ جامعه و نظام اجتماعی تونس؛ جامعه و نظام اجتماعی ساحل عاج؛ جامعه و نظام اجتماعی فرانسه؛ جامعه و نظام اجتماعی اسپانیا؛ جامعه و نظام اجتماعی تایلند؛ جامعه و نظام اجتماعی آرژانتین؛ جامعه و نظام اجتماعی مالی؛ جامعه و نظام اجتماعی زیمبابوه؛ جامعه و نظام اجتماعی اردن؛ جامعه و نظام اجتماعی سوریه؛ جامعه و نظام اجتماعی قطر؛ جامعه و نظام اجتماعی امارات متحده عربی؛ جامعه و نظام اجتماعی سیرالئون؛ جامعه و نظام اجتماعی اتیوپی؛ جامعه و نظام اجتماعی اوکراین؛ جامعه و نظام اجتماعی گرجستان؛ جامعه و نظام اجتماعی تاجیکستان؛ جامعه و نظام اجتماعی قزاقستان؛ جامعه و نظام اجتماعی سریلانکا؛ جامعه و نظام اجتماعی بنگلادش

کتابشناسی

  1. ↑ کوثرانی، وجیه (1989). الاتجاهات‌ الاجتماعیة‌ و‌السیاسیة‌ فی‌ جبل‌ لبنان‌ و‌المشــرق‌ العربی. بیروت: منشــورات بحســون الثقافیه، ص. 46-50.
  2. ↑ برنامج الأمم المتحدة الإنمائي لبنان. (2009). التقرير الوطني للتمية البشرية في لبنان (2008-2009). ص. ۱۷۲-۱۷۳.
  3. ↑ قرم، جورج. (2004). لبنان المعاصر: تاریخ و مجتمع. (نقله الى العربية بواسطة الدكتور حسان قبيسي). الطبعة الأولى. بيروت: المكتبة الشرقية، ص. ۱۰۷-۱۱۴.
  4. ↑ الصلیبی، کمال. (1991). بيت بمنازل كثيرة: الكيان اللبناني بين التصور و الواقع. (ترجمة: عفيف الرزاز). الجزء الأول. الطبعة الثانية. بيروت: مؤسسة نوفل، ص. ۱۶.
  5. ↑ الصلیبی، کمال. (1991). بيت بمنازل كثيرة: الكيان اللبناني بين التصور و الواقع. (ترجمة: عفيف الرزاز). الجزء الأول. الطبعة الثانية. بيروت: مؤسسة نوفل، ص. ۲۲۹.
  6. ↑ الصلیبی، کمال. (1991). بيت بمنازل كثيرة: الكيان اللبناني بين التصور و الواقع. (ترجمة: عفيف الرزاز). الجزء الأول. الطبعة الثانية. بيروت: مؤسسة نوفل، ص. ۲۱۶-۲۱۸.
  7. ↑ خليل، فؤاد. (2005). المثقف والهوية في لبنان. الطبعة الأولى. بیروت: دار الفارابي، ص. ۲۱.
  8. ↑ ضاهر، مسعود. (1984). تاریخ لبنان الاجتماعي. الطبعة الثانية. بيروت: دار المطبوعات الشرقية، ص. 226.
  9. ↑ برنامج الأمم المتحدة الإنمائي لبنان. (2009). التقرير الوطني للتمية البشرية في لبنان (2008-2009). ص. ۱۷۴.
  10. ↑ ادارة الاحصاء المركزي. (2012). SIF-2 گزارش‌های اداره مرکزی آمار لبنان.
  11. ↑ ضاهر، مسعود. (1984). تاریخ لبنان الاجتماعي. الطبعة الثانية. بيروت: دار المطبوعات الشرقية، ص. ۲۳۹.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ ۱۲٫۳ ادارة الاحصاء المركزي. (2012). SIF-1 گزارش‌های اداره مرکزی آمار لبنان.
  13. ↑ برنامج الأمم المتحدة الإنمائي لبنان. (2009). التقرير الوطني للتمية البشرية في لبنان (2008-2009). ص. 29.
  14. ↑ كوثرانی(1986).ص47.
  15. ↑ الصلیبی، کمال. (1991). بيت بمنازل كثيرة: الكيان اللبناني بين التصور و الواقع. (ترجمة: عفيف الرزاز). الجزء الأول. الطبعة الثانية. بيروت: مؤسسة نوفل، ص.۲۳۷.
  16. ↑ قرم، جورج. (2004). لبنان المعاصر: تاریخ و مجتمع. (نقله الى العربية بواسطة الدكتور حسان قبيسي). الطبعة الأولى. بيروت: المكتبة الشرقية، ص. ۱۱۳.
  17. ↑ طرابلسی، فواز. (2008). تاريخ لبنان الحديث: من الامارة الى اتفاق الطائف. بيروت: دار رياض الريس للنشر، ص. ۲۰۰.
  18. ↑ عیسی، نجیب. (2008). النمو المشوه و التنمية المفقودة: المارق الاقتصادي - الاجتماعي في لبنان والخيارات البديلة. بيروت: المركز الاستشاري للدراسات والتوثيق، ص. ۱۳۱.
  19. ↑ عیسی، نجیب. (2008). النمو المشوه و التنمية المفقودة: المارق الاقتصادي - الاجتماعي في لبنان والخيارات البديلة. بيروت: المركز الاستشاري للدراسات والتوثيق، ص. ۱۴۳.
  20. ↑ عیسی، نجیب. (2008). النمو المشوه و التنمية المفقودة: المارق الاقتصادي - الاجتماعي في لبنان والخيارات البديلة. بيروت: المركز الاستشاري للدراسات والتوثيق، ص. ۱۴۶.
  21. ↑ عیسی، نجیب. (2008). النمو المشوه و التنمية المفقودة: المارق الاقتصادي - الاجتماعي في لبنان والخيارات البديلة. بيروت: المركز الاستشاري للدراسات والتوثيق، ص. ۱۵۴-۱۵۷.
  22. ↑ عیسی، نجیب. (2008). النمو المشوه و التنمية المفقودة: المارق الاقتصادي - الاجتماعي في لبنان والخيارات البديلة. بيروت: المركز الاستشاري للدراسات والتوثيق، ص. ۱۵۴.
  23. ↑ برنامج الأمم المتحدة الإنمائي لبنان. (2009). التقرير الوطني للتمية البشرية في لبنان (2008-2009). ص. ۱۴۷.
  24. ↑ قرم، جورج. (2004). لبنان المعاصر: تاریخ و مجتمع. (نقله الى العربية بواسطة الدكتور حسان قبيسي). الطبعة الأولى. بيروت: المكتبة الشرقية، ص. ۱۳.
  25. ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ عیسی، نجیب. (2008). النمو المشوه و التنمية المفقودة: المارق الاقتصادي - الاجتماعي في لبنان والخيارات البديلة. بيروت: المركز الاستشاري للدراسات والتوثيق، ص. ۱۵۶.
  26. ↑ برنامج الأمم المتحدة الإنمائي لبنان. (2009). التقرير الوطني للتمية البشرية في لبنان (2008-2009). ص. ۱۵۵.
  27. ↑ برگرفته از https://www.irna.ir
  28. ↑ برگرفته از https://www.lebanese-goal.com
  29. ↑ برگرفته از https://www.sports_Leb.com
  30. ↑ برگرفته از https://www.wikipedia.org
  31. ↑ ۳۱٫۰ ۳۱٫۱ برنامج الأمم المتحدة الإنمائي لبنان. (2009). التقرير الوطني للتمية البشرية في لبنان (2008-2009). ص. ۱۴۱.
  32. ↑ برنامج الأمم المتحدة الإنمائي لبنان. (2009). التقرير الوطني للتمية البشرية في لبنان (2008-2009). ص. ۱۱۷.
  33. ↑ برگرفته از (2009): https://www.who.int
  34. ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ بزى، علی. (2009). الكفاءات العلمية اللبنانية: الاعداد للهجرة اشكالية الدولة و المواطنة و التنمية في لبنان. (الطبعة الأولى). بیروت: دار الفارابي، ص. ۱۴۱.
  35. ↑ بزى، علی. (2009). الكفاءات العلمية اللبنانية: الاعداد للهجرة اشكالية الدولة و المواطنة و التنمية في لبنان. (الطبعة الأولى). بیروت: دار الفارابي، ص. ۱۴۲.
  36. ↑ معلومات(2008). ص. 36.
  37. ↑ معلومات (2008). ص. 36.
  38. ↑ لبكی، بطرس. (2000). الهجرة اللبنانية منذ نهاية الحروب داخل لبنان (۱۹۹۰ - ۱۹۹۸): مجلة المشرق، السنة الرابعة والسبعون. الجزء الاول. ص. ۱۵۹.
  39. ↑ معلومات. ص. 35.
  40. ↑ معلومات.ص. 48.
  41. ↑ معلومات. ص. 7.
  42. ↑ معلومات. ص. 31.
  43. ↑ بزى، علی. (2009). الكفاءات العلمية اللبنانية: الاعداد للهجرة اشكالية الدولة و المواطنة و التنمية في لبنان. (الطبعة الأولى). بیروت: دار الفارابي، ص. ۱۶۳.
  44. ↑ بزى، علی. (2009). الكفاءات العلمية اللبنانية: الاعداد للهجرة اشكالية الدولة و المواطنة و التنمية في لبنان. (الطبعة الأولى). بیروت: دار الفارابي، ص. ۱۶۵.
  45. ↑ بزى، علی. (2009). الكفاءات العلمية اللبنانية: الاعداد للهجرة اشكالية الدولة و المواطنة و التنمية في لبنان. (الطبعة الأولى). بیروت: دار الفارابي، ص. ۱۶۴.
  46. ↑ صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی،هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص. 101-122.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=جامعه_و_نظام_اجتماعی_لبنان&oldid=53722»