ساحل عاج
کشوری که امروزه به نام ساحل عاج در جهان شناخته میشود، سرزمینی است با شگفتیهای طبیعی، فرهنگی و تاریخی بسیار که نظر هر بیننده و پژوهشگر نکتهسنج را به خود جلب مینمایند.
ساحل عاج از لحاظ موقعیت جغرافیایی، ظرفیتهای اقتصادی و تاریخ سیاسی، یکی از مهمترین کشورهای غرب آفریقا و درواقع دروازه ورود به این ناحیه از جهان محسوب میشود. این کشور نسبت به همسایگان خود، از منابع نسبتاً غنیتر و از پویایی اقتصادی بیشتری برخوردار است؛ با این حال، تناقضات بیشتری را نیز، چه از لحاظ طبیعی و چه انسانی، در خود جای داده است. تالابهای بهشتگونه آن در جنوب، کوههای همیشه سبز غربی و مرغزارهای وسیع شمالی، هر یک زیباییها و شگفتیهای بسیار دارند. این تنوع در جغرافیای طبیعی، در تعدد و گوناگونی اقوام و جوامع انسانی، با فرهنگ و آدابی چندگونه نیز مشهود است؛ به این ترتیب، در کنار سنتهای بسیار کهن و ریشهدار اقوام و قبایل مختلف، نمودهای عصر مدرن نیز بهچشم میخورند؛ به عبارت دیگر، ساحل عاج، در حوزه اجتماعی و فرهنگی، نمونه بسیار جالبی را از همزیستی سنت و مدرنیته در قاره آفریقا به نمایش میگذارد.
در عرصه سیاسی، ساحل عاج فراز و نشیب بسیاری را پشت سر گذاشته است. بحرانهای متعددی که این کشور در سالهای 1993 و 1999 از سر گذراند، در سال 2002، ابعاد سیاسی و نظامی گسترده و وخیمی به خود گرفت. پیامدهای این بحران، برای اهالی ساحل عاج و نیز انبوه مهاجران و کسانی که در آنجا کار میکردند، بسیار گران بود و درحالیکه مردمان این سرزمین، خود را برای انتخابات ریاستجمهوری سال 2009 آماده مینمودند تا سروسامانی به اوضاع سیاسی خود دهند و کشورشان را به شرایط نسبتاً مساعد و باثبات سالهای پیش از دسامبر 1993 بازگردانند، بحران دیگری پیش آمد که شرایط کشور را وخیمتر کرد. رئیسجمهور لوران باگبو، حاضر به کنارهگیری از قدرت نشد و بدینسان، تنشهای درونی بالا گرفت تا پساز درگیری و خونریزیهای بسیار، درنهایت واتارا، زمام امور را بهدست گرفت و نویدبخش آیندهای بهتر برای این سرزمین شد.
امروز دوباره امید به این سرزمین بازگشته است و مردم آن امیدوارند که کشورشان جایگاه پیشین خود را در غرب آفریقا و نیز در دل جامعه بینالملل بازیابد. این آرزوی تمام کسانی است که به این کشور تعلق خاطری دارند و درپی کشف پیچیدگیها و زیباییهای آن هستند. در واقعیت هم شاهد آن بودیم که در سالهای پس از 2011 و در طول دوره ریاست جمهوری الحسن واتارا، ساحل عاج با جذب سرمایهگذاری و وامهای خارجی و برقراری ثبات سیاسی، توانست در سال 2014، رشد اقتصادی بالای 9 درصد را تجربه کند و خود را بهعنوان اقتصادی شکوفا و با آیندهای درخشان در منطقه غرب آفریقا، در دهه 2020 مطرح نماید. این کشور در 12 مدخل اصلی و 165 مدخل فرعی معرفی می شود[۱].
فصل اول- جغرافیای طبیعی و انسانی ساحل عاج
جغرافیای طبیعی ساحل عاج
جغرافیای انسانی ساحل عاج
ساختار و پراکندگی جمعیتی ساحل عاج
فصل دوم- تاریخ ساحل عاج
شخصیت های موثر سیاسی و اجتماعی ساحل عاج
فصل سوم - جامعه و نظام اجتماعی ساحل عاج
مشارکت زنان ساحل عاج در فعالیت های سیاسی
مشارکت زنان ساحل عاج در فعالیت های اجتماعی
آسیب شناسی اجتماعی در ساحل عاج
وضعیت اقتصادی و معیشتی در ساحل عاج
اقتصاد در دوره باستان ساحل عاج
بخشهای مختلف اقتصادی ساحل عاج
فصل چهارم - سیاست و حکومت ساحل عاج
شورای اقتصادی و اجتماعی ساحل عاج
تقسیمات اداری و سیاسی ساحل عاج
روابط ساحل عاج با آسیا و خاورمیانه
روابط ساحل عاج با لبنان و رژیم صهیونیستی
عضویت ساحل عاج در سازمان های بین المللی و منطقه ای
فصل پنجم - نظام فرهنگی ساحل عاج
نهادها و سازمانهای فرهنگی ساحل عاج
تاثيرپذیری ساحل عاج از فرهنگ خارجی
فصل ششم - ادیان در ساحل عاج
روابط حکام با اسلام و مسلمانان ساحل عاج
وضعیت کنونی اسلام در ساحل عاج
کشورها و مجامع تاثیرگذار دینی مذهبی در ساحل عاج
احزاب و جنبش های اسلامی در ساحل عاج
رویکرد دولت ساحل عاج به ساختار سازمانی مسلمانان
فصل هفتم - فرهنگ عمومی ساحل عاج
نامگذاری روزهای هفته در ساحل عاج
سنت و مراسم ازدواج در ساحل عاج
افسانهها و قصه های عامیانه در ساحل عاج
حکایت خرگوش و یوزپلنگ در ساحل عاج
کتابخانه انستیتو فرانسه در ساحل عاج
فصل هشتم - زبان و ادبیات ساحل عاج
فصل نهم - هنر ساحل عاج
تئاتر و هنرهای نمایشی ساحل عاج
فصل دهم – نظام آموزش، تحقیقات و فناوری ساحل عاج
سیر تحول مدارس اسلامی در ساحل عاج
نخستین مدارس مسیحی در ساحل عاج
ظهور مدارس غیرمذهبی در ساحل عاج
ساختار و سیاست های آموزشی ساحل عاج
فصل یازدهم - رسانهها و وسائل ارتباط جمعی ساحل عاج
فصل دوازدهم - روابط ساحل عاج با جمهوری اسلامی ایران
پیشینه روابط سیاسی و اقتصادی ساحل عاج و ایران
موافقت نامههای فرهنگی ساحل عاج و ایران
زمینههای مناسب برای توسعه روابط ایران با ساحل عاج
نیز نگاه کنید به
چین؛ ژاپن؛ روسیه؛ مصر؛ کوبا؛ تونس؛ کانادا؛ افغانستان؛ سنگال؛ لبنان؛ آرژانتین؛ تایلند؛ فرانسه؛ اسپانیا؛ مالی؛ سودان؛ اردن؛ زیمبابوه؛ قطر؛ سیرالئون؛ اتیوپی؛ سوریه؛ اوکراین؛ بنگلادش؛ سریلانکا؛ امارات متحده عربی؛ قزاقستان؛ تاجیکستان؛ گرجستان
کتابشناسی
- ↑ حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل عاج. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،ص. 15-18.