جامعه و نظام اجتماعی مالی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
نظام اجتماعی [[مالی]] همچون دیگر کشورهای آفریقایی عمدتاً مبتنی بر مناسبات قومی‌قبیله‌ای است و قبایل مختلف کشور، که در مناطق گوناگون این سرزمین استقرار دارند، ستون فقرات [[نظام اجتماعی مالی]] را تشکیل می‌دهند. از سوی دیگر و با توجّه به اینکه ساختار اجتماعی مالی بر کشاورزی استوار است و بیش از هفتاد درصد مردم به کشت و زرع محصولات مختلف کشاورزی اشتغال دارند، جامعۀ این کشور، | نظام اجتماعی [[مالی]] همچون دیگر کشورهای آفریقایی عمدتاً مبتنی بر مناسبات قومی‌قبیله‌ای است و قبایل مختلف کشور، که در مناطق گوناگون این سرزمین استقرار دارند، ستون فقرات [[نظام اجتماعی مالی]] را تشکیل می‌دهند. از سوی دیگر و با توجّه به اینکه ساختار اجتماعی مالی بر کشاورزی استوار است و بیش از هفتاد درصد مردم به کشت و زرع محصولات مختلف کشاورزی اشتغال دارند، جامعۀ این کشور، جامعه‌ای کشاورزی است که کشاورزان با ابزاری ساده و بدون بهره‌گیری از ماشین‌آلات و ابزار تکنیکی مدرن، محصولات مختلف کشاورزی را در اراضی کوچک خود تولید می‌کنند. | ||
=== [[گروه‌ها و نهادهای اجتماعی مالی|گروه‌ها و نهادهای مؤثر اجتماعی]] === | === [[گروه‌ها و نهادهای اجتماعی مالی|گروه‌ها و نهادهای مؤثر اجتماعی]] === | ||
علاوهبر احزاب و سندیکاهای کارگری و دانشجویی که عمدتا درگیر | علاوهبر احزاب و سندیکاهای کارگری و دانشجویی که عمدتا درگیر فعالیت‌های سیاسی در داخل مجلس و در فضای سیاسی جامعه هستند؛ مهمترین گروه‌های موثر اجتماعی این کشور را برخی سازمانهای اجتماعی عهده دار فعالیت‌های کمک‌رسانی به مردم آسیب دیده از خشکسالی در مناطق شمال و شمال شرقی کشور دربر می‌گیرند. این سازمان‌ها و گروه‌ها، معمولاً با کمک برخی سازمانهای بین‌المللی وابسته به سازمان ملل، کشورهای غربی و سازمانهای امدادی بین‌المللی اسلامی، کمک‌های دریافتی خارجی را با هماهنگی مؤسسات دولتی، در مناطق محروم توزیع می‌کنند. | ||
دیگر سازمانهای اجتماعی مالی نیز با کمک سازمان ملل، فعالیت‌هایی چون برگزاری کارگاه‌های آموزشی، همایش‌های فرهنگی اجتماعی و آموزش نحوۀ صحیح بهره‌برداری از اراضی کشاورزی را بر عهده دارند. سازمانهای متعلق به زنان نیز در زمرۀ گروه‌های مهم اجتماعی کشور قرار دارند که در زمینۀ احقاق حقوق زنان شهری و روستایی، فقرزدایی و کارآفرینی در بین آنان، مبارزه با بیماری‌های واگیردار و تلاش برای منسوخ ساختن سنت‌های غلط از جمله ختنه زنان فعالیت می‌کنند. | دیگر سازمانهای اجتماعی مالی نیز با کمک سازمان ملل، فعالیت‌هایی چون برگزاری کارگاه‌های آموزشی، همایش‌های فرهنگی اجتماعی و آموزش نحوۀ صحیح بهره‌برداری از اراضی کشاورزی را بر عهده دارند. سازمانهای متعلق به زنان نیز در زمرۀ گروه‌های مهم اجتماعی کشور قرار دارند که در زمینۀ احقاق حقوق زنان شهری و روستایی، فقرزدایی و کارآفرینی در بین آنان، مبارزه با بیماری‌های واگیردار و تلاش برای منسوخ ساختن سنت‌های غلط از جمله ختنه زنان فعالیت می‌کنند<ref name=":0">مطالعات ميدانی و مشاهدات عينی نويسنده، باماكو ، سگو و تمبوكتو، 1387</ref>. | ||
=== [[اقوام و قبایل مالی| | === [[اقوام و قبایل مالی|گروه‌های قومی (قبایل)]] === | ||
یکی از ویژگی‌های اصلی جامعۀ مالی، وجود اقوام و قبایل مختلفی است که در مناطق مختلف این کشور استقرار دارند. این قبایل در طول [[تاریخ مالی]] منشأ تحولات مهمّی بودند و هریک مدت زمانی حکومت مناطقی از این سرزمین را در دست داشته‌اند. مهمترین قبایل فعلی مالی عبارتند از: | یکی از ویژگی‌های اصلی جامعۀ مالی، وجود اقوام و قبایل مختلفی است که در مناطق مختلف این کشور استقرار دارند. این قبایل در طول [[تاریخ مالی]] منشأ تحولات مهمّی بودند و هریک مدت زمانی حکومت مناطقی از این سرزمین را در دست داشته‌اند. مهمترین قبایل فعلی مالی عبارتند از: | ||
==== [[بامبارا در مالی|بامبارا]] ==== | ==== [[بامبارا در مالی|بامبارا]] ==== | ||
این قبیله مهمترین قبیلۀ کشور مالی است و در حدود 35 درصد از جمعیّت کشور را تشکیل میدهد. بامباراها در قرون 18 و 19، دو سلسلۀ قدرتمند سکو و کارتا را در بخش‌هایی از مالی امروزی، پدید آوردند. محل اقامت کنونی قبیلۀ بامبارا، منطقه بین باماکو تا شهر سکو است و بیشتر به کشاورزی اشتغال دارند. بامباراها از گروه قومی مانده به‌شمار می‌آیند و اکثر آنان در درۀ وسطیّ رود نیجر و در امتداد مرز مالی و موریتانی زندگی می‌کنند. اگر چه اکثریت قبیله مسلمان‌اند، اما معدودی از آنان هم‌چنان از آیین‌های سنتی اجداد خود پیروی می‌کنند. روستاهای بامبارانشین دربرگیرندۀ خانواده‌هایی مجزا از هم است که در کلبه‌های کوچک و بزرگ نزدیک به‌هم استقرار دارند و خانواده‌ای بزرگ را تشکیل می‌دهند. خانواده‌های بامبارا، گوا | این قبیله مهمترین قبیلۀ کشور مالی است و در حدود 35 درصد از جمعیّت کشور را تشکیل میدهد. بامباراها در قرون 18 و 19، دو سلسلۀ قدرتمند سکو و کارتا را در بخش‌هایی از مالی امروزی، پدید آوردند. محل اقامت کنونی قبیلۀ بامبارا، منطقه بین باماکو تا شهر سکو است و بیشتر به کشاورزی اشتغال دارند. بامباراها از گروه قومی مانده به‌شمار می‌آیند و اکثر آنان در درۀ وسطیّ رود نیجر و در امتداد مرز مالی و موریتانی زندگی می‌کنند. اگر چه اکثریت قبیله مسلمان‌اند، اما معدودی از آنان هم‌چنان از آیین‌های سنتی اجداد خود پیروی می‌کنند. روستاهای بامبارانشین دربرگیرندۀ خانواده‌هایی مجزا از هم است که در کلبه‌های کوچک و بزرگ نزدیک به‌هم استقرار دارند و خانواده‌ای بزرگ را تشکیل می‌دهند. خانواده‌های بامبارا، گوا (Gwa) نامیده می‌شود و هریک از اعضای خانواده، خود را در قبال دیگر اعضا مسئول می‌داند. خانه‌های روستایی بامباراها مشخصاً بزر‌گ‌تر از کلبه‌های گروه‌های قومی روستانشین غرب آفریقاست<ref name=":1">برگرفته از سایت [https://www.africaguide.com https://www.the africa guide.com]</ref>. | ||
==== [[فولانی در مالی|فولانی]] ==== | ==== [[فولانی در مالی|فولانی]] ==== | ||
قبیلۀ فولانی از قبایل مهم کشور مالی است که به آنها فولا، پل و فولفولده نیز اطلاق می‌شود. مردم فولانی مهاجرانی از منطقۀ فوتاجالون گینه‌اند و اکثراً در حومۀ شهر موپتی و مسینا زندگی می‌کنند. فولانی‌های ساکن مناطق روستایی مالی، اغلب به نگهداری رمه‌های گاو و گوسفند و فولانی‌های شهرنشین، بیشتر به تجارت و خرید و فروش کالاهای مختلف اشتغال دارند. فولانی‌ها علاوهبر مالی، در کشورهای کامرون، گینه، نیجر، موریتانی، [[سنگال]] و نیجریه نیز حضور دارند. فولانی‌ها دومین قبیله پرجمعیّت کشور مالی پس از بامبارا هستند. شهرت عمدۀ پل‌ها به‌دلیل تأسیس امپراطوری شیخ احمدو و بنا نهادن شهر حمداللهی، پایتخت این سلسله و همچنین جهاد الحاج شیخ عمرتال علیه قبایل بت‌پرست در قرن نوزدهم است. فولانی‌ها اکثراً مسلمان‌اند و 17 درصد از جمعیّت کشور مالی را تشکیل می‌دهند. | قبیلۀ فولانی از قبایل مهم کشور مالی است که به آنها فولا، پل و فولفولده نیز اطلاق می‌شود. مردم فولانی مهاجرانی از منطقۀ فوتاجالون گینه‌اند و اکثراً در حومۀ شهر موپتی و مسینا زندگی می‌کنند. فولانی‌های ساکن مناطق روستایی مالی، اغلب به نگهداری رمه‌های گاو و گوسفند و فولانی‌های شهرنشین، بیشتر به تجارت و خرید و فروش کالاهای مختلف اشتغال دارند. فولانی‌ها علاوهبر مالی، در کشورهای کامرون، گینه، نیجر، موریتانی، [[سنگال]] و نیجریه نیز حضور دارند. فولانی‌ها دومین قبیله پرجمعیّت کشور مالی پس از بامبارا هستند. شهرت عمدۀ پل‌ها به‌دلیل تأسیس امپراطوری شیخ احمدو و بنا نهادن شهر حمداللهی، پایتخت این سلسله و همچنین جهاد الحاج شیخ عمرتال علیه قبایل بت‌پرست در قرن نوزدهم است. فولانی‌ها اکثراً مسلمان‌اند و 17 درصد از جمعیّت کشور مالی را تشکیل می‌دهند<ref name=":1" />. | ||
==== [[طوارق در مالی|طوارق]] ==== | ==== [[طوارق در مالی|طوارق]] ==== | ||
اقوام طوارق در ردۀ مشهور‌‌‌‌ترین قبایل کشور مالی به‌شمار می‌آیند که این امر بیشتر ناشی از روحیات خاص استقلال‌طلبانه آنها و تمایلات | اقوام طوارق در ردۀ مشهور‌‌‌‌ترین قبایل کشور مالی به‌شمار می‌آیند که این امر بیشتر ناشی از روحیات خاص استقلال‌طلبانه آنها و تمایلات جدایی‌خواهی از دولت مرکزی طیّ پنجاه سال اخیر است. طوارق که علاوهبر مالی در کشورهای چاد، بورکینافاسو، نیجر و الجزایر نیز زندگی می‌کنند، افرادی از نژاد بربرند و در صحرای شمال مالی تا شهر تمبوکتو پراکنده‌اند. مردم این قوم دلیر، جنگجو و عمدتاً طوایفی کوچ‌نشین‌اند که با گله‌های شتر خود به چراگاه‌های مختلف نقل مکان می‌کنند و هنوز حمل نمک از معادن تائومی‌را با کاروان‌های شتر انجام می‌دهند. منطقۀ عدرارایفوقاس مرکز استقرار اصلی طوایف مالی است. طوارق که به چند قبیله شامل ایمو، ایمراد، بلاح و مارابو تقسیم می‌شوند؛ در دهه‌های 1960، 1980، 1990 و 2000 میلادی، جنگ‌های گسترده‌ای را با دولت مرکزی آغاز کردند که تا امروز هم ادامه دارد و موجب کشته و زخمی‌شدن عده زیادی از آنها و افراد ارتش مالی شده است. طوارق هم‌چنان مدعی هستند که حقوق آنان را دولت‌مردان مالی نادیده می‌انگارند. در نواحی تحت نفوذ طوارق، قبایل عرب زبان برابیش و کوشا نیز که از اخلاف قبایل عرب محسوب می‌شوند، زندگی می‌کنند<ref name=":10">برگرفته از سایت https://www.nationsencyclopedia.com</ref>. | ||
مردم طوارق که با نوع پوشش خاص خود به مردم آبی بیابان شهرت دارند، به سبب جنگاوری، مهارت در صنایع دستی و رنگ پوست روشن، همواره خود را در این کشور شاخص و برتر می‌دانند. | مردم طوارق که با نوع پوشش خاص خود به مردم آبی بیابان شهرت دارند، به سبب جنگاوری، مهارت در صنایع دستی و رنگ پوست روشن، همواره خود را در این کشور شاخص و برتر می‌دانند. | ||
رفت‌و‌آمد کاروان‌های شتر طوارق، هنگام غروب و فرورفتن خورشید، در بیابان‌های پهناور مالی، از زیباترین صحنه‌های زندگی این قبیلۀ بیابان‌نشین است. طوارق هشت درصد جمعیّت کشور مالی را به خود اختصاص می‌دهند . | رفت‌و‌آمد کاروان‌های شتر طوارق، هنگام غروب و فرورفتن خورشید، در بیابان‌های پهناور مالی، از زیباترین صحنه‌های زندگی این قبیلۀ بیابان‌نشین است. طوارق هشت درصد جمعیّت کشور مالی را به خود اختصاص می‌دهند<ref name=":1" />. | ||
==== [[مالینکه در مالی|مالینکه]] ==== | ==== [[مالینکه در مالی|مالینکه]] ==== | ||
قبیلۀ مالینکه نیز از قبایل مهم کشور مالی است که افراد آن علاوهبر مالی در کشورهای گامبیا، گینه، [[ساحل عاج]] و سنگال نیز زندگی می‌کنند. مردم مالینکه عمدتاً در جنوب | قبیلۀ مالینکه نیز از قبایل مهم کشور مالی است که افراد آن علاوهبر مالی در کشورهای گامبیا، گینه، [[ساحل عاج]] و سنگال نیز زندگی می‌کنند. مردم مالینکه عمدتاً در جنوب کیتا بین استان کای و باماکو و در ماندینگه سکونت دارند. بیشتر مالینکه‌ها مسلمان‌اند. برخی از اعضای این قبیله، به آیین‌های سنتی خود که مبتنی بر پرستش روح است، پا برجا مانده‌‌اند. شغل اکثر مالینکه‌هایی مالی کشاورزی است<ref name=":1" />. | ||
[[پرونده:تمبوکتو.jpg|بندانگشتی|تمبوکتو]] | |||
==== [[دوگون در مالی|دوگون] | ==== [[دوگون در مالی|دوگون]] ==== | ||
قبیلۀ دوگون یکی از اقوام قومی مهم کشور مالی است و اکثر مردم دوگون در مناطق باندیاگارا | قبیلۀ دوگون (Dogon) یکی از اقوام قومی مهم کشور مالی است و اکثر مردم دوگون در مناطق باندیاگارا (Bandiagara) و دوینتزا (Douentza) در حوالی تمبوکتو و در جنوب صحرای بزرگ آفریقا زندگی می‌کنند. دوگون‌ها مردمی هنرمند هستند و از نظر کنده‌کاری بر روی چوب و ساخت ماسک‌های زیبای کوچک و بزرگ در سراسر کشور شهرت دارند. مردم دوگون جشنواره‌ها و فستیوال‌های خاص خود دارند و اوج هنرمندی خود را با رقص و حرکات موزون نمایشی و به کار بردن بیش از 80 نوع ماسک به نمایش می‌گذارند. یکی از آثار باستانی ثبت شده سازمان یونسکو نیز در منطقۀ دوگون‌نشین مالی قرار دارد. روستاهای دوگون‌نشین مالی که اغلب بر روی صخره‌ها قرار گرفته‌اند و راه دست‌یابی به آنها، فقط با کوه‌پیمایی امکان‌پذیر است، تاکنون دست‌مایۀ چندین کتاب عکس قرار گرفته‌اند<ref name=":1" />. | ||
==== سوزی ==== | ==== [[قبیله سوزی در مالی|سوزی]] ==== | ||
قبیلۀ سوزی از قبایلی است که اعضای آن در منطقۀ حد فاصل بین نژادهای سیاه و سفید مالی زندگی می‌کنند و به همین دلیل، سوزی‌ها عمدتاً حاصل اختلاط نژادی اعراب و سیاهان به‌شمار می‌روند. مردم سوزی مسلمان‌اند و شغل آنها دامداری و کشاورزی است. | قبیلۀ سوزی از قبایلی است که اعضای آن در منطقۀ حد فاصل بین نژادهای سیاه و سفید مالی زندگی می‌کنند و به همین دلیل، سوزی‌ها عمدتاً حاصل اختلاط نژادی اعراب و سیاهان به‌شمار می‌روند. مردم سوزی مسلمان‌اند و شغل آنها دامداری و کشاورزی است<ref name=":10" />. | ||
==== [[توکولور در مالی|توکولور]] ==== | ==== [[توکولور در مالی|توکولور]] ==== | ||
این نام برگرفته از امپراطوری توکولور به رهبری الحاج عمرتال و حاصل اختلاط پل‌ها و سیاهان مالی است که بیشتر در بخش سنگال علیا و نیجر میانه سکونت دارند. شغل اصلی توکولورها کشاورزی است . | این نام برگرفته از امپراطوری توکولور به رهبری الحاج عمرتال و حاصل اختلاط پل‌ها و سیاهان مالی است که بیشتر در بخش سنگال علیا و نیجر میانه سکونت دارند. شغل اصلی توکولورها کشاورزی است<ref name=":11">برگرفته از سایت https://www.mapsofworld.com</ref>. | ||
==== [[ساراکوله در مالی|ساراکوله]] ==== | ==== [[ساراکوله در مالی|ساراکوله]] ==== | ||
قبیلۀ ساراکوله از قبایل نسبتاً کوچک مالی است که مردم آن بیشتر در منطقۀ نارا و نیورودو سکونت دارند. شغل اصلی ساراکوله‌ها تجارت است و بسیاری از افراد آن، طیّ چند دهۀ گذشته، به‌دنبال دست‌یابی به زندگی بهتر به کشور فرانسه مهاجرت کرده‌اند و در حال حاضر هشتاد درصد از مهاجران مالیایی فرانسه را ساراکوله‌ها تشکیل می‌دهند. به همین سبب، قبیلۀ ساراکوله در مالی، به قبیله‌ای با درصد بالای مهاجرت معروف گشته‌اند. بیشتر مردم قبیلۀ ساراکوله مسلمان‌اند. | قبیلۀ ساراکوله از قبایل نسبتاً کوچک مالی است که مردم آن بیشتر در منطقۀ نارا و نیورودو سکونت دارند. شغل اصلی ساراکوله‌ها تجارت است و بسیاری از افراد آن، طیّ چند دهۀ گذشته، به‌دنبال دست‌یابی به زندگی بهتر به کشور [[فرانسه]] مهاجرت کرده‌اند و در حال حاضر هشتاد درصد از مهاجران مالیایی فرانسه را ساراکوله‌ها تشکیل می‌دهند. به همین سبب، قبیلۀ ساراکوله در مالی، به قبیله‌ای با درصد بالای مهاجرت معروف گشته‌اند. بیشتر مردم قبیلۀ ساراکوله مسلمان‌اند<ref>Hudgens, J., Trillo,R. And Calonnec, N. (2003). The Rough Guide To West Africa Rough Guides, p.200</ref>. | ||
==== [[بوزو در مالی|بوزو]] ==== | ==== [[بوزو در مالی|بوزو]] ==== | ||
قبیلۀ بوزو از قبایل مهم مالی به‌شمار می‌رود و افراد آن بیشتر در مناطق ساحلی رودخانه نیجر استقرار دارند. ریشۀ این قبیله به امپراطوری غنا بازمی‌گردد و اکثر بوزوها، پس از اضمحلال این پادشاهی، به کشور مالی امروزی مهاجرت کردند. شغل اصلی آنها ماهی‌گیری است و در شهر موپتی و مناطق اطراف آن استقرار دارند. بوزوها پیرو دین اسلام هستند ولی در عین مسلمان بودن، برخی از اعتقادات خود را که به آیین‌های سنتی نیاکانشان بازمی‌گردد، حفظ‌کرده‌اند . | قبیلۀ بوزو از قبایل مهم مالی به‌شمار می‌رود و افراد آن بیشتر در مناطق ساحلی رودخانه نیجر استقرار دارند. ریشۀ این قبیله به امپراطوری غنا بازمی‌گردد و اکثر بوزوها، پس از اضمحلال این پادشاهی، به کشور مالی امروزی مهاجرت کردند. شغل اصلی آنها ماهی‌گیری است و در شهر موپتی و مناطق اطراف آن استقرار دارند. بوزوها پیرو دین اسلام هستند ولی در عین مسلمان بودن، برخی از اعتقادات خود را که به آیین‌های سنتی نیاکانشان بازمی‌گردد، حفظ‌کرده‌اند<ref name=":11" />. | ||
==== [[سنوفو در مالی|سنوفو]] ==== | ==== [[سنوفو در مالی|سنوفو]] ==== | ||
سنوفوها از قبایل سنتی کشور مالی محسوب می‌شوند که به‌دلیل پایداری در مقابل هجوم استعمارگران فرانسوی در اواخر قرن نوزدهم و مقاومت سرسختانه در برابر ارتش فرانسه، در سراسر مالی مشهورند. افراد این قبیله بیشتر در اطراف سیکاسو اقامت دارند و شغل اصلی آنها کشاورزی است | سنوفوها از قبایل سنتی کشور مالی محسوب می‌شوند که به‌دلیل پایداری در مقابل هجوم استعمارگران فرانسوی در اواخر قرن نوزدهم و مقاومت سرسختانه در برابر ارتش فرانسه، در سراسر مالی مشهورند. افراد این قبیله بیشتر در اطراف سیکاسو اقامت دارند و شغل اصلی آنها کشاورزی است<ref>Hudgens, J., Trillo,R. And Calonnec, N. (2003). The Rough Guide To West Africa Rough Guides, p.202</ref>. | ||
==== مور ==== | ==== [[قبیله مور در مالی|مور]] ==== | ||
قبیلۀ مور از قبایل نسبتاً مشهور مالی است و مردم آن در مناطق هم‌جوار با کشور موریتانی و در بخشی از نوار ساحلی رودخانه نیجر زندگی می‌کنند. مورها به‌دلیل آنکه از اختلاط نژادهای بربر، عرب و سیاه بوجود آمده‌اند، از قبایل سفیدپوست مالی محسوب می‌شوند. آنان به زبان حسّانی صحبت می‌کنند که یکی از لهجه‌های زبان عربی است و با مردم موریتانی ارتباطات گسترده‌ای دارند. شغل اصلی مورها دامپروری و کشاورزی است . | قبیلۀ مور از قبایل نسبتاً مشهور مالی است و مردم آن در مناطق هم‌جوار با کشور موریتانی و در بخشی از نوار ساحلی رودخانه نیجر زندگی می‌کنند. مورها به‌دلیل آنکه از اختلاط نژادهای بربر، عرب و سیاه بوجود آمده‌اند، از قبایل سفیدپوست مالی محسوب می‌شوند. آنان به زبان حسّانی صحبت می‌کنند که یکی از لهجه‌های زبان عربی است و با مردم موریتانی ارتباطات گسترده‌ای دارند. شغل اصلی مورها دامپروری و کشاورزی است<ref name=":11" /><ref>عرب احمدی، امیر بهرام(1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.50-55.</ref>. | ||
=== | === وضعیت جامعۀ مدنی === | ||
براساس قانون اساسی مالی حقوق | براساس قانون اساسی مالی حقوق کلیۀ شهروندان این کشور محترم و دولت موظف به حفظ آزادی‌های فردی و حقوق قانونی تمامی افراد جامعه است. قانون اساسی مالی همچنین بر مبنای اعلامیۀ جهانی حقوق بشر و منشور آفریقایی حقوق بشر، بر اصول دموکراسی و آزادی مردم در اندیشه و عمل تأکید می‌کند<ref name=":12">برگرفته از سایت https://www.state.gov/documents/organization/.pdf</ref>. | ||
با | با این‌حال و با وجود شعارهای فریبندۀ تمام دولت‌های حاکم این کشور– و از جمله موسی ترائورۀ دیکتاتور– بر مردم‌سالاری و رعایت حقوق فردی و اجتماعی مردم، کشور مالی هیچ‌گاه از زیرساخت های لازم برای تأسیس جامعۀ مدنی برخوردار نبوده و ساختار سیاسی نظام مالی همواره بر استبداد فردی قبیلگی استوار بوده است. البته دولت‌های وقت به‌ویژه دولت دکتر آلفا عمر کناره از سال 1992 تاکنون اقدامات مهمی برای رعایت برخی از مؤلفه‌های جامعۀ‌مدنی در این کشور انجام داده اند که توسعۀ مطبوعات و رسانه‌های گروهی، آزادی فعالیت مؤسسات و سازمان‌هایی همچون انجمن‌های متخصصان، اتّحادیه‌های کارگری، گروه‌های خودیاری، حرکت‌های اجتماعی، انجمن‌های صنفی و ائتلاف‌ها، بخشی از این سیاست‌ها به‌شمار می‌آید، با این حال این کشور هنوز راه دور و درازی برای تحقق آرمان جامعۀ مدنی در پیش دارد<ref name=":12" />. | ||
==== روابط اجتماعی ==== | ==== [[جریان ها و روابط اجتماعی مالی|روابط اجتماعی]] ==== | ||
در ارتباط با روابط اجتماعی در مالی- درصورتی | در ارتباط با روابط اجتماعی در مالی- درصورتی که در مورد مناسبات بین دولت و مردم بررسی شود- باید گفت روابط دولت با مردم مالی هیچ‌گاه صمیمانه نبوده و رؤسای جمهور این کشور، از بدو استقلال تاکنون، برمبنای تعلقات قومی- قبیلگی، بیشتر به حفظ پیوند با مردم هم‌قبیلۀ خود و واگذاری پست‌های بالای دولتی به آنان اهتمام داشته‌اند. با این حال مردم این کشور در مواقعی که منافع ملی و وحدت کشور دچار مخاطره شده، برای رهایی کشورشان به کمک دولت‌ها شتافته‌اند. | ||
در مناسبات اجتماعی مردم | در مناسبات اجتماعی مردم کشور مالی با یکدیگر، ارتباطات داخلی و درون‌گروهی قبایل، همواره درسطح خوبی قرار دارد و مردم هر قبیله، براساس قوانین و مقررات عرفی خود و تحت رهبری رئیس قبیلۀ بزرگ (پارامونت چیف) و رؤسای تابع وی، به یکدیگر احترام می‌گذارند. مناسبات مردم– متشکل از قبایل مختلف– همواره در حدّ متعارف قرار دارد و اگر چه این کشور از زمان استقلال تاکنون، با مشکل شورش قبیلۀ طوارق و حملات مکرر آنها به مراکز دولتی مواجه بوده، اما باید توجه داشت که این جنگ‌های داخلی، عمدتا ناشی از تضاد اهداف طوارق با دولت‌های مرکزی است و خدشه‌ای به روابط بین قبیله‌ای مردم مالی وارد نکرده است. از این‌رو، برخلاف برخی از کشورهای منطقۀ غرب آفریقا، [[مالی]] هیچ‌گاه شاهد درگیری‌های خونین بین قبایل متخاصم نبوده است <ref name=":0" /><ref>عرب احمدی، امیر بهرام(1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.56-57.</ref>. | ||
==== هنجارها و ارزش‌های اجتماعی ==== | ==== [[هنجارها و ارزش های اجتماعی مالی|هنجارها و ارزش‌های اجتماعی]] ==== | ||
در | در کشورهای منطقۀ صحرای بزرگ آفریقا از جمله مالی، هنجارهای اجتماعی بر مبنای رفتارهای معینی شکل می‌گیرد و بر این اساس، ارزش‌های اجتماعی کشور، به‌تدریج به هنجارهای اجتماعی تبدیل شده که با رعایت آنها، جامعه نیز انتظام لازم را یافته است. هنجارهای اجتماعی کشور مالی را معمولاً شیوه‌های رفتاری معینی تشکیل میدهد که در سطح جوامع قبیلگی کشور متداول است و هر فرد در جریان زندگی خود آنها را می‌آموزد،به کار می‌بندد و انتظار دارد که دیگر افراد قبیله نیز آن را رعایت کنند. همین شیوه در جامعه نیز جریان دارد و هریک از افراد جامعه، دیگران را در اجرای این هنجارهای کلی، تحت کنترل قرار میدهد. | ||
بدیهی است عدم | بدیهی است عدم رعایت هنجارهای اجتماعی قومی- قبیلگی و هنجارهای حاکم بر جامعه، واکنش منفی و خشم مردم کشور را در پی دارد و افرادی که ارزش‌ها و هنجارهای جامعه را به سخره بگیرند، از سوی افراد قبیلۀ خود طرد و مجازات می‌شوند. | ||
برخی از مهمترین هنجارهای اجتماعی | برخی از مهمترین هنجارهای اجتماعی کشور مالی که همۀ افراد ملزم به رعایت آن هستند، عبارتند از: احترام به آداب و رسوم اجتماعی، فرهنگ‌های بومی و خرده‌فرهنگ‌ها، مردود دانستن دزدی و تجاوز به حقوق دیگران، نهی شدید زنای با محارم و ارتباط جنسی خارج از محدودۀ خانواده برای زن و شوهر، پرهیز از غیبت و تهمت زدن افراد به یکدیگر، احترام فراوان به سالخوردگان، احترام به میثاق‌های اجتماعی، مراعات تشریفات اجتماعی، رعایت آداب پذیرایی از میهمانان در محافل خانوادگی و جشن‌ها، ارج نهادن بر شعائر اجتماعی، رعایت جایگاه قوانین اجتماعی و مراعات اخلاق اجتماعی<ref name=":13">برگرفته از سایت https://www.mali.com</ref><ref>عرب احمدی، امیر بهرام(1392). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.57-58.</ref>. | ||
=== [[آداب و رسوم کشور مالی| آداب و رسوم]] === | === [[آداب و رسوم کشور مالی| آداب و رسوم]] === | ||
| خط ۶۷: | خط ۶۸: | ||
==== سنت‌های عمومی ==== | ==== سنت‌های عمومی ==== | ||
سنت‌های عمومی مردم مالی شامل تمامی اصول و قواعد زندگی فردی، اجتماعی و مجموعۀ درهم تنیده‌ای از موضوعات و امور مختلف است که گاه هاله‌ای از خرافات هم آن را احاطه کرده است. مردم مالی به رعایت سنت‌های عمومی خود تأکید می‌کنند و خود را ملزم به رعایت و اجرای این سنت | سنت‌های عمومی مردم مالی شامل تمامی اصول و قواعد زندگی فردی، اجتماعی و مجموعۀ درهم تنیده‌ای از موضوعات و امور مختلف است که گاه هاله‌ای از خرافات هم آن را احاطه کرده است. مردم مالی به رعایت سنت‌های عمومی خود تأکید می‌کنند و خود را ملزم به رعایت و اجرای این سنت ها، حتی اگر در مواردی ناقض قوانین اسلامی باشد، می‌دانند. مهمترین سنت‌های عمومی مالی– صرف نظر از تعلق افراد به قبایل و گروه‌های قومی مختلف– عبارتند از: | ||
===== اعتقاد به ارواح درگذشتگان ===== | ===== اعتقاد به ارواح درگذشتگان ===== | ||
یکی از سنت‌های مردم این کشور، که با وجود اعتقاد عمیق قبایل متعدّد مالی به دین اسلام و تبعیت از اصول و تعالیم اسلامی، هنوز جایگاه خود را حفظ کرده است، اعتقاد به نقش ارواح در زندگی عامۀ مردم است. اعتقاد به ارواح و تقدیس روح درگذشتگان، یکی از شاخصه‌های اصلی آیین‌های بومی و سنتی مالی و بخشی از فرهنگ شفاهی است که در تمام قبایل و گروه‌های قومی کشور وجود دارد. این شاخصه، علی‌رغم تشرّف اقوام و قبایل مختلف به دین اسلام، هم‌چنان به‌صورت یکی از سنت‌های اساسی مردم این سرزمین حفظ شده و حتی در تعالیم اسلامی آنان نیز رسوخ کرده است. | یکی از سنت‌های مردم این کشور، که با وجود اعتقاد عمیق قبایل متعدّد مالی به دین اسلام و تبعیت از اصول و تعالیم اسلامی، هنوز جایگاه خود را حفظ کرده است، اعتقاد به نقش ارواح در زندگی عامۀ مردم است. اعتقاد به ارواح و تقدیس روح درگذشتگان، یکی از شاخصه‌های اصلی آیین‌های بومی و سنتی مالی و بخشی از فرهنگ شفاهی است که در تمام قبایل و گروه‌های قومی کشور وجود دارد. این شاخصه، علی‌رغم تشرّف اقوام و قبایل مختلف به دین اسلام، هم‌چنان به‌صورت یکی از سنت‌های اساسی مردم این سرزمین حفظ شده و حتی در تعالیم اسلامی آنان نیز رسوخ کرده است. امروزه، در اجرای مراسم و مناسبت‌های قومی و سنتی، توسل به ارواح درگذشتگان و تلاش برای جلب نظر مساعد آنان، به‌ویژه در بین مسلمانان، از اهمّیت بسیاری برخوردار است. در این مراسم از ارواح که به انواع مختلف تقسیم شده‌اند، درخواست و طلب حمایت، برکت، رحمت، دور کردن نحوست و شومی و... می‌شود<ref name=":14">برگرفنه از سایت https://www.culturecrossing.net</ref>. | ||
اعتقاد به ارواح، در بین مسلمانان سرسخت و پرشوری همچون طوارق، که از نظر اعتقادات اسلامی متدیّن‌‌‌‌‌ترین اقوام مالی به‌شمار می‌آیند، هنوز هم رایج است و آنان در برخی مراسم اسلامی، آداب آن را به کار می‌برند که البته با سنت‌های روح‌پرستی چندان تفاوتی ندارد.[ | اعتقاد به ارواح، در بین مسلمانان سرسخت و پرشوری همچون طوارق، که از نظر اعتقادات اسلامی متدیّن‌‌‌‌‌ترین اقوام مالی به‌شمار می‌آیند، هنوز هم رایج است و آنان در برخی مراسم اسلامی، آداب آن را به کار می‌برند که البته با سنت‌های روح‌پرستی چندان تفاوتی ندارد.[i] دیگر اقوام مسلمان این کشور نیز، علی‌رغم اعتقاد به موازین اسلامی، هم‌چنان به بزرگ‌داشت ارواح می‌پردازند و این سنت در بین بامباراها و فولانی‌ها هم به‌چشم می‌خورد. از این‌رو، میان اسلام و سنت‌های مبتنی بر تقدیس ارواح، در بخش‌های مختلف کشور مالی، نوعی هم‌زیستی مسالمت‌آمیز به وجود آمده و بومیان این سرزمین، با وجود پذیرش کامل دین اسلام، برخی از سنت‌های دیرینۀ خود را به اعتقادات دینی اضافه کرده‌اند. | ||
===== اعتقاد به توتم‌ها ===== | ===== اعتقاد به توتم‌ها ===== | ||
از دیگر سنت‌های رایج و فراگیر مردم قبایل مختلف مالی، که ریشه در آیین‌های بومی آنها دارد، اعتقاد عمومی به قدرت جادویی حیوانات در قالب توتم است. در واقع اقوام و گروه‌های قومی مالی کلیۀ حیوانات را دارای نیروهای نهفتۀ خوب و بد می‌دانند که در زندگی روزمرۀ انسان تأثیر می‌گذارند. هر قبیله با انتخاب حیوانی به‌عنوان توتم خود، از نیروی او برای حفاظت از قبیله بهره می‌گیرد. شیر، پلنگ، بوفالو، اسب آبی، کفتار، سمور آبی، میمون و مورچه‌خوار، برخی از توتم‌های قبایل مالی به‌شمار می‌آیند. حیواناتی که توتم قبیله‌ای محسوب می‌شوند، همواره مورد احترام قبیله‌اند و تصویر آنها بر روی ماسک‌ها و مجسمه‌های ساخت هنرمندان قبیله جای دارد. | از دیگر سنت‌های رایج و فراگیر مردم قبایل مختلف مالی، که ریشه در آیین‌های بومی آنها دارد، اعتقاد عمومی به قدرت جادویی حیوانات در قالب توتم است. در واقع اقوام و گروه‌های قومی مالی کلیۀ حیوانات را دارای نیروهای نهفتۀ خوب و بد می‌دانند که در زندگی روزمرۀ انسان تأثیر می‌گذارند. هر قبیله با انتخاب حیوانی به‌عنوان توتم خود، از نیروی او برای حفاظت از قبیله بهره می‌گیرد. شیر، پلنگ، بوفالو، اسب آبی، کفتار، سمور آبی، میمون و مورچه‌خوار، برخی از توتم‌های قبایل مالی به‌شمار می‌آیند. حیواناتی که توتم قبیله‌ای محسوب می‌شوند، همواره مورد احترام قبیله‌اند و تصویر آنها بر روی ماسک‌ها و مجسمه‌های ساخت هنرمندان قبیله جای دارد<ref name=":14" />. | ||
===== [[سنت مهمان نوازی در مالی|مهمان نوازی]] ===== | |||
یکی از سنت‌های مهم مردم کشور مالی مهمان‌نوازی فوق‌العاده و علاقۀ وافر آنها به حضور مهمان است. احترام به مهمان، بخشی از فرهنگ شفاهی است و پس از ورود دین اسلام به این سرزمین نیز، جایگاه رفیع‌تری پیدا کرده است. مردم مالیایی ورود مهمان به منازل خود را برکت و رحمت پروردگار می‌دانند و در بسیاری از موارد، برخی از روستاییان با مهاجرت از روستا به شهر– که عمدتاً برای یافتن شغلی مناسب صورت می‌گیرد- مدت زیادی بدون ناشکیبایی صاحبان خانه از وجود آنها، در منازل خویشاوندان خود اقامت می‌کنند. میهمان عضوی از خانواده میزبان است و درآمد اندک خانواده بین آنها هم تقسیم می‌شود. خصلت مهمان‌نوازی مردم مالی اعم از مسلمانان و غیرمسلمانان در سراسر غرب آفریقا شهرت دارد. این امر بارها مورد تشویق رهبران جوامع اسلامی این کشور نیز قرار گرفته و ائمۀ جمعه و جماعات شهرها و روستاهای مالی همواره مسلمانان را در این مورد تشویق می‌کنند[ii]. یکی از شاخص‌‌‌‌‌ترین جلوه‌های مهمان‌نوازی مالیایی‌ها، پذیرایی از مهمانان در شهرها و روستاهای مالی با چای سبز است. چای سبز به همراه برگ‌های نعنا، نوشیدنی بسیار خوش طعمی است که با شکر فراوان، در فنجان‌های کوچک به مهمانان تعارف می‌شود. دم کردن و تهیۀ این چای مخصوص، که گاهی تا نیم ساعت طول می‌کشد و نحوۀ ریختن آن از قوری در فنجان‌ها، تشریفات خاصی دارد که برای میزبان و مهمانان توأم با لذت و شادی است.[iii] جالب اینجاست که ابن‌‌بطوطه نیز در سال 1352م و در هنگام سفر به کشور مالی، به مهمان‌نوازی مردم آن سرزمین اشاره کرده و آنان را مردمی مهمان‌نواز خوانده است<ref> موجد . محمد علی، ترجمۀ سفرنامه [[ابن بطوطه]] . تهران: علمی فرهنگی، 1364 ، ص 124-125 . </ref>. | |||
===== [[جایگاه خاص سالخوردگان در مالی|جایگاه خاص سالخوردگان]] ===== | ===== [[جایگاه خاص سالخوردگان در مالی|جایگاه خاص سالخوردگان]] ===== | ||
یکی از سنت‌های اصیل و ماندگار کشور مالی، رعایت جایگاه خاص سالمندان و حفظ حرمت و احترام فوق‌العاده به آنهاست که از کودکی به فرزندان آموخته و منتقل می‌شود که سالخوردگان، بزرگ قوم و قبیله هستند. در ضرب‌المثل‌های این کشور نیز به رعایت مقام کهنسالان تأکید شده و یکی از ضرب‌المثل‌های مشهور بامبارا «آنچه که پیر نشسته می‌بیند، جوان ایستاده نمی‌بیند»، هم تأییدی بر این مطلب است. سالخوردگان نه فقط در خانواده خود که در سطح جامعه نیز از احترام زیادی برخوردارند و بسیاری از اختلافات درون‌گروهی قبایل را در شهر و روستا کهنسالان حل و فصل می‌کنند. جایگاه ریش‌سفیدان و سالخوردگان این کشور به‌اندازه‌ای اهمّیت دارد که حتی در دولت مالی نهاد قانونی موسوم به «میانجی» وجود دارد و فردی که در مقام مشاور رئیس‌جمهور قرار می‌گیرد و با حکم وی به این مقام منصوب می‌شود، عهده‌دار حل و فصل اختلافات مهم بین دولت و مردم است و در صورتی که مشکلات بزرگی بین دولت و گروه‌های مردمی پدید آید، به‌صورت مسالمت‌آمیز حل و فصل می‌نماید. | یکی از سنت‌های اصیل و ماندگار کشور مالی، رعایت جایگاه خاص سالمندان و حفظ حرمت و احترام فوق‌العاده به آنهاست که از کودکی به فرزندان آموخته و منتقل می‌شود که سالخوردگان، بزرگ قوم و قبیله هستند. در ضرب‌المثل‌های این کشور نیز به رعایت مقام کهنسالان تأکید شده و یکی از ضرب‌المثل‌های مشهور بامبارا «آنچه که پیر نشسته می‌بیند، جوان ایستاده نمی‌بیند»، هم تأییدی بر این مطلب است. سالخوردگان نه فقط در خانواده خود که در سطح جامعه نیز از احترام زیادی برخوردارند و بسیاری از اختلافات درون‌گروهی قبایل را در شهر و روستا کهنسالان حل و فصل می‌کنند. جایگاه ریش‌سفیدان و سالخوردگان این کشور به‌اندازه‌ای اهمّیت دارد که حتی در دولت مالی نهاد قانونی موسوم به «میانجی» وجود دارد و فردی که در مقام مشاور رئیس‌جمهور قرار می‌گیرد و با حکم وی به این مقام منصوب می‌شود، عهده‌دار حل و فصل اختلافات مهم بین دولت و مردم است و در صورتی که مشکلات بزرگی بین دولت و گروه‌های مردمی پدید آید، به‌صورت مسالمت‌آمیز حل و فصل می‌نماید<ref name=":15">احمدی، سيروس(1384).فرهنگ و تمدن كشور مالی، مشهد: [https://astanprint.ir/ مؤسسۀ چاپ و انتشارات آستان قدس]، ص 294.</ref>. | ||
===== [[رقص ماسک در مالی|رقص ماسک]] ===== | ===== [[رقص ماسک در مالی|رقص ماسک]] ===== | ||
رقص ماسک یکی از قدیمی‌‌‌‌‌ترین سنت‌های قبایل مالی است که معمولاً در مراسم و مناسبت‌های مختلف و با تشریفات و سلسله مراتب خاص صورت می‌گیرد. رقص ماسک هر قبیله، ویژگی‌های جذاب و | رقص ماسک یکی از قدیمی‌‌‌‌‌ترین سنت‌های قبایل مالی است که معمولاً در مراسم و مناسبت‌های مختلف و با تشریفات و سلسله مراتب خاص صورت می‌گیرد. رقص ماسک هر قبیله، ویژگی‌های جذاب و متفاوتی از دیگر قبایل دارد. زیباترین نوع رقص ماسک را دوگون‌ها انجام می‌دهند که بسیار شگفت‌آور و مهیج است. رقص ماسک دوگون‌ها را افراد خاص و با ماسک‌های چوبی کنده‌کاری شده- که هریک نمادی از حیواناتی نظیر آفتاب‌پرست، کفتار، پرندگان و... است- اجرا می‌کنند. رقص ماسک بامباراها با نماد آفتاب‌پرست در سراسر مالی شهرت بسیار دارد. در جریان این رقص، به همراهی موسیقی سنتی مالی، رقصندگان با حرکات بسیار زیبا و جالب خود تلاش می‌کنند ارواح مردگان را به ترک دهکده و پیوستن به اجداد خود ترغیب نمایند<ref name=":2">برگرفته از سایت https:// www.the power of culture .com/ entry culture </ref>. | ||
هرچند امروزه انواع مختلف رقص ماسک از حالت سنتی خارج شده و معمولاً در برنامه‌های ویژه و برای جذب گردشگران خارجی اجرا می‌شود، با این حال، در قبایل مالی، انواع خاصی از رقص ماسک هنوز وجود دارد که مخفیانه و برای ارتباط با ارواح انجام می‌شود و فقط افراد معدودی اجازۀ حضور در این مراسم را دارند. | هرچند امروزه انواع مختلف رقص ماسک از حالت سنتی خارج شده و معمولاً در برنامه‌های ویژه و برای جذب گردشگران خارجی اجرا می‌شود، با این حال، در قبایل مالی، انواع خاصی از رقص ماسک هنوز وجود دارد که مخفیانه و برای ارتباط با ارواح انجام می‌شود و فقط افراد معدودی اجازۀ حضور در این مراسم را دارند. | ||
==== مناسبات قبیلگی ==== | ==== مناسبات قبیلگی ==== | ||
باوجود تنوع قومی- قبیله‌ای قابل توجّه در کشور مالی، مناسبات بین قبیلگی اقوام مختلف این کشور در سطح مطلوب است و برخلاف دیگر کشورهای منطقۀ غرب آفریقا، به‌ندرت جنگ و درگیری بین قبایل در این کشور اتفاق می‌افتد. درواقع هرچند طیّ چند دهۀ گذشته، طوارق کوچ‌نشین مالی همواره با دولت درگیری داشته‌اند (این وضعیت هم‌اکنون نیز با شدت ادامه دارد)،با | باوجود تنوع قومی- قبیله‌ای قابل توجّه در کشور مالی، مناسبات بین قبیلگی اقوام مختلف این کشور در سطح مطلوب است و برخلاف دیگر کشورهای منطقۀ غرب آفریقا، به‌ندرت جنگ و درگیری بین قبایل در این کشور اتفاق می‌افتد. درواقع هرچند طیّ چند دهۀ گذشته، طوارق کوچ‌نشین مالی همواره با دولت درگیری داشته‌اند (این وضعیت هم‌اکنون نیز با شدت ادامه دارد)،با این حال این جنگ‌ها را نباید درگیری قبایل مختلف مالیایی در نظر گرفت. | ||
قبایل کشور مالی که هریک در طول تاریخ بر بخش‌هایی از این سرزمین بزرگ و بر دیگر اقوام حاکمیت داشته‌اند، در مجموع روابط مسالمت‌آمیزی با یکدیگر دارند و به حدود و حریم استقرار هم احترام می‌گذارند. رؤسای قبایل مالی همچون دیگر کشورهای آفریقای سیاه از احترام و جایگاه والایی برخوردار و نقش مهمّی در حل و فصل اختلافات درون قبیلگی بر عهده دارند. | قبایل کشور مالی که هریک در طول تاریخ بر بخش‌هایی از این سرزمین بزرگ و بر دیگر اقوام حاکمیت داشته‌اند، در مجموع روابط مسالمت‌آمیزی با یکدیگر دارند و به حدود و حریم استقرار هم احترام می‌گذارند. رؤسای قبایل مالی همچون دیگر کشورهای آفریقای سیاه از احترام و جایگاه والایی برخوردار و نقش مهمّی در حل و فصل اختلافات درون قبیلگی بر عهده دارند. | ||
شیوۀ دست دادن مردان و زنان هنگام روبرو شدن با یکدیگر، نحوۀ ارتباطات اجتماعی افراد در مهمانی‌های شبانه، طریقۀ برگزاری گفت‌وگوها و جلسات محلی، اهدای هدیه، عروسی، به‌خاک سپردن اموات، جشن‌ها و | شیوۀ دست دادن مردان و زنان هنگام روبرو شدن با یکدیگر، نحوۀ ارتباطات اجتماعی افراد در مهمانی‌های شبانه، طریقۀ برگزاری گفت‌وگوها و جلسات محلی، اهدای هدیه، عروسی، به‌خاک سپردن اموات، جشن‌ها و..، از دیگر سنت‌های عمومی جالب و متنوع مردم مالی است<ref name=":14" />. | ||
==== [[سنت‌های اسلامی در مالی|سنت‌های اسلامی]] ==== | ==== [[سنت‌های اسلامی در مالی|سنت‌های اسلامی]] ==== | ||
مسلمانان کشور مالی، علاوهبر سنت‌های عمومی، برای سنت‌های دینی اسلامی خود نیز ارزش خاصی قائل‌اند و در انجام آنها تأکید ویژه دارند. این سنت‌ها اگر چه برگرفته از دین اسلام است، اما برخی شاخصه‌های فرهنگ شفاهی و آیین‌های بومی این کشور را در خود جای داده است. مهمترین سنت‌های اسلامی کشور مالی عبارتند از: | مسلمانان کشور مالی، علاوهبر سنت‌های عمومی، برای سنت‌های دینی اسلامی خود نیز ارزش خاصی قائل‌اند و در انجام آنها تأکید ویژه دارند. این سنت‌ها اگر چه برگرفته از دین اسلام است، اما برخی شاخصه‌های فرهنگ شفاهی و آیین‌های بومی این کشور را در خود جای داده است. مهمترین سنت‌های اسلامی کشور مالی عبارتند از: | ||
===== جشن ميلاد النبی (ص) ===== | ===== [[جشن ميلاد النبی در مالی|جشن میلاد النبی (ص)]] ===== | ||
جشن میلاد النبی (ص) یکی از مهمترین سنت‌های اسلامی کشور مالی است که با قدمت و پیشینۀ چند صد ساله، جایگاه و اعتبار خود را در بین اقوام و قبایل مسلمان مالی حفظ کرده است و هر سال نیز بر اعتبار آن افزوده می‌شود. جشن تولد پیامبر اعظم (ص)، که به مولودی شهرت دارد، علاوهبر آنکه بزرگترین عید دینی مسلمانان کشور است، نمادی از وحدت و انسجام پیروان دین اسلام نیز به‌شمار می‌رود و حضور انبوه و گستردۀ مسلمانان در این جشن (که سلسله‌وار در شهرها و روستاهای مالی برگزار می‌شود)، میزان اعتبار و نفوذ دین اسلام را میان مردم این کشور نشان میدهد. عید میلاد یا به عبارت دیگر جشن میلاد النبی (ص)، به مدت دو ماه و حتی بیشتر، در مناطق مختلف مالی برپا و معمولاً از دوازدهم ربیع‌الاول آغاز می‌شود. جشن‌های مولودی در شهرها و روستاهای این کشور با یکدیگر تفاوت دارد ولی اجرای سرودها و آوازهای بامبارایی در مدح پیامبر اکرم (ص)، پای‌کوبی و دست‌افشانی، انجام حرکات موزون نمایشی، کوبیدن طبل و دف و سخنرانی علما و شیوخ مسلمان، از برنامه‌های اصلی جشن‌های مولودی در سراسر کشور است. در این میان طوارق و پیروان طریقت‌های متصوفه جشن میلاد را به شیوۀ خاصی برگزار می‌کنند. جشن مولودی در شهر تمبوکتو از آداب و رسوم جالبی برخوردار است و هنگام برگزاری جشن میلاد در مساجد این شهر تاریخی، شادی و سرور میان مردم موج می‌زند. | جشن میلاد النبی (ص) یکی از مهمترین سنت‌های اسلامی کشور مالی است که با قدمت و پیشینۀ چند صد ساله، جایگاه و اعتبار خود را در بین اقوام و قبایل مسلمان مالی حفظ کرده است و هر سال نیز بر اعتبار آن افزوده می‌شود. جشن تولد پیامبر اعظم (ص)، که به مولودی شهرت دارد، علاوهبر آنکه بزرگترین عید دینی مسلمانان کشور است، نمادی از وحدت و انسجام پیروان دین اسلام نیز به‌شمار می‌رود و حضور انبوه و گستردۀ مسلمانان در این جشن (که سلسله‌وار در شهرها و روستاهای مالی برگزار می‌شود)، میزان اعتبار و نفوذ دین اسلام را میان مردم این کشور نشان میدهد. عید میلاد یا به عبارت دیگر جشن میلاد النبی (ص)، به مدت دو ماه و حتی بیشتر، در مناطق مختلف مالی برپا و معمولاً از دوازدهم ربیع‌الاول آغاز می‌شود. جشن‌های مولودی در شهرها و روستاهای این کشور با یکدیگر تفاوت دارد ولی اجرای سرودها و آوازهای بامبارایی در مدح پیامبر اکرم (ص)، پای‌کوبی و دست‌افشانی، انجام حرکات موزون نمایشی، کوبیدن طبل و دف و سخنرانی علما و شیوخ مسلمان، از برنامه‌های اصلی جشن‌های مولودی در سراسر کشور است. در این میان طوارق و پیروان طریقت‌های متصوفه جشن میلاد را به شیوۀ خاصی برگزار می‌کنند. جشن مولودی در شهر تمبوکتو از آداب و رسوم جالبی برخوردار است و هنگام برگزاری جشن میلاد در مساجد این شهر تاریخی، شادی و سرور میان مردم موج می‌زند<ref name=":13" />. | ||
===== [[جشن عید فطر در مالی|جشن عید فطر]] ===== | ===== [[جشن عید فطر در مالی|جشن عید فطر]] ===== | ||
عید سعید فطر از مهمترین مناسبت‌های اسلامی در کشور مالی و تبلوری از عشق آنان به دین اسلام است. همه ساله، چند روز پیش از فرارسیدن عید فطر، هیجان خاصی در بین مسلمانان سراسر مالی پدید می‌آید و تقریباً تمامی مسلمانان با علاقه‌ای تحسین‌برانگیز، به خرید لوازم و مایحتاج مورد نیاز خود می‌پردازند. چند روز قبل از عید فطر، بازارهای تمام شهرهای بزرگ و کوچک مالی، مملو از مردمی است که مشتاقانه در حال خرید اجناس مختلف‌اند. پس از اعلام رسمی عید فطر، که معمولاً یک روز قبل شورای عالی اسلامی مالی آن را اعلام می‌کند، مسلمانان آمادۀ انجام مقدمات آن می‌شوند. در صبح روز عید فطر، کلیۀ پیروان دین اسلام، مرکب از مذاهب و فرقه‌های مختلف، پیش از طلوع خورشید و پس از ادای فریضۀ نماز صبح، لباس سفید و پاکیزه خود را که به عطرهای محلی آغشته است، بر تن می‌کنند و رهسپار مساجد می‌شوند. پس از برپایی نماز باشکوه عید فطر که علاوهبر مساجد، خیابان‌های اطراف را نیز در برمی‌گیرد، مسلمانان به سخنرانی خطبا و وعاظ گوش می‌دهند و سپس به هم تبریک می‌گویند و قبولی طاعات را از خداوند متعال مسئلت می‌کنند. پس از آن خانواده‌ها به دیدن اقوام و خویشاوندان خود می‌روند و زوج‌های جوان رهسپار منازل والدین و یا افراد کهنسال فامیل می‌شوند. در روز عید فطر بسیاری از کدورت‌ها و دشمنی‌ها برطرف می‌شود و سالمندان معمولاً اختلافات خانوادگی را برطرف و سعی می‌کنند با رفع کدورت‌های موجود، محیطیّ مملو از شادی فراهم آورند. در این روز، بسیاری از بزرگان خانواده، ضمن آنکه دیگر اعضای فامیل را به صرف ناهار دعوت می‌کنند، به اطعام مستمندان نیز می‌پردازند. | عید سعید فطر از مهمترین مناسبت‌های اسلامی در کشور مالی و تبلوری از عشق آنان به دین اسلام است. همه ساله، چند روز پیش از فرارسیدن عید فطر، هیجان خاصی در بین مسلمانان سراسر مالی پدید می‌آید و تقریباً تمامی مسلمانان با علاقه‌ای تحسین‌برانگیز، به خرید لوازم و مایحتاج مورد نیاز خود می‌پردازند. چند روز قبل از عید فطر، بازارهای تمام شهرهای بزرگ و کوچک مالی، مملو از مردمی است که مشتاقانه در حال خرید اجناس مختلف‌اند. پس از اعلام رسمی عید فطر، که معمولاً یک روز قبل شورای عالی اسلامی مالی آن را اعلام می‌کند، مسلمانان آمادۀ انجام مقدمات آن می‌شوند. در صبح روز عید فطر، کلیۀ پیروان دین اسلام، مرکب از مذاهب و فرقه‌های مختلف، پیش از طلوع خورشید و پس از ادای فریضۀ نماز صبح، لباس سفید و پاکیزه خود را که به عطرهای محلی آغشته است، بر تن می‌کنند و رهسپار مساجد می‌شوند. پس از برپایی نماز باشکوه عید فطر که علاوهبر مساجد، خیابان‌های اطراف را نیز در برمی‌گیرد، مسلمانان به سخنرانی خطبا و وعاظ گوش می‌دهند و سپس به هم تبریک می‌گویند و قبولی طاعات را از خداوند متعال مسئلت می‌کنند. پس از آن خانواده‌ها به دیدن اقوام و خویشاوندان خود می‌روند و زوج‌های جوان رهسپار منازل والدین و یا افراد کهنسال فامیل می‌شوند. در روز عید فطر بسیاری از کدورت‌ها و دشمنی‌ها برطرف می‌شود و سالمندان معمولاً اختلافات خانوادگی را برطرف و سعی می‌کنند با رفع کدورت‌های موجود، محیطیّ مملو از شادی فراهم آورند. در این روز، بسیاری از بزرگان خانواده، ضمن آنکه دیگر اعضای فامیل را به صرف ناهار دعوت می‌کنند، به اطعام مستمندان نیز می‌پردازند. | ||
عید فطر به‌اندازه‌ای برای مسلمانان مالی اهمّیت دارد که برخی از | عید فطر به‌اندازه‌ای برای مسلمانان مالی اهمّیت دارد که برخی از مالیایی‌هایی که در کشورهای اطراف اقامت دارند، سعی می‌کنند در این ایام، در کشور خود باشند و به دیدار خانواده خصوصاً والدین بروند <ref name=":32">عرب احمدی،امیربهرام(1388). "تمبوکتو گوهری تابناک در قلب صحرای بزرگ آفریقا"، فصل‌نامۀ آفریقا، 1(3): ص116-117</ref>. | ||
روز عید فطر تعطیّل رسمی کشور مالی است و در نماز عید فطر مسجد جامع باماکو، رئیس‌جمهور، وزرا، فرماندهان عالی‌رتبۀ لشکری و دیپلمات‌های مسلمان شرکت دارند. معمولاً در این روز، رئیس‌جمهور، ضیافت باشکوهی برگزار و دیپلمات‌های کشورهای اسلامی را برای صرف ناهار به کاخ ریاست جمهوری دعوت می‌کند. عید فطر دومین عید بزرگ مسلمانان مالی پس از عید قربان است<ref>چم،شیخ چرنو هادی(1387) .[[باماکو در مالی|باماکو]]، رئیس سابق شورای عالی مسلمانان مالی ، ( گفت‌وگو)</ref>. | |||
===== [[جشن عید قربان در مالی|جشن عید قربان]] ===== | ===== [[جشن عید قربان در مالی|جشن عید قربان]] ===== | ||
جشن عید قربان، مهمترین عید اسلامی در کشور مالی است که هر ساله، در روز دهم ذی‌الحجه برگزار می‌شود. جشن عید قربان در سراسر کشور مالی تعطیّل رسمی و مسلمانانی که به زیارت خانۀ خدا مشرف شده‌اند، در این روز به ذبح و قربانی می‌پردازند و گوشت آن را بین فقرا و مستمندان توزیع می‌کنند. در روز عید قربان، مسلمانان به دیدار خانواده‌ها و والدین خود می‌روند و معمولاً در اکثر خانواده‌ها جشن و پای‌کوبی تا ساعاتی از نیمه شب ادامه دارد | جشن عید قربان، مهمترین عید اسلامی در کشور مالی است که هر ساله، در روز دهم ذی‌الحجه برگزار می‌شود. جشن عید قربان در سراسر کشور مالی تعطیّل رسمی و مسلمانانی که به زیارت خانۀ خدا مشرف شده‌اند، در این روز به ذبح و قربانی می‌پردازند و گوشت آن را بین فقرا و مستمندان توزیع می‌کنند. در روز عید قربان، مسلمانان به دیدار خانواده‌ها و والدین خود می‌روند و معمولاً در اکثر خانواده‌ها جشن و پای‌کوبی تا ساعاتی از نیمه شب ادامه دارد | ||
در شهر باماکو معمولاً در روز عید قربان اعضای هیأت رئیسۀ شورای عالی مسلمانان مالی و رهبران مسلمان این کشور به دیدار رئیس‌جمهور می‌روند و به صرف غذا | در شهر باماکو معمولاً در روز عید قربان اعضای هیأت رئیسۀ شورای عالی مسلمانان مالی و رهبران مسلمان این کشور به دیدار رئیس‌جمهور می‌روند و به صرف غذا پذیرایی می‌شوند. در این گردهم‌آیی، معمولاً سفرای کشورهای اسلامی و ائمۀ جمعه و جماعات برخی از مساجد مهم باماکو نیز حضور دارند<ref name=":32" />. در روز عید قربان بسیاری از مسلمانان پیام‌های تبریک به دوستان و خویشاوندان خود می‌فرستند که امروزه، پیام‌های تبریک بیشتر با تلفن همراه و ایمیل فرستاده می‌شود. | ||
===== عید غدیر خم ===== | ===== [[جشن عید غدیر خم در مالی|عید غدیر خم]] ===== | ||
یکی دیگر از سنت‌های مهم مسلمانان مالی که بیشتر به شیعیان (و تا حدودی نیز تیجانی‌ها) اختصاص دارد، بزرگ‌داشت عید غدیر خم است که اغلب در باماکو، سگو و کای انجام می‌شود. در طول این جشن، که با شادی فوق‌العاده شیعیان بومی همراه است، چند تن از علمای شیعه در رابطه با تاریخچۀ عید غدیر خم سخنرانی می‌کنند و معمولاً در این سخنرانی‌ها آیاتی از قرآن کریم نیز تلاوت می‌شود. | یکی دیگر از سنت‌های مهم مسلمانان مالی که بیشتر به شیعیان (و تا حدودی نیز تیجانی‌ها) اختصاص دارد، بزرگ‌داشت عید غدیر خم است که اغلب در باماکو، سگو و کای انجام می‌شود. در طول این جشن، که با شادی فوق‌العاده شیعیان بومی همراه است، چند تن از علمای شیعه در رابطه با تاریخچۀ عید غدیر خم سخنرانی می‌کنند و معمولاً در این سخنرانی‌ها آیاتی از قرآن کریم نیز تلاوت می‌شود. | ||
جشن عید غدیر خم در باماکو با تشریفات بیشتری برگزار می‌شود و برخی از بومیان شیعه غذاهای محلی، شربت و شیرینی در بین پیروان اهل بیت پخش می‌کنند. در این مراسم مسلمانان تیجانی و قادری مسلک نیز حضور دارند. | جشن عید غدیر خم در باماکو با تشریفات بیشتری برگزار می‌شود و برخی از بومیان شیعه غذاهای محلی، شربت و شیرینی در بین پیروان اهل بیت پخش می‌کنند. در این مراسم مسلمانان تیجانی و قادری مسلک نیز حضور دارند<ref>ترائوره، شیخ موسی (شیوخ مهم شیعه ) ، باماکو ، آذر 1387 (گفت‌وگو)</ref>. | ||
===== عید مبعث ===== | ===== [[جشن عید مبعث در مالی|عید مبعث]] ===== | ||
جشن مبعث و بزرگ‌داشت روز برگزیده شدن پیامبر اعظم (ص) به مقام رسالت، هر ساله در سراسر مالی برگزار می‌شود. در این جشن، مسلمانان پیرو مذاهب مختلف، در مجالسی که مساجد شهرها و روستاهای کشور برپا می‌کنند، حضور فعالی دارند. سخنرانی، مداحی، قرائت اشعاری در مدح و نعت پیامبر اکرم (ص)، انجام برخی حرکات موزون نمایشی و توزیع خوراکی‌های محلی، از برنامه‌های مختلف و متنوع عید مبعث است. | جشن مبعث و بزرگ‌داشت روز برگزیده شدن پیامبر اعظم (ص) به مقام رسالت، هر ساله در سراسر مالی برگزار می‌شود. در این جشن، مسلمانان پیرو مذاهب مختلف، در مجالسی که مساجد شهرها و روستاهای کشور برپا می‌کنند، حضور فعالی دارند. سخنرانی، مداحی، قرائت اشعاری در مدح و نعت پیامبر اکرم (ص)، انجام برخی حرکات موزون نمایشی و توزیع خوراکی‌های محلی، از برنامه‌های مختلف و متنوع عید مبعث است. | ||
| خط ۱۲۳: | خط ۱۲۴: | ||
در ماه مبارک رمضان، یکی از سنن مهم مسلمانان کشور مالی تجلی می‌یابد. مسلمانان سراسر این کشور، در شهرها و روستاها، چند روز پیش از آغاز رسمی ماه رمضان، به پیشواز این ماه می‌روند و با بجای آوردن روزه مستحبی، به استقبال رمضان می‌روند و در طول این ماه، با ممارست تمام، سعی در استفادۀ کامل از فضای معنوی حاکم بر کشور دارند. از این‌رو، چند روز پیش از آغاز ماه رمضان و اعلام رسمی آن- که به عهدۀ شورای عالی مسلمانان مالی است- خانواده‌های مسلمان رهسپار بازارهای شهر و روستا می‌شوند و مواد غذایی مورد نیاز خود را تهیه می‌کنند که معمولاً این امر، در هفته آخر ماه شعبان، موجب رونق و گرمی بازارهای مالی می‌شود. | در ماه مبارک رمضان، یکی از سنن مهم مسلمانان کشور مالی تجلی می‌یابد. مسلمانان سراسر این کشور، در شهرها و روستاها، چند روز پیش از آغاز رسمی ماه رمضان، به پیشواز این ماه می‌روند و با بجای آوردن روزه مستحبی، به استقبال رمضان می‌روند و در طول این ماه، با ممارست تمام، سعی در استفادۀ کامل از فضای معنوی حاکم بر کشور دارند. از این‌رو، چند روز پیش از آغاز ماه رمضان و اعلام رسمی آن- که به عهدۀ شورای عالی مسلمانان مالی است- خانواده‌های مسلمان رهسپار بازارهای شهر و روستا می‌شوند و مواد غذایی مورد نیاز خود را تهیه می‌کنند که معمولاً این امر، در هفته آخر ماه شعبان، موجب رونق و گرمی بازارهای مالی می‌شود. | ||
در ماه رمضان و باوجود فقر حاکم بر جامعه، در مساجد شهرها و روستاهای مالی، از روزه‌داران با انواع و اقسام غذاهای محلی برای افطاری و سحری پذیرایی می‌شود. در این ماه کلاس‌های قرائت و تفسیر قرآن نیز همه روزه در مساجد شهرها و روستاهای کشور برگزار می‌شود و مسلمانان با شور و اشتیاق در این کلاس‌ها شرکت می‌کنند. علاوهبر آن، در مساجد مختلف، هر شب جلسات سخنرانی برپا می‌شود و وعاظ و خطبا، مسلمانان را به تقوی و پرهیزکاری و عبادت دعوت و احادیث و روایاتی را در این ارتباط نقل می‌کنند . طیّ ماه رمضان، در برخی مناطق مالی، چادرهایی برپا و قرآن پس از غروب آفتاب و با حضور گستردۀ مسلمانان ختم می‌شود. مسلمانان مالی ختم قرآن را موجب باز شدن درهای رحمت خداوندی و افزایش رزق و روزی خود می‌دانند، از این‌رو، بسیاری از آنها در این مراسم شرکت می‌کنند. | در ماه رمضان و باوجود فقر حاکم بر جامعه، در مساجد شهرها و روستاهای مالی، از روزه‌داران با انواع و اقسام غذاهای محلی برای افطاری و سحری پذیرایی می‌شود. در این ماه کلاس‌های قرائت و تفسیر قرآن نیز همه روزه در مساجد شهرها و روستاهای کشور برگزار می‌شود و مسلمانان با شور و اشتیاق در این کلاس‌ها شرکت می‌کنند. علاوهبر آن، در مساجد مختلف، هر شب جلسات سخنرانی برپا می‌شود و وعاظ و خطبا، مسلمانان را به تقوی و پرهیزکاری و عبادت دعوت و احادیث و روایاتی را در این ارتباط نقل می‌کنند <ref name=":3">عرب احمدی،امیربهرام(1388). "تمبوکتو گوهری تابناک در قلب صحرای بزرگ آفریقا"، فصل‌نامۀ آفریقا، 1(3): ص116-117</ref>. طیّ ماه رمضان، در برخی مناطق مالی، چادرهایی برپا و قرآن پس از غروب آفتاب و با حضور گستردۀ مسلمانان ختم می‌شود. مسلمانان مالی ختم قرآن را موجب باز شدن درهای رحمت خداوندی و افزایش رزق و روزی خود می‌دانند، از این‌رو، بسیاری از آنها در این مراسم شرکت می‌کنند. | ||
===== احترام به اهل بیت و ائمه اطهار (ع) ===== | ===== [[احترام به اهل بیت و ائمه اطهار در مالی|احترام به اهل بیت و ائمه اطهار (ع)]] ===== | ||
از سنت‌های جالب مسلمانان این کشور، به‌ویژه در میان پیروان طریقت‌های تیجانیه و قادریّه، ارادت خاص آنها به اهل بیت پیامبر (ص) و ائمه اطهار است. در واقع پیروان دین اسلام با توجّه به پیشینۀ عمیق خود و وجود اندیشه‌های شیعی مبتنی بر مهدویت، که در قرون هجده و نوزده | از سنت‌های جالب مسلمانان این کشور، به‌ویژه در میان پیروان طریقت‌های تیجانیه و قادریّه، ارادت خاص آنها به اهل بیت پیامبر (ص) و ائمه اطهار است. در واقع پیروان دین اسلام با توجّه به پیشینۀ عمیق خود و وجود اندیشه‌های شیعی مبتنی بر مهدویت، که در قرون هجده و نوزده میلادی در مناطقی از این کشور و دیگر مناطق غرب آفریقا رسوخ کرده است، به خاندان پیامبر از جمله حضرت علی (ع) (به‌صورت ویژه)، حضرت فاطمه زهرا (س) و فرزندان ایشان خصوصاً امام حسن (ع) و امام حسین (ع) عشق می‌ورزند و در بسیاری از مشکلات خود به این بزرگواران توسل می‌جویند[iv]. در این ارتباط رایج‌ترین نام زنان و دختران مالی فاطمه (س) است و مسلمانان معتقدند اطلاق نام فاطمه (س) بر دختران برکت و رحمت را به خانواده‌های آنان به ارمغان می‌آورد. نام‌های زینب (س) و سکینه نیز در بین قبایل طوارق رایج است. مسلمانان مالی شامل مالکی‌ها و پیروان طریقت‌های متصوفه شأن و منزلت امام حسن (ع) و امام حسین (ع) را بسیار گرامی می‌دارند و معتقدند که این دو امام همام دوقلو بوده‌اند. از این‌رو، نام ایشان را بر فرزندان خود (در صورتی که صاحب فرزند پسر دو قلو شوند، نام آن دو بزرگوار را باهم انتخاب می‌کنند) می‌گذارند و بسیار کم اتفاق می‌افتد که نام دیگری را برای فرزندان خود انتخاب کنند. نام حسنین نیز در میان مسلمانان مالی رایج و ترکیبی از اسامی حسن و حسین است. | ||
اگر چه به‌دلیل فقر، بسیار کم اتفاق می‌افتد که مسلمانان این کشور برای زیارت اماکن متبرکه، به سرزمین عربستان و یا عراق سفر کنند اما در صورت تحقق این امر (که عمدتاً با کمک کشورها و سازمانهای | اگر چه به‌دلیل فقر، بسیار کم اتفاق می‌افتد که مسلمانان این کشور برای زیارت اماکن متبرکه، به سرزمین عربستان و یا عراق سفر کنند اما در صورت تحقق این امر (که عمدتاً با کمک کشورها و سازمانهای بین‌المللی اسلامی انجام می‌شود)، آنان به زیارت قبور سه امام اول شیعه در عربستان و عراق می‌روند و نذورات خود را به بارگاه امامان تقدیم می‌کنند. | ||
===== احترام به سادات ===== | ===== [[احترام به سادات در مالی|احترام به سادات]] ===== | ||
از سنت‌های اسلامی پسندیده نزد مسلمانان مالی، احترام بسیار زیاد به خاندان پیامبر (ص) و افراد موسوم به شریف (سید) است. در واقع شریفان در کشورهای مختلف غرب آفریقا و خصوصاً مالی به‌عنوان اعقاب پیامبر، علی (ع) و فاطمه زهرا (س)، از جایگاه والایی در بین مسلمانان مالی برخوردارند و وجود آنها در قبایل این کشور، نوعی برکت و رحمت برای مسلمانان این قبایل به‌شمار می‌آید. علاوهبر آن، امروزه مقابر شریفان در شهرها و روستاهای مالی، در زمرۀ مهمترین زیارتگاه‌ها و اماکن مذهبی پیروان دین اسلام در این سرزمین است و آنها هر سال و در مناسبت‌های خاص مذهبی، به دیدار این مقابر می‌روند و خیرات و نذورات خود را هدیه می‌کنند و برای رفع مشکلات خود از آنها استمداد می‌جویند | از سنت‌های اسلامی پسندیده نزد مسلمانان مالی، احترام بسیار زیاد به خاندان پیامبر (ص) و افراد موسوم به شریف (سید) است. در واقع شریفان در کشورهای مختلف غرب آفریقا و خصوصاً مالی به‌عنوان اعقاب پیامبر، علی (ع) و فاطمه زهرا (س)، از جایگاه والایی در بین مسلمانان مالی برخوردارند و وجود آنها در قبایل این کشور، نوعی برکت و رحمت برای مسلمانان این قبایل به‌شمار می‌آید. علاوهبر آن، امروزه مقابر شریفان در شهرها و روستاهای مالی، در زمرۀ مهمترین زیارتگاه‌ها و اماکن مذهبی پیروان دین اسلام در این سرزمین است و آنها هر سال و در مناسبت‌های خاص مذهبی، به دیدار این مقابر می‌روند و خیرات و نذورات خود را هدیه می‌کنند و برای رفع مشکلات خود از آنها استمداد می‌جویند[v]. | ||
===== [[زیارت قبور در مالی|زیارت قبور]] ===== | ===== [[زیارت قبور در مالی|زیارت قبور]] ===== | ||
از سنت‌های رایج و جالب مسلمانان کشور مالی، به‌ویژه در بین قادری‌ها، زیارت سالیانۀ قبور خلفای قادریّه در شهر کوچک دیلی است. همه ساله و در برگزاری جشن‌های میلاد النبی (ص)، هزاران نفر از مسلمانان این کشور، از اهل سنت و پیروان طریقت قادریّه، به شهر دیلی می‌روند و اماکن مقدس دیلی و مارابوهای ساداتی را زیارت می‌کنند که نسلدرنسل عهده‌دار شغل معلمی قرآن بوده‌اند. آنها معتقدند که زیارت اماکن مقدس دیلی موجب برکت در رزق و روزی آنها می‌شود | از سنت‌های رایج و جالب مسلمانان کشور مالی، به‌ویژه در بین قادری‌ها، زیارت سالیانۀ قبور خلفای قادریّه در شهر کوچک دیلی است. همه ساله و در برگزاری جشن‌های میلاد النبی (ص)، هزاران نفر از مسلمانان این کشور، از اهل سنت و پیروان طریقت قادریّه، به شهر دیلی می‌روند و اماکن مقدس دیلی و مارابوهای ساداتی را زیارت می‌کنند که نسلدرنسل عهده‌دار شغل معلمی قرآن بوده‌اند. آنها معتقدند که زیارت اماکن مقدس دیلی موجب برکت در رزق و روزی آنها می‌شود[vi]. | ||
انبوه مسلمانانی که رهسپار دیلی می‌شوند، طیّ مدت اقامت چند روزه خود در این شهر، به دیدار قبور بزرگان مسلمان نظیر باباحما، اومو و دیگران می‌روند. در این مراسم برخی از مقامات عالی‌رتبۀ دولتی و نمایندگانی از خانوادۀ الحاج عمرتال نیز شرکت می‌کنند. به این سنت زیارت گفته می‌شود و مسلمانان نسبت به ادای آن در هر سال و مصادف با فرا رسیدن سالروز میلاد حضرت پیامبر (ص) تأکید خاصی دارند | انبوه مسلمانانی که رهسپار دیلی می‌شوند، طیّ مدت اقامت چند روزه خود در این شهر، به دیدار قبور بزرگان مسلمان نظیر باباحما، اومو و دیگران می‌روند. در این مراسم برخی از مقامات عالی‌رتبۀ دولتی و نمایندگانی از خانوادۀ الحاج عمرتال نیز شرکت می‌کنند. به این سنت زیارت گفته می‌شود و مسلمانان نسبت به ادای آن در هر سال و مصادف با فرا رسیدن سالروز میلاد حضرت پیامبر (ص) تأکید خاصی دارند<ref name=":15" /> . این مراسم از رادیو ملی مالی مستقیماً پخش می‌شود و گزارشگران تلویزیون ملی کشور گزارش‌های مفصلی از آن تهیه می‌کنند. | ||
===== [[برپایی نمازهای جمعه و جماعات در مالی|برپایی نمازهای جمعه و جماعات]] ===== | ===== [[برپایی نمازهای جمعه و جماعات در مالی|برپایی نمازهای جمعه و جماعات]] ===== | ||
از سنت‌های پسندیدۀ مسلمانان کشور مالی برپایی نماز جمعه است. ظهر روز جمعه، تمامی بزرگسالان، از زن و مرد با پوشیدن لباس‌های سفید و بلند معطر و کاملاً پاکیزه، در مساجد شهرها و روستاهای مالی، شرکت و نماز جمعه را ادا می‌کنند. شدت علاقۀ مسلمانان مالی به‌اندازه‌ای است که باوجود آنکه روز جمعه، روز کاری محسوب | از سنت‌های پسندیدۀ مسلمانان کشور مالی برپایی نماز جمعه است. ظهر روز جمعه، تمامی بزرگسالان، از زن و مرد با پوشیدن لباس‌های سفید و بلند معطر و کاملاً پاکیزه، در مساجد شهرها و روستاهای مالی، شرکت و نماز جمعه را ادا می‌کنند. شدت علاقۀ مسلمانان مالی به‌اندازه‌ای است که باوجود آنکه روز جمعه، روز کاری محسوب می‌شود،، کلیۀ ادارات دولتی در طول برگزاری نماز تعطیّل است و کارمندان و شاغلان بخش اداری می‌توانند بدون کسب اجازه محل کار خود را ترک کنند. | ||
نماز جمعه در شهرها و روستاهای مالی با حضور انبوه مسلمانان برگزار می‌شود و علاوهبر صحن و محوطۀ مساجد، گاه کوچه‌ها و خیابان‌های اطراف نیز مملو از نمازگزارانی است که با اشتیاق در این مراسم عبادی حضور یافته‌اند. نماز جمعه نمادی از وحدت و انسجام مسلمانان در سراسر جهان است. ائمۀ جمعه- امام اول، دوم و سوم- معمولاً امامان ثابت مساجدند که خطبه‌های نماز جمعه را به زبان محلی بامبارا قرائت می‌کنند و در خطبه‌های عبادی- سیاسی به ایراد موضوعات دینی و تعالیم و اصول اسلامی می‌پردازند. به‌دلیل سیاست خاص دولت و با توجّه به نظام لائیک حکومت، ائمۀ جمعه در سخنرانی خود، به موضوعات سیاسی داخلی و مشکلات جهان اسلام نظیر کشتار مسلمانان فلسطیّن به‌دست صهیونیست‌ها و مصیبت‌های دیگر مسلمانان در کشورهای [[افغانستان]]، پاکستان، عراق، یمن و ... ، اشاره نمی‌کنند و خطبۀ مکتوب نماز جمعه، صرفاً در برگیرندۀ مسائل دینی و ذکر روایات و احادیث از پیامبر اکرم (ص) است.1 در مراسم نماز جمعه باماکو مقامات عالی‌رتبۀ مالی، از جمله رئیس‌جمهور، نخست وزیر، رئیس مجلس، وزرا، شخصیت‌های بلند پایۀ لشکری و کشوری و دیپلمات‌های مسلمان حضور می‌یابند. | نماز جمعه در شهرها و روستاهای مالی با حضور انبوه مسلمانان برگزار می‌شود و علاوهبر صحن و محوطۀ مساجد، گاه کوچه‌ها و خیابان‌های اطراف نیز مملو از نمازگزارانی است که با اشتیاق در این مراسم عبادی حضور یافته‌اند. نماز جمعه نمادی از وحدت و انسجام مسلمانان در سراسر جهان است. ائمۀ جمعه- امام اول، دوم و سوم- معمولاً امامان ثابت مساجدند که خطبه‌های نماز جمعه را به زبان محلی بامبارا قرائت می‌کنند و در خطبه‌های عبادی- سیاسی به ایراد موضوعات دینی و تعالیم و اصول اسلامی می‌پردازند. به‌دلیل سیاست خاص دولت و با توجّه به نظام لائیک حکومت، ائمۀ جمعه در سخنرانی خود، به موضوعات سیاسی داخلی و مشکلات جهان اسلام نظیر کشتار مسلمانان فلسطیّن به‌دست صهیونیست‌ها و مصیبت‌های دیگر مسلمانان در کشورهای [[افغانستان]]، پاکستان، عراق، یمن و...، اشاره نمی‌کنند و خطبۀ مکتوب نماز جمعه، صرفاً در برگیرندۀ مسائل دینی و ذکر روایات و احادیث از پیامبر اکرم (ص) است.1 در مراسم نماز جمعه باماکو مقامات عالی‌رتبۀ مالی، از جمله رئیس‌جمهور، نخست وزیر، رئیس مجلس، وزرا، شخصیت‌های بلند پایۀ لشکری و کشوری و دیپلمات‌های مسلمان حضور می‌یابند. | ||
از ویژگی‌های نمازهای جمعه در مالی خصوصاً شهرهای بزرگ این کشور می‌توان به نیمه تعطیّل شدن سراسر کشور در روز جمعه، خلوت شدن خیابان‌ها، توقف کامل فعالیت‌های روزانه تا پایان مراسم، تشکیل صفوف نماز در خیابان‌ها و اعطای صدقه و نذورات به نیازمندان اشاره کرد | از ویژگی‌های نمازهای جمعه در مالی خصوصاً شهرهای بزرگ این کشور می‌توان به نیمه تعطیّل شدن سراسر کشور در روز جمعه، خلوت شدن خیابان‌ها، توقف کامل فعالیت‌های روزانه تا پایان مراسم، تشکیل صفوف نماز در خیابان‌ها و اعطای صدقه و نذورات به نیازمندان اشاره کرد<ref name=":3" />. | ||
=== | ===== [[زیارت خانه خدا در مالی|زیارت خانۀ خدا]] ===== | ||
زیارت خانۀ خدا و سفر حج، یکی از مناسک مهم دین اسلام و در نزد مسلمانان مالی، جلوه‌ای از عشق به معبود و پروردگار متعال است. در واقع پیروان اسلام در این سرزمین، حج را بالا‌‌‌‌‌ترین سعادتی می‌دانند که نصیب مسلمانان واجد شرایط می‌شود. یکی از بزرگترین معضلات مسلمانان مالی، همچون دیگر کشورهای آفریقایی، فقری است که مردم گرفتار آن هستند و از این‌رو، زیارت خانۀ خدا برای مسلمانانی که به‌سختی معیشت خانواده خود را تأمین می‌کنند، رؤیایی دور از تحقق است. بنابراین، معدود افرادی که با کمک سازمان‌ها، مؤسسات اسلامی بین‌المللی و کشورهای اسلامی، به فیض زیارت خانۀ خدا نائل می‌شوند، آن را نوعی تفاخر و برتری برای خود می‌دانند. لقب الحاج نیز که معمولاً پس از بازگشت حجاج به کشور، تا پایان عمر پیشوند نام آنها می‌شود، منتهای آرزوی هر مسلمان در این کشور است. | |||
در حال حاضر سفر حج را دولت مالی با هماهنگی سازمان شورای حج مالی انجام میدهد و این سازمان همه ساله در موسم حج، گروهی از مسلمانان را با هزینۀ شخصی آنها به عربستان اعزام می‌نماید. در این سفر، حجاج معمولاً با مشکلات فراوانی مواجه‌اند که هنگام حضور در شهرهای مکه و مدینه و انجام مناسک حج واجب، بیشتر نمایان می‌شود. این امر که ناشی از کمبود امکانات و عدم مدیریت مسئولان سازمان شورای حج مالی است، بارها موجب اعتراض حجاج این کشور شده و آنها سازمان شورای حج مالی را به سوءمدیریت و بی‌تدبیری در خصوص اسکان حجاج متهم کرده‌اند و با آنکه این سازمان هر سال قول میدهد نواقص موجود را در سال‌های آینده مرتفع سازد، حجاج مالیایی همه ساله با مشکلات فراوانی روبه‌رو هستند<ref name=":32" />. | |||
عشق و علاقۀ مسلمانان مالی به حج، علاوهبر اهمّیت والای این فریضه، به تاریخ این کشور و سفر باشکوه امپراطور منسا موسی به حج بازمی‌گردد که موجب شهرت کشور مالی در سراسر جهان آن روزگار شد. سفر حج، علاوهبر نقش و اهمّیت بسیار آن در آشنایی اندیشمندان، علما و مردم عادی در این فضای روحانی و مملو از معنویت، از دیرباز عاملی مهم در توسعۀ دیدگاه فکری و دینی مسلمانان این کشور و انتقال معارف و اندیشه‌های اسلامی به آنان بوده است. | |||
=== [[نابرابری های اجتماعی در مالی|نابرابری‌های اجتماعی]] === | |||
کشور مالی، از دورۀ استعمار فرانسه که موجب بهم ریختگی وضعیت فرهنگی- اجتماعی این کشور شد، از مشکل نابرابری عمیق اجتماعی رنج می‌برد و در حال حاضر به‌دلیل عدم تعادل اجتماعی، طبقۀ متمول یک درصدی، در مقابل اکثریت 99 درصدی این کشور قد علم کرده‌اند و به غارت اندک امکانات موجود مشغول‌اند. طبقۀ متمول یک درصدی را مدیران عالی دولتی، نمایندگان مجلس، رهبران حزب حاکم، ژنرال‌های ارتش و برخی تجّار تشکیل می‌دهند. در مقابل آن، اقشار متوسط جامعه حدود 10 تا 15 درصد و اقشار فرودست جامعه، حدود 80 تا 85 درصد جمعیت مالی را تشکیل میدهد که به‌سختی امرار معاش می‌کنند. همین نابرابری‌های اجتماعی مالی، از عوامل اصلی بروز برخی ناآرامی‌های دانشجویی، اعتصاب سندیکاهای کارگری و از جمله شورش و جنگ داخلی [[طوارق در مالی|طوارق]] این کشور است. البته دولت‌های وقت، طیّ 53 سال گذشته، همواره سعی در رفع نابرابری‌ها داشته‌اند اما عملاً سوءاستفاده‌های گستردۀ مدیران و مسئولان دولتی از امکانات موجود، خود عامل تشدید نابرابری‌های اجتماعی در این کشور بوده است. علاوه بر این، باید به فساد مالی اداری گسترده و حاکم بر دستگاه‌های دولتی کشور نیز اشاره کرد<ref name=":0" />. | |||
=== [[هویت ملی در مالی|هویت ملی]] === | |||
هویت ملی مردم در کشور مالی، نظیر دیگر کشورها و ملت‌های جهان، از اهمیت خاصی برخوردار است. هویت ملی هر ملتی، عامل هم‌‌بستگی و شکل‌گیری روح جمعی است و مردم این کشور هم– صرف‌نظر از هرگونه تعلقات قومی- قوام و دوام زندگی خود را، توأم با عزت و آزادی، در هویت ملی خویش جست‌وجو می‌کنند. هویت ملی در کشور مالی، با مردم سیاه پوست آن و آثار برجا ماندۀ زخم‌های کهنۀ استعمار فرانسه، پدیده‌ای جمعی است که به بنیادهای فرهنگی، تاریخی و اعتقادی این سرزمین بازمی‌گردد ؛ ریشه در اعماق تاریخ و فرهنگ دارد و با سرشت تک‌تک افراد جامعۀ مالی درآمیخته است. | |||
عوامل سازندۀ هویت ملی در این کشور عبارتند از عوامل جغرافیایی، قومی، زبانی، اعتقادی، معیشتی، سرگذشت تاریخی، اعیاد و رسوم و... که طی اعصار و قرون، در این سرزمین به‌وجود آمده و در فرهنگ- به‌معنای عام و گستردۀ آن- متبلور و از نسلی‌به‌نسل دیگر منتقل شده است. زبان، فرهنگ، آداب و رسوم، اعتقادات دینی و قومیت‌گرایی، از شاخصه‌های مهم هویت ملی کشور مالی به‌شمار می‌رود که در شعار ملی کشور "یک مردم، یک هدف، یک کیش" نیز به زیباترین وجه تبلور یافته است. مردم مالی، رنگ پوست خود را، نه فقط عاملی برای تحقیر و فروتر شمردن خود در مقابل سفیدپوستان نمی‌دانند، بلکه با سربلندی و غرور به این ویژگی مباهات می‌کنند. علاوهبر این، تاریخ نیز به‌طور ویژه، نقش حساسی در هویت ملی مردم مالی دارد. مردم این کشور، اعم از اندیشمندان و عوام، همواره به گذشتۀ تاریخی خود بالیده‌اند و پادشاهی‌های بزرگ و کوچک در این سرزمین را در تمامی قرون، نمادهایی افتخارآمیز از هویت ملی خود می‌دانند<ref name=":2" />. | |||
=== [[نهاد خانواده در مالی| نهاد خانواده]] === | === [[نهاد خانواده در مالی| نهاد خانواده]] === | ||
نهاد خانواده در کشور مالی همانند سایر کشورهای آفریقایی، مجموعه‌ای از چندین نسل است که در کنار هم زندگی می‌کنند و در نوع خود جامعه‌ای کوچک را پدید می‌آورند. در مناطق روستایی معمولاً دختران پس از ازدواج در کنار والدین همسر خود به‌سر می‌برند و پدربزرگ و مادربزرگ شوهر نیز از افراد خانواده محسوب می‌شوند. مرد خانواده که ریاست این نهاد اجتماعی را بر عهده دارد، زنان متعدّد خود را در کنار یکدیگر وادار به زندگی جمعی می‌کند. در بسیاری از روستاهای مالی، خانواده شامل ده‌ها نفر از جمله شوهر، زنان وی، فرزندان، پدر و مادر شوهر (گاهی پدر و مادر زن اول) و نوه‌هاست که در کلبه‌های متعدّد، در کنار هم روزگار می‌گذرانند. در این خانواده‌های پرجمعیّت، معمولاً زن اول مرد، احترام بسیاری دارد و دیگر زنان باید جایگاه و شأن او را رعایت کنند. | |||
در این خانواده‌ها با وجود تعدّد افراد و اختلافاتی که بین زنان پدید می‌آید، روابط صمیمانه و تنگاتنگی حاکم است و افراد خانواده سختی و مشقت‌های زندگی را با مهر و محبت قابل تحمل می‌کنند. علاوهبر این، خانواده‌ها روابط حسنه‌ای با خویشاوندان خود دارند و معمولاً شب‌نشینی‌هایی که با حضور فامیل (خاله، عمو، دایی، عمه و ...) برگزار می‌شود، تا پاسی از شب، با بیان حکایات و داستان‌های مختلف و گفت‌وگو و نقل خاطرات، ادامه می‌یابد . | در این خانواده‌ها با وجود تعدّد افراد و اختلافاتی که بین زنان پدید می‌آید، روابط صمیمانه و تنگاتنگی حاکم است و افراد خانواده سختی و مشقت‌های زندگی را با مهر و محبت قابل تحمل می‌کنند. علاوهبر این، خانواده‌ها روابط حسنه‌ای با خویشاوندان خود دارند و معمولاً شب‌نشینی‌هایی که با حضور فامیل (خاله، عمو، دایی، عمه و...) برگزار می‌شود، تا پاسی از شب، با بیان حکایات و داستان‌های مختلف و گفت‌وگو و نقل خاطرات، ادامه می‌یابد<ref>برگرفته از سایت https://everynation.org</ref>. | ||
خانواده‌های شهری، به‌ویژه زوج‌های جوان، به‌دلیل رواج فرهنگ غربی با مشکلات فراوان اقتصادی مواجه‌اند، اما به‌ندرت حاضرند در کنار والدین خود زندگی کنند. در عین حال، زنان و مردان جوانی که تازه تشکیل خانواده داده‌اند، همواره ارتباط خانوادگی عمیق خود را | خانواده‌های شهری، به‌ویژه زوج‌های جوان، به‌دلیل رواج فرهنگ غربی با مشکلات فراوان اقتصادی مواجه‌اند، اما به‌ندرت حاضرند در کنار والدین خود زندگی کنند. در عین حال، زنان و مردان جوانی که تازه تشکیل خانواده داده‌اند، همواره ارتباط خانوادگی عمیق خود را با والدینشان حفظ کرده اند. در بسیاری از موارد، خانوادۀ زن و یا شوهر، برای یاری زوج‌های جوان، کمک‌های مالی خود را تا آنجا که امکان آن باشد، در اختیار آنها قرار می‌دهند. | ||
کهنسالان در خانواده‌های شهری و روستایی کشور مالی از احترام فوق‌العاده‌ای برخوردارند و فرزندان از بدو کودکی، موظف به رعایت جایگاه سالخوردگان‌اند. بزرگان خانواده نقش مهمّی در تنظیم روابط تک تک اعضای خانواده دارند و در صورت بروز اختلاف میان زنان و شوهران، کوشش می‌کنند تا اختلافات موجود به نحو احسن رفع شود. | کهنسالان در خانواده‌های شهری و روستایی کشور مالی از احترام فوق‌العاده‌ای برخوردارند و فرزندان از بدو کودکی، موظف به رعایت جایگاه سالخوردگان‌اند. بزرگان خانواده نقش مهمّی در تنظیم روابط تک تک اعضای خانواده دارند و در صورت بروز اختلاف میان زنان و شوهران، کوشش می‌کنند تا اختلافات موجود به نحو احسن رفع شود. | ||
=== [[زنان در مالی | === [[زنان در مالی]] === | ||
اگر چه نیمی از جامعۀ مالی را [[زنان در مالی|زنان]] تشکیل می‌دهند، با | اگر چه نیمی از جامعۀ مالی را [[زنان در مالی|زنان]] تشکیل می‌دهند، با این حال همانند دیگر کشورهای قارۀ آفریقا، همواره در حاشیه قرار دارند و مردان جامعه، بخش عمده‌ای از حقوق آنان را نادیده می‌گیرند. زنان مالیایی نیز چون زنان سایر کشورهای این قاره، به دو بخش شهری و روستایی تقسیم می‌شوند و شرایط زندگی آنها بر طبق محیط زندگی‌شان کاملاً از یکدیگر متفاوت است. زنان روستایی در مقایسه با شهرنشینان از وضعیت معیشتی سخت‌تری برخوردارند و تقریباً تمام زندگی آنها از سپیده دم تا شامگاهان به کار و کوشش و تلاش بی‌وقفه می‌گذرد. بخش عمدۀ وظایف زنان روستایی، علاوه بر پخت و پز و نگهداری از اطفال، کار در مزارع و کاشت و برداشت محصولات است و آنها در شرایط آب و هوایی گرم و خشک این کشور، معمولاً نزدیک به ده ساعت در مزارع کوچک کشاورزی کار می‌کنند و این در حالی است که مجبور به طبخ غذا، نگهداری از اطفال و فرزندان و سایر وظایف خانه‌داری خود نیز هستند. زنان در عین حال، قانع‌ترین و صبور‌‌‌‌‌ترین فرد خانواده‌اند و به‌دلیل فقر و سختی معیشت سعی می‌کنند کمترین هزینه را به مرد خانواده تحمیل کنند. [[زنان در مالی|زنان مالی]] گاه سال‌ها با قناعت به چند لباس مستعمل و کهنه، کمترین آرایش چهره و نبود لوازم تجملی، با ساده‌ترین وسایل و درعین حال ارزان‌ترین آنها زندگی می‌کنند<ref name=":4"> Wing, S. D. , (2002) "Women's Rights In West Africa: Legal Pluralism And Constitutional Law", Paper Presented At The Annual Meeting Of The American Political Science Association, Boston Marriott Copley Place, Sheraton Boston & Hynes Convention Center, Boston, Massachusetts Online Retrieved 2008-09-15 From www. Women's Rights in West Africa.com</ref>. | ||
==== زنان و جامعۀ مردسالاری ==== | ==== [[زنان و جامعه مردسالار در مالی|زنان و جامعۀ مردسالاری]] ==== | ||
جامعۀ مالی جامعه‌ای مردسالارانه است و مردان شهری و روستایی، تقریباً حکمرانان مطلق خانواده‌های خود هستند. این وضعیت در مناطق روستایی که آداب و رسوم قبایل این کشور کماکان دست نخورده و محفوظ مانده، بسیار پررنگ‌تر است. در فرهنگ و آداب و رسوم مالی، زن موجودی فرودست و درجه دوم محسوب می‌شود که همواره نیازمند حمایت مرد است و به‌خودی خود هویت چندانی ندارد. | جامعۀ مالی جامعه‌ای مردسالارانه است و مردان شهری و روستایی، تقریباً حکمرانان مطلق خانواده‌های خود هستند. این وضعیت در مناطق روستایی که آداب و رسوم قبایل این کشور کماکان دست نخورده و محفوظ مانده، بسیار پررنگ‌تر است. در فرهنگ و آداب و رسوم مالی، زن موجودی فرودست و درجه دوم محسوب می‌شود که همواره نیازمند حمایت مرد است و به‌خودی خود هویت چندانی ندارد. | ||
زنان در تمامی سنین، از بدو تولد تا مرگ، مطیّع و فرمانبردار مردان خود (پدر، شوهر و در صورت مرگ شوهر، پسر بزرگ) هستند و باید بی‌چون و چرا از آنان اطاعت کنند. در ضرب‌المثل‌ها و داستان‌های گریوت‌ها (داستان‌سرایان سنتی) | زنان در تمامی سنین، از بدو تولد تا مرگ، مطیّع و فرمانبردار مردان خود (پدر، شوهر و در صورت مرگ شوهر، پسر بزرگ) هستند و باید بی‌چون و چرا از آنان اطاعت کنند. در ضرب‌المثل‌ها و داستان‌های گریوت‌ها (داستان‌سرایان سنتی) نیز زنان، افراد مطیّعی هستند که باید همواره در خدمت مردان خود باشند. این وضعیت تقریباً در بین قبایل مختلف مالی نظیر بامبارا، فولانی، ساراکوله، مالینکه و دیگر قبایل مشترک است و زنان معمولاً در حاشیه‌اند و نقش چندانی در مدیریت خانواده ندارند. در این بین، فقط بانوان طوارق استثنا هستند. زنان قبایل طوارق جایگاه والایی دارند و با توجّه به آنکه مردن [[طوارق در مالی|طوارق]] در اکثر اوقات گله‌ها را برای چرا به مناطق دور دست می‌برند و گاهی چندین ماه از منازل خود دورند، مدیریت خانواده بر عهده زنان است<ref name=":15" />. | ||
==== سازمانهای زنان مالی ==== | ==== [[سازمان های زنان کشور مالی|سازمانهای زنان مالی]] ==== | ||
اگر چه تفکر مردسالارانه در کشور مالی، طیّ قرن‌ها و نسلدرنسل از مادران به دخترانشان منتقل شده است، از بدو استقلال مالی، زنان دیدگاه مردسالارانۀ حاکم بر جامعه را مورد چالش جدی قرار داده‌اند و به دفعات و در | اگر چه تفکر مردسالارانه در کشور مالی، طیّ قرن‌ها و نسلدرنسل از مادران به دخترانشان منتقل شده است، از بدو استقلال مالی، زنان دیدگاه مردسالارانۀ حاکم بر جامعه را مورد چالش جدی قرار داده‌اند و به دفعات و در تظا[[هرات]] سیاسی، تشکل‌ها و احزاب، خواستار تساوی و رعایت حقوق برابر خود در مقایسه با مردان شده‌اند. | ||
عمده‌ترین سازمانهای زنان مالی با هدف اصلی کسب حقوق حقۀ زنان کشور و ایجاد برابری و عدالت اجتماعی بین زنان و مردان کشور که طیّ دو دهۀ گذشته تأسیس شده‌اند عبارتند از: | عمده‌ترین سازمانهای زنان مالی با هدف اصلی کسب حقوق حقۀ زنان کشور و ایجاد برابری و عدالت اجتماعی بین زنان و مردان کشور که طیّ دو دهۀ گذشته تأسیس شده‌اند عبارتند از: | ||
- | - انجمن وکلای زن مالی (Association of Malian Lawyers) | ||
- | - انجمن حقوق و توسعۀ زنان (Association of Women in Law and Development) | ||
- | - انجمن دفاع از حقوق زنان مالی (Association for the Defence of Malian Women’s Rights) | ||
- | - اقدام برای توسعه و پیشرفت زنان مالی (Action for the Promotion and Development of Malian Women) | ||
- | - کمیتۀ دفاع از حقوق زنان (Committee for the Defence of Women’s Rights) | ||
- | - کمیتۀ نظارت بر حقوق زنان و کودکان (Women’s and Children’s Rights Watch Committee) | ||
این سازمان‌ها که با همتایان خود در دیگر کشورهای جهان نیز ارتباط دارند، معمولاً در طول سال، برنامه‌های فرهنگی آموزشی مختلفی را اجرا می‌کنند و درصددند با ایجاد ارتباطات مؤثر و سازنده، با رهبران قبایل و شخصیت‌های با نفوذ شهری و روستایی، جایگاه زنان را در این کشور مستحکم و نابرابری‌های آشکار و نهان بین زنان و مردان در این کشور را- حتی به‌طور نسبی- برطرف کنند. | این سازمان‌ها که با همتایان خود در دیگر کشورهای جهان نیز ارتباط دارند، معمولاً در طول سال، برنامه‌های فرهنگی آموزشی مختلفی را اجرا می‌کنند و درصددند با ایجاد ارتباطات مؤثر و سازنده، با رهبران قبایل و شخصیت‌های با نفوذ شهری و روستایی، جایگاه زنان را در این کشور مستحکم و نابرابری‌های آشکار و نهان بین زنان و مردان در این کشور را- حتی به‌طور نسبی- برطرف کنند <ref name=":4" />. | ||
==== [[زنان و سیاست در مالی|زنان و سیاست]] ==== | ==== [[زنان و سیاست در مالی|زنان و سیاست]] ==== | ||
طیّ دو دهۀ گذشته، زنان تحصیل‌کردۀ مالی تلاش گسترده‌ای را برای ورود به عرصه‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی این کشور آغاز کرده‌اند و در حال حاضر تعداد قابل توجّهی از زنان تحصیل‌کردۀ این کشور در مشاغل و پست‌های مهم سیاسی، فرهنگی و اجتماعی حضور دارند. خانم آمیناتا درامان ترائوره | طیّ دو دهۀ گذشته، زنان تحصیل‌کردۀ مالی تلاش گسترده‌ای را برای ورود به عرصه‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی این کشور آغاز کرده‌اند و در حال حاضر تعداد قابل توجّهی از زنان تحصیل‌کردۀ این کشور در مشاغل و پست‌های مهم سیاسی، فرهنگی و اجتماعی حضور دارند. خانم آمیناتا درامان ترائوره (Aminata Dramane Traore) نویسنده و وزیر سابق فرهنگ و گردشگری مالی، از مشهور‌‌‌‌ترین این زنان است که در خصوص تصویب برخی قوانین مجمع ملی این کشور در حمایت از حقوق زنان مالی بسیار تأثیرگذار بوده است. وی در دهۀ 2000 میلادی به مدت چند سال هماهنگ‌کنندۀ برنامۀ توسعۀ سازمان ملل و عضو هیأت مدیرۀ سازمان خدمات رسانه‌ای بین‌المللی بود. خانم سیدیبه آمیناتا دیالو(Sidibe Aminata Diallo) استاد [[دانشگاه باماکو]] و رهبر یکی از احزاب سیاسی کشور، از دیگر چهره‌های مشهور سیاسی زن مالیایی است که در سال 2007، برای نخستین بار یکی از هشت نامزد ریاست جمهوری این کشور بود و از این نظر به شهرت زیادی در غرب آفریقا دست یافت. خانم سی کادیاتو سوو نیز در سال 1994 به‌مدت یک سال وزیر امور خارجه مالی بود.خانم سیسیه مریام کایداما سیدیبه از دیگر زنان مشهور این کشور است که در سال 2011 (تا کودتای مارس 2012 و سرنگونی دولت تومانی توره) به نخست‌وزیری مالی منصوب شد و جایگاه اجتماعی زنان را از نقطه نظر برابری با مردان تا حدودی ارتقا بخشید<ref name=":4" />. | ||
=== [[مشكلات اجتماعی زنان در مالی|مشکلات اجتماعی زنان]] === | |||
=== | ==== [[مشارکت زنان کشور مالی در فعالیت های اجتماعی]] ==== | ||
==== زنان و آموزش و پرورش ==== | ==== زنان و آموزش و پرورش ==== | ||
در دو دهۀ گذشته زنان توانسته‌اند از امکانات تحصیل در مقاطع ابتدایی و متوسطه برخوردار شوند و در حال حاضر، تعداد قابل توجّهی از دختران جوان، در دانشگاه‌های این کشور به تحصیل مشغول‌اند. با این همه هنوز هم بسیاری از خانواده‌ها، به‌ویژه در روستاها، از ثبت نام دختران خردسال خود در مدارس خودداری می‌کنند و یا به آنان فقط اجازۀ تحصیل حداکثر تا مقطع ابتدایی می‌دهند و بعد از آن ترجیحاً دختران خود را روانۀ خانۀ شوهر می‌کنند تا نان‌خوری از خانواده کم شود! این وضعیت در مقاطع آموزش متوسطه و تحصیلات عالیه نیز وجود دارد. براساس جدیدترین آمار سازمان ملل متحد، درصد باسوادان در بین زنان کشور مالی، 38 درصد کل جامعه است. | در دو دهۀ گذشته زنان توانسته‌اند از امکانات تحصیل در مقاطع ابتدایی و متوسطه برخوردار شوند و در حال حاضر، تعداد قابل توجّهی از دختران جوان، در دانشگاه‌های این کشور به تحصیل مشغول‌اند. با این همه هنوز هم بسیاری از خانواده‌ها، به‌ویژه در روستاها، از ثبت نام دختران خردسال خود در مدارس خودداری می‌کنند و یا به آنان فقط اجازۀ تحصیل حداکثر تا مقطع ابتدایی می‌دهند و بعد از آن ترجیحاً دختران خود را روانۀ خانۀ شوهر می‌کنند تا نان‌خوری از خانواده کم شود! این وضعیت در مقاطع آموزش متوسطه و تحصیلات عالیه نیز وجود دارد. براساس جدیدترین آمار سازمان ملل متحد، درصد باسوادان در بین زنان کشور مالی، 38 درصد کل جامعه است<ref>برگرفته از سایت https://www.undp.org</ref>. | ||
==== زنان و اشتغال ==== | ==== زنان و اشتغال ==== | ||
با وجود تأکید دولت مالی بر شرایط مساوی زنان و مردان در دست‌یابی به فرصت‌های شغلی، زنان مالیایی هم‌چنان برای استخدام در بخش‌های دولتی و خصوصی، با مشکلات زیادی مواجه‌اند . این در حالی است که با توجّه به بی‌کاری گستردۀ حاکم بر کشور، مراکز دولتی و خصوصی معمولاً ترجیح می‌دهند مردان را- حتی با تخصص‌های پایین‌تر در مقایسه با زنان- استخدام کنند. در | با وجود تأکید دولت مالی بر شرایط مساوی زنان و مردان در دست‌یابی به فرصت‌های شغلی، زنان مالیایی هم‌چنان برای استخدام در بخش‌های دولتی و خصوصی، با مشکلات زیادی مواجه‌اند. این در حالی است که با توجّه به بی‌کاری گستردۀ حاکم بر کشور، مراکز دولتی و خصوصی معمولاً ترجیح می‌دهند مردان را- حتی با تخصص‌های پایین‌تر در مقایسه با زنان- استخدام کنند. در مراکزی هم که زنان فرصت استخدام می‌یابند، به امکانات رفاهی آنان توجّه‌ای نمی‌شود و کارفرمایان، معمولاً از پرداخت حق بیمه آنها خودداری می‌کنند. درحال حاضر و براساس اطلاعات موجود و خوش‌بینانه‌ترین شرایط، فقط 25 درصد از زنان در ادارات دولتی و مراکز خصوصی مشغول به کار هستند<ref>- Violence Against Women In Mali, Human Rights Committee. Seventy-Seventh Session– 17 March- 4 April 2003, Un-Omtc</ref>. | ||
==== زنان و ازدواج ==== | ==== [[ازدواج در مالی|زنان و ازدواج]] ==== | ||
ازدواج در سنین کمتر از پانزده سالگی، یکی از معضلات اساسی زنان کشور مالی است و هرچند براساس قانون، زنان این کشور باید بعد از هجده سالگی ازدواج کنند اما اکثر خانواده‌های شهری و روستایی، با استفاده از تبصرۀ قانون ازدواج مالی (رضایت والدین و اجازۀ مخصوص قاضی) و در بسیاری موارد نیز با نادیده گرفتن آن، دختران خود را در سنین بین 10 تا 15 سالگی روانۀ خانۀ همسر می‌کنند. رضایت یا عدم رضایت دختران در امر ازدواج اهمّیتی ندارد، بیشتر پدران روستایی، دختران خردسال خود را به عقد مردانی در می‌آورند که بیش از بیست سال با آنها تفاوت سنی فاحشی دارند. در این موارد، مهمترین عامل برای نکاح، میزان شیر‌بهایی است که داماد می‌تواند به پدرزن خود تقدیم کند! پدیدۀ چند همسری و زندگی دسته جمعی چند زن با یک شوهر، به‌ویژه در مناطق روستایی، از دیگر مشکلات اجتماعی زنان مالی به‌شمار می‌آید . | ازدواج در سنین کمتر از پانزده سالگی، یکی از معضلات اساسی زنان کشور [[مالی]] است و هرچند براساس قانون، زنان این کشور باید بعد از هجده سالگی ازدواج کنند اما اکثر خانواده‌های شهری و روستایی، با استفاده از تبصرۀ قانون ازدواج مالی (رضایت والدین و اجازۀ مخصوص قاضی) و در بسیاری موارد نیز با نادیده گرفتن آن، دختران خود را در سنین بین 10 تا 15 سالگی روانۀ خانۀ همسر می‌کنند. رضایت یا عدم رضایت دختران در امر ازدواج اهمّیتی ندارد، بیشتر پدران روستایی، دختران خردسال خود را به عقد مردانی در می‌آورند که بیش از بیست سال با آنها تفاوت سنی فاحشی دارند. در این موارد، مهمترین عامل برای نکاح، میزان شیر‌بهایی است که داماد می‌تواند به پدرزن خود تقدیم کند! پدیدۀ چند همسری و زندگی دسته جمعی چند زن با یک شوهر، به‌ویژه در مناطق روستایی، از دیگر مشکلات اجتماعی زنان مالی به‌شمار می‌آید<ref name=":4" />. | ||
==== زنان و بهداشت ==== | ==== [[وضعیت بهداشتی و سلامتی زنان مالی|زنان و بهداشت]] ==== | ||
به‌دلیل کمبود مراکز بهداشتی و درمانی در کشور مالی– خصوصاً در مناطق روستایی کشور- زنان مالیایی همواره با مشکلات بهداشتی فراوانی مواجه‌اند که مرگ و میر حین زایمان و یا بر اثر ابتلا به بیماری‌های واگیردار و عفونت‌های ناشی از برخی سنت‌های غلط قومی- قبیلگی مانند ختنه، از عمده‌ترین این مشکلات است. | به‌دلیل کمبود مراکز بهداشتی و درمانی در کشور مالی– خصوصاً در مناطق روستایی کشور- زنان مالیایی همواره با مشکلات بهداشتی فراوانی مواجه‌اند که مرگ و میر حین زایمان و یا بر اثر ابتلا به بیماری‌های واگیردار و عفونت‌های ناشی از برخی سنت‌های غلط قومی- قبیلگی مانند ختنه، از عمده‌ترین این مشکلات است. | ||
براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، طیّ سال‌های 2008 تا 2010، ده‌ها مورد از مرگ دخترانی که بین 12تا 15 سالگی ازدواج کرده‌اند، در این کشور به ثبت رسیده و علت عمدۀ آن زایمان زودرس، هنگام تولد نوزاد و یا عفونت‌های ناشی از عمل ختنه است . | براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، طیّ سال‌های 2008 تا 2010، ده‌ها مورد از مرگ دخترانی که بین 12تا 15 سالگی ازدواج کرده‌اند، در این کشور به ثبت رسیده و علت عمدۀ آن زایمان زودرس، هنگام تولد نوزاد و یا عفونت‌های ناشی از عمل ختنه است <ref>برگرفته از سایت The State Of World's Midwifery 2011,Retrieved From : https://Www.United Nations Population Fund.Org<nowiki/>/ 2011</ref>. | ||
==== [[نقض قوانین مربوط به زنان مالی|نقض قوانین مربوط به زنان]] ==== | ==== [[نقض قوانین مربوط به زنان مالی|نقض قوانین مربوط به زنان]] ==== | ||
هرچند در قانون اساسی مالی هرگونه تبعیض نژادی بر مبنای خاستگاه اجتماعی، زبان، نژاد و جنس مردود است، با این حال حقوق زنان در بسیاری موارد نقض می‌شود و اکثر مردان، زنان و دختران خود را شکنجه و آزار و در صورت نافرمانی، تنبیه بدنی می‌کنند. | هرچند در قانون اساسی مالی هرگونه تبعیض نژادی بر مبنای خاستگاه اجتماعی، زبان، نژاد و جنس مردود است، با این حال حقوق زنان در بسیاری موارد نقض می‌شود و اکثر مردان، زنان و دختران خود را شکنجه و آزار و در صورت نافرمانی، تنبیه بدنی می‌کنند. | ||
قانون خانوادۀ کشور مالی که مجلس ملی کشور نیز آن را تصویب کرده، حقوق زن و مرد را در امور طلاق، ارث، تربیت فرزندان و ... مساوی در نظر گرفته است، با این حال زنان در مقایسه با مردان عملاًً از حقوق کمتری برخوردارند و بسیاری از آنان به‌دلیل بی‌سوادی و عدم اطلاع از قوانین موجود، در مواقع ضروری نمی‌توانند از حقوق حقۀ خود دفاع کنند. | قانون خانوادۀ کشور مالی که مجلس ملی کشور نیز آن را تصویب کرده، حقوق زن و مرد را در امور طلاق، ارث، تربیت فرزندان و... مساوی در نظر گرفته است، با این حال زنان در مقایسه با مردان عملاًً از حقوق کمتری برخوردارند و بسیاری از آنان به‌دلیل بی‌سوادی و عدم اطلاع از قوانین موجود، در مواقع ضروری نمی‌توانند از حقوق حقۀ خود دفاع کنند. | ||
وزارت زنان، کودکان و خانوادۀ مالی، در دو دهۀ گذشته و خصوصاً براساس برنامۀ ملی سال‌های 2008-2004 تلاش کرده تا بی‌عدالتی‌های موجود را بین زنان و مردان کشور کاهش دهد و با اجرای برنامه‌های اجتماعی، فرهنگی و آموزشی، از حقوق زنان کشور به‌ویژه در مناطق روستایی حمایت کند و جایگاه آنان را در جامعه مساوی با مردان قرار دهد. با این حال این اقدامات تاکنون چندان مثمر‌ثمر نبوده است و بانوان مالیایی هم‌چنان از مشکلات حقوقی فراوان رنج می‌برند. | وزارت زنان، کودکان و خانوادۀ مالی، در دو دهۀ گذشته و خصوصاً براساس برنامۀ ملی سال‌های 2008-2004 تلاش کرده تا بی‌عدالتی‌های موجود را بین زنان و مردان کشور کاهش دهد و با اجرای برنامه‌های اجتماعی، فرهنگی و آموزشی، از حقوق زنان کشور به‌ویژه در مناطق روستایی حمایت کند و جایگاه آنان را در جامعه مساوی با مردان قرار دهد. با این حال این اقدامات تاکنون چندان مثمر‌ثمر نبوده است و بانوان مالیایی هم‌چنان از مشکلات حقوقی فراوان رنج می‌برند<ref name=":5">Mali: Violence Against Women On Rise, Bamako, 2 October 2008 (Irin)].</ref>. | ||
=== | === [[آسیب شناسی اجتماعی در مالی|آسیب‌شناسی اجتماعی]] === | ||
با وجود برخی پیشرفت‌های نسبی در وضعیت اجتماعی این کشور؛ در دو دهۀ اخیر، جامعۀ سنتی مالی هم‌چنان از مشکلات و معضلات بسیاری رنج می‌برد. از منظر آسیب‌شناسی اجتماعی، بخش عمده‌ای از این مشکلات، ریشه در گذشته دارد و به دورۀ حاکمیت استعمار فرانسه بر این کشور بازمی‌گردد. پاره‌ای از این معضلات نیز ناشی از فقر عمیق حاکم بر جامعه است که خسارات سنگینی بر زیرساخت‌های اجتماعی جامعه وارد می‌کند. اساسی‌ترین مشکلات فعلی جامعۀ مالی عبارتند از: | با وجود برخی پیشرفت‌های نسبی در وضعیت اجتماعی این کشور؛ در دو دهۀ اخیر، جامعۀ سنتی مالی هم‌چنان از مشکلات و معضلات بسیاری رنج می‌برد. از منظر آسیب‌شناسی اجتماعی، بخش عمده‌ای از این مشکلات، ریشه در گذشته دارد و به دورۀ حاکمیت استعمار فرانسه بر این کشور بازمی‌گردد. پاره‌ای از این معضلات نیز ناشی از فقر عمیق حاکم بر جامعه است که خسارات سنگینی بر زیرساخت‌های اجتماعی جامعه وارد می‌کند. اساسی‌ترین مشکلات فعلی جامعۀ مالی عبارتند از: | ||
==== جنگ داخلی ==== | ==== [[جنگ های داخلی کشور مالی|جنگ داخلی]] ==== | ||
یکی از مشکلات بزرگ اجتماعی– و در عین حال سیاسی- کشور مالی، در دهه‌های 1960، 1980،1990، 2000 و2010 میلادی که هم‌چنان تداوم دارد، شورش قبایل طوارق منطقۀ شمال و شمال شرق این کشور است. [[طوارق در مالی|طوارق]] طیّ پنجاه سال گذشته و با هدف تأسیس دولت مستقل و یا کسب خودمختاری از دولت، جنگ داخلی گسترده‌ای را در چند مقطع با دولت این کشور آغاز کردند که منجر به قتل عام و آوارگی گروه زیادی از مردم طوارق و کشته شدن بسیاری از نظامیان مالی شد. | یکی از مشکلات بزرگ اجتماعی– و در عین حال سیاسی- کشور مالی، در دهه‌های 1960، 1980،1990، 2000 و2010 میلادی که هم‌چنان تداوم دارد، شورش قبایل طوارق منطقۀ شمال و شمال شرق این کشور است. [[طوارق در مالی|طوارق]] طیّ پنجاه سال گذشته و با هدف تأسیس دولت مستقل و یا کسب خودمختاری از دولت، جنگ داخلی گسترده‌ای را در چند مقطع با دولت این کشور آغاز کردند که منجر به قتل عام و آوارگی گروه زیادی از مردم طوارق و کشته شدن بسیاری از نظامیان مالی شد. | ||
هرچند شورش قبایل [[طوارق در مالی|طوارق]] مالی دلایل مختلفی | هرچند شورش قبایل [[طوارق در مالی|طوارق]] مالی دلایل مختلفی داشته ولی علت اصلی آن خشم و نارضایتی قبایل [[طوارق در مالی|طوارق]] از بی توجهی دولت به وضعیت اجتماعی و اقتصادی و مناطق محل استقرار آنها بوده است. | ||
نخستین شورش [[طوارق در مالی|طوارق]] مالی در سال 1963 و فقط سه سال پس از استقلال این کشور پدید آمد که علاوه بر واکنش خشونت‌آمیز و تند دولت، پس از مدت کوتاهی به‌سختی سرکوب شد. طیّ سال‌های 4-1972 و 85-1982 و در پی بروز دو قحطیّ بزرگ در مناطق صحرایی کشور مالی که منجر به از بین رفتن گله‌های گاو و گوسفند شد، گروه‌های زیادی از [[طوارق در مالی|طوارق]] کوچ‌نشین ساکن مالی، به‌دلیل شرایط وخیم اقتصادی منطقۀ سکونت خود، ناچار به کشورهای الجزایر و لیبی گریختند و در اردوگاه‌هایی که در مناطق جنوبی این کشورها و با کمک سازمان ملل برپا گردیده بود، اسکان یافتند. دولت مالی با سوءاستفاده از کمک‌های نقدی و جنسی دریافت شده از دیگر کشورهای جهان و عدم توزیع آن در مناطق طوارق‌نشین که منجر به فاجعۀ انسانی بزرگی شد، به‌سختی مورد انتقاد قرار گرفت و از آن زمان، برخی گروه‌های شورشی ضد دولت مالی، در بین طوارق مهاجر به لیبی و الجزایر و [[طوارق در مالی|طوارق]] ساکن مالی پدید آمدند. | نخستین شورش [[طوارق در مالی|طوارق]] مالی در سال 1963 و فقط سه سال پس از استقلال این کشور پدید آمد که علاوه بر واکنش خشونت‌آمیز و تند دولت، پس از مدت کوتاهی به‌سختی سرکوب شد. طیّ سال‌های 4-1972 و 85-1982 و در پی بروز دو قحطیّ بزرگ در مناطق صحرایی کشور مالی که منجر به از بین رفتن گله‌های گاو و گوسفند شد، گروه‌های زیادی از [[طوارق در مالی|طوارق]] کوچ‌نشین ساکن مالی، به‌دلیل شرایط وخیم اقتصادی منطقۀ سکونت خود، ناچار به کشورهای الجزایر و لیبی گریختند و در اردوگاه‌هایی که در مناطق جنوبی این کشورها و با کمک سازمان ملل برپا گردیده بود، اسکان یافتند. دولت مالی با سوءاستفاده از کمک‌های نقدی و جنسی دریافت شده از دیگر کشورهای جهان و عدم توزیع آن در مناطق طوارق‌نشین که منجر به فاجعۀ انسانی بزرگی شد، به‌سختی مورد انتقاد قرار گرفت و از آن زمان، برخی گروه‌های شورشی ضد دولت مالی، در بین طوارق مهاجر به لیبی و الجزایر و [[طوارق در مالی|طوارق]] ساکن مالی پدید آمدند. | ||
[[طوارق در مالی|طوارق]] مخالف دولت، با مشاهدۀ ضعف و ناتوانی دولت‌مردان در بهبود وضعیت زندگی آنها و به حاشیه رانده شدن اقوام [[طوارق در مالی|طوارق]] در دورۀ حاکمیت ژنرال موسی ترائوره، به سال 1990 سر به شورش برداشتند و به برخی ادارات دولتی در شهر گائو حمله قرار کردند. جنگ دولت با جدایی‌طلبان طوارق تا سال 1992 و بر سرکار آمدن دکتر [[آلفاعمر کناره]] ادامه داشت و پس از وعده‌های [[آلفاعمر کناره]] در اعطای آزادی بیشتر به [[طوارق در مالی|طوارق]] و اعطای برخی پست‌های مهم به آنها- از جمله واگذاری پست نخست وزیری به یکی از سیاست‌مداران [[طوارق در مالی|طوارق]]- خاتمه یافت. | [[طوارق در مالی|طوارق]] مخالف دولت، با مشاهدۀ ضعف و ناتوانی دولت‌مردان در بهبود وضعیت زندگی آنها و به حاشیه رانده شدن اقوام [[طوارق در مالی|طوارق]] در دورۀ حاکمیت ژنرال موسی ترائوره، به سال 1990 سر به شورش برداشتند و به برخی ادارات دولتی در شهر گائو حمله قرار کردند. جنگ دولت با جدایی‌طلبان طوارق تا سال 1992 و بر سرکار آمدن دکتر [[آلفاعمر کناره]] ادامه داشت و پس از وعده‌های [[آلفاعمر کناره]] در اعطای آزادی بیشتر به [[طوارق در مالی|طوارق]] و اعطای برخی پست‌های مهم به آنها- از جمله واگذاری پست نخست وزیری به یکی از سیاست‌مداران [[طوارق در مالی|طوارق]]- خاتمه یافت<ref>.Prasse, Karl G. ''The Tuaregs: The Blue People,'' 1995-page 12</ref>. | ||
در پی شورش مجدد گروه‌هایی از قبایل [[طوارق در مالی|طوارق]] که از سوی لیبی مسلح شده بودند و حملۀ شدید آنها به شهر گائو، جنگ داخلی مالی بار دیگر شعله‌ور شد و ارتش به حملات [[طوارق در مالی|طوارق]] شورشی پاسخ داد. این جنگ سرانجام در سال 1995 و به‌دنبال میانجی‌گری برخی مقامات دولتی و ریش‌سفیدان [[طوارق در مالی|طوارق]] متوقف شد و در سال 1996 و با شروع جشنی موسوم به جشن اسلحه سوزان در تمبوکتو، طوارقی‌ها ضمن تحویل اسلحه‌های خود به دولت، معاهدۀ صلح را با مقامات دولتی مالی امضا کردند. با | در پی شورش مجدد گروه‌هایی از قبایل [[طوارق در مالی|طوارق]] که از سوی لیبی مسلح شده بودند و حملۀ شدید آنها به شهر گائو، جنگ داخلی مالی بار دیگر شعله‌ور شد و ارتش به حملات [[طوارق در مالی|طوارق]] شورشی پاسخ داد. این جنگ سرانجام در سال 1995 و به‌دنبال میانجی‌گری برخی مقامات دولتی و ریش‌سفیدان [[طوارق در مالی|طوارق]] متوقف شد و در سال 1996 و با شروع جشنی موسوم به جشن اسلحه سوزان در تمبوکتو، طوارقی‌ها ضمن تحویل اسلحه‌های خود به دولت، معاهدۀ صلح را با مقامات دولتی مالی امضا کردند. با این حال دولت از واگذاری مشاغل مهم دولتی به [[طوارق در مالی|طوارق]] و فقرزدایی منطقه کیدال خودداری کرد و قبایل طوارق ساکن این منطقه شدیداً خشمگین و به‌دلیل مشکلات ناشی از خشکسالی و شرایط وخیم اقتصادی این منطقه، ناچار شدند به مشاغل سیاهی مانند قاچاق کالا و مواد مخدر روی آورند<ref>Bingen, R. . James, D. , And M. Staatz .J .''Democracy And Development In Mali'' , 2000,Pp.122-6</ref>. | ||
در سال 2006 گروهی از جنگجویان سابق [[طوارق در مالی|طوارق]]، که در جنگ داخلی سال‌های 1990 تا 1995 شزکت داشتند، سازمان موسوم به «ائتلاف دموکراتیک 23 می 2006 برای تغییر» | در سال 2006 گروهی از جنگجویان سابق [[طوارق در مالی|طوارق]]، که در جنگ داخلی سال‌های 1990 تا 1995 شزکت داشتند، سازمان موسوم به «ائتلاف دموکراتیک 23 می 2006 برای تغییر»(May 23, 2006 Democratic Alliance for change) را تشکیل دادند و عملیات نظامی را در شمال این کشور آغاز کردند که چندین ماه به طول انجامید. شورشیان طوارقی با میانجی‌گری دولت الجزایر در ماه ژوئن 2006 قرارداد صلحی را با دولت در الجزیره منعقد کردند. | ||
نارضایتی‌های موجود در این منطقه، که حالت آتش زیر خاکستر را داشت، در سال 2007 منجر به بروز شورش گروه دیگری از [[طوارق در مالی|طوارق]] ناراضی جدا شده از «ائتلاف دموکراتیک 23می2006 برای تغییر» شد. حملات شورشیان مزبور به مراکز دولتی و از جمله بخش‌هایی از شهر تاریخی تمبوکتو با واکنش شدید ارتش مالی مواجه گردید و تعداد زیادی از طرفین کشته و زخمی و مناطقی از شهر [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] نیز دچار آسیب شد. رهبران سابق شورشی [[طوارق در مالی|طوارق]] مالی مدعی شدند که بخش عمدۀ این حملات را شورشیان طوارق ساکن نیجر انجام داده‌اند و خواستار پایان یافتن حملات شورشیان طوارقی به مناطق مسکونی شدند. متعاقب درخواست ریش‌سفیدان طوارقی، مذاکرات صلح بین دولت و طوارق شورشی برقرار شد و جنگ دوم طوارق، رسماً پایان یافت | نارضایتی‌های موجود در این منطقه، که حالت آتش زیر خاکستر را داشت، در سال 2007 منجر به بروز شورش گروه دیگری از [[طوارق در مالی|طوارق]] ناراضی جدا شده از «ائتلاف دموکراتیک 23می2006 برای تغییر» شد. حملات شورشیان مزبور به مراکز دولتی و از جمله بخش‌هایی از شهر تاریخی تمبوکتو با واکنش شدید ارتش مالی مواجه گردید و تعداد زیادی از طرفین کشته و زخمی و مناطقی از شهر [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] نیز دچار آسیب شد. رهبران سابق شورشی [[طوارق در مالی|طوارق]] مالی مدعی شدند که بخش عمدۀ این حملات را شورشیان طوارق ساکن نیجر انجام داده‌اند و خواستار پایان یافتن حملات شورشیان طوارقی به مناطق مسکونی شدند. متعاقب درخواست ریش‌سفیدان طوارقی، مذاکرات صلح بین دولت و طوارق شورشی برقرار شد و جنگ دوم طوارق، رسماً پایان یافت<ref name=":16">برگرفته از سایت [[wikipedia:History_of_Mal|https://www.historyofmali.com]] </ref>. | ||
با وجود پایان یافتن جنگ دوم [[طوارق در مالی|طوارق]] و دولت در سال 2007، حملات پراکندۀ گروه‌های مختلف شورشی طوارق به شهرهای شمالی مالی با حمایت معمر قذافی رهبر وقت لیبی، ادامه یافت و این در حالی بود که قذافی به ظاهر نقش میانجی را به‌عهده داشت و طرفین را به مذاکره و صلح ترغیب می‌نمود. | با وجود پایان یافتن جنگ دوم [[طوارق در مالی|طوارق]] و دولت در سال 2007، حملات پراکندۀ گروه‌های مختلف شورشی طوارق به شهرهای شمالی مالی با حمایت معمر قذافی رهبر وقت لیبی، ادامه یافت و این در حالی بود که قذافی به ظاهر نقش میانجی را به‌عهده داشت و طرفین را به مذاکره و صلح ترغیب می‌نمود. | ||
در سال 2007 حملات نامتمرکز دولت به پایگاه شورشیان طوارقی در مرزهای مالی و الجزایر و حملات گاه و بیگاه شورشیان به نظامیان مالیایی ادامه یافت. احمد تومانی توره رسماً آمادگی دولت را برای مذاکره با ناراضیان طوارقی اعلام کرد. در چنین شرایطیّ، حملۀ ناموفق موشکی شورشیان به یک فروند هواپیمای نظامی | در سال 2007 حملات نامتمرکز دولت به پایگاه شورشیان طوارقی در مرزهای مالی و الجزایر و حملات گاه و بیگاه شورشیان به نظامیان مالیایی ادامه یافت. احمد تومانی توره رسماً آمادگی دولت را برای مذاکره با ناراضیان طوارقی اعلام کرد. در چنین شرایطیّ، حملۀ ناموفق موشکی شورشیان به یک فروند هواپیمای نظامی سی130 آمریکایی که سلاح‌های نظامی را برای ارتش مالی حمل می‌کرد، بحرانی در این منطقه پدید آورد و توجه جهانیان را به خود جلب نمود.جنگ‌های پراکنده شورشیان طوارقی با دولت مالی در سال 2008 و در شرایطیّ ادامه یافت که این کشور با طغیان رود نیجر و افزایش قیمت مواد غذایی به شدت تحت فشار بود. بنابراین، در پی درخواست دولت مالی از الجزایر، برای میانجی‌گری در حل این بحران و نظارت بر مرزهای جنوبی خود با مالی، مذاکرات صلح سازمان «ائتلاف دموکراتیک 23می2006» با دولت و وساطت سفیر الجزایر در مالی آغاز شد. در جریان این مذاکرات، علاوه بر آزادی 92 نفر از اسیران نظامی نزد [[طوارق در مالی|طوارق]] و فرمان عفو عمومی شورشیان، دولت مالی با استخدام گروهی از طوارق در ارتش موافقت کرد. این صلح جایگاه الجزایر را در منطقۀ بیابانی صحرای بزرگ آفریقا ارتقا بخشید و این کشور از رقیب سنتی خود لیبی، که مدعی نقش میانجی در خاتمه دادن به جنگ [[طوارق در مالی|طوارق]] شورشی نیجر و مالی بود، پیشی گرفت. در این میان، ابراهیم اق باهانگا(Ibrahim Ag Bahanga) رهبر سابق سازمان «ائتلاف دموکراتیک 23می2006»، از امضای این پیمان صلح خودداری کرد و به لیبی پناهنده شد<ref>برگرفته از سایت [[wikipedia:Tuareg_rebellion_(1990–1995)|https://www.tuareq civilwar in nigar and mali .com]] </ref>. | ||
ابراهیم در اواخر سال 2008 به تبعید خود خواسته‌اش در لیبی پایان داد و ضمن بازگشت به مالی، حملات خویش را به پادگان‌های ارتش مالی در مرز این کشور با موریتانی آغاز کرد. وی که رهبری سازمان «ائتلاف طوارق شمال مالی برای ایجاد تغییر» | ابراهیم در اواخر سال 2008 به تبعید خود خواسته‌اش در لیبی پایان داد و ضمن بازگشت به مالی، حملات خویش را به پادگان‌های ارتش مالی در مرز این کشور با موریتانی آغاز کرد. وی که رهبری سازمان «ائتلاف طوارق شمال مالی برای ایجاد تغییر»(Alliance Touaregue Nord Mali Pour Le Changement (ATNMC)) را بر عهده داشت، علاوه بر حمله به پادگان‌های نظامی، چندتن از رهبران [[طوارق در مالی|طوارق]] را که با دولت مالی صلح کرده بودند، به جرم خیانت به آرمان‌های ملت طوارق به قتل رساند و محیطیّ مملو از ناامنی در مناطق شمالی این کشور به‌وجود آورد. به‌دنبال این حملات وحشیانه و به گروگان گرفتن چند گردشگر خارجی در جنوب شرق مالی، که به طرفداران ابراهیم نسبت داده شد،- اگر چه وی هرگونه دخالت گروه خود را در این گروگان‌گیری رد کرد- حملات تلافی‌جویانۀ ارتش مالی به پایگاه‌های نظامی شورشیان در غرب «آگلهوک»(Aguelhoc) و منطقه کیدال، تشدید و موجب قتل تعدادی از شورشیان گردید[vii]. | ||
پس از یک‌سری حملات متقابل طرفین به یکدیگر، سرانجام «ائتلاف طوارق شمال مالی برای ایجاد تغییر» خواستار صلح با دولت و میانجی‌گری الجزایر شد، که با رد این درخواست از سوی دولت‌مردان مالی و جنایتکار خواندن آنان، گروهی از طوارق که دچار دودسته‌گی و تفرقه شده بودند، از ابراهیم جدا شدند و با عبور از مرزهای الجزایر، در این کشور اقامت گزیدند و پنجمین جنگ داخلی [[طوارق در مالی|طوارق]] با دولت در سال 2009 پایان یافت | پس از یک‌سری حملات متقابل طرفین به یکدیگر، سرانجام «ائتلاف طوارق شمال مالی برای ایجاد تغییر» خواستار صلح با دولت و میانجی‌گری الجزایر شد، که با رد این درخواست از سوی دولت‌مردان مالی و جنایتکار خواندن آنان، گروهی از طوارق که دچار دودسته‌گی و تفرقه شده بودند، از ابراهیم جدا شدند و با عبور از مرزهای الجزایر، در این کشور اقامت گزیدند و پنجمین جنگ داخلی [[طوارق در مالی|طوارق]] با دولت در سال 2009 پایان یافت<ref name=":16" />. | ||
ششمین جنگ داخلی شورشیان [[طوارق در مالی|طوارق]] با دولت و ارتش مالی از اواخر سال 2010 مجدداً آغاز شد و در حال حاضر، رهبری آنها را «نهضت آزادی‌بخش ملی آزاواد» | ششمین جنگ داخلی شورشیان [[طوارق در مالی|طوارق]] با دولت و ارتش مالی از اواخر سال 2010 مجدداً آغاز شد و در حال حاضر، رهبری آنها را «نهضت آزادی‌بخش ملی آزاواد»(Azawad National Liberation Movement (MIVLA)) بر عهده دارد. شورشیان مزبور[viii] که برخی از آنها در جریان جنگ داخلی لیبی در ارتش معمر قذافی به عنوان مزدور خدمت می‌کردند و از این طریق به سلاح‌های مجهزی دست یافته بودند، پس از سرنگونی قذافی به کشور بازگشته و (با حمایت غیرمستقیم فرانسه) حملات خود به شهرها و روستاهای مالی و مراکز دولتی را شروع نمودند که این وضعیت تاکنون (تا زمان نگارش این بخش از کتاب در اواخر آذر1391) ادامه دارد. شورشیان طوارق از اواخر فروردین سال 1391 با اعلام استقلال منطقۀ آزواد -که محدودۀ وسیعی از غرب تا شمال مالی (دو سوم خاک کشور) را دربرمی‌گیرد- و تصرف ایالات مهم گائو، کیدال و [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]]، بحران بزرگی را در منطقه غرب آفریقا به وجود آورده‌اند. در واکنش به اشغال ایالات مزبور، تاکنون اتّحادیۀ آفریقا، جامعۀ اقتصادی کشورهای‌های غرب آفریقا (اکواس)، سازمان ملل متحد و بعضی از کشورها آن را محکوم نموده‌اند و دولت فرانسه با اعزام نظامیان خود در حال عقب راندن آنان از مناطق اشغالی است. اعضای اکواس نیز در اجلاس سران کشورهای عضو تصمیم گرفته‌اند در صورت تداوم وضعیت بحرانی در شمال مالی، در آیندۀ نزدیک و با حمایت جامعۀ بین‌المللی، گزینۀ نظامی را برای آزاد سازی ایالات شمالی مالی در دستور کار قرار دهند. | ||
در حال حاضر علاوه بر جنبش ملی آزادی‌بخش آزواد و گروه اسلامگرای انصار، دو گروه القاعدۀ مغرب اسلامی و جنبش جهادی اسلامی درغرب آفریقا نیز در شمال مالی حضور دارند.[ | در حال حاضر علاوه بر جنبش ملی آزادی‌بخش آزواد و گروه اسلامگرای انصار، دو گروه القاعدۀ مغرب اسلامی و جنبش جهادی اسلامی درغرب آفریقا نیز در شمال مالی حضور دارند.[viii] این درحالی است که دولت تومانی توره تا قبل از سرنگونی، درصدد ایجاد تفرقه و دو دستگی بین این شورشیان بود و موفق به صلح و مذاکره با گروهی از مزدوران طوارقی شاغل در ارتش قذافی نیز شده بود. جنگ داخلی مالی که بخش عمده‌ای از سرمایه‌های ملی این کشور را نابود ساخته است، هم‌چنان ادامه دارد و هرچند با پیشروی نیروهای فرانسه در شمال مالی، شورشیان در حال پناه بردن به مناطق بیابانی می‌باشند ولی آنچه مشخص است این بحران داخلی که سرمایه‌های عظیمی از این کشور فقیر را به یغما برده، در آینده نزدیک خاتمه نخواهد یافت و شورشیان طوارقی به همراه گروه هایی از سازمان های تندرو وابسته به القاعده حملات خود را به مراکز مختلف شهری و روستایی و تاسیسات دولتی در بخش‌های شمالی مالی ادامه خواهند داد. | ||
==== [[قاچاق مواد مخدر در مالی|قاچاق مواد مخدر]] ==== | ==== [[قاچاق مواد مخدر در مالی|قاچاق مواد مخدر]] ==== | ||
از مشکلات مهم اجتماعی کشور مالی [[قاچاق مواد مخدر در مالی|قاچاق مواد مخدر]] است که از راه صحرای بزرگ آفریقا و مرزهای این کشور با کشورهای موریتانی و الجزایر انجام می‌شود . بخش مهمّی از قاچاق محموله‌های کوچک و بزرگ مواد مخدر را قبایل [[طوارق در مالی|طوارق]] و مور که در این مناطق زندگی می‌کنند انجام می‌دهند و این قاچاقچیان که عمدتاً به‌دلیل شرایط سخت اقتصادی و مشکلات معیشتی به این حوزه وارد شده‌اند، معمولاً محموله‌های مواد مخدر (کوکایین) قاچاقچیان بین‌المللی را از قلب صحرا به شهرهای [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] و گائو حمل و شبکه‌های مرتبط با آنها به [[باماکو در مالی|باماکو]] منتقل می‌کنند. بخش اصلی این محموله‌ها از این کشور به دیگر کشورهای غرب آفریقا انتقال می‌یابد و نیروهای نظامی و انتظامی مالی نیز، به سبب کمبود امکانات، به‌ندرت قادر به کشف و ضبط این محموله‌ها هستند. | از مشکلات مهم اجتماعی کشور مالی [[قاچاق مواد مخدر در مالی|قاچاق مواد مخدر]] است که از راه صحرای بزرگ آفریقا و مرزهای این کشور با کشورهای موریتانی و الجزایر انجام می‌شود. بخش مهمّی از قاچاق محموله‌های کوچک و بزرگ مواد مخدر را قبایل [[طوارق در مالی|طوارق]] و مور که در این مناطق زندگی می‌کنند انجام می‌دهند و این قاچاقچیان که عمدتاً به‌دلیل شرایط سخت اقتصادی و مشکلات معیشتی به این حوزه وارد شده‌اند، معمولاً محموله‌های مواد مخدر (کوکایین) قاچاقچیان بین‌المللی را از قلب صحرا به شهرهای [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] و گائو حمل و شبکه‌های مرتبط با آنها به [[باماکو در مالی|باماکو]] منتقل می‌کنند. بخش اصلی این محموله‌ها از این کشور به دیگر کشورهای غرب آفریقا انتقال می‌یابد و نیروهای نظامی و انتظامی مالی نیز، به سبب کمبود امکانات، به‌ندرت قادر به کشف و ضبط این محموله‌ها هستند. | ||
بنابر گزارشات تأیید نشده، شاخۀ القاعدۀ شمال آفریقا نیز در نقل و انتقال محموله‌های قاچاق مواد مخدر مشارکت دارد و بخشی از درآمد خود را از این راه تأمین می‌کند. دولت مالی بارها قول داده است با قاچاقچیان مواد مخدر مقابله کند و مانع فعالیت آنها شود اما عملاً اقدام خاصی صورت نگرفته و به‌نظر نمی‌رسد در آینده نیز دولت بتواند از رشد روزافزون این پدیدۀ شوم جلوگیری نماید. | بنابر گزارشات تأیید نشده، شاخۀ القاعدۀ شمال آفریقا نیز در نقل و انتقال محموله‌های قاچاق مواد مخدر مشارکت دارد و بخشی از درآمد خود را از این راه تأمین می‌کند. دولت مالی بارها قول داده است با قاچاقچیان مواد مخدر مقابله کند و مانع فعالیت آنها شود اما عملاً اقدام خاصی صورت نگرفته و به‌نظر نمی‌رسد در آینده نیز دولت بتواند از رشد روزافزون این پدیدۀ شوم جلوگیری نماید<ref name=":0" />. | ||
==== [[کودکان خیابانی در مالی| | ==== [[کودکان خیابانی در مالی| کودکان خیابانی]] ==== | ||
کودکان و نوجوانان فقیر و آواره در شهرهای کوچک و بزرگ مالی از دیگر مشکلات مهم اجتماعی این کشور است. این کودکان و نوجوانان که معمولاً ردۀ سنی بین 10 تا 16 سال را تشکیل می‌دهند، به سه گروه کلی؛ دارای پدر و مادر، مشغول تحصیل در مدارس قرآنی و بدون سرپرست تقسیم می‌شوند و شاخصۀ مشترک بین هر سه گروه، مستمندی و آوارگی آنهاست. کودکان و نوجوانان گروه اول که پدر و مادر و سرپناهی– حتی بسیار محقرانه و فقیرانه – دارند، وضعیتشان از بقیه بهتر است. آنها در پایان هرروز رهسپار کلبه‌های زاغه مانند خانواده می‌شوند و اندک درآمد و موجودی خود را در اختیار آنان می‌گذارند. گروه دوم کودکان خیابانی، معمولاً در مدارس قرآنی و اسلامی تحصیل می‌کنند و به‌دلیل ناتوانی والدینشان، برای پرداخت شهریۀ اندک خود باید هرروز بعد از ظهر، روانۀ کوچه و خیابان‌های شهرها شوند و درآمدشان را هرروز صبح و هنگام آغاز کلاس‌های درس، به معلمان خود دهند. گروه سوم را کودکان و نوجوانانی تشکیل میدهد که یا والدین آنها فوت شده‌اند و یا بر اثر برخی مشکلات از منازل خود فرار کرده‌اند. این کودکان و نوجوانان عموماً تحت سرپرستی افرادی اداره می‌شوند و درآمد خود را هم به‌صورت کامل به آنها می‌دهند. این گروه در کلبه‌های بسیار کثیف و متعفن گرد هم می‌آیند و شب را به صبح می‌رسانند. آنها معمولاً در این کلبه‌ها، مواد مخدر مصرف می‌کنند و ارتباط نامشروع جنسی نیز در بین آنان امری عادی است. گروه‌های اول و دوم کودکان خیابانی عمدتاً پس از چند سال دست از گدایی برمی‌دارند و مشغول کاری می‌شوند. وضعیت و آیندۀ کودکان فاقد سرپرست اما بسیار وخیم و دردناک است. بسیاری از این کودکان و نوجوانان خیابانی پیش از رسیدن به سن 18 سالگی، بر اثر ابتلا به بیماری‌های واگیردار و تعفن و آلودگی شدید محیط زندگی خود می‌میرند. کسانی هم که جان سالم به‌در می‌برند، به دلیل آنکه فاقد هرگونه آموزش و تخصصی هستند، به دزدی و راهزنی در شهرها و جاده‌های خارج شهر مشغول و اغلب هم به حبس‌های طویل‌المدت محکوم می‌شوند<ref>Information about Street Children – Mali, 2009</ref>. | |||
فقر | فقر شدید اقتصادی، جنگ داخلی، خشک‌سالی‌های پیاپی و مهاجرت‌های گستردۀ روستاییان به شهرها و به‌ویژه باماکو، از عوامل اصلی بروز این ناهنجاری اجتماعی به‌شمار می‌رود. | ||
هرچند دولت‌های وقت مالی بارها تلاش | هرچند دولت‌های وقت مالی بارها تلاش کرده‌اند به کمک سازمانهای جهانی، به‌ویژه یونسکو و یونیسف، و جمع‌آوری کودکان و نوجوانان آواره و اسکان آنها در برخی مراکز اجتماعی، این معضل اجتماعی را برطرف کنند ولی اقدامات مقطعی دولت‌ها، خصوصاً در دهه‌های 1990 و 2000 میلادی چندان ثمری نداشته است. هم اکنون گروه‌های 10 تا 15 نفری کودکان و نوجوانان خیابانی و سرگردان در شهرهای باماکو،کیدال، گائو و... چهره زشتی به این شهرها بخشیده است<ref>برگرفته از سایت https://www.unesco.org</ref>. | ||
==== خشک‌سالی‌های پیاپی ==== | ==== [[خشکسالی در مالی|خشک‌سالی‌های پیاپی]] ==== | ||
کشور مالی همواره با خشکسالی و قحطیّ ناشی از قهر طبیعت روبه‌رو بوده است. این بلای طبیعی که بارها و بارها در این کشور رخ داده، از عوامل اصلی فقر و مسکنت مردم مالی و مرگ و میر بسیار گسترده در جوامع روستایی این سرزمین محنت‌زده است. | کشور مالی همواره با خشکسالی و قحطیّ ناشی از قهر طبیعت روبه‌رو بوده است. این بلای طبیعی که بارها و بارها در این کشور رخ داده، از عوامل اصلی فقر و مسکنت مردم مالی و مرگ و میر بسیار گسترده در جوامع روستایی این سرزمین محنت‌زده است. | ||
یکی از بد‌‌‌‌ترین خشک‌سالی‌های منطقۀ صحرای بزرگ آفریقا که در دهۀ 1680 میلادی پدید | یکی از بد‌‌‌‌ترین خشک‌سالی‌های منطقۀ صحرای بزرگ آفریقا که در دهۀ 1680 میلادی پدید آمد، از سواحل سنگامبیا ([[سنگال]] و گامبیا) به نیل علیا گسترش و تا اواسط دهۀ 1750 ادامه یافت. شدت این خشکسالی و حملۀ ملخ‌ها به مناطق بیابانی مالی کنونی، به حدی بود که بسیاری از مردم خود را به‌عنوان برده می‌فروختند تا فقط بتوانند مختصر قوت لایموتی را برای زنده ماندن تهیه کنند. این قحطیّ طیّ سال‌های 1738 تا 1756 میلادی، مسبب مرگ نیمی از جمعیّت شهر [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] شد<ref name=":17">برگرفته از سایت https://www.britannica.com</ref>. | ||
خشک‌سالی‌های پی‌درپی در دهه‌های1960،1970 و1980 میلادی و حمله ملخ‌ها به مزارع کشاورزی مالی، از بدو استقلال تاکنون، بارها اتفاق افتاده و موجب تلف شدن ده‌ها هزار رأس گاو، گوسفند و بز در بخش‌های مختلف کشور شده است که اوج این تلفات، در سال‌های1972 تا 1974 و در طیّ خشکسالی عظیم صحرای بزرگ آفریقا صورت گرفت. قهر طبیعت در دهه‌های 1990 و 2000 میلادی نیز موجب آوارگی بسیاری از مردم این کشور از شمال به مناطق اطراف رودخانۀ نیجر و کشورهای همسایه شده و علاوه بر وارد آوردن خسارات و لطمات سنگین بر دام‌ها، احشام و مزارع کشاورزی روستاییان؛ اقتصاد متزلزل این کشور فقیر را تحت فشار قرار داده است. یکی از عوامل بروز جنگ داخلی [[طوارق در مالی|طوارق]] با دولت مرکزی مالی نیز، خشک‌سالی‌های وسیع مناطق استقرار قبایل طوارق و بحران کمبود مواد غذایی در این مناطق بود که به‌دلیل رسیدگی نکردن دولت به وضعیت اسفناک کوچ‌نشینان طوارقی، خشم آنها را برانگیخته و موجب شورش آنها علیه دولت گردید<ref name=":10" />. | |||
براساس گزارش سازمان امدادرسانی آمریکن اید، طی سال‌های گذشته و با بحران کمبود مواد غذایی در منطقۀ وسیعی از شمال و شمال شرقی مالی، صدها نفر جان باختند و بسیاری از خانواده‌های ساکن در این مناطق با خطر سوء تغذیه مواجه شدند. | |||
سازمان ملل در چند سال گذشته کمک‌های زیادی را برای مقابله با آثار وخیم این خشک‌سالی‌ها در اختیار دولت مالی قرار داده است که با سوء مدیریت و فساد اداری حاکم بر دولت‌مردان کشور کمتر در مناطق قحطیّ زده توزیع شده است. اگرچه سازمانهای امداد جهانی و سازمانهای اسلامی نیز تاکنون کمک‌های نقدی و جنسی زیادی در اختیار این مناطق قرار داده‌اند، اما وقوع خشک‌سالی‌های مکرر به‌اندازه‌ای است که اکثر این سازمان‌ها اذعان دارند، این کمک‌ها فقط راه حل موقتی برای برخی از معضلات آنهاست و دولت مالی باید با اتخاذ تدابیری اصولی و اختصاص وام‌های ضروری و ایجاد فرصت‌های شغلی در شهرها و روستاهای این خطّه، به مشکلات بومیان خاتمه دهد <ref>برگرفته از سایت https://www.islamicreliefusa.org</ref>. البته از آنجا که دولت رسماً اعلام کرده بدون کمک‌های بلاعوض سازمانهای جهانی و اسلامی قادر به ارائۀ راه‌حل نیست، بعید به‌نظر می‌رسد مشقّات و دشواری‌های زندگی مردم این منطقه در آینده نزدیک حل شود. | |||
سازمان ملل در چند سال گذشته کمک‌های زیادی را برای مقابله با آثار وخیم این خشک‌سالی‌ها در اختیار دولت مالی قرار داده است که با سوء مدیریت و فساد اداری حاکم بر دولت‌مردان کشور کمتر در مناطق قحطیّ زده توزیع شده است. اگرچه سازمانهای امداد جهانی و سازمانهای اسلامی نیز | |||
==== [[فساد جنسی در مالی|فساد جنسی]] ==== | ==== [[فساد جنسی در مالی|فساد جنسی]] ==== | ||
مالی کشوری اسلامی است و اکثریت جمعیّت این کشور را مسلمانان تشکیل می‌دهند. با این حال دولت مالی تحت تأثیر قوانین عاریت گرفته از فرانسه و براساس اصول لائیسیته، فحشا را غیرقانونی اعلام نکرده است و اگرچه در این کشور فاحشه‌خانه‌های رسمی وجود ندارد اما بسیاری از دختران جوان مالیایی به این عمل ننگین اشتغال دارند. این امر در شهرهای بزرگ مالی به‌ویژه باماکو رواج بیشتری دارد و زنان بدکاره معمولاً در مناطق گردشگری و مرکز اقامت گردشگران خارجی استقرار دارند. | مالی کشوری اسلامی است و اکثریت جمعیّت این کشور را مسلمانان تشکیل می‌دهند. با این حال دولت مالی تحت تأثیر قوانین عاریت گرفته از فرانسه و براساس اصول لائیسیته، فحشا را غیرقانونی اعلام نکرده است و اگرچه در این کشور فاحشه‌خانه‌های رسمی وجود ندارد اما بسیاری از دختران جوان مالیایی به این عمل ننگین اشتغال دارند. این امر در شهرهای بزرگ مالی به‌ویژه باماکو رواج بیشتری دارد و زنان بدکاره معمولاً در مناطق گردشگری و مرکز اقامت گردشگران خارجی استقرار دارند. | ||
فحشاء و خودفروشی در فرهنگ قبایل مختلف مالی عملی ننگ آلود شمرده شده و در افسانه‌ها و داستان‌های قومی- قبیلگی مالی فواحش زنانی بدنام و شوم درنظر گرفته شده‌اند که ارواح موذی در درون آنها جای گرفته‌اند | فحشاء و خودفروشی در فرهنگ قبایل مختلف مالی عملی ننگ آلود شمرده شده و در افسانه‌ها و داستان‌های قومی- قبیلگی مالی فواحش زنانی بدنام و شوم درنظر گرفته شده‌اند که ارواح موذی در درون آنها جای گرفته‌اند<ref name=":6"> The Problem With Africa: Illegal Immigrants, Crime Terrorism, Polygamy And Aids, Retrieved From : https://Www.Emersonvermaat.Com ,Rotterdam 2010</ref> این درحالی است که در دورۀ پیش از استعمار کشور مالی، پدیدۀ فحشا اساساً وجود نداشت و عملی بسیار ناپسند و زشت بود و معدود افرادی هم که مرتکب این ناهنجاری اجتماعی می‌شدند، بر طبق قوانین هر قبیله، مشمول مجازات‌های سختی قرار می‌گرفتند. پدیدۀ فحشا پس از ورود استعمار فرانسه، به‌تدریج در مالی راه یافت و پس از استقلال کشور، تعدادی از زنان جوان به‌دلیل فقر و مسکنت شدید و از سر ناچاری برای تأمین معیشت خود و خانواده‌هایشان، به این عمل ننگین روی آوردند. براساس اطلاعات برخی منابع، تعداد قابل توجّهی از زنان بدکاره این کشور، زنان مسیحی از نیجریه‌اند که به‌صورت غیرقانونی وارد این کشور شده‌اند و به این عمل شرم‌آور اشتغال دارند<ref> 40,000 Nigerian Girls Forced Into Prostitution In Mali’</ref>. علاوه بر آن افراد سودجو بعضی از دختران نوجوان مالیایی بین سنین 12 تا 18 سالگی را می‌ربایند و یا از والدین بسیار فقیرشان خریداری می‌کنند و مورد سوء استفادۀ جنسی ثروتمندان این کشور قرار می‌دهند. تعداد قابل توجّهی از این دختران نوجوان هم توسط باندهای بین‌المللی و به‌صورت قاچاق از کشور خارج و به کشورهای فرانسه، ایالات متحده، بلژیک و آفریقای جنوبی منتقل می‌شوند و به‌عنوان فاحشه‌های رسمی به این عمل زشت روی می‌آورند<ref>Child Prostitution,, 2011</ref>. | ||
علاوه بر آن افراد سودجو بعضی از دختران نوجوان مالیایی بین سنین 12 تا 18 سالگی را | |||
جدای از آن در سال‌های اخیر، چینی‌ها هتل‌های کوچکی در باماکو احداث کرده‌اند که به‌صورت مراکز فساد غیر رسمی، بسیاری از جوانان کشور را جذب خود می‌کند و در عین حال، درآمد سرشاری را برای مالکان چینی که به هیچ عنوان توجّهی به رعایت مسائل اخلاقی ندارند و فقط بر افزایش درآمد خود متمرکزند، به‌همراه دارد. بی‌توجّهی مدیران چینی این هتل‌ها به هنجارهای اخلاقی جامعۀ سنتی مالی در چند سال گذشته، بارها با اعتراض شدید علمای مسلمان، ائمۀ جماعات و ریش سفیدان مناطق مختلف باماکو مواجه و برخی از روشنفکران نیز با درج مقاله در نشریات کشور، خواستار تعطیّلی این هتل‌ها شده‌اند. | جدای از آن در سال‌های اخیر، چینی‌ها هتل‌های کوچکی در باماکو احداث کرده‌اند که به‌صورت مراکز فساد غیر رسمی، بسیاری از جوانان کشور را جذب خود می‌کند و در عین حال، درآمد سرشاری را برای مالکان چینی که به هیچ عنوان توجّهی به رعایت مسائل اخلاقی ندارند و فقط بر افزایش درآمد خود متمرکزند، به‌همراه دارد. بی‌توجّهی مدیران چینی این هتل‌ها به هنجارهای اخلاقی جامعۀ سنتی مالی در چند سال گذشته، بارها با اعتراض شدید علمای مسلمان، ائمۀ جماعات و ریش سفیدان مناطق مختلف باماکو مواجه و برخی از روشنفکران نیز با درج مقاله در نشریات کشور، خواستار تعطیّلی این هتل‌ها شده‌اند. | ||
==== فساد گستردۀ اداری ==== | ==== [[فساد گسترده اداری در مالی|فساد گستردۀ اداری]] ==== | ||
یکی از مشکلات بزرگ کشور مالی فساد گستردۀ حاکم بر دستگاه‌های اداری و اختلاس دولت‌مردان برجسته است که هریک تلاش می‌کنند در مدت تصدی مسئولیت‌های خود نهایت سوء استفاده را از امکانات موجود ببرند. | یکی از مشکلات بزرگ کشور مالی فساد گستردۀ حاکم بر دستگاه‌های اداری و اختلاس دولت‌مردان برجسته است که هریک تلاش می‌کنند در مدت تصدی مسئولیت‌های خود نهایت سوء استفاده را از امکانات موجود ببرند. | ||
از بدو استقلال مالی تاکنون، سوءاستفاده‌های عظیم و گسترده از منابع دولتی و معادن در حال استخراج فعلی، به‌ویژه معادن طلا که معمولاً تحت نظارت رئیس‌جمهور، وزرا، نمایندگان مجلس و رهبران حزب حاکم قرار دارد، همواره وجود داشته و این در شرایطیّ است که تقریباً تمامی رؤسای جمهور این کشور، طیّ 53 سال گذشته، مبارزه با فساد اداری- مالی حاکم بر کشور را یکی از اهداف اصولی خود می‌دانند! فساد اداری حاکم بر جامعه معمولاً در دو بخش جریان دارد: | از بدو استقلال مالی تاکنون، سوءاستفاده‌های عظیم و گسترده از منابع دولتی و معادن در حال استخراج فعلی، به‌ویژه معادن طلا که معمولاً تحت نظارت رئیس‌جمهور، وزرا، نمایندگان مجلس و رهبران حزب حاکم قرار دارد، همواره وجود داشته و این در شرایطیّ است که تقریباً تمامی رؤسای جمهور این کشور، طیّ 53 سال گذشته، مبارزه با فساد اداری- مالی حاکم بر کشور را یکی از اهداف اصولی خود می‌دانند! فساد اداری حاکم بر جامعه معمولاً در دو بخش جریان دارد: | ||
- | - سوءاستفاده از امکانات اقتصادی کشور و واریز بخشی از درآمد حاصل از منابع در حال استخراج موجود نظیر طلا،نمک، فسفات، بوکسیت و... به حساب‌های شخصی مسئولان عالی رتبه. | ||
- | - سوءاستفاده از کمک‌های نقدی و جنسی کشورهای غربی و سازمانهای بین‌المللی که عمدتاً برای مقابله با قحطیّ و خشکسالی در اختیار دولت مالی قرار می‌گیرد<ref name=":7"> Overview Of Corruption And Government's Efforts Against Corruption In Mali, Www.U4.No /Overview Of Corruption And Government S Efforts Against Corruption In-2011</ref>. | ||
==== [[سوءاستفاده از کمک‌های نقدی و جنسی کشورهای خارجی در مالی|سوءاستفاده از کمک‌های نقدی و جنسی کشورهای خارجی]] ==== | ==== [[سوءاستفاده از کمک‌های نقدی و جنسی کشورهای خارجی در مالی|سوءاستفاده از کمک‌های نقدی و جنسی کشورهای خارجی]] ==== | ||
فساد | فساد آشکار در بدنۀ دستگاه‌های دولتی کشور مالی طیّ دهۀ اخیر، به‌تدریج موجب بدبینی و یأس کشورهای غربی، سازمان ملل و سازمانهای بین‌المللی امدادی، کشورهای اسلامی و سازمان کنفرانس اسلامی در ارائۀ کمک‌های هرچه بیشتر به دولت مالی شد. | ||
شواهد موجود نشان میدهد طی دو دهۀ گذشته، بخش مهمی از | شواهد موجود نشان میدهد طی دو دهۀ گذشته، بخش مهمی از کمک‌های کشورهای ایالات متحدۀ آمریکا، فرانسه، انگلستان، آلمان، هلند، بلژیک، نروژ و فنلاند و سازمان ملل و مؤسسات وابسته نظیر [https://www.unesco.org/ یونسکو]، [https://www.unicef.org/ یونیسف]، کمیساریای عالی پناهندگان؛ کشورهای اسلامی نظیر ج.ا.ایران، عربستان، کویت، قطر، امارات متحده و سازمان همکاری اسلامی (بانک توسعۀ اسلامی و آیسیسکو)- که با هدف بهبود وضعیت معیشتی، اجتماعی و فرهنگی مناطق مختلف مالی به دولت پرداخته شده- در دیگر بخش‌ها هزینه و بخشی از آن نیز به حساب‌های شخصی دولت‌مردان واریز شده است [ix]. این موضوع باعث شده که کمک‌های کشورهای غربی و اسلامی و سازمانهای بین‌المللی به این کشور طیّ چند سال گذشته به میزان قابل توجّهی کاهش یابد و بسیاری از کشورهای یاری‌دهندۀ مالی، عدم شفافیت را در نحوۀ توزیع این کمک‌ها، از دلایل بی‌رغبتی خود در ارائۀ کمک‌های هرچه بیشتر به این کشور عنوان می‌کنند. البته تومانی توره در دوۀ ریاست جمهوری خود– و به‌ویژه در پنج سال دوم- تلاش کرد تا اقدامات مؤثری در این خصوص انجام دهد و چند نهاد دولتی مبارزه با فساد اداری نیز تاسیس شد. با این حال دولت‌های غربی و اسلامی این اقدامات را کافی و مؤثر نمی‌دانند و معتقدند مبارزه با فساد عمیق اداری، که در تاروپود اقتصاد این کشور رخنه کرده، باید اصولی و با اراده‌ای جمعی صورت پذیرد<ref name=":7" />. | ||
==== ختنۀ زنان ==== | ==== [[چالش اجتماعی ختنه زنان مالی|ختنۀ زنان]] ==== | ||
یکی از مشکلات بزرگ اجتماعی کشور مالی که همچون دیگر کشورهای آفریقایی از فرهنگ غلط اقوام و قبایل این کشور نشات می‌گیرد ختنه دختران در سنین طفولیت است. در این ارتباط عموم مردم مالی اعم از قبایل مختلف معتقدند دختران صرفاً از طریق ختنه می‌توانند به وظایف زنانگی خود عمل نمایند. این عمل که با وجود تلاش فراوان وزارت بهداشت و مقامات پزشکی کشور مالی هنوز به شیوه‌ای کاملاً سنتی صورت می‌گیرد. عمل ختنه دختران که توسط افرادی خاص انجام می‌شود معمولاً با درد زیاد و خونریزی همراه است و گاه اتفاق می‌افتد زنانی که به این امر مبادرت می‌ورزند از یک چاقو برای ختنه همزمان چند دختر بچه استفاده می‌کنند بدون آن که پس از هر عمل چاقوی مزبور ضد عفونی شود<ref>The Struggle Against FGM in Mali, 2011</ref>. | |||
این امر در برخی موارد موجب انتقال بیماری‌های مسری از جمله ایدز در بین دختران می‌شود و علاوه بر آن مشکلات جسمی را برای این افراد در هنگام بلوغ و پس از آن پدید می‌آورد. مردم مالی براساس سنت‌های به‌جا مانده از پیشینیان خود اعتقاد دارند ختنۀ دختران آنها سبب از بین رفتن هوس‌های جنسی و حفظ بکارت و عفاف آنها تا زمان ازدواج خواهد شد. مقامات سازمان بهداشت جهانی تأکید دارند این امر نه فقط موجب سرکوب هوس‌های جنسی دختر بچه‌ها نمی‌شود بلکه عواقب درازمدتی دارد که شامل عفونت، تشکیل کیست در رحم زنان، درد زیاد هنگام نزدیکی، زایمان توأم با درد و مشقت، خونریزی‌های مداوم و مشکلات روحی است<ref name=":4" />. | |||
دولت مالی در چند سال اخیر، تلاش بسیاری برای متوقف شدن عمل ختنۀ زنان انجام داده و علاوه بر ممنوع کردن ختنۀ زنان در مراکز بهداشتی دولتی، کارگاه‌های آموزشی و سمینارهای متعدّدی در شهرها و روستاهای مالی برگزار کرده است و برخی هنرمندان نیز در نمایش‌های سنتی خود مضرات و خطرات آن را یادآور شده‌اند. | دولت مالی در چند سال اخیر، تلاش بسیاری برای متوقف شدن عمل ختنۀ زنان انجام داده و علاوه بر ممنوع کردن ختنۀ زنان در مراکز بهداشتی دولتی، کارگاه‌های آموزشی و سمینارهای متعدّدی در شهرها و روستاهای مالی برگزار کرده است و برخی هنرمندان نیز در نمایش‌های سنتی خود مضرات و خطرات آن را یادآور شده‌اند. | ||
انجمن توسعه و دفاع از زنان | انجمن توسعه و دفاع از زنان (Association for the progress and defence of Women) نیز طیّ دهۀ گذشته، فعالیت‌های زیادی را برای آموزش رهبران جوامع روستایی از خطرات ختنۀ زنان انجام داده است. با این حال این سنت دیرینه هم‌چنان در مناطق مختلف این کشور رواج دارد و به‌نظر می‌رسد منسوخ شدن آن به زمان زیادی نیاز دارد. براساس گزارشات سازمانهای غیردولتی داخلی این کشور، 95 درصد زنان مالیایی، در کودکی ختنه شده‌اند<ref name=":5" />. | ||
==== [[بردگی در کشور مالی|بردگی]] ==== | ==== [[بردگی در کشور مالی|بردگی]] ==== | ||
هرچند مقامات مالیایی همواره منکر بردگی و برده‌داری در این کشور شده‌اند ولی برخی شواهد و گزارشات غیررسمی حکایت از آن دارد که تعدادی از زنان و مردان فقیر مالیایی، به‌دلیل شدت فقر و مسکنت، تن به بردگی می‌دهند و در خدمت افراد نسبتاً متمول و ثروتمند قرار دارند. در جدیدترین اظهارات در رابطه با رواج بردگی در کشور مالی، سازمان مدافع حقوق بشر «تمدت» | هرچند مقامات مالیایی همواره منکر بردگی و برده‌داری در این کشور شده‌اند ولی برخی شواهد و گزارشات غیررسمی حکایت از آن دارد که تعدادی از زنان و مردان فقیر مالیایی، به‌دلیل شدت فقر و مسکنت، تن به بردگی می‌دهند و در خدمت افراد نسبتاً متمول و ثروتمند قرار دارند. در جدیدترین اظهارات در رابطه با رواج بردگی در کشور مالی، سازمان مدافع حقوق بشر «تمدت»(Temedt)، که به [[طوارق در مالی|طوارق]] مخالف دولت مالی تعلق دارد، به همراه سازمان بین‌المللی ضد برده‌داری، اعلام کرده است که چند هزار نفر از مردم [[طوارق در مالی|طوارق]] «بلا»(Bella) در منطقۀ گائو و به‌ویژه در اطراف شهرهای «مناکا»(Menaka) و «آنسونگو»(Ansongo)، درحالت بردگی کامل زندگی می‌کنند و از کلیۀ حقوق افراد عادی محروم‌اند <ref> Mali: Thousands Still Live In Slavery In North .Retrieved From: Www. Irin.Com/Newsdesk/ 14 Jul 2010</ref>. | ||
بردگی در مالی ریشه‌های تاریخی دارد و در طول تاریخ بارها مردم فقیر و محنت‌زدۀ این کشور بر اثر شدت فقر و بیچارگی مجبور به بندگی و بردگی در مقابل افراد متمول و ثروتمند شده‌اند که این وضعیت از قدیم‌الایام تا کنون در مناطق بیابانی کشور، که همواره نیز در معرض خشکسالی و قحطیّ قرار دارد، شدت بیشتری داشته است. | بردگی در مالی ریشه‌های تاریخی دارد و در طول تاریخ بارها مردم فقیر و محنت‌زدۀ این کشور بر اثر شدت فقر و بیچارگی مجبور به بندگی و بردگی در مقابل افراد متمول و ثروتمند شده‌اند که این وضعیت از قدیم‌الایام تا کنون در مناطق بیابانی کشور، که همواره نیز در معرض خشکسالی و قحطیّ قرار دارد، شدت بیشتری داشته است. | ||
==== مهاجرت ==== | ==== [[مهاجرت و پناهندگی در مالی|مهاجرت]] ==== | ||
مهاجرت‌های داخلی و خارجی از معضلات نسبتاً مهم اجتماعی کشور مالی به‌شمار می‌رود که از زمان استقلال کشور تاکنون، بارها اتفاق افتاده و گاه سبب از هم گسیختگی بافت جمعیّتی در برخی از مناطق مالی شده است. | مهاجرت‌های داخلی و خارجی از معضلات نسبتاً مهم اجتماعی کشور مالی به‌شمار می‌رود که از زمان استقلال کشور تاکنون، بارها اتفاق افتاده و گاه سبب از هم گسیختگی بافت جمعیّتی در برخی از مناطق مالی شده است. | ||
مهاجرت‌های داخلی این کشور طیّ چند دهۀ گذشته، عمدتاً از مناطق شمال و شمال شرقی به سمت باماکو و مناطق حاشیۀ رودخانه‌های مالی صورت گرفته که علت اصلی آن بروز خشکسالی، قحطیّ و حملۀ عظیم ملخ‌ها و نابودی مزارع کشاورزی و گله‌های گاو و گوسفند مناطق خشک‌سالی‌زده بوده است. این جابه‌جایی‌های جمعیّتی که بارها سبب استقرار قبایلی در خارج از حوزۀ سنتی محل اقامت آنها شده، مشکلات بسیاری را برای مهاجران که تمامی دارایی خود را از دست داده‌اند و کشور میزبان آنها فراهم آورده است. تفاوت‌های فاحش فرهنگی- اجتماعی میان قبایل مهاجر و میزبان از دیگر معضلات اقامت تازه واردان در مناطق جدید است که به نوبۀ | مهاجرت‌های داخلی این کشور طیّ چند دهۀ گذشته، عمدتاً از مناطق شمال و شمال شرقی به سمت باماکو و مناطق حاشیۀ رودخانه‌های مالی صورت گرفته که علت اصلی آن بروز خشکسالی، قحطیّ و حملۀ عظیم ملخ‌ها و نابودی مزارع کشاورزی و گله‌های گاو و گوسفند مناطق خشک‌سالی‌زده بوده است. این جابه‌جایی‌های جمعیّتی که بارها سبب استقرار قبایلی در خارج از حوزۀ سنتی محل اقامت آنها شده، مشکلات بسیاری را برای مهاجران که تمامی دارایی خود را از دست داده‌اند و کشور میزبان آنها فراهم آورده است. تفاوت‌های فاحش فرهنگی- اجتماعی میان قبایل مهاجر و میزبان از دیگر معضلات اقامت تازه واردان در مناطق جدید است که به نوبۀ خود، ناهنجاری‌ها و فساد اخلاقی بسیاری را به‌دنبال دارد <ref name=":6" />. | ||
مهاجرت گستردۀ جوانان مالی به | مهاجرت گستردۀ جوانان مالی به کشور فرانسه و دیگر کشورهای اروپایی فرانسه زبان نظیر بلژیک و سوییس نیز از دیگر مشکلات اجتماعی مالی محسوب می‌شود. هر سال هزاران نفر از جوانان این کشور- عمدتاً ساراکوله‌ها- به شیوۀ قانونی و یا غیرقانونی و در پی آینده‌ای بهتر رهسپار کشورهای غربی می‌شوند و در بخش‌های خدماتی و گردشگری شروع به کار می‌کنند<ref> Prisoners Of The Desert: Investigation Into The Consequences Of European Migration Policies At The Mali-Mauritania Border,Retrieved From : Www.Oppenheimer.Mcgill.Ca/Prisoners Of The Desert/2011</ref>. | ||
این مهاجرت‌‌ها ضربۀ سنگینی بر تاروپود فرهنگی- اجتماعی جامعۀ مالی وارد می‌کنند و علاوهبر خروج نسل جوان از کشور، تأثیرات فرهنگی سوئی نیز بر آنها دارد که در درازمدت موجب از خود بیگانگی نسل آیندۀ این کشور و جدایی آنها از سنت‌های اصیل قومی- قبیلگی خواهد شد. | این مهاجرت‌‌ها ضربۀ سنگینی بر تاروپود فرهنگی- اجتماعی جامعۀ مالی وارد می‌کنند و علاوهبر خروج نسل جوان از کشور، تأثیرات فرهنگی سوئی نیز بر آنها دارد که در درازمدت موجب از خود بیگانگی نسل آیندۀ این کشور و جدایی آنها از سنت‌های اصیل قومی- قبیلگی خواهد شد. | ||
==== [[القاعده در مالی|القاعده]] ==== | ==== [[القاعده در مالی|القاعده]] ==== | ||
از | از بغرنج‌ترین موضوعات اجتماعی (و در عین حال سیاسی) مالی که تا حدودی نیز ابعاد بین‌المللی یافته، نفوذ گروه القاعده به مرزهای شمالی این کشور و حضور برخی از افراد این سازمان تروریستی (با تابعیت مراکش، الجزایر و موریتانی) در صحراهای خشک و لم‌یزرع حوزۀ سکونت [[طوارق در مالی|طوارق]] مالیایی و اقدامات خرابکارانۀ آنهاست. حضور ثابت شاخۀ القاعدۀ شمال آفریقا در این کشور که به اوایل دهه 2000 میلادی باز می‌گردد، امنیت این منطقه را به خطر اتداخته و موجب دخالت قبایل عرب، [[طوارق در مالی|طوارق]] و مور (ساکن مناطق صحرای شمال و شمال شرق مالی)، در اقدامات غیرقانونی نظیر قاچاق کالا، پول‌شویی، تجارت اسلحه و... شده است. این در حالی است که گزارشات موجود نشان میدهد منطقۀ شمال شرقی مالی موسوم به کیدال، مرکز نفوذ القاعده شاخۀ شمال آفریقاست و آنان از طریق شبکه ارتباطی خود در الجزایر و [[تونس]]، بخش‌هایی از صحرای بزرگ آفریقا را تحت سیطرۀ خود دارند. ارتباط مستمر برخی از قبایل مالی به‌ویژه طوارقی‌ها با نیروهای القاعده سبب شده که دولت آمریکا و سازمان سیا بارها به دولت مالی هشدار دهند و از تأسیس پایگاه‌های مخفی این سازمان در قلب صحرای بزرگ آفریقا و مناطقی از مالی، لیبی و الجزایر ابراز نارضایتی کنند<ref>Daniel Williams :Al-Qaeda Sahara Network Spurs U.S. To Train Chad, Mali Forces, April 23 2008,Bloomberg ,Retrieved From :Www.Irin News.Com</ref>. سازمان سیا یادآور شده است که در محدودۀ تسالیت تا کیدال، مسلمانان مراکشی، پاکستانی و افغانی وابسته به القاعده حضور مستقیم دارند و برخی از اقدامات تروریستی در آفریقا، از طریق این افراد صورت می‌پذیرد. | ||
نیروهای‌القاعده تاکنون چندین گردشگر اروپایی از جمله چند تن از اتباع فرانسه، آلمان، سویس، اتریش و ایتالیا را طیّ سال‌ها تا اوایل 2012 در مناطق کیدال، موپتی، [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] و ساواره ربوده و به گروگان گرفته‌اند <ref>Seeks Release Of Al Qaeda Hostages In Mali Sun Mar 16, 2008 ,Retrieved From https://Www.Reuter New Agency.Com</ref>. سازمان القاعده، هدف از حضور این گردشگران را در مناطق صحرایی شمال مالی، بررسی وضعیت منطقه و جاسوسی برای سازمانهای جاسوسی کشورهای غربی می‌داند.[x] برخی از تحلیلگران سیاسی غرب آفریقا معتقدند نیروهای القاعده در قدرت‌گیری شورشیان طوارق و تسخیر شهرهای بزرگ و مهم گائو و [[تمبوکتو در مالی|تمبوکتو]] در مارس 2012 سهم مهمّی داشته‌اند. | |||
عبور و مرور گروه‌های منتسب به القاعده از مرزهای شمالی مالی به کشورهای الجزایر، نیجر، موریتانی و لیبی و عدم توانایی این کشور در کنترل مرزهای خود، قاچاق مواد مخدر و تروریسم از مشکلات مهم امنیّت ملی مالی به‌شمار می‌رود | عبور و مرور گروه‌های منتسب به القاعده از مرزهای شمالی مالی به کشورهای الجزایر، نیجر، موریتانی و لیبی و عدم توانایی این کشور در کنترل مرزهای خود، قاچاق مواد مخدر و تروریسم از مشکلات مهم امنیّت ملی مالی به‌شمار می‌رود[xi]. | ||
==== [[ناامنی در کشور مالی|ناامنی]] ==== | ==== [[ناامنی در کشور مالی|ناامنی]] ==== | ||
وجود ناامنی در مناطق شمال و شمال شرقی و محل وقوع | وجود ناامنی در مناطق شمال و شمال شرقی و محل وقوع درگیری‌های نظامی بین قبایل [[طوارق در مالی|طوارق]] و نیروهای مالی از دیگر مشکلات اساسی کشور مالی است که امنیّت عمومی این کشور را دستخوش مخاطراتی جدی کرده است. | ||
شورش طوارق شمال و شمال شرقی مالی | شورش طوارق شمال و شمال شرقی مالی که تا حدودی نیز کشورهای هم‌جوار در بروز آن دخالت داشته‌اند، مشکلات و معضلات فراوانی را برای دولت و مسلمانان طوارق پدید آورده است. صرف‌نظر از سایر مشکلات ؛ ناامنی شدید شهرها، روستاها و جاده‌های منتهی به شهرها و روستاهای شهرهای بزرگ و مهمی نظیر گائو، کیدال و تمبوکتو پدیده‌ای است که طی دو دهۀ گذشته بر این مناطق حکم‌فرما شده و مردم ساکن مناطق شمال و شمال شرقی مالی بارها در حین سفر از شهری به شهر دیگر مورد حملۀ دزدان و راهزنان قرار گرفته‌اند و اندک دارایی‌شان غارت و چپاول شده است. جدای از امنیت متزلزل در راه‌های منتهی به شهرها و روستاهای شمالی مالی، ناامنی داخل صحراهای این محدوده نیز کاملاً مشهود است. برخی گزارشات غیررسمی نشان میدهد طوارق مسلحی که از انواع و اقسام سلاح‌های به‌دست آمده در جنگ داخلی لیبی بهره‌مند شده‌اند، بارها در دل صحرا رهگذران را غارت و در بسیاری موارد به کاروان‌های وابسته به سازمانهای بین‌المللی حمله کرده‌اند. برخی از افراد خلاف‌کار نیز، با سوءاستفاده از این وضعیت و دزدی و راهزنی در شهرها و روستاهای مناطق شمال و شمال شرقی، بر ناامنی موجود دامن زده‌اند. دولت مالی طیّ چند سال گذشته، تلاش فراوانی برای بهبود وضعیت امنیّتی مناطق وسیع صحرایی شمال و شمال شرقی کشور انجام داده و پست‌های نگهبانی متعددی در این مناطق احداث شده اند، اما این اقدامات که مستلزم هزینه‌های سنگینی است، عمدتاً مقطعی بوده و هم‌چنان بخش‌های وسیعی از کشور شدیداً از ناامنی رنج می‌برند<ref name=":0" />. | ||
=== | === [[وضعیت اقتصادی و معیشتی در مالی|وضعیت اقتصادی]] === | ||
با وجود قرار گرفتن کشور مالی در قلب صحرای بزرگ آفریقا، این کشور اساساً کشوری کشاورزی محسوب می‌شود و اقتصاد تک محصولی این کشور عمدتاً بر صادرات کتان مبتنی است. معادن زیرزمینی از دیگر منابع کسب درآمد دولت مالی است و استخراج معادنی نظیر طلا، فسفات و بوکسیت نیز بخشی از نیازهای اقتصادی این کشور را تامین می‌کند. با این حال مالی نیز، همچون دیگر کشورهای آفریقایی واقع در صحرای بزرگ آفریقا از جمله نیجر و چاد، کشور فقیری است که علت عمدۀ این معضل بزرگ اقتصادی- اجتماعی، سوءمدیریت رهبران و دولت‌مردان در بهره‌برداری از امکانات و ظرفیت‌های موجود در کشور بوده است. | |||
مشکلات اقتصادی کشور همراه با سیاست‌های برجای مانده از دوران استعمار و عدم حمایت دولت از کشاورزان و نظام کشاورزی سنتی در | مشکلات اقتصادی کشور همراه با سیاست‌های برجای مانده از دوران استعمار و عدم حمایت دولت از کشاورزان و نظام کشاورزی سنتی در اکثر مناطق، باعث شده که مالی، با وجود استعدادهای بالقوۀ فراوان، به کشوری فقیر در قارۀ آفریقا تبدیل شود. طبق آمار سال 2011 سازمان ملل، این کشور، در ردۀ بیست و پنجمین کشور فقیر جهان قرار گرفته است<ref name=":18">برگرفته از سایت https://www.ifad.org</ref>. | ||
==== [[کشاورزی در مالی|کشاورزی]] ==== | ==== [[کشاورزی در مالی|کشاورزی]] ==== | ||
با وجود آن که بیش از 60 درصد خاک مالی را صحراهای خشک و بی‌آب و علف پوشانده است،ولی مجموع اراضی قابل کشت این کشور و حدود 26 درصد از مساحت کل سرزمین مالی، که در حاشیۀ رودخانه‌های نیجر و سنگال واقع شده، مستعد کشاورزی است.کارشناسان معتقدند اگر این اراضی به‌طور اصولی زیر کشت قرار گیرند، این کشور می‌تواند علاوه بر برآورده شدن احتیاجات داخلی مردم، برخی از محصولات غذایی را به دیگر کشورهای غرب آفریقا صادر نماید[ | با وجود آن که بیش از 60 درصد خاک مالی را صحراهای خشک و بی‌آب و علف پوشانده است،ولی مجموع اراضی قابل کشت این کشور و حدود 26 درصد از مساحت کل سرزمین مالی، که در حاشیۀ رودخانه‌های نیجر و سنگال واقع شده، مستعد کشاورزی است.کارشناسان معتقدند اگر این اراضی به‌طور اصولی زیر کشت قرار گیرند، این کشور می‌تواند علاوه بر برآورده شدن احتیاجات داخلی مردم، برخی از محصولات غذایی را به دیگر کشورهای غرب آفریقا صادر نماید[xii]. | ||
کشور مالی در مجموع سرزمینی کشاورزی است و کتان. برنج، ذرت، ارزن، تنباکو و صیفی‌جات در زمرۀ محصولات مهم به‌شمار می‌روند. مهمترین محصول کشاورزی مالی پنبه است که کشت آن در دورۀ استعمار فرانسه و به‌دلیل نیاز آن کشور به این محصول آغاز شد. مالی دومین تولیدکنندۀ پنبه در آفریقا پس از [[مصر]] به‌شمار می‌آید و 98 درصد پنبۀ تولیدی آن به خارج کشور صادر می‌شود. انحصار تولید و صادرات این محصول مهم که می‌تواند درآمد قابل توجّهی را نصیب دولت کند، در اختیار شرکتی فرانسوی است. سایر تولیدات کشاورزی مالی عبارتند از: غلات، ذرت خوشه‌ای، ذرت، بادام زمینی و چای که بیشتر در داخل کشور مصرف می‌شوند. | کشور مالی در مجموع سرزمینی کشاورزی است و کتان. برنج، ذرت، ارزن، تنباکو و صیفی‌جات در زمرۀ محصولات مهم به‌شمار می‌روند. مهمترین محصول کشاورزی مالی پنبه است که کشت آن در دورۀ استعمار فرانسه و به‌دلیل نیاز آن کشور به این محصول آغاز شد. مالی دومین تولیدکنندۀ پنبه در آفریقا پس از [[مصر]] به‌شمار می‌آید و 98 درصد پنبۀ تولیدی آن به خارج کشور صادر می‌شود. انحصار تولید و صادرات این محصول مهم که می‌تواند درآمد قابل توجّهی را نصیب دولت کند، در اختیار شرکتی فرانسوی است. سایر تولیدات کشاورزی مالی عبارتند از: غلات، ذرت خوشه‌ای، ذرت، بادام زمینی و چای که بیشتر در داخل کشور مصرف می‌شوند. | ||
| خط ۳۴۹: | خط ۳۴۴: | ||
علاوه بر کشاورزی؛ دامپروری شغل اصلی اقوام گله‌دار ساکن در مناطق صحرایی مالی است و از قدیم‌الایام، نقش مهمّی در زندگی طوایف صحرانشین این کشور داشته است. طوارق، مورها و فولانی‌ها در ردۀ مهمترین اقوام این کشور هستند که زندگی آنها به رمه‌های گاو و گوسفند بستگی تام دارد. خشک‌سالی‌های دهۀ اخیر و بروز درگیری بین طوایف و دولت، به همراه کمبود چراگاه، زندگی این گروه از مردم مالی را با مشکلات بسیاری مواجه ساخته است. احشام کشور مالی شامل گاو، گوسفند، بز و شتر و تعداد آنها بالغ بر چند میلیون رأس است و با وجود خشکسالی های دهه‌های اخیر ؛ گله‌های بزرگ گاو، گوسفند و بز هم‌چنان منبع اصلی تأمین گوشت این کشور محسوب می‌گردند. | علاوه بر کشاورزی؛ دامپروری شغل اصلی اقوام گله‌دار ساکن در مناطق صحرایی مالی است و از قدیم‌الایام، نقش مهمّی در زندگی طوایف صحرانشین این کشور داشته است. طوارق، مورها و فولانی‌ها در ردۀ مهمترین اقوام این کشور هستند که زندگی آنها به رمه‌های گاو و گوسفند بستگی تام دارد. خشک‌سالی‌های دهۀ اخیر و بروز درگیری بین طوایف و دولت، به همراه کمبود چراگاه، زندگی این گروه از مردم مالی را با مشکلات بسیاری مواجه ساخته است. احشام کشور مالی شامل گاو، گوسفند، بز و شتر و تعداد آنها بالغ بر چند میلیون رأس است و با وجود خشکسالی های دهه‌های اخیر ؛ گله‌های بزرگ گاو، گوسفند و بز هم‌چنان منبع اصلی تأمین گوشت این کشور محسوب می‌گردند. | ||
از دیگر راه‌های مهم امرار معاش مردم این کشور؛ به‌ویژه در حاشیۀ رودخانه‌های مهم نیجر، سنگال و بانی، ماهی‌گیری است. اقوام بوزو، سورکو و بربرها در زمرۀ قبایل ماهیگیر مالی هستند که زندگی خود را از صیادی تأمین می‌کنند. روش صیادی با وجود گذشت چندین قرن هنوز به شکل سنتی و با قایق‌های کوچک صورت می‌گیرد و صیادان اکثر ماهی‌های صید شده را خشک و به ساحل عاج صادر می‌کنند | از دیگر راه‌های مهم امرار معاش مردم این کشور؛ به‌ویژه در حاشیۀ رودخانه‌های مهم نیجر، سنگال و بانی، ماهی‌گیری است. اقوام بوزو، سورکو و بربرها در زمرۀ قبایل ماهیگیر مالی هستند که زندگی خود را از صیادی تأمین می‌کنند. روش صیادی با وجود گذشت چندین قرن هنوز به شکل سنتی و با قایق‌های کوچک صورت می‌گیرد و صیادان اکثر ماهی‌های صید شده را خشک و به ساحل عاج صادر می‌کنند <ref>برگرفته از سایت www.social life in west africa.com/mali/2011</ref>. | ||
حدود 70 درصد از مردم مالی به کشاورزی، دامپروری و ماهی‌گیری اشتغال دارند و 30 درصد نیز در بخش خدمات مشغول به کار هستند. کشور مالی با چالش‌های محیط زیستی متنابهی از جمله از بین رفتن تدریجی جنگل‌های کشور، افزایش بیابان، تخریب خاک و کمبود منابع آب مواجه است که این عوامل می‌توانند در آینده‌ای نه چندان دور، تأثیرات مخربی بر کشاورزی این کشور داشته باشد. | حدود 70 درصد از مردم مالی به کشاورزی، دامپروری و ماهی‌گیری اشتغال دارند و 30 درصد نیز در بخش خدمات مشغول به کار هستند. کشور مالی با چالش‌های محیط زیستی متنابهی از جمله از بین رفتن تدریجی جنگل‌های کشور، افزایش بیابان، تخریب خاک و کمبود منابع آب مواجه است که این عوامل می‌توانند در آینده‌ای نه چندان دور، تأثیرات مخربی بر کشاورزی این کشور داشته باشد. | ||
==== [[معادن در مالی|معادن]] ==== | ==== [[معادن در مالی|معادن]] ==== | ||
کشور مالی نیز مانند دیگر کشورهای آفریقایی واقع در صحرای بزرگ آفریقا، از نظر منابع زیرزمینی، کشوری غنی و ثروتمند محسوب می‌شود و درصورت برنامه‌ریزی منظم، بهره‌برداری از این ثروت‌های خدادادی در راه آبادانی کشور به بهترین نحو امکان‌پذیر خواهد بود. طلا، اورانیوم، نفت، نمک، | کشور مالی نیز مانند دیگر کشورهای آفریقایی واقع در صحرای بزرگ آفریقا، از نظر منابع زیرزمینی، کشوری غنی و ثروتمند محسوب می‌شود و درصورت برنامه‌ریزی منظم، بهره‌برداری از این ثروت‌های خدادادی در راه آبادانی کشور به بهترین نحو امکان‌پذیر خواهد بود. طلا، اورانیوم، نفت، نمک، فسفات، منگنز، گچ، الماس، مس، نیکل، اکسید وآهن از مهمترین منابع زیرزمینی کشور مالی است و بخش اعظم این منابع، از جمله نفت1 و بوکسیت، تاکنون مورد بهره‌برداری قرار نگرفته‌اند. مهمترین منبع زیرزمینی مالی طلا است. اکتشافات زمین‌شناسی چندسال اخیر، نمایانگر وجود ذخایر عظیم طلا در این کشور است. دولت مطالعاتی را برای استخراج این معادن با کمک شرکت‌های چندملیتی بین‌المللی آغاز کرده و درحال حاضر مالی به‌لحاظ ذخایر طلا پس از آفریقای جنوبی و غنا، در ردۀ سوم قارۀ آفریقا قرار دارد. طلا پس از پنبه، دومین محصول بزرگ صادراتی این کشور است و نقش مهمّی در بهبود وضعیت اقتصادی مالی دارد. معادن اصلی طلای مالی در چهار منطقۀ «سادیولا»(Sadiola)، «سیاما»(Syama)، «موریلا»(Morila) و «یاته‌لا»(Yatela) قرار دارند. دیگر معادن مهم این کشور نمک، فسفات، منگنز، گچ، الماس، مس، نیکل، اکسید و آهن می‌باشند. منابع بوکسیت، اورانیوم، سنگ آهن و نفت تاکنون استخراج و بهره‌برداری نشده‌اند ولی مطالعات موجود نشانگر ذخایر قابل توجّهی از این منابع زمینی در مناطق مختلف این کشور است<ref>برگرفته از سایت https://www.worldfact.com</ref>. | ||
دولت مالی از سال 1991 و با کمک اتّحادیۀ توسعۀ بین‌المللی اقدام به جذب سرمایه‌های جهانی در بخش معادن کرده که این امر منجر به سرمایه گذاری‌های قابل توجّهی در معادن طلای این کشور شده است. | دولت مالی از سال 1991 و با کمک اتّحادیۀ توسعۀ بین‌المللی اقدام به جذب سرمایه‌های جهانی در بخش معادن کرده که این امر منجر به سرمایه گذاری‌های قابل توجّهی در معادن طلای این کشور شده است. | ||
=== واحد پول === | === واحد پول === | ||
واحد پول مالی "فرانک سیفا (سفا) | واحد پول مالی "فرانک سیفا (سفا) (CFA franc)نام دارد که به صد سانتیم تقسیم می‌شود. دولت [[مودیبوکیتا]] در سال 1962 میلادی و دو سال بعد از استقلال مالی، از حوزۀ فرانک سیفا در غرب آفریقا خارج شد و واحد پول مستقلی را تحت عنوان فرانک مالی مورد استفاده قرار داد[xiii] با این حال در سال 1967 به‌دلیل وخامت اوضاع اقتصادی کشور و تحرکات دلالان ناچار شد که به حوزه فرانک سیفا بازگردد<ref name=":9" />. | ||
=== [[رفاه اجتماعی در مالی|رفاه]] === | === [[رفاه اجتماعی در مالی|رفاه]] === | ||
امکانات رفاهی | امکانات رفاهی کشور مالی، مانند دیگر کشورهای قارۀ آفریقا، از جایگاه چندانی برخوردار نیست و انبوه مشکلات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، هیچ‌گاه به دولت‌ها اجازه نداده تا اقدامی اساسی برای بهره‌مندی مناسب مردم شهری و روستایی از امکانات موجود زندگی انجام دهند. با وجود وعده‌های مکرر دولت‌ها، از زمان استقلال تاکنون، روستاها کماکان از برق و آب لوله‌کشی محروم‌اند و روستاییان این کشور نیز همچون دیگر کشورهای قارۀ سیاه، صبح زود و پیش از طلوع خورشید بیدار می‌شوند و پس از غروب آفتاب و تاریک شدن هوا به خواب می‌روند[xiv] .روستاییان به دلیل بهره‌مند نبودن از برق، تلویزیون و یخچال ندارند. تأمین آب آشامیدنی سالم برای خانواده‌های روستایی مشکل بزرگی است و معمولاً زنان روستایی آب مورد نیاز برای آشامیدن را از چشمه‌های دور و نزدیک تهیه می‌کنند و یکی از تصاویر زیبا و در عین حال تأثرانگیز در هنگام سفر به شهرهای مالی، زنان روستایی‌اند که کوزه‌های بزرگی بر سر خود می‌گذارند و از کنار جاده‌ها، عازم روستاهای محل زندگی خود می‌شوند. عموم روستاییان از خدمات بیمۀ عمومی و بیمۀ خشکسالی محصولات کشاورزی محروم‌اند و به دلیل هزینۀ بالای دارو در این کشور، روستاییان در هنگام بیماری و ناخوشی، اغلب به داروهای گیاهی و سنتی پناه می‌برند<ref name=":17" />. | ||
رفت و آمد | رفت و آمد روستاییان به شهرهای بزرگ نیز با مشکلات بسیاری همراه است و بدلیل خرابی جاده‌های روستایی و کیفیت بسیار نامطلوب بخش خدمات حمل و نقل عمومی، سفر آنها به شهرها معمولا با اتوبوس‌ها و مینی‌بوس‌های مستعمل صورت می‌گیرد که گاه در مسیر رفت و برگشت از شهر به روستا، چندین بار خراب می‌شوند. در شهرها نیز وضعیت کمابیش همین گونه است و هرچند برق و آب سراسری در اختیار عموم مردم شهرنشین قرار دارد، ولی برق مصرفی معمولاً در طول روز، چندین ساعت قطع است که در زمان وقوع خشکسالی طولانی‌تر می‌شود. | ||
شبکۀ سراسری آب نیز با مشکلات فراوانی همراه است که مشکل اصلی آن خرابی و فرسودگی لوله‌هایی است که قدمت آنها به دورۀ استعمار فرانسه باز می‌گردد. رسوبات موجود در آب که عمدتاً ناشی از کهنه بودن و فرسودگی لوله‌هاست، گاهی آب مورد استفاده در منازل را زرد رنگ می‌سازد. علاوه بر آن، در اکثر شهرهای کنار رودخانه‌ها، شبکۀ آب سراسری، به دلیل تصفیه نشدن آب، توأم با گل و لای است. با توجّه به عدم توانایی دولت در تصفیۀ آب‌های مورد استفاده، آب سراسری شهری مالی به شدت آلوده و ناسالم است و چون بیشتر مردم توانایی خرید بطری‌های آب آشامیدنی را ندارند، از این آب‌ها، برای آشامیدن و پخت‌وپز استفاده می‌کنند که همین امر موجب شیوع بیماری‌های گوناگون در بین خانواده‌ها و به‌ویژه کودکان می‌شود<ref name=":8">برگرفته از سایت https://www.everyculture.com<nowiki/>/ja-ma/mali.html</ref>. | |||
پوشش سراسری | پوشش سراسری بیمه از دیگر شاخصه‌های رفاهی این کشور است که هنوز به‌طور کامل تحقق نیافته و هرچند دولت تومانی توره در مورد بیمۀ کارمندان دولت، کارگران بخش خصوصی، زنان و کودکان گام‌های اساسی برداشت ولی هنوز شرکت‌های بیمه نتوانسته‌اند بخش عظیمی از جامعه را تحت پوشش خدمات قرار دهند. دولت‌های مالی در زمینۀ گسترش خدمات عمومی شهری نیز طی پنجاه و اندی سال گذشته بسیار ضعیف عمل کرده‌اند. اکثر خیابان‌های شهرهای بزرگ، حتی باماکو، هم‌چنان خاکی و کوچه‌ها و خیابان‌های شهرها فاقد کانال فاضلاب است که همین مسئله خود مشکلات زیست محیطیّ مضاعفی را پدید آورده است. | ||
=== [[خط فقر در مالی|خطّ فقر]] === | |||
همچون دیگر کشورهای آفریقا فقر و فلاکت موجود در [[جامعه مالی]] که این کشور را در زمره یکی از کشورهای فقیر جهان قرار داده است یکی از مشکلات اساسی این کشور بشمار می‌رود<ref name=":19">برگرفته از سایت https://www.migration4development.org</ref>.در چنین شرایطی، بی‌کفایتی دولت‌مردان کشور در بهره‌برداری مطلوب از ذخایر سرشار زیرزمینی و غارت منابع غنی طلا، از سوی شرکت‌های چند ملیتی غربی هم‌چنان ادامه دارد. فقر و فلاکت، همراه با بی‌کاری اکثریت مردم و بی‌سوادی حاکم بر جامعه، تصاویر تلخ و دردناکی از بازتاب وضعیت موجود در کشور مالی است. شدت فقر در برخی مناطق روستایی مالی به‌اندازه‌ای است که روستاییان، حتی توانایی تأمین معیشت خود را ندارند و خشک‌سالی‌های پی‌درپی نیز، وضعیت زندگی آنها را شکننده‌تر کرده است. مهاجرت گستردۀ روستاییان به شهرهای کشور، به‌ویژه باماکو، علاوه بر افزایش مشاغل کاذبی مانند دست‌فروشی، قاچاق مواد مخدر، فحشا و دزدی رو به گسترش است. ساکنان مناطق شهری نیز وضعیت بهتری از روستاییان ندارند و حتی افراد شهری دارای مشاغل دولتی و خصوصی هم، به‌دلیل تورم حاکم بر جامعه و گرانی کالاهای اساسی، در تأمین معیشت خود و خانواده، با مشکلات فراوانی روبه‌رو هستند. | |||
بسیاری از صاحب‌نظران مسائل اجتماعی معتقدند فقر عامل اساسی و اصلی مشکلات جامعۀ مالی است که بی‌سوادی و فقر فرهنگی را نیز در بین آنها افزایش داده است. بنابراین، برای حل مشکلات عمومی مردم مالی، ابتدا باید فقری که در تاروپود جامعه ریشه کرده از میان برداشته و سپس سایر موضوعاتی که در ردیف معضلات عمومی جامعه به‌شمار می‌آید، بررسی شوند<ref name=":18" />. | |||
فقر معضلی است که همواره سایۀ شوم خود را بر مردم این کشور افکنده و آنان از بدو تولد تا زمان مرگ با آن دست به گریبانند. متأسفانه مردم مالی به ریشه و علل پیدایی فقر حاصل از استثمار و استعمار این سرزمین ثروتمند کمتر توجّه می‌کنند که این نیز خود پی‌آمد فقر فرهنگی این سرزمین است! در حدود نیمی از جمعیّت مالی، با درآمد روزانه 25/1 دلار آمریکا، زیر خطّ بین‌المللی فقر زندگی می‌کنند<ref name=":8" />. | |||
=== [[میزان اشتغال در مالی|اشتغال و بی‌کاری]] === | |||
اشتغال و بی‌کاری یکی دیگر از موضوعات اساسی کشور مالی از بدو استقلال تاکنون است و هیچ یک از دولت‌ها تاکنون نتوانسته‌اند این معضل اساسی را که با معیشت عمومی مردم کشور ارتباط مستقیم دارد، سامان‌دهی کنند. در حال حاضر حدود 70 درصد از مردم این کشور، در بخش های کشاورزی، دامداری و ماهی‌گیری و 30 درصد نیز در بخش خدمات عمومی دولتی و خصوصی فعالیت می‌کنند. در بهترین و خوش‌بینانه‌ترین حالت فقط نیمی از جمعیت کشور مالی عهده‌دار شغلی هستند و بخش عظیمی از جمعیت کشور که جوانان ردۀ سنی 18 تا 27 سال آن را تشکیل می‌دهند، از مشکل بی‌کاری و نبود شغل رنج می‌برند<ref name=":9">برگرفته از سایت [https://www.data.un.org https://www.data.un.org/countryprofile/mali/2011]</ref>. | |||
جنگ داخلی [[طوارق در مالی|طوارق]]، تبعیت دولت‌های آلفا عمر کناره و تومانی توره از سیاست‌های ریاضت اقتصادی صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی، بروز خشک‌سالی‌های عظیم، حملۀ ملخ‌ها در مناطق مختلف و تلف شدن دام‌ها، از دیگر عواملی بوده‌اند که ضمن وارد آوردن خسارات و لطماتی سنگین به اقتصاد متزلزل این کشور، بی‌کاری را به‌ویژه در مناطق روستایی، گسترش داده‌اند. براساس آخرین آمار، در حال حاضر 60 درصد از مردم شهری و روستایی مالی، فاقد هرگونه شغلی هستند<ref>برگرفته از سایت https://www.state.gov</ref>. این در حالی است که خیل عظیم جوانان مالیایی که در شهرهای بزرگ کشور– خصوصاً باماکو- به خرید و فروش اجناس و اشیای ارزان قیمت چینی مشغول‌اند و بی‌کاران پنهان جامعه محسوب می‌شوند، در این آمار محاسبه نشده است. وقوع کودتای 22 مارس 2012 و تعطیّلی بسیاری از پروژه‌های عمرانی کشورهای غربی در مناطق مختلف کشور نیز آمار بی‌کاران شهری مالی را افزایش داده است. | |||
جنگ داخلی [[طوارق در مالی|طوارق]]، | |||
=== [[ورزش در مالی|ورزش]] === | === [[ورزش در مالی|ورزش]] === | ||
ورزش فوتبال مورد علاقه عموم مردم کشور مالی است و درپی میزبانی جام ملت های آفریقا در باماکو در سال 2002 میلادی این ورزش در سرتاسر این کشور شهرت زیادی یافت. مشهور‌‌‌‌ترین تیم‌های باشگاهی فوتبال باماکو عبارتند از: جولیبا.ای.سی | ورزش فوتبال مورد علاقه عموم مردم [[مالی|کشور مالی]] است و درپی میزبانی جام ملت های آفریقا در باماکو در سال 2002 میلادی این ورزش در سرتاسر این کشور شهرت زیادی یافت. مشهور‌‌‌‌ترین تیم‌های باشگاهی فوتبال باماکو عبارتند از: جولیبا.ای.سی(Djoliba A.C)، استدمالین(Stade Malien) و رئال باماکو. علاوه بر این سه تیم، ده‌ها تیم باشگاهی نیز در دیگر شهرهای مالی فعالیت دارند. فوتبال [[مالی]] در زمرۀ فوتبال قدرتی و با تکنیک قارۀ آفریقا است و تعداد قابل توجّهی از فوتبالیست‌های این کشور، در تیم‌های مشهور جهان، از جمله تیم‌های باشگاهی [[فرانسه]]، [[اسپانیا]]، آلمان و [[روسیه]] بازی می‌کنند[xv]. | ||
بسکتبال از دیگر ورزش‌های مردمی [[مالی|کشور مالی]] است و تیم ملی بسکتبال زنان [[مالی]] در المپیک 2008 [[پکن]] شرکت کرد. | |||
==== [[ورزش های ملی و بومی در مالی|ورزش‌های ملی و بومی]] ==== | |||
علاوه بر ورزش‌های معمول، برخی ورزش‌های بومی نیز در شهرها و روستاهای کشور رواج دارد. کشتی سنتی موسوم به «لالوت»(La Lutte) و بازی سنتی «واری»(Wari)، از مهمترین ورزش‌های سنتی مالی است که در قبایل گوناگون و به شیوه‌ای جالب انجام می‌شود <ref name=":8" />. | |||
[[پرونده:گریوت ها ( قصه گویان و نوازندگان سنتی ).png|بندانگشتی|گریوت ها (قصه گویان و نوازندگان سنتی)]] | |||
=== [[اوقات فراغت در مالی|نحوۀ گذراندن اوقات فراغت]] === | |||
مردم [[مالی]] انسان هایی بسیار صبور، قانع، آرام و در عین حال شاد و سرخوش‌اند که سعی می‌کنند با وجود مشکلات فراوان، به‌ویژه معیشتی، از زندگی خود لذت ببرند. مردم شهری [[مالی]] معمولاً در تعطیّلات آخر هفته به گشت‌وگذار و دیدار آشنایان و دوستان خود می‌روند. دیدار با دوستان و حضور در منازل والدین از برنامه‌های ثابت خانواده‌های شهری در پایان هفته است. علاوه بر آن، مردان اغلب صبح روزهای یکشنبه به رستوران‌های سنتی می‌روند و ساعاتی را با دوستان خود به گفت‌وگو و صرف غذایی ارزان قیمت سپری می‌کنند. خانواده‌های نسبتاً متمول نیز در روزهای آخر هفته به تماشای نمایش‌های سنتی به‌ویژه عروسک‌بازی می‌پردازند. [[ورزش در مالی|ورزش]]، بازی‌های سنتی و تماشای فیلم‌های تلویزیون، از دیگر بخش‌های تفریحی جوانان شهری در پایان هفته است<ref name=":2" />. | |||
کشور مالی به‌لحاظ بهداشتی و درمانی در ردیف عقب مانده‌ترین کشورهای جهان به‌شمار می‌رود. در حال حاضر بیش از 25 درصد از مردم این کشور، از نظر | در روستاها این وضعیت تا حدودی متفاوت است. روستاییان که ارتباط نزدیکی با هم دارند و در طول هفته به‌طور مداوم یکدیگر را ملاقات می‌کنند، در روزهای آخر هفته، برای دیدار فرزندان خود به شهرها می‌روند و یا در منازل خود استراحت می‌کنند و از برنامه‌های [[رادیو در مالی|رادیو]] لذت می‌برند. جوانان روستایی نیز در آخر هفته به بازی‌های سنتی و فوتبال و یا شکار و ماهی‌گیری سرگرم می‌شوند. اسب‌سواریی و شترسواری نیز از تفریحات معمول در شهرها و روستاهای طوارق‌نشین در آخر هر هفته است. | ||
=== [[بهداشت و سلامت در مالی|وضعیت بهداشت و سلامت]] === | |||
[[مالی|کشور مالی]] به‌لحاظ بهداشتی و درمانی در ردیف عقب مانده‌ترین کشورهای جهان به‌شمار می‌رود. در حال حاضر بیش از 25 درصد از مردم این کشور، از نظر دسترسی به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، به‌شدت در مضیقه‌اند و بیمارستان‌های موجود عمدتاً فاقد پزشک متخصص است. شهر باماکو پایتخت [[مالی]] نیز فقط چهار بیمارستان عمومی دارد که آنها هم تجهیزات پزشکی کافی و مناسب ندارند<ref> Malian Leader Lays Foundation Stone For 150-Bed Hospital , Retrieved From :Www.Pana Press.Com/2012 </ref>. | |||
[[مالی]] از نظر استانداردهای بهداشتی و درمانی در انتهای جدول سازمان بهداشت جهانی قرار دارد و مردم ساکن در شهرها و روستاهای این کشور، همواره در معرض بیماری‌های مسری و واگیردار خطرناکی قرار دارند که ناشی از آلودگی محیط زیست، ورود فاضلاب شهری به رودخانه‌ها و عدم رعایت مسائل بهداشتی است. نرخ مرگ و میر مادران در هنگام زایمان نیز با وجود برخی پیشرفت های حاصله طی یک دهه اخیر با رقم 830 نفر از هر یکصد هزار زایمان هنوز یکی از بالاترین‌ها در جهان محسوب می‌گردد<ref> The State Of World's Midwifery 2011,Retrieved From : https://Www.United Nations Population Fund.Org<nowiki/>/ 2011</ref>. | |||
براساس | براساس جدیدترین آمار موجود (2011)، در حال حاضر از هر هزار کودک مالیایی زیر یک سال، 96 نفر و از هر کودک زیر 5 سال، 191 نفر فوت می‌کنند. حد متوسط عمر در این کشور در سال 2011، بالغ بر 53 سال برآورد شده که یکی از پایین‌ترین میانگین‌های طول عمر در جهان بشمار می‌رود. | ||
=== [[تعداد مهاجران مالی در سطح جهان|تعداد مهاجران در سطح جهان]] === | |||
در حال حاضر آماری از تعداد مهاجران مالیایی در جهان و خصوصاً در آمریکای شمالی و اروپای غربی وجود ندارد و علت اصلی آن حضور غیرقانونی مهاجران است که اکثراً با ویزای سه ماهۀ گردشگری از کشور خارج و مشغول به کار شده‌اند و پس از پایان مدت ویزا، هم‌چنان در کشور میزبان، باقی می‌مانند<ref name=":19" />. این‌گونه مهاجران از اینکه در آمارهای مهاجران خارجی کشورهای غربی قرار بگیرند، به شدت پرهیز می‌کنند و بیم آن دارند که در صورت انتشار نامشان در این لیست ها با خطر اخراج مواجه شوند. براساس شواهد موجود، هم‌اکنون بین 200 تا 300 هزار نفر از مردم [[مالی|کشور مالی]]، در اروپای غربی، آمریکای شمالی و [[چین]] زندگی می‌کنند که حدود یک چهارم از آنان در فرانسه استقرار دارند. این مهاجران از منابع ورود ارز به کشور محسوب می‌شوند و سالانه در حدود 450 تا 500 میلیون دلار به کشور مالی تزریق می‌کنند که برای این کشور فقیر قابل توجّه است. حضور مهاجران غیرقانونی مالیایی در فرانسه، در حال حاضر از مشکلات اصلی بین باماکو و [[پاریس]] به‌شمار می‌آید. دولت فرانسه بارها مهاجران مالیایی را که به‌طور غیرقانونی در [[فرانسه]] کار می‌کنند، تهدید به اخراج نموده است که این موضوع، در زمان ریاست جمهوری سارکوزی، به اهرم فشاری علیه دولت [[مالی]] تبدیل شده بود. با این حال تومانی توره رئیس‌جمهور [[مالی]]، از واگذاری هرگونه امتیازی به دولت [[فرانسه]]، در مقابل تهدید به اخراج مالیایی‌های مهاجر خودداری کرد<ref>عرب احمدی ، امیر بهرام (1391).جامعه و فرهنگ مالی. تهران : [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی و هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی] ،ص.49-118</ref>. | |||
در حال حاضر | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[جامعه و نظام اجتماعی چین]] | [[جامعه و نظام اجتماعی چین]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی روسیه]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی ژاپن]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی مصر]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی لبنان]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی کوبا]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی سنگال]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی کانادا]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی افغانستان]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی تونس]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی ساحل عاج]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی فرانسه]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی اسپانیا]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی تایلند]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی آرژانتین]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی زیمبابوه]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی اردن]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی سوریه]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی قطر]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی امارات متحده عربی]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی سیرالئون]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی اتیوپی]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی اوکراین]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی گرجستان]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی تاجیکستان]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی قزاقستان]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی سریلانکا]]؛ [[جامعه و نظام اجتماعی بنگلادش]] | ||
[[جامعه و نظام اجتماعی روسیه]] | |||
جامعه و نظام اجتماعی | |||
[[جامعه و نظام اجتماعی مصر]] | |||
جامعه و نظام اجتماعی | |||
جامعه و نظام اجتماعی | |||
[[جامعه و نظام اجتماعی سنگال]] | |||
جامعه و نظام اجتماعی [[ | |||
جامعه و نظام اجتماعی [[ | |||
جامعه و نظام اجتماعی [[ | |||
[ | |||
[ | |||
[ | |||
[ | |||
[ | |||
[ | |||
[ | |||
[ | |||
[ | |||
[ | |||
[ | |||
[ | |||
[ | |||
[ | |||
[ | |||
[ | |||
[ | |||
[ | == پاورقی == | ||
<small>[i]- مسلمانان طوارق درعین تدین، خرافاتی‌‌‌ترین اقوام این کشورند. آنان معمولاً بر لباس خود طلسم‌هایی آویزان می‌کنند و معتقدند این طلسم‌ها آنها را از وقوع بلایا حفظ می‌کند. طوارق در مورد توسل به طلسم و مهره‌های جادویی نیز معتقدند طلسم موجب دور کردن چشم زخم، ارواح پلید، نفرین و شیاطیّن موذی می‌شود. متأسفانه طوارق باوجود آنکه واجبات اسلامی‌نظیر نماز، روزه، حج و سایر تعالیم اسلامی‌را بجای می‌آورند، گاهی در این امر تا آنجا پیش می‌روند که در هنگام بروز مشکل و حادثه، به جادوگری متوسل می‌شوند و این در حالی است که از حرام بودن جادوگری در دین اسلام اطلاع دارند<ref name=":0" />.</small> | |||
[ | <small>[ii] - پژوهشگر در مورد حضور در کشور مالی (2008) و بویژه اقامت یک روزه در شهر تمبوکتو بارها و بدفعات جلوه های زیبای مهمان نوازی مسلمانان را با وجود فقر و مسکنت شدید آنان از نزدیک مشاهده نموده است.</small> | ||
[ | <small>[ii] -نویسنده این مراسم را از نزدیک مشاهده و این چای خوش طعم- و البته نه چندان بهداشتی- را نوشیده است<ref name=":0" />.</small> | ||
[ | <small>[iii]- در برخی از ابیات و اشعار محلی تیجانیه و قادریه مناقب، فضایل و کرامات زیادی از حضرت علی (ع) وجود دارد. مسلمانان مالی معجزاتی را به آن حضرت نسبت می دهند که در کتب موجود در کشورهای اسلامی منطقه خاورمیانه هیچ اطلاعی از این معجزات نیست و صرفاً نمایانگر میزان والای ارادت مسلمانان این کشور به خاندان اهل البیت (ع) می باشد. شدت علاقه مسلمانان این کشور به امام اول شیعیان تا آن اندازه است که زمانی که می خواهند شجاعت فردی را توصیف نمایند از این عبارت بهره می گیرند: خیبر علی، خیبر علی<ref>شیخ سیدی حنا (استاد مرکز فرهنگی ج.ا.ایران )، باماکو ، آذر 1387 ( گفت‌وگو)</ref> .</small> | ||
[ | <small>[iv] میزان علاقه مسلمانان به امامان دوم و سوم (ع) به‌اندازه‌ای است که چنانچه خانواده‌ای صاحب چند فرزند دوقلوی پسر شود، دوقلوهای بعدی را حسن دوم و حسین دوم می‌نامند<ref name=":0" />.</small> | ||
<small>[v] - سادات مالی شریف حیدره نامیده می‌شوند. میزان ارادت مسلمانان مالی به سادات در حدی است که اگر سیدی در خانه آنها حضور یابد از وی پذیرایی بسیار مناسبی به‌عمل می‌آورند. آنان درهنگام بیماری اعضای خانواده نیز تکه‌ای از البسه سادات را بر لباس مریض نصب می‌کنند و معتقدند این امر موجب شفای عاجل وی می‌شود<ref>جباتی،شیخ محمد (استاد مرکز فرهنگی ج.ا.ایران ) ، (شیوخ سرشناس شیعه )، باماکو، آذر 1387( گفت‌وگو)</ref>.</small> | |||
[ | <small>[vi] برخی از این اماکن مقدسه و زوایا عبارتند از:</small> | ||
<small>- قبرستان قدیسین در منطقۀ دیلی</small> | |||
<small>- مقبرۀ محمد عبدالله سوده در منطقۀ دینا</small> | |||
<small>- کلبۀ مقدس خانوادۀ کیتا (بازماندگان امپراطور سونجا کیتا در کانگابا)</small> | |||
<small>- صخره‌های عمودی موسوم به ید فاطمه (همچون دستی که به سوی آسمان دراز شده و در حال نیایش است)</small> | |||
<small>- مقبرۀ الحاج عمرتال در حومۀ شهر باندیاگارا</small> | |||
<small>- کلیۀ مقدس کانگابا (در این مکان اشیای مقدسی که از مکه انتقال داده شده‌اند، نگهداری می‌شود)<ref name=":15" />.</small> | |||
[ | <small>1- طیّ چند سال اخیر این رویۀ محافظه کارانه تا حدودی تغییر یافته و امامان مساجد بارها به انتقاد از سیاست‌های ضد اسلامی[[آمریکا]] در کشورهای مختلف اسلامی و کشتار وحشیانۀ فلسطیّنیان از سوی رژیم اشغالگر قدس پرداخته‌اند.</small> | ||
[ | <small>[vii]. ابراهیم آگ باهانگا در سال 2010 طیّ سانحۀ رانندگی در منطقه کیدال جان باخت.</small> | ||
[ | <small>[viii]- در بررسی تحلیلی شورش طوارق مالی نباید از نقش فرانسه نیز در جنگ داخلی این کشور غفلت ورزید. فرانسه بارها و از بدو استقلال مالی، به‌محض فاصله گرفتن دولت‌های وقت و خودداری از تبعیت از سیاست‌های استعماری این کشور، قبایل طوارق را اهرم فشاری علیه کشور مالی قرار داده است. این وضعیت در دهه‌های 1960 تا 1990 که دولت‌مردان این کشور، درصدد چرخش به سوی دولت‌های شرقی برآمدند و سیاست نزدیک شدن به کشورهای چین و اتّحاد جماهیر شوروی وقت را در پیش گرفتند، بارها صورت گرفته است.فرانسه در دهه‌های 1990 و 2000میلادی نیز سیاست مزورانۀ خود را بر ضد کشور مالی ادامه داد که نمونۀ بارز آن دخالت در امور داخلی مالی بعد از چند مورد گروگان‌گیری اتباع فرانسه و دیگر کشورهای غربی در شمال این کشور است. دولت فرانسه به‌دنبال به گروگان گرفته شدن چند نفر از اتباع خود و کشورهای غربی دیگر، از طرف [[گروه‌های وابسته به القاعده]] مغرب اسلامی، به حمایت از جنبش رهایی بخش ملی آزاواد پرداخت و تلاش کرد با پشتیبانی از این گروه، ضمن حل بحران گروگان‌گیری، به حضور [[القاعده در مالی]] پایان دهد. دولت‌مردان فرانسه در جریان جنگ داخلی لیبی نیز برای ضربه زدن به قذافی به مزدوران طوارقی که در ارتش لیبی خدمت می‌کردند، وعده دادند در صورت خروج از لیبی، زمینه‌های لازم برای استقلال شمال مالی را فراهم می‌آورند و از ادعاهای استقلال‌طلبانۀ آنها برای تأسیس دولتی مستقل حمایت نمی‌کنند. در پی این امر، بسیاری از مزدوران طوارق مالیایی، که در قالب ارتش لیبی در حال جنگ با نیروهای انقلابی بودند، با تمام تجهیزات نظامی‌خود اعم از سلاح‌های سنگین و سبک و به کمک صدها دستگاه اتومبیل تویوتا از الجزایر رهسبار مالی شدند. باوجود شناسایی این کاروان توسط ماهواره‌های جاسوسی آمریکا، آنها بدون برخورد با هیچ مانعی به راحتی صحرای آفریقا را طیّ کردند و با هماهنگی دولت فرانسه با رهبران الجزایر و آمریکا، وارد خاک مالی شدند.</small> | ||
<small>[ix] - تومانی توره رئیس‌جمهور مخلوع مالی چند ماه قبل از سرنگونی، طیّ اظهاراتی شورشیان طوارقی را از هم‌پیمانان شاخۀ شمال آفریقا القاعده دانسته بود. با این حال شورشیان مزبور هرگونه ارتباط خود را با القاعده رد و اعلام کردند که صرفاً خواهان استقلال منطقۀ بیابانی وسیع «آزاواد» هستند.با این حال در حملات اخیر نظامیان فرانسه به مواضع شورشیان در کیدال و تمبوکتو مشارکت سازمان های اسلام گرای افراطی وابسته به القاعده با طوارق تایید شد.</small> | |||
[ | <small>[x] - اوج این امر پس از انتخاب شهر تمبوکتو به‌عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام در سال 2006 از سوی سازمان همکاری اسلامی بود و در پی آن سازمان همکاری اسلامی و برخی کشورهای اسلامی کمک‌های قابل توجّهی را برای بهبود وضعیت این شهر کوچک و تاریخی شامل ترمیم مساجد تاریخی، ترمیم راه‌های داخل شهری، تعمیر منازل قدیمی، بهبود وضعیت کتابخانه‌های دولتی و خصوصی و... در اختیار دولت مالی قرار دادند. با این حال دولت فقط بخش اندکی از این بودجۀ عظیم را در شهر تمبوکتو هزینه کرد و در حالی که انتظار می‌رفت تمبوکتو در سال 2006 تغییرات قابل توجّهی از نظر استانداردهای زندگی یابد، عملاً بهبودی در وضعیت این شهر پدید نیامد و بخش اعظم بودجۀ دریافتی نیز در مسیرهای دیگر هزینه شد. این امر موجب شده است که طی چند سال گذشته دولت‌های اسلامی و سازمان همکاری اسلامی از اعطای کمک‌های بیشتر به این کشور فقیر خودداری نموده و علت آن را نیز تجربۀ ناموفق در شهر تمبوکتو می‌دانند.در مواردی نیز که کشورهایی نظیر عربستان، کویت و لیبی انجام پروژه‌ای نظیر ساخت مسجد، مدرسه یا حفر چاه آب آشامیدنی را در نظر دارند، خود رأسا وارد عمل شده و از واگذاری بودجه به بخش‌های دولتی خودداری می‌کنند. بدیهی است این شرایط در درازمدت،موجب بدبینی بیشتر کشورهای اسلامی به این کشور خواهد شد که خود یکی از اعضای سازمان همکاری اسلامی محسوب می‌شود و مسلمانان مالی را از این منبع مهم که در صورت استفاده مطلوب نتایج قابل توجّهی برای آنها به‌دنبال خواهد داشت، محروم می‌سازد<ref name=":0" />.</small> | ||
[ | <small>[xi] -پیشینۀ حضور القاعده در مالی و چند کشور دیگر آفریقایی به سال 2002 میلادی و شکست نیروهای [[طالبان]] در افغانستان بازمی‌گردد. براساس گزارشات موجود پس از فراری شدن نیروهای طالبان به مناطق کوهستانی پاکستان و افغانستان، بسیاری از آنها به‌تدریج رهسپار الجزایر و مراکش شده و از طریق این کشورها شبکه فعالیت‌های خود را در چاد، نیجر و مالی نیز گسترش دادند و این در حالی بود که این کشورها به دلیل ضعف بنیۀ اطلاعاتی نیروهای امنیتی و گستردگی صحرا، پایگاه‌های مناسبی برای حضور نیروهای القاعده محسوب می‌شدند. از سال 2003 به بعد افرادی از جماعت سلفیه موسوم به «جماعت دعوت و قتال» که تحت رهبری ابومصعب عبدالودود هدایت می‌شود نیز در مناطق طوارق‌نشین شمال مالی پایگاه‌هایی تأسیس کرده‌اند. گفته شده است که افراد این گروه وابسته به القاعده به‌طور مرتب در شمال مالی حضور می‌یابند و روابط خوبی با رهبران طوارق مالیایی دارند. علاوه بر آن مقامات سازمان سیا اعلام کرده‌اند القاعده در حال حاضر رسماً در شمال مالی استقرار یافته و یک شاخه از گروه سلفی «دعوت و قتال» نیز در مالی تشکیل شده است. براساس گزارش سازمان سیا بخش اعظم بودجه و تجهیزات نظامی این گروه را سازمان القاعده تأمین می‌کند و فاغارا از رهبران پرنفوذ طوارق و جنگ سالار ضد دولتی که در درگیری‌های دهۀ 1990 طوارق و دولت مالی نیز مشارکت داشته، رهبر این شاخه است. آمریکایی‌ها معتقدند وی ارتشی با 7350 سرباز ادارد که در خدمت القاعده بوده و اقدامات تروریستی در مالی و دیگر کشورهای منطقۀ صحرا را سازماندهی می‌کند. البته این فرد و دیگر رهبران طوارق که کماکان در حال جنگ و صلح با دولت مالی به‌سر می‌برند، از قبول اینکه هزینه‌های خود را از القاعده دریافت می‌کنند، سرباز زده‌اند. با این حال مقامات آمریکایی ربوده شدن چند اروپایی را طی سال‌های اخیر از جمله تعدادی آلمانی در سال 2003 و اتریشی در سال 2008 که به‌دست طوارق اتفاق افتاد، دستور صادره از سوی تشکیلات القاعده می‌دانند. گزارشات موجود حاکی از آن است که طوارق ساکن شمال و شمال غرب مالی، علاوه بر ارتباط مستقیم با شاخه القاعده این منطقه، با دیگر شعبات وابسته به القاعده نیز در شمال آفریقا شامل جماعت اسلامی جنگجویان لیبی به رهبری محمد بن فاضل، جماعت اسلامی جنگجویان تونس به رهبری طارق معروفی، جماعت اسلامی جنگجویان مراکش به رهبری عبدالکریم المحاطی و چند شاخه دیگر از القاعده در موریتانی و الجزایر در ارتباط هستند. وجود صحرای بزرگ آفریقا و آشنایی طوارق با راه‌های مواصلاتی و ارتباطی بین شمال مالی و جنوب الجزایر نیز موجب شده که آنها در برخی از فعالیت‌های القاعده نظیر ترانزیت شبکه‌های قاچاق اسلحه و مواد مخدر مشارکت نمایند و از این طریق جایگاه شعبۀ القاعده در مالی هرچه بیشتر استحکام یابد. هرچند شعبۀ القاعده مالی هنوز اقدامات خرابکارانه‌ای علیه منافع آمریکا در این کشور سازماندهی نکرده است ولی به گروگان گرفته شدن چند گردشگر اروپایی طی سال‌های اخیر زنگ خطری برای ایالات متحدۀ آمریکاست. در این ارتباط دولت امریکا از سال 2007 میلادی گروهی ورزیده از نیروهای ضد ترور خود را که متخصص تاکتیک نبرد با نیروهای القاعده به‌شمار می‌روند، به شهرهای باماکو، گائو و تمبوکتو اعزام نموده است. وظیفۀ اصلی این نیروها تعلیم ارتش مالی برای مقابله با اقدامات القاعده و خنثی ساختن حملات آنان است.این در حالی است که برخی از روشنفکران مسلمان از اینکه نیروهای آمریکا به بهانه حضور القاعده در این کشور مسلمان استقرار یافته و پایگاه‌هایی نظامی در مناطق مختلف کشور تأسیس کنند، به‌شدت نگران‌اند و از دولت مالی درخواست کرده‌اند در صورت طرح رسمی این پیشنهاد از سوی ایالات متحدۀ آمریکا، از پذیرش آن که عواقب سوئی به‌دنبال خواهد داشت، خودداری کند<ref>Al Qaeda Sets Up Training Camps in Mauritania & Mali, Says German Intelligence Chief, ''October 30, 2008,'' Retrieved from: https://www.CBS News.com </ref>.</small> | ||
<small>[xii]- برخی از ناظران سیاسی و تحلیلگران داخلی معتقدند رئیس‌جمهور سابق و بعضی از نظامیان عالی‌رتبۀ مالی با رهبران القاعده مستقر دراین کشور ارتباط داشته و دارند و گواه مدعای خود را نیز مذاکرات مشکوک سرویس‌های اطلاعاتی مالی با سران القاعده در جریان آزاد سازی تعدادی از گروگان‌های غربی و سوءاستفاده از مبالغ نقدی برداختی از سوی کشورهای غربی (برای آزادی گروگان‌ها) می‌دانند. فرانسه در این رابطه شدیدا به رئیس‌جمهور مخلوع مالی ([[احمدو تومانی توره]]) مظنون بود و یکی از دلایل حمایت دولت‌مردان فرانسوی از جنبش رهایی بخش ملی آزاواد نیز تلاش برای پاک‌سازی منطقۀ شمالی مالی از گروه‌های وابسته به القاعده بود که در نهایت نتایج معکوسی بدنبال داشت و موجب اتحاد گروه انصار و جنبش توحید و جهاد در غرب آفریقا با شورشیان طوارقی شد..</small> | |||
<small>1- کارشناسان معتقدند در صورت بهره‌برداری اصولی، فقط منطقۀ موسوم به دلتای رود نیجر می‌تواند سالیانه سه میلیون تن غلات یعنی یک پنجم نیاز قارة آفریقا را تأمین کند و کشت برنج و شکر در این اراضی درآمد هنگفتی را عاید این کشور و بخشی از وابستگی‌های مالی به این دو کالای حیاتی را کاهش میدهد ولی به‌دلیل نیاز فرانسه به پنبه، از دورۀ استعمار کاشت برنج و شکر در این اراضی متوقف و تولید پنبه که در حالت عادی در این منطقه مقرون به صرفه نیست، رایج شده است<ref name=":18" />.</small> | |||
<small>در استان گائو سفره‌های عظیم نفت شناسایی شده‌اند ولی متخصصان هزینۀ استخراج آن را به‌دلیل قرار گرفتن در منطقه‌ای بسیار سخت و کمبود جاده و وسایل حمل نقل در حال حاضر به صرفه نمی‌دانند.</small> | |||
[ | <small>[xiii] فرانک سیفا واحد پول 14 کشور آفریقایی فرانسه زبان در غرب و مرکز آفریقا و از واحدهای پولی قدرتمند آفریقا به‌شمار می‌رود. قبل از یورو، فرانک فرانسه پشتوانۀ فرانک سیفا بود و در حال حاضر این پول مورد حمایت یورو قرار دارد. هر یورو تقریباً 650 فرانک سیفا است.</small> | ||
[ | <small>[xiv] - طی چند سال گذشته و با ورود دستگاه‌های ذخیره‌ساز انرژی خورشیدی ساخت چین، معدودی از روستاییان با خرید این باطری‌ها و نصب آنها در پشت بام منازل خود، ساعاتی از شب را به مشاهدۀ برنامه‌های تلویزیون و یا رادیو می‌گذرانند ولی این وضعیت عمومیت ندارد و در مجموع شرایط رفاهی روستاها در حد ابتدایی ارزیابی می‌شود.</small> | ||
[ | <small>[xv] -در سال‌های اخیر چند فوتبالیست مالیایی به‌مدت یک یا چند فصل در باشگاه‌های مهم ایران بازی کرده‌اند.</small> | ||
[ | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
[[رده:جامعه و نظام اجتماعی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۵۸
نظام اجتماعی مالی همچون دیگر کشورهای آفریقایی عمدتاً مبتنی بر مناسبات قومی‌قبیله‌ای است و قبایل مختلف کشور، که در مناطق گوناگون این سرزمین استقرار دارند، ستون فقرات نظام اجتماعی مالی را تشکیل می‌دهند. از سوی دیگر و با توجّه به اینکه ساختار اجتماعی مالی بر کشاورزی استوار است و بیش از هفتاد درصد مردم به کشت و زرع محصولات مختلف کشاورزی اشتغال دارند، جامعۀ این کشور، جامعه‌ای کشاورزی است که کشاورزان با ابزاری ساده و بدون بهره‌گیری از ماشین‌آلات و ابزار تکنیکی مدرن، محصولات مختلف کشاورزی را در اراضی کوچک خود تولید می‌کنند.
گروه‌ها و نهادهای مؤثر اجتماعی
علاوهبر احزاب و سندیکاهای کارگری و دانشجویی که عمدتا درگیر فعالیت‌های سیاسی در داخل مجلس و در فضای سیاسی جامعه هستند؛ مهمترین گروه‌های موثر اجتماعی این کشور را برخی سازمانهای اجتماعی عهده دار فعالیت‌های کمک‌رسانی به مردم آسیب دیده از خشکسالی در مناطق شمال و شمال شرقی کشور دربر می‌گیرند. این سازمان‌ها و گروه‌ها، معمولاً با کمک برخی سازمانهای بین‌المللی وابسته به سازمان ملل، کشورهای غربی و سازمانهای امدادی بین‌المللی اسلامی، کمک‌های دریافتی خارجی را با هماهنگی مؤسسات دولتی، در مناطق محروم توزیع می‌کنند.
دیگر سازمانهای اجتماعی مالی نیز با کمک سازمان ملل، فعالیت‌هایی چون برگزاری کارگاه‌های آموزشی، همایش‌های فرهنگی اجتماعی و آموزش نحوۀ صحیح بهره‌برداری از اراضی کشاورزی را بر عهده دارند. سازمانهای متعلق به زنان نیز در زمرۀ گروه‌های مهم اجتماعی کشور قرار دارند که در زمینۀ احقاق حقوق زنان شهری و روستایی، فقرزدایی و کارآفرینی در بین آنان، مبارزه با بیماری‌های واگیردار و تلاش برای منسوخ ساختن سنت‌های غلط از جمله ختنه زنان فعالیت می‌کنند[۱].
گروه‌های قومی (قبایل)
یکی از ویژگی‌های اصلی جامعۀ مالی، وجود اقوام و قبایل مختلفی است که در مناطق مختلف این کشور استقرار دارند. این قبایل در طول تاریخ مالی منشأ تحولات مهمّی بودند و هریک مدت زمانی حکومت مناطقی از این سرزمین را در دست داشته‌اند. مهمترین قبایل فعلی مالی عبارتند از:
بامبارا
این قبیله مهمترین قبیلۀ کشور مالی است و در حدود 35 درصد از جمعیّت کشور را تشکیل میدهد. بامباراها در قرون 18 و 19، دو سلسلۀ قدرتمند سکو و کارتا را در بخش‌هایی از مالی امروزی، پدید آوردند. محل اقامت کنونی قبیلۀ بامبارا، منطقه بین باماکو تا شهر سکو است و بیشتر به کشاورزی اشتغال دارند. بامباراها از گروه قومی مانده به‌شمار می‌آیند و اکثر آنان در درۀ وسطیّ رود نیجر و در امتداد مرز مالی و موریتانی زندگی می‌کنند. اگر چه اکثریت قبیله مسلمان‌اند، اما معدودی از آنان هم‌چنان از آیین‌های سنتی اجداد خود پیروی می‌کنند. روستاهای بامبارانشین دربرگیرندۀ خانواده‌هایی مجزا از هم است که در کلبه‌های کوچک و بزرگ نزدیک به‌هم استقرار دارند و خانواده‌ای بزرگ را تشکیل می‌دهند. خانواده‌های بامبارا، گوا (Gwa) نامیده می‌شود و هریک از اعضای خانواده، خود را در قبال دیگر اعضا مسئول می‌داند. خانه‌های روستایی بامباراها مشخصاً بزر‌گ‌تر از کلبه‌های گروه‌های قومی روستانشین غرب آفریقاست[۲].
فولانی
قبیلۀ فولانی از قبایل مهم کشور مالی است که به آنها فولا، پل و فولفولده نیز اطلاق می‌شود. مردم فولانی مهاجرانی از منطقۀ فوتاجالون گینه‌اند و اکثراً در حومۀ شهر موپتی و مسینا زندگی می‌کنند. فولانی‌های ساکن مناطق روستایی مالی، اغلب به نگهداری رمه‌های گاو و گوسفند و فولانی‌های شهرنشین، بیشتر به تجارت و خرید و فروش کالاهای مختلف اشتغال دارند. فولانی‌ها علاوهبر مالی، در کشورهای کامرون، گینه، نیجر، موریتانی، سنگال و نیجریه نیز حضور دارند. فولانی‌ها دومین قبیله پرجمعیّت کشور مالی پس از بامبارا هستند. شهرت عمدۀ پل‌ها به‌دلیل تأسیس امپراطوری شیخ احمدو و بنا نهادن شهر حمداللهی، پایتخت این سلسله و همچنین جهاد الحاج شیخ عمرتال علیه قبایل بت‌پرست در قرن نوزدهم است. فولانی‌ها اکثراً مسلمان‌اند و 17 درصد از جمعیّت کشور مالی را تشکیل می‌دهند[۲].
طوارق
اقوام طوارق در ردۀ مشهور‌‌‌‌ترین قبایل کشور مالی به‌شمار می‌آیند که این امر بیشتر ناشی از روحیات خاص استقلال‌طلبانه آنها و تمایلات جدایی‌خواهی از دولت مرکزی طیّ پنجاه سال اخیر است. طوارق که علاوهبر مالی در کشورهای چاد، بورکینافاسو، نیجر و الجزایر نیز زندگی می‌کنند، افرادی از نژاد بربرند و در صحرای شمال مالی تا شهر تمبوکتو پراکنده‌اند. مردم این قوم دلیر، جنگجو و عمدتاً طوایفی کوچ‌نشین‌اند که با گله‌های شتر خود به چراگاه‌های مختلف نقل مکان می‌کنند و هنوز حمل نمک از معادن تائومی‌را با کاروان‌های شتر انجام می‌دهند. منطقۀ عدرارایفوقاس مرکز استقرار اصلی طوایف مالی است. طوارق که به چند قبیله شامل ایمو، ایمراد، بلاح و مارابو تقسیم می‌شوند؛ در دهه‌های 1960، 1980، 1990 و 2000 میلادی، جنگ‌های گسترده‌ای را با دولت مرکزی آغاز کردند که تا امروز هم ادامه دارد و موجب کشته و زخمی‌شدن عده زیادی از آنها و افراد ارتش مالی شده است. طوارق هم‌چنان مدعی هستند که حقوق آنان را دولت‌مردان مالی نادیده می‌انگارند. در نواحی تحت نفوذ طوارق، قبایل عرب زبان برابیش و کوشا نیز که از اخلاف قبایل عرب محسوب می‌شوند، زندگی می‌کنند[۳].
مردم طوارق که با نوع پوشش خاص خود به مردم آبی بیابان شهرت دارند، به سبب جنگاوری، مهارت در صنایع دستی و رنگ پوست روشن، همواره خود را در این کشور شاخص و برتر می‌دانند.
رفت‌و‌آمد کاروان‌های شتر طوارق، هنگام غروب و فرورفتن خورشید، در بیابان‌های پهناور مالی، از زیباترین صحنه‌های زندگی این قبیلۀ بیابان‌نشین است. طوارق هشت درصد جمعیّت کشور مالی را به خود اختصاص می‌دهند[۲].
مالینکه
قبیلۀ مالینکه نیز از قبایل مهم کشور مالی است که افراد آن علاوهبر مالی در کشورهای گامبیا، گینه، ساحل عاج و سنگال نیز زندگی می‌کنند. مردم مالینکه عمدتاً در جنوب کیتا بین استان کای و باماکو و در ماندینگه سکونت دارند. بیشتر مالینکه‌ها مسلمان‌اند. برخی از اعضای این قبیله، به آیین‌های سنتی خود که مبتنی بر پرستش روح است، پا برجا مانده‌‌اند. شغل اکثر مالینکه‌هایی مالی کشاورزی است[۲].
دوگون
قبیلۀ دوگون (Dogon) یکی از اقوام قومی مهم کشور مالی است و اکثر مردم دوگون در مناطق باندیاگارا (Bandiagara) و دوینتزا (Douentza) در حوالی تمبوکتو و در جنوب صحرای بزرگ آفریقا زندگی می‌کنند. دوگون‌ها مردمی هنرمند هستند و از نظر کنده‌کاری بر روی چوب و ساخت ماسک‌های زیبای کوچک و بزرگ در سراسر کشور شهرت دارند. مردم دوگون جشنواره‌ها و فستیوال‌های خاص خود دارند و اوج هنرمندی خود را با رقص و حرکات موزون نمایشی و به کار بردن بیش از 80 نوع ماسک به نمایش می‌گذارند. یکی از آثار باستانی ثبت شده سازمان یونسکو نیز در منطقۀ دوگون‌نشین مالی قرار دارد. روستاهای دوگون‌نشین مالی که اغلب بر روی صخره‌ها قرار گرفته‌اند و راه دست‌یابی به آنها، فقط با کوه‌پیمایی امکان‌پذیر است، تاکنون دست‌مایۀ چندین کتاب عکس قرار گرفته‌اند[۲].
سوزی
قبیلۀ سوزی از قبایلی است که اعضای آن در منطقۀ حد فاصل بین نژادهای سیاه و سفید مالی زندگی می‌کنند و به همین دلیل، سوزی‌ها عمدتاً حاصل اختلاط نژادی اعراب و سیاهان به‌شمار می‌روند. مردم سوزی مسلمان‌اند و شغل آنها دامداری و کشاورزی است[۳].
توکولور
این نام برگرفته از امپراطوری توکولور به رهبری الحاج عمرتال و حاصل اختلاط پل‌ها و سیاهان مالی است که بیشتر در بخش سنگال علیا و نیجر میانه سکونت دارند. شغل اصلی توکولورها کشاورزی است[۴].
ساراکوله
قبیلۀ ساراکوله از قبایل نسبتاً کوچک مالی است که مردم آن بیشتر در منطقۀ نارا و نیورودو سکونت دارند. شغل اصلی ساراکوله‌ها تجارت است و بسیاری از افراد آن، طیّ چند دهۀ گذشته، به‌دنبال دست‌یابی به زندگی بهتر به کشور فرانسه مهاجرت کرده‌اند و در حال حاضر هشتاد درصد از مهاجران مالیایی فرانسه را ساراکوله‌ها تشکیل می‌دهند. به همین سبب، قبیلۀ ساراکوله در مالی، به قبیله‌ای با درصد بالای مهاجرت معروف گشته‌اند. بیشتر مردم قبیلۀ ساراکوله مسلمان‌اند[۵].
بوزو
قبیلۀ بوزو از قبایل مهم مالی به‌شمار می‌رود و افراد آن بیشتر در مناطق ساحلی رودخانه نیجر استقرار دارند. ریشۀ این قبیله به امپراطوری غنا بازمی‌گردد و اکثر بوزوها، پس از اضمحلال این پادشاهی، به کشور مالی امروزی مهاجرت کردند. شغل اصلی آنها ماهی‌گیری است و در شهر موپتی و مناطق اطراف آن استقرار دارند. بوزوها پیرو دین اسلام هستند ولی در عین مسلمان بودن، برخی از اعتقادات خود را که به آیین‌های سنتی نیاکانشان بازمی‌گردد، حفظ‌کرده‌اند[۴].
سنوفو
سنوفوها از قبایل سنتی کشور مالی محسوب می‌شوند که به‌دلیل پایداری در مقابل هجوم استعمارگران فرانسوی در اواخر قرن نوزدهم و مقاومت سرسختانه در برابر ارتش فرانسه، در سراسر مالی مشهورند. افراد این قبیله بیشتر در اطراف سیکاسو اقامت دارند و شغل اصلی آنها کشاورزی است[۶].
مور
قبیلۀ مور از قبایل نسبتاً مشهور مالی است و مردم آن در مناطق هم‌جوار با کشور موریتانی و در بخشی از نوار ساحلی رودخانه نیجر زندگی می‌کنند. مورها به‌دلیل آنکه از اختلاط نژادهای بربر، عرب و سیاه بوجود آمده‌اند، از قبایل سفیدپوست مالی محسوب می‌شوند. آنان به زبان حسّانی صحبت می‌کنند که یکی از لهجه‌های زبان عربی است و با مردم موریتانی ارتباطات گسترده‌ای دارند. شغل اصلی مورها دامپروری و کشاورزی است[۴][۷].
وضعیت جامعۀ مدنی
براساس قانون اساسی مالی حقوق کلیۀ شهروندان این کشور محترم و دولت موظف به حفظ آزادی‌های فردی و حقوق قانونی تمامی افراد جامعه است. قانون اساسی مالی همچنین بر مبنای اعلامیۀ جهانی حقوق بشر و منشور آفریقایی حقوق بشر، بر اصول دموکراسی و آزادی مردم در اندیشه و عمل تأکید می‌کند[۸].
با این‌حال و با وجود شعارهای فریبندۀ تمام دولت‌های حاکم این کشور– و از جمله موسی ترائورۀ دیکتاتور– بر مردم‌سالاری و رعایت حقوق فردی و اجتماعی مردم، کشور مالی هیچ‌گاه از زیرساخت های لازم برای تأسیس جامعۀ مدنی برخوردار نبوده و ساختار سیاسی نظام مالی همواره بر استبداد فردی قبیلگی استوار بوده است. البته دولت‌های وقت به‌ویژه دولت دکتر آلفا عمر کناره از سال 1992 تاکنون اقدامات مهمی برای رعایت برخی از مؤلفه‌های جامعۀ‌مدنی در این کشور انجام داده اند که توسعۀ مطبوعات و رسانه‌های گروهی، آزادی فعالیت مؤسسات و سازمان‌هایی همچون انجمن‌های متخصصان، اتّحادیه‌های کارگری، گروه‌های خودیاری، حرکت‌های اجتماعی، انجمن‌های صنفی و ائتلاف‌ها، بخشی از این سیاست‌ها به‌شمار می‌آید، با این حال این کشور هنوز راه دور و درازی برای تحقق آرمان جامعۀ مدنی در پیش دارد[۸].
روابط اجتماعی
در ارتباط با روابط اجتماعی در مالی- درصورتی که در مورد مناسبات بین دولت و مردم بررسی شود- باید گفت روابط دولت با مردم مالی هیچ‌گاه صمیمانه نبوده و رؤسای جمهور این کشور، از بدو استقلال تاکنون، برمبنای تعلقات قومی- قبیلگی، بیشتر به حفظ پیوند با مردم هم‌قبیلۀ خود و واگذاری پست‌های بالای دولتی به آنان اهتمام داشته‌اند. با این حال مردم این کشور در مواقعی که منافع ملی و وحدت کشور دچار مخاطره شده، برای رهایی کشورشان به کمک دولت‌ها شتافته‌اند.
در مناسبات اجتماعی مردم کشور مالی با یکدیگر، ارتباطات داخلی و درون‌گروهی قبایل، همواره درسطح خوبی قرار دارد و مردم هر قبیله، براساس قوانین و مقررات عرفی خود و تحت رهبری رئیس قبیلۀ بزرگ (پارامونت چیف) و رؤسای تابع وی، به یکدیگر احترام می‌گذارند. مناسبات مردم– متشکل از قبایل مختلف– همواره در حدّ متعارف قرار دارد و اگر چه این کشور از زمان استقلال تاکنون، با مشکل شورش قبیلۀ طوارق و حملات مکرر آنها به مراکز دولتی مواجه بوده، اما باید توجه داشت که این جنگ‌های داخلی، عمدتا ناشی از تضاد اهداف طوارق با دولت‌های مرکزی است و خدشه‌ای به روابط بین قبیله‌ای مردم مالی وارد نکرده است. از این‌رو، برخلاف برخی از کشورهای منطقۀ غرب آفریقا، مالی هیچ‌گاه شاهد درگیری‌های خونین بین قبایل متخاصم نبوده است [۱][۹].
هنجارها و ارزش‌های اجتماعی
در کشورهای منطقۀ صحرای بزرگ آفریقا از جمله مالی، هنجارهای اجتماعی بر مبنای رفتارهای معینی شکل می‌گیرد و بر این اساس، ارزش‌های اجتماعی کشور، به‌تدریج به هنجارهای اجتماعی تبدیل شده که با رعایت آنها، جامعه نیز انتظام لازم را یافته است. هنجارهای اجتماعی کشور مالی را معمولاً شیوه‌های رفتاری معینی تشکیل میدهد که در سطح جوامع قبیلگی کشور متداول است و هر فرد در جریان زندگی خود آنها را می‌آموزد،به کار می‌بندد و انتظار دارد که دیگر افراد قبیله نیز آن را رعایت کنند. همین شیوه در جامعه نیز جریان دارد و هریک از افراد جامعه، دیگران را در اجرای این هنجارهای کلی، تحت کنترل قرار میدهد.
بدیهی است عدم رعایت هنجارهای اجتماعی قومی- قبیلگی و هنجارهای حاکم بر جامعه، واکنش منفی و خشم مردم کشور را در پی دارد و افرادی که ارزش‌ها و هنجارهای جامعه را به سخره بگیرند، از سوی افراد قبیلۀ خود طرد و مجازات می‌شوند.
برخی از مهمترین هنجارهای اجتماعی کشور مالی که همۀ افراد ملزم به رعایت آن هستند، عبارتند از: احترام به آداب و رسوم اجتماعی، فرهنگ‌های بومی و خرده‌فرهنگ‌ها، مردود دانستن دزدی و تجاوز به حقوق دیگران، نهی شدید زنای با محارم و ارتباط جنسی خارج از محدودۀ خانواده برای زن و شوهر، پرهیز از غیبت و تهمت زدن افراد به یکدیگر، احترام فراوان به سالخوردگان، احترام به میثاق‌های اجتماعی، مراعات تشریفات اجتماعی، رعایت آداب پذیرایی از میهمانان در محافل خانوادگی و جشن‌ها، ارج نهادن بر شعائر اجتماعی، رعایت جایگاه قوانین اجتماعی و مراعات اخلاق اجتماعی[۱۰][۱۱].
آداب و رسوم
آداب و رسوم کشور مالی مجموعه‌ای از داستان‌ها، باورها، ارزش‌ها، آیین‌ها، سنت‌ها و قوانین عرفی و اخلاقی است که تقریباً تمام محدودۀ اجتماعی این کشور را در برمی‌گیرد و مردم قبایل مختلف تأکید خاصی بر حفظ آداب و رسوم خود دارند که نسل‌به‌نسل به آنها منتقل شده است. آداب و رسوم این کشور به دو مجموعۀ عمومی و اسلامی تقسیم می‌شود:
سنت‌های عمومی
سنت‌های عمومی مردم مالی شامل تمامی اصول و قواعد زندگی فردی، اجتماعی و مجموعۀ درهم تنیده‌ای از موضوعات و امور مختلف است که گاه هاله‌ای از خرافات هم آن را احاطه کرده است. مردم مالی به رعایت سنت‌های عمومی خود تأکید می‌کنند و خود را ملزم به رعایت و اجرای این سنت ها، حتی اگر در مواردی ناقض قوانین اسلامی باشد، می‌دانند. مهمترین سنت‌های عمومی مالی– صرف نظر از تعلق افراد به قبایل و گروه‌های قومی مختلف– عبارتند از:
اعتقاد به ارواح درگذشتگان
یکی از سنت‌های مردم این کشور، که با وجود اعتقاد عمیق قبایل متعدّد مالی به دین اسلام و تبعیت از اصول و تعالیم اسلامی، هنوز جایگاه خود را حفظ کرده است، اعتقاد به نقش ارواح در زندگی عامۀ مردم است. اعتقاد به ارواح و تقدیس روح درگذشتگان، یکی از شاخصه‌های اصلی آیین‌های بومی و سنتی مالی و بخشی از فرهنگ شفاهی است که در تمام قبایل و گروه‌های قومی کشور وجود دارد. این شاخصه، علی‌رغم تشرّف اقوام و قبایل مختلف به دین اسلام، هم‌چنان به‌صورت یکی از سنت‌های اساسی مردم این سرزمین حفظ شده و حتی در تعالیم اسلامی آنان نیز رسوخ کرده است. امروزه، در اجرای مراسم و مناسبت‌های قومی و سنتی، توسل به ارواح درگذشتگان و تلاش برای جلب نظر مساعد آنان، به‌ویژه در بین مسلمانان، از اهمّیت بسیاری برخوردار است. در این مراسم از ارواح که به انواع مختلف تقسیم شده‌اند، درخواست و طلب حمایت، برکت، رحمت، دور کردن نحوست و شومی و... می‌شود[۱۲].
اعتقاد به ارواح، در بین مسلمانان سرسخت و پرشوری همچون طوارق، که از نظر اعتقادات اسلامی متدیّن‌‌‌‌‌ترین اقوام مالی به‌شمار می‌آیند، هنوز هم رایج است و آنان در برخی مراسم اسلامی، آداب آن را به کار می‌برند که البته با سنت‌های روح‌پرستی چندان تفاوتی ندارد.[i] دیگر اقوام مسلمان این کشور نیز، علی‌رغم اعتقاد به موازین اسلامی، هم‌چنان به بزرگ‌داشت ارواح می‌پردازند و این سنت در بین بامباراها و فولانی‌ها هم به‌چشم می‌خورد. از این‌رو، میان اسلام و سنت‌های مبتنی بر تقدیس ارواح، در بخش‌های مختلف کشور مالی، نوعی هم‌زیستی مسالمت‌آمیز به وجود آمده و بومیان این سرزمین، با وجود پذیرش کامل دین اسلام، برخی از سنت‌های دیرینۀ خود را به اعتقادات دینی اضافه کرده‌اند.
اعتقاد به توتم‌ها
از دیگر سنت‌های رایج و فراگیر مردم قبایل مختلف مالی، که ریشه در آیین‌های بومی آنها دارد، اعتقاد عمومی به قدرت جادویی حیوانات در قالب توتم است. در واقع اقوام و گروه‌های قومی مالی کلیۀ حیوانات را دارای نیروهای نهفتۀ خوب و بد می‌دانند که در زندگی روزمرۀ انسان تأثیر می‌گذارند. هر قبیله با انتخاب حیوانی به‌عنوان توتم خود، از نیروی او برای حفاظت از قبیله بهره می‌گیرد. شیر، پلنگ، بوفالو، اسب آبی، کفتار، سمور آبی، میمون و مورچه‌خوار، برخی از توتم‌های قبایل مالی به‌شمار می‌آیند. حیواناتی که توتم قبیله‌ای محسوب می‌شوند، همواره مورد احترام قبیله‌اند و تصویر آنها بر روی ماسک‌ها و مجسمه‌های ساخت هنرمندان قبیله جای دارد[۱۲].
مهمان نوازی
یکی از سنت‌های مهم مردم کشور مالی مهمان‌نوازی فوق‌العاده و علاقۀ وافر آنها به حضور مهمان است. احترام به مهمان، بخشی از فرهنگ شفاهی است و پس از ورود دین اسلام به این سرزمین نیز، جایگاه رفیع‌تری پیدا کرده است. مردم مالیایی ورود مهمان به منازل خود را برکت و رحمت پروردگار می‌دانند و در بسیاری از موارد، برخی از روستاییان با مهاجرت از روستا به شهر– که عمدتاً برای یافتن شغلی مناسب صورت می‌گیرد- مدت زیادی بدون ناشکیبایی صاحبان خانه از وجود آنها، در منازل خویشاوندان خود اقامت می‌کنند. میهمان عضوی از خانواده میزبان است و درآمد اندک خانواده بین آنها هم تقسیم می‌شود. خصلت مهمان‌نوازی مردم مالی اعم از مسلمانان و غیرمسلمانان در سراسر غرب آفریقا شهرت دارد. این امر بارها مورد تشویق رهبران جوامع اسلامی این کشور نیز قرار گرفته و ائمۀ جمعه و جماعات شهرها و روستاهای مالی همواره مسلمانان را در این مورد تشویق می‌کنند[ii]. یکی از شاخص‌‌‌‌‌ترین جلوه‌های مهمان‌نوازی مالیایی‌ها، پذیرایی از مهمانان در شهرها و روستاهای مالی با چای سبز است. چای سبز به همراه برگ‌های نعنا، نوشیدنی بسیار خوش طعمی است که با شکر فراوان، در فنجان‌های کوچک به مهمانان تعارف می‌شود. دم کردن و تهیۀ این چای مخصوص، که گاهی تا نیم ساعت طول می‌کشد و نحوۀ ریختن آن از قوری در فنجان‌ها، تشریفات خاصی دارد که برای میزبان و مهمانان توأم با لذت و شادی است.[iii] جالب اینجاست که ابن‌‌بطوطه نیز در سال 1352م و در هنگام سفر به کشور مالی، به مهمان‌نوازی مردم آن سرزمین اشاره کرده و آنان را مردمی مهمان‌نواز خوانده است[۱۳].
جایگاه خاص سالخوردگان
یکی از سنت‌های اصیل و ماندگار کشور مالی، رعایت جایگاه خاص سالمندان و حفظ حرمت و احترام فوق‌العاده به آنهاست که از کودکی به فرزندان آموخته و منتقل می‌شود که سالخوردگان، بزرگ قوم و قبیله هستند. در ضرب‌المثل‌های این کشور نیز به رعایت مقام کهنسالان تأکید شده و یکی از ضرب‌المثل‌های مشهور بامبارا «آنچه که پیر نشسته می‌بیند، جوان ایستاده نمی‌بیند»، هم تأییدی بر این مطلب است. سالخوردگان نه فقط در خانواده خود که در سطح جامعه نیز از احترام زیادی برخوردارند و بسیاری از اختلافات درون‌گروهی قبایل را در شهر و روستا کهنسالان حل و فصل می‌کنند. جایگاه ریش‌سفیدان و سالخوردگان این کشور به‌اندازه‌ای اهمّیت دارد که حتی در دولت مالی نهاد قانونی موسوم به «میانجی» وجود دارد و فردی که در مقام مشاور رئیس‌جمهور قرار می‌گیرد و با حکم وی به این مقام منصوب می‌شود، عهده‌دار حل و فصل اختلافات مهم بین دولت و مردم است و در صورتی که مشکلات بزرگی بین دولت و گروه‌های مردمی پدید آید، به‌صورت مسالمت‌آمیز حل و فصل می‌نماید[۱۴].
رقص ماسک
رقص ماسک یکی از قدیمی‌‌‌‌‌ترین سنت‌های قبایل مالی است که معمولاً در مراسم و مناسبت‌های مختلف و با تشریفات و سلسله مراتب خاص صورت می‌گیرد. رقص ماسک هر قبیله، ویژگی‌های جذاب و متفاوتی از دیگر قبایل دارد. زیباترین نوع رقص ماسک را دوگون‌ها انجام می‌دهند که بسیار شگفت‌آور و مهیج است. رقص ماسک دوگون‌ها را افراد خاص و با ماسک‌های چوبی کنده‌کاری شده- که هریک نمادی از حیواناتی نظیر آفتاب‌پرست، کفتار، پرندگان و... است- اجرا می‌کنند. رقص ماسک بامباراها با نماد آفتاب‌پرست در سراسر مالی شهرت بسیار دارد. در جریان این رقص، به همراهی موسیقی سنتی مالی، رقصندگان با حرکات بسیار زیبا و جالب خود تلاش می‌کنند ارواح مردگان را به ترک دهکده و پیوستن به اجداد خود ترغیب نمایند[۱۵].
هرچند امروزه انواع مختلف رقص ماسک از حالت سنتی خارج شده و معمولاً در برنامه‌های ویژه و برای جذب گردشگران خارجی اجرا می‌شود، با این حال، در قبایل مالی، انواع خاصی از رقص ماسک هنوز وجود دارد که مخفیانه و برای ارتباط با ارواح انجام می‌شود و فقط افراد معدودی اجازۀ حضور در این مراسم را دارند.
مناسبات قبیلگی
باوجود تنوع قومی- قبیله‌ای قابل توجّه در کشور مالی، مناسبات بین قبیلگی اقوام مختلف این کشور در سطح مطلوب است و برخلاف دیگر کشورهای منطقۀ غرب آفریقا، به‌ندرت جنگ و درگیری بین قبایل در این کشور اتفاق می‌افتد. درواقع هرچند طیّ چند دهۀ گذشته، طوارق کوچ‌نشین مالی همواره با دولت درگیری داشته‌اند (این وضعیت هم‌اکنون نیز با شدت ادامه دارد)،با این حال این جنگ‌ها را نباید درگیری قبایل مختلف مالیایی در نظر گرفت.
قبایل کشور مالی که هریک در طول تاریخ بر بخش‌هایی از این سرزمین بزرگ و بر دیگر اقوام حاکمیت داشته‌اند، در مجموع روابط مسالمت‌آمیزی با یکدیگر دارند و به حدود و حریم استقرار هم احترام می‌گذارند. رؤسای قبایل مالی همچون دیگر کشورهای آفریقای سیاه از احترام و جایگاه والایی برخوردار و نقش مهمّی در حل و فصل اختلافات درون قبیلگی بر عهده دارند.
شیوۀ دست دادن مردان و زنان هنگام روبرو شدن با یکدیگر، نحوۀ ارتباطات اجتماعی افراد در مهمانی‌های شبانه، طریقۀ برگزاری گفت‌وگوها و جلسات محلی، اهدای هدیه، عروسی، به‌خاک سپردن اموات، جشن‌ها و..، از دیگر سنت‌های عمومی جالب و متنوع مردم مالی است[۱۲].
سنت‌های اسلامی
مسلمانان کشور مالی، علاوهبر سنت‌های عمومی، برای سنت‌های دینی اسلامی خود نیز ارزش خاصی قائل‌اند و در انجام آنها تأکید ویژه دارند. این سنت‌ها اگر چه برگرفته از دین اسلام است، اما برخی شاخصه‌های فرهنگ شفاهی و آیین‌های بومی این کشور را در خود جای داده است. مهمترین سنت‌های اسلامی کشور مالی عبارتند از:
جشن میلاد النبی (ص)
جشن میلاد النبی (ص) یکی از مهمترین سنت‌های اسلامی کشور مالی است که با قدمت و پیشینۀ چند صد ساله، جایگاه و اعتبار خود را در بین اقوام و قبایل مسلمان مالی حفظ کرده است و هر سال نیز بر اعتبار آن افزوده می‌شود. جشن تولد پیامبر اعظم (ص)، که به مولودی شهرت دارد، علاوهبر آنکه بزرگترین عید دینی مسلمانان کشور است، نمادی از وحدت و انسجام پیروان دین اسلام نیز به‌شمار می‌رود و حضور انبوه و گستردۀ مسلمانان در این جشن (که سلسله‌وار در شهرها و روستاهای مالی برگزار می‌شود)، میزان اعتبار و نفوذ دین اسلام را میان مردم این کشور نشان میدهد. عید میلاد یا به عبارت دیگر جشن میلاد النبی (ص)، به مدت دو ماه و حتی بیشتر، در مناطق مختلف مالی برپا و معمولاً از دوازدهم ربیع‌الاول آغاز می‌شود. جشن‌های مولودی در شهرها و روستاهای این کشور با یکدیگر تفاوت دارد ولی اجرای سرودها و آوازهای بامبارایی در مدح پیامبر اکرم (ص)، پای‌کوبی و دست‌افشانی، انجام حرکات موزون نمایشی، کوبیدن طبل و دف و سخنرانی علما و شیوخ مسلمان، از برنامه‌های اصلی جشن‌های مولودی در سراسر کشور است. در این میان طوارق و پیروان طریقت‌های متصوفه جشن میلاد را به شیوۀ خاصی برگزار می‌کنند. جشن مولودی در شهر تمبوکتو از آداب و رسوم جالبی برخوردار است و هنگام برگزاری جشن میلاد در مساجد این شهر تاریخی، شادی و سرور میان مردم موج می‌زند[۱۰].
جشن عید فطر
عید سعید فطر از مهمترین مناسبت‌های اسلامی در کشور مالی و تبلوری از عشق آنان به دین اسلام است. همه ساله، چند روز پیش از فرارسیدن عید فطر، هیجان خاصی در بین مسلمانان سراسر مالی پدید می‌آید و تقریباً تمامی مسلمانان با علاقه‌ای تحسین‌برانگیز، به خرید لوازم و مایحتاج مورد نیاز خود می‌پردازند. چند روز قبل از عید فطر، بازارهای تمام شهرهای بزرگ و کوچک مالی، مملو از مردمی است که مشتاقانه در حال خرید اجناس مختلف‌اند. پس از اعلام رسمی عید فطر، که معمولاً یک روز قبل شورای عالی اسلامی مالی آن را اعلام می‌کند، مسلمانان آمادۀ انجام مقدمات آن می‌شوند. در صبح روز عید فطر، کلیۀ پیروان دین اسلام، مرکب از مذاهب و فرقه‌های مختلف، پیش از طلوع خورشید و پس از ادای فریضۀ نماز صبح، لباس سفید و پاکیزه خود را که به عطرهای محلی آغشته است، بر تن می‌کنند و رهسپار مساجد می‌شوند. پس از برپایی نماز باشکوه عید فطر که علاوهبر مساجد، خیابان‌های اطراف را نیز در برمی‌گیرد، مسلمانان به سخنرانی خطبا و وعاظ گوش می‌دهند و سپس به هم تبریک می‌گویند و قبولی طاعات را از خداوند متعال مسئلت می‌کنند. پس از آن خانواده‌ها به دیدن اقوام و خویشاوندان خود می‌روند و زوج‌های جوان رهسپار منازل والدین و یا افراد کهنسال فامیل می‌شوند. در روز عید فطر بسیاری از کدورت‌ها و دشمنی‌ها برطرف می‌شود و سالمندان معمولاً اختلافات خانوادگی را برطرف و سعی می‌کنند با رفع کدورت‌های موجود، محیطیّ مملو از شادی فراهم آورند. در این روز، بسیاری از بزرگان خانواده، ضمن آنکه دیگر اعضای فامیل را به صرف ناهار دعوت می‌کنند، به اطعام مستمندان نیز می‌پردازند.
عید فطر به‌اندازه‌ای برای مسلمانان مالی اهمّیت دارد که برخی از مالیایی‌هایی که در کشورهای اطراف اقامت دارند، سعی می‌کنند در این ایام، در کشور خود باشند و به دیدار خانواده خصوصاً والدین بروند [۱۶].
روز عید فطر تعطیّل رسمی کشور مالی است و در نماز عید فطر مسجد جامع باماکو، رئیس‌جمهور، وزرا، فرماندهان عالی‌رتبۀ لشکری و دیپلمات‌های مسلمان شرکت دارند. معمولاً در این روز، رئیس‌جمهور، ضیافت باشکوهی برگزار و دیپلمات‌های کشورهای اسلامی را برای صرف ناهار به کاخ ریاست جمهوری دعوت می‌کند. عید فطر دومین عید بزرگ مسلمانان مالی پس از عید قربان است[۱۷].
جشن عید قربان
جشن عید قربان، مهمترین عید اسلامی در کشور مالی است که هر ساله، در روز دهم ذی‌الحجه برگزار می‌شود. جشن عید قربان در سراسر کشور مالی تعطیّل رسمی و مسلمانانی که به زیارت خانۀ خدا مشرف شده‌اند، در این روز به ذبح و قربانی می‌پردازند و گوشت آن را بین فقرا و مستمندان توزیع می‌کنند. در روز عید قربان، مسلمانان به دیدار خانواده‌ها و والدین خود می‌روند و معمولاً در اکثر خانواده‌ها جشن و پای‌کوبی تا ساعاتی از نیمه شب ادامه دارد
در شهر باماکو معمولاً در روز عید قربان اعضای هیأت رئیسۀ شورای عالی مسلمانان مالی و رهبران مسلمان این کشور به دیدار رئیس‌جمهور می‌روند و به صرف غذا پذیرایی می‌شوند. در این گردهم‌آیی، معمولاً سفرای کشورهای اسلامی و ائمۀ جمعه و جماعات برخی از مساجد مهم باماکو نیز حضور دارند[۱۶]. در روز عید قربان بسیاری از مسلمانان پیام‌های تبریک به دوستان و خویشاوندان خود می‌فرستند که امروزه، پیام‌های تبریک بیشتر با تلفن همراه و ایمیل فرستاده می‌شود.
عید غدیر خم
یکی دیگر از سنت‌های مهم مسلمانان مالی که بیشتر به شیعیان (و تا حدودی نیز تیجانی‌ها) اختصاص دارد، بزرگ‌داشت عید غدیر خم است که اغلب در باماکو، سگو و کای انجام می‌شود. در طول این جشن، که با شادی فوق‌العاده شیعیان بومی همراه است، چند تن از علمای شیعه در رابطه با تاریخچۀ عید غدیر خم سخنرانی می‌کنند و معمولاً در این سخنرانی‌ها آیاتی از قرآن کریم نیز تلاوت می‌شود.
جشن عید غدیر خم در باماکو با تشریفات بیشتری برگزار می‌شود و برخی از بومیان شیعه غذاهای محلی، شربت و شیرینی در بین پیروان اهل بیت پخش می‌کنند. در این مراسم مسلمانان تیجانی و قادری مسلک نیز حضور دارند[۱۸].
عید مبعث
جشن مبعث و بزرگ‌داشت روز برگزیده شدن پیامبر اعظم (ص) به مقام رسالت، هر ساله در سراسر مالی برگزار می‌شود. در این جشن، مسلمانان پیرو مذاهب مختلف، در مجالسی که مساجد شهرها و روستاهای کشور برپا می‌کنند، حضور فعالی دارند. سخنرانی، مداحی، قرائت اشعاری در مدح و نعت پیامبر اکرم (ص)، انجام برخی حرکات موزون نمایشی و توزیع خوراکی‌های محلی، از برنامه‌های مختلف و متنوع عید مبعث است.
ماه رمضان
در ماه مبارک رمضان، یکی از سنن مهم مسلمانان کشور مالی تجلی می‌یابد. مسلمانان سراسر این کشور، در شهرها و روستاها، چند روز پیش از آغاز رسمی ماه رمضان، به پیشواز این ماه می‌روند و با بجای آوردن روزه مستحبی، به استقبال رمضان می‌روند و در طول این ماه، با ممارست تمام، سعی در استفادۀ کامل از فضای معنوی حاکم بر کشور دارند. از این‌رو، چند روز پیش از آغاز ماه رمضان و اعلام رسمی آن- که به عهدۀ شورای عالی مسلمانان مالی است- خانواده‌های مسلمان رهسپار بازارهای شهر و روستا می‌شوند و مواد غذایی مورد نیاز خود را تهیه می‌کنند که معمولاً این امر، در هفته آخر ماه شعبان، موجب رونق و گرمی بازارهای مالی می‌شود.
در ماه رمضان و باوجود فقر حاکم بر جامعه، در مساجد شهرها و روستاهای مالی، از روزه‌داران با انواع و اقسام غذاهای محلی برای افطاری و سحری پذیرایی می‌شود. در این ماه کلاس‌های قرائت و تفسیر قرآن نیز همه روزه در مساجد شهرها و روستاهای کشور برگزار می‌شود و مسلمانان با شور و اشتیاق در این کلاس‌ها شرکت می‌کنند. علاوهبر آن، در مساجد مختلف، هر شب جلسات سخنرانی برپا می‌شود و وعاظ و خطبا، مسلمانان را به تقوی و پرهیزکاری و عبادت دعوت و احادیث و روایاتی را در این ارتباط نقل می‌کنند [۱۹]. طیّ ماه رمضان، در برخی مناطق مالی، چادرهایی برپا و قرآن پس از غروب آفتاب و با حضور گستردۀ مسلمانان ختم می‌شود. مسلمانان مالی ختم قرآن را موجب باز شدن درهای رحمت خداوندی و افزایش رزق و روزی خود می‌دانند، از این‌رو، بسیاری از آنها در این مراسم شرکت می‌کنند.
احترام به اهل بیت و ائمه اطهار (ع)
از سنت‌های جالب مسلمانان این کشور، به‌ویژه در میان پیروان طریقت‌های تیجانیه و قادریّه، ارادت خاص آنها به اهل بیت پیامبر (ص) و ائمه اطهار است. در واقع پیروان دین اسلام با توجّه به پیشینۀ عمیق خود و وجود اندیشه‌های شیعی مبتنی بر مهدویت، که در قرون هجده و نوزده میلادی در مناطقی از این کشور و دیگر مناطق غرب آفریقا رسوخ کرده است، به خاندان پیامبر از جمله حضرت علی (ع) (به‌صورت ویژه)، حضرت فاطمه زهرا (س) و فرزندان ایشان خصوصاً امام حسن (ع) و امام حسین (ع) عشق می‌ورزند و در بسیاری از مشکلات خود به این بزرگواران توسل می‌جویند[iv]. در این ارتباط رایج‌ترین نام زنان و دختران مالی فاطمه (س) است و مسلمانان معتقدند اطلاق نام فاطمه (س) بر دختران برکت و رحمت را به خانواده‌های آنان به ارمغان می‌آورد. نام‌های زینب (س) و سکینه نیز در بین قبایل طوارق رایج است. مسلمانان مالی شامل مالکی‌ها و پیروان طریقت‌های متصوفه شأن و منزلت امام حسن (ع) و امام حسین (ع) را بسیار گرامی می‌دارند و معتقدند که این دو امام همام دوقلو بوده‌اند. از این‌رو، نام ایشان را بر فرزندان خود (در صورتی که صاحب فرزند پسر دو قلو شوند، نام آن دو بزرگوار را باهم انتخاب می‌کنند) می‌گذارند و بسیار کم اتفاق می‌افتد که نام دیگری را برای فرزندان خود انتخاب کنند. نام حسنین نیز در میان مسلمانان مالی رایج و ترکیبی از اسامی حسن و حسین است.
اگر چه به‌دلیل فقر، بسیار کم اتفاق می‌افتد که مسلمانان این کشور برای زیارت اماکن متبرکه، به سرزمین عربستان و یا عراق سفر کنند اما در صورت تحقق این امر (که عمدتاً با کمک کشورها و سازمانهای بین‌المللی اسلامی انجام می‌شود)، آنان به زیارت قبور سه امام اول شیعه در عربستان و عراق می‌روند و نذورات خود را به بارگاه امامان تقدیم می‌کنند.
احترام به سادات
از سنت‌های اسلامی پسندیده نزد مسلمانان مالی، احترام بسیار زیاد به خاندان پیامبر (ص) و افراد موسوم به شریف (سید) است. در واقع شریفان در کشورهای مختلف غرب آفریقا و خصوصاً مالی به‌عنوان اعقاب پیامبر، علی (ع) و فاطمه زهرا (س)، از جایگاه والایی در بین مسلمانان مالی برخوردارند و وجود آنها در قبایل این کشور، نوعی برکت و رحمت برای مسلمانان این قبایل به‌شمار می‌آید. علاوهبر آن، امروزه مقابر شریفان در شهرها و روستاهای مالی، در زمرۀ مهمترین زیارتگاه‌ها و اماکن مذهبی پیروان دین اسلام در این سرزمین است و آنها هر سال و در مناسبت‌های خاص مذهبی، به دیدار این مقابر می‌روند و خیرات و نذورات خود را هدیه می‌کنند و برای رفع مشکلات خود از آنها استمداد می‌جویند[v].
زیارت قبور
از سنت‌های رایج و جالب مسلمانان کشور مالی، به‌ویژه در بین قادری‌ها، زیارت سالیانۀ قبور خلفای قادریّه در شهر کوچک دیلی است. همه ساله و در برگزاری جشن‌های میلاد النبی (ص)، هزاران نفر از مسلمانان این کشور، از اهل سنت و پیروان طریقت قادریّه، به شهر دیلی می‌روند و اماکن مقدس دیلی و مارابوهای ساداتی را زیارت می‌کنند که نسلدرنسل عهده‌دار شغل معلمی قرآن بوده‌اند. آنها معتقدند که زیارت اماکن مقدس دیلی موجب برکت در رزق و روزی آنها می‌شود[vi].
انبوه مسلمانانی که رهسپار دیلی می‌شوند، طیّ مدت اقامت چند روزه خود در این شهر، به دیدار قبور بزرگان مسلمان نظیر باباحما، اومو و دیگران می‌روند. در این مراسم برخی از مقامات عالی‌رتبۀ دولتی و نمایندگانی از خانوادۀ الحاج عمرتال نیز شرکت می‌کنند. به این سنت زیارت گفته می‌شود و مسلمانان نسبت به ادای آن در هر سال و مصادف با فرا رسیدن سالروز میلاد حضرت پیامبر (ص) تأکید خاصی دارند[۱۴] . این مراسم از رادیو ملی مالی مستقیماً پخش می‌شود و گزارشگران تلویزیون ملی کشور گزارش‌های مفصلی از آن تهیه می‌کنند.
برپایی نمازهای جمعه و جماعات
از سنت‌های پسندیدۀ مسلمانان کشور مالی برپایی نماز جمعه است. ظهر روز جمعه، تمامی بزرگسالان، از زن و مرد با پوشیدن لباس‌های سفید و بلند معطر و کاملاً پاکیزه، در مساجد شهرها و روستاهای مالی، شرکت و نماز جمعه را ادا می‌کنند. شدت علاقۀ مسلمانان مالی به‌اندازه‌ای است که باوجود آنکه روز جمعه، روز کاری محسوب می‌شود،، کلیۀ ادارات دولتی در طول برگزاری نماز تعطیّل است و کارمندان و شاغلان بخش اداری می‌توانند بدون کسب اجازه محل کار خود را ترک کنند.
نماز جمعه در شهرها و روستاهای مالی با حضور انبوه مسلمانان برگزار می‌شود و علاوهبر صحن و محوطۀ مساجد، گاه کوچه‌ها و خیابان‌های اطراف نیز مملو از نمازگزارانی است که با اشتیاق در این مراسم عبادی حضور یافته‌اند. نماز جمعه نمادی از وحدت و انسجام مسلمانان در سراسر جهان است. ائمۀ جمعه- امام اول، دوم و سوم- معمولاً امامان ثابت مساجدند که خطبه‌های نماز جمعه را به زبان محلی بامبارا قرائت می‌کنند و در خطبه‌های عبادی- سیاسی به ایراد موضوعات دینی و تعالیم و اصول اسلامی می‌پردازند. به‌دلیل سیاست خاص دولت و با توجّه به نظام لائیک حکومت، ائمۀ جمعه در سخنرانی خود، به موضوعات سیاسی داخلی و مشکلات جهان اسلام نظیر کشتار مسلمانان فلسطیّن به‌دست صهیونیست‌ها و مصیبت‌های دیگر مسلمانان در کشورهای افغانستان، پاکستان، عراق، یمن و...، اشاره نمی‌کنند و خطبۀ مکتوب نماز جمعه، صرفاً در برگیرندۀ مسائل دینی و ذکر روایات و احادیث از پیامبر اکرم (ص) است.1 در مراسم نماز جمعه باماکو مقامات عالی‌رتبۀ مالی، از جمله رئیس‌جمهور، نخست وزیر، رئیس مجلس، وزرا، شخصیت‌های بلند پایۀ لشکری و کشوری و دیپلمات‌های مسلمان حضور می‌یابند.
از ویژگی‌های نمازهای جمعه در مالی خصوصاً شهرهای بزرگ این کشور می‌توان به نیمه تعطیّل شدن سراسر کشور در روز جمعه، خلوت شدن خیابان‌ها، توقف کامل فعالیت‌های روزانه تا پایان مراسم، تشکیل صفوف نماز در خیابان‌ها و اعطای صدقه و نذورات به نیازمندان اشاره کرد[۱۹].
زیارت خانۀ خدا
زیارت خانۀ خدا و سفر حج، یکی از مناسک مهم دین اسلام و در نزد مسلمانان مالی، جلوه‌ای از عشق به معبود و پروردگار متعال است. در واقع پیروان اسلام در این سرزمین، حج را بالا‌‌‌‌‌ترین سعادتی می‌دانند که نصیب مسلمانان واجد شرایط می‌شود. یکی از بزرگترین معضلات مسلمانان مالی، همچون دیگر کشورهای آفریقایی، فقری است که مردم گرفتار آن هستند و از این‌رو، زیارت خانۀ خدا برای مسلمانانی که به‌سختی معیشت خانواده خود را تأمین می‌کنند، رؤیایی دور از تحقق است. بنابراین، معدود افرادی که با کمک سازمان‌ها، مؤسسات اسلامی بین‌المللی و کشورهای اسلامی، به فیض زیارت خانۀ خدا نائل می‌شوند، آن را نوعی تفاخر و برتری برای خود می‌دانند. لقب الحاج نیز که معمولاً پس از بازگشت حجاج به کشور، تا پایان عمر پیشوند نام آنها می‌شود، منتهای آرزوی هر مسلمان در این کشور است.
در حال حاضر سفر حج را دولت مالی با هماهنگی سازمان شورای حج مالی انجام میدهد و این سازمان همه ساله در موسم حج، گروهی از مسلمانان را با هزینۀ شخصی آنها به عربستان اعزام می‌نماید. در این سفر، حجاج معمولاً با مشکلات فراوانی مواجه‌اند که هنگام حضور در شهرهای مکه و مدینه و انجام مناسک حج واجب، بیشتر نمایان می‌شود. این امر که ناشی از کمبود امکانات و عدم مدیریت مسئولان سازمان شورای حج مالی است، بارها موجب اعتراض حجاج این کشور شده و آنها سازمان شورای حج مالی را به سوءمدیریت و بی‌تدبیری در خصوص اسکان حجاج متهم کرده‌اند و با آنکه این سازمان هر سال قول میدهد نواقص موجود را در سال‌های آینده مرتفع سازد، حجاج مالیایی همه ساله با مشکلات فراوانی روبه‌رو هستند[۱۶].
عشق و علاقۀ مسلمانان مالی به حج، علاوهبر اهمّیت والای این فریضه، به تاریخ این کشور و سفر باشکوه امپراطور منسا موسی به حج بازمی‌گردد که موجب شهرت کشور مالی در سراسر جهان آن روزگار شد. سفر حج، علاوهبر نقش و اهمّیت بسیار آن در آشنایی اندیشمندان، علما و مردم عادی در این فضای روحانی و مملو از معنویت، از دیرباز عاملی مهم در توسعۀ دیدگاه فکری و دینی مسلمانان این کشور و انتقال معارف و اندیشه‌های اسلامی به آنان بوده است.
نابرابری‌های اجتماعی
کشور مالی، از دورۀ استعمار فرانسه که موجب بهم ریختگی وضعیت فرهنگی- اجتماعی این کشور شد، از مشکل نابرابری عمیق اجتماعی رنج می‌برد و در حال حاضر به‌دلیل عدم تعادل اجتماعی، طبقۀ متمول یک درصدی، در مقابل اکثریت 99 درصدی این کشور قد علم کرده‌اند و به غارت اندک امکانات موجود مشغول‌اند. طبقۀ متمول یک درصدی را مدیران عالی دولتی، نمایندگان مجلس، رهبران حزب حاکم، ژنرال‌های ارتش و برخی تجّار تشکیل می‌دهند. در مقابل آن، اقشار متوسط جامعه حدود 10 تا 15 درصد و اقشار فرودست جامعه، حدود 80 تا 85 درصد جمعیت مالی را تشکیل میدهد که به‌سختی امرار معاش می‌کنند. همین نابرابری‌های اجتماعی مالی، از عوامل اصلی بروز برخی ناآرامی‌های دانشجویی، اعتصاب سندیکاهای کارگری و از جمله شورش و جنگ داخلی طوارق این کشور است. البته دولت‌های وقت، طیّ 53 سال گذشته، همواره سعی در رفع نابرابری‌ها داشته‌اند اما عملاً سوءاستفاده‌های گستردۀ مدیران و مسئولان دولتی از امکانات موجود، خود عامل تشدید نابرابری‌های اجتماعی در این کشور بوده است. علاوه بر این، باید به فساد مالی اداری گسترده و حاکم بر دستگاه‌های دولتی کشور نیز اشاره کرد[۱].
هویت ملی
هویت ملی مردم در کشور مالی، نظیر دیگر کشورها و ملت‌های جهان، از اهمیت خاصی برخوردار است. هویت ملی هر ملتی، عامل هم‌‌بستگی و شکل‌گیری روح جمعی است و مردم این کشور هم– صرف‌نظر از هرگونه تعلقات قومی- قوام و دوام زندگی خود را، توأم با عزت و آزادی، در هویت ملی خویش جست‌وجو می‌کنند. هویت ملی در کشور مالی، با مردم سیاه پوست آن و آثار برجا ماندۀ زخم‌های کهنۀ استعمار فرانسه، پدیده‌ای جمعی است که به بنیادهای فرهنگی، تاریخی و اعتقادی این سرزمین بازمی‌گردد ؛ ریشه در اعماق تاریخ و فرهنگ دارد و با سرشت تک‌تک افراد جامعۀ مالی درآمیخته است.
عوامل سازندۀ هویت ملی در این کشور عبارتند از عوامل جغرافیایی، قومی، زبانی، اعتقادی، معیشتی، سرگذشت تاریخی، اعیاد و رسوم و... که طی اعصار و قرون، در این سرزمین به‌وجود آمده و در فرهنگ- به‌معنای عام و گستردۀ آن- متبلور و از نسلی‌به‌نسل دیگر منتقل شده است. زبان، فرهنگ، آداب و رسوم، اعتقادات دینی و قومیت‌گرایی، از شاخصه‌های مهم هویت ملی کشور مالی به‌شمار می‌رود که در شعار ملی کشور "یک مردم، یک هدف، یک کیش" نیز به زیباترین وجه تبلور یافته است. مردم مالی، رنگ پوست خود را، نه فقط عاملی برای تحقیر و فروتر شمردن خود در مقابل سفیدپوستان نمی‌دانند، بلکه با سربلندی و غرور به این ویژگی مباهات می‌کنند. علاوهبر این، تاریخ نیز به‌طور ویژه، نقش حساسی در هویت ملی مردم مالی دارد. مردم این کشور، اعم از اندیشمندان و عوام، همواره به گذشتۀ تاریخی خود بالیده‌اند و پادشاهی‌های بزرگ و کوچک در این سرزمین را در تمامی قرون، نمادهایی افتخارآمیز از هویت ملی خود می‌دانند[۱۵].
نهاد خانواده
نهاد خانواده در کشور مالی همانند سایر کشورهای آفریقایی، مجموعه‌ای از چندین نسل است که در کنار هم زندگی می‌کنند و در نوع خود جامعه‌ای کوچک را پدید می‌آورند. در مناطق روستایی معمولاً دختران پس از ازدواج در کنار والدین همسر خود به‌سر می‌برند و پدربزرگ و مادربزرگ شوهر نیز از افراد خانواده محسوب می‌شوند. مرد خانواده که ریاست این نهاد اجتماعی را بر عهده دارد، زنان متعدّد خود را در کنار یکدیگر وادار به زندگی جمعی می‌کند. در بسیاری از روستاهای مالی، خانواده شامل ده‌ها نفر از جمله شوهر، زنان وی، فرزندان، پدر و مادر شوهر (گاهی پدر و مادر زن اول) و نوه‌هاست که در کلبه‌های متعدّد، در کنار هم روزگار می‌گذرانند. در این خانواده‌های پرجمعیّت، معمولاً زن اول مرد، احترام بسیاری دارد و دیگر زنان باید جایگاه و شأن او را رعایت کنند.
در این خانواده‌ها با وجود تعدّد افراد و اختلافاتی که بین زنان پدید می‌آید، روابط صمیمانه و تنگاتنگی حاکم است و افراد خانواده سختی و مشقت‌های زندگی را با مهر و محبت قابل تحمل می‌کنند. علاوهبر این، خانواده‌ها روابط حسنه‌ای با خویشاوندان خود دارند و معمولاً شب‌نشینی‌هایی که با حضور فامیل (خاله، عمو، دایی، عمه و...) برگزار می‌شود، تا پاسی از شب، با بیان حکایات و داستان‌های مختلف و گفت‌وگو و نقل خاطرات، ادامه می‌یابد[۲۰].
خانواده‌های شهری، به‌ویژه زوج‌های جوان، به‌دلیل رواج فرهنگ غربی با مشکلات فراوان اقتصادی مواجه‌اند، اما به‌ندرت حاضرند در کنار والدین خود زندگی کنند. در عین حال، زنان و مردان جوانی که تازه تشکیل خانواده داده‌اند، همواره ارتباط خانوادگی عمیق خود را با والدینشان حفظ کرده اند. در بسیاری از موارد، خانوادۀ زن و یا شوهر، برای یاری زوج‌های جوان، کمک‌های مالی خود را تا آنجا که امکان آن باشد، در اختیار آنها قرار می‌دهند.
کهنسالان در خانواده‌های شهری و روستایی کشور مالی از احترام فوق‌العاده‌ای برخوردارند و فرزندان از بدو کودکی، موظف به رعایت جایگاه سالخوردگان‌اند. بزرگان خانواده نقش مهمّی در تنظیم روابط تک تک اعضای خانواده دارند و در صورت بروز اختلاف میان زنان و شوهران، کوشش می‌کنند تا اختلافات موجود به نحو احسن رفع شود.
زنان در مالی
اگر چه نیمی از جامعۀ مالی را زنان تشکیل می‌دهند، با این حال همانند دیگر کشورهای قارۀ آفریقا، همواره در حاشیه قرار دارند و مردان جامعه، بخش عمده‌ای از حقوق آنان را نادیده می‌گیرند. زنان مالیایی نیز چون زنان سایر کشورهای این قاره، به دو بخش شهری و روستایی تقسیم می‌شوند و شرایط زندگی آنها بر طبق محیط زندگی‌شان کاملاً از یکدیگر متفاوت است. زنان روستایی در مقایسه با شهرنشینان از وضعیت معیشتی سخت‌تری برخوردارند و تقریباً تمام زندگی آنها از سپیده دم تا شامگاهان به کار و کوشش و تلاش بی‌وقفه می‌گذرد. بخش عمدۀ وظایف زنان روستایی، علاوه بر پخت و پز و نگهداری از اطفال، کار در مزارع و کاشت و برداشت محصولات است و آنها در شرایط آب و هوایی گرم و خشک این کشور، معمولاً نزدیک به ده ساعت در مزارع کوچک کشاورزی کار می‌کنند و این در حالی است که مجبور به طبخ غذا، نگهداری از اطفال و فرزندان و سایر وظایف خانه‌داری خود نیز هستند. زنان در عین حال، قانع‌ترین و صبور‌‌‌‌‌ترین فرد خانواده‌اند و به‌دلیل فقر و سختی معیشت سعی می‌کنند کمترین هزینه را به مرد خانواده تحمیل کنند. زنان مالی گاه سال‌ها با قناعت به چند لباس مستعمل و کهنه، کمترین آرایش چهره و نبود لوازم تجملی، با ساده‌ترین وسایل و درعین حال ارزان‌ترین آنها زندگی می‌کنند[۲۱].
زنان و جامعۀ مردسالاری
جامعۀ مالی جامعه‌ای مردسالارانه است و مردان شهری و روستایی، تقریباً حکمرانان مطلق خانواده‌های خود هستند. این وضعیت در مناطق روستایی که آداب و رسوم قبایل این کشور کماکان دست نخورده و محفوظ مانده، بسیار پررنگ‌تر است. در فرهنگ و آداب و رسوم مالی، زن موجودی فرودست و درجه دوم محسوب می‌شود که همواره نیازمند حمایت مرد است و به‌خودی خود هویت چندانی ندارد.
زنان در تمامی سنین، از بدو تولد تا مرگ، مطیّع و فرمانبردار مردان خود (پدر، شوهر و در صورت مرگ شوهر، پسر بزرگ) هستند و باید بی‌چون و چرا از آنان اطاعت کنند. در ضرب‌المثل‌ها و داستان‌های گریوت‌ها (داستان‌سرایان سنتی) نیز زنان، افراد مطیّعی هستند که باید همواره در خدمت مردان خود باشند. این وضعیت تقریباً در بین قبایل مختلف مالی نظیر بامبارا، فولانی، ساراکوله، مالینکه و دیگر قبایل مشترک است و زنان معمولاً در حاشیه‌اند و نقش چندانی در مدیریت خانواده ندارند. در این بین، فقط بانوان طوارق استثنا هستند. زنان قبایل طوارق جایگاه والایی دارند و با توجّه به آنکه مردن طوارق در اکثر اوقات گله‌ها را برای چرا به مناطق دور دست می‌برند و گاهی چندین ماه از منازل خود دورند، مدیریت خانواده بر عهده زنان است[۱۴].
سازمانهای زنان مالی
اگر چه تفکر مردسالارانه در کشور مالی، طیّ قرن‌ها و نسلدرنسل از مادران به دخترانشان منتقل شده است، از بدو استقلال مالی، زنان دیدگاه مردسالارانۀ حاکم بر جامعه را مورد چالش جدی قرار داده‌اند و به دفعات و در تظاهرات سیاسی، تشکل‌ها و احزاب، خواستار تساوی و رعایت حقوق برابر خود در مقایسه با مردان شده‌اند.
عمده‌ترین سازمانهای زنان مالی با هدف اصلی کسب حقوق حقۀ زنان کشور و ایجاد برابری و عدالت اجتماعی بین زنان و مردان کشور که طیّ دو دهۀ گذشته تأسیس شده‌اند عبارتند از:
- انجمن وکلای زن مالی (Association of Malian Lawyers)
- انجمن حقوق و توسعۀ زنان (Association of Women in Law and Development)
- انجمن دفاع از حقوق زنان مالی (Association for the Defence of Malian Women’s Rights)
- اقدام برای توسعه و پیشرفت زنان مالی (Action for the Promotion and Development of Malian Women)
- کمیتۀ دفاع از حقوق زنان (Committee for the Defence of Women’s Rights)
- کمیتۀ نظارت بر حقوق زنان و کودکان (Women’s and Children’s Rights Watch Committee)
این سازمان‌ها که با همتایان خود در دیگر کشورهای جهان نیز ارتباط دارند، معمولاً در طول سال، برنامه‌های فرهنگی آموزشی مختلفی را اجرا می‌کنند و درصددند با ایجاد ارتباطات مؤثر و سازنده، با رهبران قبایل و شخصیت‌های با نفوذ شهری و روستایی، جایگاه زنان را در این کشور مستحکم و نابرابری‌های آشکار و نهان بین زنان و مردان در این کشور را- حتی به‌طور نسبی- برطرف کنند [۲۱].
زنان و سیاست
طیّ دو دهۀ گذشته، زنان تحصیل‌کردۀ مالی تلاش گسترده‌ای را برای ورود به عرصه‌های سیاسی، فرهنگی و اجتماعی این کشور آغاز کرده‌اند و در حال حاضر تعداد قابل توجّهی از زنان تحصیل‌کردۀ این کشور در مشاغل و پست‌های مهم سیاسی، فرهنگی و اجتماعی حضور دارند. خانم آمیناتا درامان ترائوره (Aminata Dramane Traore) نویسنده و وزیر سابق فرهنگ و گردشگری مالی، از مشهور‌‌‌‌ترین این زنان است که در خصوص تصویب برخی قوانین مجمع ملی این کشور در حمایت از حقوق زنان مالی بسیار تأثیرگذار بوده است. وی در دهۀ 2000 میلادی به مدت چند سال هماهنگ‌کنندۀ برنامۀ توسعۀ سازمان ملل و عضو هیأت مدیرۀ سازمان خدمات رسانه‌ای بین‌المللی بود. خانم سیدیبه آمیناتا دیالو(Sidibe Aminata Diallo) استاد دانشگاه باماکو و رهبر یکی از احزاب سیاسی کشور، از دیگر چهره‌های مشهور سیاسی زن مالیایی است که در سال 2007، برای نخستین بار یکی از هشت نامزد ریاست جمهوری این کشور بود و از این نظر به شهرت زیادی در غرب آفریقا دست یافت. خانم سی کادیاتو سوو نیز در سال 1994 به‌مدت یک سال وزیر امور خارجه مالی بود.خانم سیسیه مریام کایداما سیدیبه از دیگر زنان مشهور این کشور است که در سال 2011 (تا کودتای مارس 2012 و سرنگونی دولت تومانی توره) به نخست‌وزیری مالی منصوب شد و جایگاه اجتماعی زنان را از نقطه نظر برابری با مردان تا حدودی ارتقا بخشید[۲۱].
مشکلات اجتماعی زنان
مشارکت زنان کشور مالی در فعالیت های اجتماعی
زنان و آموزش و پرورش
در دو دهۀ گذشته زنان توانسته‌اند از امکانات تحصیل در مقاطع ابتدایی و متوسطه برخوردار شوند و در حال حاضر، تعداد قابل توجّهی از دختران جوان، در دانشگاه‌های این کشور به تحصیل مشغول‌اند. با این همه هنوز هم بسیاری از خانواده‌ها، به‌ویژه در روستاها، از ثبت نام دختران خردسال خود در مدارس خودداری می‌کنند و یا به آنان فقط اجازۀ تحصیل حداکثر تا مقطع ابتدایی می‌دهند و بعد از آن ترجیحاً دختران خود را روانۀ خانۀ شوهر می‌کنند تا نان‌خوری از خانواده کم شود! این وضعیت در مقاطع آموزش متوسطه و تحصیلات عالیه نیز وجود دارد. براساس جدیدترین آمار سازمان ملل متحد، درصد باسوادان در بین زنان کشور مالی، 38 درصد کل جامعه است[۲۲].
زنان و اشتغال
با وجود تأکید دولت مالی بر شرایط مساوی زنان و مردان در دست‌یابی به فرصت‌های شغلی، زنان مالیایی هم‌چنان برای استخدام در بخش‌های دولتی و خصوصی، با مشکلات زیادی مواجه‌اند. این در حالی است که با توجّه به بی‌کاری گستردۀ حاکم بر کشور، مراکز دولتی و خصوصی معمولاً ترجیح می‌دهند مردان را- حتی با تخصص‌های پایین‌تر در مقایسه با زنان- استخدام کنند. در مراکزی هم که زنان فرصت استخدام می‌یابند، به امکانات رفاهی آنان توجّه‌ای نمی‌شود و کارفرمایان، معمولاً از پرداخت حق بیمه آنها خودداری می‌کنند. درحال حاضر و براساس اطلاعات موجود و خوش‌بینانه‌ترین شرایط، فقط 25 درصد از زنان در ادارات دولتی و مراکز خصوصی مشغول به کار هستند[۲۳].
زنان و ازدواج
ازدواج در سنین کمتر از پانزده سالگی، یکی از معضلات اساسی زنان کشور مالی است و هرچند براساس قانون، زنان این کشور باید بعد از هجده سالگی ازدواج کنند اما اکثر خانواده‌های شهری و روستایی، با استفاده از تبصرۀ قانون ازدواج مالی (رضایت والدین و اجازۀ مخصوص قاضی) و در بسیاری موارد نیز با نادیده گرفتن آن، دختران خود را در سنین بین 10 تا 15 سالگی روانۀ خانۀ همسر می‌کنند. رضایت یا عدم رضایت دختران در امر ازدواج اهمّیتی ندارد، بیشتر پدران روستایی، دختران خردسال خود را به عقد مردانی در می‌آورند که بیش از بیست سال با آنها تفاوت سنی فاحشی دارند. در این موارد، مهمترین عامل برای نکاح، میزان شیر‌بهایی است که داماد می‌تواند به پدرزن خود تقدیم کند! پدیدۀ چند همسری و زندگی دسته جمعی چند زن با یک شوهر، به‌ویژه در مناطق روستایی، از دیگر مشکلات اجتماعی زنان مالی به‌شمار می‌آید[۲۱].
زنان و بهداشت
به‌دلیل کمبود مراکز بهداشتی و درمانی در کشور مالی– خصوصاً در مناطق روستایی کشور- زنان مالیایی همواره با مشکلات بهداشتی فراوانی مواجه‌اند که مرگ و میر حین زایمان و یا بر اثر ابتلا به بیماری‌های واگیردار و عفونت‌های ناشی از برخی سنت‌های غلط قومی- قبیلگی مانند ختنه، از عمده‌ترین این مشکلات است.
براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، طیّ سال‌های 2008 تا 2010، ده‌ها مورد از مرگ دخترانی که بین 12تا 15 سالگی ازدواج کرده‌اند، در این کشور به ثبت رسیده و علت عمدۀ آن زایمان زودرس، هنگام تولد نوزاد و یا عفونت‌های ناشی از عمل ختنه است [۲۴].
نقض قوانین مربوط به زنان
هرچند در قانون اساسی مالی هرگونه تبعیض نژادی بر مبنای خاستگاه اجتماعی، زبان، نژاد و جنس مردود است، با این حال حقوق زنان در بسیاری موارد نقض می‌شود و اکثر مردان، زنان و دختران خود را شکنجه و آزار و در صورت نافرمانی، تنبیه بدنی می‌کنند.
قانون خانوادۀ کشور مالی که مجلس ملی کشور نیز آن را تصویب کرده، حقوق زن و مرد را در امور طلاق، ارث، تربیت فرزندان و... مساوی در نظر گرفته است، با این حال زنان در مقایسه با مردان عملاًً از حقوق کمتری برخوردارند و بسیاری از آنان به‌دلیل بی‌سوادی و عدم اطلاع از قوانین موجود، در مواقع ضروری نمی‌توانند از حقوق حقۀ خود دفاع کنند.
وزارت زنان، کودکان و خانوادۀ مالی، در دو دهۀ گذشته و خصوصاً براساس برنامۀ ملی سال‌های 2008-2004 تلاش کرده تا بی‌عدالتی‌های موجود را بین زنان و مردان کشور کاهش دهد و با اجرای برنامه‌های اجتماعی، فرهنگی و آموزشی، از حقوق زنان کشور به‌ویژه در مناطق روستایی حمایت کند و جایگاه آنان را در جامعه مساوی با مردان قرار دهد. با این حال این اقدامات تاکنون چندان مثمر‌ثمر نبوده است و بانوان مالیایی هم‌چنان از مشکلات حقوقی فراوان رنج می‌برند[۲۵].
آسیب‌شناسی اجتماعی
با وجود برخی پیشرفت‌های نسبی در وضعیت اجتماعی این کشور؛ در دو دهۀ اخیر، جامعۀ سنتی مالی هم‌چنان از مشکلات و معضلات بسیاری رنج می‌برد. از منظر آسیب‌شناسی اجتماعی، بخش عمده‌ای از این مشکلات، ریشه در گذشته دارد و به دورۀ حاکمیت استعمار فرانسه بر این کشور بازمی‌گردد. پاره‌ای از این معضلات نیز ناشی از فقر عمیق حاکم بر جامعه است که خسارات سنگینی بر زیرساخت‌های اجتماعی جامعه وارد می‌کند. اساسی‌ترین مشکلات فعلی جامعۀ مالی عبارتند از:
جنگ داخلی
یکی از مشکلات بزرگ اجتماعی– و در عین حال سیاسی- کشور مالی، در دهه‌های 1960، 1980،1990، 2000 و2010 میلادی که هم‌چنان تداوم دارد، شورش قبایل طوارق منطقۀ شمال و شمال شرق این کشور است. طوارق طیّ پنجاه سال گذشته و با هدف تأسیس دولت مستقل و یا کسب خودمختاری از دولت، جنگ داخلی گسترده‌ای را در چند مقطع با دولت این کشور آغاز کردند که منجر به قتل عام و آوارگی گروه زیادی از مردم طوارق و کشته شدن بسیاری از نظامیان مالی شد.
هرچند شورش قبایل طوارق مالی دلایل مختلفی داشته ولی علت اصلی آن خشم و نارضایتی قبایل طوارق از بی توجهی دولت به وضعیت اجتماعی و اقتصادی و مناطق محل استقرار آنها بوده است.
نخستین شورش طوارق مالی در سال 1963 و فقط سه سال پس از استقلال این کشور پدید آمد که علاوه بر واکنش خشونت‌آمیز و تند دولت، پس از مدت کوتاهی به‌سختی سرکوب شد. طیّ سال‌های 4-1972 و 85-1982 و در پی بروز دو قحطیّ بزرگ در مناطق صحرایی کشور مالی که منجر به از بین رفتن گله‌های گاو و گوسفند شد، گروه‌های زیادی از طوارق کوچ‌نشین ساکن مالی، به‌دلیل شرایط وخیم اقتصادی منطقۀ سکونت خود، ناچار به کشورهای الجزایر و لیبی گریختند و در اردوگاه‌هایی که در مناطق جنوبی این کشورها و با کمک سازمان ملل برپا گردیده بود، اسکان یافتند. دولت مالی با سوءاستفاده از کمک‌های نقدی و جنسی دریافت شده از دیگر کشورهای جهان و عدم توزیع آن در مناطق طوارق‌نشین که منجر به فاجعۀ انسانی بزرگی شد، به‌سختی مورد انتقاد قرار گرفت و از آن زمان، برخی گروه‌های شورشی ضد دولت مالی، در بین طوارق مهاجر به لیبی و الجزایر و طوارق ساکن مالی پدید آمدند.
طوارق مخالف دولت، با مشاهدۀ ضعف و ناتوانی دولت‌مردان در بهبود وضعیت زندگی آنها و به حاشیه رانده شدن اقوام طوارق در دورۀ حاکمیت ژنرال موسی ترائوره، به سال 1990 سر به شورش برداشتند و به برخی ادارات دولتی در شهر گائو حمله قرار کردند. جنگ دولت با جدایی‌طلبان طوارق تا سال 1992 و بر سرکار آمدن دکتر آلفاعمر کناره ادامه داشت و پس از وعده‌های آلفاعمر کناره در اعطای آزادی بیشتر به طوارق و اعطای برخی پست‌های مهم به آنها- از جمله واگذاری پست نخست وزیری به یکی از سیاست‌مداران طوارق- خاتمه یافت[۲۶].
در پی شورش مجدد گروه‌هایی از قبایل طوارق که از سوی لیبی مسلح شده بودند و حملۀ شدید آنها به شهر گائو، جنگ داخلی مالی بار دیگر شعله‌ور شد و ارتش به حملات طوارق شورشی پاسخ داد. این جنگ سرانجام در سال 1995 و به‌دنبال میانجی‌گری برخی مقامات دولتی و ریش‌سفیدان طوارق متوقف شد و در سال 1996 و با شروع جشنی موسوم به جشن اسلحه سوزان در تمبوکتو، طوارقی‌ها ضمن تحویل اسلحه‌های خود به دولت، معاهدۀ صلح را با مقامات دولتی مالی امضا کردند. با این حال دولت از واگذاری مشاغل مهم دولتی به طوارق و فقرزدایی منطقه کیدال خودداری کرد و قبایل طوارق ساکن این منطقه شدیداً خشمگین و به‌دلیل مشکلات ناشی از خشکسالی و شرایط وخیم اقتصادی این منطقه، ناچار شدند به مشاغل سیاهی مانند قاچاق کالا و مواد مخدر روی آورند[۲۷].
در سال 2006 گروهی از جنگجویان سابق طوارق، که در جنگ داخلی سال‌های 1990 تا 1995 شزکت داشتند، سازمان موسوم به «ائتلاف دموکراتیک 23 می 2006 برای تغییر»(May 23, 2006 Democratic Alliance for change) را تشکیل دادند و عملیات نظامی را در شمال این کشور آغاز کردند که چندین ماه به طول انجامید. شورشیان طوارقی با میانجی‌گری دولت الجزایر در ماه ژوئن 2006 قرارداد صلحی را با دولت در الجزیره منعقد کردند.
نارضایتی‌های موجود در این منطقه، که حالت آتش زیر خاکستر را داشت، در سال 2007 منجر به بروز شورش گروه دیگری از طوارق ناراضی جدا شده از «ائتلاف دموکراتیک 23می2006 برای تغییر» شد. حملات شورشیان مزبور به مراکز دولتی و از جمله بخش‌هایی از شهر تاریخی تمبوکتو با واکنش شدید ارتش مالی مواجه گردید و تعداد زیادی از طرفین کشته و زخمی و مناطقی از شهر تمبوکتو نیز دچار آسیب شد. رهبران سابق شورشی طوارق مالی مدعی شدند که بخش عمدۀ این حملات را شورشیان طوارق ساکن نیجر انجام داده‌اند و خواستار پایان یافتن حملات شورشیان طوارقی به مناطق مسکونی شدند. متعاقب درخواست ریش‌سفیدان طوارقی، مذاکرات صلح بین دولت و طوارق شورشی برقرار شد و جنگ دوم طوارق، رسماً پایان یافت[۲۸].
با وجود پایان یافتن جنگ دوم طوارق و دولت در سال 2007، حملات پراکندۀ گروه‌های مختلف شورشی طوارق به شهرهای شمالی مالی با حمایت معمر قذافی رهبر وقت لیبی، ادامه یافت و این در حالی بود که قذافی به ظاهر نقش میانجی را به‌عهده داشت و طرفین را به مذاکره و صلح ترغیب می‌نمود.
در سال 2007 حملات نامتمرکز دولت به پایگاه شورشیان طوارقی در مرزهای مالی و الجزایر و حملات گاه و بیگاه شورشیان به نظامیان مالیایی ادامه یافت. احمد تومانی توره رسماً آمادگی دولت را برای مذاکره با ناراضیان طوارقی اعلام کرد. در چنین شرایطیّ، حملۀ ناموفق موشکی شورشیان به یک فروند هواپیمای نظامی سی130 آمریکایی که سلاح‌های نظامی را برای ارتش مالی حمل می‌کرد، بحرانی در این منطقه پدید آورد و توجه جهانیان را به خود جلب نمود.جنگ‌های پراکنده شورشیان طوارقی با دولت مالی در سال 2008 و در شرایطیّ ادامه یافت که این کشور با طغیان رود نیجر و افزایش قیمت مواد غذایی به شدت تحت فشار بود. بنابراین، در پی درخواست دولت مالی از الجزایر، برای میانجی‌گری در حل این بحران و نظارت بر مرزهای جنوبی خود با مالی، مذاکرات صلح سازمان «ائتلاف دموکراتیک 23می2006» با دولت و وساطت سفیر الجزایر در مالی آغاز شد. در جریان این مذاکرات، علاوه بر آزادی 92 نفر از اسیران نظامی نزد طوارق و فرمان عفو عمومی شورشیان، دولت مالی با استخدام گروهی از طوارق در ارتش موافقت کرد. این صلح جایگاه الجزایر را در منطقۀ بیابانی صحرای بزرگ آفریقا ارتقا بخشید و این کشور از رقیب سنتی خود لیبی، که مدعی نقش میانجی در خاتمه دادن به جنگ طوارق شورشی نیجر و مالی بود، پیشی گرفت. در این میان، ابراهیم اق باهانگا(Ibrahim Ag Bahanga) رهبر سابق سازمان «ائتلاف دموکراتیک 23می2006»، از امضای این پیمان صلح خودداری کرد و به لیبی پناهنده شد[۲۹].
ابراهیم در اواخر سال 2008 به تبعید خود خواسته‌اش در لیبی پایان داد و ضمن بازگشت به مالی، حملات خویش را به پادگان‌های ارتش مالی در مرز این کشور با موریتانی آغاز کرد. وی که رهبری سازمان «ائتلاف طوارق شمال مالی برای ایجاد تغییر»(Alliance Touaregue Nord Mali Pour Le Changement (ATNMC)) را بر عهده داشت، علاوه بر حمله به پادگان‌های نظامی، چندتن از رهبران طوارق را که با دولت مالی صلح کرده بودند، به جرم خیانت به آرمان‌های ملت طوارق به قتل رساند و محیطیّ مملو از ناامنی در مناطق شمالی این کشور به‌وجود آورد. به‌دنبال این حملات وحشیانه و به گروگان گرفتن چند گردشگر خارجی در جنوب شرق مالی، که به طرفداران ابراهیم نسبت داده شد،- اگر چه وی هرگونه دخالت گروه خود را در این گروگان‌گیری رد کرد- حملات تلافی‌جویانۀ ارتش مالی به پایگاه‌های نظامی شورشیان در غرب «آگلهوک»(Aguelhoc) و منطقه کیدال، تشدید و موجب قتل تعدادی از شورشیان گردید[vii].
پس از یک‌سری حملات متقابل طرفین به یکدیگر، سرانجام «ائتلاف طوارق شمال مالی برای ایجاد تغییر» خواستار صلح با دولت و میانجی‌گری الجزایر شد، که با رد این درخواست از سوی دولت‌مردان مالی و جنایتکار خواندن آنان، گروهی از طوارق که دچار دودسته‌گی و تفرقه شده بودند، از ابراهیم جدا شدند و با عبور از مرزهای الجزایر، در این کشور اقامت گزیدند و پنجمین جنگ داخلی طوارق با دولت در سال 2009 پایان یافت[۲۸].
ششمین جنگ داخلی شورشیان طوارق با دولت و ارتش مالی از اواخر سال 2010 مجدداً آغاز شد و در حال حاضر، رهبری آنها را «نهضت آزادی‌بخش ملی آزاواد»(Azawad National Liberation Movement (MIVLA)) بر عهده دارد. شورشیان مزبور[viii] که برخی از آنها در جریان جنگ داخلی لیبی در ارتش معمر قذافی به عنوان مزدور خدمت می‌کردند و از این طریق به سلاح‌های مجهزی دست یافته بودند، پس از سرنگونی قذافی به کشور بازگشته و (با حمایت غیرمستقیم فرانسه) حملات خود به شهرها و روستاهای مالی و مراکز دولتی را شروع نمودند که این وضعیت تاکنون (تا زمان نگارش این بخش از کتاب در اواخر آذر1391) ادامه دارد. شورشیان طوارق از اواخر فروردین سال 1391 با اعلام استقلال منطقۀ آزواد -که محدودۀ وسیعی از غرب تا شمال مالی (دو سوم خاک کشور) را دربرمی‌گیرد- و تصرف ایالات مهم گائو، کیدال و تمبوکتو، بحران بزرگی را در منطقه غرب آفریقا به وجود آورده‌اند. در واکنش به اشغال ایالات مزبور، تاکنون اتّحادیۀ آفریقا، جامعۀ اقتصادی کشورهای‌های غرب آفریقا (اکواس)، سازمان ملل متحد و بعضی از کشورها آن را محکوم نموده‌اند و دولت فرانسه با اعزام نظامیان خود در حال عقب راندن آنان از مناطق اشغالی است. اعضای اکواس نیز در اجلاس سران کشورهای عضو تصمیم گرفته‌اند در صورت تداوم وضعیت بحرانی در شمال مالی، در آیندۀ نزدیک و با حمایت جامعۀ بین‌المللی، گزینۀ نظامی را برای آزاد سازی ایالات شمالی مالی در دستور کار قرار دهند.
در حال حاضر علاوه بر جنبش ملی آزادی‌بخش آزواد و گروه اسلامگرای انصار، دو گروه القاعدۀ مغرب اسلامی و جنبش جهادی اسلامی درغرب آفریقا نیز در شمال مالی حضور دارند.[viii] این درحالی است که دولت تومانی توره تا قبل از سرنگونی، درصدد ایجاد تفرقه و دو دستگی بین این شورشیان بود و موفق به صلح و مذاکره با گروهی از مزدوران طوارقی شاغل در ارتش قذافی نیز شده بود. جنگ داخلی مالی که بخش عمده‌ای از سرمایه‌های ملی این کشور را نابود ساخته است، هم‌چنان ادامه دارد و هرچند با پیشروی نیروهای فرانسه در شمال مالی، شورشیان در حال پناه بردن به مناطق بیابانی می‌باشند ولی آنچه مشخص است این بحران داخلی که سرمایه‌های عظیمی از این کشور فقیر را به یغما برده، در آینده نزدیک خاتمه نخواهد یافت و شورشیان طوارقی به همراه گروه هایی از سازمان های تندرو وابسته به القاعده حملات خود را به مراکز مختلف شهری و روستایی و تاسیسات دولتی در بخش‌های شمالی مالی ادامه خواهند داد.
قاچاق مواد مخدر
از مشکلات مهم اجتماعی کشور مالی قاچاق مواد مخدر است که از راه صحرای بزرگ آفریقا و مرزهای این کشور با کشورهای موریتانی و الجزایر انجام می‌شود. بخش مهمّی از قاچاق محموله‌های کوچک و بزرگ مواد مخدر را قبایل طوارق و مور که در این مناطق زندگی می‌کنند انجام می‌دهند و این قاچاقچیان که عمدتاً به‌دلیل شرایط سخت اقتصادی و مشکلات معیشتی به این حوزه وارد شده‌اند، معمولاً محموله‌های مواد مخدر (کوکایین) قاچاقچیان بین‌المللی را از قلب صحرا به شهرهای تمبوکتو و گائو حمل و شبکه‌های مرتبط با آنها به باماکو منتقل می‌کنند. بخش اصلی این محموله‌ها از این کشور به دیگر کشورهای غرب آفریقا انتقال می‌یابد و نیروهای نظامی و انتظامی مالی نیز، به سبب کمبود امکانات، به‌ندرت قادر به کشف و ضبط این محموله‌ها هستند.
بنابر گزارشات تأیید نشده، شاخۀ القاعدۀ شمال آفریقا نیز در نقل و انتقال محموله‌های قاچاق مواد مخدر مشارکت دارد و بخشی از درآمد خود را از این راه تأمین می‌کند. دولت مالی بارها قول داده است با قاچاقچیان مواد مخدر مقابله کند و مانع فعالیت آنها شود اما عملاً اقدام خاصی صورت نگرفته و به‌نظر نمی‌رسد در آینده نیز دولت بتواند از رشد روزافزون این پدیدۀ شوم جلوگیری نماید[۱].
کودکان خیابانی
کودکان و نوجوانان فقیر و آواره در شهرهای کوچک و بزرگ مالی از دیگر مشکلات مهم اجتماعی این کشور است. این کودکان و نوجوانان که معمولاً ردۀ سنی بین 10 تا 16 سال را تشکیل می‌دهند، به سه گروه کلی؛ دارای پدر و مادر، مشغول تحصیل در مدارس قرآنی و بدون سرپرست تقسیم می‌شوند و شاخصۀ مشترک بین هر سه گروه، مستمندی و آوارگی آنهاست. کودکان و نوجوانان گروه اول که پدر و مادر و سرپناهی– حتی بسیار محقرانه و فقیرانه – دارند، وضعیتشان از بقیه بهتر است. آنها در پایان هرروز رهسپار کلبه‌های زاغه مانند خانواده می‌شوند و اندک درآمد و موجودی خود را در اختیار آنان می‌گذارند. گروه دوم کودکان خیابانی، معمولاً در مدارس قرآنی و اسلامی تحصیل می‌کنند و به‌دلیل ناتوانی والدینشان، برای پرداخت شهریۀ اندک خود باید هرروز بعد از ظهر، روانۀ کوچه و خیابان‌های شهرها شوند و درآمدشان را هرروز صبح و هنگام آغاز کلاس‌های درس، به معلمان خود دهند. گروه سوم را کودکان و نوجوانانی تشکیل میدهد که یا والدین آنها فوت شده‌اند و یا بر اثر برخی مشکلات از منازل خود فرار کرده‌اند. این کودکان و نوجوانان عموماً تحت سرپرستی افرادی اداره می‌شوند و درآمد خود را هم به‌صورت کامل به آنها می‌دهند. این گروه در کلبه‌های بسیار کثیف و متعفن گرد هم می‌آیند و شب را به صبح می‌رسانند. آنها معمولاً در این کلبه‌ها، مواد مخدر مصرف می‌کنند و ارتباط نامشروع جنسی نیز در بین آنان امری عادی است. گروه‌های اول و دوم کودکان خیابانی عمدتاً پس از چند سال دست از گدایی برمی‌دارند و مشغول کاری می‌شوند. وضعیت و آیندۀ کودکان فاقد سرپرست اما بسیار وخیم و دردناک است. بسیاری از این کودکان و نوجوانان خیابانی پیش از رسیدن به سن 18 سالگی، بر اثر ابتلا به بیماری‌های واگیردار و تعفن و آلودگی شدید محیط زندگی خود می‌میرند. کسانی هم که جان سالم به‌در می‌برند، به دلیل آنکه فاقد هرگونه آموزش و تخصصی هستند، به دزدی و راهزنی در شهرها و جاده‌های خارج شهر مشغول و اغلب هم به حبس‌های طویل‌المدت محکوم می‌شوند[۳۰].
فقر شدید اقتصادی، جنگ داخلی، خشک‌سالی‌های پیاپی و مهاجرت‌های گستردۀ روستاییان به شهرها و به‌ویژه باماکو، از عوامل اصلی بروز این ناهنجاری اجتماعی به‌شمار می‌رود.
هرچند دولت‌های وقت مالی بارها تلاش کرده‌اند به کمک سازمانهای جهانی، به‌ویژه یونسکو و یونیسف، و جمع‌آوری کودکان و نوجوانان آواره و اسکان آنها در برخی مراکز اجتماعی، این معضل اجتماعی را برطرف کنند ولی اقدامات مقطعی دولت‌ها، خصوصاً در دهه‌های 1990 و 2000 میلادی چندان ثمری نداشته است. هم اکنون گروه‌های 10 تا 15 نفری کودکان و نوجوانان خیابانی و سرگردان در شهرهای باماکو،کیدال، گائو و... چهره زشتی به این شهرها بخشیده است[۳۱].
خشک‌سالی‌های پیاپی
کشور مالی همواره با خشکسالی و قحطیّ ناشی از قهر طبیعت روبه‌رو بوده است. این بلای طبیعی که بارها و بارها در این کشور رخ داده، از عوامل اصلی فقر و مسکنت مردم مالی و مرگ و میر بسیار گسترده در جوامع روستایی این سرزمین محنت‌زده است.
یکی از بد‌‌‌‌ترین خشک‌سالی‌های منطقۀ صحرای بزرگ آفریقا که در دهۀ 1680 میلادی پدید آمد، از سواحل سنگامبیا (سنگال و گامبیا) به نیل علیا گسترش و تا اواسط دهۀ 1750 ادامه یافت. شدت این خشکسالی و حملۀ ملخ‌ها به مناطق بیابانی مالی کنونی، به حدی بود که بسیاری از مردم خود را به‌عنوان برده می‌فروختند تا فقط بتوانند مختصر قوت لایموتی را برای زنده ماندن تهیه کنند. این قحطیّ طیّ سال‌های 1738 تا 1756 میلادی، مسبب مرگ نیمی از جمعیّت شهر تمبوکتو شد[۳۲].
خشک‌سالی‌های پی‌درپی در دهه‌های1960،1970 و1980 میلادی و حمله ملخ‌ها به مزارع کشاورزی مالی، از بدو استقلال تاکنون، بارها اتفاق افتاده و موجب تلف شدن ده‌ها هزار رأس گاو، گوسفند و بز در بخش‌های مختلف کشور شده است که اوج این تلفات، در سال‌های1972 تا 1974 و در طیّ خشکسالی عظیم صحرای بزرگ آفریقا صورت گرفت. قهر طبیعت در دهه‌های 1990 و 2000 میلادی نیز موجب آوارگی بسیاری از مردم این کشور از شمال به مناطق اطراف رودخانۀ نیجر و کشورهای همسایه شده و علاوه بر وارد آوردن خسارات و لطمات سنگین بر دام‌ها، احشام و مزارع کشاورزی روستاییان؛ اقتصاد متزلزل این کشور فقیر را تحت فشار قرار داده است. یکی از عوامل بروز جنگ داخلی طوارق با دولت مرکزی مالی نیز، خشک‌سالی‌های وسیع مناطق استقرار قبایل طوارق و بحران کمبود مواد غذایی در این مناطق بود که به‌دلیل رسیدگی نکردن دولت به وضعیت اسفناک کوچ‌نشینان طوارقی، خشم آنها را برانگیخته و موجب شورش آنها علیه دولت گردید[۳].
براساس گزارش سازمان امدادرسانی آمریکن اید، طی سال‌های گذشته و با بحران کمبود مواد غذایی در منطقۀ وسیعی از شمال و شمال شرقی مالی، صدها نفر جان باختند و بسیاری از خانواده‌های ساکن در این مناطق با خطر سوء تغذیه مواجه شدند.
سازمان ملل در چند سال گذشته کمک‌های زیادی را برای مقابله با آثار وخیم این خشک‌سالی‌ها در اختیار دولت مالی قرار داده است که با سوء مدیریت و فساد اداری حاکم بر دولت‌مردان کشور کمتر در مناطق قحطیّ زده توزیع شده است. اگرچه سازمانهای امداد جهانی و سازمانهای اسلامی نیز تاکنون کمک‌های نقدی و جنسی زیادی در اختیار این مناطق قرار داده‌اند، اما وقوع خشک‌سالی‌های مکرر به‌اندازه‌ای است که اکثر این سازمان‌ها اذعان دارند، این کمک‌ها فقط راه حل موقتی برای برخی از معضلات آنهاست و دولت مالی باید با اتخاذ تدابیری اصولی و اختصاص وام‌های ضروری و ایجاد فرصت‌های شغلی در شهرها و روستاهای این خطّه، به مشکلات بومیان خاتمه دهد [۳۳]. البته از آنجا که دولت رسماً اعلام کرده بدون کمک‌های بلاعوض سازمانهای جهانی و اسلامی قادر به ارائۀ راه‌حل نیست، بعید به‌نظر می‌رسد مشقّات و دشواری‌های زندگی مردم این منطقه در آینده نزدیک حل شود.
فساد جنسی
مالی کشوری اسلامی است و اکثریت جمعیّت این کشور را مسلمانان تشکیل می‌دهند. با این حال دولت مالی تحت تأثیر قوانین عاریت گرفته از فرانسه و براساس اصول لائیسیته، فحشا را غیرقانونی اعلام نکرده است و اگرچه در این کشور فاحشه‌خانه‌های رسمی وجود ندارد اما بسیاری از دختران جوان مالیایی به این عمل ننگین اشتغال دارند. این امر در شهرهای بزرگ مالی به‌ویژه باماکو رواج بیشتری دارد و زنان بدکاره معمولاً در مناطق گردشگری و مرکز اقامت گردشگران خارجی استقرار دارند.
فحشاء و خودفروشی در فرهنگ قبایل مختلف مالی عملی ننگ آلود شمرده شده و در افسانه‌ها و داستان‌های قومی- قبیلگی مالی فواحش زنانی بدنام و شوم درنظر گرفته شده‌اند که ارواح موذی در درون آنها جای گرفته‌اند[۳۴] این درحالی است که در دورۀ پیش از استعمار کشور مالی، پدیدۀ فحشا اساساً وجود نداشت و عملی بسیار ناپسند و زشت بود و معدود افرادی هم که مرتکب این ناهنجاری اجتماعی می‌شدند، بر طبق قوانین هر قبیله، مشمول مجازات‌های سختی قرار می‌گرفتند. پدیدۀ فحشا پس از ورود استعمار فرانسه، به‌تدریج در مالی راه یافت و پس از استقلال کشور، تعدادی از زنان جوان به‌دلیل فقر و مسکنت شدید و از سر ناچاری برای تأمین معیشت خود و خانواده‌هایشان، به این عمل ننگین روی آوردند. براساس اطلاعات برخی منابع، تعداد قابل توجّهی از زنان بدکاره این کشور، زنان مسیحی از نیجریه‌اند که به‌صورت غیرقانونی وارد این کشور شده‌اند و به این عمل شرم‌آور اشتغال دارند[۳۵]. علاوه بر آن افراد سودجو بعضی از دختران نوجوان مالیایی بین سنین 12 تا 18 سالگی را می‌ربایند و یا از والدین بسیار فقیرشان خریداری می‌کنند و مورد سوء استفادۀ جنسی ثروتمندان این کشور قرار می‌دهند. تعداد قابل توجّهی از این دختران نوجوان هم توسط باندهای بین‌المللی و به‌صورت قاچاق از کشور خارج و به کشورهای فرانسه، ایالات متحده، بلژیک و آفریقای جنوبی منتقل می‌شوند و به‌عنوان فاحشه‌های رسمی به این عمل زشت روی می‌آورند[۳۶].
جدای از آن در سال‌های اخیر، چینی‌ها هتل‌های کوچکی در باماکو احداث کرده‌اند که به‌صورت مراکز فساد غیر رسمی، بسیاری از جوانان کشور را جذب خود می‌کند و در عین حال، درآمد سرشاری را برای مالکان چینی که به هیچ عنوان توجّهی به رعایت مسائل اخلاقی ندارند و فقط بر افزایش درآمد خود متمرکزند، به‌همراه دارد. بی‌توجّهی مدیران چینی این هتل‌ها به هنجارهای اخلاقی جامعۀ سنتی مالی در چند سال گذشته، بارها با اعتراض شدید علمای مسلمان، ائمۀ جماعات و ریش سفیدان مناطق مختلف باماکو مواجه و برخی از روشنفکران نیز با درج مقاله در نشریات کشور، خواستار تعطیّلی این هتل‌ها شده‌اند.
فساد گستردۀ اداری
یکی از مشکلات بزرگ کشور مالی فساد گستردۀ حاکم بر دستگاه‌های اداری و اختلاس دولت‌مردان برجسته است که هریک تلاش می‌کنند در مدت تصدی مسئولیت‌های خود نهایت سوء استفاده را از امکانات موجود ببرند.
از بدو استقلال مالی تاکنون، سوءاستفاده‌های عظیم و گسترده از منابع دولتی و معادن در حال استخراج فعلی، به‌ویژه معادن طلا که معمولاً تحت نظارت رئیس‌جمهور، وزرا، نمایندگان مجلس و رهبران حزب حاکم قرار دارد، همواره وجود داشته و این در شرایطیّ است که تقریباً تمامی رؤسای جمهور این کشور، طیّ 53 سال گذشته، مبارزه با فساد اداری- مالی حاکم بر کشور را یکی از اهداف اصولی خود می‌دانند! فساد اداری حاکم بر جامعه معمولاً در دو بخش جریان دارد:
- سوءاستفاده از امکانات اقتصادی کشور و واریز بخشی از درآمد حاصل از منابع در حال استخراج موجود نظیر طلا،نمک، فسفات، بوکسیت و... به حساب‌های شخصی مسئولان عالی رتبه.
- سوءاستفاده از کمک‌های نقدی و جنسی کشورهای غربی و سازمانهای بین‌المللی که عمدتاً برای مقابله با قحطیّ و خشکسالی در اختیار دولت مالی قرار می‌گیرد[۳۷].
سوءاستفاده از کمک‌های نقدی و جنسی کشورهای خارجی
فساد آشکار در بدنۀ دستگاه‌های دولتی کشور مالی طیّ دهۀ اخیر، به‌تدریج موجب بدبینی و یأس کشورهای غربی، سازمان ملل و سازمانهای بین‌المللی امدادی، کشورهای اسلامی و سازمان کنفرانس اسلامی در ارائۀ کمک‌های هرچه بیشتر به دولت مالی شد.
شواهد موجود نشان میدهد طی دو دهۀ گذشته، بخش مهمی از کمک‌های کشورهای ایالات متحدۀ آمریکا، فرانسه، انگلستان، آلمان، هلند، بلژیک، نروژ و فنلاند و سازمان ملل و مؤسسات وابسته نظیر یونسکو، یونیسف، کمیساریای عالی پناهندگان؛ کشورهای اسلامی نظیر ج.ا.ایران، عربستان، کویت، قطر، امارات متحده و سازمان همکاری اسلامی (بانک توسعۀ اسلامی و آیسیسکو)- که با هدف بهبود وضعیت معیشتی، اجتماعی و فرهنگی مناطق مختلف مالی به دولت پرداخته شده- در دیگر بخش‌ها هزینه و بخشی از آن نیز به حساب‌های شخصی دولت‌مردان واریز شده است [ix]. این موضوع باعث شده که کمک‌های کشورهای غربی و اسلامی و سازمانهای بین‌المللی به این کشور طیّ چند سال گذشته به میزان قابل توجّهی کاهش یابد و بسیاری از کشورهای یاری‌دهندۀ مالی، عدم شفافیت را در نحوۀ توزیع این کمک‌ها، از دلایل بی‌رغبتی خود در ارائۀ کمک‌های هرچه بیشتر به این کشور عنوان می‌کنند. البته تومانی توره در دوۀ ریاست جمهوری خود– و به‌ویژه در پنج سال دوم- تلاش کرد تا اقدامات مؤثری در این خصوص انجام دهد و چند نهاد دولتی مبارزه با فساد اداری نیز تاسیس شد. با این حال دولت‌های غربی و اسلامی این اقدامات را کافی و مؤثر نمی‌دانند و معتقدند مبارزه با فساد عمیق اداری، که در تاروپود اقتصاد این کشور رخنه کرده، باید اصولی و با اراده‌ای جمعی صورت پذیرد[۳۷].
ختنۀ زنان
یکی از مشکلات بزرگ اجتماعی کشور مالی که همچون دیگر کشورهای آفریقایی از فرهنگ غلط اقوام و قبایل این کشور نشات می‌گیرد ختنه دختران در سنین طفولیت است. در این ارتباط عموم مردم مالی اعم از قبایل مختلف معتقدند دختران صرفاً از طریق ختنه می‌توانند به وظایف زنانگی خود عمل نمایند. این عمل که با وجود تلاش فراوان وزارت بهداشت و مقامات پزشکی کشور مالی هنوز به شیوه‌ای کاملاً سنتی صورت می‌گیرد. عمل ختنه دختران که توسط افرادی خاص انجام می‌شود معمولاً با درد زیاد و خونریزی همراه است و گاه اتفاق می‌افتد زنانی که به این امر مبادرت می‌ورزند از یک چاقو برای ختنه همزمان چند دختر بچه استفاده می‌کنند بدون آن که پس از هر عمل چاقوی مزبور ضد عفونی شود[۳۸].
این امر در برخی موارد موجب انتقال بیماری‌های مسری از جمله ایدز در بین دختران می‌شود و علاوه بر آن مشکلات جسمی را برای این افراد در هنگام بلوغ و پس از آن پدید می‌آورد. مردم مالی براساس سنت‌های به‌جا مانده از پیشینیان خود اعتقاد دارند ختنۀ دختران آنها سبب از بین رفتن هوس‌های جنسی و حفظ بکارت و عفاف آنها تا زمان ازدواج خواهد شد. مقامات سازمان بهداشت جهانی تأکید دارند این امر نه فقط موجب سرکوب هوس‌های جنسی دختر بچه‌ها نمی‌شود بلکه عواقب درازمدتی دارد که شامل عفونت، تشکیل کیست در رحم زنان، درد زیاد هنگام نزدیکی، زایمان توأم با درد و مشقت، خونریزی‌های مداوم و مشکلات روحی است[۲۱].
دولت مالی در چند سال اخیر، تلاش بسیاری برای متوقف شدن عمل ختنۀ زنان انجام داده و علاوه بر ممنوع کردن ختنۀ زنان در مراکز بهداشتی دولتی، کارگاه‌های آموزشی و سمینارهای متعدّدی در شهرها و روستاهای مالی برگزار کرده است و برخی هنرمندان نیز در نمایش‌های سنتی خود مضرات و خطرات آن را یادآور شده‌اند.
انجمن توسعه و دفاع از زنان (Association for the progress and defence of Women) نیز طیّ دهۀ گذشته، فعالیت‌های زیادی را برای آموزش رهبران جوامع روستایی از خطرات ختنۀ زنان انجام داده است. با این حال این سنت دیرینه هم‌چنان در مناطق مختلف این کشور رواج دارد و به‌نظر می‌رسد منسوخ شدن آن به زمان زیادی نیاز دارد. براساس گزارشات سازمانهای غیردولتی داخلی این کشور، 95 درصد زنان مالیایی، در کودکی ختنه شده‌اند[۲۵].
بردگی
هرچند مقامات مالیایی همواره منکر بردگی و برده‌داری در این کشور شده‌اند ولی برخی شواهد و گزارشات غیررسمی حکایت از آن دارد که تعدادی از زنان و مردان فقیر مالیایی، به‌دلیل شدت فقر و مسکنت، تن به بردگی می‌دهند و در خدمت افراد نسبتاً متمول و ثروتمند قرار دارند. در جدیدترین اظهارات در رابطه با رواج بردگی در کشور مالی، سازمان مدافع حقوق بشر «تمدت»(Temedt)، که به طوارق مخالف دولت مالی تعلق دارد، به همراه سازمان بین‌المللی ضد برده‌داری، اعلام کرده است که چند هزار نفر از مردم طوارق «بلا»(Bella) در منطقۀ گائو و به‌ویژه در اطراف شهرهای «مناکا»(Menaka) و «آنسونگو»(Ansongo)، درحالت بردگی کامل زندگی می‌کنند و از کلیۀ حقوق افراد عادی محروم‌اند [۳۹].
بردگی در مالی ریشه‌های تاریخی دارد و در طول تاریخ بارها مردم فقیر و محنت‌زدۀ این کشور بر اثر شدت فقر و بیچارگی مجبور به بندگی و بردگی در مقابل افراد متمول و ثروتمند شده‌اند که این وضعیت از قدیم‌الایام تا کنون در مناطق بیابانی کشور، که همواره نیز در معرض خشکسالی و قحطیّ قرار دارد، شدت بیشتری داشته است.
مهاجرت
مهاجرت‌های داخلی و خارجی از معضلات نسبتاً مهم اجتماعی کشور مالی به‌شمار می‌رود که از زمان استقلال کشور تاکنون، بارها اتفاق افتاده و گاه سبب از هم گسیختگی بافت جمعیّتی در برخی از مناطق مالی شده است.
مهاجرت‌های داخلی این کشور طیّ چند دهۀ گذشته، عمدتاً از مناطق شمال و شمال شرقی به سمت باماکو و مناطق حاشیۀ رودخانه‌های مالی صورت گرفته که علت اصلی آن بروز خشکسالی، قحطیّ و حملۀ عظیم ملخ‌ها و نابودی مزارع کشاورزی و گله‌های گاو و گوسفند مناطق خشک‌سالی‌زده بوده است. این جابه‌جایی‌های جمعیّتی که بارها سبب استقرار قبایلی در خارج از حوزۀ سنتی محل اقامت آنها شده، مشکلات بسیاری را برای مهاجران که تمامی دارایی خود را از دست داده‌اند و کشور میزبان آنها فراهم آورده است. تفاوت‌های فاحش فرهنگی- اجتماعی میان قبایل مهاجر و میزبان از دیگر معضلات اقامت تازه واردان در مناطق جدید است که به نوبۀ خود، ناهنجاری‌ها و فساد اخلاقی بسیاری را به‌دنبال دارد [۳۴].
مهاجرت گستردۀ جوانان مالی به کشور فرانسه و دیگر کشورهای اروپایی فرانسه زبان نظیر بلژیک و سوییس نیز از دیگر مشکلات اجتماعی مالی محسوب می‌شود. هر سال هزاران نفر از جوانان این کشور- عمدتاً ساراکوله‌ها- به شیوۀ قانونی و یا غیرقانونی و در پی آینده‌ای بهتر رهسپار کشورهای غربی می‌شوند و در بخش‌های خدماتی و گردشگری شروع به کار می‌کنند[۴۰].
این مهاجرت‌‌ها ضربۀ سنگینی بر تاروپود فرهنگی- اجتماعی جامعۀ مالی وارد می‌کنند و علاوهبر خروج نسل جوان از کشور، تأثیرات فرهنگی سوئی نیز بر آنها دارد که در درازمدت موجب از خود بیگانگی نسل آیندۀ این کشور و جدایی آنها از سنت‌های اصیل قومی- قبیلگی خواهد شد.
القاعده
از بغرنج‌ترین موضوعات اجتماعی (و در عین حال سیاسی) مالی که تا حدودی نیز ابعاد بین‌المللی یافته، نفوذ گروه القاعده به مرزهای شمالی این کشور و حضور برخی از افراد این سازمان تروریستی (با تابعیت مراکش، الجزایر و موریتانی) در صحراهای خشک و لم‌یزرع حوزۀ سکونت طوارق مالیایی و اقدامات خرابکارانۀ آنهاست. حضور ثابت شاخۀ القاعدۀ شمال آفریقا در این کشور که به اوایل دهه 2000 میلادی باز می‌گردد، امنیت این منطقه را به خطر اتداخته و موجب دخالت قبایل عرب، طوارق و مور (ساکن مناطق صحرای شمال و شمال شرق مالی)، در اقدامات غیرقانونی نظیر قاچاق کالا، پول‌شویی، تجارت اسلحه و... شده است. این در حالی است که گزارشات موجود نشان میدهد منطقۀ شمال شرقی مالی موسوم به کیدال، مرکز نفوذ القاعده شاخۀ شمال آفریقاست و آنان از طریق شبکه ارتباطی خود در الجزایر و تونس، بخش‌هایی از صحرای بزرگ آفریقا را تحت سیطرۀ خود دارند. ارتباط مستمر برخی از قبایل مالی به‌ویژه طوارقی‌ها با نیروهای القاعده سبب شده که دولت آمریکا و سازمان سیا بارها به دولت مالی هشدار دهند و از تأسیس پایگاه‌های مخفی این سازمان در قلب صحرای بزرگ آفریقا و مناطقی از مالی، لیبی و الجزایر ابراز نارضایتی کنند[۴۱]. سازمان سیا یادآور شده است که در محدودۀ تسالیت تا کیدال، مسلمانان مراکشی، پاکستانی و افغانی وابسته به القاعده حضور مستقیم دارند و برخی از اقدامات تروریستی در آفریقا، از طریق این افراد صورت می‌پذیرد.
نیروهای‌القاعده تاکنون چندین گردشگر اروپایی از جمله چند تن از اتباع فرانسه، آلمان، سویس، اتریش و ایتالیا را طیّ سال‌ها تا اوایل 2012 در مناطق کیدال، موپتی، تمبوکتو و ساواره ربوده و به گروگان گرفته‌اند [۴۲]. سازمان القاعده، هدف از حضور این گردشگران را در مناطق صحرایی شمال مالی، بررسی وضعیت منطقه و جاسوسی برای سازمانهای جاسوسی کشورهای غربی می‌داند.[x] برخی از تحلیلگران سیاسی غرب آفریقا معتقدند نیروهای القاعده در قدرت‌گیری شورشیان طوارق و تسخیر شهرهای بزرگ و مهم گائو و تمبوکتو در مارس 2012 سهم مهمّی داشته‌اند.
عبور و مرور گروه‌های منتسب به القاعده از مرزهای شمالی مالی به کشورهای الجزایر، نیجر، موریتانی و لیبی و عدم توانایی این کشور در کنترل مرزهای خود، قاچاق مواد مخدر و تروریسم از مشکلات مهم امنیّت ملی مالی به‌شمار می‌رود[xi].
ناامنی
وجود ناامنی در مناطق شمال و شمال شرقی و محل وقوع درگیری‌های نظامی بین قبایل طوارق و نیروهای مالی از دیگر مشکلات اساسی کشور مالی است که امنیّت عمومی این کشور را دستخوش مخاطراتی جدی کرده است.
شورش طوارق شمال و شمال شرقی مالی که تا حدودی نیز کشورهای هم‌جوار در بروز آن دخالت داشته‌اند، مشکلات و معضلات فراوانی را برای دولت و مسلمانان طوارق پدید آورده است. صرف‌نظر از سایر مشکلات ؛ ناامنی شدید شهرها، روستاها و جاده‌های منتهی به شهرها و روستاهای شهرهای بزرگ و مهمی نظیر گائو، کیدال و تمبوکتو پدیده‌ای است که طی دو دهۀ گذشته بر این مناطق حکم‌فرما شده و مردم ساکن مناطق شمال و شمال شرقی مالی بارها در حین سفر از شهری به شهر دیگر مورد حملۀ دزدان و راهزنان قرار گرفته‌اند و اندک دارایی‌شان غارت و چپاول شده است. جدای از امنیت متزلزل در راه‌های منتهی به شهرها و روستاهای شمالی مالی، ناامنی داخل صحراهای این محدوده نیز کاملاً مشهود است. برخی گزارشات غیررسمی نشان میدهد طوارق مسلحی که از انواع و اقسام سلاح‌های به‌دست آمده در جنگ داخلی لیبی بهره‌مند شده‌اند، بارها در دل صحرا رهگذران را غارت و در بسیاری موارد به کاروان‌های وابسته به سازمانهای بین‌المللی حمله کرده‌اند. برخی از افراد خلاف‌کار نیز، با سوءاستفاده از این وضعیت و دزدی و راهزنی در شهرها و روستاهای مناطق شمال و شمال شرقی، بر ناامنی موجود دامن زده‌اند. دولت مالی طیّ چند سال گذشته، تلاش فراوانی برای بهبود وضعیت امنیّتی مناطق وسیع صحرایی شمال و شمال شرقی کشور انجام داده و پست‌های نگهبانی متعددی در این مناطق احداث شده اند، اما این اقدامات که مستلزم هزینه‌های سنگینی است، عمدتاً مقطعی بوده و هم‌چنان بخش‌های وسیعی از کشور شدیداً از ناامنی رنج می‌برند[۱].
وضعیت اقتصادی
با وجود قرار گرفتن کشور مالی در قلب صحرای بزرگ آفریقا، این کشور اساساً کشوری کشاورزی محسوب می‌شود و اقتصاد تک محصولی این کشور عمدتاً بر صادرات کتان مبتنی است. معادن زیرزمینی از دیگر منابع کسب درآمد دولت مالی است و استخراج معادنی نظیر طلا، فسفات و بوکسیت نیز بخشی از نیازهای اقتصادی این کشور را تامین می‌کند. با این حال مالی نیز، همچون دیگر کشورهای آفریقایی واقع در صحرای بزرگ آفریقا از جمله نیجر و چاد، کشور فقیری است که علت عمدۀ این معضل بزرگ اقتصادی- اجتماعی، سوءمدیریت رهبران و دولت‌مردان در بهره‌برداری از امکانات و ظرفیت‌های موجود در کشور بوده است.
مشکلات اقتصادی کشور همراه با سیاست‌های برجای مانده از دوران استعمار و عدم حمایت دولت از کشاورزان و نظام کشاورزی سنتی در اکثر مناطق، باعث شده که مالی، با وجود استعدادهای بالقوۀ فراوان، به کشوری فقیر در قارۀ آفریقا تبدیل شود. طبق آمار سال 2011 سازمان ملل، این کشور، در ردۀ بیست و پنجمین کشور فقیر جهان قرار گرفته است[۴۳].
کشاورزی
با وجود آن که بیش از 60 درصد خاک مالی را صحراهای خشک و بی‌آب و علف پوشانده است،ولی مجموع اراضی قابل کشت این کشور و حدود 26 درصد از مساحت کل سرزمین مالی، که در حاشیۀ رودخانه‌های نیجر و سنگال واقع شده، مستعد کشاورزی است.کارشناسان معتقدند اگر این اراضی به‌طور اصولی زیر کشت قرار گیرند، این کشور می‌تواند علاوه بر برآورده شدن احتیاجات داخلی مردم، برخی از محصولات غذایی را به دیگر کشورهای غرب آفریقا صادر نماید[xii].
کشور مالی در مجموع سرزمینی کشاورزی است و کتان. برنج، ذرت، ارزن، تنباکو و صیفی‌جات در زمرۀ محصولات مهم به‌شمار می‌روند. مهمترین محصول کشاورزی مالی پنبه است که کشت آن در دورۀ استعمار فرانسه و به‌دلیل نیاز آن کشور به این محصول آغاز شد. مالی دومین تولیدکنندۀ پنبه در آفریقا پس از مصر به‌شمار می‌آید و 98 درصد پنبۀ تولیدی آن به خارج کشور صادر می‌شود. انحصار تولید و صادرات این محصول مهم که می‌تواند درآمد قابل توجّهی را نصیب دولت کند، در اختیار شرکتی فرانسوی است. سایر تولیدات کشاورزی مالی عبارتند از: غلات، ذرت خوشه‌ای، ذرت، بادام زمینی و چای که بیشتر در داخل کشور مصرف می‌شوند.
علاوه بر کشاورزی؛ دامپروری شغل اصلی اقوام گله‌دار ساکن در مناطق صحرایی مالی است و از قدیم‌الایام، نقش مهمّی در زندگی طوایف صحرانشین این کشور داشته است. طوارق، مورها و فولانی‌ها در ردۀ مهمترین اقوام این کشور هستند که زندگی آنها به رمه‌های گاو و گوسفند بستگی تام دارد. خشک‌سالی‌های دهۀ اخیر و بروز درگیری بین طوایف و دولت، به همراه کمبود چراگاه، زندگی این گروه از مردم مالی را با مشکلات بسیاری مواجه ساخته است. احشام کشور مالی شامل گاو، گوسفند، بز و شتر و تعداد آنها بالغ بر چند میلیون رأس است و با وجود خشکسالی های دهه‌های اخیر ؛ گله‌های بزرگ گاو، گوسفند و بز هم‌چنان منبع اصلی تأمین گوشت این کشور محسوب می‌گردند.
از دیگر راه‌های مهم امرار معاش مردم این کشور؛ به‌ویژه در حاشیۀ رودخانه‌های مهم نیجر، سنگال و بانی، ماهی‌گیری است. اقوام بوزو، سورکو و بربرها در زمرۀ قبایل ماهیگیر مالی هستند که زندگی خود را از صیادی تأمین می‌کنند. روش صیادی با وجود گذشت چندین قرن هنوز به شکل سنتی و با قایق‌های کوچک صورت می‌گیرد و صیادان اکثر ماهی‌های صید شده را خشک و به ساحل عاج صادر می‌کنند [۴۴].
حدود 70 درصد از مردم مالی به کشاورزی، دامپروری و ماهی‌گیری اشتغال دارند و 30 درصد نیز در بخش خدمات مشغول به کار هستند. کشور مالی با چالش‌های محیط زیستی متنابهی از جمله از بین رفتن تدریجی جنگل‌های کشور، افزایش بیابان، تخریب خاک و کمبود منابع آب مواجه است که این عوامل می‌توانند در آینده‌ای نه چندان دور، تأثیرات مخربی بر کشاورزی این کشور داشته باشد.
معادن
کشور مالی نیز مانند دیگر کشورهای آفریقایی واقع در صحرای بزرگ آفریقا، از نظر منابع زیرزمینی، کشوری غنی و ثروتمند محسوب می‌شود و درصورت برنامه‌ریزی منظم، بهره‌برداری از این ثروت‌های خدادادی در راه آبادانی کشور به بهترین نحو امکان‌پذیر خواهد بود. طلا، اورانیوم، نفت، نمک، فسفات، منگنز، گچ، الماس، مس، نیکل، اکسید وآهن از مهمترین منابع زیرزمینی کشور مالی است و بخش اعظم این منابع، از جمله نفت1 و بوکسیت، تاکنون مورد بهره‌برداری قرار نگرفته‌اند. مهمترین منبع زیرزمینی مالی طلا است. اکتشافات زمین‌شناسی چندسال اخیر، نمایانگر وجود ذخایر عظیم طلا در این کشور است. دولت مطالعاتی را برای استخراج این معادن با کمک شرکت‌های چندملیتی بین‌المللی آغاز کرده و درحال حاضر مالی به‌لحاظ ذخایر طلا پس از آفریقای جنوبی و غنا، در ردۀ سوم قارۀ آفریقا قرار دارد. طلا پس از پنبه، دومین محصول بزرگ صادراتی این کشور است و نقش مهمّی در بهبود وضعیت اقتصادی مالی دارد. معادن اصلی طلای مالی در چهار منطقۀ «سادیولا»(Sadiola)، «سیاما»(Syama)، «موریلا»(Morila) و «یاته‌لا»(Yatela) قرار دارند. دیگر معادن مهم این کشور نمک، فسفات، منگنز، گچ، الماس، مس، نیکل، اکسید و آهن می‌باشند. منابع بوکسیت، اورانیوم، سنگ آهن و نفت تاکنون استخراج و بهره‌برداری نشده‌اند ولی مطالعات موجود نشانگر ذخایر قابل توجّهی از این منابع زمینی در مناطق مختلف این کشور است[۴۵].
دولت مالی از سال 1991 و با کمک اتّحادیۀ توسعۀ بین‌المللی اقدام به جذب سرمایه‌های جهانی در بخش معادن کرده که این امر منجر به سرمایه گذاری‌های قابل توجّهی در معادن طلای این کشور شده است.
واحد پول
واحد پول مالی "فرانک سیفا (سفا) (CFA franc)نام دارد که به صد سانتیم تقسیم می‌شود. دولت مودیبوکیتا در سال 1962 میلادی و دو سال بعد از استقلال مالی، از حوزۀ فرانک سیفا در غرب آفریقا خارج شد و واحد پول مستقلی را تحت عنوان فرانک مالی مورد استفاده قرار داد[xiii] با این حال در سال 1967 به‌دلیل وخامت اوضاع اقتصادی کشور و تحرکات دلالان ناچار شد که به حوزه فرانک سیفا بازگردد[۴۶].
رفاه
امکانات رفاهی کشور مالی، مانند دیگر کشورهای قارۀ آفریقا، از جایگاه چندانی برخوردار نیست و انبوه مشکلات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی، هیچ‌گاه به دولت‌ها اجازه نداده تا اقدامی اساسی برای بهره‌مندی مناسب مردم شهری و روستایی از امکانات موجود زندگی انجام دهند. با وجود وعده‌های مکرر دولت‌ها، از زمان استقلال تاکنون، روستاها کماکان از برق و آب لوله‌کشی محروم‌اند و روستاییان این کشور نیز همچون دیگر کشورهای قارۀ سیاه، صبح زود و پیش از طلوع خورشید بیدار می‌شوند و پس از غروب آفتاب و تاریک شدن هوا به خواب می‌روند[xiv] .روستاییان به دلیل بهره‌مند نبودن از برق، تلویزیون و یخچال ندارند. تأمین آب آشامیدنی سالم برای خانواده‌های روستایی مشکل بزرگی است و معمولاً زنان روستایی آب مورد نیاز برای آشامیدن را از چشمه‌های دور و نزدیک تهیه می‌کنند و یکی از تصاویر زیبا و در عین حال تأثرانگیز در هنگام سفر به شهرهای مالی، زنان روستایی‌اند که کوزه‌های بزرگی بر سر خود می‌گذارند و از کنار جاده‌ها، عازم روستاهای محل زندگی خود می‌شوند. عموم روستاییان از خدمات بیمۀ عمومی و بیمۀ خشکسالی محصولات کشاورزی محروم‌اند و به دلیل هزینۀ بالای دارو در این کشور، روستاییان در هنگام بیماری و ناخوشی، اغلب به داروهای گیاهی و سنتی پناه می‌برند[۳۲].
رفت و آمد روستاییان به شهرهای بزرگ نیز با مشکلات بسیاری همراه است و بدلیل خرابی جاده‌های روستایی و کیفیت بسیار نامطلوب بخش خدمات حمل و نقل عمومی، سفر آنها به شهرها معمولا با اتوبوس‌ها و مینی‌بوس‌های مستعمل صورت می‌گیرد که گاه در مسیر رفت و برگشت از شهر به روستا، چندین بار خراب می‌شوند. در شهرها نیز وضعیت کمابیش همین گونه است و هرچند برق و آب سراسری در اختیار عموم مردم شهرنشین قرار دارد، ولی برق مصرفی معمولاً در طول روز، چندین ساعت قطع است که در زمان وقوع خشکسالی طولانی‌تر می‌شود.
شبکۀ سراسری آب نیز با مشکلات فراوانی همراه است که مشکل اصلی آن خرابی و فرسودگی لوله‌هایی است که قدمت آنها به دورۀ استعمار فرانسه باز می‌گردد. رسوبات موجود در آب که عمدتاً ناشی از کهنه بودن و فرسودگی لوله‌هاست، گاهی آب مورد استفاده در منازل را زرد رنگ می‌سازد. علاوه بر آن، در اکثر شهرهای کنار رودخانه‌ها، شبکۀ آب سراسری، به دلیل تصفیه نشدن آب، توأم با گل و لای است. با توجّه به عدم توانایی دولت در تصفیۀ آب‌های مورد استفاده، آب سراسری شهری مالی به شدت آلوده و ناسالم است و چون بیشتر مردم توانایی خرید بطری‌های آب آشامیدنی را ندارند، از این آب‌ها، برای آشامیدن و پخت‌وپز استفاده می‌کنند که همین امر موجب شیوع بیماری‌های گوناگون در بین خانواده‌ها و به‌ویژه کودکان می‌شود[۴۷].
پوشش سراسری بیمه از دیگر شاخصه‌های رفاهی این کشور است که هنوز به‌طور کامل تحقق نیافته و هرچند دولت تومانی توره در مورد بیمۀ کارمندان دولت، کارگران بخش خصوصی، زنان و کودکان گام‌های اساسی برداشت ولی هنوز شرکت‌های بیمه نتوانسته‌اند بخش عظیمی از جامعه را تحت پوشش خدمات قرار دهند. دولت‌های مالی در زمینۀ گسترش خدمات عمومی شهری نیز طی پنجاه و اندی سال گذشته بسیار ضعیف عمل کرده‌اند. اکثر خیابان‌های شهرهای بزرگ، حتی باماکو، هم‌چنان خاکی و کوچه‌ها و خیابان‌های شهرها فاقد کانال فاضلاب است که همین مسئله خود مشکلات زیست محیطیّ مضاعفی را پدید آورده است.
خطّ فقر
همچون دیگر کشورهای آفریقا فقر و فلاکت موجود در جامعه مالی که این کشور را در زمره یکی از کشورهای فقیر جهان قرار داده است یکی از مشکلات اساسی این کشور بشمار می‌رود[۴۸].در چنین شرایطی، بی‌کفایتی دولت‌مردان کشور در بهره‌برداری مطلوب از ذخایر سرشار زیرزمینی و غارت منابع غنی طلا، از سوی شرکت‌های چند ملیتی غربی هم‌چنان ادامه دارد. فقر و فلاکت، همراه با بی‌کاری اکثریت مردم و بی‌سوادی حاکم بر جامعه، تصاویر تلخ و دردناکی از بازتاب وضعیت موجود در کشور مالی است. شدت فقر در برخی مناطق روستایی مالی به‌اندازه‌ای است که روستاییان، حتی توانایی تأمین معیشت خود را ندارند و خشک‌سالی‌های پی‌درپی نیز، وضعیت زندگی آنها را شکننده‌تر کرده است. مهاجرت گستردۀ روستاییان به شهرهای کشور، به‌ویژه باماکو، علاوه بر افزایش مشاغل کاذبی مانند دست‌فروشی، قاچاق مواد مخدر، فحشا و دزدی رو به گسترش است. ساکنان مناطق شهری نیز وضعیت بهتری از روستاییان ندارند و حتی افراد شهری دارای مشاغل دولتی و خصوصی هم، به‌دلیل تورم حاکم بر جامعه و گرانی کالاهای اساسی، در تأمین معیشت خود و خانواده، با مشکلات فراوانی روبه‌رو هستند.
بسیاری از صاحب‌نظران مسائل اجتماعی معتقدند فقر عامل اساسی و اصلی مشکلات جامعۀ مالی است که بی‌سوادی و فقر فرهنگی را نیز در بین آنها افزایش داده است. بنابراین، برای حل مشکلات عمومی مردم مالی، ابتدا باید فقری که در تاروپود جامعه ریشه کرده از میان برداشته و سپس سایر موضوعاتی که در ردیف معضلات عمومی جامعه به‌شمار می‌آید، بررسی شوند[۴۳].
فقر معضلی است که همواره سایۀ شوم خود را بر مردم این کشور افکنده و آنان از بدو تولد تا زمان مرگ با آن دست به گریبانند. متأسفانه مردم مالی به ریشه و علل پیدایی فقر حاصل از استثمار و استعمار این سرزمین ثروتمند کمتر توجّه می‌کنند که این نیز خود پی‌آمد فقر فرهنگی این سرزمین است! در حدود نیمی از جمعیّت مالی، با درآمد روزانه 25/1 دلار آمریکا، زیر خطّ بین‌المللی فقر زندگی می‌کنند[۴۷].
اشتغال و بی‌کاری
اشتغال و بی‌کاری یکی دیگر از موضوعات اساسی کشور مالی از بدو استقلال تاکنون است و هیچ یک از دولت‌ها تاکنون نتوانسته‌اند این معضل اساسی را که با معیشت عمومی مردم کشور ارتباط مستقیم دارد، سامان‌دهی کنند. در حال حاضر حدود 70 درصد از مردم این کشور، در بخش های کشاورزی، دامداری و ماهی‌گیری و 30 درصد نیز در بخش خدمات عمومی دولتی و خصوصی فعالیت می‌کنند. در بهترین و خوش‌بینانه‌ترین حالت فقط نیمی از جمعیت کشور مالی عهده‌دار شغلی هستند و بخش عظیمی از جمعیت کشور که جوانان ردۀ سنی 18 تا 27 سال آن را تشکیل می‌دهند، از مشکل بی‌کاری و نبود شغل رنج می‌برند[۴۶].
جنگ داخلی طوارق، تبعیت دولت‌های آلفا عمر کناره و تومانی توره از سیاست‌های ریاضت اقتصادی صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی، بروز خشک‌سالی‌های عظیم، حملۀ ملخ‌ها در مناطق مختلف و تلف شدن دام‌ها، از دیگر عواملی بوده‌اند که ضمن وارد آوردن خسارات و لطماتی سنگین به اقتصاد متزلزل این کشور، بی‌کاری را به‌ویژه در مناطق روستایی، گسترش داده‌اند. براساس آخرین آمار، در حال حاضر 60 درصد از مردم شهری و روستایی مالی، فاقد هرگونه شغلی هستند[۴۹]. این در حالی است که خیل عظیم جوانان مالیایی که در شهرهای بزرگ کشور– خصوصاً باماکو- به خرید و فروش اجناس و اشیای ارزان قیمت چینی مشغول‌اند و بی‌کاران پنهان جامعه محسوب می‌شوند، در این آمار محاسبه نشده است. وقوع کودتای 22 مارس 2012 و تعطیّلی بسیاری از پروژه‌های عمرانی کشورهای غربی در مناطق مختلف کشور نیز آمار بی‌کاران شهری مالی را افزایش داده است.
ورزش
ورزش فوتبال مورد علاقه عموم مردم کشور مالی است و درپی میزبانی جام ملت های آفریقا در باماکو در سال 2002 میلادی این ورزش در سرتاسر این کشور شهرت زیادی یافت. مشهور‌‌‌‌ترین تیم‌های باشگاهی فوتبال باماکو عبارتند از: جولیبا.ای.سی(Djoliba A.C)، استدمالین(Stade Malien) و رئال باماکو. علاوه بر این سه تیم، ده‌ها تیم باشگاهی نیز در دیگر شهرهای مالی فعالیت دارند. فوتبال مالی در زمرۀ فوتبال قدرتی و با تکنیک قارۀ آفریقا است و تعداد قابل توجّهی از فوتبالیست‌های این کشور، در تیم‌های مشهور جهان، از جمله تیم‌های باشگاهی فرانسه، اسپانیا، آلمان و روسیه بازی می‌کنند[xv].
بسکتبال از دیگر ورزش‌های مردمی کشور مالی است و تیم ملی بسکتبال زنان مالی در المپیک 2008 پکن شرکت کرد.
ورزش‌های ملی و بومی
علاوه بر ورزش‌های معمول، برخی ورزش‌های بومی نیز در شهرها و روستاهای کشور رواج دارد. کشتی سنتی موسوم به «لالوت»(La Lutte) و بازی سنتی «واری»(Wari)، از مهمترین ورزش‌های سنتی مالی است که در قبایل گوناگون و به شیوه‌ای جالب انجام می‌شود [۴۷].
.png)
نحوۀ گذراندن اوقات فراغت
مردم مالی انسان هایی بسیار صبور، قانع، آرام و در عین حال شاد و سرخوش‌اند که سعی می‌کنند با وجود مشکلات فراوان، به‌ویژه معیشتی، از زندگی خود لذت ببرند. مردم شهری مالی معمولاً در تعطیّلات آخر هفته به گشت‌وگذار و دیدار آشنایان و دوستان خود می‌روند. دیدار با دوستان و حضور در منازل والدین از برنامه‌های ثابت خانواده‌های شهری در پایان هفته است. علاوه بر آن، مردان اغلب صبح روزهای یکشنبه به رستوران‌های سنتی می‌روند و ساعاتی را با دوستان خود به گفت‌وگو و صرف غذایی ارزان قیمت سپری می‌کنند. خانواده‌های نسبتاً متمول نیز در روزهای آخر هفته به تماشای نمایش‌های سنتی به‌ویژه عروسک‌بازی می‌پردازند. ورزش، بازی‌های سنتی و تماشای فیلم‌های تلویزیون، از دیگر بخش‌های تفریحی جوانان شهری در پایان هفته است[۱۵].
در روستاها این وضعیت تا حدودی متفاوت است. روستاییان که ارتباط نزدیکی با هم دارند و در طول هفته به‌طور مداوم یکدیگر را ملاقات می‌کنند، در روزهای آخر هفته، برای دیدار فرزندان خود به شهرها می‌روند و یا در منازل خود استراحت می‌کنند و از برنامه‌های رادیو لذت می‌برند. جوانان روستایی نیز در آخر هفته به بازی‌های سنتی و فوتبال و یا شکار و ماهی‌گیری سرگرم می‌شوند. اسب‌سواریی و شترسواری نیز از تفریحات معمول در شهرها و روستاهای طوارق‌نشین در آخر هر هفته است.
وضعیت بهداشت و سلامت
کشور مالی به‌لحاظ بهداشتی و درمانی در ردیف عقب مانده‌ترین کشورهای جهان به‌شمار می‌رود. در حال حاضر بیش از 25 درصد از مردم این کشور، از نظر دسترسی به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، به‌شدت در مضیقه‌اند و بیمارستان‌های موجود عمدتاً فاقد پزشک متخصص است. شهر باماکو پایتخت مالی نیز فقط چهار بیمارستان عمومی دارد که آنها هم تجهیزات پزشکی کافی و مناسب ندارند[۵۰].
مالی از نظر استانداردهای بهداشتی و درمانی در انتهای جدول سازمان بهداشت جهانی قرار دارد و مردم ساکن در شهرها و روستاهای این کشور، همواره در معرض بیماری‌های مسری و واگیردار خطرناکی قرار دارند که ناشی از آلودگی محیط زیست، ورود فاضلاب شهری به رودخانه‌ها و عدم رعایت مسائل بهداشتی است. نرخ مرگ و میر مادران در هنگام زایمان نیز با وجود برخی پیشرفت های حاصله طی یک دهه اخیر با رقم 830 نفر از هر یکصد هزار زایمان هنوز یکی از بالاترین‌ها در جهان محسوب می‌گردد[۵۱].
براساس جدیدترین آمار موجود (2011)، در حال حاضر از هر هزار کودک مالیایی زیر یک سال، 96 نفر و از هر کودک زیر 5 سال، 191 نفر فوت می‌کنند. حد متوسط عمر در این کشور در سال 2011، بالغ بر 53 سال برآورد شده که یکی از پایین‌ترین میانگین‌های طول عمر در جهان بشمار می‌رود.
تعداد مهاجران در سطح جهان
در حال حاضر آماری از تعداد مهاجران مالیایی در جهان و خصوصاً در آمریکای شمالی و اروپای غربی وجود ندارد و علت اصلی آن حضور غیرقانونی مهاجران است که اکثراً با ویزای سه ماهۀ گردشگری از کشور خارج و مشغول به کار شده‌اند و پس از پایان مدت ویزا، هم‌چنان در کشور میزبان، باقی می‌مانند[۴۸]. این‌گونه مهاجران از اینکه در آمارهای مهاجران خارجی کشورهای غربی قرار بگیرند، به شدت پرهیز می‌کنند و بیم آن دارند که در صورت انتشار نامشان در این لیست ها با خطر اخراج مواجه شوند. براساس شواهد موجود، هم‌اکنون بین 200 تا 300 هزار نفر از مردم کشور مالی، در اروپای غربی، آمریکای شمالی و چین زندگی می‌کنند که حدود یک چهارم از آنان در فرانسه استقرار دارند. این مهاجران از منابع ورود ارز به کشور محسوب می‌شوند و سالانه در حدود 450 تا 500 میلیون دلار به کشور مالی تزریق می‌کنند که برای این کشور فقیر قابل توجّه است. حضور مهاجران غیرقانونی مالیایی در فرانسه، در حال حاضر از مشکلات اصلی بین باماکو و پاریس به‌شمار می‌آید. دولت فرانسه بارها مهاجران مالیایی را که به‌طور غیرقانونی در فرانسه کار می‌کنند، تهدید به اخراج نموده است که این موضوع، در زمان ریاست جمهوری سارکوزی، به اهرم فشاری علیه دولت مالی تبدیل شده بود. با این حال تومانی توره رئیس‌جمهور مالی، از واگذاری هرگونه امتیازی به دولت فرانسه، در مقابل تهدید به اخراج مالیایی‌های مهاجر خودداری کرد[۵۲].
نیز نگاه کنید به
جامعه و نظام اجتماعی چین؛ جامعه و نظام اجتماعی روسیه؛ جامعه و نظام اجتماعی ژاپن؛ جامعه و نظام اجتماعی مصر؛ جامعه و نظام اجتماعی لبنان؛ جامعه و نظام اجتماعی کوبا؛ جامعه و نظام اجتماعی سنگال؛ جامعه و نظام اجتماعی کانادا؛ جامعه و نظام اجتماعی افغانستان؛ جامعه و نظام اجتماعی تونس؛ جامعه و نظام اجتماعی ساحل عاج؛ جامعه و نظام اجتماعی فرانسه؛ جامعه و نظام اجتماعی اسپانیا؛ جامعه و نظام اجتماعی تایلند؛ جامعه و نظام اجتماعی آرژانتین؛ جامعه و نظام اجتماعی زیمبابوه؛ جامعه و نظام اجتماعی اردن؛ جامعه و نظام اجتماعی سوریه؛ جامعه و نظام اجتماعی قطر؛ جامعه و نظام اجتماعی امارات متحده عربی؛ جامعه و نظام اجتماعی سیرالئون؛ جامعه و نظام اجتماعی اتیوپی؛ جامعه و نظام اجتماعی اوکراین؛ جامعه و نظام اجتماعی گرجستان؛ جامعه و نظام اجتماعی تاجیکستان؛ جامعه و نظام اجتماعی قزاقستان؛ جامعه و نظام اجتماعی سریلانکا؛ جامعه و نظام اجتماعی بنگلادش
پاورقی
[i]- مسلمانان طوارق درعین تدین، خرافاتی‌‌‌ترین اقوام این کشورند. آنان معمولاً بر لباس خود طلسم‌هایی آویزان می‌کنند و معتقدند این طلسم‌ها آنها را از وقوع بلایا حفظ می‌کند. طوارق در مورد توسل به طلسم و مهره‌های جادویی نیز معتقدند طلسم موجب دور کردن چشم زخم، ارواح پلید، نفرین و شیاطیّن موذی می‌شود. متأسفانه طوارق باوجود آنکه واجبات اسلامی‌نظیر نماز، روزه، حج و سایر تعالیم اسلامی‌را بجای می‌آورند، گاهی در این امر تا آنجا پیش می‌روند که در هنگام بروز مشکل و حادثه، به جادوگری متوسل می‌شوند و این در حالی است که از حرام بودن جادوگری در دین اسلام اطلاع دارند[۱].
[ii] - پژوهشگر در مورد حضور در کشور مالی (2008) و بویژه اقامت یک روزه در شهر تمبوکتو بارها و بدفعات جلوه های زیبای مهمان نوازی مسلمانان را با وجود فقر و مسکنت شدید آنان از نزدیک مشاهده نموده است.
[ii] -نویسنده این مراسم را از نزدیک مشاهده و این چای خوش طعم- و البته نه چندان بهداشتی- را نوشیده است[۱].
[iii]- در برخی از ابیات و اشعار محلی تیجانیه و قادریه مناقب، فضایل و کرامات زیادی از حضرت علی (ع) وجود دارد. مسلمانان مالی معجزاتی را به آن حضرت نسبت می دهند که در کتب موجود در کشورهای اسلامی منطقه خاورمیانه هیچ اطلاعی از این معجزات نیست و صرفاً نمایانگر میزان والای ارادت مسلمانان این کشور به خاندان اهل البیت (ع) می باشد. شدت علاقه مسلمانان این کشور به امام اول شیعیان تا آن اندازه است که زمانی که می خواهند شجاعت فردی را توصیف نمایند از این عبارت بهره می گیرند: خیبر علی، خیبر علی[۵۳] .
[iv] میزان علاقه مسلمانان به امامان دوم و سوم (ع) به‌اندازه‌ای است که چنانچه خانواده‌ای صاحب چند فرزند دوقلوی پسر شود، دوقلوهای بعدی را حسن دوم و حسین دوم می‌نامند[۱].
[v] - سادات مالی شریف حیدره نامیده می‌شوند. میزان ارادت مسلمانان مالی به سادات در حدی است که اگر سیدی در خانه آنها حضور یابد از وی پذیرایی بسیار مناسبی به‌عمل می‌آورند. آنان درهنگام بیماری اعضای خانواده نیز تکه‌ای از البسه سادات را بر لباس مریض نصب می‌کنند و معتقدند این امر موجب شفای عاجل وی می‌شود[۵۴].
[vi] برخی از این اماکن مقدسه و زوایا عبارتند از:
- قبرستان قدیسین در منطقۀ دیلی
- مقبرۀ محمد عبدالله سوده در منطقۀ دینا
- کلبۀ مقدس خانوادۀ کیتا (بازماندگان امپراطور سونجا کیتا در کانگابا)
- صخره‌های عمودی موسوم به ید فاطمه (همچون دستی که به سوی آسمان دراز شده و در حال نیایش است)
- مقبرۀ الحاج عمرتال در حومۀ شهر باندیاگارا
- کلیۀ مقدس کانگابا (در این مکان اشیای مقدسی که از مکه انتقال داده شده‌اند، نگهداری می‌شود)[۱۴].
1- طیّ چند سال اخیر این رویۀ محافظه کارانه تا حدودی تغییر یافته و امامان مساجد بارها به انتقاد از سیاست‌های ضد اسلامی‌آمریکا در کشورهای مختلف اسلامی و کشتار وحشیانۀ فلسطیّنیان از سوی رژیم اشغالگر قدس پرداخته‌اند.
[vii]. ابراهیم آگ باهانگا در سال 2010 طیّ سانحۀ رانندگی در منطقه کیدال جان باخت.
[viii]- در بررسی تحلیلی شورش طوارق مالی نباید از نقش فرانسه نیز در جنگ داخلی این کشور غفلت ورزید. فرانسه بارها و از بدو استقلال مالی، به‌محض فاصله گرفتن دولت‌های وقت و خودداری از تبعیت از سیاست‌های استعماری این کشور، قبایل طوارق را اهرم فشاری علیه کشور مالی قرار داده است. این وضعیت در دهه‌های 1960 تا 1990 که دولت‌مردان این کشور، درصدد چرخش به سوی دولت‌های شرقی برآمدند و سیاست نزدیک شدن به کشورهای چین و اتّحاد جماهیر شوروی وقت را در پیش گرفتند، بارها صورت گرفته است.فرانسه در دهه‌های 1990 و 2000میلادی نیز سیاست مزورانۀ خود را بر ضد کشور مالی ادامه داد که نمونۀ بارز آن دخالت در امور داخلی مالی بعد از چند مورد گروگان‌گیری اتباع فرانسه و دیگر کشورهای غربی در شمال این کشور است. دولت فرانسه به‌دنبال به گروگان گرفته شدن چند نفر از اتباع خود و کشورهای غربی دیگر، از طرف گروه‌های وابسته به القاعده مغرب اسلامی، به حمایت از جنبش رهایی بخش ملی آزاواد پرداخت و تلاش کرد با پشتیبانی از این گروه، ضمن حل بحران گروگان‌گیری، به حضور القاعده در مالی پایان دهد. دولت‌مردان فرانسه در جریان جنگ داخلی لیبی نیز برای ضربه زدن به قذافی به مزدوران طوارقی که در ارتش لیبی خدمت می‌کردند، وعده دادند در صورت خروج از لیبی، زمینه‌های لازم برای استقلال شمال مالی را فراهم می‌آورند و از ادعاهای استقلال‌طلبانۀ آنها برای تأسیس دولتی مستقل حمایت نمی‌کنند. در پی این امر، بسیاری از مزدوران طوارق مالیایی، که در قالب ارتش لیبی در حال جنگ با نیروهای انقلابی بودند، با تمام تجهیزات نظامی‌خود اعم از سلاح‌های سنگین و سبک و به کمک صدها دستگاه اتومبیل تویوتا از الجزایر رهسبار مالی شدند. باوجود شناسایی این کاروان توسط ماهواره‌های جاسوسی آمریکا، آنها بدون برخورد با هیچ مانعی به راحتی صحرای آفریقا را طیّ کردند و با هماهنگی دولت فرانسه با رهبران الجزایر و آمریکا، وارد خاک مالی شدند.
[ix] - تومانی توره رئیس‌جمهور مخلوع مالی چند ماه قبل از سرنگونی، طیّ اظهاراتی شورشیان طوارقی را از هم‌پیمانان شاخۀ شمال آفریقا القاعده دانسته بود. با این حال شورشیان مزبور هرگونه ارتباط خود را با القاعده رد و اعلام کردند که صرفاً خواهان استقلال منطقۀ بیابانی وسیع «آزاواد» هستند.با این حال در حملات اخیر نظامیان فرانسه به مواضع شورشیان در کیدال و تمبوکتو مشارکت سازمان های اسلام گرای افراطی وابسته به القاعده با طوارق تایید شد.
[x] - اوج این امر پس از انتخاب شهر تمبوکتو به‌عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام در سال 2006 از سوی سازمان همکاری اسلامی بود و در پی آن سازمان همکاری اسلامی و برخی کشورهای اسلامی کمک‌های قابل توجّهی را برای بهبود وضعیت این شهر کوچک و تاریخی شامل ترمیم مساجد تاریخی، ترمیم راه‌های داخل شهری، تعمیر منازل قدیمی، بهبود وضعیت کتابخانه‌های دولتی و خصوصی و... در اختیار دولت مالی قرار دادند. با این حال دولت فقط بخش اندکی از این بودجۀ عظیم را در شهر تمبوکتو هزینه کرد و در حالی که انتظار می‌رفت تمبوکتو در سال 2006 تغییرات قابل توجّهی از نظر استانداردهای زندگی یابد، عملاً بهبودی در وضعیت این شهر پدید نیامد و بخش اعظم بودجۀ دریافتی نیز در مسیرهای دیگر هزینه شد. این امر موجب شده است که طی چند سال گذشته دولت‌های اسلامی و سازمان همکاری اسلامی از اعطای کمک‌های بیشتر به این کشور فقیر خودداری نموده و علت آن را نیز تجربۀ ناموفق در شهر تمبوکتو می‌دانند.در مواردی نیز که کشورهایی نظیر عربستان، کویت و لیبی انجام پروژه‌ای نظیر ساخت مسجد، مدرسه یا حفر چاه آب آشامیدنی را در نظر دارند، خود رأسا وارد عمل شده و از واگذاری بودجه به بخش‌های دولتی خودداری می‌کنند. بدیهی است این شرایط در درازمدت،موجب بدبینی بیشتر کشورهای اسلامی به این کشور خواهد شد که خود یکی از اعضای سازمان همکاری اسلامی محسوب می‌شود و مسلمانان مالی را از این منبع مهم که در صورت استفاده مطلوب نتایج قابل توجّهی برای آنها به‌دنبال خواهد داشت، محروم می‌سازد[۱].
[xi] -پیشینۀ حضور القاعده در مالی و چند کشور دیگر آفریقایی به سال 2002 میلادی و شکست نیروهای طالبان در افغانستان بازمی‌گردد. براساس گزارشات موجود پس از فراری شدن نیروهای طالبان به مناطق کوهستانی پاکستان و افغانستان، بسیاری از آنها به‌تدریج رهسپار الجزایر و مراکش شده و از طریق این کشورها شبکه فعالیت‌های خود را در چاد، نیجر و مالی نیز گسترش دادند و این در حالی بود که این کشورها به دلیل ضعف بنیۀ اطلاعاتی نیروهای امنیتی و گستردگی صحرا، پایگاه‌های مناسبی برای حضور نیروهای القاعده محسوب می‌شدند. از سال 2003 به بعد افرادی از جماعت سلفیه موسوم به «جماعت دعوت و قتال» که تحت رهبری ابومصعب عبدالودود هدایت می‌شود نیز در مناطق طوارق‌نشین شمال مالی پایگاه‌هایی تأسیس کرده‌اند. گفته شده است که افراد این گروه وابسته به القاعده به‌طور مرتب در شمال مالی حضور می‌یابند و روابط خوبی با رهبران طوارق مالیایی دارند. علاوه بر آن مقامات سازمان سیا اعلام کرده‌اند القاعده در حال حاضر رسماً در شمال مالی استقرار یافته و یک شاخه از گروه سلفی «دعوت و قتال» نیز در مالی تشکیل شده است. براساس گزارش سازمان سیا بخش اعظم بودجه و تجهیزات نظامی این گروه را سازمان القاعده تأمین می‌کند و فاغارا از رهبران پرنفوذ طوارق و جنگ سالار ضد دولتی که در درگیری‌های دهۀ 1990 طوارق و دولت مالی نیز مشارکت داشته، رهبر این شاخه است. آمریکایی‌ها معتقدند وی ارتشی با 7350 سرباز ادارد که در خدمت القاعده بوده و اقدامات تروریستی در مالی و دیگر کشورهای منطقۀ صحرا را سازماندهی می‌کند. البته این فرد و دیگر رهبران طوارق که کماکان در حال جنگ و صلح با دولت مالی به‌سر می‌برند، از قبول اینکه هزینه‌های خود را از القاعده دریافت می‌کنند، سرباز زده‌اند. با این حال مقامات آمریکایی ربوده شدن چند اروپایی را طی سال‌های اخیر از جمله تعدادی آلمانی در سال 2003 و اتریشی در سال 2008 که به‌دست طوارق اتفاق افتاد، دستور صادره از سوی تشکیلات القاعده می‌دانند. گزارشات موجود حاکی از آن است که طوارق ساکن شمال و شمال غرب مالی، علاوه بر ارتباط مستقیم با شاخه القاعده این منطقه، با دیگر شعبات وابسته به القاعده نیز در شمال آفریقا شامل جماعت اسلامی جنگجویان لیبی به رهبری محمد بن فاضل، جماعت اسلامی جنگجویان تونس به رهبری طارق معروفی، جماعت اسلامی جنگجویان مراکش به رهبری عبدالکریم المحاطی و چند شاخه دیگر از القاعده در موریتانی و الجزایر در ارتباط هستند. وجود صحرای بزرگ آفریقا و آشنایی طوارق با راه‌های مواصلاتی و ارتباطی بین شمال مالی و جنوب الجزایر نیز موجب شده که آنها در برخی از فعالیت‌های القاعده نظیر ترانزیت شبکه‌های قاچاق اسلحه و مواد مخدر مشارکت نمایند و از این طریق جایگاه شعبۀ القاعده در مالی هرچه بیشتر استحکام یابد. هرچند شعبۀ القاعده مالی هنوز اقدامات خرابکارانه‌ای علیه منافع آمریکا در این کشور سازماندهی نکرده است ولی به گروگان گرفته شدن چند گردشگر اروپایی طی سال‌های اخیر زنگ خطری برای ایالات متحدۀ آمریکاست. در این ارتباط دولت امریکا از سال 2007 میلادی گروهی ورزیده از نیروهای ضد ترور خود را که متخصص تاکتیک نبرد با نیروهای القاعده به‌شمار می‌روند، به شهرهای باماکو، گائو و تمبوکتو اعزام نموده است. وظیفۀ اصلی این نیروها تعلیم ارتش مالی برای مقابله با اقدامات القاعده و خنثی ساختن حملات آنان است.این در حالی است که برخی از روشنفکران مسلمان از اینکه نیروهای آمریکا به بهانه حضور القاعده در این کشور مسلمان استقرار یافته و پایگاه‌هایی نظامی در مناطق مختلف کشور تأسیس کنند، به‌شدت نگران‌اند و از دولت مالی درخواست کرده‌اند در صورت طرح رسمی این پیشنهاد از سوی ایالات متحدۀ آمریکا، از پذیرش آن که عواقب سوئی به‌دنبال خواهد داشت، خودداری کند[۵۵].
[xii]- برخی از ناظران سیاسی و تحلیلگران داخلی معتقدند رئیس‌جمهور سابق و بعضی از نظامیان عالی‌رتبۀ مالی با رهبران القاعده مستقر دراین کشور ارتباط داشته و دارند و گواه مدعای خود را نیز مذاکرات مشکوک سرویس‌های اطلاعاتی مالی با سران القاعده در جریان آزاد سازی تعدادی از گروگان‌های غربی و سوءاستفاده از مبالغ نقدی برداختی از سوی کشورهای غربی (برای آزادی گروگان‌ها) می‌دانند. فرانسه در این رابطه شدیدا به رئیس‌جمهور مخلوع مالی (احمدو تومانی توره) مظنون بود و یکی از دلایل حمایت دولت‌مردان فرانسوی از جنبش رهایی بخش ملی آزاواد نیز تلاش برای پاک‌سازی منطقۀ شمالی مالی از گروه‌های وابسته به القاعده بود که در نهایت نتایج معکوسی بدنبال داشت و موجب اتحاد گروه انصار و جنبش توحید و جهاد در غرب آفریقا با شورشیان طوارقی شد..
1- کارشناسان معتقدند در صورت بهره‌برداری اصولی، فقط منطقۀ موسوم به دلتای رود نیجر می‌تواند سالیانه سه میلیون تن غلات یعنی یک پنجم نیاز قارة آفریقا را تأمین کند و کشت برنج و شکر در این اراضی درآمد هنگفتی را عاید این کشور و بخشی از وابستگی‌های مالی به این دو کالای حیاتی را کاهش میدهد ولی به‌دلیل نیاز فرانسه به پنبه، از دورۀ استعمار کاشت برنج و شکر در این اراضی متوقف و تولید پنبه که در حالت عادی در این منطقه مقرون به صرفه نیست، رایج شده است[۴۳].
در استان گائو سفره‌های عظیم نفت شناسایی شده‌اند ولی متخصصان هزینۀ استخراج آن را به‌دلیل قرار گرفتن در منطقه‌ای بسیار سخت و کمبود جاده و وسایل حمل نقل در حال حاضر به صرفه نمی‌دانند.
[xiii] فرانک سیفا واحد پول 14 کشور آفریقایی فرانسه زبان در غرب و مرکز آفریقا و از واحدهای پولی قدرتمند آفریقا به‌شمار می‌رود. قبل از یورو، فرانک فرانسه پشتوانۀ فرانک سیفا بود و در حال حاضر این پول مورد حمایت یورو قرار دارد. هر یورو تقریباً 650 فرانک سیفا است.
[xiv] - طی چند سال گذشته و با ورود دستگاه‌های ذخیره‌ساز انرژی خورشیدی ساخت چین، معدودی از روستاییان با خرید این باطری‌ها و نصب آنها در پشت بام منازل خود، ساعاتی از شب را به مشاهدۀ برنامه‌های تلویزیون و یا رادیو می‌گذرانند ولی این وضعیت عمومیت ندارد و در مجموع شرایط رفاهی روستاها در حد ابتدایی ارزیابی می‌شود.
[xv] -در سال‌های اخیر چند فوتبالیست مالیایی به‌مدت یک یا چند فصل در باشگاه‌های مهم ایران بازی کرده‌اند.
کتابشناسی
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ ۱٫۶ ۱٫۷ ۱٫۸ مطالعات ميدانی و مشاهدات عينی نويسنده، باماكو ، سگو و تمبوكتو، 1387
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ برگرفته از سایت https://www.the africa guide.com
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ برگرفته از سایت https://www.nationsencyclopedia.com
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ برگرفته از سایت https://www.mapsofworld.com
- ↑ Hudgens, J., Trillo,R. And Calonnec, N. (2003). The Rough Guide To West Africa Rough Guides, p.200
- ↑ Hudgens, J., Trillo,R. And Calonnec, N. (2003). The Rough Guide To West Africa Rough Guides, p.202
- ↑ عرب احمدی، امیر بهرام(1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.50-55.
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ برگرفته از سایت https://www.state.gov/documents/organization/.pdf
- ↑ عرب احمدی، امیر بهرام(1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.56-57.
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ برگرفته از سایت https://www.mali.com
- ↑ عرب احمدی، امیر بهرام(1392). جامعه و فرهنگ مالی. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.57-58.
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ ۱۲٫۲ برگرفنه از سایت https://www.culturecrossing.net
- ↑ موجد . محمد علی، ترجمۀ سفرنامه ابن بطوطه . تهران: علمی فرهنگی، 1364 ، ص 124-125 .
- ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ ۱۴٫۲ ۱۴٫۳ احمدی، سيروس(1384).فرهنگ و تمدن كشور مالی، مشهد: مؤسسۀ چاپ و انتشارات آستان قدس، ص 294.
- ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ ۱۵٫۲ برگرفته از سایت https://+www.the+power+of+culture+.com/+entry+culture
- ↑ ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ ۱۶٫۲ عرب احمدی،امیربهرام(1388). "تمبوکتو گوهری تابناک در قلب صحرای بزرگ آفریقا"، فصل‌نامۀ آفریقا، 1(3): ص116-117
- ↑ چم،شیخ چرنو هادی(1387) .باماکو، رئیس سابق شورای عالی مسلمانان مالی ، ( گفت‌وگو)
- ↑ ترائوره، شیخ موسی (شیوخ مهم شیعه ) ، باماکو ، آذر 1387 (گفت‌وگو)
- ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ عرب احمدی،امیربهرام(1388). "تمبوکتو گوهری تابناک در قلب صحرای بزرگ آفریقا"، فصل‌نامۀ آفریقا، 1(3): ص116-117
- ↑ برگرفته از سایت https://everynation.org
- ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ ۲۱٫۲ ۲۱٫۳ ۲۱٫۴ Wing, S. D. , (2002) "Women's Rights In West Africa: Legal Pluralism And Constitutional Law", Paper Presented At The Annual Meeting Of The American Political Science Association, Boston Marriott Copley Place, Sheraton Boston & Hynes Convention Center, Boston, Massachusetts Online Retrieved 2008-09-15 From www. Women's Rights in West Africa.com
- ↑ برگرفته از سایت https://www.undp.org
- ↑ - Violence Against Women In Mali, Human Rights Committee. Seventy-Seventh Session– 17 March- 4 April 2003, Un-Omtc
- ↑ برگرفته از سایت The State Of World's Midwifery 2011,Retrieved From : https://Www.United+Nations+Population+Fund.Org/ 2011
- ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ Mali: Violence Against Women On Rise, Bamako, 2 October 2008 (Irin)].
- ↑ .Prasse, Karl G. The Tuaregs: The Blue People, 1995-page 12
- ↑ Bingen, R. . James, D. , And M. Staatz .J .Democracy And Development In Mali , 2000,Pp.122-6
- ↑ ۲۸٫۰ ۲۸٫۱ برگرفته از سایت https://www.historyofmali.com
- ↑ برگرفته از سایت https://www.tuareq civilwar in nigar and mali .com
- ↑ Information about Street Children – Mali, 2009
- ↑ برگرفته از سایت https://www.unesco.org
- ↑ ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ برگرفته از سایت https://www.britannica.com
- ↑ برگرفته از سایت https://www.islamicreliefusa.org
- ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ The Problem With Africa: Illegal Immigrants, Crime Terrorism, Polygamy And Aids, Retrieved From : https://Www.Emersonvermaat.Com ,Rotterdam 2010
- ↑ 40,000 Nigerian Girls Forced Into Prostitution In Mali’
- ↑ Child Prostitution,, 2011
- ↑ ۳۷٫۰ ۳۷٫۱ Overview Of Corruption And Government's Efforts Against Corruption In Mali, Www.U4.No /Overview Of Corruption And Government S Efforts Against Corruption In-2011
- ↑ The Struggle Against FGM in Mali, 2011
- ↑ Mali: Thousands Still Live In Slavery In North .Retrieved From: Www. Irin.Com/Newsdesk/ 14 Jul 2010
- ↑ Prisoners Of The Desert: Investigation Into The Consequences Of European Migration Policies At The Mali-Mauritania Border,Retrieved From : Www.Oppenheimer.Mcgill.Ca/Prisoners Of The Desert/2011
- ↑ Daniel Williams :Al-Qaeda Sahara Network Spurs U.S. To Train Chad, Mali Forces, April 23 2008,Bloomberg ,Retrieved From :Www.Irin News.Com
- ↑ Seeks Release Of Al Qaeda Hostages In Mali Sun Mar 16, 2008 ,Retrieved From https://Www.Reuter+New+Agency.Com
- ↑ ۴۳٫۰ ۴۳٫۱ ۴۳٫۲ برگرفته از سایت https://www.ifad.org
- ↑ برگرفته از سایت www.social life in west africa.com/mali/2011
- ↑ برگرفته از سایت https://www.worldfact.com
- ↑ ۴۶٫۰ ۴۶٫۱ برگرفته از سایت https://www.data.un.org/countryprofile/mali/2011
- ↑ ۴۷٫۰ ۴۷٫۱ ۴۷٫۲ برگرفته از سایت https://www.everyculture.com/ja-ma/mali.html
- ↑ ۴۸٫۰ ۴۸٫۱ برگرفته از سایت https://www.migration4development.org
- ↑ برگرفته از سایت https://www.state.gov
- ↑ Malian Leader Lays Foundation Stone For 150-Bed Hospital , Retrieved From :Www.Pana Press.Com/2012
- ↑ The State Of World's Midwifery 2011,Retrieved From : https://Www.United+Nations+Population+Fund.Org/ 2011
- ↑ عرب احمدی ، امیر بهرام (1391).جامعه و فرهنگ مالی. تهران : موسسه فرهنگی و هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی ،ص.49-118
- ↑ شیخ سیدی حنا (استاد مرکز فرهنگی ج.ا.ایران )، باماکو ، آذر 1387 ( گفت‌وگو)
- ↑ جباتی،شیخ محمد (استاد مرکز فرهنگی ج.ا.ایران ) ، (شیوخ سرشناس شیعه )، باماکو، آذر 1387( گفت‌وگو)
- ↑ Al Qaeda Sets Up Training Camps in Mauritania & Mali, Says German Intelligence Chief, October 30, 2008, Retrieved from: https://www.CBS+News.com