سنگال در یک نگاه

سنگال یکی از کشورهای مهم و تأثیر گذار در شکل گیری فرهنگ و تمدن در غرب آفریقا به طور خاص و نیز قاره آفریقا به طور عام بوده است. این نقش در قرون متمادی از ظهور انسان و زندگی اجتماعی تا عصر استعمار و پس از استقلال به وضوح قابل مشاهده است. در این کتاب با تمرکز اصلی روی مباحت جامعه و فرهنگ این کشور تلاش شده  از منظرهای مختلف این نقش و بازی گری مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد.

موقعیت جغرافیایی

این سرزمین بین 8°12 و 41°16 عرض جغرافیایی شمالی و 32°17 و 21°11 طول جغرافیایی غرب قرار دارد.

مساحت کشور

196722 کیلومتر مربع.

آب و هوای سنگال

آب و هوای سنگال از نوع ساحلی است. دارای یک فصل باران که به آن زمستان گفته می شود و یک فصل خشک می باشد.

رودها و دریاچه های سنگال

این کشور دارای بیست و هفت رودخانه است از جمله این جریان های آبی عبارتند از کازامانس (Casamance)، گامبیا (Gambie)، کایانگا (Kayanga)و سنگال (Sénégal).

دریاچه های سنگال شامل دریاچه های "گیه" (Guiers)، دریاچه "اِم بو بوز" (Mbeu beusse)، دریاچه "ام بوگس"(M’Bogosse)، دریاچه "ام با او آن" (Mbaouane)، دریاچه "مخه" (Mekhé)، دریاچه "اور و آی" (Ourouaye)، دریاچه صورتی (Rose)، است.

پوشش گیاهی سنگال

پوشش گیاهی در این کشور تحت تأثیر شیب بارش است و به سه میدان پراکنش تقسیم می شود.

جزایر سنگال

کشور سنگال دارای حدود سی جزیره است که مهمترین آنها عبارتند از: جزیره‌ کارابان، جزیره‌ گوره، جزیره‌ مادلن.

جمعیت فعلی و ده سال قبل

حدود 18.5 میلیون نفر(سال 2024). در مقایسه با سال 2014 این کشور رشد جمعیتی 14.9 درصدی را تجربه کرده است.

گروهای قومی

سنگال از لحاظ قومی بسیار متنوع است و گروه‌های اصلی شامل فولانی (40٪)، وولوف (30٪)، و سرف (10٪) هستند.

زبان رسمی

زبان رسمی کشور فرانسوی است، اما زبان‌های وولوف و پولا نیز در بین مردم بسیار رایج‌اند.

میزان مهاجرت

مهاجرت داخلی از مناطق روستایی به شهرهای بزرگ مانند داکار و تیاسا افزایش‌یافته است. همچنین، مهاجران از کشورهای همسایه مانند گینه و مالی به سنگال می‌آیند. مهاجران خارجی حدود 8 درصد از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند.

میزان سواد

نرخ سواد حدود ۶0 درصد با تفاوت‌های قابل‌توجه میان مردان (70%) و زنان (50%) (سال ۲۰۲۴).

متوسط امید به زندگی

66سال.

میزان ازدواج و طلاق

میانگین سنی ازدواج برای زنان حدود 20 سال و برای مردان 25 سال است. نرخ طلاق نسبتاً پایین است و فرهنگ‌های سنتی به‌ویژه در مناطق روستایی نقش مهمی در این امر دارند.

رشد جمعیت

نرخ رشد جمعیت سنگال در سال ۲۰۲۴ حدود ۲.۸ درصد است، که نسبت به سال 2014 (3.0 درصد) کاهش‌یافته است.

الگوهای توزیع جمعیت سنگال

حدود 45 درصد از جمعیت سنگال در مناطق شهری زندگی می‌کنند و مناطق روستایی در شمال و شرق کشور تراکم جمعیتی کمتری دارند، با حدود 50 نفر در هر کیلومترمربع.

مناطق پرجمعیت و کم‌جمعیت سنگال

بیشترین تمرکز جمعیت در داکار و مناطق اطراف آن است، درحالی‌که مناطق روستایی و شمالی کشور کمتر پرجمعیت هستند.

تاریخ سنگال

تاریخ سنگال را می توان به (3دوره) تاریخ دوره باستان سنگال؛ تاریخ دوران میانی سنگال؛ تاریخ معاصر سنگال دسته بندی کرد. ریشه های تاریخی کشور سنگال فعلی به پیدایش انسان و تمدن و پس از آن شکل گیری حکومت ها در منطقه غرب و شمال آفریقا باز می گردد.

جامعه و نظام اجتماعی سنگال

نظام اجتماعی سنگال نیز مانند جوامع دیگر دارای نظامی خاص خود است، که بیشتر جنبه‌ی کشاورزی - سنتی دارد و صنعت و مدرنیسم روز به روز در آن جایگاه بهتری پیدا کرده است. جامعه سنگال ترکیبی از نظام کشاورزی، صنعتی و خدماتی است که جامعه ای در حال توسعه تلقی می گردد. حدود هفتاد در صد جامعه در بخش کشاورزی اشتغال داشته و بیست درصد در بخش صنعت و ده در صد در بخش خدمات فعالیت می کنند. بخش صنعت با مشکلات زیادی نسبت به دو بخش دیگر روبه‌رو است که مهمترین مشکل آن کمبود انرژی است.

گروه‌ها و نهاد‌های موثر اجتماعی سنگال

گروهای قومی، نژادی و زبانی مانند ولوف، سِرِر، پُلار و عرب و.. در این کشور وجود دارد که اکثریت با ولوف ها می باشد همگی از حقوق برابر سیاسی- اجتماعی بر خوردار هستند. چندین هزار شیعه سنگالی و لبنانی نیز در این کشور وجود دارد. نهادهای اجتماعی مانند خانواده، احزاب و تشکل های اجتماعی - سیاسی مختلف، اتحادیه ها و سندیکا های شغلی و نهاد های دینی مانند مساجد و کلیسا ها و نهاد های آموزشی مانند مدارس و دانشگاه ها و رسانه های جمعی نقش کلیدی در آموزش و ترویج فرهنگ، ارزش ها و هنجارهای اجتماعی در این کشور بازی می کنند.

نژاد در سنگال

مردم سنگال طبق سنت های تاریخی، گفتاری و نوشتاری حدوداً به بیست گروه تقسیم شده اند. که مهمترین آن‌ها عبارتند از "ولوف ها" (Wolofs)؛ "پول" (Peul)؛ "سِرِرها" (Sérères) و "جولا" (Diola). در کشور سنگال، آفریقایی های زیادی که اصالتاً سنگالی نیستند زندگی می کنند. اقلیت هایی از ساحل عاج، نیجریه، مراکش، مالی، دماغه‌ی سبز و غیره در شهر داکار ساکن هستند.

جریان ها و روابط اجتماعی سنگال

سنگال را معمولاً "سرزمین ترانگا" (Tranga) می نامند. اصطلاح "ترانگا" بیانگر روابط اجتماعی مبتنی بر مهمان نوازی، همبستگی و اشتراک است. در این جامعه گروه های قومی بسیاری مانند سونینکه (Soninké)، ماندینگ (Mandings)، لبوس (Lebous)، پولس (Peulhs)، دیولاس (Diolas)، توکولورس (Toucouleurs) و غیره زندگی می کنند. به موازات گروه های قومی، کاست ها نیز در این کشور وجود دارند.

هنجارها و ارزش‌های اجتماعی سنگال

در کشور سنگال که اکثریت جمعیت آن را مسلمانان تشکیل می دهند جاری بودن فرهنگ و ارزش های اسلامی در زندگی مردم بسیار مشهود است. این کشور از امنیت و ثبات اجتماعی بسیار بالایی برخوردار می باشد. دزدی یک ضد ارزش و بسیار ناپسند است. مزاحمت های خیابانی برای افراد، اعتیاد و مصرف مواد مخدر تقریباً وجود ندارد. مردم سنگال نسبت به یکدیگر مهربان هستند و از همبستگی و اتحاد خوبی برخوردارند و با خارجیان نیز برخوردی صمیمانه دارند.

طبقات و قشرهای اجتماعی سنگال

در سنگال دو شکل قشر بندی اجتماعی یعنی سلسله مراتب قدرت و طبقات وجود دارد. در مورد تفاوت ها سه قشر در سنگال وجود دارد شامل "ژیرها" (Les Geers)؛ "ننوها" (Neeno)؛ " نول ها" (NooL).

هویت ملی سنگال

هویت ملی سنگال متشکل از هنجار ها و ارزش های آفریقایی، اسلامی و غربی می باشد که توانسته با یکدیگر جمع شود. بدین صورت که ارزش های روح گرایی، همبستگی، همیاری، نوع دوستی، تاریخ و جغرافیای مشترک و.. ارز ش های آفریقایی نشأت گرفته و ارزش های یگانه پرستی، اخلاقیات، حرام و حلال و.. از اسلام و ارزش های مدرنیسم فرد گرایی، مادی گرایی، آزادی های غربی، زبان فرانسه و.. از غرب ناشی شده و ترکیب میان آن‌ها هویت فعلی سنگالی را شکل می دهد.

نهاد خانواده سنگال

در سنگال اساس و بنیان جامعه بر خانواده و اهمیت آن بنا شده است. خانواده هسته‌ی جامعه‌ی سنگالی است. مسئله ای که در آنجا جامعه با رشد انسانی، اخلاقی، تفکری و روحی شکل می گیرد، توسعه می یابد و شکوفا می شود.

ازدواج در سنگال

در سنگال سنت ازدواج امری مهم تلقی می گردد و جزء واجبات به شمار می آید. زن و مرد کامل کننده یکدیگر هستند. در این کشور چندین شکل سنت فرهنگی ازدواج وجود دارد. ازدواج با قبیله خودی یا ازدواج با خارج قبیله منطبق با یک واژه شناسی بکار رفته در مطالعات روابط جنسی منطبق با قبیله اجتماعی یا شکل خاص ازدواج در هر جامعه دیگر می باشد.در سنگال دو نوع ازدواج مسلمانان و مسیحیان نیز وجود دارد که در هرکدام از آن‌ها در تیره های گوناگون اجرا می شود. ازدواج در سنگال می تواند به دو صورت قانونی و مذهبی باشد. مرد باید حداقل 17سال و زن حداقل 16 سال داشته باشد.

طلاق در سنگال

طلاق در سنگال به دو شکل صورت می گیرد: طلاق قضایی و طلاق یک جانبه.

زنان در سنگال

در شهر داکار زنان روز به روز نقش اقتصادی خانواده را با درآمد های نه فقط در حد رفع کردن نیاز های کوچک بلکه در حد درآمد های چشمگیر را تحت تأثیر قرار می دهند. شرکت بالای زنان در اقتصاد جامعه نیاز های خانواده را برطرف می سازد ولی او را از انجام وظایف خانه معاف نمی کند. بنابراین زن در ایفای نقش خود دچار درگیری می شود.

آسیب شناسی اجتماعی در سنگال

جامعه سنگال مانند بسیاری از کشور های در حال توسعه جامعه‌ی در حال انتقال از جامعه ای سنتی به جامعه ای مدرن می باشد. این انتقال باعث بزهکاری های اجتماعی مختلفی در مسائل انسانی، حوزه‌ی اداری، زمینه های اخلاقی و جرائم فردی و گروهی در این کشور شده است.

وضعیت اقتصادی و معیشتی در سنگال

تولید داخلی خالص 88.12 میلیارد دلار در سال 2010 بوده است (نرخ جهانی). تولید داخلی خالص از نرخ توان خرید 88.23 میلیارد دلار در سال 2010 بوده است. رده تولید داخلی خالص (PIB) در سال 2010، 14 میلیارد دلار بوده است. صنایع اصلی این کشور عبارت از محصولات کشاورزی، معادن فسفات، تولید کود، پالایشگاه نفت، مصالح ساختمانی و کشتی‌سازی است. جامعه سنگال، کشاورزی و صنعتی و کشوری در حال توسعه است. در بخش کشاورزی، با مهاجرت روستاییان به شهر ها مخصوصاً در شبه جزیره دماغه سبز، تعداد روستاییان کاهش یافته است. امروزه آن‌ها تنها 55.0 جمعیت کل سنگال را تشکیل داده‌اند.

واحد پول سنگال

واحد پول این کشور "فرانک سیفا" نام دارد.

ورزش در سنگال

ورزش در سنگال جایگاه ویژه ای دارد، مردم اهمیت زیادی به ورزش می دهند و قهرمانان زیادی از این کشور در دنیا حضور دارند. از جمله این ورزش ها عبارتند از : فوتبال، کُشتی سنگالی، بوکس، ماهیگیری ورزشی، اتومبیل سواری.

اوقات فراغت در سنگال

سنگالی ها بیشترین لذت را از تماشای مسابقه‌ی کشتی سنتی خود و بازی فوتبال و بازی فوتبال دستی می برند. دویدن در کنار ساحل دریا یکی دیگر از مهمترین فعالیت هایی است که قشر جوان آن دارند. از لحاظ خانوادگی معمولاً هنگام شب اهل محل به دور هم جمع شده و با هم تا نیمه ای از شب را با صحبت کردن می گذرانند.

بهداشت و سلامت سنگال

بودجه تخصیص داده شده برای هزینه‌های بهداشت و سلامتی در سنگال در بین سال های 2000-1980 سه برابر شده است. سنگالی‌ها در سلامتی بهتر زندگی می‌کنند و عمر بیشتری دارند. امید به زندگی آن‌ها 34. 55 سال برای مردان و 09.58 برای زنان و 69.56 سال برای جمعیت کل است. در سنگال بیماری های خاصی وجود دارد که عبارتند از : مالاریا، ایدز، سل، تب زرد، شی کان گنیا، بیل‌ها رزیوس و فیلاریوز، تری پانوسومیاز و کنترل تولد و سقط جنین.

مهاجرت و پناهندگی در سنگال

مهاجرت یک پدیده‌ی جمعیت شناسی است که از قرن ١٩ شامل میلیون ها نفر می شود. مهاجرت در سنگال در چند جنبه مختلف است که عبارتند از : مهاجرت های درون کوچی، مهاجرت های برون کوچی یا خارجی و مهاجرت خارجی ها به سنگال.

میزان پناهندگی

سنگال کشور مطلوبی برای پناهندگی به خصوص در قاره‌ی آفریقا محسوب می شود. بیشتر پناهندگان از حدود 30 کشور مانند ساحل عاج، کونگو، گینه و غیره هستند.

سیاست و حکومت سنگال

تشکیلات حکومتی جمهوری سنگال شامل قوه مقننه، قوه مجریه و قوه قضائیه می‌باشد. آقای "لئوپولد سدار سنگور"(Léopold Sédar Senghor) اولین رئیس جمهور سنگال، جایگاه سیاسی این کشور را تا هنگام مسئولیت در 1981 ارتقا داد و به دنبال آن نیز سیستم حکومتی توانا و مقتدر در این کشور ایجاد نمود.

سیستم حکومت

جمهوری سنگال یکی از کشور های دموکراتیک و لائیک با سیستم ریاست جمهوری و مبتنی بر تعدد احزاب است.

پایتخت

پایتخت‌ سنگال‌ شهر «داکار» نام‌ دارد که در غربی ترین نقطه سنگال واقع شده است و دومین بندر غرب آفریقا پس از ابیجان به حساب می آید.

نام روسای جمهور دو دهه اخیر

عبدالله واد (Abdoulaye Wade) و مکی سال (Macky Sall).

قانون اساسی

اولین قانون اساسی کشور سنگال مدلی از قانون اساسی جمهوری چهارم فرانسه بود. قانون اساسی جدید که بر اساس مدل رژیم ریاست جمهوری بود، طی رفراندومی در سال 1963 تصویب شد. قانون اساسی جدید سنگال نشان می دهد که سنگال یک دولت سکولار با یک نظام دموکراتیک است که شامل سیستم چند حزبی است.

نظام و نهاد قانون گذاری سنگال

مجلس ملی این کشور 120 کرسی داشت که نمایندگان نود کرسی آن، با رای مستقیم مردم انتخاب می‌شدند و سی نماینده‌ دیگر، از طریق نظام تعیین تعداد نمایندگان به نسبت جمعیت هر منطقه در سطح کشور تعیین می‌شدند. درانتخابات مجلس ملی سنگال در ژوئن 2007 حزب حاکم سنگال با کسب 131 کرسی از 150 کرسی، مجلس ملی را نیز از آن خود نمود و آقای "مکی سال" (Machy Sall) (نخست وزیر سابق) به ریاست مجلس ملی انتخاب شد.

تقسیمات اداری و سیاسی سنگال

این کشور از لحاظ تقسیمات اداری دارای ده منطقه می باشد که هر منطقه دارای یک استان‌دار است. این مناطق عبارتند از: "داکار" (Dakar)،"دیوربل" (Diourbel‌)،"فاتیک‌" (Fatick)،"کاولاک‌" (Kaolack)،"کولدا" (Kolda)،"لوگا" (Louga)،"سنت لوئی"‌ (Saint Louis)،"تامباکوندا" (Tambacounda)،"تیس‌" (Thiès) و "زی گِن شور" (Ziguinchor)می باشد.

فرهنگ سیاسی سنگال

سنگال در کنار احزاب متعدد، دارای حدود 12000 سازمان مردم نهاد (NGOs) بوده که یک جامعه مدنی بسیار قوی و پویا شکل داده است و این جامعه مدنی نقش بسزائی در سلامت و تحرک انتخاباتی ایفا می کند. همچنین باعث یک رشد دائم سیاسی پایدار در کشور شده است.

روابط خارجی سنگال

دولتمردان سنگالی به دلیل ضعف بنیان اقتصادی این کشور تلاش کرده تا با داشتن روابط خارجی مناسب خصوصا با کشورهای ثروتمند و نفت خیز حداکثر کمک های بلاعوض یا وام های با بهره کم را دریافت نمایند تا درصدی از بودجه سالیانه خود را با این مساعدت های مالی و اقتصادی مدیریت کنند. دولتمردان این کشور علاوه بر روابط خوب با آمریکا، فرانسه، چین و هند و دیگر کشورهای دارای نفوذ در روابط بین الملل با دیگر دولت ها حداکثر رابطه را برقرار کرده اند. از جمله شرکای روابط خارجی آن حتی دولت اسرائیل نیز می باشد.

عضویت سنگال در سازمان های بین المللی و منطقه ای

این کشور علاوه‌ بر سازمان‌ ملل‌ متحد(UN)، در سازمان‌ خواروبار و کشاورزی‌ ملل‌ متحد(FAO)، گروه‌ 77 (G-77)، سازمان‌ بین‌المللی‌ کار (ILO)، صندوق‌ بین‌المللی‌ پول‌ (IMF)، سازمان‌ بین‌المللی‌ دریانوردی‌ (IMO)، سازمان‌ بین‌المللی‌ پلیس‌ جنایی‌ (INTERPOL)، کمیسیون‌ بین‌ دولتی‌ اقیانوس‌ شناسی‌ (IOC)، سازمان‌ بین‌المللی‌ مهاجرت‌ (IOM)، جنبش‌ عدم‌ تعهد (NAM)، سازمان‌ وحدت‌ آفریقا (OAU)، سازمان‌ کنفرانس‌ اسلامی‌ (OIC)، سازمان‌ منع‌ سلاح های‌ شیمیایی‌ (OPCW)، کمیسیون‌ سازمان‌ ملل‌ برای‌ تجارت‌ و توسعه‌ (UNCTAD)، سازمان‌ اقتصادی‌، اجتماعی‌ و فرهنگی‌ ملل‌ متحد (UNESCO)، سازمان‌ توسعه‌ صنعتی‌ ملل‌ متحد (UNIDO)، کنفدراسیون‌ جهانی‌ کارگران‌ (WCL)، فدراسیون‌ جهانی‌ اتحادیه‌ کارگری‌ (WFTU)، سازمان‌ بهداشت‌ جهانی‌ (WHO)، سازمان‌ جهانی‌ مالکیت‌ معنوی‌ (WIPO)، سازمان‌ تجارت‌ جهانی‌ (WTO) و بانک‌ جهانی‌ (WB) نیز عضویت‌ دارد.

پرچم ملی

سنگال دارای پرچم سه رنگ قرمز(رنگ قرمز نیز به معنی خون، رنگ زندگی، جان‌فشانی، مقاومت و پایداری)، زرد(رنگ زرد نیز به معنی کار، تولید و ثروت در هنر و ادبیات) و سبز(رنگ سبز به معنی رنگ اسلام و پرچم پیامبر آن) بوده که به صورت عمودی و مساوی در کنار هم از راست به چپ شکل گرفته است. در میان پرچم پنج ستاره پنج پر به رنگ سبز نیز مشاهده می شود. این ستاره ها به معنای امید و اتحاد برای مردم سنگال بوده و در آفریقا سمبل آفریقای سیاه تلقی می شود.

شعار ملی

شعار ملی این کشور" یک مردم، یک هدف، یک کیش" است.

سرود ملی

سنگال یک سرود ملی دارد که بیت اول آن عبارت است از "همه بر کورا های ( سازهای محلی) خود بزنید و بالافون ها را بنوازید" .

نیروهای مسلح سنگال

سنگال دارای سه دسته نیروی مسلح 1- پلیس 2- ژاندارمری 3- ارتش می باشد. ارتش به سه گروه نیروی زمینی، هوایی و دریایی تقسیم می شود. ماموریت اصلی نیروهای مسلح این کشور دفاع از تمامیت ارضی کشور و دفع هرگونه تجاوز خارجی می باشد.

نظام فرهنگی سنگال

نظام فرهنگی سنگال ترکیبی از ارزش ها، هنجار ها، مفاخر و نماد های آفریقایی، اسلامی و غربی می‌باشد. این نظام بیشتر توسط اروپاییان و آمریکایی ها مورد مطالعه و کنکاش قرار گرفته است. گر چه در سال های اولیه استعمار (قرن 16 تا 19) توجه عمده غربی ها به منابع مادی و استثمار آن بود به منافع معنوی از جمله فرهنگ سنگال کمتر توجه می‌شد. در پایان قرن 19 و 20 است که توجه به نظام فرهنگی به عنوان مسئله قابل توجه مورد تحقیق قرار گرفته است. این فرهنگ به صورت عام تحت عنوان "فرهنگ سیاه"و به صورتی خاص تحت عنوان "فرهنگ سنگال" قابل طرح است.

تقویم فرهنگی سنگال

تقویم رویدادهای مهم فرهنگی سنگال عبارتند از: کارناوال کافونتین(هر ساله یک هفته در اوائل ماه فوریه)، جشن فانال در شهر سنت لوئی(هر ساله، آخرین هفته ماه دسامبر)، جشنواره محیط زیست(هر سال، به مدت دو روز در ماه ژوئن)، جشن آفریقا(هر ساله از پایان نوامبر تا پایان دسامبر).

مدیریت فرهنگی سنگال

مدیریت فرهنگی سنگال بر عهده نهادهای مختلف می باشد. مهمترین نهاد در اجرای سیاست های فرهنگی سنگال، وزارت فرهنگ و میراث تاریخی و زبان های ملّی سنگال است. وزرا، معاونین، مشاوران و مدیران کل در هر دوره ای نقش کلیدی در اجرای سیاست های فرهنگی کشور ایفا می کنند از جمله این نهاد ها: اداره هنر، مدیریت فعالیت هایی سینمایی و صنعت فیلم، اداره کتاب و کتابخوانی.

نهادها و سازمان‌های فرهنگی سنگال

در سنگال نهاد های فرهنگی دولتی و غیر دولتی و نیز نهادهای فرهنگی خارجی فعال هستند. نهادهای فرهنگی سنگال شامل: نهاد فرانسوی داکار، انستیتو فرهنگی و زبانی ژان مرموز، انستیتو بنیادی آفریقای سیاه، آرشیو ملی سنگال، دانشگاه دموتان، خانه فرهنگ(دوتاسِک)، انستیتو ناسیونال هنرها، تئأتر ملی دانیل سورانو، موزه ی پویا، آرشیوهای فرهنگی سنگال و انجمن نشر است همچنین نهادهای فرهنگی خارجی مؤثر در سنگال شامل: خانه فرهنگ فرانسه، انستیتو گوته(خانه فرهنگ آلمان)، خانه فرهنگ انگلیس(بریتیش کنسول)، آژانس بین المللی توسعه آمریکا، دفتر منطقه ای یونسکو در داکار(سنگال)، سازمان علمی آموزشی و فرهنگی آیسسکو در سنگال است.

سیاستگذاری فرهنگی سنگال

تعریف و اجرای سیاست فرهنگی دولت سنگال اهداف و اصولی دارد که عبارتند از: نقش کلیدی دولت در سیاست فرهنگی کشور، الحاق و توسعه فرهنگی رشد اقتصادی و اجتماعی ملت، نیاز به ارتقاء فرهنگی عمومی، تمرکز زدایی فرهنگی و تجهیزات در سطح منطقه ای، ضخامت ناملموس آزادی نوآوری، الحاق علوم و تکنولوژی به فرهنگ ملی، کمک و حمایت به نوآوری متفکرانه و هنری، حفاظت از تولیدات ادبی و هنری.

جریان های فکری موثر سنگال

نگریتود (سیاه پوست بودن) مهمترین تفکر و جریان فکری موثر در جامعه و فرهنگ سنگال است. مفهوم نگریتود شامل مجموع ارزش های تمدن دنیای سیاه است که در زندگی و آثار سیاه خود را بیان می کنند. در کشور سنگال، از زمان استقلال، فرهنگ یکی از اصول برتر و مهم جهت رشد جامعه بوده است. قبل از سال 1960، این کشور به تعدادی زیر ساخت فرهنگی مجهز بود که نه تنها ناکافی بلکه نیازمند به احیاء مطابق با حقیقت های اجتماعی بود. بنابراین در اولین سال های استقلال زیر ساخت های جدید فرهنگی کاملاً تغییر پیدا کرد و "کمیسریای هنرها و ادبیات " وابسته به رئیس جمهور وقت تأسیس شد که هدف آن ارتقاء فعالیت های فرهنگی بود. این مؤسسه بعد از تغییرات زیادی که در آن ایجاد شد تبدیل به " وزارت فرهنگ " شد.

ذائقه فرهنگی مردم سنگال

فرهنگ غالب در جامعه سنگال فرهنگ ترکیبی در حال شکل گیری از ارزش های آفریقایی، ارزش های اسلامی – عربی و ارزش های غربی خصوصا فرانسوی است. در هر نماد یا سمبل ملموس و غیر ملموس فرهنگی جامعه سنگال مانند کتاب، رادیو و تلویزیون این ذائقه خود نمایی می کند. البته درصد ترکیب این فرهنگ و ذائقه فرهنگ ترکیبی در مناطق مختلف، شهر و روستا، گروه ها و احزاب تا حدودی متفاوت می‌باشد و این ترکیب در همه جا و همه افراد یکسان نمی باشد.

نمادها و سمبل های فرهنگی سنگال

سنگال دو نشان ملی دارد که علامت هر دوی آنها شیر است. اولین نشان ملی را به مقامات عالی رتبه به عنوان پاداش اعطا می کنند و دومی را که نشان لیاقت است به مقامات برجسته و خاص تعلق می گیرد. جمهوری سنگال دارای دو نشان است که عبارتند از علامت «شیر عابر» و علامت «درخت با اوباب» (Baobab).

مفاخر فرهنگی سنگال

شخصیت های مشهور و بنام زیادی جز مفاخر فرهنگی سنگالی هستند که عبارتند از: شوالیه دو سنت ژورژ، عمرتال، مالک سی، لیمامولای ،بای نیاس، احمدو بامبا اِمباکه، بلزدیان، شهردار داکار، شیخ آنتادیوپ، دیوف، یوسواندور، موریس بژارت، گاستون برژر، بینتا دیوپ.

فرهنگ خارجی در سنگال

کشور سنگال یکی از مستعمرات فرانسه بوده، بنابراین فرانسه بیشترین تأثیر فرهنگی را روی آن در تمام حوزه های ادبی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و غیره گذاشته است.

ترجمه کتاب در سنگال

بیشترین آثار ترجمه شده متعلق به لئو پولد سدار سنگور است. علاوه بر این آثار اِمه سِزِر نیز ترجمه شده است. یکی از انتشارات چند زبانه سنگالی "نشر کارتالا" (Karthala)نام دارد که در سال 1980 در پاریس تأسیس شد و هدف آن نشر متون درباره‌ی مسائل بین المللی در رابطه با کشور های جنوب بود. یکی دیگر از خانه های نشر دو زبانه عربی- فرانسوی "اِندا انتشارات جهان سوم "(ENDA: Tiers Monde Editions) نام دارد. که تمام موضوعات آن به زبان های فرانسوی و عربی ارائه می شود.

تجارت فرهنگی سنگال

کالاهای فرهنگی سنگال به دو حوزه سنتی و مدرن تقسیم می گردد. تجارت کالاهای فرهنگی سنگال به دو صورت انجام می پذیرد که عبارتند از : صادرات کالاها و خدمات فرهنگی شامل صنایع دستی و خدمات فرهنگی و در نوع دوم صادرات از طریق توریست.

بازار کتاب سنگال

در صنایع کتاب و نشر که در سال های 1970 رشد بسیاری پیدا کرد، انتشارات بیشتر به زبان فرانسه است. این بخش 585 اثر تولید و حدود 5/8 میلیارد فرانک سینا (3/18 میلیون دلار) گردش مالی داشته است.

بازار هنرهای تصويری سنگال

صنعت در سنگال از سال 1990 دچار افول شدیدی در بخش، سینما، تلویزیون و ویدئو شد. امروزه 6 کانال تلویزیونی و 20 رادیو خصوصی وجود دارد که به آن کانال جدید TFM نیز اضافه شده است. در این حوزه، 12 استودیو ضبط و مونتاژ، 36 خانه تولید، 15 خانه نشر، 6 ایستگاه تلویزیون، 25 ایستگاه رادیو، 15 سالن سینما در سنگال فعال هستند.

صنعت گردشگری سنگال

در کشور سنگال پس از ماهیگیری، صنعت جهانگردی دومین حوزه درآمدی این کشور است.

اشکال گردشگری در سنگال

جهانگردی با هدف تفریحی، جهانگردی با هدف اجلاس اداری، جهانگردی با هدف فرهنگی، جهانگردی با هدف کمک به توسعه امکانات یادبودی، جهانگردی با هدف مذهبی

آثار فرهنگی، تاريخی و طبيعی ثبت شده سنگال در ميراث جهانی

خرسنگ های سِنِگامبی، دلتای سالوم، جزیره‌ی گوره، جزیره سنت لوئی، سرزمین های باساری، پارک ملی پرندگان جودی، پارک ملی نیکولو-کوبا.

جایگاه دین در سنگال

اکثریت جمعیت سنگال یعنی بیش از نود درصد جمعیت را مسلمانان و اقلیتی از آن را مسیحیان و سایر مذاهب سنتی تشکیل می دهند. اولین بخشی که به دین اسلام گروید، از منطقه ای به نام "تکرور" (نواحی شمالی) که قبل از قرن نهم توسط سلسله "دیائوگو" کنترل می شد، بود. اولین دولت مسلمان ایجاد شده در غرب و مرکز آفریقای سیاه در این منطقه و تحت سرپرستی "چرنو سلیمان بال" که در زبان ولوف به معنی "معلم قرآن" است، در سال 1776 قرار داشت.

اسلام

سنگال کشوری است که تاکنون جنگ دینی – مذهبی در آن دیده نشده یا به ندرت و بسیار محدود بوده است. اکثر مربوها و طریقه های صوفی سنگال از اسلام برای بسیج عمومی مردم جهت تحولات ریشه ای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی استفاده نمی کنند و اسلام در حد محدود و عمدتاً سکولار را مطرح می نمایند که این مورد اعتراض روشنفکران دینی سنگال بوده و آنها را عامل عقب‌ماندگی کشور می دانند و اسلام را به صورت لائیک با هماهنگی دولت تبلیغ می کنند، یعنی آن‌را محدود به حوزه فردی کرده و اسلام را در امور عمومی و جمعی وارد نمی کنند.

مسیحیت

جامعه میسحیت سنگال که حدود 4 درصد جمعیت این کشور را شامل می شود از دو گروه کاتولیک و پروتستان تشکیل شده است. هسته اولیه مسیحیت این کشور در سال 1444 در جزیره گوره شکل گرفت که در قرن های بعد رشد چندانی نداشت چون این جزیره بیشتر برای تجارت برده توسط اروپاییان مسیحی مدیریت می شد. امروز علی رغم جمعیت اقلیت مسیحیان نسبت به مسلمانان ولی به دلیل سلطه استعماری فرانسه مسیحی و اولین رئیس جمهور مسیحی این کشور در دوره استقلال یعنی آقای سدار سنگور و حمایت مستمر غرب از جمعیت مذکور، نقش و جایگاه مسیحیان در مناصب سیاسی، اجتماعی و اقتصادی سنگال بسیار قوی و محکم است.

تصوف در سنگال

طریقت های تصوف رایج در سنگال عبارتند از قادریه، تیجانیه، مریدیه و لاین.

دین رسمی

مطابق آخرین آمار گیری سال 2012 جمعیت این کشور را حدود دوازده میلیون و نهصد شصت نه هزار نفر بر آورد کرده که ۹۶% آن را مسلمان دانسته است. ۳% جمعیت را مسیحی که عمدتا کاتولیک هستند و 1% باقی مانده را پیرو دیگر ادیان بومی دانسته اند.

غذاهای سنتی

از جمله غذاهای این کشور عبارتند از:

• "جی بوجِن" (Thiéboudienne) که مخلوطی از برنج، ماهی و انواع گیاهان است؛
• "یاساپوله" (Yassa Poulet) شامل برنج و مرغ دودی و سس پیاز است؛
• "چره" (Thiéré) نوعی کوس کوس (Couscous) به معنی ارزن بو داده است، گوشت بره، هویج، پیاز، کلم، کوس کوس، ارزن و گوجه مواد آن است؛
• "مافه" (Maffé) یک نوع خورشت شبیه فسنجان است که با گوشت و خمیر بادام زمینی تهیه می شود؛
• سوپ "کانجا" (Kandia): برنج، روغن نخل، بامیه، ماهی، گوشت، میگو، خرچنگ، فلفل سبز،، سیر، نمک و فلفل از مواد تشکیل دهنده‌ی آن است.

لباس‌های سنتی

با اینکه سبک لباس اروپایی در سنگال مخصوصاً درشهرهای بزرگ رایج است، اما زنان و مردان سنگالی لباس های سنتی نیز می پوشند. این لباس سنتی شامل "پاین" (Pagne) (دامن زنانه‌ی لنگی) لباس زنان و "بوبو" (Boubous) لباس مردان است.

جشن ها و سرودها

در سنگال جشن های محلی جایگاه خاص خود را دارا هستند و عبارتند از: "لو سَمب"(Le Simb)، جشن محلی در "فَدیوث"(Fadioth)، "اِکسولام" (Le Xulam)، "گامو"(Gamou)، "فوتامپاف"(Futampaf)، بیرون آمدن های "کانکورانگ" (Kankourang)، جشن "اِم بوسه" (Mbossé)، فاتیک" (Fatick)، آداب و رسوم سرزمین "باساری" (Bassari)، "کانکورانگ دو اِم بور" (Kankourang de Mbour).

تقویم سالیانه سنگال

تقویم سالانه سنگال به میلادی است و روز شروع هفته شنبه و یکشنبه روز تعطیل رسمی است.

تعطیلات رسمی سنگال

با توجه یه اینکه در این کشور افراد مختلف با ملیت ها و مذاهب گوناگون زندگی می کنند، روزهای تعطیل را می توان به سه بخش تقسیم کرد: جشن های مدنی، جشن های مسلمانان، جشن های مسیحیان.

کتابخانه های عمومی سنگال

از بین 22 کتابخانه، 9 کتابخانه در مراکز فرهنگی – اجتماعی شهر داکار قرار دارند. نام پنج کتابخانه مهم در شهر داکار عبارتند از: کتابخانه "عثمان سامبن"، کتابخانه جوانی" آمیناتا سوفال"، کتابخانه" ایسا سامب واکام" مرکز فرهنگی، کتابخانه "سِبیکوتان"، کتابخانه "کور ماسار". از جمله دیگر کتابخانه ها در بخش های مختلف سنگال عبارتند از :کتابخانه های استان "کازامانس"، کتابخانه های بخش والو و کیور، کتابخانه "مِخِه" (Mekhé) ، کتابخانه های "سین و سالوم"، کتابخانه آرشیو سنگال.

ادبیات در سنگال

ادبیات سنگال آثار مکتوب یا ادبی(رمان، شعر، نمایشنامه و فیلم) است که توسط نویسندگان متولد ایالت آفریقای غربی مستعمره فرانسه تولید شده است. آثار ادبی سنگال بیشتر به زبان فرانسه، زبان دولت استعمار، نوشته می شود. سبک های ادبی سنگال عبارتند از: سبک سنت های شفاهی، در قالب داستان نویسان سبک گریوت(griot)، سبک ادبیات اولیه سنگالی در اواسط قرن نوزدهم با آثار دیوید ابه بویلات(David Abbé Boilat)، سبک سنگالی پس از استعمار اغلب شامل تأکید بر "ادبیات ملی". سنگال مانند دیگر کشور های آفریقا دارای سبک های ادبی نظم و نثر بوده و در قرون گذشته رشد چشم گیری در زمینه های قصه کوتاه، رمان و شعر داشته است. در جامعه‌ی سنتی سنگال در زمینه ادبیات کودک و نوجوان، بخش اعظمی از آموزش های کودکان و نوجوانان در قالب داستان ها و قصه های گفتاری است، اما امروز، با نفوذ فرهنگ جوامع اروپایی، توسعه‌ی فضای شهری، فضا های آموزشی و با تأثیر اسلام، مسیحیت و تفکرات علمی، ادبیات نوشتاری نیز بسیار مورد حمایت قرار گرفته و رونق پیدا کرده است.

ادبیات معاصر آفریقای سیاه نیز تحت تأثیر جریان های زیادی قرار دارد: سنت های محلی، تأثیر جوامع اسلامی و عرب، تاًثیر دائم و یا حضور استعمار اروپایی و مسیحیت از جمله این عوامل هستند.

هنرهای سنتی و معاصر سنگال

هنرهای تجسمی سنگال، مجسمه سازی، موسیقی و رقص بخش عمده هنرهای سنتی این کشور را تشکیل می داد و هنرهای تجسمی امروزی بیشتر به سمت تکنولوژی کامپیوتری و ارتباطات سوق پیدا کرده است. از جمله این آثار می توان به اثر (نقاشی) "سولی سیسه" (Soly Cissé)تحت عنوان "شاهدان دردها" (Témoins de douleurs) اشاره کرد که موضوع آن طبیعت مرده است.

موسیقی در سنگال

ریشه‌های اصلی موسیقی سنگال را از زمان های قدیم که نوشتاری وجود نداشته می‌توان در آوازهای "گریوها" (Griots) مدح سریان، که به مناسبت پیروزی پادشاهان و شاهزادگان می‌سرودند پیدا کرد. موسیقی سنگال در میان اغلب کشورها‌ی آفریقایی به علت وجود موسیقی ام بالاکس (Mbalax) جایگاه اول را دارد و از نوع موسیقی کوبشی طایفه ولوف است. یوسو اندور (Yousou N'Dour) این موسیقی را مردمی کرد. در کنار آن تامبور سابار (Sabar) که در بخش آلات موسیقی به آن اشاره شد یکی از موسیقی‌های معروف در سنگال است.

تئاتر و هنرهای نمایشی سنگال

ریشه های تئأتر در سنگال مانند ادبیات به همان گفتاری بودن آن بر می گردد و از زمانی شروع شده است که سالخوردگان افسانه هایی برای کودکان زیر درختان "بااوباب" در روستا تعریف می کرده اند. در سنگال سنتی اولین آثار و نشانه های تئأتر را می توان در آئین های مذهبی جستجو کرد که هدف اصلی آن برداشتی مقدس است. قصه های مردمی، آوازهای مدحی و ستایشی و بعضی مراسم و آداب و رسوم نیز جنبه‌ی تئأتری داشتند و همراه آواز، موسیقی، تقلید، بیهوده گویی (تقطیع)، رقص و دیگر شکل ها نمادین بوده و همراه با لباس ها و ابزارها و ماسک ها اجرا می شدند. امروزه نیز این تئأترها اجرا می شوند و عوامل معاصر و تاًثیرات خارجی نیز روی عملکرد و اجرای آنها تأثیر گذاشته است. تئأتر در جامعه سنگال از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. این جایگاه به هنرهای تجسمی سنتی و مدرن نیز باز می‌گردد. از یک طرف گذشته‌ی سنگال متأثر از هنرهایی مانند مجسمه‌سازی، پیکرتراشی، صنایع دستی بوده که هر کدام انتقال دهنده یک مفهوم، اسطوره یا ارزش فرهنگی به بیننده می‌باشد. از طرف دیگر در دوره استعمار با ایجاد نهادهای جدید فرهنگی از جمله سالن‌های تئأتر و سینما روش تئأتر مدرن به این جامعه انتقال یافته است. امروز هنر تئأتر سنگال ترکیبی از سبک و روش سنتی (آفریقایی- سنگال) با سبک و روش مدرن (فرانسوی- اروپایی) است. اساتید، نخبگان تئأتر و گروه‌های هنری در این زمینه و حتی سالن‌های تئأتر همگی حامل و گویای مسائل فوق می‌باشند.

صنعت سینما و فیلم سازی

سینما برای اولین بار هنگامی پایش را به سنگال، کشور زیر سلطه استعمار فرانسه گذاشت که ژرژ ملیس (George Melis) فیلمساز بزرگ فرانسوی و خالق اثر مهم «سفر به ماه» (۱۹۰۳) دو فیلم با نام های «راهپیمایی داکار» و «رقص سیاهان سیرک نو» را در این کشور در سال ۱۹۰۵ تولید کرد. نمی توان از سینمای سنگال سخن گفت و از عثمان سامبن (Ousmane Sembène) پدر سینمای این سرزمین حرفی به میان نیاورد. اگر بخواهیم تاریخچه‎ ی سینمای سنگال را مطالعه کنیم باید به این نویسنده معروف سنگالی و آثار او نیز مراجعه کنیم. عثمان سامبن اولین پیشگام سینمای سنگال و چهره‌ی نمادین هفتمین هنر در این کشور است. از نظر او "سینما بهترین روش برای تماس با مردم آفریقا است."مهمترین فیلم سامبن "سِدو" (Ceddo) (1976) نام دارد. این اثر یک فیلم تخیلی است که سنگال را در دوران قبل از استعمار نشان می دهد. در این فیلم سامبن وقایع تلخ و خونریزی های بین قبایل را هنگام ورود اسلام و مسیحیت به سنگال و بردگی نشان داده است. "سدو" به افرادی گفته می‌شود که ملحق شدن به یک گروه و یا یک مذهب را رد می کنند. پخش این فیلم در هنگام رئیس جمهوری سنگور ممنوع بود. کشور سنگال یکی از مهم ترین تولید کنندگان فیلم در آفریقا بوده است. امروز همچنان فیلم سازان به کار خود مشغول هستند، ولی متأسفانه به علت بستن اغلب سالن های سینما، تقریباً نمی توان فیلمی را در سینمای در سنگال دید. با این وجود، فیلم سنگالی در جشنواره های سینمایی دنیا حاضر است.

وضعیت و انواع صنایع دستی

صنایع دستی یک کشور معرف فرهنگ یک کشور است. در کشور سنگال ساخت صنایع دستی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار و نه تنها معرف ذوق و قریحه‌ی سنگالی بلکه یکی از نشانه های هنر غنی در آفریقا است. از جمله این صنایع عبارتند از: نقاشی روی شیشه، جِمبه (آلت موسیقی)، پارچه های نخی سنگالی، رنگرزی سنتی، هنر جواهرسازی دستی، سفالگری، "پاین تیسه" (Pagnes Tissés): پارچه های ضخیم بافته شده با الیاف نخ و زری، زیورآلات با عاج فیل، زیورآلات که با سنگ های گوناگون، مجسمه های متنوع از جنس چوب با اشکال حیوانات، انسان ها و غیره،عروسک های سنگالی، تابلوهای شنی، صندلی و میزهای چوبی کنده کاری شده با نقوش آفریقایی، انواع کیف و کفش و کمربند و دمپایی با چرم حیوانات، انواع کوله پشتی و کیف های پارچه‌ای با طرح های آفریقایی.

معماری در سنگال

معماری جامعه سنگالی معاصر به طور مختصر شامل سه بخش است:

• جامعه سنتی که شامل هنر سیاه است، تاریخ آن به قبل از اسلام و قبل از دوران استعمار بر می‌گردد؛
• جامعه مغربی: که از قرون وسطی تا به امروز بنیان های فلسفی و مذهبی و اسلام سیاه را به هم پیوند داده است و شامل هنر مساجد است؛
• سهم غربی: که با گسترش استعمار در حوزه سیاست و اقتصاد در سنگال رواج یافت و نمایانگر معماری مدرن امروزی است.

جایگاه آموزش‌ و‌ پرورش در سنگال

در میان کشور های آفریقایی سیستم آموزش و پرورش کشور سنگال برای دولت این کشور بسیار حایز اهمیت است، زیرا جمعیت آن بسیار جوان است. حکومت وقت فرانسه جهت بر طرف نمودن نیاز های خود به پرسنل محلی آموزش دیده جهت اداره‌ی مستعمرات، اقدام به تربیت و آموزش مردم این کشور زیر نظر معلمان فرانسوی نمود.امروز به علت کمبود بودجه و امکانات، دولت سنگال نیمی از سیستم آموزش و پرورش را به بخش خصوصی داده است.به علاوه در سال های اخیر رشد تکنولوژی جایگاه مهمی در آموزش و پرورش پیدا کرده است.

ساختار و سیاست های آموزشی سنگال

سیستم آموزشی سنگال هنوز کم و بیش زخم های استعمار را بر تن دارد که به این کشور یک سازمان مدرسه‌ای به سبک فرانسوی را توصیه کرده است. بنابراین، این سیستم تحت نظارت دقیق دولت مرکزی قرار دارد. سیستم آموزشی کشور در دو بخش سازمان یافته است:

• بخش رسمی؛

• بخش غیر رسمی.

ساختار آموزش و پرورش فعلی سنگال هم با سیستم فرانسوی و هم با سیستم کشور انگلیس تطابق داده شده است، به صورتی که می توان مدارک تحصیلی سنگال را برای ادامه تحصیل در کشور فرانسه و کشورهای انگلیسی زبان مطابقت داد. آموزش ابتدایی، آموزش متوسطه و آموزش عالی ساختار سیستم آموزشی در این کشور را تشکیل می دهد. آموزش و پرورشی دولتی شامل آموزش پیش دبستانی، آموزش ابتدایی، آموزش متوسطه و آموزش عالی و آموزش فنی حرفه‌ای است.

سیستم آموزش و پروش در سنگال دو شکل می باشد:

• بخش دولتی ؛
• بخش غیر دولتی.

آموزش عالی سنگال

سنگال به لحاظ آموزش عالی در مقایسه با دیگر کشورهای منطقه‌ی شمال و غرب آفریقا از وضعیت مطلوبی برخوردار است. لذا تعداد زیادی از اتباع کشور های آفریقایی همچون مغرب و موریتانی و دیگر ملیت ها در دانشگاه های این کشور در رشته های گوناگون در حال تحصیل هستند. دانشگاه شیخ آنتا دیوپ بزرگترین، قدیمی ترین و معتبرترین دانشگاه غرب آفریقا است. در این دانشگاه اساتید و دانشجویان داخلی وخارجی زیادی( حدود هفتاد هزار دانشجو) مشغول به تحصیل هستند. طبق قانون شماره 05-2011، 30 مارس 2011 در رابطه با سازمان سیستم " ال.ام.دی" در موسسات آموزش عالی (LMD) مفاهیم زیر را در بردارد: سه حرف D.M.L شامل مدارک تحصیلی ملی هستند.(L) یعنی لیسانس(Licence)،( M) یعنی فوق لیسانس (Master) و (D) یعنی دکترا (Doctorat). دوره لیسانس سه سال، فوق لیسانس دو سال و دوره دکتری چهار است. این سیستم آموزشی به صورت حضوری و تمام وقت، مکاتبه‌ای و مجازی در برخی رشته ها است.

رادیو

اولین ایستگاه رادیویی سنگال در اوایل سال 1940( دوران استعمار) ایجاد گردید. فعالیت این رادیو بسیار ساده و محدود بود. سنگال پس از کنیا، سیرالئون و غنا توانست از این فناوری برخوردار شود و از این منظر مقام چهارم در آفریقای سیاه و مقام اول در آفریقای سیاه فرانکوفون را دارد.

تلویزیون

تلویزیون سنگال در سال 1963 با کمک یونسکو در چارچوب یک پروژه راهبردی با هدف تولید برنامه های سمعی و بصری، آموزشی و تجهیزات برای آموزش بزرگسالان همچون سواد آموزی تأسیس گردید. پخش برنامه های تلویزیون سنگال از سال 1965 آغاز شد. برنامه های پخش شده عمدتاً در موضوعات بهداشتی و علم تغذیه بود. هم اکنون شش شبکه تلویزیونی سنگالی به نام های(RTS1)،(2STV)،(RDV)،WALF TV)،(SN2)،(Canal Info)) و همچنین شبکه های خصوصی خارجی مثل(Canal horizons)(Senegal)،(Excaf Telecom)،(TV5 Afrique)و کانال تلویزیونی منطقه غرب آفریقا (Ouest TV) در پخش برنامه های تلویزیونی فعالند. شبکه اول تلویزیونی دولت سنگال(RTS1) شبکه سراسری سنگال است که اطلاع رسانی و پخش برنامه در تمامی زمینه های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و غیره را انجام می دهد.

مطبوعات

سنگال دارای هفته نامه های متنوع و فعال می باشد که عبارتند از: سوسک آزاد شده، احیا، افق نو، تیوف، روزنامه‌ی اقتصاد، صدا، مسافرت، پزشگی آفریقا، آفریقای نو، آمنه، ساختن آفریقا، نامه‌ی جنوب، صدای روزانه، گروه سنگال.

جامعه سنگال یکی از جوامع غرب آفریقا می باشد که در آن آزادی مطبوعات در حد مطلوب رعایت می گردد. تعداد نسبتاً زیاد و متنوع روزنامه ها و مجلات در این کشور و دوام و استمرار نشر آنها ناشی از این مهم می باشد. روزنامه ها و مجلات زیادی در این کشور به طبع می رسد. در این قسمت به اسامی مهمترین آنها اشاره می شود: خورشید، روزانه جنوب، صبحگاهی، صبح، آژانس مطبوعاتی سنگالی، پیام آور، ناظر، افق، عصر آفریقا، بیست و چهار ساعت زمان، اَلآن، پست چی، رویداد روز، فراسک کوتی دین، اخبار هفت روز، پیک، نقطه، کنایه، مردمی، روزنامه، کُچ، اِسکوپ، تاکسی، آتشفشان، جنوب، اعلامیه، شب داکار.

این کشور از ماهنامه های متنوع و غنی نیز برخوردار می باشد از جمله: جایگاه آفریقا، دموکراسی، گریسین، روز، تاکساو، چرخان، واحد، عملکرد اسلامی.

این کشور مجله های ادبی هم دارد از جمله: اِتیوپیک(Ethiopiques) که این مجله هر شش ماه یک بار چاپ می شود. موضوعات این مجله ادبیات و فلسفه‌ی آفریقای سیاه است که در سال 1975 توسط سدار سنگور ایجاد شد.

نشریات

کشور سنگال با توجه به نقش فرهنگی که از گذشته در حوزه فرانسه زبانی داشته یکی از کشور های فعال در نشر کتاب می باشد. ناشران این کشور سالیانه بعضاً صدها عنوان کتاب در حوزه های مختلف تخصصی به طبع می رسانند. بعضی از این ناشران با همکاری ناشران فرانسوی و بعضاً دیگر ناشران آفریقایی به چاپ کتاب اقدام می کنند. تجلی این فعالیت ها عمدتا در نمایشگاه بین المللی کتاب داکار که دو سال یکبار برگزار می شود قبل مشاهده می باشد.

اینترنت

سنگال در میان کشورهای آفریقایی یکی از پیشتازان دسترسی به اینترنت است. احمد تاپ(Amadou Top)، شخصیت معرف سنگالی در حوزه انفورماتیک است که دولت سنگال را وارد شبکه‌ی اینترنت کرد و سپس اینترنت را در کشور گسترش داد. امروز سنگال بالاترین پتانسیل میزان نفوذ در اینترنت در آفریقا را دارد. بعد از آفریقای جنوبی اینترنت سنگال توسعه یافته ترین اینترنت در آفریقا است. در مناطق شهری، کافی نت ها بسیار مجهز هستند و شکاف دیجیتالی هم قوی است. اما در مناطق روستایی، قطع متناوب برق و مشکلات زیرساختی باعث شده است که اینترنت در دسترس نباشد پارامتر بعد مورد قیمت بالای دسترسی به اینترنت پر سرعت (ADSL) است که با قیمت فرانسه یکی است.

خبرگزاری ها

رسانه ها از جمله خبرگزاری ها در سنگال با دیگر کشورهای آفریقایی به صورت همکار و بعضا مشترک کار می کنند. خبرگزاری های این کشور به صورت مستقل از دولت کار می کنند. از جمله مهمترین آنها آژانس خبرگزاری سنگال می باشد. تشکیلات مستقلی که در سال 1959 تاسیس شد. مهمترین خبرگزاری این کشور است که دیگر خبرگزاری های جهان برای اخبار این کشور از آن نقل قول می کنند. پس از آن آژانس خبری آفریقا(APA: Agence de Presse Africaine) است که مقر آن در داکار و اخبار را به فرانسه و انگلیسی منتشر می کند. در این کشور خبرگزاری های خصوصی غیر مهمی نیز در دوره هایی نیز شکل گرفته و بنا به دلایل و مشکلات مالی - اداری تعطیل شده اند.

روابط سنگال و ایران

روابط سنگال با ج.ا. ایران در دهه های گذشته چه قبل چه بعد از انقلاب اسلامی دارای فراز و نشیب هایی بوده است. بررسی این تحولات و آثار بجا مانده در روابط سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و.. هدف این بخش می باشد.

• روابط سیاسی و اقتصادی؛
• روابط فرهنگی؛
• روابط علمی و دانشگاهی.

موافقت نامه‌های فرهنگی سنگال و جمهوری اسلامی ایران

مهمترین این توافقنامه‌ها و تفاهم نامه ها در زیر اشاره می‌گردد:

• موافقت‌نامه همکاری فرهنگی، علمی و فنی در سال 1352 که تبادلات دانشجویی و اعطای بورس‌های تحصیلی، مبادله مدارک علمی و تشکیل کنفرانس‌ها و تنظیم برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی از اهم موارد این توافقنامه هستند؛

• موافقتنامه همکاری‌های جهانگردی در سال 1353؛
• یادداشت‌ تفاهم همکاری‌های فرهنگی و علمی و آموزشی در سال 1377؛
• تفاهم‌نامه همکاری‌های رادیو تلویزیونی در 1381؛
• پروتکل‌همکاری‌های فرهنگی بین وزرای فرهنگ دو‌ کشور در سال1383؛
• یادداشت تفاهم همکاری در زمینه همکاری‌های جهانگردی در سال 1384؛
• تفاهم نامه خواهرخواندگی میان شهر‌های داکار و اصفهان در سال 1388.

زبان فارسی در سنگال

آموزش زبان فارسی در سنگال با اقبال خوبی رو‌به‌رو بوده است به طوری‌که ظرفیت اساتید موجود در آنجا پاسخگوی نیاز به علاقه‌مندان به این رشته نبوده و دانشگاه سقف 15 نفر در هرترم را برای آن تعیین کرده است. اکنون در دو مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد این گروه دانشجوی زبان فارسی می‌پذیرد و برخی از دانشجویان این دانشگاه برای ادامه تحصیل به ایران آمده اند.

نیز نگاه کنید به

چین در یک نگاه؛ روسیه در یک نگاه؛ کانادا در یک نگاه؛ کوبا در یک نگاه؛ تونس در یک نگاه؛ مصر در یک نگاه؛ ژاپن در یک نگاه؛ تایلند در یک نگاه؛ آرژانتین در یک نگاه؛ فرانسه در یک نگاه؛ اسپانیا در یک نگاه؛ مالی در یک نگاه؛ ساحل عاج در یک نگاه؛ سودان در یک نگاه؛ اردن در یک نگاه؛ قطر در یک نگاه؛ سیرالئون در یک نگاه؛ اتیوپی در یک نگاه؛ سوریه در یک نگاه؛ اوکراین در یک نگاه؛ بنگلادش در یک نگاه؛ سریلانکا در یک نگاه

منبع اصلی

بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401 ).جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

نویسندگان مقاله

محمد علی بصیری، ریحانه فتحی پور