تایلند در یک نگاه

جزیره جیمز باند برگرفته از مجله گردشگری الی گشت.قابل بازیابی ازhttps://www.eligasht.com/Blog/travelguide/

تایلند یکی از کشورهای شبه جزیره هندوچین است که در جنوب شرقی قاره آسیا واقع شده است، از سمت شرق و شمال شرقی با لائوس و کامبوج و از سمت غرب و شمال غربی با میانمار (برمه) و از جنوب با کشور مالزی هم‌مرز است.

پوشش گیاهی

پوشش گیاهی طبیعی تایلند را انواع جنگل‌ها تشکیل می‌دهد. در شمال این کشور، جنگل‌های موسمی انبوهی وجود دارد که بیشتر آن‌ها از درخت ساج و چوب بامبو پوشیده شده‌اند و در جنوب نیز جنگل‌های بارانی و سرسبز نیمه‌گرمسیری و چمنزارهای مرتفع و سرسبز قرار دارد.  

آب‌وهوا

چون تایلند در ۲۰ درجه شمال خط استوا قرار دارد، آب‌وهوای گرم و مرطوب دارد؛ ولی در بخش شمالی و شرقی که از دریا دور است، رطوبت هوا کمتر می‌شود. فصل بارندگی از تیر تا مهر است. از آبان تا بهمن ماه هوا، به‌ویژه در بخش‌های شمالی کشور کمی خنک‌تر می‌شود و در این مدت میزان رطوبت هوا از ۹۵ درصد به حدود ۶۰ درصد می‌رسد.

تایلند، با جمعیتی حدود ۷2 میلیون نفر در سال ۲۰۲۴، یکی از کشورهای کلیدی در جنوب شرق آسیا است که جغرافیای انسانی متنوع و پویا دارد. این کشور که به “سرزمین لبخندها” معروف است، ترکیبی از سنت و مدرنیته را به نمایش می‌گذارد. ویژگی‌های جغرافیای انسانی تایلند بازتاب‌دهنده تاریخ غنی، تنوع فرهنگی و تحولات اقتصادی - اجتماعی اخیر است.

پژوهش‌های باستان‌شناسی در دههٔ ۱۹۶۰م در نقاط گوناگون نشان می‌دهد که این سرزمین از دوران پیش از تاریخ زیستگاه بشر بوده است، از دوران پارینه‌سنگی زیستگاه‌هایی در تایلند کنونی یافت شده است که مهم‌ترین آن‌ها «بانکائو» (Bankao) در استان کانچانابوری، (Kanchanaburi) «نان نوک تا» (Non nok Tha) در استان «خون کائین» (Khon Kaen) و «بان چیانگ» (Ban Chiang) در استان «اودون تانی» (Udon Thani) نام دارند، این اکتشافات شگفت‌انگیز در «بان چیانگ» شامل ظروف و ابزار تزئینی برنزی، سفال‌های منقوش و جنگ‌افزارهای برنزی و آهنی می‌شود.گویا «بان چیانگ» از حدود ۶۰۰۰ سال پیش، یعنی از دوران نوسنگی تا ۴۰۰۰ سال بعد، از سکونت‌گاه‌های بشری بوده است. اقتصاد آن‌ها بر کشاورزی مبتنی بود و در ساخت لوازم فلزی و در سفالگری مهارت کافی داشتند. مردمان ساکن نواحی شمال شرقی تایلند امروزی، از حدود ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد با فن ریخته‌گری برنز آشنایی داشته‌اند.

شهر آیوتایا برگرفته از سایت ایرانیان تایلند. قابل بازیابی از https://iranianthailand.com/

دولت آیوتایا در تایلند

برای ۴۱۷ سال دولت آیوتایا یگانه دولت مسلط در حوزه رودخانه چائوفرایا به‌شمار می‌رفت. پایتخت آن شهر آیوتایا بود که به‌صورت جزیره‌ای در نقطه تلاقی سه رودخانه چائوفرایا، پاساک (Pasak) و لوپ بوری قرار داشت. این شهر بعدها به یکی از شهرهای بزرگ آسیا تبدیل شد که کوس رقابت با پاریس را می‌زد و بسیار باشکوه جلوه می‌کرد. شهری که دارای صدها صومعه بودایی وکانال‌ها و آبراه‌های فراوان برای رفت‌وآمد بود.

جامعه و نظام اجتماعی تایلند شامل گروه ها و روابط اجتماعی، هنجارها و ارزش های اجتماعی، نهاد خانواده، زنان، آسیب ششناسی اجتماعی، وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم تایلند و... است که در ذیل شرح داده شده است.

گروه‌ها و روابط اجتماعی تایلند

تایلند جامعه‌ای کشاورزی و چندقومی است که حدود ۷۵ درصد از جمعیت را تایی‌ها (سیامی)، ۱۴ درصد را چینی‌ها، ۵ درصد را مالایوها و ۶ درصد بقیه را اقوام دیگر تشکیل می‌دهند. شمار کمی از کامبوجی‌ها در نزدیکی مرزهای شرقی تایلند و گروه‌های کوچکی از اقوام کوه‌نشین مانند «مو، لاهو، یائو، لیسو، لاوا، لولو، کارن» (Meo, Lahu, Yao, Lius, Lawa, Lolo Karen)، در نواحی دوردست شمال و غرب تایلند زندگی می‌کنند. اقوام «لائو» که تایی شمرده می‌شوند و در شمال شرقی تایلند اقامت دارند، از نظر زبان و آداب و رسوم به مردم لائوس، در آن سوی رود مکونگ نزدیک‌ترند، ولی نمی‌توان آن‌ها را از اقوام اقلیت شمرد.بزرگ‌ترین اقلیت قومی تایلند چینی‌تباران هستند که تعیین شمار دقیق آن‌ها دشوار است؛ زیرا بسیاری از آن‌ها که در بانکوک و نیز در نواحی شمالی تایلند زندگی می‌کنند، جذب فرهنگ و جامعه تایلند شده‌اند. از نظر مذهبی، تایی‌ها بودایی‌اند، چینی‌ها کنفوسیوسی‌اند و ملایوها مسلمانند.

نهاد خانواده

خانواده را می‌توان نشان‌دهنده یکی از ارزش‌های اجتماعی مهم تایلند به‌ویژه در روستاها، یعنی محل اقامت بیشتر تایلندی‌ها، به‌شمار آورد. تایلندی‌ها بسیار خانواده دوست هستند. مانند ایران قدیم، خانواده‌ها تا چند نسل زیر یک سقف زندگی می‌کنند یا در چند خانه کنار یکدیگر هستند.

زنان در تایلند

زنان تایلند همواره یکی از گروه‌های فعال اجتماعی این کشور بوده‌اند و نه‌تنها امروز بلکه از دیرباز در صحنه فعالیت‌های اقتصادی حضور داشته‌اند و انجام بیشتر کارهای خانواده و تلاش معاش، بر گردن آن‌ها بوده است.

«و بنابر آن‌که آدم آن ولایت، کم و کار، بسیار است خود فرصت تحصیل معاش ندارند و متعارف است که زنان در بازارها بدون پرده و حجابی به خرید و فروخت مشغولند و به ناوها سوار و از شهر به دهات تردد کرده، تحصیل معاش می‌کنند و اهل صنایع سابقاً در مملکت ایشان مطلقاً نبوده، چند وقت است که از اطراف و جوانب جمعی رفته و بعضی ضروریات می‌سازند».

پرچم، نشان و سرود ملی

پرچم تایلند برگرفته از سایت ایرنا. قابل بازیابی ازhttps://www.irna.ir/news/81103145/-

پرچم قدیم تایلند نقش فیلی سفید بر دایره‌ای قرمز رنگ بود که بر پایه باورهای مذهبی و احترام تایلند به فیل سفید بنا شده بود. پرچم جدید تایلند را رامای ششم از ۲۸ سپتامبر ۱۹۱۷م رسمی کرد. این پرچم پنج نوار افقی به رنگ‌های قرمز، سفید و آبی سیر دارد که دو نوار باریک قرمز یکی در بالا و یکی در پایین و یک نوار آبی سیر در وسط و به‌پهنای یک‌سوم عرض پرچم بر زمینه سفید میان آن‌ها قرار گرفته است. رنگ قرمز نماد ملت و زندگی، رنگ سفید نماد مذهب و خلوص بودیسم و رنگ آبی نماد سلطنت است. در سراسر کشور، پرچم تایلند را همه‌روزه در ساعت ۸ صبح بالا می‌برند و در ساعت۱۸ پایین می‌آورند. این مراسم همراه با نواختن سرود ملی است و در این هنگام همهٔ مردم باید به حالت احترام بایستند.

بانکوک، پایتخت تایلند. قابل بازیابی ازh[https://www.booking.com/hotel/th/shangri-la-bangkok.html ttps://www.booking.com/hotel/th/shangri-la-bangkok.html

]

تقسیمات اداری و سیاسی تایلند

بر پایهٔ آخرین تقسیمات کشوری، تایلند به ۷۷ استان تقسیم شده است که مساحت بیشتر آن‌ها بسیار کم است. بانکوک که استان یکم تایلند به‌شمار می‌رود، درواقع منطقهٔ اداری و اجرایی ویژه‌ای است که فرماندار آن را اداره می‌کند. استان‌ها براساس نام مراکز آن‌ها نام‌گذاری شده‌اند. پرجمعیت‌ترین و متراکم‌ترین استان تایلند منطقهٔ بانکوک است و وسیع‌ترین استان این کشور استان دوم تایلند به نام «ناخون راتچاسیما» است که پس از بانکوک پرجمعیت‌ترین استان نیز هست. شماره‌گذاری استان‌ها نظم خاصی ندارد، ولی می‌توان گفت که وسیع‌ترین استان‌ها در شماره‌های نخست جای دارند. وسیع‌ترین استان‌های تایلند به ترتیب عبارتند از:

• ناخون راتچاسیما (استان دوم) (Nakhon Ratchasima)؛
• چیانگ مای (استان پنجم) (Chiang Mai)؛
• کانچانا بوری (استان بیست و هشتم) (Kanchanaburi)؛
• اوبون راتچاتانی (استان سوم) (Ubon Ratchathani)؛
• پتچابون (استان نوزدهم) (Phetchabun)؛
• لامپانگ (استان سی و یکم) (Lampang).

با وجود چهره‌های متفاوت فرهنگی جامعهٔ تایلند، سیاست‌گذاری فرهنگی این کشور همواره بر محور حفاظت از میراث فرهنگی و تقویت روحیه ملی و پی‌ریزی شالودهٔ محکم برای تشکیل هویت یکپارچه تایلندی از اقوام گوناگون این سرزمین قرار داشته است و ساختارهای فرهنگی ملی نیز بر همین مبنا شکل‌گرفته است.

یکی از افرادی که برای یکپارچه‌سازی هویت مردم تایی کوشید، پادشاه رامای پنجم بود. وی در نیمه دوم سدهٔ نوزدهم سلطنت می‌کرد و پدر تایلند امروز به‌شمار می‌رود. رامای پنجم افزون بر تأکید بر هویت تایلندی، کوشید با نوسازی جامعه تایلند، عوامل غربی و سازمان‌های نوین غرب را وارد جامعه سنتی تایلند کند و در این راه تاحدودی توفیق یافت.

مراکز مهم گردشگری

«کشور تایلند که در مرکز آسیای جنوب شرقی قرار دارد، مکان‌های توریستی متعددی دارد. در شمال، کوهستان‌های خوش آب‌وهوا، در شرق و جنوب، دریا و ساحل، در نواحی مرکزی رودخانه‌ها و شالیزارهای سرسبز برنج و جنگل‌های استوایی که از غرب و جنوب تا نواحی شمال و مرکزی امتداد می‌یابند و در شمال شرق تپه‌های دیدنی دارد.

بودائیان

تایلند جامعه‌ای است که در آن ارزش‌های مذهبی و اعتقادات همراه با سنت‌های دینی، نقش بزرگی در تکوین و قوام‌بخشیدن به روابط اجتماعی بازی می‌کند. فراوانی معبدهای زیبای بودایی که به تایلند لقب «سرزمین هزار معبد» داده است، نشان از گستردگی این آئین در میان مردم دارد. بر پایهٔ آمار سال ۲۰۰۰م، حدود 94/6درصد از مردم تایلند را بودائیان از شاخهٔ تراوادا ( Thravada) (یا هینایانا) (Hynayana) تشکیل می‌دهند[i]. فرقه‌ای از شاخهٔ تراوادا که «ماهانیکایا» (Mahanykaya) نامیده می‌شود، در تایلند گستردگی بیشتری دارد و مدارای مذهبی یکی از پایه‌های آن است؛ درحالی‌که فرقهٔ «تامایوت» (Tammayut ) که ۱۰درصد بودائیان تایلند را دربر می‌گیرد، فرقهٔ سخت‌گیرتری به‌شمار می‌رود.

اسلام

پس از آئین بودا، اسلام بیشترین پیرو را در تایلند دارد که نزدیک به ۵ درصد جمعیت یعنی حدود 3/5 میلیون نفر را دربر می‌گیرد. دوسوم مسلمانان از نژاد ملایو هستند و «یاوی» (Yawi) نامیده می‌شوند. بیشتر آن‌ها در بانکوک و ایالات جنوبی تایلند به نام‌های پتانی، یالا، ناراتیوات و ساتون زندگی می‌کنند. زبان اغلب مسلمانان جنوب زبان ملایو است و همهٔ آن‌ها افزون بر نام‌های تایلندی، اسامی اسلامی نیز دارند.  

مسیحیان

براساس آمار سال ۲۰۰۶م، نزدیک به ۳۲۷ هزار نفر از مردم تایلند، مسیحی هستند که این رقم حدود 0/5 درصد از جمعیت آن کشور است. مسیحیت در دههٔ ۱۵۵۰م با پرتغالی‌ها وارد آیوتایا پایتخت قدیم سیام شد؛ بعدها در اواخر سدهٔ هفدهم، فرانسوی‌ها با فرستادن گروه‌های مبلغ کوشش بسیاری برای رواج مسیحیت در سیام به‌خرج دادند اما این کوشش‌ها با توفیق همراه نبود. ذکر این نکته لازم است که مسیحیان غربی در رواج پدیدهٔ تجدد در تایلند، به‌ویژه پی‌ریزی نهادهای اجتماعی و آموزشی همچون مدارس و دانشگاه‌ها، نقش بزرگی بازی کرده‌اند.

یهودیت

پیشینه حضور یهودی‌ها در تایلند به سدهٔ ۱۷ م برمی‌گردد که نخستین خانواده‌های یهودیان بغدادی به سیام آمدند. امروزه بیشتر یهودیان تایلند از اعقاب یهودیان اشکنازی (Ashkenazi) مهاجر از روسیه (و شوروی) هستند. در دهه‌های ۱۹۷۰م و ۱۹۸۰م، با مهاجرت یهودیان ایرانی به تایلند شمار پیروان این مذهب در تایلند افزایش یافت. امروزه نزدیک به یک‌هزار نفر یهودی در تایلند زندگی می‌کنند که بیشتر آن‌ها در بانکوک (در خیابان خائوسان) (Khaosan Rd) اقامت دارند و سایرین در جزیرهٔ پوکت (Phuket)، چیانگ مای و کو ساموی (Koh Samui) پراکنده‌اند و کنیسه‌هایی نیز در آنجا ساخته‌اند.

آداب و رسوم

در بررسی آداب و رسوم مردم تایلند، می‌فهمیم که فرهنگ و ادبیات تایلندی گذشته از باورهای سنتی و افکار خرافی اقوام اولیهٔ سیامی، از فرهنگ هندی و مذهب برهمنی و نیز بودیسم چینی تأثیر بسیاری پذیرفته است. به سخن دیگر فرهنگ تایلندی مانند سایر کشورهای جنوب شرقی آسیا در سایهٔ فرهنگ و تمدن عظیم هند رشد کرده است.

غذاهای تایلندی.برگرفته از سایت مجله گردشگردی الی گشت،قابل بازیابی ازhttps://www.eligasht.com/

غذاهای سنتی تایلند

«مثل همهٔ کشورهای آسیای جنوب شرقی، غذای اصلی مردم تایلند برنج است. کلمات «برنج» و «غذا» معادل یکدیگرند و هر چیز دیگری را «با برنج» می‌نامند. تایلندی‌ها انواع دانه‌درشت برنج را که بدون نمک، پخته و صاف می‌شود، ترجیح می‌دهند.

لباس ملی و سنتی

لباس‌های سنتی زنان تایلند را دامن‌های بلند تا مچ پا به‌همراه بالا تنه کامل تشکیل می‌دهد. در بیشتر نمونه‌ها بالا تنه‌ها پوشیده و به شکل کُت یا بلوز است اما گاهی و بیشتر در میهمانی‌های رسمی، ممکن است سر شانه یا دست‌ها و بازوان بیرون بمانند. با این لباس کمربند هم می‌بندند.

لباس سنتی مردان تایلندی هم، شلوار بلند با پیراهن یا کت یقه‌بسته با آستین بلند یا کوتاه است که در مراسم رسمی بر روی آن کمربند می‌بندند.

بیشتر این لباس‌ها با پارچهٔ ابریشمی دوخته می‌شود و اغلب در مراسم رسمی و میهمانی‌ها پوشیده می‌شوند؛ ولی در کوچه و خیابان بیشتر زنان و مردان لباس‌های سبک غربی مانند کت‌وشلوار با کراوات، و بلوز و دامن یا پیراهن و دامن می‌پوشند.

جشن‌ها و سرورها

با توجه به این‌که تایلند جامعه‌ای روستایی است و بیشتر مردم در روستاها زندگی می‌کنند، در مناسبت‌های مختلف، همچون فصل برداشت، فصل شخم، آغاز باران، آغاز تابستان و... جشن‌های گوناگونی در نقاط مختلف تایلند باشکوه فراوان برگزار می‌شود و درواقع، هر منطقه‌ای برای خود جشن خاصی دارد. اما دو جشن بزرگ که در سراسر تایلند برگزار می‌شود، عبارتند از: «سونکران» و «لوی کراتونگ».

معبد بودای زمردین

معبد بودای زمردین.برگرفته از سایت جاذبه ها، قابل بازیابی از https://jazebeha.com/1399/07/%D9%85%D8%B9%D8%A8%D8%AF-%D9%85%D9%82%D8%AF%D8%B3-%D9%88%D8%A7%D8%AA-%D9%BE%D8%B1%D8%A7%DA%A9%D8%A7%D8%A6%D9%88/

در مجموعهٔ گراند پالاس قرار دارد. این معبد از معابد مهم تایلند است و مجسمه کوچک بودا به‌رنگ سبز یشمی که روی محراب بلند طلایی در نمازخانهٔ سلطنتی قرار دارد، مقدس‌ترین تندیس بودا در تایلند است.

گراند پالاس (کاخ بزرگ)

این مجموعه در ۱۷۸۴ یعنی، ۲ سال پس از به تخت نشستن پادشاه رامای اول، کامل شد؛ فضایی به وسعت ۹۴۵۰۰۰ متر مربع دارد و شامل بیش از ۱۰۰ عمارت است و نمایانگر ۲۰۰ سال تاریخ سلطنتی و تجارب معماری است.

زبان ملی و رسمی‌ تایلند، زبان تایلندی است که با گویش‌های گوناگون در سراسر این کشور به‌ کار می‌رود و زبانی آهنگین است که افعال آن صرف نمی‌شود. بیشتر واژه‌های آن تک‌هجایی است و هر کلمه با پنج لحن گوناگون ادا می‌شود که هر لحن، معنای آن کلمه را تغییر می‌دهد و یادگیری آن دشوار است. بیشتر کلمات چندهجایی این زبان، از زبان‌های خمر، پالی یا سانسکریت به آن وارد شده‌اند. ترتیب کلمات در این زبان به شکل فاعل، فعل و مفعول است و فاعل را معمولاً نمی‌آورند.

زبان ملی و رسمی‌ تایلند، زبان تایلندی است که با گویش‌های گوناگون در سراسر این کشور به‌ کار می‌رود و زبانی آهنگین است که افعال آن صرف نمی‌شود. بیشتر واژه‌های آن تک‌هجایی است و هر کلمه با پنج لحن گوناگون ادا می‌شود که هر لحن، معنای آن کلمه را تغییر می‌دهد و یادگیری آن دشوار است. بیشتر کلمات چندهجایی این زبان، از زبان‌های خمر، پالی یا سانسکریت به آن وارد شده‌اند. ترتیب کلمات در این زبان به شکل فاعل، فعل و مفعول است و فاعل را معمولاً نمی‌آورند.

زبان ملی و رسمی‌ تایلند، زبان تایلندی است که با گویش‌های گوناگون در سراسر این کشور به‌ کار می‌رود و زبانی آهنگین است که افعال آن صرف نمی‌شود. بیشتر واژه‌های آن تک‌هجایی است و هر کلمه با پنج لحن گوناگون ادا می‌شود که هر لحن، معنای آن کلمه را تغییر می‌دهد و یادگیری آن دشوار است. بیشتر کلمات چندهجایی این زبان، از زبان‌های خمر، پالی یا سانسکریت به آن وارد شده‌اند. ترتیب کلمات در این زبان به شکل فاعل، فعل و مفعول است و فاعل را معمولاً نمی‌آورند.

ادبیات سنتی تایلند

کتاب وسانتارا جاتاکا(Vessantara Jataka).قابل بازیابی ازhttps://en.wikipedia.org/wiki/Vessantara_J%C4%81taka

ادبیات سنتی منظوم تایلند از دورهٔ آیوتایا (۱۳۵۰م تا ۱۷۶۷ م) آغاز می‌شود. آثار مذهبی این دوره عبارتند از:

۱.کتاب تولد بزرگ(Maha Chat)(که بعدها با عنوان نسخهٔ سلطنتی تولد بزرگ بازنویسی شد)؛

۲. ویرایش تایلندی کتاب وسانتارا جاتاکا(Vessantara Jataka)(که داستان زندگی ماقبل آخر بودای آینده بر روی زمین است)؛

۳. داستان شاهزاده لو(Lilit Phra Lo)(داستانی تراژیک که یکی از آثار بزرگ منظوم ادبیات تایلند شمرده می‌شود)؛

۰۴ شکست یوان(Lilit Yuan Phai)(اثری تاریخی دربارهٔ شکست نیروهای کشور لان نا(Lan Na) از لشکریان آیوتایا).

کتابخانه درختی تایلند برای کودکان که از چوب بامبو ساخته شده است.برگرفته از سایت ایبنا، قابل بازیابی ازhttps://www.ibna.ir/

در زمینهٔ ادبیات کودکان باید از «گارپون وجاجیوا» (Ngarpun (Jane) Vejjajiva) با نام مستعار «جین» که یکی از نویسندگان و مترجمان معروف تایلندی است، نام برد که به فلج مغزی دچار است. کتاب شادمانی کتی که در ۲۰۰۳م چاپ شد، نخستین رمان اوست. این کتاب دربارهٔ دختری تایلندی است که برای از دست‌دادن خانوادهٔ خود، سوگوار است ولی؛ از زندگی در کنار مادربزرگ خود در روستای کوچکی در کرانهٔ رود چائوفرایا لذت می‌برد. این رمان جوایز بسیاری را به خود اختصاص داد و به زبان‌های گوناگون ترجمه شده است.

بیشتر هنرهای سنتی تایلند که از دل دربار و محافل اشرافی برخاسته است، آمیزه‌ای از زیباترین سنت‌های فرهنگی گوناگون آسیا است که درون جامعهٔ تایلند آبدیده شده و رنگ تایلندی به خود گرفته است. هنر سنتی اصیل تایلند ملهم از هنر بودایی است که در شکل معماری مذهبی، نقاشی دیواری، طراحی، دکور و تصاویر بودا جلوه‌گر می‌شود. این هنر نمایانگر ساخت رسمی و پیچیدهٔ فرهنگ درباری است که به‌شدت رنگ هنری دارد و در آن گرایشات روحانی و معنوی فراوانی به‌چشم می‌خورد. در این‌گونه از هنر، سرگرمی در درجهٔ دوم اهمیت قرار دارد.

تئاتر و هنرهای نمایشی

در فرهنگ تایلند سنت تئاتر به شکل معمول رایج نیست و به‌جای آن از هنر رقص استفاده می‌کنند. یعنی قصه‌ها و نمایش‌های داستانی را با رقص یا حرکات موزون اجرا می‌کنند.

بنابراین پرداختن به هنرهای نمایشی تایلند را باید با نمایشی به نام نانگ یای (Nang Yai) آغاز کردکه از دوران آیوتایا اجرا می‌شده است.  

وضعیت تولیدات سینمایی تایلند

فیلم‌های تایلندی بیشتر برای سرگرمی مردم ساخته می‌شوند؛ با توجه به کمبود اعتبارات برای این‌گونه مسائل، بازیگران را فقط برای پرفروش‌شدن فیلم، برمی‌گزینند. داستان‌های ارواح، فیلم‌های ماجراجویانه و داستان‌های تاریخی، بیشترین محبوبیت را در میان تماشاگران تایلندی دارند و فقط تعداد کمی از فیلم‌ها به مسائل روز و سیاست می‌پردازند.

صنایع‌دستی

در دوران آیوتایا، نویسندگان، نقاشان، رقاصان، مجسمه‌سازان، معماران، نوازندگان و صنعتگران ماهر زیر نفوذ شاهان و اشرافی‌گری آن زمان قرار داشتند. هنرمندان و معماران در ساختن و پرداختن کاخ‌ها، صومعه‌ها، معبدها و مرقدها، ذوق شخصی خویش را هماهنگ با سنت‌های رایج و سلیقه‌های معمول به‌کار می‌گرفتند؛ چون ابتکار و نوآوری چندانی در هنر خود به خرج نمی‌دادند، صناعات هنری، بدون تغییر و تحول و فقط بر پایهٔ اصولی منسجم از نسلی به نسلی دیگر منتقل می‌شد.

ریشه‌های آموزش رسمی در تایلند به مدارس مذهبی که در کنار یا درون معابد تشکیل می‌شد و در زمان‌های قدیم ویژهٔ پسران بود، می‌رسد. از میانهٔ سدهٔ شانزدهم، تایلند عرصهٔ فعالیت و نفوذ فرانسویان کاتولیک شد و این ماجرا به مدت یک‌سده، تا میانهٔ سدهٔ هفدهم ادامه داشت، ولی توفیقی در پی نداشت. از آنجا که، تایلند برعکس دیگر کشورهای جنوب شرقی آسیا هرگز مستعمره غرب نشد، رواج نظام آموزشی غرب هم در این کشور تا اواخر سدهٔ نوزدهم، پیشرفت چندانی نداشت.

ساختار آموزشی تایلند

به موجب قوانین آموزشی تایلند و با در نظر گرفتن قانونی که در ۲۰۰۴م تصویب شد، از اول دورهٔ آمادگی تا آخر دورهٔ دبیرستان، یعنی به مدت ۱۴ سال، تحصیل رایگان است و تا سقف ۹ سال، تحصیل با حضور در مدرسه، اجباری اعلام شده است. نظام آموزش رسمی به دو دورهٔ پایه (۱۲ سال) و عالی تقسیم شده است؛ دورهٔ پایه نیز از دو دورهٔ شش‌ساله (دبستان و دبیرستان) تشکیل می‌شود. دولت از آموزش غیررسمی نیز حمایت می‌کند و مدارس غیردولتی نقش مهمی در ساختار آموزش کشور بازی می‌کنند.

دانشگاه اسامپشن

دانشگاه آسامپشن.برگرفته از سایت الی گشت،قابل بازیابی ازhttps://www.eligasht.com/?gad_source=1&gclid=EAIaIQobChMI_fOaroHFhgMViFNBAh2ErwrbEAAYASAAEgL0efD_BwE

دانشگاه اسامپشن(Assumption University) یک دانشگاه خصوصی وابسته به‌کلیسای کاتولیک برادران سنت گابریل است که سابقه تاسیس آن به سال ۱۹۶۹م برمی‌گردد. این دانشگاه نخست به شکل یک کالج بازرگانی تشکیل شد و سپس در ۱۹۷۲م نام کالج مدیریت بازرگانی اسامپشن (با نام اختصاری ABAC) را به خود گرفت و در ۱۹۹۰م به دانشگاه اسامپشن تبدیل شد و نخستین دانشگاه بین‌المللی تایلند به شمار می‌رود که دارای دانشجویانی از کشورهای روسیه، چین، میانمار، هند، بنگلادش، پاکستان و سایر کشورهای آسیایی است.

بودجهٔ آموزشی

از میزان بودجهٔ آموزشی در هر مقطع تحصیلی اطلاعاتی در دست نیست؛ اما می‌دانیم که از سال ۲۰۰۰م تا ۲۰۰۷م، کل بودجهٔ سالانهٔ آموزشی تایلند بالغ بر ۵ درصد تولید ناخالص داخلی بوده است؛ از این رو، می‌توان گفت که در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه و حتی بسیاری از کشورهای دیگر جهان، درصد بودجه اختصاص‌یافته به امور آموزشی در تایلند، بسیار بیشتر است.  

نظام رسانه‌ای تایلند

از نظر اداری، نظام رسانه‌ای تایلند سازمان منسجمی ندارد و نهادهای گوناگون دولتی، هر یک بر بخش‌های گوناگون آن نظارت دارند. مهم‌ترین سازمان‌های دولتی ناظر یا گردانندهٔ رسانه‌های گروهی عبارتند از:سازمان رسانه‌های گروهی تایلند،سازمان پخش ملی تایلند.

تلویزیون

تلویزیون یکی از سرگرمی‌های مهم مردم تایلند است و براساس برآوردها، ۹۵ درصد خانواده‌ها دارای تلویزیون هستند و ۸۰ درصد برای وقت‌گذرانی و آگاهی از اخبار به تلویزیون متکی هستند. در ۲۰۰۵م در این کشور از حدود 35/5 میلیون دستگاه تلویزیون استفاده می‌شده است.

مجلات و روزنامه‌ها

در ۴ ژوئیه ۱۸۴۴ نخستین روزنامه به زبان تایلندی به نام بانکوک ریکوردر (Bangkok Recorder) چاپ شد و در ۱۸۵۸م نخستین نشریه ادواری به نام رویال گازت (Royal Gazzette) به همین زبان منتشر شد، به‌طوری‌که در ۱۹۹۶م تایلند دارای ۳۵ نشریه روزانه (با تیراژ نزدیک به ۴ میلیون نسخه در روز) بود و ۳۲۰ نشریه غیرروزانه مانند هفته‌نامه، ماهنامه و سالنامه داشت. نشریات و روزنامه‌ها در تایلند، جز در موارد تصریح‌شده در قانون مانند اهانت به خاندان سلطنت و مقدسات مذهبی، آزادی کامل دارند.

نشریات ادواری به زبان تایلندی

در تایلند نشریات و مجلات بی‌شماری به زبان تایلندی منتشر می‌شودکه مشتریان گوناگونی دارد. سازمان‌های دولتی و شرکت‌های تجاری نیز نشریات خاص خود را منتشر می‌کنند. روزنامه‌های مهم و پرتیراژ به زبان تایلندی عبارتند از:

1. The Korat Post, The Korat Daily

2. Thai Rath2. Thai Rath

3. Daily News

روابط کشور تایلند با جمهوری اسلامی ایران بر مبنای سیاست خارجی تایلند و نیز همکاری و برقراری روابط دوستانه با همهٔ کشورهای جهان قرار دارد؛ اما نگاهی به فعالیت‌های دستگاه‌های متولی روابط فرهنگی بین‌المللی در تایلند، ازجمله کمیسیون فرهنگ ملی[i] نشان می‌دهد که سایهٔ سنگین منافع اقتصادی بر این روابط، برای فرهنگ و گسترش روابط فرهنگی تایلند با سایر کشورها، جایگاه چندانی باقی نگذاشته است.پیشینهٔ روابط سیاسی و اقتصادی تایلند با ایران

پس از تحولات مرداد ۱۳۳۲، به‌ویژه پس از پیوستن ایران به اردوگاه غرب، گسترش روابط با کشورهای عضو پیمان سیتو و هم‌پیمانان غرب در دستورکار دولت ایران قرار گرفت و اعلامیهٔ برقراری روابط سیاسی میان ایران و تایلند در آبان ۱۳۳۴ منتشر شد. برای آغاز روابط سیاسی با تایلند که مانند ایران چند قرن نظام سلطنتی را پشت‌سر گذاشته بود، دکتر علی‌اصغر حکمت، سفیر کبیر وقت ایران در دهلی نو، در اسفند ۱۳۳۵، نخستین سفیر اکردیته ایران در بانکوک شد و به تایلند رفت. وی استوارنامهٔ خود را به رامای نهم پادشاه تایلند تقدیم کرد و سفرنامه‌ای نیز در این‌زمینه از خود به‌یادگار گذاشت.

روابط فرهنگی دو کشور پس از انقلاب اسلامی

در آخرین سال‌های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، نخستین موافقتنامهٔ فرهنگی در ۱۲ ماده برای تحکیم روابط فیمابین و بسط همکاری در زمینه‌های آموزشی، علمی و فرهنگی و اجتماعی...، به منظور تقویت روابط دوستانه و مشترک و بهبود بیشتر مناسبات نزدیک موجود بین دو مملکت و مردم آن در تاریخ ۲۰ شهریور ۱۳۵۵ برابر با ۱۱سپتامبر ۱۹۷۶م میان «دولت شاهنشاهی ایران و دولت پادشاهی تایلند» به زبان‌های فارسی، تایلندی و انگلیسی امضا شد.

ایرانیان مقیم تایلند

«ایرانیان تایلند که در شهرهای بانکوک و پوکت کار و زندگی می‌کنند؛ آن‌ها افرادی خوشنام هستند و مردم تایلند به آن‌ها علاقه دارند. بازرگانان ایرانی در تایلند، معمولا در زمینه طلا و جواهر و فرش فعالیت می‌کنند و اعتبار خوبی هم دارند. تایلند معروف به پایتخت سنگ‌های قیمتی جهان است و درصد بالایی از کل صادرات این کشور را سنگ‌های قیمتی تشکیل می‌دهد. تجار ایرانی مقیم تایلند در کار تجارت فرش، خشکبار، مواد غذایی، و میوه هستند. برخی نیز در این کشور رستوران دارند. تعداد کمی از ایرانیان در شهرهای پوکت و چیانگ‌مای مقیم هستند. اندک دانشجویان ایرانی هم مشکلی در این کشور ندارند. اکثر آن‌ها در دانشگاه اسامپشن( Assumption University) که دانشگاهی انگلیسی‌زبان است تحصیل می‌کنند. وزارت علوم ایران مدارک این دانشگاه را در مقاطع لیسانس و فوق لیسانس تأیید می‌کند».

وضعیت زبان و ادبیات فارسی

در چند سال گذشته، گزیده‌هایی از متون منظوم ادبیات فارسی، مانند غزلیات حافظ و اشعار سعدی، گلستان، مثنوی مولوی، شاهنامهٔ فردوسی و رباعیات خیام از انگلیسی به تایلندی ترجمه و منتشر شده است. هم‌زمان با برگزاری «سمینار شناخت فرهنگی ایران» در دی‌ماه ۱۳۷۹، رایزنی فرهنگی ج.ا.ایران کتاب جامع فرهنگ و تمدن ایران را به زبان تایلندی و به‌صورتی بسیار نفیس چاپ و منتشر کردکه می‌تواند سرآغازی برای آشنایی مردم تایلند با ایران و ایرانی باشد. با این‌همه، هنوز رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه‌های تایلند تدریس نمی‌شود.

نیز نگاه کنید به

روسیه در یک نگاه؛ کانادا در یک نگاه؛ کوبا در یک نگاه؛ تونس در یک نگاه؛ مصر در یک نگاه؛ لبنان در یک نگاه؛ ژاپن در یک نگاه؛ سنگال در یک نگاه؛ تایلند در یک نگاه؛ آرژانتین در یک نگاه؛ فرانسه در یک نگاه؛ اسپانیا در یک نگاه؛ مالی در یک نگاه؛ ساحل عاج در یک نگاه، سودان در یک نگاه؛ اردن در یک نگاه؛ قطر در یک نگاه؛ سیرالئون در یک نگاه؛ اتیوپی در یک نگاه؛ سوریه در یک نگاه؛ اوکراین در یک نگاه

پاورقی

[i] - Thravada به معنی «طریقت شیوخ». این شاخه از آئین بوداکه در میان بوداییان جهان در اقلیت قرار دارد، تأکید خاصی بر مراقبه و انضباط در زندگی دارد و امروزه بیشتر بوداییان کشورهای سریلانکا، میانمار، تایلند، لائوس وکامبوج از این شاخه پیروی می‌کنند. در حالی که بودائیان چین، کره، ژاپن و ویتنام، پیرو شاخه ماهایانا Mahayana (به معنی گردونه بزرگ) از آئین بودا هستند.

منبع اصلی

الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی

نویسنده مقاله

امیرسعید الهی