|
|
| (۳۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| [[پرونده:افغانستان.jpg|بندانگشتی|افغانستان]] | | [[پرونده:افغانستان 1.png|بندانگشتی|افغانستان، قابل بازیابی از: https://depositphotos.com/mx/photo/ghazni-afghanistan-map-460669524.html]] |
| افغانستان در نیمکره شمالی (۳۳ درجه عرض شمالی)، نیمکره شرقی (۶۵ درجه طول شرقی) و در محدوده آسیای مرکزی قرار دارد.مساحت آن حدود ۶۴۹/۰۰۰ کیلومترمربع (در منابع بین ۶۲۰ تا ۶۵۳ هزار کیلومترمربع ذکر شده) و در مقام چهل یا چهل‌ویکمین کشور جهان است. طولانی‌ترین فاصله آن از شمال به جنوب قریب به ۱۰۱۵ کیلومتر و از شرق به غرب ۱۲۴۰ کیلومتر و نزدیک‌ترین فاصله آن تا دریاهای آزاد قریب به ۶۰۰ کیلومتر از سمت مرزهای جنوبی و از طریق خاک پاکستان است. | | افغانستان در نیمکره شمالی (۳۳ درجه عرض شمالی)، نیمکره شرقی (۶۵ درجه طول شرقی) و در محدوده آسیای مرکزی قرار دارد.مساحت آن حدود ۶۴۹/۰۰۰ کیلومترمربع (در منابع بین ۶۲۰ تا ۶۵۳ هزار کیلومترمربع ذکر شده) و در مقام چهل یا چهل‌ویکمین کشور جهان است. |
| | |
| | طولانی‌ترین فاصله آن از شمال به جنوب قریب به ۱۰۱۵ کیلومتر و از شرق به غرب ۱۲۴۰ کیلومتر و نزدیک‌ترین فاصله آن تا دریاهای آزاد قریب به ۶۰۰ کیلومتر از سمت مرزهای جنوبی و از طریق خاک پاکستان است<ref>علی آبادی، علیرضا(1395). جامعه و فرهنگ [[افغانستان]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی]، ص. 15.</ref>. فهرست موضوعات مرتبط با کشور افغانستان با 312 مدخل به شرح زیر است: |
| | |
| | [[افغانستان]] |
| | |
| | [[افغانستان در یک نگاه]] |
|
| |
|
| === [[جغرافیای طبیعی افغانستان]] === | | === [[جغرافیای طبیعی افغانستان]] === |
| شکل افغانستان مانند یک مشت بسته است و حالت پرویزنی شکل دارد و دالان یا تنگه واخان به‌سان دسته آن است. افغانستان در محدوده فلات ایران جای دارد و قسمتی از شرق این فلات را تشکیل می‌دهد. نام ایران شامل دو بخش است:
| | [[آب و هوای افغانستان]] |
| | |
| | [[ارتفاعات افغانستان]] |
| | |
| | [[کوه‌های هندوکش افغانستان]] |
| | |
| | [[کوه های بابای افغانستان]] |
| | |
| | [[کوه های سلیمان افغانستان]] |
| | |
| | [[سفیدکوه یا اسپین غر]] |
| | |
| | [[کوه‌های خواجه عمران]] |
| | |
| | [[کوه‌های پامیر]] |
| | |
| | [[کوه تیربند ترکستان]] |
| | |
| | [[فیروزکوه]] |
| | |
| | [[دره های افغانستان]] |
| | |
| | [[دریاچه های افغانستان]] |
| | |
| | [[رودهای افغانستان]] |
| | |
| | [[آمودریا]] |
| | |
| | [[رود کابل]] |
| | |
| | [[رود هیرمند]] |
|
| |
|
| ۱. فلات ایران. فلات ایران که به لحاظ جغرافیایی، کشورهای ایران و افغانستان را دربر می‌گیرد.
| | [[هریرود]] |
|
| |
|
| 2. نام کشور ایران. افغانستان و ایران در محدوده فلات ایران قرار دارند و درگذشته، یک واحد سیاسی مشترک را در این فلات تشکیل می‌دادند. فلات ایران شامل جلگه وسیع و مرتفعی است که از هر طرف در احاطه کوه‌های بلند است: «در مشرق سه رشته‌کوه متوازی معروف به کوه‌های و در شمال کوه‌های البرزکه مانند زنجیری از شرق به غرب امتداد یافته‌اند، قرار دارند. این کوه‌ها در غرب از کوه‌های ارمنستان جدا شده و از جنوب دریای خزر گذشته به‌واسطه (کوه بابا) به (هندوکه) پیوسته و این هم به (هیمالایا) بلندترین کوه عالم متصل است، در مغرب فلات، کوه‌های کردستان یا زاگرس واقع است که از شمال به جنوب رفته و بعد به طرف جنوب شرق برگشته به دریای عمان می‌رسد».<ref>پیرنیا (مشیرالدوله)، حسن، اقبال آشتیانی، عباس (بی‌تا). دوره تاریخ ایران به کوشش محمد دبیرقیاسی. انتشارات کتابخانه خیام، ص2.</ref>
| | [[پوشش گیاهی افغانستان]] |
|
| |
|
| طول [[مرزهای افغانستان]] ۵۵۲۹ کیلومتر است (در منابع مختلف،متفاوت ذکر شده است). از سمت شرق و جنوب با پاکستان (۲۴۳۰ کیلومتر)، از سمت غرب با ایران (۹۳۶ کیلومتر)، از سمت شمال با کشورهای تاجیکستان (۱۲۰۶ کیلومتر)، ازبکستان (۱۳۷ کیلومتر)و ترکمنستان (۷۴۴ کیلومتر) و از سمت شمال شرق با [[چین]] (۷۶ کیلومتر) مرز مشترک دارد، طولانی‌ترین مرزهای افغانستان ابتدا با پاکستان و بعد کشورهای تاجیکستان و ایران و کوتاه‌ترین مرزها ابتدا با چین و سپس ازبکستان است. مرز افغانستان با چین بین ۷۳ تا ۹۳ کیلومتر و مرز افغانستان با ایران بین ۹۰۰ تا ۹۳۶ کیلومتر ذکر شده است.
| | [[گذرگاه ها و معابر افغانستان]] |
|
| |
|
| بلندترین نقطه افغانستان از سطح دریا ۷۴۵۸ متر در قله نوشک(Nowshak) و پایین‌ترین سطح آن در کنار [[آمودریا]] و در اطراف جوزجان است و ارتفاع آن ۲۵۸ متر از سطح دریاست، با کاهش ارتفاع کوه‌ها و کوهپایه‌های شمالی، دشت‌های سنگی و ریگی با ارتفاع ۳۰۰ تا ۴۰۰ متر از سطح دریا در بخش‌های شمالی قرار دارد. دشت‌های [[هرات]] و فراه، مناطق کم‌ارتفاعی با حدود ۱۰۰۰ متر از سطح دریا را به وجود می‌آورد؛ در نیمروز، در اطراف هامون‌ها، ارتفاع زمین به حدود ۵۰۰ متر و درگودزره در جنوب غربی افغانستان(در ولایت نیمروز) به کمتر از ۵۰۰ متر از سطح دریا می‌رسد. شیب افغانستان از سمت شمال شرق به طرف جنوب و غرب قرار دارد. با توجه به موقعیت کوهستانی بخش‌های مرکزی، اراضی هموار و دشت‌ها به‌صورت حلقه‌ای در اطراف آن قرار گرفته‌اند.<ref>علی‌آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص15-17.</ref>
| | [[گذرگاه خیبر]] |
| | |
| | [[گذرگاه واخان]] |
| | |
| | [[سدسازی افغانستان]] |
|
| |
|
| === [[جغرافیای انسانی افغانستان]] === | | === [[جغرافیای انسانی افغانستان]] === |
| تاکنون در [[افغانستان]] سرشماری دقیق، همه‌جانبه و قابل اعتماد صورت نگرفته است و «هیچ نوع ارزیابی مساحتی سیستماتیک با سرشماری جمعیت تدارک دیده نشده است»؛<ref>گریگوریان، وارتان (1388). ظهور [[افغانستان]] نوین. ترجمه علی عالمی کرمانی. نشر محمد ابراهیم شریعتی افغانستانی، ص25.</ref> زیرا اولا دولت مقتدری که بتواند فارغ از حساسیت‌ها و فشارهای قومی و مذهبی، مصالح سیاسی و گرایش‌های گروهی اقدام به سرشماری دقیق و بی‌طرفانه کند، وجود نداشته است؛ ثانیا بودجه و امکانات کافی برای سرشماری در اختیار دولت نبوده است و دولت‌های [[افغانستان]] و سازمان‌ها و مؤسسات بین‌المللی آمارهای متفاوتی را بر مبنای تخمین ارائه داده‌اند.
| | [[ساختار هرم جمعیتی افغانستان]] |
| | |
| | [[ویژگی های جمعیتی افغانستان]] |
| | |
| | [[رشد جمعیت در افغانستان]] |
| | |
| | [[پراکندگی جمعیت در افغانستان]] |
| | |
| | [[شهر نشینی و روستا نشینی درافغانستان|شهرنشینی و روستانشینی در افغانستان]] |
| | |
| | === [[اقوام و قومیت ها در افغانستان]] === |
| | [[نژاد افغانستان]] |
| | |
| | [[اقلیت های قومی افغانستان]] |
| | |
| | [[پشتون در افغانستان]] |
| | |
| | [[گروه‌های قومی پشتون افغانستان]] |
| | |
| | [[قوم درانی افغانستان]] |
| | |
| | [[قوم غلزایی افغانستان]] |
| | |
| | [[قوم بردرانی افغانستان]] |
| | |
| | [[گروه های قومی تاجیک افغانستان]] |
| | |
| | [[گروه های قومی هزاره افغانستان]] |
| | |
| | [[بودیسم در افغانستان]] |
| | |
| | [[گروه های قومی ترک‌تبارهای افغانستان]] |
|
| |
|
| هرچند این آمارها ممکن است تا حدی نزدیک به واقع باشد، قطعا دقیق نیست، برخی اقوام نگران آن بوده‌اند که در اثر سرشماری دقیق، تعداد نفوس آنها احیانا کاهش یافته و وزن سیاسی آنها کم شود. بنابراین، اجرای سرشماری دقیق با چالش‌های پیچیده‌ای همراه است؛ زیرا هر قوم و گروه تلاش می‌ورزد جمعیت خود را از آنچه هست بیشتر نشان دهد و این ممکن است سرشماری‌ها را با چالش مواجه سازد. اولین سرشماری مهم [[افغانستان]] در خرداد سال ۱۳۵۸ صورت گرفت و طبق آن جمیعت این کشور ۱۵/۵۵۱/۳۵۸ نفر اعلام شد که ۲/۵ میلیون نفر آن را کوچی‌ها تشکیل می‌دادند. طبق سرشماری مقدماتی کمیته ملی احصائیه [[افغانستان]]، جمعیت این کشور در سال ۱۳۸۵،۲۴ میلیون نفر برآورد شد. [[جمعیت افغانستان]] در سال ۲۰۰۷، حدود ۳۱/۸۸۹/۹۲۳ نفر ذکر شد؛ ولی تخمین‌های ۲۰۱۲، جمعیت کمتری را نشان داده است. آنچه مسلم است [[جمعیت افغانستان]] از ۳۰ میلیون نفر بیشتر است.
| | [[قوم ترکمن افغانستان]] |
| ===[[نژاد افغانستان|نژاد]]===
| |
| نژاد آرین یا نژاد هندواروپایی به دو شعبه بزرگ شرقی و غربی تقسیم می‌شود؛ شعبه غربی همان اقوامی‌اند که به طرف اروپا رفتند، مانند ژرمن‌ها، شعبه شرقی به ایران، سرزمین [[افغانستان]] و شمال هند رفتند و عامل خویشاوندی آنها زبان سانسکریت است. اقوام آریایی حدود سه‌هزار سال قبل از میلاد، از سایر اقوام آریایی و از موطن اصلی و اولیه خود، که آریا ویج نام داشته است و به‌منزله بهشت گم‌شده در دل آنها ماند، جدا و به سرزمین‌های جدید وارد شده و با غلبه بر سکنه بومی این مناطق، حاکم بلامنازع آن شدند و علاوه بر حاکمیت، آداب‌ورسوم و سنن خود را نیز رایج ساختند.آریاهایی که به طرف جنوب آمدند دو دسته شدند: دسته‌ای به طرف سند، پنجاب و شمال هند رفتند و دسته‌ای به طرف سرزمین [[افغانستان]] و ایران آمدند و در آن ساکن شدند.[[پرونده:اقلیت‌های قومی افغانستان.jpg|بندانگشتی|اقلیت های قومی افغانستان]]
| |
| ===[[اقلیت های قومی افغانستان|اقلیت های قومی]]===
| |
| در [[افغانستان]] همانند تنوع و تفاوت جغرافیایی، تنوع و تفاوت قومی نیز بسیار گسترده است و اقوام متفاوتی در مناطق مختلف این کشور با زبان‌ها و آداب‌ورسوم گوناگون سکونت دارند؛ به‌گونه‌ای که این کشور به لحاظ تنوع قومی سی‌وهفتمین کشور جهان ذکر شده و همانند ایران و هند کشوری کثیرالملت و موزه‌ای از اقوام و قبایل مختلف است، نه‌تنها تعداد اقوام زیاد است، بلکه تعداد زیرگروه‌های قومی نیز خیلی زیاد است و به حدود ۵۰ گروه قومی اشاره شده است. ملا فیض محمد کاتب [[گروه های قومی هزاره افغانستان|هزاره]] می‌نویسد:<blockquote>«تعداد اقوام و طوایف ساکن در [[افغانستان]]، با شعب و زیرمجموعه‌های خود، تقریبا به ۱۳۸ قوم و طایفه می‌رسند».<ref>کاتب هزاره، ملا فیض محمد (1372). نژادنامه افغان به اهتمام عزیزالله رحیمی. قم: موسسه مطبوعاتی اسماعیلیان، ص 39-40.</ref></blockquote>اروین اریوال و همکارانش بیشترین تلاش را برای شناسایی [[اقلیت های قومی افغانستان|گروه‌های قومی]] در [[افغانستان]] به عمل آوردند. و از گروه‌های قومی زیر نام برده است: «عرب، ایماق، بلوچ، براهویی، اشکاشمی، [[گروه های قومی پارسیوان افغانستان|فارسیوان]]، فیروزکوهی، گاورباتی، غربت،گوجار، [[گروه های قومی هزاره افغانستان|هزاره]]، هندو، جلالی، جمشیدی، جت، جوگی، [[قوم قرقیز افغانستان|قرقیز]]، کوتانا، ملکی، ماوری، میش مست، [[قوم مغول افغانستان|مغول]]، [[گروه های قومی تاجیک افغانستان|تاجیک]]، مونجانی، نورستانی، اورسوری، پراچی، پشه‌ای، [[گروه‌های قومی پشتون افغانستان|پشتون]]، قرلیق، پیکراج، قزاق، قبچاق، [[قوم قزلباش افغانستان|قزلباش]]، روشانی، سنگلیچی، سیک، [[گروه های قومی تاجیک افغانستان|تاجیک]]، تاتار، تایمنی، تیموری، تیراهی، [[قوم ترکمن افغانستان|ترکمن]]، [[قوم اُزبک افغانستان|ازبک]]، واخی، یهودی، زوری، و...».<ref>سجادی، عبدالقیوم (1380). جامعه شناسی سیاسی [[افغانستان]]. قم: [https://www.dte.ir/Portal/Home/ دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه]، ص2-3.</ref>
| |
|
| |
|
| از میان اقوام موجود، چهار قوم از همه بزرگ‌ترند: [[گروه‌های قومی پشتون افغانستان|پشتون]] (حدود ۳۸ درصد)، [[گروه های قومی تاجیک افغانستان|تاجیک]] (حدود ۲۸ درصد)، [[گروه های قومی هزاره افغانستان|هزاره]] (حدود ۱۹ درصد) و [[قوم اُزبک افغانستان|ازبک]] (حدود ۶ درصد)؛ بعد از آن اقوام کوچک‌تر، مانند [[قوم قزلباش افغانستان|قزلباش]] براهویی، [[گروه های قومی پارسیوان افغانستان|فارسیوان]]، چهارایماق، جمشیدی، عرب، بلوچ نورستانی، [[قوم ترکمن افغانستان|ترکمن]]، [[قوم مغول افغانستان|مغول]]، [[قوم قرقیز افغانستان|قرقیز]]، پامیری، نورستانی، کوهستانی، جت یا جات، کشمیری، هندو، سیک، یهودی، پشه‌ای، و ده‌ها قوم دیگر قرار دارند. این اقوام از زمان‌های دور در این سرزمین سکونت داشته و به‌رغم تفاوت‌های قومی، نژادی، فرهنگی و اجتماعی در کنار یکدیگر زندگی کرده‌اند. هریک از گروه‌های قومی بزرگ به ده‌ها تیره، طایفه و زیرگروه قومی کوچک‌تر تقسیم می‌شوند؛ برای مثال، واخانی‌ها، روشانی‌ها، شغنانی‌ها، اشکاشمی‌ها، زیباک‌ها، منجانی‌ها و... از طوایف و تیره‌های قوم تاجیک هستند. تاکنون راجع‌به تعداد اقوام و پیروان مذاهب مختلف آمارگیری دقیق به عمل نیامده و آمارهایی که در مورد تعداد نفوس هر قوم و نیز میزان پیروان هر دین و مذهب ذکر شده بر پایه تخمین است و بنیاد علمی ندارد. هیچ گروه قومی اکثریت مطلق ندارد. در گذشته، [[گروه‌های قومی پشتون افغانستان|پشتون‌ها]] قوم خود را اکثریت می‌دانستند؛ ولی برآوردهای اخیر نشان داده که جمعیت پشتون کمتر از ۴۰ درصد جمعیت است؛ اگرچه در مقایسه قوم به قوم بیشترند در مقایسه بین‌الاقوامی اکثریت ندارد.
| | [[قوم اُزبک افغانستان]] |
|
| |
|
| البته [[گروه‌های قومی پشتون افغانستان|پشتون‌ها]] با احتساب پشتون‌های پاکستان اکثریت می‌یابند که در آن صورت سایر اقوام نیز هم‌نژادان زیادی در آن سوی مرزها دارند. تا زمانی که یک گروه قومی (مثلا درانی) بر [[افغانستان]] حاکمیت داشت صدای سایر اقوام شنیده نمی‌شد و تعداد آنان کمتر از میزان واقعی اعلام می‌شد تا بتواند بر حاکمیت خود بر کشور ادامه دهد؛ اما از سال ۱۳۷۰ به بعد شرایط تا حد زیادی تغییر کرد و صدای جامعه چندقومی [[افغانستان]] بیشتر شنیده شده است. به‌جز [[گروه های قومی هزاره افغانستان|هزاره‌ها]] و تا حدی نورستانی‌ها، هریک از اقوام مهم [[افغانستان]] اشتراک نژادی و هم‌قومی‌هایی در آن سوی مرزها دارند؛ [[گروه‌های قومی پشتون افغانستان|پشتون‌ها]] در جنوب و شرق با پاکستان، [[قوم اُزبک افغانستان|ازبک‌ها]] در شمال با ازبکستان، [[گروه های قومی تاجیک افغانستان|تاجیک‌ها]] در شمال با تاجیکستان، [[قوم ترکمن افغانستان|ترکمن‌ها]] در شمال با ترکمنستان و بلوچ‌ها در جنوب با پاکستان و ایران تنها هزاره‌ها با آن سوی [[مرزهای افغانستان]] اشتراک قومی و نژادی ندارند، فقط در پاکستان تعدادی [[گروه های قومی هزاره افغانستان|هزاره]] زندگی می‌کنند؛ ولی با هزاره‌جات پیوند جغرافیایی ندارند.
| | [[قوم قرقیز افغانستان]] |
|
| |
|
| مردم [[افغانستان]] به دو گروه [[نژاد افغانستان|نژادی]] عمده تقسیم می‌شوند: نژاد سفید (شامل [[گروه‌های قومی پشتون افغانستان|پشتون‌ها]]، [[گروه های قومی تاجیک افغانستان|تاجیک‌ها]]، نورستانی‌ها، [[قوم قزلباش افغانستان|قزلباش‌ها]] و [[گروه های قومی پارسیوان افغانستان|فارسیوان‌ها]])؛نژاد زرد (شامل [[قوم اُزبک افغانستان|ازبک‌ها]]، [[قوم ترکمن افغانستان|ترکمن‌ها]]، قیرقی‌ها، [[قوم مغول افغانستان|مغول‌ها]] و [[گروه های قومی هزاره افغانستان|هزاره‌ها]]). قوم در [[افغانستان]] مفهوم و کاربرد وسیعی دارد. روابط اجتماعی بیشتر بر مبنای ویژگی‌ها، شرایط و مصالح قومی شکل می‌گیرد. درگذشته، مفهوم قوم بار مذهبی داشت؛ بعدها بار نژادی به خود گرفت و سپس بار فرهنگی نیز به آن اضافه شد. بیشتر سلسله‌های گذشته با نام اقوام تشخیص‌پذیرند. تیره، طایفه و قبیله از زیرمجموعه‌های قوم هستند.
| | [[قوم مغول افغانستان]] |
|
| |
|
| جامعه [[افغانستان]]، جامعه‌ای قومی و چندصدایی است و ساختار موزاییکی دارد و اقوام و نمودهای متفاوت وگاهی ناهمگن در آن زندگی می‌کنند. اقوام ساکن هرچند در مقاطعی از تاریخ درگیری و رقابت شدیدی با یکدیگر داشته، ولی سیر وقایع نشان می‌دهد که اگر کسی اقوام را علیه همدیگر تحریک نمی‌کرد معمولا درکنار هم زندگی می‌کردند و با یکدیگر کنار می‌آمده‌اند؛ چنان‌که تنوع قومی در [[کابل]] از سایر شهرها بیشتر است و [[گروه های قومی تاجیک افغانستان|تاجیک‌ها]]، [[گروه‌های قومی پشتون افغانستان|پشتون‌ها]]، [[گروه های قومی هزاره افغانستان|هزاره‌ها]]، [[قوم قزلباش افغانستان|قزلباش‌ها]]، [[قوم اُزبک افغانستان|ازبک‌ها]] و دیگران بدون درگیری و دردسر باهم زندگی می‌کنند؛ ولی درصورتی‌که تحریک شوند، مانند برخی دوره‌های گذشته، جنگ‌های خونین قومی و مذهبی به راه می‌افتد. اقوام اصلی و عمده، مانند [[گروه‌های قومی پشتون افغانستان|پشتون]]، [[گروه های قومی تاجیک افغانستان|تاجیک]]، [[گروه های قومی هزاره افغانستان|هزاره]] و [[قوم اُزبک افغانستان|ازبک]] محدوده سرزمینی نسبتا مشخصی دارند. [[گروه‌های قومی پشتون افغانستان|پشتون‌ها]] در جنوب و شرق کشور با مرکزیت [[قندهار]] و جلال‌آباد، [[گروه های قومی تاجیک افغانستان|تاجیک‌ها]] در مرکز، شمال شرق و شمال غرب یا غرب [[گروه های قومی هزاره افغانستان|هزاره‌ها]] در مناطق مرکزی و [[قوم اُزبک افغانستان|ازبک‌ها]] در شمال، البته جابه‌جایی‌هایی هم در بین اقوام بر اثر کوچ‌های اجباری صورت گرفته است؛ برای مثال، اسکان [[گروه‌های قومی پشتون افغانستان|پشتون‌ها]] در مناطق شمالی توسط [[عبدالرحمان خان]] یا جابه‌جایی‌هایی که نادرشاه و دیگران صورت داده‌اند. برخی جابه‌جایی‌های قومی نیز طی دهه‌های اخیر بر اثر مهاجرت پدید آمده است. علاوه‌براین در محدوده سرزمینی هر قوم، اقوام دیگری نیز ساکن‌اند که بر اثر کوچ‌های اجباری‌گذشته و نقل‌وانتقال‌های سیاسی و نظامی صورت گرفته است.
| | [[قوم اویغور افغانستان]] |
|
| |
|
| === [[تاریخ افغانستان]] === | | [[قوم قزلباش افغانستان]] |
| [[پرونده:تاریخ افغانستان.jpg|بندانگشتی]]تاریخ گذشته [[افغانستان]] به دو دوره کلی تقسیم‌پذیر است: | | |
| | [[گروه های قومی پارسیوان افغانستان]] |
| | |
| | [[قوم سادات افغانستان]] |
| | |
| | [[قوم کوچ‌روهای افغانستان]] |
| | |
| | [[جغرافیای سیاسی افغانستان]] |
| | |
| | [[مرزهای افغانستان]] |
| | |
| | === [[جغرافیای اقتصادی افغانستان]] === |
| | [[کشاورزی افغانستان]] |
| | |
| | [[دامداری افغانستان]] |
| | |
| | [[ماهیگیری در افغانستان]] |
| | |
| | [[اقتصاد تریاک و خشخاش افغانستان]] |
|
| |
|
| ۱ - دوران پیش از وحدت ملی و سیاسی و تشکیل دولت ملی در ۱۷۴۷ در این کشور، این دوره نیز به دو دوره قبل از اسلام (از دوران باستان برای مثال، از عهد زرتشت تا ظهور اسلام) و از زمان ظهور اسلام تا سال ۱۷۴۷، تقسیم می‌شود؛
| | [[صنعت افغانستان]] |
|
| |
|
| ۲- دوره بعد از تشکیل دولت ملی در ۱۷۴۷ و پیدایش کشوری با نام [[افغانستان]].
| | [[صنایع دستی افغانستان]] |
|
| |
|
| سرزمین امروز [[افغانستان]]، همانند ایران در [[گروه های قومی هزاره افغانستان|هزاره‌های]] دوم و اول قبل از میلاد به تصرف اقوام آریایی درآمد و آریایی‌ها پس از غلبه بر سکنه بومی در آن ساکن شدند با تشکیل دولت هخامنشی، [[افغانستان]] جزئی از حکومت هخامنشیان شد. قلمرو هخامنشیان در قرن‌های ۵ تا ۴ قبل از میلاد از سواحل مدیترانه تا رود سند گسترده بود و [[افغانستان]] را نیز دربر می‌گرفت. این قلمرو در زمان داریوش اول که به منتهای وسعت خود رسیده بود، شامل [[مصر]]، فلسطین، سوریه، فینیقیه، لودیا، فروگیه، ایونیا، کبودوکیه،کیکیکیه، ارمنیه، آشور، مغرب رود سند در هندوستان، سغدیانا، باکتریا و جایگاه ماساگت‌ها و قبایل دیگری از آسیای میانه جزء این امپراتوری بزرگ بود.<ref>دورانت، ویل (1343). تاریخ تمدن. ترجمه احمد آرام. تهران: انتشارات اقبال، جلد اول، ص523.</ref>
| | [[معادن افغانستان]] |
|
| |
|
| [[افغانستان]] پس از حمله اسکندر، همانند ایران به تصرف او و سپس جانشینان وی (سلوکیان) درآمد و پس از شکست سلوکیان توسط اشکانیان، تعدادی از بازماندگان اسکندر و سلوکیان در باکتریا ([[بلخ]]) برای مدتی موفق به تشکیل حکومتی به نام یونان و باختر در سال ۲۵۰ قبل از میلاد، شدند و پس از چندی [[هرات]] و آراخوزیا (محدوده [[قندهار]]) را نیز تصرف کردند؛ اما در سال ۱۳۹، قبل از میلاد شمال [[کوه‌های هندوکش افغانستان|هندوکش]]، شامل باکتریا ([[بلخ]]) به تصرف مهرداد اول پادشاه اشکانی، سپس [[هرات]] و سیستان و قسمت‌های دیگر نیز به تصرف اشکانیان درآمد. وسعت دولت اشکانی معمولا به‌اندازه دولت‌های هخامنشی و ساسانی نبود؛ باوجوداین، غالبا تمامی [[افغانستان]] امروز را به‌استثنای [[بلخ]] و کابلستان را دربرداشته است.<ref>افشار یزدی، محمود (1380). افغان نامه. تهران: [http://mahmoudafshar.ir/ بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار]، جلد اول، ص۳۹۱.</ref> هنگام شکست سلوکیان و در اوایل پیدایش دولت یونان و باختری، خاندان موریا که از ۳۲۴ تا ۱۸۷ قبل از میلاد بر هند حکومت می‌کرد، ابتدا مناطق شرقی [[افغانستان]]، از جمله وادی رود [[کابل]] را تصرف کرد و به ترویج [[آیین بودا]] در آن پرداخت. آیین زرتشتی نیز گام‌به‌گام از مقابل آن عقب‌نشینی کرد. حکومت سلسله موریا در دوره آشوکا به اوج خود رسید. آشوکا (۲۳۲-۲۷۱ قبل از میلاد) مهم‌ترین پادشاه سلسله موریاست و سلوکوس در برابر فشارهای موریاها عقب‌نشینی‌کرد و میدان را برای پیشروی آشوکا فراهم کرد. دوره حکومت آشوکا دوره طلایی هند به شمار می‌رود. در اواسط قرن دوم قبل از میلاد، اقوام یوئه‌چی که، در غرب مرزهای کانسو در [[چین]] سکونت داشتند، در حدود ۱۷۵ قبل از میلاد، راه غرب در پیش‌گرفتند و به حکومت یونان و باختری حمله کردند؛ بر اثر این حملات، سکاها (سیت‌ها) از مناطق شمالی [[کوه‌های هندوکش افغانستان|هندوکش]] عقب‌نشینی کردند و به طرف سیستان و [[قندهار]] رفتند؛ ازاین‌رو حکومت یونان و باختری نیز در ۱۲۸ قبل از میلاد، از شمال [[کوه‌های هندوکش افغانستان|هندوکش]] برچیده شد و اشکانیان نیز از این منطقه و آسیای مرکزی بیرون رانده شدند و اقوام یوئه‌چی حاکم بر منطقه شدند.کوئی- شوانگ (کوشان)، قدرتمندترین قبیله قوم یوئه‌چی، امپراتوری خود را در باکتریا بنا نهاد.کوشانیان آیین بودائی را پذیرفتند و به ترویج آن پرداختند. حکومت خاندان دوم‌کوشانی، با سلطنت کانیشکا (۱۶۰-۱۲۰ میلادی) آغاز شد.کانیشکا از بزرگ‌ترین پادشاهان کوشانی بود و سرزمین‌های زیادی را در آسیای مرکزی و هند به دست آورد. بعد از کانیشکا، هویشکا به سلطنت رسید و روزگار درازی فرمانروایی کرد. او آخرین زمامدار دودمان کوشانی است و حدود ۲۲۰ میلادی، به سلطنتش پایان داده شد. با تقویت ساسانیان در ایران وگوپتاها در هند، قدرت کوشانیان پایان یافت و هند، ایران و هیاطله در صحنه ظاهر شدند. پایتخت کوشانیان ابتدا در شمال [[کوه‌های هندوکش افغانستان|هندوکش]] ([[بلخ]]) بود؛ ولی کانیشکا آن را به‌کاپیسا (بگرام) انتقال داد. در زمان کانیشکا آیین بودائی رواج زیادی یافت. بقایای حکومت کوشانی تا قرن سوم میلادی ادامه داشت؛ ولی با تصرف بگرام توسط شاپور اول پادشاه ساسانی، سلسله کوشانی منقرض شد. قبل از این سایر مناطق [[افغانستان]] به تصرف ساسانیان درآمده بود و پادشاهان متأخر کوشانی تابع سلسله ساسانی بودند. | | [[گاز طبیعی افغانستان]] |
|
| |
|
| هپتالیان (هیاتله، هفتتالی‌ها، یفتلی‌ها یا هون‌های سفید)، که مردمی از [[نژاد افغانستان|نژاد]] زرد بودند و به عقیده اکثر علما، شاخه‌ای از یواچژی‌ها (یوئه‌چی‌ها) و یا تخارها بودند.<ref name=":0">بارتولد، و (1358). تذکره جغرافیای تاریخی ایران. ترجمه حمزه سردادور. تهران: [https://toosbook.ir/ انتشارات توس]، ص57.</ref> در حدود ۴۲۰ - ۳۸۵ میلادی در آسیای مرکزی و شمال [[افغانستان]] ظاهر شدند. اولین درگیری هیاطله با هرمز، پادشاه ساسانی صورت گرفت و در آن شکست سختی بر آنان وارد شد. هیاطله بار دیگر به حدود تخارستان هجوم آوردند و پیروز، پادشاه ساسانی، اقدام به دفع آنان کرد، ولی مغلوب و اسیر این قوم شد و شهر طالقان سرحد ایران و هپتالیان شد و شاه ساسانی متعهد شد از حدود آن شهر تجاوز نکند. پیروز با وعده پرداخت غرامت خود را آزاد کرد؛ ولی پسرش به مدت دو سال در گروگان هپتالیان باقی ماند تا همه غرامت پرداخت شد. پیروز برای جبران شکست قبلی، دوباره وارد جنگ با هیاطله شد و خود در جنگ کشته شد و تعدادی از شهرها در شمال [[کوه‌های هندوکش افغانستان|هندوکش]] به تصرف هپتالیان درآمد. یکی از پادشاهان یفتلی به نام مهراگورا دولت گوپتای هندی را شکست؛ ولی در ۵۲۸ میلادی از آنان شکست خورد و پس از آن دولت هپتالی رو به ضعف نهاد. دولت یفاتله تا نیمه قرن ششم میلادی برقرار بود و در نیمه قرن ششم به دست ساسانیان، که با خوانین ترک متحد شده بودند، منقرض شد.<ref name=":0" /> و قلمرو آن بین ایران، هند و ترک‌ها در شمال تقسیم شد. بقایای هیاطله در فلات ایران تا مدتی باقی بودند و حتی سلطان محمود غزنوی با آنها جنگ کرد.
| | [[سنگ آهن افغانستان]] |
|
| |
|
| در زمان ساسانیان، به‌جز مواقع مورد اشاره بخش عمده این سرزمین به‌ویژه در زمان شاپور جزء قلمرو او بود؛ ولی بر اثر جنگ‌وگریز، شهرها پیوسته دست‌به‌دست می‌شد.
| | [[مس افغانستان]] |
|
| |
|
| با ظهور اسلام و استحکام آن در عربستان، مسلمانان بنای پیشروی در امپراتوری ساسانی نهادند. در اواسط قرن هفتم میلادی، که دولت ساسانی درگیر جنگ با مسلمانان بود و تحت‌فشار آنها در حال فروپاشی قرار داشت، ترکان از شمال و هندوها از شرق بنای پیشروی در قلمرو ساسانی نهادند و وارد قسمت‌هایی از [[افغانستان]] امروز شدند و به هرج‌ومرجی که در نتیجه اضمحلال سلسله ساسانی پدید آمده بود شدت بخشیدند و کار را برای پیشروی مسلمانان مساعدتر ساختند. مسلمانان پس از تصرف مناطق غربی ایران، از دو سو به مناطق شرقی آن حمله کردند؛ از یک سو، ابتدا سیستان را گرفتند و پس از مستحکم‌کردن پایگاه خود به طرف [[کابل]] پیشروی کردند؛ ولی به علت مقاومت برهمنان و رتبیل‌شاهان، که در زمان ورود مسلمانان، حاکمیت [[کابل]] و زابلستان را برعهده داشتند، موفق به تصرف آن نشدند و دو قرن طول کشید تا یعقوب لیث صفاری با شکست کابل‌شاهان موفق به تصرف نهایی آن شد، هرچند پس از سقوط صفاریان، پادشاهان محلی آن سامان دوباره بر سر کار آمدند. از سوی دیگر مسلمانان در ۶۵۴ میلادی به قصد رسیدن به [[آمودریا]] و آسیای مرکزی به نیشابور و [[هرات]] و شهرهای دیگر حمله کردند و با ضرب شمشیر و تبلیغات دینی مناطق جدید را یکی از پس دیگری فتح و با اشاعه اخلاق و آداب اسلامی، مردم را به طرف اسلام جلب کردند و پس از تصرف این مناطق، مرو راکرسی حکومت بر شمال [[کوه‌های هندوکش افغانستان|هندوکش]] و ماوراءالنهر قرار دادند؛ درعین‌حال با روی کارآمدن خلفای جور اموی و سپس عباسی، ایران، خراسان و نیز سیستان کانون مبارزه با خلفای اموی و عباسی شد و بر اثر قیامی که به رهبری ابومسلم خراسانی (یا مروزی) صورت گرفت، خلافت اموی در سال ۱۳۲ هجری برافتاد و خلفای عباسی سر کار آمدند. خانواده ائمه اطهار علیهم‌السلام و هاشمیان هم که از مخالفان نظام امویان و عباسیان بودند خراسان را پناهگاه و سنگر خود یافته و وارد آن شدند. وجود مراقد و مزارات عده کثیری از فرزندان و خاندان ائمه اطهار علیهم‌السلام در خراسان مؤید آن است.
| | [[ذغال سنگ افغانستان]] |
|
| |
|
| در قرن نهم میلادی، حکومت خلفای عباسی، قدرت اولیه خود را از دست داد و رو به انحطاط گذارد. خلفای عباسی همچنان خود را امیرالمؤمنین و قائد مسلمانان می‌شمردند؛ ولی جنبش‌های آزادی‌خواهی یکی پس از دیگری از خراسان و سیستان بروز کرد و به تضعیف بیشتر خلافت عباسی انجامید. عباسیان همانند امویان، خلافت اسلامی را به امپراتوری عرب تبدیل کردند و این برخلاف آن چیزی بودکه اسلام و مسلمانان راجع‌به اخلاق و آداب اسلامی تعلیم یافته بودند.
| | [[معادن طلای افغانستان]] |
|
| |
|
| طاهریان اولین حکومت محلی بودند که در صدد کسب استقلال برآمدند. طاهر ذوالیمینین، که اصلا از مردم پوشنگ یا فوشنح (غوریان امروز) بود و مأمون حکومت خراسان را به وی داده بود، در سال ۲۰۷ هجری، نام خلیفه را در مسجد مرو (مرکز خراسان) از خطبه انداخت و اعلام استقلال کرد؛ فردای آن روز، او را در بسترش مرده یافتند.گویا به دست عمال خلیفه مسموم شده بود؛ اما جانشینان طاهر در خراسان به حکومت خود ادامه دادند. پایتخت طاهریان در زمان طاهر شهر مرو بود؛ ولی در زمان عبدالله بن طاهر، مرکز حکومت آنان از مرو به نیشابور منتقل شد. حکومت طاهریان به دست صفاریان برافتاد.
| | [[معادن سرب افغانستان]] |
|
| |
|
| صفاریان از سیستان برخاستند و نخستین دولت محلی بودند که از سلطه مستقیم خلفای عباسی خارج شدند و دولت مستقلی را در سیستان با مرکزیت زرنج تشکیل دادند. یعقوب لیث صفاری در سال ۲۴۸ هجری علیه عباسیان اعلام استقلال کرد او رتبیل، پادشاه [[کابل]] را شکست داد و بست، رخج، [[کابل]]، بامیان و [[هرات]] و سپس نیشابور و کل خراسان و حتی غرب ایران را به تصرف درآورد و هنگام حمله به بغداد بود که در جندی‌شاپور در اثر مرض قولنج درگذشت. بعدها صفاریان از امیراسماعیل سامانی شکست خوردند؛ به‌این‌ترتیب به حکومت صفاری پایان داده شد.
| | [[معادن لیتیوم افغانستان]] |
|
| |
|
| سامانیان ابتدا در ماوراءالنهر حکومت می‌کردند و مرکز حکومت آنان شهر بخارا بود. عمرولیث صفاری به قصد تسخیر خوارزم، لشکری را به آن‌سو اعزام کرد؛ ولی در ۲۸۵ هجری، از امیراسماعیل سامانی شکست خورد. عمرولیث شخصا به جنگ با امیر اسماعیل سامانی و تسخیر ماوراءالنهر رفت؛ در نبرد بزرگی که در [[بلخ]] روی داد، عمرولیث شکست خورد و دستگیر شد. امیراسماعیل سامانی او را به بغداد فرستاد. بعد از سامانیان و صفاریان، حکومت خراسان و ماوراءالنهر به سامانیان رسید. سامانیان مدتی تا سیستان، ری و اصفهان هم حکومت می‌کردند.سرانجام سامانیان تحت‌فشار ترکان قراختایی در شمال و غزنویان در جنوب از پای درآمدند.
| | [[منابع انرژی افغانستان]] |
|
| |
|
| غزنویان اصالتا از غلام‌زادگان ترک نژاد بودند. نام سلسله آنان از نام [[شهر غزنی]] (غزنه یا غزنین) اقتباس شده است. در زمان سامانیان، ترکان وارد این دولت شدند و بعضی از غلامان ترک به مناصب بالا رسیدند. در زمان حکومت عبدالملک بن نوح سامانی، البتکین که از غلامان ترک او بود، به حکومت تخارستان منصوب شد. البتکین غلامی داشت به نام سبکتکین که در حمله به غزنی همراه او بود و پس از پیروزی بر غزنی تا پایان عمر به مدت ۸ سال حاکم آنجا بود، پس از او پسرش، ابواسحاق از سوی حکومت سامانی به حکومت غزنی گماشته شد. جانشین ابواسحاق غلام ترک دیگری به نام بلگاتکین بودکه از سوی سامانیان ده سال بر غزنی حکومت کرد. پس از او غلام دیگری به نام بوری تکین از جانب سامانیان به حکومت غزنی رسید. سپس آلبتکین، بوری تکین را از حکومت غزنی برکنار کرد و خود ۲۰ سال بر غزنی حکومت کرد و سلسله‌ای را به نام غزنویان تأسیس کرد و در جنوب و غرب غزنی شروع به پیشروی کرد، پس از مرگ البتکین، مدتی نابسامانی بروز کرد؛ ولی سرانجام حکومت نصیب داماد البتکین، سبکتکین که او نیز از غلامان ترک‌نژاد بود، شد. سبکتکین در سال ۳۸۷ هجری/ ۹۹۷ میلادی درگذشت و قلمرو خود را بین سه پسرش محمود، نصر و اسماعیل و نیز برادرش بغراچوق (بغراچوق) تقسیم کرد؛ ولی محمود بعدها چشم به قلمرو برادران خود دوخت و اقدام به تصرف قلمرو آنان کرد و برای پیشبرد کار خود خطبه به نام خلیفه عباسی، یعنی قادر، خواند و لقب امیرالمؤمنین، امین‌الدوله و امین‌المله دریافت کرد. سلطان محمود غزنوی که در سال ۹۹۸ میلادی/ ۳۸۷ هجری، به حکومت غزنی رسید. قریب به سی سال حکومت کرد و تا زمان مرگ خود در سال ۱۰۳۰ میلادی/ ۴۲۱ هجری، پنجاب را فتح کرد و در حال پیشروی در خاک هند بود. او سلسله سامانی را هم برانداخت و متصرفات آن را به قلمرو خود افزود و خراسان، ماوراءالنهر، پنجاب و قسمت‌هایی دیگر را در اختیار داشت. او در سال ۴۲۰ هجری موفق به تصرف ری شد و به سلطنت آل‌بویه پایان داد.
| | [[میزان نقدینگی و درآمدهای دولت افغانستان]] |
|
| |
|
| با شکست سلطان مسعود غزنوی از طغرل بیک سلجوقی، سلسله غزنوی ضعیف شد و زمینه برای رشد و توسعه سلسله غوریان فراهم شد. غوریان از ناحیه غور (غورات و یا غورستان) و هزارستان برخاستند و پایتخت‌شان فیروزکوه بود. سلاطین غوری به دو شعبه تقسیم شدند:
| | [[تولید ناخالص ملی افغانستان]] |
|
| |
|
| پادشاهانی‌که در غور سلطنت کرده و پایتخت‌شان فیروزکوه بود؛ پادشاهانی‌که در طخارستان حکومت کرده و پایتخت‌شان بامیان بود و غوریان بامیان نیز خوانده شده‌اند.
| | [[تجارت در افغانستان]] |
|
| |
|
| معروف‌ترین و مهم‌ترین پادشاه سلسله غوری که اصالتا اهل همین منطقه بوده و ریشه بومی داشته سلطان علاءالدین حسین غوری، معروف به جهان‌سوز، است. سلسله غزنوی را همین امرای محلی غور برانداختند. علاءالدین در سه جنگ زمین‌داور، تکین‌آباد و غزنی، بهرام‌شاه غزنوی را شکست داد و سپس شهر غزنی را تصرف کرد و بهرام‌شاه به ولایات شرقی در پنجاب پناهنده شد. علاءالدین پس از تسلط بر غزنی، دستور داد تا شهر را آتش زدند. این شهر هفت شبانه‌روز در آتش می‌سوخت؛ از جمله کتابخانه‌های آن سوخت، قبور و اجساد سلاطین غزنوی به‌جز محمود و مسعود و ابراهیم تخریب شد و شهر باشکوه غزنی ویران شد. علاءالدین دستور داد محلی را که برادرش سیف‌الدین و وزیرش، سید مجدالدین در آنجا توسط غزنویان اعدام شده بودند با خاک یکسان کنند؛ بعد از آن بود که علاءالدین به «جهان سوز» مشهور شد. غوریان در شرق با بازماندگان غزنویان و در غرب با سلجوقیان درگیر بودند. در جنگی که بین علاءالدین حسین غوری (جهان‌سوز) با سلطان سنجر، پادشاه سلجوقی در کنار [[هریرود]] درگرفت، غوریان شکست خوردند و علاءالدین اسیر سلطان سنجر شد و بازماندگان غوریان باجگزار سلجوقیان شدند. بعد از آن جانشینان علاءالدین راه فتوحات آسان در هند را پیش‌گرفتند و معزالدین محمد مشهور به محمد غوری، به هند حمله کرد و خسرو ملک، آخرین حاکم غزنوی را، که در لاهور بود، دستگیر و زندانی کرد و سپس قطب‌الدین ایبک در دهلی به تخت نشست و آنجا را مرکز حکومت خود قرار داد. آن دسته از خاندان غوری هم که در طخارستان و بامیان بودند بر اثر فشارها و حملات سلطان محمد خوارزمشاه مجبور به چشم‌پوشی از اراضی متصرفی خود شدند؛ بنابراین خراسان به دست خوارزمشاهیان افتاد.
| | [[حمل‌ونقل در افغانستان]] |
|
| |
|
| سلجوقیان طایفه‌ای بودند از ترکمانان غز و خزر که در روزگار سامانیان در دشت‌های خوارزم و سواحل دریای خزر در آن سوی رود جیحون سکونت داشتند.<ref name=":1">مشکور، محمدجواد (1363). تاریخ ایران‌زمین (از روزگار باستان تا انقراض قاجاریه).تهران: انتشارات اشراقی، ص187.</ref>
| | [[راه آهن افغانستان]] |
|
| |
|
| یکی از غلامان ترک به نام انوشتکین غرچه که در خدمت ملکشاه سلجوقی بود، به‌خاطر کفایتی که از خود نشان داد از جانب ملکشاه به حکومت خوارزم منصوب و بعد به خوارزمشاه مشهور شد. او که سرسلسله خوارزمشاهیان است، تا پایان عمر بر حکومت خوارزم باقی بود و در زمان سلطان سنجر درگذشت. سلطان سنجر، قطب‌الدین محمد، پسر انوشتکین، را به‌جای پدر فرماندار خوارزم کرد. قطب‌الدین محمد تا پایان عمر از فرمانبرداری سنجر سر نپیچید. پس از قطب‌الدین محمد، پسرش، آتسز علم طغیان برافراشت؛ بنابراین عملا حکومت خوارزمشاهیان آغاز شد و پادشاهان بعدی آن، مانند ایل ارسلان، سلطان شاه، علاءالدین تکش و قطب‌الدین محمد خوارزمشاه، به‌گسترش قلمرو این امپراتوری از ماوراءالنهر و خراسان تا عراق پرداختند و از سال ۴۸۵ تا ۶۱۸ هجری، بر کل منطقه حکومت کردند. خوارزمشاهیان بازماندگان غوریان را هم برانداختند و با مغولان هم‌مرز شدند؛ آنان با خلفای عباسی نیز درگیر بودند و این درگیری‌ها باعث شد تا خلفای عباسی برای نابودی خوارزمشاهیان از دولت نوظهور [[قوم مغول افغانستان|مغول]] کمک بخواهند. حملات مغول در اوایل قرن هفتم هجری آغاز شد و چنگیز به همراه نیروهایش در ۶۱۶ هجری/ ۱۲۲۰ میلادی، به شهر مرزی اترار رسید و پس از مدتی محاصره آن را تسخیر کرد و سپس شهرهای ماوراءالنهر و خراسان را یکی پس از دیگری درنوردید و خسارات و ویرانی‌های فراوان بر جای گذاشت. چنگیز در ۲۲۱ میلادی، از جیحون‌گذشت و [[بلخ]] را تصرف کرد و مردم آن را قتل‌عام و شهر را ویران کرد، سپس نیشابور و طوس را ویران کرد. او سراسر فلات ایران را درنوردید و ویرانی‌های زیادی برجای‌گذاشت و شهرهای طالقان، بامیان، غزنی، گرزیوان، [[هرات]] و سایر شهرها را با خاک یکسان کرد. شهر غزنی که بر اثر حملات سلطان علاءالدین غوری ویران شده بود، هنوز کمر راست نکرده بودکه چنگیزخان دوباره آن را ویران کرد، در بامیان شهر غلغله پابرجا بود و کانون تحولات فرهنگی و اجتماعی این منطقه بود. مردم بامیان در برابر حمله چنگیز با همه توان پایداری کردند به‌طوری‌که نوه چنگیزخان، هوموچین (پسر جغتای)، بر اثر زخم‌های ناشی از تیر کشته شد و این امر باعث خشم چنگیز شد و دستور داد تا در بامیان هیچ‌کس زنده نماند؛ در نتیجه شهر غلغله به‌کلی تخریب شد و هرگز آباد نشد و بامیان به شهری سرد و خاموش تبدیل شد. چنگیز پس از ویران‌ساختن شهر غلغله در نزدیکی بامیان به قصد غزنی به راه افتاد و آنجا را هم ویران کرد و مردم شهر را به‌استثنای صنعتگران، که به اسیری بردند، قتل‌عام کرد.
| | [[راه ها در افغانستان]] |
|
| |
|
| پس از مرگ چنگیز پسر سومش، اگتای قاآن جانشین او شد. بعد از آن متصرفات [[قوم مغول افغانستان|مغول]] بین فرزندان چنگیز تقسیم شد.
| | [[بنادر افغانستان]] |
|
| |
|
| هلاکوخان مغول، نوه چنگیز (از تولی)، در ۶۵۱ هجری حمله کرد. او مؤسس سلسله ایلخانان [[قوم مغول افغانستان|مغول]] است که بعدها صد سال بر سراسر ایران آن زمان حکومت کردند. هلاکوخان قلاع اسماعیلیه را در الموت تسخیر کرد و به اقتدار ۱۷۷ ساله آنان پایان داد و در ۶۵۶ هجری، به بغداد حمله کرد و دستگاه خلافت عباسی را هم برانداخت. جانشینان هلاکوخان مدت‌ها بر ایران و منطقه حکومت کردند. در زمان غازان‌خان، که از ایلخانان است، آرامش نسبی برقرار بود؛ ولی بعد از غازان‌خان، یعنی از زمان ابوسعید ضعف و سستی ایلخانان آغاز شد و شهرها و ولایات متصرفی مغولان به‌صورت ملوک‌الطوایفی اداره شد؛ برای مثال، سلسله آل کرت (که ریشه بومی داشتند) در [[هرات]] حکومت می‌کردند. فخرالدین کرت (۱۲۸۵ - ۱۳۰۷)، ارک‌کنونی هرات را در قسمت شمالی شهر بنا کرد که اکنون به قلعه اختیارالدین معروف است. معزالدین حسین (۱۳۳۱ - ۱۳۷۰) از مقتدرترین سلاطین آل کرت بود و سقوط مغولان هم در ایام وی واقع شد. حکومت آل کرت بر [[هرات]]، مرو و بخش‌هایی از [[افغانستان]]، مانند غرجستان قریب به صد سال طول کشید و در سال ۷۸۵ هجری، توسط تیمور از بین رفت و آل کرت منقرض شد.
| | [[هواپیما در افغانستان]] |
|
| |
|
| هنوز خسارات، کشتارها و ویرانی‌های ناشی از حملات چنگیز جبران نشده بود که قریب به یک قرن بعد از آن، امیر تیمور حملات خود را آغاز کرد. تیمور پسر تاراگای از قبیله بارلوس و از تیره [[قوم مغول افغانستان|مغولان]] بود و از طرف مادر نسبش به چنگیز می‌رسید. او در سال ۱۳۳۶ میلادی، در شهر کیش در حومه سمرقند متولد شد و در ۷۷۱ هجری/ ۱۳۶۹ میلادی، در سمرقند به قدرت رسید و این شهر را پایتخت خود کرد؛ سپس به ماوراءالنهر و خراسان حمله کرد و پس از تسخیر شهرها، همه ذخایر و ثروت‌های آنها را روانه سمرقند کرد. در سال ۷۸۳ هجری به هرات حمله کرد. سال بعد سبزوار پایگاه سربداران راگرفت. در ۷۸۵ هجری، به سیستان حمله کرد و سایر شهرهای ایران را هم در سال‌های بعد تصرف کرد.
| | [[برنامه‌های توسعه اقتصادی در افغانستان]] |
|
| |
|
| پس از مرگ تیمور، دولت او دچار پراکندگی شد و قلمرو تیمور بین پسرانش، میران‌شاه و شاهرخ تقسیم شد و عملا سه مرکز قدرت در [[هرات]] و ماوراءالنهر، تبریز و فارس ایجاد شد. آنها به رقابت با یکدیگر پرداختند و این کشمکش‌ها سبب تضعیف سلسله تیموری شد و ترکمانان بر آذربایجان و ارمنستان استیلا یافتند؛ ولی شاهرخ میرزا، پسر چهارم تیمور، توانست بخشی از قلمرو پدرش را تحت حکمرانی خود درآورد. شاهرخ قبلا از طرف پدر حکومت خراسان، مازندران و ری را داشت و هنگام رسیدن به سلطنت ۲۸ ساله بود. او ۴۳ سال سلطنت کرد. او حکومت ماوراءالنهر را به پسرش میرزا الغ بیک، بخشید و خود مرکز حکومت تیموری را از سمرقند به [[هرات]] انتقال داد و سایر متصرفات تیموری را به‌صورت تیول واگذار کرد.
| | [[اقتصاد جنگی افغانستان]] |
|
| |
|
| پس از مرگ شاهرخ، پسرش الغ بیک، زمام امور را در دست گرفت؛ اما پس از دو سال توسط پسر خود، عبداللطیف در سال ۸۵۳ / ۱۴۴۹ کشته شد. عبداللطیف نیز پس از شش ماه کشته شد. با مرگ الغ بیک، تا ده سال ناآرامی و هرج‌ومرج در بین بازماندگان تیموری ایجاد شد. برادرزادگان الغ بیک، عبدالله میرزا و بابر میرزا مدتی زمام امور را در دست گرفتند. عبدالله در سمرقند حاکم شد و بابر هم مدتی [[هرات]] و خراسان را در اختیار داشت. عبدالله در یکی از جنگ‌ها با نوه میران‌شاه کشته شد و سلطان ابوسعید، نواده میران‌شاه، پسر تیمور به سلطنت رسید و کمی بعد هرات را هم تصرف کرد و گوهرشاد آغا، همسر شاهرخ را، که در این شهر بود، به قتل رساند و خود در ۸۳۶ هجری، در [[هرات]] بر تخت سلطنت نشست. سال بعد جهان شاه قراقویونلو، پسر قرایوسف به خراسان تاخت و [[هرات]] را گرفت؛ ولی بعد با سلطان ابوسعید صلح کرد و خراسان را به وی واگذاشت... ابو سعید از اوزون حسن (امیر آق قویونلو) شکست سختی خورد و دستگیر شد. اوزون حسن او را به یادگار محمد نواده گوهرشاد آغا، سپرد و او هم به انتقام جده خود، گوهرشاد آغا، او را به قتل رسانید.<ref name=":1" /> پس از مرگ ابوسعید، سلطان حسین بایقرا، پسر عم شیخ پسر تیمور، بر خراسان دست یافت و ۳۶ سال سلطنت کرد او به ادب و هنر علاقه فراوان داشت و امیرعلی شیر نوایی وزیر او بود سلطان حسین بایقرا در سال ۹۰۶ هجری درگذشت و با مرگ او سلسله تیموری در [[هرات]] بعد از حدود ۱۰۰ سال عملا به پایان رسید.
| | === [[تاریخ افغانستان]] === |
| | [[تاریخ دوره باستان افغانستان]] |
|
| |
|
| ظهیرالدین محمد بابر آخرین بازمانده تیموری در خراسان و ماوراءالنهر بود. بابر پنجمین خلف از اعقاب تیمور از سلطان ابوسعید و میران‌شاه است. او پس از مرگ پدرش ابوسعید، در سن ۱۲ سالگی در فرغانه حاکم شد. در قرن شانزدهم، تیموریان و [[قوم اُزبک افغانستان|ازبک‌ها]] دشمنان اصلی همدیگر بودند و هر دو برای کسب قدرت در ماوراءالنهر و خراسان با یکدیگر مبارزه می‌کردند. پس از مرگ سلطان حسین بایقرا، حملات ازبکان به رهبری شیبانی‌خان شدت گرفت، محمدشیبانی شرایط را بر آخرین شاهزاده تیموری تنگ کرد و در نبردی در سال ۹۱۳ هجری/ ۱۵۰۷ میلادی، هرات به تصرف ازبکان درآمد و به حکومت تیموری پایان داده شد و متعاقب آن بخارا، سمرقند و خراسان تحت قلمرو ازبکان درآمد؛ ولی بابر همچنان در فرغانه حاکم بود. او چندی در برابر حملات قبایل [[قوم اُزبک افغانستان|ازبک‌ها]] به سرکردگی محمدشیبانی از فرغانه دفاع کرد؛ اما پیروزی‌های او دوام چندانی نداشت.<ref>کننساریف، تی (1380). قرقیزها و خانان خوقند. ترجمه علیرضا خداقلی پور. تهران: [https://mfa.ir/portal/viewpage/14736/%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%B4%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D8%AA انتشارات وزارت امور خارجه]، ص13.</ref> بابر برای نگهداری از متصرفات تیموریان در فرغانه، توان مقابله در خود نمی‌دید او پس از آنکه در دره فرغانه شکست خورد در ۱۵۰۴ میلادی از وطن اجدادی خود گریخت و از [[آمودریا]] عبور کرد و کابل را تصرف کرد و آن را پایتخت خود قرار داد. بعد از آن [[کابل]] تا دویست سال در تصرف تیموریان باقی ماند. بابر در ۱۵۲۲، [[قندهار]] را نیز تصرف کرد و سپس در ۱۵۲۶، به هند حمله کرد و ابتدا دولت لودی حاکم بر شمال هند را در نبرد پانی پت شکست داد و سپس دهلی و آگره را گرفت و سلسله نیرومند تیموریان یا مغولان را در هند تأسیس کرد. این سلسله تا زمان حمله نادرشاه به هند در ۱۷۳۸ برقرار بود.
| | [[تاریخ دوران میانی افغانستان]] |
|
| |
|
| جانشینان معروف بابر، مانند همایون، اکبر، جهانگیر شاه جهان و اورنگ زیب حکومت مستحکمی را در هند ایجاد کردند.آنها محل حکومت اجدادی خود را از یاد بردند و آثار بزرگی در هند ایجاد کردند. بابر تا زمانی که خود زنده بود، کابل را پایتخت حکومت تیموری هند نگه داشت و به‌خاطر علاقه‌ای که به آن داشت وصیت کرد، پس از مرگ او را در [[کابل]] دفن کنند. پس از درگذشت بابر، خاندان تیموری پایتخت خود را از کابل به دهلی انتقال دادند. [[کابل]]، شرق [[افغانستان]] و بدخشان جزء حکومت تیموری هند بود. سلسله تیموری هند به بابری (لقب بابر مؤسس آن)، گورکانی (لقب امیر تیمور به معنای داناتر) و مغولی (به دلیل وابستگی به [[قوم مغول افغانستان|قوم مغول]]) معروف بود.
| | [[سلطان علاءالدین حسین غوری]] |
|
| |
|
| از سوی دیگر، با وجود آنکه [[قوم اُزبک افغانستان|ازبکان]] [[هرات]] و شمال [[کوه‌های هندوکش افغانستان|هندوکش]] را تصرف و غارت کردند؛ موفق به حفظ این مناطق و تشکیل دولت در [[هرات]] و خراسان نشدند؛ زیرا در ایران دولت صفویه سرکار آمد. صفویان شکست‌های سنگینی بر ازبکان وارد ساختند و محمد شیبانی در جنگ با شاه اسماعیل صفوی در مرو (در ۹۱۶ هجری/ ۱۵۱۰ میلادی) کشته شد و ازبکان سرکوب شدند؛ ولی خاندان شیبانی تا سال ۱۰۰۷ هجری/ ۱۵۹۹ میلادی بر بخارا و سمرقند حکومت داشتند. پس از حمله شاه اسماعیل، [[هرات]] و خراسان به تصرف صفویان درآمد و سرزمین امروز [[افغانستان]] عملا به مدت ۲۰۰ سال بین حکومت تیموریان در هند و صفویان در ایران تقسیم شده بود و بر سر تصرف [[قندهار]] بین صفویان و تیموریان ستیز وجود داشت. بخش‌هایی از شمال نیز بعدها به تصرف [[قوم اُزبک افغانستان|ازبکان]] درآمد.
| | [[شورش میرویس افغانستان]] |
|
| |
|
| === [[جامعه و نظام اجتماعی افغانستان]] === | | === [[جامعه و نظام اجتماعی افغانستان]] === |
| [[افغانستان]] کشوری کثیرالقوم است و هر قوم و طایفه آداب‌ورسوم ویژه خود را دارد. در ولایات و محیط‌های قومی مختلف، [[آداب و رسوم افغانستان|آداب‌ورسوم]] متفاوت متناسب با قوم ساکن رواج دارد؛ بنابراین توضیح اینکه زندگی در [[افغانستان]] چگونه است، دشوار است و پاسخ واحدی نمی‌توان داد. برخی اشتراکات کلی وجود دارد؛ ولی تفاوت در جزئیات بسیار عمیق و خیلی زیاد است. از سوی دیگر، فاصله فرهنگی بین شهر و روستا نیز زیاد است. در بسیاری از مناطق روستایی، زندگی به همان شیوه‌های قدیم است و تغییرات کمی در آن راه یافته و در بسیاری از مناطق دست‌نخورده باقی مانده است. تعدادی از [[اقلیت های قومی افغانستان|اقوام]]، مانند [[گروه های قومی تاجیک افغانستان|تاجیک]]، [[گروه های قومی هزاره افغانستان|هزاره]] و ازبک زندگی قبیله‌ای را ترک کرده؛ ولی برخی از گروه‌های قومی، مانند عده‌ای از [[گروه‌های قومی پشتون افغانستان|پشتون‌ها]]، زندگی و ساختار قبیله‌ای را حفظ کرده و تابع [[آداب و رسوم افغانستان|آداب‌ورسوم]] کهن قبیله‌ای‌اند. همچنین علاوه بر گرایش‌های مختلف اقوام، در درون هر قوم نیز گرایش‌های خیلی متفاوت وجود دارد، برای مثال،<blockquote>«افغانان غرب آداب و سلوک را از ایرانیان و افغانان شرق از هندیان گرفته و هریک در جامه و آداب به مردمانی همانندند که با آنان ارتباط دارند، درحالی‌که مردمان ساکن در بخش مرکزی جنوب که از جانب هر دو امپراتوری یادشده دور افتاده‌اند و از بزرگراه‌ها هم فاصله بسیار دارند، ظاهرا [[آداب و رسوم افغانستان|آداب‌ورسوم]] اصیل خود را حفظ کرده‌اند».<ref>الفینستون، مونت استوارت (۱۳۷۶). افغانان (جای، فرهنگ، نژاد) گزارش‌های سلطنت کابل. ترجمه محمد آصف فکرت. مشهد: [https://behnashr.ir/ انتشارات آستان قدس رضوی]، ص۲۳۶-۲۳۷.</ref></blockquote> | | [[جامعه افغانستان]] |
| | |
| | [[بحران هویت در افغانستان]] |
| | |
| | [[نهاد خانواده افغانستان]] |
| | |
| | [[ازدواج در افغانستان]] |
| | |
| | [[زنان در افغانستان]] |
| | |
| | [[بدرفتاری با زنان افغانستان]] |
| | |
| | [[جریان‌های فمینیستی در افغانستان]] |
| | |
| | [[فرهنگ حجاب در افغانستان]] |
| | |
| | [[آسیب شناسی اجتماعی در افغانستان]] |
| | |
| | [[وضعیت اقتصادی و معیشتی در افغانستان]] |
| | |
| | [[مراسم عزاداری ایام محرم در افغانستان]] |
| | |
| | [[ورزش در افغانستان]] |
| | |
| | [[اوقات فراغت در افغانستان]] |
| | |
| | [[بهداشت و سلامت افغانستان]] |
|
| |
|
| === [[سیاست و حکومت افغانستان]] === | | === [[سیاست و حکومت افغانستان]] === |
| [[افغانستان]] از ۱۷۴۷ تاکنون، به‌ویژه طی دهه‌های اخیر، نظام‌های سیاسی متفاوتی را تجربه کرده است، از جمله نظام‌های آمرانه و استبدادی سلطنتی (اکثر حکومت‌های دویست‌وپنجاه سال گذشته)، نظام مشروطه سلطنتی و مبتنی بر قانون اساسی (دوران [[محمدظاهر شاه]] از ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۳)، نظام کمونیستی (دوران رژیم‌های خلقی مانند تره‌کی، امین، کارمل و نجیب‌الله)، [[دولت اسلامی افغانستان]] (دوران حکومت مجاهدین)، امارت اسلامی افغانستان (در زمان [[طالبان]]) و [[دولت اسلامی افغانستان]] در زمان فعلی از ۲۰۰۱ به بعد. | | [[ساختار سیاسی افغانستان]] |
| | |
| | [[لقب‌های حاکمان افغانستان]] |
| | |
| | [[دولت افغانستان]] |
| | |
| | [[قانون اساسی افغانستان]] |
| | |
| | [[قوه مجریه افغانستان]] |
| | |
| | [[ولایات افغانستان]] |
| | |
| | [[کابل]] |
| | |
| | [[شهرهای پایتخت افغانستان]] |
| | |
| | [[هرات]] |
| | |
| | [[بلخ]] |
| | |
| | [[مزار شریف]] |
| | |
| | [[قندهار]] |
| | |
| | [[شهر غزنی]] |
| | |
| | [[شهر جلال آباد]] |
| | |
| | [[شهر بامیان]] |
| | |
| | [[شهر کاپیسا]] |
| | |
| | [[شهرستان‌های مهم ولایات افغانستان]] |
| | |
| | [[نظام و نهاد قانون گذاری افغانستان]] |
| | |
| | [[پارلمان ولسی جرگه افغانستان]] |
| | |
| | [[پارلمان مشرانو جرگه افغانستان]] |
| | |
| | [[لویه جرگه افغانستان]] |
| | |
| | [[آزمون‌های‌دموکراسی افغانستان]] |
| | |
| | [[نظام حزبی افغانستان]] |
| | |
| | [[حزب دمکراتیک خلق افغانستان]] |
| | |
| | [[ساما در افغانستان]] |
| | |
| | [[سازا در افغانستان]] |
| | |
| | [[جنبش شعله جاوید افغانستان]] |
| | |
| | [[حزب ستم ملی افغانستان]] |
| | |
| | [[تنظیم نسل نو هزاره افغانستان]] |
| | |
| | [[حزب افغان ملت]] |
| | |
| | [[حزب جبهه ملی افغانستان]] |
| | |
| | [[حزب انقلاب ملی افغانستان]] |
| | |
| | [[احزاب جهادی افغانستان]] |
| | |
| | [[جبهه جلال الدین حقانی افغانستان]] |
| | |
| | [[جنبش ملی اسلامی شمال افغانستان]] |
| | |
| | [[احزاب شیعه افغانستان]] |
| | |
| | [[سازمان نصر]] |
| | |
| | [[حزب اسلامی رعد]] |
| | |
| | [[پاسداران جهاد اسلامی]] |
| | |
| | [[سازمان فلاح اسلامی افغانستان]] |
| | |
| | [[شورای اتفاق اسلامی افغانستان]] |
| | |
| | [[حزب‌الله افغانستان]] |
| | |
| | [[حرکت اسلامی افغانستان]] |
| | |
| | [[اتحاد انقلاب اسلامی افغانستان]] |
| | |
| | [[شورای ائتلاف اسلامی افغانستان]] |
| | |
| | [[حزب وحدت اسلامی افغانستان]] |
| | |
| | [[احزاب سیاسی جدید افغانستان]] |
| | |
| | [[احمدخان ابدالی افغانستان]] |
| | |
| | [[حملات احمدشاه به هند]] |
| | |
| | [[سلطنت تیمور]] |
| | |
| | [[حکومت محمود در افغانستان]] |
| | |
| | [[شاه زمان در افغانستان]] |
| | |
| | [[شاه محمود در افغانستان]] |
| | |
| | [[برکناری شاه محمود در افغانستان]] |
| | |
| | [[پیشینه تقسیم افغانستان]] |
| | |
| | [[دوست محمدخان]] |
| | |
| | [[حمله ایران به هرات]] |
| | |
| | [[حمله اول انگلیس به افغانستان]] |
| | |
| | [[سلطنت شاه‌شجاع]] |
| | |
| | [[قیام افغانستان علیه انگلیس]] |
| | |
| | [[حمله ایران به هرات]] |
| | |
| | [[فرزندان دوست محمدخان]] |
| | |
| | [[شیر علی خان]] |
| | |
| | [[محمد افضل خان]] |
| | |
| | [[محمد اعظم خان]] |
| | |
| | [[حمله دوم انگلیس به افغانستان]] |
| | |
| | [[محمد یعقوب خان]] |
| | |
| | [[دومین حمله نظامی انگلیس به افغانستان]] |
| | |
| | [[شورش‌های زمان عبدالرحمان خان]] |
| | |
| | [[حبیب الله خان]] |
| | |
| | [[امان الله خان]] |
| | |
| | [[جنگ استقلال افغانستان]] |
| | |
| | [[اصلاحات امان الله خان]] |
| | |
| | [[سقوط امان الله خان]] |
| | |
| | [[حبیب‌الله کلکانی]] |
| | |
| | [[محمد نادرشاه]] |
| | |
| | [[دستگیری حبیب‌الله کلکانی]] |
| | |
| | [[ترور محمد نادرشاه]] |
| | |
| | [[محمد ظاهر شاه]] |
| | |
| | [[دهه دموکراسی در افغانستان]] |
| | |
| | [[کودتای محمد داوخان در افغانستان]] |
| | |
| | [[تشکیل حکومت جمهوری در افغانستان]] |
| | |
| | [[کودتای هفت ثور]] |
| | |
| | [[نورمحمد تره‌کی]] |
| | |
| | [[حفیظ الله امین]] |
| | |
| | [[حمله نظامی شوروری به افغانستان]] |
| | |
| | [[قتل حفیظ الله امین]] |
| | |
| | [[ببرک کارمل]] |
| | |
| | [[محمد نجیب الله]] |
| | |
| | [[سقوط محمد نجیب الله]] |
| | |
| | [[دولت اسلامی افغانستان]] |
| | |
| | [[ائتلاف شمال افغانستان]] |
| | |
| | [[بروز جنگ داخلی در افغانستان]] |
| | |
| | [[موافقت نامه اسلام‌آباد در افغانستان]] |
| | |
| | [[شورای عالی هماهنگی افغانستان]] |
| | |
| | [[تصرف قندهار توسط طالبان]] |
| | |
| | [[حمله طالبان به هرات]] |
| | |
| | [[حمله طالبان به کابل]] |
| | |
| | [[شورای عالی دفاع افغانستان]] |
| | |
| | [[جبهه متحد اسلامی افغانستان]] |
| | |
| | [[حمله طالبان به مزار شریف]] |
| | |
| | [[سقوط مزار شریف]] |
| | |
| | [[سازمان القاعده و طالبان]] |
| | |
| | [[تحریم طالبان]] |
| | |
| | [[طالبان و خشونت]] |
| | |
| | [[ترور احمدشاه منصور]] |
| | |
| | [[حادثه 11 سپتامبر و برکناری طالبان]] |
| | |
| | [[حملات هوایی آمریکا به افغانستان]] |
| | |
| | [[دولت انتقالی اسلامی افغانستان]] |
| | |
| | [[تشکیل دولت پایدار افغانستان]] |
| | |
| | [[تقسیمات اداری و سیاسی افغانستان]] |
| | |
| | [[نمادهای ملی افغانستان]] |
| | |
| | === [[نظام فرهنگی افغانستان]] === |
| | [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی افغانستان]] |
| | |
| | [[جریان های فکری موثر افغانستان]] |
| | |
| | [[جنبش سید جمال‌الدین اسدآبادی در افغانستان]] |
| | |
| | [[جنبش شهید بلخی در افغانستان]] |
| | |
| | [[جنبش اسلامی افغانستان]] |
| | |
| | [[جنبش مقاومت افغانستان]] |
| | |
| | [[جنبش‌های اصلاحی در سطح ملی افغانستان]] |
| | |
| | [[عبدالرحمان خان]] |
| | |
| | [[حبیب‌الله خان]] |
| | |
| | [[امان‌الله خان]] |
| | |
| | [[محمود طرزی]] |
| | |
| | [[محمدظاهر شاه]] |
| | |
| | [[بنیادگرایی در افغانستان]] |
| | |
| | [[سرزمین دردها و رنج‌ها]] |
| | |
| | [[تقویم فرهنگی افغانستان]] |
| | |
| | [[تقویم فرهنگی، تعطیلات رسمی و جشنواره های افغانستان]] |
| | |
| | [[عید نوروز افغانستان]] |
| | |
| | [[صنعت گردشگری افغانستان]] |
| | |
| | === [[ادیان در افغانستان]] === |
| | [[تاريخ اديان و مذاهب افغانستان]] |
| | |
| | [[جایگاه دین و روحانیت در افغانستان]] |
| | |
| | [[تسنن در افغانستان]] |
| | |
| | [[ترکیب جمعیتی پیروان ادیان افغانستان]] |
| | |
| | [[تشیع در افغانستان]] |
| | |
| | [[مناطق شیعه‌نشین افغانستان]] |
| | |
| | [[قیام شیعیان افغانستان]] |
| | |
| | [[تصوف در افغانستان]] |
| | |
| | [[طریقت نقشبندی افغانستان]] |
| | |
| | [[طریقت قادریه افغانستان]] |
| | |
| | [[طریقت چشتیه افغانستان]] |
| | |
| | [[طریقت سهروردیه افغانستان]] |
| | |
| | [[آموزش دین اسلام در افغانستان]] |
| | |
| | [[پیشینه مدارس دینی افغانستان]] |
| | |
| | [[مدارس دینی اهل تسنن افغانستان]] |
| | |
| | [[علل افزایش و کاهش مدارس دینی افغانستان]] |
| | |
| | [[آموزش تشیع در افغانستان]] |
| | |
| | [[مراکز آموزشی تشیع در افغانستان]] |
| | |
| | [[حوزه‌های علمیه شیعیان افغانستان]] |
| | |
| | [[مساجد شیعه افغانستان]] |
| | |
| | [[اسماعیلیه در افغانستان]] |
| | |
| | [[فرقه علی اللهی در افغانستان]] |
| | |
| | [[تقریب بین مذاهب اسلامی افغانستان]] |
| | |
| | [[مجمع علمای شیعه و سنی افغانستان]] |
| | |
| | [[شورای اخوت اسلامی افغانستان]] |
| | |
| | [[شورای علمای افغانستان]] |
| | |
| | === [[فرهنگ عمومی افغانستان]] === |
| | [[حوزه های تمدنی افغانستان]] |
| | |
| | [[دوره های تمدنی در افغانستان]] |
| | |
| | [[فرهنگ و تمدن افغانستان قبل از اسلام]] |
| | |
| | [[فرهنگ و تمدن افغانستان پس از اسلام]] |
| | |
| | [[آثار تاریخی افغانستان]] |
| | |
| | [[مجسمه‌های بودا در افغانستان]] |
| | |
| | [[بودای خوابیده در افغانستان]] |
| | |
| | [[آثار دیدنی طبیعی افغانستان]] |
| | |
| | [[زیارتگاه های افغانستان]] |
| | |
| | [[زیارتگاه حضرت علی علیه‌السلام در مزار شریف]] |
| | |
| | [[زیارتگاه سخی در افغانستان]] |
| | |
| | [[آداب و رسوم افغانستان]] |
| | |
| | [[غذا در افغانستان]] |
| | |
| | [[لباس سنتی در افغانستان]] |
| | |
| | === [[زبان و ادبیات افغانستان]] === |
| | [[زبان افغانستان]] |
| | |
| | [[زبان های باستانی افغانستان]] |
| | |
| | [[زبان‌های رایج در افغانستان]] |
| | |
| | [[زبان پشتو در افغانستان]] |
| | |
| | [[زبان فارسی در افغانستان]] |
| | |
| | [[خط افغانی]] |
| | |
| | [[خط میخی در افغانستان]] |
| | |
| | [[خط آرامی در افغانستان]] |
| | |
| | [[خط پهلوی در افغانستان]] |
| | |
| | [[خط سغدی در افغانستان]] |
| | |
| | [[تاریخ ادبیات و سبک‌های ادبی افغانستان]] |
| | |
| | [[ادبیات افغانستان]] |
| | |
| | [[مکاتب ادبی افغانستان]] |
| | |
| | [[شعر و ادبیات مقاومت در افغانستان]] |
| | |
| | [[شعر و ادبیات مهاجرت در افغانستان]] |
| | |
| | [[مشاهیر ادبی افغانستان]] |
| | |
| | [[افسانه و داستان در افغانستان]] |
| | |
| | [[ادبیات کودکان و نوجوانان افغانستان]] |
| | |
| | === [[هنر افغانستان]] === |
| | [[موسیقی در افغانستان]] |
| | |
| | [[مجسمه سازی در افغانستان]] |
| | |
| | [[خوشنویسی در افغانستان]] |
| | |
| | [[نقاشی افغانستان]] |
| | |
| | [[هنرهای تجسمی در افغانستان]] |
| | |
| | === [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری افغانستان]] === |
| | [[پیشینه آموزش افغانستان]] |
| | |
| | [[ساختار و سیاست های آموزشی افغانستان]] |
| | |
| | [[مدارس افغانستان]] |
| | |
| | [[سطح سواد در افغانستان]] |
| | |
| | [[آموزش عالی افغانستان]] |
| | |
| | === [[رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی افغانستان]] === |
| | [[مطبوعات در افغانستان]] |
| | |
| | [[مطبوعات مقاومت افغانستان]] |
| | |
| | [[مطبوعات در دوران طالبان در افغانستان]] |
| | |
| | [[مطبوعات پس از طالبان در افغانستان]] |
| | |
| | [[کتاب در افغانستان]] |
| | |
| | [[رادیو در افغانستان]] |
| | |
| | [[تلویزیون در افغانستان]] |
| | |
| | [[تئاتر و هنرهای نمایشی افغانستان]] |
| | |
| | [[سینمای افغانستان]] |
| | |
| | [[اینترنت در افغانستان]] |
| | |
| | [[تلفن در افغانستان]] |
| | |
| | [[شبکه های کابلی و دیجیتالی در افغانستان]] |
| | |
| | [[شبکه های ماهواره ای در افغانستان]] |
| | |
| | [[خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در افغانستان]] |
|
| |
|
| == نیز نگاه کنید به == | | == نیز نگاه کنید به == |
| | [[چین]]؛ [[ژاپن]]؛ [[روسیه]]؛ [[مصر]]؛ [[کوبا]]؛ [[تونس]]؛ [[کانادا]]؛ [[سنگال]]؛ [[آرژانتین]]؛ [[تایلند]]؛ [[فرانسه]]؛ [[اسپانیا]]؛ [[مالی]]؛ [[ساحل عاج]]؛ [[سودان]]؛ [[اردن]]؛ [[قطر]]؛ [[سیرالئون]]؛ [[اتیوپی]]؛ [[سوریه]]؛ [[اوکراین]]؛ [[بنگلادش]]؛ [[سریلانکا]]؛ [[امارات متحده عربی]]؛ [[قزاقستان]]؛ [[تاجیکستان]]؛ [[گرجستان]] |
|
| |
|
| * [[چین]]
| | == منبع اصلی == |
| * [[روسیه]]
| |
| * [[لبنان]]
| |
| * [[مصر]]
| |
| * [[کانادا]]
| |
| * [[سنگال]]
| |
| * [[تونس]]
| |
| * [[کوبا]]
| |
| * [[ژاپن]]
| |
| | |
| == کتابشناسی == | |
